Het ouderschap niet leuk vinden #2

quote:

Op maandag 20 februari 2023 18:04 schreef Avelie het volgende:

[..]
Dat ligt denk ik heel erg aan je kinderen en ook aan de investering in tijd en aandacht die je er in de kindertijd instopt. Vaak is het zo dat je terugkrijgt wat je zelf die eerste jaren hebt gezaaid. Problemen komen meestal niet uit de lucht vallen, al presenteren ouders dit graag op deze manier om zichzelf vrij te pleiten. Het is nodig om heel eerlijk in de spiegel te kijken om problemen in de puberteit als gezin op te lossen, maar veel ouders zijn niet in staat tot reflectie.

Ik zou willen dat hulp vragen laagdrempeliger werd, want ik merk aan ouders dat ze zelf jarenlang aanklooien, terwijl er goede hulp beschikbaar is. Het is toch een soort trots die hen tegenhoudt, niet willen toegeven dat er andere mogelijkheden zijn om iets op te lossen. Zelf alles willen doen zonder bemoeienis van buitenaf. Vaak gaat het van kwaad tot erger.

Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.

Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 16:56 schreef MaJo het volgende:

[..]
1000x dit En dan heb ik "maar" 1 kind.

Wij twijfelen nu heel erg over een tweede dus dit soort topics zijn wel een verademing om te lezen. Misschien is het niet eens zo slecht om het bij 1 te houden

Same here. Ook maar eentje en door o.a. dit topic neig ik ook steeds meer naar laten bij eentje

quote:

Op maandag 20 februari 2023 19:07 schreef Avelie het volgende:

[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.

Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.

Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.

Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.

Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gute

quote:

Op maandag 20 februari 2023 19:50 schreef ZarB het volgende:

[..]
Ik heb wel een kind en ik snap het al amper. Ik hou zielsveel van haar hoor etc etc etc (de disclaimer) en ja, ik ben ook blij dat we uitgerekend dít kind hebben gekregen (maar goed, we weten niet beter), maar meine gute

Hoe oud is jouw kind?

quote:

Op maandag 20 februari 2023 21:50 schreef Avelie het volgende:

[..]
Hoe oud is jouw kind?

1.5

quote:

Op maandag 20 februari 2023 21:55 schreef ZarB het volgende:

[..]
1.5

Dan snap ik je reactie. Wie weet denk je er over een jaar of vijf net zo over.

Interessant topic en ik lees hier mee, zwanger van eerste kind.

Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.

Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.

Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.

Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...

quote:

Op maandag 20 februari 2023 19:07 schreef Avelie het volgende:

[..]
Ik kan oprecht verdrietig zijn als ik denk aan alle jaren die al voorbij zijn en dat we later nooit meer terug kunnen naar deze geweldige tijd qua ontwikkelingsfase van de kinderen. Soms wil ik de tijd stopzetten omdat ik het zo leuk vind op dit moment.

Het is een soort nostalgie die ik al van tevoren heb, omdat je weet dat het over een jaar alweer heel anders is en ook eens afgelopen gaat zijn.

Als ik mijn kindvrije vrienden dan hoor over hun kindvrije leven en de voordelen ervan, dan kan ik alleen maar knikken. Ik snap het allemaal, maar uiteindelijk ben ik zo dankbaar dat ik kinderen heb gekregen en niet zomaar kinderen, maar exact de kinderen die ik heb gekregen. Ik vind ze de liefste, leukste, grappigste en mooiste kinderen die er zijn en ben elke dag blij dat ik hun moeder mag zijn.

Als ik dit probeer over te brengen aan mijn kindvrije vrienden, dan snappen ze het uiteraard niet. Dat is denk ik iets wat je alleen kunt begrijpen als je zelf het ouderschap op deze manier ervaart.

Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven is

quote:

Op maandag 20 februari 2023 22:31 schreef Kiwi7 het volgende:
Interessant topic en ik lees hier mee, zwanger van eerste kind.

Ik vraag mij wel af hoeveel ouders de klok terug zouden draaien als ze dat zouden willen en toch geen kinderen genomen hebben.

Ik heb wel het idee dat in de maatschappij en ook mensen onderling het te weinig hebben over de zware kanten. Want of je bent bang dat anderen je als slechte ouder zien, om te zien geworden als zeikerd, etc. Maar daardoor vallen anderen wel weer voor het idee dat het vooral rozegeur en maneschijn is.

Er is ook geen weg terug zoals iemand hierboven aangaf, waardoor echt spijt hebben natuurlijk niet zo'n zin heeft. Behalve dat je ervoor kan kiezen om niet nog een tweede te nemen.

