Een \"gevoelig\" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995 -
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002 -
11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Pepijn: 23-02-2004 -
05-03-2005 (zoon van mama_van_pepijn)Esmée: 1 mei 2003 -
20 februari 2006 (dochter van humpeltje)Danyel: 11 september 2004 -
21 maart 2006 (zoon van Phluphy)Thijs: 06 september 2004 -
09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van prachtige engeltjes (2)
Ouders van Prachtige Engeltjes (3)
[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 24-12-2006 15:07:23 ]
Maar al die kersticoontjes met kindjes met een kerstmuts. Ik ging zoeken maar ik heb geen foto van Pepijn met kerstmuts of iets dergelijks. Vervolgens zit je dan een half uur met een stapel foto's in je hand te bedenken waarom je zo'n foto nou niet hebt. Genoeg andere foto's maar die voldoen op dat moment dan niet. En dan heel langzaam ga je dan van waarom heb ik zo'n foto niet, naar waarom is mij dit overkomen? En als je eenmaal op dat punt bent aanbeland dan is het lastig om weer omhoog te krabbelen.
Lieve Pepijn
Weer een jaar zonder jou
dit jaar bestond uit zoveel dagen
Zoveel uren van verdriet
dit jaar was haast niet te verdragen
want jij, jij was er niet
Omdat ik zoveel van je hou
doet dat missen zo ontzetten pijn
Maar dat ik jou vergeten zou
zou voor mij onmogelijk zijn!
Lieve William
Wills, je bent er altijd
's morgens bij het opstaan
's avonds bij het slapen gaan
bij iedere gebeurtenis
't zij feest of rouw
ik mis je in dit leven zonder jou
Humpeltje, wat een verschrikkelijke ervaring hebben jullie. Heel veel sterkte met het verwerken.
Fluf, knap hoe je je weer door de praktische, maar toch ook geestelijk zware dagen hebt geslagen. Petje af en ik hoop dat kerst te doen is voor jullie allemaal.
We zijn vanmiddag bij Thijs geweest en gelijk maar even foto's gemaakt
ze zijn alleen beetje licht merk ik wel, misschien net even anders moeten gaan staan
En voor alle engeltjes. Ik ga vanavond voor jullie allemaal een kaarsje aansteken in de kerk. En Bar, Phluphy, Pepper en Mama van Pepijn, veel sterkte de komende dagen. Ik denk zeker aan jullie kleine lieverds. En Icaa, ik hoop dat jij een beetje van de spaanse luchten kan genieten met de jongens. Jullie ook sterkte
Uiteraard zou ik de dag ook liever in een groot vrolijk gezelschap doorbrengen maar dat zit er dit jaar gewoon niet in.
Ik wens je ook heel veel sterkte en ik hoop dat het nieuwe jaar je heel veel nieuwe lichtpuntjes gaan brengen!
Veelal weet ik niet wat te zeggen als ik dit topic lees, nu eigenlijk ook niet, maar ik wil jullie laten weten dat ik aan jullie denk
Pepijn: 23-02-2004 - 05-03-2005
Wat moet dit een moeilijke tijd voor jullie zijn. Bij het lezen van de OP en de paar berichtjes hierboven, werd ik daar beslist erg verdrietig van. Niet dat jullie daar iets aan hebben... Eigenlijk zijn er gewoon geen woorden voor, voor hoe verdrietig dit is.
Maar ik hoop dan maar, dat het vooral de fijne herinnering aan jullie engeltjes mag zijn, wat jullie door deze dagen heen gaat slepen.
Heel veel sterkte!
voor de pappa's en mamma's van die mooie engeltjesEn steek ik daar een kaarsje aan
Voor alle kleine engeltjes
Die de afgelopen tijd zijn heen gegaan
Alle ouders heel veel sterkte, maar ook mooie dagen toegewenst
Mama en papa zitten dan wel niet in de kerk,
Maar we zijn je niet vergeten...
We steken gewoon thuis weer een kaarsje voor je aan
Vandaag met de meiden naar het grafje geweest. Afgelopen donderdag is het steentje geplaatst. Vandaag hebben we het verder afgemaakt. De tape van de foto gehaald [was donderdag nog niet geheel uitgehard].
En ervoor schelpjes gelegd, heel veel schelpjes [ruim 12 kg!]. We vinden het mooi geworden.
Ik wilde eigenlijk wat knuffelbeesten weggooien, omdat ze uit elkaar beginnen te vallen en zo vies zijn. Maar Kim wilde het nog niet, dus liggen ze er nog.
Heb wel foto's gemaakt, maar moet ze nog op pc zetten.
Het was opvallend druk op het kinderhofje. We komen er niet zo vaak. Het voelt er zo leeg.
Gisteravond dacht ik aan vorig jaar. Toen had ik met kerst de nageltjes gelakt van de kleintjes. Esje vond dat zo mooi. Vanmiddag heb ik Veer haar nageltjes gelakt. Veer gaat steeds vaker dingen doen, die Es deed, of dezelfde uitspraken. Mooi, maar ook wel confronterend.
Ik kijk eigenlijk erg uit naar de kerstdagen, 1e dag naar de familie van baby in de buik, 2e dag naar mijn familie.
Fijn om er even uit te zijn, even niet alleen.
Tegen sint zag ik erg op [zoveel herinneringen aan een genietend kindje], tegen kerst minder.
De leegte blijft, wat voor dag het ook is.
Hoop dat iedereen een warme liefdevolle kerst mag ervaren.
Hielp hier erg goed, maar bij jullie staan de beren er ook al wat langer natuurlijk.
En ik ben idd benieuwd naar hoe het geworden is, hier moet het nog steeds besteld worden en wij gaan met glas werken, en waarschijnlijk knikkers...
Kan me wel voorstellen dat sommige dingen confronterend zijn ivm dingen doen die Esmee ook deed.
quote:Pakte een knuffel op, die viel in 3en [kop eraf, poot eraf]. Sommige zijn nog wel mooi, wel vies.Op zondag 24 december 2006 20:24 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Humpeltje: misschien zou je de beren kunnen wassen met... speciaal spul tegen weersinvloeden van buitenaf.. (ben echt de naam kwijt)
Hielp hier erg goed, maar bij jullie staan de beren er ook al wat langer natuurlijk.
En ik ben idd benieuwd naar hoe het geworden is, hier moet het nog steeds besteld worden en wij gaan met glas werken, en waarschijnlijk knikkers...
Kan me wel voorstellen dat sommige dingen confronterend zijn ivm dingen doen die Esmee ook deed.
Steentje was nog gedoe, waren eerst met andere steen houder bezig, maar steeds geen reactie op mail of loze beloften aan telefoon. Zag het toen niet meer zitten en hebben tijdje gewacht. En ineens weer de kriebels, ik wil een steentje. Toch het oorspronkelijke idee, maar dan wel met klein fotootje erop.
Klinkt spannend, glas en knikkers, maak er iets van, dat bij jullie en je kindje past.
Durf het bijna niet te zeggen, maar heb foto's op site gezet bij "grafje". Weet niet hoe ik hier foto kan invoegen vanaf pc, als ik op afbeelding toevoegen klik, vraagt ie om url.
Nu gauw film gaan kijken met Kim.
en kerstknuffel voor al die papa's en mama's van engeltjes.
Ik hoop dat alle ouders die hun kindje moeten missen zich goed door de kerstdagen heenslaan, er wordt in ieder geval heel veel aan jullie en jullie kindjes gedacht Lieve Phluphy, ook voor Danyel brand een kaarsje sinds gisteren. Djen heeft een standaard gemaakt in ster vorm waar een waxine lichtje in brand
Alle andere mama's en pappa's ook aan jullie word gedacht
[ Bericht 2% gewijzigd door Anitra op 25-12-2006 13:19:56 (tikfoutjes) ]
Ik denk aan jullie
Max
Mink
Pepijn
Esmée
Danyel
Thijs
david
papa van rewimo
en voor alle andere grote en kleine engelen
Sterkte en veel liefde toegewenst deze donkere dagen. quote:Het is ook moeilijk en verschrikkelijk oneerlijk, jou peppijn, William ze hadden er moeten zijn gewoon bij je in huis, genieten met zijn 3tjes van kerstOp maandag 25 december 2006 12:13 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik vind het vandaag wel heel heel heel erg moeilijk
Lieve meid ik mis ze met je mee.
Hier ook, vorig jaar nog lopen pronken met Thijs bij opa en oma en bij mijn pa, en nu blijft het stil (hoorde via mijn broertje dat pa en Margriet de kerstdagen gezellig in duitsland doorbrengen)
Onze engeltjes onze mannen/vaders/moeders/opa's/oma's/broertjes/zusjes, ze hadden er gewoon moeten zijn, kerst is immers een fam feest.
Maar hoog tussen de wolkjes vieren ze hun eigen kerstfeestje, en kijken ze geregeld naar benee.
lieve mensen op een warme kerst, hier en ginds daarboven 
Lieve engeltjesmama van Pepijn een dikke knuf en
Zonder jou zo verward
Zonder jou zo wanhopig
Zonder jou zonder hart
Zonder jou zo ontroostbaar
Zonder jou zo alleen
Zonder jou zo gebroken
Zonder jou om me heen
Het is alsof je stem hier nog is blijven hangen
Het is alsof je hand over mijn lichaam gaat
Net of ik je zachte lippen kan voelen op m'n wangen
Net alsof je in mijn wanhoop nog zo dicht bij mij staat
Zonder jou zo verslagen
Zonder jou zo voorgoed
Zonder jou zo ineen gedoken
Zonder jou weet ik niet wat ik moet
Want zonder jou ben ik mijzelf kwijt
Geen dag geen nacht en geen benul van tijd
Het maakt voor mij geen enkel onderscheid
Zonder jou
Het is alsof ik leef in mijn herinneringen
Het is alsof mijn wereld stil is blijven staan
Net alsof je mooie ogen nog altijd kunnen dwingen
Net alsof je heel dicht bij bent maar zo ver hier vandaan
Zonder jou zo verloren
Zonder jou
Zonder hart
Zo wanhopig
Zonder jou zo ontroostbaar
Zonder jou kan ik het niet meer aan
Zonder jou van Marco Borsato
Mama van Pepijn, hoe is het nu met je?
Ik wilde even laten weten dat ik vandaag een keertje extra heb stilgestaan bij alle grote en kleine engeltjes. Er branden hier kaarsjes voor ze.
Het is helemaal niet gek dat je al je gevoel ophangt aan een kaars.....Of aan wat dan ook...
Een kaars leeft,brengt warmte en licht,is tastbaar.... Alles wat jouw engeltjes alleen nog maar in gedachte kunnen zijn.....
je zwijgt en lacht verzacht de pijn voor even, totdat ik weer ontwaak met niets alleen , de tijd... heeft spijt
dat hij zich heeft vergist
zelfs de wint huilt van pijn, heeft jou gemist
de maan verdwijnt laat mij met lege handen
de nacht ze neemt je mee, en laat mij alleen
Als alle lichten zijn gedoofd
Ben ik alleen met mijn gedachten
En ik weet met het applaus nog in mijn hoofd
Aan deze tijd komt ooit een eind
Wanneer de toegift is geweest
De stoelen leeg, de zaal is donker
Ooh Ik weet dat dit moment ooit komt
Maar als het komt zal jij er zijn
Als het doek voor altijd sluiten zou
Het slotakkoord gespeeld
Schuil ik bij jou
Kom jij uit de schaduw in het licht
Met die lach op je gezicht
En je vangt me voor ik val
En je neemt me mee
Als alle verhalen zijn verteld
Het laatste lied heeft geklonken
En het ijs onder mijn voeten langzaam smelt
Voel ik jou heel dicht bij mij
Als het doek voor altijd sluiten zou
Het slotakkoord gespeeld
Schuil ik bij jou
Kom jij uit de schaduw in het licht
Met die lach op je gezicht
En je vangt me voor ik val
En je neemt me mee
Met een diepe buiging neem ik afscheid
Bedank nog een keer mijn publiek
Mijn grootste liefde dank ik als laatste
Zonder jou stond ik hier niet
Als het doek voor altijd sluiten zou
Het slotakkoord gespeeld
Schuil ik bij jou
Kom jij uit de schaduw in het licht
Met die lach op je gezicht
En je vangt me voor ik val
En je neemt me mee
Humpeltje, ik heb je site gelezen en de emotie spatte van het scherm af net als hier van iedereen.
In het nieuwe jaar zal ik ook voor het eerst mamma worden, en ik hoop toch van harte dat ik dit nooit zal meemaken. Ik kan ook het intense verdriet niet eens voorstellen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Hierbij sta je niet stil als je een kindje krijgt of je omgeving. Je hoort je kinderen niet te overleven, wij horen eerder te gaan.
Bij deze een kaarsje voor ieder
. Ik heb veel aan je gedacht gisteren. Vond het echt helemaal niks dat je alleen was. Maar die dag is voorbij. En dat van die kaars dat kan ik me heel goed voorstellen dat je je zo voelde. Ik had gisteren ook de tranen over mijn wangen van Humpeltjes site. En ik vind het eerlijk waar een hele mooie site. Ik heb alle foto's bekeken. En de foto die mij voor het netvlies staat is die ene foto in het hoekje linksbovenaan met haar hoedje op. Daar zou ze zo weg kunnen lopen met een brede glimlach op haar gezichtje
Eerst lag ik op mijn rug en zag ik het beeld voor me die avond dat de stuipen begonnen bij Thijs, in ons bed.
