OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik ben eigenlijk niet zo van de gebedjes, maar deze sprak mij wel aan. Het geeft voor mij mooi weer hoe mooi zoiets als Internet kan zijn.
Iedere eenzame avond,
als ik stil lig in mijn bed,
prevel ik met gesloten mond
Dit korte en lief gebed.
God zegen al mijn bekenden.
Waar ze ook moge zijn.
Houdt ze ver weg van ellende,
anders heb ik ook zo'n pijn.
En god, er is nog iets
waarvan ik hoop dat u dat voor mij doet,
een lastige vraag, het is niet niets
maar zorg dat mijn computer het altijd doet.
Ik weet mijn vraag is een vreemde
Maar noodzakelijk, wat ik u zweer,
en als ik het niet echt meende
vroeg ik het u niet hoor Heer.
Maar dat computerkastje
verbergt meer dan een 'on' en 'end'.
Daar zitten ook al mijn vrienden,
in dat kleine compartiment.
Ik heb ze goed leren kennen,
door de dingen die ik van ze kreeg
En heer, het wordt dan wennen,
als mijn computer ineens zweeg.
Door vertrouwen kwamen ze bij me binnen
hetzelfde eigenlijk als bij u.
We sturen elkaar leuke en lieve dingen
En onze vriendschap groeide nu.
Alstublieft stop nu voor heel even
en laat de andere mensen daar.
Geef alle uit mijn bestand u zegen
Die van mij houden en dan ben ik klaar
Wanneer u uw hemelselijst opnieuw gaat laden.
Op uw eigen cd-rom,
zegen dan alle die het gebed ook baden
En zonden naar God.com
Laat de liefde groeien tot uw hemeldak
Bij elke en iedere vriend.
Zegen elk berichtje in mijn postvak,
elk die het mij zond heeft dat verdiend.
Iedere eenzame avond,
als ik stil lig in mijn bed,
prevel ik met gesloten mond
Dit korte en lief gebed.
God zegen al mijn bekenden.
Waar ze ook moge zijn.
Houdt ze ver weg van ellende,
anders heb ik ook zo'n pijn.
En god, er is nog iets
waarvan ik hoop dat u dat voor mij doet,
een lastige vraag, het is niet niets
maar zorg dat mijn computer het altijd doet.
Ik weet mijn vraag is een vreemde
Maar noodzakelijk, wat ik u zweer,
en als ik het niet echt meende
vroeg ik het u niet hoor Heer.
Maar dat computerkastje
verbergt meer dan een 'on' en 'end'.
Daar zitten ook al mijn vrienden,
in dat kleine compartiment.
Ik heb ze goed leren kennen,
door de dingen die ik van ze kreeg
En heer, het wordt dan wennen,
als mijn computer ineens zweeg.
Door vertrouwen kwamen ze bij me binnen
hetzelfde eigenlijk als bij u.
We sturen elkaar leuke en lieve dingen
En onze vriendschap groeide nu.
Alstublieft stop nu voor heel even
en laat de andere mensen daar.
Geef alle uit mijn bestand u zegen
Die van mij houden en dan ben ik klaar
Wanneer u uw hemelselijst opnieuw gaat laden.
Op uw eigen cd-rom,
zegen dan alle die het gebed ook baden
En zonden naar God.com
Laat de liefde groeien tot uw hemeldak
Bij elke en iedere vriend.
Zegen elk berichtje in mijn postvak,
elk die het mij zond heeft dat verdiend.
Githa ik vind hem leuk
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Thijs
Na de kerstdagen een paar dagen rust gehad te hebben kregen we van het weekend oud en nieuw...
En dat heeft mama goed gedaan dat die dagen nu allemaal voorbij zijn.
Het waren zulke beladen dagen, dagen waar jij enorm gemist bent.
vorig jaar waren we nog met zijn allen bij elkaar en nu ligt alles uit elkaar.
Lieve Thijs, heb je een beetje kunnen genieten van al dat moois wat er onlangs de lucht ingeschoten is, al die kleuren en sterren en prachtige geluiden?
Mama heeft veel aan je gedacht de afgelopen dagen, aan wat we vorig jaar nog deden.
En hoe ontzettend leeg het nu is.
Nog steeds staat jou kinderstoel aan tafel, alleen die blijft leeg, geen grijpgrage eethandjes meer van jou
Mama is ook ontzettend blij dat oma lekker bij jou is, kan die mooi voor jou zorgen en op je letten nu mama dat niet meer kan doen.
Geef haar maar een kus en een dikke knuffel van me
Lieve Thijs tot snel knul, dan schrijf ik weer een briefje voor jou
Na de kerstdagen een paar dagen rust gehad te hebben kregen we van het weekend oud en nieuw...
En dat heeft mama goed gedaan dat die dagen nu allemaal voorbij zijn.
Het waren zulke beladen dagen, dagen waar jij enorm gemist bent.
vorig jaar waren we nog met zijn allen bij elkaar en nu ligt alles uit elkaar.
Lieve Thijs, heb je een beetje kunnen genieten van al dat moois wat er onlangs de lucht ingeschoten is, al die kleuren en sterren en prachtige geluiden?
Mama heeft veel aan je gedacht de afgelopen dagen, aan wat we vorig jaar nog deden.
En hoe ontzettend leeg het nu is.
Nog steeds staat jou kinderstoel aan tafel, alleen die blijft leeg, geen grijpgrage eethandjes meer van jou
Mama is ook ontzettend blij dat oma lekker bij jou is, kan die mooi voor jou zorgen en op je letten nu mama dat niet meer kan doen.
Geef haar maar een kus en een dikke knuffel van me
Lieve Thijs tot snel knul, dan schrijf ik weer een briefje voor jou
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Still I don't know why you're gone, now you're gone
No beautiful goodbye
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
[ Bericht 14% gewijzigd door Lois op 23-02-2007 20:14:38 (foto op verzoek verwijderd) ]
No beautiful goodbye
You will never leave my mind
And it turns out to be so much different than our dreams
Now you're, you're a star in heaven
[ Bericht 14% gewijzigd door Lois op 23-02-2007 20:14:38 (foto op verzoek verwijderd) ]
grá mo chroí
Kan ik hier ook wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind dat William's ouders nog steeds met mij strijden om hem op te laten graven en 'm dan in Ierland te laten herbegraven? Of is dit niet het goede topic daarvoor?
grá mo chroí
Lijkt mij wel... Het is onlosmakelijk met elkaar verbonden in mijn ogen.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Oh, mama van Pepijn, wat een lief klein, bol ventje was je zoontje. Wat een hartverscheurend idee is het toch (en wás het maar alleen een idéé) dat hij er niet meer is.
En waarom willen zijn ouders dan dat hij in Ierland wordt begraven? Komt hij daar vandaan? Ik kan me voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt.
En waarom willen zijn ouders dan dat hij in Ierland wordt begraven? Komt hij daar vandaan? Ik kan me voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nee, dat meen je toch niet? Hebben ze daar enige grond voor, of is die beslissing helemaal aan jou?quote:Op woensdag 3 januari 2007 20:38 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Kan ik hier ook wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind dat William's ouders nog steeds met mij strijden om hem op te laten graven en 'm dan in Ierland te laten herbegraven? Of is dit niet het goede topic daarvoor?
m_v_p, wat een vervelend gedoe zeg.
Iig hoef je voor zo ver ik weet niet bang te zijn dat dit gaat gebeuren want in Nederland geldt een wettelijke grafrust termijn van 10 jaar en daar worden maar heel weinig uitzonderingen op gemaakt (bijvoorbeeld op last van justitie).
Iig hoef je voor zo ver ik weet niet bang te zijn dat dit gaat gebeuren want in Nederland geldt een wettelijke grafrust termijn van 10 jaar en daar worden maar heel weinig uitzonderingen op gemaakt (bijvoorbeeld op last van justitie).
***
Hij was bepaald zijn babyvet nog niet kwijt nee maar dan had ik wat om vast te pakken Hij begon juist een beetje de lengte in te schieten.quote:Op woensdag 3 januari 2007 20:46 schreef Sugar het volgende:
Oh, mama van Pepijn, wat een lief klein, bol ventje was je zoontje. Wat een hartverscheurend idee is het toch (en wás het maar alleen een idéé) dat hij er niet meer is.
En waarom willen zijn ouders dan dat hij in Ierland wordt begraven? Komt hij daar vandaan? Ik kan me voorstellen dat je dat heel moeilijk vindt.
Hij begon juist een beetje de lengte in te schieten.William is van oorsprong Iers. Hij werkte tijdelijk in Nederland als luchtverkeersleider en toen ontmoette hij mij en is gebleven. We zijn tussendoor wel nog een tijd uit elkaar geweest trouwens.
Zijn ouders begonnen direct al over begraven in Ierland. Mijn reactie was dat het William's uitdrukkelijke wens was om te zijn waar zijn zoon was. Toen hadden ze de gore moed om voor te stellen om ze dan samen in Ierland te laten begraven. Nou dan moet je mij niet hebben hoor een dag nadat ik mijn partner en zoontje verloren heb. Ik werd kwaad, kwaad! Helaas voor hen hadden ze in ieder geval geen zeggenschap over Pepijn en ik heb ze fijntjes verteld dat Pepijn is waar ik ben en dat hij in mijn stad begraven zou worden. En dat ik het verschrikkelijk vond dat ze vader en zoon wilden scheiden.
