Het Grote Beatles topic - deel 65: Now and Then!

Erg mooi gedaan
Vind het wel ontroerend om Lennon weer te horen

quote:

Op donderdag 2 november 2023 15:59 schreef ok01 het volgende:
Erg mooi gedaan
Vind het wel ontroerend om Lennon weer te horen

Ja had ik precies hetzelfde net

Het doet mij nog meer dan ik had verwacht. Nooit durven dromen dat er ooit nog een nieuw nummer van The Beatles zou komen. Bij de vorige reüniesingles Free As A Bird en Real Love was ik te jong om het bewust mee te maken.

Ik vreesde een beetje voor het gebruik van AI, maar het is alleen maar gebruikt om de stem van de demo van Lennon op te poetsen. Dat is zeer geslaagd gedaan. Ik ben als fan misschien bevooroordeeld, maar ik vind de details erin echt bijzonder. Zoals de mooie bescheiden toevoeging van Paul McCartney’s tweede stem aan het couplet, de George Harrison achtige slide gitaarsolo, de strijkers van Giles Martin (een mooi saluut naar zijn vader George Martin), en vooral hoe subtiel ze de vocalen van Because erin hebben verwerkt.

Nogmaals; ik ben te veel fan en daardoor bevooroordeeld, maar ik vind het prachtig om dit nog mee te maken. Natuurlijk kan het zich niet meten met hun legendarische werk uit de jaren ‘60, maar ik zie het vooral als een laatste saluut van Paul en Ringo aan John en George. Daarin vind ik het geslaagd.

quote:

Op donderdag 2 november 2023 16:37 schreef Peter88Online het volgende:
Het doet mij nog meer dan ik had verwacht. Nooit durven dromen dat er ooit nog een nieuw nummer van The Beatles zou komen. Bij de vorige reüniesingles Free As A Bird en Real Love was ik te jong om het bewust mee te maken.

Ik vreesde een beetje voor het gebruik van AI, maar het is alleen maar gebruikt om de stem van de demo van Lennon op te poetsen. Dat is zeer geslaagd gedaan. Ik ben als fan misschien bevooroordeeld, maar ik vind de details erin echt bijzonder. Zoals de mooie bescheiden toevoeging van Paul McCartney’s tweede stem aan het couplet, de George Harrison achtige slide gitaarsolo, de strijkers van Giles Martin (een mooi saluut naar zijn vader George Martin), en vooral hoe subtiel ze de vocalen van Because erin hebben verwerkt.

Nogmaals; ik ben te veel fan en daardoor bevooroordeeld, maar ik vind het prachtig om dit nog mee te maken. Natuurlijk kan het zich niet meten met hun legendarische werk uit de jaren ‘60, maar ik zie het vooral als een laatste saluut van Paul en Ringo aan John en George. Daarin vind ik het geslaagd.

Des te meer je er van geniet toch? Denk dat met de status van de band iedereen er wel met een bepaald vooroordeel in gaat. En voor sommigen valt dit enorm tegen maar des te leuker wanneer je van zo'n "cadeautje" kan genieten.
Wat je zegt qua details ben ik het helemaal mee eens (mooie baslijn ook). Het is echt een song waar je meer uit haalt des te vaker je luistert. Ik luisterde vooral de eerste keer naar John en was verbaasd over hoe goed dat klonk. Pas daarna vielen de andere delen op zoals hoe het "I don't wanna lose you" deel uit de demo onder de solo subtiel verwerkt is.

Wat vinden jullie van dit nieuwe nummer van de zoon van George?


Ik vind hem zo chill

quote:

Op donderdag 2 november 2023 11:37 schreef Zorro het volgende:
Ik vind het helemaal niks.
Je kan uit zo'n opname niet zo'n goede stem filteren.

Dit is gewoon hetzlefde als dan een compleet nieuw nummer maken en dat door AI met Lennon's stem laten zingen. Het is geen Lennon maar gewoon kunstmatig zijn stem. Maar omdat het van de opname van Lennon afkomt wordt er gedaan of dit nu enkel en alleen de originele zang van Lennon is en dat is gewoon niet waar.

Mocht dit het geval zijn geweest was ik het met je eens geweest, maar het is onzin wat je hier zo stellig beweerd. Er is niets door een computer toegevoegd. Dit is de exacte opname van de originele brakke cassette, de exacte vocaal zoals gezongen door Lennon rond 1977 in The Dakota. Wel met pitch correctie, overigens. En zo’n isolatie zelf is niet eens AI, maar ordinaire machine learning-technologie wat al jaren mogelijk is.

Waar jij op doelt is een hele andere soort technologie, en iets wat ik wel als AI zou beschouwen. Dat is in feite inderdaad meer een soort simulatie, de ondertussen welbekende “Harrison sings McCartney solo” of “young McCartney sings old McCartney” pogingen, die toch altijd weer één ding missen: de menselijke en variabele eigenschappen van een vocaal. Dat kunnen toffe curiositeiten zijn om je verbeelding op los te laten. Maar dat is op Now & Then dus helemaal niet aan de orde. Het is de enige echte opname die gebruikt is. Niets is computer-gegenereerd. “Like we would do that”, zoals Ringo al sneerde.

Sterker nog: er kunnen een heleboel baanbrekende dingen met machine learning-technologie, maar het onderscheiden van een luide, hoge vocaal van een lage, zachte piano zoals op deze opname is echt een peulenschil. En dat is het al jaren. In dit geval ligt het in totaal verschillende frequentiegebieden, het grootste deel overlapt niet eens melodisch. De technologie gaat heel snel, en een klusje als dit is al meer dan een decennium mogelijk, en is al een jaar of 5 gemeengoed.

Waar het écht magisch kan worden is op het moment dat je audio uit elkaar kunt trekken welke in frequentiegebied en amplitude telkens overlappen. 5 jaar terug was het onmogelijk om, bijvoorbeeld, de harmonische gitaren van ‘And Your Bird Can Sing’ schoon van elkaar af te krijgen van een en hetzelfde monospoor. Maar ook die klus is allang niet meer onmogelijk.

De technologie van Peter Jackson is dus verre van grensverleggend. The Beach Boys waren de eerste populaire act die ik me kan herinneren die "mono naar stereo"-remixes uitbrachten met demix-technologie, dat was zelfs al in 2012. Die klonken nog niet best, maar de techniek was primitief, en dat kon amper 10 jaar later natuurlijk alweer veel beter. The Beatles gebruiken deze techniek zelf ook al sinds 2015 voor projecten. Ze deden eigenlijk de eerste stappen al in 2009, toen ze voor het Rock Band-spel bas, gitaar en drums los moesten zien te krijgen. Maar het resultaat was voor een audio-project nog niet te doen geweest, en de techniek - letterlijk audio-blobs uitgummen op een scherm - had nog niets met machine learning te maken.

Maar sinds 2015 gebruiken ze het dus voor remixes, echter sporadisch omdat ze toen nog hopeloos achter de techniek aanliepen. En kan iemand zich de promo voor de Hollywood Bowl-release van dik 7 jaar geleden nog herinneren? "Door een ongekende nieuwe techniek van het in-house Abbey Road team..." Het komt promotioneel natuurlijk goed uit om dit telkens weer als iets nieuws en futuristisch te presenteren.

En anno 2023 kan Peter Jackson's team dezelfde methodes voor The Beatles natuurlijk veel beter dan ooit en veel beter dan ieder ander uitdiepen, omdat de technologie telkens een stukje verder is en vooral omdat ze samenwerken vanaf de bron. In plaats van simpel "een mannelijke vocaal" te gebruiken als voorbeeld voor een machine learning-model, hebben ze voor Now & Then bijvoorbeeld "John Lennon, precies zoals hij in de jaren '70 zong, hier urenlang solo in perfecte studio-kwaliteit vanaf de ruwe tapes" kunnen gebruiken om het model te trainen.

de uitgave volgt gewoon netjes de regels om een beatles nummer te zijn. wellicht een blauwdruk voor de algemene regels van wat het betekent voor een nummer om zich [van band X] te mogen noemen. iets wat steeds relevanter zal worden naarmate we met AI steeds meer misbruik kunnen maken om buiten het zichtsveld van artiesten om nieuwe muziek te produceren met hun vocals.


1. elke beatle heeft fysiek een bijdrage geleverd aan het nummer

2. er zijn geen vocals gegenereerd uit het niks (zoals AI modellen oid). er is slechts ML ingezet om piano en vocals van elkaar te scheiden.

3. er is bij de nabestaanden toestemming gevraagd en gegeven voor het project

4. qua productie heeft men hun best gedaan om de bedrijven en mensen in te schakelen met een speciale historische band met de band.

5. de stijl van de band is terug te horen in het nummer.


Dit nummer staat al sinds 1995 op de lijst om afgerond te worden. het wachten was op de technologie en ik denk de laatste jaren vooral het moment om dit af te ronden.

ik zie geen reden om dit als gedrocht of onecht nummer te zien. ik ben tevreden met de context en met de respect die er in is gegaan om het passend en gepast te maken.

quote:

Op donderdag 2 november 2023 23:11 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
Mocht dit het geval zijn geweest was ik het met je eens geweest, maar het is onzin wat je hier zo stellig beweerd. Er is niets door een computer toegevoegd. Dit is de exacte opname van de originele brakke cassette, de exacte vocaal zoals gezongen door Lennon rond 1977 in The Dakota. Wel met pitch correctie, overigens. En zo’n isolatie zelf is niet eens AI, maar ordinaire machine learning-technologie wat al jaren mogelijk is.

Waar jij op doelt is een hele andere soort technologie, en iets wat ik wel als AI zou beschouwen. Dat is in feite inderdaad meer een soort simulatie, de ondertussen welbekende “Harrison sings McCartney solo” of “young McCartney sings old McCartney” pogingen, die toch altijd weer één ding missen: de menselijke en variabele eigenschappen van een vocaal. Dat kunnen toffe curiositeiten zijn om je verbeelding op los te laten. Maar dat is op Now & Then dus helemaal niet aan de orde. Het is de enige echte opname die gebruikt is. Niets is computer-gegenereerd. “Like we would do that”, zoals Ringo al sneerde.

Sterker nog: er kunnen een heleboel baanbrekende dingen met machine learning-technologie, maar het onderscheiden van een luide, hoge vocaal van een lage, zachte piano zoals op deze opname is echt een peulenschil. En dat is het al jaren. In dit geval ligt het in totaal verschillende frequentiegebieden, het grootste deel overlapt niet eens melodisch. De technologie gaat heel snel, en een klusje als dit is al meer dan een decennium mogelijk, en is al een jaar of 5 gemeengoed.

Waar het écht magisch kan worden is op het moment dat je audio uit elkaar kunt trekken welke in frequentiegebied en amplitude telkens overlappen. 5 jaar terug was het onmogelijk om, bijvoorbeeld, de harmonische gitaren van ‘And Your Bird Can Sing’ schoon van elkaar af te krijgen van een en hetzelfde monospoor. Maar ook die klus is allang niet meer onmogelijk.

De technologie van Peter Jackson is dus verre van grensverleggend. The Beach Boys waren de eerste populaire act die ik me kan herinneren die "mono naar stereo"-remixes uitbrachten met demix-technologie, dat was zelfs al in 2012. Die klonken nog niet best, maar de techniek was primitief, en dat kon amper 10 jaar later natuurlijk alweer veel beter. The Beatles gebruiken deze techniek zelf ook al sinds 2015 voor projecten. Ze deden eigenlijk de eerste stappen al in 2009, toen ze voor het Rock Band-spel bas, gitaar en drums los moesten zien te krijgen. Maar het resultaat was voor een audio-project nog niet te doen geweest, en de techniek - letterlijk audio-blobs uitgummen op een scherm - had nog niets met machine learning te maken.

Maar sinds 2015 gebruiken ze het dus voor remixes, echter sporadisch omdat ze toen nog hopeloos achter de techniek aanliepen. En kan iemand zich de promo voor de Hollywood Bowl-release van dik 7 jaar geleden nog herinneren? "Door een ongekende nieuwe techniek van het in-house Abbey Road team..." Het komt promotioneel natuurlijk goed uit om dit telkens weer als iets nieuws en futuristisch te presenteren.

En anno 2023 kan Peter Jackson's team dezelfde methodes voor The Beatles natuurlijk veel beter dan ooit en veel beter dan ieder ander uitdiepen, omdat de technologie telkens een stukje verder is en vooral omdat ze samenwerken vanaf de bron. In plaats van simpel "een mannelijke vocaal" te gebruiken als voorbeeld voor een machine learning-model, hebben ze voor Now & Then bijvoorbeeld "John Lennon, precies zoals hij in de jaren '70 zong, hier urenlang solo in perfecte studio-kwaliteit vanaf de ruwe tapes" kunnen gebruiken om het model te trainen.

Ik ben het met je eens en kom ook terug op wat ik zei.
Ik dacht in eerste instantie een veel zuiverdere stem te horen dan ik ook maar ergens in die demo kon vinden, Bij nader inzien is dat toch niet zo en zitten de "onvolkomenheden" (bij gebrek aan een beter woord) die ik daarin hoorde er nog altijd in. Kortom, wat ik dacht te horen was veel beter dan mogelijk maar dat hoorde ik niet goed (eerste beluistering, volgende keer eerst beter luosteren voor ik het opschrijf )

Overigens ben ik het wel enigzins eens met George. Niet helemaal, fucking rubbish zei die geloof ik, dat niet maar laat ik zeggen dat ik het niet op de lijst met beste Beatles nummers zou zetten.

Evengoed wel mooi dat er nog iets nieuws verschijnt.

+ leuk voor de verzamelaar
+ aardige etalering van producerskunsten
+ De remaster van Love me do

+/- aardig nummer, maar net als Free as a Bird een beetje een aanhangsel in de catalogus
+/- "check, we hebben AI gebruikt"
+/- ze zullen ook wel wat met AI gaan proberen op Free as a bird

- ik snap net bij "Free as a bird" dat materiaal in deze op de plank was blijven liggen. Ze zijn er destijds niet vol voor gegaan en dat had best zo mogen blijven.
- Het weet niet zo goed of het oud of nieuw moet klinken. Ze hebben materiaal opgefrist en toevoegingen ouder gemaakt om het goed te laten blenden
- ik voel de emotie en connectie niet zo.

Rondom "een opname van Lennon" zingen; hoe technisch opgelost ook, is toch niet hetzelfde als samen zingen en een producer of het hele team dat elkaar (incl. John) instructies geeft tot het een beter product wordt. Het sparren is er niet geweest. John kan dit ergens op een blauwe maandag na het ontbijt hebben opgenomen en niet de emotie erin hebben gelegd die hij normaal erin zou leggen voor een final take (bij wijze van). Sterker, hij kan gedacht hebben "this is total shit" en dat dacht John nogal vaak heb ik gelezen. Dan kun je wel alles geven om daar in alle emotie wat rond te bouwen maar het mist mogelijk net wat hij normaliter zou geven en daarom heb ik niet zoveel mee. Buiten dat het meer zingen naast het graf is en heel anders is dan een band die in hun jonge jaren een goed gezamelijk product probeerde neer te zetten. John was een vakman, maar werd nooit geadoreerd door de mede-Beatles.

[ Bericht 10% gewijzigd door Beathoven op 03-11-2023 08:36:06 ]

De originele demo




[ Bericht 19% gewijzigd door jcdragon op 03-11-2023 15:11:50 ]

quote:

Op vrijdag 3 november 2023 14:33 schreef Writersright het volgende:

The Beatles - Now And Then (Official Video)

Mooi gedaan, maar ook wel een beetje creepy hoe Lennon opeens opduikt bij dat orkest 🤣.

quote:

Op donderdag 2 november 2023 16:37 schreef Peter88Online het volgende:
Het doet mij nog meer dan ik had verwacht. Nooit durven dromen dat er ooit nog een nieuw nummer van The Beatles zou komen. Bij de vorige reüniesingles Free As A Bird en Real Love was ik te jong om het bewust mee te maken.

Ik vreesde een beetje voor het gebruik van AI, maar het is alleen maar gebruikt om de stem van de demo van Lennon op te poetsen. Dat is zeer geslaagd gedaan. Ik ben als fan misschien bevooroordeeld, maar ik vind de details erin echt bijzonder. Zoals de mooie bescheiden toevoeging van Paul McCartney’s tweede stem aan het couplet, de George Harrison achtige slide gitaarsolo, de strijkers van Giles Martin (een mooi saluut naar zijn vader George Martin), en vooral hoe subtiel ze de vocalen van Because erin hebben verwerkt.

Nogmaals; ik ben te veel fan en daardoor bevooroordeeld, maar ik vind het prachtig om dit nog mee te maken. Natuurlijk kan het zich niet meten met hun legendarische werk uit de jaren ‘60, maar ik zie het vooral als een laatste saluut van Paul en Ringo aan John en George. Daarin vind ik het geslaagd.

Helemaal mee eens. Je omschrijft precies zoals ik het ook voel.

Ik zie het ook zo. Iedereen denkt 'Nieuwe Beatles' en verwacht dan iets wat lijkt op begin 'jaren 60 Beatles'. Dat kan gewoon niet. Begin jaren 60 Beatles en late jaren 60 verschilt al enorm. Laat staan een demo van bijna een decennium later die nog eens 45 jaar later afgemaakt is door muzikanten met heel veel ervaring en veel stijlen. Nou ja, Paul heeft veel stijlen, Ringo is wat dat betreft veel vlakker ;-) Ik vind het een zeer geslaagd nummer met echt een prachtige ontroerende videoclip erbij.