Ik schrok wakker en kon gelijk niet meer slapen, had last van een lichte panniekaanval en durfde mijn ogen niet meer dicht te doen.
Na een goed uurtje toch weer het nachtlampje uitgedaan, en me omgedraaid
En toen kreeg ik een werkelijk prachtige droom;
Thijs was kerst aan het vieren aan een werkelijk prachtige versierde tafel, allemaal lekkere dingen op tafel, en Thijs genoot, zijn lach zijn ogen, ik zag gewoon dat Thijs het naar zijn zin had.
Hij was niet alleen, hij was omringd door mijn moeder mijn oma, en nog allemaal mensen die om hem geven, maar ook andere kindjes.
Ze dansten, ze zongen, ze aten.
Het was zo echt, ik voelde me zo dichtbij
Thijs die samen met zijn fam kerstvierd niet hier, maar daar hoog in de wolkjes
Ik hoop dat jullie zingen daarboven, lieve engeltjes!
quote:Wil ook zo graag over haar dromen, toch gebeurd het niet. Blijft zo onwerkelijk.Op dinsdag 26 december 2006 13:14 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ik heb vanacht zo vreselijk raar gedroomd, het ging alle kanten op.
Eerst lag ik op mijn rug en zag ik het beeld voor me die avond dat de stuipen begonnen bij Thijs, in ons bed.
Ik schrok wakker en kon gelijk niet meer slapen, had last van een lichte panniekaanval en durfde mijn ogen niet meer dicht te doen.
Na een goed uurtje toch weer het nachtlampje uitgedaan, en me omgedraaid
En toen kreeg ik een werkelijk prachtige droom;
Thijs was kerst aan het vieren aan een werkelijk prachtige versierde tafel, allemaal lekkere dingen op tafel, en Thijs genoot, zijn lach zijn ogen, ik zag gewoon dat Thijs het naar zijn zin had.
Hij was niet alleen, hij was omringd door mijn moeder mijn oma, en nog allemaal mensen die om hem geven, maar ook andere kindjes.
Ze dansten, ze zongen, ze aten.
Het was zo echt, ik voelde me zo dichtbij
Thijs die samen met zijn fam kerstvierd niet hier, maar daar hoog in de wolkjes
Kerst was druk, gelukkig veel afleiding overdag. De nachten blijven het ergst, evenals het wakker worden. Die keiharde realiteit, de eenzaamheid, het gemis.
Oh was ze nog maar hier!
Lieve Humpeltje, ik d8 ook dat het nooit zou gebeuren maar ineens gebeurde het, het was zeker geen leuke droom, maar die na vannacht was werkelijk schitterend.
Het opstaan is ook niet leuk, je word er weer aan herinnerd dat je Esmee moet missen alweer een hele dag lang.
Ik wil jullie allemaal een dikke knuffel geven gewoon omdat een knuffel vaak goed doet en ik hoop hiermee ook goed te doen.
Ook heb ik een gedichtje geschreven:
Woorden zijn er toch zoveel
Miljoenen, Miljarden misschien
Maar alle woorden kunnen in het geheel
Niet uitdrukken wat ik voel, bovendien
Hoe zou ik uit kunnen drukken
in letters zwart op wit
dat gaat me never-nooit-niet lukken
Waar ik nu mee zit
"Sterkte" is zo'n woord
Daar ligt je zolder zo mee vol
Het geeft je ook geen antwoord
en daarbij het klinkt zo hol
Nee iets anders moet het zijn
een woord waarvan je denkt
Dat zo'n woordje klein maar fijn
Zoveel kracht en liefde schenkt
Kracht en liefde om door te gaan
ongeacht de tegenslag
kracht om dat alles te verslaan
liefde gewoon omdat dat mag
maar helaas zo'n woord bestaat
in mijn dromen alleen
waar eenieder mij verstaat
en waar er gaat geeneen
Ik denk aan jullie
Bedankt
Kerst was weer eens goed kut dit jaar, dus hebben we het min of meer overgeslagen, wie verplicht mij om een boom neer te zetten, om schijnheilig vrede op aarde te gaan zitten vieren, terwijl er kindjes weggerukt worden. Nee, doe mij maar een winterslaapje.
Fly beyond imagining
The softest cloud, the whitest dove
Upon the wind of heaven`s love
Past the planets and the stars
Leave this lonely world of ours
Escape the sorrow and the pain
And fly again
Fly, fly precious one
Your endless journey has begun
Take your gentle happiness
Far too beautiful for this
Cross over to the other shore
There is peace forevermore
But hold this memory bittersweet
Until we meet
Fly, fly do not fear
Don`t waste a breath, don`t shed a tear
Your heart is pure, your soul is free
Be on your way, don`t wait for me
Above the universe you`ll climb
On beyond the hands of time
The moon will rise, the sun will set
But I won`t forget
Fly, fly little wing
Fly where only angels sing
Fly away, the time is right
Go now, find the light
Ik wil alle ouders in dit mooie topic heel veel sterkte wensen.
If I saw you in heaven
Will it be the same
If I saw you in heaven
I must be strong, and carry on
Cause I know I don't belong
Here in heaven
Would you hold my hand
If I saw you in heaven
Would you help me stand
If I saw you in heaven
I'll find my way, through night and day
Cause I know I just can't stay
Here in heaven
Beyond the door
There's peace I'm sure.
And I know there'll be no more...
Tears in heaven.
Stukje uit "Tears in heaven" van Eric Clapton.
Voor iedereen die (voor het eerst of weer) het nieuwe jaar in moet zonder degene die je zo liefhebt en mist en waar je eigenlijk helemaal niet zonder kan.
Sterkte, heel veel sterkte gewenst.
ik hoop dat jullie kracht en steun zullen vinden om het nieuwe jaar in te gaan.
Help elkaar, geniet van de liefde die je nog hebt voor een ander en laat jullie sterretjes in jullie harten zijn....
Ik denk aan jullie, kan het niet loslaten en wil ik ook niet.
Mijn uitnodiging blijft nog steeds van kracht.....
Misschien in het nieuwe jaar, als we allemaal weer wat minder met dal die feestdagen te maken hebben?
Ik ben er een paar dagen niet, vandaar.....
Wilde toch een teken geven dat ondanks waar ik ook ben, jullie in mijn harten meeneem...en extra sterretjes zal branden voor al die mooie engeltjes daarboven.
Liefs en een heel mooi (ondanks het verdriet) nieuw jaar....
Bar, wat een prachtige droom heb je gehad!
Moussy, dikke vette zoen voor jou.
En toen kwam ik ook deze foto tegen:
Blackbully en Prupke ook jullie nogmaals bedankt
Na een paar dagen weg geweest te zijn moest ik gewoon even naar je toe al was het al donker en stormt het flink.
Zodra ik thuis was heb ik alle filmpjes die op de computer staan direct bekeken. Ik moest je gewoon even horen lachen.
Kan jij daar boven ook terug kijken op mooie herinneringen van ons?
Morgen wordt de lucht prachtig verlicht. Terwijl ik dan omhoog kijk denk ik aan jou, denk jij dan aan mij?
Kus
Mama
Maar één kind als jij
zo prachtig van naam
zo prachtig van ziel
Mensenkind
zo oorspronkelijk
zo veel betekenend
Mensenkind
die lacht en treurt
die juicht en kreunt
Mensenkind
als een bloem
zo fantastisch
Pepijn
om nooit te vergeten
Pepijn in actie:
http://www.dropshots.com/day.php?userid=225114&cdate=20061230
wat snoopy zegt dus
sowieso van al die kinderen hier. Ik post hier niet vaak, lees wel altijd mee en wil meteen iedereen veel sterkte en kracht voor 2007 wensen
lig je daar zo lief te spelen 
MvP het is ook zo oneerlijk he dat jij dat knulletje missen moet samen met zijn vader, wat zul jij ze missen iedere dag weer
Lieve meid alvast een fijn 2007 toegewenst
Het moet de hel zijn, je kind verliezen. Het zou niet mogen gebeuren, en het gebeurt veel te vaak.
quote:Ja, je merkt het misschien niet zo aan me maar ik denk bijna continue aan ze en soms is dat bijna ondraaglijk. Ik zou zo graag met andere dingen bezig willen zijn zodat ik misschien meer plezier in het leven heb maar er zijn na twee jaar nog genoeg dagen dat ik wakker word en denk dat Pepijn gewoon in zijn bedje ligt. Terwijl ik inmiddels ergens anders woon ook.Op zaterdag 30 december 2006 22:54 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Pepijn
MvP het is ook zo oneerlijk he dat jij dat knulletje missen moet samen met zijn vader, wat zul jij ze missen iedere dag weer
Lieve meid alvast een fijn 2007 toegewenst
Dank je wel voor die paar dagen Bar. Ik vind het echt knap zo rustig als jullie er over kunnen praten terwijl het nog zo vers is. Ik zeg na twee jaar er nog nauwelijks iets over.
Dat 2007 jullie maar veel voorspoed mag brengen!
Was gister nog even naar Esjes grafje wezen kijken. Er waren 2 nieuwe [baby] grafjes bij. Twee gezinnen hier in die buurt die de kerst hebben doorgebracht met een dood kindje.
quote:Je hoeft niet altijd wat te zeggen, zie vaak aan blikken wel al genoeg, in gedachten verzonken...Op zaterdag 30 december 2006 23:11 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ja, je merkt het misschien niet zo aan me maar ik denk bijna continue aan ze en soms is dat bijna ondraaglijk. Ik zou zo graag met andere dingen bezig willen zijn zodat ik misschien meer plezier in het leven heb maar er zijn na twee jaar nog genoeg dagen dat ik wakker word en denk dat Pepijn gewoon in zijn bedje ligt. Terwijl ik inmiddels ergens anders woon ook.
Dank je wel voor die paar dagen Bar. Ik vind het echt knap zo rustig als jullie er over kunnen praten terwijl het nog zo vers is. Ik zeg na twee jaar er nog nauwelijks iets over.
Dat 2007 jullie maar veel voorspoed mag brengen!
Ik wilde je beetje ontzien, dus vandaar dat ik er niet echt opdoor ging, had het kunnen doen, maar was voor jou en voor mij niet goed geweest denk ik.
Ben blij dat ik je die dagen kon geven, en hoop dat je een beetje hebt kunnen genieten, want het lijkt me ook onwijs moeilijk om in een gezin te komen waarvan het verlies nog zo duidelijk aanwezig is, want Thijs is hier nog overal.
Maar doe het op jou mannier, waar jij je het beste bij voelt, en voor jou moet het nog meer ondragelijker zijn omdat je niemand hebt om je verdriet als je alleen bent mee te delen
Lieve Mama ik denk ook aan jou
quote:Op zaterdag 30 december 2006 23:24 schreef humpeltje het volgende:
Heerlijk, hè om je kindje even te kunnen zien in een filmpje. Heerlijk dat stemmetje te horen. Zo hard en oneerlijk uit je leven weggerukt. Zo blij met de mogelijkheid om naar filmpjes te kunnen kijken. Als ik denk aan mensen die dit langer geleden hebben meegemaakt, toen had je nog gen filmpjes, dan kan je nooit meer naar je kindje kijken.
Was gister nog even naar Esjes grafje wezen kijken. Er waren 2 nieuwe [baby] grafjes bij. Twee gezinnen hier in die buurt die de kerst hebben doorgebracht met een dood kindje.
Hoe is het verder met jou ?Life is cruel
Heb toen een foto opgezocht en een film en heb ik net zo lang zitten kijken tot ik weer details ging weten en onthouden.
Zolang je over ze praat vergeet je ze niet, blijven ze in gedachten, makkelijker gezegd als gedaan soms
En ik wil echt nooit meer horen zeggen dat men hoopt op sneeuw want sneeuw brengt verdriet, ongeluk. Sneeuw mag van mij voor altijd weg blijven in Nederland.
That's my rant for the evening. Nu ga ik weer terug naar mijn cd met muziek van de begrafenis. Mezelf onderdompelen in herinneringen.
het is net of ik die pijn voel die jij mama van pepijn (en jullie, de andere ouders van verloren kindjes) mee maken, gruwelijk gewoon.ik wil je(jullie) toch nog veel kracht toewensen om het leven aangenaam te maken. en ik hoop ook dat dat daadwerkelijk stapje bij stapje, beetje voor beetje gaat lukken.
De meesten van deze bloemen zijn geplaatst door mijn ouders. Zij gaan bijna nog vaker dan ik en zorgen er voor dat het altijd helemaal vol ligt met bloemen. Aangezien er nog steeds geen echte afbakening met boompjes of een rand is zie je anders al het zand liggen. Dat is zo'n rot gezicht en confronterend vind ik. Dus ik prop het helemaal vol. Niet met knuffels gek genoeg maar die vind ik te mooi om buiten neer te zetten en ik wil ook geen nieuwe kopen.
Ik heb wel een lantaarntje gekocht waar het glas uit kan en glasverf en dat wil ik dan gaan beschilderen.
Ook ga ik eindelijk maar eens kijken voor een glas monumentje dat er op komt te staan.
Ik heb geen foto van het graf van William, want daar is dit niet helemaal het goede topic voor en bovendien is er nogal een strijd met zijn ouders en dan is zo'n foto nog een extra stok om mee te slaan.
