mijn vader en moeder zijn uit elkaar, ja tegenwoordig standaard bijna iedereen gaat uit elkaar, maar zo hun dus ook. dit is al bijna 10 jaar geleden (ik was 6/7). heb hier altijd veel moeite mee gehad maar niet over gepraat.
nu heeft mijn vader al meerdere vriendinnen gehad, die ik altijd wel heb gemogen. mijn moeder had minder vrienden of ze nam ze gewoon niet bij ons thuis, maar ging ernaar toe als wij (mijn broertje en ik) naar mijn vader waren (ene weekend wel bij mijn vader, andere weekend niet bij mijn vader).
wegens omstandigheden met mijn moeder heb ik haar al meer dan een jaar niet gezien en ben ik bij mijn vader ingetrokken, mijn moeder komt ook niet langs (de afstand is te ver voor haar, ze heeft ongeluk gehad) ze belt wel af en toe.
mijn vader had voordat ik daar woonde al een vriendin, aardige vrouw, en die vrouw had een dochtertje, nu 6. ik woon dus nu in bij mijn vader, zijn vriendin, en dat dochtertje. dat dochtertje is niet mijn vaders kind. ze kent haar eigen vader ook niet, ze denkt dat mijn vader haar vader ook is. ze noemt hem ook gewoon papa enz. maar hier heb ik soms best wel moeite mee. mijn vader weet niet dat ik hier moeite mee heb maar ik zit er wel mee
is het raar dat ik hier moeite mee heb ?
Grow up ofzo
quote:* profiel TS checked
Geboortedatum: 1989-09-05
quote:Je bent al over je probleem heen zo te zienOp vrijdag 16 juni 2006 22:02 schreef Blackletter het volgende:
ik ben 16 bijna 17 kun je ook lezen in de tekst
mooi
opgelost
slotje
[ Bericht 48% gewijzigd door Copycat op 17-06-2006 13:49:31 ]
quote:het is niet echt een probleem, ik zit er alleen af en toe mee.Op vrijdag 16 juni 2006 22:04 schreef Devrim_ het volgende:
[..]
Je bent al over je probleem heen zo te zien
mooi
opgelost
slotje
Ik snap dat je er aan moet wennen maar het is idd iets wat je zal moeten doen.
Wanneer is iemand je papa? Iemand die je weet te verzorgen dagelijks. Op je let en alle andere leuke en minder leuek dingen met je doet?
Of de persoon die een avondje lol ergens heeft gehad?
Dat ze je vader als papa gaat zien is dus niet zo heel gek.
quote:Misschien eens een keer met ja verder er over praten dan? Lijkt wel of je niet om het woord papa zit, maar meer om de aandacht die je stiefzus krijgt en jij niet.Op vrijdag 16 juni 2006 22:03 schreef Blackletter het volgende:
het is ook niet zo dat ik er telkens "last" van heb, maar soms heb ik best momenten waarop ik dat moeilijk vind, sowieso omdat mijn vader eigenlijk altijd aan het werk is, en zogoed als alle aandacht wordt besteed aan vriendin en dochtertje
Als je vader alle aandacht besteed aan z'n vriendin en die koter van haar, dan zou ik hem dan maar ff goed duidelijk gaan maken!
Een maat van mij heeft zijn biologische vader nooit gekend, toen zijn moeder een relatie kreeg met de man van een buurvrouw. Na een tijdje heeft die maat ook gewoon vader tegen hem gezegd. Is heel raar om te horen, maar zo ging dat gewoon. Hij was toen 7 of 8 geloof ik toen. Beetje kwestie van raar maar wel gewoon aan wennen.
quote:Wat hij zegt.Op vrijdag 16 juni 2006 21:55 schreef nietzman het volgende:
Neuh, is niet raar. Maar het is ook weer niet iets waar je je niet overheen zou kunnen zetten.
Tuurlijk is dat ff vreemd; maar je went er vanzelf aan.
[ Bericht 90% gewijzigd door Copycat op 17-06-2006 13:50:14 ]
En dan kan je tijdens het leuke wat je samen doet eens op een ongedwongen, open en vriendelijke manier praten over dingen, zonder dat het naar beladen wordt of wat dan ook.
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk voor je dat zijn stiefdochter hem 'papa' noemt, en is dit wel wat je daarwerkelijk dwars zit? Als ik je tekst zo lees, lijkt het meer of je het feit dat je vader meer tijd aan zijn vriendin en stiefdochter besteed dan aan jou, is wat aan je knaagt.
Waarom zeg je dat niet gewoon? Het is jouw vader, als je het idee hebt dat hij zijn aandacht niet eerlijk verdeelt dan moet je dat ter sprake brengen. Prater of niet: zolang jij niets zegt, verandert er ook niets.
En 'hints' helpen natuurlijk niet. Dat weet jij ook wel.
quote:ik heb hem laatst ook gezegd dat ik vind dat hij te weinig aandacht aan me besteed. dat ik wil dat hij me wat vaker knuffeld, enz.Op vrijdag 16 juni 2006 22:29 schreef Natalie het volgende:
't Is dus de enige 'vader' die ze ooit gekend heeft. Is niet zo raar ze hem 'papa' noemt.
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk voor je dat zijn stiefdochter hem 'papa' noemt, en is dit wel wat je daarwerkelijk dwars zit? Als ik je tekst zo lees, lijkt het meer of je het feit dat je vader meer tijd aan zijn vriendin en stiefdochter besteed dan aan jou, is wat aan je knaagt.
Waarom zeg je dat niet gewoon? Het is jouw vader, als je het idee hebt dat hij zijn aandacht niet eerlijk verdeelt dan moet je dat ter sprake brengen. Prater of niet: zolang jij niets zegt, verandert er ook niets.
En 'hints' helpen natuurlijk niet. Dat weet jij ook wel.
dat papa noemen is niet het enige wat me dwarszit, er zijn veel verschillende dingen die me dwarszitten, maar dat is ook zo doordat mijn moeder heel veel op me heeft ingepraat toen ik nog klein was, ze haat mijn vader nogal enz. zijn veel dingen gebeurt waardoor ik me vaak slecht voel, en dan hoor ik "mijn zusje" papa tegen hem zeggen en dan is het soms ff te veel voor me, ook omdat ik mijn vader vroeger weinig zag, mijn moeder hem totaal afzeek eigenlijk standaard iedere dag, en als ik mijn vader zag moest hij vaak werken. een of andere hoge functie bij ministers enz. dus vaak 's avonds weg/aan het werk met laptop enz.
ook is het zo dat die vriendin in principe weinig geld heeft, mijn vader betaald eigenlijk alles voor haar, en dat dochterje, hij moet ook nog eens mijn moeder betalen (allimentatie voor mijn broertje, die woont bij haar, en voor haarzelf). en als ik dan zie hoe ondankbaar ze omgaan met dat geld/spullen kan ik ook moeilijk tegen
Het klinkt mij wel bekend in de oren, ik vraag me dan wel af hoe de relatie met je vader was voor je bij hem woonde en hoe de relatie nu is want het probleem ligt bij jullie en heeft feitelijk niets met het meisje van doen.
Ik zou wel iets met het gevoel doen want anders gaat het steeds meer aan je vreten.
De opmerkingen over de leeftijd van TS vind ik een beetje flauw, een gevoel is niet iets van leeftijden, wel hoe je handeld vanuit dat gevoel.
quote:ik ben een vrouwOp vrijdag 16 juni 2006 22:40 schreef senesta het volgende:
Volgens mij gaat het TS meer om het gevoel dat het hem geeft dan om of het zou moeten kunnen of niet.
Het klinkt mij wel bekend in de oren, ik vraag me dan wel af hoe de relatie met je vader was voor je bij hem woonde en hoe de relatie nu is want het probleem ligt bij jullie en heeft feitelijk niets met het meisje van doen.
Ik zou wel iets met het gevoel doen want anders gaat het steeds meer aan je vreten.
De opmerkingen over de leeftijd van TS vind ik een beetje flauw, een gevoel is niet iets van leeftijden, wel hoe je handeld vanuit dat gevoel.
dus geen hem. de relatie met mijn vader was wel redelijk, zag hem 1 keer in de 2 weken, en kon ook niet ff zo naar hem toe gaan ofzo, hij woonde 200 km verderop. hij was een jaar voordat ik bij hem ging wonen verhuist. het probleem ligt in het hele gezin, ik voel me hier totaal niet thuis, maar heb me eigenlijk nog nooit ergens echt thuis gevoelt, mijn zusje (van 6!) zegt mij(16) wat ik wel en niet mag/moet doen, dan noemt ze ook nog eens mijn vader papa, wat moeilijk voor me is. mijn vader werkt in principe altijd. mijn stiefmoeder word ik op sommige momenten ook niet echt vrolijk van. en praten werkt voor mij dus niet, aangezien ik dit altijd verplicht was en dan huid volgescholden kreeg van mijn lieve mama
Ik herken het gevoel, tenminste het gemis van een vader en het gevoel dat ik had als anderen die verder van hem af zouden moeten staan dichterbij stonden dan ik.
Ik denk dat het gedrag van het "zusje" niet ongewoon is voor een meisje van 6 die er misschien voor haar gevoel ook een concurente bij heeft gekregen.
Blijkbaar wilde het meisje erg graag een vader, kan me voorstellen dat ze jou als "echte" dochter als een bedreiging ziet.
Jammer dat praten zo'n vervelende bijklank heeft gekregen voor je, niet iedereen is immers als jouw moeder en praten lucht toch meestal wel op.
Maar als je niet wilt praten is een link naar dit topic of een brief misschien geen gek idee?
quote:ze weet niet dat ik niet haar "echte " zus ben, ze weet niet eens dat ze een eigen vader heeft.Op vrijdag 16 juni 2006 22:53 schreef senesta het volgende:
Oeps sorry!
Ik herken het gevoel, tenminste het gemis van een vader en het gevoel dat het geeft als anderen die verder van hem af zouden moeten staan dichterbij staan dan ik.
Ik denk dat haar gedrag niet ongewoon is voor een meisje van 6 die er misschien voor haar gevoel ook een concurente bij heeft gekregen.
Blijkbaar wilde het meisje erg graag een vader, kan me voorstellen dat ze jou als "echte" dochter als een bedreiging ziet.
Jammer dat praten zo'n vervelende bijklank heeft gekregen voor je, niet iedereen is immers als jouw moeder en praten lucht toch meestal wel op.
Maar als je niet wilt praten is een link naar dit topic of een brief misschien geen gek idee?
het rare is ik kan eignelijk met iedereen praten, behalve met mijn moeder, vader en stiefmoeder. ik weet niet hoe dat komt.
een link naar dit topic lijkt me niet echt geweldig, aangezien ze dan al mijn posts kunnen doorspitten, waar ik niet zoveel zin in heb
quote:Aha, nee dat snap ik.Op vrijdag 16 juni 2006 22:57 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ze weet niet dat ik niet haar "echte " zus ben, ze weet niet eens dat ze een eigen vader heeft.
het rare is ik kan eignelijk met iedereen praten, behalve met mijn moeder, vader en stiefmoeder. ik weet niet hoe dat komt.
een link naar dit topic lijkt me niet echt geweldig, aangezien ze dan al mijn posts kunnen doorspitten, waar ik niet zoveel zin in heb
Maar een brief schrijven?
Dan was je "zusje" erg jong toen je vader in haar leventje kwam?
Willen ze het haar wel vertellen?
Ik denk dat je vooral een beetje eigen aandacht van je vader nodig hebt, en dat is geen schande hoor daar mag je best om vragen.
Ik snap dat je je hier erg vervelend bij voelt, heb je ook geen familie die kan bemiddelen, iemand waar je wel goed mee kan praten?
quote:En dit is dus gelul! Een scheiding tussen je ouders is praktisch altijd kut en is niet normaal. Ga het ook niet normaal vinden.Op vrijdag 16 juni 2006 21:52 schreef Blackletter het volgende:
nou het zit zo:
mijn vader en moeder zijn uit elkaar, ja tegenwoordig standaard bijna iedereen gaat uit elkaar, maar zo hun dus ook.
quote:En hier kom je er dus op terug.dit is al bijna 10 jaar geleden (ik was 6/7). heb hier altijd veel moeite mee gehad maar niet over gepraat.
quote:Zou je haar niet graag weer willen zien dan?nu heeft mijn vader al meerdere vriendinnen gehad, die ik altijd wel heb gemogen. mijn moeder had minder vrienden of ze nam ze gewoon niet bij ons thuis, maar ging ernaar toe als wij (mijn broertje en ik) naar mijn vader waren (ene weekend wel bij mijn vader, andere weekend niet bij mijn vader).
wegens omstandigheden met mijn moeder heb ik haar al meer dan een jaar niet gezien en ben ik bij mijn vader ingetrokken, mijn moeder komt ook niet langs (de afstand is te ver voor haar, ze heeft ongeluk gehad) ze belt wel af en toe.
quote:Praat erover met je pa. Wel subtiel natuurlijk, door een vragende/open houding aan te nemen.mijn vader had voordat ik daar woonde al een vriendin, aardige vrouw, en die vrouw had een dochtertje, nu 6. ik woon dus nu in bij mijn vader, zijn vriendin, en dat dochtertje. dat dochtertje is niet mijn vaders kind. ze kent haar eigen vader ook niet, ze denkt dat mijn vader haar vader ook is. ze noemt hem ook gewoon papa enz. maar hier heb ik soms best wel moeite mee. mijn vader weet niet dat ik hier moeite mee heb maar ik zit er wel mee
quote:Nee hoor, het is toch ook raar. Het is jouw pa, niet de hare. Maar... zij ziet hem wel als jouw pa en waarschijnlijk vindt zijn vrouw het ook oke. Ik zou ze gewoon lekker laten, maar als jij er een keer over praat met je pa weet ik zeker dat dit probleem er niet meer is.is het raar dat ik hier moeite mee heb ?
Ontopic: Ik herken het wel van vroeger toen ik in ongeveer een zelfde situatie zat. maar dan zeg maar aan de kant als jouw 'zusje' en ik was ouder dan mijn stiefzus. Mijn stiefzus heeft op een dag tegen mij gezegd dat ze het belachelijk vond dat ik haar moeder mams noemde. Ik had dat nooit geweten en daarop zijn we gaan praten. Zij heeft haar kant verteld van haar gevoel en ik de mijne. Daarna zijn we er toch mee naar onze 'ouders' geweest en hebben het uitgelegd hoe wij er tegen aan keken. Uiteindelijk ben ik haar wel mams blijven noemen maar heb op de momenten dat mijn stiefzusje in de buurt was het zo min mogelijk gebruikt.
Nu snap ik dat jouw stiefzusje stukken jonger is, maar kenbaar maken aan je vader en eventueel je stiefmoeder zou tot een oplossing kunnen leiden. Ik vermoed eerder dat je je eigen moeder enorm mist en dat je je vader meer voor jezelf wilt houden... die wil je eigenlijk niet delen.
Succes
In ieder geval klinkt het alsof je behoorlijk getraumatiseerd bent door die scheiding. Zo normaal is een scheiding ook helemaal niet, ook al komt het dan vaak voor tegenwoordig. Dat het in veel andere gezinnen voorkomt neemt nog niet weg dat het voor ieder kind dat een scheiding meemaakt ontzettend ingrijpend is. Voor een kind hoort je thuis een veilige plek te zijn, waar je niet bang hoeft te zijn dat je verlaten wordt, een plek waar gewoon een aantal zekerheden gelden. Op het moment dat je ouders uit elkaar gaan, valt die veiligheid opeens weg. Wat altijd vanzelfsprekend leek (we houden hier van elkaar en we horen bij elkaar), blijkt toch niet zo vanzelfsprekend te zijn en ik kan me voorstellen dat zo'n gebeurtenis een kind het gevoel kan geven vogelvrij verklaard te zijn: wie garandeert je dat er niet nog meer erge dingen kunnen gebeuren?
Jij hebt je moeder al een poos niet gezien terwijl je nog hartstikke jong bent, een kind nog bijna (bedoel ik niet vervelend, ik ben 31 dus ik mag dat zeggen
), je vader is blijkbaar gezien al z'n vriendinnen al snel weer verder gegaan met z'n eigen leven. In plaats van de centrale rol die kinderen normaal gesproken in het leven van hun ouders spelen, speel jij op dit moment in het leven van jouw moeder in ieder geval al geen centrale rol want die heb je al een jaar niet gezien en in het leven van je vader hebben allemaal andere mensen van buiten het gezin een net zo belangrijke plek in genomen als jij (weet niet of dat ook echt zo is, maar zo voelt het voor jou).Al die mensen die 'get over it' schrijven hebben gewoon géén gelijk. Als kind heb je er recht op dat je ouders interesse in je hebben en je overladen met liefde. Jij zegt dat wel niet met zoveel woorden, maar uit wat je schrijft blijkt dat je daar naar snakt. En dat is niets om je voor te schamen, dat is ook gewoon een soort eerste levensbehoefte: dat je ouders er helemaal voor je zijn. De mensen die schamperend zeggen dat je niet moet zeuren verkeren wellicht in de gelukkige positie dat zij thuis niets te kort komen.
Probeer ook een zusterband te krijgen, ondanks leeftijdsverschil...; jij ziet haar nog als vreemde indringer... daar moet je vanaf...
[ Bericht 23% gewijzigd door _Floddertje_ op 16-06-2006 23:49:10 ]
quote:Nou kom ik niet uit een gezin van gescheiden ouders, dus wat ik nu ga zeggen is gewoon een idee. Je moet echt eens met je vader en stiefmoeder hierover praten. Lijkt me dat dat toch wel mogelijk moet zijn. Zet voordat je dit doet eens op papier wat je problemen zijn en probeer jezelf ervan te overtuigen dat dit geen onredelijke wensen zijn. (oftewel, begin met de meest redelijke wensen en stel wensen waarbij je het gevoel hebt dat je vader dit als 'bezitterig' ofzo kan ervaren even uit naar een mogelijk tweede of derde gesprek). Heb het idee dat het nooit veel slechter kan worden dan dat je maar rond blijft lopen met dit gevoel. Zo'n gesprek lucht denk ik ook op.Op vrijdag 16 juni 2006 22:46 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik ben een vrouw
het probleem ligt in het hele gezin, ik voel me hier totaal niet thuis, maar heb me eigenlijk nog nooit ergens echt thuis gevoelt, mijn zusje (van 6!) zegt mij(16) wat ik wel en niet mag/moet doen, dan noemt ze ook nog eens mijn vader papa, wat moeilijk voor me is. mijn vader werkt in principe altijd. mijn stiefmoeder word ik op sommige momenten ook niet echt vrolijk van. en praten werkt voor mij dus niet, aangezien ik dit altijd verplicht was en dan huid volgescholden kreeg van mijn lieve mama
Wat betreft je stiefzusje. Zes jaar is volgens mij een leeftijd waarop je ze nog wel kunt veranderen. Het klopt niet dat ze jou zegt wat je wel en niet mag, maar deze relatie kun je volgens mij nog wel veranderen door gewoon te proberen een zusrelatie met haar op te bouwen. Gewoon eens wat leuks gaan doen. Je hoeft niet poeslief tegen haar te doen, gewoon elkaar leren kennen. En als ze dan nog steeds de baas probeert te spelen, dan heb je gewoon het probleem dat alle oudere broers/zussen met hun jongere broers/zussen hebben
Maar degene die het straks het moeilijkst krijgt is hun stiefzusje. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Maar praat erover met je vader en zijn vriendin. Want vroeg of laat kunnen zij niet meer verbergen dat hij haar echte vader niet is, vraag wat ze hierin voor ogen hebben en of ze haar dit uberhaupt gaan vertellen omdat jij er dan misschien beter mee om kunt gaan. Je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt en dat je eraan moet wennen maar dit kan echt niet teruggedraait worden want daarmee doe je je stiefzusje ontzettend veel verdriet. Dit is voor jou op dit moment moeilijk maar je stiefzusje is het slachtoffer hier, niet jij. Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
quote:Kijk, daar zit dus het probleem. Niet dat zij hem papa noemt, maar dat hij haar meer aandacht geeft. Dit moet je echt gewoon aangeven bij hem. Ik lees zowel in je openingspost als hier al dat je nergens over praat, al niet over dat je moeite hebt/had met de scheiding en nu krop je dit ook op. Echt waar, er zijn zat mensen die dat soort dingen niet aan je neus kunnen zien en ook niet doorhebben dat ze je bijvoorbeeld te weinig aandacht geeft. Klinkt vreemd, maar maak eens een afspraak met je pa om samen ergens wat te gaan drinken in een rustig cafe en vertel dan wat je dwars zit.Op vrijdag 16 juni 2006 22:03 schreef Blackletter het volgende:
het is ook niet zo dat ik er telkens "last" van heb, maar soms heb ik best momenten waarop ik dat moeilijk vind, sowieso omdat mijn vader eigenlijk altijd aan het werk is, en zogoed als alle aandacht wordt besteed aan vriendin en dochtertje
quote:Whoopsydaisy maakt hier een goed punt.Op zaterdag 17 juni 2006 10:12 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Maar degene die het straks het moeilijkst krijgt is hun stiefzusje. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Maar praat erover met je vader en zijn vriendin. Want vroeg of laat kunnen zij niet meer verbergen dat hij haar echte vader niet is, vraag wat ze hierin voor ogen hebben en of ze haar dit uberhaupt gaan vertellen omdat jij er dan misschien beter mee om kunt gaan. Je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt en dat je eraan moet wennen maar dit kan echt niet teruggedraait worden want daarmee doe je je stiefzusje ontzettend veel verdriet. Dit is voor jou op dit moment moeilijk maar je stiefzusje is het slachtoffer hier, niet jij. Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
Ik heb zelf ook een stiefzusje die 10 jaar jonger is. Ze kwam als 1-jarige met haar moeder bij mijn vader wonen.