Ja maar wij hebben ook verdriet hoor. Ja kan wel wezen maar om nou te gaan strijden over een dood lichaam. Ik kan daar echt niet bij.
Uiteindelijk gingen ze overstag maar hebben bij werkelijk alles dwars gelegen. Het irriteerde ze mateloos dat ik de begunstigde was van zijn overlijdensverzekering. Op dat moment was ik alleen maar blij dat ze niet juridisch gingen strijden met me. Bij elke ontmoeting met ze nadien hebben ze het ingewreven dat hij niet 'thuis' zou zijn etc.
Nu kreeg ik dus vandaag een brief van ze dat ze de juridische mogelijkheden aan het bekijken zijn om toestemming te krijgen om hem te laten herbegraven. Ze wilden me dit van te voren mededelen ipv dat ik het via een instantie hier in Nederland te horen kreeg. Goh, how thoughtful
Om nog even het toppunt van deze zaak ook te behandelen. Ze wonen al lang niet meer in Ierland maar in Engeland. Alleen komen ze net iets vaker in Ierland dan Nederland.
grá mo chroí
Dat klinkt bemoedigend. Ik had het idee dat 'hun geval' misschien wel in aanmerking zou komen voor herbergraving namelijk.quote:Op woensdag 3 januari 2007 20:56 schreef Brighteyes het volgende:
m_v_p, wat een vervelend gedoe zeg.
Iig hoef je voor zo ver ik weet niet bang te zijn dat dit gaat gebeuren want in Nederland geldt een wettelijke grafrust termijn van 10 jaar en daar worden maar heel weinig uitzonderingen op gemaakt (bijvoorbeeld op last van justitie).
grá mo chroí
Wat een gedoe Mvp
Gelukkig staat de Nederlandse wet aan jou kant en is het voor hun bijna onmogelijk om te "winnen"
Gelukkig staat de Nederlandse wet aan jou kant en is het voor hun bijna onmogelijk om te "winnen"
Wat een prachtige foto mama van pepijn
En wat een narigheid moet je nog doormaken met al het verdriet wat je al hebt
En wat een narigheid moet je nog doormaken met al het verdriet wat je al hebt
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik denk ook dat je vrij sterk staat hoor, ook omdat je tenslotte door hem bent aangewezen de boel te regelen. Wat moet het vreselijk voor je zijn zo'n brief te krijgen, zo vlak na die toch al extra extra moeilijke dagen in december zijn Pepijn en WIlliam samen begraven?
Nou dat vind ik nogal kort door de bocht om zo te zeggen hoor of ken jij die wet uit je hoofd? Ik denk dat er best mogelijkheden zijn voor hen en ik ga ook zeker advies hierover vragen. Ik denk dat in ieder geval weer een hoop onrust met zich meebrengt voor mij waar ik helemaal geen zin in heb.quote:Op woensdag 3 januari 2007 21:30 schreef Anitra het volgende:
Wat een gedoe Mvp
Gelukkig staat de Nederlandse wet aan jou kant en is het voor hun bijna onmogelijk om te "winnen"
grá mo chroí
Nee, nou ja ze liggen naast elkaar. William ligt links van Pepijn. Ik kon ze ook in één graf boven elkaar laten begraven maar ik wilde ze ieder hun eigen monumentje geven. Pepijn hoort niet in een statig volwassen graf. Die moet zijn eigen kindergrafje hebben. Hoewel het nu nog steeds alleen maar helemaal vol ligt met bloemen omdat ik het zo moeilijk vind, is het wel de bedoeling om er een kinderlijk karakter aan te geven met een trein erop en een lantaarn beschildert door mij. Het gaat alleen in een heel langzaam tempo.quote:Op woensdag 3 januari 2007 21:34 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik denk ook dat je vrij sterk staat hoor, ook omdat je tenslotte door hem bent aangewezen de boel te regelen. Wat moet het vreselijk voor je zijn zo'n brief te krijgen, zo vlak na die toch al extra extra moeilijke dagen in december zijn Pepijn en WIlliam samen begraven?
William heeft wel een al een glas monument en een echte rand erom heen. Het is gevuld met van die blauwe doorzichtige stenen en dat wil ik bij Pepijn ook. Mogen het duidelijk zijn dat vader en zoon daar samen naast elkaar liggen.
grá mo chroí
Nee, dat is niet kort door de bocht. En nee, ik ken de wet niet uit mijn hoofd, maar ken hem redelijk goed.quote:Op woensdag 3 januari 2007 21:38 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Nou dat vind ik nogal kort door de bocht om zo te zeggen hoor of ken jij die wet uit je hoofd? Ik denk dat er best mogelijkheden zijn voor hen en ik ga ook zeker advies hierover vragen. Ik denk dat in ieder geval weer een hoop onrust met zich meebrengt voor mij waar ik helemaal geen zin in heb.
Ik heb het net nog even nagelezen en in principe geld de algemene regel dat op- en herbegraving binnen 2 maanden na de begrafenis nog mogelijk is en dat men anders moet wachten tot de termijn van 10 jaar verstreken is. En alleen als er hele grote bezwaren zijn (ik las net een geval van iemand die per ongeluk in het koopgraf van iemand anders begraven was) of om juridische redenen (bewijslast) opent men een graf maar anders niet. De burgemeester van de plaats waar hij begraven ligt moet toestemming geven en de beheerder van de begraafplaats wordt ook gehoord. Ze krijgen dit echt niet zomaar voor elkaar. Maar goed, het kan idd geen kwaad even contact op te nemen met de beheerder van de begraafplaats. Die kan je precies vertellen hoe het in elkaar zit.
***
Ik had het tegen Anitra, Brighteyes. Ik weet dat jij verstand hebt van uitvaarten e.d. Maar je hebt gelijk, het klonk niet erg aardig, sorry.
Dank je wel voor het opzoeken. Hier kan ik echt wat mee. Ik ga morgen gelijk contact opnemen met de beheerder.
Dank je wel voor het opzoeken. Hier kan ik echt wat mee. Ik ga morgen gelijk contact opnemen met de beheerder.
grá mo chroí
Ja, dat zag ik later ook, sorry. Maar ik bedacht me dat ik wel kon onderschrijven dat Anitra's post niet zo heel kort door de bocht was als het lijkt. Sterkte ermee.
***
Ik ken hem redelijk MvP. Mijn beste vriendin is nl overleden toen ze 8 maanden zwanger was van haar dochter. Haar dochter is toen gehaald met een ks en is overleden na 1,5 dag. Ze is toen begraven en daarna is ruzie gekomen tussen vader van het kindje, huidige vriend en haar ouders. Voor de begrafenis hebben we ook veel dingen uit moeten zoeken en dus alle wetten rondom begrafenissen hebben uitgeplozen.
En wat BE zegt is zo. Er is zoveel nodig om een graf daadwerkelijk te mogen openen/opgraven dat ik dat durfde te zeggen.
Sorry als het kort door de bocht overkwam, maar was zeker niet zo bedoeld!
En wat BE zegt is zo. Er is zoveel nodig om een graf daadwerkelijk te mogen openen/opgraven dat ik dat durfde te zeggen.
Sorry als het kort door de bocht overkwam, maar was zeker niet zo bedoeld!
Nu het er in het andere topic er toch over gaat....
Hadden er graag kinderen bij gehad?
Zoiezo hadden Marco en ik weer eens een andere kijk op de begrafenis, ik wilde het "feestelijk"met ballonnen, en aan alle banken iets van Thijs...
Marco wilde het sober en ingetogen...
Maar ik had er ook graag kinderen bij gehad, en van wat ik mij herrinner waren die er niet bij geloof ik
Hadden er graag kinderen bij gehad?
Zoiezo hadden Marco en ik weer eens een andere kijk op de begrafenis, ik wilde het "feestelijk"met ballonnen, en aan alle banken iets van Thijs...
Marco wilde het sober en ingetogen...
Maar ik had er ook graag kinderen bij gehad, en van wat ik mij herrinner waren die er niet bij geloof ik
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Jammer dat jullie daar allebei een andere mening over hadden Bar. Hebben jullie nog iets van een compromis kunnen vinden?
***
echt een compromis heb ik niet gesloten met Marco gewoon omdat ik geen zin had in gebekvecht, wel heb ik ervoor gezorgd gelukkig stemde marco daarin al snel mee in,
Om ook een paar liedjes van kabouterplop en k3 in de dienst te laten draaien, het waren immers nummers die Thijs ontzettend leuk vond/vind
Voor de rest ben ik er maar gewoon in mee gegaan, in wat Marco ook wilde.
Om ook een paar liedjes van kabouterplop en k3 in de dienst te laten draaien, het waren immers nummers die Thijs ontzettend leuk vond/vind
Voor de rest ben ik er maar gewoon in mee gegaan, in wat Marco ook wilde.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wij hebben er een kinderbegravenis van gemaakt. We hadden immers nog meer kinderen. Ik heb de begravenis zelf gedaan. Vera rende gewoon rond. Haar nichtje Yara [peuter van mijn zusje] ook. Ryan zat bij zijn mama grotendeels en af en toe bij Sem. Veer werd beetje in de gaten gehouden door Sem en mijn ouders.quote:Op donderdag 4 januari 2007 12:08 schreef Bar_en_Mar het volgende:
echt een compromis heb ik niet gesloten met Marco gewoon omdat ik geen zin had in gebekvecht, wel heb ik ervoor gezorgd gelukkig stemde marco daarin al snel mee in,
Om ook een paar liedjes van kabouterplop en k3 in de dienst te laten draaien, het waren immers nummers die Thijs ontzettend leuk vond/vind
Voor de rest ben ik er maar gewoon in mee gegaan, in wat Marco ook wilde.
