Originele OP:
quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Inmiddels is het een meerwaarde als ze mee zijn op reis. Je komt zoveel makkelijker in contact met de plaatselijke bevolking, komt spontaan in situaties terecht, waar je anders nooit was gekomen (bij mensen thuis bijvoorbeeld), heel anders dan wanneer je met alleen volwassenen reist, of alleen reist. Het is anders, maar zeker niet minder, naar mijn bescheiden mening.
Bij ons zijn opa en oma in de 60 en nog erg fit, dus logeren is bij ons geen probleem. Slaapzakken en slaapmatjes hoeven niet mee, want ze hebben bij opa en oma ook gewoon een kamer over met logeerbedden, inclusief deken en kussen. Onze kinderen zijn het gewend, dus worden niet extreem druk, hebben er vooral heel veel zin in.quote:Het is ook vooral het extra geregel vooraf en achteraf. Dag uitkiezen dat de oppas ook kan, opa en oma zijn ver in de 70 dus doen een weekend logeren er ook niet zomaar even bij. Spullen klaarleggen, halve volksverhuizing want bijvoorbeeld ook slaapmatjes, kussens en slaapzakken moeten mee. Het gestuiter vooraf, logeren is spannend en dan worden de kinderen extreem druk. Als je vervolgens zelf op stap gaat, reizen, laat naar bed, wijntje meer dan anders omdat het kan... ben je meestal na afloop niet echt totaal helemaal uitgerust. En dan komen ze weer terug. Moeten de spullen opgeruimd, wasjes gedaan en stuiteren de kinderen wéér door het huis omdat ze de extra prikkels kwijt moeten.
De dag zelf is dus wel echt heel fijn, maar het kost ook energie. En dat is mijns inziens het grote verschil met een avond/weekend weg vóór we kinderen hadden.
Meestal gaan ze twee nachtjes, dus we kunnen gerust een avondje uit en de volgende ochtend heerlijk uitslapen en de dag doen waar we zin in hebben. De dag erna komen ze pas in de middag terug, dus ook de tweede ochtend slapen we uit en doen we het rustig aan.
Jij hebt wel echt een fantastisch leven, of niet? Man, ik heb spontaan geen zin meer in het ouderschap omdat ik toch nooit zo fantastisch word als jij.quote:Op woensdag 15 februari 2023 13:43 schreef Avelie het volgende:
[..]
Bij ons zijn opa en oma in de 60 en nog erg fit, dus logeren is bij ons geen probleem. Slaapzakken en slaapmatjes hoeven niet mee, want ze hebben bij opa en oma ook gewoon een kamer over met logeerbedden, inclusief deken en kussen. Onze kinderen zijn het gewend, dus worden niet extreem druk, hebben er vooral heel veel zin in.
Meestal gaan ze twee nachtjes, dus we kunnen gerust een avondje uit en de volgende ochtend heerlijk uitslapen en de dag doen waar we zin in hebben. De dag erna komen ze pas in de middag terug, dus ook de tweede ochtend slapen we uit en doen we het rustig aan.
Doe even niet zo zuur, sommige mensen hebben wel gewoon dat geluk om in die situatie te zitten.quote:Op woensdag 15 februari 2023 14:10 schreef Debsterr het volgende:
[..]
Jij hebt wel echt een fantastisch leven, of niet? Man, ik heb spontaan geen zin meer in het ouderschap omdat ik toch nooit zo fantastisch word als jij.
Och kom op, het gaat hier al de hele tijd over dat het bij deze gebruiker allemaal wel zo geweldig loopt en geregeld is, echt constructief is dat toch ook niet?quote:
[..]
Doe even niet zo zuur, sommige mensen hebben wel gewoon dat geluk om in die situatie te zitten.
Want dit topic is er alleen om te zeiken over hoe slecht het ouderschap is/kan zijn? Lijkt me niet.quote:Op woensdag 15 februari 2023 14:18 schreef Debsterr het volgende:
[..]
Och kom op, het gaat hier al de hele tijd over dat het bij deze gebruiker allemaal wel zo geweldig loopt en geregeld is, echt constructief is dat toch ook niet?
Het topic heet op zich niet "het ouderschap geweldig vinden". Maar goed, ik heb helaas nog steeds geen eigen praktijkervaring m.b.t. het ouderschap dus ik zal vooral geen mening uiten hier.quote:
[..]
Want dit topic is er alleen om te zeiken over hoe slecht het ouderschap is/kan zijn? Lijkt me niet.
Ik ben ook geen ouder, maar je mag best je mening uiten.quote:Op woensdag 15 februari 2023 14:22 schreef Debsterr het volgende:
[..]
Het topic heet op zich niet "het ouderschap geweldig vinden". Maar goed, ik heb helaas nog steeds geen eigen praktijkervaring m.b.t. het ouderschap dus ik zal vooral geen mening uiten hier.
Kan prima in dit topic: OUD / Het minst leuke aan andere ouders #2quote:
[..]
Jij hebt wel echt een fantastisch leven, of niet? Man, ik heb spontaan geen zin meer in het ouderschap omdat ik toch nooit zo fantastisch word als jij.
Andersom geldt dat net zo.quote:
Maar mensen die worstelen met het ouderschap hebben precies helemaal niets aan jubelverhalen van mensen die het allemaal fantástisch voor elkaar hebben, cq doen alsof.
Hahahaquote:Op woensdag 15 februari 2023 14:28 schreef Piles het volgende:
[..]
Kan prima in dit topic: OUD / Het minst leuke aan andere ouders #2
Mensen die heel blij zijn hebben er niets aan om te horen dat anderen het zwaar hebben bedoel je?quote:
Precies.quote:
[..]
Mensen die heel blij zijn hebben er niets aan om te horen dat anderen het zwaar hebben bedoel je?
Dit topic is nu eenmaal gestart door iemand die het ouderschap zwaar vindt en herkenning vraagt. Het is heel fijn dat er ouders zien die dat niet zo ervaren, maar wat heeft de TS eraan?quote:
Geen idee, misschien dat een positieve nooit juist wel kan werken voor TS om door te bijten op moeilijke momenten.quote:
[..]
Dit topic is nu eenmaal gestart door iemand die het ouderschap zwaar vindt en herkenning vraagt. Het is heel fijn dat er ouders zien die dat niet zo ervaren, maar wat heeft de TS eraan?
Dit topic gaat er expliciet om dat er mensen zijn die het ouderschap zwaar en niet leuk vinden. Dat is al lastig om toe te geven en wordt gevoeld als een taboe om over te praten. Een ouder die hier een perfect plaatje van zichzelf, partner, gezin en leven voorschotelt (voor zover dat al waar is) is bepaald niet helpend. En eigenlijk best off-topic.quote:
Met dat verschil dat het voor hen ook niet zo nodig is 'er iets aan te hebben', ze hebben immers geen probleem.quote:
Ieder huisje heeft z'n kruisje - wat hier wordt verteld zal heus niet de volledige waarheid zijn.quote:
[..]
ze hebben immers geen probleem.
Dat denk ik niet. Ik denk dat het dagelijks leven al aan elkaar hangt van platitudes als 'het komt wel goed', 'anderen hebben het ook wel eens moeilijk', 'de buurvrouw kan geen kinderen krijgen, dat is pas zielig', 'hophop, schouders eronder' etc. Lijkt me vrij onzinnig om dat online nog eens te gaan lopen herhalen met sprookjesverhalen.quote:
[..]
Geen idee, misschien dat een positieve nooit juist wel kan werken voor TS om door te bijten op moeilijke momenten.
Een positieve noot kan zijn: houd vol, het wordt echt beter als ze ouder zijn! En een tip geven om wat tijd voor jezelf te creëren is helemaal prima.quote:
[..]
Geen idee, misschien dat een positieve nooit juist wel kan werken voor TS om door te bijten op moeilijke momenten.
Maar alleen maar zeggen: oh ik vind het eigenlijk allemaal heel fantastisch en ik kan makkelijk een weekend weg als ik dat wil... tja, ik kan me voorstellen dat dat alleen maar een eigen falen onderstreept want dan doe ik vast iets fout.
Behalve dan dat de betreffende user de kruisjes van anderen bombardeert tot 'eigen schuld' of gewoon volledig negeert waar dat onmogelijk is en ze zelf ontkent te hebben.quote:
[..]
Ieder huisje heeft z'n kruisje - wat hier wordt verteld zal heus niet de volledige waarheid zijn.
Dat is écht wat anders dan 'goh rot zeg, wil je advies? Mijn hielp op moeilijke momenten zus en zo, misschien kan je er wat mee'
Verder zijn de vele berichten van niet-ouders die vertellen dat ze zo blij zijn dat ze geen kinderen hebben, toch nog veel meer offtopic?
Ik probeer te laten zien dat er best iets mogelijk is en dat het anders wordt als je kinderen groter worden (er is licht aan het einde van de tunnel), dat lijkt me best relevant en beter dan alleen maar meehuilen met elkaar?
Maar waarop baseer je de aanname dat mensen erop zitten te wachten dat jij ze dat laat zien?/quote:
Heel veel ouders hebben (schoon) ouders waar wel iets mogelijk is. Gemiddeld is een opa/oma begin 50 als ze een kleinkind krijgen en geen 70.
Verder zijn de vele berichten van niet-ouders die vertellen dat ze zo blij zijn dat ze geen kinderen hebben, toch nog veel meer offtopic?
Ik probeer te laten zien dat er best iets mogelijk is en dat het anders wordt als je kinderen groter worden (er is licht aan het einde van de tunnel), dat lijkt me best relevant en beter dan alleen maar meehuilen met elkaar?
Jij plaatst alleen maar een picture-perfect plaatje en bekijkt alles vanuit een perspectief. De gemiddelde leeftijd van opa’s en oma’s is zeker niet begin 50. Bovendien hebben veel grootouders zeker als ze nog zo jong zijn nog een baan, een eigen sociaal leven, en helemaal geen tijd en zin om veel met de kleinkinderen te doen.quote:
Heel veel ouders hebben (schoon) ouders waar wel iets mogelijk is. Gemiddeld is een opa/oma begin 50 als ze een kleinkind krijgen en geen 70.
Verder zijn de vele berichten van niet-ouders die vertellen dat ze zo blij zijn dat ze geen kinderen hebben, toch nog veel meer offtopic?
Ik probeer te laten zien dat er best iets mogelijk is en dat het anders wordt als je kinderen groter worden (er is licht aan het einde van de tunnel), dat lijkt me best relevant en beter dan alleen maar meehuilen met elkaar?
Hou nou eens wat ruimte open voor de mogelijkheid dat jouw mening en zicht op het leven niet per se de enige juiste is.
Heel veel opa's en oma's hebben op de leeftijd van begin 50 nog zelf een hartstikke actief leven en zitten er soms ook totaal niet op te wachten om in de startblokken te moeten staan als oppas...quote:
Heel veel ouders hebben (schoon) ouders waar wel iets mogelijk is. Gemiddeld is een opa/oma begin 50 als ze een kleinkind krijgen en geen 70.
Verder zijn de vele berichten van niet-ouders die vertellen dat ze zo blij zijn dat ze geen kinderen hebben, toch nog veel meer offtopic?
Ik probeer te laten zien dat er best iets mogelijk is en dat het anders wordt als je kinderen groter worden (er is licht aan het einde van de tunnel), dat lijkt me best relevant en beter dan alleen maar meehuilen met elkaar?
Het is een feit dat de gemiddelde leeftijd om oma te worden 52 jaar is en voor mannen om opa te worden is dit 54 jaar. Ik bedenk dit niet zelf. Lees anders eens het onderzoek 'Het gezinsleven in Nederland', dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) daarin komt de rol van de grootouders aan de orde.quote:Op woensdag 15 februari 2023 15:11 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Jij plaatst alleen maar een picture-perfect plaatje en bekijkt alles vanuit een perspectief. De gemiddelde leeftijd van opa’s en oma’s is zeker niet begin 50. Bovendien hebben veel grootouders zeker als ze nog zo jong zijn nog een baan, een eigen sociaal leven, en helemaal geen tijd en zin om veel met de kleinkinderen te doen.
Hou nou eens wat ruimte open voor de mogelijkheid dat jouw mening en zicht op het leven niet per se de enige juiste is.
Uit het onderzoek:
Meer dan met buren of vrienden, praten ouders met hun eigen vader en moeder over de opvoeding van de kinderen. En ruim veertig procent van de grootouders schiet minimaal eens per maand te hulp, waarmee de rol van de grootouders groter is dan die van de formele kinderopvang (zie tabel), al komt de combinatie van een paar dagen crèche en één of twee dagen opa en/of oma ook veel voor.
Er zijn ontzettend veel opa's en oma's die wel op hun kleinkinderen zitten te wachten en graag oppassen. Velen werken niet meer fulltime en hebben een vaste oppas dag, of ze passen incidenteel op, of in het weekend. Dit is echt heel gebruikelijk in Nederland en de meeste andere landen op de wereld.
Als ze 52 en 54 zijn, zullen ze doorgaans echt nog fulltime werken.quote:Op woensdag 15 februari 2023 15:44 schreef Avelie het volgende:
[..]
Het is een feit dat de gemiddelde leeftijd om oma te worden 52 jaar is en voor mannen om opa te worden is dit 54 jaar. Ik bedenk dit niet zelf. Lees anders eens het onderzoek 'Het gezinsleven in Nederland', dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) daarin komt de rol van de grootouders aan de orde.
Uit het onderzoek:
Meer dan met buren of vrienden, praten ouders met hun eigen vader en moeder over de opvoeding van de kinderen. En ruim veertig procent van de grootouders schiet minimaal eens per maand te hulp, waarmee de rol van de grootouders groter is dan die van de formele kinderopvang (zie tabel), al komt de combinatie van een paar dagen crèche en één of twee dagen opa en/of oma ook veel voor.
Er zijn ontzettend veel opa's en oma's die wel op hun kleinkinderen zitten te wachten en graag oppassen. Velen werken niet meer fulltime en hebben een vaste oppas dag, of ze passen incidenteel op, of in het weekend. Dit is echt heel gebruikelijk in Nederland en de meeste andere landen op de wereld.
In mijn omgeving ken ik echt niemand waarvan de ouders begin 50 zijn. 65+ zijn ze sowieso altijd.
Had ik geen idee van. Zeker niet omdat mensen steeds later kinderen krijgen. Maar dan nog, niet elke grootouder zit op z'n kleinkinderen te wachten hoor. Zeker niet als ze zelf nog een actief levem leiden.
Ze hebben mij niets gevraagd in dat onderzoek hoor?? En ik denk dat het erg lastig zal zijn om überhaupt hier op FOK! online iemand te vinden die daar wel aan bijgedragen heeft...quote:
[..]
Het is een feit dat de gemiddelde leeftijd om oma te worden 52 jaar is en voor mannen om opa te worden is dit 54 jaar. Ik bedenk dit niet zelf. Lees anders eens het onderzoek 'Het gezinsleven in Nederland', dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) daarin komt de rol van de grootouders aan de orde.
Uit het onderzoek:
Meer dan met buren of vrienden, praten ouders met hun eigen vader en moeder over de opvoeding van de kinderen. En ruim veertig procent van de grootouders schiet minimaal eens per maand te hulp, waarmee de rol van de grootouders groter is dan die van de formele kinderopvang (zie tabel), al komt de combinatie van een paar dagen crèche en één of twee dagen opa en/of oma ook veel voor.
Er zijn ontzettend veel opa's en oma's die wel op hun kleinkinderen zitten te wachten en graag oppassen. Velen werken niet meer fulltime en hebben een vaste oppas dag, of ze passen incidenteel op, of in het weekend. Dit is echt heel gebruikelijk in Nederland en de meeste andere landen op de wereld.
Leuk dat soort onderzoeken maar daar heeft nooit iemand aan mee gedaan...
Verkeerde opvoeding gehad danquote:
Wat ik ook wel om me heen zie zijn vrij ehhh dominante vrouwen die hun ouders niet eens de kans geven om "nee" te zeggen.
Dat is iets tussen de ouders en hun kinderen. Je zou toch wel op een bepaalde leeftijd voor jezelf kunnen kiezen en ook eens nee kunnen zeggen.quote:
Wat ik ook wel om me heen zie zijn vrij ehhh dominante vrouwen die hun ouders niet eens de kans geven om "nee" te zeggen. Die krijgen de (structurele) oppas gewoon in de maag gesplitst. Want je gunt je dochter toch wel 10 weekendjes weg, een klushuis en een carriere??
De enige reden dat mijn ouders straks "pas" eind 50 zijn, is omdat mijn moeder zelf hartstikke jong was (22) toen ze van mij beviel. Ik ben met mijn 35 wellicht wat later, maar dan nog. En dat betekent dus ook inderdaad dat ze nog volle bak werken, hun hobbies en sport hebben en helemaal niet structureel kunnen oppassen, al zouden ze het willen.quote:
[..]