Wild idee om iedereen gek te maken..... In de jaren 60 zijn meerdere nummers waar niet alle 4 Beatles op te horen zijn. Er zal weer eens een ruzietje zijn geweest dat iemand niet aanwezig was. Yesterday is zelfs maar 1 Beatle op te horen, zonder ruzie. Wat nou als ze op zolder van John en George gaan kijken en daar demo's vinden, Paul en Ringo werken er aan. BAM!!! Nieuwe en laatste, maar dan ook echt allerlaatste Beatles album. Nog even Carnival of light oppoetsen en eraan toevoegen.

Ik vind het nummer ontzettend goed gedaan en heb het al veel geluisterd. Kende de originele demo van John ook niet eerlijk gezegd, dus het was voor mij echt nieuw. De clip en het als toevoeging als bonustrack aan 1967-1970 ben ik persoonlijk wat minder over te spreken. Hopelijk gaan ze wat doen met al die beelden uit 1994/1995. Een mooie docu over deze periode met als bonus "nieuwe" versies van Free As A Bird en Real Love zouden erg welkom zijn. Vind het echt bizar dat ze N&T nu ineens als bonustrack toevoegen, maar FAAB en RL dan weer skippen. Als ze die twee nou óók hadden toegevoegd was het een ander verhaal geweest vind ik.

quote:

Op dinsdag 7 november 2023 17:52 schreef PimD het volgende:
Ik vind het nummer ontzettend goed gedaan en heb het al veel geluisterd. Kende de originele demo van John ook niet eerlijk gezegd, dus het was voor mij echt nieuw. De clip en het als toevoeging als bonustrack aan 1967-1970 ben ik persoonlijk wat minder over te spreken. Hopelijk gaan ze wat doen met al die beelden uit 1994/1995. Een mooie docu over deze periode met als bonus "nieuwe" versies van Free As A Bird en Real Love zouden erg welkom zijn. Vind het echt bizar dat ze N&T nu ineens als bonustrack toevoegen, maar FAAB en RL dan weer skippen. Als ze die twee nou óók hadden toegevoegd was het een ander verhaal geweest vind ik.

Ik denk dat Peter Jackson nu al bezig is de docu van 2,5 uur in elkaar aan het zetten. En een directors cut van 7 uur

Alles lijkt erop dat Now & Then in de UK gewoon op nummer 1 komt te staan. Hun eerste nummer 1 hit sinds 1969

The Beatles · Album · 2023 · 38 songs.

The Beatles · Album · 2023 · 37 songs.

Uiteindelijk uit, lang op gewacht. Niet zozeer vanwege deze compilatie zelf of al die hits die toch al best vaak een remix gekregen hebben door de jaren heen. Maar juist door de liedjes die tot nu toe telkens tussen wal en schip vielen: de album-tracks van de LP’s die nog geen deluxe-editie hebben gekregen, 1962-1965 en wat B-kanten daarna. En vooral ‘Rubber Soul’ heeft een stereo-mix die nogal gedateerd klinkt.

Vooraf wat uitleg voor wie er minder goed bekend mee is: wat gepresenteerd is als “het unieke MAL-systeem van Peter Jackson wat ontwikkeld is voor Get Back in 2021” is gewoon een beter uitgediepte variant van machine learning demixing wat al jaren bestaat en wat al bijna 10 jaar gebruikt wordt door Abbey Road. Vandaar dat ik het simpelweg “demixing” noem. Kort gezegd: een mono-opname kan uit elkaar gevouwen worden tot meerdere elementen, door een vernuftig algoritme precies te vertellen hoe “een Rickenbacker-gitaar met wat distortion” of “John Lennon’s stem in 1966” of “Ringo’s drumkit” hoort te klinken. Met de losse elementen heb je vervolgens veel meer opties om een nieuwe mix te creëren.

En de reden waarom dit nodig is voor een niet-gedateerd klinkende nieuwe mix, is omdat in de jaren ’60 de sporen beperkt waren en er zeker tot 1967 vaak drum, bas en gitaar op één spoor werden opgenomen. Het hoeft overigens niet altijd extreem te worden gebruikt, je kunt ook simpelweg een te luide vocaal ietsjes zachter willen krijgen zonder de gitaar mee te nemen. Maar het gaat vooral opvallen wanneer je bas en drums in het midden kunt laten, maar de gitaar wat naar links of rechts kunt brengen, terwijl dat voorheen allemaal ingebakken zat.

Behalve dat instrumenten dus vaak op één mono-spoor werden opgenomen, van 4 van hun eerste liedjes zijn de multi-tracks (de losse sporen) helemaal niet meer aanwezig. Die zijn in die tijd al overspoeld of weggegooid (wat de vaste policy was), en is alles wat over is gebleven een mono-master of zelfs slechts een optie tot een vinyl-rip. Dat gaat om 2 van de eerste 3 (non-album) singles en B-kanten. ‘From Me To You’ en B-kant ‘Thank You Girl’ is die andere single, en die heeft gek genoeg de zeis overleefd. Mijn theorie is dat die per stom geluk bewaard is gebleven omdat ‘One After 909’ op dezelfde tape werd opgenomen, wellicht het idee geweest om terug te grijpen op die opname bij een volgend album.

Het resultaat op deze collectie is een “mixed bag” (no pun). Ik zeg al jaren dat ik benieuwd ben naar een stereo-demix van ‘She Loves You’. Omdat juist dat liedje compleet in elkaar gedrukt is op de enige bron: een mono vinyl-rip dus. Daar valt dus niet zo goed mee te werken als met ‘Love Me Do’, wat een hele “cleane” opname is: diepe bas, luide vocalen, een lead-harmonica, allemaal elementen die makkelijk te isoleren zijn. En de bron op 'Love Me Do' (twee verschillende mint vinyl-rips in dit geval) komt zeer dichtbij hoe de mastertape moet hebben geklonken. Die is dus geslaagd, er zitten ook niet zo veel instrumenten in het liedje. Akoestische gitaar en drums zullen lastig te onderscheiden zijn geweest en zijn samen rechts te horen, bas ineens als lead-bas rechts, vocalen en harmonica in het midden. Mooi om het eens met diepte te horen.

De resultaten van demixing variëren dus altijd, en ligt altijd aan de bron, de uitvoering en de wens. Zoals eerder gezegd is een mono-opname met een lage piano en een hoge vocaal zoals op 'Now & Then' geen enkele moeite. Maar een hele drukke, volgepropte ritme-sectie die alle kanten opgaat en waar alle instrumenten elkaar in de weg zitten blijft een grote uitdaging. Dus ‘She Loves You’ is de echte test. En ook daar is het meeste uit de mix zelf uitgehaald: vocalen en bas in het midden, alle gitaren (moeilijk om verder los te krijgen) rechts en drums links. Ingedrukt door compressie zal het voor altijd blijven. De toms die uitgelicht zijn in elk refrein zijn tof. Maar wat stoort is dat de bron zo ontzettend brak is. Een oversturende vinyl-rip, en zelfs de slechte edits zijn helemaal niet gefixt?! De enige track die er qua lo-fi echt negatief uitsteekt, en ik denk niet dat het nodig was geweest.

Als je daarna ‘I Want To Hold Your Hand’ hoort, is het meteen een testament van hoe veel geluk en besef van culturele waarde er toen al kwam kijken. Vanaf precies deze iconische single werden de master-tapes netjes bewaard en ook de multi-tracks met sessies zitten voor 99% nog altijd in het archief. Ook met dank aan de wijze waarop ze opnamen, maakt het dat we anno 2023 naar The Beatles kunnen luisteren alsof het gisteren is opgenomen, waar veel jaren ’60-bands voor altijd als garage-bands (met fenomenale liedjes) zullen blijven klinken. Met dank aan de engineers door de jaren heen die veel te weinig worden genoemd: Ken Scott, Norman Smith, Geoff Emerick, Ken Townshend, Richard Lush, Chris Thomas…

Eigenlijk alles uit eind 1963-1964 op deze collectie rockt keihard. Ringo heeft ineens kick-drum, ’I Want To Hold Your Hand’, ‘A Hard Day's Night’ en vooral ‘You Can’t Do That’ zijn echt hoogtepunten op deze collectie. Die eerste 2 mijn inziens ook beter dan op de nummer 1-collectie remixes uit 2015, minder compressie en geen onnatuurlijke bas boost.

Ook ‘Eight Days A Week’ is opnieuw gedaan na 2015. Toen gebruikten ze een hele verkeerde edit in het uitro, waardoor dat volledig uit de maat liep. Dit gaat dus langs zo veel mensen, die dat toen allemaal niet hebben gehoord. Dat is nu gelukkig gefixt. Maar de mix zelf is een stuk muffer dan de 1+-remix uit 2015. Dat was ironisch genoeg dan weer bijna een kopie van de originele mix. Nu zijn de drums helemaal uit elkaar getrokken zodat je ineens wel een snare hoort, die voorheen onhoorbaar was. Maar de impact van de rest van de instrumentatie mist, de helderheid heeft zwaar ingeboet en er is bijna geen basgitaar te horen.

Ook al is het uitro in ere hersteld, echt gehoor voor detail is er nog altijd niet, want nog altijd zijn er slordigheidjes. Een hi-hat op ‘Nowhere Man’ die door de demixing zijn eigen leven is gaan leiden, de cymbal ride na de solo in ‘In My Life’ splijt je oren, een missend stukje gitaar op 'Old Brown Shoe' op 0:41, oversturing in intro ‘You Really Got A Hold On Me’ en ‘A Hard Day’s Night’. Toch wel hier en daar wat korte artifacts door demixing, zoals bij ‘A Hard Day's Night’ op 1:36, 2:03 op ‘I Want To Hold Your Hand’ en ‘You Can’t Do That’ op 0:36, als je er echt naar wilt zoeken. Maar over het algemeen dansen de frequenties zeer zeker niet door het stereobeeld, zoals 10 jaar terug nog continu het geval was bij deze techniek. De isolaties zijn indrukwekkend, laat daar geen misverstand over bestaan. ‘Eight Days A Week’ dus gefixt na 2015, maar eenzelfde foutje (piano gaat te lang door in de breakdown) op ‘The Ballad Of John and Yoko’ is over het hoofd gezien, en daar gebruiken ze ook dezelfde mix uit 2015. Zonde, is een kwestie van de sessie heropenen, drie klikken doen en opnieuw exporteren.

Ik zal niet elke track afgaan, maar dit even als voorbeeld van hoe verschillend de resultaten zijn. Ook al is ‘Eight Days A Week’ half verbeterd half verslechterd, klinken de meeste 1964-1966 singles (‘I Feel Fine’, ‘Day Tripper’, ‘We Can Work It Out’, ‘Ticket To Ride’ etc.) toch meer natuurlijk dan de remixes die we van 1+ uit 2015 kennen. Opnieuw, minder compressie. En op het moment lijkt de trend minder galm te zijn, ook heel opvallend. En grappig hoe de bas en drums nu juist weer wat meer naar de achtergrond verdwijnen, terwijl ze in het begin van de remix-campagne (vooral ‘Sgt. Pepper’ uit 2017) zo ver omhoog gepusht werden dat je wegtrilde voor de speakers. En ook op die genoemde liedjes is het een en ander aan te merken, vooral de demixing van de drums haalt de kracht hier en daar weg. En zoals ze al sinds het begin doen (die uitgeknipte 'With A Little Help’ drumfill uit 2017, bijna cartoonesk), de gimmick van stereo drum-fills kan erg afleidend zijn, zie het intro van ‘Drive My Car’ (zelfde als ‘Sexy Sadie’ uit 2018). De drum-fills op ‘Please Please Me’ zijn nu ook in stereo, dat werkt dan best wel weer goed.

En om even aan te geven hoe hopeloos Abbey Road achterliep op de techniek in het verleden: de mono-strijkers op ‘Golden Slumbers’ werden in 2019 (!) nog “stereo gemaakt” door de opname door een speaker in Abbey Road af te spelen en met een stereo-microfoon op te nemen. In feite dus dezelfde mono-opname met galm uit de ruimte, een decennia oude truc. Nu zijn de strijkers in ‘Yesterday’ écht stereo door demixing. Dat was in 2019 ook echt al mogelijk. Maar het klinkt goed.

En er is behalve de rock-tracks uit 1964 wel meer heel goed gedaan, het is prachtig om de Rubber Soul-tracks eens in natuurlijk stereo te horen. Als ik een museum in Alkmaar zou hebben gehad, zou dit het moment zijn geweest om ‘Michelle’ te benoemen als niet mijn favoriete liedje. Echter alleen al als het intro start met die mooi gespreide stereo-instrumenten hoor je gelijk hoe tijdloos een goede, moderne mix een opname kan maken. Want de liedjes waren dat al.

Nog even terug naar het begin: ‘A Hard Day’s Night’ en vooral ‘Beatles For Sale’ hadden al een hele aangenaam klinkende stereo-mix in de 60's. Met de nieuwe mixes hoor je dat zelfs op die liedjes nog genoeg te verbeteren was qua geluid, maar het valt minder op omdat de originele mixes al zo goed waren. Het jaar daarvoor, op hun eerste 2 albums, was het probleem qua mix vooral dat er gigantisch veel compressie is gebruikt op alle elementen tijdens de opnames zelf. Daardoor hoor je alles continu op en neer pompen. Elke pauze tussen het gezongen woord komt op de achtergrond de band door de kanalen heensijpelen. De grote uitdaging was om dat een beetje in te tomen, want het zit ingebakken in de opnames, en ik vreesde bijna dat ze hier niet op zouden letten. Maar dat hebben ze wel degelijk gedaan, en het is ze heel erg goed gelukt om deze liedjes voor het eerst dynamisch te laten klinken. Luister maar eens naar ‘Twist And Shout’ en ‘All My Loving’ of 'You Really Got A Hold On Me', die laatste zakte op de originele mix helemaal in.

Zoals gezegd ga ik niet elk liedje af, maar hier kan ik niet omheen: wat is er in hemelsnaam met ‘I Am The Walrus’ gedaan?!?! Wat was het idee achter deze mix? Met middenin en aan het einde zelfs totaal nieuwe, moderne elementen toegevoegd terwijl de essentiële ‘King Lear’-opname is geslachtofferd. Ik had dit wel een coole alternatieve versie gevonden voor een project als ‘Love’ of voor de mix op de Blu-Ray mix bij de film, maar juist terwijl ze het voor al die vorige mixes (2003 Anthology DVD, 2006 ‘Love’ en 2012 MMT Blu-Ray) vrijwel perfect hebben weten te reproduceren, zijn ze voor een degelijke compilatie van de oude liedjes op de experimentele toer gegaan. Misschien een ode aan het “fake stereo” duophonic tweede gedeelte van de originele mix uit 1967? Maar waarom ineens een willekeurige nieuwe radio-uitzending met allerlei vage orkest-geluiden aan het eind? Een alternatief gehoor op liedjes is juist leuk: het extra gejoel in 'Old Brown Shoe' of de andere adlibs in 'Come Together' (kopie van 2019) bijvoorbeeld, maar mijn inziens niet als de mix de kracht van een liedje volledig onderuit schoffelt.

De single-versie van ‘Revolution’ heeft eenzelfde lot gekregen: beide gitaren net zoals in 1968 opgepropt in één kanaal, terwijl die in ‘Love’ in 2006 (zonder edit te vinden op de DVD) gespreid in stereo werden waardoor het heftig, vol impact en ruig klonk. Nu blijf ik toch een (hele goede) drummer aan een kant horen samenspelen met een (hele goede) bassist, en de rest beetje aan de zijdes. Lennon schrok toen hij pas in de jaren ’70 voor het eerst de reguliere stereo-mix van het liedje hoorde, precies op deze zelfde blauwe compilatie en zei toen: “the fast version of ‘Revolution’ was destroyed, it was a heavy record, and they turned it into a piece of ice cream”. Ik vrees dat hij hetzelfde over de 2023-mix zou denken. 'Hey Bulldog' is hetzelfde over te zeggen, en daar hebben ze ook de faux fade-out gemist.

Mijn voorlopige conclusie moet toch een positieve zijn, namelijk hoe fijn het is dat er nu zoveel alternatieve manieren zijn om naar de reguliere studio-liedjes te luisteren, en ik uitzie naar de rest van het materiaal uit 1963, 1964 en 1965 in de komende jaren. Met als punt van kritiek dat als oneffenheden mij als fan gelijk opvallen, je dat ook wel kunt verwachten van de top-engineers van Abbey Road.

quote:

Op vrijdag 10 november 2023 00:53 schreef Aisumasen het volgende:
The Beatles · Album · 2023 · 38 songs.

The Beatles · Album · 2023 · 37 songs.

Dank voor deze uitgebreide, soms heel technische, recensie. Ik zal de vernieuwde versie de komende dagen ook eens gaan beluisteren. Heel benieuwd.

Edit:
Ook nog 'ns een Grammy nominatie.


