Ouders van Prachtige Engeltjes (4)

Van het weekend was ik bij Sjeen en heb ik vanaf vrijdagavond tot en met zaterdagavond Isa meegemaakt, een meisje wat maar een paar maand ouder is als dat Thijs was.

We hebben er van genoten intens, een vrolijke spontane en lieve meid, maar ik heb er ook om gehuild op het moment dat we door Maastricht liepen met zijn allen en dat Sjeen aan mij vroeg of ik niet met Isa in de carrousel wilde.
Stiekem in mijn hart dolgraag, maar men toen kwamen bij mij de tranen, god wat miste ik Thijs, die had er gewoon bij moeten zijn, samen met Isa sjeen en mij in de carrousel.
Ik kon het niet, heb daar echt staan huilen samen met Marco die het ook erg moeilijk had met het intense gemis van onze knul.

Maar toch waren we zo blij dat Isa er was, ze liet ons even weer "voelen"hoe het is om vader en moeder te zijn, er achter aan rennen, de knuffels, de kusjes, het blije gezichtje van een simpele nijntje ballon, het meisje wat bij me op de bank zat terijl ik weer voorlas uit de teletubbies, marco zat op dat moment aan de andere kant en isa tussen ons is en men wat voelde ik me op dat moment Rijk.

En ergens weet ik dat Thijs er ook was, hij keek mee en was blij eindelijk weer zijn ouders even een moment gelukkig zien.

Sorry Bar ik trek het niet meer om nog antwoord te geven vanavond.
Ik kom er nog op terug.

quote:

Op zondag 7 januari 2007 23:32 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Sorry Bar ik trek het niet meer om nog antwoord te geven vanavond.
Ik kom er nog op terug.

doe rustig aan meid

Bar, ik vind het heel goed dat jullie dat kunnen; iets ondernemen met andere mensen en hun kind(eren). Dat is inderdaad ontzettend zwaar en confronterend, maar jullie doen het gewoon, echt heel knap. Ik kan me voorstellen dat dit positief werkt in het rouwproces en daarom vind ik het zo goed. Ik ga het liever uit de weg, stel het steeds uit. Wel hebben we zaterdag even een heerlijke dreumes van een jaar geknuffeld op Danyel's afdeling. Het was inderdaad fijn, maar langer dan 2 minuten hield ik het niet vol. Nogmaals, ik vind het echt knap.

mama van pepijn, ik sluit me bij Bar aan, ik maak me ook zorgen. Ik weet niet wat bij jou zou kunnen helpen om hierdoor heen te komen, ik zal in elk geval opschrijven wat bij ons heel goed helpt.
Rust
Lange wandelingen (bos / heide)
Sport
Praten/schrijven
Mooie herinneringen delen
Met Danyel "praten"
Afleiding, onder mensen komen waarbij we ons op ons gemak voelen.

We doen bewust zo veel mogelijk "leuke" dingen. Daar kun je dan echt even onbezorgd van genieten, het verdriet komt daarna wel weer, maar je geest is even vrij geweest van stress. Door de goede momenten worden de moeilijke momenten draaglijker. Je kan je geest niet alleen maar belasten met stress, zonder 'm af en toe te ontlasten. Dat houdt geen mens vol, dan kom je onherroepelijk in een negatieve spiraal.

Misschien is het toch de moeite waard nog eens professionele hulp te zoeken, maar dan iemand anders. Wellicht dat een andere aanpak beter voor jou werkt. En nogmaals, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ik vind het een ongezonde situatie dat je alleen bent. Afleiding heb je nodig ! Aanspraak ! Dit zou ik echt prioriteit 1 maken, en dan elke keer en stapje verder.

Wat misschien ook nog helpt is heel bewust met de dag leven. Zie je toekomst niet als een grote berg, maar hak deze grote berg in kleine stukjes, dat is beter te behappen. Elke reis begint met 1 stapje en bestaat uit vele stapjes, die je om de beurt mag zetten.

Ik weet dat alles nu zinloos lijkt, maar ik hoop dat je het kan opbrengen om heel bewust en doelgericht iets te gaan kiezen waarmee je vooruit kunt komen. Als je deze strijd kunt overwinnen, heeft het leven je daarna weer wat te bieden, en is/lijkt het allemaal minder zinloos. En als er dan weer mooie momenten komen, weet je waar je voor gestreden hebt.
Ik wens je zo ontzettend verrekte veel sterkte

Bar, het zal een weekend vol herinneringen en emoties zijn geweest, maar ook een heel fijn weekend denk.
Fijn dat jullie 'dat' gevoel weer even hadden, hopelijk komt dat steeds een beetje vaker


MVP Alles wat je hier leest moet zo confronterend zijn, een dikke knuffel.

Bar, ik ben blij dat je het zo ervaren hebt De uitnodiging was een heel impulsief iets en ik ben nog steeds blij dat we het gedaan hebben. Zoals vriendje al aangaf van het weekend, hebben we alleen heel even gedacht 'Hoe gaan we er mee om' in de zin van praat je wel of niet over Thijs. En we hebben het op zijn beloop gelaten. Van jullie uit laten gaan... Het ging gewoon vanzelf zoals het moest gaan. Inderdaad met heel veel emoties gepaard, ook bij ons en ik denk zelfs bij Isa... Maar echt, ik ben blij dat afgelopen weekend is gegaan zoals het is gegaan!

Phluph, ik heb Bar_en_Mar de OLV Basiliek laten ziet en verteld over Isa's doop en Danyels rol daarin. We hebben samen een aantal kaarsjes aangestoken, ook voor jullie en Danyel Ow, en dit keer heb ik mijn jas niet in de fik gezet

Sjeen, er komt een dag dat ik graag met jou samen naar de OLV Basiliek ga. Dat zou ik echt geweldig fijn vinden.

