R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Okay, als praten echt niet werkt, zou je kunnen overwegen een brief te schrijven waarin je alles uitlegt. Voordeel is dat je rustig alle tijd kunt nemen om deze te schrijven.quote:Op vrijdag 28 juli 2006 11:59 schreef Blackletter het volgende:
[..]
een gesprek is in dit "gezin" erg moeilijk, als mijn vader MIJ wat vraagt geeft mijn stiefmoeder er antwoord op. in eerder keren dat we hebben gepraat was dit ook telkens zo dat wanneer ik rustig iets probeerde uit te leggen dat dit niet ging
Succes.
I don't believe it's selfish to eat defenseless shellfish
Intern waar?quote:Op vrijdag 28 juli 2006 15:48 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar de TS is echt niet in staat om op zichzelf te wonen. Ze durft namelijk helemaal niks. Is niet lullig bedoelt, maar zo liggen de zaken wel. Het enige wat er voor deze meid mogelijk is, is een hele goede therapeute zoeken. Misschien zelfs intern zeg maar...
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
Misschien dat dit meisje wel wat hulp kan gebruiken maar ik vind dat je haar behoorlijk afbrand steeds.
Voor zover ik weet heb je een vader en moeder die je op de wereld zetten en je gereedschappen meegeven om op ten duur een zelfstandige volwassene te worden.
Ze heeft geen van deze twee mensen nu (vroeger weet ik niet) tot haar beschikking, ze moet het min of meer zelf doen.
Het is heel makkelijk oordelen vanachter je computertje.
Ik vind wel dat ze actie moet gaan ondernemen maar ik begrijp dat het erg lastig is.
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
Een brief schrijven vind ik echter niet een heel slecht idee
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
En werken vind ik ook een prima idee trouwens.
Angst is geen goede raadgever
Angst is geen goede raadgever
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ik durf dat niet omdat ik het nog nooit heb gedaan, ik mocht nooit werken van mijn moeder. ze vond krantjes rondbrengen al erg .quote:Op vrijdag 28 juli 2006 14:26 schreef Ticootje het volgende:
werken durf je niet??? waarom niet, wat lijkt je leuk om te doen? ga gewoon solliciteren. Wanneer je 18 wordt kan je tevens een studiefinanciering aanvragen, of tegemoedkoming scholier. Wanneer je gaat studeren en je vraagt een uitwonende beurs aan krijg je per maand 220 euro, dat is natuurlijk niet echt voldoende om van te leven, daarom zal je toch echt een baantje moeten hebben. Verder kan je het bedrag van de overheid nog vergroten door bij te lenen dan komt er per maand zo'n 700 euro binnen, opzich zal je daarvan wel op kamers kunnen.
Veel plezier op vakantie en tip!!! stuur je moeder een kaartje vanaf je vakantieadres, gewoon dat je het leuk hebt en de groetjes, niet meer niet minder, misschien komt het wel goed tussen jullie, dat zal voor jou misschien iets minder zorgen zijn.
.ik heb geen enkel idee wat me leuk lijkt. ik ben geen persoon die ervan houd om veel met mensen te doen.
mijn moeder weet niet dat ik op vakantie ga . dat krijgt ze ook pas te horen als ik weer terug ben, gewoon omdat ik haar niet wil tegenkomen op de opstapplaats van de bus, dat ligt namelijk in de stad naast de stad waar ze woont, haar kennende komt ze dan. ik zie het niet zo snel goed komen tussen ons, daarvoor is er voor mij teveel gebeurt, ze heeft me een keer in elkaar geslagen, al mijn spaargeld afgenomen, het geld wat ik nog had op een andere rekening heb ik aan haar moeten betalen om mijn spullen mee te mogen nemen toen ik ging verhuizen, ze controleerde de spullen die ik meenam tijdens mijn schooltijd enz. ze heeft verschillende belangrijke spullen voor mij van me afgenomen in de hoop dat ik naar haar toe kom om ze op te halen. ze verzint smoesjes om me naar haar huis toe te "lokken", de hond zou ziek zijn enz. terwijl hier allemaal niets van waar is. ik wil/kan haar gewoon echt voorlopig niet meer zien.
. dat krijgt ze ook pas te horen als ik weer terug ben, gewoon omdat ik haar niet wil tegenkomen op de opstapplaats van de bus, dat ligt namelijk in de stad naast de stad waar ze woont, haar kennende komt ze dan. ik zie het niet zo snel goed komen tussen ons, daarvoor is er voor mij teveel gebeurt, ze heeft me een keer in elkaar geslagen, al mijn spaargeld afgenomen, het geld wat ik nog had op een andere rekening heb ik aan haar moeten betalen om mijn spullen mee te mogen nemen toen ik ging verhuizen, ze controleerde de spullen die ik meenam tijdens mijn schooltijd enz. ze heeft verschillende belangrijke spullen voor mij van me afgenomen in de hoop dat ik naar haar toe kom om ze op te halen. ze verzint smoesjes om me naar haar huis toe te "lokken", de hond zou ziek zijn enz. terwijl hier allemaal niets van waar is. ik wil/kan haar gewoon echt voorlopig niet meer zien.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
therapie heb ik sinds dat ik klein ben moeten volgen van me moeder, dat ben ik spuugzat. het heeft me nog nooit geholpen, ik voelde me er alleen maar meer klote doorquote:Op vrijdag 28 juli 2006 15:48 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar de TS is echt niet in staat om op zichzelf te wonen. Ze durft namelijk helemaal niks. Is niet lullig bedoelt, maar zo liggen de zaken wel. Het enige wat er voor deze meid mogelijk is, is een hele goede therapeute zoeken. Misschien zelfs intern zeg maar...
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
dat vind ik eigenlijk best wel een goed idee, ik zal er eens over nadenken om dat te doen. dat is makkelijker voor mij dan een gesprek. bedankt voor de tipquote:Op vrijdag 28 juli 2006 17:01 schreef KEVINLANDVERWOESTER het volgende:
[..]