Verder waren er een aantal vrienden van Kim. Had wel verplicht gesteld, dat ze samen met een volwassene moesten komen. Kim zat bij een vriendin en diens moeder.
Had beetje mijn handen vrij dus.
We hebben ook kinderliedjes gedraaid en gedanst met de kleintjes.
Later met Veer aarde op kistje gegooid. Ze begon zo hartverscheurend te krijsen, toen het kistjes zakte. Het sneed door me heen. Ze had met haar 1,5 jaar, heel goed door, dat haar zusje in dat kistje lag.
Ze werd rustiger toen we haar aarde lieten gooien. Later kwam Ryan ook helpen.
Na afloop niet alleen koffie met brood, maar ook limonade met snoepjes. Manna, die kleine gepofte rijst-snoepjes. Esjes lievelingssnoepjes.
Het was mooi, zo hartverscheurend mooi. Voelde goed, zoals we het gedaan hebben.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Bar ik heb bewust Myrthe niet meegenomen naar de dienst (ze moest wel mee naar Zeeland want Guido heeft ons gereden, dus die is met haar ergens anders heen gegaan). Het leek mij veel te confronterend voor jullie om zo'n kindje van bijna dezelfde leeftijd erbij te hebben, zeker ook omdat je ze op die leeftijd niet meer stil kunt laten zitten. Maar ook wel in mijn achterhoofd dat het erg emotioneel zou worden en dat dat voor Myrthe misschien erg verwarrend zou zijn om mama en andere mensen zo verdrietig te zien. Maar had ik geweten dat jullie/jij het wel graag gehad had dat ze erbij was dan had ik Guido gevraagd met haar toch te komen, en als het dan voor Myrthe te raar was geweest om haar dan weer mee te nemen.
Ik vond de kinderliedjes in de dienst heel aangrijpend, juist omdat het ook de liedjes zijn die Myrthe ook zo leuk vind. Zo komt hier iedere dag minstens een keer of 2 'wij zoeken een schat' langs, en iedere keer weer schieten me de tranen in de ogen en denk ik aan Thijs, en aan wat jullie moeten missen.
Ik vond de kinderliedjes in de dienst heel aangrijpend, juist omdat het ook de liedjes zijn die Myrthe ook zo leuk vind. Zo komt hier iedere dag minstens een keer of 2 'wij zoeken een schat' langs, en iedere keer weer schieten me de tranen in de ogen en denk ik aan Thijs, en aan wat jullie moeten missen.
Ik had twee kisten naast elkaar staan. Eentje met een kindje en eentje met een volwassen man. Ik moest dus schipperen tussen deze twee. Ik wilden beiden niet te kort doen. Ik heb geprobeerd er iets van beiden in te stoppen en aan beiden evenveel aandacht te besteden. Over beiden is er door een paar mensen wat gezegd, voor beiden muziek.
Maar twee kisten naast elkaar te hebben staan. Een grote en kleine, vader en zoon. En dan gelijktijdig zakken. Ik durf te zeggen dat dit het ergste is wat ik ooit heb gezien en ooit zal zien.
Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze vooral hun kinderen mee moesten nemen. Ik vind het juist fijn om kindjes om me heen te hebben. Ik heb na afloop ook met eentje heel lang op mijn schoot gezeten. Ik vind het veel moeilijker om kindjes in de stad met hun mama te zien dan er zelf eentje van een vriendin op te pakken. Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
Maar twee kisten naast elkaar te hebben staan. Een grote en kleine, vader en zoon. En dan gelijktijdig zakken. Ik durf te zeggen dat dit het ergste is wat ik ooit heb gezien en ooit zal zien.
Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze vooral hun kinderen mee moesten nemen. Ik vind het juist fijn om kindjes om me heen te hebben. Ik heb na afloop ook met eentje heel lang op mijn schoot gezeten. Ik vind het veel moeilijker om kindjes in de stad met hun mama te zien dan er zelf eentje van een vriendin op te pakken. Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
grá mo chroí
Ik ben ontzettend blij dat wij dat zakken niet gezien hebben... echt heel erg blij
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik heb het bewust wel gedaan. Bij mijn opa wilde mijn oma het niet en ik had een onafgemaakt gevoel toen. Bewuste keuze van mijn kant dus.
grá mo chroí
Wat wij ervoor te zien kregen, en gelukkig nog niet de rest van de kerk, was het moment dat de pastoor zich mistapte en de kist even omhoog kwam precies boven het gat.....
Toen kreeg ik het even te zwaar....
En het goot het goot zo gigantisch
Toen kreeg ik het even te zwaar....
En het goot het goot zo gigantisch
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Had ik dat geweten had ik de draagzak wel rond jouw gebonden hoor!quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:34 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
Lijkt me ook een enorm triest beeld.quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:39 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Wat wij ervoor te zien kregen, en gelukkig nog niet de rest van de kerk, was het moment dat de pastoor zich mistapte en de kist even omhoog kwam precies boven het gat.....
Toen kreeg ik het even te zwaar....
En het goot het goot zo gigantisch
Ik ben verliefd nu op Gent trouwens. Ik wil er gaan shoppen binnenkortquote:Op donderdag 4 januari 2007 20:39 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Had ik dat geweten had ik de draagzak wel rond jouw gebonden hoor!
grá mo chroí
Hehe, ik kon er ook geen afscheid van nemen na mijn studententijd....quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:42 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ik ben verliefd nu op Gent trouwens. Ik wil er gaan shoppen binnenkort
Ik meld me weer "present".
Oud en nieuw vond ik vreselijk. Het jaar ingaan waarin Danyel er niet meer is. Het jaar afsluiten waar hij er nog wél was. Ik had me voorgenomen er een "gewone" dag van te maken, maar om 23.30 uur ging het mis. We hebben het even heel moeilijk gehad, maar toen het nieuwe jaar eenmaal "liep" ging het al snel beter.
Al vind ik het nog steeds een vervelende gedachte.
Wij hadden ook veel kinderliedjes op de begrafenis. Live gezongen door een super-zangeres, zelf hoogzwanger, en dan al die liedjes zingen met zoveel emotie. Moet voor haar ook loeizwaar geweest zijn. Een lieve vriendin van mij was erbij met haar baby van een paar weken oud. Ik vond het niet per definitie vervelend, maar had er eerlijk gezegd ook niet echt oog voor op dat moment.
Ik vond het zakken van het kistje ook een heel moeilijk moment. Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, en de mevrouw van de begrafenisonderneming drong maar aan en aan.... ze moest wel, de kerk zat vol en de dienst moest beginnen. Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
Mama van pepijn, ik las je post net en besefte dat alles wat wij meemaken en meegemaakt hebben, voor jou in het kwadraat geldt. Dubbele pijn, dubbel gemis, dubbel verdriet. Ik heb zo met je te doen! En heel vaak maak ik me echt grote zorgen om je. Je bent alleen, zonder steun van familie. Dat kán niet. Je kan dit niet alleen, je moet mensen om je heen hebben, aanspraak, afleiding. Een beetje een "normaal" leven om je heen zien. Ik weet dat je familie ver weg woont en dat je niet kunt verhuizen ivm je werk, maar ik vraag me af of je er niet beter aan zou doen om je prioriteiten te verschuiven. Eerst uit dit dal komen, dan weer werken. Of elders opnieuw solliciteren. Er moet toch iets mogelijk zijn waardoor het voor jou draaglijker kan worden?
Oud en nieuw vond ik vreselijk. Het jaar ingaan waarin Danyel er niet meer is. Het jaar afsluiten waar hij er nog wél was. Ik had me voorgenomen er een "gewone" dag van te maken, maar om 23.30 uur ging het mis. We hebben het even heel moeilijk gehad, maar toen het nieuwe jaar eenmaal "liep" ging het al snel beter.
Al vind ik het nog steeds een vervelende gedachte.
Wij hadden ook veel kinderliedjes op de begrafenis. Live gezongen door een super-zangeres, zelf hoogzwanger, en dan al die liedjes zingen met zoveel emotie. Moet voor haar ook loeizwaar geweest zijn. Een lieve vriendin van mij was erbij met haar baby van een paar weken oud. Ik vond het niet per definitie vervelend, maar had er eerlijk gezegd ook niet echt oog voor op dat moment.
Ik vond het zakken van het kistje ook een heel moeilijk moment. Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, en de mevrouw van de begrafenisonderneming drong maar aan en aan.... ze moest wel, de kerk zat vol en de dienst moest beginnen. Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
Mama van pepijn, ik las je post net en besefte dat alles wat wij meemaken en meegemaakt hebben, voor jou in het kwadraat geldt. Dubbele pijn, dubbel gemis, dubbel verdriet. Ik heb zo met je te doen! En heel vaak maak ik me echt grote zorgen om je. Je bent alleen, zonder steun van familie. Dat kán niet. Je kan dit niet alleen, je moet mensen om je heen hebben, aanspraak, afleiding. Een beetje een "normaal" leven om je heen zien. Ik weet dat je familie ver weg woont en dat je niet kunt verhuizen ivm je werk, maar ik vraag me af of je er niet beter aan zou doen om je prioriteiten te verschuiven. Eerst uit dit dal komen, dan weer werken. Of elders opnieuw solliciteren. Er moet toch iets mogelijk zijn waardoor het voor jou draaglijker kan worden?
