OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Weet ik veel ik lees geen Vivaquote:Op zaterdag 18 februari 2023 16:51 schreef Doedezemaar het volgende:
[..]
Joh, dat mens loopt al jaren op andere fora zoals viva onder diverse namen te zieken, en ook hier op fok is het niet haar eerste account waarmee ze dit doet. Kennelijk krijgt ze nog steeds voldoende voer
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Fuck zeg, wat jullie je kennen. Sorry, maar het begint bijna komisch te worden.
Topic kan wel opgedoekt worden want die is compleet naar de klote geholpen.
Sorry TS.
Topic kan wel opgedoekt worden want die is compleet naar de klote geholpen.
Sorry TS.
Of we doen vanaf nu een frisse start?quote:Op zaterdag 18 februari 2023 17:04 schreef Sunshine1982 het volgende:
Fuck zeg, wat jullie je kennen. Sorry, maar het begint bijna komisch te worden.
Topic kan wel opgedoekt worden want die is compleet naar de klote geholpen.
Sorry TS.
Born to Lose, but Built to Win.
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topicquote:
[..]
Of we doen vanaf nu een frisse start?
Maar dan moeten we het wel over een andere boeg gooien 
Het ouderschap wel leuk vindenquote:
[..]
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topic
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Laten we beginnen met reageren op de OP?quote:
[..]
Kan ook. Ik vind het een goed onderwerp voor een topic
Ik doe maar een wilde suggestie
Born to Lose, but Built to Win.
Nouja, het is natuurlijk niet alleen kommer en kwelquote:
Het leven met kinderen brengt ook zat leuke dingen met zich mee. Alleen is klagen nou eenmaal leuker
Ik zou het leuk vinden als die monsters gewoon eens leuk samen spelen.
Los van elkaar spelen ze super lief en kunnen ze zichzelf goed vermaken.
Maar samen is het de hele tijd op elkaar om hangen en dingen van elkaar afpakken etc. Politie agent modus voor mij dus.
Niks aan.
Los van elkaar spelen ze super lief en kunnen ze zichzelf goed vermaken.
Maar samen is het de hele tijd op elkaar om hangen en dingen van elkaar afpakken etc. Politie agent modus voor mij dus.
Niks aan.
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topicquote:
[..]
Nouja, het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Dat begrijp ik jaquote:
[..]
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topic
Even spuien toch wel?quote:
[..]
Dat is nou juist NIET de insteek van dit topic
Maargoed, ik zal wel even een poging doen om het weer een beetje de goede kant op te sturen
Ik vind het moeilijk om de balans te vinden in het geven van aandacht tussen mijn twee kinderen en ik maak me er ook wel een beetje zorgen om.
Mijn jongste vraagt veel aandacht omdat dat nou eenmaal bij zijn levensfase hoort. Er gaat dus een hoop aandacht richting hem. Mijn oudste is een rustige meid die haar eigen plan trekt. Heb er eigenlijk weinig omkijken naar.
Gisteren had ik even een gesprekje met haar en ik zei haar dat ik soms bang ben dat ik haar te weinig aandacht geef. Ze gaf aan dat dat het geval was en ze barstte in huilen uit
En ik ook dus. Dit was echt een eye opener dat ik mijn jongste misschien wat meer moet laten doen en dat ik inderdaad de laatste tijd niet zoveel aandacht aan mijn oudste heb gegeven 
De zorg dat ik het niet goed genoeg doe en me soms zelf gefaald voel dat knaagt soms. Tegelijkertijd probeer ik mijn best te doen. Dus wat ook niet leuk aan het ouderschap is is dat het ingewikkeld is
[ Bericht 2% gewijzigd door Sunshine1982 op 18-02-2023 17:36:46 ]
Ik vind het moeilijk om de balans te vinden in het geven van aandacht tussen mijn twee kinderen en ik maak me er ook wel een beetje zorgen om.
Mijn jongste vraagt veel aandacht omdat dat nou eenmaal bij zijn levensfase hoort. Er gaat dus een hoop aandacht richting hem. Mijn oudste is een rustige meid die haar eigen plan trekt. Heb er eigenlijk weinig omkijken naar.
