Het ouderschap niet leuk vinden #2

Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk

Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.

Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.

Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:36 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.

Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.

Wat een heftige reactie. Gaat het verder goed met je? (oprechte vraag...)

Ik zeg alleen dat een-op-een aandacht en de zorg afwisselen kan helpen wanneer het ouderschap zwaar aanvoelt, zeker in het geval van kinderen met een aandoening die zo te lezen in elkaars vaarwater zitten. Dan kan het heel handig zijn om met z'n tweeën, ieder een kind onder je hoede te hebben in plaats van altijd in je eentje twee kinderen.

Je kunt ook iemand anders uit je netwerk vragen, maar als er nog een andere ouder is, dan ligt het voor de hand om het samen te doen.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:36 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Hou nou toch eens op. We hebben deze posts van jou talloze keren gelezen, alleen dan net steeds in een iets ander jasje gestoken. Je weet niet zo goed als ik waar dit op uit gaat draaien.

Nog een keer zo'n reactie en ik staf je. Ben er nou wel klaar mee.

nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet Je roept twaalf posts omhoog dat iedereen zich te veel laat kennen, moet je het zelf niet ook gaan doen natuurlijk

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:45 schreef SQ het volgende:

[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet Je roept twaalf posts omhoog dat iedereen zich te veel laat kennen, moet je het zelf niet ook gaan doen natuurlijk

Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:17 schreef Avelie het volgende:
@:Schanu: Het klinkt alsof vooral de aandoeningen van je oudste het zwaar maken. Misschien eens wat vaker een-op-een dingen doen met oudste & jongste apart?

Ik neem aan dat er nog een andere ouder is, of ben je een alleenstaande ouder zonder dat er een andere ouder betrokken is?

Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:47 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Het is natuurlijk de zalvende alwetende toon en het telkens terugkerende "doe het samen en wissel het af dan is het allemaal peace of cake" wat irritant is.

Ja oke, dat kan misschien wel in een signature

Ik hoef trouwens ook geen tips op mijn post hoor, ik ken alle tips al, wilde ook gewoon ff spuien

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:45 schreef SQ het volgende:

[..]
nou nou, zo erg was deze reactie toch helemaal niet Je roept twaalf posts omhoog dat iedereen zich te veel laat kennen, moet je het zelf niet ook gaan doen natuurlijk

Ik heb al spijt dat ik het gepost heb

Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.

_{Als aanstaand vader lees ik vooral mee hier, om me een beetje voor te bereiden op de minder leuke momenten die gaan komen}

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:43 schreef SQ het volgende:
Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.

Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:43 schreef SQ het volgende:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk

Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.

Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.

Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.

Ooh zo herkenbaar, en dat terwijl mijn jongste al een kleuter is en dus zelfstandiger dan een peuter (althans, dat hoop ik dan maar ). Dat uitkijken naar net dat stukje meer vrijheid en minder gehang aan ons als ouder (en ondertussen evengoed balen dat ze steeds groter worden omdat het zo fijn knuffelt als ze nog helemaal in je kunnen kruipen zo klein als ze zijn).

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:43 schreef SQ het volgende:
Ik vond dit weekend het ouderschap ook weer echt heel erg Niet Leuk

Het continu dealen met negatieve feedback (eten is niet lekker, verkeerde broodbeleg gekocht, broek zit nog in de was, haren zitten in de klit, kind verveelt zich, en dit alles is zonder uitzondering altijd mama's schuld), het continu tegen een muur praten (40 keer zeggen dat ze moeten opruimen, en alleen maar uitgelachen en genegeerd worden. En als je dan uiteindelijk compleet uit je slof schiet is het alleen nog maar gillen en janken en gebeurt er al helemaal niks meer), of als je dan iets doet wat ze behaagt meteen om MEER vragen en dan boos worden als dat niet mag, poeh.

Ik heb meestal best een aardige ruggegraat maar dit weekend was ik moe en niet in mijn element en dan ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik moet me dan ook echt heel bewust beheersen want anders krijg ik zelf dus een complete meltdown. Heb toen ze in bed lagen maar even staan janken.

