OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Bij een zwangerschap komt er sowieso al zoveel op je af...
Zelfs als je het leven van een gelukkig sprookjesprinsesje zou hebben, krijg je veel op je dak...
Tel daar het overlijden van je vader, het werzien met je moeder, de zwangerschappen die niet doorgegaan zijn en de bijkomende angst daardoor om dit kindje, alle relationele shit enz eens bij op... Denk dat dat voor iedereen zwaar is.
Bij mezelf heb ik gemerkt dat ik deze zwangerschap heel anders ben als in de voorgaande... Ik zat al niet lekker in mn vel, om het zachtjes uit te drukken en dat uit zich door de hormonen alleen maar extra sterk....
Mompelt iets over uit rijdende auto's willen springen enzo....
Zelfs als je het leven van een gelukkig sprookjesprinsesje zou hebben, krijg je veel op je dak...
Tel daar het overlijden van je vader, het werzien met je moeder, de zwangerschappen die niet doorgegaan zijn en de bijkomende angst daardoor om dit kindje, alle relationele shit enz eens bij op... Denk dat dat voor iedereen zwaar is.
Bij mezelf heb ik gemerkt dat ik deze zwangerschap heel anders ben als in de voorgaande... Ik zat al niet lekker in mn vel, om het zachtjes uit te drukken en dat uit zich door de hormonen alleen maar extra sterk....
Mompelt iets over uit rijdende auto's willen springen enzo....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
meid ik kan je alleen maar sterkte toewensen
Depressief zijn sucks, het is zwaar en alleen jij kan daar zelf uitkomen, daar kunnen wij helaas niet bij helpen,
we kunne je op zijn tijd een knuffel en een luisterend oor aanbieden, maar de rest komt echt bij jou neer.
Ik weet er helaas ook het mijne van, gelukkig niet tijdens de zwangerschap, toen was ik zo ontzettend gelukkig met dat kleintje in mijn buik, was zo trots zo blij.
Maar meid het lukt wel, maar met hulp, het zal niet gemakkelijk zijn, maar uiteindelijk kun ook jij er weer bovenop komen
Depressief zijn sucks, het is zwaar en alleen jij kan daar zelf uitkomen, daar kunnen wij helaas niet bij helpen,
we kunne je op zijn tijd een knuffel en een luisterend oor aanbieden, maar de rest komt echt bij jou neer.
Ik weet er helaas ook het mijne van, gelukkig niet tijdens de zwangerschap, toen was ik zo ontzettend gelukkig met dat kleintje in mijn buik, was zo trots zo blij.
Maar meid het lukt wel, maar met hulp, het zal niet gemakkelijk zijn, maar uiteindelijk kun ook jij er weer bovenop komen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
mysticle, je kunt van anti-depressiva geen miskraam krijgen hoor, maar dat terzijde. Ik zou je toch aanraden om met iemand te praten. Wellicht dat je via de verloskundige iets kan regelen, een doorverwijzing naar de gyn en dat dan het balletje gaat rollen?
Zo te horen heb je het niet getroffen met je psychologen. Juist daarom wordt je hier aangeraden om een psychiater op te zoeken, die kunnen namelijk juist wèl vaak die fysieke dingen als hormonen oplossen.
Zo te horen heb je het niet getroffen met je psychologen. Juist daarom wordt je hier aangeraden om een psychiater op te zoeken, die kunnen namelijk juist wèl vaak die fysieke dingen als hormonen oplossen.
mooi he, alles
Staat mij bij dat er wel een verhoogde kans zou zijn.quote:Op woensdag 25 januari 2006 21:56 schreef phileine het volgende:
mysticle, je kunt van anti-depressiva geen miskraam krijgen hoor, maar dat terzijde.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
edit: niet doen
[ Bericht 86% gewijzigd door E.T. op 25-01-2006 22:28:42 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door E.T. op 25-01-2006 22:28:42 ]
Martini Rosso, there's Italian Spirit in every one
Heb ik nog nooit iets van gehoord Moonah, maar ja ik weet ook niet alles (ongelofelijk maar waar)
mooi he, alles
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil toch even reageren. Een meisje waar ik mee gewerkt heb is vorig jaar zwanger geweest en had ook een depressie . In eerste instantie vond ik het een heel raar verhaal maar ze slikt nu per dag verschrikkelijk veel medicijnen om alles onder controle te houden.