Gisteren had ik even een gesprekje met haar en ik zei haar dat ik soms bang ben dat ik haar te weinig aandacht geef. Ze gaf aan dat dat het geval was en ze barstte in huilen uit
En ik ook dus. Dit was echt een eye opener dat ik mijn jongste misschien wat meer moet laten doen en dat ik inderdaad de laatste tijd niet zoveel aandacht aan mijn oudste heb gegeven De zorg dat ik het niet goed genoeg doe en me soms zelf gefaald voel dat knaagt soms. Tegelijkertijd probeer ik mijn best te doen. Dus wat ook niet leuk aan het ouderschap is is dat het ingewikkeld is
[ Bericht 2% gewijzigd door Sunshine1982 op 18-02-2023 17:36:46 ]
Balen sunshine!
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Wie heeft gezegd dat het perfect is, of moet zijn? Ik vertel alleen hoe wij elkaar spontaniteit gunnen en wij zijn echt de enige ouders niet die dit op deze manier doen.quote:
[..]
Dus dat elkaar de vrijheid gunnen is dus niet altijd zo geweest. Gelukkig toch niet zo perfect. Had ik dat toch even goed voor je bedacht. Graag gedaan.
[..]
Verder verbaast het me nogal hoe er op mij wordt gereageerd. Waarom mogen er geen verschillende verhalen worden verteld? Waarom iemand betichten van van alles en nog wat? Iemand is gelijk een trol, omdat ze dingen anders regelt dan jij, het ouderschap anders ervaart?
Fijn dat er weer ontopic wordt gegaan en dat er nu ook ruimte lijkt te zijn voor andere verhalen.
Ik ben zeker geen perfecte ouder, die bestaan niet. Ik doe het aardig en heb mijn mindere momenten.
Ik ben er wel van overtuigd dat onze kinderen een goed leven hebben. Ze worden overladen met liefde en financieel hebben wij het goed en we zijn goed in uitgeven. Ook aan de kinderen.
Ik ben er wel van overtuigd dat onze kinderen een goed leven hebben. Ze worden overladen met liefde en financieel hebben wij het goed en we zijn goed in uitgeven. Ook aan de kinderen.
Ik ben dan weer niet zo met de toekomst bezig. Dat is denk ik ook omdat ik me geen zorgen maak over mijn oudste. Ze heeft een goed stel hersenen en in alles merk ik; die komt er wel. Ze is nog jong en ik weet dat er dingen kunnen veranderen, maar ik heb er zeker wel vertrouwen in. Pesten is gelukkig tot op heden niet aan de orde in haar klas (even afkloppen).quote:
Balen sunshine!
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Maar dat is dus bij mijn oudste. Misschien dat ik bij mijn jongste er heel anders over ga denken.
Toen ze jonger waren kon ik hier ook last van hebben. Totdat er in korte tijd een aantal heftige gebeurtenissen plaats vonden - een deel van mijn zorgen werden waarheid - en mijn mindset veranderde van 'Als ze maar gelukkig zijn..' naar 'Zeker weten dat ze nare shit tegen komen, wat kan ik ze meegeven om daar op een gezonde manier mee te dealen'. Het leven kent een bepaalde hoeveelheid lijden, de acceptatie dat mijn kinderen dat ook zullen doorstaan en de berusting in dat je eigenlijk niet altijd gelukkig hoeft te zijn heeft het ouderschap zoveel lichter gemaakt voor mij.quote:
Balen sunshine!
Ik herken het niet zo, voel me eigenlijk nooit onzeker als moeder (behalve de eerste weken van zijn leven). Ik heb schoonheidsfoutjes, soms denk ik weleens: oei dat heb je niet goed aangepakt. Maar ik vind mezelf wel gewoon een goede moeder.
Ik vind het moeilijkste aan het ouderschap de “zorg” om zijn toekomst. Als hij maar gelukkig, gezond is etc, geen gekke dingen doet (gokken, drinken etc). Wat als hij geen vriendjes heeft. Wat als hij gepest wordt.
Enzovoort. Dat vind ik mentaal het zwaarst.
Mooi! Zo zie ik dat ook. In mijn leven zijn al dat soort dingen gebeurd, maar ik sta nog steeds en ben weerbaar veerkrachtig geworden door die ervaringen.quote:
[..]