[ Bericht 24% gewijzigd door koffieleuk op 10-11-2023 18:51:55 ]

In tegenstelling tot een 34ste plaats bij ons in de Top 40.

quote:

Op vrijdag 10 november 2023 19:58 schreef Peter88Online het volgende:
In tegenstelling tot een 34ste plaats bij ons in de Top 40.

Beide parades in Nederland zijn al geruime tijd makkelijk door belanghebbenden te beïnvloedde gekochte lijstjes, maar de Top 40 is nog altijd de meest louche van de twee, gebaseerd op basis van airplay, en tegenwoordig ook streaming en zelfs trends op social media. In de Mega Top 100 komt-ie namelijk op #5 binnen met 83% van de aantallen van de #1.

Ik denk dat als het vinyl goed te verkrijgen was geweest alhier er ook wel een makkelijke #1 in Nederland in had gezeten. Het project is door Universal zo lang geheim gehouden dat de distributeurs problemen hadden met de lokale platenzaken op tijd van fysiek product te voorzien. Die paar platenzaken die wat binnen hebben gekregen waren daar vrijwel allemaal binnen een paar uur al doorheen. De herpersingen komen er aan, maar dat duurt nog een week of 2. Ondertussen hebben de fans hun kans allang online gegrepen, en dat telt niet mee: niet in land van herkomst en niet in land van ontvangst. Maar ach, wassen neus in Nederland, er is een reden dat ze de verkoopaantallen nooit durven prijs te geven.

In Engeland daarentegen dus 19,358 exemplaren verkocht op 7”, de snelstverkopende vinyl single van dit decennium tot nu toe. Grappig genoeg bijna net zo veel als het kartonnen CD-singletje (18,738). Het totaal van 38,096 maakt het de grootste aantallen in fysieke verkoop in bijna 10 jaar in Engeland. De cassettes en 12" zie ik nergens terug overigens.

En als we dan toch met deze competitie bezig zijn en even doen alsof we helemaal in de 60’s zijn: gek genoeg halen de Stones-singles het bij lange na niet bij deze aantallen: de lead-single ‘Angry’ haalde nog geen 1000 CD’s en iets meer dan 2000 exemplaren op vinyl in Engeland in de eerste week, #34 in de charts. Een gigantisch verschil wat ik niet had verwacht.

Wat betreft The Beatles, in England houden ze ook nog wat fysiek product achter om te zorgen dat hij in de tweede week niet uit de charts stuitert, iets wat tegenwoordig steeds extremer voorkomt, vooral met albums van bandjes met een trouwe achterban. En zelfs McCartney solo-platen hebben dit, het heeft vaak een gemiddelde run van #3 - #50 - weg ofzo. Één week van extreme marketing met 1000 varianten, en na die week bestaat het album niet meer en is het onzichtbaar. Maar het ‘Now & Then’-effect zal nog wel even voortduren. Het blijven toch The Beatles.

Ondertussen wordt ook voor juni volgend jaar de volgende heruitgave van Lennon bekend gemaakt: Mind Games. https://www.johnlennon.co(...)-2blurays-june-2024/

De nabestaanden van Lennon zijn sneller met hun archive editions dan McCartney waar we inmiddels al 3 jaar geen enkele heruitgave meer van hebben gehad. London Town en Back To The Egg werden verwacht als volgende rereleases, maar wanneer dat eindelijk het licht gaat zien...

quote:

Op maandag 13 november 2023 19:35 schreef Peter88Online het volgende:
Ondertussen wordt ook voor juni volgend jaar de volgende heruitgave van Lennon bekend gemaakt: Mind Games. https://www.johnlennon.co(...)-2blurays-june-2024/ [..]

De aankondiging van 'Some Time In New York City' voor 2022 is dus met stille trom ingetrokken, denk dat we in de huidige tijd helaas wel weten waar die schoen heeft gewrongen, zet het album op en al bij het vierde gezongen woord gaat Universal daar nu niet hun vingers aan branden. Zie ook de meest recente compilatie 'Gimme Some Truth' waar dit het enige liedje is van de 13 charts-successen/succesjes die hij bij leven solo had die geschrapt is, en waar melodisch niemendalletje en "deeper cut" 'Angela' over Angela Davis ineens een prominente plek tussen de hits en fan-favorieten heeft gekregen.

Maar de 50-jarige jubilea lukken steeds nét niet, en gelukkig is daar 'Mind Games'. Een editie waar ik heel lang naar heb uitgekeken, een van mijn favoriete Beatles solo-albums. Met 72 tracks gaan dat weer een heleboel mooie outtakes worden. Ik ga uit van de 11 liedjes plus 'Rock 'N' Roll People', er zijn verder geen andere liedjes uit deze sessies, dus 12 liedjes. Met de Ultimate Mix van het album, de Elements Mixes, de Evolution Documentaries, de Raw Studio Mixes en Outtakes x 12 blijven er dus nog 12 plekken over voor nóg meer outtakes, misschien een jam of twee (zoals de hele disc bij Plastic Ono Band) en natuurlijk de thuis-demo's. Dat is dan minus 'Nutopian International Anthem' als 12de track op het album, ik zou het wel heel geinig en des Lennons vinden als die ook de Raw Studio Mix, Evolution Docu etc. krijgt.

Die thuis-demo's van de liedjes uit deze periode zijn ook zo goed, vooral 'Aisumasen I'm Sorry' (jaja) en 'I Know (I Know)' zijn prachtig in die varianten. Heel veel van de demo-cassettes en de studio-sessies circuleren al, voornamelijk met dank aan The Lost Lennon Tapes, de door Yoko Ono samengestelde radio-shows vanaf eind jaren '80. Zij heeft de erfenis van Lennon's solo-werk altijd zo goed verzorgd, en nu ze het niet meer kan heeft Sean Ono Lennon dit op dezelfde manier overgenomen met de Ultimate-series. En het betekent niet dat alles al bekend is, verre van. Er blijven nog uren aan sessies over, en tot nu toe heeft elke boxset veel verrassingen. Plus, wie weet welke cassettes nog zijn ontdekt na de 90's (Lennon Anthology).

Ook dit album krijgt een boek met uitgebreidere info en meer foto's dan in de deluxe-editie zelf: www.thamesandhudsonusa.com/books/mind-games-hardcover 288 pagina's, 4 juni 2024. Wel geinig, de totale twist in het narratief tussen de twee persberichten (waarvan een afgekeurd?):

quote:

The definitive exploration—told in revelatory detail—of the writing, recording, and release of John Lennon’s celebrated and magical fourth solo album Mind Games, and the era that inspired it.

Described by Yoko Ono as "ahead of its time," Mind Games is a breakthrough album from John Lennon in which he employs a Plastic Ono Band comprising the cream of the crop of New York session musicians—a fan favorite that remains a cult classic ever since its first release on October 29, 1973. This insightful and beautiful book presents handwritten lyrics, letters, artworks by Lennon and Ono, and previously unseen photography alongside their firsthand commentary about the lyrics, songs, and album artwork, as well as contributions from the musicians, friends, engineers, and key figures involved in the making of this landmark album.

Mind Games was the product of an exceptionally turbulent time for the Lennons. While Nixon and Hoover were attempting to have Lennon deported, John and Yoko endured endless litigations and as the popular press turned on them once again, they bravely rose above it all, continuing their campaigns for non-violent peaceful protest to end the war in Vietnam and for equal rights for women. It was also an exciting time when they both re-embraced mysticism and magical thinking. In this sumptuous volume, text and images from the key players are woven together to reveal not only the details behind the creation, recording, and release of this groundbreaking commercial and skillfully crafted recording, but also to shed new light on a period of transformation and experimentation for Lennon and Ono.

Publication will coincide with extensive publicity surrounding the release of a completely remixed and reissued 6 x CD / 2 x BluRay digital edition of Mind Games, together with two deluxe Mind Games boxsets, bringing the album to a new generation of listeners.

en

quote:

The definitive exploration - told in revelatory detail - of the writing, recording and release of John Lennon’s celebrated fourth solo album Mind Games, created in the first weeks of the 'Lost Weekend', Lennon’s separation from Yoko Ono.

Described by Yoko Ono as 'ahead of its time', Mind Games is a cult favourite album that has stoked analysis and divided opinions ever since it was first released under the moniker The Plastic U.F.Ono Band on 29 October 29 1973. This insightful and beautiful book presents handwritten lyrics, letters, Lennon and Ono artworks, and previously unseen photography alongside first-hand commentary on the lyrics, songs and album artwork by Lennon and Ono as well as contributions from the musicians and key figures involved in the making of this landmark album.

Recorded in the first weeks of the 'Lost Weekend' - Lennon’s 18-month separation from his wife and creative partner Ono and the beginning of his relationship with the couple’s assistant, May Pang - Mind Games was the product of an exceptionally turbulent time for Lennon: the FBI circled and surveilled, the Nixon administration attempted to have him deported, and the popular press turned on him following the release of his radical, politically charged album Some Time in New York City (1972). In this sumptuous volume, text and images from all the key players are woven together to reveal not only all the details behind the creation, recording and release of this groundbreaking record, but also to shed new light on a period (1973–74) of great personal and public turmoil for Lennon and Ono.

The trade publication of this volume will coincide with extensive publicity surrounding the release of an exceptionally remastered and reissued CD/digital edition of Mind Games, bringing the fan-favourite album to a new generation of listeners.

R.I.P. Denny Laine

Een interessante presentatie van Peter Jackson over de "nieuwe" audiotechniek. Hier toegepast op Day Tripper.
Het begint ongeveer bij 2:24:25

Mooi nr van zoon Julian. Mag dat hier
Wilde 'm even delen. Die stem

Zoekgeraakte Beatles-basgitaar van Paul McCartney na 54 jaar weer terecht

https://www.nu.nl/enterta(...)ar-weer-terecht.html

https://thelostbass.com/the-lost-bass-found

[ Bericht 17% gewijzigd door Rnie op 16-02-2024 00:39:00 ]

John, Paul, George en Ringo krijgen alle vier een eigen biopic

Voor de agenda van 2027

quote:

Regisseur en Oscarwinnaar Sam Mendes is de komende jaren bezig met een bijzonder project: hij gaat de levens van alle vier de leden van The Beatles verfilmen, elk in een aparte biopic.

De twee nog levende Beatles, Paul McCartney en Ringo Starr, en de nabestaanden van John Lennon en George Harrison, hebben ermee ingestemd, terwijl ze normaal gesproken terughoudend zijn met het vrijgeven van hun rechten. Ook de platenmaatschappij van de 'Fab Four', Apple Corps Ltd., is akkoord.

Het plan is afkomstig van Mendes zelf. Hij is bekend van onder meer American Beauty (1999) en de James Bondfilms Skyfall (2012) en Spectre (2015) en wil het kwartet Beatles-films in 2027 afhebben.

In elke film zal het verhaal van de opkomst en het einde van The Beatles worden verteld vanuit het perspectief van een van de bandleden. Het idee is dat de films gelijktijdig in de bioscopen draaien.

quote:

Op dinsdag 20 februari 2024 20:18 schreef usagi414 het volgende:
John, Paul, George en Ringo krijgen alle vier een eigen biopic

Voor de agenda van 2027
[..]

Alles is al duizend malen op duizend verschillende manieren vertelt, maar toch benieuwd.

quote:

Op dinsdag 20 februari 2024 20:18 schreef usagi414 het volgende:
John, Paul, George en Ringo krijgen alle vier een eigen biopic

Voor de agenda van 2027
[..]

Met alle respect voor de Beatles, maar ik krijg hier een beetje Kiss-soloalbum vibes van.

Een ouderwets druk Beatles-gerelateerd dagje:


Gisterenavond. Nog altijd staande, scherp, overal en nergens ter wereld. In z’n 68ste podiumjaar. Ooit zijn dit soort spontaniteiten geen vanzelfsprekendheid meer. Maar zelfs op bijna 82-jarige leeftijd nog wel!


En wat een aangenaam genoegen: Ringo die nog eens verrassend uit de hoek komt. Hij maakt geen albums meer, maar de afgelopen 4 jaar elk jaar een EP. Veel platgereden paden waar je niet echt teleurgesteld van kan raken omdat het een bejaarde Beatle betreft. En af en toe een typisch vrolijk Ringo-liedje die er zeker mag zijn, zoals een half jaar terug ‘Feeling The Sunlight’, geschreven en (op drums na natuurlijk) volledig ingespeeld door Paul McCartney. Maar altijd die kazige producties en verdomde Auto-Tune die hem als RoboRingo laat klinken. En een eindeloze variant aan "I play me drums/I was in a band/you know it comes easy/with a little help of my friends"-teksten.

Niets van dat alles op de single van vandaag. Zowaar een donker (maar toch uiteindelijk weer optimistisch) liedje van Ringo. Geschreven door Linda Perry, van dat schreeuwliedje uit de 90’s maar ook van hits voor Christina Aguilera en Gwen Stefani. Plus een van die jongens van The Strokes (groot in Amerika) met een paar mooie gitaarlijnen. De productie klinkt goed, Ringo's vocalen zijn eindelijk niet meer besmeurd en hij klinkt vocaal juist nog sterk ook. Een sterk midden-van-de-weg liedje.

Eigenlijk kon je bij de hoes al raden dat dit eindelijk weer iets anders zou worden, na 10 dezelfde “peace and love”/flower power-ontwerpen een zwart-wit foto van een jonge Ringo:



En dan is hij ook nog eens met een blues-album bezig wat nog dit jaar zou kunnen uitkomen. En de All Starr-tour gaat ook maar verder, altijd in dezelfde casino’s in Amerika, maar meest recent nog zelfs met een Beatles-debuut op de set: ‘Octopus's Garden’.


En vandaag ook nog een nieuwe James McCartney-single. Het verhaal is leuker dan het resultaat: het eerste Lennon/McCartney-liedje sinds de 60’s, maar dan een andere generatie. Muzikaal genie Sean Lennon probeert namelijk te redden wat er te redden valt. Je hoort het Beatles-DNA in het pre-refrein, typische Sean Lennon-wendingen. Voor de rest een typische David Kahne-productie met goedkoop klinkende drums en een lompe bedrukte mix. Hij blijft toch een graag geziene gast in de familie, oa. ‘Driving Rain’ en ‘Memory Almost Full’ van vader McCartney kwamen van zijn hand.

Een grappig detail - vooruit, misschien alleen voor mij - is dat ik James McCartney 2 maanden geleden in Londen onverwacht ontmoette op een besloten na-feestje van een rock-artiest uit Liverpool (nee, niet geboren in de jaren '40, was dat maar zo), en ik hem kort sprak over van alles en nog wat. Hij kon zich Lowlands 2012 herinneren als “een grote show” waar hij van had genoten. Maar over nieuwe muziek was hij ambigu: “I believe there's something coming up”. Een zin waaruit ik m'n conclusie trok dat er ooit misschien wel al dan niet iets nog zou kunnen komen. Maar nee hoor, precies 2 dagen later de aankondiging van z’n eerste muziek in 8 jaar, album, singles, artwork en alles. Hij had geen woord gelogen...

Maar dat volledig terzijde. Zo te lezen is z’n vader co-producer op een gedeelte van het album, hij speelt mee en heeft zelfs een aantal liedjes meegeschreven. En waarom ook niet? Vader McCartney zelf is ook weer bezig met een album, gelukkig grijpt hijzelf niet terug op het comfortabele idee van David Kahne, maar is hij bezig met Andrew Watt, die recent meehielp de Stones hun beste album in decennia te laten maken.

Zelfs 54 jaar na het uiteengaan van dat bandje is er nog genoeg gespreksstof.

quote:

Op vrijdag 12 april 2024 19:17 schreef Aisumasen het volgende:

Ringo Starr - February Sky (Visualizer)

En wat een aangenaam genoegen: Ringo die nog eens verrassend uit de hoek komt. Hij maakt geen albums meer, maar de afgelopen 4 jaar elk jaar een EP. Veel platgereden paden waar je niet echt teleurgesteld van kan raken omdat het een bejaarde Beatle betreft. En af en toe een typisch vrolijk Ringo-liedje die er zeker mag zijn, zoals een half jaar terug ‘Feeling The Sunlight’, geschreven en (op drums na natuurlijk) volledig ingespeeld door Paul McCartney. Maar altijd die kazige producties en verdomde Auto-Tune die hem als RoboRingo laat klinken. En een eindeloze variant aan "I play me drums/I was in a band/you know it comes easy/with a little help of my friends"-teksten.

Niets van dat alles op de single van vandaag. Zowaar een donker (maar toch uiteindelijk weer optimistisch) liedje van Ringo. Geschreven door Linda Perry, van dat schreeuwliedje uit de 90’s maar ook van hits voor Christina Aguilera en Gwen Stefani. Plus een van die jongens van The Strokes (groot in Amerika) met een paar mooie gitaarlijnen. De productie klinkt goed, Ringo's vocalen zijn eindelijk niet meer besmeurd en hij klinkt vocaal juist nog sterk ook. Een sterk midden-van-de-weg liedje.

Verrassend goed nummer inderdaad. Mocht ook weleens een keertje na de misbaksels van de afgelopen 19 jaar. Choose Love was wat mij betreft zijn laatste echt sterke album.