Als ze 52 en 54 zijn, zullen ze doorgaans echt nog fulltime werken.
In mijn omgeving ken ik echt niemand waarvan de ouders begin 50 zijn. 65+ zijn ze sowieso altijd.
Haha je weet hoe wetenschappelijk onderzoek werkt? Misschien eens iets over opzoeken?quote:
[..]
Ze hebben mij niets gevraagd in dat onderzoek hoor?? En ik denk dat het erg lastig zal zijn om überhaupt hier op FOK! online iemand te vinden die daar wel aan bijgedragen heeft...
Leuk dat soort onderzoeken maar daar heeft nooit iemand aan mee gedaan...
Zegt degene die aan komt zetten met een onderzoek van meer dan 10 jaar oud.quote:
[..]
Haha je weet hoe wetenschappelijk onderzoek werkt? Misschien eens iets over opzoeken?
Ik zie hem misschien drie keer per jaar even.
Die heeft echt geen behoefte op mijn kinderen te passen en dat wil ik niet eens, hij was er het grootste deel van m’n leeftijd niet eens.
Het is een eenvoudige rekensom. De eerste generatie was gemiddeld zo ongeveer 24 jaar bij het krijgen van een eerste kind. De tweede generatie is iets ouder, 29 jaar. Tel dit bij elkaar op en je komt op 53 jaar uit.quote:
Opa's en oma's gemiddeld begin 50?
Had ik geen idee van. Zeker niet omdat mensen steeds later kinderen krijgen. Maar dan nog, niet elke grootouder zit op z'n kleinkinderen te wachten hoor. Zeker niet als ze zelf nog een actief levem leiden.
Dan is er ook nog een schoonvader en een schoonmoeder.quote:
Je moet maar geluk hebben hoor. Mijn moeder is jong overleden en met m’n vader is het contact heel matig. Die leeft zijn eigen nieuw opgebouwde leeftijd en is niet betrokken. Ik had het graag anders gezien maar wat er niet is, kun je niet verwachten.
Ik zie hem misschien drie keer per jaar even.
Die heeft echt geen behoefte op mijn kinderen te passen en dat wil ik niet eens, hij was er het grootste deel van m’n leeftijd niet eens.
Nee, alleen een schoonmoeder en die is ziek.quote:
[..]
Dan is er ook nog een schoonvader en een schoonmoeder.
Het is echt niet zo vanzelfsprekend dat er allemaal maar schoonouders en ouders klaarstaan.
Misschien eens opzoeken hoe dat planbureau hun onderzoek doet? Schijnbaar heb jij er nog nooit van gehoord, anders wist je dat ze vragenlijsten opsturen per post (ik word er echt gestoord van namelijk, zoveel post krijg ik van die organisaties).quote:
[..]
Haha je weet hoe wetenschappelijk onderzoek werkt? Misschien eens iets over opzoeken?
Bij ons was het andersom. Wij waren bezig alles zelf te regelen toen ik zwanger was, maar toen kwam schoonpaps ineens met de vraag of hij alsjeblieft mocht oppassen. We vonden dat best een dilemma, omdat professionele opvang betrouwbaarder is, maar hebben het uiteindelijk toch gedaan. Vooral omdat we ons kind een goede band met de familie gunde.quote:
Wat ik ook wel om me heen zie zijn vrij ehhh dominante vrouwen die hun ouders niet eens de kans geven om "nee" te zeggen. Die krijgen de (structurele) oppas gewoon in de maag gesplitst. Want je gunt je dochter toch wel 10 weekendjes weg, een klushuis en een carriere??
Ook de andere opa's en oma's zijn vanaf het begin erg betrokken. Wij hebben dat op geen enkele manier gepusht, het kwam vanuit henzelf.
Mijn moeder geeft aan dat ze twee kinderen te druk vindt, mijn vader woont hier een eindje rijden vandaan. Heeft trouwens een rijkelijk gevuld leven ook. Afspraken plannen moet een minimaal een maandje van te voren
Schoonmoeder overleden, schoonvader out of the picture.
Ik zou eens kunnen kijken voor een babysit hier in de buurt.
Ik vind je erg eehhh... denigrerend en "hoog" doen hier tegen andere users...quote:
[..]
Haha je weet hoe wetenschappelijk onderzoek werkt? Misschien eens iets over opzoeken?
En dat bevalt me niet.
Voor die gemiddelde leeftijd om opa/oma te worden, heb je geen vragenlijsten nodig. Dat is simpel te berekenen, omdat je weet wanneer mensen gemiddeld hun eerste kind krijgen.quote:
[..]
Misschien eens opzoeken hoe dat planbureau hun onderzoek doet? Schijnbaar heb jij er nog nooit van gehoord, anders wist je dat ze vragenlijsten opsturen per post (ik word er echt gestoord van namelijk, zoveel post krijg ik van die organisaties).
Ja maar euh... jullie blijven ook wel een beetje happen en voer geven voor meer...quote:
She knows and she doesn't care. Ze gaat net zolang door tot ze iedereen op de kast heeft om vervolgens op een ander forum het zelfde riedeltje te herhalen. En dan komt ze hier vanzelf weer. Waarschijnlijk nu een stukje sneller als vorige keer, want op een ander forum werd het een perma, dus die is uit de roulatie.
Viva forum?quote:
She knows and she doesn't care. Ze gaat net zolang door tot ze iedereen op de kast heeft om vervolgens op een ander forum het zelfde riedeltje te herhalen. En dan komt ze hier vanzelf weer. Waarschijnlijk nu een stukje sneller als vorige keer, want op een ander forum werd het een perma, dus die is uit de roulatie.
Je moet nu echt ophouden hoor met je gedraai. Daar wordt helemaal niet op gereageerd en dat weet je maar al te goed.quote:
[..]
Voor die gemiddelde leeftijd om opa/oma te worden, heb je geen vragenlijsten nodig. Dat is simpel te berekenen, omdat je weet wanneer mensen gemiddeld hun eerste kind krijgen.
Perma is een ander forum. Viva zit wel in de roulatie ja.quote:
Ik wou iets dergelijks typen maar jij was me voor.quote:
[..]
Jij hebt wel echt een fantastisch leven, of niet? Man, ik heb spontaan geen zin meer in het ouderschap omdat ik toch nooit zo fantastisch word als jij.
Het is allemaal wel perfect geregeld.
Hier niet hoor. Ik heb het de laatste tijd behoorlijk pittig op het werk en ben een aantal keer huilend thuis gekomen dat ik mijn kind zo weinig zie. En 1,5 uur later zit ik dan: G**SKOLERE neem hem mee!
Tsja
Ja sorry. Ik kan heel slecht op m'n handen zitten bij zulke treurwilgen.quote:
[..]
Ja maar euh... jullie blijven ook wel een beetje happen en voer geven voor meer...
Ik vind het gewoon jammer dat een topic over zo'n onderwerp, wat een veilig gesprek hoort te zijn, vernaggelt wordt door zo iemand. Voor de zoveelste keer dus, niet alleen hier. Daar bij de perma eindigde het nogal in tranen.
Je kan dan aandragen dat je teveel op het forum zit of je je er teveel van aantrekt, maar dit topic wordt niet voor niets gekozen als 'doelwit' he? Ik kan daar heel heel slecht tegen.
[ Bericht 16% gewijzigd door Donna op 15-02-2023 16:30:54 ]
Ja dat zou je denken, maar ik ken er iig 2 en dan zijn best wel sluwe manipulatieve dames met heel zorgzame moeders die snel overstag gaan. Als die dames maar een beetje invoelend waren hadden ze niet eens doorgevraagd.quote:
[..]
Dat is iets tussen de ouders en hun kinderen. Je zou toch wel op een bepaalde leeftijd voor jezelf kunnen kiezen en ook eens nee kunnen zeggen.
De gemiddelde leeftijd is nu 30,1quote:
[..]
Het is een eenvoudige rekensom. De eerste generatie was gemiddeld zo ongeveer 24 jaar bij het krijgen van een eerste kind. De tweede generatie is iets ouder, 29 jaar. Tel dit bij elkaar op en je komt op 53 jaar uit.
Bij ons idem. Wij hebben het eerste jaar voor opvang gekozen en nu past oma 1 x in de 2 weken op. Ik vind het meer dan genoeg. Ik heb geen zin in 2e opvoeders en familieperikelen.quote:
[..]
Bij ons was het andersom. Wij waren bezig alles zelf te regelen toen ik zwanger was, maar toen kwam schoonpaps ineens met de vraag of hij alsjeblieft mocht oppassen. We vonden dat best een dilemma, omdat professionele opvang betrouwbaarder is, maar hebben het uiteindelijk toch gedaan. Vooral omdat we ons kind een goede band met de familie gunde.
Ook de andere opa's en oma's zijn vanaf het begin erg betrokken. Wij hebben dat op geen enkele manier gepusht, het kwam vanuit henzelf.
Uiteraard worden opa's en oma's steeds iets ouder, maar zoals ik al eerder schreef zijn ze gemiddeld ergens in de 50 wanneer ze een kleinkind krijgen en niet ergens in de 70, zoals iemand hier schreef.quote:
[..]
De gemiddelde leeftijd is nu 30,1
En zoals ik al eerder schreef: 50'ers in de bloei van hun leven hebben nog een fulltime baan en sociaal leven en helemaal geen zin en tijd om zo vaak op de kleinkinderen te passen.quote:
[..]
Uiteraard worden opa's en oma's steeds iets ouder, maar zoals ik al eerder schreef zijn ze gemiddeld ergens in de 50 wanneer ze een kleinkind krijgen en niet ergens in de 70, zoals iemand hier schreef.
Maar het allerbelangrijkste is dat jij ook eens zou kunne proberen van je high horse af te komen, jezelf niet als perfect neer te zetten en alles wat anderen op een andere manier doen of als probleem tegenkomen af te serveren als dat ze het dan dús niet goed doen...zoals jij. Dat zou echt een gesprek enorm verbeteren.
Maar verder ben ik klaar met de discussie met jou en gaat het wat mij betreft hier gewoon weer over waar het over ging: soms is het ouderschap gewoon ronduit moeilijk en kut. En dat mag en dat kan en dan doe je niet per se iets verkeerd.
Dat klopt, maar hoeft niet altijd te betekenen dat ze geen zin hebben om op hun kleinkinderen te passen. Het hoeft ook niet 'zo vaak' te zijn.quote:
[..]
En zoals ik al eerder schreef: 50'ers in de bloei van hun leven hebben nog een fulltime baan en sociaal leven en helemaal geen zin en tijd om zo vaak op de kleinkinderen te passen.
Bij ons past mijn schoonvader drie uur per week op en bij mijn ouders logeren ze een paar keer per jaar, omdat zij ver weg wonen is dat handiger.
Schoonmoeder komt af en toe langswaaien als ze daar zin in heeft.
Ik beschrijf alleen hoe je dingen kunt inrichten als ouders. Dit zijn mogelijkheden, het hoeft allemaal niet als je er geen zin in hebt, het kan wel.quote:
Maar het allerbelangrijkste is dat jij ook eens zou kunne proberen van je high horse af te komen, jezelf niet als perfect neer te zetten en alles wat anderen op een andere manier doen of als probleem tegenkomen af te serveren als dat ze het dan dús niet goed doen...zoals jij. Dat zou echt een gesprek enorm verbeteren.
Maar verder ben ik klaar met de discussie met jou en gaat het wat mij betreft hier gewoon weer over waar het over ging: soms is het ouderschap gewoon ronduit moeilijk en kut. En dat mag en dat kan en dan doe je niet per se iets verkeerd.
Zijn er geen opa's en oma's dan kun je ook met de ouders van vriendjes afspraken maken, of met een tante of oom. Je hoeft het jezelf in ieder geval niet zo moeilijk mogelijk te maken, omdat je hebt geleerd dat je je als moeder volledig moet opofferen. Helaas heerst dat denkbeeld nog altijd in onze maatschappij, maar daar hoef je niet aan te voldoen.
Dit!quote:
Maar verder ben ik klaar met de discussie met jou en gaat het wat mij betreft hier gewoon weer over waar het over ging: soms is het ouderschap gewoon ronduit moeilijk en kut. En dat mag en dat kan en dan doe je niet per se iets verkeerd.
Ik schreef dat inderdaad, dat mijn schoonouders in de 70 zijn (zelfs al meer richting de 80). Dat het ouder is dan gemiddeld geloof ik direct, maar daar kan ik weinig aan veranderen en is wederom weinig helpend. Jouw tip is jongere schoonouders zoeken?quote:
[..]
Uiteraard worden opa's en oma's steeds iets ouder, maar zoals ik al eerder schreef zijn ze gemiddeld ergens in de 50 wanneer ze een kleinkind krijgen en niet ergens in de 70, zoals iemand hier schreef.
Mijn eigen ouders zijn al lang geleden overleden, dat is ook wat lastig oppassen
. Nog zoiets, gemiddeld genomen sterven mensen niet op hun 57e. Maar ja, guess what...Dit is een goed punt. Als je maar een beperkt sociaal vangnet hebt, heb je daarmee te dealen. Maar als ik iets waardevols heb geleerd van het ouderschap, is het wel het loslaten van (absurde) verwachtingen. Lukt lang niet altijd nog even goed, maar het is zeker iets waar ik me bewust van ben.quote:
[..]
Ik beschrijf alleen hoe je dingen kunt inrichten als ouders. Dit zijn mogelijkheden, het hoeft allemaal niet als je er geen zin in hebt, het kan wel.
Zijn er geen opa's en oma's dan kun je ook met de ouders van vriendjes afspraken maken, of met een tante of oom. Je hoeft het jezelf in ieder geval niet zo moeilijk mogelijk te maken, omdat je hebt geleerd dat je je als moeder volledig moet opofferen. Helaas heerst dat denkbeeld nog altijd in onze maatschappij, maar daar hoef je niet aan te voldoen.
Dat spijt me voor je. Het leven loopt niet altijd zoals je zou willen.quote:
[..]
Ik schreef dat inderdaad, dat mijn schoonouders in de 70 zijn (zelfs al meer richting de 80). Dat het ouder is dan gemiddeld geloof ik direct, maar daar kan ik weinig aan veranderen en is wederom weinig helpend. Jouw tip is jongere schoonouders zoeken?
Mijn eigen ouders zijn al lang geleden overleden, dat is ook wat lastig oppassen
Ik heb verder geen tips, schrijf alleen over hoe wij het inrichten en wat ik om me heen zie hoe ouders het allemaal regelen. Maar kennelijk zit ik in een heel gekke bubbel.
Amen. Ook voor mij een heel belangrijk inzicht geweest. En dat je niet te hard voor jezelf moet zijnquote:
[..]
Dit is een goed punt. Als je maar een beperkt sociaal vangnet hebt, heb je daarmee te dealen. Maar als ik iets waardevols heb geleerd van het ouderschap, is het wel het loslaten van (absurde) verwachtingen. Lukt lang niet altijd nog even goed, maar het is zeker iets waar ik me bewust van ben.
Misschien kun je daarmee ophouden. We kennen jouw situatie nu welquote:
[..]
Dat spijt me voor je. Het leven loopt niet altijd zoals je zou willen.
Ik heb verder geen tips, schrijf alleen over hoe wij het inrichten en wat ik om me heen zie hoe ouders het allemaal regelen. Maar kennelijk zit ik in een heel gekke bubbel.
Hier sluit ik me bij aan. Ook voor je partner overigens. Als ik lees hoezeer moeders hun partner wantrouwen wat betreft de zorg voor de eigen kinderen, dan vind ik dat best heftig.quote:
[..]
Amen. Ook voor mij een heel belangrijk inzicht geweest. En dat je niet te hard voor jezelf moet zijn
Stel je voor dat je partner niet wil dat je alleen bent met je eigen kinderen. Dat is een enorme beperking. Niet alleen voor die partner, maar ook voor degene die het verbod opgelegd heeft gekregen en voor de kinderen.
Dat zijn bepaalde moeders, dat is echt geen algemeen voorkomend iets. Stop nou met generaliseren.quote:
[..]
Hier sluit ik me bij aan. Ook voor je partner overigens. Als ik lees hoezeer moeders hun partner wantrouwen wat betreft de zorg voor de eigen kinderen, dan vind ik dat best heftig.
Stel je voor dat je partner niet wil dat je alleen bent met je eigen kinderen. Dat is een enorme beperking. Niet alleen voor die partner, maar ook voor degene die het verbod opgelegd heeft gekregen en voor de kinderen.
Als je hier de reacties leest, dan komt het juist veel voor. Moeders die 's avonds nooit meer van huis weg kunnen en dit zien als een gegeven dat bij het moederschap hoort, omdat ze het vervelend vinden om oppas te regelen.quote:
[..]