[ Bericht 4% gewijzigd door E.T. op 03-01-2007 21:58:54 ]
Humpeltje; ik heb je site bezocht vorige week en de tranen stroomden over m'n wangen.
Wat een prachtig mooi meisje is jouw Esmee. Wat een enorm verdriet, wat een onmenselijk groot verlies. Lieve Mama van Pepijn; ik weet dat het voelt alsof het nooit, nooit meer zal veranderen, maar ik hoop echt zo hard dat je ooit weer een sprankje hoop en geluk zult vinden in je leven. Heel, heel veel sterkte en kracht wens ik je toe.
Bar, Phluffy, Moussy en alle anderen; vandaag een extra dikke kus voor jullie en alle prachtige engeltjes die jullie achter hebben moeten laten.
Veel sterkte vanavond! Ik wilde vandaag vol goede moed aan het beschilderen van het lantaarntje beginnen maar uiteindelijk toch weer niet gedaan. Alleen maar de hele dag in bed gelegen en me afgevraagd wat dit ooit moet gaan worden.
Ik wil deze pijn zo niet meer
Ik heb geen woorden die je pijn weg kunnen nemen. Maar in gedachten sla ik me armen om je heen en hoop dat je het lichtje kan zien om door te gaan! Waarom doet het nog zoveel pijn
Waarom zijn jullie van de wereld weggenomen
om ergens anders te zijn
Ik had jullie graag nog hier gehad
dat lijkt me nu zo fijn
Ik kan maar niet geloven
dat het zo heeft moeten zijn
quote:Zit me dit nu net gewoon even af te vragen... krijg jij nog hulp?Op maandag 1 januari 2007 21:32 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Het jaar is nog geen eens een dag oud en ik zie het nu al niet meer zitten.
Ik wilde vandaag vol goede moed aan het beschilderen van het lantaarntje beginnen maar uiteindelijk toch weer niet gedaan. Alleen maar de hele dag in bed gelegen en me afgevraagd wat dit ooit moet gaan worden.
Ik wil deze pijn zo niet meer
Want ik zie jou steeds dieper en dieper terug in een put zakken?
You're a butterfly
And you want to be
In flowers
And you wan't to meet
Dalailama
Reach nirvana
Because I love you and you love me
I just want you to be
In flowers
With me
I'm a little child
And want to be
Held in your arms
Any fool can see
That it's nothing new
That I need you
Because I love you and you love me
I just want you to see
The little child in me
There's a butterfly thats in my heart
It lives in me when we're apart
But prefably you stay with me
Because I love you and you love me
I just want you to be
The butterfly
In me
Je bent een vlinder
En je wilt
In de bloemetjes zijn
En je wilt
Dalailama ontmoeten
Het Nirvana bereiken
Omdat ik van je hou en jij van mij
Ik wil je alleen om
In de bloemetjes te zijn
Met mij
Ik ben een klein kindje
En ik wil
In je armen gehouden worden
Iedereen kan zien
Dat het niet nieuw is
Dat ik je nodig heb
Omdat ik van je hou en jij van mij
Ik wil alleen dat je
Het kindje in mij ziet
Er zit een vlindertje in mijn hart
Het leeft in mij als we uit elkaar zijn
Maar toch blijf je het liefst bij mij
Omdat ik van je hou en jij van mij
Ik wil alleen dat jij
Het vlindertje bent
In mij
We hebben, zoals elk jaar, een paar vuurpijlen afgestoken op de begraafplaats.
Maar dit jaar niet alleen met mijn eigen engeltje in mn hoofd, maar ook met jullie grote en kleine engeltjes.
Ik hoop dat ze het mooi vonden...
Dikke kus voor allemaal!!
Ik hoop dat het nieuwe jaar, buiten verdrietige herinneringen en je naar voelen om, toch ook heel veel goeds en mooie herinneringen zal geven/brengen!!
ik mijn hoofd...
Hij verliest zijn kleurrijke bladeren
ik mijn tranen...
We hebben veel gemeen
de treurwilg en ik...
Hij treurt uit gewoonte
en ik uit verdriet...
Een mannier om je verdriet ik kwijt te kunne?
Mocht je er dan toch niet over willen en kunnen praten...
ik vind je té treurig, té down, tuurlijk mag je verdriet hebben...moet je verdriet hebben, huilen/schreeeuwen wat nog meer, maar laat alsjeblieft je hoofdje niet zakken.
Een vrouw met verdriet,
pijn in alles wat ze ziet
2 mannen de mooiste mensen
iets meer had zij zich nooit kunnen wensen
stilte in haar, stilte alom,
kijken mag, ook achterom
kijken vooruit...
is misschien een wijzer besluit....
weet zeker dat jouw schatten daarboven,
álles voor je zijn, maar je móet ze beloven
dat je sterk bent ondanks de pijn,
lieve dappere moeder van pepijn ...........
Niet echt mijn dag vandaag maar ja welke wel?Zagreb, you've got mail.
Iedere eenzame avond,
als ik stil lig in mijn bed,
prevel ik met gesloten mond
Dit korte en lief gebed.
God zegen al mijn bekenden.
Waar ze ook moge zijn.
Houdt ze ver weg van ellende,
anders heb ik ook zo'n pijn.
En god, er is nog iets
waarvan ik hoop dat u dat voor mij doet,
een lastige vraag, het is niet niets
maar zorg dat mijn computer het altijd doet.
Ik weet mijn vraag is een vreemde
Maar noodzakelijk, wat ik u zweer,
en als ik het niet echt meende
vroeg ik het u niet hoor Heer.
Maar dat computerkastje
verbergt meer dan een 'on' en 'end'.
Daar zitten ook al mijn vrienden,
in dat kleine compartiment.
Ik heb ze goed leren kennen,
door de dingen die ik van ze kreeg
En heer, het wordt dan wennen,
als mijn computer ineens zweeg.
Door vertrouwen kwamen ze bij me binnen
hetzelfde eigenlijk als bij u.
We sturen elkaar leuke en lieve dingen
En onze vriendschap groeide nu.
Alstublieft stop nu voor heel even
en laat de andere mensen daar.
Geef alle uit mijn bestand u zegen
Die van mij houden en dan ben ik klaar
Wanneer u uw hemelselijst opnieuw gaat laden.
Op uw eigen cd-rom,
zegen dan alle die het gebed ook baden
En zonden naar God.com
Laat de liefde groeien tot uw hemeldak
Bij elke en iedere vriend.
Zegen elk berichtje in mijn postvak,
elk die het mij zond heeft dat verdiend.
Na de kerstdagen een paar dagen rust gehad te hebben kregen we van het weekend oud en nieuw...
En dat heeft mama goed gedaan dat die dagen nu allemaal voorbij zijn.
Het waren zulke beladen dagen, dagen waar jij enorm gemist bent.
vorig jaar waren we nog met zijn allen bij elkaar en nu ligt alles uit elkaar.
Lieve Thijs, heb je een beetje kunnen genieten van al dat moois wat er onlangs de lucht ingeschoten is, al die kleuren en sterren en prachtige geluiden?
Mama heeft veel aan je gedacht de afgelopen dagen, aan wat we vorig jaar nog deden.
En hoe ontzettend leeg het nu is.
Nog steeds staat jou kinderstoel aan tafel, alleen die blijft leeg, geen grijpgrage eethandjes meer van jou
Mama is ook ontzettend blij dat oma lekker bij jou is, kan die mooi voor jou zorgen en op je letten nu mama dat niet meer kan doen.
Geef haar maar een kus en een dikke knuffel van me
Lieve Thijs tot snel knul, dan schrijf ik weer een briefje voor jou
No beautiful goodbye
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
[ Bericht 14% gewijzigd door Lois op 23-02-2007 20:14:38 (foto op verzoek verwijderd) ]
En waarom willen zijn ouders dan dat hij in Ierland wordt begraven? Komt hij daar vandaan? Ik kan me voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt.
quote:Nee, dat meen je toch niet? Hebben ze daar enige grond voor, of is die beslissing helemaal aan jou?Op woensdag 3 januari 2007 20:38 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Kan ik hier ook wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind dat William's ouders nog steeds met mij strijden om hem op te laten graven en 'm dan in Ierland te laten herbegraven? Of is dit niet het goede topic daarvoor?
Iig hoef je voor zo ver ik weet niet bang te zijn dat dit gaat gebeuren want in Nederland geldt een wettelijke grafrust termijn van 10 jaar en daar worden maar heel weinig uitzonderingen op gemaakt (bijvoorbeeld op last van justitie).
quote:Hij was bepaald zijn babyvet nog niet kwijt nee maar dan had ik wat om vast te pakkenOp woensdag 3 januari 2007 20:46 schreef Sugar het volgende:
Oh, mama van Pepijn, wat een lief klein, bol ventje was je zoontje. Wat een hartverscheurend idee is het toch (en wás het maar alleen een idéé) dat hij er niet meer is.
En waarom willen zijn ouders dan dat hij in Ierland wordt begraven? Komt hij daar vandaan? Ik kan me voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt.
Hij begon juist een beetje de lengte in te schieten.William is van oorsprong Iers. Hij werkte tijdelijk in Nederland als luchtverkeersleider en toen ontmoette hij mij en is gebleven. We zijn tussendoor wel nog een tijd uit elkaar geweest trouwens.
Zijn ouders begonnen direct al over begraven in Ierland. Mijn reactie was dat het William's uitdrukkelijke wens was om te zijn waar zijn zoon was. Toen hadden ze de gore moed om voor te stellen om ze dan samen in Ierland te laten begraven. Nou dan moet je mij niet hebben hoor een dag nadat ik mijn partner en zoontje verloren heb. Ik werd kwaad, kwaad! Helaas voor hen hadden ze in ieder geval geen zeggenschap over Pepijn en ik heb ze fijntjes verteld dat Pepijn is waar ik ben en dat hij in mijn stad begraven zou worden. En dat ik het verschrikkelijk vond dat ze vader en zoon wilden scheiden.
Ja maar wij hebben ook verdriet hoor. Ja kan wel wezen maar om nou te gaan strijden over een dood lichaam. Ik kan daar echt niet bij.
Uiteindelijk gingen ze overstag maar hebben bij werkelijk alles dwars gelegen. Het irriteerde ze mateloos dat ik de begunstigde was van zijn overlijdensverzekering. Op dat moment was ik alleen maar blij dat ze niet juridisch gingen strijden met me. Bij elke ontmoeting met ze nadien hebben ze het ingewreven dat hij niet 'thuis' zou zijn etc.
Nu kreeg ik dus vandaag een brief van ze dat ze de juridische mogelijkheden aan het bekijken zijn om toestemming te krijgen om hem te laten herbegraven. Ze wilden me dit van te voren mededelen ipv dat ik het via een instantie hier in Nederland te horen kreeg. Goh, how thoughtful
Om nog even het toppunt van deze zaak ook te behandelen. Ze wonen al lang niet meer in Ierland maar in Engeland. Alleen komen ze net iets vaker in Ierland dan Nederland.
quote:Dat klinkt bemoedigend. Ik had het idee dat 'hun geval' misschien wel in aanmerking zou komen voor herbergraving namelijk.Op woensdag 3 januari 2007 20:56 schreef Brighteyes het volgende:
m_v_p, wat een vervelend gedoe zeg.
Iig hoef je voor zo ver ik weet niet bang te zijn dat dit gaat gebeuren want in Nederland geldt een wettelijke grafrust termijn van 10 jaar en daar worden maar heel weinig uitzonderingen op gemaakt (bijvoorbeeld op last van justitie).
Gelukkig staat de Nederlandse wet aan jou kant en is het voor hun bijna onmogelijk om te "winnen"
En wat een narigheid moet je nog doormaken met al het verdriet wat je al hebt
zijn Pepijn en WIlliam samen begraven? quote:Nou dat vind ik nogal kort door de bocht om zo te zeggen hoor of ken jij die wet uit je hoofd? Ik denk dat er best mogelijkheden zijn voor hen en ik ga ook zeker advies hierover vragen. Ik denk dat in ieder geval weer een hoop onrust met zich meebrengt voor mij waar ik helemaal geen zin in heb.Op woensdag 3 januari 2007 21:30 schreef Anitra het volgende:
Wat een gedoe Mvp
Gelukkig staat de Nederlandse wet aan jou kant en is het voor hun bijna onmogelijk om te "winnen"
quote:Nee, nou ja ze liggen naast elkaar. William ligt links van Pepijn. Ik kon ze ook in één graf boven elkaar laten begraven maar ik wilde ze ieder hun eigen monumentje geven. Pepijn hoort niet in een statig volwassen graf. Die moet zijn eigen kindergrafje hebben. Hoewel het nu nog steeds alleen maar helemaal vol ligt met bloemen omdat ik het zo moeilijk vind, is het wel de bedoeling om er een kinderlijk karakter aan te geven met een trein erop en een lantaarn beschildert door mij. Het gaat alleen in een heel langzaam tempo.Op woensdag 3 januari 2007 21:34 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik denk ook dat je vrij sterk staat hoor, ook omdat je tenslotte door hem bent aangewezen de boel te regelen. Wat moet het vreselijk voor je zijn zo'n brief te krijgen, zo vlak na die toch al extra extra moeilijke dagen in december
William heeft wel een al een glas monument en een echte rand erom heen. Het is gevuld met van die blauwe doorzichtige stenen en dat wil ik bij Pepijn ook. Mogen het duidelijk zijn dat vader en zoon daar samen naast elkaar liggen.
quote:Nee, dat is niet kort door de bocht. En nee, ik ken de wet niet uit mijn hoofd, maar ken hem redelijk goed.Op woensdag 3 januari 2007 21:38 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Nou dat vind ik nogal kort door de bocht om zo te zeggen hoor of ken jij die wet uit je hoofd? Ik denk dat er best mogelijkheden zijn voor hen en ik ga ook zeker advies hierover vragen. Ik denk dat in ieder geval weer een hoop onrust met zich meebrengt voor mij waar ik helemaal geen zin in heb.