Eindelijk een opgepoetste versie van Let It Be na 54 jaar. Jaren gedacht dat het er pas van ging komen als Paul en Ringo er niet meer zouden zijn.

https://www.thebeatles.co(...)llOG0zahL1d2Fjg-ydME

[ Bericht 12% gewijzigd door Peter88Online op 16-04-2024 16:38:10 ]

quote:

Op dinsdag 14 november 2023 21:52 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
De aankondiging van 'Some Time In New York City' voor 2022 is dus met stille trom ingetrokken, denk dat we in de huidige tijd helaas wel weten waar die schoen heeft gewrongen, zet het album op en al bij het vierde gezongen woord gaat Universal daar nu niet hun vingers aan branden. Zie ook de meest recente compilatie 'Gimme Some Truth' waar dit het enige liedje is van de 13 charts-successen/succesjes die hij bij leven solo had die geschrapt is, en waar melodisch niemendalletje en "deeper cut" 'Angela' over Angela Davis ineens een prominente plek tussen de hits en fan-favorieten heeft gekregen.

Maar de 50-jarige jubilea lukken steeds nét niet, en gelukkig is daar 'Mind Games'. Een editie waar ik heel lang naar heb uitgekeken, een van mijn favoriete Beatles solo-albums. Met 72 tracks gaan dat weer een heleboel mooie outtakes worden. Ik ga uit van de 11 liedjes plus 'Rock 'N' Roll People', er zijn verder geen andere liedjes uit deze sessies, dus 12 liedjes. Met de Ultimate Mix van het album, de Elements Mixes, de Evolution Documentaries, de Raw Studio Mixes en Outtakes x 12 blijven er dus nog 12 plekken over voor nóg meer outtakes, misschien een jam of twee (zoals de hele disc bij Plastic Ono Band) en natuurlijk de thuis-demo's. Dat is dan minus 'Nutopian International Anthem' als 12de track op het album, ik zou het wel heel geinig en des Lennons vinden als die ook de Raw Studio Mix, Evolution Docu etc. krijgt.

Die thuis-demo's van de liedjes uit deze periode zijn ook zo goed, vooral 'Aisumasen I'm Sorry' (jaja) en 'I Know (I Know)' zijn prachtig in die varianten. Heel veel van de demo-cassettes en de studio-sessies circuleren al, voornamelijk met dank aan The Lost Lennon Tapes, de door Yoko Ono samengestelde radio-shows vanaf eind jaren '80. Zij heeft de erfenis van Lennon's solo-werk altijd zo goed verzorgd, en nu ze het niet meer kan heeft Sean Ono Lennon dit op dezelfde manier overgenomen met de Ultimate-series. En het betekent niet dat alles al bekend is, verre van. Er blijven nog uren aan sessies over, en tot nu toe heeft elke boxset veel verrassingen. Plus, wie weet welke cassettes nog zijn ontdekt na de 90's (Lennon Anthology).

Ook dit album krijgt een boek met uitgebreidere info en meer foto's dan in de deluxe-editie zelf: www.thamesandhudsonusa.com/books/mind-games-hardcover 288 pagina's, 4 juni 2024. Wel geinig, de totale twist in het narratief tussen de twee persberichten (waarvan een afgekeurd?):
[..]
en
[..]

Vandaag aangekondigd. Release op 12 juli. Ze pakken groots uit met de Super Deluxe Box van over de 1000 euro. Maar gelukkig zijn er ook nog betaalbare varianten: https://store.johnlennon.com/

Dit vind ik wel bijzonder.
Ik had al gelezen van Paul's oproep, maar wist nog niet de uitkomst.

Voor wie nog meeleest op dit oude vertrouwde honk: de data van de Europese tournee van Paul McCartney zullen niet meer lang op zich laten wachten. De eerste shows in 6 jaar, in vele landen dik 8-9 jaar. En er staan ondertussen toch weer 3 andere liedjes op de setlist . Nee, toen was het al een toegift, nu is het een mirakel.

Het stupide idee van die massale velden hebben we mooi ontlopen, want het gaan gewoon weer arena's worden. Live Nation Spanje doet alvast een voorzetje:


(En de zaal ook: https://twitter.com/WiZinkCenter/status/1801548222755652009)

quote:

Op vrijdag 14 juni 2024 17:19 schreef Aisumasen het volgende:
Voor wie nog meeleest op dit oude vertrouwde honk: de data van de Europese tournee van Paul McCartney zullen niet meer lang op zich laten wachten. De eerste shows in 6 jaar, in vele landen dik 8-9 jaar. En er staan ondertussen toch weer 3 andere liedjes op de setlist . Nee, toen was het al een toegift, nu is het een mirakel.

Het stupide idee van die massale velden hebben we mooi ontlopen, want het gaan gewoon weer arena's worden. Live Nation Spanje doet alvast een voorzetje:

[ x ]
(En de zaal ook: https://twitter.com/WiZinkCenter/status/1801548222755652009)

Ik lees het niet . Nu maar hopen dat het een Ziggo Dome of een Ahoy wordt, en inderdaad niet een Goffertpark of een festival.

Hopelijk komt ‘ie ook naar NL. Ik baalde zo dat het 4 jaar geleden niet doorging.

quote:

Wednesday 4th December - La Defense Arena, Paris, FRANCE
⁠Thursday 5th December - La Defense Arena, Paris, FRANCE
⁠Monday 9th December - Wizink Centre, Madrid, SPAIN
⁠Tuesday 10th December - Wizink Centre, Madrid, SPAIN
⁠Saturday 14th December - Co-op Live, Manchester, UK
⁠Sunday 15th December - Co-op Live, Manchester, UK
⁠Wednesday 18th December - The O2 Arena, London, UK
⁠Thursday 19th December - The O2 Arena, London, UK

Wat een schema voor een man van 82

Helaas geen Nederland. Komt het misschien omdat hij hier nooit uitverkoopt?

quote:

Op maandag 17 juni 2024 09:30 schreef PimD het volgende:

[..]
Wat een schema voor een man van 82

Ik ga voor Parijs, beide data passen mij gelukkig meteen een weekendje Parijs aan vast knopen

Wat een waardeloze site is dat van die La Defense Arena, zo te zien kun je alleen met overschrijving betalen ... ik denk dat ik toch de voorkeur geef aan de O2

quote:

Op maandag 17 juni 2024 21:47 schreef SevenWonders het volgende:
Wat een waardeloze site is dat van die La Defense Arena, zo te zien kun je alleen met overschrijving betalen ... ik denk dat ik toch de voorkeur geef aan de O2

quote:

Op maandag 17 juni 2024 21:47 schreef SevenWonders het volgende:
Wat een waardeloze site is dat van die La Defense Arena, zo te zien kun je alleen met overschrijving betalen ... ik denk dat ik toch de voorkeur geef aan de O2

Net was ik de wachtrij, maar nu laadt de pagina niet zo te zien (link uit de nieuwsbrief van Paul McCartney)... welke link gebruik je?

Edit: als ik uitlog verschijnt de wachtrij wel weer...

[ Bericht 2% gewijzigd door MrBadGuy op 18-06-2024 09:29:37 ]

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 09:21 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]
[..]
Net was ik de wachtrij, maar nu laadt de pagina niet zo te zien (link uit de nieuwsbrief van Paul McCartney)... welke link gebruik je?

Edit: als ik uitlog verschijnt de wachtrij wel weer...

De link van de McCartney nieuwsbrief. Ik heb ook een account gemaakt en daarmee zou ik de wachtrij niet kunnen joinen volgens de melding. Log ik uit dan is het geen probleem en sta ik er (weer) in ...

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 09:55 schreef SevenWonders het volgende:

[..]
De link van de McCartney nieuwsbrief. Ik heb ook een account gemaakt en daarmee zou ik de wachtrij niet kunnen joinen volgens de melding. Log ik uit dan is het geen probleem en sta ik er (weer) in ...

Elke keer als ik wil bestellen en de bestelling bijna klaar is (en de betaling zo goed als door is), geeft ie een foutmelding

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:10 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]
Elke keer als ik wil bestellen en de bestelling bijna klaar is (en de betaling zo goed als door is), geeft ie een foutmelding

mmm, ik ga het meemaken. sta nog in de wachtrij

Ik heb een American Express kaart en morgen start er ook een pre-sale voor Londen voor Amex-klanten Mijn ervaring met kaarten kopen in de Uk op deze manier is prima ... als he iet lukt, gok ik op morgen ...

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:13 schreef SevenWonders het volgende:

[..]
mmm, ik ga het meemaken. sta nog in de wachtrij

Ik heb een American Express kaart en morgen start er ook een pre-sale voor Londen voor Amex-klanten Mijn ervaring met kaarten kopen in de Uk op deze manier is prima ... als he iet lukt, gok ik op morgen ...

De afschrijvingen stonden zelfs al als voorlopig op mijn bankrekening, maar zijn gestopt, kreeg een foutmelding mbt de account oid... sta nu weer in de wachtrij.

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:17 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]
De afschrijvingen stonden zelfs al als voorlopig op mijn bankrekening, maar zijn gestopt, kreeg een foutmelding mbt de account oid... sta nu weer in de wachtrij.

gedoe

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:17 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]
De afschrijvingen stonden zelfs al als voorlopig op mijn bankrekening, maar zijn gestopt, kreeg een foutmelding mbt de account oid... sta nu weer in de wachtrij.

Ja, bij mij ook ... account in error ... order has been cancelled ...

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:39 schreef SevenWonders het volgende:

[..]
Ja, bij mij ook ... account in error ... order has been cancelled ...

Mmmm balen... ik zit weer in de wachtrij, maar die gaat nu rete traag.

quote:

Op dinsdag 18 juni 2024 10:43 schreef MrBadGuy het volgende:

[..]
Mmmm balen... ik zit weer in de wachtrij, maar die gaat nu rete traag.

Ja, hier ook

Gelukt voor donderdag 5 december. Misschien niet zo'n heel goede plek, maar dat boeit me niet eigenlijk. We gaan het zien :-)

Nu krijg ik "The transaction was detected as fraudulent"... ik geef het maar op voor nu...

Voor Parijs zijn weer staanplaatsen beschikbaar zie ik. Als ik het tenminste goed begrijp (Fosse / Placement libre debout)

Ik heb een beetje mijn twijfels, en dat komt door de relatief lage prijs die ik zie. Maar op de plattegrond ziet het eruit als of je een prima concert kan genieten.

Iemand dezelfde ervaring?

[ Bericht 43% gewijzigd door Keepvogel op 19-06-2024 11:59:48 ]

quote:

Op woensdag 19 juni 2024 11:26 schreef Keepvogel het volgende:
Voor Parijs zijn weer staanplaatsen beschikbaar zie ik. Als ik het tenminste goed begrijp (Fosse / Placement libre debout)

Ik heb een beetje mijn twijfels, en dat komt door de relatief lage prijs die ik zie. Maar op de plattegrond ziet het eruit als of je een prima concert kan genieten.

Iemand dezelfde ervaring?

Deze plattegrond van de show lijkt mij helaas meer waarheidsgetrouw:



De afstand tussen podium en publiek is sinds 2013 al gigantisch geworden door dat suffe tweede podiumpje, en de zaal is bijna een voetbal-stadion, want ze kunnen 40,000 stoelen kwijt (met helft staanplaatsen dus nog meer bezoekers).


Ik vrees zelf dat je dan dus moeite moet gaan doen en vroeg in de rij moet gaan staan, om vervolgens op 2/3de van de zaal te staan. De schermen zijn groot en lang, maar het is maar net hoe je een concert wil beleven.

Ik heb dan uiteindelijk toch nog stakaarten kunnen scoren voor beide data, zo te zien dus er maar vroeg bij zijn voor een goede plek.

Bedankt voor het duidelijke antwoord Aisumasen. Dan inderdaad er maar vroeg bij zijn.
Ik wilde vanochtend graag tickets voor Manchester halen. Maar daar had ik geen geluk; misschien tijdens de reguliere verkoop as. vrijdag.

Ik vind het erg jammer dat er in de UK helemaal geen staplaatsen zijn.

Nog een detail over Parijs: de rijen met zitplaatsen op de vloer is het dubbele aantal in vergelijking met de beelden hierboven van 2018 uit dezelfde zaal. Toen waren het er 25, nu 50.

En jammer is het zeker. Snap ook niet waarom juist Engeland standaard staanplaatsen heeft. Het grote nadeel is, zoals we nu ook weer merken, is dat dit het gelijk zo'n gefabriceerde loterij maakt bij de kaartverkoop. Prijzen houden ze tactisch geheim tot de kaartverkoop zelf, vervolgens zitten de beste stoelen allemaal in een decadent champagnepakket, creëren ze een neppe digitale wachtrij om extra spanning te creëren en ben je aan het eind van de rit blij dat je ergens een willekeurige plek in de zaal hebt voor de hoofdprijs. En vervolgens komen er in de maanden daarna weer genoeg tickets beschikbaar.

Staanplaatsen-show is simpel: het is allemaal dezelfde categorie, je koopt je kaartje met gemak, en als het niet met gemak is komt het in de maanden daarna wel als je je best doet, en anders aan de deur. Als je op de dag van de show vroeg in de rij staat sta je vooraan, als je vlak voor aanvang komt sta je achteraan. Al is ook dat niet meer zo simpel en eerlijk als het voorheen nog wel was in Europa. Want ook bij die shows krijgen tegenwoordig mensen die 500-1500 euro betalen voorrang bij binnenkomst. Vond het "recht van de meest toegewijde fan" ipv "recht van de fan met het hoogste passieve inkomen" altijd een stuk sympathieker dan de nieuwe segregatie.

Anderzijds grijp ik een kans op de golden circlejerk met beide handen aan. "If you can't beat them, join them" noem ik dat, om het woord "hypocrisie" te vermijden. Maar in alle serieusheid heb je daar tenminste nog 2 keuzes in, al is het als het echt een grof verschil in prijs is ook simpelweg uitsluiting. Je kon ooit in de fan pre-sale ook elk soort ticket kopen voor een relatief redelijke prijs, en dat lukte dan ook, ver voor de meute. Allemaal verleden tijd.

Het is jammer dat op de valreep al deze Amerikaanse praktijken toch deze kant zijn opgekomen. En nog erger, met succes. Nog niet heel lang geleden kregen ze soundcheck-pakketten voor 500 euro niet aan de man in Europa en vlogen Amerikaanse fans deze kant op omdat het hier "zo goedkoop" was omdat het daar begon bij 1500 dollar. Nu is het hier de dubbele prijs van toen en vliegt die site er zelfs nog uit uit door de animo. Dit is elke tour een stukje erger geworden, natuurlijk niet alleen bij McCartney, en ze blijven dit steeds verder oprekken omdat het ze lukt.

Daarom zo jammer van deze gekke korte data en voorspelbare steden. Want hierdoor is de animo niet verspreid en zitten er ook geen territoria tussen waar ze nog een beetje normaal moeten doen. Zoals in 2016 in Tsjechië, 2013 en 2018 in Polen, en eigenlijk was dat ook altijd voor alle staanplaats-shows in het algemeen nog wel het geval, ook in Frankrijk en Italië, ook in Nederland.

Dat allemaal gezegd te hebbende herhaal ik hoe bijzonder het is dat je Paul McCartney, in 1958 voor het eerst op een podium, in 2024 nog op deze manier live kunt beleven, want de industrie staat natuurlijk los van de artiest en z'n shows. Er kan niets tegenop.

Paul ondergaat 60 jaar later zelf het fan zijn van een popartiest.

https://www.telegraaf.nl/(...)concert-taylor-swift

Ik mag mezelf weer gelukkig prijzen met 2 tickets Parijs, 4 december. Ik neem niet de champagne. 1e show van Europa na een pauze van meerdere dagen. Ik hoop dus dat hij dan nog lekker bij stem is. Of zal hij juist weer op gang moeten komen? Maar hij staat er gewoon wel op z'n 82e bijna 3 uur op een avond, dat blijft gewoon een belevenis. Ik ga dit keer met mijn vrouw, dat wordt haar eerste Macca concert.

Ik heb er wel heel veel zin in. 8 jaar geleden laatste show in NL en meer in Europa, ik was toen in Düsseldorf voor een niet-festival setist. 4 jaar geleden was er iets aan de hand en ging het even niet door. Ik had eigenlijk wel gehoopt dat Nederland inmiddels op de planning zou staan om het in te halen. Maar dan niet in Nijmegen, want dat verkoopt niet uit. Feit is dat Europeanen, en zeker Nederlanders, minder hard lopen voor McCartney. Als je dan te ver buiten de randstad optreed, dan loopt de verkoop wat stroever.

Dit was ik nog nooit eerder tegengekomen.

Een nieuwjaarsfeestje met John Lennon vlak na zijn lost weekend

quote:

Op zaterdag 20 juli 2024 11:39 schreef Idisrom het volgende:
Dit was ik nog nooit eerder tegengekomen.

Een nieuwjaarsfeestje met John Lennon vlak na zijn lost weekend

John Lennon Sings The "Band On The Run" Album - New Year 1975

Hoe echt zou het zijn?

quote:

Op zaterdag 20 juli 2024 11:39 schreef Idisrom het volgende:
Dit was ik nog nooit eerder tegengekomen.

Een nieuwjaarsfeestje met John Lennon vlak na zijn lost weekend

John Lennon Sings The "Band On The Run" Album - New Year 1975

Stevie Riks altijd +1

Het is overigens fake

Zou er komend najaar nog iets worden uitgebracht? Een remix van Rubber Soul?

quote:

Op zaterdag 7 september 2024 15:03 schreef Peter88Online het volgende:
Zou er komend najaar nog iets worden uitgebracht? Een remix van Rubber Soul?

