zouden jullie nog doorgaan met de relatie? zou dat ook uit medelijden zijn? of zou je het uitmaken; omdat je er simpelweg niet tegenkan. speelde het uiterlijk bij de partner een belangrijke rol?
ik heb het niet over een brandwond op de arm, of een snijlitteken op de buik, en zelfs niet over een geamputeerde been, maar echt iets wat je niet meer met kleren kan bedekken; zoals dit verhaal:
quote:bron: teleacteun pronk is 26 jaar oud. vorig jaar is hij bij een ongeluk op de olieraffinaderij waar hij werkte ernstig verbrand. tot het moment waarop hij voor de behandeling van zijn brandwonden onder narcose gebracht werd, herinnert hij zich alles. hij dacht toen nog, dat zijn letsel mee zou vallen. teun is vier weken in slaap gehouden. toen hij wakker werd, ontdekte hij dat zijn lichaam zwaar verminkt was. zijn hoofd, armen, benen, rug, en billen zijn ernstig verbrand. hij heeft tot nu toe vier operaties ondergaan om zijn rechterarm, hand, mond en ogen te corrigeren. teun heeft een enorme vechtlust. hij wil zijn normale leven terug en daar heeft hij alles voor over.
uitzending met teun pronk en andere "uiterlijk"slachtoffers
[ Bericht 5% gewijzigd door pberends op 08-11-2005 22:29:21 ]
.quote:dan heb je ook nooit van diegene gehouden
quote:op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
quote:nee idd, de auto gaat sneller.op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
en ik zou etisch gezien graag willen antwoorden met: "als je totaal [...] bij een verminking" maar ik vraag me af hoe't in het echt zal gaan. je partner verandert niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk. en bovendien ben je ook ooit verliefd geworden op de buitenkant.
ik zou het echt niet weten en, nogmaals, hoop nooit geconfronteerd te worden met die keuze.
quote:hehe.
quote:is dat wel zo..?op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
quote:
quote:dat weet ik niet zeker, maar ik hoop het.
. een goede vriend van mij is zoiets overkomen. zijn vriendin kon het psychisch niet aan en heeft het uiteindelijk uitgemaakt. ook heeft hij superveel ´vrienden´ verloren en dat doet echt pijn. voor mij is het echter nog steeds een vriend, en ik bewonder zijn vecht- en levenslust. hoe gek ik ook op hem ben, ik weet niet hoe ik zou reageren als we een liefdesrelatie zouden hebben. je leven staat op z´n kop na zoiets en het is niet te voorspellen hoe je daar mee omgaat. ik hoop het in ieder geval nooit mee te maken.
ook psychisch heb je een flinke klap opgelopen... een klap die waarschijnlijk elke keer als je in de spiegel kijkt weer doordreunt, en ook dat zal je veranderen.
in hoeverre dat allemaal van invloed zal zijn op je relatie, op hoe je partner naar jou kijkt en vice versa, is denk ik niet in zijn algemeenheid te zeggen.
maar dat het verdomde moeilijk zal zijn lijkt me niet meer dan logisch.
quote:hell no, in de uitzending (link in op) zie je foto's van hem vroeger, echt een knappe man.op dinsdag 8 november 2005 22:19 schreef maryse het volgende:
die teun was vast eerst ook al lelijk.
goed. deze man had dus deze bacterie in zn gezicht. het begint met een beetje rood, dan krijg je wondjes, en na twee dagen lag ie in het ziekenhuis. nadat de diagnose gesteld was wisten de doktoren een ding zeker, als ze deze man z'n leven wilden redden dan moest z'n gezicht geamputeerd worden. geamputeerd. niks geen ogen, zoals deze man heeft, geen mond, geen neus.
het gebied tussen z'n oogkassen tot z'n onderkaak werd verwijderd. weg. van een succesvolle prachtige man met vrouw en kinderen tot een "monster", dat niet meer kon zien, niet meer kon ruiken, niet meer kon praten, niet meer kon eten.
heel ernstig.
goed. deze verminking is natuurlijk een van het verschrikkelijkste soort. verbrande mensen zijn mensen nog enigszins gewend, maar mensen met een gat waar hun gezicht moet zitten niet. de man was bang dat hij z'n vrouw zou kwijtraken, dat ze kinderen niet meer van hem hielden. maar deze dieptragische gebeurtenis heeft ze er niet van weerhouden om samen te blijven, om hun gezin één te houden, om de man te steunen tijdens dit tragische proces.
ik denk ook dat dat het eerste is waar je aan denkt als je partner is verschrikkelijks overkomt. niet de "lelijkheid", maar hoe je hem kan steunen, hij heeft je nodig. jij bent misschien degene die het afstotend vindt en je schrikt ervan, maar je hoeft er niet mee te leven. je hoeft die onzekerheid over jouw uiterlijk niet te voelen. misschien uiteindelijk dat je het uitmaakt maar dan denk ik niet dat het alleen vanwege de uiterlijkheden zijn, maar ook de impact die het ongeluk heeft gehad op jullie relatie. je eigen schaamte. niet alleen het uiterlijk.
om ff terug te komen op die man van net,
ze hebben een gezichtsprothese gemaakt van een plastic/rubber achtig spul, met plastic ogen erin, een nepneus, en een gehemelte, zodat hij kan praten en eten. ze doen nog van alles met het gezin, maar als papa mee naar buiten gaat zet ie altijd een donkere bril op die een groot gedeelte van z'n gezicht verbergt, zodat mensen zich niet de pleuris schrikken. maar uit elkaar gaan? dat was bij hen geloof ik nog nooit een optie geweest.
quote:ook dat inderdaad
.quote:op dinsdag 8 november 2005 22:13 schreef kenker het volgende:
nee idd, de auto gaat sneller.
maar ontopic, ik zou het niet weten en ik hoop dat ik nooit voor dat dilemma kom te staan!
wat zeker meespeelt denk ik is of mijn partner ook op het niet lichamelijke gebied verandert.
vaak verander je als zoiets je zou overkomen. het ligt er dus helemaal aan wat er 'over' blijft denk ik.
quote:die docu heb ik ook gezien, maar ik meen dat ze toch wel wat afgelegen gingen wonen.op dinsdag 8 november 2005 22:38 schreef releaze het volgende:
*verhaal*
we kunnen toch gewoon vrienden blijven
ik zou bij mijn vent blijven (ongeacht hoe hij er uitziet) het karakter is toch belangrijker.
maar als dit zou gebeuren in mijn situatie en mijn partner zou er zo ontzettend "vervelend"van worden zodat je het zelf niet meer kan trekken dan zou ik er goed over na moeten denken.
vervelend in de zin van : dat een persoon bv depressief is of overal negatief over zou zijn (en meer dingen die aan je kunnen vreten)
en mijn antwoord is ja.
ik zou bij mijn partner blijven.
quote:ik denk dat dit de grote waarheid is in deze situaties. de persoon die dit overkomt verandert compleet. het is niet dat deze persoon verder dezelfde blijft, de persoon waarvan jij hebt gehouden maar alleen dan met een andere buitenkant. de persoon verandert innerlijk enorm veel en als je voor zo'n ongeval denkt 'de ware' te hebben gevonden dan wordt het innerlijk eigenlijk per definitie slechter als het verandert.op dinsdag 8 november 2005 22:14 schreef aglarrr het volgende:
en ik zou etisch gezien graag willen antwoorden met: "als je totaal [...] bij een verminking" maar ik vraag me af hoe't in het echt zal gaan. je partner verandert niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk. en bovendien ben je ook ooit verliefd geworden op de buitenkant.
ik zou het echt niet weten en, nogmaals, hoop nooit geconfronteerd te worden met die keuze.
wat zou ik zelf doen ? ik zou m'n best doen en op het moment dat je wederhelft innerlijk hetzelfde blijft denk ik dat ik het nog wel vol kan houden, ook al zal het heel zwaar worden. op het moment dat de wederhelft ook innerlijk (veel) verandert denk ik niet dat ik sterk genoeg ben om zoiets te dragen.
daarnaast is het ook de vraag wat je zelf zou doen als je zelf ernstig verminkt zou zijn. ga je dan juist hangen aan je wederhelft of ga je de wederhelft juist afstoten ?