Ik wil je niet bang maken maar ze heeft de laatste 3 maanden van haar zwangerschap op een paasafdeling gezeten ivm zelfmoordneigingen en psychoses (ze mocht vanwege haar zwangerschap geen medicijnen slikken ) Als je huisarts je niet serieus neemt zou ik toch hulp gaan vragen want het is schijnbaar een afwijking en door de hormonen raak je steeds dieper in de put.
Ik hoop dat je er iets aan hebt veel succes met de zwangerschap en de kleine straks
Ik wil je niet bang maken maar ze heeft de laatste 3 maanden van haar zwangerschap op een paasafdeling gezeten ivm zelfmoordneigingen en psychoses (ze mocht vanwege haar zwangerschap geen medicijnen slikken ) Als je huisarts je niet serieus neemt zou ik toch hulp gaan vragen want het is schijnbaar een afwijking en door de hormonen raak je steeds dieper in de put.
Ik hoop dat je er iets aan hebt veel succes met de zwangerschap en de kleine straks
Ik had tijdens mijn zwangerschappen hetzelfde probleem.
Omdat mijn moeder een post natale depressie (heet tegenwoordig geloof ik anders) hield ik daar wel rekening mee maar omdat het bij mij al tijdens de zwangerschap begon had ik het totaal niet door.
Ik wist niet dat dat bestond. Ik heb me dus ook 18 maanden klote gevoeld. Bij mijn tweede zwangerschap was het erger en had ik het gelukkig wel door wat er aan de hand was.
Ik kan het me nog goed herinneren. Ik stond in de keuken (7 hoog) en overwoog serieus om maar naar beneden te springen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, maar alleen maar omdat ik dat mijn kindjes niet aan wilde doen.
Ik heb toen niet mijn iegen huisarts gebeld die had geen begrip voor dit soort dingen maar heb mijn moeder (zelf durfde ik niet) haar huisarts laten bellen.
Ik heb toen tijdens mijn zwangerschap en een aantal maanden erna hormonen voorgeschreven gekregen.
Progestan heette het. Gewoon progesteron dus.
Het lijkt vreemd ...hormonen slikken terwijl je je zo ellendig voelt door de hormonen maar ze kunnnen helpen om je hormoon balans weer wat gelijker te krijgen.
De hormonen in je lijf zijn altijd redelijk in balans maar een zwangerschap kan dat dus helemaal overhoop gooien (ook pilgebruik kan dit veroorzaken)
Mijn eigen huisarts en de gyn vonden het onzin. Kon me niks schelen het hielp.
In het begin wilde ik ze niet eens innemen maar ik was bereid alles te proberen en warempel het hielp.
Misschien is het een idee dit te overleggen met je dokter.
Schadelijk is het echt niet. Het is gewoon een hormoon dat je normaal ook al in je lijf hebt.
Omdat mijn moeder een post natale depressie (heet tegenwoordig geloof ik anders) hield ik daar wel rekening mee maar omdat het bij mij al tijdens de zwangerschap begon had ik het totaal niet door.
Ik wist niet dat dat bestond. Ik heb me dus ook 18 maanden klote gevoeld. Bij mijn tweede zwangerschap was het erger en had ik het gelukkig wel door wat er aan de hand was.
Ik kan het me nog goed herinneren. Ik stond in de keuken (7 hoog) en overwoog serieus om maar naar beneden te springen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, maar alleen maar omdat ik dat mijn kindjes niet aan wilde doen.
Ik heb toen niet mijn iegen huisarts gebeld die had geen begrip voor dit soort dingen maar heb mijn moeder (zelf durfde ik niet) haar huisarts laten bellen.
Ik heb toen tijdens mijn zwangerschap en een aantal maanden erna hormonen voorgeschreven gekregen.
Progestan heette het. Gewoon progesteron dus.
Het lijkt vreemd ...hormonen slikken terwijl je je zo ellendig voelt door de hormonen maar ze kunnnen helpen om je hormoon balans weer wat gelijker te krijgen.
De hormonen in je lijf zijn altijd redelijk in balans maar een zwangerschap kan dat dus helemaal overhoop gooien (ook pilgebruik kan dit veroorzaken)
Mijn eigen huisarts en de gyn vonden het onzin. Kon me niks schelen het hielp.
In het begin wilde ik ze niet eens innemen maar ik was bereid alles te proberen en warempel het hielp.
Misschien is het een idee dit te overleggen met je dokter.
Schadelijk is het echt niet. Het is gewoon een hormoon dat je normaal ook al in je lijf hebt.
