R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
nou het zit zo:
mijn vader en moeder zijn uit elkaar, ja tegenwoordig standaard bijna iedereen gaat uit elkaar, maar zo hun dus ook. dit is al bijna 10 jaar geleden (ik was 6/7). heb hier altijd veel moeite mee gehad maar niet over gepraat.
nu heeft mijn vader al meerdere vriendinnen gehad, die ik altijd wel heb gemogen. mijn moeder had minder vrienden of ze nam ze gewoon niet bij ons thuis, maar ging ernaar toe als wij (mijn broertje en ik) naar mijn vader waren (ene weekend wel bij mijn vader, andere weekend niet bij mijn vader).
wegens omstandigheden met mijn moeder heb ik haar al meer dan een jaar niet gezien en ben ik bij mijn vader ingetrokken, mijn moeder komt ook niet langs (de afstand is te ver voor haar, ze heeft ongeluk gehad) ze belt wel af en toe.
mijn vader had voordat ik daar woonde al een vriendin, aardige vrouw, en die vrouw had een dochtertje, nu 6. ik woon dus nu in bij mijn vader, zijn vriendin, en dat dochtertje. dat dochtertje is niet mijn vaders kind. ze kent haar eigen vader ook niet, ze denkt dat mijn vader haar vader ook is. ze noemt hem ook gewoon papa enz. maar hier heb ik soms best wel moeite mee. mijn vader weet niet dat ik hier moeite mee heb maar ik zit er wel mee
is het raar dat ik hier moeite mee heb ?
mijn vader en moeder zijn uit elkaar, ja tegenwoordig standaard bijna iedereen gaat uit elkaar, maar zo hun dus ook. dit is al bijna 10 jaar geleden (ik was 6/7). heb hier altijd veel moeite mee gehad maar niet over gepraat.
nu heeft mijn vader al meerdere vriendinnen gehad, die ik altijd wel heb gemogen. mijn moeder had minder vrienden of ze nam ze gewoon niet bij ons thuis, maar ging ernaar toe als wij (mijn broertje en ik) naar mijn vader waren (ene weekend wel bij mijn vader, andere weekend niet bij mijn vader).
wegens omstandigheden met mijn moeder heb ik haar al meer dan een jaar niet gezien en ben ik bij mijn vader ingetrokken, mijn moeder komt ook niet langs (de afstand is te ver voor haar, ze heeft ongeluk gehad) ze belt wel af en toe.
mijn vader had voordat ik daar woonde al een vriendin, aardige vrouw, en die vrouw had een dochtertje, nu 6. ik woon dus nu in bij mijn vader, zijn vriendin, en dat dochtertje. dat dochtertje is niet mijn vaders kind. ze kent haar eigen vader ook niet, ze denkt dat mijn vader haar vader ook is. ze noemt hem ook gewoon papa enz. maar hier heb ik soms best wel moeite mee. mijn vader weet niet dat ik hier moeite mee heb maar ik zit er wel mee
is het raar dat ik hier moeite mee heb ?
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Neuh, is niet raar. Maar het is ook weer niet iets waar je je niet overheen zou kunnen zetten.
Ik ga naar huis.
Het is toch niet zo raar dat ze hem papa noemt? Veel kinderen hebben papa 1 en papa 2 volgens mij. Of het raar is dat jij daar moeite mee hebt weet ik niet.
* profiel TS checkedquote:
Geboortedatum: 1989-09-05
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
ik ben 16 bijna 17 kun je ook lezen in de tekst
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
het is ook niet zo dat ik er telkens "last" van heb, maar soms heb ik best momenten waarop ik dat moeilijk vind, sowieso omdat mijn vader eigenlijk altijd aan het werk is, en zogoed als alle aandacht wordt besteed aan vriendin en dochtertje
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Je bent al over je probleem heen zo te zienquote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:02 schreef Blackletter het volgende:
ik ben 16 bijna 17 kun je ook lezen in de tekst
mooi
opgelost
slotje
het is niet echt een probleem, ik zit er alleen af en toe mee.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:04 schreef Devrim_ het volgende:
[..]
Je bent al over je probleem heen zo te zien
mooi
opgelost
slotje
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Wat nietzman zegt dus.
Ik snap dat je er aan moet wennen maar het is idd iets wat je zal moeten doen.
Wanneer is iemand je papa? Iemand die je weet te verzorgen dagelijks. Op je let en alle andere leuke en minder leuek dingen met je doet?
Of de persoon die een avondje lol ergens heeft gehad?
Dat ze je vader als papa gaat zien is dus niet zo heel gek.
Ik snap dat je er aan moet wennen maar het is idd iets wat je zal moeten doen.
Wanneer is iemand je papa? Iemand die je weet te verzorgen dagelijks. Op je let en alle andere leuke en minder leuek dingen met je doet?
Of de persoon die een avondje lol ergens heeft gehad?
Dat ze je vader als papa gaat zien is dus niet zo heel gek.
Misschien eens een keer met ja verder er over praten dan? Lijkt wel of je niet om het woord papa zit, maar meer om de aandacht die je stiefzus krijgt en jij niet.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:03 schreef Blackletter het volgende:
het is ook niet zo dat ik er telkens "last" van heb, maar soms heb ik best momenten waarop ik dat moeilijk vind, sowieso omdat mijn vader eigenlijk altijd aan het werk is, en zogoed als alle aandacht wordt besteed aan vriendin en dochtertje
stupidity has become as common as common sense was before
Dat kind is 6 en weet niet beter, jij bent bijna 17 en weet wel beter.
Als je vader alle aandacht besteed aan z'n vriendin en die koter van haar, dan zou ik hem dan maar ff goed duidelijk gaan maken!
Als je vader alle aandacht besteed aan z'n vriendin en die koter van haar, dan zou ik hem dan maar ff goed duidelijk gaan maken!
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Jij kan daar weinig over zeggen. Als zij dat zo je vader wil noemen en/of je stiefmoeder vind dat dat goed, dan kun je er weinig van zeggen.
Een maat van mij heeft zijn biologische vader nooit gekend, toen zijn moeder een relatie kreeg met de man van een buurvrouw. Na een tijdje heeft die maat ook gewoon vader tegen hem gezegd. Is heel raar om te horen, maar zo ging dat gewoon. Hij was toen 7 of 8 geloof ik toen. Beetje kwestie van raar maar wel gewoon aan wennen.
Een maat van mij heeft zijn biologische vader nooit gekend, toen zijn moeder een relatie kreeg met de man van een buurvrouw. Na een tijdje heeft die maat ook gewoon vader tegen hem gezegd. Is heel raar om te horen, maar zo ging dat gewoon. Hij was toen 7 of 8 geloof ik toen. Beetje kwestie van raar maar wel gewoon aan wennen.
♥ K, N, R en F ♥
dat heb ik hem ook al geprobeert uit te leggen met hints, maar meestal kunnen we niet echt praten, omdat zijn vriendin er dan ook altijd bij moet zijn bij die gesprekken, of ze krijgt het naderhand wel te horen, en dat vind ik niet fijn. sowieso ben ik niet zo'n prater met mijn vader/stiefmoeder
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Wat hij zegt.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 21:55 schreef nietzman het volgende:
Neuh, is niet raar. Maar het is ook weer niet iets waar je je niet overheen zou kunnen zetten.
Tuurlijk is dat ff vreemd; maar je went er vanzelf aan.
Het beste argument tegen de democratie is een gesprek van 5 minuten met een gemiddelde stemgerechtigde...
Geyl online landjesspel: http://www.fokalliance.com/forum/viewtopic.php?f=16&t=7686
Geyl online landjesspel: http://www.fokalliance.com/forum/viewtopic.php?f=16&t=7686
ik weet dat het wennen is, maar vind het wel nog steeds moeilijk
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Stel eens voor wat leuks te gaan doen met je vader alleen, gewoon zeggen, paps dit lijkt me heel leuk om samen met jou alleen te doen, we hebben te weinig tijd met elkaar doorgebracht.