Maar vind het ergens wel bijzonder dat dit zo'n taboe is teleurstellingen van het ouderschap in het echt te bespreken. Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...

Mja maar ookal ben je moe en vaak ziek, dan kan je toch nog steeds heel gelukkig zijn. Ik draai m’n hand niet om voor moe, drukte en ziek, dat had ik op m’n werk ook al lang voordat ik moeder werd.

Mijn kind is 16 maanden oud. Als ik de klok terug kon draaien had ik nog steeds moeder willen worden. Wel is het zo dat ik (zoals elke moeder van een dreumes) bizar weinig tijd voor mezelf heb en bizar weinig slaap met ook 40 uur per week werk. Dat ging allemaal toch makkelijker toen ik nog geen kind had. Eigenlijk was mijn leven toen zo chill als ik erover nadenk.

Maar dat wil niet zeggen dat het nu niet leuk is. Het is gewoon anders. Vroeger dacht ik: oh 4 uur slaap, dat wordt moe zijn morgen. Nu denk ik: 4 hier slaap, oké het wordt vanzelf 17u

quote:

Op maandag 20 februari 2023 19:24 schreef Schanu het volgende:

[..]
Ik heb het niet over ontspoord pubergedrag, ik heb het over zorgen over schoolcijfers, levenskeuzes, verkeerde vrienden, puberhormonen en kans op depressies, zorgen over loslaten versus vasthouden, uitgaande pubers die pas diep in de nacht thuiskomen (hoop je), tot zelfs de leeftijd dat ze het huis uit gaan en je elke avond zou willen bellen om te vragen of ze veilig in hun bed liggen.

Zoals ik zei, zorgen van een heel ander niveau maar evengoed inherent aan het ouderschap en pittig.

Ik weet niet of dit inherent is aan het ouderschap. De mate waarop je je druk maakt zal afhankelijk zijn van je eigen karakter en de wijze waarop je kind zich ontwikkelt.

Ik zie nu al grote verschillen in hoe de ouders van vrienden van mijn kind reageren op kleine en grotere gebeurtenissen in het leven van hun kind. Voor de ene is alles een big deal, de ander is weerbaar en niet zo snel in paniek.

Deze verschillen zie je ook bij mensen die geen kinderen hebben. Hoezeer je je zorgen maakt, je alles aantrekt en wakker ligt, verschilt van mens tot mens.

De gebroken nachten, dat is wel een dingetje hier… de afgelopen drie nachten steeds zo rond half drie klaarwakker. Vrees dat het vannacht en morgen nacht en weer zo zal zijn

quote:

Op maandag 20 februari 2023 22:31 schreef Kiwi7 het volgende:
Ik hoor het ten minste weinig om mij heen, terwijl jonge ouders er zo vermoeid uit zien vaak, plus continue ziek zijn...

Misschien omdat je eerste nog onderweg is. Sinds ik kinderen heb, voer ik die gesprekken juist heel regelmatig met mensen in hetzelfde schuitje. Daarvoor hoorde ik er nooit iemand over.

Ik zou met de kennis van nu weer proberen moeder te worden, overigens. Ik vind het ouderschap ook heel mooi, namelijk. Waardevol, ontroerend, zingevend.

Minder toen ik vanmiddag weer eens met 7000 graden op een zwembadtribune zat te kijken hoe mijn kind voor 70 euro per maand liters van dat gore zwembadwater opslurpt om er “fonteintjes “ mee te leren spugen.

Ook minder toen ik gisteravond een keer laat naar bed ging (2 uur) en vervolgens om 2.30, 4.30 en 6.30 werd opgetrommeld om een ziek kind drinken te brengen/vol te stoppen met paracetamol/in een krakend kinderbed te gaan liggen want ‘ik wil niet alleen zijn’.

(En ja, Avelie/Jeroen, ik heb een fijne betrokken partner van wie ik spontaan de kroeg in mag na een dag werken en die geen post-its op het ovendeurtje nodig heeft en van wie ik er blind op vertrouw dat hij in staat is zonder uitleg in pictogrammetjes helemaal zelf de kinderen in leven te houden en die normaliter óók naar zwemles gaat en uit bed kan gaan voor een ziek kind… maar die is ook ziek, dus het feit dat ik baal van zwemles of ziekkindslaapdeprivatie is niet te fiksen door mijn leven/relatie te modelleren naar het jouwe )

quote:

Op maandag 20 februari 2023 22:34 schreef _Lily_ het volgende:

[..]
Ik zou niet in het verleden leven, maar gewoon optimaal genieten van het heden. Waarom zou je verdrietig zijn als dit zo’n gelukkige periode van je leven is

Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.

Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.

en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 15:06 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Dit inderdaad.