... ♥ ik mis je ♥
Dat moment is ook vreselijk, daarvoor kun je je kindje in jou geval Danyel nog vastpakken,knuffelen, een kus geven, aai door zijn haar en noem maar op.quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:46 schreef phluphy het volgende:
Ik meld me weer "present".
Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, van Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
En dan ineens kan dat niet meer.
Ook hier had ik het erg moeilijk mee, ik wilde niet dat dat kistje dichtging, ik wilde bij Thijs zijn, hem vasthouden zoals je je kindje vasthoud als die het moeilijk heeft, of gewoon met hem knuffelen.
Hier dan wel zonder enig aandringen, maar het moment dat dat deksel in zicht komt, dan krijg je het zwaar, dan word het defenitief.
Het sluiten het aandraaien echt vreselijk.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dit soort lijstjes wordt in de regel ook niet korter natuurlijk....quote:Op zondag 24 december 2006 15:26 schreef m@x het volgende:
Treurig om te zien dat het lijstje in de OP steeds langer wordt. Sterkte de komende dagen!
Het lijkt me één van de ergste dingen die je kan overkomen, je kind verliezen. Ik heb (en wil) zelf geen kinderen maar alleen al de voorstelling van een kind hebben en het verliezen geeft me de rillingen. Ik stel het me voor alsof er een groot stuk uit je "ziel" gescheurd wordt en dat nooit meer terugkomt.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Zeg maar gerust je hele ziel. Ik denk niet dat ik me ooit nog compleet zal voelen.
Het sluiten... weten dat je het voortaan gewoon met foto's zal moeten doen. En dan ga je focussen op die kist(en) maar ook die verdwijnen uiteindelijk voor altijd onder de grond. En voor je het weet is al wat tastbaar is weg.
Het sluiten... weten dat je het voortaan gewoon met foto's zal moeten doen. En dan ga je focussen op die kist(en) maar ook die verdwijnen uiteindelijk voor altijd onder de grond. En voor je het weet is al wat tastbaar is weg.
grá mo chroí
Moeders van deze kindjes die stierven, wat voel ik toch een verdriet als ik jullie verhalen lees. En was het maar zo dat als ík dat verdriet voel, dat jullie het dan wat minder voelden. Dat er (zoals Theo Maassen in zijn show sprak over een vaste hoeveelheid water op de wereld) een vaste hoeveelheid verdriet was en als ik verdrietig ben, jullie het iets minder zijn.
Maar dat is niet zo, he? Het is net als met liefde, dat is nooit op.
Maar dat is niet zo, he? Het is net als met liefde, dat is nooit op.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat zou een mooi iets zijn Sugar. Maar ik draag graag al het verdriet van de wereld als dat betekent dat er niet meer kindjes dood gaan hoor.
grá mo chroí
Ja, dat geloof ik graag. Als dat toch kon, he?
Maar ik hoop eigenlijk dat jouw verdriet niet zo groot en pijnlijk blijft. Dat het straks, ooit, eens toch minder schrijnend aanwezig is. Want zo kom je je dagen niet door, dat begrijpt iedereen. Als we toch wat konden doen om dat verdriet wat minder scherp te laten zijn.
Maar ik hoop eigenlijk dat jouw verdriet niet zo groot en pijnlijk blijft. Dat het straks, ooit, eens toch minder schrijnend aanwezig is. Want zo kom je je dagen niet door, dat begrijpt iedereen. Als we toch wat konden doen om dat verdriet wat minder scherp te laten zijn.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Was zo blij, dat ik nog iets te knuffelen had.quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:34 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik heb tegen iedereen gezegd dat ze vooral hun kinderen mee moesten nemen. Ik vind het juist fijn om kindjes om me heen te hebben. Ik heb na afloop ook met eentje heel lang op mijn schoot gezeten. Ik vind het veel moeilijker om kindjes in de stad met hun mama te zien dan er zelf eentje van een vriendin op te pakken. Ik mis contact met zo'n kleintje. Van de week Fons vasthouden was voor mij dan ook een heel fijn moment.
Heb moeite met het zien van 2 kleintjes samen in de leeftijd van Es en Veer, niet met kindjes die even oud zijn als Esje was [of zou moeten zijn].
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Mama van Peppijn... heb jij niet iets met tekenen of schilderen?
Ik weet nog toen mijn mams overleed ik dat tussendoor ook redelijk vaak deed, en daarin uitte ik heel sterk mijn emoties.
Zoiets kan namelijk ook een goede verwerkings mannier zijn
Ik weet nog toen mijn mams overleed ik dat tussendoor ook redelijk vaak deed, en daarin uitte ik heel sterk mijn emoties.
Zoiets kan namelijk ook een goede verwerkings mannier zijn
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ben juist blij dat we dat wel gedaan hebben. Maakte het "af". Voelde goed, hoe raar dat dan ook mag klinken.quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:37 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Ik ben ontzettend blij dat wij dat zakken niet gezien hebben... echt heel erg blij
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Humpeltje, dat hoor je idd wel vaker. Er zijn mensen die niet weg kunnen voor ze dat gezien hebben omdat het anders niet klopt. Soms zelfs 'wie zegt me dat hij/zij niet weer weg gehaald wordt'.
Maar idd, voor andere mensen is het juist een vreselijk idee.
Maar idd, voor andere mensen is het juist een vreselijk idee.
***
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Sinds ik Christan heb, besta ik voor mijn gevoel uit twee personen. Zonder hem zou ik me ook altijd incompleet voelen... Een kind is zó'n groot deel van je. Misschien nog wel meer dan jezelf, dat is echt overweldigend. En dat moet je dan ineens missenquote:Op donderdag 4 januari 2007 20:59 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Zeg maar gerust je hele ziel. Ik denk niet dat ik me ooit nog compleet zal voelen.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Het is aan ons ook niet eens gevraagd hoor of we erbij wilden zijn....quote:Op donderdag 4 januari 2007 21:41 schreef Brighteyes het volgende:
Humpeltje, dat hoor je idd wel vaker. Er zijn mensen die niet weg kunnen voor ze dat gezien hebben omdat het anders niet klopt. Soms zelfs 'wie zegt me dat hij/zij niet weer weg gehaald wordt'.
Maar idd, voor andere mensen is het juist een vreselijk idee.
Maar ook dan had ik het niet gedaan.
Bij mijn moeder heb ik het ook niet gezien, al is die gecremeerd, maar het zakken van de kist in de oven lieten ze gelukkig ook niet zien.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wij hadden een grote mand met rozenblaadjes en de naaste familie mocht allemaal een handje rozenblaadjes op het kistje strooien. Dat vond ik heel waardevol. Maar om eerlijk te zijn weet ik van die momenten niet zo heel veel meer te herinneren.
Een attente oom heeft veel gefilmd die dag, wetende dat we niet alles mee zouden krijgen, en wellicht in de toekomst de wens hebben deze dingen nog eens terug te zien. Ik heb de DVD hier liggen, heb er nog niet naar willen kijken. Maar er komt een dag, dat ik heel blij zal zijn met die DVD.
Een attente oom heeft veel gefilmd die dag, wetende dat we niet alles mee zouden krijgen, en wellicht in de toekomst de wens hebben deze dingen nog eens terug te zien. Ik heb de DVD hier liggen, heb er nog niet naar willen kijken. Maar er komt een dag, dat ik heel blij zal zijn met die DVD.
... ♥ ik mis je ♥
Met dank aan een user heb ik een goede link gevonden over opgraving en herbegraving. Bij de gedachte alleen al ga ik shaken trouwens maar dat terzijde hier. Ik ben rechthebbende van het graf dus William's ouders kunnen niks beginnen zonder mijn toestemming. Dat lucht op!
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Dat is goed nieuws, m_v_p
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Rozenblaadjes hadden wij ook, en ook hier heeft de man van Saffier en Saffier zelf zoveel mogelijk gefilmt van de begrafenis.
Fijn voor je mpv
Fijn voor je mpv
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dat vond ik echt het allermoeilijkste!quote:Op donderdag 4 januari 2007 20:46 schreef phluphy het volgende:
Ik meld me weer "present".
Ik vond het zakken van het kistje ook een heel moeilijk moment. Maar wat ik het moeilijkst heb gevonden was het sluiten van het kistje. Ik kon het niet, ik wilde niet, en de mevrouw van de begrafenisonderneming drong maar aan en aan.... ze moest wel, de kerk zat vol en de dienst moest beginnen. Maar oh wat haatte ik haar op dat moment.
Wij deden het een beetje anders. Het kistje bleef open tijdens het afscheid. Aan het einde heeft mijn vader de deksel erop geschroefd, met alle mensen eromheen.
Verschrikkelijk, toch ben ik nog steeds "blij" met deze keuze. Als we het van te voren gedaan hadden, was ik waarschijnlijk ingeklapt en kan ik nooit zelf over mijn meisje kunnen praten.