Toen ze in de leeftijd van een jaar of 5 was, had ze ook dat de baas spelen enzo, kon ik toen ook niet hebben, want ja ik was natuurlijk een puber en dan kan je meestal niet zoveel hebben
.De eerste jaren heeft ze mijn vader ook papa genoemd, tot ze oud genoeg was om haar uit te leggen dat haar eigen vader was overleden toen ze net een paar maanden was.
Eigenlijk begon ze daarna mijn vader meer en meer met zijn voornaam aan te spreken, maar wel met het gevoel dat mijn vader toch een echte vader voor haar is. En voor mijn vader is mijn zusje net zoveel dochter als ik dat ben.
Ik heb zelf een hele hechte band met mijn zusje,ze is voor mij ook echt mijn zusje en ik voor haar ook, we hadden vroeger ook altijd 1 of 2x per jaar zussendag, dan ging ik met haar naar Amsterdam of Scheveningen.
Nu nog zijn we 4 handen op één buik. Sinds een week of 6 is zelfs van Brabant naar ZuidHolland verhuisd, en heeft ze een vriend die in de zelfde plaats als mij woont. Dat is natuurlijk helemaal gezellig. We gingen al regelmatig stappen of andere dingen ondernemen, en nu nog meer dus
.Gun het de tijd en probeer je zusje ook echt als een zusje te zien. En vooral praat met je vader en stiefmoeder, dat kan voor jou ook behoorlijk wat onzekerheden wegnemen.
Als ik het zo lees zijn je vader en stiefmoeder de slechtsten niet.
Heelveel succes!
Het komt omdat zij nu zo oud is als jij destijds toen je ouders uit elkaar gingen. Je herkent iets van jezelf in haar en dat doet pijn. Sterkte.
ik weet nog niet wat ik ga doen.
praten met mijn vader/stiefmoeder vind ik erg moeilijk, helemaal als mijn stiefmoeder erbij is, want ze denkt dat zij de slimste in huis is, enz.
ik kan niet goed praten met oudere mensen, met vrienden,enz. lukt me dat wel, maar met mijn ouders niet.
met mijn moeder wil ik geen band meer hebben, daarvoor vindi k dat er teveel gebeurt is. ik wil haar niet meer zien/spreken weet ik veel.
de enige waarbij ik me een beetje "thuis" voel is bij mijn vriend, maar die mag ik jammer genoeg niet zo vaak zien. dit weet mijn vader ook.
quote:Ik hoop echt dat je nog op een punt komt dat je kunt praten met je vader, misschien samen met je vriend of in briefvorm.Op zondag 18 juni 2006 12:40 schreef Blackletter het volgende:
bedankt voor de goede tips.
ik weet nog niet wat ik ga doen.
praten met mijn vader/stiefmoeder vind ik erg moeilijk, helemaal als mijn stiefmoeder erbij is, want ze denkt dat zij de slimste in huis is, enz.
ik kan niet goed praten met oudere mensen, met vrienden,enz. lukt me dat wel, maar met mijn ouders niet.
met mijn moeder wil ik geen band meer hebben, daarvoor vindi k dat er teveel gebeurt is. ik wil haar niet meer zien/spreken weet ik veel.
de enige waarbij ik me een beetje "thuis" voel is bij mijn vriend, maar die mag ik jammer genoeg niet zo vaak zien. dit weet mijn vader ook.
Mensen kunnen dingen niet oplossen als er niet over gesproken word, en jouw gevoel veranderd waarschijnlijk ook niet.
En je een beetje bijzonder en geliefd voelen bij je vader en moeder is gewoon erg belangrijk.
Verder wens ik je veel sterkte
quote:Waarom zou de hel los breken en moet het verborgen blijven?Op zaterdag 17 juni 2006 10:12 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Ik ken een meisje dat haar eigen vader niet kent. Geloof me, als zij in de puberteit komt te zitten breekt de hel los want zoiets verberg je niet of je moet wel heel goed een geheim kunnen bewaren.
quote:Beetje gevoelig maar de vader weet zelf niet eens van haar bestaan. De moeder en de vader zijn om volgens mij hele nare redenen uit elkaar gegaan, maar ik ben er nooit achtergekomen waarom precies.Op zondag 18 juni 2006 20:57 schreef Ra-z het volgende:
[..]
Waarom zou de hel los breken en moet het verborgen blijven?
praten met mijn vader (/stiefmoeder) heb ik al eens gedaan, dan krijg ik te horen dat ik me naar mijn leeftijd moet gedragen, en me niet moet aanstellen. een gesprek is sowieso nooit mogelijk met mijn vader alleen. als dit wel mogelijk zou zijn, hij verteld alles altijd aan mijn stiefmoeder,
dat ik vind dat ik te weinig aandacht krijg van mijn vader dat weet hij ook, dat heb ik hem ook al eens gezegd. maar praten met mijn vader/stiefmoeder is voor mij erg moeilijk/amper te doen. puur omdat ik me dan voel alsof ik alles fout doe in huis. dan voel ik me helemaal verschikkelijk en lig ik nachten wakker.
En zolang jij weigert met je vader te gaan praten, vind ik dat je hier niet moet komen klagen. Ik zeg niet dat je moet luisteren, kan ik je moeilijk toe dwingen en dat wil ik helemaal niet maar als je niet van plan bent er iets aan te doen moet je gewoon niet zeiken en je verlies pakken. Want jij bent blijkbaar de enige met dit probleem binnen het gezin en jij bent de enige die dit kan veranderen. Je doet nu een beetje zo: 'dit vreet aan me en ik kan er moeilijk mee omgaan', zegt iedereen dat je moet gaan praten met je vader en dan zeg jij 'ja maar ze luisteren niet en mijn stiefmoeder is er altijd bij'. Zo praat je in cirkels en je zoekt smoezen om er niet mee te hoeven dealen. Zo los je niks op. Als ze niet luisteren zorg je dat ze luisteren door zo volwassen mogelijk met ze te gaan praten. Als je er ruzie om gaat maken nemen ze je nooit serieus.
Ik kan best begrijpen dat het erg moeilijk is dat je de aandacht nu moet delen, maar als je zelf al geen prater bent, wat moet je vader dan doen. Verder vind ik het ook niet meer dan normaal dat je vader alles met je stiefmoeder bespreekt, het zal toch raar zijn als dat niet zo was.
Als je eens wilt praten om eens een verhaal van de andere kant te horen (ik heb een stiefdochter van 11) mag je wel eens mailen. bvcapelleveen@gmail.com
Als ze na die leeftijd in een stiefgezin terechtkomen houden ze altijd het onderscheid: dat is wel mijn mama, maar dat is niet mijn papa. Acceptatie is veel moeilijker voor die kinderen.
Behalve het loyaliteitsconflict (nieuwe partner neemt plaats van originele ouder in - betekent kiezen voor de één automatisch tégen de ander?) heb je een authoriteitsconflict ("jij kunt niks over mij zeggen want jij bent mijn papa niet").
Dat zijn dus zaken waar jij last van hebt, en je nieuwe zusje een stuk minder.
Nu lijkt het mij niet zo'n groot punt dat zij jouw vader papa noemt.
Kan het zijn dat je een gevoel van onbehagelijkheid dat je zelf hebt, projecteert op dit nieuwe meisje?
Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
quote:mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.Op dinsdag 20 juni 2006 13:23 schreef mirannie het volgende:
Bekijk het ook eens van je stiefmoeder d'r kant, die krijgt er ineens een puberende dochter bij, heus niet makkelijk hoor.
Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
met mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
ik heb er met mijn broertje over gepraat en hij vind het net zo vervelend als ik, dus ik ben niet de enige in huis hier gelukkig.
ik heb heel lang nagedacht over hoe anders dat zou zijn dan bij mijn moeder, bij mijn moeder was het verschrikkelijk, hier iets minder. maarja over paar jaar ga ik gelukkig het huis uit
quote:Zo'n erg mens is het dus niet, anders had ze dit heus niet voorgesteld. En wat is het voor onzin dat je op je kop krijgt van je stiefmoeder als je met je vader praat. Het wordt tijd dat jij eens gewoon volwassen wordt en voor jezelf opkomt.Op dinsdag 25 juli 2006 19:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.
quote:Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.Op dinsdag 25 juli 2006 19:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.
met mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
ik heb er met mijn broertje over gepraat en hij vind het net zo vervelend als ik, dus ik ben niet de enige in huis hier gelukkig.
ik heb heel lang nagedacht over hoe anders dat zou zijn dan bij mijn moeder, bij mijn moeder was het verschrikkelijk, hier iets minder. maarja over paar jaar ga ik gelukkig het huis uit
quote:omdat zij vind dat ik haar dochter dan aanval ofzo. zodra ik maar iets over haar dochter zeg word ze gekOp dinsdag 25 juli 2006 19:30 schreef mirannie het volgende:
[..]
Zo'n erg mens is het dus niet, anders had ze dit heus niet voorgesteld. En wat is het voor onzin dat je op je kop krijgt van je stiefmoeder als je met je vader praat. Het wordt tijd dat jij eens gewoon volwassen wordt en voor jezelf opkomt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Blackletter op 25-07-2006 19:39:32 ]
quote:ik vind het absoluut niet leuk.Op dinsdag 25 juli 2006 19:31 schreef Radjesh het volgende:
Waar maak je je druk om? Zou het juist wel leuk vinden als iemand dat zou zeggen.
quote:Ik vind als ik heel eerlijk ben dat je je ook een beetje aanstelt. Misschien heb ik het mis hoor, maar je kruipt wel erg in de slachtofferrol. Zo komt het teminste op mij over.Op dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Moja het volgende:
[..]
Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.
quote:ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zei niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal fliptOp dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Moja het volgende:
[..]
Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.
quote:Eerst is het een probleem dat dat meisje je vader aanspreekt met papa, maar je noemt haar zelf wel je zusje...Op dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Blackletter het volgende:
[..]
omdat zij vind dat ik mijn zusje dan aanval ofzo. zodra ik maar iets over mijn zusje zeg word ze gek
En per se niet willen praten... volgens mij heb je je topic in het verkeerde forum geopend...
PS: het meest onvlowassen vind ik nog wel dat je zo'n probleem maakt van wat een meisje van 6 tegen jou zegt en hoe ze je vader aanspreekt...
quote:nja ik vind niet dat ik me als een slachtoffer gedraag, ik zeg alleen dat ik er moeite mee heb dat ze de godganse dag papa loopt te zeggen tegen mijn vader.Op dinsdag 25 juli 2006 19:35 schreef Moja het volgende:
[..]
Ik vind als ik heel eerlijk ben dat je je ook een beetje aanstelt. Misschien heb ik het mis hoor, maar je kruipt wel erg in de slachtofferrol. Zo komt het teminste op mij over.
quote:Als je niet gelijk met verwijten komt en het op een normale rustige manier uitlegt waar je nou eigenlijk mee zit zal dat waarschijnlijk niet gebeuren.Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zei niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal flipt
quote:ik wil best praten, maar dan kom ik weer in de problemen, en daar heb ik geen behoefte aan.Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef mirannie het volgende:
[..]
Eerst is het een probleem dat dat meisje je vader aanspreekt met papa, maar je noemt haar zelf wel je zusje...
En per se niet willen praten... volgens mij heb je je topic in het verkeerde forum geopend...
PS: het meest onvlowassen vind ik nog wel dat je zo'n probleem maakt van wat een meisje van 6 tegen jou zegt en hoe ze je vader aanspreekt...
heb mijn vader laatst zelf gevraagd wat hij ervan vind dat ze hem papa noemt, hij vind het zelf ook heel erg moeilijk. en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
quote:Sjeez... jij vindt dus dat een meisje van 6 dezelfde verplichtingen moet hebben als een puber van bijna 17?? Jij spoort echt niet. Pure jaloezie. Denk dat de psych meer een oplossing voor je kan betekenen. En dan je laatste zin... je bent bang dat er gesprekken van komen. En dan tegen ons zeggen dat je er niet over KAN praten, maar je bent gewoon bang.Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zij niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal flipt
Kortom: een stikjaloerse angsthaas die hoog nodig volwassen dient te worden.
quote:Nou, dan moet je dat dus ook niet doen en je er ook simpelweg niks van aantrkekken. Ik zie al dat ik me laat rond commanderen door mijn dochter van (bijna) 5.Op dinsdag 25 juli 2006 19:41 schreef Blackletter het volgende:
[..]
en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
quote:dat heb je me niet horen zeggen. maar ik moet mijn hele leven al dingen doen (dus vanaf dat ik nog jonger was dan haar) en zij hoeft dat allemaal niet.Op dinsdag 25 juli 2006 19:45 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sjeez... jij vindt dus dat een meisje van 6 dezelfde verplichtingen moet hebben als een puber van bijna 17?? Jij spoort echt niet. Pure jaloezie. Denk dat de psych meer een oplossing voor je kan betekenen. En dan je laatste zin... je bent bang dat er gesprekken van komen. En dan tegen ons zeggen dat je er niet over KAN praten, maar je bent gewoon bang.
Kortom: een stikjaloerse angsthaas die hoog nodig volwassen dient te worden.
quote:Komt er op neer dat je dus niet wilt praten en lekker jaloers blijven doen en klagen over wat er allemaal mis is met je familie, prima hoor.Op dinsdag 25 juli 2006 19:41 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil best praten, maar dan kom ik weer in de problemen, en daar heb ik geen behoefte aan.
heb mijn vader laatst zelf gevraagd wat hij ervan vind dat ze hem papa noemt, hij vind het zelf ook heel erg moeilijk. en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
quote:ik laat me ook niet commanderen. maar als je de hele dag word becommandeerd door zo'n klein kind krijg je er flink de scheit van.Op dinsdag 25 juli 2006 19:46 schreef mirannie het volgende:
[..]
Nou, dan moet je dat dus ook niet doen en je er ook simpelweg niks van aantrkekken. Ik zie al dat ik me laat rond commanderen door mijn dochter van (bijna) 5.
quote:ik wil wel praten, maar durf het niet. ik voel me al totaal niet goed in dit huis en dan krijg ik dat erbij.Op dinsdag 25 juli 2006 19:48 schreef Moja het volgende:
[..]
Komt er op neer dat je dus niet wilt praten en lekker jaloers blijven doen en klagen over wat er allemaal mis is met je familie, prima hoor.
quote:Zet je er over heen. Wil je dat het zo verder gaat zoals het nu is? Dit gaat volgens mij om veel meer dan dat je zusje jouw vader papa noemt. Er op een normale rustige manier erover beginnen met je vader en je stiefmoeder is het enige dat voor iedereen duidelijkheid kan geven en kan jij eindelijk je frustraties kwijt kan.Op dinsdag 25 juli 2006 19:51 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil wel praten, maar durf het niet. ik voel me al totaal niet goed in dit huis en dan krijg ik dat erbij.
quote:nja of ik het nou zeg of niet. ze blijft toch wel papa tegen hem zeggen. het gaat ook om meer, dat ze papa tegen hem zegt is maar een van de dingen waar ik mee zit.Op dinsdag 25 juli 2006 19:56 schreef Moja het volgende:
[..]
Zet je er over heen. Wil je dat het zo verder gaat zoals het nu is? Dit gaat volgens mij om veel meer dan dat je zusje jouw vader papa noemt. Er op een normale rustige manier erover beginnen met je vader en je stiefmoeder is het enige dat voor iedereen duidelijkheid kan geven en kan jij eindelijk je frustraties kwijt kan.
quote:Je wilt dus alleenmaar klagen over hoe moeilijk je het hebt?Op dinsdag 25 juli 2006 20:01 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja of ik het nou zeg of niet. ze blijft toch wel papa tegen hem zeggen. het gaat ook om meer, dat ze papa tegen hem zegt is maar een van de dingen waar ik mee zit.
quote:nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.Op dinsdag 25 juli 2006 20:02 schreef Moja het volgende:
[..]
Je wilt dus alleenmaar klagen over hoe moeilijk je het hebt?
quote:Maar goed, waarom is het een probleem dat zij papa tegen hem zegt?Op dinsdag 25 juli 2006 20:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.
Volgens mij is het eerder de vanzelfsprekendheid waarmee zij hem accepteert als haar vader en jouw gevoel van vervreemding van je vader.
Je bent gewoon jaloers, en daar is op zich niets mis mee.
Je voelt je rot omdat de situatie niet is zoals jij het graag wilt, maar weet je mensen kunnen niet altijd maar ruiken wat een ander wil.
Misschien dat je gewoon eens duidelijk moet zeggen hoe je het graag anders zou willen, als je niet wilt praten dan blijft de situatie zoals hij is, maar dat is dan ook jouw keuze en daar zal je de gevolgen dan ook van moeten dragen.
Geen keuzes maken is ook een keuze.
quote:Waarom ben je daar zo mee bezig? Zeer waarschijnlijk blijft ze dat zeggen ja, wat ik vanuit haar positie ook logisch vind. Het is ook helemaal niet aan jou om te bepalen of ze dat wel of niet zegt. Wat ik al zei PRAAT erover.Op dinsdag 25 juli 2006 20:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.
quote:ik vind het erg vervelend dat ze dat zegt, het is gewoon niet haar vader, het voelt zwaar fout. als ze het af en toe zou zeggen ofzo zou ik er geen problemen mee hebben denk ik. maar het is zodra hij thuis is 5000000000x papa hier papa daar, papa blabla bla. ze kijkt soms meer om naar mijn vader dan naar haar eigen moeder.Op dinsdag 25 juli 2006 20:11 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar goed, waarom is het een probleem dat zij papa tegen hem zegt?
Volgens mij is het eerder de vanzelfsprekendheid waarmee zij hem accepteert als haar vader en jouw gevoel van vervreemding van je vader.
Je bent gewoon jaloers, en daar is op zich niets mis mee.
Je voelt je rot omdat de situatie niet is zoals jij het graag wilt, maar weet je mensen kunnen niet altijd maar ruiken wat een ander wil.
Misschien dat je gewoon eens duidelijk moet zeggen hoe je het graag anders zou willen, als je niet wilt praten dan blijft de situatie zoals hij is, maar dat is dan ook jouw keuze en daar zal je de gevolgen dan ook van moeten dragen.