Dat zijn bepaalde moeders, dat is echt geen algemeen voorkomend iets. Stop nou met generaliseren.
Als je dan vraagt waarom de partner niet alleen thuis kan zijn met zijn eigen kind, dan komt er een verhaal dat ze meer energie kwijt zijn aan de eigen partner instrueren, dan dat een avondje weg hen oplevert.
Ik heb het allemaal voorbij zien komen, collega's die hele ovenschotels klaarmaken en met een briefje op de oven klaarzetten, omdat hun partner niet weet hoe je de oven aanzet en al helemaal niet kan koken.
Flessen die uitgekookt klaarstaan voor een baby met exacte tijden en hoeveelheden erop. Briefjes door het hele huis om de partner te attenderen dat de tanden gepoetst moeten worden en dat er een pyjama aanmoet.
Zoveel moeite om alleen maar je eigen voordeur drempel over te kunnen stappen en er dan vanuit gaan dat elke moeder dit zo doet en het nu eenmaal bij het moederschap hoort.
Een tegengeluid mag niet gegeven worden, want dan word je beticht van "een perfect leven etaleren", alleen maar omdat je een relatie hebt met een andere volwassene die zelf nadenkt, dat wordt neergezet als iets super bijzonders.
En dan is het 2023........ Schiet mij maar lek.
Jij leest hier echt hele andere posts dan ik, kennelijk.quote:
[..]
Als je hier de reacties leest, dan komt het juist veel voor. Moeders die 's avonds nooit meer van huis weg kunnen en dit zien als een gegeven dat bij het moederschap hoort, omdat ze het vervelend vinden om oppas te regelen.
Als je dan vraagt waarom de partner niet alleen thuis kan zijn met zijn eigen kind, dan komt er een verhaal dat ze meer energie kwijt zijn aan de eigen partner instrueren, dan dat een avondje weg hen oplevert.
Ik heb het allemaal voorbij zien komen, collega's die hele ovenschotels klaarmaken en met een briefje op de oven klaarzetten, omdat hun partner niet weet hoe je de oven aanzet en al helemaal niet kan koken.
Flessen die uitgekookt klaarstaan voor een baby met exacte tijden en hoeveelheden erop. Briefjes door het hele huis om de partner te attenderen dat de tanden gepoetst moeten worden en dat er een pyjama aanmoet.
Zoveel moeite om alleen maar je eigen voordeur drempel over te kunnen stappen en er dan vanuit gaan dat elke moeder dit zo doet en het nu eenmaal bij het moederschap hoort.
Een tegengeluid mag niet gegeven worden, want dan word je beticht van "een perfect leven etaleren", alleen maar omdat je een relatie hebt met een andere volwassene die zelf nadenkt, dat wordt neergezet als iets super bijzonders.
En dan is het 2023........ Schiet mij maar lek.
Ik denk dat je fora door elkaar haalt.quote:
Als je hier de reacties leest, dan komt het juist veel voor.
Lees de beginpagina's van het eerste deel van dit topic. Daar buitelen ouders over elkaar dat ze niks meer voor zichzelf kunnen doen, altijd "aan" staan, de deur niet meer uitkomen, hun vrienden nooit meer zien, niet meer kunnen sporten, en zo gaat het pagina's en pagina's door.quote:
[..]
Ik denk dat je fora door elkaar haalt.
Laat gaan, laat haar lekker tegen zichzelf lullen.
Back to topic.
Wij hebben 2 supergemiddelde kinderen, echt in alles. Buiten wat allergien zijn het ook nog eens 100% gezonde kinderen. En dat vind ik soms al best zwaar. Ik zie om me heen meerdere gezinnen waar de kinderen het lastiger hebben. Die buiten de standaard hokjes vallen of gewoon het soms wat lastiger hebben.
Ik lees dan hier en op andere fora over opvoeden en vleesgeworden duivels, het zou zo fijn zijn al mensen zich eens in elkaar verdiepen. Ik denk als ik een kind zie dit krijst, vervelend doet of buitensporig veel aandacht vraagt niet 'wat een klotekind' maar jeetje wat zwaar voor de ouders.
Het zou al zoveel helpen als je eens die begrijpende blik geeft of spelendewijs de kinderen afleidt. Dat veroordelen van (andere) ouders, echt als jouw kinderen (of je imaginary kinderen) zo perfect zijn, is dat grotendeels geluk hebben en de rest is bijsturen.
Het lijkt soms alsof ouders het goed voor elkaar hebben en zingend door het leven gaan met kinderen die ja en amen zeggen en alleen maar vrolijk zijn. Die zijn echt in de minderheid. De meeste ouders doen maar wat en hopen dat het uiteindelijk leuke volwassenen worden.
Teruggelezen en nee ik lees nergens hoezeer moeders hun partner wantrouwen wat betreft de zorg voor de eigen kinderen.quote:
[..]
Lees de beginpagina's van het eerste deel van dit topic. Daar buitelen ouders over elkaar dat ze niks meer voor zichzelf kunnen doen, altijd "aan" staan, de deur niet meer uitkomen, hun vrienden nooit meer zien, niet meer kunnen sporten, en zo gaat het pagina's en pagina's door.
Ik zie mensen klagen. Even lekker spuien over wat er allemaal niet goed gaat lucht op, zou je ook eens moeten proberen en dan bij voorkeur zonder iemand die tegengeluid meent te moeten geven.
Ik ken echt nul mensen die een eigen kind niet bij de partner willen achterlaten en tevens een hele beschrijving of tutorial achterlaten voor hun partner. Nul.quote:
[..]
Hier sluit ik me bij aan. Ook voor je partner overigens. Als ik lees hoezeer moeders hun partner wantrouwen wat betreft de zorg voor de eigen kinderen, dan vind ik dat best heftig.
Stel je voor dat je partner niet wil dat je alleen bent met je eigen kinderen. Dat is een enorme beperking. Niet alleen voor die partner, maar ook voor degene die het verbod opgelegd heeft gekregen en voor de kinderen.
Ik vind jouw hele verhaal nogal overdreven.
juist.quote:
[..]
Teruggelezen en nee ik lees nergens hoezeer moeders hun partner wantrouwen wat betreft de zorg voor de eigen kinderen.
Ik zie mensen klagen. Even lekker spuien over wat er allemaal niet goed gaat lucht op, zou je ook eens moeten proberen en dan bij voorkeur zonder iemand die tegengeluid meent te moeten geven.
Of ongevraagde kutadviezen.
Mijn ouders zijn ook in de 70. Schoonouders passen sowieso niet op, maar zijn halverwege/eind 60.quote:
[..]
Ik schreef dat inderdaad, dat mijn schoonouders in de 70 zijn (zelfs al meer richting de 80). Dat het ouder is dan gemiddeld geloof ik direct, maar daar kan ik weinig aan veranderen en is wederom weinig helpend. Jouw tip is jongere schoonouders zoeken?
Mijn eigen ouders zijn al lang geleden overleden, dat is ook wat lastig oppassen
Vind het verschrikkelijk voor je dat jouw ouders zo jong zijn overleden.
Dat is bijzonder, want om mij heen komt dit echt veel voor. En je leest het ook hier dat moeders niet zomaar de deur uit kunnen om bijvoorbeeld met vrienden af te spreken, terwijl als je vraagt of ze alleenstaand zijn, er toch meestal een partner opduikt die gewoon thuis is.quote:
[..]
Ik ken echt nul mensen die een eigen kind niet bij de partner willen achterlaten en tevens een hele beschrijving of tutorial achterlaten voor hun partner. Nul.
Ik vind jouw hele verhaal nogal overdreven.
Liefquote:
[..]
Mijn ouders zijn ook in de 70. Schoonouders passen sowieso niet op, maar zijn halverwege/eind 60.
Vind het verschrikkelijk voor je dat jouw ouders zo jong zijn overleden.
. Mijn moeder heeft in ieder geval nog net de geboorte en eerste verjaardag van mijn oudste kunnen meemaken, dat vind ik heel fijn. Al was ze toen al erg ziek. Gelukkig zijn mijn schoonouders ook ontzettend lieve mensen, ze kunnen mijn eigen ouders niet vervangen, maar het komt wel dicht in de buurt.Toen mijn dochter (nu 19) nog klein was kon ik ook niet zomaar de deur uit rennen zonder hele handleidingen en tips achter te laten. Terwijl er toch een partner thuis was, haar vader.quote:
[..]
Dat is bijzonder, want om mij heen komt dit echt veel voor. En je leest het ook hier dat moeders niet zomaar de deur uit kunnen om bijvoorbeeld met vrienden af te spreken, terwijl als je vraagt of ze alleenstaand zijn, er toch meestal een partner opduikt die gewoon thuis is.
Wat maakt dat in jouw ogen mij dan voor een moeder?
Ik vraag me dan eerder af wat er met de vader aan de hand is. Heeft hij een bepaalde aandoening? Wat is er aan de hand dat hij niet zelf voor zijn kind kan zorgen?quote:
[..]
Toen mijn dochter (nu 19) nog klein was kon ik ook niet zomaar de deur uit rennen zonder hele handleidingen en tips achter te laten. Terwijl er toch een partner thuis was, haar vader.
Wat maakt dat in jouw ogen mij dan voor een moeder?
Je zit idd in de juiste hoek te denken. Mijn partner, haar vader, is ongeneeslijk ziek en kan 90 worden maar kan ook volgend jaar zo hard verslechteren dat het klaar is. Ik ben voor hem dus ook fulltime mantelzorger en werk daarnaast ook nog parttime.quote:
[..]
Ik vraag me dan eerder af wat er met de vader aan de hand is. Heeft hij een bepaalde aandoening? Wat is er aan de hand dat hij niet zelf voor zijn kind kan zorgen?
Hiermee wil ik dus alleen zeggen dat men, vooral online, vaak maar een klein beetje informatie los laat, terwijl er misschien veel meer speelt waar je geen weet van heb. Dus die moeder die eerst nog van alles moet regelen voor ze ook met collega's na het werk een terrasje kan pakken hoeft geen "ik kan het niet loslaten" moeder te zijn. Er kan veel meer spelen.
En als je dat hebt overlegt, is het dan nog wel zomaar?
Zoveel mensen, zoveel wensen.
Ik voel me een beetje schuldig wanneer ik dit typ, maar het is wat het is
Haha, herkenbaar. Ik ben geen ochtendmens, als ik nog iets voor mezelf wil doen voor de kinderen wakker zijn, moet ik voor/rond 6 uur opstaan. Nope. Maar in het uitzonderlijke geval dat ik eerder beneden ben dan de kinderen, geniet ik daar intens van. Gewoon een kopje koffie voor de drukte van alledag weer begintquote:
Ik kan er soms van balen wanneer ik hoor dat zoonlief wakker is geworden 'smorgens. Hij wordt tegenwoordig niet meer extreem vroeg wakker gelukkig dus dat is het niet. Meer dat ik nog zoveel wilde doen voor mezelf en dat ik moet parkeren. De dag begint weer.
Ik voel me een beetje schuldig wanneer ik dit typ, maar het is wat het is
.Ik heb serieus overwogen om mijn wekker eerder te zetten, maar ik ga de dagen dat ik werk al zo vroeg uit bed... Ben dan blij dat ik op vrije dagen even kan blijven liggen.quote:
[..]
Haha, herkenbaar. Ik ben geen ochtendmens, als ik nog iets voor mezelf wil doen voor de kinderen wakker zijn, moet ik voor/rond 6 uur opstaan. Nope. Maar in het uitzonderlijke geval dat ik eerder beneden ben dan de kinderen, geniet ik daar intens van. Gewoon een kopje koffie voor de drukte van alledag weer begint
Even doorbijten nog
quote:
Ik wou soms echt dat ik goed functioneerde op de vroege ochtend. Dat ik om 5 uur jubelend mijn bed uit zou rollen om eerst een rondje te gaan hardlopen en daarna pannekoeken sta te bakken als de rest van het gezin beneden komt. Of zoals mijn vriend om 7.30 al aan het werk gaan, zodat je om 16 uur kan afsluiten. Lijkt me heerlijk! Maar zo is het gewoon niet.
Mij sowieso niet storen voor ik minimaal een koffie naar binnen heb gewerkt....
Het stukje van de ovenschotel en de briefjes bij het eten herken ik wel. Mijn moeder deed dat vroeger al en ik ook maar niet omdat de partner niet kan koken. Gebruik geen briefje maar de standaard maaltijden staan onder de favoriettoets wat eigenlijk hetzelfde is als een briefje.quote:
[..]
Ik ken echt nul mensen die een eigen kind niet bij de partner willen achterlaten en tevens een hele beschrijving of tutorial achterlaten voor hun partner. Nul.
Ik vind jouw hele verhaal nogal overdreven.
Rond etenstijd is er met kleine kinderen in huis al genoeg om handen dus het is zo fijn als de oven het werk doet. Ik doe dat ook voor mijzelf als mijn man een avond van huis is want waarom zou ik het ouderschap moeilijker maken dan het al is?
Ha, dat heb ik deze week geprobeerd maar kleuter is eerder wakker en hoewel hij (meestal) netjes in zijn kamer blijft tot de slaaptrainer aan gaat hoorde hij mij natuurlijk en kwamen er steeds vragen vanuit zijn kamer zoals "wie is daar?"quote:
[..]
Ik heb serieus overwogen om mijn wekker eerder te zetten, maar ik ga de dagen dat ik werk al zo vroeg uit bed... Ben dan blij dat ik op vrije dagen even kan blijven liggen.
Even doorbijten nog
Je hebt gelijk, dat is ook zwaar voor de ouders. Maar sommige ouders hebben dat wel een beetje zelf gecreerd naar mijn mening. Hun 'nee' is geen nee en alles wat het kind doet (ook als het (later) niet mag), is KEILEUK!!!quote:
Wij hebben 2 supergemiddelde kinderen, echt in alles. Buiten wat allergien zijn het ook nog eens 100% gezonde kinderen. En dat vind ik soms al best zwaar. Ik zie om me heen meerdere gezinnen waar de kinderen het lastiger hebben. Die buiten de standaard hokjes vallen of gewoon het soms wat lastiger hebben.
Ik lees dan hier en op andere fora over opvoeden en vleesgeworden duivels, het zou zo fijn zijn al mensen zich eens in elkaar verdiepen. Ik denk als ik een kind zie dit krijst, vervelend doet of buitensporig veel aandacht vraagt niet 'wat een klotekind' maar jeetje wat zwaar voor de ouders.
Tot het ouder is dan ca 1,5 en nee eigenlijk nee moet zijn, maar het nooit is. Ik zie van dichtbij hoe kinderen iets doen wat niet mogen, gaan krijsen, op hun kop krijgen, nog meer krijsen en meteen getroost worden met excuses dat papa en mama boos worden..................... tjah.
Zaterdag nog op een verjaardag geweest met 4 gillende kinderen, dat zo goed als mogelijk negerende ouders en die van ons die echt niet begrijpt waarom de rest zo gilt en zelf lekker speelt...
Ons zoontje is erg rustig van zichzelf maar ook heeft ook gewoon zware momenten. Ouderschap is niet makkelijk, er is geen handleiding en daar heb je nu eenmaal mee te dealen.
Zo'n gillend kind zou ik echt niet trekken denk ik en dat is een van de redenen dat ik er geen meer bij wil
Twee keer geluk hebben is me iets te veel gokken op toeval Achja, wat iemand een hele tijd geleden al tegen me zei, je vind toch dat je het zelf het beste doet.
Uiteindelijk zijn alle kinderen anders en dat is maar goed ook.
[ Bericht 2% gewijzigd door daNpy op 16-02-2023 11:11:30 ]
Natuurlijk laat ik het hem weten, maar dat is niet anders dan in de jaren dat we samenwoonden voordat we kinderen hadden, dan stuurden we ook altijd een berichtje of we thuis samen gingen eten of niet.quote:
En sowieso, wat is 'zomaar' op het terras gaan zitten? Heb je dan wel of niet even je partner op de hoogte gesteld en overlegt of dat nu wel of niet een geschikt moment is?
En als je dat hebt overlegt, is het dan nog wel zomaar?
Zoveel mensen, zoveel wensen.
Wij hebben de afspraak dat als er niks in onze gedeelde digitale agenda staat, het in principe altijd kan. Dus vragen, of overleggen met de ander hoeft niet.
Wat erg, dat spijt me voor jullie.quote:
[..]
Je zit idd in de juiste hoek te denken. Mijn partner, haar vader, is ongeneeslijk ziek en kan 90 worden maar kan ook volgend jaar zo hard verslechteren dat het klaar is. Ik ben voor hem dus ook fulltime mantelzorger en werk daarnaast ook nog parttime.