quote:op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
de karaktertrekken zijn van degene die je liefhebt, het uiterlijk wat je liefhebt is weg. en zodra dat gebeurt op een zeer plotselinge manier kun je er gewoon niet aan wennen en zal de relatie geen stand houden. ik heb een vriendin niet alleen voor mezelf maar ook voor de buitenwereld
.quote:en als je het nu omdraaid? jij hebt echt de liefde van je leven en met jouw uiterlijk (en eventueel karakter) veranderd drastisch. en je vriendin zegt xebro het was leuk maar nu ben je lelijk dus je zoekt het maar uit?op woensdag 9 november 2005 00:01 schreef xebrozius het volgende:
ik zal wel weer uitermate egoistisch zijn maar ik zou niet meer bij mijn partner blijven. als ik walgend sex zou moeten hebben, haar niet meer durf aankijken omdat ze dan mijn avondeten vergald dat soort dingen. dan denk ik toch echt aan mezelf...
de karaktertrekken zijn van degene die je liefhebt, het uiterlijk wat je liefhebt is weg. en zodra dat gebeurt op een zeer plotselinge manier kun je er gewoon niet aan wennen en zal de relatie geen stand houden. ik heb een vriendin niet alleen voor mezelf maar ook voor de buitenwereld
quote:ik vraag me af, zou je niet zoiets hebben van "herinner me zoals ik was, zoals ik eruit zag en zoals ik was, dit is nu allemaal veranderd en ik wil niet dat je me zo ziet". ik twijfel nml over wat ik zou doen als t me zelf zou overkomen.op woensdag 9 november 2005 00:09 schreef prupke het volgende:
en je vriendin zegt xebro het was leuk maar nu ben je lelijk dus je zoekt het maar uit?
je weet niet wat er met je gebeurt. ook al kan je uiterlijk wel weer in zoverre opgeknapt worden dmv operaties. je blijft er toch een harde knauw aan overhouden gok ik.
quote:jij denkt dat dat niet vaak voorkomt? zal ik je maar even uit de illusie van de knuffelkroelwereld halen, het gebeurt erg veel. mensen die van een relatie naar een soort van zorg relatie schuiven. het zou mijn hart breken, maar ik zou het wel snappen. inzien dat ik niet meer de persoon ben die ik was zowel fysiek en mentaal. je partner kan je niet meer herkennen als zijnde diegene die ze tegenkwam in de kroeg, waar de vonk oversloeg etc etc. ze ziet enkel nog een mismaakt persoon, vrij weinig mensen kunnen die verandering aan.op woensdag 9 november 2005 00:09 schreef prupke het volgende:
[..]
en als je het nu omdraaid? jij hebt echt de liefde van je leven en met jouw uiterlijk (en eventueel karakter) veranderd drastisch. en je vriendin zegt xebro het was leuk maar nu ben je lelijk dus je zoekt het maar uit?
waarom aborteren mensen baby's met het syndroom van down? niet omdat ze er niet van kunnen houden maar meer omdat het je fysiek en geestelijk uitput om continu een zorgzaam persoon te zijn, die altijd maar de tekortkomingen of het uiterlijk dienen te verdedigen aan de boze grote buitenwereld. het besef dat de persoon nooit zal worden zoals je wilt dat het wordt. hard maar waar.
quote:je egotrip houdt maar niet op, is het wel... een forum over jou...op woensdag 9 november 2005 00:19 schreef prupke het volgende:
ik zeg niet dat het niet vaak voorkomt. maar nu word er eigenlijk maar van een kant gevraagd van wat je zou doen. ik reageerde meteen van hoe en wat. maar als ik dan ga denken als het mij zou gebeuren hoe zou ik het dan vinden van wat mijn partner zou doen?
wat xebrodinges zegt!
[ Bericht 36% gewijzigd door ikwilookwatzeggen op 09-11-2005 00:28:34 ]
quote:ik zou haar overtuigen gothic te worden, dan moet ze overdag binnenblijven in huis vanwege de 'zon' (lees: voorkomen dat er buiten de deur contacten worden gelegd). en vooral veel in de duisternis blijven (dan kan ze 's nachts ook met mij over de straat als de maan niet schijnt).op woensdag 9 november 2005 00:22 schreef ikwilookwatzeggen het volgende:
als mij zoiets zou overkomen ga ik (denk ik) niet van mijn vriendin verwachten dat ze bij me blijft.
quote:zie editop woensdag 9 november 2005 00:27 schreef xebrozius het volgende:
[..]
ik zou haar overtuigen gothic te worden, dan moet ze overdag binnenblijven in huis vanwege de 'zon' (lees: voorkomen dat er buiten de deur contacten worden gelegd). en vooral veel in de duisternis blijven (dan kan ze 's nachts ook met mij over de straat als de maan niet schijnt).
misschien dat de reactie van de buitenwereld (waarom blijf je bij zo'n gedrocht, je kunt toch veel beter krijgen) ook moeilijk zijn voor sommigen.
quote:en juist om deze reden zul jij nooit de liefde van je leven vinden...op dinsdag 8 november 2005 22:18 schreef robbiericardo het volgende:
hoe je dr uit ziet is 1 van het belangrijkste wat er maar kan zijn in een relatie en je kunt wel keiveel van dr houden maar als zij opeens er lelijk uitziet dan denk je ook wel van moet dit nou en moet ik hir nou meeverder gaan?? nee zeg ik dan als jij twijfelt dan moet jij het niet doen en niet als een huigelaar gaan zitten van hee schat je ziet er niet uit maar ik blijf altijd bij je want ik hou van jouw want dat is dan niet waar
draai het eens op, zou je willen dat je partner bij je bleef als jij zelf zoiets overkomt?
het is met zijn tweeën makkelijker te verwerken, dan alleen.
quote:op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
heb ik een lange liefdesrelatie, dan is dat sws sterker dan uiterlijk. hij kan zijn baan en zijn vrienden kwijtraken, maar er is altijd nog iemand die onvoorwaardelijk van hem houdt. zou hij heel depressief worden (en vooral blijven, want meeste depressies zijn van voorbijgaande aard), dan wordt het veel moeilijker. ik ben namelijk geen psychiater en ik heb ook nog een leven wat ik wil leven.
punt 2,.. zou ik denk ik niet blijven,
het is voor mij een combinatie van lichamelijke + geestelijke aantrekkingskracht.
als 1 van de 2 wegvalt. weet ik niet of de 1 zo sterk is om de relatie in stand te houden.
ik denk dat als je relatie goed is dat het voor een deel ook jou overkomt.
en wat is er met jou gebeurd dan als ik vragen mag?
quote:op woensdag 9 november 2005 10:17 schreef het.ismij het volgende:
bertv.
en wat is er met jou gebeurd dan als ik vragen mag?
was niet serieus.
mgoed, ik loop vanaf m'n 20e rond met het kapsel van "hans anders".
als het haar om uiterlijk ging was ze al lang weggeweest.
quote:*denk je*op woensdag 9 november 2005 11:12 schreef emel het volgende:
ik zou bij mijn partner blijven
quote:oke die ging weer net iets te ver imo.op woensdag 9 november 2005 11:16 schreef belusting het volgende:
tja de sekslust neemt wel af, de klap is enorm en je voelt je verplicht om diegene zich aantrekkelijk en zo te laten voelen waardoor je dat frikadelletje toch moet pijpen
als het om mijn parter gaat, zeker zou ik dan steun geven. wij hebben 2 kinderen, ik zou nooit bij haar weggaan om zoiets.
da zou te erg zijn.
quote:als ik van hem zielsveel hou, dan ga ik hem niet verlaten.
maar ik denk eerlijk gezegd niet dat je er nu niets zinnigs over kunt zeggen, mits je er zelf in zit.
quote:dat is waarop woensdag 9 november 2005 11:27 schreef het.ismij het volgende:
* het.ismij kan zich inkomen dat je nu "tuurlijk verlaat ik mijn partner niet". roept.
maar ik denk eerlijk gezegd niet dat je er nu niets zinnigs over kunt zeggen, mits je er zelf in zit.
quote:dit is wel onder de aanname dat je partner je partner blijft. ik kan me voorstellen dat iemand psychisch dusdanig een klap krijgt, dat iemand een totaal andere persoonlijkheid gaat ontwikkelen. in dat geval zou ik iemand mogelijk niet meer als mijn partner zien, want de persoon die hij dan is, is niet de persoon waar ik een relatie mee heb/had...op woensdag 9 november 2005 11:17 schreef jo0lz het volgende:
goede vraag voor hier op het forum. ze zullen allemaal zulke zieke reacties geven.