Geen 'Rubber Soul' dit jaar in ieder geval. Die staat vast al klaar voor volgend jaar. Ik geloof dat ze zich nu focussen op het 60-jarig jubileum van de Amerikaanse albums, die voor het eerst worden heruitgebracht op vinyl. En het belangrijkste: de daadwerkelijke "mix" (pseudo-stereo) van die albums voor de Amerikaanse markt.

De CD-uitgaves van 10 jaar terug waren namelijk volkomen nutteloos: de tracklist van de Amerikaanse albums met de gebruikelijke mixes van de originele Engelse albums. Het is enkel een nostalgie-project, voor de eerste generatie Amerikaanse fans die hun kennismaking met The Beatles willen herbeleven, of voor de historieliefhebbers, die willen weten hoe het in die tijd precies geklonken zou moeten hebben, hoe gemankeerd het ook was.

De vinyl-rips voldoen voor de naslag of om eens in de zoveel tijd je een "teenager" in een Beatles-jurk met Ringo-buttons te wanen, maar waar ik wél heel erg enthousiast van wordt is het Maysles Brothers-project. De beelden van het eerste bezoek van The Beatles aan Amerika in februari 1964. Op de juiste tijd, op de juiste plek, door de juiste mensen, met een ongelimiteerde toegang tot de band, momenten vastgelegd die alleen al een half jaar later nooit meer op diezelfde manier beleefd hadden kunnen worden. En die beelden zijn opnieuw ge-edit, 4K-proof. Zal wel een Disney-dealtje zijn, misschien weer met kerst. Hopelijk ditmaal geen wassen beelden-look zoals op Get Back.

En hopelijk zijn alle negatieven bewaard gebleven, want al na 3 dagen in Amerika werden de tapes van die dagen verscheept naar Engeland waarin in een dag een edit werd gemaakt om op Engelse TV uitgezonden te worden. De originele volledige documentaire van later dat jaar is een minuut of 70, de re-edit uit 1990 (ook de latere DVD-versie) een minuut of 10 langer, maar dat is niets vergeleken met de in totaal zo'n 20 uur aan materiaal dat geschoten zou zijn. Dit kan dus een tweede Get Back worden, maar dan aan precies het andere uiteinde van het spectrum: op tour in 1964. Ringo heeft in ieder geval al verklapt dat het er aan zit te komen, laatste alinea: https://variety.com/2024/(...)nterview-1235999207/

Voor de rest was het jaar goed gevuld met solo-projecten. Het 'Mind Games'-project was grotendeels geweldig (mix-foutjes en het ontbreken van de uren aan demo's daargelaten) en de promo is nog niet klaar, er zijn ook nog eens maar liefst twee Lennon-docu's in première gegaan deze periode. Eentje zeer veelbelovend, de ander ben ik niet hoopvol over, op basis van de trailers/teasers.

En McCartney doet blijkbaar vanaf nu "beat the bootlegger" copyright-dump releases waar minder enthousiasme voor op te brengen is. De 'Band On The Run' "underdub" uitgave was belachelijk, en puur op de markt gebracht in alle haast omdat de Geoff Emerick-tapes geveild werden en ondertussen circuleren. Al hoop ik One Hand Clapping nog wel in de bios te zien. Jammer dat het op ghetto-tape geschoten is in die tijd. Al was het een stilistische keuze, komt het niet vaak voor dat analoge tape niet om aan te zien is. Nee, liever nieuw materiaal van McCartney. Zal wel 2025 worden, maar het feit dat hij met Andrew Watt heeft gewerkt betekent dat dit zomaar weer eens erg goed kan gaan worden.

quote:

Op dinsdag 10 september 2024 16:13 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
Geen 'Rubber Soul' dit jaar in ieder geval. Die staat vast al klaar voor volgend jaar. Ik geloof dat ze zich nu focussen op het 60-jarig jubileum van de Amerikaanse albums, die voor het eerst worden heruitgebracht op vinyl. En het belangrijkste: de daadwerkelijke "mix" (pseudo-stereo) van die albums voor de Amerikaanse markt.

De CD-uitgaves van 10 jaar terug waren namelijk volkomen nutteloos: de tracklist van de Amerikaanse albums met de gebruikelijke mixes van de originele Engelse albums. Het is enkel een nostalgie-project, voor de eerste generatie Amerikaanse fans die hun kennismaking met The Beatles willen herbeleven, of voor de historieliefhebbers, die willen weten hoe het in die tijd precies geklonken zou moeten hebben, hoe gemankeerd het ook was.

Niet iets om heel warm voor te lopen. Het is inmiddels ook alweer de derde reissue van de Amerikaanse albums. Weliswaar voor het eerst weer op vinyl, maar ik had liever een remix gehad van de eerste 4 albums die inmiddels ook alweer 60 en 61 jaar oud zijn. Ik voelde mezelf 10 jaar geleden ook een beetje genept door die Amerikaanse box, want ik had toen net de boxen uit 2004 en 2006 gekocht.

quote:

De vinyl-rips voldoen voor de naslag of om eens in de zoveel tijd je een "teenager" in een Beatles-jurk met Ringo-buttons te wanen, maar waar ik wél heel erg enthousiast van wordt is het Maysles Brothers-project. De beelden van het eerste bezoek van The Beatles aan Amerika in februari 1964. Op de juiste tijd, op de juiste plek, door de juiste mensen, met een ongelimiteerde toegang tot de band, momenten vastgelegd die alleen al een half jaar later nooit meer op diezelfde manier beleefd hadden kunnen worden. En die beelden zijn opnieuw ge-edit, 4K-proof. Zal wel een Disney-dealtje zijn, misschien weer met kerst. Hopelijk ditmaal geen wassen beelden-look zoals op Get Back.

En hopelijk zijn alle negatieven bewaard gebleven, want al na 3 dagen in Amerika werden de tapes van die dagen verscheept naar Engeland waarin in een dag een edit werd gemaakt om op Engelse TV uitgezonden te worden. De originele volledige documentaire van later dat jaar is een minuut of 70, de re-edit uit 1990 (ook de latere DVD-versie) een minuut of 10 langer, maar dat is niets vergeleken met de in totaal zo'n 20 uur aan materiaal dat geschoten zou zijn. Dit kan dus een tweede Get Back worden, maar dan aan precies het andere uiteinde van het spectrum: op tour in 1964. Ringo heeft in ieder geval al verklapt dat het er aan zit te komen, laatste alinea: https://variety.com/2024/(...)nterview-1235999207/

Dat is dan wel weer interessant. Bij de Get Back documentaire is het achteraf gezien inderdaad jammer dat Peter Jackson aardig wat filters er de beelden heeft gebruikt. Het ziet er soms iets tè gepolijst uit.

En hier is de officiële aankondiging:

Oh ja, laten we George Harrison niet vergeten... Het archief is eindelijk open: 'Living In The Material World' remix en outtakes op 15 november.

Take 18 van 'Give Me Love (Give Me Peace on Earth)' staat om middernacht op streaming. Een akoestische take, heb het idee dat het een "outfake" is, tenzij het plan was om de sessie-muzikanten later te stapelen op de opname.

Outtakes:

Give Me Love (Give Me Peace On Earth) (Take 18)
Sue Me, Sue You Blues (Take 5)
The Light That Has Lighted the World (Take 13)
Don't Let Me Wait Too Long (Take 49)
Who Can See It (Take 93)
Living in the Material World (Take 31)
The Lord Loves the One (That Loves the Lord) (Take 3)
Be Here Now (Take 8)
Try Some Buy Some (Alternative Version)
The Day the World Gets 'Round (Take 22)
That Is All (Take 24)
Miss O'Dell (2024 Mix)
Sunshine Life For Me (Sail Away Raymond)

Wel apart dat zowel Mind Games als Living In The Material World als jubileum editie een jaar na het werkelijke jubileum verschijnen

quote:

Op dinsdag 10 september 2024 16:13 schreef Aisumasen het volgende:
En McCartney doet blijkbaar vanaf nu "beat the bootlegger" copyright-dump releases waar minder enthousiasme voor op te brengen is. De 'Band On The Run' "underdub" uitgave was belachelijk, en puur op de markt gebracht in alle haast omdat de Geoff Emerick-tapes geveild werden en ondertussen circuleren. Al hoop ik One Hand Clapping nog wel in de bios te zien. Jammer dat het op ghetto-tape geschoten is in die tijd. Al was het een stilistische keuze, komt het niet vaak voor dat analoge tape niet om aan te zien is.

Gisteren in de bioscoop One Hand Clapping gezien. Het geluid is top (ik zag op de aftiteling dat Peter Jackson's WingNut Films er ook mee van doen heeft gehad), maar het beeld was belabberd. Het leek wel van een VHS bang gehaald. De Backyard Session viel op zich nog wel mee qua beeld, maar One Hand Clapping was eigenlijk niet om aan te zien voor in een bioscoop zaal.

Ik wil niet meer denken aan de uiteindelijke versie, productie of mix, laat staan de video. Maar dít is monumentaal. Van een uitprobeersel in The Dakota in 1977 van 36-jarige Lennon, naar een voetbalstadion in Uruguay in 2024 door z'n ondertussen 82-jarige beste vriend. Prachtig.

Kippenvel.

Edit: Oh, ik lees nu dat het een rehearsal was en niet de show zelf. Dan zal het wel geschrapt zijn in de show zelf vrees ik

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2024 07:08 schreef PimD het volgende:
Kippenvel.

Edit: Oh, ik lees nu dat het een rehearsal was en niet de show zelf. Dan zal het wel geschrapt zijn in de show zelf vrees ik

Nee, dit is de repetitie dag voor de show bij de zaal zelf. Daar oefent hij altijd juist alle nieuwe liedjes uit de repetities van de weken daarvoor in Londen of LA, die hij in de daadwerkelijke show zal toevoegen. Wat er meestal nul zijn, haha. Ze hebben het gisteren meerdere keren volledig geoefend, en er zijn beelden voor op de schermen.

Vanavond met de semi-openbare soundcheck zal hij het dan niet doen, om het een verrassing te laten zijn. Maar dat krijg je in het internet-tijdperk met een oefening in de openlucht.

edit: Én in deze net geuploade video zie je op 0:38 in McCartney's handschrift "Now & Then" geschreven als opener van de Magic Piano-set, voor 'New', en zie je meer van de visuals, precies tijdens het Magic Piano-blokje.



[ Bericht 14% gewijzigd door Aisumasen op 01-10-2024 15:57:38 ]

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2024 12:23 schreef Aisumasen het volgende:

[..] Vanavond met de semi-openbare soundcheck zal hij het dan niet doen, om het een verrassing te laten zijn. [..]

✅

quote:

Op dinsdag 1 oktober 2024 12:23 schreef Aisumasen het volgende:
[..] opener van de Magic Piano-set [..]

✅

quote:

Op woensdag 2 oktober 2024 08:55 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
✅
[..]
✅

Now And Then - Paul McCartney (Live debut Montevideo 2024)

82 jaar. Het is echt ongelofelijk.

Wat een held.

Heel even werd ik enthousiast, maar helaas lijkt het hier gewoon om de 2009 remaster te gaan ipv een nieuwe remix. Zo zonde dat ze de 60 jarige jubilea niet aangrijpen om de eerste 4 albums van een remix te voorzien.

quote:

Op dinsdag 10 september 2024 16:13 schreef Aisumasen het volgende:
De vinyl-rips voldoen voor de naslag of om eens in de zoveel tijd je een "teenager" in een Beatles-jurk met Ringo-buttons te wanen, maar waar ik wél heel erg enthousiast van wordt is het Maysles Brothers-project. De beelden van het eerste bezoek van The Beatles aan Amerika in februari 1964. Op de juiste tijd, op de juiste plek, door de juiste mensen, met een ongelimiteerde toegang tot de band, momenten vastgelegd die alleen al een half jaar later nooit meer op diezelfde manier beleefd hadden kunnen worden. En die beelden zijn opnieuw ge-edit, 4K-proof. Zal wel een Disney-dealtje zijn, misschien weer met kerst. Hopelijk ditmaal geen wassen beelden-look zoals op Get Back.

En hopelijk zijn alle negatieven bewaard gebleven, want al na 3 dagen in Amerika werden de tapes van die dagen verscheept naar Engeland waarin in een dag een edit werd gemaakt om op Engelse TV uitgezonden te worden. De originele volledige documentaire van later dat jaar is een minuut of 70, de re-edit uit 1990 (ook de latere DVD-versie) een minuut of 10 langer, maar dat is niets vergeleken met de in totaal zo'n 20 uur aan materiaal dat geschoten zou zijn. Dit kan dus een tweede Get Back worden, maar dan aan precies het andere uiteinde van het spectrum: op tour in 1964. Ringo heeft in ieder geval al verklapt dat het er aan zit te komen, laatste alinea: https://variety.com/2024/(...)nterview-1235999207/

There it is!

quote:

Op woensdag 2 oktober 2024 09:04 schreef Rnie het volgende:

[..]
82 jaar. Het is echt ongelofelijk.

Ik hoor en zie op Youtube nu het concert in Buenos Airos. Eerst 'Here Today' en vervolgens 'Now and Then"
En met prachtige videobeelden.
En ook '19hundred85'

Zelfs 'Helter Skelter" probeert hij nog.

[ Bericht 1% gewijzigd door Idisrom op 16-10-2024 21:43:26 ]

quote:

Op maandag 14 oktober 2024 15:20 schreef Peter88Online het volgende:

[..]
There it is!

[ x ]

Maand verder, nog altijd niets meer over bekend. En balen, ja. Al is het wel Scorsese, "the music and footage are augmented by newly filmed interviews with Paul and Ringo, as well as fans whose lives were transformed by The Beatles." Het gaat dus een Eight Days A Week XS worden. Wat overigens een van de technisch slechtste muziekdocumentaires met gemiste kansen is die ik ooit heb gezien. Pratende hoofden, zeker als de helft van de hoofdrolspelers niet meer leeft, leiden enkel af en zorgen enkel voor confrontatie met het heden dan dat het een toevoeging is. Vooral als er zoveel materiaal uit de tijd zelf is om het verhaal mee te vertellen, en er irrelevante mensen geboren in een veel latere periode aan het woord komen. En zeker als de oudjes zelf de details echt niet meer weten.

Maar goed, Ringo is tevreden, dus wie ben ik:

quote:

“Honestly, it’s a little hard now,” says Starr. “There’s only Paul and I, and it was the four of us…” But he’s glad the doc includes his and McCartney’s contemporary recollections. “The Maysles brothers who did (the original 1964 footage) were really great. They were always filming, and … did you see the original? So, you know, we were lively and we were excited. We’re in America, for God’s sake. And we played New York and we’re heading for Washington on the train, and they got some great footage of the moment… Marty is producing this remake with his director of choice and putting us more in it to talk about that, so you’ve got that time and this time talking about that time. But I haven’t seen the finished film yet.” (He was due to see it Thursday night.) “The original was great and Marty was in awe of the Maysles brothers… He admired them so much, so that was great to have him on board, because he admired the people who did it.”

https://variety.com/2024/(...)-look-up-1236182323/

En als er verder dus geen officiële info komt, zal ik maar weer wat vertellen: Terwijl dit dé kans was op Get Back-achtige episodes, gaat dat dus niet gebeuren. Het is één documentaire geworden, wel gelukkig van ongeveer twee uur. En het is veel materiaal wat we nog niet gezien hebben, want er zitten geen complete optredens in. Maar dan wel voorheen onbekende beelden van Washington bijvoorbeeld. Het slechte nieuws is dat Apple’s archief incompleet is en ze “maar” 10 uur film hebben kunnen traceren, en er ooit gedeeltes in het verkeerde postvakje terecht zijn gekomen / gejat zijn. En dit is gelijk de reden van de gekke timing, niet februari 1964 maar op de valreep van het jubileumjaar. Er is dit jaar met succes geprobeerd een klein gedeelte te traceren, maar het heeft de deadline alsnog niet gehaald door papierwerk. Zo zonde, want wanneer is de volgende kans?

Dus ja, dat gaat opgeleukt worden met nieuwe interviews van ouwe koppen die je uit het tijdsbeeld sleuren. Waar dat niet gaat gebeuren, is de fenomenale nieuwe documentaire over John Lennon’s politieke periode in 1971-1973. Ik wil daar al tijden uitgebreid iets over schrijven, maar over deadlines niet halen gesproken, hij draait nú op IDFA te Amsterdam: https://festival.idfa.nl/(...)e-to-one-john--yoko/

Maar liefst 8 keer in de komende 10 dagen. Oh, ondertussen bijna allemaal wel uitverkocht. Je mag me bedanken voor de tijdige tip… Effe de zaal bellen of je op de trap mag zitten. Maar voor vrijdag 15 november 2024 om 21:30 in Carré zijn nog tickets. Bijzondere locatie voor een film trouwens. Toch maar even wat typen, want het is een must voor de solo-fan. En deze docu is van een maker die precies weet hoe je een onderwerp uit de geschiedenis moet vastleggen: Geen pratende hoofden of duiding van een halve eeuw later, maar de regisseur creëert een pure tijdscapsule met alleen beeldmateriaal uit die tijd, en laat de interpretatie over aan de kijker. De eerste acht minuten gaan bijvoorbeeld nauwelijks over Lennon en Ono, maar zijn puur om het Amerika van de vroege jaren '70 te schetsen, aan de hand van een zapronde op televisie, precies zoals Lennon in zijn (voor de documentaire voor shots nagebootste) appartement dat deed.