Hiermee wil ik dus alleen zeggen dat men, vooral online, vaak maar een klein beetje informatie los laat, terwijl er misschien veel meer speelt waar je geen weet van heb. Dus die moeder die eerst nog van alles moet regelen voor ze ook met collega's na het werk een terrasje kan pakken hoeft geen "ik kan het niet loslaten" moeder te zijn. Er kan veel meer spelen.
En wij vinden dat niet netjes om dat niet te overleggen.quote:
[..]
Natuurlijk laat ik het hem weten, maar dat is niet anders dan in de jaren dat we samenwoonden voordat we kinderen hadden, dan stuurden we ook altijd een berichtje of we thuis samen gingen eten of niet.
Wij hebben de afspraak dat als er niks in onze gedeelde digitale agenda staat, het in principe altijd kan. Dus vragen, of overleggen met de ander hoeft niet.
Niet zomaar de deur uit kunnen is een heel ander verhaal dan hele handleidingen achterlaten en je partner niet met je kind alleen durven/willen laten.quote:
[..]
Dat is bijzonder, want om mij heen komt dit echt veel voor. En je leest het ook hier dat moeders niet zomaar de deur uit kunnen om bijvoorbeeld met vrienden af te spreken, terwijl als je vraagt of ze alleenstaand zijn, er toch meestal een partner opduikt die gewoon thuis is.
Er zijn zoveel verschillende situaties en redenen waarom mensen niet spontaan de deur uit kunnen gaan. En dat is helemaal prima.
Maar ik lees jouw Posts doorgaans negatief en afkeurend. Ik vind dat heel vervelend.
En toen gingen jullie allebei zonder overleg even lekker met vrienden naar het terras. Toch lastig met die kinders thuis, alleen.quote:
[..]
Natuurlijk laat ik het hem weten, maar dat is niet anders dan in de jaren dat we samenwoonden voordat we kinderen hadden, dan stuurden we ook altijd een berichtje of we thuis samen gingen eten of niet.
Wij hebben de afspraak dat als er niks in onze gedeelde digitale agenda staat, het in principe altijd kan. Dus vragen, of overleggen met de ander hoeft niet.
Mja, wij zijn twee rustige mensen en hebben twee zonen. De oudste is heel rustig zoals zijn papa en mama. De jongste maakt ALTIJD veel kabaal en kan zo een hele ruimte vullen met zijn aanwezigheid. En dat leidde toen hij klein was ook erg vaak tot gilpartijen en hij is altijd de luidste van een groep kinderen op feestjes ed.quote:
[..]
Je hebt gelijk, dat is ook zwaar voor de ouders. Maar sommige ouders hebben dat wel een beetje zelf gecreerd naar mijn mening. Hun 'nee' is geen nee en alles wat het kind doet (ook als het (later) niet mag), is KEILEUK!!!
Tot het ouder is dan ca 1,5 en nee eigenlijk nee moet zijn, maar het nooit is. Ik zie van dichtbij hoe kinderen iets doen wat niet mogen, gaan krijsen, op hun kop krijgen, nog meer krijsen en meteen getroost worden met excuses dat papa en mama boos worden..................... tjah.
Zaterdag nog op een verjaardag geweest met 4 gillende kinderen, dat zo goed als mogelijk negerende ouders en die van ons die echt niet begrijpt waarom de rest zo gilt en zelf lekker speelt...
Ons zoontje is erg rustig van zichzelf maar ook heeft ook gewoon zware momenten. Ouderschap is niet makkelijk, er is geen handleiding en daar heb je nu eenmaal mee te dealen.
Zo'n gillend kind zou ik echt niet trekken denk ik en dat is een van de redenen dat ik er geen meer bij wil
Achja, wat iemand een hele tijd geleden al tegen me zei, je vind toch dat je het zelf het beste doet.
Uiteindelijk zijn alle kinderen anders en dat is maar goed ook.
Vriendinnen met rustige kinderen hebben ook wel eens gezegd, “waarom doe je daar niks aan?” Maar hij doet toch niks verkeerd, alleen zijn zoals ie is?
Het koste ons veel energie om ons op hem aan te passen en we zijn regelmatig nog met z’n drietjes overprikkeld na een hele vakantiedag met hem, maar wat brengt die jongens ons veel …
Zeker nu hij zijn emoties wat kan kanaliseren. Zoveel enthousiasme, zoveel leuke ideeën, zoveel plezier en zoveel gezelligheid
Je merkt dat vaak bij zulke kinderen. Die zijn expressief in ALLES. Sommige situaties zijn misschien wat lastig te hendelen, maar wat je zegt ze brengen ook zoveel leuks. Dat houdt de boel mooi in balansquote:
[..]
Mja, wij zijn twee rustige mensen en hebben twee zonen. De oudste is heel rustig zoals zijn papa en mama. De jongste maakt ALTIJD veel kabaal en kan zo een hele ruimte vullen met zijn aanwezigheid. En dat leidde toen hij klein was ook erg vaak tot gilpartijen en hij is altijd de luidste van een groep kinderen op feestjes ed.
Vriendinnen met rustige kinderen hebben ook wel eens gezegd, “waarom doe je daar niks aan?” Maar hij doet toch niks verkeerd, alleen zijn zoals ie is?
Het koste ons veel energie om ons op hem aan te passen en we zijn regelmatig nog met z’n drietjes overprikkeld na een hele vakantiedag met hem, maar wat brengt die jongens ons veel …
Zoveel enthousiasme, zoveel leuke ideeën, zoveel plezier en zoveel gezelligheid
Lol dat is echt een heel goeie van jou haha, niet eens aan gedacht. Ik ga toch eens tegen man zeggen dat we wel ff moeten bellen.quote:
[..]
En toen gingen jullie allebei zonder overleg even lekker met vrienden naar het terras. Toch lastig met die kinders thuis, alleen.
Wij hebben namelijk ook zo’n gezamenlijke digitale agenda waarin we allebei onze afspraken zetten. En dan inderdaad als regel: als het leeg is mag het. Wat jij zegt is nog nooit voorgekomen maar het kan wel lol.
Het is bij ons wel zo dat ik mijn afspraken probeer te beperken. Max 1x per week etc omdat het druk is voor man en ik zoon dan weer niet zie. En als het overdag met een vriendin is gaat zoon soms mee.
Maar het zal inderdaad maar gebeuren joh
Ik heb trouwens al wel een keer gehad dat man met vrienden uit was in een andere stad en dat ik toen naar het ziekenhuis werd geroepen (voor werk). Toen moest hij naar huis komen voor zoon.
Dat was zo sneu en vond ie zo vervelend dat hij tegenwoordig liever z’n agenda vrijhoudt als ik Bereikbaarheidsdienst hebt. Dat vind ik wel zuur voor hem, ik lig met zo’n dienst meestal 9/10x de hele avond op de bank en hoef niet de deur uit
Maarja zo gaat het soms
Zoals ik zeg, we hebben een digitale agenda. Als een van ons een afspraak heeft, dan staat het daarin. Staat er niks in, dan betekent het dat de ander thuis is die namiddag en avond. We sturen een berichtje met de mededeling dat we er niet zijn die avond, zodat de ander op de hoogte is.quote:
[..]
En toen gingen jullie allebei zonder overleg even lekker met vrienden naar het terras. Toch lastig met die kinders thuis, alleen.
Waarom?quote:
Dat zou hier wederzijds op heel veel weerstand stuiten. Ook (of misschien wel juist) op de momenten dat er geen kind is om voor te zorgen.
Als het incidenteel is dan denk ik nog a la, maar ik zou het echt raar vinden als dit structureel gebeurt. Je hebt toch ook gewoon impliciete verwachting ipv alleen dingen die in de agenda staan? Ik vind het leuk om na t werk naar huis te gaan en samen met man en kind te eten (hij ook). Ik kan me er echt niks bij voorstellen dat hij opeens om 5 uur appt: ga de kroeg in, bye.quote:
[..]
Zoals ik zeg, we hebben een digitale agenda. Als een van ons een afspraak heeft, dan staat het daarin. Staat er niks in, dan betekent het dat de ander thuis is die namiddag en avond. We sturen een berichtje met de mededeling dat we er niet zijn die avond, zodat de ander op de hoogte is.
Het komt wel heel instrumenteel en functioneel over allemaal.
Wij vinden elkaar en onze kinderen ook leuk gezelschap en toch doen we ook nog andere dingen in ons leven. Als er een impliciete afspraak is gemaakt, dan ben ik er uiteraard gewoon, maar vaak is dat niet zo en kan het prima. Wij zijn daar niet zo moeilijk mee. We zijn dol op elkaar, maar dat betekent niet dat we niks los van elkaar mogen ondernemen, maar wij stonden daar al vanaf het begin van onze relatie anders in dan andere stellen.quote:
Omdat ik mijn gezinsleden toevallig heel leuk gezelschap vind en er vaak toch al allerlei impliciete plannen zijn die een digitale agenda niet halen. En omdat ik graag overleg wanneer we van een planning afwijken in plaats van bluntly mede te delen, ook wanneer de ander er niet direct door belemmerd wordt.
Oh ja nu wordt het weer in het extreme getrokken dat stellen die niet los van elkaar ad hoc kroegen en terrassen op gaan nooit iets aparts ondernemen.quote:
[..]
Wij vinden elkaar en onze kinderen ook leuk gezelschap en toch doen we ook nog andere dingen in ons leven. Als er een impliciete afspraak is gemaakt, dan ben ik er uiteraard gewoon, maar vaak is dat niet zo en kan het prima. Wij zijn daar niet zo moeilijk mee. We zijn dol op elkaar, maar dat betekent niet dat we niks los van elkaar mogen ondernemen, maar wij stonden daar al vanaf het begin van onze relatie anders in dan andere stellen.
Als er niks in de agenda staat, kunnen jullie dus allebei die dag ineens besluiten niet naar huis te gaan, maar iets anders te gaan doen. Dan heb je gewoon een probleem.quote:
[..]
Zoals ik zeg, we hebben een digitale agenda. Als een van ons een afspraak heeft, dan staat het daarin. Staat er niks in, dan betekent het dat de ander thuis is die namiddag en avond. We sturen een berichtje met de mededeling dat we er niet zijn die avond, zodat de ander op de hoogte is.
Ik vind het overigens gewoon niet meer dan fatsoenlijk om iets even te overleggen. Dat is niet hetzelfde als toestemming vragen, maar gewoon even appen of bellen, zeggen wat je wil doen en vragen of dat uitkomt. Beschaafd en liefdevol vind ik dat.
Dit komt af en toe voor, niet elke week. De meeste plannen staan al eerder in de agenda, of zijn vaste afspraken die wekelijks terugkomen (bijvoorbeeld een sportafspraak), maar het is bij ons ook een optie om spontaan iets te gaan doen en wij zijn daar allebei heel blij mee.quote:
[..]
Als het incidenteel is dan denk ik nog a la, maar ik zou het echt raar vinden als dit structureel gebeurt. Je hebt toch ook gewoon impliciete verwachting ipv alleen dingen die in de agenda staan? Ik vind het leuk om na t werk naar huis te gaan en samen met man en kind te eten (hij ook). Ik kan me er echt niks bij voorstellen dat hij opeens om 5 uur appt: ga de kroeg in, bye.
Het komt wel heel instrumenteel en functioneel over allemaal.
We hebben namelijk af en toe dat er ineens spontaan een plan ontstaat, bijvoorbeeld een vrijmibo en, of etentje na ons werk. In de lente en zomer bij mooi weer gebeuren dit soort spontane acties vaker dan in de winter en herfst.
Wij vinden het heerlijk dat het kan en dat we elkaar die vrijheid kunnen geven. Dat anderen het in hun relatie anders regelen is prima. Ieder z'n ding.
Lees mijn berichten nou eens goed: we sturen de ander een appje. Dus nee, het kan niet voorkomen dat we beide niet thuiskomen, de ander is namelijk op de hoogte.quote:
[..]
Als er niks in de agenda staat, kunnen jullie dus allebei die dag ineens besluiten niet naar huis te gaan, maar iets anders te gaan doen. Dan heb je gewoon een probleem.
Ik vind het overigens gewoon niet meer dan fatsoenlijk om iets even te overleggen. Dat is niet hetzelfde als toestemming vragen, maar gewoon even appen of bellen, zeggen wat je wil doen en vragen of dat uitkomt. Beschaafd en liefdevol vind ik dat.
Dat ligt aan jouw werk, op veel werkplekken worden er wel spontane plannen gemaakt en het is leuk als je daar af en toe bij kunt aansluiten als je er zin in hebt.quote:
Onder impliciete afspraak versta ik trouwens ook samen eten. Dus die is er iedere werkdag (tenzij uiteraard eerder al andere plannen zijn gemaakt door 1 van de 2). De meeste plannen worden bij ons sowieso toch wel minimaal 1 of 2 dagen van te voren gemaakt. Ik denk dat als ik maandag op t werk voorstel om na werk te gaan borrelen dat toch sowieso niemand kan
No big deal.
Bij mijn vorige baan wel, besloten we na de late dienst nog ergens een biertje te drinken.
Dat zijn werkplekken/branches waar ik bewust niet voor kiesquote:
[..]
Dat ligt aan jouw werk, op veel werkplekken worden er wel spontane plannen gemaakt en het is leuk als je daar af en toe bij kunt aansluiten als je er zin in hebt.
No big deal.
Ik lees. Wat nu als je elkaar dat appje op dezelfde dag stuurt of wil sturen? Dan zal toch een van beiden de spontane plannen in de ijskast moeten zetten.quote:
[..]
Lees mijn berichten nou eens goed: we sturen de ander een appje. Dus nee, het kan niet voorkomen dat we beide niet thuiskomen, de ander is namelijk op de hoogte.
Dat is nog nooit gebeurd. Mocht dit gebeuren dan overleg je uiteraard met elkaar.quote:
[..]
Ik lees. Wat nu als je elkaar dat appje op dezelfde dag stuurt of wil sturen? Dan zal toch een van beiden de spontane plannen in de ijskast moeten zetten.
Heerlijk een nacht zonder kinderen. Dat mis ik het meeste aan de tijd voor de kinderen, slapen totdat je zelf wakker wordt in plaats van door een kleuter die bovenop ons klautert.
Wij ondernemen ook dingen los van elkaar, maar ik heb gelukkig een prettige relatie met een autonome partner waar ik dat soort zaken gewoon kan bespreken. Lijkt me heel ingewikkeld als je niet over je behoeftes kan communiceren wetende dat er naar je geluisterd wordt, maar dat je je toevlucht moet nemen tot de deur uitrennen en een appje sturen dat je niet thuiskomt.quote:
[..]
Wij vinden elkaar en onze kinderen ook leuk gezelschap en toch doen we ook nog andere dingen in ons leven. Als er een impliciete afspraak is gemaakt, dan ben ik er uiteraard gewoon, maar vaak is dat niet zo en kan het prima. Wij zijn daar niet zo moeilijk mee. We zijn dol op elkaar, maar dat betekent niet dat we niks los van elkaar mogen ondernemen, maar wij stonden daar al vanaf het begin van onze relatie anders in dan andere stellen.
Haha je weet het mooi te brengen, maar uiteraard communiceren wij gewoon over onze plannen. Alleen af en toe oppert er iemand een spontaan plan op werk, of vrienden die ineens iets gaan doen en dan is het leuk dat je spontaan kunt aanhaken.quote:
[..]
Wij ondernemen ook dingen los van elkaar, maar ik heb gelukkig een prettige relatie met een autonome partner waar ik dat soort zaken gewoon kan bespreken. Lijkt me heel ingewikkeld als je niet over je behoeftes kan communiceren wetende dat er naar je geluisterd wordt, maar dat je je toevlucht moet nemen tot de deur uitrennen en een appje sturen dat je niet thuiskomt.
Wij waarderen die vrijheid heel erg en gunnen dat ook de ander. Vandaar dat we samen dit systeem hebben bedacht en dat werkt al 7 jaar prima voor ons.
Je hebt kinderen van 6 en 8 toch?quote:
[..]
Haha je weet het mooi te brengen, maar uiteraard communiceren wij gewoon over onze plannen. Alleen af en toe oppert er iemand een spontaan plan op werk, of vrienden die ineens iets gaan doen en dan is het leuk dat je spontaan kunt aanhaken.
Wij waarderen die vrijheid heel erg en gunnen dat ook de ander. Vandaar dat we samen dit systeem hebben bedacht en dat werkt al 7 jaar prima voor ons.
Jemig zeg! Mag ik je aanraken?quote:
[..]
Wij vinden elkaar en onze kinderen ook leuk gezelschap en toch doen we ook nog andere dingen in ons leven. Als er een impliciete afspraak is gemaakt, dan ben ik er uiteraard gewoon, maar vaak is dat niet zo en kan het prima. Wij zijn daar niet zo moeilijk mee. We zijn dol op elkaar, maar dat betekent niet dat we niks los van elkaar mogen ondernemen, maar wij stonden daar al vanaf het begin van onze relatie anders in dan andere stellen.