als het om mijn parter gaat, zeker zou ik dan steun geven. wij hebben 2 kinderen, ik zou nooit bij haar weggaan om zoiets.
da zou te erg zijn.
plastic chirurgie kan ook heel wat uitmaken
mischien kunnen ze er wel een shakira van maken ofzo ze kunnen een hoop,..
maar dit,.. nee. je bent dan helaas te erg beschadigd om je op te lappen.
quote:mee eens.op dinsdag 8 november 2005 22:10 schreef 0 het volgende:
als je totaal gek bent op je partner dan ren je niet weg bij een verminking.
gezien de diverse reacties hier op bovenstaande foto: mijn mening is al jaren dat het grootste "geluk" bij de volendambrand enkele jaren terug is geweest dat er zovelen bij betrokken waren. daar waar je als verminkte eenling in een niet verminkte maatschappij moet leven zal het moeilijker zijn en zal de acceptatie minder zijn dan daar waar velen verminkt zijn. men heeft altijd elkaar nog. klinkt misschien hard, maar m.i. wel realtiteit.
net als met dat neergestorte militaire vliegtuig paar jaar geleden.
quote:nee, dat is niet zo. na brandwonden kunnen ze er alleen zoiets van maken:op woensdag 9 november 2005 11:41 schreef weshell het volgende:
ik peerde hem ook geloof ik....
plastic chirurgie kan ook heel wat uitmaken
maar het probleem is dat het innerlijk ook erg veranderd. en het eerste wat er in me op kwam was de zin: "vind je dat ik dik ben?" kun je nagaan wat je dan allemaal te horen krijgt als je close met zo (niet verkeerd bedoeld, generaliseer nu even graag
) iemand bent. en je krijgt het er maar niet uit. en dan nog al die (bevestigende) blikken van mensen om je heen. lastig..ik denk echter niet dat het makkelijk is. zeer zeker ook omdat je zelf ook moet rouwen, maar dat "mag" vaak niet. de aandacht gaat naar het slachtoffer: die heeft pijn, die is verminkt, diens leven is voor altijd anders. dat is logisch natuurlijk. maar jij als partner hebt ook een hoop te verwerken: ineens ben je dat oude vertrouwde gezicht kwijt. ineens ben je voor een deel ook de verzorger, want brandwonden vragen veel aandacht. ineens is het onbezorgde uit je leven weg.
als daar geen aandacht voor is, denk ik dat het nog weleens moeilijk kan zijn. ik zou echt hulp zoeken om daarmee om te gaan, en dan niet bij iemand uit de omgeving (laat die zich maar op mijn partner focussen), maar bij een specialist, die er echt alleen voor mij is.
quote:toch vind ik "de persoon waar je bent van gaan houden is niet meer" zo vaag. alsof het vrouwtje waar je nu nog mee bent hetzelfde is al de dag waarop je verliefd op haar werd. al helemaal als je een lange relatie achter de rug hebt, je ontwikkelt allebei en in die ontwikkeling ga je mee. er gebeuren in een mensenleven zoveel cruciale dingen die mensen veranderen en ik vind het enigszins zwak als je bij de veranderingen zou zeggen "je bent niet dat meisje van gisteren meer, toedeloe". als je ouder komt te overlijden, als je kind komt te overlijden, als je een "misvormd", gehandicapt kind krijgt, als je je baan verliest, als je een autoongeluk hebt gehad, als je promotie tot baas hebt gekregen, als je gaat studeren, als je met je studie klaar bent... noem het maar op. het zijn allemaal dingen die mensen al dan niet geleidelijk doen veranderen. het zou echt behoorlijk ernstig zijn, en het getuigt naar mijn mening ook wel dat je de relatie dan niet "waard" was of aankon, dat je na een heftige verandering gelijk opgeeft. ik zie dat werkelijk niet snel gebeuren bij mensen die jaren geleden voor elkaar kozen en bij wijze van spreken gisteren ook nog wisten dat ze net zo veel, zodan niet vele malen meer, van elkaar houden dan op die dag tijden terug. dat gooi je niet zo snel weg, lijkt me.op woensdag 9 november 2005 13:09 schreef gf het volgende:
ik zou het zeker wel willen. maar makkelijk wordt het niet. zowel voor haar als voor mij. zo'n ongeluk veranderd je niet alleen fysiek. de persoon waar je van bent gaan houden is niet meer. lichamelijk al helemaal niet. natuurlijk zou ik andersom willen dat ze bij mij bleef, logisch. maar ik zou het ook begrijpen als ze dat niet meer wilt.
[ Bericht 0% gewijzigd door releaze op 09-11-2005 13:31:25 ]
overigens (zoals meerdere al gezegd hebben) is het niet eens alleen het fysieke maar ook het psychische wat erbij komt kijken.
zou wel een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven zijn omdat ik erg veel medelijden zou hebben met diegene. alleen op medelijden is imo geen relatie te baseren. als ik zelf verminkt zou zijn zou ik bovendien ook niet van mijn partner verwachten dat ze bij me blijft
quote:ze is toch ook niet meer de persoon die ze was. de misvorming is al een grote verandering, die haar ook mentaal enorm zal veranderen. neem ik m'n eigen vriendin als voorbeeld. dat is nu een enorm sociaal iemand, die altijd wel vrolijk is. heel makkelijk met iedereen een praatje maakt. dat vind ik leuk aan haar. stel dat ze een ongeluk krijgt en ineens een dood, saai, stil persoon wordt dat liever binnen zit de hele week en mensenschuw wordt omdat ze bang is voor rotte reacties. dan is ze niet meer wie ze was, niet meer de persoon die ik zo leuk vond. keihard, maar kan je niet ontkennen.op woensdag 9 november 2005 13:25 schreef releaze het volgende:
[..]
toch vind ik "de persoon waar je bent van gaan houden is niet meer" zo vaag. alsof het vrouwtje waar je nu nog mee bent hetzelfde is al de dag waarop je verliefd op haar werd. al helemaal als je een lange relatie achter de rug hebt, je ontwikkeld allebei en in die ontwikkeling ga je mee. er gebeuren in een mensenleven zoveel cruciale dingen die mensen veranderen en ik vind het enigszins zwak als je bij de veranderingen zou zeggen "je bent niet dat meisje van gisteren meer, toedeloe". als je ouder komt te overlijden, als je kind komt te overlijden, als je een "misvormt", gehandicapt kind krijgt, als je je baan verliest, als je een autoongeluk hebt gehad, als je promotie tot baas hebt gekregen, als je gaat studeren, als je met je studie klaar bent... noem het maar op. het zijn allemaal dingen die mensen al dan niet geleidelijk doen veranderen. het zou echt behoorlijk ernstig zijn, en het getuigt naar mijn mening ook wel dat je de relatie dan niet "waard" was of aankon, dat je na een heftige verandering gelijk opgeeft. ik zie dat werkelijk niet snel gebeuren bij mensen die jaren geleden voor elkaar kozen en bij wijze van spreken gisteren ook nog wisten dat ze net zo veel, zodan niet vele malen meer, van elkaar houden dan op die dag tijden terug. dat gooi je niet zo snel weg, lijkt me.
er zou weinig veranderen wat relatie deel betreft.
voorwaarde is wel dat mijn partner geestelijke hulp niet weigert .
weiger je geestelijke hulp en wordt hij een sekreet... dan wordt het wat anders.