Het is ook zo moeilijk, soms.. Dat gebrek aan begrip van je omgeving...
Ik heb voor deze zwangerschap een zwangerschap af laten breken omdat ik wist dat ik het lichamelijk en geestelijk niet aankon...
mn moeder is in 1990 overleden, mn vader in 2004. Nu ben ik al die jaren goed geweest in het wegstoppen van allerlei emoties, deed dit als kind volgens mij al... Maar nu komt alles in 1 keer naar buiten. Alles wat met het overlijden te maken heeft gehad, maar ook alle andere shit.. een scheiding, andere relationele problemen.. enz...
Na het overlijden van mn vader een paar keer bij het RIAGG geweest waar ze vonden dat ik depressief was, met suicidale neigingen, een persoonlijkheidsstoornis en een stemmingsstoornis had. Tijdens de therapie kwam er naar mijn gevoel steeds een nieuw complex bij. Ik was in die tijd weer begonnen met werken en kreeg daar veel energie van. Nog geen half jaar na de abortus waarbij een spiraaltje is geplatst, bleek t spiraaltje foetsie te zijn en ik zwanger.
Nu ben ik 19 weken en loop op het randje.. Ik kan niet meer... Dacht even geleden dat het beter ging, maar val dus steeds weer terug. Mn relatie is zo goed als over, omdat ik het gevoel heb geen begrip of steun van hem te krijgen, terwijl ik verstandelijk heus wel weet en zie dat ie ook op zn tenen loopt en ook niet meer weet wat ie er mee aan moet...
Morgen ga ik de verloskundige bellen om mn verhaal voor te leggen.. Misschien weet zij raad.
Ik heb voor deze zwangerschap een zwangerschap af laten breken omdat ik wist dat ik het lichamelijk en geestelijk niet aankon...
mn moeder is in 1990 overleden, mn vader in 2004. Nu ben ik al die jaren goed geweest in het wegstoppen van allerlei emoties, deed dit als kind volgens mij al... Maar nu komt alles in 1 keer naar buiten. Alles wat met het overlijden te maken heeft gehad, maar ook alle andere shit.. een scheiding, andere relationele problemen.. enz...
Na het overlijden van mn vader een paar keer bij het RIAGG geweest waar ze vonden dat ik depressief was, met suicidale neigingen, een persoonlijkheidsstoornis en een stemmingsstoornis had. Tijdens de therapie kwam er naar mijn gevoel steeds een nieuw complex bij. Ik was in die tijd weer begonnen met werken en kreeg daar veel energie van. Nog geen half jaar na de abortus waarbij een spiraaltje is geplatst, bleek t spiraaltje foetsie te zijn en ik zwanger.
Nu ben ik 19 weken en loop op het randje.. Ik kan niet meer... Dacht even geleden dat het beter ging, maar val dus steeds weer terug. Mn relatie is zo goed als over, omdat ik het gevoel heb geen begrip of steun van hem te krijgen, terwijl ik verstandelijk heus wel weet en zie dat ie ook op zn tenen loopt en ook niet meer weet wat ie er mee aan moet...
Morgen ga ik de verloskundige bellen om mn verhaal voor te leggen.. Misschien weet zij raad.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik heb hetzelfde. Na mijn eerste zwangerschap heb ik zelfs een tijdje in het ziekenhuis gelegen omdat ik suicidaal was. Mijn 2e zwangerschap ging het beter, ook omdat ik er op voorbereid was.quote:Op woensdag 25 januari 2006 11:00 schreef Misticle_lightning het volgende:
dit is puur homoonbased, het is een "afwijking" die niet zoveel voorkomt, en niet van psychische maar van chemische aard is.
Tips van mijn kant: neem alle hulp aan die je kan krijgen en zorg voor voldoende slaap en voldoende rust momenten. Zorg goed voor jezelf.
Ik heb veel valeriaan geslikt en visolie. Daarnaast kreeg ik thuishulp wat mij ook heel erg geholpen heeft. Verder heb ik eigenlijk geen tips voor je. Ja, toch één. Ondanks wat iedereen je zal aanraden is het waarschijnlijk beter om niet te gaan borstvoeden. Ik heb het na beide zwangerschappen geprobeerd en voelde me daardoor -zover dat nog mogelijk was- nog depressiever dan tijdens de zwangerschap. Zodra ik ermee ophield verdwenen langzaam de hormonen uit mijn lichaam en voelde ik me elke dag een beetje beter.