Tx trouwens voor het compleet verzieken van een topic waarin een user zichzelf heel kwetsbaar opstelde met jouw gejubel over hoe geweldig jij wel niet bent en jullie het samen voor elkaar hebben en wat een fantastisch goed opgevoede en welgemanierde kinderen je hebt.
(Sorry iedereen, ik had me nog zo voorgenomen om er niet op in te gaan to not feed the troll, maar het is te sterk.
Eigenlijk probeer jij het mooier te brengen dan het is. Want jullie overleggen ook gewoon van alles, wat ook heel normaal is met een gezin met toch relatief nog jonge kinderen; als in: je kunt nog niet tegen ze zeggen dat er niemand thuis is en ze maar voor zichzelf moeten zorgen en maar zien wanneer jullie thuiskomen.quote:
[..]
Haha je weet het mooi te brengen, maar uiteraard communiceren wij gewoon over onze plannen. Alleen af en toe oppert er iemand een spontaan plan op werk, of vrienden die ineens iets gaan doen en dan is het leuk dat je spontaan kunt aanhaken.
Wij waarderen die vrijheid heel erg en gunnen dat ook de ander. Vandaar dat we samen dit systeem hebben bedacht en dat werkt al 7 jaar prima voor ons.
Alleen incidenteel komt er een spontaan uitje opborrelen en dan doet de ander niet moeilijk als dat last minute binnenkomt. Lijkt me vrij normaal.
We moeten hier ook mee stoppen, denk ik. De users die zich in het begin van het eerste deel zo kwetsbaar hier lieten zien, zien we ook amper meer terug. Terwijl het expliciet niet gaat over hoe goed het wel niet gaat, maar juist over hoe moeilijk het soms kan zijn of voelen.quote:
[..]
Jemig zeg! Mag ik je aanraken?
Tx trouwens voor het compleet verzieken van een topic waarin een user zichzelf heel kwetsbaar opstelde met jouw gejubel over hoe geweldig jij wel niet bent en jullie het samen voor elkaar hebben en wat een fantastisch goed opgevoede en welgemanierde kinderen je hebt.
(Sorry iedereen, ik had me nog zo voorgenomen om er niet op in te gaan to not feed the troll, maar het is te sterk.
Ik ga ook proberen niet meer te reageren
Het werkt twee kanten op in dit topic hoor. Er komen mooie posts voorbij in dit topic, maar daar wordt compleet overheen getetterd. Niet alleen door Avelie.quote:
[..]
Jemig zeg! Mag ik je aanraken?
Tx trouwens voor het compleet verzieken van een topic waarin een user zichzelf heel kwetsbaar opstelde met jouw gejubel over hoe geweldig jij wel niet bent en jullie het samen voor elkaar hebben en wat een fantastisch goed opgevoede en welgemanierde kinderen je hebt.
(Sorry iedereen, ik had me nog zo voorgenomen om er niet op in te gaan to not feed the troll, maar het is te sterk.
Als je de reacties hier leest is dat niet normaal. Veel ouders hebben spontaniteit uit hun woordenboek geschapt, omdat ze "impliciete afspraken" hebben en de ander het niet kan waarderen als het een keertje anders loopt.quote:
[..]
Eigenlijk probeer jij het mooier te brengen dan het is. Want jullie overleggen ook gewoon van alles, wat ook heel normaal is met een gezin met toch relatief nog jonge kinderen; als in: je kunt nog niet tegen ze zeggen dat er niemand thuis is en ze maar voor zichzelf moeten zorgen en maar zien wanneer jullie thuiskomen.
Alleen incidenteel komt er een spontaan uitje opborrelen en dan doet de ander niet moeilijk als dat last minute binnenkomt. Lijkt me vrij normaal.
Ik krijg het vreselijk benauwd van dat soort berichten.
Wie bepaalt wat "normaal" is?? Waarom is "jouw normaal" wel goed en van iemand anders niet?quote:
[..]
Als je de reacties hier leest is dat niet normaal. Veel ouders hebben spontaniteit uit hun woordenboek geschapt, omdat ze "impliciete afspraken" hebben en de ander het niet kan waarderen als het een keertje anders loopt.
Ik krijg het vreselijk benauwd van dat soort berichten.
En je hoeft "dat soort berichten" niet te lezen hé, mag je gewoon overslaan
Ik vind het prima als anderen het anders doen, maar vaak staat er iets bij als "dat kan nu eenmaal niet meer als je kinderen hebt". Daar reageer ik op, het is voor iedereen anders.quote:
[..]
Wie bepaalt wat "normaal" is?? Waarom is "jouw normaal" wel goed en van iemand anders niet?
En je hoeft "dat soort berichten" niet te lezen hé, mag je gewoon overslaan
Dat is een reactie op jou "vragen, of overleggen met de ander hoeft niet." terwijl uit latere reacties blijkt dat je wel degelijk een appje stuurt en indien nodig overlegt net zoals anderen. Dus nee zo anders ben je helemaal niet. Blijk je ineens toch een doodnormaal mens ipv een Trol.quote:
[..]
Ik vind het prima als anderen het anders doen, maar vaak staat er iets bij als "dat kan nu eenmaal niet meer als je kinderen hebt". Daar reageer ik op, het is voor iedereen anders.
[ Bericht 2% gewijzigd door Elleska op 17-02-2023 12:54:29 ]
Laten we het gesprek voeren met de fokkers die wel oprecht zijn en willen helpen.
Nee, dat zijn berichten los van mijn berichten waar ouders van alles beweren over het ouderschap alsof het feiten zijn, terwijl dit lang niet voor alle ouders geldt.quote:
[..]
Dat is een reactie op jou "vragen, of overleggen met de ander hoeft niet." terwijl uit latere reacties blijkt dat je wel degelijk een appje stuurt en indien nodig overlegt net zoals anderen. Dus nee zo anders ben je helemaal niet.
Ik leg uit hoe je het ook zou kunnen regelen samen, zodat je wel spontaan iets kunt gaan doen, maar daar komt zo bizar veel weerstand op.
Misschien interessant om eens bij jezelf na te gaan waarom dit je zo boos maakt? Een goed gesprek hierover voeren met je partner een idee?
Hey maar hoe zit het nou met je kinderen van 6 en 8 en je relatie van 7 jaar?quote:
[..]
Nee, dat zijn berichten los van mijn berichten waar ouders van alles beweren over het ouderschap alsof het feiten zijn, terwijl dit lang niet voor alle ouders geldt.
Ik leg uit hoe je het ook zou kunnen regelen samen, zodat je wel spontaan iets kunt gaan doen, maar daar komt zo bizar veel weerstand op.
Misschien interessant om eens bij jezelf na te gaan waarom dit je zo boos maakt? Een goed gesprek hierover voeren met je partner een idee?
Precies, de zwangerschap ging ook meer dan prima en hij is nu zo rustig, ik ga er vanuit dat dat geen tweede keer gaat gebeurenquote:
[..]
Mja, wij zijn twee rustige mensen en hebben twee zonen. De oudste is heel rustig zoals zijn papa en mama. De jongste maakt ALTIJD veel kabaal en kan zo een hele ruimte vullen met zijn aanwezigheid. En dat leidde toen hij klein was ook erg vaak tot gilpartijen en hij is altijd de luidste van een groep kinderen op feestjes ed.
Vriendinnen met rustige kinderen hebben ook wel eens gezegd, “waarom doe je daar niks aan?” Maar hij doet toch niks verkeerd, alleen zijn zoals ie is?
Het koste ons veel energie om ons op hem aan te passen en we zijn regelmatig nog met z’n drietjes overprikkeld na een hele vakantiedag met hem, maar wat brengt die jongens ons veel …
Zoveel enthousiasme, zoveel leuke ideeën, zoveel plezier en zoveel gezelligheid
Hoe een zwangerschap loopt heeft volgens mij niet zoveel invloed op het karakter. Ik had bij allebei een perfecte zwangerschap en ik heb nu een exemplaar wat nogal een hand vol is. Mijn eerste is wel een heel rustig kind.quote:
[..]
Precies, de zwangerschap ging ook meer dan prima en hij is nu zo rustig, ik ga er vanuit dat dat geen tweede keer gaat gebeuren
Ik heb een relatie van 16 jaar, hoe kom je bij 7?quote:
[..]
Hey maar hoe zit het nou met je kinderen van 6 en 8 en je relatie van 7 jaar?
Kun je een post quoten die incongruent is met een ander? Ik ben zeer benieuwd.quote:Op zaterdag 18 februari 2023 08:54 schreef daNpy het volgende:
Nog steeds niet in de gaten hebben dat alle verhalen samen helemaal niet kloppen. En maar blijven happen
Bij ons komt dit voornamelijk nog voor bij de jeugd. Bij de rest wordt het inderdaad ook van te voren afgesproken.quote:
Ik zal wel in de verkeerde branche werken want bij ons komen dat soort plannen nooit zomaar spontaan voor.
Bij mijn vorige baan wel, besloten we na de late dienst nog ergens een biertje te drinken.
quote:
[..]
Ik heb een relatie van 16 jaar, hoe kom je bij 7?
En dat terwijl je oudste al 8 is.quote:
Wij waarderen die vrijheid heel erg en gunnen dat ook de ander. Vandaar dat we samen dit systeem hebben bedacht en dat werkt al 7 jaar prima voor ons.
Dit is wel een constant gehak op die user, ik zie niks raarsquote:
Nou ja het kan natuurlijk zijn dat ze een jaar lang bezig zijn geweest een werkende modus te vinden.quote:
[..]
Dit is wel een constant gehak op die user, ik zie niks raars
Maar dan komt die perfectie toch niet zo van nature.
Het eerste jaar in de babyfase hebben we dit niet op deze manier gedaan, omdat we de dag dan lang genoeg vonden duren en liever aan het einde van de middag wilden dat de ander thuis was.quote:
[..]
[..]
En dat terwijl je oudste al 8 is.
Dus dat elkaar de vrijheid gunnen is dus niet altijd zo geweest. Gelukkig toch niet zo perfect. Had ik dat toch even goed voor je bedacht. Graag gedaan.quote:
[..]
Het eerste jaar in de babyfase hebben we dit niet op deze manier gedaan, omdat we de dag dan lang genoeg vonden duren en liever aan het einde van de middag wilden dat de ander thuis was.
quote:
[
Wij waarderen die vrijheid heel erg en gunnen dat ook de ander. Vandaar dat we samen dit systeem hebben bedacht en dat werkt al 7 jaar prima voor ons.
.quote:
[..]
Het eerste jaar in de babyfase hebben we dit niet op deze manier gedaan, omdat we de dag dan lang genoeg vonden duren en liever aan het einde van de middag wilden dat de ander thuis was.
Ik zou het negeren.
Joh, dat mens loopt al jaren op andere fora zoals viva onder diverse namen te zieken, en ook hier op fok is het niet haar eerste account waarmee ze dit doet. Kennelijk krijgt ze nog steeds voldoende voerquote:
[..]
Dit is wel een constant gehak op die user, ik zie niks raars
Weet ik veel ik lees geen Vivaquote:
[..]
Joh, dat mens loopt al jaren op andere fora zoals viva onder diverse namen te zieken, en ook hier op fok is het niet haar eerste account waarmee ze dit doet. Kennelijk krijgt ze nog steeds voldoende voer
Topic kan wel opgedoekt worden want die is compleet naar de klote geholpen.
Sorry TS.
Of we doen vanaf nu een frisse start?quote:
Fuck zeg, wat jullie je kennen. Sorry, maar het begint bijna komisch te worden.
Topic kan wel opgedoekt worden want die is compleet naar de klote geholpen.
Sorry TS.
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topicquote:
[..]
Of we doen vanaf nu een frisse start?
Maar dan moeten we het wel over een andere boeg gooien Het ouderschap wel leuk vindenquote:
[..]
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topic
Laten we beginnen met reageren op de OP?quote:
[..]
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topic
Ik doe maar een wilde suggestie
Nouja, het is natuurlijk niet alleen kommer en kwelquote:
Het leven met kinderen brengt ook zat leuke dingen met zich mee. Alleen is klagen nou eenmaal leuker Los van elkaar spelen ze super lief en kunnen ze zichzelf goed vermaken.
Maar samen is het de hele tijd op elkaar om hangen en dingen van elkaar afpakken etc. Politie agent modus voor mij dus.
Niks aan.
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topicquote:
[..]
Nouja, het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel
Dat begrijp ik jaquote:
[..]
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topic
Even spuien toch wel?quote:
[..]
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topic
Ik vind het moeilijk om de balans te vinden in het geven van aandacht tussen mijn twee kinderen en ik maak me er ook wel een beetje zorgen om.
Mijn jongste vraagt veel aandacht omdat dat nou eenmaal bij zijn levensfase hoort. Er gaat dus een hoop aandacht richting hem. Mijn oudste is een rustige meid die haar eigen plan trekt. Heb er eigenlijk weinig omkijken naar.
Gisteren had ik even een gesprekje met haar en ik zei haar dat ik soms bang ben dat ik haar te weinig aandacht geef. Ze gaf aan dat dat het geval was en ze barstte in huilen uit
En ik ook dus. Dit was echt een eye opener dat ik mijn jongste misschien wat meer moet laten doen en dat ik inderdaad de laatste tijd niet zoveel aandacht aan mijn oudste heb gegeven 
De zorg dat ik het niet goed genoeg doe en me soms zelf gefaald voel dat knaagt soms. Tegelijkertijd probeer ik mijn best te doen. Dus wat ook niet leuk aan het ouderschap is is dat het ingewikkeld is
[ Bericht 2% gewijzigd door Sunshine1982 op 18-02-2023 17:36:46 ]
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Wie heeft gezegd dat het perfect is, of moet zijn? Ik vertel alleen hoe wij elkaar spontaniteit gunnen en wij zijn echt de enige ouders niet die dit op deze manier doen.quote:
[..]
Dus dat elkaar de vrijheid gunnen is dus niet altijd zo geweest. Gelukkig toch niet zo perfect. Had ik dat toch even goed voor je bedacht. Graag gedaan.
[..]
Verder verbaast het me nogal hoe er op mij wordt gereageerd. Waarom mogen er geen verschillende verhalen worden verteld? Waarom iemand betichten van van alles en nog wat? Iemand is gelijk een trol, omdat ze dingen anders regelt dan jij, het ouderschap anders ervaart?
Fijn dat er weer ontopic wordt gegaan en dat er nu ook ruimte lijkt te zijn voor andere verhalen.
Ik ben er wel van overtuigd dat onze kinderen een goed leven hebben. Ze worden overladen met liefde en financieel hebben wij het goed en we zijn goed in uitgeven. Ook aan de kinderen.
Ik ben dan weer niet zo met de toekomst bezig. Dat is denk ik ook omdat ik me geen zorgen maak over mijn oudste. Ze heeft een goed stel hersenen en in alles merk ik; die komt er wel. Ze is nog jong en ik weet dat er dingen kunnen veranderen, maar ik heb er zeker wel vertrouwen in. Pesten is gelukkig tot op heden niet aan de orde in haar klas (even afkloppen).quote:
Balen sunshine!
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Maar dat is dus bij mijn oudste. Misschien dat ik bij mijn jongste er heel anders over ga denken.
Toen ze jonger waren kon ik hier ook last van hebben. Totdat er in korte tijd een aantal heftige gebeurtenissen plaats vonden - een deel van mijn zorgen werden waarheid - en mijn mindset veranderde van 'Als ze maar gelukkig zijn..' naar 'Zeker weten dat ze nare shit tegen komen, wat kan ik ze meegeven om daar op een gezonde manier mee te dealen'. Het leven kent een bepaalde hoeveelheid lijden, de acceptatie dat mijn kinderen dat ook zullen doorstaan en de berusting in dat je eigenlijk niet altijd gelukkig hoeft te zijn heeft het ouderschap zoveel lichter gemaakt voor mij.quote:
Balen sunshine!
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Mooi! Zo zie ik dat ook. In mijn leven zijn al dat soort dingen gebeurd, maar ik sta nog steeds en ben weerbaar veerkrachtig geworden door die ervaringen.quote:
[..]
Toen ze jonger waren kon ik hier ook last van hebben. Totdat er in korte tijd een aantal heftige gebeurtenissen plaats vonden - een deel van mijn zorgen werden waarheid - en mijn mindset veranderde van 'Als ze maar gelukkig zijn..' naar 'Zeker weten dat ze nare shit tegen komen, wat kan ik ze meegeven om daar op een gezonde manier mee te dealen'. Het leven kent een bepaalde hoeveelheid lijden, de acceptatie dat mijn kinderen dat ook zullen doorstaan en de berusting in dat je eigenlijk niet altijd gelukkig hoeft te zijn heeft het ouderschap zoveel lichter gemaakt voor mij.