( het moet leefbaar en fijn zijn in de relatie)
daarom zeg ik tegen hem: hou maar op met je kastanova-gedoe.
quote:en na wat voor een periode is dat?op woensdag 9 november 2005 13:33 schreef gf het volgende:
[..]
ze is toch ook niet meer de persoon die ze was. de misvorming is al een grote verandering, die haar ook mentaal enorm zal veranderen. neem ik m'n eigen vriendin als voorbeeld. dat is nu een enorm sociaal iemand, die altijd wel vrolijk is. heel makkelijk met iedereen een praatje maakt. dat vind ik leuk aan haar. stel dat ze een ongeluk krijgt en ineens een dood, saai, stil persoon wordt dat liever binnen zit de hele week en mensenschuw wordt omdat ze bang is voor rotte reacties. dan is ze niet meer wie ze was, niet meer de persoon die ik zo leuk vond. keihard, maar kan je niet ontkennen.
geef je dr de kans om het ongeluk te "verwerken", in hoeverre dat mogelijk is? of heb je na een maand of twee al zoiets van, dit is me te veel ik zie geen vooruitgang op een voor mij aanvaardbare termijn, vaarwel!
en zo'n verminking kan iedereen overkomen. je moet maar net pech hebben.
het is dan ook een kwestie van verder kijken dan de verminking en het mens achter de verminking blijven zien hoewel dat moeilijk is omdat het uiterlijk al snel een soort van visite-kaartje is. en dan is het nog van belang hoe de instelling van de verminkte is. gaat hij psychisch ook nog erg slecht functioneren dan is er geen innerlijk en geen uiterlijk meer te bekennen bijna. en dan is de vraag :"waar doe ik het nog om".
quote:ik zeg niet dat ik haar zou verlaten, zelfs al mocht ze een heel ander iemand worden. zo'n beslissing maak je niet even. als de relatie niet meer werkt is er alleen geen andere optie. voor beide partijen dan beter. na welke periode durf ik niet te zeggen. moet je het voor meemaken denk ik. en dat heb ik niet, en hoop ik ook nooit te doenop woensdag 9 november 2005 13:54 schreef releaze het volgende:
[..]
en na wat voor een periode is dat?
geef je dr de kans om het ongeluk te "verwerken", in hoeverre dat mogelijk is? of heb je na een maand of twee al zoiets van, dit is me te veel ik zie geen vooruitgang op een voor mij aanvaardbare termijn, vaarwel!
quote:mee eens.. alhoewel inderaad verandering van het innerlijk wel een probleem zou kunnen vormen..op dinsdag 8 november 2005 23:58 schreef bluezz het volgende:
ik heb het gezien.
en mijn antwoord is ja.
ik zou bij mijn partner blijven.
quote:laat je dat ook in je contract opnemen?op dinsdag 8 november 2005 22:18 schreef robbiericardo het volgende:
hoe je dr uit ziet is 1 van het belangrijkste wat er maar kan zijn in een relatie en je kunt wel keiveel van dr houden maar als zij opeens er lelijk uitziet dan denk je ook wel van moet dit nou en moet ik hir nou meeverder gaan?? nee zeg ik dan als jij twijfelt dan moet jij het niet doen en niet als een huigelaar gaan zitten van hee schat je ziet er niet uit maar ik blijf altijd bij je want ik hou van jouw want dat is dan niet waar
7. uiterlijkheden
7.1 indien één van beide partijen ernstig verminkt raakt als bedoeld in artikel 7.2 dan zal met wederzijdse inachtneming de gezonde partij deze overeenkomst schriftelijk in zijn geheel ontbinden. kosten die voortvloeien uit de ontbindingsprocedure zijn voor rekening van de gezonde partij.
7.2 indien als gevolg van een ongeval één van beide partijen ernstig verbrand raakt en daardoor het aangezicht geschonden raakt dient de andere partij binnen 10 werkdagen na datum ongeval over te gaan tot ontbinding van deze overeenkomst zoals beschreven in artikel 7.1.
quote:dat zou mijn intentie ook zijn.op woensdag 9 november 2005 14:28 schreef moja het volgende:
tja lastig, je kunt eigenlijk niet écht voorstellen wat je zou doen behalve als je het zelf mee heb gemaakt. maar ik denk dat ik toch bij mn partner zou blijven.
maar ik weet niet of ik het fysieke gedeelte nog zou kunnen 'opbrengen'.
ben toch bang dat het op een gegeven moment een hele hele hechte vriendschap wordt.
en of dat dan stand houdt, in de zin van monogame relatie....
ik word niet alleen verliefd op het innerlijk van een persoon,..
maar ook op gedrag, of iets lichamelijks.. zoals der ogen, lippen,..
arme teun
quote:idd, echt verschrikkelijk voor die jongen, het was idd een heel mooie jongen voor dit ongeval ( ik heb even op de link gekeken)
ik mag er niet aan denken dat zoiets me ooit zou overkomen ...
[ Bericht 100% gewijzigd door belusting op 09-11-2005 21:16:43 (beetje ongenuanceerd) ]
als ik zelf door zulk malheur getroffen zou worden dan zou ik liever worden herinnerd zoals ik nu ben en aan de pestklap waarbij ik het loodje legde. zo voorkom ik een wissel te trekken op de mensen om me heen.
maar da's ook praat vooraf... da's weer eens wat anders dan praat áchteraf.
quote:goed gezegd. als het mijzelf zou overkomen zou ik trouwens niet willen dat mijn partner bij mij zou blijven.op woensdag 9 november 2005 12:59 schreef panthera1984 het volgende:
in eerste instantie is mijn partner toch een vriend van mij, neem ik aan. ik zou hem blijven ondersteunen als vriend, of we ook partners blijven zal afhangen van de evt. psychische veranderingen die hij doormaakt.
[ Bericht 10% gewijzigd door opgezegd250420142210 op 10-11-2005 02:34:47 ]
ik denk dat het voor mij afhangt van wat voor relatie het is. is het een niet zo heel lange relatie, waar ik ook voor die verminking al enige twijfels over had, dan is de beslissing snel gemaakt.. zo'n verminking zou dan net de druppel kunnen zijn. klinkt heel lullig, maar op zo'n moment denk ik toch echt aan mezelf. ik heb er geen behoefte aan om bij iemand te blijven uit medelijden.
mocht het een relatie betreffen waarbij 't echt wat dieper zit, dan denk ik toch dat ik het niet over m'n hart zou kunnen verkrijgen om deze persoon te 'dumpen'. mits zijn persoonlijkheid niet al te ingrijpend veranderd. iets wat dan weer praktisch ommogelijk is na zon voorval
.dus tsja, bij mij hangt het af van het soort relatie, en mocht deze heel oke zitten, dan van hoe de partner er zelf mee omgaat...
quote:er zijn ook mensen bij die de relatie misschien pas zouden beeindigen na een emotionele "strijd"!op donderdag 10 november 2005 23:43 schreef fuifduif het volgende:
mensen die de relatie zouden beëindigen wens ik hetzelfde toe. ongelofelijk hoe walgelijke gedachten sommige mensen hier hebben. de dood en het verderf zullen over jullie toekomst schijnen, stelletje zwijnen.
niet iedereen doet hetzelfde hier.
[ Bericht 96% gewijzigd door Copycat op 11-11-2005 08:51:06 ]
[ Bericht 97% gewijzigd door Copycat op 11-11-2005 08:51:26 ]
[ Bericht 80% gewijzigd door Copycat op 11-11-2005 08:51:40 ]
maar respect voor de mensen die wel bij hun partner blijven!
quote:respect voor de mensen? alsof het een hele opgave is. alsof het bijna niet te geloven is dat iemand bij zo'n persoon blijft als partner. ik vind het niet meer dan vanzelfsprekend en het is geen enkele kwestie van respect.op vrijdag 11 november 2005 00:07 schreef lxiv het volgende:
wat ik zelf zou doen weet ik heel eerlijk niet...
maar respect voor de mensen die wel bij hun partner blijven!
quote:het is in mijn ogen triest dat je je parner zou verlatenomdat het uiterlijk alleen is veranderd.op vrijdag 11 november 2005 00:06 schreef fuifduif het volgende:
goed, het is natuurlijk zo dat ik het nogal kinderachtig heb gebracht, maar kom nou. wat zie je hier gebeuren. mensen gooien het snel over "maar innerlijk verandert iemand ook en dat zou een reden voor mij zijn om er een punt achter te zetten." doe eens niet zo ontiegelijk zielig! dat is een sneue smoes en niet meer dan dat.
natuurlijk komt het innnerlijk er bij kijken als het uiterlijk veranderd word.
maar de meeste mensen hier zeggen dat als alleen het uiterlijk veranderd is dat ze dan blijven (de genen die gaan dan voor het innerlijke)
maar als het innerlijke door het uiterlijk beinvloed word op een wijze waar de partner niet mee kan leven dan worden er meer harten gebroken.
en dit kan je alleen bepalen imop als je echt in zon situatie terecht komt en niet eerder.