Okay, als praten echt niet werkt, zou je kunnen overwegen een brief te schrijven waarin je alles uitlegt. Voordeel is dat je rustig alle tijd kunt nemen om deze te schrijven.
Succes.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
vroeger had ik deze ook niet echt tot mijn "beschikking", ik moest mijn moeder altijd helpen in het huishouden enz. mijn vader moest altijd werken (onderandere daarom zijn ze ook uit elkaar omdat mijn vader zo goed als altijd weg was). mijn vader werd altijd afgezeken door mijn moeder, dat hij vreemd ging, dat hij verschrikkelijk was enz. toen ik mijn moeder helemaal zat was ben ik bij mijn vader gaan wonen, toen hielp mijn moeder de leugen in de wereld dat mijn vader mij misbruikte , dat soort onzin. uiteindelijk heeft ze me zover gekregen om weer bij haar te gaan wonen, mijn vader was de hele dag weg, zat ik vaak alleen thuis werd ik ook niet gelukkig van. ook ging hij samenwonen met zijn vriendin in zeeland wat ik niet zag zitten. ze bood me dingen aan die ik graag wilde, een computer enz. ik was toen nog jonger dus nja daar ging ik op in (domme ik ). toen ik bij haar woonde kreeg ik vaak te horen dat ik lelijk was, dikke kont enz. sloeg ze me met een pollepel . uiteindelijk ben ik weer bij mijn vader gaan wonen, maar hier voel ik me nu dus ook niet gelukkig.quote:Op vrijdag 28 juli 2006 17:21 schreef senesta het volgende:
[..]
Intern waar?
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
Misschien dat dit meisje wel wat hulp kan gebruiken maar ik vind dat je haar behoorlijk afbrand steeds.
Voor zover ik weet heb je een vader en moeder die je op de wereld zetten en je gereedschappen meegeven om op ten duur een zelfstandige volwassene te worden.
Ze heeft geen van deze twee mensen nu (vroeger weet ik niet) tot haar beschikking, ze moet het min of meer zelf doen.
Het is heel makkelijk oordelen vanachter je computertje.
Ik vind wel dat ze actie moet gaan ondernemen maar ik begrijp dat het erg lastig is.
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
Een brief schrijven vind ik echter niet een heel slecht idee
, dat soort onzin. uiteindelijk heeft ze me zover gekregen om weer bij haar te gaan wonen, mijn vader was de hele dag weg, zat ik vaak alleen thuis werd ik ook niet gelukkig van. ook ging hij samenwonen met zijn vriendin in zeeland wat ik niet zag zitten. ze bood me dingen aan die ik graag wilde, een computer enz. ik was toen nog jonger dus nja daar ging ik op in (domme ik ik moest gisteren op de dochter van mijn stiefmoeder letten en ze luisterde totaal niet, moest haar 25 keer vragen zich aan te kleden, haar eigen spullen op te ruimen enz. vanochtend flipte ze totaal omdat ik vroeg of ze even de voordeur open kon doen voor mijn vader, omdat ze er toch naast stond. begon ze te schelden enz. ik ben het echt zat allemaal
ik weet dat ik niet perfect ben ofzo, en dat ik ook dingen fout doe. ik weet dat ik niet heilig ben en dus ook best schuldig zal zijn aan dingen. de schuld op andere schuiven is niet mijn bedoeling .
met dit stukje:
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
wie bedoel je daar als moeder? mijn stiefmoeder of mijn echte moeder? met haar heb ik namelijk geen contact meer en ook geen behoefte aan.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
in de vakantie heb ik kunnen werken en dit heb ik ook soort van gedaan. heb een kratenenwijk genomen, puur omdat ik zo zonder veel mensen om me heen geld kon verdienen. heb het ook voornamelijk gedaan om het gezeur van mijn vader over werk niet meer aan te hoeven horen.quote:Op vrijdag 28 juli 2006 17:30 schreef senesta het volgende:
En werken vind ik ook een prima idee trouwens.
Angst is geen goede raadgever
als school weer begint, is werken niet echt een goed idee, aangezien ik tot 3/4 uur les heb, dan op sommige dagen bijles en 's avonds werken is niet echt een optie, aangezien ik in het examenjaar zit en gewoon echt moet slagen. dan heb je zaterdag nog, maar dan heb ik sporten, wat ik niet op wil geven want ik wil ook iets buitenschool kunnen doen, dat mag ik ook niet opgeven, aangezien ik een sport verplicht ben om te doen.
angst is idd geen goede raadgever, dat weet ik. maar mijn hele leven heb ik eigenlijk al angst. angst om te werken, angst om mijn vrienden kwijt te raken, waar ik er ook maar een paar van heb maar dat zijn wel goede vrienden die me erg dierbaar zijn , vroeger vond ik het zelfs eng om een brood te gaan halen in de supermarkt. ik heb een soort van angst voor mensen, omdat ik bang ben dat ze me pijn doen, dit is dus erg vervelend omdat je in je hele leven mensen tegen komt, maar aan die angst werk ik wel.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Je vindt mij kort door de bocht? Dit meidje is bezig haar problemen af te schuiven op een meisje van 6. De hulp die je normaler wijs bij je ouders krijgt, is er voor haar niet. Ze durft niet te praten, ze durft niet te werken. En omdat ze die dingen niet durft, doet ze ze ook niet. Hoe wil je dan in godsnaam ooit nog een normaal leven opbouwen. En dan vind je mij kort door de bocht...quote:Op vrijdag 28 juli 2006 17:21 schreef senesta het volgende:
[..]
Intern waar?
Ik vind je wel erg kort door de bocht hoor.
Ja inderdaad, en weet je waarom?quote:Op zaterdag 29 juli 2006 19:07 schreef mirannie het volgende:
[..]
Je vindt mij kort door de bocht? Dit meidje is bezig haar problemen af te schuiven op een meisje van 6. De hulp die je normaler wijs bij je ouders krijgt, is er voor haar niet. Ze durft niet te praten, ze durft niet te werken. En omdat ze die dingen niet durft, doet ze ze ook niet. Hoe wil je dan in godsnaam ooit nog een normaal leven opbouwen. En dan vind je mij kort door de bocht...