Het is nadrukkelijk geen concertregistratie, en de liedjes (slechts 9 van de 17) van het One To One-concert in Madison Square Garden in 1972 worden in fragmenten versneden tussen andere beelden. Het is een diepgaand tijdsbeeld waarin we Lennon zien als een oprecht activist, niet als een beroemdheid die wat PR wil hebben. Behalve het politieke aspect horen we zo ook veelzeggende gesprekken met onder anderen Allen Klein. Of Jim Keltner die zich zorgen maakt over John’s veiligheid, en zijn reactie daarop. En ook een luchtige running gag. En veel meer.

Wat de documentaire bijzonder maakt, is het gebruik van authentieke telefoonopnames, ironisch genoeg ontstaan omdat Lennon zijn gesprekken opnam uit angst dat de Amerikaanse overheid hun telefoontaps tegen hem zou gebruiken, wat hier voor het onversneden authentieke narratief zorgt. Juist omdat het “off the record” opnames zijn, komt Lennon’s oprechtheid ook zo geloofwaardig over, omdat hij in privégesprekken precies hetzelfde uitstraalt als in de interviews.

Visueel zet de film je ook aan het denken, met slimme parallellen zoals het door elkaar monteren van Nixon-aanhangers en benefietconcertbezoekers. Of suffe spelshows met keiharde Vietnam-beelden. En wederom laat de maker het telkens open voor interpretatie: Is het goed of fout of geen van beide? Is het banaal en wegkijken of is iets alledaags juist een hele gezonde afwisseling? Is de hele wereld veranderd of is het de actualiteit? En ook qua ontwerp is tot in de details nagedacht: De gebruikte lettertypen komen van het Some Time in New York City-album.

Een kritiekpunt is puur technisch: Dikke Auto-Tune op zeldzame live-opnames van de pop/rock-zanger met het mooiste vocale karakter aller tijden is bijna pervers, en dat gaat elk Lennon-project de afgelopen jaren weer een stapje verder. Ook zijn de beelden van de One To One-show totaal uitgewassen, met een blauw/groene tint, terwijl die er altijd zo natuurlijk uit hebben gezien. En ook is er net zoals in Get Back af en toe wat discutabele AI-upscaling op archiefbeelden te zien. Een quote van Yoko Ono aan het eind van de docu is zelfs volledig met AI gegenereerd.

Behalve de vorm van de documentaire bevat de film ook tal van verrassende vondsten. Het is een lange lijst, en ik ga niet alles verklappen, maar er is onder andere kleurenmateriaal te zien van de 'This Is Not Here' tentoonstelling uit oktober 1971, waarvan alleen zwart-wit opnames bekend waren, die ook niet eens circuleerden. En vooral de fascinerende Portapak-thuisfilms uit 1973 zijn net een alternatief universum, omdat je John en Yoko ziet op een bijzonder evenement waar amper een halve foto van bekend was, laat staan dit. Ik ga nu niet te veel zeggen, want iedereen moet het gewoon ondergaan. Ook mooi dat er fragmenten zijn van - tot het in 2016 in een eerder genoemde docu werd gebruikt - het verloren gewaande Irv Kupcinet Show, in kleur. Maar er is nog zo veel meer op dat gebied. Talloze fragmenten: muziek, interviews, activisme, familie, andere muzikanten uit de scene, vaak diep geput in het Lennon-archief.

En al dit materiaal wordt kundig verweven met nieuwsfragmenten uit die tijd voor de context in de geschiedenis in Amerika, wat het een moet-zien documentaire maakt, zelfs voor mensen die geen interesse hebben in The Beatles.

Bekijk deze YouTube-video

quote:

Op woensdag 13 november 2024 23:27 schreef Aisumasen het volgende:

[..] Maand verder, nog altijd niets meer over bekend. [..]

Spoedvergadering bij Apple vanochtend: "Er is onrust op FOK!, wat kunnen we doen?!"

Bekijk deze YouTube-video

Maar even door de vorm heenkijken. Laten we zeggen dat zo'n Amerikaanse - *boemmmm* *diepe bioscoopbassen voor dramatisch effect* - productie passend is bij het onderwerp.

quote:

Op woensdag 13 november 2024 23:27 schreef Aisumasen het volgende:

[..]
Maand verder, nog altijd niets meer over bekend. En balen, ja. Al is het wel Scorsese, "the music and footage are augmented by newly filmed interviews with Paul and Ringo, as well as fans whose lives were transformed by The Beatles." Het gaat dus een Eight Days A Week XS worden. Wat overigens een van de technisch slechtste muziekdocumentaires met gemiste kansen is die ik ooit heb gezien. Pratende hoofden, zeker als de helft van de hoofdrolspelers niet meer leeft, leiden enkel af en zorgen enkel voor confrontatie met het heden dan dat het een toevoeging is. Vooral als er zoveel materiaal uit de tijd zelf is om het verhaal mee te vertellen, en er irrelevante mensen geboren in een veel latere periode aan het woord komen. En zeker als de oudjes zelf de details echt niet meer weten.

Jammer dat het een pratende hoofden documentaire is geworden. Terwijl Get Back wel bewees dat ook een diepgaande documentaire succesvol kan zijn. En hoe de status van Scorsese dan ook is; Living In The Material World vond ik ook een halfgeslaagde documentaire waarin veel belangrijke feiten ontbraken.

quote:

Op donderdag 14 november 2024 18:22 schreef Peter88Online het volgende:

[..]
Jammer dat het een pratende hoofden documentaire is geworden. Terwijl Get Back wel bewees dat ook een diepgaande documentaire succesvol kan zijn. En hoe de status van Scorsese dan ook is; Living In The Material World vond ik ook een halfgeslaagde documentaire waarin veel belangrijke feiten ontbraken.

Moet zeggen dat Ringo in gesprek met Scorsese er nog wel wat dynamischer uitziet dan de gebruikelijke "een showbizz-licht op een opgepoederde artiest in een zetel backstage tussen de bedrijven door”-beelden, maar de Hollywood-presentatie in de trailer doet mij vermoeden dat ik mij flink ga ergeren. Anderhalve seconde aan niet eerder verschenen beeldmateriaal trouwens, maar dat zegt nog vrij weinig.

Lekkere binnenkomer bij dezelfde trailer op social media ook: Die eerste stem is George, geen John. Dat is dan weer het voordeel van streaming, 'Get Back' had ook een paar feitelijke missers in tekst (in het intro en later een wat minder bekende naam verkeerd), wat ze een paar weken later hadden aangepast. Ik zie ook dat voor het eerst sinds Yoko Ono niet meer betrokken is (sinds een jaar of zeven) bij de producties, haar naam niet meer voor de vorm op de credits is gezet.

En verder ook helemaal met je eens. Voor mij moet een documentaire juist iets nieuws brengen, behalve het grote plaatje voor het grote publiek ook iets voor de kenners. Een volledig beeld, verdieping over wat niet bekend is. En juist over die periode, zoals bij Harrison alles vanaf begin jaren ’80 (met uitzondering van 'Cloud Nine'), hoop je meer over te weten te komen, en die Harrison-docu duurt 3,5 uur waarvan 10 minuten over z’n jeugd, bijna 2 uur over The Beatles, 45 minuten over de jaren ’70, kwartiertje over de jaren ’80 en een kwartiertje over de rest van z’n leven.

Als je kijkt naar een docu als 'LennoNYC' van een jaar of 15 geleden, was dat hetzelfde lot beschoren. Bij Lennon zijn de laatste vijf jaar van zijn leven natuurlijk onderbelicht. Er is dan ook amper bewegend beeld van. Maar er zijn genoeg foto's van allerlei sleutelmomenten en eindeloze verhalen van mensen dichtbij hem. En daar zat letterlijk vijf minuten in de twee uur van in, tot aan de comeback. Dat was ook nog eens een regisseur die duidelijk geen expert over het onderwerp was, en was bijvoorbeeld onder de indruk van het vinden van bepaalde opnames die al sinds de jaren ’80 circuleren. En dat geeft niet, maar het is niet handig als je over een heel specifiek onderwerp een groot document aan het maken was.

Het noemen van die Harrison-docu doet me herinneren: Hoe karig het bonusmateriaal ook is, is de nieuwe mix van 'Living In The Material World' die morgen (of straks eigenlijk al) uitkomt wel erg geslaagd. Natuurlijk overal de vocalen op de voorgrond, af en toe is gedateerde galm weggelaten, eigenlijk precies wat het album nodig had. Het is geen dag-en-nacht verschil, meer een soort technische upgrade, wat de kunst van een remix zou moeten zijn.

Maar de outtakes zijn ontzettend karig en lijken vrijwel allemaal op de uiteindelijke versies qua arrangement en uitvoering. Sja, misschien weinig aan te doen. Wie weet hebben ze het tot in de puntjes geoefend voordat ze begonnen met opnemen, en was er geen reden tot aanpassing.

'Give Me Love (Give Me Peace on Earth)', 'Don’t Let Me Wait Too Long' en 'The Day the World Gets 'Round' zijn (semi-)akoestisch, maar ik ben er vrij zeker van dat dit zelfs outfakes zijn. Als in: Volledige band-takes met de drums en bas weggelaten. Zoals de Elemental Mixes van Lennon’s 'Mind Games’-boxset, zeg maar. De energie klinkt zo, er is wat lekkage te horen en zo niet mag iemand mij uitleggen waarom een take 49 nog akoestisch is.

En het vermoeden wordt bevestigd doordat de outtake van 'Don’t Let Me Wait Too Long' simpelweg de uiteindelijke versie is met gitaar, piano en één van de vocalen. En dat je in de jaren ’70, of zelfs nu, éérst gitaar, piano en vocalen los gaat opnemen en daarna bas en drums overdubt is omslachtig en volledig implausibel om timing-technische redenen. 'The Day the World Gets 'Round' is trouwens dan wel weer de dubbele lengte van de albumversie.

'Try Some Buy Some' heeft geen take-nummer maar heet specifiek “alternative version”. De realiteit is dat het exact dezelfde “backing track” als de bekende albumversie heeft, met een alternatieve vocaal en ongebruikte overdubs, onder andere mooie slidesolo’s en zonder vroege fade-out.

Toch wel een hoogtepunt dus. En die zijn er ook wel. Take 31 van 'Living In The Material World' is interessant. Niet per se beter, maar een hoger tempo, stuk steviger. Take 3 van 'The Lord Loves The One (That Loves The Lord)' is ook sneller en heeft natuurlijk niet alle overdubs, dus klinkt best anders. Het liedje is er niet beter op geworden. De rest klinkt heel dus erg dichtbij het eindresultaat. Al heeft 'That Is All' een gedeeltelijk andere tekst. En die take 24 klinkt ook een stuk minder pathetisch dan de uiteindelijke versie, door gebrek aan bombastische strijker- en koor-overdubs waar zelfs Phil Spector op 'The Long And Winding Road' nog voor had gepast.

'Sunshine Life for Me (Sail Away Raymond)' is de enige outtake op deze collectie die niet op het album terecht is gekomen. Geschreven voor Ringo, of kort na de sessies aan hem gegeven, en kwam op Ringo’s beste soloalbum terecht, z’n zelfgetitelde, die net als Harrison’s album uit 1973 is. En het is heel, nou ja, leuk. Heerlijk gemixt, diepe bas, heel brede instrumentatie met banjo’s en vocale harmonieën van alle kanten. Het klinkt alsof het uit de 'Ringo'-sessies is, want het heeft dezelfde instrumentatie als de Ringo-versie, maar dan wel een andere take. En niet zozeer een snelle vocaal als sketch door Harrison, het is echt met alles d’r op en d’r aan, veel vocale harmonieën en overdubs. Eigenlijk een country-niemendalletje, maar omdat de opname helemaal nieuw is en nooit op bootleg is verschenen en zo goed klinkt, voor mij een hoogtepunt.

Die opnames zijn er dus. En die - sowieso échte - akoestische demo van 'The Light That Has Lighted the World' op de 'Early Takes' (ja, volume 1 van de serie, lol) uitgave is een van mijn favoriete opnames van hem ooit. Die staat hier niet op (is ook niet erg), maar is was dus wel wat echt alternatiefs beschikbaar.

Concluderend blijven het allemaal mooie opnames, en er is gelukkig wel wat studio-chatter voor de takes, maar het komt niet in de buurt van wat een deluxe-editie zou mogen heten. Laat staan voor die prijs. Op geen enkele manier heb ik het idee dichtbij het ontstaan van deze liedjes te zijn gekomen, of enig inzicht te hebben gekregen in het proces van songwriting, laat staan van de studio-sessies.

Sinds gisteren staat Beatles '64 op Disney, en ik heb hem gelijk bekeken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Parijs was geweldig, een drama om de arena te bereiken vanaf de metro, maar de show was fantastisch ... ook vanaf hoog in de arena ... zo blij dat ik gegaan ben ...

quote:

Op zaterdag 7 december 2024 18:16 schreef SevenWonders het volgende:
Parijs was geweldig, een drama om de arena te bereiken vanaf de metro, maar de show was fantastisch ... ook vanaf hoog in de arena ... zo blij dat ik gegaan ben ...

Ik lees er goede verhalen over. Ik mag over twee weken naar het laatste concert in Londen. Dat wordt weer de eerste keer dat ik hem ga zien sinds 2017 in New York.

quote:

Op zaterdag 7 december 2024 18:16 schreef SevenWonders het volgende:
Parijs was geweldig, een drama om de arena te bereiken vanaf de metro, maar de show was fantastisch ... ook vanaf hoog in de arena ... zo blij dat ik gegaan ben ...

Ik heb wat op YouTube gezien. Ik had wel het gevoel, dat het publiek in Latijns Amerika wat enthousiaster was.

quote:

Op maandag 9 december 2024 14:27 schreef Idisrom het volgende:

[..]
Ik heb wat op YouTube gezien. Ik had wel het gevoel, dat het publiek in Latijns Amerika wat enthousiaster was.

Ik heb überhaupt het idee dat ze aan de andere kant van de oceaan meer enthousiaster zijn dan hier in Europa. De laatste keer dat ik hem zag was in 2017 in New York, en het publiek is veel uitbundiger dan hier in Europa.

quote:

Op maandag 9 december 2024 14:27 schreef Idisrom het volgende:

[..]
Ik heb wat op YouTube gezien. Ik had wel het gevoel, dat het publiek in Latijns Amerika wat enthousiaster was.

Op de tribune aan de zijkant, waar ik zat, bleef iedereen zitten ... niet heel veel actief enthousiasme inderdaad ...

quote:

Op maandag 9 december 2024 14:48 schreef Peter88Online het volgende:

[..]
Ik heb überhaupt het idee dat ze aan de andere kant van de oceaan meer enthousiaster zijn dan hier in Europa. De laatste keer dat ik hem zag was in 2017 in New York, en het publiek is veel uitbundiger dan hier in Europa.

En dat is ook meteen de reden denk ik dat Paul niet zo vaak een Europese tour doet.

USA is enthousiast. Zuid Amerika en Japan is een gekkenhuis, daar lijkt hij wel groter dan god ;-)

Ik ben 5 december in Parijs geweest en wauw. Ik bedoel WAUW! Dan heb ik het niet alleen over het concert, maar ook daar omheen. Het was intens. Ik heb een verslag geschreven voor Maccazine. Ik zal eens vragen of ze het goed vinden dat ik het hier ook plaats

The old bass is back to the one who it once belonged

Bekijk deze YouTube-video

Met Ron Wood

Je hebt Hendrik Groen met 83 1/4 jaar.

En je hebt Paul McCartney die op 82 2/4 jaar nog steeds op zo'n ongelooflijke wijze 'Helter Skelter' kan zingen en spelen.

Bekijk deze YouTube-video

En dochter Mary (?) vangt Ringo Star backstage op.

[ Bericht 4% gewijzigd door Idisrom op 20-12-2024 12:46:28 ]

Het blijft magisch om die twee samen te zien. Ringo is goddomme 84 en speelt gewoon Helter Skelter

Wow

Ik was er gisteravond bij in Londen. Wat ben ik blij dat ik er de tweede avond was ipv de eerste . Ik kan niet anders zeggen dat het een historische avond was. Natuurlijk vanwege Ringo en de terugkeer van zijn eerste Hofnerbas, maar ook was ik positief verrast.

Slechts 1x vond ik dat zijn stem het moeilijker had; bij Maybe I'm Amazed. Voor de rest viel mij zijn stem de rest van de avond erg mee. En juist bij Now And Then vond ik zijn oudere stem goed tot z'n recht komen. Het was een moment dat mij niet koud liet en mij emotioneerde.

En wat is het een verademing dat hij nu echte blazers op het podium heeft. Het was voor mij de eerste keer sinds 2017 dat ik hem weer live zag. Er zijn in die tussentijd een aantal dingen veranderd. Ik zou zo nog een keer gaan als die weer in Nederland zou komen.