Geen keuzes maken is ook een keuze.
mijn broertje heeft hier net zoveel problemen mee maar durft het ook niet te zeggen. mijn vader zelf vind het ook vervelend, maar durft er ook weinig over te zeggen, omdat mijn stiefmoeder niet wil dat ze haar eigen vader kent. als ze post krijgt van haar eigen vader verscheurt mijn stiefmoeder het, cadeautjes van hem gooit ze weg, enz. haar eigen vader leeft gewoon maar ze weet helemaal niets van hem af.
dat ze papa tegen hem zegt is een van de dingen waar ik mee zit, ik zit met veel dingen waarover ik gewoon niet met mijn vader/stiefmoeder kan praten, gewoon omdat ik dan helemaal dichtklap. met onbekenden, vrienden, kennissen enz. kan ik er allemaal over praten maar met mijn vader/stiefmoeder niet, dan word ik zenuwachtig/nerveus, dan begin ik dom te lachen of stort in huilen uit terwijl er weinig is ofzo.
ik voel me hier al niet thuis, maar door dit gedoe (en andere dingen) voel ik me helemaal niet thuis, heb me nog nooit echt thuis gevoeld, en hier voel ik me ook niet gewaardeerd en zwaar ongewenst. dit weet mijn vader ook. toen ik dat zei begon mijn stiefmoeder ook dat ik me aanstelde.
Ben het met de mensen eens dat je jaloers overkomt nu. Je kan het je stiefzusje zowiezo niet aanrekenen dat ze jouw vader papa noemt, het grietje is pas 6 jaar en ze weet niet beter.
Verder zijn hier al veel tips gegeven waar je eigenlijk niets mee doet dus, waarom dan een topic openen?
En over die klusjes die jij vroeger wel moest doen en zij niet: get over it...het is nu eenmaal niet anders. Ook tijden veranderen. Als ik terugkijk op wat ik vroeger vooral niet mocht en mijn zusje allemaal wel....dan is het eind zoek. Je bent 17 jaar en zal toch een keer richting volwassenheid moeten gaan!
Uit niets blijkt dat er met jouw vader en stiefmoeder niet te praten is. Je geeft zelf ookal aan dat dit bij jou ligt.
Schrijf alles anders eens puntsgewijs op wat je dwars zit en ga om de tafel zitten met ze, desnoods vraag je voor extra back-up een goede vriendin of Thrilled erbij.
Meis, veel succes en lees dit topic nogeens goed door, volgens mij staat er zelfs geen bagger in dit topic (en das knap voor een R&P-topic
)... en trek er je lering uit!Zo mama heeft gesproken
quote:ik heb geprobeerd met mijn vader erover te praten laatst, hij zei dat hij er ook problemen mee heeft, mijn broertje net zo goed.Op dinsdag 25 juli 2006 20:33 schreef SeaOfLove het volgende:
Lieve Blackletter,
Ben het met de mensen eens dat je jaloers overkomt nu. Je kan het je stiefzusje zowiezo niet aanrekenen dat ze jouw vader papa noemt, het grietje is pas 6 jaar en ze weet niet beter.
Verder zijn hier al veel tips gegeven waar je eigenlijk niets mee doet dus, waarom dan een topic openen?
En over die klusjes die jij vroeger wel moest doen en zij niet: get over it...het is nu eenmaal niet anders. Ook tijden veranderen. Als ik terugkijk op wat ik vroeger vooral niet mocht en mijn zusje allemaal wel....dan is het eind zoek. Je bent 17 jaar en zal toch een keer richting volwassenheid moeten gaan!
Uit niets blijkt dat er met jouw vader en stiefmoeder niet te praten is. Je geeft zelf ookal aan dat dit bij jou ligt.
Schrijf alles anders eens puntsgewijs op wat je dwars zit en ga om de tafel zitten met ze, desnoods vraag je voor extra back-up een goede vriendin of Thrilled erbij.
Meis, veel succes en lees dit topic nogeens goed door, volgens mij staat er zelfs geen bagger in dit topic (en das knap voor een R&P-topic
Zo mama heeft gesproken
de dingen die mijn broertje en ik wel moesten toen we klein waren en zij niet zijn geen klusjes ofzo. (ze is sowieso te lui om d'r eigen spullen nog op te ruimen
)ik denk ook niet dat dit papa zeggen het enige is waar ik mee zit. ik zit me veel dingen waar ik gewoon niet over kan praten met mijn vader/stiefmoeder, maar wel met anderen. ik ben niet zo'n prater naar mijn vader toe.
quote:Het grooste probleem is gewoon dat jij heel erg jaloers bent en veel te gefixeerd op je zusje.Op dinsdag 25 juli 2006 20:45 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik heb geprobeerd met mijn vader erover te praten laatst, hij zei dat hij er ook problemen mee heeft, mijn broertje net zo goed.
de dingen die mijn broertje en ik wel moesten toen we klein waren en zij niet zijn geen klusjes ofzo. (ze is sowieso te lui om d'r eigen spullen nog op te ruimen
ik denk ook niet dat dit papa zeggen het enige is waar ik mee zit. ik zit me veel dingen waar ik gewoon niet over kan praten met mijn vader/stiefmoeder, maar wel met anderen. ik ben niet zo'n prater naar mijn vader toe.
quote:ik zeg net dat ik met nog veel meer dingen zitOp dinsdag 25 juli 2006 20:56 schreef Moja het volgende:
[..]
Het grooste probleem is gewoon dat jij heel erg jaloers bent en veel te gefixeerd op je zusje.
. het is dus niet alleen dat ik jaloers ben omdat zij een plaats heeft die ze thuis kan noemen, een plek om zich veilig te voelen, een plek waar ze een moeder heeft (en mijn vader). dat heb ik niet. ik zit met nog veel meer dingen dan alleen dat. ik negeer dat domme gedoe van haar al zoveel mogelijk, en ik probeer al zo veel mogelijk te negeren dat ze papa tegen mijn vader zegt. quote:Ja je opent hier zelf een topic over de situatie van zusje, gaat het hele topic ook overOp dinsdag 25 juli 2006 21:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik zeg net dat ik met nog veel meer dingen zit
Dat er ook nog andere problemen zijn doet er niet eens toe, feit is gewoon dat je jaloers bent. Maargoed heeft weinig zin om hier op in te gaan, je draait overal om heen en schiet totaal niet op op deze manier.quote:het enige advies wat ik zie is dat ik moet praten met mijn vader/stiefmoeder. met mijn stiefmoeder kan ik gewoon niet, omdat ik mezelf dan weer in de problemen werk dan wordt het helemaal kl*te hier. met mijn vader probeer ik telkens te praten. ik probeer telkens een begin te maken met een gesprek, bijv hoe hij er over denkt enz. ik vind praten gewoon erg moeilijk, maar ik probeer het wel.Op dinsdag 25 juli 2006 21:08 schreef mirannie het volgende:
Wat verwacht je nou eigenlijk van ons Blackletter? Je schrijft 100 keer hetzelfde en slaat elk advies in de wind. Denk dat het tijd wordt voor een slotje....
ik verwacht helemaal niets, ik wilde alleen kwijt dat ik ermee zit.
quote:gedaan, slotjeOp dinsdag 25 juli 2006 21:22 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik verwacht helemaal niets, ik wilde alleen kwijt dat ik ermee zit.
quote:Ja ik ben het hier wel mee eens, misschien heeft je zusje geen echte "papa" of moet ze het zeggen, kortom ik mis heel wat in je verhaal namelijk de visie (mening) (situatie) (gevoel)van de anderen in de soap.Op dinsdag 20 juni 2006 13:23 schreef mirannie het volgende:Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
En ik heb wel respect voor een vrouw die een puber in haar prive omgeving wil toelaten, shit das een stap hoor. en hoe is jouw karakter??
quote:ze heeft wel een echte vader, maar mijn stiefmoeder zorgt ervoor dat elk contact wat hij met haar zoekt onmogelijk is. ze moet helemaal geen papa tegen mijn vader zeggen.Op woensdag 26 juli 2006 00:13 schreef henkway het volgende:
[..]
Ja ik ben het hier wel mee eens, misschien heeft je zusje geen echte "papa" of moet ze het zeggen, kortom ik mis heel wat in je verhaal namelijk de visie (mening) (situatie) (gevoel)van de anderen in de soap.
En ik heb wel respect voor een vrouw die een puber in haar prive omgeving wil toelaten, shit das een stap hoor. en hoe is jouw karakter??
de rest van de soap: mijn vader vind het moeilijk, ik vind het moeilijk, mijn broertje vind het moeilijk. mijn stiefmoeder weet ik niet.
hoe bedoel je hoe is mijn karakter? hoe ik ben ofzo? volgens mij ben ik wel aardig, iedereen hier in huis kan het wel goed met me vinden
quote:Goh typisch, iedereen vind jou ok, maar jij hebt op je gehele gezin wel wat aan te merken. Misschien moet je het probleem is bij jezelf zoeken. Maar goed, dat doe je toch niet, want jij vindt jezelf erg zielig.Op woensdag 26 juli 2006 20:50 schreef Blackletter het volgende:
[..]
volgens mij ben ik wel aardig, iedereen hier in huis kan het wel goed met me vinden
Als dit de manier is waarop je je altijd opstelt, zul je nog een zwaar leven krijgen. Geloof me, aan alles wat ik gelezen heb in dit topic, kan ik je zeggen dat ik nergens een reden zie waarom jij moet klagen. Je hebt een thuis. Je stiefmoeder wilde je in huis (hele opgave hoor met een puber), je hebt er een klein zusje bijgekregen. Het enige probleem ben jij zelf hoor. Jij durft niet te praten, omdat er dan misschien wel eens een discussie zou kunnen komen....
En nu dan eindelijk dat slotje??
quote:Wat heeft jouw stiefmoeder in vredesnaam over jou te zeggen? gewoon zeggen dat je je pa onder 4 ogen wil spreken en dat je daar al het recht op hebtOp dinsdag 25 juli 2006 19:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.
met mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
ik heb er met mijn broertje over gepraat en hij vind het net zo vervelend als ik, dus ik ben niet de enige in huis hier gelukkig.
quote:Waarom niet? Volgens mij komt er toch niks zinnigs meer uit...Op woensdag 26 juli 2006 21:08 schreef Integrity het volgende:
Ah nee mirannie, vraag nou niet om een slotje.
quote:Nou waarschijnlijk heeft de stiefmoeder niet zoveel over ts te zeggen maar aangezien de problemen ook over haar dochter schijnen te gaan lijkt het me toch wel nuttig dat ze ook in het gesprek betrokken word.Op woensdag 26 juli 2006 21:21 schreef Crux het volgende:
[..]
Wat heeft jouw stiefmoeder in vredesnaam over jou te zeggen? gewoon zeggen dat je je pa onder 4 ogen wil spreken en dat je daar al het recht op hebt
Verder woont ts ook in het huis van stiefmoeder (die overgens blijbaar voorstelde dat ts er kwam wonen) en het lijkt mij dat ze dan ook mag weten van de problemen die er in het huis spelen.
Ik vind dat ts teveel kijkt naar wat haar schijnbaar irriteert maar te weinig naar wat de irritatie nou echt veroorzaakt, dat is namelijk niet dat meisje van pas zes jaar.
quote:Lees deze zin dan ook evenOp woensdag 26 juli 2006 21:27 schreef senesta het volgende:
[..]
Nou waarschijnlijk heeft de stiefmoeder niet zoveel over ts te zeggen maar aangezien de problemen ook over haar dochter schijnen te gaan lijkt het me toch wel nuttig dat ze ook in het gesprek betrokken word.
Verder woont ts ook in het huis van stiefmoeder (die overgens blijbaar voorstelde dat ts er kwam wonen) en het lijkt mij dat ze dan ook mag weten van de problemen die er in het huis spelen.
Ik vind dat ts teveel kijkt naar wat haar schijnbaar irriteert maar te weinig naar wat de irritatie nou echt veroorzaakt, dat is namelijk niet dat meisje van pas zes jaar.
quote:Zo te zien staat stiefmoeder niet echt open voor opbouwende kritiek. Dus buitensluiten. Vaderlief praat haar wel ommet mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
Het beste kun je denk ik met je vader er over praten hoe je je voelt, zonder daarbij verwijtend te zijn. Echtscheidingen en dit soort "gezinsuitbreidingen" zijn moeilijk, dus denk niet dat er iets met jou mis is. Besef aan de andere kant dat het ook voor de andere betrokkenen niet makkelijk hoeft te zijn.
quote:Ik denk dat ze daar dit mee bedoeld.Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zei niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal flipt
Het lijkt me sterk dat ze van stiefmoeder niet met haar vader mag praten.
Immers als stiefmoeder liever puber stiefdochter niet in de buurt van haar man/vriend zou willen hebben dan zou ze ook niet voorgesteld hebben om haar in huis te nemen.
Ik denk eerder dat ts misschien eerlijkheids halve ook wel weet dat haar klachten niet helemaal reeel zijn en dat ze daar bang voor is.
Ik geloof echter wel dat ts zich niet thuis voelt en zich gepasseerd voelt door een meisje dat zich wel vanzelfspreken thuis voelt en zich bovendien het enige dat ts als van haarzelf beschouwt (haar vader) toeeigend.
Dat gevoel is logisch maar daar moet ze wel iets mee doen, alleen maar alles op anderen afschuiven is nu wel even makkelijk misschien maar uiteindelijk zal het haar niet veel opleveren
Nee, het is niet raar. Daarnaast vind ik het behoorlijk misselijk dat ze blijkbaar ook doen of dat meisje van "hun" is. Noem het kinderachtig, maar een vader (of moeder)'s prioriteit hoort allereerst bij het eigen vlees en bloed te liggen. Jij zou dus je vader niet hoeven moeten aanspreken, hij zou al in moeten voelen dat dit iets is waar op zn minst even over gepraat moet worden!
Sterkte dr mee in ieder geval!
Toevoeging:
Daarnaast, het is jouw vader. Ik neem aan dat je pa het ook niet leuk vind als een nieuwe vrind van je moeder ineens doet of jij zijn kind bent!
quote:Jij vergelijkt een volwassen persoon met een kind dat de vader van de TS papa noemtOp woensdag 26 juli 2006 21:39 schreef Furia het volgende:
Daarnaast, het is jouw vader. Ik neem aan dat je pa het ook niet leuk vind als een nieuwe vrind van je moeder ineens doet of jij zijn kind bent!
?quote:Dan zie je dus niet wat ik zeg.Op woensdag 26 juli 2006 21:51 schreef Moja het volgende:
[..]
Jij vergelijkt een volwassen persoon met een kind dat de vader van de TS papa noemt
Het gaat mij niet om dat kind, het gaat om die vader. Die zou in moeten zien dat hij niet moet doen of hij de vader is van dat kind (want zo'n kind weet niet beter op die leeftijd, dat zij hem papa noemt komt puur doordat de vader van TS en zijn vriendin dat blijkbaar overbrengen op haar).
quote:Ja precies. Het gaat hier over een kind van 6! En de ts gedraagt zich als een jaloerse kleuter, daar komt het probleem vandaan.Op woensdag 26 juli 2006 21:51 schreef Moja het volgende:
[..]
Jij vergelijkt een volwassen persoon met een kind dat de vader van de TS papa noemt
Ze durft niet te praten met vader of stiefmeder, Is bang voor haar stiefmoeder (die haar wel in huis haalde, dus zo'n verschrikking zal het niet zijn). Zegt dat iedereen haar aardig vindt (= volgens mij geen reden om bang te zijn voor een gesprek). Zegt dat haar eigen vader het ook niet fijn vindt dat het meisje van 6 hem met papa aanspreekt (wat betekent dat hij ook nog een baby is, omdat ook hij er niks van durft te zeggen).
Kortom: gezinstherapie!! Kunnen jullie allemaal eens leren hoe je je mond open moet trekken als je het ergens niet mee eens bent en kunnen jullie misschien eens leren dat een meisje van 6 echt niet de oorzaak is van een niet vlekkeloos gezinsleven.
quote:En waarom mag dat niet dan?Op woensdag 26 juli 2006 22:01 schreef Furia het volgende:
[..]
Het gaat mij niet om dat kind, het gaat om die vader. Die zou in moeten zien dat hij niet moet doen of hij de vader is van dat kind (want zo'n kind weet niet beter op die leeftijd, dat zij hem papa noemt komt puur doordat de vader van TS en zijn vriendin dat blijkbaar overbrengen op haar).
Weet jij veel waarom dat is, misschien hebben die mensen er wel een goede verklaring voor.
Ik vraag me ook af of de situatie en het gevoel van ts anders zou zijn als het kind echt van haar vader zou zijn geweest.
Het kindje is zes jaar oud, ik kan me voorstellen dat ze haar niet met allerlei moeilijke verhalen op willen zadelen, en hoe lang is de vader van ts al in het leven van dat meisje?
Mijn stiefzusje noemt mijn moeder ook mama, ik heb daar nooit moeite mee gehad omdat ik me verder gewenst voelde en zeker van de liefde van mijn moeder wist.
Ik denk dat daar de schoen wringt.
quote:Omdat zowel TS als zijn/haar vader daar blijkbaar niet zo om zitten te springen. Er wordt immers al aangegeven dat ook de vader van TS er niet zo heel blij mee is. Dat TS er mee zit is al duidelijk. Daarnaast hoeft er helemaal geen moeilijk verhaal te zijn om gewoon eerlijk te doen tegen dat meiske. Een "mama en papa vonden het niet zo leuk meer samen en mama is nu met X" is op die leeftijd al voldoende, maar eerlijkheid lijkt me wel zo belangrijk. Nu is dat er dus niet en TS is daar onder andere de dupe van. Die wordt immers niet serieus genomen en pa laat haar (of hem) dus eigenlijk gewoon vallen omdattie blijkbaar geen ruzie wil met zijn vriendin.Op woensdag 26 juli 2006 22:06 schreef senesta het volgende:
[..]
En waarom mag dat niet dan?
Weet jij veel waarom dat is, misschien hebben die mensen er wel een goede verklaring voor.
Ik vraag me ook af of de situatie en het gevoel van ts anders zou zijn als het kind echt van haar vader zou zijn geweest.
Het kindje is zes jaar oud, ik kan me voorstellen dat ze haar niet met allerlei moeilijke verhalen op willen zadelen, en hoe lang is de vader van ts al in het leven van dat meisje?
Mijn stiefzusje noemt mijn moeder ook mama, ik heb daar nooit moeite mee gehad omdat ik me verder gewenst voelde en zeker van de liefde van mijn moeder wist.
Ik denk dat daar de schoen wringt.
Er zullen ook best gevallen zijn waar het prima gaat, inderdaad bij jou dus blijkbaar. Maar jij kunt qua karakter wel wat makkelijker zijn, en zoals je al aangeeft "miste" je verder niets aan je moeder, omdat ze niet minder voor jou ging toen het stiefzusje in beeld kwam. Maar dat is hier dus helaas niet aan de orde.
quote:Het gaat er niet zozeer om dat dat meisje hém papa noemt, iedereen kan het er denk ik wel over eens zijn dat op zo'n leeftijd je niet beter weet, PLUS het wordt haar immers voorgehouden, dat het haar vader is! Dat meisje is niets te verwijten, Pa en vriendin echter wel!Op woensdag 26 juli 2006 22:08 schreef Moja het volgende:
Ik snap het hele drama daarover ook niet, hij is toch ook als een vader voor haar?
) TS: dat wicht klinkt als een rotwicht, maar het blijft er eentje die gemaakt wordt door (zo te lezen met name) haar moeder. Iets zegt me dat jullie allemaal op de een of andere manier bij haar onder de duim zitten. Misschien eens achter proberen te komen wie de natuurlijke vader van het meiske is en stiekum een ontmoeting regelen ofzo? 
quote:Maar waarom zou je dat op zesjarige leeftijd doen als het nog niet nodig is?Op woensdag 26 juli 2006 22:10 schreef Furia het volgende:
[..]