Eerlijk gezegd gun ik het mijn kinderen ook om die mindset te ontwikkelen en dat gaat alleen als je tegenslag hebt en kunt oefenen.
Ik herken dit wel een beetje. Ik denk dat het ook wel goed komt.quote:
[..]
Ik ben dan weer niet zo met de toekomst bezig. Dat is denk ik ook omdat ik me geen zorgen maak over mijn oudste. Ze heeft een goed stel hersenen en in alles merk ik; die komt er wel. Ze is nog jong en ik weet dat er dingen kunnen veranderen, maar ik heb er zeker wel vertrouwen in. Pesten is gelukkig tot op heden niet aan de orde in haar klas (even afkloppen).
Maar dat is dus bij mijn oudste. Misschien dat ik bij mijn jongste er heel anders over ga denken.
Ik vind het overigens wel lastig om mijn dochter voor zichzelf op te laten komen. Ik stap er graag tussen als een leeuwin die haar jong beschermd.
Maar inmiddels kan ik mezelf nog wel beheersen en haar kleine conflicten zelf laten oplossen.
Mijn oudste heeft AD(H)D en licht autisme, ik merk vooral dat ik het ontzettend moeilijk vind om de balans te vinden in de opvoeding met mijn jongste ernaast. Zij ziet gedrag bij haar zus en denkt dat dit normaal is, kopieert het van daaruit. En dan moet ik bekennen dat ik haar anders begrens en corrigeer dan de oudste, omdat de jongste wel ontvankelijk is voor bepaalde correcties en de oudste gewoonweg niet. Dat probeer ik dan altijd weer uit te leggen, maar ze is 4 dus dat is lastig. En zo zit ik in constante strijd met mijzelf, ben ik ook steeds op zoek naar een evenwicht tussen begrenzen en pick your battles, etc.
Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Mijn vriendin heeft een kind die ADHD heeft en met 2 betrokken ouders blijft het iets zwaars.quote:
@:Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Ja dat kan, maar als je elkaar afwisselt en meer een-op-een tijd creëert, doordat de ene met het ene kind iets gaat doen en de ander met het andere kind, scheelt dat erg veel.quote:
[..]
Mijn vriendin heeft een kind die ADHD heeft en met 2 betrokken ouders blijft het iets zwaars.
Ik zeg niet dat het niet zwaar meer is, maar het kan verlichting geven.
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.quote:
[..]
Ja dat kan, maar als je elkaar afwisselt en meer een-op-een tijd creëert, doordat de ene met het ene kind iets gaat doen en de ander met het andere kind, scheelt dat erg veel.
Ik zeg niet dat het niet zwaar meer is, maar het kan verlichting geven.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Wat een heftige reactie. Gaat het verder goed met je? (oprechte vraag...)quote:
[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Ik zeg alleen dat een-op-een aandacht en de zorg afwisselen kan helpen wanneer het ouderschap zwaar aanvoelt, zeker in het geval van kinderen met een aandoening die zo te lezen in elkaars vaarwater zitten. Dan kan het heel handig zijn om met z'n tweeën, ieder een kind onder je hoede te hebben in plaats van altijd in je eentje twee kinderen.
Je kunt ook iemand anders uit je netwerk vragen, maar als er nog een andere ouder is, dan ligt het voor de hand om het samen te doen.
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal nietquote:
[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Je roept twaalf posts omhoog dat iedereen zich te veel laat kennen, moet je het zelf niet ook gaan doen natuurlijk 
Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.quote:
[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet
Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.quote:
@:Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Ja oke, dat kan misschien wel in een signaturequote:
[..]
Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.
Ik hoef trouwens ook geen tips op mijn post hoor, ik ken alle tips al, wilde ook gewoon ff spuien
Ik heb al spijt dat ik het gepost hebquote:
[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.quote:
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Ooh zo herkenbaar, en dat terwijl mijn jongste al een kleuter is en dus zelfstandiger dan een peuter (althans, dat hoop ik dan maarquote:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
). Dat uitkijken naar net dat stukje meer vrijheid en minder gehang aan ons als ouder (en ondertussen evengoed balen dat ze steeds groter worden omdat het zo fijn knuffelt als ze nog helemaal in je kunnen kruipen zo klein als ze zijn).Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steedsquote:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag
Maakt het gedrag op het moment zelf niet minder vervelend, uiteraard.Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaatquote:
[..]
Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steeds
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag
Ik vind het vooral heel kut. Dat is het ook. Vooral ook het negeren en gewoon niet doen wat je ze vraagt. Kan ik erg slecht tegen.quote:
[..]
Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaat
Ik heb ook helemaal geen tips SQ, ik kan wel een poging doen om een tijdmachine te maken.
Afgelopen zomer was ik even met de overburen en vrienden van de buurvrouw bij een zwemplas. De overbuurvrouw was wat aan het klagen. Toen zei die vriendin 'Je kinderen zitten nu in de gouden jaren. Ze zijn zelfstandig, ze kunnen zwemmen zonder dat jij er als een havik bovenop moet zitten en ze puberen nog niet. Echt, je gaat terugkijken op deze periode als makkelijk.'
De betreffende kinderen waren toen 9 en 11. En sindsdien kijk ik de tijd ook jaren vooruit
Shanu, dat klinkt behoorlijk zwaar. Heb je wel begeleiding? Zelf zeg maar. Ik weet dat mijn schoonzus en broer best wel sessies hebben gehad toen bij mijn neefje ADHD werd vastgesteld.
Het lost het niet op, maar mijn broer gebruikt die handvatten nog steeds die hij toen kreeg en neefje is inmiddels een beer van een kerel van 19 jaar.
Het bleek dat haar zoon duidelijke grenzen nodig had en daarnaast vooral meer liefdevolle, onverdeelde, positieve aandacht. Ze kregen praktische tips waarmee ze gelijk aan de slag konden en haar zoon reageerde hier goed op. De relatie en de sfeer in het gezin is sterk verbeterd.
Jep. Zo is het.quote:
Als aanstaand vader lees ik vooral mee hier, om me een beetje voor te bereiden op de minder leuke momenten die gaan komen
[..]
Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.
De ene dag zegt ze dat ze mee wilt helpen opruimen. Volgens haar een heitje voor een karweitje. Dus er moet wel wat tegenover staan
En dan de dag erna stel ik iets voor en dan krijg ik als antwoord: 'Ja hallo het is weekend hoor. Weekenden zijn er om niks te doen'. Wel wat anders gezegd, maar het komt op hetzelfde neer Of: 'Ik verveel me!' 'Dan ga je je kamer opruimen'. 'Neeee, dat is niet leukkkk!!!!'.
Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.quote:
[..]
Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.
quote:Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.
Maar eenmaal per jaar gaan we een weekend samen weg zonder de kinderen, heerlijk even samen bijtanken, iets wat ik alle ouders toewens! Vaker zit er hier voor nu even niet in maar dat is ook niet direct nodig. Het is echt niet zo dat ik er doorheen zit, maar dat is gewoon iets wat ik het minst leuk vind aan het ouderschap: dat altijd aan moeten staan in de moederrol ongeacht als je daarmee je eigen grenzen overgaat.Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.
Pfoe. Hopelijk krijgen jullie wat nuttige handvatten aangereikt die wat verlichting brengen.quote:
Ik kom juist net uit een burnout
Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.
[ Bericht 100% gewijzigd door Budabuddumbam op 20-02-2023 15:50:48 (---) ]
[ Bericht 99% gewijzigd door MaJo op 20-02-2023 16:33:32 ]
Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.quote:
Wat een topic is dit, zoveel herkenbaarheid. Wel even een wake-up call dat het na de tropenjaren niet per se beter hoeft te worden
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.quote:
[..]
Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Dit inderdaad.quote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijven
Dat vind ik echt een enorme stap wel. Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.
Dat denk ik ook. En ik ben daar nog lang niet klaar voorquote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Heel kort door de bocht zeg maar.
Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Of dat je een dag vrij hebt, net alles aan kant hebt, kind(eren) dan uit school komen…. en dan de hele bende weer overhoop getrokken wordt, kledingkast door de war hebben gesmeten omdat ze een bepaald kledingstuk zochten, modder in huis, drinken om laten vallen, stresbal-Squishy uit elkaar geklapt is en het zand oooverallll ligt.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Continu: mama kijk, mama zie je dit? Mama… mama.. mamamaamamamamaaa
Daarna nog een heel drama omdat we dan bloemkool eten Ipv broccoli en er geen ijs is als toetje.
Terwijl je eigenlijk gewoon even gezellig op de bank wilde zitten of een spelletje wilde doen samen. (Of alleen)
Soms moet ik dan echt even tot 40 tellen of in m’n hoofdkussen schreeuwen. Er zijn echt dagen bij dat ik dit echt niet trek.
I hear you. Ik heb hier thuis een ADHD'er met OCD, en een autist met ADHD-trekjes. Mensen snappen gewoon echt niet waar je tegenaan loopt, en adviseren met de beste bedoelingen de domste dingenquote:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 20-02-2023 16:04:39 ]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..quote:
[..]
Misschien ook eens laten praten over hoe het voor henzelf is, in plaats van alleen praten over hoe het voor hun broertje is en hoe ze het beste met hem om kunnen gaan?
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?quote:
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
'Jullie waren toch lekker thuis?'quote:
[..]
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?
of
'Wel fijn dat je dan niet hoeft te werken!'
Echt, ik weet niet waar de kabouters volgens hun vandaan kwamen om mijn werk te doen. Ik werkte tijdens de eerste lockdown in de weekenden, van 6 tot 9 's ochtends en 's avonds van 19 tot 22 uur.
'Maar dan was je overdag wel lekker vrij, fijn hoor'
Of als er weer 1 in Q zat....
'Dat geluk heb ik nooit, ik moet gewoon doorwerken'
NOGMAALS, WAAR ZIJN DIE KABOUTERS DAN?
Dat hebben we overigens allemaal daarna normaal besproken hoor. Maar ik verbaas me daar zo over. Als er ooit weer een lockdown komt, gaan beide kinderen naar de vriendin met de grootste mond, succes ermee. Ze gaat de uitdaging aan heeft ze beloofd.
Ik denk dat het een heel geruststellend idee is te denken dat het leven zo maakbaar is dat alle problemen op te lossen zijn met quality time en een goed gesprek en dat je het dus, als je kinderen makkelijk door het leven fietsen, uitsluitend je eigen verdienste is. Je hebt immers zo lekker geïnvesteerd in tijd voor jezelf.quote:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Het is een soort schaalvergroting van ouders die denken dat hun kinderen makkelijke eters zijn omdat ze zo goed koken of goede slapers omdat ze zo lekker consequent zijn.
1000x ditquote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
En dan heb ik "maar" 1 kind.Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 20-02-2023 17:13:07 ]
Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.
Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.
@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.quote:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.quote:
[..]
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
Ja.quote:
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.
@:SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
Je hebt ook al wel héél vaak aangegeven dat 2 kinderen hebben héél goed is en 3 kinderen hebben echt niet goed is. Dat hoeft niet meer in de herhaling hoor.quote:
[..]
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.quote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Ik denk dat veel ouders bang zijn om hulp te vragen omdat ze niet in een malle molen van de hulpverlening terecht willen komen.quote:
[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Ja tuurlijk er is geen weg terugquote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Nee, maar ik geef aan dat ik het ouderschap wel leuk vind, als antwoord op TS. En ik heb al wat jaren ervaring.quote:
Het feit dat er geen weg terug is betekent niet dat het dus leuk is.
Dat is de hele bedoeling van dit topic
Een ouder met adhd en een kind zonder adhd is ook heftig. Dus ik kan het me wel voorstellen.quote:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 21-02-2023 11:30:12 ]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.quote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.quote:
[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.
Same here. Ook maar eentje en door o.a. dit topic neig ik ook steeds meer naar laten bij eentjequote:
[..]
1000x dit
Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden
Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gutequote:
[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Hoe oud is jouw kind?quote:
[..]
Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gute
1.5quote:
Dan snap ik je reactie. Wie weet denk je er over een jaar of vijf net zo over.quote:
Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.
Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.
Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.
Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven isquote:
[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Mja maar ookal ben je moe en vaak ziek, dan kan je toch nog steeds heel gelukkig zijn. Ik draai m’n hand niet om voor moe, drukte en ziek, dat had ik op m’n werk ook al lang voordat ik moeder werd.quote:
Interessant topic en ik lees hier mee, zwanger van eerste kind.
Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.
Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.
Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.
Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Mijn kind is 16 maanden oud. Als ik de klok terug kon draaien had ik nog steeds moeder willen worden. Wel is het zo dat ik (zoals elke moeder van een dreumes) bizar weinig tijd voor mezelf heb en bizar weinig slaap met ook 40 uur per week werk. Dat ging allemaal toch makkelijker toen ik nog geen kind had. Eigenlijk was mijn leven toen zo chill als ik erover nadenk.
Maar dat wil niet zeggen dat het nu niet leuk is. Het is gewoon anders. Vroeger dacht ik: oh 4 uur slaap, dat wordt moe zijn morgen. Nu denk ik: 4 hier slaap, oké het wordt vanzelf 17u
Ik weet niet of dit inherent is aan het ouderschap. De mate waarop je je druk maakt zal afhankelijk zijn van je eigen karakter en de wijze waarop je kind zich ontwikkelt.quote:
[..]
Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.
Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.
Ik zie nu al grote verschillen in hoe de ouders van vrienden van mijn kind reageren op kleine en grotere gebeurtenissen in het leven van hun kind. Voor de ene is alles een big deal, de ander is weerbaar en niet zo snel in paniek.
Deze verschillen zie je ook bij mensen die geen kinderen hebben. Hoezeer je je zorgen maakt, je alles aantrekt en wakker ligt, verschilt van mens tot mens.
Misschien omdat je eerste nog onderweg is. Sinds ik kinderen heb, voer ik die gesprekken juist heel regelmatig met mensen in hetzelfde schuitje. Daarvoor hoorde ik er nooit iemand over.quote:
Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Ik zou met de kennis van nu weer proberen moeder te worden, overigens. Ik vind het ouderschap ook heel mooi, namelijk. Waardevol, ontroerend, zingevend.
Minder toen ik vanmiddag weer eens met 7000 graden op een zwembadtribune zat te kijken hoe mijn kind voor 70 euro per maand liters van dat gore zwembadwater opslurpt om er “fonteintjes
“ mee te leren spugen.Ook minder toen ik gisteravond een keer laat naar bed ging (2 uur) en vervolgens om 2.30, 4.30 en 6.30 werd opgetrommeld om een ziek kind drinken te brengen/vol te stoppen met paracetamol/in een krakend kinderbed te gaan liggen want ‘ik wil niet alleen zijn’.
(En ja, Avelie/Jeroen, ik heb een fijne betrokken partner van wie ik spontaan de kroeg in mag na een dag werken en die geen post-its op het ovendeurtje nodig heeft en van wie ik er blind op vertrouw dat hij in staat is zonder uitleg in pictogrammetjes helemaal zelf de kinderen in leven te houden en die normaliter óók naar zwemles gaat en uit bed kan gaan voor een ziek kind… maar die is ook ziek, dus het feit dat ik baal van zwemles of ziekkindslaapdeprivatie is niet te fiksen door mijn leven/relatie te modelleren naar het jouwe
)Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.quote:
[..]
Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven is
Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Hier ook. De 'grote zorgen' ervaar ik niet, maar ik ben me ervan bewust dat ik daar iets anders over denk als de puber binnenkort thuis komt met de mededeling dat zn 15-jarige vriendinnetje zwanger is van een drieling.quote:
[..]
Dit inderdaad.
Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijven
Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.
Anders bemoei je je even niet met een situatie waarvan je de ins en outs niet kent.quote:
[..]
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
Echt kap eens met al je aannames en die zalvende toon, het begint behoorlijk irritant te worden.
In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.quote:
[..]
Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.
Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.
Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.quote:
[..]
In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.
Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.
Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?quote:
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.
quote:
[..]
Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.
Lekkere vriendin ben je. Iemand jouw kant van het verhaal niet vertellen, omdat jij hebt verzonnen dat het gevoelig ligt terwijl het probleem erin zit dat jij doet alsof je voor een ander kan weten wat ze wel/niet missen op basis van het doortrekken van jouw eigen ervaring. Met een vriendin wil ik over zoiets open en eerlijk een gesprek kunnen voeren en ook dat iemand mijn twijfels niet negeert. Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.
Ik bedoel dat het gevoelig ligt als iemand anders het ouderschap geweldig vindt en inderdaad het idee heeft dat je iets mist als je dat deel van het leven aan je voorbij laat gaan. Ik spreek dat zeker niet uit naar mijn kindvrije vrienden. Zij moeten hun eigen beslissingen nemen op basis van de kennis en het gevoel dat zij zelf hebben.quote:
[..]
Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?
Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.
[..]
Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.