Ik was 5 december bij het concert in Parijs en heb voor mezelf het hele verhaal zwart op wit gezet, anders geloof ik mezelf niet als ik er later aan terug denk. Ik wil mijn verhaal graag even met jullie delen.

Er gaan geruchten over een Europese tournee van Paul McCartney. In die geruchten wordt Amsterdam genoemd. Ik heb er zin in. Maar als het officiële bericht naar buiten komt worden er 4 steden met 2 concerten aangekondigd, en Amsterdam zit daar niet bij. Balen. Eens kijken wat er mogelijk is qua planning. Parijs of London zijn de beste mogelijkheid vanuit Nederland, maar die zijn allemaal doordeweeks. Ik denk dat het een tripje alleen wordt, het gezin thuislatend. Allemaal niet ideaal. Misschien toch maar niet doen.

Dan laat mijn vrouw Monique doorschemeren dat ze misschien wel mee zou willen. Dat opent alle registers en mogelijkheden. Dat zal dan haar eerste McCartney concert worden. Ik bekijk meteen de opties. Parijs dan maar doen? Ik besluit dezelfde methode toe te passen als de vorige 2 keren: ik stuur een berichtje naar mijn vriend Brian Ray. Brian Ray? De gitarist in de band van Paul McCartney? Vriend? Tja, lang geleden is het zo gelopen dat ik in contact kwam met Brian Ray en dat contact is gebleven. En toen ik bij mede-Beatles-fans van over de hele wereld op social media zag dat zij backstage met bandleden op de foto stonden, heb ik in 2015 ook maar eens de stoute schoenen aangetrokken. Ik vroeg of dat backstage dingetje voor mij ook mogelijk zou kunnen zijn. Jazeker! En zo zat ik met Arno, mijn Beatles vriend met wie ik dat jaar ons 25 jaar jubileum als vrienden vierde, backstage in de ZigoDome band lounge, samen met nog een aantal mensen en kletsen we onder andere bijna een half uur met Brian. Met Wix maken we alleen een foto en een kort praatje. In 2016 herhaal ik dat in Dusseldorf samen met mijn zoon Micha. Dus nu stel ik op 20 juni nog eens de vraag aan Brian op de dag voordat de verkoop begint of ik zijn gast kan zijn in Parijs. Zijn antwoord krijg ik 3 kwartier later "Yes". Heb ik nou wederom net kaartjes gescoord? Ik bekijk mijn vraag nog eens, die is duidelijk. Zijn antwoord is ook duidelijk. Ik ga 5 december naar Paul McCartney!

En zo plannen wij rondom de concertdag 2 nachten een accomodatie. En dan is het nog bijna een half jaar wachten.

Ik heb die kaartjes niet meteen. Op het moment dat wij de dag voor het concert naar Parijs rijden hebben we geen idee of het wel goed gaat en waar we zitten. Er wordt mij gemeld dat ik vooraf een mail krijg met de tickets. Die mail blijkt de ochtend van het concert pas gestuurd te worden. En niet met de kaartjes, maar met de omschrijving hoe en wat en waar ik moet wezen voor de kaartjes. Die kaartjes moest ik alleen nog even ophalen bij de ticket office, en dat kon pas na 18:00. Geen probleem dacht ik, maar daar dachten de Fransen anders over. Er stonden duizenden mensen in lange rijen tussen ons en de ticket office. Zo handig voor mensen die nog hun kaartjes moesten ophalen, niemand kon daar dus komen. Welke beveiligingspersoon ik ook vraag, niemand kan mij bij die ticket office krijgen. Om 18:30 zouden de deuren open gaan, maar dat duurt nog bijna een half uur langer. Om 19:00 zou de band zich melden in de guest lounge, maar wij staan nog buiten. En als we dan eindelijk in beweging komen, mogen we geen spullen mee naar binnen nemen, dus alsnog alles afgeven aan een balie waar het in een kar wordt gelegd en ik een bonnetje met een nummer retour krijg.

Na veel gestress mijn kaartjes te pakken gekregen, incl beschrijving hoe en waar ik me moest melden om bij de "Guest lounge" te komen. Eenmaal binnen was alles goed geregeld en kwam ik snel bij de andere gasten in de LOUNGE (het is een stadion, dus gewoon een kleedkamer). Ik zat wel in de plebs-lounge natuurlijk, niet in de VIP-lounge die 1 deur verder was en waar ik niet mocht komen. Helaas. Ik pak wat drinken, want het zweet staat op mijn voorhoofd.

Monique wilde liever de merchandise kopen en in de zaal wachten dan backstage te zijn. Ondertussen zit ik in die lounge op een plek die perfect uitzicht biedt op beide deuren die toegang geven tot de ruimte. De deuren met dranger staan open en worden tegen gehouden door een stoel. Ik kan dus ook alles in de gaten houden wat er op de gang gebeurt. Op een gegeven moment app ik aan Monique "volgens mij zag ik net 2 Hobbits langslopen". Zij is even in de war. Maar inderdaad, er waren 2 acteurs uit Lord of the Rings aanwezig, die heen en weer in en uit de VIP-lounge liepen: Dominic Monaghan (Merry), Billy Boyd (Pippin). Dat is grappig. Even later komen er weer mensen aan van rechts. 1 persoon duwt de stoel weg zodat de rechterdeur met dranger langzaamaan dichtvalt. Worden we opgesloten? En dan snap ik de reden. De langzame deur zorgt ervoor dat ik nog net Paul McCartney door de gang zie lopen. Ik zwaai snel naar hem. Ik was de enige die nog net zicht op hem had, anderen hebben hem niet gezien in de hal. Ik had natuurlijk ad remmer moeten zijn en 5 stappen naar die linkerdeur maken, zodat ik vlak voor Paul uit was gekomen. Waarschijnlijk dacht mijn hoofd te logisch dat men dat niet de bedoeling vond, vandaar die deuren die dicht gedaan werden. Hij werd in de VIP-lounge verwacht.

Ik heb 3 van de 5 bandleden ontmoet, waaronder mijn vriend, die mij bij binnenkomst een dikke knuffel gaf. Een kwartier gekletst en foto's gemaakt. Wix is iemand die al heel snel in de lounge was en Rusty Anderson loopt soms naar binnen en naar buiten, op zoek naar zijn gast. Ik heb ook MJ Kim foto's zien maken, dus wie weet zie je nog wel ergens een photobomber op een backstage foto van hem. En ik heb nog een selfie gemaakt met MPL security Brian Riddle. Ook nog wat andere bekenden gezien en vrienden gemaakt met Tobias, een Belgische fan. Op een gegeven komt er een man vanuit de VIP-lounge, keurig blauw pak, loopt op mij af en geeft mij een hand, duikt langs mij om mijn nieuwe Belgische vriend ook een hand te geven en vervolgt zijn weg. Geen idee wie dat was. Die Belg zegt "ik ken die man ergens van, misschien een Franse acteur. Het schiet me even niet te binnen". De volgende ochtend weet Tobias het weer: "Oh ja, net schoot het met ineens te binnen. Het is ex-president Sarkozy". Ik weet toch niks van politiek, en al helemaal geen Franse politiek. Die naam heb ik inderdaad wel eens eerder gehoord.

De planning voor de guest lounge loopt van ongeveer 19:00 tot een kwartier voor de show, 19:45, zodat iedereen op tijd op zijn plek zit, maar door de enorme bende buiten voordat iedereen naar binnen kon liep alles erg uit en dus krijgen we pas om 20:30 het sein dat we over 5 minuten worden opgehaald. Prima en ik ga richting concertzaal. Ik neem nog wel 2 flesjes water en 2 blikjes cola mee, want Monique kwam onmogelijk bij de drukke bar terecht. Door het gestress met binnenkomen had ik geen idee waar ik zat. Ik had mijn kaartjes nog niet eens bekeken. Wat voor kaartjes heb ik gekregen? Ik zie 'vak A, rij 9'. Dus ik op zoek en vraag wat stewards, want het was niet heel duidelijk en het liep richting begintijd van het concert, dus ik wilde snel op mijn plaats zijn.

Ik vind mijn vrouw, die daar best alleen zat tussen allemaal lege stoelen. We zitten recht voor de microfoon van Paul McCartney. Het zijn de rijen voor de gasten en die komen dus nu pas uit de lounges, het stroomt langzaam vol. Ik ga bij mijn vrouw zitten en vertel mijn avontuur. En ja hoor, daar komen de Hobbits aan. Die zitten met z'n 2 een stuk meer naar links in de rij voor ons. Het zijn niet de enige bekende personen die daar zitten. 4 plaatsen links van mij zit Stella McCartney, met haar dochter. En voor Stella zit Nancy Shevell. We hebben niet zomaar plekken gekregen. Dit zijn dure plekken, maar ik heb geen idee, op mijn kaartje staat als prijs ¤0,00.

Wat een avonturen en dan moet het concert nog beginnen.

Dat concert was echt geweldig. Paul McCartney is 82 jaar en soms hoor je wel dat zijn stem door de jaren heen wat dunner is geworden. Maar deze avond was hij supergoed bij stem. In het begin wordt zijn stem soms ondersteund door drummer Abe Laborial jr die dan hetzelfde meezingt. Een prima acceptabele oplossing. Verder een fantastische show met licht en video ter ondersteuning, maar ook het podium wat kleiner wordt, hoger wordt, lager wordt, etc. Ondanks de zitplaatsen, stond iedereen vooraan. Ik ook en natuurlijk alles meezingen tot ik er schor van werd. En dat ruim 2,5 uur lang.

De grote variatie van de tour setlist zit vooral in het begin, het openingsnummer is op onze avond A hard day's night als alternatief van Can't buy me love op de avond ervoor. Het zijn enkele nieuwe liedjes en aangepaste arrangementen die het net iets extra leuk maken. Come on to me is relatief nieuw, Now and then is nieuw voor deze tour. En Letting go had ik nog niet eerder live gehoord met de Horny Guys, ik bedoel Hot City Horns. Je hoort ze dan wel, maar je ziet ze niet. Ze blijken op de tribune tussen het publiek mee te doen. De rest van de show staan ze wel op het podium en laten ze daar hun kwaliteiten zien. Verder veel bekende nummers in bekende arrangementen, maar toch is het elke keer fantastisch om het live voor je te zien gebeuren. De lichtshow en videoschermen wordt optimaal gebruik van gemaakt. Is in het begin het podium groot en open, maken daarna de lampen boven de band het podium kleiner. Paul neemt plaats achter de vleugel, zodat hij even zittend prachtige nummers kan brengen. Daarna staat de band met een akoestische set vooraan op een heel klein podium, waarin Abe een kleine, simpele drum heeft. Uniek voor Frankrijk is dat Michelle wordt gespeeld, vanwege de hoogstaande Frans tekst die er in voorkomt. New heeft hiervoor de setlist moeten verlaten. De band krijgt rust en Paul stijgt op voor 2 solo nummers op akoestische gitaar. Vanaf rij 9 waar wij zitten hebben we nog steeds prima zicht op de hoofdact. De mensen op rij 1 hebben een probleem, die zien hem niet. Als het hoge podium weer omlaag is, staat daar de magic piano. De band komt weer terug en voegt zich bij de wederom zittende Paul. Voor mij toch 1 van de meest emotionele nummers is dan aan de beurt: Now and then, natuurlijk in combinatie met de video beelden op de achtergrond. Vervolgens is het weer tijd om het podium groot te maken voor up tempo nummers en enkele meezingers. Die meezingers gaan door als Paul wederom achter de vleugel plaatsneemt. Na het vuurwerk van Live and let die mag de vleugel even afkoelen en komt de magic piano weer vooraan op het podium zodat er samen met Paul Na Na Na Na gezongen kan worden. Dan mag het publiek even bijkomen en de stem rust geven, want de band is even weg. Dat is ook het moment dat de familie van Paul McCartney de zaal verlaat en terug gaat naar de VIP-lounge.

Veel tijd om bij te komen is er niet, want de band is snel weer terug. Ook I've got a feeling is emotioneel door het duet dat Paul met John uit de Get Back sessies zingt. Het is live nog indrukwekkender dan dat je op YouTube kan zien en beleven. Paul geeft credits aan Peter Jackson voor het creëren van de beelden en zang van John "who is in the audience tonight". Wat?? En inderdaad, we spotten hem al snel, hij zit in de buurt van zijn hobbits. De set wordt in TGV-snelheid vervolgd om zo het late begin van de show iets goed te maken, de nummers gaan achter elkaar door. Het eindakkoord van het ene nummer gaat bijna naadloos over in het beginakkoord van het volgende nummer. En eerder in de tour is er al 1 nummer uit de toegift gehaald, waar gekozen kon worden uit Day Tripper/Birthday/I Saw Her Standing There. Met ruim 2,5 uur is Paul om ongeveer 23:15 klaar.

Tijdens de korte pauze voor de toegift zijn er dus wat bekende gasten verdwenen, maar niet iedereen. En dus ga ik na de show op de foto met die 2 hobbits. Dit was hun eerste show van Paul McCartney en ze hebben genoten. Maar ze hoeven niet lang te wachten op hun volgende Macca belevenis, in Manchester zijn ze er weer bij. Ik maak ook een foto van Peter Jackson (regisseur van Lord of the Rings, The Hobbit, ennnn Get Back docu) en Andy Serkis (Gollum in de Tolkien films). Die laatste 2 waren erg druk in gesprek, dus ik heb ze niet om een foto gevraagd. Misschien had ik me er toch even tussen moeten mengen. Naast Beatles-fan ben ik ook LotR-fan.

En dan weer op weg naar ons hotel. Maar eerst nog even bij die kar mijn ingeleverde spullen ophalen. Nou, die kar was er dus niet. Dat wordt zoeken. Blijken ze in die karren alleen maar alles verzameld te hebben om het vervolgens in een overdekte ruimte met 3 kleine balies te hebben gedumpt. En daar moeten dus duizenden mensen tegelijkertijd hun spullen ophalen. Hier bewijs 2 waaruit blijkt dat Fransen slecht zijn in organiseren. Er staat een lange rij, maar ik ben zo creatief (=brutaal) om vooraan in de soort van rij aan te sluiten en zo ben ik veel sneller aan de beurt en kunnen we richting ons bed.

Wauw, wat was dit een ervaring. Dit zal nog wel een tijdje nagenieten zijn.

Mijn eerste 3D-print van de mannen eindelijk voorzien van een kleur. Ik denk dat Ringo bij een volgende set iets kleiner geprint moet worden.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2025 18:14 schreef Price het volgende:
[ link | afbeelding ]

Mijn eerste 3D-print van de mannen eindelijk voorzien van een kleur. Ik denk dat Ringo bij een volgende set iets kleiner geprint moet worden.

Zeer gaaf!

Geweldige verslagen hierboven! Zal ook proberen nog een (iets minder indrukwekkende) bijdrage te leveren over de afgelopen mini-tour.

Ringo’s countryalbum dat nú uit is, is verrassend leuk. Ik zag er zwaar tegenop, kon er amper van slape- ok nee laten we niet mal doen. Maar er zijn een paar genres waarin akkoordwisselingen, instrumentatie en/of ritmes bijna allemaal hetzelfde zijn, en country is daar een van. Toch maar opgezet, en een aantal liedjes stiekem al vaak in de A-rotatie laten langskomen.

Want gelukkig is dit juist een best gevarieerd album. Het is niet eens allemaal die saaie country, maar juist blues, oldskool bluegrass, af en toe rockabilly. Alleen ‘Time On My Hands’, ‘I Live For Your Love’ en ‘Thankful’ zijn van die druilige voorspelbare countryliedjes met alle cliché-geluiden en akkoordwisselingen. Maar - en dat klinkt lulliger dan ik het bedoel - past ook wel weer.

In plaats van alleen maar steeds die dobro en pedal steel worden die instrumenten afgewisseld met vooral op kant A wat verrassingen zoals een achterstevoren gitaarpartijen in de eerste twee liedjes. Opener ‘Breathless’ is een vrolijk uptempo bluesrockliedje wat we wel kennen van de EP’s en albums van de afgelopen 10-20 jaar, maar dan met wat meer focus op de dobro-instrumentatie. Laten we zeggen meer George Harrison dan Kenny Rogers.

Sowieso goed geproduceerd. En RoboRingo is net zoals op ‘Crooked Boy’ hier ook weer een stuk minder dan de 15 jaar daarvoor. Al lijkt dat niet zo in de eerste twee liedjes, waar de pitchcorrectie vol gas gaat, maar laat dat je niet afschrikken. En al in de eerste minuut van het album een paar klassieke Ringo-fills. En tuurlijk heeft hij nooit een mega-groot vocaal bereik gehad, maar het karakter van zijn stem is nog helemaal intact.

Als ‘Look Up’ de tekst “peace and love/and I feel alright/the Sun King shines above/it has been a Hard Day’s Night” ofzo had gehad, had het zo op een van de vele uitingen van afgelopen 30 jaar gekund. Maar dat heeft het niet, juist dus met ietsjes meer interessantere wendingen. En de concentratie ligt op rockabilly-instrumenten, en niet op clichécountry. En met die herkenbare droge ongepolijste post-70’s Ringo-drums en bekend klinkende ritmes en fills is het best een plezierige combinatie.