Omdat mensen zoals jij alles behalve opbouwend zijn.
Je kunt de dingen ook normaal zeggen of op een positieve manier, het enige wat jij doet is een meisje van 17 de grond in praten.
Ik heb nergens beweerd dat ze geen hulp nodig heeft maar ik voel niet de behoefte om mensen af te kammen.
Ik hoop dat ze hulp zoekt en ik hoop dat er mensen zijn die haar een beetje warmte en steun geven zodat ze vanuit zo'n omgeving de dingen die ze eng vind aan kan gaan.
Een interne plaatsing.. hoe had je dat in vredesnaam in gedachten?
In nederland zijn er dermate lange wachtlijsten voor jeugd hulpinstellingen dat er kinderen die in crisis komen in jeugdgevangenissen worden geplaatst, heb je enig idee hoe het er daar aan toe gaat?
Bovendien heb ik absoluut niet het idee dat het hier nodig is, het enige wat ze nodig heeft is een vader die haar steunt en van haar houdt.
Nogmaals TS, ik zou inderdaad gewoon een brief schrijven aan je vader en stiefmoeder, dat er daarna een gesprek van komt lijkt me logisch maar dan weet je in ieder geval zeker dat je al je punten aan kunt halen
Succes
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ik bedoel je eigen moeder, zij heeft je op de wereld gezet, was haar keuze en daar zitten verantwoordelijkheden aan vast.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 18:17 schreef Blackletter het volgende:
[..]
vroeger had ik deze ook niet echt tot mijn "beschikking", ik moest mijn moeder altijd helpen in het huishouden enz. mijn vader moest altijd werken (onderandere daarom zijn ze ook uit elkaar omdat mijn vader zo goed als altijd weg was). mijn vader werd altijd afgezeken door mijn moeder, dat hij vreemd ging, dat hij verschrikkelijk was enz. toen ik mijn moeder helemaal zat was ben ik bij mijn vader gaan wonen, toen hielp mijn moeder de leugen in de wereld dat mijn vader mij misbruikte , dat soort onzin. uiteindelijk heeft ze me zover gekregen om weer bij haar te gaan wonen, mijn vader was de hele dag weg, zat ik vaak alleen thuis werd ik ook niet gelukkig van. ook ging hij samenwonen met zijn vriendin in zeeland wat ik niet zag zitten. ze bood me dingen aan die ik graag wilde, een computer enz. ik was toen nog jonger dus nja daar ging ik op in (domme ik ). toen ik bij haar woonde kreeg ik vaak te horen dat ik lelijk was, dikke kont enz. sloeg ze me met een pollepel . uiteindelijk ben ik weer bij mijn vader gaan wonen, maar hier voel ik me nu dus ook niet gelukkig.
ik moest gisteren op de dochter van mijn stiefmoeder letten en ze luisterde totaal niet, moest haar 25 keer vragen zich aan te kleden, haar eigen spullen op te ruimen enz. vanochtend flipte ze totaal omdat ik vroeg of ze even de voordeur open kon doen voor mijn vader, omdat ze er toch naast stond. begon ze te schelden enz. ik ben het echt zat allemaal
ik weet dat ik niet perfect ben ofzo, en dat ik ook dingen fout doe. ik weet dat ik niet heilig ben en dus ook best schuldig zal zijn aan dingen. de schuld op andere schuiven is niet mijn bedoeling .
met dit stukje:
Ik ben alleen bang uit haar teksten dat ze mensen de schuld gaat geven die uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid dragen voor deze situatie, dat zijn namelijk haar vader en moeder.
wie bedoel je daar als moeder? mijn stiefmoeder of mijn echte moeder? met haar heb ik namelijk geen contact meer en ook geen behoefte aan.
Die laat ze duidelijk liggen.
Zij had er voor moeten zorgen dat je veilig en geborgen opgroeide, en toe zij faalde had je vader er moeten wezen, dat ze dat allebei laten liggen is ronduit schandalig
Dat je geen contact meer met haar hebt en ook niet wil neemt niet weg dat zij haar taak heeft laten liggen.
Je stiefmoeder is in die mate verantwoordelijk dat ze met je vader samen is en dat jij daar nu bij hoort.
Dat ze voorgesteld heeft dat je bij hun kwam wonen pleit in mijn ogen wel voor haar, ze heeft zich in ieder geval verdiept in jouw ellende bij je moeder.
Misschien voelt ze zich aangevallen door jouw kritiek op haar dochter, iets dat ik me ook wel voor kan stellen omdat het meisje nog zo jong is, en ook echt geen schuld heeft.
Dat ze niet lief voor je is is misschien ook omdat ze jouw gevoel aanvoelt?
Je zou in gesprekken misschien beter kunnen vertellen hoe jij je voelt in plaats van wat een ander doet.
Bijvoorbeeld: "Als ik * stiefzusje * zo close zie zijn met mijn vader voel ik me een buitenstaander en voel ik me alleen" ,dan geef je niet je zusje de schuld en maak je toch duidelijk hoe jij je voelt.
Hmm ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?quote:Op zaterdag 29 juli 2006 18:05 schreef Blackletter het volgende:
[..]
therapie heb ik sinds dat ik klein ben moeten volgen van me moeder, dat ben ik spuugzat. het heeft me nog nooit geholpen, ik voelde me er alleen maar meer klote door
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
nja zich in de elende van mijn moeder verdiept, ze wist niet wat daar allemaal was, todat ik had verteld dat ik zwaar depressief was al voor langere tijd, enz. dus nja. ik had zelf in tranen tijdens een pauze op school mijn vader gebelt om te vragen of ik bij hem mocht komen wonen.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 19:45 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik bedoel je eigen moeder, zij heeft je op de wereld gezet, was haar keuze en daar zitten verantwoordelijkheden aan vast.
Die laat ze duidelijk liggen.