Uiteraard negeer ik haar twijfels niet, daar hebben we juist lange gesprekken over. En met vrienden die geen twijfels meer hebben, hoor ik geduldig aan hoe zij alle voordelen van het kindvrije leven benadrukken en het ouderschap afkraken. Ik sta er anders in en dat mag.
Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.quote:
Dus jij vindt oprecht voor een ander dat zij een heel belangrijk deel in hun leven missen als ze geen kinderen krijgen?
Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.
Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.quote:
[..]
Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.
[..]
Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders
) ook een bijna 16 jarige puber met ADHD rondlopen. Daar hebben we ook met grote regelmaat zorgen over. Wij gaan als partners ook 1 keer per jaar met zijn 2-en op vakantie om bij te tanken en even alleen partners te zijn en geen ouders. Maar guess what? Het ouderschap blijft af en toe fucking zwaar en het is juist goed om dat toe te geven en niet doen alsof het met een vakantie samen als partners beter vol te houden is. Want dat is voorbij gaan aan je eigen gevoelens. It’s ok to be not ok.Exact de eerste alinea heb ik eerder gelezen. Dagquote:
[..]
Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.
Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.
Indeedquote:
[..]
Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.
Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders
Quote? Want ik heb het nooit eerder geschreven, dus ben erg benieuwd waar je dat vandaan haalt. Misschien is er iemand op deze aardbol met dezelfde mening als ik?quote:
[..]
Exact de eerste alinea heb ik eerder gelezen. Dag
In de maatschappij moet je vooral vaak vertellen hoe leuk het allemaal is, op IG zie je alleen de schitterende foto's.
Ik vind het geweldig om moeder te zijn, mijn hart stroomt 99% van de tijd over van liefde voor die 2 kleine blondies. Maar er zijn echt wel klote momenten. En dat is wel handig om vooraf te weten. Misschien zijn er tips, of gewoon een luisterend oor.
Veel mensen schieten snel in de oplosmodus, vertellen je hoe zij dingen deden/doen. Vaak goed bedoeld, maar het is heel vaak gewoon fijn om lekker even te zeiken.
Ik zou als ik de tijd terug kon draaien, dezelfde beslissingen nemen. Ik zou alleen eerder zijn begonnen denk ik.
Eens ja. Het is allemaal genieten tot de max en alleen maar goud wat er blinkt. Je hoort nooit dat iemand er geen reet aan vindt. En dan heb ik het nu even over nieuwbakken moeders.quote:
Ik lees hier posters die nog geen kinderen hebben of nog een baby, dreumes. Dit is een klaag topic he, dus we kunnen hier spuien wat we niet leuk vinden. Een veilige plek.
In de maatschappij moet je vooral vaak vertellen hoe leuk het allemaal is, op IG zie je alleen de schitterende foto's.
Ik vind het geweldig om moeder te zijn, mijn hart stroomt 99% van de tijd over van liefde voor die 2 kleine blondies. Maar er zijn echt wel klote momenten. En dat is wel handig om vooraf te weten. Misschien zijn er tips, of gewoon een luisterend oor.
Veel mensen schieten snel in de oplosmodus, vertellen je hoe zij dingen deden/doen. Vaak goed bedoeld, maar het is heel vaak gewoon fijn om lekker even te zeiken.
Ik zou als ik de tijd terug kon draaien, dezelfde beslissingen nemen. Ik zou alleen eerder zijn begonnen denk ik.
Ik snap dat ook wel, want als je zegt dat je het niet leuk vindt of het anders had voorgesteld krijg je gewoon een bak stront over je heen.
quote:
[..]
Misschien omdat je eerste nog onderweg is. Sinds ik kinderen heb, voer ik die gesprekken juist heel regelmatig met mensen in hetzelfde schuitje. Daarvoor hoorde ik er nooit iemand over.
Ik zou met de kennis van nu weer proberen moeder te worden, overigens. Ik vind het ouderschap ook heel mooi, namelijk. Waardevol, ontroerend, zingevend.
Minder toen ik vanmiddag weer eens met 7000 graden op een zwembadtribune zat te kijken hoe mijn kind voor 70 euro per maand liters van dat gore zwembadwater opslurpt om er “fonteintjes
Ook minder toen ik gisteravond een keer laat naar bed ging (2 uur) en vervolgens om 2.30, 4.30 en 6.30 werd opgetrommeld om een ziek kind drinken te brengen/vol te stoppen met paracetamol/in een krakend kinderbed te gaan liggen want ‘ik wil niet alleen zijn’.
(En ja, Avelie/Jeroen, ik heb een fijne betrokken partner van wie ik spontaan de kroeg in mag na een dag werken en die geen post-its op het ovendeurtje nodig heeft en van wie ik er blind op vertrouw dat hij in staat is zonder uitleg in pictogrammetjes helemaal zelf de kinderen in leven te houden en die normaliter óók naar zwemles gaat en uit bed kan gaan voor een ziek kind… maar die is ook ziek, dus het feit dat ik baal van zwemles of ziekkindslaapdeprivatie is niet te fiksen door mijn leven/relatie te modelleren naar het jouwe
Alsof dat een uitzondering is. Als iemand over zijn of haar partner/man/vrouw whatever praat, ga ik er onbewust altijd vanuit dat die gene “betrokken” is.
De vraag is niet meer: heb je een partner of ben je alleenstaand. Nee het is: heb je een betrokken partner?
[ Bericht 30% gewijzigd door LadyTagliatelle op 21-02-2023 11:31:27 ]
Ik denk dat jij niet inziet wat je zegt,quote:
[..]
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
In plaats van zeggen dat ik niet in de hoogste boom hoef te springen kan je ook kappen met keien gooien vanaf je high horse.
Het issue is niet dat jij beseft dat soms de andere kinderen vergeten kunnen worden.
Het issue is dat je mij een tip mee geeft die compleet ongepast is omdat je de invulling doet dat hetgeen jij zelf bedacht hebt niet al is gedaan en dat ze inderdaad vergeten worden., je vraagt niet of er ook aan de andere kinderen is gedacht of komt met een tip voor goede vakantiehuizen voor brusjes met wat troostende woorden.
Nee je komt met de wat dacht je van aandacht geven aan je andere kinderen
Ik ervaar dat helemaal niet zo. Ik hoor vooral veel geklaag over hoe zwaar het allemaal is. Voor die kant is ontzettend veel ruimte zowel op social media als irl, maar als je zegt dat je het voornamelijk leuk hebt met je kinderen, dan is het gesprek snel klaar.quote:
Ik lees hier posters die nog geen kinderen hebben of nog een baby, dreumes. Dit is een klaag topic he, dus we kunnen hier spuien wat we niet leuk vinden. Een veilige plek.
In de maatschappij moet je vooral vaak vertellen hoe leuk het allemaal is, op IG zie je alleen de schitterende foto's.
Ik vind het geweldig om moeder te zijn, mijn hart stroomt 99% van de tijd over van liefde voor die 2 kleine blondies. Maar er zijn echt wel klote momenten. En dat is wel handig om vooraf te weten. Misschien zijn er tips, of gewoon een luisterend oor.
Veel mensen schieten snel in de oplosmodus, vertellen je hoe zij dingen deden/doen. Vaak goed bedoeld, maar het is heel vaak gewoon fijn om lekker even te zeiken.
Ik zou als ik de tijd terug kon draaien, dezelfde beslissingen nemen. Ik zou alleen eerder zijn begonnen denk ik.
Moeders bonden over het algemeen door te delen hoe moeilijk het allemaal is, niet door de positieve kanten te delen.
Iemand vertelde laatst over haar schoozoon dat het zo'n geweldige man was. Dus ik vroeg waarom. Nou, hij kookte heel vaak, was vaak thuis met de kinderen, deed het huishouden.quote:
Ik krijg een beetje rode vlekken in de nek bij het lezen van “betrokken partner”.
Alsof dat een uitzondering is. Als iemand over zijn of haar partner/man/vrouw whatever praat, ga ik er onbewust altijd vanuit dat die gene “betrokken” is.
De vraag is niet meer: heb je een partner of ben je alleenstaand. Nee het is: heb je een betrokken partner?
Oh ok, gewoon de basisdingen dus als je een eigen huishouden runt. En ik vroeg of ze haar dochter ook zo de hemel in prees als die exact dezelfde dingen deed. (Nee dus).
Helaas is de realiteit anders. Veel vooral vaders zijn helemaal niet zo betrokken bij de zorg en opvoeding van de eigen kinderen. Als je niet aanwezig bent, omdat je aan het werk bent, dan houdt het al snel op.quote:
Ik krijg een beetje rode vlekken in de nek bij het lezen van “betrokken partner”.
Alsof dat een uitzondering is. Als iemand over zijn of haar partner/man/vrouw whatever praat, ga ik er onbewust altijd vanuit dat die gene “betrokken” is.
De vraag is niet meer: heb je een partner of ben je alleenstaand. Nee het is: heb je een betrokken partner?
Dat levert moeders op die schrijven hoe zwaar het allemaal is en dat ze nooit meer me-time hebben, altijd "aan" staan. Meestal komt een partner in het hele verhaal niet voor.
Wat mijn partner doet staat doorgaans los van hoe ik mij voel hoor. Dat ik het zwaar vind heeft niks te maken met dat hij "zijn rol" niet zou nemen. Dus als ik klaag over dat ik het soms kut vind komt dat doordat ik überhaupt kinderen heb, niet omdat mijn man minder of niks zou doenquote:
[..]
Helaas is de realiteit anders. Veel vooral vaders zijn helemaal niet zo betrokken bij de zorg en opvoeding van de eigen kinderen. Als je niet aanwezig bent, omdat je aan het werk bent, dan houdt het al snel op.
Dat levert moeders op die schrijven hoe zwaar het allemaal is en dat ze nooit meer me-time hebben, altijd "aan" staan. Meestal komt een partner in het hele verhaal niet voor.
Ik denk dat jij wat minder moet projecteren op anderen wat jij in je eigen bubbel kennelijk ziet.quote:
[..]
Helaas is de realiteit anders. Veel vooral vaders zijn helemaal niet zo betrokken bij de zorg en opvoeding van de eigen kinderen. Als je niet aanwezig bent, omdat je aan het werk bent, dan houdt het al snel op.
Dat levert moeders op die schrijven hoe zwaar het allemaal is en dat ze nooit meer me-time hebben, altijd "aan" staan. Meestal komt een partner in het hele verhaal niet voor.
Daar wil ik het verder bij laten. Wat een verheven nonsens komt er toch de hele tijd uit.
Je vertelt over de psycho educatie van de siblings waarin zij leren om te gaan met hun broertje. Je vertelt niks over andere ondersteuning voor henzelf. Je benadrukt alleen dat de siblings niet inzien hoezeer hun broertje zich aanpast aan hen.quote:
[..]
Ik denk dat jij niet inziet wat je zegt,
In plaats van zeggen dat ik niet in de hoogste boom hoef te springen kan je ook kappen met keien gooien vanaf je high horse.
Het issue is niet dat jij beseft dat soms de andere kinderen vergeten kunnen worden.
Het issue is dat je mij een tip mee geeft die compleet ongepast is omdat je de invulling doet dat hetgeen jij zelf bedacht hebt niet al is gedaan en dat ze inderdaad vergeten worden., je vraagt niet of er ook aan de andere kinderen is gedacht of komt met een tip voor goede vakantiehuizen voor brusjes met wat troostende woorden.
Nee je komt met de wat dacht je van aandacht geven aan je andere kinderen
Dit wekt de indruk dat je de situatie vooral bekijkt in het belang van het kind met de aandoening. Misschien zit ik ernaast, dat kan. Vandaar mijn suggestie om er eens rustig over na te denken. Ik kan uiteraard niet de gehele dynamiek overzien binnen jouw gezin, maar dit viel me op in jouw posts. Doe ermee wat je wil, of doe er niks mee, allemaal prima.
O nee? Ik hoor dat juist ontzettend vaak. Toen ik zwanger was, hoorde ik niet anders dan dat het verschrikkelijk zwaar zou worden. Ik bereidde me dus voor op een pittige tijd waarin we niet zouden slapen en alles alleen om de baby ging draaien.quote:
[..]
Eens ja. Het is allemaal genieten tot de max en alleen maar goud wat er blinkt. Je hoort nooit dat iemand er geen reet aan vindt. En dan heb ik het nu even over nieuwbakken moeders.
Ik snap dat ook wel, want als je zegt dat je het niet leuk vindt of het anders had voorgesteld krijg je gewoon een bak stront over je heen.
Het is ons alles meegevallen. Zelfs in het eerste jaar van ons eerste kind hebben we allerlei leuke reizen gemaakt en heb ik zelfs promotie gemaakt op mijn werk. Mijn man en ik hebben elkaar die eerste tijd vaak afgevraagd wat anderen precies zo zwaar vinden. Misschien komt het omdat wij er vrij van hoge verwachtingen instapten.
Ik heb het over bekende moeders.quote:
[..]
O nee? Ik hoor dat juist ontzettend vaak. Toen ik zwanger was, hoorde ik niet anders dan dat het verschrikkelijk zwaar zou worden. Ik bereidde me dus voor op een pittige tijd waarin we niet zouden slapen en alles alleen om de baby ging draaien.
Het is ons alles meegevallen. Zelfs in het eerste jaar van ons eerste kind hebben we allerlei leuke reizen gemaakt en heb ik zelfs promotie gemaakt op mijn werk. Mijn man en ik hebben elkaar die eerste tijd vaak afgevraagd wat anderen precies zo zwaar vinden. Misschien komt het omdat wij er vrij van hoge verwachtingen instapten.
Psycho educatie om om te gaan met hun broertje kan ook (deels) gaan over wat het met hen als broers/zussen doet en ondersteuning daarbij hè? Het lijkt alsof jij vooral projecteer op hetgeen wat jij denkt te lezen. Doe ermee wat je wil.quote:
[..]
Je vertelt over de psycho educatie van de siblings waarin zij leren om te gaan met hun broertje. Je vertelt niks over andere ondersteuning voor henzelf. Je benadrukt alleen dat de siblings niet inzien hoezeer hun broertje zich aanpast aan hen.
Dit wekt de indruk dat je de situatie vooral bekijkt in het belang van het kind met de aandoening. Misschien zit ik ernaast, dat kan. Vandaar mijn suggestie om er eens rustig over na te denken. Ik kan uiteraard niet de gehele dynamiek overzien binnen jouw gezin, maar dit viel me op in jouw posts. Doe ermee wat je wil, of doe er niks mee, allemaal prima.
Hahaha. Je hebt mijn moeder gesproken.quote:
[..]
Iemand vertelde laatst over haar schoozoon dat het zo'n geweldige man was. Dus ik vroeg waarom. Nou, hij kookte heel vaak, was vaak thuis met de kinderen, deed het huishouden.
Oh ok, gewoon de basisdingen dus als je een eigen huishouden runt. En ik vroeg of ze haar dochter ook zo de hemel in prees als die exact dezelfde dingen deed. (Nee dus).
Mijn vader deed dus precies helemaal 0 en mijn vriend doet dat allemaal wel gewoon. Minstens 2x per maand zegt ze tegen mij hoe fantastisch dat is en ik echt in m'n handen moet knijpen met zo'n man. Zucht.
Aan de andere kant is het misschien wel een klein beetje zo. Zie in onze omgeving ook wel wat vaders die dus echt niet betrokken (sorry voor het woord) zijn.
Ons kind is bijna 1.5, heeft 3 verre reizen gemaakt en meerdere (lang) weekenden weg. Ik heb in het eerste jaar een nieuwe (betere) baan gekregen en rond bijna de 2e opleiding af (de 1e was vorig jaar). Ik ga regelmatig zonder kind een weekend weg, we eten minstens 1 keer in de week buiten de deur, ons kind slaap al sinds 6 maanden minimaal 12 uur per nacht, we zijn verhuisd, we spreken beiden zonder kind regelmatig af met vrienden, hebben vaak feestjes (kind gaat ook gewoon mee), werken beiden 32 uur, sporten 3 x in de week, delen het huishouden 50/50, hebben een groot netwerk, en zo kan ik nog wel doorgaan.
En toch he, en toch, op de één of andere manier vind ik het echt enorm zwaar.
En mijn partner.
En mijn niet perfecte leven.
Ik ga iig weer eens actief op zoek naar goede oppas. Ons overbuurmeisje wil oppassen en dat is ook goed gegaan maar B ziet dat niet zitten. Niet zo gek, ze schelen maar 3 jaar en hij ziet haar als het buurmeisje met wie hij speelde in de speeltuin.
Maar waar begin je met zoeken?
Whaha oja dat laatste, daar heeft mijn moeder ook een handje vanquote:
[..]
Hahaha. Je hebt mijn moeder gesproken.
Mijn vader deed dus precies helemaal 0 en mijn vriend doet dat allemaal wel gewoon. Minstens 2x per maand zegt ze tegen mij hoe fantastisch dat is en ik echt in m'n handen moet knijpen met zo'n man. Zucht.