Ik heb het net nog even nagelezen en in principe geld de algemene regel dat op- en herbegraving binnen 2 maanden na de begrafenis nog mogelijk is en dat men anders moet wachten tot de termijn van 10 jaar verstreken is. En alleen als er hele grote bezwaren zijn (ik las net een geval van iemand die per ongeluk in het koopgraf van iemand anders begraven was) of om juridische redenen (bewijslast) opent men een graf maar anders niet. De burgemeester van de plaats waar hij begraven ligt moet toestemming geven en de beheerder van de begraafplaats wordt ook gehoord. Ze krijgen dit echt niet zomaar voor elkaar. Maar goed, het kan idd geen kwaad even contact op te nemen met de beheerder van de begraafplaats. Die kan je precies vertellen hoe het in elkaar zit.
Dank je wel voor het opzoeken. Hier kan ik echt wat mee. Ik ga morgen gelijk contact opnemen met de beheerder.
Sterkte ermee. En wat BE zegt is zo. Er is zoveel nodig om een graf daadwerkelijk te mogen openen/opgraven dat ik dat durfde te zeggen.
Sorry als het kort door de bocht overkwam, maar was zeker niet zo bedoeld!
Hadden er graag kinderen bij gehad?
Zoiezo hadden Marco en ik weer eens een andere kijk op de begrafenis, ik wilde het "feestelijk"met ballonnen, en aan alle banken iets van Thijs...
Marco wilde het sober en ingetogen...
Maar ik had er ook graag kinderen bij gehad, en van wat ik mij herrinner waren die er niet bij geloof ik
Om ook een paar liedjes van kabouterplop en k3 in de dienst te laten draaien, het waren immers nummers die Thijs ontzettend leuk vond/vind
Voor de rest ben ik er maar gewoon in mee gegaan, in wat Marco ook wilde.
quote:Wij hebben er een kinderbegravenis van gemaakt. We hadden immers nog meer kinderen. Ik heb de begravenis zelf gedaan. Vera rende gewoon rond. Haar nichtje Yara [peuter van mijn zusje] ook. Ryan zat bij zijn mama grotendeels en af en toe bij Sem. Veer werd beetje in de gaten gehouden door Sem en mijn ouders.Op donderdag 4 januari 2007 12:08 schreef Bar_en_Mar het volgende:
echt een compromis heb ik niet gesloten met Marco gewoon omdat ik geen zin had in gebekvecht, wel heb ik ervoor gezorgd gelukkig stemde marco daarin al snel mee in,
Om ook een paar liedjes van kabouterplop en k3 in de dienst te laten draaien, het waren immers nummers die Thijs ontzettend leuk vond/vind
Voor de rest ben ik er maar gewoon in mee gegaan, in wat Marco ook wilde.
Verder waren er een aantal vrienden van Kim. Had wel verplicht gesteld, dat ze samen met een volwassene moesten komen. Kim zat bij een vriendin en diens moeder.
Had beetje mijn handen vrij dus.
We hebben ook kinderliedjes gedraaid en gedanst met de kleintjes.
Later met Veer aarde op kistje gegooid. Ze begon zo hartverscheurend te krijsen, toen het kistjes zakte. Het sneed door me heen. Ze had met haar 1,5 jaar, heel goed door, dat haar zusje in dat kistje lag.
Ze werd rustiger toen we haar aarde lieten gooien. Later kwam Ryan ook helpen.
Na afloop niet alleen koffie met brood, maar ook limonade met snoepjes. Manna, die kleine gepofte rijst-snoepjes. Esjes lievelingssnoepjes.
Het was mooi, zo hartverscheurend mooi. Voelde goed, zoals we het gedaan hebben.
Ik vond de kinderliedjes in de dienst heel aangrijpend, juist omdat het ook de liedjes zijn die Myrthe ook zo leuk vind. Zo komt hier iedere dag minstens een keer of 2 'wij zoeken een schat' langs, en iedere keer weer schieten me de tranen in de ogen en denk ik aan Thijs, en aan wat jullie moeten missen.
Maar twee kisten naast elkaar te hebben staan. Een grote en kleine, vader en zoon. En dan gelijktijdig zakken. Ik durf te zeggen dat dit het ergste is wat ik ooit heb gezien en ooit zal zien.
Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze vooral hun kinderen mee moesten nemen. Ik vind het juist fijn om kindjes om me heen te hebben. Ik heb na afloop ook met eentje heel lang op mijn schoot gezeten. Ik vind het veel moeilijker om kindjes in de stad met hun mama te zien dan er zelf eentje van een vriendin op te pakken. Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
Toen kreeg ik het even te zwaar....
En het goot het goot zo gigantisch
quote:Had ik dat geweten had ik de draagzak wel rond jouw gebonden hoor!Op donderdag 4 januari 2007 20:34 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
quote:Lijkt me ook een enorm triest beeld.Op donderdag 4 januari 2007 20:39 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Wat wij ervoor te zien kregen, en gelukkig nog niet de rest van de kerk, was het moment dat de pastoor zich mistapte en de kist even omhoog kwam precies boven het gat.....
Toen kreeg ik het even te zwaar....
En het goot het goot zo gigantisch
quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:39 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Had ik dat geweten had ik de draagzak wel rond jouw gebonden hoor!
Ik ben verliefd nu op Gent trouwens. Ik wil er gaan shoppen binnenkortquote:Hehe, ik kon er ook geen afscheid van nemen na mijn studententijd....Op donderdag 4 januari 2007 20:42 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Oud en nieuw vond ik vreselijk. Het jaar ingaan waarin Danyel er niet meer is. Het jaar afsluiten waar hij er nog wél was. Ik had me voorgenomen er een "gewone" dag van te maken, maar om 23.30 uur ging het mis. We hebben het even heel moeilijk gehad, maar toen het nieuwe jaar eenmaal "liep" ging het al snel beter.
Al vind ik het nog steeds een vervelende gedachte.
Wij hadden ook veel kinderliedjes op de begrafenis. Live gezongen door een super-zangeres, zelf hoogzwanger, en dan al die liedjes zingen met zoveel emotie. Moet voor haar ook loeizwaar geweest zijn. Een lieve vriendin van mij was erbij met haar baby van een paar weken oud. Ik vond het niet per definitie vervelend, maar had er eerlijk gezegd ook niet echt oog voor op dat moment.
Ik vond het zakken van het kistje ook een heel moeilijk moment. Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, en de mevrouw van de begrafenisonderneming drong maar aan en aan.... ze moest wel, de kerk zat vol en de dienst moest beginnen. Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
Mama van pepijn, ik las je post net en besefte dat alles wat wij meemaken en meegemaakt hebben, voor jou in het kwadraat geldt. Dubbele pijn, dubbel gemis, dubbel verdriet. Ik heb zo met je te doen! En heel vaak maak ik me echt grote zorgen om je. Je bent alleen, zonder steun van familie. Dat kán niet. Je kan dit niet alleen, je moet mensen om je heen hebben, aanspraak, afleiding. Een beetje een "normaal" leven om je heen zien. Ik weet dat je familie ver weg woont en dat je niet kunt verhuizen ivm je werk, maar ik vraag me af of je er niet beter aan zou doen om je prioriteiten te verschuiven. Eerst uit dit dal komen, dan weer werken. Of elders opnieuw solliciteren. Er moet toch iets mogelijk zijn waardoor het voor jou draaglijker kan worden?
quote:Dat moment is ook vreselijk, daarvoor kun je je kindje in jou geval Danyel nog vastpakken,knuffelen, een kus geven, aai door zijn haar en noem maar op.Op donderdag 4 januari 2007 20:46 schreef phluphy het volgende:
Ik meld me weer "present".
Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, van Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
En dan ineens kan dat niet meer.
Ook hier had ik het erg moeilijk mee, ik wilde niet dat dat kistje dichtging, ik wilde bij Thijs zijn, hem vasthouden zoals je je kindje vasthoud als die het moeilijk heeft, of gewoon met hem knuffelen.
Hier dan wel zonder enig aandringen, maar het moment dat dat deksel in zicht komt, dan krijg je het zwaar, dan word het defenitief.
Het sluiten het aandraaien echt vreselijk.
quote:Dit soort lijstjes wordt in de regel ook niet korter natuurlijk....Op zondag 24 december 2006 15:26 schreef m@x het volgende:
Treurig om te zien dat het lijstje in de OP steeds langer wordt. Sterkte de komende dagen!
Het lijkt me één van de ergste dingen die je kan overkomen, je kind verliezen. Ik heb (en wil) zelf geen kinderen maar alleen al de voorstelling van een kind hebben en het verliezen geeft me de rillingen. Ik stel het me voor alsof er een groot stuk uit je "ziel" gescheurd wordt en dat nooit meer terugkomt.
Het sluiten... weten dat je het voortaan gewoon met foto's zal moeten doen. En dan ga je focussen op die kist(en) maar ook die verdwijnen uiteindelijk voor altijd onder de grond. En voor je het weet is al wat tastbaar is weg.
Maar dat is niet zo, he? Het is net als met liefde, dat is nooit op.
Maar ik hoop eigenlijk dat jouw verdriet niet zo groot en pijnlijk blijft. Dat het straks, ooit, eens toch minder schrijnend aanwezig is. Want zo kom je je dagen niet door, dat begrijpt iedereen. Als we toch wat konden doen om dat verdriet wat minder scherp te laten zijn.
quote:Was zo blij, dat ik nog iets te knuffelen had.Op donderdag 4 januari 2007 20:34 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze vooral hun kinderen mee moesten nemen. Ik vind het juist fijn om kindjes om me heen te hebben. Ik heb na afloop ook met eentje heel lang op mijn schoot gezeten. Ik vind het veel moeilijker om kindjes in de stad met hun mama te zien dan er zelf eentje van een vriendin op te pakken. Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
Heb moeite met het zien van 2 kleintjes samen in de leeftijd van Es en Veer, niet met kindjes die even oud zijn als Esje was [of zou moeten zijn].
Ik weet nog toen mijn mams overleed ik dat tussendoor ook redelijk vaak deed, en daarin uitte ik heel sterk mijn emoties.
Zoiets kan namelijk ook een goede verwerkings mannier zijn
quote:Ben juist blij dat we dat wel gedaan hebben. Maakte het "af". Voelde goed, hoe raar dat dan ook mag klinken.Op donderdag 4 januari 2007 20:37 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ik ben ontzettend blij dat wij dat zakken niet gezien hebben... echt heel erg blij
Maar idd, voor andere mensen is het juist een vreselijk idee.
quote:Sinds ik Christan heb, besta ik voor mijn gevoel uit twee personen. Zonder hem zou ik me ook altijd incompleet voelen... Een kind is zó'n groot deel van je. Misschien nog wel meer dan jezelf, dat is echt overweldigend. En dat moet je dan ineens missenOp donderdag 4 januari 2007 20:59 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Zeg maar gerust je hele ziel. Ik denk niet dat ik me ooit nog compleet zal voelen.
quote:Het is aan ons ook niet eens gevraagd hoor of we erbij wilden zijn....Op donderdag 4 januari 2007 21:41 schreef Brighteyes het volgende:
Humpeltje, dat hoor je idd wel vaker. Er zijn mensen die niet weg kunnen voor ze dat gezien hebben omdat het anders niet klopt. Soms zelfs 'wie zegt me dat hij/zij niet weer weg gehaald wordt'.
Maar idd, voor andere mensen is het juist een vreselijk idee.
Maar ook dan had ik het niet gedaan.
Bij mijn moeder heb ik het ook niet gezien, al is die gecremeerd, maar het zakken van de kist in de oven lieten ze gelukkig ook niet zien.
Een attente oom heeft veel gefilmd die dag, wetende dat we niet alles mee zouden krijgen, en wellicht in de toekomst de wens hebben deze dingen nog eens terug te zien. Ik heb de DVD hier liggen, heb er nog niet naar willen kijken. Maar er komt een dag, dat ik heel blij zal zijn met die DVD.
Ook namens mij dank aan die mede-user. Top !
Fijn voor je mpv
quote:Dat vond ik echt het allermoeilijkste!Op donderdag 4 januari 2007 20:46 schreef phluphy het volgende:
Ik meld me weer "present".
Ik vond het zakken van het kistje ook een heel moeilijk moment. Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, en de mevrouw van de begrafenisonderneming drong maar aan en aan.... ze moest wel, de kerk zat vol en de dienst moest beginnen. Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
Wij deden het een beetje anders. Het kistje bleef open tijdens het afscheid. Aan het einde heeft mijn vader de deksel erop geschroefd, met alle mensen eromheen.
