OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dat denk ik ook. En ik ben daar nog lang niet klaar voorquote:Op maandag 20 februari 2023 14:55 schreef Schanu het volgende:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Born to Lose, but Built to Win.
De soort zorgen veranderen denk ik. Bij een baby maak je je zorgen als ie een dag niet gepoept heeft, bij een puber of ze/hij niet gaat experimenteren met genotsmiddelen.
Heel kort door de bocht zeg maar.
Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.
Heel kort door de bocht zeg maar.
Ik vind het dus echt wel minder pittig worden. Dat je op vakantie een boek kan lezen, je ze dingen kan uitleggen, ze overdag niet thuis zijn want op school en je eens aan jezelf toekomt. And so on.
Maar natuurlijk hou je zorgen en komen er andere uitdagingen.
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
disclaimer
Of dat je een dag vrij hebt, net alles aan kant hebt, kind(eren) dan uit school komen…. en dan de hele bende weer overhoop getrokken wordt, kledingkast door de war hebben gesmeten omdat ze een bepaald kledingstuk zochten, modder in huis, drinken om laten vallen, stresbal-Squishy uit elkaar geklapt is en het zand oooverallll ligt.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Continu: mama kijk, mama zie je dit? Mama… mama.. mamamaamamamamaaa
Daarna nog een heel drama omdat we dan bloemkool eten Ipv broccoli en er geen ijs is als toetje.
Terwijl je eigenlijk gewoon even gezellig op de bank wilde zitten of een spelletje wilde doen samen. (Of alleen)
Soms moet ik dan echt even tot 40 tellen of in m’n hoofdkussen schreeuwen. Er zijn echt dagen bij dat ik dit echt niet trek.
Born to Lose, but Built to Win.
I hear you. Ik heb hier thuis een ADHD'er met OCD, en een autist met ADHD-trekjes. Mensen snappen gewoon echt niet waar je tegenaan loopt, en adviseren met de beste bedoelingen de domste dingenquote:Op maandag 20 februari 2023 12:50 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 20-02-2023 16:04:39 ]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..quote:
[..]
Misschien ook eens laten praten over hoe het voor henzelf is, in plaats van alleen praten over hoe het voor hun broertje is en hoe ze het beste met hem om kunnen gaan?
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?quote:
Dit weekend vierde ik carnaval met een groep vrienden. Met 2 vriendinnen waren we er snel over uit dat het heerlijk was om kinderloos op stap te gaan. Gewoon even alleen aan jezelf te denken. Geen 'Mamaaaaaa ik heb dorst, mamaaaaaaaaa ik verveel me, mamaaaaaa ik heb honger.' Dus I hear you SQ.
Een paar vrienden, zonder kinderen, waren daar dan weer verbaasd over. 'Maar jullie kinderen zijn toch al 4+?' Ik ben wel eens jaloers op die onwetenheid. Ook tijdens de lockdowns, die dachten echt dat het hier in huis 1 groot feest was.
disclaimer
'Jullie waren toch lekker thuis?'quote:
[..]
Een feest nog wel, huuu. Omdat het zo gezellig is met al die mensen bij elkaar ofzo?
of
'Wel fijn dat je dan niet hoeft te werken!'
Echt, ik weet niet waar de kabouters volgens hun vandaan kwamen om mijn werk te doen. Ik werkte tijdens de eerste lockdown in de weekenden, van 6 tot 9 's ochtends en 's avonds van 19 tot 22 uur.
'Maar dan was je overdag wel lekker vrij, fijn hoor'
Of als er weer 1 in Q zat....
'Dat geluk heb ik nooit, ik moet gewoon doorwerken'
NOGMAALS, WAAR ZIJN DIE KABOUTERS DAN?
Dat hebben we overigens allemaal daarna normaal besproken hoor. Maar ik verbaas me daar zo over. Als er ooit weer een lockdown komt, gaan beide kinderen naar de vriendin met de grootste mond, succes ermee. Ze gaat de uitdaging aan heeft ze beloofd.