Hoe dan ook. Veel sterkte. Ik weet waar je doorheen moet.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Fuck, nu ik dit allemaal tik krijg ik weer de tranen in mijn ogen.
Weetje wat ik achteraf het ergste vond? Het onbegrip en de vooroordelen van iedereen. Ik ging door de zwartste periode van mijn leven en kreeg alleen maar rare opmerkingen naar mijn hoofd omdat ik gewoon echt niet genieten kon van mijn zwangerschappen. Borstvoeden was ook onmogelijk en ook daar werd ik door veel mensen op aan gekeken.
Heel veel mensen vonden het echt schandalig dat ik niet fijn op een roze wolk zat 'want ik was toch zwanger? en er zijn zoveel mensen die zwanger willen worden en die het maar niet lukt.' Echt, hoe haalde ik het in mijn hoofd om depressief te worden....
Weetje wat ik achteraf het ergste vond? Het onbegrip en de vooroordelen van iedereen. Ik ging door de zwartste periode van mijn leven en kreeg alleen maar rare opmerkingen naar mijn hoofd omdat ik gewoon echt niet genieten kon van mijn zwangerschappen. Borstvoeden was ook onmogelijk en ook daar werd ik door veel mensen op aan gekeken.
Heel veel mensen vonden het echt schandalig dat ik niet fijn op een roze wolk zat 'want ik was toch zwanger? en er zijn zoveel mensen die zwanger willen worden en die het maar niet lukt.' Echt, hoe haalde ik het in mijn hoofd om depressief te worden....
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Alsof je erom gevraagd hebt Tink, zo'n depressie, wat afschuwelijk dat soort opmerkingen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Tink...
het is voor veel mensen ook niet te begrijpen.... En wat is dan makkelijker om maar commentaar te geven?
terwijl ik merk dat dat een van de dingen is die mij op dit moment het wanhoopigst maken....
De "buitenwereld" die maar vind dat je je niet moet aanstellen, dat je maar normaal moet doen...
Alsof ik ( we) de hormonen en het zwanger zijn gewoon even opzijj kan zetten....
het is voor veel mensen ook niet te begrijpen.... En wat is dan makkelijker om maar commentaar te geven?
terwijl ik merk dat dat een van de dingen is die mij op dit moment het wanhoopigst maken....
De "buitenwereld" die maar vind dat je je niet moet aanstellen, dat je maar normaal moet doen...
Alsof ik ( we) de hormonen en het zwanger zijn gewoon even opzijj kan zetten....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Dat maakt het inderdaad nog erger, het rekening houden met de buitenwereld. Misschien dat dat bij mij mijn tweede zwangerschap ook makkelijker maakte. Iedereen wist hoe ik er aan toe was en ook de artsen hielden me goed in de gaten. Ik voelde me daardoor serieus genomen en voelde me niet zo wanhopig als de 1e keer.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Hier hetzelfde. Er waren ook maar weinig mensen die me begrepen....en nog minder mensen die begrepen dat ik met met nog meer hormonen beter ging voelen.
Ze zeggen dan kom op zwanger zijn is geen ziekte. Of je het leuk vind om je zo rot te voelen.
Het allerliefste willen we toch allemaal op een grote roze wolk zitten tijdens een zwangerschap? Alleen is dat iets wat niet bij iedereen zo werkt, helaas.
Probeer ze te laten kletsen en concentreer je op de mensen die wel begrip voor je hebben. Al weet ik hoe moeilijk dat is
Ze zeggen dan kom op zwanger zijn is geen ziekte. Of je het leuk vind om je zo rot te voelen.
Het allerliefste willen we toch allemaal op een grote roze wolk zitten tijdens een zwangerschap? Alleen is dat iets wat niet bij iedereen zo werkt, helaas.