Omdat zowel TS als zijn/haar vader daar blijkbaar niet zo om zitten te springen. Er wordt immers al aangegeven dat ook de vader van TS er niet zo heel blij mee is. Dat TS er mee zit is al duidelijk. Daarnaast hoeft er helemaal geen moeilijk verhaal te zijn om gewoon eerlijk te doen tegen dat meiske. Een "mama en papa vonden het niet zo leuk meer samen en mama is nu met X" is op die leeftijd al voldoende, maar eerlijkheid lijkt me wel zo belangrijk. Nu is dat er dus niet en TS is daar onder andere de dupe van. Die wordt immers niet serieus genomen en pa laat haar (of hem) dus eigenlijk gewoon vallen omdattie blijkbaar geen ruzie wil met zijn vriendin.
Er zullen ook best gevallen zijn waar het prima gaat, inderdaad bij jou dus blijkbaar. Maar jij kunt qua karakter wel wat makkelijker zijn, en zoals je al aangeeft "miste" je verder niets aan je moeder, omdat ze niet minder voor jou ging toen het stiefzusje in beeld kwam. Maar dat is hier dus helaas niet aan de orde.
Waarom een kind met vragen opzadelen als het nodig is, want ook een kind van zes stelt vragen en ziet andere pappa's bij school en bij vriendinnetjes.
Een kind neemt niet zo makkelijk alle verhaaltjes voor lief hoor
Ik vind het slap van de vader van ts dat hij de situatie laat lopen zoals het nu gaat vooral omdat hij het probleem is feitelijk en niet stiefmoeder en zusje.
Mocht hij het niet eens zijn met het feit dat het meisje pappa tegen hem zegt dan had hij daar eerder iets van moeten zeggen.
Het feit dat ts iets mist is het probleem, maar dat zeg ik steeds al.
quote:Ben jij ziek in je hoofd of zo?Op woensdag 26 juli 2006 22:16 schreef Furia het volgende:
Even een aanvulling na het wel lezen van het topic (
quote:ik heb niet op het hele familie wat aan te merken. ik vind de hele familie oke. ik vind mezelf ook niet zielig, ik wilde er alleen over praten.Op woensdag 26 juli 2006 21:02 schreef mirannie het volgende:
[..]
Goh typisch, iedereen vind jou ok, maar jij hebt op je gehele gezin wel wat aan te merken. Misschien moet je het probleem is bij jezelf zoeken. Maar goed, dat doe je toch niet, want jij vindt jezelf erg zielig.
Als dit de manier is waarop je je altijd opstelt, zul je nog een zwaar leven krijgen. Geloof me, aan alles wat ik gelezen heb in dit topic, kan ik je zeggen dat ik nergens een reden zie waarom jij moet klagen. Je hebt een thuis. Je stiefmoeder wilde je in huis (hele opgave hoor met een puber), je hebt er een klein zusje bijgekregen. Het enige probleem ben jij zelf hoor. Jij durft niet te praten, omdat er dan misschien wel eens een discussie zou kunnen komen....
En nu dan eindelijk dat slotje??
mij heb je niet horen vragen om een stiefmoeder/ "klein zusje", maar van mij hoeven ze niet weg.
ik heb al een paar keer geprobeerd om te praten met mijn vader, maar durf het stapje om te zeggen dat ik het moeilijk vind dat ze dat zegt niet te maken.
quote:Maar je had daar toch een gesprek over gehad waarin hij zei dat hij het ook vervelend vind dat ze het tegen hem zegtOp woensdag 26 juli 2006 22:23 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik heb niet op het hele familie wat aan te merken. ik vind de hele familie oke. ik vind mezelf ook niet zielig, ik wilde er alleen over praten.
mij heb je niet horen vragen om een stiefmoeder/ "klein zusje", maar van mij hoeven ze niet weg.
ik heb al een paar keer geprobeerd om te praten met mijn vader, maar durf het stapje om te zeggen dat ik het moeilijk vind dat ze dat zegt niet te maken.
quote:als ik hem onder 4 ogen wil spreken, wat sowieso moeilijk gaat omdat hij weinig thuis is en als hij er is is mijn stiefmoeder er altijd bij, dan krijgt mijn stiefmoeder het uiteindelijk toch wel te horen.Op woensdag 26 juli 2006 21:21 schreef Crux het volgende:
[..]
Wat heeft jouw stiefmoeder in vredesnaam over jou te zeggen? gewoon zeggen dat je je pa onder 4 ogen wil spreken en dat je daar al het recht op hebt
wat mijn stiefmoeder over mij te zeggen heeft weet ik ook niet
maar ze beinvloed mijn vader nogal. laatst gaf hij eindelijk toestemming dat ik bij mijn vriend mocht slapen ging mijn stiefmoeder er tegenin, wat zou haar het nou boeien, maar goed quote:ik heb ook al met hem gepraat, over wat hij er nou van vond, en dat ik het er met mijn broertje over heb gehad. maar toen ik wilde zeggen dat ik en mijn broertje er veel problemen mee hadden kwam die kleine binnen, mijn broertje is nu weer naar mijn echte moeder toe (hij woont bij haar/ logeert hier af en toe)Op woensdag 26 juli 2006 22:25 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar je had daar toch een gesprek over gehad waarin hij zei dat hij het ook vervelend vind dat ze het tegen hem zegt
quote:over dat ik vind dat hij veel minder aandacht aan mij besteed dan aan mijn stiefmoeder en haar dochter heb ik laatst al een heel gesprek met hem over gehad. dat heeft niets geholpen. ik heb hem al een paar keer aangegeven dat ik het fijn zou vinden als hij gewoon een simpele knuffel/omhelzing aan me zou geven, zelfs dit doet hij zo goed als nooit. toen ik het aan hem had gezegd heeft hij het een paar keer gedaan, maar nu doet hij dit ook niet meer, het moet telkens van mijn kant komen.Op woensdag 26 juli 2006 21:36 schreef Alicey het volgende:
Uit je OP heb ik de indruk dat het probleem niet zo zee is dat je stiefzusje jouw vader papa noemt, maar meer met het feit dat je vader veel aandacht besteedt aan zijn vriendin en haar dochtertje, en (te) weinig aan jou.
Het beste kun je denk ik met je vader er over praten hoe je je voelt, zonder daarbij verwijtend te zijn. Echtscheidingen en dit soort "gezinsuitbreidingen" zijn moeilijk, dus denk niet dat er iets met jou mis is. Besef aan de andere kant dat het ook voor de andere betrokkenen niet makkelijk hoeft te zijn.
quote:Okay, sorry, ik kan me totaal niet verplaatsen in je situatie, maar blijf proberen een gesprek met je pa alleen te openen... Hoe je het ook draait, HIJ moet weten hoe jij en je broertje zich voelen... Dat staat boven alles.Op woensdag 26 juli 2006 22:26 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik heb ook al met hem gepraat, over wat hij er nou van vond, en dat ik het er met mijn broertje over heb gehad. maar toen ik wilde zeggen dat ik en mijn broertje er veel problemen mee hadden kwam die kleine binnen, mijn broertje is nu weer naar mijn echte moeder toe (hij woont bij haar/ logeert hier af en toe)
quote:ik weet dat mijn klacht niet reeel is, ik kan niet van die kleine eisen dat ze dat niet meer zegt, maar ik vind het wel moeilijk om te horen. ik heb ook al aangegeven dat ik het niet erg vind als ze het soms zegt, maar zodra hij thuis is hoor je het de hele tijd door, daar kan ik niet tegen.Op woensdag 26 juli 2006 21:38 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik denk dat ze daar dit mee bedoeld.
Het lijkt me sterk dat ze van stiefmoeder niet met haar vader mag praten.
Immers als stiefmoeder liever puber stiefdochter niet in de buurt van haar man/vriend zou willen hebben dan zou ze ook niet voorgesteld hebben om haar in huis te nemen.
Ik denk eerder dat ts misschien eerlijkheids halve ook wel weet dat haar klachten niet helemaal reeel zijn en dat ze daar bang voor is.
Ik geloof echter wel dat ts zich niet thuis voelt en zich gepasseerd voelt door een meisje dat zich wel vanzelfspreken thuis voelt en zich bovendien het enige dat ts als van haarzelf beschouwt (haar vader) toeeigend.
Dat gevoel is logisch maar daar moet ze wel iets mee doen, alleen maar alles op anderen afschuiven is nu wel even makkelijk misschien maar uiteindelijk zal het haar niet veel opleveren
Ik geloof echter wel dat ts zich niet thuis voelt en zich gepasseerd voelt door een meisje dat zich wel vanzelfspreken thuis voelt en zich bovendien het enige dat ts als van haarzelf beschouwt (haar vader) toeeigend.
dit is ook heel erg zo.
hoezo schuif ik alles op andere af volgens jou dan?
quote:dit probeer ik ook telkens, maar hij is bijna altijd aan het werk en de korte tijd dat hij thuis is moet hij 's avonds op zijn laptop werken. ik blijf het ook proberenOp woensdag 26 juli 2006 22:31 schreef ChOas het volgende:
[..]
Okay, sorry, ik kan me totaal niet verplaatsen in je situatie, maar blijf proberen een gesprek met je pa alleen te openen... Hoe je het ook draait, HIJ moet weten hoe jij en je broertje zich voelen... Dat staat boven alles.
quote:Op zaterdag 17 juni 2006 10:12 schreef Whoopsydaisy het volgende:
. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
quote:mijn vader speelt dit mee omdat mijn stiefmoeder niet wil dat die kleine haar echte vader kent, post van hem en dergelijke word verscheurt, zelfs post van opa en oma van die kant. mijn stiefmoeder is ook bezig met naamsverandering zodat hij haar dochter niet kan ontmoeten, enz. mijn vader heeft er zelf ook moeite mee dat ze hem papa noemt, maar mijn stiefmoeder wil dit graag.Op woensdag 26 juli 2006 21:39 schreef Furia het volgende:
Ik heb heel het topic niet gelezen, reageer puur op de vraagstelling in het begin:
Nee, het is niet raar. Daarnaast vind ik het behoorlijk misselijk dat ze blijkbaar ook doen of dat meisje van "hun" is. Noem het kinderachtig, maar een vader (of moeder)'s prioriteit hoort allereerst bij het eigen vlees en bloed te liggen. Jij zou dus je vader niet hoeven moeten aanspreken, hij zou al in moeten voelen dat dit iets is waar op zn minst even over gepraat moet worden!
Sterkte dr mee in ieder geval!
Toevoeging:
Daarnaast, het is jouw vader. Ik neem aan dat je pa het ook niet leuk vind als een nieuwe vrind van je moeder ineens doet of jij zijn kind bent!
Probeer je aub thuis te voelen in je gezinnetje, ook al is dit niet met je echte moeder!
Zij accepteerd jou in huis omdat je zijn dochter bent en hij accepteerd haar kind in huis omdat zij haar dochter is, mooier kan het haast niet!
Wees blij, familie kun je nooit genoeg hebben
quote:jij kan me een jaloerse kleuter vinden, maar het is wel een gevoel waar ik mee zit. ik durf wel te praten met mijn vader, en dat heb ik ook al een paar keer geprobeerd. mijn stiefmoeder heeft mij niet in huis gehaald, maar heeft voorgesteld omdat te doen, nadat ik zwaar ongelukkig bij mijn moeder was al een paar jaar, het allemaal niet meer zag zitten, enz. ik had zelf al gevraagd of het goed was, maar ze wisten niet of ze dat wel moesten doen, omdat ze niet wilden dat ze mijn moeder op hun dak kregen.Op woensdag 26 juli 2006 22:02 schreef mirannie het volgende:
[..]
Ja precies. Het gaat hier over een kind van 6! En de ts gedraagt zich als een jaloerse kleuter, daar komt het probleem vandaan.
Ze durft niet te praten met vader of stiefmeder, Is bang voor haar stiefmoeder (die haar wel in huis haalde, dus zo'n verschrikking zal het niet zijn). Zegt dat iedereen haar aardig vindt (= volgens mij geen reden om bang te zijn voor een gesprek). Zegt dat haar eigen vader het ook niet fijn vindt dat het meisje van 6 hem met papa aanspreekt (wat betekent dat hij ook nog een baby is, omdat ook hij er niks van durft te zeggen).
Kortom: gezinstherapie!! Kunnen jullie allemaal eens leren hoe je je mond open moet trekken als je het ergens niet mee eens bent en kunnen jullie misschien eens leren dat een meisje van 6 echt niet de oorzaak is van een niet vlekkeloos gezinsleven.
ik denk dat mijn vader er wel over heeft gepraat met mijn stiefmoeder, over het geval papa zeggen, maar dat weet ik niet, als ze gesprekken voeren hoor ik daar helemaal niets over, zelfs als het mij betreft niet.
gezinstherapie is niet echt een oplossing, omdat mijn vader/ stiefmoeder bij het woord therapie al doordraaien omdat mijn moeder helemaal in de therapie wereld zit, enz. ga ik verder niet op in.
@TS: Ik vind het heel erg voor je dat je vader het blijkbaar belangrijker vind om hersenloos zijn vriendin te volgen in plaats van goed op te komen voor zijn eigen kind. Er is echt wel een middenweg waar zowel het meisje als jij niet de dupe van hoeven te worden. En wat is er zo vreselijk aan haar ex vriend dan? Ze heeft er anders in de eerste plaats wel opgelegen! Wat zíj doet is een kind haar vader ontnemen. Ze komt er nog wel een keer achter en dan ondervind ze er veel meer last van dan wanneer je op jonge leeftijd voorzichtig brengt dat ze ook nog een andere/echte papa heeft.
quote:ik zeg ook niet dat het moet veranderen, maar ik zit er wel mee. ik probeer me thuis te voelen, maar heb mijn hele leven me nog nooit echt ergens thuis gevoelt, ik voel me nog meer thuis bij mijn vriend in zijn huis, dan in mijn eigen huis.Op woensdag 26 juli 2006 22:40 schreef zhe-devilll het volgende:
Het is een kind! Een heel klein kind dat niet beter weet dan dat jou pa de hare is en jij haar zus!
Probeer je aub thuis te voelen in je gezinnetje, ook al is dit niet met je echte moeder!
Zij accepteerd jou in huis omdat je zijn dochter bent en hij accepteerd haar kind in huis omdat zij haar dochter is, mooier kan het haast niet!
Wees blij, familie kun je nooit genoeg hebben
quote:Behalve in het stukje waarin TS aangeeft dat de stiefmoeder heeft gevraagd of ze bij hun kwam wonen proef ik nergens ook maar iets van acceptatie/serieus nemen van TS door stiefmoeder. Ze moet zich niet aanstellen, naar haar leeftijd gedragen, vooral geen woord over de dochter zeggen, etc. Daar hoeft je bloedeigen moeder toch ook niet mee aan te komen? Wat is dat nou voor acceptatie of "mooi gezinnetje"?Op woensdag 26 juli 2006 22:40 schreef zhe-devilll het volgende:
Het is een kind! Een heel klein kind dat niet beter weet dan dat jou pa de hare is en jij haar zus!
Probeer je aub thuis te voelen in je gezinnetje, ook al is dit niet met je echte moeder!
Zij accepteerd jou in huis omdat je zijn dochter bent en hij accepteerd haar kind in huis omdat zij haar dochter is, mooier kan het haast niet!
Wees blij, familie kun je nooit genoeg hebben
quote:Waarom mag je je vriend eigenlijk niet zo vaak zien dan?Op woensdag 26 juli 2006 22:47 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik zeg ook niet dat het moet veranderen, maar ik zit er wel mee. ik probeer me thuis te voelen, maar heb mijn hele leven me nog nooit echt ergens thuis gevoelt, ik voel me nog meer thuis bij mijn vriend in zijn huis, dan in mijn eigen huis.
quote:Ik bedoelde dat in de zin dat dat meisje niet het probleem is, het probleem ligt in de relatie tussen jou en je vader.Op woensdag 26 juli 2006 22:35 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik weet dat mijn klacht niet reeel is, ik kan niet van die kleine eisen dat ze dat niet meer zegt, maar ik vind het wel moeilijk om te horen. ik heb ook al aangegeven dat ik het niet erg vind als ze het soms zegt, maar zodra hij thuis is hoor je het de hele tijd door, daar kan ik niet tegen.
Ik geloof echter wel dat ts zich niet thuis voelt en zich gepasseerd voelt door een meisje dat zich wel vanzelfspreken thuis voelt en zich bovendien het enige dat ts als van haarzelf beschouwt (haar vader) toeeigend.
dit is ook heel erg zo.
hoezo schuif ik alles op andere af volgens jou dan?
Daar is niemand anders verantwoordelijk voor dan jouw vader.
Hij zou ervoor moeten zorgen dat jij je welkom, geliefd en speciaal voelt, en ondanks alle andere mensen in zijn leven.
Dat jouw stiefmoeder graag wil dat hij een vader is voor dat meisje kan wel zo zijn maar hij laat het zelf ook toe, in die zin is het ook zijn keuze.
Ik vind het dan ook erg zwak dat hij het laat voorkomen alsof hij er geen stem in heeft, die heeft hij namelijk wel, dat hij die niet gebruikt is een ander verhaal.
Nu word de stiefmoeder een soort boemanfiguur, terwijl dat voor zover ik kan zien niet helemaal terecht is.
En ik snap jouw gevoel heel goed hoor, heb in dezelfde soort situatie gezeten en ik weet hoe het voelt.
Ik weet alleen ook dat je van het projecteren van het probleem op andere mensen niets wijzer word en dat er dan meer mensen slachtoffer van de situatie kunnen worden dan nodig is.
quote:wat er met haar exvriend is weet ik ook niet echt, dat word mij allemaal niet verteld, zoals veel dingen hier in huis. dat ze later erg in de problemen zal komen doordat haar dochter haar eigen vader wil leren kennen dat weet ik ook, dat mijn vader daar betrokken bij is dan vind ik het ergste, en dat die kleine veel pijn word gedaan dan. maar ik kan er ook niets aan veranderen. ik vind het niet mijn taak om haar te vertellen dat ze een echte vader heeft, en dat zal ik dus ook zeker NIET doen.Op woensdag 26 juli 2006 22:46 schreef Furia het volgende:
@ Senesta: wat uit mijn post doet je vermoeden dat ik ziek in mijn hoofd ben?
@TS: Ik vind het heel erg voor je dat je vader het blijkbaar belangrijker vind om hersenloos zijn vriendin te volgen in plaats van goed op te komen voor zijn eigen kind. Er is echt wel een middenweg waar zowel het meisje als jij niet de dupe van hoeven te worden. En wat is er zo vreselijk aan haar ex vriend dan? Ze heeft er anders in de eerste plaats wel opgelegen! Wat zíj doet is een kind haar vader ontnemen. Ze komt er nog wel een keer achter en dan ondervind ze er veel meer last van dan wanneer je op jonge leeftijd voorzichtig brengt dat ze ook nog een andere/echte papa heeft.
quote:als ze echt van mijn vader was geweest dan zou ik het wel kunnen accepteren denk ik, dat vind ik ook anders, dan is ze ook echt een zusje, dat is ze nu niet.Op woensdag 26 juli 2006 22:06 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik vraag me ook af of de situatie en het gevoel van ts anders zou zijn als het kind echt van haar vader zou zijn geweest.
quote:Nee, dat is ook ABSOLUUT jouw taak niet!! Ik weet niet of het zo overkwam, maar dat bedoel ik ook zeker niet. Dat is aan je stiefmoeder, het is namelijk háár dochter. Maar het feit dat ze dat niet doet, zorgt voor problemen bij zowel jou, als je broertje én je vader! Jullie moeten je anders voordoen en jij geeft indirect al aan dat je je op een bepaalde manier tekort gedaan wordt door jóuw vader.Op woensdag 26 juli 2006 22:50 schreef Blackletter het volgende:
[..]
wat er met haar exvriend is weet ik ook niet echt, dat word mij allemaal niet verteld, zoals veel dingen hier in huis. dat ze later erg in de problemen zal komen doordat haar dochter haar eigen vader wil leren kennen dat weet ik ook, dat mijn vader daar betrokken bij is dan vind ik het ergste, en dat die kleine veel pijn word gedaan dan. maar ik kan er ook niets aan veranderen. ik vind het niet mijn taak om haar te vertellen dat ze een echte vader heeft, en dat zal ik dus ook zeker NIET doen.
quote:Dit is tussen haar en haar vader... Daar heeft verder niemand iets mee te maken. Als ze het samen uit kunnen praten en iedereen weet hoe het zit is er verder niets aan de hand, maar probeer alsjeblieft hier niet iets van te maken wat het niet is.Op woensdag 26 juli 2006 22:40 schreef zhe-devilll het volgende:
Het is een kind! Een heel klein kind dat niet beter weet dan dat jou pa de hare is en jij haar zus!