Verschrikkelijk, toch ben ik nog steeds "blij" met deze keuze. Als we het van te voren gedaan hadden, was ik waarschijnlijk ingeklapt en kan ik nooit zelf over mijn meisje kunnen praten.
We hebben alles op video, ik kon me later nog maar zo weinig herinneren.
quote:Bij ons werd gezegd, doe alles, zoals jullie het willen. Dat hebben we gedaan, alles vanuit gevoel en niet omdat het zo "hoort".Op donderdag 4 januari 2007 22:13 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[..]
Het is aan ons ook niet eens gevraagd hoor of we erbij wilden zijn....
Maar ook dan had ik het niet gedaan.
Bij mijn moeder heb ik het ook niet gezien, al is die gecremeerd, maar het zakken van de kist in de oven lieten ze gelukkig ook niet zien.
Na het afscheid ging het kistje in de auto, iedereen reed naar de begraafplaats. Achteraan de witte auto met kistje, daarna witte auto met ons, daarna 2 auto's met ouders, zusje ed.
Toen we er aankwamen, was iedereen er al, zo'n mooi gezicht, al die mensen daar, wachtend in de kou. Iedereen keek, hoe mijn ouders het kistje uit de auto tilden en naar het grafje droegen. Iedereen hielp de bloemen te dragen.
Helaas had ik gezegd dat ik geen "schepje" wilde. Wat ik niet wist, dat er dan ook geen aarde was [verwachte een berg naast grafje]. Had idee, dat wie gooien wil, doet dat maar met zijn handen. Es deed alles liefst met handen, werd graag vies.
Helaas had het gevroren en konden we met moeite wat klonten aarde lospeuteren om de kinderen te laten gooien. Wat klonk dat mooi, die bonk van de klont aarde op dat kistje. Grafje was ook maar meter diep. Dat geluid van gooien hoor je heel duidelijk op de videoband.
Zelf had ik het liefst het grafje met de hand dicht gegooid.
We gingen als laatste weg. Toen we terug bij uitvaartcentrum kwamen, zat iedereen al aan de koffie. Ik heb eerst Veer een schone luier gegeven en toen naar binnen.
Fijn dat iedereen zat, geen verplichte handenschudderij.
Van te voren liepen we gewoon rond. Veer tijdje in de doek op mijn rug, later bij de legotafel met andere kindjes. We hadden iedereen al gezien en begroet. Ik hou meer vanuit gevoel en niet vanuit verplichting.
Het voelde goed, in en in verdrietig, maar oh zo mooi...
de auto was hier een normale auto en geen lijkenauto.
Hoe beleef jij je zwangerschap nu eigenlijk? trek je het een beetje?
quote:Vind dat zo mooi, rozenblaadjes. Toch wilde ik het niet bij Es. Es maakte zich graag vies, maar had ook opruim tik. Es zou zeggen, bah vies, en ze opruimen en in de prullebak gooien. Paste niet bij haar, terwijl het er zo mooi uit ziet.Op donderdag 4 januari 2007 22:31 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Rozenblaadjes hadden wij ook,
Wij wilden geen auto voor het laatste vervoer. Ik heb altijd het idee gehad dat Danyel niet zo hield van autorijden (in verband met zijn epilepsie). Zijn laatste tochtje ging met paard en huifkar. Het paard waarop hij "gereden" had in de manege, zo'n fijne gedachte. De naaste familie ging mee in de huifkar. Het was een hele bijzondere ervaring, maar ik denk ook wel een beetje een raar gezicht voor toevallige passanten.
Jammer humpeltje, dat de aarde bevroren was. Toch eigenlijk wel jammer dat de begrafenisondernemer daar niet bij heeft nagedacht.
quote:Wij wel, Es was bijna 3, en zonder schoenen [alleen pyama, ze was immers nooit wakker geworden], dus voetjes zakten naar beneden en ze was 10 cm langer. Kistje was dus beetje groot. Had niet bij ons in auto gepast, en wilde dat eigenlijk ook niet.Op donderdag 4 januari 2007 23:31 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Wiij kwamen als eerste aan bij de begraafplaats en gingen als eerste weg...
de auto was hier een normale auto en geen lijkenauto.
Wel witte auto, zwart vind ik voor oudere mensen, niet voor een kindje [toch kan ik wel begrijpen dat mensen hier juist wel voor kiezen, Is zo persoonlijk wat je wilt].
Vind een stoet heel mooi, met auto met kistje voorop. Dat was oorspronkelijk de bedoeling. Maar toen het kistje naar de auto ging, besloot ik dat we als laatste zouden gaan.
en Thijs heeft zijn eigen knuffel bij hem
quote:Moeilijk, heel moeilijk. Ben blij dat ze bijna komt. En heerlijk dat gespartel in mijn buik.Op donderdag 4 januari 2007 23:32 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Humpeltje even een vraag:
Hoe beleef jij je zwangerschap nu eigenlijk? trek je het een beetje?
Zo jammer het niet te kunnen delen. Heb het daar heel erg moeilijk mee.
Keek zo naar de bevalling uit, maar zie er nu wel tegenop, mag het alleen doen, zoiets moois en de papa wil het niet meemaken. Dat doet pijn.
quote:Wat mooi!!Op donderdag 4 januari 2007 23:37 schreef phluphy het volgende:
Fijn toch, dat dat allemaal kan, alles zo passend maken zoals het hoorde bij jouw kind. Ik denk dat wat dat betreft tegenwoordig veel meer mogelijk is dan "vroeger". Ik ben daar heel erg dankbaar voor.
Wij wilden geen auto voor het laatste vervoer. Ik heb altijd het idee gehad dat Danyel niet zo hield van autorijden (in verband met zijn epilepsie). Zijn laatste tochtje ging met paard en huifkar. Het paard waarop hij "gereden" had in de manege, zo'n fijne gedachte. De naaste familie ging mee in de huifkar. Het was een hele bijzondere ervaring, maar ik denk ook wel een beetje een raar gezicht voor toevallige passanten.
Jammer humpeltje, dat de aarde bevroren was. Toch eigenlijk wel jammer dat de begrafenisondernemer daar niet bij heeft nagedacht.
quote:Op donderdag 4 januari 2007 23:41 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Het was ook niet onze eigen auto hoor... maar de auto van de begrafenis onderneemster zelf.
en Thijs heeft zijn eigen knuffel bij hemdeze dus
zo ziet het grafje er eigenlijk nog steeds uit, op een kerstboompje na dan
Hij reed voor zn zus en zwager en zij boden ons een trekker aan als wij dat wilden.
We namen dat aanbod graag aan en mn zwager heeft er een hele klus aan gehad om de schotel te ontdoen van het vet.
Max is dus achterop de vrachtwagentrekker vervoerd met een paar bloemstukken om zn kistje heen.
Hij had een geel kistje in exact dezelfde gele kleur als zn kamertje.
We draaiden eric clapton omdat ik om dat liedje huilen moest toen ik net zwanger van Max was. Dat wist ik op dat moment nog niet, maar mn heftige emotionele reactie verbaasde me toen wel heel erg weet ik nog.
Vandaar dus eric clapton " tears in heaven""Waarom nou jij" van Marco Borsato, daar is mn man fan van en hij wilde heel graag dat liedje. En dan nog "Najaarszon" van Bert Heerink. Wat verder in mn zwangerschap belde mn zwager dat ik gauw de radio moest aanzetten omdat dat liedje zo mooi bij mij pastte op dat moment. Kan het nog steeds niet fatsoenlijk meezingen zonder een brok in mn strot te krijgen.
We sloten af met Max muziekdoosje, helemaal tot het end opgewonden en god wat duurt zo`n liedje lang als je voor het oog van iedereen bij de kist wacht tot het muziekje is afgelopen.
Een paar mensen hebben nog wat gezegd tussen de muziekjes door en daarna is Max in bijzijn van iedereen in zn grafje gegaan.
Rene, de begrafenisondernemer, nodigde toen iedereen uit naar een zaaltje in een plaatsje bij ons in de buurt.
zelfde zaaltje waarin we onze huwelijksreceptie hadden gehouden, ik was toen zwanger van Max.
( ja ja zwanger en wel en ook nog in het wit getrouwd
)Hij vroeg of wij ook mee kwamen, en waarom weet ik niet, maar ik zei gortdroog; "nee."
Mn man bleef ook en toen iedereen weg was hebben we nog naar Max kistje in dat diepe gat gestaart en toen gooide mn man ineens een hand zand op de kist en dat heb ik toen ook gedaan. Voelde goed....gek genoeg.
Achteraf had ik liever een schep gehad en eigenhandig dat hele graf dichtgegooid.
Ik kan me veel herinneren van die dag, veel details rond Max afscheid, maar ook heel veel niet, dat heb ik dan van anderen weer gehoord.
Ik weet ook allang niet meer wie er allemaal waren, ik weet dat ik veel gezichten heb ik gezien, allemaal mensen, maar echt gèèn idee wie. Ik weet ook niet hoeveel kinderen er precies waren, ik heb me in elk geval niet aan de aanwezigheid van kinderen gestoort hoor.
Dus voor Yppy in het andere topic, k`zou haar gewoon meenemen hoor. " Najaarszon"
Voel de najaarszon die zo warm begon
En hoe ze speelt met jou, op jouw gezicht in 't herfstlicht
Voel de najaarswind die zo zacht begint
Of op de trommel slaat en in de maat van de herfst gaat
refrein:
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Voel mijn hart voor jou, hoe het voor jou slaat
En voor wat komen gaat, als we samen zijn, met z'n tweeen zijn
Voel jouw hart voor mij, voor ons allebei
En hoe ze samen gaan, het ritme slaan voor jou en mij
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Oeh, voor ons allebei
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik Githa's gedichtje ontroerend en grappig vindt. Zelf gemaakt?
quote:Nou het was een trekker van een vrachtwagen eigenlijk.Op vrijdag 5 januari 2007 07:57 schreef phluphy het volgende:
Wat "leuk" pepper, op de tractor. Zoals ik al eerder schreef, vind ik het echt geweldig dat dit tegenwoordig allemaal kan, je eigen persoonlijke invulling geven. Bijzonder trouwens ook dat jullie het kistje in dezelfde kleur hadden als Max' kamertje. Ook een mooie gedachte.
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik Githa's gedichtje ontroerend en grappig vindt. Zelf gemaakt?
Je hebt wat je noemt een "bakwagen" dat is een vrachtwagen met het laaddeel aan de auto vast en dan heb je ook nog een losse wagen waar je het laaddeel aan kunt koppelen dmv een "schotel."
En om die aanhanger soepel te laten draaien zit zo`n schotel onder het vet en dat moest mn zwager er dus allemaal af gaan halen.
Ik heb er volgens mij wel een foto van alleen weet ik niet of jullie dat nou willen zien want zo`n klein kistje op zo`n grote vrachtwagentrekker is nogal uhmm enorm.Toen voelde het goed en passend, ben er nog "tevreden" over dat het toen zo ging, want het voelde ook dramatisch dus dat het transport dramatisch eruit zag was toen passend.
Nu zou ik het denk ik ook weer heel anders aanpakken als het recentelijker geleden zou zijn geweest denk ik hoor.
Sorry dat ik het vraag maar ik snap het niet helemaal.
Zo zag het er dus uit. Met op de achtergrond het water waar hij verdronk.
p.s: Je kunt het misschien niet goed zien, maar zn kistje stond dus op die schotel.
Vooral omdat die vrachtwagen iets van z'n vader was. Mooi om te doen. Het contrast tussen die enorme vrachtwagen en dat kleine kistje is wel heel erg schrijnend hoor...
quote:Daarom had ik ook een lichte aarzeling.Op vrijdag 5 januari 2007 16:43 schreef Brighteyes het volgende:
Wel heel speciaal zo Pepper.
Het contrast tussen die enorme vrachtwagen en dat kleine kistje is wel heel erg schrijnend hoor...
Er is nog een foto, maar niet op mn PC, van de achterkant en dan zie je op de achterkant van de trekker een grote foto van Max dat hij uit een fles melk/pap aan het drinken is.
Dat was nog heftiger en dat zou ik nu ook niet meer gedaan hebben denk ik. Het was al zò confronterend voor de mensen die we onderweg tegen kwamen en dan konden ze ook nog eens die foto zien, dus kreeg dat anonieme gele kistje gelijk een gezichtje en dat had ik nu denk ik niet meer zo snel gedaan.
Ja, het is een groot contrast, maar ik vind het toch ook wel wat stoers hebben.
Het is zo afschuwelijk wat jullie moeten doormaken. Dat verlies..
Ik vind het heel moeilijk.
Moeilijk ook om iets troostends te zeggen. Ik heb hier ook niet eerder gereageerd.
Het idee dat ons (of mij) zoiets overkomt maakt me gek van ellende.
De dood vind ik sowieso heel moeilijk maar een kind verliezen...
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Toch vind ik de verhalen die ik hier lees mooi en gerustellend. Hoe bang ik ook ben en hoe moeilijk ik dit onderwerp ook vind, steeds lees ik hier weer.
Ik heb zeer veel respect voor jullie, dat jullie dit moeten doormaken en hoe jullie toch de draad weer op proberen te pakken.
respect en heel veel sterkte en ondanks dat ik jullie verdriet godzijdank niet zelf hoef te dragen vind ik het prettig jullie verhalen hier te lezen...