Ik denk dat het een heel geruststellend idee is te denken dat het leven zo maakbaar is dat alle problemen op te lossen zijn met quality time en een goed gesprek en dat je het dus, als je kinderen makkelijk door het leven fietsen, uitsluitend je eigen verdienste is. Je hebt immers zo lekker geīnvesteerd in tijd voor jezelf.quote:Op maandag 20 februari 2023 15:56 schreef Budabuddumbam het volgende:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Het is een soort schaalvergroting van ouders die denken dat hun kinderen makkelijke eters zijn omdat ze zo goed koken of goede slapers omdat ze zo lekker consequent zijn.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
1000x ditquote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
En dan heb ik "maar" 1 kind.Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.quote:
Het ligt er ook maar net aan wat je eigen soft spots zijn. Ik kan dus heel erg slecht tegen dat constante dienstbaar moeten zijn, de hele dag alles regelen en oplossen voor iedereen, dat elke keer als je even wil gaan zitten er weer 1 wil drinken of eten of poepen, al die teringzooi van iedereen opruimen de hele dag (oke dat blijft). Ik vind dat echt heel erg zwaar.
Zorgen maken doe ik dan weer niet zo, ook niet toen ze nog baby waren, ik kan dat redelijk afschudden. Dus ik denk ook dat het voor mij heus wel wat makkelijker gaat worden (mits ze geen helse probleempubers worden, disclaimerdisclaimer).
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
[ Bericht 1% gewijzigd door lily op 20-02-2023 17:13:07 ]
@Amsel ik heb in het verleden me een beetje verdiept in OCD en dat op zichzelf is al erg heftig 
Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.
Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.
Misschien dat je al vol met info zit, maar ik weet dat er een subreddit op Reddit bestaat gereserveerd voor OCD. Staat ook veel info op.
Knap hoe ouders van kinderen met psychische ongemakken (als ik het zo mag zeggen?) zich staande houden.
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.
@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
@SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.quote:
[..]
yeah how about dat je even mijn woorden uit je post haalt..
en de volgende keer wat meer empathie in je post stopt in plaats van enkel een tip die overbodig is.
ik vind het echt frappant dat je uit mijn struggle alleen weet te halen dat ik even moet vragen aan de andere kinderen hoe het voor hun is.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.quote:
[..]
Het dienstbaar zijn is mijn softspot.
Mijn kinderen zijn 13, 18 en bijna 22 en ik ben het nog steeds. En ja, dat is vermoeiend, maar het het zit zo ingeworteld in mijn hele zijn.
Zorgen maken deed ik heel weinig altijd. Maar ook dat is nu juist alleen maar meer geworden sinds ze ouder zijn. De zaken waar ze tegenaan lopen zijn ook gewoon een stuk “groter” en lastiger. Zaken als studies, werk, auto’s, scooters, vrienden, verkeringen, uitgaan, geld. Het klaarstomen voor de grote mensen wereld. Hun onzekerheden daaromomtrent en de issues waar ze tegenaan lopen.
Het ligt ook aan het kind hoor. Mijn zoon van 18 is een stuk zelfredzamer en minder “hulpbehoevend” dan mijn oudste bijvoorbeeld.
En ze zijn allen geen helse pubers gelukkig.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
Ja.quote:
Dienstbaar check. En ook gewoon uitgeblust zijn in de avond. Liggen de kinderen op bed, zit jij nog net niet afgepeigerd op de bank. Ik merk het wel dat ik wat ouder weer moeder ben geworden. Ik voel me minder fit als bij mijn oudste.
@:SQ wij zijn een beetje van dezelfde leeftijd volgens mij. Ervaar jij dit ook zo?
disclaimer
Je hebt ook al wel héél vaak aangegeven dat 2 kinderen hebben héél goed is en 3 kinderen hebben echt niet goed is. Dat hoeft niet meer in de herhaling hoor.quote:
[..]
Met drie kinderen heb je alles x3, dat lijkt me extra pittig. Zit de jongste avondenlang te smeken om een scooter, heeft de middelste liefdesverdriet, gaat de oudste verhuizen, waarbij je tien keer heen en weer kunt rijden en het hele huis staat te stucen en ondertussen heeft de jongste alweer een scooterongeluk gehad met zijn nieuwe scooter en heeft de middelste alweer een nieuwe relatie met een bad boy die je voor geen meter vertrouwt en zo gaat het steeds door en door.
Ik zie dit veel bij ouders met drie kinderen, dat het altijd wat is. Bij een of twee kinderen is dat een stuk minder, dan gaat het meestal goed en is er af en toe eens iets aan de hand, maar je hebt tussendoor adempauze.
disclaimer
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.quote:
[..]