Zij had er voor moeten zorgen dat je veilig en geborgen opgroeide, en toe zij faalde had je vader er moeten wezen, dat ze dat allebei laten liggen is ronduit schandalig
Dat je geen contact meer met haar hebt en ook niet wil neemt niet weg dat zij haar taak heeft laten liggen.
Je stiefmoeder is in die mate verantwoordelijk dat ze met je vader samen is en dat jij daar nu bij hoort.
Dat ze voorgesteld heeft dat je bij hun kwam wonen pleit in mijn ogen wel voor haar, ze heeft zich in ieder geval verdiept in jouw ellende bij je moeder.
Misschien voelt ze zich aangevallen door jouw kritiek op haar dochter, iets dat ik me ook wel voor kan stellen omdat het meisje nog zo jong is, en ook echt geen schuld heeft.
Dat ze niet lief voor je is is misschien ook omdat ze jouw gevoel aanvoelt?
Je zou in gesprekken misschien beter kunnen vertellen hoe jij je voelt in plaats van wat een ander doet.
Bijvoorbeeld: "Als ik * stiefzusje * zo close zie zijn met mijn vader voel ik me een buitenstaander en voel ik me alleen" ,dan geef je niet je zusje de schuld en maak je toch duidelijk hoe jij je voelt.
Hmm ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel..
ik probeer haar dochter al zoveel mogelijk te negeren, wat echt niet makkelijk is.
hoezo zou ze mijn gevoel kunnen aanvoelen dan? mensen hebben meestal niet zo snel door hoe ik me voel, me moeder wist het niet eens terwijl zij is gespecialisteerd in therapieen die te maken hebben met uitstraling, gevoelens enz.
over gevoelens praten kan ik ook moeilijk met mijn vader/stiefmoeder. ik kan met iedereen praten over dingen, zelfs al ken ik ze net 1 minuut, maar met mijn eigen vader kan ik dat niet, ik snap dat niet
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
nja therapie spreekt me helemaal eigenlijk niet aan, gewoon omdat ik het al heb moeten doen bijna mijn hele leven. ik heb ook helemaal geen vertrouwen bij zo'n persoon. ik heb een keer moeten praten met een psycholoog van mijn moeder (toen ik haar in een domme bui had gezegd dat ik dus zwaar depri was, nu gelukkig minder), maar alles wat ik die man vertelde wist mijn moeder binnen een dag, en ik vetelde echt niemand anders erover. ik weet dat ze beroepsgeheim enz hebben, maar het klopte gewoon totaal nietquote:Op zaterdag 29 juli 2006 19:47 schreef senesta het volgende:
[..]
Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
ik wil je trouwens bedanken dat je me probeert te helpen, dankjequote:Op zaterdag 29 juli 2006 19:47 schreef senesta het volgende:
[..]
Er zijn wel verschillende soorten van therapie hoor, dat weet je?
Misschien dat je je er eens in kunt verdiepen, wie weet lees je iets wat je wel aanspreekt
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Nou ja ik kan me voorstellen dat je je gevoelens en ergenissen misschien niet altijd binnen kan houden en sommige mensen zijn gevoeliger voor de stemming van andere mensen dan anderen.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:07 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja zich in de elende van mijn moeder verdiept, ze wist niet wat daar allemaal was, todat ik had verteld dat ik zwaar depressief was al voor langere tijd, enz. dus nja. ik had zelf in tranen tijdens een pauze op school mijn vader gebelt om te vragen of ik bij hem mocht komen wonen.
ik probeer haar dochter al zoveel mogelijk te negeren, wat echt niet makkelijk is.
hoezo zou ze mijn gevoel kunnen aanvoelen dan? mensen hebben meestal niet zo snel door hoe ik me voel, me moeder wist het niet eens terwijl zij is gespecialisteerd in therapieen die te maken hebben met uitstraling, gevoelens enz.
over gevoelens praten kan ik ook moeilijk met mijn vader/stiefmoeder. ik kan met iedereen praten over dingen, zelfs al ken ik ze net 1 minuut, maar met mijn eigen vader kan ik dat niet, ik snap dat niet
En weet je, het is voor het meisje ook vreemd als een ander haar domein binnen komt en rechten opeist.
Er zijn gesprekken en irritaties geweest, de situatie is in huis ook anders nu jij er bent, haar wereld is ook veranderd.
Toen mijn moeder haar man leerde kennen, kwamen er ook twee kinderen mee in die relatie, ik was toen zeven en ik kan je vertellen dat ik ze het leven zuur heb gemaakt ik was verschrikkelijk jaloers, ik was altijd alleen geweest met mijn moeder en die kinder eisten ook haar aandacht op, ik heb het daar erg moeilijk mee gehad maar nu zijn ze voor mij net zo mijn broertje en zusje als wanneer er bloedbanden waren geweest.
Misschien dat je je ook eens in haar kunt proberen te verplaatsen.
Dat je het moeilijk vind om met je vader te praten komt misschien omdat je hem blijkbaar moeilijk kunt peilen, daar word je onzeker van, zeker omdat je ook je moeder niet hebt om op terug te vallen.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Nee dat is inderdaad heel erg slordig, mag ook niet!quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:11 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja therapie spreekt me helemaal eigenlijk niet aan, gewoon omdat ik het al heb moeten doen bijna mijn hele leven. ik heb ook helemaal geen vertrouwen bij zo'n persoon. ik heb een keer moeten praten met een psycholoog van mijn moeder (toen ik haar in een domme bui had gezegd dat ik dus zwaar depri was, nu gelukkig minder), maar alles wat ik die man vertelde wist mijn moeder binnen een dag, en ik vetelde echt niemand anders erover. ik weet dat ze beroepsgeheim enz hebben, maar het klopte gewoon totaal niet
Jeetje dat is ook inderdaad niet lekker voor je vertrouwen, hoe kwam je daar achter?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Graag gedaan hoor, ik denk dat ik wel een beetje weet hoe je je voeltquote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:11 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil je trouwens bedanken dat je me probeert te helpen, dankje
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 19:35 schreef senesta het volgende:
[..]