We hebben alles op video, ik kon me later nog maar zo weinig herinneren.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Bij ons werd gezegd, doe alles, zoals jullie het willen. Dat hebben we gedaan, alles vanuit gevoel en niet omdat het zo "hoort".quote:Op donderdag 4 januari 2007 22:13 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[..]
Het is aan ons ook niet eens gevraagd hoor of we erbij wilden zijn....
Maar ook dan had ik het niet gedaan.
Bij mijn moeder heb ik het ook niet gezien, al is die gecremeerd, maar het zakken van de kist in de oven lieten ze gelukkig ook niet zien.
Na het afscheid ging het kistje in de auto, iedereen reed naar de begraafplaats. Achteraan de witte auto met kistje, daarna witte auto met ons, daarna 2 auto's met ouders, zusje ed.
Toen we er aankwamen, was iedereen er al, zo'n mooi gezicht, al die mensen daar, wachtend in de kou. Iedereen keek, hoe mijn ouders het kistje uit de auto tilden en naar het grafje droegen. Iedereen hielp de bloemen te dragen.
Helaas had ik gezegd dat ik geen "schepje" wilde. Wat ik niet wist, dat er dan ook geen aarde was [verwachte een berg naast grafje]. Had idee, dat wie gooien wil, doet dat maar met zijn handen. Es deed alles liefst met handen, werd graag vies.
Helaas had het gevroren en konden we met moeite wat klonten aarde lospeuteren om de kinderen te laten gooien. Wat klonk dat mooi, die bonk van de klont aarde op dat kistje. Grafje was ook maar meter diep. Dat geluid van gooien hoor je heel duidelijk op de videoband.
Zelf had ik het liefst het grafje met de hand dicht gegooid.
We gingen als laatste weg. Toen we terug bij uitvaartcentrum kwamen, zat iedereen al aan de koffie. Ik heb eerst Veer een schone luier gegeven en toen naar binnen.
Fijn dat iedereen zat, geen verplichte handenschudderij.
Van te voren liepen we gewoon rond. Veer tijdje in de doek op mijn rug, later bij de legotafel met andere kindjes. We hadden iedereen al gezien en begroet. Ik hou meer vanuit gevoel en niet vanuit verplichting.
Het voelde goed, in en in verdrietig, maar oh zo mooi...
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Wiij kwamen als eerste aan bij de begraafplaats en gingen als eerste weg...
de auto was hier een normale auto en geen lijkenauto.
de auto was hier een normale auto en geen lijkenauto.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Humpeltje even een vraag:
Hoe beleef jij je zwangerschap nu eigenlijk? trek je het een beetje?
Hoe beleef jij je zwangerschap nu eigenlijk? trek je het een beetje?
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Vind dat zo mooi, rozenblaadjes. Toch wilde ik het niet bij Es. Es maakte zich graag vies, maar had ook opruim tik. Es zou zeggen, bah vies, en ze opruimen en in de prullebak gooien. Paste niet bij haar, terwijl het er zo mooi uit ziet.quote:Op donderdag 4 januari 2007 22:31 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Rozenblaadjes hadden wij ook,
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Fijn toch, dat dat allemaal kan, alles zo passend maken zoals het hoorde bij jouw kind. Ik denk dat wat dat betreft tegenwoordig veel meer mogelijk is dan "vroeger". Ik ben daar heel erg dankbaar voor.
Wij wilden geen auto voor het laatste vervoer. Ik heb altijd het idee gehad dat Danyel niet zo hield van autorijden (in verband met zijn epilepsie). Zijn laatste tochtje ging met paard en huifkar. Het paard waarop hij "gereden" had in de manege, zo'n fijne gedachte. De naaste familie ging mee in de huifkar. Het was een hele bijzondere ervaring, maar ik denk ook wel een beetje een raar gezicht voor toevallige passanten.
Jammer humpeltje, dat de aarde bevroren was. Toch eigenlijk wel jammer dat de begrafenisondernemer daar niet bij heeft nagedacht.
Wij wilden geen auto voor het laatste vervoer. Ik heb altijd het idee gehad dat Danyel niet zo hield van autorijden (in verband met zijn epilepsie). Zijn laatste tochtje ging met paard en huifkar. Het paard waarop hij "gereden" had in de manege, zo'n fijne gedachte. De naaste familie ging mee in de huifkar. Het was een hele bijzondere ervaring, maar ik denk ook wel een beetje een raar gezicht voor toevallige passanten.
Jammer humpeltje, dat de aarde bevroren was. Toch eigenlijk wel jammer dat de begrafenisondernemer daar niet bij heeft nagedacht.
... ♥ ik mis je ♥
Wij wel, Es was bijna 3, en zonder schoenen [alleen pyama, ze was immers nooit wakker geworden], dus voetjes zakten naar beneden en ze was 10 cm langer. Kistje was dus beetje groot. Had niet bij ons in auto gepast, en wilde dat eigenlijk ook niet.quote:Op donderdag 4 januari 2007 23:31 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Wiij kwamen als eerste aan bij de begraafplaats en gingen als eerste weg...
de auto was hier een normale auto en geen lijkenauto.
Wel witte auto, zwart vind ik voor oudere mensen, niet voor een kindje [toch kan ik wel begrijpen dat mensen hier juist wel voor kiezen, Is zo persoonlijk wat je wilt].
Vind een stoet heel mooi, met auto met kistje voorop. Dat was oorspronkelijk de bedoeling. Maar toen het kistje naar de auto ging, besloot ik dat we als laatste zouden gaan.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Het was ook niet onze eigen auto hoor... maar de auto van de begrafenis onderneemster zelf.
en Thijs heeft zijn eigen knuffel bij hem
en Thijs heeft zijn eigen knuffel bij hem
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Moeilijk, heel moeilijk. Ben blij dat ze bijna komt. En heerlijk dat gespartel in mijn buik.quote:Op donderdag 4 januari 2007 23:32 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Humpeltje even een vraag:
Hoe beleef jij je zwangerschap nu eigenlijk? trek je het een beetje?
Zo jammer het niet te kunnen delen. Heb het daar heel erg moeilijk mee.
Keek zo naar de bevalling uit, maar zie er nu wel tegenop, mag het alleen doen, zoiets moois en de papa wil het niet meemaken. Dat doet pijn.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Wat mooi!!quote:Op donderdag 4 januari 2007 23:37 schreef phluphy het volgende:
Fijn toch, dat dat allemaal kan, alles zo passend maken zoals het hoorde bij jouw kind. Ik denk dat wat dat betreft tegenwoordig veel meer mogelijk is dan "vroeger". Ik ben daar heel erg dankbaar voor.
Wij wilden geen auto voor het laatste vervoer. Ik heb altijd het idee gehad dat Danyel niet zo hield van autorijden (in verband met zijn epilepsie). Zijn laatste tochtje ging met paard en huifkar. Het paard waarop hij "gereden" had in de manege, zo'n fijne gedachte. De naaste familie ging mee in de huifkar. Het was een hele bijzondere ervaring, maar ik denk ook wel een beetje een raar gezicht voor toevallige passanten.
Jammer humpeltje, dat de aarde bevroren was. Toch eigenlijk wel jammer dat de begrafenisondernemer daar niet bij heeft nagedacht.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
quote:Op donderdag 4 januari 2007 23:41 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Het was ook niet onze eigen auto hoor... maar de auto van de begrafenis onderneemster zelf.
en Thijs heeft zijn eigen knuffel bij hem
deze dus
deze dus
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
zo ziet het grafje er eigenlijk nog steeds uit, op een kerstboompje na dan
zo ziet het grafje er eigenlijk nog steeds uit, op een kerstboompje na dan
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Mn man was toendertijd vrachtwagenchauffeur en Max was dol op meerijden. Elke keer als mn man uit de wagen klom dook Max gauw achter het stuur.
Hij reed voor zn zus en zwager en zij boden ons een trekker aan als wij dat wilden.
We namen dat aanbod graag aan en mn zwager heeft er een hele klus aan gehad om de schotel te ontdoen van het vet.
Max is dus achterop de vrachtwagentrekker vervoerd met een paar bloemstukken om zn kistje heen.
Hij had een geel kistje in exact dezelfde gele kleur als zn kamertje.
We draaiden eric clapton omdat ik om dat liedje huilen moest toen ik net zwanger van Max was. Dat wist ik op dat moment nog niet, maar mn heftige emotionele reactie verbaasde me toen wel heel erg weet ik nog. Vandaar dus eric clapton " tears in heaven"
"Waarom nou jij" van Marco Borsato, daar is mn man fan van en hij wilde heel graag dat liedje. En dan nog "Najaarszon" van Bert Heerink. Wat verder in mn zwangerschap belde mn zwager dat ik gauw de radio moest aanzetten omdat dat liedje zo mooi bij mij pastte op dat moment. Kan het nog steeds niet fatsoenlijk meezingen zonder een brok in mn strot te krijgen.
We sloten af met Max muziekdoosje, helemaal tot het end opgewonden en god wat duurt zo`n liedje lang als je voor het oog van iedereen bij de kist wacht tot het muziekje is afgelopen.
Een paar mensen hebben nog wat gezegd tussen de muziekjes door en daarna is Max in bijzijn van iedereen in zn grafje gegaan.
Rene, de begrafenisondernemer, nodigde toen iedereen uit naar een zaaltje in een plaatsje bij ons in de buurt.
zelfde zaaltje waarin we onze huwelijksreceptie hadden gehouden, ik was toen zwanger van Max.