ja je kan er over speculeren maar daar heb je het ook mee gehad
ik kan me niet vinden in de mensen die hier zeggen dat je vriendin dan plotseling heel anders is en daarom maar verlaten (tezamen met haar uiterlijk). ze zal natuurlijk wel anders worden maar daar heb je ook een taak voor om er juist voor haar te zijn, zeker als je kinderen hebt. op dit moment (maar dat is helemaal zonder ervaring op dit moment op dat gebied) zou ik zeggen dat ik haar niet zou verlaten. ik zou daar echt aan kapot gaan alleen al als ik weet dat ik mijn allerliefste helemaal alleen achterlaat
quote:en toch, je kan het nog zo idealistisch vinden maar je bent ook op het uiterlijk van je partner gevallen en natuurlijk in een echt goede relatie is het innerlijk de dragende kracht maar ik kan me ook voorstellen dat het jezelf pijn doet om de andere in zo'n situatie te zien. constant te herinneren wat de ander heeft meegemaakt. op mijn leeftijd zou ik aan zo'n soort situatie kapot gaan en dan maakt het niet eens uit wat voor keuze ik maak, als ik het uitmaak dan verlies ik de meest geweldige vrouw uit m'n leven en voel ik me de grootste klootzak die er is, als ik het niet uitmaak zal de herinnering me kapot maken.op vrijdag 11 november 2005 00:11 schreef prupke het volgende:
het is in mijn ogen triest dat je je parner zou verlatenomdat het uiterlijk alleen is veranderd.
natuurlijk komt het innnerlijk er bij kijken als het uiterlijk veranderd word.
maar de meeste mensen hier zeggen dat als alleen het uiterlijk veranderd is dat ze dan blijven (de genen die gaan dan voor het innerlijke)
quote:ik ben mijn partner via inet tegengekomenop vrijdag 11 november 2005 00:17 schreef unleashmitch het volgende:
[..]
en toch, je kan het nog zo idealistisch vinden maar je bent ook op het uiterlijk van je partner gevallen en natuurlijk in een echt goede relatie is het innerlijk de dragende kracht maar ik kan me ook voorstellen dat het jezelf pijn doet om de andere in zo'n situatie te zien. constant te herinneren wat de ander heeft meegemaakt. op mijn leeftijd zou ik aan zo'n soort situatie kapot gaan en dan maakt het niet eens uit wat voor keuze ik maak, als ik het uitmaak dan verlies ik de meest geweldige vrouw uit m'n leven en voel ik me de grootste klootzak die er is, als ik het niet uitmaak zal de herinnering me kapot maken.
ik ben op zijn typwijze verlieft geworden.naderhand heb ik hem ontmoet en had ik niet zo iets van wauw.
nu vind ik hem wel knap in mijn ogen. (dat is via mijn ogen)
en wat is aantrekkelijk??? voor iedereen verschillend!!!
quote:zoals ik al zei. innerlijk blijft de dragende kracht achter een echt goede relatie maar neemt niet weg dat je ook uiterlijk een bepaalde aantrekkingskracht moet voelen en eerlijk is eerlijk, iemand die totaal verbrand is wekt eerder medelijden op dan lust.op vrijdag 11 november 2005 00:19 schreef prupke het volgende:
nu vind ik hem wel knap in mijn ogen. (dat is via mijn ogen)
en wat is aantrekkelijk??? voor iedereen verschillend!!!
quote:bij mij doet innerlijk veel meer dan uiterlijk!op vrijdag 11 november 2005 00:23 schreef unleashmitch het volgende:
[..]
zoals ik al zei. innerlijk blijft de dragende kracht achter een echt goede relatie maar neemt niet weg dat je ook uiterlijk een bepaalde aantrekkingskracht moet voelen en eerlijk is eerlijk, iemand die totaal verbrand is wekt eerder medelijden op dan lust.
iemand die verbrand is die ik niet ken werkt idd meer medelij op dan iets anders
maar personen in mijn omgeving die ik ken dus echt niet.
want die ken ik qua karakter en dat karakter blijf ik hun ook vertellen!!
quote:dat is niet een probleem welke ligt bij het slachtoffer maar bij de idioot die kennelijk denkt medelijden met zo iemand te moeten hebben. ik walg zo ontzettend van mensen die zo neerbuigend praten tegen mensen met het idee sociaal te zijn, zoals tegen ouderen, zieken en ook slachtoffers van branden enzovoort die daardoor zijn verminkt. afschieten is mijn eerste voorstel en dat meen ik.op vrijdag 11 november 2005 00:23 schreef unleashmitch het volgende:
[..]
zoals ik al zei. innerlijk blijft de dragende kracht achter een echt goede relatie maar neemt niet weg dat je ook uiterlijk een bepaalde aantrekkingskracht moet voelen en eerlijk is eerlijk, iemand die totaal verbrand is wekt eerder medelijden op dan lust.
ik zou willen dat de samenleving eens goed werd uitgedund zodat we enkel nog een samenleving overhouden met opdracht sociale mensen. de rest dus uitroeien.
quote:eerlijkgezegd vind ik het best een hele opgave. en dat blijkt ook wel, als je kijkt naar hoe veel mensen er scheiden, hoe vaal mensen moeite hebben om een partner te vinden door een duidelijk zichtbare handicap of de gevolgen van een ziekte of ongeluk, etc.op vrijdag 11 november 2005 00:10 schreef fuifduif het volgende:
[..]
respect voor de mensen? alsof het een hele opgave is. alsof het bijna niet te geloven is dat iemand bij zo'n persoon blijft als partner. ik vind het niet meer dan vanzelfsprekend en het is geen enkele kwestie van respect.
ik zal niet zeggen dat het eerlijk is, of dat het zo zou moeten zijn, maar ik kan echt niet eerlijk zeggen dat ik 100% zeker weet dat ik bij iemand zou blijven. het ligt er maar aan hoe je relatie verder is natuurlijk. en ik denk ook niet dat het alleen een smoesje is dat het innerlijk ook verandert. als mijn partner verminkt zou zijn, en zou zeggen dat ie zichzelf lelijk vond, wat moet ik dan zeggen? nee hoor, je bent niet lelijk? of: ja, je bent wel lelijk, maar er zijn belangrijkere dingen? kom nou toch, voor een heleboel mensen is uiterlijk gewoon wél belangrijk. ik wil ook niet lelijk zijn. ik wil ook niet horen dat iemand me lelijk vindt. ik ben dik en heb veel striae, en hoewel veel mannen daar geen problemen mee schijnen te hebben en m'n karakter blijkbaar belangrijker vinden, heb ik er toch altijd moeite mee om dat te geloven. wanneer ik zelf verminkt zou zijn zou ik zeker ook erg onzeker zijn over m'n uiterlijk, en dat zal ongetwijfeld z'n weerslag hebben op de band met mijn partner. grote kans dat ik niet zou kunnen geloven dat ie er geen problemen mee had. en dan moet je voorstellen dat je als partner iemand waar je zelf ook weer aan moet wennen moet gaan overtuigen dat dat eigenlijk helemaaaaaaaal niet het geval is, dat het geen probleem is, dat het daar niet om gaat, etc. ik zal niet zeggen dat ik gelijk weg zou gaan bij een partner, maar als ik een ernstig verminkte partner voor het eerst zou zien is het vast niet zo van "goh schat, zie ik er erg lelijk uit" "och nee hoor lieverd, je hebt wel geen haar meer in je gezicht, geen normale oogleden en je lippen zien er momenteel uit als die van een goudvis, maar op zich valt het mee. zeg, had jij trek in chinees of wil je liever naar de italiaan vanavond?" ik gok dat ik daar zelf best wel problemen mee zou hebben. en als jij me dan een onmens vindt, so be it. dan ben ik maar een onmens. we kunnen niet allemaal perfect zijn.