Een interne plaatsing.. hoe had je dat in vredesnaam in gedachten?
In nederland zijn er dermate lange wachtlijsten voor jeugd hulpinstellingen dat er kinderen die in crisis komen in jeugdgevangenissen worden geplaatst, heb je enig idee hoe het er daar aan toe gaat?
Bovendien heb ik absoluut niet het idee dat het hier nodig is, het enige wat ze nodig heeft is een vader die haar steunt en van haar houdt.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb .
nja mijn moeder had een vriendin waar ze veel mee praatte, en ze praat nogal hard dus ik kon ze op mijn slaapkamer gewoon horen praten over mij. die vriendin had ook een zoon (soort vriend van mij) waar ze (die vriendin) veel mee praatte en via hem kwam ik ook achter dingen.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:17 schreef senesta het volgende:
[..]
Nee dat is inderdaad heel erg slordig, mag ook niet!
Jeetje dat is ook inderdaad niet lekker voor je vertrouwen, hoe kwam je daar achter?
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Mijn nichtje heeft negen maanden in het poortje gezeten omdat er nergens een plaats voor haar was, dus vertel me alsjeblieft niets.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:21 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb .
Maar dit word een nutteloze discussie en heeft ook geen waarde in dit topic.
Verder heb ik het niet zozeer over wat je voorstelt als wel over de toon waarop.
[ Bericht 4% gewijzigd door senesta op 29-07-2006 20:30:45 ]
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ik ga dus gewoon niet in interne therapie, therapie werkt niet voor mij.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:21 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sorry, maar toevallig heb ik een hele goede vriendin die nu ook intern zit. Die wachtlijst voor haar was toch echt niet zo lang. Binnen een paar weken was het geregeld. En ja, ik weet dus wel waar ik het over heb. Daarbij heeft mijn zusje ook vrij lang therapie gehad omdat ze ook bepaalde angsten had. Zij hoefde overigens niet intern omdat ze thuis de extra steun kreeg die ze nodig had.
Bij de TS is duidelijk te merken dat het wel nodig is. Maar goed, ik ben kort door de bocht en weet niet waar ik het over heb .
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Jeetje, maar goed het hoeft niet altijd zo te gaan hoor.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja mijn moeder had een vriendin waar ze veel mee praatte, en ze praat nogal hard dus ik kon ze op mijn slaapkamer gewoon horen praten over mij. die vriendin had ook een zoon (soort vriend van mij) waar ze (die vriendin) veel mee praatte en via hem kwam ik ook achter dingen.
Wel vervelend als je vertrouwen steeds zo beschaamd word
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
nja ik vind niet dat ik het leven van haar zuur maak . ik moet me soms wel inhouden om haar geen knal te verkopen (wat ik dus nog nooit heb gedaan, wat soms wel erg moeilijk is , maar anders heb ik nog meer zeik dus ik doe het maar niet). ik probeer haal al zo veel mogelijk te negeren omdat ze de godganse dag om aandacht schreeuwt bij mijn vader/stiefmoeder.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:16 schreef senesta het volgende:
[..]
Nou ja ik kan me voorstellen dat je je gevoelens en ergenissen misschien niet altijd binnen kan houden en sommige mensen zijn gevoeliger voor de stemming van andere mensen dan anderen.
En weet je, het is voor het meisje ook vreemd als een ander haar domein binnen komt en rechten opeist.
Er zijn gesprekken en irritaties geweest, de situatie is in huis ook anders nu jij er bent, haar wereld is ook veranderd.
Toen mijn moeder haar man leerde kennen, kwamen er ook twee kinderen mee in die relatie, ik was toen zeven en ik kan je vertellen dat ik ze het leven zuur heb gemaakt ik was verschrikkelijk jaloers, ik was altijd alleen geweest met mijn moeder en die kinder eisten ook haar aandacht op, ik heb het daar erg moeilijk mee gehad maar nu zijn ze voor mij net zo mijn broertje en zusje als wanneer er bloedbanden waren geweest.
Misschien dat je je ook eens in haar kunt proberen te verplaatsen.
Dat je het moeilijk vind om met je vader te praten komt misschien omdat je hem blijkbaar moeilijk kunt peilen, daar word je onzeker van, zeker omdat je ook je moeder niet hebt om op terug te vallen.
, maar anders heb ik nog meer zeik dus ik doe het maar niet). ik probeer haal al zo veel mogelijk te negeren omdat ze de godganse dag om aandacht schreeuwt bij mijn vader/stiefmoeder.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
nee dat weet ik maar ik heb niet meer zo'n behoefte aan psychologen en therapieen. zoiets werkt dus echt niet voor mij, dat heb ik al meerdere keren geprobeert, daar werd ik alleen maar verdrietiger enz vanquote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:26 schreef senesta het volgende:
[..]
Jeetje, maar goed het hoeft niet altijd zo te gaan hoor.
Wel vervelend als je vertrouwen steeds zo beschaamd word
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Misschien dat je door je verdriet heen moet om met een schone lei te beginnen?quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:30 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee dat weet ik maar ik heb niet meer zo'n behoefte aan psychologen en therapieen. zoiets werkt dus echt niet voor mij, dat heb ik al meerdere keren geprobeert, daar werd ik alleen maar verdrietiger enz van
Wegstoppen werkt nu misschien soms maar dat gaat je opbreken hoor.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ik lig vaak al 's nachts te huilen dus het breekt me al aardig op . beginnen met een schone lei heb ik al vaker geprobeert, telkens mislukt, maar ik blijf het proberen. ik hoop dat als ik op mezelf woon alles een stuk makkelijker zal gaan enz.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:31 schreef senesta het volgende:
[..]
Misschien dat je door je verdriet heen moet om met een schone lei te beginnen?