Probeer ze te laten kletsen en concentreer je op de mensen die wel begrip voor je hebben. Al weet ik hoe moeilijk dat is
pfff... ben niu weer een paar uurtjes na mn laatste "uitbarsting'... En nu vlak ik t allemaal een beetje af.... Vind dat ik me aanstel en niet zo stom moet doen... Weet dat mn gedrag nergens op slaat... Hoewel t gevoel van wanhoop nog zo levendig is.... En nu weet ik natuurlijk helemaal niet meer wat ik er zelf mee aan moet....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Wat je er zelf mee moet? Niets. Gewoon accepteren dat het zo is. Helaas heeft niet iedereen een onbezorgde zwangerschap. Sommigen krijgen BI, anderen HELLP en weer anderen worden depressief. En dan heb je natuurlijk nog de gewone zwangerschapskwaaltjesquote:Op donderdag 26 januari 2006 23:20 schreef vamperotica het volgende:
pfff... ben niu weer een paar uurtjes na mn laatste "uitbarsting'... En nu vlak ik t allemaal een beetje af.... Vind dat ik me aanstel en niet zo stom moet doen... Weet dat mn gedrag nergens op slaat... Hoewel t gevoel van wanhoop nog zo levendig is.... En nu weet ik natuurlijk helemaal niet meer wat ik er zelf mee aan moet....
Probeer er niet te veel bij stil te staan en je niet schuldig te voelen naar je omgeving toe. Neem voldoende rust (als het kan, doe dan bijvoorbeeld een middagdutje), wees lief voor je zelf en voor de rest: schijt aan de wereld. Na 18 maanden ben je er vanaf (9 maanden zwanger en ongeveer 9 maanden ontzwangeren) en dan ben je weer gewoon je eigen blije zelf.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ja... En dan kan ik beginnen met t aanpakken van de onderliggende problemen, heb ik iedereen in mn omgeving weggejaagd, geen relatie meer ( geloof iig dat die nu al zo goed als over is..) en ik vraag me af of mn 3 andere monstertjes dan nog wel bij me willen zijn!quote:Op vrijdag 27 januari 2006 09:30 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Wat je er zelf mee moet? Niets. Gewoon accepteren dat het zo is. Helaas heeft niet iedereen een onbezorgde zwangerschap. Sommigen krijgen BI, anderen HELLP en weer anderen worden depressief. En dan heb je natuurlijk nog de gewone zwangerschapskwaaltjes
Probeer er niet te veel bij stil te staan en je niet schuldig te voelen naar je omgeving toe. Neem voldoende rust (als het kan, doe dan bijvoorbeeld een middagdutje), wees lief voor je zelf en voor de rest: schijt aan de wereld. Na 18 maanden ben je er vanaf (9 maanden zwanger en ongeveer 9 maanden ontzwangeren) en dan ben je weer gewoon je eigen blije zelf.
Wel lekker rustig1
( ja.. ik heb een raar soort van humor/zelfbescherming...)
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Hi Tink en Vamp
Inderdaad, het ongeloof van de omgeving, het niet snappen dat je depressief kan zijn op het moment dat je zwanger bent. Het gaat niet eens om de zwangerschap, het gaat puur om de hormoonschommeling. Ik heb het ook als ik ongesteld ben maar dat is over het algemeen redelijk op te vangen.
Tink even een waarschuwing, valeriaan is een hele sterke menstruatie bevorderend kruid. Kijk daar aub mee uit. Net als goudsbloem, kamille en lavendel. Ik ben voor mijn slaapstoornis naar de huisarts gegaan omdat geen enkel kruid wat rustgevend is gebruikt kan worden tijdens je zwangerschap. En gezien mijn miskramen ben ik supervoorzichtig.
Ik ben serieus heel erg blij met het kindje. En dat is iets wat niemand van me af kan pakken. Wat ik nu dus doe is heel duidelijk maken aan de mensen om me heen dat ik echt heel erg last heb van mijn hormonen. Mijn beste vrienden helpen me daar wel bij, en die laten me ook gewoon effe lekker kletsen. Ik ga voor hulp naar mijn beste vriendin toe, haar vertrouw ik volledig en zij kan dingen weer een beetje relativeren als ik in een hormoon bui ben. Haar moeder heeft me volledig geadopteerd en is echt een schat. Ze stelt me gerust en ik mag altijd langskomen.
Op kantoor meld ik me gewoon ziek. Want de hele tijd op kantoor janken en suicidaal zijn is niet prettig. Ik doe wat de huisarts zei, gewoon leuke dingen gaan doen. En wat ik ook heb gemerkt. Heel veel rusten.
Vamp en Tink, allebei een hele dikke knuffel
Inderdaad, het ongeloof van de omgeving, het niet snappen dat je depressief kan zijn op het moment dat je zwanger bent. Het gaat niet eens om de zwangerschap, het gaat puur om de hormoonschommeling. Ik heb het ook als ik ongesteld ben maar dat is over het algemeen redelijk op te vangen.