Probeer je aub thuis te voelen in je gezinnetje, ook al is dit niet met je echte moeder!
Zij accepteerd jou in huis omdat je zijn dochter bent en hij accepteerd haar kind in huis omdat zij haar dochter is, mooier kan het haast niet!
Wees blij, familie kun je nooit genoeg hebben
quote:dat lijkt me niet zo'n slim planOp woensdag 26 juli 2006 22:16 schreef Furia het volgende:
Even een aanvulling na het wel lezen van het topic (
dat zoeken ze zelf maar allemaal uitquote:Je weet helemaal niets van de situatie, je weet alleen de kleine stukjes die je hier leest.Op woensdag 26 juli 2006 22:46 schreef Furia het volgende:
@ Senesta: wat uit mijn post doet je vermoeden dat ik ziek in mijn hoofd ben?
@TS: Ik vind het heel erg voor je dat je vader het blijkbaar belangrijker vind om hersenloos zijn vriendin te volgen in plaats van goed op te komen voor zijn eigen kind. Er is echt wel een middenweg waar zowel het meisje als jij niet de dupe van hoeven te worden. En wat is er zo vreselijk aan haar ex vriend dan? Ze heeft er anders in de eerste plaats wel opgelegen! Wat zíj doet is een kind haar vader ontnemen. Ze komt er nog wel een keer achter en dan ondervind ze er veel meer last van dan wanneer je op jonge leeftijd voorzichtig brengt dat ze ook nog een andere/echte papa heeft.
Hoe kun je haar in vredesnaam aanraden om de vader van dat kindje te gaan opzoeken?
Je hebt geen idee hoe dat uit kan pakken, bovendien is het niet de zaak van ts en net zo min van jou waarom de moeder en stiefvader deze beslissing hebben genomen.
Je weet helemaal niet waarom ze niet wil dat haar dochter geen contact heeft, misschien heeft ze wel kinderporno op zijn computer gevonden of iets dergelijks..
Nou heb ik het idee dat ts wel wijzer is maar jouw adviezen zijn echter behoorlijk ziek!
quote:zoals ik al zeiOp woensdag 26 juli 2006 22:54 schreef Blackletter het volgende:
[..]
dat lijkt me niet zo'n slim plan
quote:mijn vader is best wel streng, we hebben veel regels hier in huis die nergens op slaan. ik mag mijn vriend maar 1 keer door de week zien (en dat is tijdens het sporten) en in het weekend 1 avond/middag. nu in de vakantie mag het gelukkig wat vakerOp woensdag 26 juli 2006 22:48 schreef Furia het volgende:
[..]
Waarom mag je je vriend eigenlijk niet zo vaak zien dan?
. quote:ik geef net al aan dat ik in ieder geval de rest van het topic gelezen heb, ik weet dus niets minder dan jij.Op woensdag 26 juli 2006 22:55 schreef senesta het volgende:
[..]
Je weet helemaal niets van de situatie, je weet alleen de kleine stukjes die je hier leest.
quote:Ik weet niet over welke stiefvader je het hebt, maar de VADER van TS neemt hierin blijkbaar helemaal geen beslissing: hij wil niet dat hij als vader gezien word, hij durft het alleen niet te zeggen. Je kunt zeggen dat dat een keuze is, dat is zo, maar het is geen "gezamelijke beslissing" zoals je hier impliceert.Hoe kun je haar in vredesnaam aanraden om de vader van dat kindje te gaan opzoeken?
Je hebt geen idee hoe dat uit kan pakken, bovendien is het niet de zaak van ts en net zo min van jou waarom de moeder en stiefvader deze beslissing hebben genomen.
quote:Als laatste: je kunt wel willen dat ze geen contact hebben, maar je kunt best zeggen dat deze man haar vader niet is. Je kunt voor t zelfde geld zeggen dat hij in buitenland woont of weet ik veel wat, maar er zit wél wat tussen doen of dat iemand anders de vader is (die daar niet eens achter staat!) en innig contact tussen kind en vader promoten!Je weet helemaal niet waarom ze niet wil dat haar dochter geen contact heeft, misschien heeft ze wel kinderporno op zijn computer gevonden of iets dergelijks..
Nou heb ik het idee dat ts wel wijzer is maar jouw adviezen zijn echter behoorlijk ziek!
quote:Tjah je kunt je overal niet thuis voelen of dit perse te maken heeft met je ouders?Op woensdag 26 juli 2006 22:47 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik zeg ook niet dat het moet veranderen, maar ik zit er wel mee. ik probeer me thuis te voelen, maar heb mijn hele leven me nog nooit echt ergens thuis gevoelt, ik voel me nog meer thuis bij mijn vriend in zijn huis, dan in mijn eigen huis.
Weet ik dus niet, je thuis maak jezelf misschien is het tijd om eens na te gaan denken om op jezelf te gaan wonen
quote:Klinkt best tegenstrijdig: hij is blijkbaar streng op jou, maar ondertussen heeft zijn vriendin duidelijk de broek aan als het op hem aankomt!Op woensdag 26 juli 2006 22:57 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn vader is best wel streng, we hebben veel regels hier in huis die nergens op slaan. ik mag mijn vriend maar 1 keer door de week zien (en dat is tijdens het sporten) en in het weekend 1 avond/middag. nu in de vakantie mag het gelukkig wat vaker
quote:dit voel ik mij dus absolut niet. dat heb ik ze ook al verteld, waarbij mijn stiefmoeder vond dat ik me aanstelde. ik was ondankbaar volgens haar omdat zij vond dat ze er alles aan deden om me thuis te laten voelen.Op woensdag 26 juli 2006 22:50 schreef senesta het volgende:
[..]
Hij zou ervoor moeten zorgen dat jij je welkom, geliefd en speciaal voelt, en ondanks alle andere mensen in zijn leven.
ik voel me bij mijn vriend beter dan in mijn eigen huis, dat klopt gewoon niet. mijn vader/stiefmoeder weten hier van. mijn vriend heeft me ook al vaker gezegd dat ik helemaal opbloei als ik bij hun thuis ben. hier ben ik heel stil, zit ik veel boven omdat ik het gewoon echt niet leuk vind om onder te zitten "gezellig" tussen hun, ik vind daar niets gezelligs aan, ik vind het gewoon zwaar nep gedoe. ik voel me hier verdrietig en lig vaak 's nachts in bed te huilen, mijn vader weet hier allemaal vanaf. het enige wat ik vraag is soms een knuffel van hem en zelfs dat krijg ik niet.
bij mijn vriend voel ik me wel gewaardeerd, ik ben daar vrolijk, voel me stukken beter, enz. dat klopt niet
quote:is vaak ook zoOp woensdag 26 juli 2006 23:04 schreef Furia het volgende:
[..]
Klinkt best tegenstrijdig: hij is blijkbaar streng op jou, maar ondertussen heeft zijn vriendin duidelijk de broek aan als het op hem aankomt!
. ik word er echt scheitziek van. mijn vader heeft een hoge directeurs baan en vaak probeert zij beslissingen van hem zo te maken wat zij wil, dat klopt niet helemaal quote:Het klopt misschien niet met de verwachtingen die we als kind hebben naar onze ouders toe, velen zijn ook verweven in hun eigen leefwereldje en daarin ben jij dan het kind dat zich maar moet aanpassen...Op woensdag 26 juli 2006 23:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
dit voel ik mij dus absolut niet. dat heb ik ze ook al verteld, waarbij mijn stiefmoeder vond dat ik me aanstelde. ik was ondankbaar volgens haar omdat zij vond dat ze er alles aan deden om me thuis te laten voelen.
ik voel me bij mijn vriend beter dan in mijn eigen huis, dat klopt gewoon niet. mijn vader/stiefmoeder weten hier van. mijn vriend heeft me ook al vaker gezegd dat ik helemaal opbloei als ik bij hun thuis ben. hier ben ik heel stil, zit ik veel boven omdat ik het gewoon echt niet leuk vind om onder te zitten "gezellig" tussen hun, ik vind daar niets gezelligs aan, ik vind het gewoon zwaar nep gedoe. ik voel me hier verdrietig en lig vaak 's nachts in bed te huilen, mijn vader weet hier allemaal vanaf. het enige wat ik vraag is soms een knuffel van hem en zelfs dat krijg ik niet.
bij mijn vriend voel ik me wel gewaardeerd, ik ben daar vrolijk, voel me stukken beter, enz. dat klopt niet
Je hebt nu ook een leeftijd waarop je dit soort dingen ook eerder gaat zien als een probleem..
Ik ken je verhaal persoonlijk alleen op een iets andere manier en ik was ook snel het huis uit..
eigenlijk te snel!
Je hebt een leuke vriend dus..denk goed na over welke stappen je gaat ondernemen
sterkte ermee
quote:Nee maar ik ben wel wat behoudener met mijn reacties dan dat jij bent, ik weet dat ik informatie mis en ik weet ook dat het hier over echte mensen gaat en over kinderen met echte gevoelensOp woensdag 26 juli 2006 23:00 schreef Furia het volgende:
[..]
ik geef net al aan dat ik in ieder geval de rest van het topic gelezen heb, ik weet dus niets minder dan jij.
[..]
quote:Dat is het zeker wel, het is een volwassen man, hij kan aangeven wanneer hij iets niet wil en hoeft niet akkoord te gaan..
Ik weet niet over welke stiefvader je het hebt, maar de VADER van TS neemt hierin blijkbaar helemaal geen beslissing: hij wil niet dat hij als vader gezien word, hij durft het alleen niet te zeggen. Je kunt zeggen dat dat een keuze is, dat is zo, maar het is geen "gezamelijke beslissing" zoals je hier impliceert.
[..]
Dat heeft hij wel gedaan waarmee hij aangeeft de situatie te nemen zoals hij is.
Geen keuzes maken is ook een keuze
quote:Maar dat zijn jouw zaken helemaal niet, net zo min als de zaak van de ts, dit is tussen dat meisje, de (stief)vader en moeder..
Als laatste: je kunt wel willen dat ze geen contact hebben, maar je kunt best zeggen dat deze man haar vader niet is. Je kunt voor t zelfde geld zeggen dat hij in buitenland woont of weet ik veel wat, maar er zit wél wat tussen doen of dat iemand anders de vader is (die daar niet eens achter staat!) en innig contact tussen kind en vader promoten!
Verder weet ik niet welke beredenering er achter zit en wil ik er dus ook niet over oordelen.
Waarom zou je dat meisje nu al moeten zeggen dat het haar vader niet is, omdat ts er moeite mee heeft?
Dat probleem is geboren uit een ander probleem.
Dat ts zich minder geliefd voelt of minder thuis voelt is wel de zaak van de ts en dat is ook feitelijk het probleem.
Maar dat probleem is de verantwoordelijkheid van vader en staat buiten bovenstaande situatie.
quote:ik probeer me al mijn hele leven aan te passen zodat ik me thuis voel, maar het is me nog nooit gelukt.Op woensdag 26 juli 2006 23:10 schreef zhe-devilll het volgende:
[..]
Het klopt misschien niet met de verwachtingen die we als kind hebben naar onze ouders toe, velen zijn ook verweven in hun eigen leefwereldje en daarin ben jij dan het kind dat zich maar moet aanpassen...
Je hebt nu ook een leeftijd waarop je dit soort dingen ook eerder gaat zien als een probleem..
Ik ken je verhaal persoonlijk alleen op een iets andere manier en ik was ook snel het huis uit..
eigenlijk te snel!
Je hebt een leuke vriend dus..denk goed na over welke stappen je gaat ondernemen
sterkte ermee
het huis uit kan ik nog niet, daar heb ik de financien niet voor en heb mijn middelbare school nog niet af.
quote:Maar je afzonderen helpt ook nietOp woensdag 26 juli 2006 23:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
dit voel ik mij dus absolut niet. dat heb ik ze ook al verteld, waarbij mijn stiefmoeder vond dat ik me aanstelde. ik was ondankbaar volgens haar omdat zij vond dat ze er alles aan deden om me thuis te laten voelen.
ik voel me bij mijn vriend beter dan in mijn eigen huis, dat klopt gewoon niet. mijn vader/stiefmoeder weten hier van. mijn vriend heeft me ook al vaker gezegd dat ik helemaal opbloei als ik bij hun thuis ben. hier ben ik heel stil, zit ik veel boven omdat ik het gewoon echt niet leuk vind om onder te zitten "gezellig" tussen hun, ik vind daar niets gezelligs aan, ik vind het gewoon zwaar nep gedoe. ik voel me hier verdrietig en lig vaak 's nachts in bed te huilen, mijn vader weet hier allemaal vanaf. het enige wat ik vraag is soms een knuffel van hem en zelfs dat krijg ik niet.
bij mijn vriend voel ik me wel gewaardeerd, ik ben daar vrolijk, voel me stukken beter, enz. dat klopt niet
Ik denk echt dat jullie eens goed met elkaar moeten praten, ik snap dat je je misschien wat onzeker voelt met je stiefmoeder erbij, is er niet iemand die kan bemiddelen in het gesprek?
Een tante of oma of iets dergelijks?
quote:familie heb ik geen contact mee, woont allemaal in noordholland. me afzonderen doe ik ook niet zo heel vaak, maar ik voel me totaal niet op mijn gemak onder, ik zit liever boven waar ik kan msnen met vrienden, enz. een gesprek hierover hebben we ook al gehadOp woensdag 26 juli 2006 23:23 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar je afzonderen helpt ook niet
Ik denk echt dat jullie eens goed met elkaar moeten praten, ik snap dat je je misschien wat onzeker voelt met je stiefmoeder erbij, is er niet iemand die kan bemiddelen in het gesprek?
Een tante of oma of iets dergelijks?
quote:Tja maar ik vraag me af of het hun ook duidelijk hoe diep dit probleem zit.Op woensdag 26 juli 2006 23:30 schreef Blackletter het volgende:
[..]
familie heb ik geen contact mee, woont allemaal in noordholland. me afzonderen doe ik ook niet zo heel vaak, maar ik voel me totaal niet op mijn gemak onder, ik zit liever boven waar ik kan msnen met vrienden, enz. een gesprek hierover hebben we ook al gehad
Ik denk dat jij gewoon af en toe iets alleen met je vader moet ondernemen, gewoon even lekker alle aandacht voor jou.
Ik denk dat als jullie band sterker word jouw irritatie's minder worden, dan heb je je eigen plaats in zijn huis en hart en hoef je je geen zorgen meer te maken over de plek van een ander kindje.
Ik hoop echt dat je even doorzet, je lijkt me een slim, gevoelig meisje, je kunt ook vechten voor jouw plekje zonder het gevoel te hebben een ander aan de kant te moeten zetten
Maar een goed gesprek lijkt me een eerste vereiste
Ik was ook heel erg bang voor een gesprek omdat mijn stiefmoeder heel onvolwassen en onredelijk kon reageren, en mijn vader altijd al snel meegaf met mijn stiefmoeder omdat er anders weer drama's van zouden komen. Op een gegeven moment kwam alles er toch uit en tot mijn verbazing reageerde zij hier best goed op. Kom een beetje voor jezelf op inplaats alleenmaar klagen over wat ze niet goed doen. Zolang jij niet duidelijk bent over wat jou dwars zit kunnen zij het niet veranderen. Ik denk dat het trouwens wél beter is om ook met je stiefmoeder erbij erover te praten.Waar ik wel mee zou zitten, als ik TS zou zijn, is het feit dat je stiefzusje zo voor de gek wordt gehouden. Dit zal inderdaad in de toekomst de nodige drama's opleveren. Het is voor jou vervelend, omdat je je in bepaalde situaties anders moet voordoen dan je bent (nl. niet haar biologische zus).
Wat ik je aanraad om te doen is het volgende:
- geef aan bij de vader en stiefmoeder dat je ergens mee zit en daar graag met hen over van gedachten wilt wisselen (een "gesprek" aangaan, of "willen praten" klinkt al zo zwaar)
- zorg voor een geschikt moment (als iedereen aanwezig is, tijd heeft, zusje naar bed, etc.)
- zorg dat je van te voren weet wat je wilt zeggen (maak desnoods vooraf een lijstje)
- verzeker je ervan dat je idd ook alles zegt/bespreekt wat je wil zeggen
- spreek van te voren af dat je elkaar niet in de rede valt
Als je in staat bent om rustig in alle redelijkheid uit te leggen wat je dwars zit, weet ik zeker dat je stiefmoeder en vader je zullen begrijpen.
Succes! En hou ons op de hoogte!
quote:iets alleen met mijn vader ondernemen is bijna niet mogelijk, hij is altijd aan het werken, en als hij niet werkt is hij bezig met mijn stiefmoeder/haar dochter. en als hij eens een weekend tijd heeft is mijn broertje er en is hij alleen maar met hem bezig.Op woensdag 26 juli 2006 23:37 schreef senesta het volgende:
[..]
Tja maar ik vraag me af of het hun ook duidelijk hoe diep dit probleem zit.
Ik denk dat jij gewoon af en toe iets alleen met je vader moet ondernemen, gewoon even lekker alle aandacht voor jou.
Ik denk dat als jullie band sterker word jouw irritatie's minder worden, dan heb je je eigen plaats in zijn huis en hart en hoef je je geen zorgen meer te maken over de plek van een ander kindje.
Ik hoop echt dat je even doorzet, je lijkt me een slim, gevoelig meisje, je kunt ook vechten voor jouw plekje zonder het gevoel te hebben een ander aan de kant te moeten zetten
Maar een goed gesprek lijkt me een eerste vereiste
ik heb hem al een paar keer gezegd dat ik vind dat hij me geen/weinig aandacht geeft en dat ik af en toe gewoon een knuffel van hem wil, maar zelfs dat helpt niet. ik weet hiet niet meer
quote:een gesprek is in dit "gezin" erg moeilijk, als mijn vader MIJ wat vraagt geeft mijn stiefmoeder er antwoord op. in eerder keren dat we hebben gepraat was dit ook telkens zo dat wanneer ik rustig iets probeerde uit te leggen dat dit niet ging omdat mijn stiefmoeder er doorheen ging, ook al hadden we afgesproken dat we elkaar lieten uitpraten enz. tijd voor een gesprek is er vaak ook niet, mijn vader is veel weg en ik wil er eerst alleen met mijn vader overpraten voordat ik uberhaupt erover wil praten met mijn stiefmoer erbij. als ze erbij is voel ik me enorm aangevallen, want dat doet ze me ook vaak.Op donderdag 27 juli 2006 01:00 schreef KEVINLANDVERWOESTER het volgende:
Als buitenstaander komt het mij allemaal wat overdreven over, maar goed, ik kan de volledige situatie uiteraard niet goed beoordelen. Ben ook zelf nogal rationeel en nuchter. Dat terzijde.
Waar ik wel mee zou zitten, als ik TS zou zijn, is het feit dat je stiefzusje zo voor de gek wordt gehouden. Dit zal inderdaad in de toekomst de nodige drama's opleveren. Het is voor jou vervelend, omdat je je in bepaalde situaties anders moet voordoen dan je bent (nl. niet haar biologische zus).