Wegstoppen werkt nu misschien soms maar dat gaat je opbreken hoor.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Nee maar dat bedoelde ik niet, ik bedoelde dat het toendertijd mijn manier was om mijn onzekerheid in een nieuwe situatie en mijn gevoel van bedreiging van mijn plekje te uiten naar die kinderen toe.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:29 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja ik vind niet dat ik het leven van haar zuur maak . ik moet me soms wel inhouden om haar geen knal te verkopen (wat ik dus nog nooit heb gedaan, wat soms wel erg moeilijk is , maar anders heb ik nog meer zeik dus ik doe het maar niet). ik probeer haal al zo veel mogelijk te negeren omdat ze de godganse dag om aandacht schreeuwt bij mijn vader/stiefmoeder.
Het is misschien niet jouw manier van doen, had me ook een beetje gek geleken met 17 jaar, maar het kan wel heel goed de manier van jouw zusje zijn.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Jij kan dit nutteloos vinden voor dit topic, maar op elk idee van iedereen reageert ze met: kan niet, wil niet of durf niet. Op dit meisje dring je gewoon niet door. Maar maakt niet uit, blijf jij maar lekker op haar inpraten, ik hou ermee op, vandaar mijn hardere aanpak.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:24 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar dit word een nutteloze discussie en heeft ook geen waarde in dit topic.
Verder heb ik het niet zozeer over wat je voorstelt als wel over de toon waarop.
Is een assertiviteitscursus niets voor TS... zodat je leert beter voor jezelf op te komen?!?
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
Kijk, jij ziet het ook!quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
Absoluut heb eerder ookal aangegeven dat TS werkelijk waar niets doet met alle adviezen (op pagina 2 al geloof ik ).quote:
).
ik heb dus ook zoiets zelf meegemaakt.... ik noemde ze : pappa, pa & vader
en mam, mamma, en moeders...
heel ingewikkeld....
en mam, mamma, en moeders...
heel ingewikkeld....
quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Is een assertiviteitscursus niets voor TS... zodat je leert beter voor jezelf op te komen?!?
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
Kom toch eens voor jezelf op!! Zolang je alleen maar tegen andere mensen loopt te 'klagen' maar verder niets onderneemt, dan zal er nooit wat veranderen.
Het lijkt erop dat je door alle toestanden met je echte moeder totaal geen zelfvertrouwen meer hebt en het gevoel hebt dat je niets waard bent! Alle andere problemen die je opnoemt (stiefzusje die pappa zegt tegen jouw pa) komen hieruit voort. Misschien ben je bang dat zij je pa in zal pikken en dat jij je pa daardoor verliest??
Probeer toch wat zelfvertrouwen te kweken. Loop gewoon een supermarkt binnen en vraag om werk, of een andere winkel of wat je dan ook leuk lijkt. Hoe moeilijk het in het begin ook is, ik denk dat je er uiteindelijk alleen maar beter van wordt. Hiermee kweek je ook zelfvertrouwen, waardoor je ook op andere gebieden sneller je mond open durft te trekken.
Het feit dat je hier je problemen post, zegt mij dat je een steuntje in je rug zoekt om deze stappen te zetten!! Geloof dat je van genoeg mensen hier die steun ook gekregen hebt door middel van goed bedoeld advies. Accepteer dit dan ook en kets daarna niet alles af met "wil niet", "kan niet" of "durf niet". Niemand zegt dat het makkelijk zal zijn maar is wel iets wat moet gebeuren om 'verder' te kunnen. Anders zal dit altijd zo door blijven gaan.
Het op kamers gaan wonen, als dat mogelijk zou zijn, is ook geen oplossing, want dan ga je je pa waarschijnlijk nog minder zien en dat is juist iets wat je dwars zit. Je moet niet weglopen voor je problemen, dat lost niets op.
Trouwens, je stiefmoeder heeft helemaal niets over jou te vertellen. Als jij met je pa alleen wilt praten, dan praat je alleen met je vader. Dat heeft zij maar te accepteren. Dat je vader daarna haar er ook over verteld is dan helaas niet anders (ook enigszins logisch, want het is toch zijn vriendin).
Het klinkt misschien hard, maar uiteindelijk leef je maar voor 1 iemand, namelijk jezelf. Onthoudt dat goed!
PS1 Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
PS2 Jij hebt alle rechten om je gelukkig te voelen. Dit gevoel krijg je alleen niet altijd voor niets, daar moet je soms wat voor doen, bijvoorbeeld af en toe voor jezelf opkomen. Dit is niet erg. Dat is juist een goed punt
[ Bericht 12% gewijzigd door klappie op 29-07-2006 21:55:23 ]
Ik vind dat je het anders prima hebt verwoord en absoluut niet hard overkomt!quote:Op zaterdag 29 juli 2006 21:49 schreef klappie het volgende:
[..]
PS Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
wat houd dat in dan?quote:Op zaterdag 29 juli 2006 20:40 schreef SeaOfLove het volgende:
Is een assertiviteitscursus niets voor TS... zodat je leert beter voor jezelf op te komen?!?
Meis je moet ooit een keer zelfstandig worden en op deze manier ga jij het echt niet redden.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Op zo'n cursus leer je o.a.quote:
* je gevoelens te uiten, zonder anderen nodeloos te kwetsen
* zelf richting aan je leven te geven
* zelfvertrouwen te vergroten
* duidelijk zijn in contact met jezelf en de ander
* met kritiek en agressie om te gaan
* niet over je heen te laten lopen
* nee te zeggen zonder je schuldig te voelen
* conflicten op te lossen
* hyperventilatie en angsten te hanteren
ik heb ook weinig tot geen zelfvertrouwen en het gevoel dat ik bijna niets waard ben.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 21:49 schreef klappie het volgende:
[..]
Kom toch eens voor jezelf op!! Zolang je alleen maar tegen andere mensen loopt te 'klagen' maar verder niets onderneemt, dan zal er nooit wat veranderen.
Het lijkt erop dat je door alle toestanden met je echte moeder totaal geen zelfvertrouwen meer hebt en het gevoel hebt dat je niets waard bent! Alle andere problemen die je opnoemt (stiefzusje die pappa zegt tegen jouw pa) komen hieruit voort. Misschien ben je bang dat zij je pa in zal pikken en dat jij je pa daardoor verliest??