Tink even een waarschuwing, valeriaan is een hele sterke menstruatie bevorderend kruid. Kijk daar aub mee uit. Net als goudsbloem, kamille en lavendel. Ik ben voor mijn slaapstoornis naar de huisarts gegaan omdat geen enkel kruid wat rustgevend is gebruikt kan worden tijdens je zwangerschap. En gezien mijn miskramen ben ik supervoorzichtig.
Ik ben serieus heel erg blij met het kindje. En dat is iets wat niemand van me af kan pakken. Wat ik nu dus doe is heel duidelijk maken aan de mensen om me heen dat ik echt heel erg last heb van mijn hormonen. Mijn beste vrienden helpen me daar wel bij, en die laten me ook gewoon effe lekker kletsen. Ik ga voor hulp naar mijn beste vriendin toe, haar vertrouw ik volledig en zij kan dingen weer een beetje relativeren als ik in een hormoon bui ben. Haar moeder heeft me volledig geadopteerd en is echt een schat. Ze stelt me gerust en ik mag altijd langskomen.
Op kantoor meld ik me gewoon ziek. Want de hele tijd op kantoor janken en suicidaal zijn is niet prettig. Ik doe wat de huisarts zei, gewoon leuke dingen gaan doen. En wat ik ook heb gemerkt. Heel veel rusten.
Vamp en Tink, allebei een hele dikke knuffel
mama van Myrddin
Dank je ML voor je tip, maar ik ben gelukkig niet zwanger meer. Heb 2 mooie, lieve en gezonde kindjes op de wereld gezet en vind het wel mooi zo.
Overigens is valeriaan mij aangeraden door zowel mijn homeopatisch arts als mijn hebamme (=duitse verloskundige, mijne werkte veel met kruidenpreparaten) als mijn vrouwenarts en was ik goed onder controle.
En net wat je zegt -ik blijf er op hameren - neem inderdaad genoeg rust.
Overigens is valeriaan mij aangeraden door zowel mijn homeopatisch arts als mijn hebamme (=duitse verloskundige, mijne werkte veel met kruidenpreparaten) als mijn vrouwenarts en was ik goed onder controle.
En net wat je zegt -ik blijf er op hameren - neem inderdaad genoeg rust.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ik zou gister eigenlijk de verloskundige gebeld hebben.... Maar ik durfde niet!
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Vamperotica, wanneer heb je een afspraak met de vk? Hopelijk snel.
In de 'Ouders van nu' vond ik dit stukje:
Heb je al meerdere depressies gehad, bijvoorbeeld tijdens of na de zwangerschap? Een korte training kan je beschermen tegen een terugval. Tijdens 8 bijeenkomsten leer je je ziekmakende denkpatronen te onderzoeken en de meest hardnekkige daarvan te veranderen. Meer info: c.l.bockting@amc.uva.nl
Ik heb geen idee of iemand hier er iets aan heeft maar ik kwam het tegen. Je weet maar nooit.
In de 'Ouders van nu' vond ik dit stukje:
Heb je al meerdere depressies gehad, bijvoorbeeld tijdens of na de zwangerschap? Een korte training kan je beschermen tegen een terugval. Tijdens 8 bijeenkomsten leer je je ziekmakende denkpatronen te onderzoeken en de meest hardnekkige daarvan te veranderen. Meer info: c.l.bockting@amc.uva.nl
Ik heb geen idee of iemand hier er iets aan heeft maar ik kwam het tegen. Je weet maar nooit.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
*steuntje in de rug voor Vamperotica* Ik heb diep respect voor de moedige stappen die jullie allemaal zetten/gezet hebben om jezelf te helpen. en ook al durf je de ene dag niet, de volgende wel. je kan het!En het is NIET stom, het is SUPERSTOER als je jezelf van je weerbare kant kan laten zien. vind ik dan. zo.
..en laat gaan...
De verloskundige hoort vaker dit soort verhalen, het handige is dus dat ze na een halve zin al begrijpt waar je naartoe wil.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 08:52 schreef vamperotica het volgende:
Ik zou gister eigenlijk de verloskundige gebeld hebben.... Maar ik durfde niet!
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
Gewoon op je eerst volgende afspraak ( en als die te ver weg is bel je de assistente "ik wil mijn afspraak graag naar voren schuiven omdat ik wat vragen heb) je probleem op tafel leggen.