Wat ik je aanraad om te doen is het volgende:
- geef aan bij de vader en stiefmoeder dat je ergens mee zit en daar graag met hen over van gedachten wilt wisselen (een "gesprek" aangaan, of "willen praten" klinkt al zo zwaar)
- zorg voor een geschikt moment (als iedereen aanwezig is, tijd heeft, zusje naar bed, etc.)
- zorg dat je van te voren weet wat je wilt zeggen (maak desnoods vooraf een lijstje)
- verzeker je ervan dat je idd ook alles zegt/bespreekt wat je wil zeggen
- spreek van te voren af dat je elkaar niet in de rede valt
Als je in staat bent om rustig in alle redelijkheid uit te leggen wat je dwars zit, weet ik zeker dat je stiefmoeder en vader je zullen begrijpen.
Succes! En hou ons op de hoogte!
als mijn vader weg is doet ze heel vriendelijk enz, maar zodra mijn vader er is is ze vaak aanvallend naar mij toe enz. ze heeft mijn broertje er ook van beschuldigd dat hij haar en mijn vader uit elkaar wilde halen, terwijl dit echt niet het geval is.
er zullen nu dan wel reacties komen van ze is bang om hem kwijt te raken enz. maar mijn vader ziet het vaak zelf ook niet met haar zitten en hij is de grote geldpot voor haar. hem kwijt raken is ze toch zelf voor aan het zorgen. ik mag haar best, maar zodra mijn vader er is veranderd ze totaal.
Kijk je bent al 17, dus opzich kan je bijna het huis uit. Ga je al bijna studeren of ben je nog lang niet klaar met de middelbare school. Als je gaat studeren kan je de kans mooi aangrijpen om op kamers te gaan wonen.
quote:En jij bent een puber die dom is..
quote:ik ga volgende week gelukkig een week op vakantie naar spanje zonder oudersOp vrijdag 28 juli 2006 12:21 schreef Ticootje het volgende:
kan je niet bij iemand anders terecht?? Even lekker er tussen uit? Vakantie met vrienden, of logeren bij je moeder (of is het daar nog erger), of logeren bij opa en oma, of bij vrienden.
Kijk je bent al 17, dus opzich kan je bijna het huis uit. Ga je al bijna studeren of ben je nog lang niet klaar met de middelbare school. Als je gaat studeren kan je de kans mooi aangrijpen om op kamers te gaan wonen.
denk dat ik daar wel van op zal knappen. logeren bij me moeder is geen optie die heb ik al een jaar niet gezien en die wil ik ook niet zien. opa en oma zijn dood. logeren bij vrienden mag ik niet ik ga nu naar havo 5 en wat ik daarna ga doen weet ik nog niet. ik heb er alleen de financieen niet voor om op kamers te gaan, dus ik weet nog niet hoe ik dat moet aanpakken, ja werken, maar dat durf ik niet zo goed ( ja is kinderachtig weet ik) ik mocht toen ik bij me moeder woonde nooit werken, dus heb nog nooit echt gewerkt, vind dat dus eng
quote:Kun je niet gewoon een blokkie omlopen met je vader en het er over hebben met hem? als de band verder goed is moet dat wel lukken hoor, als je gewoon op een normale toon erover praat en zegt dat het je soms zeer doet als je dat hoort zal hij het heus niet erg vinden lijkt me.. als je maar niet aanvalt maar er gewoon over praat dan kan dat best! Pappa's vinden het denk ik wel lief dat hun 16 jarige dochter nog jaloers is op een klein stiefzusje... maak je er niet te druk om, en al helemaal geen ruzie! suc6Op vrijdag 16 juni 2006 22:18 schreef Blackletter het volgende:
dat heb ik hem ook al geprobeert uit te leggen met hints, maar meestal kunnen we niet echt praten, omdat zijn vriendin er dan ook altijd bij moet zijn bij die gesprekken, of ze krijgt het naderhand wel te horen, en dat vind ik niet fijn. sowieso ben ik niet zo'n prater met mijn vader/stiefmoeder
je moet gewoon lekker een dag met je pa op stap! en ga langs bij je moeder, krijg je later spijt van, been there done that
[ Bericht 5% gewijzigd door Xcept op 28-07-2006 13:39:51 ]
Veel plezier op vakantie en tip!!! stuur je moeder een kaartje vanaf je vakantieadres, gewoon dat je het leuk hebt en de groetjes, niet meer niet minder, misschien komt het wel goed tussen jullie, dat zal voor jou misschien iets minder zorgen zijn.
quote:Sorry, maar de TS is echt niet in staat om op zichzelf te wonen. Ze durft namelijk helemaal niks. Is niet lullig bedoelt, maar zo liggen de zaken wel. Het enige wat er voor deze meid mogelijk is, is een hele goede therapeute zoeken. Misschien zelfs intern zeg maar...Op vrijdag 28 juli 2006 12:21 schreef Ticootje het volgende:
kan je niet bij iemand anders terecht?? Even lekker er tussen uit? Vakantie met vrienden, of logeren bij je moeder (of is het daar nog erger), of logeren bij opa en oma, of bij vrienden.
Kijk je bent al 17, dus opzich kan je bijna het huis uit. Ga je al bijna studeren of ben je nog lang niet klaar met de middelbare school. Als je gaat studeren kan je de kans mooi aangrijpen om op kamers te gaan wonen.
quote:Okay, als praten echt niet werkt, zou je kunnen overwegen een brief te schrijven waarin je alles uitlegt. Voordeel is dat je rustig alle tijd kunt nemen om deze te schrijven.Op vrijdag 28 juli 2006 11:59 schreef Blackletter het volgende:
[..]
een gesprek is in dit "gezin" erg moeilijk, als mijn vader MIJ wat vraagt geeft mijn stiefmoeder er antwoord op. in eerder keren dat we hebben gepraat was dit ook telkens zo dat wanneer ik rustig iets probeerde uit te leggen dat dit niet ging
Succes.
quote:Intern waar?Op vrijdag 28 juli 2006 15:48 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar de TS is echt niet in staat om op zichzelf te wonen. Ze durft namelijk helemaal niks. Is niet lullig bedoelt, maar zo liggen de zaken wel. Het enige wat er voor deze meid mogelijk is, is een hele goede therapeute zoeken. Misschien zelfs intern zeg maar...
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
Misschien dat dit meisje wel wat hulp kan gebruiken maar ik vind dat je haar behoorlijk afbrand steeds.
Voor zover ik weet heb je een vader en moeder die je op de wereld zetten en je gereedschappen meegeven om op ten duur een zelfstandige volwassene te worden.
Ze heeft geen van deze twee mensen nu (vroeger weet ik niet) tot haar beschikking, ze moet het min of meer zelf doen.
Het is heel makkelijk oordelen vanachter je computertje.
Ik vind wel dat ze actie moet gaan ondernemen maar ik begrijp dat het erg lastig is.
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
Een brief schrijven vind ik echter niet een heel slecht idee
Angst is geen goede raadgever
quote:ik durf dat niet omdat ik het nog nooit heb gedaan, ik mocht nooit werken van mijn moeder. ze vond krantjes rondbrengen al ergOp vrijdag 28 juli 2006 14:26 schreef Ticootje het volgende:
werken durf je niet??? waarom niet, wat lijkt je leuk om te doen? ga gewoon solliciteren. Wanneer je 18 wordt kan je tevens een studiefinanciering aanvragen, of tegemoedkoming scholier. Wanneer je gaat studeren en je vraagt een uitwonende beurs aan krijg je per maand 220 euro, dat is natuurlijk niet echt voldoende om van te leven, daarom zal je toch echt een baantje moeten hebben. Verder kan je het bedrag van de overheid nog vergroten door bij te lenen dan komt er per maand zo'n 700 euro binnen, opzich zal je daarvan wel op kamers kunnen.
Veel plezier op vakantie en tip!!! stuur je moeder een kaartje vanaf je vakantieadres, gewoon dat je het leuk hebt en de groetjes, niet meer niet minder, misschien komt het wel goed tussen jullie, dat zal voor jou misschien iets minder zorgen zijn.
.ik heb geen enkel idee wat me leuk lijkt. ik ben geen persoon die ervan houd om veel met mensen te doen.
mijn moeder weet niet dat ik op vakantie ga
. dat krijgt ze ook pas te horen als ik weer terug ben, gewoon omdat ik haar niet wil tegenkomen op de opstapplaats van de bus, dat ligt namelijk in de stad naast de stad waar ze woont, haar kennende komt ze dan. ik zie het niet zo snel goed komen tussen ons, daarvoor is er voor mij teveel gebeurt, ze heeft me een keer in elkaar geslagen, al mijn spaargeld afgenomen, het geld wat ik nog had op een andere rekening heb ik aan haar moeten betalen om mijn spullen mee te mogen nemen toen ik ging verhuizen, ze controleerde de spullen die ik meenam tijdens mijn schooltijd enz. ze heeft verschillende belangrijke spullen voor mij van me afgenomen in de hoop dat ik naar haar toe kom om ze op te halen. ze verzint smoesjes om me naar haar huis toe te "lokken", de hond zou ziek zijn enz. terwijl hier allemaal niets van waar is. ik wil/kan haar gewoon echt voorlopig niet meer zien.quote:therapie heb ik sinds dat ik klein ben moeten volgen van me moeder, dat ben ik spuugzat. het heeft me nog nooit geholpen, ik voelde me er alleen maar meer klote doorOp vrijdag 28 juli 2006 15:48 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar de TS is echt niet in staat om op zichzelf te wonen. Ze durft namelijk helemaal niks. Is niet lullig bedoelt, maar zo liggen de zaken wel. Het enige wat er voor deze meid mogelijk is, is een hele goede therapeute zoeken. Misschien zelfs intern zeg maar...
quote:dat vind ik eigenlijk best wel een goed idee, ik zal er eens over nadenken om dat te doen. dat is makkelijker voor mij dan een gesprek. bedankt voor de tipOp vrijdag 28 juli 2006 17:01 schreef KEVINLANDVERWOESTER het volgende:
[..]
Okay, als praten echt niet werkt, zou je kunnen overwegen een brief te schrijven waarin je alles uitlegt. Voordeel is dat je rustig alle tijd kunt nemen om deze te schrijven.
Succes.
quote:vroeger had ik deze ook niet echt tot mijn "beschikking", ik moest mijn moeder altijd helpen in het huishouden enz. mijn vader moest altijd werken (onderandere daarom zijn ze ook uit elkaar omdat mijn vader zo goed als altijd weg was). mijn vader werd altijd afgezeken door mijn moeder, dat hij vreemd ging, dat hij verschrikkelijk was enz. toen ik mijn moeder helemaal zat was ben ik bij mijn vader gaan wonen, toen hielp mijn moeder de leugen in de wereld dat mijn vader mij misbruikteOp vrijdag 28 juli 2006 17:21 schreef senesta het volgende:
[..]
Intern waar?
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
Misschien dat dit meisje wel wat hulp kan gebruiken maar ik vind dat je haar behoorlijk afbrand steeds.
Voor zover ik weet heb je een vader en moeder die je op de wereld zetten en je gereedschappen meegeven om op ten duur een zelfstandige volwassene te worden.
Ze heeft geen van deze twee mensen nu (vroeger weet ik niet) tot haar beschikking, ze moet het min of meer zelf doen.
Het is heel makkelijk oordelen vanachter je computertje.
Ik vind wel dat ze actie moet gaan ondernemen maar ik begrijp dat het erg lastig is.
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
Een brief schrijven vind ik echter niet een heel slecht idee
, dat soort onzin. uiteindelijk heeft ze me zover gekregen om weer bij haar te gaan wonen, mijn vader was de hele dag weg, zat ik vaak alleen thuis werd ik ook niet gelukkig van. ook ging hij samenwonen met zijn vriendin in zeeland wat ik niet zag zitten. ze bood me dingen aan die ik graag wilde, een computer enz. ik was toen nog jonger dus nja daar ging ik op in (domme ik ). toen ik bij haar woonde kreeg ik vaak te horen dat ik lelijk was, dikke kont enz. sloeg ze me met een pollepel . uiteindelijk ben ik weer bij mijn vader gaan wonen, maar hier voel ik me nu dus ook niet gelukkig.ik moest gisteren op de dochter van mijn stiefmoeder letten en ze luisterde totaal niet, moest haar 25 keer vragen zich aan te kleden, haar eigen spullen op te ruimen enz. vanochtend flipte ze totaal omdat ik vroeg of ze even de voordeur open kon doen voor mijn vader, omdat ze er toch naast stond. begon ze te schelden enz. ik ben het echt zat allemaal
ik weet dat ik niet perfect ben ofzo, en dat ik ook dingen fout doe. ik weet dat ik niet heilig ben en dus ook best schuldig zal zijn aan dingen. de schuld op andere schuiven is niet mijn bedoeling .
met dit stukje:
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
wie bedoel je daar als moeder? mijn stiefmoeder of mijn echte moeder? met haar heb ik namelijk geen contact meer en ook geen behoefte aan.
quote:in de vakantie heb ik kunnen werken en dit heb ik ook soort van gedaan. heb een kratenenwijk genomen, puur omdat ik zo zonder veel mensen om me heen geld kon verdienen. heb het ook voornamelijk gedaan om het gezeur van mijn vader over werk niet meer aan te hoeven horen.Op vrijdag 28 juli 2006 17:30 schreef senesta het volgende:
En werken vind ik ook een prima idee trouwens.
Angst is geen goede raadgever
als school weer begint, is werken niet echt een goed idee, aangezien ik tot 3/4 uur les heb, dan op sommige dagen bijles en 's avonds werken is niet echt een optie, aangezien ik in het examenjaar zit en gewoon echt moet slagen. dan heb je zaterdag nog, maar dan heb ik sporten, wat ik niet op wil geven want ik wil ook iets buitenschool kunnen doen, dat mag ik ook niet opgeven, aangezien ik een sport verplicht ben om te doen.
angst is idd geen goede raadgever, dat weet ik. maar mijn hele leven heb ik eigenlijk al angst. angst om te werken, angst om mijn vrienden kwijt te raken, waar ik er ook maar een paar van heb maar dat zijn wel goede vrienden die me erg dierbaar zijn
, vroeger vond ik het zelfs eng om een brood te gaan halen in de supermarkt. ik heb een soort van angst voor mensen, omdat ik bang ben dat ze me pijn doen, dit is dus erg vervelend omdat je in je hele leven mensen tegen komt, maar aan die angst werk ik wel.quote:Je vindt mij kort door de bocht? Dit meidje is bezig haar problemen af te schuiven op een meisje van 6. De hulp die je normaler wijs bij je ouders krijgt, is er voor haar niet. Ze durft niet te praten, ze durft niet te werken. En omdat ze die dingen niet durft, doet ze ze ook niet. Hoe wil je dan in godsnaam ooit nog een normaal leven opbouwen. En dan vind je mij kort door de bocht...Op vrijdag 28 juli 2006 17:21 schreef senesta het volgende:
[..]
Intern waar?
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
quote:Ja inderdaad, en weet je waarom?Op zaterdag 29 juli 2006 19:07 schreef mirannie het volgende:
[..]
Je vindt mij kort door de bocht? Dit meidje is bezig haar problemen af te schuiven op een meisje van 6. De hulp die je normaler wijs bij je ouders krijgt, is er voor haar niet. Ze durft niet te praten, ze durft niet te werken. En omdat ze die dingen niet durft, doet ze ze ook niet. Hoe wil je dan in godsnaam ooit nog een normaal leven opbouwen. En dan vind je mij kort door de bocht...
Omdat mensen zoals jij alles behalve opbouwend zijn.
Je kunt de dingen ook normaal zeggen of op een positieve manier, het enige wat jij doet is een meisje van 17 de grond in praten.
Ik heb nergens beweerd dat ze geen hulp nodig heeft maar ik voel niet de behoefte om mensen af te kammen.
Ik hoop dat ze hulp zoekt en ik hoop dat er mensen zijn die haar een beetje warmte en steun geven zodat ze vanuit zo'n omgeving de dingen die ze eng vind aan kan gaan.
Een interne plaatsing.. hoe had je dat in vredesnaam in gedachten?
In nederland zijn er dermate lange wachtlijsten voor jeugd hulpinstellingen dat er kinderen die in crisis komen in jeugdgevangenissen worden geplaatst, heb je enig idee hoe het er daar aan toe gaat?
Bovendien heb ik absoluut niet het idee dat het hier nodig is, het enige wat ze nodig heeft is een vader die haar steunt en van haar houdt.
Nogmaals TS, ik zou inderdaad gewoon een brief schrijven aan je vader en stiefmoeder, dat er daarna een gesprek van komt lijkt me logisch maar dan weet je in ieder geval zeker dat je al je punten aan kunt halen
Succes
quote:Ik bedoel je eigen moeder, zij heeft je op de wereld gezet, was haar keuze en daar zitten verantwoordelijkheden aan vast.Op zaterdag 29 juli 2006 18:17 schreef Blackletter het volgende:
[..]
vroeger had ik deze ook niet echt tot mijn "beschikking", ik moest mijn moeder altijd helpen in het huishouden enz. mijn vader moest altijd werken (onderandere daarom zijn ze ook uit elkaar omdat mijn vader zo goed als altijd weg was). mijn vader werd altijd afgezeken door mijn moeder, dat hij vreemd ging, dat hij verschrikkelijk was enz. toen ik mijn moeder helemaal zat was ben ik bij mijn vader gaan wonen, toen hielp mijn moeder de leugen in de wereld dat mijn vader mij misbruikte
ik moest gisteren op de dochter van mijn stiefmoeder letten en ze luisterde totaal niet, moest haar 25 keer vragen zich aan te kleden, haar eigen spullen op te ruimen enz. vanochtend flipte ze totaal omdat ik vroeg of ze even de voordeur open kon doen voor mijn vader, omdat ze er toch naast stond. begon ze te schelden enz. ik ben het echt zat allemaal
ik weet dat ik niet perfect ben ofzo, en dat ik ook dingen fout doe. ik weet dat ik niet heilig ben en dus ook best schuldig zal zijn aan dingen. de schuld op andere schuiven is niet mijn bedoeling .
met dit stukje:
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
wie bedoel je daar als moeder? mijn stiefmoeder of mijn echte moeder? met haar heb ik namelijk geen contact meer en ook geen behoefte aan.
Die laat ze duidelijk liggen.
Zij had er voor moeten zorgen dat je veilig en geborgen opgroeide, en toe zij faalde had je vader er moeten wezen, dat ze dat allebei laten liggen is ronduit schandalig
Dat je geen contact meer met haar hebt en ook niet wil neemt niet weg dat zij haar taak heeft laten liggen.
Je stiefmoeder is in die mate verantwoordelijk dat ze met je vader samen is en dat jij daar nu bij hoort.
Dat ze voorgesteld heeft dat je bij hun kwam wonen pleit in mijn ogen wel voor haar, ze heeft zich in ieder geval verdiept in jouw ellende bij je moeder.
Misschien voelt ze zich aangevallen door jouw kritiek op haar dochter, iets dat ik me ook wel voor kan stellen omdat het meisje nog zo jong is, en ook echt geen schuld heeft.
Dat ze niet lief voor je is is misschien ook omdat ze jouw gevoel aanvoelt?
Je zou in gesprekken misschien beter kunnen vertellen hoe jij je voelt in plaats van wat een ander doet.
Bijvoorbeeld: "Als ik * stiefzusje * zo close zie zijn met mijn vader voel ik me een buitenstaander en voel ik me alleen" ,dan geef je niet je zusje de schuld en maak je toch duidelijk hoe jij je voelt.
Hmm ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
quote:Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?Op zaterdag 29 juli 2006 18:05 schreef Blackletter het volgende:
[..]
therapie heb ik sinds dat ik klein ben moeten volgen van me moeder, dat ben ik spuugzat. het heeft me nog nooit geholpen, ik voelde me er alleen maar meer klote door
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
quote:nja zich in de elende van mijn moeder verdiept, ze wist niet wat daar allemaal was, todat ik had verteld dat ik zwaar depressief was al voor langere tijd, enz. dus nja. ik had zelf in tranen tijdens een pauze op school mijn vader gebelt om te vragen of ik bij hem mocht komen wonen.Op zaterdag 29 juli 2006 19:45 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik bedoel je eigen moeder, zij heeft je op de wereld gezet, was haar keuze en daar zitten verantwoordelijkheden aan vast.