Toen ze jonger waren kon ik hier ook last van hebben. Totdat er in korte tijd een aantal heftige gebeurtenissen plaats vonden - een deel van mijn zorgen werden waarheid - en mijn mindset veranderde van 'Als ze maar gelukkig zijn..' naar 'Zeker weten dat ze nare shit tegen komen, wat kan ik ze meegeven om daar op een gezonde manier mee te dealen'. Het leven kent een bepaalde hoeveelheid lijden, de acceptatie dat mijn kinderen dat ook zullen doorstaan en de berusting in dat je eigenlijk niet altijd gelukkig hoeft te zijn heeft het ouderschap zoveel lichter gemaakt voor mij.
Eerlijk gezegd gun ik het mijn kinderen ook om die mindset te ontwikkelen en dat gaat alleen als je tegenslag hebt en kunt oefenen.
Ik herken dit wel een beetje. Ik denk dat het ook wel goed komt.quote:
[..]
Ik ben dan weer niet zo met de toekomst bezig. Dat is denk ik ook omdat ik me geen zorgen maak over mijn oudste. Ze heeft een goed stel hersenen en in alles merk ik; die komt er wel. Ze is nog jong en ik weet dat er dingen kunnen veranderen, maar ik heb er zeker wel vertrouwen in. Pesten is gelukkig tot op heden niet aan de orde in haar klas (even afkloppen).
Maar dat is dus bij mijn oudste. Misschien dat ik bij mijn jongste er heel anders over ga denken.
Ik vind het overigens wel lastig om mijn dochter voor zichzelf op te laten komen. Ik stap er graag tussen als een leeuwin die haar jong beschermd.
Maar inmiddels kan ik mezelf nog wel beheersen en haar kleine conflicten zelf laten oplossen.
Born to Lose, but Built to Win.
Ik herken het allemaal in meer of mindere mate. De onzekerheid of ik het nu wel goed doe, de angst voor alle ellende die ze nog mee kunnen gaan maken en waartegen ik ze niet kan beschermen.
Mijn oudste heeft AD(H)D en licht autisme, ik merk vooral dat ik het ontzettend moeilijk vind om de balans te vinden in de opvoeding met mijn jongste ernaast. Zij ziet gedrag bij haar zus en denkt dat dit normaal is, kopieert het van daaruit. En dan moet ik bekennen dat ik haar anders begrens en corrigeer dan de oudste, omdat de jongste wel ontvankelijk is voor bepaalde correcties en de oudste gewoonweg niet. Dat probeer ik dan altijd weer uit te leggen, maar ze is 4 dus dat is lastig. En zo zit ik in constante strijd met mijzelf, ben ik ook steeds op zoek naar een evenwicht tussen begrenzen en pick your battles, etc.
Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.
Mijn oudste heeft AD(H)D en licht autisme, ik merk vooral dat ik het ontzettend moeilijk vind om de balans te vinden in de opvoeding met mijn jongste ernaast. Zij ziet gedrag bij haar zus en denkt dat dit normaal is, kopieert het van daaruit. En dan moet ik bekennen dat ik haar anders begrens en corrigeer dan de oudste, omdat de jongste wel ontvankelijk is voor bepaalde correcties en de oudste gewoonweg niet. Dat probeer ik dan altijd weer uit te leggen, maar ze is 4 dus dat is lastig. En zo zit ik in constante strijd met mijzelf, ben ik ook steeds op zoek naar een evenwicht tussen begrenzen en pick your battles, etc.
Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.
@Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Mijn vriendin heeft een kind die ADHD heeft en met 2 betrokken ouders blijft het iets zwaars.quote:
@:Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Ja dat kan, maar als je elkaar afwisselt en meer een-op-een tijd creëert, doordat de ene met het ene kind iets gaat doen en de ander met het andere kind, scheelt dat erg veel.quote:
[..]
Mijn vriendin heeft een kind die ADHD heeft en met 2 betrokken ouders blijft het iets zwaars.
Ik zeg niet dat het niet zwaar meer is, maar het kan verlichting geven.
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.quote:
[..]
Ja dat kan, maar als je elkaar afwisselt en meer een-op-een tijd creëert, doordat de ene met het ene kind iets gaat doen en de ander met het andere kind, scheelt dat erg veel.