Probeer toch wat zelfvertrouwen te kweken. Loop gewoon een supermarkt binnen en vraag om werk, of een andere winkel of wat je dan ook leuk lijkt. Hoe moeilijk het in het begin ook is, ik denk dat je er uiteindelijk alleen maar beter van wordt. Hiermee kweek je ook zelfvertrouwen, waardoor je ook op andere gebieden sneller je mond open durft te trekken.
Het feit dat je hier je problemen post, zegt mij dat je een steuntje in je rug zoekt om deze stappen te zetten!! Geloof dat je van genoeg mensen hier die steun ook gekregen hebt door middel van goed bedoeld advies. Accepteer dit dan ook en kets daarna niet alles af met "wil niet", "kan niet" of "durf niet". Niemand zegt dat het makkelijk zal zijn maar is wel iets wat moet gebeuren om 'verder' te kunnen. Anders zal dit altijd zo door blijven gaan.
Het op kamers gaan wonen, als dat mogelijk zou zijn, is ook geen oplossing, want dan ga je je pa waarschijnlijk nog minder zien en dat is juist iets wat je dwars zit. Je moet niet weglopen voor je problemen, dat lost niets op.
Trouwens, je stiefmoeder heeft helemaal niets over jou te vertellen. Als jij met je pa alleen wilt praten, dan praat je alleen met je vader. Dat heeft zij maar te accepteren. Dat je vader daarna haar er ook over verteld is dan helaas niet anders (ook enigszins logisch, want het is toch zijn vriendin).
Het klinkt misschien hard, maar uiteindelijk leef je maar voor 1 iemand, namelijk jezelf. Onthoudt dat goed!
PS1 Weet dat bovenstaande hard klinkt maar het is goed bedoeld en ik snap dat het niet makkelijk is.
PS2 Jij hebt alle rechten om je gelukkig te voelen. Dit gevoel krijg je alleen niet altijd voor niets, daar moet je soms wat voor doen, bijvoorbeeld af en toe voor jezelf opkomen. Dit is niet erg. Dat is juist een goed punt
ik geloof niet dat die kleine mijn vader kan "inpikken" maar ik word wel hardstikke gestoord van d'r.
werken zou ik best wel willen, maar heb geen idee wat ik leuk vind en ben bang dat ik wat fout doe, ook heb ik als school weer begint weinig tijd omdat mijn vader heel erg achter mijn kont aanzit dat ik hard moet werken voor school, wat ik al doe.
dat mijn stiefmoeder niets over mij te vertellen heeft vind ik ook, maar zij ziet dit anders geloof ik. zowieso is ze altijd thuis als mijn vader thuis is, en ze zegt me ook wat ik moet doen enz. ik word daar helemaal ziek van.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Iedereen maakt fouten, is helemaal niet erg. Betekend alleen maar dat je menselijk bent Ik doe zo vaak wat fout op mijn werkquote:werken zou ik best wel willen, maar heb geen idee wat ik leuk vind en ben bang dat ik wat fout doe, ook heb ik als school weer begint weinig tijd omdat mijn vader heel erg achter mijn kont aanzit dat ik hard moet werken voor school, wat ik al doe.
Verzin wat je wilt doen. Kranten/Folders lopen, supermarkt, etc maakt niet uit wat en ga er achter aan. Vind je het toch niet leuk, dan kan je altijd weer wat anders gaan doen. Zo kom je op een andere manier in aanraking met andere mensen en zal je zien dat je tot heel wat in staat bent. Dat jou echte moeder je verteld heeft dat je niets kan/niets goed doet is pure onzin. Dit is DE manier om haar te laten zien dat zij ongelijk heeft!! (Je hoeft hier niet letterlijk contact voor met je echte moeder op te nemen. Zolang JI het zelf maar weet, daar gaat het om. Het zal je zeker een goed gevoel geven )
Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorg Denk toch eens aan jezelf!!!quote:dat mijn stiefmoeder niets over mij te vertellen heeft vind ik ook, maar zij ziet dit anders geloof ik.
Edit:
Tot op zekere hoogte kan ze jou natuurlijk wel opdrachten geven, bijvoorbeeld een beetje mee helpen in het huishouden. Dat zal je moeten accepteren. Iedereen zal een beetje mee moeten werken in het huishouden, of het nu om ouders of om stiefouders gaat...quote:ze zegt me ook wat ik moet doen enz. ik word daar helemaal ziek van.
[ Bericht 6% gewijzigd door klappie op 29-07-2006 23:14:58 ]
Weet je wat het is...we kunnen dit wel 20duizend keer vertellen aan haar, maar het haalt volgens mij echt niets uit.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 23:08 schreef klappie het volgende:
[..]
Iedereen maakt fouten, is helemaal niet erg. Betekend alleen maar dat je menselijk bent Ik doe zo vaak wat fout op mijn werk
Verzin wat je wilt doen. Kranten/Folders lopen, supermarkt, etc maakt niet uit wat en ga er achter aan. Vind je het toch niet leuk, dan kan je altijd weer wat anders gaan doen. Zo kom je op een andere manier in aanraking met andere mensen en zal je zien dat je tot heel wat in staat bent. Dat jou echte moeder je verteld heeft dat je niets kan/niets goed doet is pure onzin. Dit is DE manier om haar te laten zien dat zij ongelijk heeft!! (Je hoeft hier niet letterlijk contact voor met je echte moeder op te nemen. Zolang JI het zelf maar weet, daar gaat het om. Het zal je zeker een goed gevoel geven )
[..]
Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorg Denk toch eens aan jezelf!!!
Ze heeft echt zo ontzettend veel adviezen gekregen en er is haar verteld dat ze bepaalde dingen ook eens van een andere kant kan bekijken met uitleg en al, maar ze doet er echt helemaal niets mee.