, meisje is er bijna net zo aan toe als die foto van die jongen in de op, haar neus is iets erger, maar d'r ogen en voorhoofd minder erg.
haar vriend is bij haar gebleven, niet zonder slag of stoot, zij heeft hèm meerdere malen de deur gewezen,
hij ís ook weggeweest, maar ze konden niet zonder elkaar.
ondanks alles hebben ze een belachelijk leuke relatie en zijn ze zwaar gelukkig met elkaar.
volgens mij kun je aan meer wennen dan je denkt, zeker als het om je grote liefde gaat.
dat denk ik hè.. dat geloof ik
quote:moge wij ons hart tot in lengte der dagen en jaren in kokende olie drenkend druipen en van de duivel bezeten, en nog veel erger!op donderdag 10 november 2005 23:43 schreef fuifduif het volgende:
mensen die de relatie zouden beëindigen wens ik hetzelfde toe. ongelofelijk hoe walgelijke gedachten sommige mensen hier hebben. de dood en het verderf zullen over jullie toekomst schijnen, stelletje zwijnen.
quote:ah gut ah gut, nee natuurlijk gaat het nergens over. iemand die verbrand is heeft geen problemen met nadenken maar de eerste reactie van de gemiddelde persoon is er een van schrik & medelijden omdat je je amper kan voorstellen door wat voor een hel iemand is gegaan. dat is net zo goed een vorm van sociaal gedrag.op vrijdag 11 november 2005 00:28 schreef fuifduif het volgende:
dat is niet een probleem welke ligt bij het slachtoffer maar bij de idioot die kennelijk denkt medelijden met zo iemand te moeten hebben. ik walg zo ontzettend van mensen die zo neerbuigend praten tegen mensen met het idee sociaal te zijn, zoals tegen ouderen, zieken en ook slachtoffers van branden enzovoort die daardoor zijn verminkt.
quote:tja, dit zijn dilemma's. ik denk dat als ik zo verminkt zou raken, ik mijn vriendin zelf los zal laten. ik ben bang dat dan een intieme, sexuele relatie praktisch onmogelijk is. maar stel dat het mijn evt. vriendin zou overkomen....................moeilijk moeilijk. een relatie zoals die was, zal heel moeilijk worden.op dinsdag 8 november 2005 22:06 schreef pberends het volgende:
stel je huidige partner of toekomstige partner waar je totaal gek op bent (het is een van je grote liefdes) krijgt te maken van een ongeluk waarbij het ook het uiterlijk onherstelbaar is beschadigd.
zouden jullie nog doorgaan met de relatie? zou dat ook uit medelijden zijn? of zou je het uitmaken; omdat je er simpelweg niet tegenkan. speelde het uiterlijk bij de partner een belangrijke rol?
ik heb het niet over een brandwond op de arm, of een snijlitteken op de buik, en zelfs niet over een geamputeerde been, maar echt iets wat je niet meer met kleren kan bedekken; zoals dit verhaal:
[afbeelding]
[..]
bron: teleac
uitzending met teun pronk en andere "uiterlijk"slachtoffers
dat weet ik zeker.
in de relationelesfeer is lastig te bepalen omdat je niet in kan schatten hoe je partner hier psychisch op reageerd.
stel dat partner in een zware psychische dip raakt en niet openstaat voor hulp van buiten, dan houdt het denk op wat relatie betreft.
de tegen partij zal de beeindiging waarschijnlijk afschuiven op de lichamelijke toestand ipv de geestelijke toestand.
kortom: om wat voor rede je het uitmaakt men zal de waarheid niet onder ogen willen zien in zo'n situatie.
quote:ik zie niet waarom dit een smoes is. een relatie moet van twee kanten klikken, en blijven klikken.op vrijdag 11 november 2005 00:06 schreef fuifduif het volgende:
mensen gooien het snel over "maar innerlijk verandert iemand ook en dat zou een reden voor mij zijn om er een punt achter te zetten." doe eens niet zo ontiegelijk zielig! dat is een sneue smoes en niet meer dan dat.
wanneer het innerlijk van de één verandert, om wat voor reden dan ook, dan kán het zijn dat de persoon in kwestie gewoon niet meer degene is waarvoor jij zo bewust gekozen hebt.
en waar je dus verder mee gaan.
dat is, in mijn ogen, niet zielig. dat is gewoon hoe relaties werken. natuurlijk is het geven en nemen, en ik vind ook dat je hierin voor je partner echt ver moet gaan, maar ik kan mij ook prima voorstellen dat een dergelijke ingrijpende gebeurtenis zoveel impact op iemand heeft, dat het karakter anders wordt.
mioet je dan doorgaan, uit overweging van "oh- hij/zij- is- zo- zielig- en- verpietert -helemaal- zonder- mij- want- hij/zij- heeft- het- al- zo- zwaar- met- de- verminkingen" ten koste van jezelf, want jij wilt hier ten slotte diep in je hart niet mee door?
ik vind van niet.
je kunt even therapeutje gaan spelen, maar wanneer de klik weg is, is 't op de lange termijn toch geen goed plan om door te gaan! lekker scheve verhouding krijg je dan.
quote:ken helaas genoeg voorbeelden van relaties die stuk gingen op een invalidering van de ander. het zijn mooie woorden, maar de praktijk zal leren of je bij je vriendje blijft als ieop zaterdag 12 november 2005 00:50 schreef bloodylotte het volgende:
als mijn geliefde een ernstig ongeluk zou krijgen en daarbij ernstige brandwonden oploopt, of een amputatie zou moeten krijgen, ben ik daar voor hem. mijn belofte aan hem, die ik al lang geleden heb gemaakt, is dat mijn liefde onvoorwaardelijk is, in goede tijden en nare tijden. ik ben niet bang voor rottigheid, ik ren er niet als een mietje voor weg. ik steun hem op de momenten dat hij dat nodig heeft. daarom heet het ook liefde.
bijvoorbeeld een dwarslaesie krijgt of verminkt wordt. de relatie slaat dan ineens van gelijkwaardigheid zomaar om naar een zorgen-voor relatie.
quote:maw : je kan lullen als bugman dat je het nooit zou doen, maar als de tijd rijp is dan kan je pas een zinnig woord over reppen .op zaterdag 12 november 2005 01:50 schreef konniekipke het volgende:
[..]
ken helaas genoeg voorbeelden van relaties die stuk gingen op een invalidering van de ander. het zijn mooie woorden, maar de praktijk zal leren of je bij je vriendje blijft als ie
bijvoorbeeld een dwarslaesie krijgt of verminkt wordt. de relatie slaat dan ineens van gelijkwaardigheid zomaar om naar een zorgen-voor relatie.
quote:inderdaad, dat is hetzelfde als zeggen dat je nooooit vreemd zou gaan.op zaterdag 12 november 2005 01:54 schreef prupke het volgende:
[..]
maw : je kan lullen als bugman dat je het nooit zou doen, maar als de tijd rijp is dan kan je pas een zinnig woord over reppen .
quote:de tijd zal het leren....op zaterdag 12 november 2005 01:58 schreef konniekipke het volgende:
[..]
inderdaad, dat is hetzelfde als zeggen dat je nooooit vreemd zou gaan.
quote:wowop zaterdag 12 november 2005 00:50 schreef bloodylotte het volgende:
mijn belofte aan hem, die ik al lang geleden heb gemaakt, is dat mijn liefde onvoorwaardelijk is, in goede tijden en nare tijden.
de liefde voor mijn partner is écht niet onvoorwaardelijk
quote:het is niet wegrennen persé.op zaterdag 12 november 2005 01:03 schreef bloodylotte het volgende:
maar ik vind het zo slap als iemand meteen wegrent voor een beetje drama.
ms kun je het eenvoudig niet aan.
tuurlijk is het vreemd als je het stel op sprong zou uitmaken, maar er kan na verloop van tijd blijken dat je het eenvoudig weg niet aan kan, of zoals konniekipke zegt, de verhoudingen binnen de relatie zo veranderen dat het meer een verzorger/patient relatie wordt, dan is het niet zo vreemd .
houden van alleen is niet altijd genoeg en je hoeft je eigen behoeftes, wat die ook moge zijn, niet compleet weg te cijferen vanwege een zogenaamde belofte die je hebt gedaan, of omdat je vindt dat het 'zo hoort'.
het zou ook heel goed kunnen dat je partner de relatie beëindigt, vanwege de 'scheve' verhouding die er ineens zou kunnen ontstaan, mag hij dat dan wel?
en trouwens, stel dat je al van plan was om er een punt achter te zetten, het alleen nog niet uitgesproken had naar die ander toe, blijf je dan opeens bij hem?
uit verplichting, of angst dat hij, dat men denkt dat je het doet vanwege dat het drastisch veranderde uiterlijk?
ik eet haar wel op als we neerstorten in het andes gebergte en zij eerder sterft. maar dat is dan om te overleven.
quote:aliveop zaterdag 12 november 2005 12:40 schreef vitalogy het volgende:
ik zou haar niet dumpen, wat een gevoelloze lul ben je dan.
ik eet haar wel op als we neerstorten in het andes gebergte en zij eerder sterft. maar dat is dan om te overleven.
quote:canal + inderdaad van de week.