Ik zeg niet dat het niet zwaar meer is, maar het kan verlichting geven.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
disclaimer
Wat een heftige reactie. Gaat het verder goed met je? (oprechte vraag...)quote:
[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Ik zeg alleen dat een-op-een aandacht en de zorg afwisselen kan helpen wanneer het ouderschap zwaar aanvoelt, zeker in het geval van kinderen met een aandoening die zo te lezen in elkaars vaarwater zitten. Dan kan het heel handig zijn om met z'n tweeën, ieder een kind onder je hoede te hebben in plaats van altijd in je eentje twee kinderen.
Je kunt ook iemand anders uit je netwerk vragen, maar als er nog een andere ouder is, dan ligt het voor de hand om het samen te doen.
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal nietquote:
[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.
Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.
Je roept twaalf posts omhoog dat iedereen zich te veel laat kennen, moet je het zelf niet ook gaan doen natuurlijk 
disclaimer
Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.quote:
[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.quote:
@:Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?
Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?
Ja oke, dat kan misschien wel in een signaturequote:Op maandag 20 februari 2023 12:47 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.
Ik hoef trouwens ook geen tips op mijn post hoor, ik ken alle tips al, wilde ook gewoon ff spuien
disclaimer
Ik heb al spijt dat ik het gepost hebquote:
[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
Als aanstaand vader lees ik vooral mee hier, om me een beetje voor te bereiden op de minder leuke momenten die gaan komen 
Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.quote:
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Ooh zo herkenbaar, en dat terwijl mijn jongste al een kleuter is en dus zelfstandiger dan een peuter (althans, dat hoop ik dan maarquote:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
). Dat uitkijken naar net dat stukje meer vrijheid en minder gehang aan ons als ouder (en ondertussen evengoed balen dat ze steeds groter worden omdat het zo fijn knuffelt als ze nog helemaal in je kunnen kruipen zo klein als ze zijn).
Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steedsquote:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk
Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.
Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag
Maakt het gedrag op het moment zelf niet minder vervelend, uiteraard.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaatquote:
[..]
Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steeds
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag
Ik vind het vooral heel kut.
disclaimer
Dat is het ook. Vooral ook het negeren en gewoon niet doen wat je ze vraagt. Kan ik erg slecht tegen.quote:
[..]
Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaat
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Spuien, zeiken, klagen, heerlijk kan dat zijn.
Ik heb ook helemaal geen tips SQ, ik kan wel een poging doen om een tijdmachine te maken.
Afgelopen zomer was ik even met de overburen en vrienden van de buurvrouw bij een zwemplas. De overbuurvrouw was wat aan het klagen. Toen zei die vriendin 'Je kinderen zitten nu in de gouden jaren. Ze zijn zelfstandig, ze kunnen zwemmen zonder dat jij er als een havik bovenop moet zitten en ze puberen nog niet. Echt, je gaat terugkijken op deze periode als makkelijk.'
De betreffende kinderen waren toen 9 en 11. En sindsdien kijk ik de tijd ook jaren vooruit
Shanu, dat klinkt behoorlijk zwaar. Heb je wel begeleiding? Zelf zeg maar. Ik weet dat mijn schoonzus en broer best wel sessies hebben gehad toen bij mijn neefje ADHD werd vastgesteld.
Het lost het niet op, maar mijn broer gebruikt die handvatten nog steeds die hij toen kreeg en neefje is inmiddels een beer van een kerel van 19 jaar.
Ik heb ook helemaal geen tips SQ, ik kan wel een poging doen om een tijdmachine te maken.
Afgelopen zomer was ik even met de overburen en vrienden van de buurvrouw bij een zwemplas. De overbuurvrouw was wat aan het klagen. Toen zei die vriendin 'Je kinderen zitten nu in de gouden jaren. Ze zijn zelfstandig, ze kunnen zwemmen zonder dat jij er als een havik bovenop moet zitten en ze puberen nog niet. Echt, je gaat terugkijken op deze periode als makkelijk.'
De betreffende kinderen waren toen 9 en 11. En sindsdien kijk ik de tijd ook jaren vooruit
Shanu, dat klinkt behoorlijk zwaar. Heb je wel begeleiding? Zelf zeg maar. Ik weet dat mijn schoonzus en broer best wel sessies hebben gehad toen bij mijn neefje ADHD werd vastgesteld.
Het lost het niet op, maar mijn broer gebruikt die handvatten nog steeds die hij toen kreeg en neefje is inmiddels een beer van een kerel van 19 jaar.
