Deze week gezien:
Love On The Run (Truffaut, 1985)Tja, wat moet ik hier nu weer over zeggen. Het ziet er allemaal weer uiterst fleurig uit en de flashbacks zijn heerlijk. Een probleempje echter: deze afsluiter van Truffaut’s Doinel-reeks verwijst zoveel naar de eerdere delen dat je dit vrijwel onmogelijk als zelfstandige film kunt beoordelen.. Zoals Hare hier eerder al min of meer zei, voor de Doinel-insiders een zeer smakelijke kers op een toch al zeer smakelijke taart, maar voor de gemiddelde filmliefhebber niet bovengemiddeld interessant… ****
Fallen Angels (Kar-Wai, 1995)Inmiddels alweer de vijfde film die ik zie van deze ongelooflijk getalenteerde Chinees, die geroemd wordt om zijn schitterende visuele stijl. Ook in Fallen Angels is cinematograaf Chris Doyle weer lekker op dreef. Het ziet er allemaal weer gelikt uit alleen op de een of andere manier kreeg het verhaal zelf mij niet echt geboeid, waardoor de emoties dit keer grotendeels in de kast bleven hangen. Een van de laatste scenes daarentegen vond ik dan wel weer tranentrekkend mooi, prachtig gebruik van muziek zoals we gewend zijn van de goede man. ***1/2
Notorious (Hitchcock, 1946)Had ‘m al eens gezien, maar dit blijft een ontzettend stoere film! Gewoon een ontzettend tof script, een top-cast en een meer dan uitstekende regie van Hitchcock. Vooral Cary Grant speelt weer de sterren van de hemel en tovert weer enkele zeer geslaagde grappen uit zijn mouw. Heel geslaagd camera werk ook, aar mijn mening absoluut een van Hitchcock’s beste films! *****
Johnny Mnemonic (Longo, 1995)Hier zou ik hier kort over moeten zijn, dit is dit simpelweg de slechtste film die ik in tijden gezien heb. Om te beginnen is het acteerwerk diep en dieptriest. Keanu Reeves was al niet mijn favoriete acteur, maar dit is werkelijk om te huilen zo inspiratieloos. Ok, een volledig mens is personage Johnny niet meer, maar enkele menselijke gelaatsuitdrukkingen had ik toch ook wel verwacht…Verhaaltechnisch gezien wordt werkelijk alles bij elkander gejat (begin bezorgde me trouwens behoorlijk een Strange Days déjà vu) en de ene cliché volgt genadeloos op de andere zonder ook maar enige vorm van spanning op te roepen. Vooral de zoenscene komt zo plichtmatig over dat het minstens 2 minuten duurde voor ik goed en wel weer op mijn stoel zat… Twee kleine lichtpuntjes in deze inktzwarte donkerte: enkele hemeltergend slechte one-liners en de Terminator-achtige grap met het verbrande lijk op het einde van de film. Voor de moeite: *
Une Femme Est Une Femme (Godard, 1961)Dat Jean-Luc Godard een apart gevoel voor humor had wist ik al, maar dit is echt hilarisch. In deze film, die tegelijkertijd zowel flirt als spot met het musicalgenre, begint de muziek te pas en te onpas te spelen (zelfs snoeihard door de dialogen heen!) en ordinaire scheldpartijen verworden tot pure musical door hun muzikale ondersteuning. Naast de hilarische dialogen die gemiddeld genomen nergens over gaan, zit de film boordevol knipogen en buigingen naar de kijker thuis en visuele grapjes die aan bijvoorbeeld Jacques Tati doen denken. Zijn beste film is dit mijns inziens overigens zeker niet, je gaat je zelfs afvragen of de man niet simpelweg te ver doordraaft in al zijn experimenteerzucht. Toch is dit echt heerlijk grappig, zeker voor de liefhebber van zijn andere films. ****
Wild Strawberries (Bergman, 1957)Volgens velen een van de grootste meesterwerken van Bergman. Persoonlijk beschouw ik deze film liever als een van de minste van zijn meesterwerken. De film vertelt het verhaal van een professor die terugkijkt op zijn leven en inziet dat hij meer liefde krijgt van de mensen om hem heen dan zelf geeft. De film bestaat voornamelijk uit dagdromen en herinneringen. Ontzettend trage en eigenlijk gewoon saaie film, die op de een of andere manier toch enorm boeit. Het voelt als een soort van aangename droom of bedwelming die anderhalf uur duurt en waar je vervolgens heerlijk rustig uit ontwaakt. Eigenlijk gewoon een warm bad dus, niks spannends aan maar wel gewoon heel erg lekker zo nu en dan… ***1/2
Spring Summer Fall Winter (Ki-Duk Kim, 2003)Inmiddels al de derde keer dat ik deze film zie en keer op keer verbaas ik mij over de pracht die de Zuid-Koreaanse Ki-Duk Kim op het scherm tevoorschijn tovert. De film toont ons dmv vier jaargetijden verschillende levensfasen van een monnik beginnend in de lente en eindigend in de winter. De prachtige natuurbeelden zorgen samen met de muziek en de ingetogen acteurs voor een haast mystieke sfeer. Verder houden de enkele “spannende” momenten de film prima op gang. Heerlijk dus om lekker bij tot rust te komen, of om te kijken als opwarmertje voor het nu in de bios draaiende Bin-Jip. ****
Close Encounters Of The Third Kind (Spielberg, 1977)Prima sciencefiction-film van Steven Spielberg. Nadeel is dat alles aan deze film naar mijn mening net ietsje te degelijk is, weinig elementen springen er echt positief dan wel echt negatief uit. Daarnaast ligt de nadruk mijns inziens iets teveel op de visuele pracht, met welke overigens weinig mis is! Ook had het einde wel wat korter/vlotter gemogen maar dat is mijn mening. Al met al blijft dit gewoon een uitstekende klassieker een prima boekverfilming, al doen de beelden van de aliens wat gedateerd aan. ***1/2
After The Rehearsal (Bergman, 1984)Gemaakt als soort van toegift direct na zijn fantastische Fanny & Alexander. Het verhaal handelt over theater regisseur Hendrik Erland Josephsson die na een repetitie na blijft praten met een jonge actrice. Geheel zonder verwachtingen ben ik hier heen gegaan, maar persoonlijk ben ik er nog niet helemaal over uit of ik dit nu een geslaagde toegift vind of niet. Enerzijds is het acteerwerk uitstekend en intens zoals eigenlijk altijd het geval is bij Bergman, anderzijds is de setting van de film zo minimalistisch opgezet en zijn de dialogen thematisch gezien zo zwaar dat ik zelfs met heel veel moeite mijn aandacht er geen 72 minuten bij kon houden. Camerawerk vond ik erg apart maar mentaal vermoeiend, de film bestaat vrijwel alleen uit close-ups. Al met al vond ik dit wel een interessante, maar toch niet echt goede film. **1/2
[ Bericht 0% gewijzigd door fractalis op 08-04-2005 22:28:55 ]
Reprogram. Restructure. Resistance is futile. You will be assimilated.