( ja ja zwanger en wel en ook nog in het wit getrouwd )
Hij vroeg of wij ook mee kwamen, en waarom weet ik niet, maar ik zei gortdroog; "nee."
Mn man bleef ook en toen iedereen weg was hebben we nog naar Max kistje in dat diepe gat gestaart en toen gooide mn man ineens een hand zand op de kist en dat heb ik toen ook gedaan. Voelde goed....gek genoeg.
Achteraf had ik liever een schep gehad en eigenhandig dat hele graf dichtgegooid.
Ik kan me veel herinneren van die dag, veel details rond Max afscheid, maar ook heel veel niet, dat heb ik dan van anderen weer gehoord.
Ik weet ook allang niet meer wie er allemaal waren, ik weet dat ik veel gezichten heb ik gezien, allemaal mensen, maar echt gèèn idee wie. Ik weet ook niet hoeveel kinderen er precies waren, ik heb me in elk geval niet aan de aanwezigheid van kinderen gestoort hoor. Dus voor Yppy in het andere topic, k`zou haar gewoon meenemen hoor.
" Najaarszon"
Voel de najaarszon die zo warm begon
En hoe ze speelt met jou, op jouw gezicht in 't herfstlicht
Voel de najaarswind die zo zacht begint
Of op de trommel slaat en in de maat van de herfst gaat
refrein:
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Voel mijn hart voor jou, hoe het voor jou slaat
En voor wat komen gaat, als we samen zijn, met z'n tweeen zijn
Voel jouw hart voor mij, voor ons allebei
En hoe ze samen gaan, het ritme slaan voor jou en mij
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Oeh, voor ons allebei
Hij reed voor zn zus en zwager en zij boden ons een trekker aan als wij dat wilden.
We namen dat aanbod graag aan en mn zwager heeft er een hele klus aan gehad om de schotel te ontdoen van het vet.
Max is dus achterop de vrachtwagentrekker vervoerd met een paar bloemstukken om zn kistje heen.
Hij had een geel kistje in exact dezelfde gele kleur als zn kamertje.
We draaiden eric clapton omdat ik om dat liedje huilen moest toen ik net zwanger van Max was. Dat wist ik op dat moment nog niet, maar mn heftige emotionele reactie verbaasde me toen wel heel erg weet ik nog. Vandaar dus eric clapton " tears in heaven"
Vandaar dus eric clapton " tears in heaven""Waarom nou jij" van Marco Borsato, daar is mn man fan van en hij wilde heel graag dat liedje. En dan nog "Najaarszon" van Bert Heerink. Wat verder in mn zwangerschap belde mn zwager dat ik gauw de radio moest aanzetten omdat dat liedje zo mooi bij mij pastte op dat moment. Kan het nog steeds niet fatsoenlijk meezingen zonder een brok in mn strot te krijgen.
We sloten af met Max muziekdoosje, helemaal tot het end opgewonden en god wat duurt zo`n liedje lang als je voor het oog van iedereen bij de kist wacht tot het muziekje is afgelopen.
Een paar mensen hebben nog wat gezegd tussen de muziekjes door en daarna is Max in bijzijn van iedereen in zn grafje gegaan.
Rene, de begrafenisondernemer, nodigde toen iedereen uit naar een zaaltje in een plaatsje bij ons in de buurt.
zelfde zaaltje waarin we onze huwelijksreceptie hadden gehouden, ik was toen zwanger van Max.
( ja ja zwanger en wel en ook nog in het wit getrouwd )
)Hij vroeg of wij ook mee kwamen, en waarom weet ik niet, maar ik zei gortdroog; "nee."
Mn man bleef ook en toen iedereen weg was hebben we nog naar Max kistje in dat diepe gat gestaart en toen gooide mn man ineens een hand zand op de kist en dat heb ik toen ook gedaan. Voelde goed....gek genoeg.
Achteraf had ik liever een schep gehad en eigenhandig dat hele graf dichtgegooid.
Ik kan me veel herinneren van die dag, veel details rond Max afscheid, maar ook heel veel niet, dat heb ik dan van anderen weer gehoord.
Ik weet ook allang niet meer wie er allemaal waren, ik weet dat ik veel gezichten heb ik gezien, allemaal mensen, maar echt gèèn idee wie. Ik weet ook niet hoeveel kinderen er precies waren, ik heb me in elk geval niet aan de aanwezigheid van kinderen gestoort hoor. Dus voor Yppy in het andere topic, k`zou haar gewoon meenemen hoor.
" Najaarszon"
Voel de najaarszon die zo warm begon
En hoe ze speelt met jou, op jouw gezicht in 't herfstlicht
Voel de najaarswind die zo zacht begint
Of op de trommel slaat en in de maat van de herfst gaat
refrein:
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Voel mijn hart voor jou, hoe het voor jou slaat
En voor wat komen gaat, als we samen zijn, met z'n tweeen zijn
Voel jouw hart voor mij, voor ons allebei
En hoe ze samen gaan, het ritme slaan voor jou en mij
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Ons allebei
Dit hart dat klopt voor jou
In de maat die hoort bij jou
Dit hart dat klopt in mij
Voor ons allebei
Oeh, voor ons allebei
The waves you made will always be
Wat "leuk" pepper, op de tractor. Zoals ik al eerder schreef, vind ik het echt geweldig dat dit tegenwoordig allemaal kan, je eigen persoonlijke invulling geven. Bijzonder trouwens ook dat jullie het kistje in dezelfde kleur hadden als Max' kamertje. Ook een mooie gedachte.
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik Githa's gedichtje ontroerend en grappig vindt. Zelf gemaakt?
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik Githa's gedichtje ontroerend en grappig vindt. Zelf gemaakt?
... ♥ ik mis je ♥
Ik vond het wel heel mooi als voorbijganger, Fluf, de huifkar met jullie erbij.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Nou het was een trekker van een vrachtwagen eigenlijk.quote:Op vrijdag 5 januari 2007 07:57 schreef phluphy het volgende:
Wat "leuk" pepper, op de tractor. Zoals ik al eerder schreef, vind ik het echt geweldig dat dit tegenwoordig allemaal kan, je eigen persoonlijke invulling geven. Bijzonder trouwens ook dat jullie het kistje in dezelfde kleur hadden als Max' kamertje. Ook een mooie gedachte.
Ik wilde trouwens nog even zeggen dat ik Githa's gedichtje ontroerend en grappig vindt. Zelf gemaakt?
Je hebt wat je noemt een "bakwagen" dat is een vrachtwagen met het laaddeel aan de auto vast en dan heb je ook nog een losse wagen waar je het laaddeel aan kunt koppelen dmv een "schotel."
En om die aanhanger soepel te laten draaien zit zo`n schotel onder het vet en dat moest mn zwager er dus allemaal af gaan halen. Ik heb er volgens mij wel een foto van alleen weet ik niet of jullie dat nou willen zien want zo`n klein kistje op zo`n grote vrachtwagentrekker is nogal uhmm enorm.
Toen voelde het goed en passend, ben er nog "tevreden" over dat het toen zo ging, want het voelde ook dramatisch dus dat het transport dramatisch eruit zag was toen passend.
Nu zou ik het denk ik ook weer heel anders aanpakken als het recentelijker geleden zou zijn geweest denk ik hoor.
The waves you made will always be
Ik snap alleen niet zo heel goed waarom het vet van die schotel af moest als er een aanhanger aan hing? Of lag het kistje direct achter de kabine (dus bij die schotel) zonder aanhanger?
Sorry dat ik het vraag maar ik snap het niet helemaal.
Sorry dat ik het vraag maar ik snap het niet helemaal.
***
Zo zag het er dus uit. Met op de achtergrond het water waar hij verdronk.
p.s: Je kunt het misschien niet goed zien, maar zn kistje stond dus op die schotel.
The waves you made will always be
Wel heel speciaal zo Pepper. Vooral omdat die vrachtwagen iets van z'n vader was. Mooi om te doen.
Het contrast tussen die enorme vrachtwagen en dat kleine kistje is wel heel erg schrijnend hoor...
Het contrast tussen die enorme vrachtwagen en dat kleine kistje is wel heel erg schrijnend hoor...
***
Daarom had ik ook een lichte aarzeling.quote:Op vrijdag 5 januari 2007 16:43 schreef Brighteyes het volgende:
Wel heel speciaal zo Pepper. Vooral omdat die vrachtwagen iets van z'n vader was. Mooi om te doen.
Het contrast tussen die enorme vrachtwagen en dat kleine kistje is wel heel erg schrijnend hoor...
Er is nog een foto, maar niet op mn PC, van de achterkant en dan zie je op de achterkant van de trekker een grote foto van Max dat hij uit een fles melk/pap aan het drinken is.
Dat was nog heftiger en dat zou ik nu ook niet meer gedaan hebben denk ik. Het was al zò confronterend voor de mensen die we onderweg tegen kwamen en dan konden ze ook nog eens die foto zien, dus kreeg dat anonieme gele kistje gelijk een gezichtje en dat had ik nu denk ik niet meer zo snel gedaan.
The waves you made will always be
Of het nou "oogt" of niet, het idee dat Max dit geweldig vond, maakt het voor mij een wonderschoon plaatje.
Ja, het is een groot contrast, maar ik vind het toch ook wel wat stoers hebben.