(die laatste zin moeten jullie niet verkeerd opvatten want uiteraard had ik hier liever niks gelezen...)
[ Bericht 2% gewijzigd door lily op 05-01-2007 22:32:50 ]
quote:Dacht ik ook altijd.Op vrijdag 5 januari 2007 22:16 schreef lily het volgende:
I
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Het ergste wat je overkomen kan, je grootste hel, de levenslange nachtmerrie. Nee, dat gebeurd gelukkig niet bij ons. Heb 3 kerngezonde kinderen. Zulke verschrikkelijke dingen gebeuren hier niet, maar ver weg.
De rest van wat je schrijft is voor mij helder en begrijpenlijk, mooi
quote:Oh, maar ik probeer niet te zeggen; dat overkomt ons niet. Juist niet...Op zaterdag 6 januari 2007 08:24 schreef humpeltje het volgende:
Dacht ik ook altijd.
Het ergste wat je overkomen kan, je grootste hel, de levenslange nachtmerrie. Nee, dat gebeurd gelukkig niet bij ons. Heb 3 kerngezonde kinderen. Zulke verschrikkelijke dingen gebeuren hier niet, maar ver weg.
quote:Oh, sorry, dan heb ik het anders opgevatOp zaterdag 6 januari 2007 11:17 schreef lily het volgende:
[..]
Oh, maar ik probeer niet te zeggen; dat overkomt ons niet. Juist niet...
quote:Ik kan me daar wel iets bij voorstellen Lily. We zijn het levende bewijs dat het leven inderdaad doorgaat, ook al verlies je je kind.Op vrijdag 5 januari 2007 22:16 schreef lily het volgende:
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Toch vind ik de verhalen die ik hier lees mooi en gerustellend. Hoe bang ik ook ben en hoe moeilijk ik dit onderwerp ook vind, steeds lees ik hier weer.
Ik vind het naar om te lezen dat je blijkbaar wel eens van die enge gedachten hebt. Hopelijk slijt dat nog.
Zij zijn eindelijk weer thuis
Ver voorbij de regenbogen
passeerden zij die 'sluis'
Die 'sluis' tussen de hemel en de aarde
daar zweefden zij samen doorheen
Dat heeft zoveel waarde
zij zijn nooit meer alleen
Dit gedichtje stond bij de rouwadvertentie in de krant. Dit herinnert mij er altijd aan dat geen van beiden alleen is. Dat zij samen door het 'proces na de dood' zijn gegaan. Als er al zoiets is. Het geeft mij een fijn gevoel dat mijn geliefden niet alleen zijn dood gegaan, dat ze elkaar hebben. Keerzijde is natuurlijk dat ik hier nu alleen ben maar het zij zo.
Ik wil niet betuttelen en klink nu wel zo. Maar ik hoop gewoon heel erg dat het je iets oplevert dat je hier met mensen kunt praten die snappen wat je voelt, doordat ze ook hun kindjes hebben verloren. Zelfs ik, die dat godzijdank níet heeft meegemaakt, kan me zo ontzettend goed voorstellen wat je schrijft over ook in die auto gezeten willen hebben.
Ik wil je maar weer een kus geven, ik weet het anders ook niet.
dank je wel voor die lieve post Sugar. Meer weet ik er nu even niet op te zeggenZo ontzettend vreselijk wat jullie hebben meegemaakt!! Ik kan het me niet eens voorstellen hoe het is om zonder m'n meisje te moeen verder gaan. Dapper dat jullie hier komen om erover te 'praten'; ik hoop dat jullie hier veel steun vinden!
Dikke knuffel! Als iemand van jullie in de buurt zou wonen zou ik zo even langs willen komen om jullie een echte te geven!
Hier zal ik overgens wel gewoon onder Bar_en_Mar blijven posten denk ik, omdat het hier zo gewend is en hij toch ook van ons 2 is
Ik heb vandaag foto's gekeken. Dan blader je zo'n album door en de laatste heeft nog vele lege pagina's en zullen altijd leeg blijven. Toen heb ik ook met veel moeite het album gepakt met de laatste momenten. Heel langzaam kwam alles boven, ging terug naar die dag, zat ik in die dag, beleefde ik die dag en bij het zien van die beelden werd ik misselijk. Dat gebeurt me elke keer als ik terug ga naar die dag. Dan leeg ik de inhoud van mijn maag (sorry) en ben de rest van de dag beroerd. Die beelden zijn verschrikkelijk dus de reactie is niet geheel onlogisch toch? Maar hier door stop ik het weg terwijl het wel nodig is voor de verwerking denk ik. Maar beelden en overgeven wil ik ook niet. Alleen de beelden is erg genoeg. Hoe moet ik hier mee omgaan? Want na bijna twee jaar weet ik het nog steeds niet en alle pijnlijke dagen beginnen zich langzaam aan weer aan te dienen.
Die beelden kun je verwerken ook door te praten, misschien kun je je gevoelens erover opschrijven op het moment dat die beelden naar boven komen, hoef je er ook niet over te praten.
Ik zelf als ik in jou schoenen zou staan, is toch een psycholoog inschakelen en opnieuw praten zodat je naar een goede verwerking kan werken
Van wie moet je die dan bekijken? Als jij er misselijk van wordt zou ik dat gewoon voorlopig even niet doen. Er zijn zat andere manieren om tot realisatie te komen.
En ik zou hulp gaan zoeken idd.
Edit - Brighteyes, beelden van het wrak, in het ziekenhuis, dat soort dingen. Volgens de psych moest ik daar mee aan de slag omdat ik er nachtmerries over had.
iets uiten in de vorm van een sport kan ook tot de mogelijkheden behoren.
quote:Heeft hij ook aangegeven hoe je daar mee aan de slag moet?Op zondag 7 januari 2007 22:56 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Edit - Brighteyes, beelden van het wrak, in het ziekenhuis, dat soort dingen. Volgens de psych moest ik daar mee aan de slag omdat ik er nachtmerries over had.
En mmisschien in combinatie met hem samen de foto's doornemen?
Je zou de foto's ook idd nog even weg kunnen leggen, en pas kijken als je er echt aan toe denkt te zijn
Rouwen nogmaals er staat geen tijdgrens op
Als ik het zo lees kom je er in je eentje ook niet uit en heb je volgens mij echt wel hulp nodig.
[ Bericht 46% gewijzigd door BE op 07-01-2007 23:06:55 ]
Ik kan me voorstellen hoe zwaar en moeilijk het voor je moet zijn, het is al niet gemakkelijk met het verlies van je kindje, en jij dubbel nog eens je vriend moeten missen.
Ik snap ook wel dat het leven je ineens zo zinloos lijkt/is, dat gevoel heb ik ook maar al te goed gehad.
Je leven staat finaal op zijn kop, niets klopt meer, nachten alleen, dagen alleen, dag in dag uit jaar in jaar uit.
2 jaar lijkt al heel wat maar het is nog zo vroeg nog zo kortaf, en naarmate die datum weer naderd hoe moeilijker het weer word.
Het is jammer dat het met jou en de fam ook niet denderend loopt, ik zelf weet ook helaas hoe dat is, maar ik heb me er nu maar bij neergelegd.
Maar je moet erdoorheen, hoe zwaar en moeilijk ook
Zijn er mannieren waarin jij je rust vind?
Zet alles eens op pappier?
Praatgroep misschien met andere ouders die het zelfde meemaken?
Ik zelf heb 2 boeken besteld over rouwverwerking van overleden kinderen.
Zoek ergens iets waar je ontspanning bij vind, desnoods iemand waarbij jij je op je gemak voelt.
Doordat ik er nog steeds heel veel en vaak over praat, gaat het mij steeds beter en gemakkelijker af.
Ik weet dat jij er moeilijker over praat, maar misschien zou boetseren/schilderen/tekenen
Je hoeft geen ster te zijn, maar gooi je frustraties eruit.
Praat desnoods nog een keer met het ziekenhuispersoneel, met de huisarts, gooi je verhaal hier 100 keer neer.
Doe iets waarbij je goed voelt meid, het is al zwaar en kut genoeg
quote:Leg de lat voor je zelf niet te hoog, doe het stap voor stap.Op zondag 7 januari 2007 23:10 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Nou het wegstoppen kan aardig werken op sommige dagen maar daar bereik ik niks mee dat weet en merk ik zelf ook wel. Maar ik heb ook niet echt de wil om er wel mee aan de slag te gaan. Ik weet het ik moet naar de huisarts o.i.d. maar dat alleen al is zo moeilijk. Er is ook niet echt iets of iemand die me 'dwingt' mijn leven aan te pakken.
We hebben er van genoten intens, een vrolijke spontane en lieve meid, maar ik heb er ook om gehuild op het moment dat we door Maastricht liepen met zijn allen en dat Sjeen aan mij vroeg of ik niet met Isa in de carrousel wilde.
Stiekem in mijn hart dolgraag, maar men toen kwamen bij mij de tranen, god wat miste ik Thijs, die had er gewoon bij moeten zijn, samen met Isa sjeen en mij in de carrousel.
Ik kon het niet, heb daar echt staan huilen samen met Marco die het ook erg moeilijk had met het intense gemis van onze knul.
Maar toch waren we zo blij dat Isa er was, ze liet ons even weer "voelen"hoe het is om vader en moeder te zijn, er achter aan rennen, de knuffels, de kusjes, het blije gezichtje van een simpele nijntje ballon, het meisje wat bij me op de bank zat terijl ik weer voorlas uit de teletubbies, marco zat op dat moment aan de andere kant en isa tussen ons is en men wat voelde ik me op dat moment Rijk.
En ergens weet ik dat Thijs er ook was, hij keek mee en was blij eindelijk weer zijn ouders even een moment gelukkig zien.
Ik kom er nog op terug.
quote:doe rustig aan meidOp zondag 7 januari 2007 23:32 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Sorry Bar ik trek het niet meer om nog antwoord te geven vanavond.
Ik kom er nog op terug.
mama van pepijn, ik sluit me bij Bar aan, ik maak me ook zorgen. Ik weet niet wat bij jou zou kunnen helpen om hierdoor heen te komen, ik zal in elk geval opschrijven wat bij ons heel goed helpt.
Rust
Lange wandelingen (bos / heide)
Sport
Praten/schrijven
Mooie herinneringen delen
Met Danyel "praten"
Afleiding, onder mensen komen waarbij we ons op ons gemak voelen.
We doen bewust zo veel mogelijk "leuke" dingen. Daar kun je dan echt even onbezorgd van genieten, het verdriet komt daarna wel weer, maar je geest is even vrij geweest van stress. Door de goede momenten worden de moeilijke momenten draaglijker. Je kan je geest niet alleen maar belasten met stress, zonder 'm af en toe te ontlasten. Dat houdt geen mens vol, dan kom je onherroepelijk in een negatieve spiraal.
Misschien is het toch de moeite waard nog eens professionele hulp te zoeken, maar dan iemand anders. Wellicht dat een andere aanpak beter voor jou werkt. En nogmaals, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ik vind het een ongezonde situatie dat je alleen bent. Afleiding heb je nodig ! Aanspraak ! Dit zou ik echt prioriteit 1 maken, en dan elke keer en stapje verder.
Wat misschien ook nog helpt is heel bewust met de dag leven. Zie je toekomst niet als een grote berg, maar hak deze grote berg in kleine stukjes, dat is beter te behappen. Elke reis begint met 1 stapje en bestaat uit vele stapjes, die je om de beurt mag zetten.
Ik weet dat alles nu zinloos lijkt, maar ik hoop dat je het kan opbrengen om heel bewust en doelgericht iets te gaan kiezen waarmee je vooruit kunt komen. Als je deze strijd kunt overwinnen, heeft het leven je daarna weer wat te bieden, en is/lijkt het allemaal minder zinloos. En als er dan weer mooie momenten komen, weet je waar je voor gestreden hebt.
Ik wens je zo ontzettend verrekte veel sterkte
Fijn dat jullie 'dat' gevoel weer even hadden, hopelijk komt dat steeds een beetje vaker
MVP
Alles wat je hier leest moet zo confronterend zijn, een dikke knuffel. De uitnodiging was een heel impulsief iets en ik ben nog steeds blij dat we het gedaan hebben. Zoals vriendje al aangaf van het weekend, hebben we alleen heel even gedacht 'Hoe gaan we er mee om' in de zin van praat je wel of niet over Thijs. En we hebben het op zijn beloop gelaten. Van jullie uit laten gaan... Het ging gewoon vanzelf zoals het moest gaan. Inderdaad met heel veel emoties gepaard, ook bij ons en ik denk zelfs bij Isa... Maar echt, ik ben blij dat afgelopen weekend is gegaan zoals het is gegaan!Phluph, ik heb Bar_en_Mar de OLV Basiliek laten ziet en verteld over Isa's doop en Danyels rol daarin. We hebben samen een aantal kaarsjes aangestoken, ook voor jullie en Danyel
Ow, en dit keer heb ik mijn jas niet in de fik gezet En ik voel me stiekem een klein beetje vereerd quote:Dat is lief. Ik ben niet zo crea maar heb de plaatjes uitgeprint en ga het gewoon proberen.Op maandag 8 januari 2007 19:09 schreef m@x het volgende:
Mama _van_pepijn, jij woont toch ook in DH? Als het niet wil lukken met het lantaarntje kan ik je misschien wel helpen.