Moet ook wel toegeven dat ik de tijd begin vooruit te kijken. Ik ben enerzijds hartstikke dol op mijn jongste en kan ook echt wel heel hard genieten van z'n peuterstreken, maar ik ben ook wel strontjaloers op al die vriendinnen waarvan de jongsten rond de 6 jaar of ouder zijn en die gewoon, ik noem maar wat, de hele dag in de tuin kunnen gaan werken omdat ze daar zin in hebben en dat iedereen zichzelf gewoon redt.

Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steeds
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag Maakt het gedrag op het moment zelf niet minder vervelend, uiteraard.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 13:07 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Ik wil je niet ontmoedigen maar het vetgedrukte is er als tiener nog steeds
Maar er staat wel tegenover dat er wer meer ruimte en vrijheid is. En ik ben gezegend met een kind dat dan ook ruiterlijk haar excuus komt aanbieden voor het onmogelijke gedrag Maakt het gedrag op het moment zelf niet minder vervelend, uiteraard.

Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaat Ik vind het vooral heel kut.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 13:10 schreef SQ het volgende:

[..]
Ik heb ook echt niet de illusie dat dit ooit over gaat Ik vind het vooral heel kut.

Dat is het ook. Vooral ook het negeren en gewoon niet doen wat je ze vraagt. Kan ik erg slecht tegen.

Spuien, zeiken, klagen, heerlijk kan dat zijn.

Ik heb ook helemaal geen tips SQ, ik kan wel een poging doen om een tijdmachine te maken.

Afgelopen zomer was ik even met de overburen en vrienden van de buurvrouw bij een zwemplas. De overbuurvrouw was wat aan het klagen. Toen zei die vriendin 'Je kinderen zitten nu in de gouden jaren. Ze zijn zelfstandig, ze kunnen zwemmen zonder dat jij er als een havik bovenop moet zitten en ze puberen nog niet. Echt, je gaat terugkijken op deze periode als makkelijk.'

De betreffende kinderen waren toen 9 en 11. En sindsdien kijk ik de tijd ook jaren vooruit

Shanu, dat klinkt behoorlijk zwaar. Heb je wel begeleiding? Zelf zeg maar. Ik weet dat mijn schoonzus en broer best wel sessies hebben gehad toen bij mijn neefje ADHD werd vastgesteld.
Het lost het niet op, maar mijn broer gebruikt die handvatten nog steeds die hij toen kreeg en neefje is inmiddels een beer van een kerel van 19 jaar.

Misschien eens een opvoedcoach laten meekijken? Een vriendin van me had vergelijkbare problemen met haar zoontje en voor haar gezin heeft het goed geholpen.

Het bleek dat haar zoon duidelijke grenzen nodig had en daarnaast vooral meer liefdevolle, onverdeelde, positieve aandacht. Ze kregen praktische tips waarmee ze gelijk aan de slag konden en haar zoon reageerde hier goed op. De relatie en de sfeer in het gezin is sterk verbeterd.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:54 schreef Piles het volgende:
_{Als aanstaand vader lees ik vooral mee hier, om me een beetje voor te bereiden op de minder leuke momenten die gaan komen}
[..]
Dat lijkt me sowieso een ouder-paradox: op sommige momenten de tijd vooruit kijken (ongemakken bij zwangerschap, slapeloze nachten, peuter-terror, puber-issues etc.), maar aan de andere kant hoor je vooral 'Het gaat zo snel allemaal, geniet van dit moment hoor!'.

Jep. Zo is het.

Ja dat opruimen is wel een dingetje. Hier ook.

De ene dag zegt ze dat ze mee wilt helpen opruimen. Volgens haar een heitje voor een karweitje. Dus er moet wel wat tegenover staan En dan de dag erna stel ik iets voor en dan krijg ik als antwoord: 'Ja hallo het is weekend hoor. Weekenden zijn er om niks te doen'. Wel wat anders gezegd, maar het komt op hetzelfde neer

Of: 'Ik verveel me!' 'Dan ga je je kamer opruimen'. 'Neeee, dat is niet leukkkk!!!!'.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:49 schreef Schanu het volgende:

[..]
Ik heb zeker wel een betrokken partner, en we doen ook wel eens 1 op 1 dingen met de kinderen apart. Dat maakt alles er omheen echter niet anders, zeker niet de opvoedkundige dingen.

Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.

quote:

Wat mij vooral tegenvalt in het ouderschap, is de structurele vermoeidheid die erbij komt kijken. Niet lichamelijk, maar mentaal. De intense behoefte die ik soms heb aan totale stilte en rust, maar dat op die momenten niet kunnen krijgen omdat het er gewoon niet is. De nog steeds structureel gebroken nachten, ook al zijn ze 4 en 6, hoe mijn grenzen als moeder steeds worden overschreden zonder dat ik het ze kwalijk kan nemen want het zijn nu eenmaal kinderen en ik heb hiervoor gekozen. Af en toe zou ik gewoon even uit die moederrol willen stappen, alles even 'uit' willen zetten, ongeacht hoeveel liefde ik ervoor terug krijg, maar om gewoon weer even helemaal tot mijzelf te kunnen komen.

Ik kom juist net uit een burnout Maar eenmaal per jaar gaan we een weekend samen weg zonder de kinderen, heerlijk even samen bijtanken, iets wat ik alle ouders toewens! Vaker zit er hier voor nu even niet in maar dat is ook niet direct nodig. Het is echt niet zo dat ik er doorheen zit, maar dat is gewoon iets wat ik het minst leuk vind aan het ouderschap: dat altijd aan moeten staan in de moederrol ongeacht als je daarmee je eigen grenzen overgaat.

Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 13:55 schreef Schanu het volgende:
Ik kom juist net uit een burnout Maar eenmaal per jaar gaan we een weekend samen weg zonder de kinderen, heerlijk even samen bijtanken, iets wat ik alle ouders toewens! Vaker zit er hier voor nu even niet in maar dat is ook niet direct nodig. Het is echt niet zo dat ik er doorheen zit, maar dat is gewoon iets wat ik het minst leuk vind aan het ouderschap: dat altijd aan moeten staan in de moederrol ongeacht als je daarmee je eigen grenzen overgaat.

Voor wat betreft het stukje AD(H)D en autisme, we lopen bij een psychiaterpraktijk en krijgen deze zomer voor een 2e keer IPG (gezinsbegeleiding), morgen hebben we een gesprek met een ouderbegeleider die ter overbrugging gaat kijken of ze wat ondersteuning aan kan bieden omdat school nu ook haar zorgen heeft geuit. En vanuit deze begeleiding hopen we dus ook wat meer handvatten te krijgen in niet alleen het omgaan met de oudste, maar juist ook met de jongste en het verschil in opvoeding dat automatisch toch wel een beetje ontstaat richting beide kinderen. Want wat werkt voor de jongste, werkt (op het moment zelf) veelal niet bij de oudste, maar daardoor wordt de jongste soms boos omdat zij denkt dat de oudste dingen mag die zij niet mag (zoals bijten, slaan, oncontroleerbare buien krijgen). En terecht trouwens, want ik snap hoe oneerlijk het voor haar aanvoelt. Ook qua aandachtverdeling. Maar dat zal denk ik bij heel veel gezinnen zo aanvoelen, ook met kinderen zonder aandoening, bij ons is het hooguit wat ongenuanceerder.

Pfoe. Hopelijk krijgen jullie wat nuttige handvatten aangereikt die wat verlichting brengen.

[ Bericht 100% gewijzigd door Budabuddumbam op 20-02-2023 15:50:48 (---) ]

-weg-

[ Bericht 99% gewijzigd door MaJo op 20-02-2023 16:33:32 ]

Wat een topic is dit, zoveel herkenbaarheid. Wel even een wake-up call dat het na de tropenjaren niet per se beter hoeft te worden

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:49 schreef June. het volgende:
Wat een topic is dit, zoveel herkenbaarheid. Wel even een wake-up call dat het na de tropenjaren niet per se beter hoeft te worden

Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:51 schreef Avelie het volgende:

[..]
Misschien niet als je een kind met een aandoening hebt, maar in bijna alle andere gevallen wel. Ik hoor niet anders dan dat ouders opgelucht zijn wanneer de echte tropenjaren voorbij zijn.

Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.

Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:55 schreef Schanu het volgende:

[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.

Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.

Dit inderdaad.

Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijven Dat vind ik echt een enorme stap wel.

Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.