Ja, het is een groot contrast, maar ik vind het toch ook wel wat stoers hebben.
... ♥ ik mis je ♥
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik vind het heel bijzonder dat jullie het zo gedaan hebben, pepper. Echt iets van jullie zelf.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik lees dit topic steeds. En iedere keer word ik er ongelooflijk naar van.
Het is zo afschuwelijk wat jullie moeten doormaken. Dat verlies..
Ik vind het heel moeilijk.
Moeilijk ook om iets troostends te zeggen. Ik heb hier ook niet eerder gereageerd.
Het idee dat ons (of mij) zoiets overkomt maakt me gek van ellende.
De dood vind ik sowieso heel moeilijk maar een kind verliezen...
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Toch vind ik de verhalen die ik hier lees mooi en gerustellend. Hoe bang ik ook ben en hoe moeilijk ik dit onderwerp ook vind, steeds lees ik hier weer.
Ik heb zeer veel respect voor jullie, dat jullie dit moeten doormaken en hoe jullie toch de draad weer op proberen te pakken.
respect en heel veel sterkte en ondanks dat ik jullie verdriet godzijdank niet zelf hoef te dragen vind ik het prettig jullie verhalen hier te lezen...
(die laatste zin moeten jullie niet verkeerd opvatten want uiteraard had ik hier liever niks gelezen...)
[ Bericht 2% gewijzigd door lily op 05-01-2007 22:32:50 ]
Het is zo afschuwelijk wat jullie moeten doormaken. Dat verlies..
Ik vind het heel moeilijk.
Moeilijk ook om iets troostends te zeggen. Ik heb hier ook niet eerder gereageerd.
Het idee dat ons (of mij) zoiets overkomt maakt me gek van ellende.
De dood vind ik sowieso heel moeilijk maar een kind verliezen...
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Toch vind ik de verhalen die ik hier lees mooi en gerustellend. Hoe bang ik ook ben en hoe moeilijk ik dit onderwerp ook vind, steeds lees ik hier weer.
Ik heb zeer veel respect voor jullie, dat jullie dit moeten doormaken en hoe jullie toch de draad weer op proberen te pakken.
respect en heel veel sterkte en ondanks dat ik jullie verdriet godzijdank niet zelf hoef te dragen vind ik het prettig jullie verhalen hier te lezen...
(die laatste zin moeten jullie niet verkeerd opvatten want uiteraard had ik hier liever niks gelezen...)
[ Bericht 2% gewijzigd door lily op 05-01-2007 22:32:50 ]
Dacht ik ook altijd.quote:Op vrijdag 5 januari 2007 22:16 schreef lily het volgende:
I
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Het ergste wat je overkomen kan, je grootste hel, de levenslange nachtmerrie. Nee, dat gebeurd gelukkig niet bij ons. Heb 3 kerngezonde kinderen. Zulke verschrikkelijke dingen gebeuren hier niet, maar ver weg.
De rest van wat je schrijft is voor mij helder en begrijpenlijk, mooi
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Oh, maar ik probeer niet te zeggen; dat overkomt ons niet. Juist niet...quote:Op zaterdag 6 januari 2007 08:24 schreef humpeltje het volgende:
Dacht ik ook altijd.
Het ergste wat je overkomen kan, je grootste hel, de levenslange nachtmerrie. Nee, dat gebeurd gelukkig niet bij ons. Heb 3 kerngezonde kinderen. Zulke verschrikkelijke dingen gebeuren hier niet, maar ver weg.
Oh, sorry, dan heb ik het anders opgevatquote:Op zaterdag 6 januari 2007 11:17 schreef lily het volgende:
[..]
Oh, maar ik probeer niet te zeggen; dat overkomt ons niet. Juist niet...
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen Lily. We zijn het levende bewijs dat het leven inderdaad doorgaat, ook al verlies je je kind.quote:Op vrijdag 5 januari 2007 22:16 schreef lily het volgende:
Ik weet, het hoort bij het leven en het kan ieder van ons overkomen en juist dat maakt het zo beangstigend.
Iedere keer denk ik weer; dit is de pijn van anderen en godzijdank niet van ons, en ik hoop dat ik hier niet iemand mee voor de borst stuit of kwets want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Toch vind ik de verhalen die ik hier lees mooi en gerustellend. Hoe bang ik ook ben en hoe moeilijk ik dit onderwerp ook vind, steeds lees ik hier weer.
Ik vind het naar om te lezen dat je blijkbaar wel eens van die enge gedachten hebt. Hopelijk slijt dat nog.
... ♥ ik mis je ♥
Vandaag hebben we het kerstboompje en kerstversiersels van het grafje opgeruimd en verse bloemen neergezet. Daarna even koffie gaan drinken op Danyel's afdeling. Aan de ene kant een heerlijk bekend en vertrouwd gevoel, aan de andere kant moeilijk om zijn oude plekjes te zien. Wat een boel herinneringen kwamen opeens terug. Ik ben er doodmoe van geworden, maar voelde me toch weer even heel dicht bij hem. Bijna alsof ik hem kon aanraken, ruiken.
... ♥ ik mis je ♥
De geuren zullen natuurlijk ook wel bekend zijn geweest Phluph. Fijn dat je je zo dicht bij hem voelde
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
De vlinders zijn gevlogen
Zij zijn eindelijk weer thuis
Ver voorbij de regenbogen
passeerden zij die 'sluis'
Die 'sluis' tussen de hemel en de aarde
daar zweefden zij samen doorheen
Dat heeft zoveel waarde
zij zijn nooit meer alleen
Dit gedichtje stond bij de rouwadvertentie in de krant. Dit herinnert mij er altijd aan dat geen van beiden alleen is. Dat zij samen door het 'proces na de dood' zijn gegaan. Als er al zoiets is. Het geeft mij een fijn gevoel dat mijn geliefden niet alleen zijn dood gegaan, dat ze elkaar hebben. Keerzijde is natuurlijk dat ik hier nu alleen ben maar het zij zo.
Zij zijn eindelijk weer thuis
Ver voorbij de regenbogen
passeerden zij die 'sluis'
Die 'sluis' tussen de hemel en de aarde
daar zweefden zij samen doorheen
Dat heeft zoveel waarde
zij zijn nooit meer alleen
Dit gedichtje stond bij de rouwadvertentie in de krant. Dit herinnert mij er altijd aan dat geen van beiden alleen is. Dat zij samen door het 'proces na de dood' zijn gegaan. Als er al zoiets is. Het geeft mij een fijn gevoel dat mijn geliefden niet alleen zijn dood gegaan, dat ze elkaar hebben. Keerzijde is natuurlijk dat ik hier nu alleen ben maar het zij zo.
grá mo chroí
Ja dat is een beetje het jammere aan deze situatie. Waarom denk je dat ik vaak wens dat ik ook in die auto had gezeten.....
grá mo chroí
Mama_van_pepijn, ik ben blij dat je hier schrijft. Ik denk dat het goed is om er wat mee te doen. Ik wil niet betuttelen en klink nu wel zo. Maar ik hoop gewoon heel erg dat het je iets oplevert dat je hier met mensen kunt praten die snappen wat je voelt, doordat ze ook hun kindjes hebben verloren.
Zelfs ik, die dat godzijdank níet heeft meegemaakt, kan me zo ontzettend goed voorstellen wat je schrijft over ook in die auto gezeten willen hebben.
Ik wil je maar weer een kus geven, ik weet het anders ook niet.
Zelfs ik, die dat godzijdank níet heeft meegemaakt, kan me zo ontzettend goed voorstellen wat je schrijft over ook in die auto gezeten willen hebben.
Ik wil je maar weer een kus geven, ik weet het anders ook niet.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik kom eigenlijk bijna nooit meer op fok, maar zat vandaag weer een seen beetje te lezen. Zo ook dit topic.
Zo ontzettend vreselijk wat jullie hebben meegemaakt!! Ik kan het me niet eens voorstellen hoe het is om zonder m'n meisje te moeen verder gaan. Dapper dat jullie hier komen om erover te 'praten'; ik hoop dat jullie hier veel steun vinden!
Dikke knuffel! Als iemand van jullie in de buurt zou wonen zou ik zo even langs willen komen om jullie een echte te geven!
Zo ontzettend vreselijk wat jullie hebben meegemaakt!! Ik kan het me niet eens voorstellen hoe het is om zonder m'n meisje te moeen verder gaan. Dapper dat jullie hier komen om erover te 'praten'; ik hoop dat jullie hier veel steun vinden!
Dikke knuffel! Als iemand van jullie in de buurt zou wonen zou ik zo even langs willen komen om jullie een echte te geven!
Pluphy
Hier zal ik overgens wel gewoon onder Bar_en_Mar blijven posten denk ik, omdat het hier zo gewend is en hij toch ook van ons 2 is
Hier zal ik overgens wel gewoon onder Bar_en_Mar blijven posten denk ik, omdat het hier zo gewend is en hij toch ook van ons 2 is
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik ben het zat om onderdeel te zijn van dit topic. Dit hele topic zou niet moeten bestaan. Het leven is zo oneerlijk.