En dan kan je tijdens het leuke wat je samen doet eens op een ongedwongen, open en vriendelijke manier praten over dingen, zonder dat het naar beladen wordt of wat dan ook.
En dan kan je tijdens het leuke wat je samen doet eens op een ongedwongen, open en vriendelijke manier praten over dingen, zonder dat het naar beladen wordt of wat dan ook.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
't Is dus de enige 'vader' die ze ooit gekend heeft. Is niet zo raar ze hem 'papa' noemt.
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk voor je dat zijn stiefdochter hem 'papa' noemt, en is dit wel wat je daarwerkelijk dwars zit? Als ik je tekst zo lees, lijkt het meer of je het feit dat je vader meer tijd aan zijn vriendin en stiefdochter besteed dan aan jou, is wat aan je knaagt.
Waarom zeg je dat niet gewoon? Het is jouw vader, als je het idee hebt dat hij zijn aandacht niet eerlijk verdeelt dan moet je dat ter sprake brengen. Prater of niet: zolang jij niets zegt, verandert er ook niets.
En 'hints' helpen natuurlijk niet. Dat weet jij ook wel.
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk voor je dat zijn stiefdochter hem 'papa' noemt, en is dit wel wat je daarwerkelijk dwars zit? Als ik je tekst zo lees, lijkt het meer of je het feit dat je vader meer tijd aan zijn vriendin en stiefdochter besteed dan aan jou, is wat aan je knaagt.
Waarom zeg je dat niet gewoon? Het is jouw vader, als je het idee hebt dat hij zijn aandacht niet eerlijk verdeelt dan moet je dat ter sprake brengen. Prater of niet: zolang jij niets zegt, verandert er ook niets.
En 'hints' helpen natuurlijk niet. Dat weet jij ook wel.
(Un)masking for the greater good.
ik heb hem laatst ook gezegd dat ik vind dat hij te weinig aandacht aan me besteed. dat ik wil dat hij me wat vaker knuffeld, enz.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:29 schreef Natalie het volgende:
't Is dus de enige 'vader' die ze ooit gekend heeft. Is niet zo raar ze hem 'papa' noemt.
Waarom is het eigenlijk zo moeilijk voor je dat zijn stiefdochter hem 'papa' noemt, en is dit wel wat je daarwerkelijk dwars zit? Als ik je tekst zo lees, lijkt het meer of je het feit dat je vader meer tijd aan zijn vriendin en stiefdochter besteed dan aan jou, is wat aan je knaagt.
Waarom zeg je dat niet gewoon? Het is jouw vader, als je het idee hebt dat hij zijn aandacht niet eerlijk verdeelt dan moet je dat ter sprake brengen. Prater of niet: zolang jij niets zegt, verandert er ook niets.
En 'hints' helpen natuurlijk niet. Dat weet jij ook wel.
dat papa noemen is niet het enige wat me dwarszit, er zijn veel verschillende dingen die me dwarszitten, maar dat is ook zo doordat mijn moeder heel veel op me heeft ingepraat toen ik nog klein was, ze haat mijn vader nogal enz. zijn veel dingen gebeurt waardoor ik me vaak slecht voel, en dan hoor ik "mijn zusje" papa tegen hem zeggen en dan is het soms ff te veel voor me, ook omdat ik mijn vader vroeger weinig zag, mijn moeder hem totaal afzeek eigenlijk standaard iedere dag, en als ik mijn vader zag moest hij vaak werken. een of andere hoge functie bij ministers enz. dus vaak 's avonds weg/aan het werk met laptop enz.
ook is het zo dat die vriendin in principe weinig geld heeft, mijn vader betaald eigenlijk alles voor haar, en dat dochterje, hij moet ook nog eens mijn moeder betalen (allimentatie voor mijn broertje, die woont bij haar, en voor haarzelf). en als ik dan zie hoe ondankbaar ze omgaan met dat geld/spullen kan ik ook moeilijk tegen
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Stel heel hypothetisch dat je tegen hem zou zeggen, "zij eruit, of ik eruit", hoe zou je vader dan reageren?
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Volgens mij gaat het TS meer om het gevoel dat het hem geeft dan om of het zou moeten kunnen of niet.
Het klinkt mij wel bekend in de oren, ik vraag me dan wel af hoe de relatie met je vader was voor je bij hem woonde en hoe de relatie nu is want het probleem ligt bij jullie en heeft feitelijk niets met het meisje van doen.
Ik zou wel iets met het gevoel doen want anders gaat het steeds meer aan je vreten.
De opmerkingen over de leeftijd van TS vind ik een beetje flauw, een gevoel is niet iets van leeftijden, wel hoe je handeld vanuit dat gevoel.
Het klinkt mij wel bekend in de oren, ik vraag me dan wel af hoe de relatie met je vader was voor je bij hem woonde en hoe de relatie nu is want het probleem ligt bij jullie en heeft feitelijk niets met het meisje van doen.
Ik zou wel iets met het gevoel doen want anders gaat het steeds meer aan je vreten.
De opmerkingen over de leeftijd van TS vind ik een beetje flauw, een gevoel is niet iets van leeftijden, wel hoe je handeld vanuit dat gevoel.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ik ben een vrouw dus geen hem. de relatie met mijn vader was wel redelijk, zag hem 1 keer in de 2 weken, en kon ook niet ff zo naar hem toe gaan ofzo, hij woonde 200 km verderop. hij was een jaar voordat ik bij hem ging wonen verhuist.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:40 schreef senesta het volgende:
Volgens mij gaat het TS meer om het gevoel dat het hem geeft dan om of het zou moeten kunnen of niet.
Het klinkt mij wel bekend in de oren, ik vraag me dan wel af hoe de relatie met je vader was voor je bij hem woonde en hoe de relatie nu is want het probleem ligt bij jullie en heeft feitelijk niets met het meisje van doen.
Ik zou wel iets met het gevoel doen want anders gaat het steeds meer aan je vreten.
De opmerkingen over de leeftijd van TS vind ik een beetje flauw, een gevoel is niet iets van leeftijden, wel hoe je handeld vanuit dat gevoel.
het probleem ligt in het hele gezin, ik voel me hier totaal niet thuis, maar heb me eigenlijk nog nooit ergens echt thuis gevoelt, mijn zusje (van 6!) zegt mij(16) wat ik wel en niet mag/moet doen, dan noemt ze ook nog eens mijn vader papa, wat moeilijk voor me is. mijn vader werkt in principe altijd. mijn stiefmoeder word ik op sommige momenten ook niet echt vrolijk van. en praten werkt voor mij dus niet, aangezien ik dit altijd verplicht was en dan huid volgescholden kreeg van mijn lieve mama
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Oeps sorry!
Ik herken het gevoel, tenminste het gemis van een vader en het gevoel dat ik had als anderen die verder van hem af zouden moeten staan dichterbij stonden dan ik.
Ik denk dat het gedrag van het "zusje" niet ongewoon is voor een meisje van 6 die er misschien voor haar gevoel ook een concurente bij heeft gekregen.
Blijkbaar wilde het meisje erg graag een vader, kan me voorstellen dat ze jou als "echte" dochter als een bedreiging ziet.
Jammer dat praten zo'n vervelende bijklank heeft gekregen voor je, niet iedereen is immers als jouw moeder en praten lucht toch meestal wel op.
Maar als je niet wilt praten is een link naar dit topic of een brief misschien geen gek idee?
Ik herken het gevoel, tenminste het gemis van een vader en het gevoel dat ik had als anderen die verder van hem af zouden moeten staan dichterbij stonden dan ik.
Ik denk dat het gedrag van het "zusje" niet ongewoon is voor een meisje van 6 die er misschien voor haar gevoel ook een concurente bij heeft gekregen.
Blijkbaar wilde het meisje erg graag een vader, kan me voorstellen dat ze jou als "echte" dochter als een bedreiging ziet.
Jammer dat praten zo'n vervelende bijklank heeft gekregen voor je, niet iedereen is immers als jouw moeder en praten lucht toch meestal wel op.