Wordt vervolgd...
quote:Ik ga even zoeken op oude laptop, daar heb ik een verslagje staanOp maandag 8 januari 2007 19:09 schreef Brighteyes het volgende:
Sjeen, kan/wil je vertellen van die doop. Je maakt me nieuwsgierig.
Doe er je nut mee mamma van pepijn. Toch wel prettig idee om dat achter de hand te hebben !
Sjeen, when the time is right.
En die verering bewaar je maar voor de échte Lieve Vrouwe ! Woensdag ga ik weer knutselen en ik kan dan in ieder geval even voor je navragen hoe het nu precies zit met de watervastheid van die glasverf. Als het niet wil lukken hoor ik het wel.Het is geen creatief hoogstandje maar ik denk dat Pepijn wel voelt dat het met liefde gemaakt is.
Voor hem 
quote:Wat is er bizar aan? Dat snap ik niet zo goed persoonlijkOp maandag 8 januari 2007 21:19 schreef mama_van_pepijn het volgende:
En dan zit je aan tafel te schilderen en besef je hoe bizar het is dat je een lantaarntje aan het beschilderen bent voor bij het graf van je zoontje
Ik vind dat je moet kunnen koesteren wat je nog kunt doen/geven aan je overleden kindje, het is niet gemakkelijk en het staat er misschien beetje vreemd.
Pepijn kijkt wel mee ergens
quote:Wat er bizar aan is? Het feit dat je kindje dood is en dat je iets aan het maken bent voor zijn grafje. Iets wat je in geen honderd jaar ooit dacht te moeten doen.Op maandag 8 januari 2007 21:32 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Wat is er bizar aan? Dat snap ik niet zo goed persoonlijk
Ik vind dat je moet kunnen koesteren wat je nog kunt doen/geven aan je overleden kindje, het is niet gemakkelijk en het staat er misschien beetje vreemd.
Pepijn kijkt wel mee ergens
Maar misschien dat bizar niet de gehele lading dekt van wat ik bedoel waardoor jij het verkeerd opvat.
[ Bericht 7% gewijzigd door mama_van_pepijn op 08-01-2007 21:53:29 ]
quote:Ik heb net eindelijk gemaild voor een afspraak voor het kiezen van een grafmonument. Ik wil iets van ArtEmotions, het liefst met een zonnebloem. In elk geval een glazen monument, dat vind ik het mooiste.Op maandag 8 januari 2007 21:27 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat lief dat je telkens reageert Rewimo. Hoe gaat het met jou wat betreft je vader? Op het bankje lees ik in ieder geval allemaal positieve dingen over je.
Omdat ik geen woorden heb gewoon een hele dikke knuffel.
Het is dan wel bizar, maar het ziet er mooi uit hoor, wat je maakt.
Wat zal dat er straks vertederend uitzien als er een kaarsje in brandt, m_v_p !Volgens mij begrijp ik wel wat je bedoelt met bizar. Het is niet zoals het zou moeten zijn. Het is onnatuurlijk. Je zou moeten schilderen mét Pepijn, niet vóór Pepijn. Het is te gek voor woorden dat jij daar zit te schilderen, je leven verwoest, je geliefden weg, wáár doe je het voor?
En toch voel ik ook wat Bar bedoelt. Pepijn zal heel blij zijn met de lantaarn. De mooiste lantaarn op de hele wereld. Hij zal treuren om jouw verdriet, maar hij zal ook dichtbij je zijn. Hij zal zijn papa heel trots vertellen dat jij voor hem een lantaarn hebt gemaakt. Al deze gedachten, zorgen dat zo'n knutselaktie een heel bijzonder iets wordt.
Misschien vind je mijn gedachtengang een beetje ver gezocht, maar voor mij werkt het, het voelt gewoon goed.
Zo kan alles dat negatief en rot lijkt, toch een beetje een positief tintje krijgen. Het is moeilijk, maar het kan.
Succes, en ik verheug me op de volgende 2 paneeltjes.
quote:Rewimo, ons monument wordt ook gemaakt bij Art Emotions. Geheel naar eigen ontwerp.Op maandag 8 januari 2007 21:46 schreef Rewimo het volgende:
[..]
Ik heb net eindelijk gemaild voor een afspraak voor het kiezen van een grafmonument. Ik wil iets van ArtEmotions, het liefst met een zonnebloem. In elk geval een glazen monument, dat vind ik het mooiste.
Als al hun vestigingen zo professioneel zijn als die waar wij waren, is het een top-firma. Aanrader !
De toonzaal waar ik ben geweest is dealer van Art Emotions.Zij hebben het glasmonument van William gemaakt en voor Pepijn zal ik daar ook iets bestellen, wederom van glas. Ik ben erg blij met het resultaat.
Phluph, jij weet me met elke post te raken.
Vooral dat laatste zinnetje van je maakt dat ik er zeker weten morgen weer voor ga zitten al kost het me zoveel energie door de emoties die er bij komen kijken.Ik denk in net zulke termen trouwens zoals jij daar schrijft. Dat Pepijn en William met elkaar praten daar waar ze nu zijn. Misschien moet ik eens wat beter mijn best doen om te leven want ik wil niet dat ze zich zorgen maken daar met z'n tweeën.
quote:Dat vind ik een mooie gedachte!Op maandag 8 januari 2007 22:09 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Misschien moet ik eens wat beter mijn best doen om te leven want ik wil niet dat ze zich zorgen maken daar met z'n tweeën.
quote:Uit lurkstand schiet:Op maandag 8 januari 2007 22:09 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Misschien moet ik eens wat beter mijn best doen om te leven want ik wil niet dat ze zich zorgen maken daar met z'n tweeën.
Hou die gedachte vast!
Ik lees hier ook al een tijdje mee. Het zoontje van mijn broer is bij de bevalling overleden en ik weet dat het iets is wat nooit helemaal zal slijten. De scherpe kantjes worden minder, maar het gemis blijft bestaan. Toch maak ik me over jou extra zorgen, ik kan mezelf geen voorstelling maken van hoe je je voelt, maar voel zo enorm met je mee. Ik zou willen dat ik de magische woorden kon uitspreken waaruit jij de moed zou kunnen putten om verder te gaan. Ik weet dat die woorden niet bestaan, maar misschien helpt het als je weet dat er buiten de mensen die hier reageren meer mensen zijn die met je meelezen en aan je denken...
quote:Dat is idd precies zoals ik het bedoelde mvpOp maandag 8 januari 2007 21:52 schreef phluphy het volgende:
En toch voel ik ook wat Bar bedoelt. Pepijn zal heel blij zijn met de lantaarn. De mooiste lantaarn op de hele wereld. Hij zal treuren om jouw verdriet, maar hij zal ook dichtbij je zijn. Hij zal zijn papa heel trots vertellen dat jij voor hem een lantaarn hebt gemaakt. Al deze gedachten, zorgen dat zo'n knutselaktie een heel bijzonder iets wordt.
Misschien vind je mijn gedachtengang een beetje ver gezocht, maar voor mij werkt het, het voelt gewoon goed.
Zo kan alles dat negatief en rot lijkt, toch een beetje een positief tintje krijgen. Het is moeilijk, maar het kan.
Succes, en ik verheug me op de volgende 2 paneeltjes.
quote:Een post als deze kan een mens erg goed doen hoor. Dank je wel.Op maandag 8 januari 2007 22:27 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Uit lurkstand schiet:
Hou die gedachte vast!
Ik lees hier ook al een tijdje mee. Het zoontje van mijn broer is bij de bevalling overleden en ik weet dat het iets is wat nooit helemaal zal slijten. De scherpe kantjes worden minder, maar het gemis blijft bestaan. Toch maak ik me over jou extra zorgen, ik kan mezelf geen voorstelling maken van hoe je je voelt, maar voel zo enorm met je mee. Ik zou willen dat ik de magische woorden kon uitspreken waaruit jij de moed zou kunnen putten om verder te gaan. Ik weet dat die woorden niet bestaan, maar misschien helpt het als je weet dat er buiten de mensen die hier reageren meer mensen zijn die met je meelezen en aan je denken...
quote:Ik krijg de oude laptop niet aan de praat... Dus even zo uit mijn hoofdOp maandag 8 januari 2007 19:09 schreef Brighteyes het volgende:
Sjeen, kan/wil je vertellen van die doop. Je maakt me nieuwsgierig.
Tijdens een doop is het de bedoeling dat je als ouders een soort gebed uitspreekt, een verhaaltje waarin je naar voren brengt wat je je kindje wilt meegeven...
Het stukje dat ik had geschreven voor Isa ging over hoe we aan haar naam gekomen zijn (vernoemd naar de mama van papa), hoe de eerste week na haar geboorte is geweest en hoe blij we waren dat alles goed bleek te zijn en dat we ons realiseren dat we heel veel geluk hebben gehad... Dat een onbezorgde zwangerschap ook heel anders kan aflopen. Dat we speciaal de aandacht wilden leggen op dat mooie, liefdebrengende knulletje Danyel... En dat we voor Isa op een onbezorgde toekomst hoopten...
Na het doopsel zijn we naar de 'Sterre der Zee' gegaan, dat is het Maria beeld in de OLV Basiliek. Daar ga je je kindje dan aan Maria tonen en vragen of ze goed op je kindje wilt letten. Wij hebben gevraagd om niet alleen goed op Isa te letten, maar ook op Danyel. Normaal gezien wordt er 1 weesgegroetje gebeden, maar de pastoor heeft iedereen gevraagd om voor Danyel een momentje te nemen en een extra weesgegroetje te bidden...
Misschien heel stom, maar voor mij was het toen heel belangrijk om het zo te doen en gelukkig was vriendje het daar mee eens...
Nu gaan we altijd 4 kaarsjes aansteken als we langs de OLV komen... eentje voor mama van vriendje, eentje voor Danyel, eentje voor Thijs en eentje voor iedereen die het kan gebruiken...
Als wij een kaarsje voor mijn vader opsteken is dat ook altijd voor iedereen die we hier gedenken Wat wordt dat al mooi joh, heel schattig en persoonlijk.
Ik denk ook dat Pepijn dat prachtig zal vinden, helemaal speciaal door zn mama voor hem gemaakt!
Het is aan de ene kant ook inderdaad bizar dat je iets voor een grafje moet maken voor je kind in plaats van dat je samen met hem iets maakt.
Maar aan de andere kant ook niet bizar in de zin van dat, als hij was blijven leven, je ongetwijfeld ook dingen/verwennnerijtjes voor hem had gemaakt of gekocht.
Zo stond ik een keer op de begraafplaats:
(met pasen)
"oh mooi he? Wat is dat allemaal schattig geworden zo met die narcissen, hyacinten en kuikentjes! Mooi he Geer?!"
Voelde me op dat moment blij en tevreden dat ik hem op mijn manier en voor mijn gevoel nog een soort van verwend/verzorgd had.
Nog gèèn minuut later draaide mn bui 360 graden.....
"nou, o, o, wat mooi GVD!
wat ligt ie daar mooi en gezellig zeg!! goh goh glimmende gloeiende gvd kolerezooi ook! " ( en nog veel meer een ergere scheld en vloek woorden
)Denk dat dit, waar gebeurde voorbeeld, het "mooie normale" èn het "bizarre" van de situatie wel goed weergeeft he?
hou je/jullie taai. MvP ik ben het ook helemaal eens met andere dames hierboven. Ik hoop dat je je een beetje kunt vasthouden aan dit zinnetje wat je hebt neergezet: Misschien moet ik eens wat beter mijn best doen om te leven want ik wil niet dat ze zich zorgen maken daar met z'n tweeën.
Maar ik kan me ook wel voorstellen dat je je zo voelt als je nu doet, want het is volgens mij echt de ergste nachtmerrie die je kan gebeuren. En dan nog eens weinig contact met je familie, maakt het er allemaal niet makkelijker op.
7maand verder alweer, vroeger was je blij 7 maandjes dan zat je vollop aan de hapjes, werd je kleine wereldje steeds een klein beetje groter.
En nu is 7 maand ineens heel lang maar eigenlijk ook niet, zou je al flink kunnen stappen?
Ga er voorzichtig vanuit van wel, je bent toch alweer wat ouder nu.
Wat zouden je eerste woordjes geweest zijn tegen oma....hmm oma gok ik zo
Of nee oma een beetje kennende, leerde jou eerst toch Mama en Papa, en dan zou ze naar beneden wijzen.
Knul, jochie, lieverd een heel dikke
en een dikke knuffel Ik vind het ook zo'n gek idee dat Noah alweer een paar maanden ouder is dan dat Thijs is geworden. Zo raar, en zo zoals het niet hoort te zijn...
quote:Laat ik voorzichtig zeggen dat het basismateriaal glas is.Op maandag 8 januari 2007 22:25 schreef Rewimo het volgende:
Laten jullie ook iets van glas maken, Phluphy? Ik wist al vrij snel dat ik dat wilde, daarom heb ik ook speciaal een zonnig plekje uitgekozen voor mijn vader, zodat de zon straks mooi in het glas kan spelen...