Vertel erbij dat je niet weet hoe je het moet brengen, wat je moet zeggen.... en zeg dan gewoon "ik voel mij níet in orde... ik heb héél vervelende buien. Buien die intenser en regelmatiger zijn dan de "gemiddelde" hormonale buien die zwangeren kunnen hebben. Ik heb hulp nodig"
Ik denk zelf dat ze dan vanzelf de juiste vragen weet te stellen waarmee ze de benodigde info uit je krijgt.
Daar zijn ze als het goed is heel handig mee
Succes meid !
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
en andere print je bovenstaande berichtje gewoon uit en schuift het onder haar neus hihi.
hihi.
..en laat gaan...
Bedankt voor de tip Snoopy...
Jdee....
Mirage... de verloskundige weet van mn vorige " depressieve peroide" ..... Zou t een en ander wel makkelijker moeten maken om met mn verhaal te komen...
Ben alleen bang dat als ik begin, niet meer te stoppen ben!
Jdee....
Mirage... de verloskundige weet van mn vorige " depressieve peroide" ..... Zou t een en ander wel makkelijker moeten maken om met mn verhaal te komen...
Ben alleen bang dat als ik begin, niet meer te stoppen ben!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Er is zeker heel wat gebeurd Vicky! Goed dat je hulp hebt ingeroepen. Sterkte.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Vicky, inderdaad goed dat je er wat mee doet! Dat is al een eerste en hele moeilijke stap. Heel veel sterkte.
Lekker douchen!
Heel veel sterkte Vicky, krijg je ook medicijnen om je een beetje te ondersteunen?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
sterkte Vicky
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Heb nog geen medicijnen gehad via de huisarts. Heb wel Valeriaan/Valdispert om me wat rustiger te krijgen en dan helpt wel redelijk. Heb maandag weer een nieuwe afspraak bij de spv'er.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 19:41 schreef Lois het volgende:
Heel veel sterkte Vicky, krijg je ook medicijnen om je een beetje te ondersteunen?
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Zowel mijn gyn als arts hebben juist gezegd dat het beter was om voor de zwangerschap te stoppen met de medicatie. Ik ben dus een aantal weken voordat we onze 1e poging zouden doen gestopt met medicatie. Maar als zou blijken dat ik nog niet zonder de medicatie kan dan zou ik zonder problemen na 3 maanden zwangerschap weer mogen beginnen van beiden.quote:Op woensdag 25 januari 2006 16:26 schreef Moonah het volgende:
[..]
Wel opperde ze om te beginnen voor de zwangerschap, omdat het tijdens de zwangerschap moeilijker zou zijn om de juiste dosis en de soort medicatie af te stemmen.
O Vicky, dit is zo ongeveer mijn verhaal....quote:Op dinsdag 31 januari 2006 17:06 schreef Vicky het volgende:
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
Ik vind het heel moeilijk om het 'toe te geven', worstel er enorm mee omdat het voor mij als een soort van falen voelt. Heb het gesprek met de SPV'er al gehad en ik ga morgen naar de psycholoog.
Ben vorige week ook met medicatie begonnen. ZO, das eruit....
[ Bericht 0% gewijzigd door Elegantly Wasted op 01-02-2006 10:07:20 (tiepvaut) ]
Do you lead, or are you led?
Are you sure that you don't care?
Are you sure that you don't care?
Ik wilde dus alleen een typ-o verzijderen....
Dit doe ik dus ook de hele tijd he.....kan me gewoon niet concentreren.
Dit doe ik dus ook de hele tijd he.....kan me gewoon niet concentreren.
Do you lead, or are you led?
Are you sure that you don't care?
Are you sure that you don't care?
Ik ben gister, na een weekend vol "uitbarstingen"bij de huisarts geweest. Tovallig was degene van de GGZ in de dokterspraktijk aanwezig en aangezien er iemand niet op was komen dagen konden mn vriend en ik gelijk terecht... deel van t verhaal gedaan en besloten om bij maatschappelijk werk in te schakelen voor sommige onderliggende problemen. Volgende week ook weer een gesprek bij het GGZ om te kijken wat er nog meer nodig is...
Het begin is er.
Het begin is er.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
EW, jij ook al. wat vreselijk moeilijk zeg lijkt me dat! Ook jou wens ik veel sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op woensdag 1 februari 2006 10:03 schreef Elegantly Wasted het volgende:
[..]
O Vicky, dit is zo ongeveer mijn verhaal....