quote:de mijne wel. maar er zijn uitzonderingen. als hij mijn ouders doodschiet, dan mag 'ie opwieberen. of iets anders extreems (niet dat 'ie m'n ouders gaat doodschieten oidop zaterdag 12 november 2005 11:25 schreef petitlapin het volgende:
[..]
wow
de liefde voor mijn partner is écht niet onvoorwaardelijk
). dingen zoals in dit topic worden besproken vind ik persoonlijk niet een punt om voor te vertrekken.mannen, als je vriendin/vrouw borstkanker krijgt en een amputatie van haar borst(en) moet ondergaan, verlaten jullie haar dan ook? of dan weer niet? dat is toch ook uiterlijk dat onherstelbaar beschadigd is. en dan kunnen jullie nu wel beginnen over siliconen of een borstherstellende operatie (lichaamsvet enzo), maar dat is vaak helemaal niet meer zoals het was en soms zelfs niet eens mogelijk. wat doen jullie in zo'n situatie?
quote:nee, uit medelijden bij iemand blijven, dáár doe je iemand een plezier meeop donderdag 10 november 2005 23:43 schreef fuifduif het volgende:
mensen die de relatie zouden beëindigen wens ik hetzelfde toe. ongelofelijk hoe walgelijke gedachten sommige mensen hier hebben. de dood en het verderf zullen over jullie toekomst schijnen, stelletje zwijnen.
quote:mocht mijn partner een vrouw zijn zou het er vooral van afhangen of ze psychisch verandert. het is voor de buitenwereld prima te verbergen, dus ik denk dat de kans op blijvende psychische veranderingen kleiner is doordat er geen wisselwerking is met de omgeving. het lijkt mij dan ook niet problematisch (op relationeel gebied).op zaterdag 12 november 2005 15:09 schreef bloodylotte het volgende:
wat ik me dan trouwens ook afvraag:
mannen, als je vriendin/vrouw borstkanker krijgt en een amputatie van haar borst(en) moet ondergaan, verlaten jullie haar dan ook? of dan weer niet? dat is toch ook uiterlijk dat onherstelbaar beschadigd is. en dan kunnen jullie nu wel beginnen over siliconen of een borstherstellende operatie (lichaamsvet enzo), maar dat is vaak helemaal niet meer zoals het was en soms zelfs niet eens mogelijk. wat doen jullie in zo'n situatie?
quote:idd, ik kan me niet voorstellen dat het geestelijk impact op je heeft als je voortaan verminkt door het leven moet.op vrijdag 11 november 2005 00:06 schreef fuifduif het volgende:
goed, het is natuurlijk zo dat ik het nogal kinderachtig heb gebracht, maar kom nou. wat zie je hier gebeuren. mensen gooien het snel over "maar innerlijk verandert iemand ook en dat zou een reden voor mij zijn om er een punt achter te zetten." doe eens niet zo ontiegelijk zielig! dat is een sneue smoes en niet meer dan dat.
ik ken mensen die ernstig ziek zijn, en dan zíe je het nog niet eens aan ze, die echt totaal anders in het leven staan. het proces wat zo iemand doorgaat is niet in te leven als je het niet zelf meemaakt..ook al doe je nog zo je best..je kan je slechts een fractie van zoiets voorstellen. waardoor verwijdering en uit elkaar groeien soms onvermijdelijk is. helaas.
dus loop niet zo stupide te zwetsen.
quote:en als je net 2 maanden met iemand bent?op zaterdag 12 november 2005 17:44 schreef alicey het volgende:
[..]
mocht mijn partner een vrouw zijn zou het er vooral van afhangen of ze psychisch verandert. het is voor de buitenwereld prima te verbergen, dus ik denk dat de kans op blijvende psychische veranderingen kleiner is doordat er geen wisselwerking is met de omgeving. het lijkt mij dan ook niet problematisch (op relationeel gebied).
quote:dat zou ik niet durven zeggen.op zaterdag 12 november 2005 17:51 schreef vivi het volgende:
[..]
en als je net 2 maanden met iemand bent?
quote:dus als je vriendeinnetje zwaar verminkt is door iets waar ze zelf niks aan kan doen, is het ineens een teef??? een beetje minder kan ook wel hoor.
mag lijen dat jij ooit je bek verbrand en dat niemand jou meer moet.
quote:op donderdag 10 november 2005 00:57 schreef konniekipke het volgende:
ik kan er geen zinnig antwoord opgeven. het hangt af van de relatie op dat moment; als je 20 jaar bent getrouwd ga je niet hierom bij iemand weg. als je 3 maanden wat hebt misschien wel.
ik ben niet verminkt, ik heb littekens over 20%van mijn lichaam. gelukkig alleen maar op mij benen,
billen, en een stukje buik,pols. ik weet dus niet hoe het is, als je gezicht vol met littekens zit.
toch vind ik het walgelijk wat hier gezegd word. 'dan kan die teef oprotten' 'dan wil ik liever dood' 'als het mij zou overkomen zou ik niet eens willen dat mijn partner bij mij zou blijven''mag lijen als jij ooit je bek verbrand'.
dat heeft meer over jouw zwakte dan over de persoon in kwestie te maken. ja ik ben brandwondenpatient, ik heb veel meegemaakt. ik heb alles zelf moeten doorstaan. gelukkig heeft mijn vriend mij geholpen. ik woon nu een maand samen met diezelfde vriend en dat gaat perfect. tuurlijk ben ik wel veranderd, maar meer positief dan negatief. hoe durven jullie zo over mensen te praten die zoveel hebben meegemaakt?
fijn dat er ook mensen zijn die niet alleen maar naar de littekens kijken.
schouderklopje voor mensen als de jongen uit de op en anderen die moeten leven met domme reacties zoals in dit topic. die maken het de mensen moeilijker dan de littekens zelf.
ook het aspect dat iemand er niets aan kan doen speelt mee. niet uit het oogpunt van medelijden, maar meer psychisch voor mij zelf.uitleg: mocht mijn vriend twintig kilo in een jaar aankomen omdat hij alleen maar op de bank hangt en bitterballen vreet, dan zou ik van hem gaan walgen omdat hij lui en inactief is,dat hij eht leven niet waardig genoeg vind om voor zjin eigen gezondheid en indirect voor ons geluk te zorgen, maar niet omdat hij een dikke pens heeft gekregen. door die mentaliteit zou het op den duur uit kunnen gaan.... maar mocht mij vriend ziek worden, medicijnen krijgen en daardoor 20 kilo aankomen, dan zou ik geen grammetje(leuke woordspeling) minder van hem houden....
wat mij veel moeilijker lijkt is als iemand behalve een verminkt uiterlijk, ook bepaalde dingen niet meer zou kunnen. nooit meer zeg maar... :als mijjn vriend nooit meer zou kunnen praten, nooit meer zou kunnen bewegen (tot aan zijn nek), dat je nooit meer met iemand kan vrijen...
dat betekend dat jij ook nooit meer een volwaardige gesprekspartner zal hebben, dat je nooit meer sex hebt... het feit wat andere mensen van hem zouden vinden en de blikken op straat zouden me koud laten. het gaat toch om ons geluk en niet om de mening van anderen?!
anyway: wat een vreselijk vraagstuk. er is één ding wat ik wel heel erg zeker weet en dat is dat ik er keihard voor zou vechten
en positief en vindingrijk zou zijn en blijven.... 
ik ben gewoon benieuwd en ikzelf zou het denk ik niet doen als ik heel lang bij diegene was, maar als ik een relatie van een maand of twee had wel. het gaat natuurlijk veel om het innerlijk, maar het oog wil ook wat.
en als ik het overleef, leven we samen nog lang en gelukkig
[ Bericht 98% gewijzigd door Newien op 25-12-2005 20:06:59 ]
in een beginnende relatie ben je vaak nog gek op het uiterlijk van die persoon, dat is vaak nog wel waar je op gevallen bent. tuurlijk speelt innerlijk dan wel mee, maar uiterlijk beïnvloed dan het meeste denk ik.
ik zou bij haar blijven.
ik zou hem iig niet verlaten alleen om het uiterlijk.....
ik vind het allemaal maar gelul in de lucht.
stel deze vraag eens in volendam. daar kunnen ze je vast wel een antwoord geven.
de vraag zelf is wel erg theoretisch.