Aan de andere kant is het misschien wel een klein beetje zo. Zie in onze omgeving ook wel wat vaders die dus echt niet betrokken (sorry voor het woord) zijn.
quote:
[..]
Mijn man en ik hebben elkaar die eerste tijd vaak afgevraagd wat anderen precies zo zwaar vinden. Misschien komt het omdat wij er vrij van hoge verwachtingen instapten.
Mijn vader zegt wel eens tegen mij dat hij eigenlijk vndt dat een vrouw thuis voor de kinderen moet zorgen en het huishouden moet doen. Niet exact in die woorden, maar hij zegt wel heel vaak dat hij en mijn moeder die keuze heel bewust hebben gemaakt omdat ze vonden dat er altijd iemand thuis voor de kinderen moest zijn.quote:
[..]
Hahaha. Je hebt mijn moeder gesproken.
Mijn vader deed dus precies helemaal 0 en mijn vriend doet dat allemaal wel gewoon. Minstens 2x per maand zegt ze tegen mij hoe fantastisch dat is en ik echt in m'n handen moet knijpen met zo'n man. Zucht.
Aan de andere kant is het misschien wel een klein beetje zo. Zie in onze omgeving ook wel wat vaders die dus echt niet betrokken (sorry voor het woord) zijn.
Dat doet hij vooral als ik soms aangeef dat ik het lastig vind om alle ballen in de lucht te houden
Andere generatie zeg maar #boomers.
Collega's die in de buurt wonen met oudere kinderen? Neefjes of nichtjes (of daar weer vrienden van?).quote:
Ik word met elke post hier nog blijer met mijn sociale kring
En mijn partner.
En mijn niet perfecte leven.
Ik ga iig weer eens actief op zoek naar goede oppas. Ons overbuurmeisje wil oppassen en dat is ook goed gegaan maar B ziet dat niet zitten. Niet zo gek, ze schelen maar 3 jaar en hij ziet haar als het buurmeisje met wie hij speelde in de speeltuin.
Maar waar begin je met zoeken?
Mijn schoonvader heeft een man van 50 in dienst en zijn dochters doen beide een opleiding in iets met kinderen. 1 van die meiden is 20 en past wel eens bij ons op.
Ik was vroeger zelf oppas voor de dochter van vrienden van mijn ouders. Dus een beetje in zulke 'ze zijn halve bekenden' zou ik het zoeken denk ik.
Mijn pa ook hoor. Die had ook zo zijn mening over de kinderopvangquote:
[..]
Mijn vader zegt wel eens tegen mij dat hij eigenlijk vndt dat een vrouw thuis voor de kinderen moet zorgen en het huishouden moet doen. Niet exact in die woorden, maar hij zegt wel heel vaak dat hij en mijn moeder die keuze heel bewust hebben gemaakt omdat ze vonden dat er altijd iemand thuis voor de kinderen moest zijn.
Dat doet hij vooral als ik soms aangeef dat ik het lastig vind om alle ballen in de lucht te houden
Andere generatie zeg maar #boomers.
Nee dat wekt niet die indruk, dat is jouw invulling. Ik struggle namelijk niet met het gedeelte om ze evenveel en indivduele aandacht te geven.. Ik struggle ook niet met hulp vinden voor de anderen of het van hun kant bekijken.quote:
[..]
Je vertelt over de psycho educatie van de siblings waarin zij leren om te gaan met hun broertje. Je vertelt niks over andere ondersteuning voor henzelf. Je benadrukt alleen dat de siblings niet inzien hoezeer hun broertje zich aanpast aan hen.
Dit wekt de indruk dat je de situatie vooral bekijkt in het belang van het kind met de aandoening. Misschien zit ik ernaast, dat kan. Vandaar mijn suggestie om er eens rustig over na te denken. Ik kan uiteraard niet de gehele dynamiek overzien binnen jouw gezin, maar dit viel me op in jouw posts. Doe ermee wat je wil, of doe er niks mee, allemaal prima.
Ik struggle met het feit dat de beperking van mijn zoon hem in een uitzonderingspositie plaatst ten opzichte van zijn brusjes. En dat wil ik helemaal niet maar er is geen andere keuze.
Mijn suggestie is dat jij stopt met aannames doen.
Ja, joe
Mijn schoonouders vinden dat ook heel fijn om dat zo nu en dan te benoemen.quote:
[..]
Mijn vader zegt wel eens tegen mij dat hij eigenlijk vndt dat een vrouw thuis voor de kinderen moet zorgen en het huishouden moet doen. Niet exact in die woorden, maar hij zegt wel heel vaak dat hij en mijn moeder die keuze heel bewust hebben gemaakt omdat ze vonden dat er altijd iemand thuis voor de kinderen moest zijn.
Dat doet hij vooral als ik soms aangeef dat ik het lastig vind om alle ballen in de lucht te houden
Andere generatie zeg maar #boomers.
Of tegen de kinderen in de vakantie; Och moet je nou weer de hele week naar de vakantie BSO????
Ze gaan niet eens de hele week.
Ik ben letterlijk verbaal aangevallen door een (oude witte man) collega bij mijn vorige werkgever toen ik hoogzwanger van mijn eerste kind bij de koffieautomaat stond en vertelde dat ik na mijn verlof 4 dagen in de week ging werken. Want een kind had z'n moeder nodig.quote:
[..]
Mijn pa ook hoor. Die had ook zo zijn mening over de kinderopvang
Dat was nadat hij gezegd had dat hij ook wel 4 maanden betaalde vakantie wilde.
Mijn nichtje van 21, mijn zus en mijn schoonzus zouden graag oppassen maar die wonen allemaal op 1 uur rijden. Dat blijft een ding.quote:
[..]
Collega's die in de buurt wonen met oudere kinderen? Neefjes of nichtjes (of daar weer vrienden van?).
Mijn schoonvader heeft een man van 50 in dienst en zijn dochters doen beide een opleiding in iets met kinderen. 1 van die meiden is 20 en past wel eens bij ons op.
Ik was vroeger zelf oppas voor de dochter van vrienden van mijn ouders. Dus een beetje in zulke 'ze zijn halve bekenden' zou ik het zoeken denk ik.
De oudere kinderen van een goede vriendin willen ook oppassen maar dan moet die vriendin ze brengen en halen. Het is te ver om te fietsen. En dat vind ik dus een drempel.
Ik ga eens vragen bij de ouders van Juul haar klasgenoten. Wie weet, wie weet.
En dan biedt ze vast wel aan om de kinderen een paar dagen in haar huiselijke omgeving te zetten, toch?quote:
[..]
Mijn schoonouders vinden dat ook heel fijn om dat zo nu en dan te benoemen.
Of tegen de kinderen in de vakantie; Och moet je nou weer de hele week naar de vakantie BSO????
Ze gaan niet eens de hele week.
Is wel afwisselend, maar geen idee wat ze vindt van onze opvoeding of uberhaupt haar kleinkinderen.
Mijn moeder is een knuffeloma en die stopt onze kinderen gewoon alleen maar lekkers toe en leert ze vieze grapjes
Vinden zij dat ook een drempel? Kan je ze niet zelf halen en brengen? Wij wonen buitenaf dus die dame van 20 brengen wij ook weer thuis. Ze wordt meestal gebracht door haar vader, maar we zouden haar ook best willen halen.quote:
[..]
Mijn nichtje van 21, mijn zus en mijn schoonzus zouden graag oppassen maar die wonen allemaal op 1 uur rijden. Dat blijft een ding.
De oudere kinderen van een goede vriendin willen ook oppassen maar dan moet die vriendin ze brengen en halen. Het is te ver om te fietsen. En dat vind ik dus een drempel.
Ik ga eens vragen bij de ouders van Juul haar klasgenoten. Wie weet, wie weet.
Succes, het is wel lastig. Ik had geen goed gevoel bij van die oppas sites.
Oh en bij het KDV/BSO zit hier ook een meisje die een zusje heeft die ook de opleiding tot pedagogisch werker doet. Zij heeft ook verschillende oppas adresjes bij KDV ouders. Misschien kan je bij een KDV/BSO nog vragen of ze iemand weten?
Tja, generatiedingetje. De oma van vriendin toen die hoorde dat vriendin zwanger was: "Oh, gaat Piles dan ook een dag oppassen".quote:
[..]
Mijn pa ook hoor. Die had ook zo zijn mening over de kinderopvang
Oppassen. Op m'n eigen kind. Ja hoor
Oh, en op de kinderopvang-rondleiding: "Het is handig om labeltjes in de kleren te doen, anders komt papa met de verkeerde jas thuis". Wat een motie van wantrouwen meteen weer
Uiteraard. Want dat wekelijks oppassen was ook zo'n enorm succes destijds. Het moest steeds verzet worden en dat was natuurlijk geen probleem, want Donna kon zo makkelijk met haar werkdagen schuiven toch? Toch?quote:
[..]
En dan biedt ze vast wel aan om de kinderen een paar dagen in haar huiselijke omgeving te zetten, toch?
*Tweederangs baan in hun ogen omdat ik niet de hoofdkostwinner ben
Nou, ik heb eigenlijk geen zin om de oppas weer thuis te brengenquote:
[..]
Vinden zij dat ook een drempel? Kan je ze niet zelf halen en brengen? Wij wonen buitenaf dus die dame van 20 brengen wij ook weer thuis. Ze wordt meestal gebracht door haar vader, maar we zouden haar ook best willen halen.
Succes, het is wel lastig. Ik had geen goed gevoel bij van die oppas sites.
Oh en bij het KDV/BSO zit hier ook een meisje die een zusje heeft die ook de opleiding tot pedagogisch werker doet. Zij heeft ook verschillende oppas adresjes bij KDV ouders. Misschien kan je bij een KDV/BSO nog vragen of ze iemand weten?
Het is voor eens een avondje weg met zijn 2tjes en dan wil ik niet op de tijd etc letten.
Die vriendin is hartstikke nachtblind dus lief dat ze het aanbiedt, maar verstandig is het niet.
We hadden oppas via het KDV maar dat was voor covid en die werken nu allemaal fulltime. BSO niet echt wat gehoord, maar dat kan ik wel eens vragen, goede.
quote:
[..]
Ik ben letterlijk verbaal aangevallen door een (oude witte man) collega bij mijn vorige werkgever toen ik hoogzwanger van mijn eerste kind bij de koffieautomaat stond en vertelde dat ik na mijn verlof 4 dagen in de week ging werken. Want een kind had z'n moeder nodig.
Dat was nadat hij gezegd had dat hij ook wel 4 maanden betaalde vakantie wilde.
Ik vind het nog erger als vrouwen dit zeggen, of impliceren. Hoe vaak ik wel niet gehoord heb van een vrouw: en? Hoeveel ga je werken na je zwangerschap?
En toen ik na verlof weer aan het werk was: en, hoeveel uur werk je nu dan??
Maar dat hoeft toch ook niet? Zodra je thuis komt, breng je de oppas weer naar huis. Of ze nou zelf naar huis gaan om half 12 of dat je ze thuisbrengt om half 12 maakt toch geen verschil? Of snap ik het nu gewoon niet?quote:
[..]
Nou, ik heb eigenlijk geen zin om de oppas weer thuis te brengen
Het is voor eens een avondje weg met zijn 2tjes en dan wil ik niet op de tijd etc letten.
We hadden oppas via het KDV maar dat was voor covid en die werken nu allemaal fulltime. BSO niet echt wat gehoord, maar dat kan ik wel eens vragen, goede.
Nou jawel, ze moeten wel op een bepaald tijdstip weer thuis zijn. Niet dat wij nou van die nachtbrakers zijn, maar wil gewoon blijven hangen als we het gezellig vinden.quote:
[..]
Maar dat hoeft toch ook niet? Zodra je thuis komt, breng je de oppas weer naar huis. Of ze nou zelf naar huis gaan om half 12 of dat je ze thuisbrengt om half 12 maakt toch geen verschil? Of snap ik het nu gewoon niet?
En met de kinderen van een vriendin vind ik dat toch net wat lastiger denk ik of zo.
Maar thuisbrengen doe ik dus niet, het is 20 minuten met de auto, dus ben er 45 minuten mee zoet. Daar heb ik na een gezellige avond geen zin in.
Ah zo. Nee dat snap ik, dat is dan ook wel heel ver, dan onderbreekt dat de avond wel heel erg. Het is voor ons niet eens 5 minuutjes (enkele reis). Is ook wel een onderbreking, maar een korte.quote:
[..]
Nou jawel, ze moeten wel op een bepaald tijdstip weer thuis zijn. Niet dat wij nou van die nachtbrakers zijn, maar wil gewoon blijven hangen als we het gezellig vinden.
En met de kinderen van een vriendin vind ik dat toch net wat lastiger denk ik of zo.
Maar thuisbrengen doe ik dus niet, het is 20 minuten met de auto, dus ben er 45 minuten mee zoet. Daar heb ik na een gezellige avond geen zin in.
En dan weet ik dat ze weer veilig thuis is. Als we niet buitenaf hadden gewoond hadden we ook liever gewoon 1 die zelf kwam fietsen of evt. scooteren. Maarja, dat zijn de nadelen die erbij horen voor ons. Helaas.
ik denk dat ik me nooit zo gerealiseerd had dat ik met het ouderschap een soort tweede fulltime baan op de hals haalde. Dat het meer was dan alleen soms een flesje geven en een luier verschonen, maar dat je gezin eigenlijk ook een soort mini bedrijfje is waar je samen de regie over voert.Ik heb ooit op mijn werk ook een gezinsfoto laten zien toen ze ons vroegen om een voorbeeld van een high performing team. Er zijn (ongeschreven) regels/afspraken waar iedereen zich aan houdt, er is een duidelijke taakverdeling, je weet precies wat je aan elkaar hebt. Het is prachtig om dat te zien groeien, maar het is niet vanzelfsprekend, je moet er wel in investeren. En da's soms hard werken en zwaar. Maar ook wel heel lonend. (Lang niet altijd).
Ja maar dat telt niet toch, je bent pas een gezin als je er twee hebt, amateur.quote:
Hier zijn ook mensen met goedbedoelde waarschuwingen als 'wacht maar' en 'neem het er maar van, straks is alles anders'. Nou is dat sowieso vrij irritant, maar ook wat curieus want er loopt er al 11 jaar eentje rond he?
quote:
Wat ik me vanmorgen op de fiets nog zat te bedenken
Ik heb ooit op mijn werk ook een gezinsfoto laten zien toen ze ons vroegen om een voorbeeld van een high performing team. Er zijn (ongeschreven) regels/afspraken waar iedereen zich aan houdt, er is een duidelijke taakverdeling, je weet precies wat je aan elkaar hebt. Het is prachtig om dat te zien groeien, maar het is niet vanzelfsprekend, je moet er wel in investeren. En da's soms hard werken en zwaar. Maar ook wel heel lonend. (Lang niet altijd).
Absoluut. Ik heb ook enorme bewondering voor mijn partner die zo volledig on board is gesproken in dat team, in een vreemd land ook nog, zonder destijds de bewuste keuze voor een gezin gemaakt te hebbenDe indruk wordt wel vaak gewekt jaquote:
[..]
Ja maar dat telt niet toch, je bent pas een gezin als je er twee hebt, amateur.
En leuke functioneringsgesprekken van tijd tot tijdquote:
Wat ik me vanmorgen op de fiets nog zat te bedenken
Ik heb ooit op mijn werk ook een gezinsfoto laten zien toen ze ons vroegen om een voorbeeld van een high performing team. Er zijn (ongeschreven) regels/afspraken waar iedereen zich aan houdt, er is een duidelijke taakverdeling, je weet precies wat je aan elkaar hebt. Het is prachtig om dat te zien groeien, maar het is niet vanzelfsprekend, je moet er wel in investeren. En da's soms hard werken en zwaar. Maar ook wel heel lonend. (Lang niet altijd).
en "De oudste is 11, die kan dan vast helpen met luiers verschonen!", die ook?quote:
[..]
De indruk wordt wel vaak gewekt ja
quote:
[..]
en "De oudste is 11, die kan dan vast helpen met luiers verschonen!", die ook?
zijn visie daarop is ook vrij duidelijk (en terecht!)Zeker. Heb ook altijd gezegd dat ik (=wij) er voor koos om nog een kind te nemen en dat de zorg dus mijn (=onze) taak is en niet die van haarquote:
[..]
Wij worden nooit een gezin. Wij zijn gewoon drie toevallig bij elkaar in één huis wonende individuenquote:
[..]
Ja maar dat telt niet toch, je bent pas een gezin als je er twee hebt, amateur.
Scheelt ook weer zorgen over ouderschap!quote:
[..]
Wij worden nooit een gezin. Wij zijn gewoon drie toevallig bij elkaar in één huis wonende individuen