Ik vind het heel moeilijk om het 'toe te geven', worstel er enorm mee omdat het voor mij als een soort van falen voelt. Heb het gesprek met de SPV'er al gehad en ik ga morgen naar de psycholoog.
Ben vorige week ook met medicatie begonnen. ZO, das eruit....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
quote:Op dinsdag 31 januari 2006 17:06 schreef Vicky het volgende:
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Je quote wel een beetje selectief... Edit: Maar ws bedoel je het verschil in advies wanneer weer evt te beginnen.quote:Op woensdag 1 februari 2006 08:34 schreef Xanthe het volgende:
[..]
Zowel mijn gyn als arts hebben juist gezegd dat het beter was om voor de zwangerschap te stoppen met de medicatie. Ik ben dus een aantal weken voordat we onze 1e poging zouden doen gestopt met medicatie. Maar als zou blijken dat ik nog niet zonder de medicatie kan dan zou ik zonder problemen na 3 maanden zwangerschap weer mogen beginnen van beiden.
Maar kennelijk verschillen de meningen van de diverse medici nogal.
Ik ben ook ruim voordat we het voor het echt gingen doen begonnen met afbouwen van mijn medicatie. Maar het valt me af en toe best zwaar. Toch probeer ik het zonder vol te houden, immers, zonder lijkt me hoe dan ook beter dan met.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
nou ja, aan dat hoe dan ook zit dus wel een grens: als je zonder medicijnen niet meer ('normaal') kunt functioneren kan dat schadelijker zijn dan met medicijnen. veel succes!quote:Op woensdag 1 februari 2006 11:06 schreef Moonah het volgende:
zonder lijkt me hoe dan ook beter dan met.
Ja ging me idd om het verschil van advies (gelukkig had je het door). Ik wil ook zonder blijven volhouden hoor , zelfde reden , zonder is beter dan met. Ik ben helemaal anti medicatie tijdens de zwangerschap.
De reden dat ze trouwens aangaven (vergeten erbij te zetten lees ik nu) is toch omdat men verwacht dat als het gevaar op zou leveren dit vooral in de 1e 3 maanden zo is , tijdens de aanleg van alle belangrijke organen. Daar deze rond de 3e maand gevormd zouden zijn zou het geen gevaar meer kunnen opleveren dat de medicatie nog kwaad zou kunnen daarvoor...
Maar voorlopig voel ik me redelijk goed zonder de medicatie.
De reden dat ze trouwens aangaven (vergeten erbij te zetten lees ik nu) is toch omdat men verwacht dat als het gevaar op zou leveren dit vooral in de 1e 3 maanden zo is , tijdens de aanleg van alle belangrijke organen. Daar deze rond de 3e maand gevormd zouden zijn zou het geen gevaar meer kunnen opleveren dat de medicatie nog kwaad zou kunnen daarvoor...
Maar voorlopig voel ik me redelijk goed zonder de medicatie.
voor EW
ennuhh als je msn hebt en wil kletsen.. zie mijn profiel
ennuhh als je msn hebt en wil kletsen.. zie mijn profiel
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
vicky & ew, dat is niet leuk zeg. hartstikke goed dat jullie al stappen hebben ondernomen, heel veel sterkte ermee!
Dat is dus precies de argumentatie van mjin gynaecoloog. En ik moet zeggen, dat gaf me wel 'lucht'. Mochten al die stemmingswisselingen (die ik dus al van mezelf heb, zónder zwangerschapshormonen ) té lastig worden, dan is er dus een uitweg.quote:Op woensdag 1 februari 2006 11:10 schreef bixister het volgende:
[..]
nou ja, aan dat hoe dan ook zit dus wel een grens: als je zonder medicijnen niet meer ('normaal') kunt functioneren kan dat schadelijker zijn dan met medicijnen.
Tnx.quote:veel succes!
En Xanthe, ja idd, die eerste drie maanden zijn cruciaal voor de aanleg. Maar wat mijn gyn zei zit ook wel weer wat in.
Verwarrend hoor.
Vandaar dus mijn keuze om het zekere voor het onzekere te nemen, zo lang dat te doen is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en zwangere dames die er middenin zitten, sterkte...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
EW heel veel sterkte Kun je ook (andere) hulp krijgen, in de vorm van iemand die de zorg voor je kinderen af en toe van je overneemt? Zodat jij een beetje kan bijtanken?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
EW, sterkte
Vamperotica, goed dat je die stap gezet hebt
Vamperotica, goed dat je die stap gezet hebt
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