Maar meer wil ik er eigenlijk nog niet over kwijt. Met name vanuit de familie zijn ze zó nieuwsgierig, willen alles weten etc. Maar het is zo moeilijk in woorden over te brengen, dat we gewoon gezegd hebben dat we het geheim houden. Plaatsing overigens in februari of maart. quote:Dat geef je heel goed weer inderdaad, zeer herkenbaar. Toen ik in december allerlei Kerst-attributen voor het grafje vond, had ik echt zo'n gevoel dat ik cadeautjes gescoord had. En elke keer als ik verse bloemen of plantjes haal voor het grafje voelt het als cadeautjes kopen. Dan maak ik met veel enthousiasme het grafje mooi, ben helemaal opgetogen over het resultaat, en realiseer me dan pas hoe krom dit is. En toch ben ik er blij om. Want tja, het is het enige dat je nog kunt doen, op die manier laten zien hoeveel je van je kindje hield.Op dinsdag 9 januari 2007 09:58 schreef pepper_961 het volgende:
-knip-
Denk dat dit, waar gebeurde voorbeeld, het "mooie normale" èn het "bizarre" van de situatie wel goed weergeeft he?
quote:jij ook
quote:Vind jij het ook zo fijn om te fantaseren over dingen die je moeder met Thijs doet, dingetjes die zo typisch iets voor je moeder zijn? Ik heb dat bijvoorbeeld met zelfgemaakte frietjes van/bij oma eten.Op dinsdag 9 januari 2007 14:16 schreef _Bar_ het volgende:
Of nee oma een beetje kennende, leerde jou eerst toch Mama en Papa, en dan zou ze naar beneden wijzen.
En van een te jong overleden kennis, die altijd op een brommer rondscheurde, fantaseer ik dat Danyel bij hem achterop zit en ze naar een rugbywedstrijd gaan kijken. Dat soort gekke dingetjes.
Ik vind je lantaarn prachtig worden! Serieus. Heel erg lief.
Pepijn en William houden jou in de gaten van bovenaf, dat weet ik zeker. En zij zullen zo blij zijn als ze zien dat je zo'n sterke dappere vrouw bent, met jouw voornemen om je nog meer je best te gaan doen voor ze, voor jezelf. Wat zullen ze trots op je zijn! Hun meisje en mama, die natuurlijk best verdrietig mag zijn maar toch mooie dingen doet, voelt, denkt en maakt. Zoals die mooie lantaarn. Die zullen ze koesteren, die heb jij gemaakt!
quote:Ja dat heb ik ook, ik weet ook dat mijn moeder graag verhaaltjes voorlas, en dan zie ik Thijs al zitten bij zijn oma op schoot genietend met duimpje in zijn mondOp dinsdag 9 januari 2007 16:26 schreef phluphy het volgende:
[..]
Vind jij het ook zo fijn om te fantaseren over dingen die je moeder met Thijs doet, dingetjes die zo typisch iets voor je moeder zijn? Ik heb dat bijvoorbeeld met zelfgemaakte frietjes van/bij oma eten.
En van een te jong overleden kennis, die altijd op een brommer rondscheurde, fantaseer ik dat Danyel bij hem achterop zit en ze naar een rugbywedstrijd gaan kijken. Dat soort gekke dingetjes.
* _Bar_ is juist in huilen uitgebarsten.
Ik beleef dus al sinds vanmorgen de hele 9 juni opnieuw en opnieuw
het is is ook zo leeg nu en zo giga stil...
quote:BarretjeOp dinsdag 9 januari 2007 16:53 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Ja dat heb ik ook, ik weet ook dat mijn moeder graag verhaaltjes voorlas, en dan zie ik Thijs al zitten bij zijn oma op schoot genietend met duimpje in zijn mond
* _Bar_ is juist in huilen uitgebarsten.
Ik beleef dus al sinds vanmorgen de hele 9 juni opnieuw en opnieuw
het is is ook zo leeg nu en zo giga stil...
Ik weet dat geen flikker helpt, maar hier wordt aan jullie gedacht... Dikke knuffel van ons alledrie!quote:Okee, snap ik best. Het is ook echt iets van jullie zelf natuurlijk. Dat vind ik trouwens wel prettig daar, ik heb op de site zitten kijken en bij ArtEmotions kun je echt helemaal je eigen wensen krijgen. Het moet iets heel moois worden vind ikOp dinsdag 9 januari 2007 16:19 schreef phluphy het volgende:
Laat ik voorzichtig zeggen dat het basismateriaal glas is.
quote:BarOp dinsdag 9 januari 2007 16:53 schreef _Bar_ het volgende:
Ja dat heb ik ook, ik weet ook dat mijn moeder graag verhaaltjes voorlas, en dan zie ik Thijs al zitten bij zijn oma op schoot genietend met duimpje in zijn mond
* _Bar_ is juist in huilen uitgebarsten.
Ik beleef dus al sinds vanmorgen de hele 9 juni opnieuw en opnieuw
het is is ook zo leeg nu en zo giga stil...
Elke dag is moeilijk, maar elke maand de 9e nog erger lijkt me quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:16 schreef _Bar_ het volgende:
Vandaag even opzoek naar hermisol zodat ik weer een keer de knuffels kan wassen, het kerstboompje weghalen, en weer verse bloemen neerleggen.
7maand verder alweer, vroeger was je blij 7 maandjes dan zat je vollop aan de hapjes, werd je kleine wereldje steeds een klein beetje groter.
En nu is 7 maand ineens heel lang maar eigenlijk ook niet, zou je al flink kunnen stappen?
Ga er voorzichtig vanuit van wel, je bent toch alweer wat ouder nu.
Wat zouden je eerste woordjes geweest zijn tegen oma....hmm oma gok ik zo
Of nee oma een beetje kennende, leerde jou eerst toch Mama en Papa, en dan zou ze naar beneden wijzen.
Knul, jochie, lieverd een heel dikke
Het is zo pijnlijk maar ook zo liefdevol hier te lezen, ik hoop dat het jullie helpt om hier te schrijven, om alles een beetje te kunnen delen.
Ik had al kikker is verliefd weer opgezocht om de contouren over te nemen. Kikker is zo leuk.
(edit; toevoeging: niet alles, een deel van elk natuurlijk)
Ik vind je lantaarntje ook heel mooi worden en ik vind je gewoon lief.
Bar, huilen op een dag als vandaag is heel begrijpelijk. Hou vol.
En nu moet ik ook Fluf even een computerkus geven, voel ik.
Ik heb er eigenlijk best een lol in en denk er over om er ook eentje voor William te maken. Weet alleen niet zo goed wat ik daar op zou moeten schilderen.
Ik zat gister trouwens aan de salontafel te schilderen zittend op mijn dekbed tegen de kou. Hou ik toch één van die potjes schuin terwijl ik de deksel er op wil draaien. Gloednieuw dekbedovertrek zat er net om
Maar op Google zijn wel een aantal mooie afbeeldingen te vinden voor glasverf. Misschien is een ijsbloem wel een hele mooie bloem om te maken, omdat je vertelde dat je blauwe glazen kiezels had liggen op het graf.
Nouja, als je wil dat ik nog wat meezoek dan roept u maar, als ik weet wat je mooi vindt is dat wat makkelijker.
Overigens ben ik heel blij met hoe het nu gaat. Ben bijna klaar, dan zal ik een foto plaatsen van de andere twee paneeltjes.
Die seizoenen hoeven overigens niet zo moeilijk te zijn hoor, ik bedoel als je nijntje kunt, dan dát zeker ook
Het mengen op een schoteltje ging inderdaad goed. Moest wel heul veul geel bij.
[ Bericht 16% gewijzigd door mama_van_pepijn op 09-01-2007 22:18:03 ]
Ziet er leuk uit Mama v Pepijn!
Oh ik word er helemaal enthousiast van. Maak je tegen die tijd ook een foto van hoe de lantaarn op het grafje staat?
Het lijkt me zo mooi staan. En inderdaad, papa_van_pepijn wil er nu natuurlijk ook één !
Kaarsentip voor de lantaarn: de Xenos verkoopt kaarsen die meerdere dagen branden, ik dacht max. een dag of 5. Ze zijn echter best aan de prijs. Ik koop ze in Duitsland à ¤ 0,70.
Ook zijn er kaarsen verkrijgbaar die maar liefst 9 dagen branden. Die zijn wel wat duurder (¤ 2,50) en ik ken er maar één adresje voor (een klooster in Maaseik). Maar ik vind het wel een fijne gedachte als er dag een nacht een lichtje brandt. Voor meer info of adressen: mail of pm maar !
Je hebt een pm
Gaan jullie vaak naar het graf? Ik wil zo ontzettend graag maar als ik uit mijn werk kom is het al donker en hoewel ik dat laatst wel een keer gedaan heb vind ik het een beetje engig. Ik moet me dus beperken tot het weekend.
Nog even en dan worden de dagen weer langer en kun je weer gaan zoveel je wil
Is er wel gewoon een vlammetje? Het kan aan het tijdstip liggen maar het ontgaat me even hoe dit zou moeten werken. Kan me er geen voorstelling bij maken.quote:Wat ontzettend mooi geworden! WAUW! Werkelijk prachtig!Op dinsdag 9 januari 2007 22:09 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik ben hier en daar buiten de lijntjes gegaan maar ik ben zelf behoorlijk tevreden met het resultaat
Het mengen op een schoteltje ging inderdaad goed. Moest wel heul veul geel bij.
[afbeelding]
Hier verkopen ze online kaarsen op batterijen: http://www.decoratieveverlichting.nl/artikelen.aspx?groepID=69
quote:Zo heb ik er nooit over nagedacht, maar er zit zeker wat in. Mijn gevoel was altijd dat een "echt" vlammetje veel warmte geeft. Anyway, je hebt pm terug.Op dinsdag 9 januari 2007 23:39 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Bedankt voor de link poemojn. Heb er nu een idee bij. Ze zien er mooier uit dan gedacht eigenlijk maar ik persoonlijk vind een echt vlammetje wel wat hebben. Het is net zo kwetsbaar als het leven namelijk, het kan elk moment uit gaan.
Ik hoop dat het morgen weer wat makkelijker wordt. quote:In Duitsland bij de Schlecker heb je 7-dagen-kaarsen. Die kosten een euro. Ik heb een hele tray meegenomen van de zomer. Helaas kun je ze niet via internet bestellen.Op dinsdag 9 januari 2007 23:01 schreef phluphy het volgende:
Já, echt heel leuk geworden !
Oh ik word er helemaal enthousiast van. Maak je tegen die tijd ook een foto van hoe de lantaarn op het grafje staat?
Het lijkt me zo mooi staan. En inderdaad, papa_van_pepijn wil er nu natuurlijk ook één !
Kaarsentip voor de lantaarn: de Xenos verkoopt kaarsen die meerdere dagen branden, ik dacht max. een dag of 5. Ze zijn echter best aan de prijs. Ik koop ze in Duitsland à ¤ 0,70.
Ook zijn er kaarsen verkrijgbaar die maar liefst 9 dagen branden. Die zijn wel wat duurder (¤ 2,50) en ik ken er maar één adresje voor (een klooster in Maaseik). Maar ik vind het wel een fijne gedachte als er dag een nacht een lichtje brandt. Voor meer info of adressen: mail of pm maar !
voor jou. Omdat je zo ontzettend lief bent!quote:Schlecker zit tegenwoordig ook in NL. In elk geval in Utrecht zit er tenminste 1. Is voor sommigen misschien iets dichterbijOp woensdag 10 januari 2007 07:09 schreef Rewimo het volgende:
In Duitsland bij de Schlecker heb je 7-dagen-kaarsen. Die kosten een euro. Ik heb een hele tray meegenomen van de zomer. Helaas kun je ze niet via internet bestellen.
En op de site kun je misschien wel meer filialen vinden. quote:Jawel, maar die Nederlandse Schleckers hebben die kaarsen nietOp woensdag 10 januari 2007 09:13 schreef texelonia het volgende:
Schlecker zit tegenwoordig ook in NL. In elk geval in Utrecht zit er tenminste 1. Is voor sommigen misschien iets dichterbij
En hier in Terneuzen bij de Slecker hebben ze die kaarsen wel.
Maar bij Xenos idd kaarsen genoeg
quote:Bar, in maart neem ik een noveenkaars voor je meeOp woensdag 10 januari 2007 10:20 schreef _Bar_ het volgende:
Hier hadden we 7 dagenkaarsen alleen die branden echt geen 7 dagen achterelkaar...
En hier in Terneuzen bij de Slecker hebben ze die kaarsen wel.
Maar bij Xenos idd kaarsen genoeg
Het is een olielamp geworden.
Moeten wel nog steeds naar een iets waar ze die ouderwetse stormlantaarns verkopen, is hier in Terneuzen maar zijn er nog niet aan toegekomen.
Maar wel heel lief aangeboden
wat is een stormlantaarn?
en wat is een noveenkaars?
degene die we gaan halen (we hebben er 2 liggen maar die zijn omgebouwd tot lamp) hebben een veel groter reservoir en branden denk ik 4 dagen ofzo
campingwinkels ofzo?
tuincentra?
maar ben je niet bang dat die dingen omgaan (al dan niet expres) en zo brand kunnen veroorzaken?
Onze lantaarn hangt aan een steun
(onbegrijpelijk en onvergeeflijk vind ik dat overigens).
alleen staat er bij mij een heilige man op ofzo
is het dan wat anders?
Het zijn handgemaakte en ze verschillende vormen diktes noem maar op.
Degene die we nu hebben zou 100 uur kunnen branden... en we zijn nog niet op de helft en we branden hem al even van voor de kerst...