Die laat ze duidelijk liggen.
Zij had er voor moeten zorgen dat je veilig en geborgen opgroeide, en toe zij faalde had je vader er moeten wezen, dat ze dat allebei laten liggen is ronduit schandalig
Dat je geen contact meer met haar hebt en ook niet wil neemt niet weg dat zij haar taak heeft laten liggen.
Je stiefmoeder is in die mate verantwoordelijk dat ze met je vader samen is en dat jij daar nu bij hoort.
Dat ze voorgesteld heeft dat je bij hun kwam wonen pleit in mijn ogen wel voor haar, ze heeft zich in ieder geval verdiept in jouw ellende bij je moeder.
Misschien voelt ze zich aangevallen door jouw kritiek op haar dochter, iets dat ik me ook wel voor kan stellen omdat het meisje nog zo jong is, en ook echt geen schuld heeft.
Dat ze niet lief voor je is is misschien ook omdat ze jouw gevoel aanvoelt?
Je zou in gesprekken misschien beter kunnen vertellen hoe jij je voelt in plaats van wat een ander doet.
Bijvoorbeeld: "Als ik * stiefzusje * zo close zie zijn met mijn vader voel ik me een buitenstaander en voel ik me alleen" ,dan geef je niet je zusje de schuld en maak je toch duidelijk hoe jij je voelt.
Hmm ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
ik probeer haar dochter al zoveel mogelijk te negeren, wat echt niet makkelijk is.
hoezo zou ze mijn gevoel kunnen aanvoelen dan? mensen hebben meestal niet zo snel door hoe ik me voel, me moeder wist het niet eens terwijl zij is gespecialisteerd in therapieen die te maken hebben met uitstraling, gevoelens enz.
over gevoelens praten kan ik ook moeilijk met mijn vader/stiefmoeder. ik kan met iedereen praten over dingen, zelfs al ken ik ze net 1 minuut, maar met mijn eigen vader kan ik dat niet, ik snap dat niet
quote:nja therapie spreekt me helemaal eigenlijk niet aan, gewoon omdat ik het al heb moeten doen bijna mijn hele leven. ik heb ook helemaal geen vertrouwen bij zo'n persoon. ik heb een keer moeten praten met een psycholoog van mijn moeder (toen ik haar in een domme bui had gezegd dat ik dus zwaar depri was, nu gelukkig minder), maar alles wat ik die man vertelde wist mijn moeder binnen een dag, en ik vetelde echt niemand anders erover. ik weet dat ze beroepsgeheim enz hebben, maar het klopte gewoon totaal nietOp zaterdag 29 juli 2006 19:47 schreef senesta het volgende:
[..]
Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
quote:ik wil je trouwens bedanken dat je me probeert te helpen, dankjeOp zaterdag 29 juli 2006 19:47 schreef senesta het volgende:
[..]
Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
quote:Nou ja ik kan me voorstellen dat je je gevoelens en ergenissen misschien niet altijd binnen kan houden en sommige mensen zijn gevoeliger voor de stemming van andere mensen dan anderen.Op zaterdag 29 juli 2006 20:07 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja zich in de elende van mijn moeder verdiept, ze wist niet wat daar allemaal was, todat ik had verteld dat ik zwaar depressief was al voor langere tijd, enz. dus nja. ik had zelf in tranen tijdens een pauze op school mijn vader gebelt om te vragen of ik bij hem mocht komen wonen.
ik probeer haar dochter al zoveel mogelijk te negeren, wat echt niet makkelijk is.
hoezo zou ze mijn gevoel kunnen aanvoelen dan? mensen hebben meestal niet zo snel door hoe ik me voel, me moeder wist het niet eens terwijl zij is gespecialisteerd in therapieen die te maken hebben met uitstraling, gevoelens enz.
over gevoelens praten kan ik ook moeilijk met mijn vader/stiefmoeder. ik kan met iedereen praten over dingen, zelfs al ken ik ze net 1 minuut, maar met mijn eigen vader kan ik dat niet, ik snap dat niet
En weet je, het is voor het meisje ook vreemd als een ander haar domein binnen komt en rechten opeist.
Er zijn gesprekken en irritaties geweest, de situatie is in huis ook anders nu jij er bent, haar wereld is ook veranderd.
Toen mijn moeder haar man leerde kennen, kwamen er ook twee kinderen mee in die relatie, ik was toen zeven en ik kan je vertellen dat ik ze het leven zuur heb gemaakt ik was verschrikkelijk jaloers, ik was altijd alleen geweest met mijn moeder en die kinder eisten ook haar aandacht op, ik heb het daar erg moeilijk mee gehad maar nu zijn ze voor mij net zo mijn broertje en zusje als wanneer er bloedbanden waren geweest.
Misschien dat je je ook eens in haar kunt proberen te verplaatsen.
Dat je het moeilijk vind om met je vader te praten komt misschien omdat je hem blijkbaar moeilijk kunt peilen, daar word je onzeker van, zeker omdat je ook je moeder niet hebt om op terug te vallen.
quote:Nee dat is inderdaad heel erg slordig, mag ook niet!Op zaterdag 29 juli 2006 20:11 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja therapie spreekt me helemaal eigenlijk niet aan, gewoon omdat ik het al heb moeten doen bijna mijn hele leven. ik heb ook helemaal geen vertrouwen bij zo'n persoon. ik heb een keer moeten praten met een psycholoog van mijn moeder (toen ik haar in een domme bui had gezegd dat ik dus zwaar depri was, nu gelukkig minder), maar alles wat ik die man vertelde wist mijn moeder binnen een dag, en ik vetelde echt niemand anders erover. ik weet dat ze beroepsgeheim enz hebben, maar het klopte gewoon totaal niet
Jeetje dat is ook inderdaad niet lekker voor je vertrouwen, hoe kwam je daar achter?
quote:Graag gedaan hoor, ik denk dat ik wel een beetje weet hoe je je voeltOp zaterdag 29 juli 2006 20:11 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil je trouwens bedanken dat je me probeert te helpen, dankje
quote:Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.Op zaterdag 29 juli 2006 19:35 schreef senesta het volgende:
[..]
Een interne plaatsing.. hoe had je dat in vredesnaam in gedachten?
In nederland zijn er dermate lange wachtlijsten voor jeugd hulpinstellingen dat er kinderen die in crisis komen in jeugdgevangenissen worden geplaatst, heb je enig idee hoe het er daar aan toe gaat?
Bovendien heb ik absoluut niet het idee dat het hier nodig is, het enige wat ze nodig heeft is een vader die haar steunt en van haar houdt.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb
.quote:nja mijn moeder had een vriendin waar ze veel mee praatte, en ze praat nogal hard dus ik kon ze op mijn slaapkamer gewoon horen praten over mij. die vriendin had ook een zoon (soort vriend van mij) waar ze (die vriendin) veel mee praatte en via hem kwam ik ook achter dingen.Op zaterdag 29 juli 2006 20:17 schreef senesta het volgende:
[..]
Nee dat is inderdaad heel erg slordig, mag ook niet!
Jeetje dat is ook inderdaad niet lekker voor je vertrouwen, hoe kwam je daar achter?
quote:Mijn nichtje heeft negen maanden in het poortje gezeten omdat er nergens een plaats voor haar was, dus vertel me alsjeblieft niets.Op zaterdag 29 juli 2006 20:21 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb
Maar dit word een nutteloze discussie en heeft ook geen waarde in dit topic.
Verder heb ik het niet zozeer over wat je voorstelt als wel over de toon waarop.
[ Bericht 4% gewijzigd door senesta op 29-07-2006 20:30:45 ]
quote:ik ga dus gewoon niet in interne therapie, therapie werkt niet voor mij.Op zaterdag 29 juli 2006 20:21 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb
quote:Jeetje, maar goed het hoeft niet altijd zo te gaan hoor.Op zaterdag 29 juli 2006 20:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja mijn moeder had een vriendin waar ze veel mee praatte, en ze praat nogal hard dus ik kon ze op mijn slaapkamer gewoon horen praten over mij. die vriendin had ook een zoon (soort vriend van mij) waar ze (die vriendin) veel mee praatte en via hem kwam ik ook achter dingen.
Wel vervelend als je vertrouwen steeds zo beschaamd word
quote:nja ik vind niet dat ik het leven van haar zuur maakOp zaterdag 29 juli 2006 20:16 schreef senesta het volgende:
[..]
Nou ja ik kan me voorstellen dat je je gevoelens en ergenissen misschien niet altijd binnen kan houden en sommige mensen zijn gevoeliger voor de stemming van andere mensen dan anderen.
En weet je, het is voor het meisje ook vreemd als een ander haar domein binnen komt en rechten opeist.
Er zijn gesprekken en irritaties geweest, de situatie is in huis ook anders nu jij er bent, haar wereld is ook veranderd.
Toen mijn moeder haar man leerde kennen, kwamen er ook twee kinderen mee in die relatie, ik was toen zeven en ik kan je vertellen dat ik ze het leven zuur heb gemaakt ik was verschrikkelijk jaloers, ik was altijd alleen geweest met mijn moeder en die kinder eisten ook haar aandacht op, ik heb het daar erg moeilijk mee gehad maar nu zijn ze voor mij net zo mijn broertje en zusje als wanneer er bloedbanden waren geweest.
Misschien dat je je ook eens in haar kunt proberen te verplaatsen.
Dat je het moeilijk vind om met je vader te praten komt misschien omdat je hem blijkbaar moeilijk kunt peilen, daar word je onzeker van, zeker omdat je ook je moeder niet hebt om op terug te vallen.
. ik moet me soms wel inhouden om haar geen knal te verkopen (wat ik dus nog nooit heb gedaan, wat soms wel erg moeilijk is 
, maar anders heb ik nog meer zeik dus ik doe het maar niet). ik probeer haal al zo veel mogelijk te negeren omdat ze de godganse dag om aandacht schreeuwt bij mijn vader/stiefmoeder. quote:nee dat weet ikOp zaterdag 29 juli 2006 20:26 schreef senesta het volgende:
[..]
Jeetje, maar goed het hoeft niet altijd zo te gaan hoor.
Wel vervelend als je vertrouwen steeds zo beschaamd word
maar ik heb niet meer zo'n behoefte aan psychologen en therapieen. zoiets werkt dus echt niet voor mij, dat heb ik al meerdere keren geprobeert, daar werd ik alleen maar verdrietiger enz vanquote:Misschien dat je door je verdriet heen moet om met een schone lei te beginnen?Op zaterdag 29 juli 2006 20:30 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee dat weet ik
Wegstoppen werkt nu misschien soms maar dat gaat je opbreken hoor.
quote:ik lig vaak al 's nachts te huilen dus het breekt me al aardig opOp zaterdag 29 juli 2006 20:31 schreef senesta het volgende:
[..]
Misschien dat je door je verdriet heen moet om met een schone lei te beginnen?
Wegstoppen werkt nu misschien soms maar dat gaat je opbreken hoor.
. beginnen met een schone lei heb ik al vaker geprobeert, telkens mislukt, maar ik blijf het proberen. ik hoop dat als ik op mezelf woon alles een stuk makkelijker zal gaan enz.quote:Nee maar dat bedoelde ik niet, ik bedoelde dat het toendertijd mijn manier was om mijn onzekerheid in een nieuwe situatie en mijn gevoel van bedreiging van mijn plekje te uiten naar die kinderen toe.Op zaterdag 29 juli 2006 20:29 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja ik vind niet dat ik het leven van haar zuur maak
Het is misschien niet jouw manier van doen, had me ook een beetje gek geleken met 17 jaar, maar het kan wel heel goed de manier van jouw zusje zijn.
quote:Jij kan dit nutteloos vinden voor dit topic, maar op elk idee van iedereen reageert ze met: kan niet, wil niet of durf niet. Op dit meisje dring je gewoon niet door. Maar maakt niet uit, blijf jij maar lekker op haar inpraten, ik hou ermee op, vandaar mijn hardere aanpak.Op zaterdag 29 juli 2006 20:24 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar dit word een nutteloze discussie en heeft ook geen waarde in dit topic.
Verder heb ik het niet zozeer over wat je voorstelt als wel over de toon waarop.
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
quote:Kijk, jij ziet het ook!Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
quote:Absoluut heb eerder ookal aangegeven dat TS werkelijk waar niets doet met alle adviezen (op pagina 2 al geloof ik
).en mam, mamma, en moeders...
heel ingewikkeld....
quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Is een assertiviteitscursus niets voor TS... zodat je leert beter voor jezelf op te komen?!?
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
Kom toch eens voor jezelf op!! Zolang je alleen maar tegen andere mensen loopt te 'klagen' maar verder niets onderneemt, dan zal er nooit wat veranderen.
Het lijkt erop dat je door alle toestanden met je echte moeder totaal geen zelfvertrouwen meer hebt en het gevoel hebt dat je niets waard bent! Alle andere problemen die je opnoemt (stiefzusje die pappa zegt tegen jouw pa) komen hieruit voort. Misschien ben je bang dat zij je pa in zal pikken en dat jij je pa daardoor verliest??
Probeer toch wat zelfvertrouwen te kweken. Loop gewoon een supermarkt binnen en vraag om werk, of een andere winkel of wat je dan ook leuk lijkt. Hoe moeilijk het in het begin ook is, ik denk dat je er uiteindelijk alleen maar beter van wordt. Hiermee kweek je ook zelfvertrouwen, waardoor je ook op andere gebieden sneller je mond open durft te trekken.
Het feit dat je hier je problemen post, zegt mij dat je een steuntje in je rug zoekt om deze stappen te zetten!! Geloof dat je van genoeg mensen hier die steun ook gekregen hebt door middel van goed bedoeld advies. Accepteer dit dan ook en kets daarna niet alles af met "wil niet", "kan niet" of "durf niet". Niemand zegt dat het makkelijk zal zijn maar is wel iets wat moet gebeuren om 'verder' te kunnen. Anders zal dit altijd zo door blijven gaan.
Het op kamers gaan wonen, als dat mogelijk zou zijn, is ook geen oplossing, want dan ga je je pa waarschijnlijk nog minder zien en dat is juist iets wat je dwars zit. Je moet niet weglopen voor je problemen, dat lost niets op.
Trouwens, je stiefmoeder heeft helemaal niets over jou te vertellen. Als jij met je pa alleen wilt praten, dan praat je alleen met je vader. Dat heeft zij maar te accepteren. Dat je vader daarna haar er ook over verteld is dan helaas niet anders (ook enigszins logisch, want het is toch zijn vriendin).
Het klinkt misschien hard, maar uiteindelijk leef je maar voor 1 iemand, namelijk jezelf. Onthoudt dat goed!
PS1 Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
PS2 Jij hebt alle rechten om je gelukkig te voelen. Dit gevoel krijg je alleen niet altijd voor niets, daar moet je soms wat voor doen, bijvoorbeeld af en toe voor jezelf opkomen. Dit is niet erg. Dat is juist een goed punt
[ Bericht 12% gewijzigd door klappie op 29-07-2006 21:55:23 ]
quote:Ik vind dat je het anders prima hebt verwoord en absoluut niet hard overkomt!Op zaterdag 29 juli 2006 21:49 schreef klappie het volgende:
[..]
PS Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
quote:wat houd dat in dan?Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Is een assertiviteitscursus niets voor TS... zodat je leert beter voor jezelf op te komen?!?
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
quote:Op zo'n cursus leer je o.a.
* je gevoelens te uiten, zonder anderen nodeloos te kwetsen
* zelf richting aan je leven te geven
* zelfvertrouwen te vergroten
* duidelijk zijn in contact met jezelf en de ander
* met kritiek en agressie om te gaan
* niet over je heen te laten lopen
* nee te zeggen zonder je schuldig te voelen
* conflicten op te lossen
* hyperventilatie en angsten te hanteren
quote:ik heb ook weinig tot geen zelfvertrouwen en het gevoel dat ik bijna niets waard ben.Op zaterdag 29 juli 2006 21:49 schreef klappie het volgende:
[..]
Kom toch eens voor jezelf op!! Zolang je alleen maar tegen andere mensen loopt te 'klagen' maar verder niets onderneemt, dan zal er nooit wat veranderen.
Het lijkt erop dat je door alle toestanden met je echte moeder totaal geen zelfvertrouwen meer hebt en het gevoel hebt dat je niets waard bent! Alle andere problemen die je opnoemt (stiefzusje die pappa zegt tegen jouw pa) komen hieruit voort. Misschien ben je bang dat zij je pa in zal pikken en dat jij je pa daardoor verliest??
Probeer toch wat zelfvertrouwen te kweken. Loop gewoon een supermarkt binnen en vraag om werk, of een andere winkel of wat je dan ook leuk lijkt. Hoe moeilijk het in het begin ook is, ik denk dat je er uiteindelijk alleen maar beter van wordt. Hiermee kweek je ook zelfvertrouwen, waardoor je ook op andere gebieden sneller je mond open durft te trekken.
Het feit dat je hier je problemen post, zegt mij dat je een steuntje in je rug zoekt om deze stappen te zetten!! Geloof dat je van genoeg mensen hier die steun ook gekregen hebt door middel van goed bedoeld advies. Accepteer dit dan ook en kets daarna niet alles af met "wil niet", "kan niet" of "durf niet". Niemand zegt dat het makkelijk zal zijn maar is wel iets wat moet gebeuren om 'verder' te kunnen. Anders zal dit altijd zo door blijven gaan.
Het op kamers gaan wonen, als dat mogelijk zou zijn, is ook geen oplossing, want dan ga je je pa waarschijnlijk nog minder zien en dat is juist iets wat je dwars zit. Je moet niet weglopen voor je problemen, dat lost niets op.
Trouwens, je stiefmoeder heeft helemaal niets over jou te vertellen. Als jij met je pa alleen wilt praten, dan praat je alleen met je vader. Dat heeft zij maar te accepteren. Dat je vader daarna haar er ook over verteld is dan helaas niet anders (ook enigszins logisch, want het is toch zijn vriendin).
Het klinkt misschien hard, maar uiteindelijk leef je maar voor 1 iemand, namelijk jezelf. Onthoudt dat goed!
PS1 Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
PS2 Jij hebt alle rechten om je gelukkig te voelen. Dit gevoel krijg je alleen niet altijd voor niets, daar moet je soms wat voor doen, bijvoorbeeld af en toe voor jezelf opkomen. Dit is niet erg. Dat is juist een goed punt
ik geloof niet dat die kleine mijn vader kan "inpikken" maar ik word wel hardstikke gestoord van d'r.
werken zou ik best wel willen, maar heb geen idee wat ik leuk vind en ben bang dat ik wat fout doe, ook heb ik als school weer begint weinig tijd omdat mijn vader heel erg achter mijn kont aanzit dat ik hard moet werken voor school, wat ik al doe.
dat mijn stiefmoeder niets over mij te vertellen heeft vind ik ook, maar zij ziet dit anders geloof ik. zowieso is ze altijd thuis als mijn vader thuis is, en ze zegt me ook wat ik moet doen enz. ik word daar helemaal ziek van.
quote:Iedereen maakt fouten, is helemaal niet erg. Betekend alleen maar dat je menselijk bentwerken zou ik best wel willen, maar heb geen idee wat ik leuk vind en ben bang dat ik wat fout doe, ook heb ik als school weer begint weinig tijd omdat mijn vader heel erg achter mijn kont aanzit dat ik hard moet werken voor school, wat ik al doe.