Ik heb ook genoeg mensen in mijn omgeving met oudere kinderen, die het evengoed (nog) erg lastig vinden. Ze zeggen niet voor niets: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Ja er komt meer zelfstandigheid en als ouder heb je dan letterlijk je handen meer vrij, maar er komen zorgen van een heel ander niveau voor terug wat het ouderschap op een hele andere manier weer pittig maakt denk ik.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Ik denk dat veel ouders bang zijn om hulp te vragen omdat ze niet in een malle molen van de hulpverlening terecht willen komen.quote:
[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Ja tuurlijk er is geen weg terugquote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Iedereen is een kutlultrut
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Nee, maar ik geef aan dat ik het ouderschap wel leuk vind, als antwoord op TS. En ik heb al wat jaren ervaring.quote:
Op Het feit dat er geen weg terug is betekent niet dat het dus leuk is.
Dat is de hele bedoeling van dit topic
Een ouder met adhd en een kind zonder adhd is ook heftig. Dus ik kan het me wel voorstellen.quote:
[..]
Ik heb al spijt dat ik het gepost heb
Anyways, kinderen met ADHD kunnen heftige kost zijn. Ik denk dat ouders met kinderen zonder ADHD zich daar moeilijk een voorstelling bij kunnen maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door LadyTagliatelle op 21-02-2023 11:30:12 ]
Born to Lose, but Built to Win.
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.quote:
Tja, hoe dan ook.
Nee, TS, het is niet makkelijk. Het begin niet, ertussenin ook niet en het einde van je opvoeding ook niet.
Maar, ik (en wij zijn er nog zeker niet) had het never nooit willen missen! Ik vind het nog steeds geweldig, hoe moeilijk soms ook
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.quote:
[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.
Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.
Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.
Same here. Ook maar eentje en door o.a. dit topic neig ik ook steeds meer naar laten bij eentjequote:
[..]
1000x dit
Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gutequote:
[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Hoe oud is jouw kind?quote:
[..]
Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gute
Interessant topic en ik lees hier mee, zwanger van eerste kind.
Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.
Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.
Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.
Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.
Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.
Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.
Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven isquote:
[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.
Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.
Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.
Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.
Mja maar ookal ben je moe en vaak ziek, dan kan je toch nog steeds heel gelukkig zijn. Ik draai m’n hand niet om voor moe, drukte en ziek, dat had ik op m’n werk ook al lang voordat ik moeder werd.quote:
Interessant topic en ik lees hier mee, zwanger van eerste kind.
Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.
Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.
Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.
Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Mijn kind is 16 maanden oud. Als ik de klok terug kon draaien had ik nog steeds moeder willen worden. Wel is het zo dat ik (zoals elke moeder van een dreumes) bizar weinig tijd voor mezelf heb en bizar weinig slaap met ook 40 uur per week werk. Dat ging allemaal toch makkelijker toen ik nog geen kind had. Eigenlijk was mijn leven toen zo chill als ik erover nadenk.
Maar dat wil niet zeggen dat het nu niet leuk is. Het is gewoon anders. Vroeger dacht ik: oh 4 uur slaap, dat wordt moe zijn morgen. Nu denk ik: 4 hier slaap, oké het wordt vanzelf 17u
Ik weet niet of dit inherent is aan het ouderschap. De mate waarop je je druk maakt zal afhankelijk zijn van je eigen karakter en de wijze waarop je kind zich ontwikkelt.quote:
[..]
Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.
Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.
Ik zie nu al grote verschillen in hoe de ouders van vrienden van mijn kind reageren op kleine en grotere gebeurtenissen in het leven van hun kind. Voor de ene is alles een big deal, de ander is weerbaar en niet zo snel in paniek.
Deze verschillen zie je ook bij mensen die geen kinderen hebben. Hoezeer je je zorgen maakt, je alles aantrekt en wakker ligt, verschilt van mens tot mens.
De gebroken nachten, dat is wel een dingetje hier… de afgelopen drie nachten steeds zo rond half drie klaarwakker. Vrees dat het vannacht en morgen nacht en weer zo zal zijn
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Misschien omdat je eerste nog onderweg is. Sinds ik kinderen heb, voer ik die gesprekken juist heel regelmatig met mensen in hetzelfde schuitje. Daarvoor hoorde ik er nooit iemand over.quote:
Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...