Waar het wel echt country heet, heeft het dus eigenlijk nog meer een bluesgeluid, zoals ‘Never Let Me Go’ en ‘Rosetta’. Die laatste klinkt dan ook nog best stevig, want hij heeft een paar hele goede (en relatief jonge) bluegrass/roots-artiesten meespelen. En ‘You Want Some’ is voor de afwisseling gewoon rockabilly, die is puur zijn cover-hit ‘You're Sixteen’.

En dan blijven ‘Come Back’, ‘Can You Hear Me Call’ en ‘String Theory’ over als echte ballads. Misschien als liedje niet erg noemenswaardig (maar nu heb ik het toch al gedaan), maar zelfs daar heeft alleen die eerste een “I’m a poor lonesome cowboy”-sfeer. En zelfs die is alsnog niet verkeerd door wat andere melodische wendingen dan ik in country zou verwachten.

Een toffe, afwisselende 37 minuten van Ringo Starr, geboren in 1940.

Ringo Starr · Album · 2025 · 11 songs

quote:

Op vrijdag 10 januari 2025 00:00 schreef Aisumasen het volgende:
En ‘You Want Some’ is voor de afwisseling gewoon rockabilly, die is puur zijn cover-hit ‘You're Sixteen’.

Nu je het zegt. Ik moest ook aan For You Blue denken door de sfeer van het nummer.

Paul heeft gisteren in een kleine zaal in New York voor slechts 600 mensen een optreden gedaan.

https://www.facebook.com/(...)j465mSJBx8grjkgkoDQl

quote:

Op woensdag 12 februari 2025 15:07 schreef Peter88Online het volgende:
Paul heeft gisteren in een kleine zaal in New York voor slechts 600 mensen een optreden gedaan.

https://www.facebook.com/(...)j465mSJBx8grjkgkoDQl

En de dag daarvoor, en vanavond! Hij is er toch, voor de 50-jarige jubileumshow van Saturday Night Live.

De eerste show was uiteraard weer hetzelfde verhaal als altijd: de PR-man zal hierover schrijven met veel attributieve bijvoeglijke naamwoorden, en hoe "1000 die-hard fans uit New York met veel geluk" in de zaal zouden zijn geweest. Terwijl je in feite altijd dezelfde ingevlogen koppen vooraan ziet, en tweederde genodigden en pers is. Fans schatten dat ongeveer 50 tickets daadwerkelijk zijn verkocht.

Gelukkig voor de fans aldaar nog maar liefst twee shows dus. En slimme toegewijde fans gingen tijdens de eerste show al in de rij staan voor de tweede, nadat ze een logische gok hadden gewaagd. De hint in de poster ("februari 2025”, geen specifieke dag), de apparatuur die de Sherlocks niet naar buiten hebben zien komen en het feit dat niet één, maar twee shows van country-artiest Max McNown plots waren verplaatst. Geinig verhaal bij Billboard vandaag: “We had sold out Bowery months ago, so moving into a bigger venue and being able to accommodate more fans was great for us. A win-win in every way,” McNown says, but joked, “I am disappointed we weren’t able to get him to open for us.” McCartney’s team bood hem en zijn team - uiteraard, plek zat - nog tickets aan, maar ja, hij had dus een show te spelen. Gelukkig is er nog een derde show… maar de artiest is alweer onderweg naar de volgende stad.

Enkel een heel koppig persoon zal het nog verbazen dat McCartney zelfs voor deze unieke gelegenheden gewoon het reguliere programma doet. En toch wat details, afwijkend op avond één: 'Mrs Vandebilt’. Vrijwel elke show als soundcheck-liedje, maar nu voor het eerst sinds een speciale semi-akoestische show in 2018, voor het eerst in een “reguliere” show sinds 2013. Die kun je d'r goed bij hebben live!

‘From Me To You’ was een gloednieuw toegevoegd hoogtepunt tijdens de 2018-2019 tour, natuurlijk snel weer weggestopt zoals het gaat met alle toevoegingen. Deze week gespeeld, voor het eerst sinds een intieme spontane show in Brazilië eind 2023. Die early Beatles-liedjes blijven magisch in zijn set.

En de grootste rariteit van het stel: ‘Flaming Pie’, komt slechts een paar keer per tour naar voren als soundcheck-liedje, voor het eerst sinds de Good Evening Europe-tour 15 jaar geleden - dat is 15 jaar geleden!!! - daadwerkelijk in de setlist.

En de grootste frustratie, een van zijn mooiste solo-liedjes, live in een prachtig arrangement, maar al ga je hem 15 jaar 20 keer over de hele wereld zien, krijg je het nul keer te horen: ‘Every Night’. Extra frusterend omdat het nog altijd een van zijn favorieten is om te spelen tijdens een soundcheck. Alles is er voor gereed. Alleen 'Mr. Kite' (2013-nu), 'Dance Tonight' (2017-2012, 2018-nu) enzo zijn natuurlijk wel een must. Zeker als je 'Eleanor Rigby', 'The Long And Winding Road', 'Yesterday', 'For No One', 'Here, There & Everywhere', 'Penny Lane' etc. etc. al jaren niet meer speelt . Maar goed, 'Every Night', nu voor het eerst sinds 2018 tijdens een volledige show, en ook toen enkel tijdens een speciale show. Past ook altijd nog mooi bij zijn stem.

McCartney heeft bij zijn arenaconcerten nu al 12 jaar de anti-stalkerbarrière in de vorm van dat lompe tweede podium, waardoor je zelfs op de eerste rij een buslengte van de band vandaan bent. Zelfs in die setting herkent hij nog de fans op de eerste rijen, of hoort hij wat ze roepen. Laat staan in deze kleine zaal, want de setlist mag dan wel op een willekeurig oneven moment rond 2017 te zijn stilgezet, zijn praatjes zijn daar spontaan. Opnames waren verboden, maar nog wel wat quotes in de pers kunnen vinden, via Variety, Rolling Stone en ook via Billboard:

“Somebody's having themselves a good time”, wijzend naar Brian Ray: “Brian’s been sober for a long time, he’s going to have to call his sponsor” nadat de wietlucht vanuit het publiek de band tegemoet kwam. “Yeah, we can smell it!" Niet alleen zijn zicht en gehoor (met wat hulp) is nog goed, ook die geur herkent hij maar al te goed .

En hij is zich er bewust van dat hij al 25 jaar dezelfde 5 verhalen op het podium vertelt. Een poosje heeft hij het 'Something'-verhaal aangekondigd met "this is a story I use to tell", tegenwoordig "I'm sure many of you already know". Bij een show die ik ooit in Brisbane zag was hij sowieso al wat losser met zijn praatjes, omdat er veel Australische familie van hem aanwezig was. En toen maakte hij continu opmerkingen over die routine, wat automatisch weer die routine brak, haha. Dingen als "another one of my tales is..." en zelfs "you probably think he's churning out all these old stories".

Een 18-jarige artiest mag best wat veilige dingen in zijn show hebben ingebouwd, en een 82-jarige legende al helemaal. Dus deze week naar verluidt: “Have you heard this story? Well, I’m gonna tell it anyway.” En vooral heel leuk, over het gebrek aan rariteiten gesproken:

"The room was full of rowdy punters yelling for obscure faves from his solo catalog, like “Calico Skies” and “Ram On.” Paul laughed out loud when one fan called out for “Flying to My Home.” “There’s always old folks looking for deep cuts!” he said. He told a great story about listening to the Sirius Beatles channel in his car and hearing a tune he fancied. “I made the driver turn it up. He said it was a song called ‘Sweet Sweet Memories’ and I said, ‘I don’t remember that at all!. He said it was a B-side to a CD single! Do they even have B-sides, CD singles? Maybe they do." En ook: "After one man shouted loudly for the flop 1980 single, “Temporary Secretary,” McCartney chuckled and said to the band, “Can we work that one in?”; after another shouted “Yeah!” to a mundane comment, he joked, “You’ll say ‘Yeah!’ to anything!”

Sean Ono Lennon aanwezig op avond twee. Zal een bijzonder moment zijn geweest om 'Now and Then' door "Oom Paul" te horen spelen in New York. Inderdaad een van de meest imposante liedjes in McCartney's show ooit.

Toffe en spontane actie van McCartney, die nog altijd doet wat hij leuk vindt. Bezig met een nieuw album, ondertussen de klassiekers spelen en overal en nergens opduiken. Benieuwd wat hij zondag bij SNL gaat spelen.

En dat op zijn leeftijd. Ik vind het fenomenaal

Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 13:50 schreef Peter88Online het volgende:
Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

Duidelijk zijn stem niet kunnen opwarmen met wat rockers. Starten met een ballad is nooit een goed idee.

De 2e avond in Bowery is gelekt. Geen top kwaliteit opname, maar wel leuk om even helemaal te horen:
Bekijk deze YouTube-video
En dan hoor je wel dat Paul wel goed bij stem kan zijn.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 13:50 schreef Peter88Online het volgende:
Bekijk deze YouTube-video

Helaas weer wat wankel bij stem. Al wordt het vanaf Carry That Weight beter.

Zo'n prachtig nummer.
Ergens maakt die ontzettend broze stem het wel mooier. Maar McCartney moet sommige liedjes echt óf niet meer zingen of transponeren, want dit is niet leuk meer joh

Heb ook ooit eens ergens opgepikt dat hij tijdens 't verblijf in Japan in 2013? Een infectie op liep en een zijn stem zo is gaan klinken zoals 'ie nu doet Maar ik hoor eigenlijk pas echt deze broosheid in z'n stem sinds een jaar of .... 4.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 16:29 schreef Grotetijd het volgende:
Heb ook ooit eens ergens opgepikt dat hij tijdens 't verblijf in Japan in 2013? Een infectie op liep en een zijn stem zo is gaan klinken zoals 'ie nu doet Maar ik hoor eigenlijk pas echt deze broosheid in z'n stem sinds een jaar of .... 4.

Is al minstens 12 jaar zo. Alleen heeft hij vaak gewoon een aantal nummers nodig om zijn stem op stoom te krijgen. Nu deed hij slechts alleen dit. Dat is toch wel een verschil met een optreden van normaliter 3 uur.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 20:17 schreef Peter88Online het volgende:

[..]
Is al minstens 12 jaar zo. Alleen heeft hij vaak gewoon een aantal nummers nodig om zijn stem op stoom te krijgen. Nu deed hij slechts alleen dit. Dat is toch wel een verschil met een optreden van normaliter 3 uur.

Ja dat bedoel ik. Klopt wel met die tijdlijn.
2009 was 'ie nog echt goed
Al blijft het eeuwig zonde dat ze die Good Evening New York hebben verkut met Autotune.

quote:

Op maandag 17 februari 2025 20:19 schreef Grotetijd het volgende:

[..]
Ja dat bedoel ik. Klopt wel met die tijdlijn.
2009 was 'ie nog echt goed
Al blijft het eeuwig zonde dat ze die Good Evening New York hebben verkut met Autotune.

Klopt, maar voor autotune werd er ook al wel wat gesleuteld aan zijn live albums. Zelfs Wings over America heeft wat overdubbes uit de studio gekregen.

Oh dat geloof ik wel. Maar vind overdubs (zie ook Queen live at Wembley) niet zo erg als autotune

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 14:50 schreef golfer het volgende:
Paul, Harris, Joseph en Barry: rolverdeling biopics van The Beatles bekend

Op een grote filmbeurs in Las Vegas is bekendgemaakt wie Sam Mendes heeft gekozen als zijn Beatles. De Britse regisseur gaat vier films maken over de levens van de popgroep.

Paul Mescal (Normal People, Gladiator II) kruipt in de huid van Paul McCartney. Harris Dickinson, onlangs nog te zien in Baby Girl van Halina Reijn, vertolkt John Lennon. Joseph Quinn (ook bekend van Gladiator II en de Netflixserie Stranger Things) is te zien als George Harrison, terwijl de Ierse acteur Barry Keoghan drummer Ringo Starr zal spelen. Hij kreeg een Oscarnominatie voor zijn rol in The Banshees of Inisherin. Ook Mescal werd voor een Oscar genomineerd voor Aftersun.

Mendes maakte de rolverdeling bekend met de vier acteurs aan zijn zijde op het podium, die daarna gezamenlijk de bekende regels uit het nummer Sgt. Peppers's Lonely Hearts Club Band zongen: "It's wonderful to be here, it's certainly a thrill, you're such a lovely audience, we'd like to take you home with us."

Het is de bedoeling dat de vier biopics kort na elkaar worden uitgebracht in april 2028. "Ik vond het verhaal van de band eigenlijk te groot voor één enkele film", lichtte regisseur Mendes toe. "En er een miniserie voor tv van maken voelde op de een of andere manier ook niet goed."

Hij spreekt trots van "de eerste bioscoopervaring die te bingen is".

Het is voor het eerst dat de nog levende twee Beatles, McCartney en Starr, samen met de nabestaanden van de andere twee hun volledige medewerking geven aan een speelfilm over 'the Fab Four'.

Ik kijk er naar uit, maar ben tegelijkertijd ook een beetje huiverig voor dat er hopelijk niet te veel een sprookjesverhaal van wordt gemaakt. Zoals bij Bohemian Rhapsody waarbij de makers wel heel erg een loopje met de waarheid namen. Die kans zit er natuurlijk wel.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 14:50 schreef golfer het volgende:
Paul, Harris, Joseph en Barry: rolverdeling biopics van The Beatles bekend

Op een grote filmbeurs in Las Vegas is bekendgemaakt wie Sam Mendes heeft gekozen als zijn Beatles. De Britse regisseur gaat vier films maken over de levens van de popgroep.

Paul Mescal (Normal People, Gladiator II) kruipt in de huid van Paul McCartney. Harris Dickinson, onlangs nog te zien in Baby Girl van Halina Reijn, vertolkt John Lennon. Joseph Quinn (ook bekend van Gladiator II en de Netflixserie Stranger Things) is te zien als George Harrison, terwijl de Ierse acteur Barry Keoghan drummer Ringo Starr zal spelen. Hij kreeg een Oscarnominatie voor zijn rol in The Banshees of Inisherin. Ook Mescal werd voor een Oscar genomineerd voor Aftersun.

Mendes maakte de rolverdeling bekend met de vier acteurs aan zijn zijde op het podium, die daarna gezamenlijk de bekende regels uit het nummer Sgt. Peppers's Lonely Hearts Club Band zongen: "It's wonderful to be here, it's certainly a thrill, you're such a lovely audience, we'd like to take you home with us."

Het is de bedoeling dat de vier biopics kort na elkaar worden uitgebracht in april 2028. "Ik vond het verhaal van de band eigenlijk te groot voor één enkele film", lichtte regisseur Mendes toe. "En er een miniserie voor tv van maken voelde op de een of andere manier ook niet goed."

Hij spreekt trots van "de eerste bioscoopervaring die te bingen is".

Het is voor het eerst dat de nog levende twee Beatles, McCartney en Starr, samen met de nabestaanden van de andere twee hun volledige medewerking geven aan een speelfilm over 'the Fab Four'.

Je hebt honderden Beatles documentaires met als hoogtepunt Get Back waarin je als een vlieg op de muur in de studio zit.

Waarom moet dit? Totaal overbodig imo.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 17:46 schreef Rnie het volgende:

[..]
Je hebt honderden Beatles documentaires met als hoogtepunt Get Back waarin je als een vlieg op de muur in de studio zit.

Waarom moet dit? Totaal overbodig imo.

Simpelweg omdat een documentaire niet zoveel publiek trekt als een Hollywood blockbuster. En ze willen natuurlijk wel meeliften op de huidige hype van biopics.

Volgens mij zitten mensen net zo min op vier verschillende Beatles biopics te wachten als bijv. 4 Kiss soloalbums.

Niet dat er per sé iets mis is met de individuele verhalen uitlichten, maar dat in een gezamenlijke reeks van vier gooien komt vooral over als "het is commercieel interessant" en "het werkte voor The Hobbit". Artistiek gezien kan je er op wachten dat er binnen no time iemand met een fanedit komt om de verhaallijnen samen te voegen tot een enkele film.

quote:

Op woensdag 2 april 2025 11:25 schreef golfer het volgende:
De acteurs en hun origineel.
Harris Dickinson as John Lennon
Paul Mescal as Paul McCartney
Joseph Quinn as George Harrison
Barry Keoghan as Ringo Starr.
[ link | afbeelding ]

Barry Keoghan als Ringo Starr lijkt best aardig. Al moet ik nog wel daarvoor het beeld kwijt zien te raken dat hij in zijn blote kont ronddanst in een paleis zoals hij deed in zijn rol in Saltburn

Een goed gerestaureerd voorproefje op de aankomende release van de One To One concerten van Lennon

Bekijk deze YouTube-video

Luistertip!
Vooral de laatste waarin de koortjes worden uitgelegd vind ik erg fijn

https://podcastluisteren.(...)utch-Beatles-Podcast

quote:

Wat is toch het geheim van die prachtige samenzang van The Beatles? Bertolf Lentink en Diederik Nomden schuiven aan voor een heus gastcollege en laten horen hoe knap die ‘vocal harmonies’ van onze helden in elkaar steken.

quote:

Op woensdag 30 juli 2025 18:35 schreef Blues het volgende:
Luistertip!
Vooral de laatste waarin de koortjes worden uitgelegd vind ik erg fijn

https://podcastluisteren.(...)utch-Beatles-Podcast
[..]

Zeker! Überhaupt een hele goede podcast!