Ik ben erg blij met de vrijheid die we voor een deel terug hebben gekregen. Maar zo'n ouder kind brengt zeker ook andere uitdagingen met zich mee en andere zorgen. Ze is nog geen 14 en vroeg al wanneer wij dachten dat ze niet alleen een avond, maar een hele nacht alleen kan blijven Dat vind ik echt een enorme stap wel.

Maar in geval van geen kind met problemen (hetzij qua gezondheid, hetzij qua gedrag/puberteit) maar een gezonde tiener met gezonde vrijheidsdrang en ondernemingszin denk ik wel dat ik het gemakkelijker vind. Nu, in ieder geval, zo vroeg in de puberteit nog.

Hier ook. De 'grote zorgen' ervaar ik niet, maar ik ben me ervan bewust dat ik daar iets anders over denk als de puber binnenkort thuis komt met de mededeling dat zn 15-jarige vriendinnetje zwanger is van een drieling.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 17:51 schreef Avelie het volgende:

[..]
Vaak gaat er heel veel aandacht naar het kind met de aandoening, dat schrijf je zelf ook. Siblings krijgen professionele hulp en aandacht, maar alleen gericht op hoe zij om moeten gaan met hun broertje, in het belang van hun broertje. Er wordt niet gevraagd naar henzelf en hun eigen behoeften en beleving.

Ik hoop dat je inziet wat ik probeer over te brengen in plaats van gelijk in de hoogste boom te springen.

Anders bemoei je je even niet met een situatie waarvan je de ins en outs niet kent.

Echt kap eens met al je aannames en die zalvende toon, het begint behoorlijk irritant te worden.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 22:52 schreef Avelie het volgende:

[..]
Dat ben ik zeker. Het zijn vlagen dat ik me realiseer hoe fijn deze periode in ons leven is en dat is het liefst exact deze fase vast kon houden voor altijd. Ik leef in het besef dat alles voortdurend verandert en voorbij gaat en ik hou zoveel van dit leven en van mijn partner en kinderen dat het soms moeilijk is dat te accepteren.

Een kindvrije vriendin twijfelt geregeld of ze de goede keuze heeft gemaakt om geen kinderen te krijgen. Ik reageer daar niet op, want voor iedereen is de goede keuze anders.

en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.

In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.

Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 07:58 schreef ZarB het volgende:

[..]
In plaats van niet reageren kun je natuurlijk ook gewoon het gesprek aangaan over haar gevoelens en de vraagstukken die ze heeft zonder dat er inhoudelijk besproken moet worden of kinderen krijgen wel of geen goede keus is.

Jij vind voor jezelf dat je een groot deel zou missen. Het is geen algemeen feit. Genoeg mensen die helemaal niks zouden missen.

Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 22:52 schreef Avelie het volgende:
en toch... als ik wist wat ik nu weet, dan zou ik het nooit anders willen en had ik het nooit willen missen. Ik vind dat je een groot deel van het leven mist als je geen kinderen krijgt, maar dat is mijn mening en die hou ik wijselijk voor me, omdat ik weet hoe gevoelig dit bij veel kindvrije mensen ligt.

Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?

Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 08:08 schreef Avelie het volgende:

[..]
Nee,dat klopt. Daarom kies ik ervoor mijn kant van het verhaal niet te vertellen en in te zoomen op haar twijfels, onzekerheden en angsten omtrent zwanger raken en het moederschap.

Lekkere vriendin ben je. Iemand jouw kant van het verhaal niet vertellen, omdat jij hebt verzonnen dat het gevoelig ligt terwijl het probleem erin zit dat jij doet alsof je voor een ander kan weten wat ze wel/niet missen op basis van het doortrekken van jouw eigen ervaring. Met een vriendin wil ik over zoiets open en eerlijk een gesprek kunnen voeren en ook dat iemand mijn twijfels niet negeert.

Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 08:50 schreef Stepperoller het volgende:

[..]
Bij kindvrije mensen ligt dat gevoelig? Kindvrij is toch het begrip dat erop duidt dat het iemands bewuste eigen keuze is?

Waarschijnlijk is dat wat je er zelf bij verzint, omdat andere mensen het niet tof vinden dat jij hun gevoelens niet erkent omdat je op basis van jouw ervaring beter meent te weten dan zijzelf wat ze wel/niet missen. Maar dat is niet gebonden aan dit onderwerp hoor. Zulke misplaatste arrogantie op het gebied van iets persoonlijks als gevoelens zal altijd tot afkeuring leiden, ongeacht het onderwerp.
[..]
Lekkere vriendin ben je. Iemand jouw kant van het verhaal niet vertellen, omdat jij hebt verzonnen dat het gevoelig ligt terwijl het probleem erin zit dat jij doet alsof je voor een ander kan weten wat ze wel/niet missen op basis van het doortrekken van jouw eigen ervaring. Met een vriendin wil ik over zoiets open en eerlijk een gesprek kunnen voeren en ook dat iemand mijn twijfels niet negeert.