Ik zou met de kennis van nu weer proberen moeder te worden, overigens. Ik vind het ouderschap ook heel mooi, namelijk. Waardevol, ontroerend, zingevend.
Minder toen ik vanmiddag weer eens met 7000 graden op een zwembadtribune zat te kijken hoe mijn kind voor 70 euro per maand liters van dat gore zwembadwater opslurpt om er “fonteintjes
“ mee te leren spugen.Ook minder toen ik gisteravond een keer laat naar bed ging (2 uur) en vervolgens om 2.30, 4.30 en 6.30 werd opgetrommeld om een ziek kind drinken te brengen/vol te stoppen met paracetamol/in een krakend kinderbed te gaan liggen want ‘ik wil niet alleen zijn’.
(En ja, Avelie/Jeroen, ik heb een fijne betrokken partner van wie ik spontaan de kroeg in mag na een dag werken en die geen post-its op het ovendeurtje nodig heeft en van wie ik er blind op vertrouw dat hij in staat is zonder uitleg in pictogrammetjes helemaal zelf de kinderen in leven te houden en die normaliter ķķk naar zwemles gaat en uit bed kan gaan voor een ziek kind… maar die is ook ziek, dus het feit dat ik baal van zwemles of ziekkindslaapdeprivatie is niet te fiksen door mijn leven/relatie te modelleren naar het jouwe
)
Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.quote:
[..]
Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven is
Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Hier ook. De 'grote zorgen' ervaar ik niet, maar ik ben me ervan bewust dat ik daar iets anders over denk als de puber binnenkort thuis komt met de mededeling dat zn 15-jarige vriendinnetje zwanger is van een drieling.quote:Op maandag 20 februari 2023 15:06 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dit inderdaad.
Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijvenDat vind ik echt een enorme stap wel.
Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.
Anders bemoei je je even niet met een situatie waarvan je de ins en outs niet kent.quote:
[..]
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.
Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.
Echt kap eens met al je aannames en die zalvende toon, het begint behoorlijk irritant te worden.
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.quote:
[..]
Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.
Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.quote:
[..]
In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.
Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.
Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?quote:
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.
Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.
quote:
[..]
Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.
Lekkere vriendin ben je. Iemand jouw kant van het verhaal niet vertellen, omdat jij hebt verzonnen dat het gevoelig ligt terwijl het probleem erin zit dat jij doet alsof je voor een ander kan weten wat ze wel/niet missen op basis van het doortrekken van jouw eigen ervaring. Met een vriendin wil ik over zoiets open en eerlijk een gesprek kunnen voeren en ook dat iemand mijn twijfels niet negeert. Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.
Ik bedoel dat het gevoelig ligt als iemand anders het ouderschap geweldig vindt en inderdaad het idee heeft dat je iets mist als je dat deel van het leven aan je voorbij laat gaan. Ik spreek dat zeker niet uit naar mijn kindvrije vrienden. Zij moeten hun eigen beslissingen nemen op basis van de kennis en het gevoel dat zij zelf hebben.quote:
[..]
Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?
Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.
[..]
Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.
Uiteraard negeer ik haar twijfels niet, daar hebben we juist lange gesprekken over. En met vrienden die geen twijfels meer hebben, hoor ik geduldig aan hoe zij alle voordelen van het kindvrije leven benadrukken en het ouderschap afkraken. Ik sta er anders in en dat mag.
Dus jij vindt oprecht voor een ander dat zij een heel belangrijk deel in hun leven missen als ze geen kinderen krijgen?
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.quote:
Dus jij vindt oprecht voor een ander dat zij een heel belangrijk deel in hun leven missen als ze geen kinderen krijgen?
Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.
Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.quote:
[..]
Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.
[..]
Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders
) ook een bijna 16 jarige puber met ADHD rondlopen. Daar hebben we ook met grote regelmaat zorgen over. Wij gaan als partners ook 1 keer per jaar met zijn 2-en op vakantie om bij te tanken en even alleen partners te zijn en geen ouders. Maar guess what? Het ouderschap blijft af en toe fucking zwaar en het is juist goed om dat toe te geven en niet doen alsof het met een vakantie samen als partners beter vol te houden is. Want dat is voorbij gaan aan je eigen gevoelens. It’s ok to be not ok.
And so the lion fell in love with the lamb
Exact de eerste alinea heb ik eerder gelezen. Dagquote:
[..]
Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.
Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Indeedquote:
[..]
Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.
Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
