Het ouderschap niet leuk vinden #2

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:55 schreef Schanu het volgende:

[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.

Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.

Dat denk ik ook. En ik ben daar nog lang niet klaar voor

De soort zorgen veranderen denk ik. Bij een baby maak je je zorgen als ie een dag niet gepoept heeft, bij een puber of ze/hij niet gaat experimenteren met genotsmiddelen.

Heel kort door de bocht zeg maar.

Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.

Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:30 schreef SQ het volgende:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).

Of dat je een dag vrij hebt, net alles aan kant hebt, kind(eren) dan uit school komen…. en dan de hele bende weer overhoop getrokken wordt, kledingkast door de war hebben gesmeten omdat ze een bepaald kledingstuk zochten, modder in huis, drinken om laten vallen, stresbal-Squishy uit elkaar geklapt is en het zand oooverallll ligt.

Continu: mama kijk, mama zie je dit? Mama… mama.. mamamaamamamamaaa

Daarna nog een heel drama omdat we dan bloemkool eten Ipv broccoli en er geen ijs is als toetje.

Terwijl je eigenlijk gewoon even gezellig op de bank wilde zitten of een spelletje wilde doen samen. (Of alleen)

Soms moet ik dan echt even tot 40 tellen of in m’n hoofdkussen schreeuwen. Er zijn echt dagen bij dat ik dit echt niet trek.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:50 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb

Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.

I hear you. Ik heb hier thuis een ADHD'er met OCD, en een autist met ADHD-trekjes. Mensen snappen gewoon echt niet waar je tegenaan loopt, en adviseren met de beste bedoelingen de domste dingen

[ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 20-02-2023 16:04:39 ]

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:24 schreef Avelie het volgende:

[..]
Misschien ook eens laten praten over hoe het voor henzelf is, in plaats van alleen praten over hoe het voor hun broertje is en hoe ze het beste met hem om kunnen gaan?

yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.

ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.

Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.

Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 16:00 schreef exode het volgende:
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.

Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.

Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?

quote:

Op maandag 20 februari 2023 16:01 schreef SQ het volgende:

[..]
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?

'Jullie waren toch lekker thuis?'

of

'Wel fijn dat je dan niet hoeft te werken!'

Echt, ik weet niet waar de kabouters volgens hun vandaan kwamen om mijn werk te doen. Ik werkte tijdens de eerste lockdown in de weekenden, van 6 tot 9 's ochtends en 's avonds van 19 tot 22 uur.
'Maar dan was je overdag wel lekker vrij, fijn hoor'

Of als er weer 1 in Q zat....
'Dat geluk heb ik nooit, ik moet gewoon doorwerken'
NOGMAALS, WAAR ZIJN DIE KABOUTERS DAN?

Dat hebben we overigens allemaal daarna normaal besproken hoor. Maar ik verbaas me daar zo over. Als er ooit weer een lockdown komt, gaan beide kinderen naar de vriendin met de grootste mond, succes ermee. Ze gaat de uitdaging aan heeft ze beloofd.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:56 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.

ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.

Ik denk dat het een heel geruststellend idee is te denken dat het leven zo maakbaar is dat alle problemen op te lossen zijn met quality time en een goed gesprek en dat je het dus, als je kinderen makkelijk door het leven fietsen, uitsluitend je eigen verdienste is. Je hebt immers zo lekker geïnvesteerd in tijd voor jezelf.

Het is een soort schaalvergroting van ouders die denken dat hun kinderen makkelijke eters zijn omdat ze zo goed koken of goede slapers omdat ze zo lekker consequent zijn.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:30 schreef SQ het volgende:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).

1000x dit En dan heb ik "maar" 1 kind.

Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:30 schreef SQ het volgende:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).

Het dienstbaar zijn is mijn softspot.
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.

Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.

Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.

En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.

[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 20-02-2023 17:13:07 ]

@Amsel ik heb in het verleden me een beetje verdiept in OCD en dat op zichzelf is al erg heftig

Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.

Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.

Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.

@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:56 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.

ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.

Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.

Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 17:03 schreef lily het volgende:

[..]
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.

Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.

Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.

En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.

Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.

Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 17:47 schreef Sunshine1982 het volgende:
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.

@:SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?

Ja.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 17:56 schreef Avelie het volgende:

[..]
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.

Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.

Je hebt ook al wel héél vaak aangegeven dat 2 kinderen hebben héél goed is en 3 kinderen hebben echt niet goed is. Dat hoeft niet meer in de herhaling hoor.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 14:55 schreef Schanu het volgende:

[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.

Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.

Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.

Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 18:04 schreef Avelie het volgende:

[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.

Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.

Ik denk dat veel ouders bang zijn om hulp te vragen omdat ze niet in een malle molen van de hulpverlening terecht willen komen.

Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.

Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook

quote:

Op maandag 20 februari 2023 18:50 schreef lily het volgende:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.

Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook

Ja tuurlijk er is geen weg terug

quote:

Op maandag 20 februari 2023 18:53 schreef Soury het volgende:

[..]
Ja tuurlijk er is geen weg terug

Nee, maar ik geef aan dat ik het ouderschap wel leuk vind, als antwoord op TS. En ik heb al wat jaren ervaring.

Het feit dat er geen weg terug is betekent niet dat het dus leuk is.
Dat is de hele bedoeling van dit topic

quote:

Op maandag 20 februari 2023 12:50 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb

Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.

Een ouder met adhd en een kind zonder adhd is ook heftig. Dus ik kan het me wel voorstellen.

[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 21-02-2023 11:30:12 ]

quote:

Op maandag 20 februari 2023 18:50 schreef lily het volgende:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.

Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook

Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.

Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.

Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.

Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.