Boekentip: 'Echte vrouwen krijgen een kind'. Vond ik een heel genuanceerd boek over het fenomeen kinderwens, twijfels en het zou jou handvaten kunnen bieden om hier een open gesprek over te voeren met je vriendin.

Ik bedoel dat het gevoelig ligt als iemand anders het ouderschap geweldig vindt en inderdaad het idee heeft dat je iets mist als je dat deel van het leven aan je voorbij laat gaan. Ik spreek dat zeker niet uit naar mijn kindvrije vrienden. Zij moeten hun eigen beslissingen nemen op basis van de kennis en het gevoel dat zij zelf hebben.

Uiteraard negeer ik haar twijfels niet, daar hebben we juist lange gesprekken over. En met vrienden die geen twijfels meer hebben, hoor ik geduldig aan hoe zij alle voordelen van het kindvrije leven benadrukken en het ouderschap afkraken. Ik sta er anders in en dat mag.

Dus jij vindt oprecht voor een ander dat zij een heel belangrijk deel in hun leven missen als ze geen kinderen krijgen?

Er komt een dag, dan leef ik het leven van Avelie, en dan is alles weer goed

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 09:54 schreef ZarB het volgende:
Dus jij vindt oprecht voor een ander dat zij een heel belangrijk deel in hun leven missen als ze geen kinderen krijgen?

Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.

Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.

quote:

Op maandag 20 februari 2023 13:42 schreef Avelie het volgende:

[..]
Dus er is een betrokken partner. Misschien tijd om eens een weekend alleen weg te gaan om die rust en stilte toe te laten in je leven? Dag of weekend naar de sauna? Of een retraite? Het klinkt alsof je eraan toe bent. Pas je op dat je niet terecht komt in een burn out? Helaas te vaak gezien om mij heen dat mensen zo praten als jij doet en daarna helemaal niks meer kunnen.
[..]

Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.

Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders ) ook een bijna 16 jarige puber met ADHD rondlopen. Daar hebben we ook met grote regelmaat zorgen over. Wij gaan als partners ook 1 keer per jaar met zijn 2-en op vakantie om bij te tanken en even alleen partners te zijn en geen ouders. Maar guess what? Het ouderschap blijft af en toe fucking zwaar en het is juist goed om dat toe te geven en niet doen alsof het met een vakantie samen als partners beter vol te houden is. Want dat is voorbij gaan aan je eigen gevoelens. It’s ok to be not ok.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 10:26 schreef Avelie het volgende:

[..]
Je mist een belangrijk deel van het leven. Eigenlijk weet je pas echt wat het is als je het meemaakt. De keuze om er niet aan te beginnen, is meestal gebaseerd op allerlei angsten, vooroordelen en trauma's uit de eigen jeugd. Als ik verder doorpraat met mijn kindvrije vrienden komen we daar altijd op uit.

Op zich niet erg, elke reden is een legitieme reden om er niet aan te beginnen en iedereen mag het voor zichzelf bepalen, maar als mij de vraag wordt gesteld "mis ik iets door geen kinderen te krijgen", dan zou mijn antwoord ja zijn. Alleen is dat zo'n taboe dat ik dat nooit zou uitspreken.

Exact de eerste alinea heb ik eerder gelezen. Dag

quote:

Op dinsdag 21 februari 2023 10:35 schreef Bamba het volgende:

[..]
Of misschien accepteren dat het vaak fucking zwaar is en je als ouders alles al doet wat in je macht ligt? Die dagjes weg bieden vaak even verlichting en zou ik ook zeker proberen te (blijven) c doen, maar die gaan een burn out o.i.d echt niet tegenhouden. Was het maar zo simpel dat je met regelmatig leuke dingen doen zoiets kan voorkomen.

Wij hebben hier (als 2 betrokken ouders ) ook een bijna 16 jarige puber met ADHD rondlopen. Daar hebben we ook met grote regelmaat zorgen over. Wij gaan als partners ook 1 keer per jaar met zijn 2-en op vakantie om bij te tanken en even alleen partners te zijn en geen ouders. Maar guess what? Het ouderschap blijft af en toe fucking zwaar en het is juist goed om dat toe te geven en niet doen alsof het met een vakantie samen als partners beter vol te houden is. Want dat is voorbij gaan aan je eigen gevoelens. It’s ok to be not ok.

Indeed