Misschien eens een opvoedcoach laten meekijken? Een vriendin van me had vergelijkbare problemen met haar zoontje en voor haar gezin heeft het goed geholpen.
Het bleek dat haar zoon duidelijke grenzen nodig had en daarnaast vooral meer liefdevolle, onverdeelde, positieve aandacht. Ze kregen praktische tips waarmee ze gelijk aan de slag konden en haar zoon reageerde hier goed op. De relatie en de sfeer in het gezin is sterk verbeterd.
Het bleek dat haar zoon duidelijke grenzen nodig had en daarnaast vooral meer liefdevolle, onverdeelde, positieve aandacht. Ze kregen praktische tips waarmee ze gelijk aan de slag konden en haar zoon reageerde hier goed op. De relatie en de sfeer in het gezin is sterk verbeterd.
Jep. Zo is het.quote:
Als aanstaand vader lees ik vooral mee hier, om me een beetje voor te bereiden op de minder leuke momenten die gaan komen
[..]
Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.
Ja dat opruimen is wel een dingetje. Hier ook.
De ene dag zegt ze dat ze mee wilt helpen opruimen. Volgens haar een heitje voor een karweitje. Dus er moet wel wat tegenover staan En dan de dag erna stel ik iets voor en dan krijg ik als antwoord: 'Ja hallo het is weekend hoor. Weekenden zijn er om niks te doen'. Wel wat anders gezegd, maar het komt op hetzelfde neer
Of: 'Ik verveel me!' 'Dan ga je je kamer opruimen'. 'Neeee, dat is niet leukkkk!!!!'.
De ene dag zegt ze dat ze mee wilt helpen opruimen. Volgens haar een heitje voor een karweitje. Dus er moet wel wat tegenover staan
En dan de dag erna stel ik iets voor en dan krijg ik als antwoord: 'Ja hallo het is weekend hoor. Weekenden zijn er om niks te doen'. Wel wat anders gezegd, maar het komt op hetzelfde neer Of: 'Ik verveel me!' 'Dan ga je je kamer opruimen'. 'Neeee, dat is niet leukkkk!!!!'.
Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.quote:
[..]
Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.
quote:Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.
Ik kom juist net uit een burnout Maar eenmaal per jaar gaan we een weekend samen weg zonder de kinderen, heerlijk even samen bijtanken, iets wat ik alle ouders toewens! Vaker zit er hier voor nu even niet in maar dat is ook niet direct nodig. Het is echt niet zo dat ik er doorheen zit, maar dat is gewoon iets wat ik het minst leuk vind aan het ouderschap: dat altijd aan moeten staan in de moederrol ongeacht als je daarmee je eigen grenzen overgaat.
Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.
Maar eenmaal per jaar gaan we een weekend samen weg zonder de kinderen, heerlijk even samen bijtanken, iets wat ik alle ouders toewens! Vaker zit er hier voor nu even niet in maar dat is ook niet direct nodig. Het is echt niet zo dat ik er doorheen zit, maar dat is gewoon iets wat ik het minst leuk vind aan het ouderschap: dat altijd aan moeten staan in de moederrol ongeacht als je daarmee je eigen grenzen overgaat.Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.
Pfoe. Hopelijk krijgen jullie wat nuttige handvatten aangereikt die wat verlichting brengen.quote:
Ik kom juist net uit een burnout
Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.
Wat een topic is dit, zoveel herkenbaarheid. Wel even een wake-up call dat het na de tropenjaren niet per se beter hoeft te worden
Shine bright like a diamond.
Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.quote:
Wat een topic is dit, zoveel herkenbaarheid. Wel even een wake-up call dat het na de tropenjaren niet per se beter hoeft te worden
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.quote:
[..]
Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Dit inderdaad.quote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijven
Dat vind ik echt een enorme stap wel. Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat denk ik ook. En ik ben daar nog lang niet klaar voorquote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Born to Lose, but Built to Win.
De soort zorgen veranderen denk ik. Bij een baby maak je je zorgen als ie een dag niet gepoept heeft, bij een puber of ze/hij niet gaat experimenteren met genotsmiddelen.
Heel kort door de bocht zeg maar.
Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.
Heel kort door de bocht zeg maar.
Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
disclaimer
Of dat je een dag vrij hebt, net alles aan kant hebt, kind(eren) dan uit school komen…. en dan de hele bende weer overhoop getrokken wordt, kledingkast door de war hebben gesmeten omdat ze een bepaald kledingstuk zochten, modder in huis, drinken om laten vallen, stresbal-Squishy uit elkaar geklapt is en het zand oooverallll ligt.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Continu: mama kijk, mama zie je dit? Mama… mama.. mamamaamamamamaaa
Daarna nog een heel drama omdat we dan bloemkool eten Ipv broccoli en er geen ijs is als toetje.
Terwijl je eigenlijk gewoon even gezellig op de bank wilde zitten of een spelletje wilde doen samen. (Of alleen)
Soms moet ik dan echt even tot 40 tellen of in m’n hoofdkussen schreeuwen. Er zijn echt dagen bij dat ik dit echt niet trek.
Born to Lose, but Built to Win.
I hear you. Ik heb hier thuis een ADHD'er met OCD, en een autist met ADHD-trekjes. Mensen snappen gewoon echt niet waar je tegenaan loopt, en adviseren met de beste bedoelingen de domste dingenquote:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 20-02-2023 16:04:39 ]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..quote:
[..]
Misschien ook eens laten praten over hoe het voor henzelf is, in plaats van alleen praten over hoe het voor hun broertje is en hoe ze het beste met hem om kunnen gaan?
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?quote:
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
disclaimer
'Jullie waren toch lekker thuis?'quote:
[..]
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?
of
'Wel fijn dat je dan niet hoeft te werken!'
Echt, ik weet niet waar de kabouters volgens hun vandaan kwamen om mijn werk te doen. Ik werkte tijdens de eerste lockdown in de weekenden, van 6 tot 9 's ochtends en 's avonds van 19 tot 22 uur.
'Maar dan was je overdag wel lekker vrij, fijn hoor'
Of als er weer 1 in Q zat....
'Dat geluk heb ik nooit, ik moet gewoon doorwerken'
NOGMAALS, WAAR ZIJN DIE KABOUTERS DAN?
Dat hebben we overigens allemaal daarna normaal besproken hoor. Maar ik verbaas me daar zo over. Als er ooit weer een lockdown komt, gaan beide kinderen naar de vriendin met de grootste mond, succes ermee. Ze gaat de uitdaging aan heeft ze beloofd.
Ik denk dat het een heel geruststellend idee is te denken dat het leven zo maakbaar is dat alle problemen op te lossen zijn met quality time en een goed gesprek en dat je het dus, als je kinderen makkelijk door het leven fietsen, uitsluitend je eigen verdienste is. Je hebt immers zo lekker geïnvesteerd in tijd voor jezelf.quote:Op maandag 20 februari 2023 15:56 schreef Budabuddumbam het volgende:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Het is een soort schaalvergroting van ouders die denken dat hun kinderen makkelijke eters zijn omdat ze zo goed koken of goede slapers omdat ze zo lekker consequent zijn.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
1000x ditquote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
En dan heb ik "maar" 1 kind.Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 20-02-2023 17:13:07 ]
@Amsel ik heb in het verleden me een beetje verdiept in OCD en dat op zichzelf is al erg heftig 
Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.
Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.
Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.
Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.
@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.quote:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.quote:
[..]
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
Ja.quote:
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.
@:SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
disclaimer
Je hebt ook al wel héél vaak aangegeven dat 2 kinderen hebben héél goed is en 3 kinderen hebben echt niet goed is. Dat hoeft niet meer in de herhaling hoor.quote:
[..]
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
disclaimer
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.quote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Ik denk dat veel ouders bang zijn om hulp te vragen omdat ze niet in een malle molen van de hulpverlening terecht willen komen.quote:
[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Ja tuurlijk er is geen weg terugquote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Nee, maar ik geef aan dat ik het ouderschap wel leuk vind, als antwoord op TS. En ik heb al wat jaren ervaring.quote:
Op Het feit dat er geen weg terug is betekent niet dat het dus leuk is.
Dat is de hele bedoeling van dit topic
Een ouder met adhd en een kind zonder adhd is ook heftig. Dus ik kan het me wel voorstellen.quote:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 21-02-2023 11:30:12 ]
Born to Lose, but Built to Win.
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.quote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