Maar als je niet wilt praten is een link naar dit topic of een brief misschien geen gek idee?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
ze weet niet dat ik niet haar "echte " zus ben, ze weet niet eens dat ze een eigen vader heeft.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:53 schreef senesta het volgende:
Oeps sorry!
Ik herken het gevoel, tenminste het gemis van een vader en het gevoel dat het geeft als anderen die verder van hem af zouden moeten staan dichterbij staan dan ik.
Ik denk dat haar gedrag niet ongewoon is voor een meisje van 6 die er misschien voor haar gevoel ook een concurente bij heeft gekregen.
Blijkbaar wilde het meisje erg graag een vader, kan me voorstellen dat ze jou als "echte" dochter als een bedreiging ziet.
Jammer dat praten zo'n vervelende bijklank heeft gekregen voor je, niet iedereen is immers als jouw moeder en praten lucht toch meestal wel op.
Maar als je niet wilt praten is een link naar dit topic of een brief misschien geen gek idee?
het rare is ik kan eignelijk met iedereen praten, behalve met mijn moeder, vader en stiefmoeder. ik weet niet hoe dat komt.
een link naar dit topic lijkt me niet echt geweldig, aangezien ze dan al mijn posts kunnen doorspitten, waar ik niet zoveel zin in heb
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Aha, nee dat snap ik.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:57 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ze weet niet dat ik niet haar "echte " zus ben, ze weet niet eens dat ze een eigen vader heeft.
het rare is ik kan eignelijk met iedereen praten, behalve met mijn moeder, vader en stiefmoeder. ik weet niet hoe dat komt.
een link naar dit topic lijkt me niet echt geweldig, aangezien ze dan al mijn posts kunnen doorspitten, waar ik niet zoveel zin in heb
Maar een brief schrijven?
Dan was je "zusje" erg jong toen je vader in haar leventje kwam?
Willen ze het haar wel vertellen?
Ik denk dat je vooral een beetje eigen aandacht van je vader nodig hebt, en dat is geen schande hoor daar mag je best om vragen.
Ik snap dat je je hier erg vervelend bij voelt, heb je ook geen familie die kan bemiddelen, iemand waar je wel goed mee kan praten?
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
En dit is dus gelul! Een scheiding tussen je ouders is praktisch altijd kut en is niet normaal. Ga het ook niet normaal vinden.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 21:52 schreef Blackletter het volgende:
nou het zit zo:
mijn vader en moeder zijn uit elkaar, ja tegenwoordig standaard bijna iedereen gaat uit elkaar, maar zo hun dus ook.
En hier kom je er dus op terug.quote:dit is al bijna 10 jaar geleden (ik was 6/7). heb hier altijd veel moeite mee gehad maar niet over gepraat.
Zou je haar niet graag weer willen zien dan?quote:nu heeft mijn vader al meerdere vriendinnen gehad, die ik altijd wel heb gemogen. mijn moeder had minder vrienden of ze nam ze gewoon niet bij ons thuis, maar ging ernaar toe als wij (mijn broertje en ik) naar mijn vader waren (ene weekend wel bij mijn vader, andere weekend niet bij mijn vader).
wegens omstandigheden met mijn moeder heb ik haar al meer dan een jaar niet gezien en ben ik bij mijn vader ingetrokken, mijn moeder komt ook niet langs (de afstand is te ver voor haar, ze heeft ongeluk gehad) ze belt wel af en toe.
Praat erover met je pa. Wel subtiel natuurlijk, door een vragende/open houding aan te nemen.quote:mijn vader had voordat ik daar woonde al een vriendin, aardige vrouw, en die vrouw had een dochtertje, nu 6. ik woon dus nu in bij mijn vader, zijn vriendin, en dat dochtertje. dat dochtertje is niet mijn vaders kind. ze kent haar eigen vader ook niet, ze denkt dat mijn vader haar vader ook is. ze noemt hem ook gewoon papa enz. maar hier heb ik soms best wel moeite mee. mijn vader weet niet dat ik hier moeite mee heb maar ik zit er wel mee
Nee hoor, het is toch ook raar. Het is jouw pa, niet de hare. Maar... zij ziet hem wel als jouw pa en waarschijnlijk vindt zijn vrouw het ook oke. Ik zou ze gewoon lekker laten, maar als jij er een keer over praat met je pa weet ik zeker dat dit probleem er niet meer is.quote:is het raar dat ik hier moeite mee heb ?
Boel kut posts van een aantal hier maar dat even offtopic.
Ontopic: Ik herken het wel van vroeger toen ik in ongeveer een zelfde situatie zat. maar dan zeg maar aan de kant als jouw 'zusje' en ik was ouder dan mijn stiefzus. Mijn stiefzus heeft op een dag tegen mij gezegd dat ze het belachelijk vond dat ik haar moeder mams noemde. Ik had dat nooit geweten en daarop zijn we gaan praten. Zij heeft haar kant verteld van haar gevoel en ik de mijne. Daarna zijn we er toch mee naar onze 'ouders' geweest en hebben het uitgelegd hoe wij er tegen aan keken. Uiteindelijk ben ik haar wel mams blijven noemen maar heb op de momenten dat mijn stiefzusje in de buurt was het zo min mogelijk gebruikt.
Nu snap ik dat jouw stiefzusje stukken jonger is, maar kenbaar maken aan je vader en eventueel je stiefmoeder zou tot een oplossing kunnen leiden. Ik vermoed eerder dat je je eigen moeder enorm mist en dat je je vader meer voor jezelf wilt houden... die wil je eigenlijk niet delen.
Succes
Ontopic: Ik herken het wel van vroeger toen ik in ongeveer een zelfde situatie zat. maar dan zeg maar aan de kant als jouw 'zusje' en ik was ouder dan mijn stiefzus. Mijn stiefzus heeft op een dag tegen mij gezegd dat ze het belachelijk vond dat ik haar moeder mams noemde. Ik had dat nooit geweten en daarop zijn we gaan praten. Zij heeft haar kant verteld van haar gevoel en ik de mijne. Daarna zijn we er toch mee naar onze 'ouders' geweest en hebben het uitgelegd hoe wij er tegen aan keken. Uiteindelijk ben ik haar wel mams blijven noemen maar heb op de momenten dat mijn stiefzusje in de buurt was het zo min mogelijk gebruikt.
Nu snap ik dat jouw stiefzusje stukken jonger is, maar kenbaar maken aan je vader en eventueel je stiefmoeder zou tot een oplossing kunnen leiden. Ik vermoed eerder dat je je eigen moeder enorm mist en dat je je vader meer voor jezelf wilt houden... die wil je eigenlijk niet delen.
Succes
The reward of a thing well done is to have done it.
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Spelfouten en dialect daargelaten
Dat ik open, eerlijk en aardig ben, wil nog niet zeggen dat ik verliefd op je ben
Wat wordt er in dit topic door veel mensen achterlijk gereageerd.
In ieder geval klinkt het alsof je behoorlijk getraumatiseerd bent door die scheiding. Zo normaal is een scheiding ook helemaal niet, ook al komt het dan vaak voor tegenwoordig. Dat het in veel andere gezinnen voorkomt neemt nog niet weg dat het voor ieder kind dat een scheiding meemaakt ontzettend ingrijpend is. Voor een kind hoort je thuis een veilige plek te zijn, waar je niet bang hoeft te zijn dat je verlaten wordt, een plek waar gewoon een aantal zekerheden gelden. Op het moment dat je ouders uit elkaar gaan, valt die veiligheid opeens weg. Wat altijd vanzelfsprekend leek (we houden hier van elkaar en we horen bij elkaar), blijkt toch niet zo vanzelfsprekend te zijn en ik kan me voorstellen dat zo'n gebeurtenis een kind het gevoel kan geven vogelvrij verklaard te zijn: wie garandeert je dat er niet nog meer erge dingen kunnen gebeuren?