Ik doe zo vaak wat fout op mijn werk 
Verzin wat je wilt doen. Kranten/Folders lopen, supermarkt, etc maakt niet uit wat en ga er achter aan. Vind je het toch niet leuk, dan kan je altijd weer wat anders gaan doen. Zo kom je op een andere manier in aanraking met andere mensen en zal je zien dat je tot heel wat in staat bent. Dat jou echte moeder je verteld heeft dat je niets kan/niets goed doet is pure onzin. Dit is DE manier om haar te laten zien dat zij ongelijk heeft!! (Je hoeft hier niet letterlijk contact voor met je echte moeder op te nemen. Zolang JI het zelf maar weet, daar gaat het om. Het zal je zeker een goed gevoel geven
)quote:Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorgdat mijn stiefmoeder niets over mij te vertellen heeft vind ik ook, maar zij ziet dit anders geloof ik.
Denk toch eens aan jezelf!!!Edit:
quote:Tot op zekere hoogte kan ze jou natuurlijk wel opdrachten geven, bijvoorbeeld een beetje mee helpen in het huishouden. Dat zal je moeten accepteren. Iedereen zal een beetje mee moeten werken in het huishouden, of het nu om ouders of om stiefouders gaat...ze zegt me ook wat ik moet doen enz. ik word daar helemaal ziek van.
[ Bericht 6% gewijzigd door klappie op 29-07-2006 23:14:58 ]
quote:Weet je wat het is...we kunnen dit wel 20duizend keer vertellen aan haar, maar het haalt volgens mij echt niets uit.Op zaterdag 29 juli 2006 23:08 schreef klappie het volgende:
[..]
Iedereen maakt fouten, is helemaal niet erg. Betekend alleen maar dat je menselijk bent
Verzin wat je wilt doen. Kranten/Folders lopen, supermarkt, etc maakt niet uit wat en ga er achter aan. Vind je het toch niet leuk, dan kan je altijd weer wat anders gaan doen. Zo kom je op een andere manier in aanraking met andere mensen en zal je zien dat je tot heel wat in staat bent. Dat jou echte moeder je verteld heeft dat je niets kan/niets goed doet is pure onzin. Dit is DE manier om haar te laten zien dat zij ongelijk heeft!! (Je hoeft hier niet letterlijk contact voor met je echte moeder op te nemen. Zolang JI het zelf maar weet, daar gaat het om. Het zal je zeker een goed gevoel geven
[..]
Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorg
Ze heeft echt zo ontzettend veel adviezen gekregen en er is haar verteld dat ze bepaalde dingen ook eens van een andere kant kan bekijken met uitleg en al, maar ze doet er echt helemaal niets mee.
quote:Als je dit nou in combinatie doet met een brief dan heb je gelijk je eigen gedachtes op orde.. dit zorgt er dan weer gelijk voor dat het geen (of iig niet zo snel) geschreeuw word.Op zaterdag 29 juli 2006 23:08 schreef klappie het volgende:
Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorg
Als je je situatie wilt veranderen dan moet je het toch zelf doen.. je weet niet eerder wat er gebeurt nadat je een bepaalde stap hebt gezet. Dit geldt zowel voor een gesprek met je vader als met werk zoeken.
quote:Daar woont ze bij, samen met haar stiefmoeder en haar dochtertje.Op zondag 30 juli 2006 04:31 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Waar is de ´echte´ vader?
quote:dat weet ik niet precies, volgens mij zit hij in luxemburg, maar dat weet ik niet dat word mij niet verteldOp zondag 30 juli 2006 04:31 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Waar is de ´echte´ vader?
), daar heb ik hem nogmaals gevraagd wat hij er nou van vind dat die kleine hem papa noemt, hij zit er enorm mee en heeft helemaal geen zin meer in de opvoedende fase, daar is hij na mijn broertje en mij over heen (zijn woorden). ik heb toen ook gezegd dat ik het helemaal niet leuk vond dat ze papa tegen hem zei, maar daar is geen reactie op gegeven, hij keek me alleen maar aan. mss heeft hij het er vanavond over met mijn stiefmoeder, mss wel helemaal niet. dus ik laat het maar gewoon even gaan nu, ik heb het in ieder geval gezegd. als er geen reatie op komt (hij heeft me wel gehoord dat weet ik zeker) zal ik het nog een keer tegen hem zeggen.
En wat betreft je stiefzusje: bedenk je maar dat, hoe vervelend ze ook is, ze eigenlijk heel zielig is. Over een paar jaar is het veel makkelijker om met haar om te gaan omdat jullie beiden ouder worden. Tegen de tijd dat ze echt lastig word (puberteit dus) woon jij lekker op jezelf en hoef je nergens meer rekening mee te houden.
quote:vond het ook wel moeilijk om te vertellen, maar ben blij dat ik het wel heb gedaan. hopelijk volgt een reactie wel nog, zo niet dan probeer ik het nog eens.Op zondag 30 juli 2006 19:49 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Heel goed dat je hierover met je vader gepraat hebt! Toppie, zelfs al kwam er weinig reactie, toch weet hij nu dondersgoed hoe jij erover denkt. Dat betekent dat hij er rekening mee kan houden (of niet), misschien was dit wel de aanzet tot meer gesprekken hierover. Het is in ieder geval goed om te weten hoe hij erover denkt, dat schept wel een band.
En wat betreft je stiefzusje: bedenk je maar dat, hoe vervelend ze ook is, ze eigenlijk heel zielig is. Over een paar jaar is het veel makkelijker om met haar om te gaan omdat jullie beiden ouder worden. Tegen de tijd dat ze echt lastig word (puberteit dus) woon jij lekker op jezelf en hoef je nergens meer rekening mee te houden.
het rare met mijn "stiefzusje" is dat ze wel weet dat haar oma niet mijn oma is, omdat ik vanmiddag wat zei over dat ze morgen naar oma toe ging en daar kreeg ik helemaal een tirade over dat het HAAR oma was en absoluut niet de mijne
, raar kind . heb maar niet gezegd dat het MIJN vader is en niet de hare zo lullig ben ik dan niet.quote:ja denk ik ook. ik ga haar ook niet vertellen dat mijn vader niet haar vader is. maar vond t wel raar dat ze dat dan wel weetOp zondag 30 juli 2006 20:22 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Aah joh, zo'n meisje van 6 weet niet beter. Het is inderdaad raar om te horen maar ik denk dat, zelfs al had je gezegt dat jouw vader niet haar vader is, dan nog had ze het niet begrepen. Dat soort dingen komen pas hard aan als een kind zo'n 9 jaar of ouder is.
quote:Klasse dat je dat gedaan hebt!!Op zondag 30 juli 2006 19:38 schreef Blackletter het volgende:
ik ben vanmiddag gaan bowlen met mijn vader, (ik zit op bowlen als sport dus vind dat leuk om te doen
mss heeft hij het er vanavond over met mijn stiefmoeder, mss wel helemaal niet. dus ik laat het maar gewoon even gaan nu, ik heb het in ieder geval gezegd. als er geen reatie op komt (hij heeft me wel gehoord dat weet ik zeker) zal ik het nog een keer tegen hem zeggen.
Enige wat mij opvalt is alleen dat je het alleen hebt over dat je stiefzusje je vader "pappa" noemt. Is je vader op de hoogte van de situatie waaronder je bij je moeder verbleef?? Weet hij dat je (hierdoor) bijna geen zelfvertrouwen hebt?
Als je aangeeft aan hem dat je hier problemen mee hebt, kan hij je hier ook bij steunen, want dit is (denk ik) toch de kern van het probleem, niet het stiefzusje.
Om hulp vragen is nie erg.. Zo af en toe heeft iedereen wat hulp nodig!
quote:mijn vader weet van de situatie bij mijn moeder, en hij weet dat ik bijna geen zelfvertrouwen hebt. daarom "dwingt" hij me vaak om dingen te doen, zoals een baantje zoeken enz. gewoon net zolang doorzeuren zodat ik het wel deed, en me daardoor hardstikke rot voelde enz. dus hij weet het allemaalOp zondag 30 juli 2006 21:40 schreef klappie het volgende:
[..]
Klasse dat je dat gedaan hebt!!
Enige wat mij opvalt is alleen dat je het alleen hebt over dat je stiefzusje je vader "pappa" noemt. Is je vader op de hoogte van de situatie waaronder je bij je moeder verbleef?? Weet hij dat je (hierdoor) bijna geen zelfvertrouwen hebt?
Als je aangeeft aan hem dat je hier problemen mee hebt, kan hij je hier ook bij steunen, want dit is (denk ik) toch de kern van het probleem, niet het stiefzusje.
Om hulp vragen is nie erg.. Zo af en toe heeft iedereen wat hulp nodig!
gek mens. alleen omdat mijn vader mijn moeders naam zei omdat hij iets met mijn moeder moest regelen zodat mijn broertje dan mee mag naar spanje. sommige stiefmoeders
maar ach ik hoor ook liever de naam mijn man zn ex-vrouw niet graag in huis...maar ja je komt er toch niet onderuit... raar om dan te gaan trippen.
quote:Ok, vaag...Op maandag 31 juli 2006 19:49 schreef Blackletter het volgende:
bah bah, waren we net aan het eten, wilde mijn vader wat bespreken voor zijn verjaardag volgend jaar, dan wil hij weekje weg naar spanje. noemde mijn vader mijn moeders naam, duwde mijn stiefmoeder de hele tafel weg, begon te tieren en te doen
sommige stiefmoeders
Blijkbaar een beetje gefrustreerd tiepje?? Probeer het je niet al te veel aan te trekken, dat is je pa zijn probleem
quote:Het is niet voor niets zijn ex... en er zijn kinderen in het spel, dus dan is het logisch dat je die naam af en toe hoort....Op maandag 31 juli 2006 20:08 schreef Ticootje het volgende:
maar ach ik hoor ook liever de naam mijn man zn ex-vrouw niet graag in huis...maar ja je komt er toch niet onderuit... raar om dan te gaan trippen.
quote:En jij wilt al anale sex met je vrinedje??Op vrijdag 16 juni 2006 22:02 schreef Blackletter het volgende:
ik ben 16 bijna 17 kun je ook lezen in de tekst
quote:Exáct mijn geboortedatumOp vrijdag 16 juni 2006 22:01 schreef 2L0w4Zer0 het volgende:
[..]
* profiel TS checked
Geboortedatum: 1989-09-05
Blackletter echt ik wens je heel veel sterkte in deze rotsituatie. De brief schrijven lijkt me een goede oplossing, al is het alleen maar omdat je het dan ook voor jezelf eens op een rijtje zet (op papier).
En: blijf geloven dat er altijd nog meer huwelijken zijn die wel goed gaan en dat verliefd worden, trouwen en kinderen krijgen ook heel leuk kan zijn en een leven lang kan duren!
quote:Op dinsdag 1 augustus 2006 11:36 schreef Quoi het volgende:
Therapie therapie........pfffttt..... ik pleit ervoor dat jouw ouders (inclusief stiefmoeder) eens een therapiesessie krijgen! Ik kan er niet over uit dat kinderen altijd het slachtoffer worden en de ouders daar geen oog voor hebben...
Blackletter echt ik wens je heel veel sterkte in deze rotsituatie. De brief schrijven lijkt me een goede oplossing, al is het alleen maar omdat je het dan ook voor jezelf eens op een rijtje zet (op papier).
En: blijf geloven dat er altijd nog meer huwelijken zijn die wel goed gaan en dat verliefd worden, trouwen en kinderen krijgen ook heel leuk kan zijn en een leven lang kan duren!
Helemaal mee eens!!!quote:samen jarig
na-aper
[ Bericht 12% gewijzigd door Blackletter op 01-08-2006 14:32:09 ]
quote:nou mijn moeders naam word al eigenlijk nooit genoemd, dus vond het zwaar overdreven hoe ze deed, doet ze wel vakerOp maandag 31 juli 2006 20:08 schreef Ticootje het volgende:
dat is wel een rare reactie ja....
maar ach ik hoor ook liever de naam mijn man zn ex-vrouw niet graag in huis...maar ja je komt er toch niet onderuit... raar om dan te gaan trippen.
quote:best wel ja. ze is het niet eens met de alimentatie die mijn moeder vraagt, maar ondertussen betaald mijn vader ook alles voor haarOp maandag 31 juli 2006 20:10 schreef klappie het volgende:
[..]
Ok, vaag...
Probeer het je niet al te veel aan te trekken, dat is je pa zijn probleem
quote:neuh nu nog niet, over een tijd misschien maar dat zie ik dan wel weerOp maandag 31 juli 2006 20:21 schreef Shiny_Diamond het volgende:
[..]
En jij wilt al anale sex met je vrinedje??
quote:nja therapie werkt sowieso niet hier in huis. dus zij op therapie lijkt me niet echt iets wat werkelijkheid kan wordenOp dinsdag 1 augustus 2006 11:36 schreef Quoi het volgende:
Therapie therapie........pfffttt..... ik pleit ervoor dat jouw ouders (inclusief stiefmoeder) eens een therapiesessie krijgen! Ik kan er niet over uit dat kinderen altijd het slachtoffer worden en de ouders daar geen oog voor hebben...
Blackletter echt ik wens je heel veel sterkte in deze rotsituatie. De brief schrijven lijkt me een goede oplossing, al is het alleen maar omdat je het dan ook voor jezelf eens op een rijtje zet (op papier).
En: blijf geloven dat er altijd nog meer huwelijken zijn die wel goed gaan en dat verliefd worden, trouwen en kinderen krijgen ook heel leuk kan zijn en een leven lang kan duren!
.ik wil sowieso mijn toekomst (trouwen enz) niet laten afhangen van mijn ouders, doordat zij zijn gescheiden en nu zo kl*te tegen elkaar doen enz. ik ben anders dan hun en dat wil ik ook in mijn toekomst laten zien dat mijn relatie wel stand kan houden (als ik later trouw)
quote:Op dinsdag 1 augustus 2006 14:31 schreef Blackletter het volgende:
ik wil sowieso mijn toekomst (trouwen enz) niet laten afhangen van mijn ouders, doordat zij zijn gescheiden en nu zo kl*te tegen elkaar doen enz. ik ben anders dan hun en dat wil ik ook in mijn toekomst laten zien dat mijn relatie wel stand kan houden (als ik later trouw)
Waarom is het moeilijk dat hij je vader pappa noemt, denk je dat zij
dichter bij je vader komt te staan dan jou? Dat zal niet gebeuren als je vader zijn prioriteiten op een rijtje heeft staan en het gezinsleven in balans is. Dat is in jou geval iets lastiger, en die gemiste aandacht kan op jou doen overkomen dat er minder naar je geluisterd wordt... maar goed dat is voor je vader en moeder ook lastig, blijf vooral praten met je ouders!succes
[ Bericht 3% gewijzigd door noon op 01-08-2006 15:52:27 ]
quote:nja het is zo dat zij alle aandacht krijgt en ik naar mij wordt amper omgekeken. ze vraagt ook de godganse dag om aandacht, echt super vervelend.Op dinsdag 1 augustus 2006 15:45 schreef noon het volgende:
hmmm, als ik dit zo lees denk ik eerder aan een normale jaloezie tussen jou en je (stief)zusje. Omdat zij een stuk jonger is krijgt zij meer aandacht en wordt van jou verwacht je volwassener te gedragen. zij krijgt altijd gelijk/ voorrang en dat is frustrerend, soms....
Waarom is het moeilijk dathijzij je vader pappa noemt, denk je dat zij
succes
ik vind het raar dat ze hem papa noemt, want het is gewoon niet haar vader. ze valt mij aan op het feit dat ik oma zei, maar ik mag er niets van zeggen over dat zij papa tegen mijn vader zegt.
het gezinsleven is hier totaal niet in balans. ik voel me verre van welkom hier. er wordt meer langs elkaar geleefd dan met elkaar en heb het gevoel alsof ze mij dat verwijten, aangezien toen ik er nog niet was dat veel minder/niet was.
quote:Ze is wel gewoon nog maar 6 jaar, dat is nog erg jong, je wil me toch niet gaan vertellen dat je werkelijk een machtstrijd met haar voelt?Op dinsdag 1 augustus 2006 21:36 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja het is zo dat zij alle aandacht krijgt en ik naar mij wordt amper omgekeken. ze vraagt ook de godganse dag om aandacht, echt super vervelend.
ik vind het raar dat ze hem papa noemt, want het is gewoon niet haar vader. ze valt mij aan op het feit dat ik oma zei, maar ik mag er niets van zeggen over dat zij papa tegen mijn vader zegt.
het gezinsleven is hier totaal niet in balans. ik voel me verre van welkom hier. er wordt meer langs elkaar geleefd dan met elkaar en heb het gevoel alsof ze mij dat verwijten, aangezien toen ik er nog niet was dat veel minder/niet was.
Misschien dat je het topic nog eens terug moet lezen.
Zij kan er niets aan doen, jij bent ook haar wereld binnen gedrongen, zij voelt de spanningen ook en ze is nog maar zes, zij kan dat nog niet beredeneren.
Ik vind echt dat je ten opzichte van dat meisje best onredelijk bent, je zou ook eens je best kunnen doen om je in haar wereld te verplaatsen voor je oordeelt over haar gedrag.
in ieder geval iedereen bedankt voor tips,commentaar enz. ik wilde toch even melden dat ik het verteld heb, en mochten er nog dingen zijn, hoe het verder loopt, zal ik ze hier melden (mochten jullie willen).
Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen
. Fijn dat je je hart eindelijk hebt kunnen luchten t.o. je vader.Ook leuk dat jullie nu eens iets samen hebben gedaan.
Wie weet kunnen jullie vaker eens zo'n vader-dochter-avondje inplannen?!?
quote:lijkt me wel leuk jaOp donderdag 21 september 2006 07:31 schreef SeaOfLove het volgende:
Heej Blackletter,
Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen
Ook leuk dat jullie nu eens iets samen hebben gedaan.
Wie weet kunnen jullie vaker eens zo'n vader-dochter-avondje inplannen?!?
. ik voel me nog steeds balen, ook al heb ik het gezegd, maar hopelijk helpt het toch een beetjequote:1. wat een vaaaaage opmerking van je pa, of is hij het type "wie is toch die man die het vlees komt snijden"? Hij wist toch vantevoren dat ze een dochtertje had? Of verwacht hij dat je stiefmoeder d'r dochtertje tot d'r 18e in d'r eentje op zal voeden en hij er verder niks mee te maken heeft?Op zondag 30 juli 2006 19:38 schreef Blackletter het volgende:
...hij zit er enorm mee en heeft helemaal geen zin meer in de opvoedende fase, daar is hij na mijn broertje en mij over heen (zijn woorden). ik heb toen ook gezegd dat ik het helemaal niet leuk vond dat ze papa tegen hem zei, maar daar is geen reactie op gegeven, hij keek me alleen maar aan.
2. hoop gedram zeg, over dat "papa" zeggen! Dat meisje is 6(!), die weet gewoon niet beter. En je kan het haar wel uitleggen, maar wat moet ze dan gaan doen? Je pa bij z'n voornaam aanspreken? "Willem, ga je mee naar buiten"
quote:Hmm, dus jij zegt "oma" tegen haar oma, die jouw oma niet is. Je zegt zusje over je zusje, die jouw zusje eigenlijk niet is.... Maar zij mag je vader gaan 'papa' noemenze valt mij aan op het feit dat ik oma zei, maar ik mag er niets van zeggen over dat zij papa tegen mijn vader zegt. .
quote:WTF is dat voor onzin. Echt. Dit icm. (1) vind ik behoorlijk freaky: je pa heeft een nieuwe relatie met een vrouw met kind... Wat is dat dan voor gezwets allemaal dat dat kind "geen nestgeur heeft" en dat hij "de opvoedende fase al voorbij is" en "het er moeilijk mee heeft papa genoemd te worden"...dat ik "eigen nestgeur" heb, en zij niet, omdat het niet zijn eigen dochter is..
Tsss, sodemieter op zeg. Als ik wat zou krijgen met een vrouw die al een kind heeft zou ik het mooi vinden als ze me 'papa' zouden noemen. Dat betekent namelijk dat ik m'n 'taak' schijnbaar goed doe....
Papa zijn is meer dan een kwakkie doneren