Als je dit nou in combinatie doet met een brief dan heb je gelijk je eigen gedachtes op orde.. dit zorgt er dan weer gelijk voor dat het geen (of iig niet zo snel) geschreeuw word.quote:Op zaterdag 29 juli 2006 23:08 schreef klappie het volgende:
Dat zij dat anders ziet is haar probleem. Als jij alleen met je vader een gesprek wilt, moet dat kunnen. Je vader zal je hierin vast wel steunen. Of zorg dat je van te voren al alleen met hem bent, dan kan ze er geen eens bij zijn. Dit is nu zo'n punt waarop je moet zeggen: "Sch**t aan iedereen, ik leef voor mezelf, ik wil me goed voelen, ik wil er nu over praten met mijn pa ALLEEN. Jammer voor iedereen die dat niet goed vindt!!!" Dan voelt zij zich maar ff verrot... jou een zorg Denk toch eens aan jezelf!!!
Als je je situatie wilt veranderen dan moet je het toch zelf doen.. je weet niet eerder wat er gebeurt nadat je een bepaalde stap hebt gezet. Dit geldt zowel voor een gesprek met je vader als met werk zoeken.
Ik heb een stiefbroertje van 9 en een stiefzusje van 6, die noemen mijn vader ook papa. En ik zie ze ook als broertje en zusje, volledig dus. Ik vind je maar een beetje bekrompen, eerlijk gezegd.
Waar is de ´echte´ vader?
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Daar woont ze bij, samen met haar stiefmoeder en haar dochtertje.quote:Op zondag 30 juli 2006 04:31 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Waar is de ´echte´ vader?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
nee ik denk de echte vader van haar stiefzusje.... haar stiefmoeder belemmerd het contact, dat heeft ze al verteld...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
dat weet ik niet precies, volgens mij zit hij in luxemburg, maar dat weet ik niet dat word mij niet verteldquote:Op zondag 30 juli 2006 04:31 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Waar is de ´echte´ vader?
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
ik ben vanmiddag gaan bowlen met mijn vader, (ik zit op bowlen als sport dus vind dat leuk om te doen ), daar heb ik hem nogmaals gevraagd wat hij er nou van vind dat die kleine hem papa noemt, hij zit er enorm mee en heeft helemaal geen zin meer in de opvoedende fase, daar is hij na mijn broertje en mij over heen (zijn woorden). ik heb toen ook gezegd dat ik het helemaal niet leuk vond dat ze papa tegen hem zei, maar daar is geen reactie op gegeven, hij keek me alleen maar aan.
mss heeft hij het er vanavond over met mijn stiefmoeder, mss wel helemaal niet. dus ik laat het maar gewoon even gaan nu, ik heb het in ieder geval gezegd. als er geen reatie op komt (hij heeft me wel gehoord dat weet ik zeker) zal ik het nog een keer tegen hem zeggen.
mss heeft hij het er vanavond over met mijn stiefmoeder, mss wel helemaal niet. dus ik laat het maar gewoon even gaan nu, ik heb het in ieder geval gezegd. als er geen reatie op komt (hij heeft me wel gehoord dat weet ik zeker) zal ik het nog een keer tegen hem zeggen.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Heel goed dat je hierover met je vader gepraat hebt! Toppie, zelfs al kwam er weinig reactie, toch weet hij nu dondersgoed hoe jij erover denkt. Dat betekent dat hij er rekening mee kan houden (of niet), misschien was dit wel de aanzet tot meer gesprekken hierover. Het is in ieder geval goed om te weten hoe hij erover denkt, dat schept wel een band.
En wat betreft je stiefzusje: bedenk je maar dat, hoe vervelend ze ook is, ze eigenlijk heel zielig is. Over een paar jaar is het veel makkelijker om met haar om te gaan omdat jullie beiden ouder worden. Tegen de tijd dat ze echt lastig word (puberteit dus) woon jij lekker op jezelf en hoef je nergens meer rekening mee te houden.
En wat betreft je stiefzusje: bedenk je maar dat, hoe vervelend ze ook is, ze eigenlijk heel zielig is. Over een paar jaar is het veel makkelijker om met haar om te gaan omdat jullie beiden ouder worden. Tegen de tijd dat ze echt lastig word (puberteit dus) woon jij lekker op jezelf en hoef je nergens meer rekening mee te houden.
vond het ook wel moeilijk om te vertellen, maar ben blij dat ik het wel heb gedaan. hopelijk volgt een reactie wel nog, zo niet dan probeer ik het nog eens.quote:Op zondag 30 juli 2006 19:49 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Heel goed dat je hierover met je vader gepraat hebt! Toppie, zelfs al kwam er weinig reactie, toch weet hij nu dondersgoed hoe jij erover denkt. Dat betekent dat hij er rekening mee kan houden (of niet), misschien was dit wel de aanzet tot meer gesprekken hierover. Het is in ieder geval goed om te weten hoe hij erover denkt, dat schept wel een band.
En wat betreft je stiefzusje: bedenk je maar dat, hoe vervelend ze ook is, ze eigenlijk heel zielig is. Over een paar jaar is het veel makkelijker om met haar om te gaan omdat jullie beiden ouder worden. Tegen de tijd dat ze echt lastig word (puberteit dus) woon jij lekker op jezelf en hoef je nergens meer rekening mee te houden.
het rare met mijn "stiefzusje" is dat ze wel weet dat haar oma niet mijn oma is, omdat ik vanmiddag wat zei over dat ze morgen naar oma toe ging en daar kreeg ik helemaal een tirade over dat het HAAR oma was en absoluut niet de mijne , raar kind . heb maar niet gezegd dat het MIJN vader is en niet de hare zo lullig ben ik dan niet.
zo lullig ben ik dan niet.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Aah joh, zo'n meisje van 6 weet niet beter. Het is inderdaad raar om te horen maar ik denk dat, zelfs al had je gezegt dat jouw vader niet haar vader is, dan nog had ze het niet begrepen. Dat soort dingen komen pas hard aan als een kind zo'n 9 jaar of ouder is.
|
|