Ik heb vandaag foto's gekeken. Dan blader je zo'n album door en de laatste heeft nog vele lege pagina's en zullen altijd leeg blijven. Toen heb ik ook met veel moeite het album gepakt met de laatste momenten. Heel langzaam kwam alles boven, ging terug naar die dag, zat ik in die dag, beleefde ik die dag en bij het zien van die beelden werd ik misselijk. Dat gebeurt me elke keer als ik terug ga naar die dag. Dan leeg ik de inhoud van mijn maag (sorry) en ben de rest van de dag beroerd. Die beelden zijn verschrikkelijk dus de reactie is niet geheel onlogisch toch? Maar hier door stop ik het weg terwijl het wel nodig is voor de verwerking denk ik. Maar beelden en overgeven wil ik ook niet. Alleen de beelden is erg genoeg. Hoe moet ik hier mee omgaan? Want na bijna twee jaar weet ik het nog steeds niet en alle pijnlijke dagen beginnen zich langzaam aan weer aan te dienen.
Ik heb vandaag foto's gekeken. Dan blader je zo'n album door en de laatste heeft nog vele lege pagina's en zullen altijd leeg blijven. Toen heb ik ook met veel moeite het album gepakt met de laatste momenten. Heel langzaam kwam alles boven, ging terug naar die dag, zat ik in die dag, beleefde ik die dag en bij het zien van die beelden werd ik misselijk. Dat gebeurt me elke keer als ik terug ga naar die dag. Dan leeg ik de inhoud van mijn maag (sorry) en ben de rest van de dag beroerd. Die beelden zijn verschrikkelijk dus de reactie is niet geheel onlogisch toch? Maar hier door stop ik het weg terwijl het wel nodig is voor de verwerking denk ik. Maar beelden en overgeven wil ik ook niet. Alleen de beelden is erg genoeg. Hoe moet ik hier mee omgaan? Want na bijna twee jaar weet ik het nog steeds niet en alle pijnlijke dagen beginnen zich langzaam aan weer aan te dienen.
grá mo chroí
Wat mij hier helpt is praten praten praten.
Die beelden kun je verwerken ook door te praten, misschien kun je je gevoelens erover opschrijven op het moment dat die beelden naar boven komen, hoef je er ook niet over te praten.
Ik zelf als ik in jou schoenen zou staan, is toch een psycholoog inschakelen en opnieuw praten zodat je naar een goede verwerking kan werken
Die beelden kun je verwerken ook door te praten, misschien kun je je gevoelens erover opschrijven op het moment dat die beelden naar boven komen, hoef je er ook niet over te praten.
Ik zelf als ik in jou schoenen zou staan, is toch een psycholoog inschakelen en opnieuw praten zodat je naar een goede verwerking kan werken
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Welke beelden heb je het nu over dan? Beelden van het ongeluk?
Van wie moet je die dan bekijken? Als jij er misselijk van wordt zou ik dat gewoon voorlopig even niet doen. Er zijn zat andere manieren om tot realisatie te komen.
En ik zou hulp gaan zoeken idd.
Van wie moet je die dan bekijken? Als jij er misselijk van wordt zou ik dat gewoon voorlopig even niet doen. Er zijn zat andere manieren om tot realisatie te komen.
En ik zou hulp gaan zoeken idd.
***
Psycholoog heb ik een jaar lang gedaan. Dat zie ik nu even niet als optie. Daar gebeurde het ook met dat overgeven en daar voelde ik me zo naar over dat ik er mee gestopt ben. Ach ik weet het ook allemaal niet meer. Alles lijkt, nee is toch zo zinloos.
Edit - Brighteyes, beelden van het wrak, in het ziekenhuis, dat soort dingen. Volgens de psych moest ik daar mee aan de slag omdat ik er nachtmerries over had.
Edit - Brighteyes, beelden van het wrak, in het ziekenhuis, dat soort dingen. Volgens de psych moest ik daar mee aan de slag omdat ik er nachtmerries over had.
grá mo chroí
Wat lijkt jou nog het meeste te helpen dan?
iets uiten in de vorm van een sport kan ook tot de mogelijkheden behoren.
iets uiten in de vorm van een sport kan ook tot de mogelijkheden behoren.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Heeft hij ook aangegeven hoe je daar mee aan de slag moet?quote:Op zondag 7 januari 2007 22:56 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Edit - Brighteyes, beelden van het wrak, in het ziekenhuis, dat soort dingen. Volgens de psych moest ik daar mee aan de slag omdat ik er nachtmerries over had.
En mmisschien in combinatie met hem samen de foto's doornemen?
Je zou de foto's ook idd nog even weg kunnen leggen, en pas kijken als je er echt aan toe denkt te zijn
Rouwen nogmaals er staat geen tijdgrens op
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
En als je nou een andere psych op zoekt? Een andere aanpak?
Als ik het zo lees kom je er in je eentje ook niet uit en heb je volgens mij echt wel hulp nodig.
[ Bericht 46% gewijzigd door BE op 07-01-2007 23:06:55 ]
Als ik het zo lees kom je er in je eentje ook niet uit en heb je volgens mij echt wel hulp nodig.
[ Bericht 46% gewijzigd door BE op 07-01-2007 23:06:55 ]
***
Ik begin me ook beetje zorgen om je te maken mvp
Ik kan me voorstellen hoe zwaar en moeilijk het voor je moet zijn, het is al niet gemakkelijk met het verlies van je kindje, en jij dubbel nog eens je vriend moeten missen.
Ik snap ook wel dat het leven je ineens zo zinloos lijkt/is, dat gevoel heb ik ook maar al te goed gehad.
Je leven staat finaal op zijn kop, niets klopt meer, nachten alleen, dagen alleen, dag in dag uit jaar in jaar uit.
2 jaar lijkt al heel wat maar het is nog zo vroeg nog zo kortaf, en naarmate die datum weer naderd hoe moeilijker het weer word.
Het is jammer dat het met jou en de fam ook niet denderend loopt, ik zelf weet ook helaas hoe dat is, maar ik heb me er nu maar bij neergelegd.
Maar je moet erdoorheen, hoe zwaar en moeilijk ook
Ik kan me voorstellen hoe zwaar en moeilijk het voor je moet zijn, het is al niet gemakkelijk met het verlies van je kindje, en jij dubbel nog eens je vriend moeten missen.
Ik snap ook wel dat het leven je ineens zo zinloos lijkt/is, dat gevoel heb ik ook maar al te goed gehad.
Je leven staat finaal op zijn kop, niets klopt meer, nachten alleen, dagen alleen, dag in dag uit jaar in jaar uit.
2 jaar lijkt al heel wat maar het is nog zo vroeg nog zo kortaf, en naarmate die datum weer naderd hoe moeilijker het weer word.
Het is jammer dat het met jou en de fam ook niet denderend loopt, ik zelf weet ook helaas hoe dat is, maar ik heb me er nu maar bij neergelegd.
Maar je moet erdoorheen, hoe zwaar en moeilijk ook
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Nou het wegstoppen kan aardig werken op sommige dagen maar daar bereik ik niks mee dat weet en merk ik zelf ook wel. Maar ik heb ook niet echt de wil om er wel mee aan de slag te gaan. Ik weet het ik moet naar de huisarts o.i.d. maar dat alleen al is zo moeilijk. Er is ook niet echt iets of iemand die me 'dwingt' mijn leven aan te pakken.
grá mo chroí
ivm de gammele laptop alles in ettappes
Zijn er mannieren waarin jij je rust vind?
Zet alles eens op pappier?
Praatgroep misschien met andere ouders die het zelfde meemaken?
Ik zelf heb 2 boeken besteld over rouwverwerking van overleden kinderen.
Zoek ergens iets waar je ontspanning bij vind, desnoods iemand waarbij jij je op je gemak voelt.
Doordat ik er nog steeds heel veel en vaak over praat, gaat het mij steeds beter en gemakkelijker af.
Ik weet dat jij er moeilijker over praat, maar misschien zou boetseren/schilderen/tekenen
Je hoeft geen ster te zijn, maar gooi je frustraties eruit.
Praat desnoods nog een keer met het ziekenhuispersoneel, met de huisarts, gooi je verhaal hier 100 keer neer.
Doe iets waarbij je goed voelt meid, het is al zwaar en kut genoeg
Zijn er mannieren waarin jij je rust vind?
Zet alles eens op pappier?
Praatgroep misschien met andere ouders die het zelfde meemaken?
Ik zelf heb 2 boeken besteld over rouwverwerking van overleden kinderen.
Zoek ergens iets waar je ontspanning bij vind, desnoods iemand waarbij jij je op je gemak voelt.
Doordat ik er nog steeds heel veel en vaak over praat, gaat het mij steeds beter en gemakkelijker af.
Ik weet dat jij er moeilijker over praat, maar misschien zou boetseren/schilderen/tekenen
Je hoeft geen ster te zijn, maar gooi je frustraties eruit.
Praat desnoods nog een keer met het ziekenhuispersoneel, met de huisarts, gooi je verhaal hier 100 keer neer.
Doe iets waarbij je goed voelt meid, het is al zwaar en kut genoeg
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Leg de lat voor je zelf niet te hoog, doe het stap voor stap.quote:Op zondag 7 januari 2007 23:10 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Nou het wegstoppen kan aardig werken op sommige dagen maar daar bereik ik niks mee dat weet en merk ik zelf ook wel. Maar ik heb ook niet echt de wil om er wel mee aan de slag te gaan. Ik weet het ik moet naar de huisarts o.i.d. maar dat alleen al is zo moeilijk. Er is ook niet echt iets of iemand die me 'dwingt' mijn leven aan te pakken.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