quote:wat lief...op zondag 25 december 2005 21:19 schreef chantalc het volgende:
gewoon bij elkaar blijven. liefde (met een hoofdletter l) staat boven alles. dat gaat dieper dan een lichaam, wat maar een omhulsel is...
persoon gaat weg omdat je zelf een vreselijk ongeluk gehad hebt met ernstige gevolgen.
ik zou het overigens niet weten.
maar ik zou het niet trekken denk ik
quote:niet persoonlijk bedoeld hoor (voor anderen die zo reageren geldt precies hetzelfde):op zondag 25 december 2005 21:29 schreef godlike02 het volgende:
dan maar oppervlakkig
maar ik zou het niet trekken denk ik
is dat niet een hele egoistische gedachte?
je zet jezelf op de eerste plaats. je kan er niet mee leven, dus geef je het maar op. dan zou er helemaal geen sprake van liefde zijn... toch?
quote:het is iets wat nu gezegd wordt en nu (op wat uitzonderingen na) gewoon niet te zeggen is. je komt er pas achter of je op dat moment iemand verlaat als dat moment ooit mocht komen.op zondag 25 december 2005 22:08 schreef chantalc het volgende:
[..]
niet persoonlijk bedoeld hoor (voor anderen die zo reageren geldt precies hetzelfde):
is dat niet een hele egoistische gedachte?
je zet jezelf op de eerste plaats. je kan er niet mee leven, dus geef je het maar op. dan zou er helemaal geen sprake van liefde zijn... toch?
quote:hoezo ook? inhoud mis je al, bedoel je?op zondag 25 december 2005 23:09 schreef i.r.baboon het volgende:
misschien ben ik ook wel ledematen kwijt, weet jij veel.
quote:op vrijdag 11 november 2005 00:10 schreef fuifduif het volgende:
respect voor de mensen? alsof het een hele opgave is. alsof het bijna niet te geloven is dat iemand bij zo'n persoon blijft als partner. ik vind het niet meer dan vanzelfsprekend en het is geen enkele kwestie van respect.
hij komt net naar boven.
quote:het zou me verbazen als mijn alcoholgebruik me nog compleet intact heeft gelaten.op zondag 25 december 2005 23:12 schreef adelante het volgende:
[..]
hoezo ook? inhoud mis je al, bedoel je?
ik denk ook (valt natuurlijk weinig over te zeggen) dat ik, als ik dit zelf kreeg, niet meer zou willen leven, ik zou echt niet de rest van mijn leven als een monster dood ongelukkig door willen brengen, ik kan me voor de geest halen hoe verschrikkelijk het moet zijn jezelf elke dag zo te zien, ik denk niet dat mensen er echt bij stil staan hoe erg het is als je een verminking hebt in je gezicht ookal denken ze dat ze dat wel weten. volgens mij kan deze man nog niet eens meer normaal eten, maar denk ook aan kleine dingen, zoenen, fluiten, elke dag in die spiegel kijken, nee dan was ik liever dood, dan heeft zowel je partner als jijzelf er geen 'overlast' meer van als je het zo mag noemen.
quote:liefde is de ander op de eerste plaats zetten?op zondag 25 december 2005 22:08 schreef chantalc het volgende:
je zet jezelf op de eerste plaats. je kan er niet mee leven, dus geef je het maar op. dan zou er helemaal geen sprake van liefde zijn... toch?
quote:naiefop zondag 25 december 2005 21:19 schreef chantalc het volgende:
gewoon bij elkaar blijven. liefde (met een hoofdletter l) staat boven alles. dat gaat dieper dan een lichaam, wat maar een omhulsel is...
(ernstige) verandering van het uiterlijk kan het innerlijk (sterk) veranderen. dan blijft er dus weinig over van de persoon van wie ik hou.
quote:lees de op eens goed zou ik zeggen.op maandag 26 december 2005 01:40 schreef maanvis het volgende:
ligt eraan.. zou denk ik wel blijven.. als een mooi meisje een been mist is het nog steeds een mooi meisje hoor
quote:een beetje moeite met lezen?op maandag 26 december 2005 11:21 schreef boekenworm het volgende:
waarschijnlijk ben ik heel gemeen. maar bij verminking of een ernstige ziekte ga ik ervandoor. en dan natuurlijk geen kanker, maar wel aids/hiv of ziektes zonder uitzicht.
quote:nee, je bent onrealistisch. je kunt in de meeste gevallen gewoon seks hebben hoor. of je het minder bevredigend vindt door die verminking is een tweede. oke ff flauwop maandag 26 december 2005 11:55 schreef kriele het volgende:
maar hoe zit het met de initimiteit en sex? ben ik nu een grote klootzak als ik zeg dat ik zeer betwijfel of ik sex zou kunnen hebben, als mijn partner behoorlijk verminkt zou raken?
.maar even serieus. tja, idealistisch gezien zou ik zeggen: je bent een eikel. maar toch, als ik bij mijzelf nadenk... ik heb precies hetzelfde gevoel erbij en dat is volgens mij volstrekt normaal en begrijpelijk. seks hebben met een meid die over haar hele lichaam 3de graads verbrandingen heeft opgelopen lijkt mij gewoon niet prettig.
al is het wel moeilijk, als ze er zo uit zou zien als op de foto in de op. maar ik zou haar echt niet verlaten daar om.
quote:jij hebt d'r nog niet mogen doppen?op maandag 26 december 2005 23:03 schreef lodewijknapoleon het volgende:
intimiteit en seks zijn niet per definitie hetzelfde.
quote:dat komt voort uit m'n eigen vrije wil, als ik werkelijk alleen op seks uit ben, dan kan je dat in nl. nog makkelijker krijgen dan een kop koffie van enige kwaliteit.op dinsdag 27 december 2005 06:33 schreef cherrymoontraxx het volgende:
jij hebt d'r nog niet mogen doppen?
en sex enzo zou echt geen probleem mogen zijn! ik denk zelfs dat ze de aanraking enzo wel prettig zou vinden en op prijs zou stellen omdat al genoeg mensen het zullen ontlopen enzo! en dat jij dat als partner niet doet zal wel steunen en enig zelfvertrouwen geven.
mijns inziens dan
quote:mij gaat het juist niet om het uiterlijk, maar om het feit dat het innerlijk vaak meeverandert. hoe zou je daar mee omgaan?op dinsdag 27 december 2005 10:02 schreef metalheadboc het volgende:
nou echt ik zou bij mijn partner blijven! ik bedoel als ze een ongeluk krijgt waardoor ze ernstig verminkt raakt dan heeft ze je juist nodig!!! en ik geef zoveel om haar dat uiterlijk echt niet het belangrijkste is! uiterlijk is zoiezo iets wat voor mij op de 2de plaats komt! ik zou het zwak vinden als je partner verminkt raakt en jij heb zoiets van ze ziet er nu uit als trol dus adios dat zou een erg laag bij de grondse actie zijn en je geeft dan zoiezo niet om je partner! hij/zij zal het er zelf al moeilijk genoeg mee hebben!
quote:ah het zal echtwel moeilijk worden op sommige punten dat zal ik ook echt niet ontkennen, maar ik denk wel dat je als partner wel zo goed mogelijk ondersteuning moet bieden en tjsa als je daardoor een scheldtirade ofzo overheen krijgt dan moet dat maar je moet maar zo denken dan dat je partner het er moeilijker mee heeft dan jezelf. ik bedoel het is niet meer dan logisch dat je door zoiets heftigs psychische problemen kan krijgen. ik zou in mijn geval echt mijn vriendin blijven steunen en bij haar blijven en net zoveel van haar houden als dat ik nu doe en alles doen wat in mijn macht ligt om haar te steunen!op dinsdag 27 december 2005 10:03 schreef alicey het volgende:
[..]
mij gaat het juist niet om het uiterlijk, maar om het feit dat het innerlijk vaak meeverandert. hoe zou je daar mee omgaan?
quote:waar haal je die info vandaan?op dinsdag 27 december 2005 10:12 schreef alicey het volgende:
ik heb het ook niet alleen over psychische problemen, maar ook over een complete verandering van de persoonlijkheid.
niet vervelend bedoelt hoor, ik ben wel nieuwsgierig naar meer achtergronden hierover.
quote:juist, uiteindelijk gaat de relatie 99 van de 100 keer toch kapot.op dinsdag 27 december 2005 10:12 schreef alicey het volgende:
ik heb het ook niet alleen over psychische problemen, maar ook over een complete verandering van de persoonlijkheid.