Jij hebt je moeder al een poos niet gezien terwijl je nog hartstikke jong bent, een kind nog bijna (bedoel ik niet vervelend, ik ben 31 dus ik mag dat zeggen ), je vader is blijkbaar gezien al z'n vriendinnen al snel weer verder gegaan met z'n eigen leven. In plaats van de centrale rol die kinderen normaal gesproken in het leven van hun ouders spelen, speel jij op dit moment in het leven van jouw moeder in ieder geval al geen centrale rol want die heb je al een jaar niet gezien en in het leven van je vader hebben allemaal andere mensen van buiten het gezin een net zo belangrijke plek in genomen als jij (weet niet of dat ook echt zo is, maar zo voelt het voor jou).
Al die mensen die 'get over it' schrijven hebben gewoon géén gelijk. Als kind heb je er recht op dat je ouders interesse in je hebben en je overladen met liefde. Jij zegt dat wel niet met zoveel woorden, maar uit wat je schrijft blijkt dat je daar naar snakt. En dat is niets om je voor te schamen, dat is ook gewoon een soort eerste levensbehoefte: dat je ouders er helemaal voor je zijn. De mensen die schamperend zeggen dat je niet moet zeuren verkeren wellicht in de gelukkige positie dat zij thuis niets te kort komen.
In ieder geval klinkt het alsof je behoorlijk getraumatiseerd bent door die scheiding. Zo normaal is een scheiding ook helemaal niet, ook al komt het dan vaak voor tegenwoordig. Dat het in veel andere gezinnen voorkomt neemt nog niet weg dat het voor ieder kind dat een scheiding meemaakt ontzettend ingrijpend is. Voor een kind hoort je thuis een veilige plek te zijn, waar je niet bang hoeft te zijn dat je verlaten wordt, een plek waar gewoon een aantal zekerheden gelden. Op het moment dat je ouders uit elkaar gaan, valt die veiligheid opeens weg. Wat altijd vanzelfsprekend leek (we houden hier van elkaar en we horen bij elkaar), blijkt toch niet zo vanzelfsprekend te zijn en ik kan me voorstellen dat zo'n gebeurtenis een kind het gevoel kan geven vogelvrij verklaard te zijn: wie garandeert je dat er niet nog meer erge dingen kunnen gebeuren?
Jij hebt je moeder al een poos niet gezien terwijl je nog hartstikke jong bent, een kind nog bijna (bedoel ik niet vervelend, ik ben 31 dus ik mag dat zeggen ), je vader is blijkbaar gezien al z'n vriendinnen al snel weer verder gegaan met z'n eigen leven. In plaats van de centrale rol die kinderen normaal gesproken in het leven van hun ouders spelen, speel jij op dit moment in het leven van jouw moeder in ieder geval al geen centrale rol want die heb je al een jaar niet gezien en in het leven van je vader hebben allemaal andere mensen van buiten het gezin een net zo belangrijke plek in genomen als jij (weet niet of dat ook echt zo is, maar zo voelt het voor jou).
Al die mensen die 'get over it' schrijven hebben gewoon géén gelijk. Als kind heb je er recht op dat je ouders interesse in je hebben en je overladen met liefde. Jij zegt dat wel niet met zoveel woorden, maar uit wat je schrijft blijkt dat je daar naar snakt. En dat is niets om je voor te schamen, dat is ook gewoon een soort eerste levensbehoefte: dat je ouders er helemaal voor je zijn. De mensen die schamperend zeggen dat je niet moet zeuren verkeren wellicht in de gelukkige positie dat zij thuis niets te kort komen.
Start te accepteren dat niet jouw vader als haar pappa door gaar gezien wordt...
Probeer ook een zusterband te krijgen, ondanks leeftijdsverschil...; jij ziet haar nog als vreemde indringer... daar moet je vanaf...
Probeer ook een zusterband te krijgen, ondanks leeftijdsverschil...; jij ziet haar nog als vreemde indringer... daar moet je vanaf...
Volgens mij gaat het hier helemaal niet echt om dat zusje. Die moeite met het feit dat het zusje papa zegt is meer een symptoom van een dieperliggend probleem... Het gevoel van, hoort zijn relatie met mij niet eerst helemaal goed te zijn voordat een kind dat niet eens van hemzelf is een soortgelijke relatie, of bijna een nog betere relatie, met hem krijgt? Het gevoel van aan twee kanten ingehaald te worden zonder dat je daar grip op hebt.
[ Bericht 23% gewijzigd door _Floddertje_ op 16-06-2006 23:49:10 ]
[ Bericht 23% gewijzigd door _Floddertje_ op 16-06-2006 23:49:10 ]
Nou kom ik niet uit een gezin van gescheiden ouders, dus wat ik nu ga zeggen is gewoon een idee. Je moet echt eens met je vader en stiefmoeder hierover praten. Lijkt me dat dat toch wel mogelijk moet zijn. Zet voordat je dit doet eens op papier wat je problemen zijn en probeer jezelf ervan te overtuigen dat dit geen onredelijke wensen zijn. (oftewel, begin met de meest redelijke wensen en stel wensen waarbij je het gevoel hebt dat je vader dit als 'bezitterig' ofzo kan ervaren even uit naar een mogelijk tweede of derde gesprek). Heb het idee dat het nooit veel slechter kan worden dan dat je maar rond blijft lopen met dit gevoel. Zo'n gesprek lucht denk ik ook op.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:46 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik ben een vrouw dus geen hem. de relatie met mijn vader was wel redelijk, zag hem 1 keer in de 2 weken, en kon ook niet ff zo naar hem toe gaan ofzo, hij woonde 200 km verderop. hij was een jaar voordat ik bij hem ging wonen verhuist.
het probleem ligt in het hele gezin, ik voel me hier totaal niet thuis, maar heb me eigenlijk nog nooit ergens echt thuis gevoelt, mijn zusje (van 6!) zegt mij(16) wat ik wel en niet mag/moet doen, dan noemt ze ook nog eens mijn vader papa, wat moeilijk voor me is. mijn vader werkt in principe altijd. mijn stiefmoeder word ik op sommige momenten ook niet echt vrolijk van. en praten werkt voor mij dus niet, aangezien ik dit altijd verplicht was en dan huid volgescholden kreeg van mijn lieve mama
Wat betreft je stiefzusje. Zes jaar is volgens mij een leeftijd waarop je ze nog wel kunt veranderen. Het klopt niet dat ze jou zegt wat je wel en niet mag, maar deze relatie kun je volgens mij nog wel veranderen door gewoon te proberen een zusrelatie met haar op te bouwen. Gewoon eens wat leuks gaan doen. Je hoeft niet poeslief tegen haar te doen, gewoon elkaar leren kennen. En als ze dan nog steeds de baas probeert te spelen, dan heb je gewoon het probleem dat alle oudere broers/zussen met hun jongere broers/zussen hebben
Put your hand on a hot stove for a minute, and it seems like an hour. Sit with a pretty girl for an hour, and it seems like a minute. That's relativity.
- Albert Einstein -
- Albert Einstein -
Ik ken een meisje dat haar eigen vader niet kent. Geloof me, als zij in de puberteit komt te zitten breekt de hel los want zoiets verberg je niet of je moet wel heel goed een geheim kunnen bewaren. Zij is nu zes en noemt de exvriend van haar moeder 'papa' en die heeft kinderen, de oudste is ongeveer 18. Die hebben het daar niet makkelijk mee gehad, geloof ik. En terecht.
Maar degene die het straks het moeilijkst krijgt is hun stiefzusje. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Maar praat erover met je vader en zijn vriendin. Want vroeg of laat kunnen zij niet meer verbergen dat hij haar echte vader niet is, vraag wat ze hierin voor ogen hebben en of ze haar dit uberhaupt gaan vertellen omdat jij er dan misschien beter mee om kunt gaan. Je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt en dat je eraan moet wennen maar dit kan echt niet teruggedraait worden want daarmee doe je je stiefzusje ontzettend veel verdriet. Dit is voor jou op dit moment moeilijk maar je stiefzusje is het slachtoffer hier, niet jij. Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
Maar degene die het straks het moeilijkst krijgt is hun stiefzusje. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Maar praat erover met je vader en zijn vriendin. Want vroeg of laat kunnen zij niet meer verbergen dat hij haar echte vader niet is, vraag wat ze hierin voor ogen hebben en of ze haar dit uberhaupt gaan vertellen omdat jij er dan misschien beter mee om kunt gaan. Je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt en dat je eraan moet wennen maar dit kan echt niet teruggedraait worden want daarmee doe je je stiefzusje ontzettend veel verdriet. Dit is voor jou op dit moment moeilijk maar je stiefzusje is het slachtoffer hier, niet jij. Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
Kijk, daar zit dus het probleem. Niet dat zij hem papa noemt, maar dat hij haar meer aandacht geeft. Dit moet je echt gewoon aangeven bij hem. Ik lees zowel in je openingspost als hier al dat je nergens over praat, al niet over dat je moeite hebt/had met de scheiding en nu krop je dit ook op. Echt waar, er zijn zat mensen die dat soort dingen niet aan je neus kunnen zien en ook niet doorhebben dat ze je bijvoorbeeld te weinig aandacht geeft. Klinkt vreemd, maar maak eens een afspraak met je pa om samen ergens wat te gaan drinken in een rustig cafe en vertel dan wat je dwars zit.quote:Op vrijdag 16 juni 2006 22:03 schreef Blackletter het volgende:
het is ook niet zo dat ik er telkens "last" van heb, maar soms heb ik best momenten waarop ik dat moeilijk vind, sowieso omdat mijn vader eigenlijk altijd aan het werk is, en zogoed als alle aandacht wordt besteed aan vriendin en dochtertje
Whoopsydaisy maakt hier een goed punt.quote:Op zaterdag 17 juni 2006 10:12 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Maar degene die het straks het moeilijkst krijgt is hun stiefzusje. Het enige dat je kunt doen is een leuke zussenrelatie met haar opbouwen. Want kom op, er is toch niets leukers dan zo'n klein meisje op te zien groeien waarbij jij de toffe zus uit kunt hangen? Lijkt mij in ieder geval heerlijk.
Maar praat erover met je vader en zijn vriendin. Want vroeg of laat kunnen zij niet meer verbergen dat hij haar echte vader niet is, vraag wat ze hierin voor ogen hebben en of ze haar dit uberhaupt gaan vertellen omdat jij er dan misschien beter mee om kunt gaan. Je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt en dat je eraan moet wennen maar dit kan echt niet teruggedraait worden want daarmee doe je je stiefzusje ontzettend veel verdriet. Dit is voor jou op dit moment moeilijk maar je stiefzusje is het slachtoffer hier, niet jij. Gun dit meisje een vader, zelfs als het die van jou is want ze gaat nog heel wat liefde en steun nodig hebben.
Ik heb zelf ook een stiefzusje die 10 jaar jonger is. Ze kwam als 1-jarige met haar moeder bij mijn vader wonen.
Toen ze in de leeftijd van een jaar of 5 was, had ze ook dat de baas spelen enzo, kon ik toen ook niet hebben, want ja ik was natuurlijk een puber en dan kan je meestal niet zoveel hebben .
De eerste jaren heeft ze mijn vader ook papa genoemd, tot ze oud genoeg was om haar uit te leggen dat haar eigen vader was overleden toen ze net een paar maanden was.
Eigenlijk begon ze daarna mijn vader meer en meer met zijn voornaam aan te spreken, maar wel met het gevoel dat mijn vader toch een echte vader voor haar is. En voor mijn vader is mijn zusje net zoveel dochter als ik dat ben.
Ik heb zelf een hele hechte band met mijn zusje,ze is voor mij ook echt mijn zusje en ik voor haar ook, we hadden vroeger ook altijd 1 of 2x per jaar zussendag, dan ging ik met haar naar Amsterdam of Scheveningen.
Nu nog zijn we 4 handen op één buik. Sinds een week of 6 is zelfs van Brabant naar ZuidHolland verhuisd, en heeft ze een vriend die in de zelfde plaats als mij woont. Dat is natuurlijk helemaal gezellig. We gingen al regelmatig stappen of andere dingen ondernemen, en nu nog meer dus .
.Gun het de tijd en probeer je zusje ook echt als een zusje te zien. En vooral praat met je vader en stiefmoeder, dat kan voor jou ook behoorlijk wat onzekerheden wegnemen.
Als ik het zo lees zijn je vader en stiefmoeder de slechtsten niet.
Heelveel succes!
Barman is de psycholoog achter de toog:
Het komt omdat zij nu zo oud is als jij destijds toen je ouders uit elkaar gingen. Je herkent iets van jezelf in haar en dat doet pijn. Sterkte.
Het komt omdat zij nu zo oud is als jij destijds toen je ouders uit elkaar gingen. Je herkent iets van jezelf in haar en dat doet pijn. Sterkte.
bedankt voor de goede tips.
ik weet nog niet wat ik ga doen.
praten met mijn vader/stiefmoeder vind ik erg moeilijk, helemaal als mijn stiefmoeder erbij is, want ze denkt dat zij de slimste in huis is, enz.
ik kan niet goed praten met oudere mensen, met vrienden,enz. lukt me dat wel, maar met mijn ouders niet.
met mijn moeder wil ik geen band meer hebben, daarvoor vindi k dat er teveel gebeurt is. ik wil haar niet meer zien/spreken weet ik veel.
de enige waarbij ik me een beetje "thuis" voel is bij mijn vriend, maar die mag ik jammer genoeg niet zo vaak zien. dit weet mijn vader ook.
ik weet nog niet wat ik ga doen.
praten met mijn vader/stiefmoeder vind ik erg moeilijk, helemaal als mijn stiefmoeder erbij is, want ze denkt dat zij de slimste in huis is, enz.
ik kan niet goed praten met oudere mensen, met vrienden,enz. lukt me dat wel, maar met mijn ouders niet.
met mijn moeder wil ik geen band meer hebben, daarvoor vindi k dat er teveel gebeurt is. ik wil haar niet meer zien/spreken weet ik veel.
de enige waarbij ik me een beetje "thuis" voel is bij mijn vriend, maar die mag ik jammer genoeg niet zo vaak zien. dit weet mijn vader ook.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Ik hoop echt dat je nog op een punt komt dat je kunt praten met je vader, misschien samen met je vriend of in briefvorm.quote:Op zondag 18 juni 2006 12:40 schreef Blackletter het volgende:
bedankt voor de goede tips.
ik weet nog niet wat ik ga doen.
praten met mijn vader/stiefmoeder vind ik erg moeilijk, helemaal als mijn stiefmoeder erbij is, want ze denkt dat zij de slimste in huis is, enz.
ik kan niet goed praten met oudere mensen, met vrienden,enz. lukt me dat wel, maar met mijn ouders niet.
met mijn moeder wil ik geen band meer hebben, daarvoor vindi k dat er teveel gebeurt is. ik wil haar niet meer zien/spreken weet ik veel.
de enige waarbij ik me een beetje "thuis" voel is bij mijn vriend, maar die mag ik jammer genoeg niet zo vaak zien. dit weet mijn vader ook.
Mensen kunnen dingen niet oplossen als er niet over gesproken word, en jouw gevoel veranderd waarschijnlijk ook niet.
En je een beetje bijzonder en geliefd voelen bij je vader en moeder is gewoon erg belangrijk.
Verder wens ik je veel sterkte
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Waarom zou de hel los breken en moet het verborgen blijven?quote:Op zaterdag 17 juni 2006 10:12 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Ik ken een meisje dat haar eigen vader niet kent. Geloof me, als zij in de puberteit komt te zitten breekt de hel los want zoiets verberg je niet of je moet wel heel goed een geheim kunnen bewaren.
Beetje gevoelig maar de vader weet zelf niet eens van haar bestaan. De moeder en de vader zijn om volgens mij hele nare redenen uit elkaar gegaan, maar ik ben er nooit achtergekomen waarom precies.quote:Op zondag 18 juni 2006 20:57 schreef Ra-z het volgende:
[..]
Waarom zou de hel los breken en moet het verborgen blijven?
Blackletter als je niet wil praten met je vader bijvoorbeeld veranderd er niks. En vreet het alleen maar van binnen aan je.
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidġ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
dat het aan me vreet dat weet ik, maar eigenlijk vreet alles aan mijn leven aan me behalve mijn vriend
praten met mijn vader (/stiefmoeder) heb ik al eens gedaan, dan krijg ik te horen dat ik me naar mijn leeftijd moet gedragen, en me niet moet aanstellen. een gesprek is sowieso nooit mogelijk met mijn vader alleen. als dit wel mogelijk zou zijn, hij verteld alles altijd aan mijn stiefmoeder,
dat ik vind dat ik te weinig aandacht krijg van mijn vader dat weet hij ook, dat heb ik hem ook al eens gezegd. maar praten met mijn vader/stiefmoeder is voor mij erg moeilijk/amper te doen. puur omdat ik me dan voel alsof ik alles fout doe in huis. dan voel ik me helemaal verschikkelijk en lig ik nachten wakker.
praten met mijn vader (/stiefmoeder) heb ik al eens gedaan, dan krijg ik te horen dat ik me naar mijn leeftijd moet gedragen, en me niet moet aanstellen. een gesprek is sowieso nooit mogelijk met mijn vader alleen. als dit wel mogelijk zou zijn, hij verteld alles altijd aan mijn stiefmoeder,
dat ik vind dat ik te weinig aandacht krijg van mijn vader dat weet hij ook, dat heb ik hem ook al eens gezegd. maar praten met mijn vader/stiefmoeder is voor mij erg moeilijk/amper te doen. puur omdat ik me dan voel alsof ik alles fout doe in huis. dan voel ik me helemaal verschikkelijk en lig ik nachten wakker.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Misschien heeft je vader wel een punt met dat je je aanstelt. Ik zeg niet dat je ongelijk hebt maar misschien heeft je stiefzusje ook meer aandacht nodig dan jij. En misschien gedraag je je wel echt niet naar je leeftijd, probeer er eens objectief naar te kijken. Ik denk dat niemand van buitenaf dat goed in kan schatten (ook je vriend niet want die hoort alleen jouw kant van het verhaal). Als het namelijk zo is dat het allemaal behoorlijk meevalt, moet je hierover ook eerlijk zijn naar jezelf toe. Anders kun je een hoop schade aanrichten terwijl er niets aan de hand is.
En zolang jij weigert met je vader te gaan praten, vind ik dat je hier niet moet komen klagen. Ik zeg niet dat je moet luisteren, kan ik je moeilijk toe dwingen en dat wil ik helemaal niet maar als je niet van plan bent er iets aan te doen moet je gewoon niet zeiken en je verlies pakken. Want jij bent blijkbaar de enige met dit probleem binnen het gezin en jij bent de enige die dit kan veranderen. Je doet nu een beetje zo: 'dit vreet aan me en ik kan er moeilijk mee omgaan', zegt iedereen dat je moet gaan praten met je vader en dan zeg jij 'ja maar ze luisteren niet en mijn stiefmoeder is er altijd bij'. Zo praat je in cirkels en je zoekt smoezen om er niet mee te hoeven dealen. Zo los je niks op. Als ze niet luisteren zorg je dat ze luisteren door zo volwassen mogelijk met ze te gaan praten. Als je er ruzie om gaat maken nemen ze je nooit serieus.
En zolang jij weigert met je vader te gaan praten, vind ik dat je hier niet moet komen klagen. Ik zeg niet dat je moet luisteren, kan ik je moeilijk toe dwingen en dat wil ik helemaal niet maar als je niet van plan bent er iets aan te doen moet je gewoon niet zeiken en je verlies pakken. Want jij bent blijkbaar de enige met dit probleem binnen het gezin en jij bent de enige die dit kan veranderen. Je doet nu een beetje zo: 'dit vreet aan me en ik kan er moeilijk mee omgaan', zegt iedereen dat je moet gaan praten met je vader en dan zeg jij 'ja maar ze luisteren niet en mijn stiefmoeder is er altijd bij'. Zo praat je in cirkels en je zoekt smoezen om er niet mee te hoeven dealen. Zo los je niks op. Als ze niet luisteren zorg je dat ze luisteren door zo volwassen mogelijk met ze te gaan praten. Als je er ruzie om gaat maken nemen ze je nooit serieus.
Jij bent toch later bij je vader gaan wonen, en dat terwijl je vader dus ook al een "nieuw" gezin had. Je hebt dus een zeer bewuste keuze gemaakt deel uit te maken van het gezin. Dus jij moet je ook wel een beetje aanpassen aan de nieuwe situatie... Het is voor je vader en stiefmoeder misschien ook even moeilijk om met de nieuwe situatie om te gaan.
Ik kan best begrijpen dat het erg moeilijk is dat je de aandacht nu moet delen, maar als je zelf al geen prater bent, wat moet je vader dan doen. Verder vind ik het ook niet meer dan normaal dat je vader alles met je stiefmoeder bespreekt, het zal toch raar zijn als dat niet zo was.
Als je eens wilt praten om eens een verhaal van de andere kant te horen (ik heb een stiefdochter van 11) mag je wel eens mailen. bvcapelleveen@gmail.com
Ik kan best begrijpen dat het erg moeilijk is dat je de aandacht nu moet delen, maar als je zelf al geen prater bent, wat moet je vader dan doen. Verder vind ik het ook niet meer dan normaal dat je vader alles met je stiefmoeder bespreekt, het zal toch raar zijn als dat niet zo was.
Als je eens wilt praten om eens een verhaal van de andere kant te horen (ik heb een stiefdochter van 11) mag je wel eens mailen. bvcapelleveen@gmail.com
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Tot een jaar of 8 accepteren kinderen de nieuwe papa of mama als hun eigen papa of mama.
Als ze na die leeftijd in een stiefgezin terechtkomen houden ze altijd het onderscheid: dat is wel mijn mama, maar dat is niet mijn papa. Acceptatie is veel moeilijker voor die kinderen.
Behalve het loyaliteitsconflict (nieuwe partner neemt plaats van originele ouder in - betekent kiezen voor de één automatisch tégen de ander?) heb je een authoriteitsconflict ("jij kunt niks over mij zeggen want jij bent mijn papa niet").
Dat zijn dus zaken waar jij last van hebt, en je nieuwe zusje een stuk minder.
Nu lijkt het mij niet zo'n groot punt dat zij jouw vader papa noemt.
Kan het zijn dat je een gevoel van onbehagelijkheid dat je zelf hebt, projecteert op dit nieuwe meisje?
Als ze na die leeftijd in een stiefgezin terechtkomen houden ze altijd het onderscheid: dat is wel mijn mama, maar dat is niet mijn papa. Acceptatie is veel moeilijker voor die kinderen.
Behalve het loyaliteitsconflict (nieuwe partner neemt plaats van originele ouder in - betekent kiezen voor de één automatisch tégen de ander?) heb je een authoriteitsconflict ("jij kunt niks over mij zeggen want jij bent mijn papa niet").
Dat zijn dus zaken waar jij last van hebt, en je nieuwe zusje een stuk minder.
Nu lijkt het mij niet zo'n groot punt dat zij jouw vader papa noemt.
Kan het zijn dat je een gevoel van onbehagelijkheid dat je zelf hebt, projecteert op dit nieuwe meisje?
Mijn stiefbroertje en stiefzusjes noemen mijn vader sinds een aantal jaren ook papa. En dit zijn ondertussen gewoon volwassenen. Toen ze bij ons in het gezin kwamen, (ik was toen 16 zij waren 14, 11 en 9) had ik er ook best moeite mee om de aandacht te delen. Maar dat went vanzelf hoor. Eigenlijk vind ik ook dat je je wel wat volwassener mag gedragen. Ik weet niet hoe oud je stiefzusje was toen ze bij je vader kwam wonen, maar ze is nu pas 6, dus ze moet klein geweest zijn. Verder is het inderdaad heel normaal dat je vader en stiefmoeder dingen bespreken, ze zijn tenslotte een stel. Bekijk het ook eens van je stiefmoeder d'r kant, die krijgt er ineens een puberende dochter bij, heus niet makkelijk hoor.
Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.quote:Op dinsdag 20 juni 2006 13:23 schreef mirannie het volgende:
Bekijk het ook eens van je stiefmoeder d'r kant, die krijgt er ineens een puberende dochter bij, heus niet makkelijk hoor.
Ik blijf vinden dat je moet gaan praten en verder je ook wat volwassener op moet stellen en je meer inleven in hoe het voor de rest van het gezin is. Je wilde zelf daar gaan wonen, maar hebt volgens mij geen tel nagedacht hoe anders het zou zijn als bij je moeder.
met mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
ik heb er met mijn broertje over gepraat en hij vind het net zo vervelend als ik, dus ik ben niet de enige in huis hier gelukkig.
ik heb heel lang nagedacht over hoe anders dat zou zijn dan bij mijn moeder, bij mijn moeder was het verschrikkelijk, hier iets minder. maarja over paar jaar ga ik gelukkig het huis uit
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Zo'n erg mens is het dus niet, anders had ze dit heus niet voorgesteld. En wat is het voor onzin dat je op je kop krijgt van je stiefmoeder als je met je vader praat. Het wordt tijd dat jij eens gewoon volwassen wordt en voor jezelf opkomt.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.
Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:24 schreef Blackletter het volgende:
[..]
mijn stiefmoeder stelde zelf voor dat ik bij mijn vader kwam wonen.
met mijn vader praten durf ik niet eigenlijk, omdat ik dan op mijn kop krijg van mijn stiefmoeder.
ik heb er met mijn broertje over gepraat en hij vind het net zo vervelend als ik, dus ik ben niet de enige in huis hier gelukkig.
ik heb heel lang nagedacht over hoe anders dat zou zijn dan bij mijn moeder, bij mijn moeder was het verschrikkelijk, hier iets minder. maarja over paar jaar ga ik gelukkig het huis uit
omdat zij vind dat ik haar dochter dan aanval ofzo. zodra ik maar iets over haar dochter zeg word ze gekquote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:30 schreef mirannie het volgende:
[..]
Zo'n erg mens is het dus niet, anders had ze dit heus niet voorgesteld. En wat is het voor onzin dat je op je kop krijgt van je stiefmoeder als je met je vader praat. Het wordt tijd dat jij eens gewoon volwassen wordt en voor jezelf opkomt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Blackletter op 25-07-2006 19:39:32 ]
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
ik vind het absoluut niet leuk.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:31 schreef Radjesh het volgende:
Waar maak je je druk om? Zou het juist wel leuk vinden als iemand dat zou zeggen.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Ik vind als ik heel eerlijk ben dat je je ook een beetje aanstelt. Misschien heb ik het mis hoor, maar je kruipt wel erg in de slachtofferrol. Zo komt het teminste op mij over.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Moja het volgende:
[..]
Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zei niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal fliptquote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Moja het volgende:
[..]
Tja, als je perse niet wilt praten houdt het op een gegeven moment op hoor.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Eerst is het een probleem dat dat meisje je vader aanspreekt met papa, maar je noemt haar zelf wel je zusje...quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:33 schreef Blackletter het volgende:
[..]
omdat zij vind dat ik mijn zusje dan aanval ofzo. zodra ik maar iets over mijn zusje zeg word ze gek
En per se niet willen praten... volgens mij heb je je topic in het verkeerde forum geopend...
PS: het meest onvlowassen vind ik nog wel dat je zo'n probleem maakt van wat een meisje van 6 tegen jou zegt en hoe ze je vader aanspreekt...
nja ik vind niet dat ik me als een slachtoffer gedraag, ik zeg alleen dat ik er moeite mee heb dat ze de godganse dag papa loopt te zeggen tegen mijn vader.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:35 schreef Moja het volgende:
[..]
Ik vind als ik heel eerlijk ben dat je je ook een beetje aanstelt. Misschien heb ik het mis hoor, maar je kruipt wel erg in de slachtofferrol. Zo komt het teminste op mij over.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Als je niet gelijk met verwijten komt en het op een normale rustige manier uitlegt waar je nou eigenlijk mee zit zal dat waarschijnlijk niet gebeuren.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zei niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal flipt
ik wil best praten, maar dan kom ik weer in de problemen, en daar heb ik geen behoefte aan.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef mirannie het volgende:
[..]
Eerst is het een probleem dat dat meisje je vader aanspreekt met papa, maar je noemt haar zelf wel je zusje...
En per se niet willen praten... volgens mij heb je je topic in het verkeerde forum geopend...
PS: het meest onvlowassen vind ik nog wel dat je zo'n probleem maakt van wat een meisje van 6 tegen jou zegt en hoe ze je vader aanspreekt...
heb mijn vader laatst zelf gevraagd wat hij ervan vind dat ze hem papa noemt, hij vind het zelf ook heel erg moeilijk. en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Sjeez... jij vindt dus dat een meisje van 6 dezelfde verplichtingen moet hebben als een puber van bijna 17?? Jij spoort echt niet. Pure jaloezie. Denk dat de psych meer een oplossing voor je kan betekenen. En dan je laatste zin... je bent bang dat er gesprekken van komen. En dan tegen ons zeggen dat je er niet over KAN praten, maar je bent gewoon bang.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:37 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil er wel met mijn vader over praten, heb ook al een paar keer laten weten aan mijn vader dat ik sommige dingen niet leuk vind die mijn broertje en ik verplicht moeten doen en zij niet. omdat ze ook papa tegen hem zegt enz. dan vind ik ook dat zij die dingen ook verplicht moet doen. ben alleen bang dat er weer hele gesprekken komen als ik dat zeg, en dat mijn stiefmoeder dan weer totaal flipt
Kortom: een stikjaloerse angsthaas die hoog nodig volwassen dient te worden.
Nou, dan moet je dat dus ook niet doen en je er ook simpelweg niks van aantrkekken. Ik zie al dat ik me laat rond commanderen door mijn dochter van (bijna) 5.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:41 schreef Blackletter het volgende:
[..]
en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
dat heb je me niet horen zeggen. maar ik moet mijn hele leven al dingen doen (dus vanaf dat ik nog jonger was dan haar) en zij hoeft dat allemaal niet.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:45 schreef mirannie het volgende:
[..]
Sjeez... jij vindt dus dat een meisje van 6 dezelfde verplichtingen moet hebben als een puber van bijna 17?? Jij spoort echt niet. Pure jaloezie. Denk dat de psych meer een oplossing voor je kan betekenen. En dan je laatste zin... je bent bang dat er gesprekken van komen. En dan tegen ons zeggen dat je er niet over KAN praten, maar je bent gewoon bang.
Kortom: een stikjaloerse angsthaas die hoog nodig volwassen dient te worden.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Komt er op neer dat je dus niet wilt praten en lekker jaloers blijven doen en klagen over wat er allemaal mis is met je familie, prima hoor.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:41 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil best praten, maar dan kom ik weer in de problemen, en daar heb ik geen behoefte aan.
heb mijn vader laatst zelf gevraagd wat hij ervan vind dat ze hem papa noemt, hij vind het zelf ook heel erg moeilijk. en wat een meisje van 6 tegen mij zegt, ik laat me niet commanderen door een klein kind die zich gedraagd alsof ze 55 is.
ik laat me ook niet commanderen. maar als je de hele dag word becommandeerd door zo'n klein kind krijg je er flink de scheit van.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:46 schreef mirannie het volgende:
[..]
Nou, dan moet je dat dus ook niet doen en je er ook simpelweg niks van aantrkekken. Ik zie al dat ik me laat rond commanderen door mijn dochter van (bijna) 5.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
ik wil wel praten, maar durf het niet. ik voel me al totaal niet goed in dit huis en dan krijg ik dat erbij.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:48 schreef Moja het volgende:
[..]
Komt er op neer dat je dus niet wilt praten en lekker jaloers blijven doen en klagen over wat er allemaal mis is met je familie, prima hoor.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Zet je er over heen. Wil je dat het zo verder gaat zoals het nu is? Dit gaat volgens mij om veel meer dan dat je zusje jouw vader papa noemt. Er op een normale rustige manier erover beginnen met je vader en je stiefmoeder is het enige dat voor iedereen duidelijkheid kan geven en kan jij eindelijk je frustraties kwijt kan.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:51 schreef Blackletter het volgende:
[..]
ik wil wel praten, maar durf het niet. ik voel me al totaal niet goed in dit huis en dan krijg ik dat erbij.
nja of ik het nou zeg of niet. ze blijft toch wel papa tegen hem zeggen. het gaat ook om meer, dat ze papa tegen hem zegt is maar een van de dingen waar ik mee zit.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 19:56 schreef Moja het volgende:
[..]
Zet je er over heen. Wil je dat het zo verder gaat zoals het nu is? Dit gaat volgens mij om veel meer dan dat je zusje jouw vader papa noemt. Er op een normale rustige manier erover beginnen met je vader en je stiefmoeder is het enige dat voor iedereen duidelijkheid kan geven en kan jij eindelijk je frustraties kwijt kan.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Je wilt dus alleenmaar klagen over hoe moeilijk je het hebt?quote:Op dinsdag 25 juli 2006 20:01 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nja of ik het nou zeg of niet. ze blijft toch wel papa tegen hem zeggen. het gaat ook om meer, dat ze papa tegen hem zegt is maar een van de dingen waar ik mee zit.
nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 20:02 schreef Moja het volgende:
[..]
Je wilt dus alleenmaar klagen over hoe moeilijk je het hebt?
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Maar goed, waarom is het een probleem dat zij papa tegen hem zegt?quote:Op dinsdag 25 juli 2006 20:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.
Volgens mij is het eerder de vanzelfsprekendheid waarmee zij hem accepteert als haar vader en jouw gevoel van vervreemding van je vader.
Je bent gewoon jaloers, en daar is op zich niets mis mee.
Je voelt je rot omdat de situatie niet is zoals jij het graag wilt, maar weet je mensen kunnen niet altijd maar ruiken wat een ander wil.
Misschien dat je gewoon eens duidelijk moet zeggen hoe je het graag anders zou willen, als je niet wilt praten dan blijft de situatie zoals hij is, maar dat is dan ook jouw keuze en daar zal je de gevolgen dan ook van moeten dragen.
Geen keuzes maken is ook een keuze.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Waarom ben je daar zo mee bezig? Zeer waarschijnlijk blijft ze dat zeggen ja, wat ik vanuit haar positie ook logisch vind. Het is ook helemaal niet aan jou om te bepalen of ze dat wel of niet zegt. Wat ik al zei PRAAT erover.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 20:04 schreef Blackletter het volgende:
[..]
nee, ik wil er ook met hem over praten, maar ze blijft toch wel gewoon papa tegen hem zeggen, of ik er nou over heb gepraat met hem of niet.
ik vind het erg vervelend dat ze dat zegt, het is gewoon niet haar vader, het voelt zwaar fout. als ze het af en toe zou zeggen ofzo zou ik er geen problemen mee hebben denk ik. maar het is zodra hij thuis is 5000000000x papa hier papa daar, papa blabla bla. ze kijkt soms meer om naar mijn vader dan naar haar eigen moeder.quote:Op dinsdag 25 juli 2006 20:11 schreef senesta het volgende:
[..]
Maar goed, waarom is het een probleem dat zij papa tegen hem zegt?
Volgens mij is het eerder de vanzelfsprekendheid waarmee zij hem accepteert als haar vader en jouw gevoel van vervreemding van je vader.
Je bent gewoon jaloers, en daar is op zich niets mis mee.
Je voelt je rot omdat de situatie niet is zoals jij het graag wilt, maar weet je mensen kunnen niet altijd maar ruiken wat een ander wil.
Misschien dat je gewoon eens duidelijk moet zeggen hoe je het graag anders zou willen, als je niet wilt praten dan blijft de situatie zoals hij is, maar dat is dan ook jouw keuze en daar zal je de gevolgen dan ook van moeten dragen.
Geen keuzes maken is ook een keuze.
mijn broertje heeft hier net zoveel problemen mee maar durft het ook niet te zeggen. mijn vader zelf vind het ook vervelend, maar durft er ook weinig over te zeggen, omdat mijn stiefmoeder niet wil dat ze haar eigen vader kent. als ze post krijgt van haar eigen vader verscheurt mijn stiefmoeder het, cadeautjes van hem gooit ze weg, enz. haar eigen vader leeft gewoon maar ze weet helemaal niets van hem af.
dat ze papa tegen hem zegt is een van de dingen waar ik mee zit, ik zit met veel dingen waarover ik gewoon niet met mijn vader/stiefmoeder kan praten, gewoon omdat ik dan helemaal dichtklap. met onbekenden, vrienden, kennissen enz. kan ik er allemaal over praten maar met mijn vader/stiefmoeder niet, dan word ik zenuwachtig/nerveus, dan begin ik dom te lachen of stort in huilen uit terwijl er weinig is ofzo.
ik voel me hier al niet thuis, maar door dit gedoe (en andere dingen) voel ik me helemaal niet thuis, heb me nog nooit echt thuis gevoeld, en hier voel ik me ook niet gewaardeerd en zwaar ongewenst. dit weet mijn vader ook. toen ik dat zei begon mijn stiefmoeder ook dat ik me aanstelde.
While there's life, there's hope - Marcus Julius Cicero
Answer me
Answer me
Lieve Blackletter,
Ben het met de mensen eens dat je jaloers overkomt nu. Je kan het je stiefzusje zowiezo niet aanrekenen dat ze jouw vader papa noemt, het grietje is pas 6 jaar en ze weet niet beter.
Verder zijn hier al veel tips gegeven waar je eigenlijk niets mee doet dus, waarom dan een topic openen?
En over die klusjes die jij vroeger wel moest doen en zij niet: get over it...het is nu eenmaal niet anders. Ook tijden veranderen. Als ik terugkijk op wat ik vroeger vooral niet mocht en mijn zusje allemaal wel....dan is het eind zoek. Je bent 17 jaar en zal toch een keer richting volwassenheid moeten gaan!
Uit niets blijkt dat er met jouw vader en stiefmoeder niet te praten is. Je geeft zelf ookal aan dat dit bij jou ligt.
Schrijf alles anders eens puntsgewijs op wat je dwars zit en ga om de tafel zitten met ze, desnoods vraag je voor extra back-up een goede vriendin of Thrilled erbij.
Meis, veel succes en lees dit topic nogeens goed door, volgens mij staat er zelfs geen bagger in dit topic (en das knap voor een R&P-topic )... en trek er je lering uit!
Zo mama heeft gesproken
Ben het met de mensen eens dat je jaloers overkomt nu. Je kan het je stiefzusje zowiezo niet aanrekenen dat ze jouw vader papa noemt, het grietje is pas 6 jaar en ze weet niet beter.
Verder zijn hier al veel tips gegeven waar je eigenlijk niets mee doet dus, waarom dan een topic openen?
En over die klusjes die jij vroeger wel moest doen en zij niet: get over it...het is nu eenmaal niet anders. Ook tijden veranderen. Als ik terugkijk op wat ik vroeger vooral niet mocht en mijn zusje allemaal wel....dan is het eind zoek. Je bent 17 jaar en zal toch een keer richting volwassenheid moeten gaan!
Uit niets blijkt dat er met jouw vader en stiefmoeder niet te praten is. Je geeft zelf ookal aan dat dit bij jou ligt.
Schrijf alles anders eens puntsgewijs op wat je dwars zit en ga om de tafel zitten met ze, desnoods vraag je voor extra back-up een goede vriendin of Thrilled erbij.
Meis, veel succes en lees dit topic nogeens goed door, volgens mij staat er zelfs geen bagger in dit topic (en das knap voor een R&P-topic )... en trek er je lering uit!
Zo mama heeft gesproken
|
|