Je (jullie eigenlijk) bent van harte welkom op het moment dat je er zelf aan toe bent En ik voel me stiekem een klein beetje vereerd

Ik ga dadelijk het lantaarntje beschilderen. Als het resultaat een beetje fatsoenlijk is zal ik later foto's posten.

Mama _van_pepijn, jij woont toch ook in DH? Als het niet wil lukken met het lantaarntje kan ik je misschien wel helpen.

Sjeen, kan/wil je vertellen van die doop. Je maakt me nieuwsgierig.

quote:

Op maandag 8 januari 2007 19:09 schreef m@x het volgende:
Mama _van_pepijn, jij woont toch ook in DH? Als het niet wil lukken met het lantaarntje kan ik je misschien wel helpen.

Dat is lief. Ik ben niet zo crea maar heb de plaatjes uitgeprint en ga het gewoon proberen.
Wordt vervolgd...

quote:

Op maandag 8 januari 2007 19:09 schreef Brighteyes het volgende:
Sjeen, kan/wil je vertellen van die doop. Je maakt me nieuwsgierig.

Ik ga even zoeken op oude laptop, daar heb ik een verslagje staan

Oeh, zo'n aanbod van de houdster van de crea-award, da's niet niks.
Doe er je nut mee mamma van pepijn. Toch wel prettig idee om dat achter de hand te hebben !

Sjeen, when the time is right. En die verering bewaar je maar voor de échte Lieve Vrouwe !

Phluphy, mafkees Woensdag ga ik weer knutselen en ik kan dan in ieder geval even voor je navragen hoe het nu precies zit met de watervastheid van die glasverf. Als het niet wil lukken hoor ik het wel.

Dit is wat ik tot nu toe gedaan heb. Van de week weer verder.
Het is geen creatief hoogstandje maar ik denk dat Pepijn wel voelt dat het met liefde gemaakt is.

Het gaat er toch om dat JIJ het maakt? Voor hem

En dan zit je aan tafel te schilderen en besef je hoe bizar het is dat je een lantaarntje aan het beschilderen bent voor bij het graf van je zoontje

Bizar ja... maar het is wel iets wat je uit liefde voor hem doet

Wat lief dat je telkens reageert Rewimo. Hoe gaat het met jou wat betreft je vader? Op het bankje lees ik in ieder geval allemaal positieve dingen over je.

quote:

Op maandag 8 januari 2007 21:19 schreef mama_van_pepijn het volgende:
En dan zit je aan tafel te schilderen en besef je hoe bizar het is dat je een lantaarntje aan het beschilderen bent voor bij het graf van je zoontje

Wat is er bizar aan? Dat snap ik niet zo goed persoonlijk

Ik vind dat je moet kunnen koesteren wat je nog kunt doen/geven aan je overleden kindje, het is niet gemakkelijk en het staat er misschien beetje vreemd.

Pepijn kijkt wel mee ergens

quote:

Op maandag 8 januari 2007 21:32 schreef _Bar_ het volgende:

[..]

Wat is er bizar aan? Dat snap ik niet zo goed persoonlijk

Ik vind dat je moet kunnen koesteren wat je nog kunt doen/geven aan je overleden kindje, het is niet gemakkelijk en het staat er misschien beetje vreemd.

Pepijn kijkt wel mee ergens

Wat er bizar aan is? Het feit dat je kindje dood is en dat je iets aan het maken bent voor zijn grafje. Iets wat je in geen honderd jaar ooit dacht te moeten doen.
Maar misschien dat bizar niet de gehele lading dekt van wat ik bedoel waardoor jij het verkeerd opvat.

[ Bericht 7% gewijzigd door mama_van_pepijn op 08-01-2007 21:53:29 ]

quote:

Op maandag 8 januari 2007 21:27 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat lief dat je telkens reageert Rewimo. Hoe gaat het met jou wat betreft je vader? Op het bankje lees ik in ieder geval allemaal positieve dingen over je.

Ik heb net eindelijk gemaild voor een afspraak voor het kiezen van een grafmonument. Ik wil iets van ArtEmotions, het liefst met een zonnebloem. In elk geval een glazen monument, dat vind ik het mooiste.

Mama van Pepijn. De machteloosheid, de boosheid, het verdriet spat van het scherm af hier.
Omdat ik geen woorden heb gewoon een hele dikke knuffel.
Het is dan wel bizar, maar het ziet er mooi uit hoor, wat je maakt.

Lief, die Nijntje Wat zal dat er straks vertederend uitzien als er een kaarsje in brandt, m_v_p !

Volgens mij begrijp ik wel wat je bedoelt met bizar. Het is niet zoals het zou moeten zijn. Het is onnatuurlijk. Je zou moeten schilderen mét Pepijn, niet vóór Pepijn. Het is te gek voor woorden dat jij daar zit te schilderen, je leven verwoest, je geliefden weg, wáár doe je het voor?
En toch voel ik ook wat Bar bedoelt. Pepijn zal heel blij zijn met de lantaarn. De mooiste lantaarn op de hele wereld. Hij zal treuren om jouw verdriet, maar hij zal ook dichtbij je zijn. Hij zal zijn papa heel trots vertellen dat jij voor hem een lantaarn hebt gemaakt. Al deze gedachten, zorgen dat zo'n knutselaktie een heel bijzonder iets wordt.
Misschien vind je mijn gedachtengang een beetje ver gezocht, maar voor mij werkt het, het voelt gewoon goed.
Zo kan alles dat negatief en rot lijkt, toch een beetje een positief tintje krijgen. Het is moeilijk, maar het kan.
Succes, en ik verheug me op de volgende 2 paneeltjes.