quote:
Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
Geef het net zo duidelijk aan bij je huisarts als dat je hier doet, neem anders iemand mee die het hem/haar duideljik maakt.
Ligt mensen in je omgeving in, je ouders ?
Vrienden die ook een beetje kennis hebben van hormoon/depressie zaken ?
Dit soort hormoonschommelingen kunne verschrikkelijk zijn.
Ik heb er deze zwangerschap ook behoorlijk last van, maar bij mij zijn het echt vlagen tussendoor.. dan ben ik 1 of 2 dagen volledig van slag... voel ik mij intens verdrietig, zie ik het helemaal niet zitten...
Ik weet van mijzelf dat ik het niet doe, maar soms dan ben ik mij ervan bewust dat ik zonder angst, verdriet of twijvel van het balkon zou kunnen lopen om van 4 hoog naar beneden te storten.
Ik ga er vanuit dat dit ongeveer vergelijkbaar is met dat waar jij last van hebt.
Jij zal het waarschijnlijk frequenter/aanhoudender hebben en ik kan vanaf hier niet zien in hoeverre jouw "relativeringsstemmetje" nog in tact is.
Enige advies dat ik je kan geven:
Maak het meer dan duidelijk bij de arts.
En een psycholoog is helemaal geen slecht idee !
Die kan je misschien handvaten geven hoe met dit soort opwellingen om te gaan, eventueel tips geven hoe je omgeving je kan opvangen... hoe jij je gemoedstoestand enigzins kan accepteren of omvormen.. eventueel wel medicatie (heb geen inzage in hoe dat met zwangerschap zit hoor!).... ik denk dat alleen praten al opluchtend kan werken. Er is dan in ieder geval iemand die naast je "meeloopt" en kan peilen hoe je er aan toe bent.
Deze persoon kan dan ook op tijd ingrijpen als het echt mis dreigt te gaan.
Ik wens je sterkte, balans en een gezond kindje !
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill