Mijn ouders, 70-75, en wij 30-35 (zoom 1 en zwanger), hadden tot voor kort een goede relatie. Tuurlijk irriteer je je soms aan je ouders, m'n pa is stug en m'n moeder erg lief en gastvrij. M'n vrouw is iemand met het hart op de tong en zwanger van de 2e. Eerste was een huilbaby dus we hebben het pittig gehad, maar samen het heel goed gedaan. Desalniettemin nog steeds vooral bij mijn vrouw veel spanning rondom het slapen van de baby, al vind ze zelf van niet. Ik ben een stuk relaxter, maar raak gespannen van haar spanning.
Dus.. mijn moeder was jarig en we gingen daar slapen. We dachten dat alleen familie kwam, maar er kwamen nog twee 70ers koffie drinken en nog twee vrienden aanwaaien. Mijn vrouw was al de hele dag gespannen en geïrriteerd, vond dat mensen te hard praten als de baby sliep. Mijn ouders hadden hun kamer afgestaan zodat zij/wij ons konden terugtrekken en chillen. Mijn vrouw had verwacht dat we met ouders zouden zijn na de familie, maar er was nog bezoek. Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan". Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Mijn moeder ging naar m'n vrouw om te zeggen dat ze hoorde dat we gingen. Jammer, maar begreep het en volgende keer beter. Vervolgens lopen de verhalen uiteen. Mijn vrouw zegt in goed overleg gevraagd te hebben hoe lang ze nog bleven, een half uurtje wachten zou ok zijn. Maar mijn moeder zei: maar ik ga niet de mensen vragen weg te gaan.. en eerlijk gezegd begreep ik dat ook uit de woorden van mijn vrouw.
Ik heb het gesprek kort erna onderbroken en gezegd dat we gaan. Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken), zij zei dat het allemaal ok was tot er onverwacht meer mensen kwamen.
De dag erna geappt met m'n moeder: jammer, maar kon gebeuren, volgende keer beter.
Maar het zat nog in de lucht en een paar dagen later gingen we bellen. In het telefoongesprek (30 min) zei m'n moeder dat mijn vrouw de hele dag al niet lekker ging en regelmatig dat liet merken. En dat ze heel direct kan zijn en dat dat niet altijd goed valt. Verder heeft ze veel verzoenende dingen gezegd, maar ook dat haar grens ligt bij het wegsturen van vrienden. Mijn vrouw zegt dat ze dat nooit heeft gevraagd, mijn moeder zegt dat ze dat wel heeft gevraagd. Ik begreep het eerlijk gezegd ook op die manier, maar probeerde nog te zeggen tegen mijn vrouw dat ze het misschien niet zo bedoelde maar dat het zo over kwam. Maar nee, niet gezegd, je moeder liegt!
Na het gesprek was ze erg gekwetst, vond niet dat ik haar genoeg heb verdedigd. En dat klopt ook wel want ik probeer neutraal te zijn, maar eerlijk gezegd geef ik m'n moeder volkomen gelijk. En zijn de dingen die ze zei over haar directheid en het tonen van irritatie niet leuk om te horen, maar het klopt wel.
Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken. Wel heb ik gezegd dat ik weet dat mijn ouders gek op haar zijn (is ook zo) dat dit gewoon ff kut gelopen is, maar kan gebeuren en dat ze in de spanning misschien toch de verkeerde woorden had gebruikt.
Was allemaal niet zo en ik kwam voor mijn moeder op en liet haar weer barsten etc.
2 dagen kutsfeer. Mijn vrouw onvergeeflijk, ik intussen proberen te wijzen op de goede relatie die we hadden en dat dat toch veel meer is dan een keer ruzie. Nee, ze is heel erg gekwetst. Ik: een klein kiertje naar dat het goed komt heb ik wel nodig. Volgens haar pushte ik haar om het goed te maken en ze was het zat dat ik partij koos voor mijn ouders.
Dag erna brengen mijn ouders een roos en brief: lieve [naam] we vinden het heel naar, we missen jullie en willen het slapen graag gauw overdoen, maar dan met goede afloop.
Nou dat was ook totaal fout, dit is pas haar voor het blok zetten etc en als ze het zo naar vinden had ze niet zo kwetsend moeten zijn in het gesprek etc etc
Ik probeer zo diplomatiek mogelijk te zijn en enerzijds mijn vrouw in haar gekwetstheid te steunen, maar ik ga niet mee in haar uitspraken dat ze haar dus eigenlijk echt niet mochten enzo want dat is gewoon niet waar. Mijn ouders hebben nu gezegd ok we wachten tot het gezakt is, we houden van je en onze handreiking blijft.
Intussen begin ik boos te worden op mijn vrouw. Het is allemaal niet leuk, maar ten eerste vind ik dat zij voor 70% dit veroorzaakt heeft (en daar kunnen we blijkbaar niet normaal over in gesprek want dan steun ik haar niet etc) en daarnaast is ze met haar huidige gedrag echt dingen stuk aan het maken. Straks komt de 2e, kunnen mijn ouders dan niet of moeilijk langs komen? Alleen omdat je bent aangesproken op een manier die je als kwetsend hebt ervaren?
Wat is hier in hemelsnaam wijsheid?
Maar goed, nogmaals... ik was er niet bij...
En "steunen" is natuurlijk meer in een relatie dan iemand gelijk geven terwijl diegene geen gelijk heeft. Soms moet je tegengas geven. Als dat niet kan dan moet je je afvragen bij wie dat mis gaat en of dat een situatie is die je moet pikken. Dat gaat vroeg of laat nog eens problemen opleveren als je weer moet kiezen.
Zwitserland willen zijn is niet altijd het beste.
[ Bericht 6% gewijzigd door TheFreshPrince op 02-06-2021 23:30:56 ]
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld. En 2) uiteindelijk moet je toch ook naar de diepere verbinding die je in jaren hebt opgebouwd kunnen terugvallen?
Heb je eerder dit soort situaties / drama meegemaakt binnen je relatie waarbij je min of meer voor haar moest kiezen of op eieren moest lopen en een discussie niet aan te gaan was?quote:Op woensdag 2 juni 2021 23:35 schreef Poolbal het volgende:
Ja het zwanger zijn en eigenlijk nog steeds niet doorslapen doen ook wat met haar. Baby slaapt sinds 2 weken eindelijk door, ik ook, maar zij nog niet, te gespannen dat ie weer gaat huilen. Ik heb overigens het hele jaar de nachtvoedingen gedaan want ik kan ook beter tegen slaaptekort. Maar ik weet niet hoe ik haar moet zeggen dat het misschien wel haar state of mind is die het zo pijnlijk voor haar maken. Dan gaat ze loco, vrees ik.
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld. En 2) uiteindelijk moet je toch ook naar de diepere verbinding die je in jaren hebt opgebouwd kunnen terugvallen?
Ze is ook heel spontaan en gezellig, de directe kant heeft zijn voordelen. Maar inderdaad sneu dat dat niet kan. We kunnen over veel persoonlijke dingen praten, maar hier is het kleinste woord al een grote fout. Ik zeg inmiddels alleen nog maar "ja het is echt een nare situatie, voor iedereen" als ze er over begint. Want zodra ik zeg wat ik denk is de dag verpest.quote:
Gezellige vrouw heb jij. Fijn ook dat je bepaalde dingen niet gewoon eerlijk kan zeggen omdat anders je huwelijk onherstelbaar beschadigt. Klinkt gezond.
En wel praten. Altijd.
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"quote:
[..]
Heb je eerder dit soort situaties / drama meegemaakt binnen je relatie waarbij je min of meer voor haar moest kiezen of op eieren moest lopen en een discussie niet aan te gaan was?
Ik denk dan: yo je zou blij moeten zijn met hoe ik het portretteer want in mijn oren vroeg je of het bezoek weg kon gaan..
[ Bericht 7% gewijzigd door Poolbal op 02-06-2021 23:55:29 ]
Ja ze heeft het zwaar. Postpartum vermoedelijk niet, zijn we erg alert op geweest. Tenzij het een soort late onset is. Maar ik denk eerder langdurige blootstelling aan stress en hormonen + karakter + kutsituatie.quote:Op woensdag 2 juni 2021 23:44 schreef OnwetendeNerd het volgende:
Je vrouw heeft het zwaar. Kan er een depressie (postpartum) aanwezig zijn? De stress van jou en je vrouw kan goed invloed hebben op je kind en dat kan leiden tot een zogenaamde huilbaby.
En wel praten. Altijd.
Ik denk dat je niet de woorden of een verklaring voor je moeder moet invullen maar gewoon duidelijk moet zijn dat je geen trek hebt in de situatie zoals hij nu is, ongeacht wat er heeft plaatsgevonden of wie er "schuld" heeft. Je moeder heeft duidelijk de toenadering gezocht, het moet ook eens afgelopen zijn.quote:
[..]
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"
Je vrouw kan stellen dat jij geen partij voor haar kiest maar dat is niet aan de orde.
Zij heeft in deze net zo'n belangrijke rol om dit niet te laten ontsporen en zou jou niet voor een keuze moeten stellen.
Zeg gewoon wat je bedoelt, zolang jij gas terug neemt als zij gas geeft dan beloon je in feite dat boze gedrag en kom je geen steek verder.
15 jaar geleden zou ik wss ook de defensieve Zwitserse route gekozen hebben maar nu niet meer. Jij zou haar niet zo voor het blok zetten, zij zou dat ook niet bij jou mogen doen. Zo werkt dat niet.
Ik ben geneigd om je te adviseren om je vrouw even duidelijk aan te geven dat jij inderdaad je moeders kant kiest omdat je oprecht gelooft dat zij gelijk heeft. Laat haar vervolgens maar stoom afblazen bij haar eigen ouders, na een paar dagen komt ze wel terug met hangende pootjes. Jezus man, je ouders brengen haar zelfs bloemen..!
Maar OK, ik snap ook dat jij en je moeder vooral willen dat zij niet meer boos is. Dat kan waarschijnlijk alleen door aan al haar eisen tegemoet te komen.
quote:
Vrouwen die zwanger zijn zijn vrij agressief en eng vaak. Ik zou eerlijk zijn maar het houden op zwangerschapshormonen.
wat een bullshit. Hoe vaak ben jij zelf al zwanger geweest?Ik zou open kaart spelen en aangeven dat de oorzaak er niet meer toe doet. Laat haar weten dat jij het als kwetsend en onvolwassen ervaart dat zij de handreiking van je moeder niet wil accepteren. Dus ongeacht wie er verantwoordelijk is voor de aanleiding, je vrouw is wel verantwoordelijk voor het afwijzen van de handreiking, en daarmee kwetst ze jou, je ouders en ze schaadt de relatie.
En wees ook niet bang om de 'laat me uitpraten' kaart te gebruiken.
Ooit bezoekje aan de 9maanden beurs (als onderdeel van de Huishoudbeurs) gedaan.quote:Op donderdag 3 juni 2021 00:14 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ben blij dat ik nog op tijd aan de kant kon springen toen achter me iets gratis aangekondigd werd. Zo'n kudde drachtigen die op me afgestormd kwamen. 110% agressief en eng.
Verders alle bewondering en respect wat een vrouw moet doorstaan tijdens een zwangerschap en de bevalling, daar niet van.
quote:
[..]
Ooit bezoekje aan de 9maanden beurs (als onderdeel van de Huishoudbeurs) gedaan.
Ben blij dat ik nog op tijd aan de kant kon springen toen achter me iets gratis aangekondigd werd. Zo'n kudde drachtigen die op me afgestormd kwamen. 110% agressief en eng.
Verders alle bewondering en respect wat een vrouw moet doorstaan tijdens een zwangerschap en de bevalling, daar niet van.
doe even normaal met je kudde drachtigen . Je bent niet grappig of stoer. De uitspraak dat zwangere vrouwen vaak agressief en eng zijn, gaat gewoon nergens over. En het rechtvaardigt zeker niet het gedrag van TS z'n vrouw.
Negeer alsjeblieft stompzinnige generalisaties over zwangere vrouwen. Dit gedrag is niet OK, zelfs al zou het 100% hormonaal zijn.quote:
Nooit maar ik heb 4 zwangerschappen van dichtbij mee mogen maken.quote:
[..]
Geef je ook wel eens aan dat je begrijpt/ziet dat ze het zwaar heeft? Die reactie komt op mij teleurgesteld over, alsof niemand ooit haar kant kiest.quote:
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"
Ik denk dan: yo je zou blij moeten zijn met hoe ik het portretteer want in mijn oren vroeg je of het bezoek weg kon gaan..
Maar het is inderdaad wel onredelijk to the max.
Met andere woorden ze eist van jou dat je jouw ouders aan de kant zet voor haar. Doet ze dat andersom wel?
En bizar hoe ze reageerde op die roos. Heb het idee dat het voorval niet het echte probleem is, want ik snap niet eens wat er uberhaupt zo problematisch is. Ze kon zelf toch weggaan en dat deed ze toch?
Op basis van jouw minimale ervaring met zwangere vrouwen concludeer je dat ze vaak agressief en eng zijn. Dat zegt vooral iets over jouw omgeving, niet over de populatie zwangere vrouwen.quote:
[..]
Nooit maar ik heb 4 zwangerschappen van dichtbij mee mogen maken.
Was baby 2 eigenlijk gepland?
Gewoon no comment als iemand er iets over wil weten
En dat je onafhankelijk van je vrouw wellicht even met je ouders kunt overleggen hoe de vlag erbij hangt en waarom jij denkt dat het zo is. Zodat zij wellicht beter snappen hoe het zit en waarom jij je vrouw nu even extra hard moet steunen.
Komt allemaal wel goed, denk ik...
Wijsheid=Waarheid. Je hebt iets niet gezegd. Anders zou je vrouw boos worden. Dus je hebt de waarheid niet gezegd.quote:
Dus.. mijn moeder was jarig en we gingen daar slapen. We dachten dat alleen familie kwam, maar er kwamen nog twee 70ers koffie drinken en nog twee vrienden aanwaaien. Mijn vrouw was al de hele dag gespannen en geïrriteerd, vond dat mensen te hard praten als de baby sliep. Mijn ouders hadden hun kamer afgestaan zodat zij/wij ons konden terugtrekken en chillen. Mijn vrouw had verwacht dat we met ouders zouden zijn na de familie, maar er was nog bezoek. Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan". Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Mijn moeder ging naar m'n vrouw om te zeggen dat ze hoorde dat we gingen. Jammer, maar begreep het en volgende keer beter. Vervolgens lopen de verhalen uiteen. Mijn vrouw zegt in goed overleg gevraagd te hebben hoe lang ze nog bleven, een half uurtje wachten zou ok zijn. Maar mijn moeder zei: maar ik ga niet de mensen vragen weg te gaan.. en eerlijk gezegd begreep ik dat ook uit de woorden van mijn vrouw.
Ik heb het gesprek kort erna onderbroken en gezegd dat we gaan. Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken), zij zei dat het allemaal ok was tot er onverwacht meer mensen kwamen.
De dag erna geappt met m'n moeder: jammer, maar kon gebeuren, volgende keer beter.
En zijn de dingen die ze zei over haar directheid en het tonen van irritatie niet leuk om te horen, maar het klopt wel.
Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken.
Intussen begin ik boos te worden op mijn vrouw. Het is allemaal niet leuk, maar ten eerste vind ik dat zij voor 70% dit veroorzaakt heeft (en daar kunnen we blijkbaar niet normaal over in gesprek want dan steun ik haar niet etc) en daarnaast is ze met haar huidige gedrag echt dingen stuk aan het maken. Straks komt de 2e, kunnen mijn ouders dan niet of moeilijk langs komen? Alleen omdat je bent aangesproken op een manier die je als kwetsend hebt ervaren?
Wat is hier in hemelsnaam wijsheid?
Gewoon de waarheid zeggen. Als je boos bent op je vrouw moet je dat zeggen. Dus gewoon eerlijk zijn en altijd de waarheid zeggen.
Zeggen wat je voelt.
Gewoon de waarheid zeggen. Zeg dat het haar state of mind is. Ook al gaat ze loco. Gewoon de waarheid zeggen.quote:Maar ik weet niet hoe ik haar moet zeggen dat het misschien wel haar state of mind is die het zo pijnlijk voor haar maken. Dan gaat ze loco, vrees ik.
Zeggen wat je denkt. Als je niet de waarheid zegt, dan krijg je nooit een zielsmaatje. Als jullie uit elkaar gaan of het huwelijk kapot gaat, dan waren jullie toch niet voor elkaar bedoeld. Want je kan niet eerlijk zijn en de waarheid zeggen. Wat voor huwelijk is dat?quote:Ze is ook heel spontaan en gezellig, de directe kant heeft zijn voordelen. Maar inderdaad sneu dat dat niet kan. We kunnen over veel persoonlijke dingen praten, maar hier is het kleinste woord al een grote fout. Ik zeg inmiddels alleen nog maar "ja het is echt een nare situatie, voor iedereen" als ze er over begint. Want zodra ik zeg wat ik denk is de dag verpest.
Als dit standaard gedrag van haar kant was geweest, had ik je per definitie aangeraden om snel weg te rennen als ze niet open staat voor open- en eerlijkheid.
Verder, moet jij stoppen met alles inhouden 'omdat anders...' Het is nogal laf om er steeds omheen en langs te bewegen om de sfeer goed te houden terwijl er duidelijk problemen zijn.
Maar heb je wel door dat zij prima door heeft dat je dat doet? Dat je fluwelen handschoentjes aan hebt en wat anders denkt?
Wees gewoon eerlijk en dat hoeft echt niet bot te zijn. Ik vermoed dat jouw instelling dit erger heeft gemaakt.
In deze situatie (zoals beschreven) zou er altijd gedoe geweest zijn. Jouw ach schatje, ik sluip er wat omheen, heeft het erger gemaakt. Je had gewoon op normale wijze stelling moeten nemen. Had op normale wijze moeten zeggen je bent onredelijk. Jouw conflict vermijdend gedrag in een conflict situatie maakt het erger.
Als het goed is kent je vrouw je, weet heel prima dat je zus of zo denkt, dat schemert ook door, maar je zegt het niet. En dat levert extra irritatie op.
Zeg de volgende keer gewoon ik hou van je, maar je zit fout. We gaan nu naar huis zodat het kan bekoelen, maar hou hiermee op. Het was even een situatie die minder prettig was voor je, maar je overdrijft. Laat het los en ik verwacht van je dat je eroverheen stapt.
Ik weet dat best veel mannen in hormonale situaties proberen op hun tenen te lopen, maar ik weet ook dat maar weinig meer triggered dan dat. Het maakt het erger ipv beter. Jouw vrouw wil dat je haar serieus neemt ipv als een hormonster behandeld. Ook al is ze stiekem best een hormonster eventjes.
En iemand serieus nemen is ook op normale wijze zeggen dat dit gedrag niet ok is.
Zwanger zijn is geen excuus om naar gedrag te vertonen. Zwangeren kunnen het zwaar hebben: stemmingswisselingen, fysieke klachten.
Maar vrouw van TS zet zich in een hele negatieve spiraal. Handreiking van ouders klinkt alsof het lieve mensen zijn, die geschrokken zijn van de reactie en graag een normale band willen met hun zoon en schoondochter. In een normale relatie hoef je het niet altijd met elkaar eens te zijn en mag je best een keer een discussie of onenigheid hebben.
Ik zou adviseren om inderdaad heel duidelijk te zijn als partner. Jij vind dit gedrag overduidelijk niet ok. Relatie met (schoon)ouders moet hersteld worden en ze moet de goede intenties in willen zien.
Wat ik wel een punt vind, is dat jij met je moeder de negatieve karaktereigenschappen van je vrouw uitgebreid hebt besproken. En je vrouw heeft dit ook meegekregen maak ik op uit je verhaal (ze concludeerde dat je haar onvoldoende had verdedigd). Dat vind ik eerlijk gezegd niet tof om te doen.
quote:
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld.
Of met zijn drieën?quote:
Was dat telefoongesprek niet tussen moeder en vrouw? Dat maak ik op uit een latere post:
[..]
In dat geval kan ik me ook het gevoel van de vrouw van TS wel voorstellen.
Haast een soort Godwin onderhand, dat ‘borderline’-argument.quote:Op donderdag 3 juni 2021 12:28 schreef junkiesietze het volgende:
Dit zijn borderline trekjes hoor, holy fuck
Dat denk ik dan.quote:
[..]
Of met zijn drieën?
In dat geval kan ik me ook het gevoel van de vrouw van TS wel voorstellen.
Ja, dat kan ik me ook wel voorstellen.
Als ik TS zou zijn zou ik eerst maar eens helemaal aanhoren wat zijn vrouw te zeggen heeft zonder met tegengas of oplossingen te komen voor de situatie met zijn ouders. Eerst maar die boosheid eruit en erkennen dat iets rot is voor haar als dat ook zo is. Pas daarna zou je kunnen praten over hoe het voor de andere kant over is gekomen en wat het grotere plaatje is. Denk dat ze zich totaal niet gehoord heeft gevoeld, ook al heeft ze onredelijk gereageerd.
En ze heeft niet gelogen in mijn optiek. Ze heeft gevraagd hoe lang de rest nog zou blijven. Als daar geen antwoord op was, so be it. Als moeder had geweten dat die mensen binnen nu en een half uur wel zouden vertrekken, dan was de vrouw van TS gebleven. Dat kun je zien als: 'vraag maar of ze zo vertrekken', maar ook als het vragen om info zodat zij zelf een beslissing kon nemen.
[ Bericht 11% gewijzigd door Sumppi op 03-06-2021 12:53:26 ]
Er is ook niet echt ruzie, alleen wat irritatie. Volgens mij hoef je hier helemaal geen partij te kiezen en heb je het juiste gedaan (gewoon weggaan).
Waarin TS automatisch partij voor mams koos. Dan snap ik wel dat zijn vrouw dat idee krijgt. Haar gedrag was helemaal bagger, klopt. Maar dit, plus dat TS leuk met zijn moeder zijn vrouws minpunten staat te bespreken, dan snap ik wel waar haar verwijt naar TS vandaan komt.quote:
Oh, wacht, je moeder zegt dat ze dat letterlijk wel zo heeft gevraagd? Dan wordt het een welles, nietes waar ik ver van zou blijven.
En eerlijk gezegd ... als ik zwanger zou zijn en met een moeilijk slapende huilbaby zou zitten, en een klein feestje wat alleen voor familie zou zijn wordt opeens een stuk drukker en lawaaiiger, dan zou ik ook flink balen. En een 'nou, het is niet drukker dan jullie feestje laatst' gaat dan zeker niet helpen. Gepland versus ongepland, groot verschil.
Echter, hoe ze er vervolgens mee om ging, daar klopte helemaal niets van.
Dat had ik ook gedaan, maar is het daarvoor al niet een te groot ding gemaakt door beide partijen?quote:
Gewoon jezelf excuseren bij je moeder en uitleggen dat het te veel was voor je vrouw. En de latere discussie is misschien een misverstand (zeg dat gewoon tegen je vrouw en tegen je moeder). Meer kun je niet doen.
Er is ook niet echt ruzie, alleen wat irritatie. Volgens mij hoef je hier helemaal geen partij te kiezen en heb je het juiste gedaan (gewoon weggaan).
Ja, helemaal eens.quote:
[..]
Waarin TS automatisch partij voor mams koos. Dan snap ik wel dat zijn vrouw dat idee krijgt. Haar gedrag was helemaal bagger, klopt. Maar dit, plus dat TS leuk met zijn moeder zijn vrouws minpunten staat te bespreken, dan snap ik wel waar haar verwijt naar TS vandaan komt.
En eerlijk gezegd ... als ik zwanger zou zijn en met een moeilijk slapende huilbaby zou zitten, en een klein feestje wat alleen voor familie zou zijn wordt opeens een stuk drukker en lawaaiiger, dan zou ik ook flink balen. En een 'nou, het is niet drukker dan jullie feestje laatst' gaat dan zeker niet helpen. Gepland versus ongepland, groot verschil.
Echter, hoe ze er vervolgens mee om ging, daar klopte helemaal niets van.
En dan zegt je moeder ook nog eens dat ze de hele dag al niet lekker ging. Op zulke verwijten verwacht ik hakken in het zand en niet meer begrip. Als je al zoiets aan wil kaarten zou ik het veel concreter en kleiner maken. Dit gebeurt en ik zie bij jou dat. In plaats van: de hele dag, al het gedrag op een hoop, zo ben jij, etc.
Tenzij je het vriendelijk kunt brengen (zorg) en als een opening om te praten over wat haar dwars zit, maar zoals je het hier beschrijft klinkt het als een verwijt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Sumppi op 03-06-2021 13:26:22 ]
TS had ook gewoon eens tegen zijn ouders kunnen zeggen van "Joh, dit was niet de afspraak hè, het halve huis vol".
Maar dat doet TS niet, TS praat de reactie van zijn moeder goed en heeft daarmee geen oor meer voor het argument van zijn partner.
Wat is dat toch? Waarom durven sommige mensen niet gewoon tegen hun ouders te zeggen van "Joh, dit was niet zoals het afgesproken was", maar laten ze de partner gewoon bungelen ten gunste van de ouders die zich in eerste instantie niet aan de afspraak gehouden hebben.
Als er een zandstorm komt maken de bedoeïenen zich klein, gaan tegen hun kameel aan liggen en trekken hun gewaad over hun hoofd. Ze gaan niet proberen de storm te weerstaan maar zoeken dekking tot hij gaat liggen.
Je moet niet proberen de storm van een zwangere vrouw te weerstaan. Je moet je klein maken, meeveren, geen weerstand bieden en wachten tot de storm gaat liggen.
Nee letterlijk heeft ze het niet gezegd nee maar tussen neus en lippen door wilde ze dat wel.quote:
Alhoewel ik soms ook denk dat sommige personen vaak ergens op aan sturen (zoals het weg gaan) en dat helaas met niet zo prettige situaties doen.
Ze had beter kunnen zeggen "ik voel me niet lekker kunnen we gaan" dan dit soort spelletjes te spelen.
Ooh ik was er allang achter dat mensen wel ouder worden en op 21 bestempeld worden als volwassen maar opgroeien nauwelijks gebeurt als hun oerinstincten aangesproken worden.quote:
Ik vind het zo ontzettend kinderachtig om als volwassen mensen dit soort ruzies te maken. Grow the fuck up en praat het normaal uit. Mijn idee dat volwassen mensen volwassen waren toen ik klein was bleek één grote illusie. Zijn geen haar beter dan kleine kinderen.
Misschien is het halve huis al vol met alleen de familie. Ik zou ook niet van mijn ouders verwachten dat de paar niet vooraf bekende gasten bij de deur geweerd worden omdat momzilla het op haar heupen heeft.quote:
Overigens vind ik dat soort van mediator-gedrag van het eigen kind over de eigen ouders richting de partner ook storend, je ouders hebben geen mediator nodig en je partner heeft niet iemand nodig die haar gedrag gaat zitten afkeuren en tegelijkertijd het gedrag van de ouders gaat zitten goedpraten.
TS had ook gewoon eens tegen zijn ouders kunnen zeggen van "Joh, dit was niet de afspraak hè, het halve huis vol".
Maar dat doet TS niet, TS praat de reactie van zijn moeder goed en heeft daarmee geen oor meer voor het argument van zijn partner.
Wat is dat toch? Waarom durven sommige mensen niet gewoon tegen hun ouders te zeggen van "Joh, dit was niet zoals het afgesproken was", maar laten ze de partner gewoon bungelen ten gunste van de ouders die zich in eerste instantie niet aan de afspraak gehouden hebben.
Als ze het rustig had willen houden waren ze lekker op een andere dag gegaan of alleen s ochtend op de koffie voor dat de overige visite verwacht werd.
ik zou mijn ouders hier ook niet op aanspreken hoor, niet omdat ik het niet met ze eens durf te zijn maar omdat ik het niet zou durven om dat soort afspraken met ze te maken
Ben je zwanger dat je zo aggresief reageert?quote:
[..]
En de moeder dan? Ik vind het ook lomp dat zij zegt: 'maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder'. Dat is ook lekker inlevend als iemand zich niet op zijn gemak voelt. En dan dat telefoongesprek en die bloemen. Dat laatste is goed bedoeld, maar na zo'n gesprek komt dat blijkbaar ook manipulatief over. Eerst verwijten maken en een kloterig telefoongesprek dan zo'n vriendelijk kaartje.quote:
Die vrouw van je is een aanstellerig, manipulatief wezen. Ik hoop dat ze betert (dat dit slechts door zwangerschap is) en anders is het run forest run.
Het is ook wel wat veel om zwanger en met baby die moeilijk slaapt te logeren bij schoonfamilie waar dan ook nog eens veel visite is. Ik zou daar echt niet -meer- aan beginnen.
Zo ongeveer dit. Met zwanger zijn verlies je echt niet opeens je fatsoen. En jij moet niet zo in het midden willen staan.quote:
Je hebt een kutwijf en jij bent een zouteloos lulletje.
Wel handig getimed trouwens, baby nr 2. Jullie hebben je wel wat op de hals gehaald zeg.
Eens. Vooral 1e alinea.quote:
[..]
En de moeder dan? Ik vind het ook lomp dat zij zegt: 'maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder'. Dat is ook lekker inlevend als iemand zich niet op zijn gemak voelt. En dan dat telefoongesprek en die bloemen. Dat laatste is goed bedoeld, maar na zo'n gesprek komt dat blijkbaar ook manipulatief over. Eerst verwijten maken en een kloterig telefoongesprek dan zo'n vriendelijk kaartje.
Het is ook wel wat veel om zwanger en met baby die moeilijk slaapt te logeren bij schoonfamilie waar dan ook nog eens veel visite is. Ik zou daar echt niet -meer- aan beginnen.
Dat zal wel een reactie zijn op:quote:
En de moeder dan? Ik vind het ook lomp dat zij zegt: 'maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder'.
Wie kaatst kan de bal verwachten.quote:Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken),
Voor nu laat ik het even iets bekoelen en op een gegeven moment zal ik aansturen op goedmaken op een of andere manier. Omdat deze debiele ruzie niet zo erg kan zijn dat je het contact met je ouders/kleinkinderen verliest. Ben wel bang dat het niet meer hetzelfde zal zijn, tussen hen.
Na de geboorte hoop ik dat bepaalde de karaktertrekken weer wat dimmen. Ze is pittig, maar daar moet een grens aan zitten.
Ook omdat er dan in dat briefje staat 'maar dan met goede afloop'. Als je al zo uit elkaar bent gegaan en in het telefoongesprek verwijten hebt gekregen over die dag, valt dat verkeerd. De goede afloop hangt dan van jouw goede gedrag af. Zo bedoelt die moeder het vast niet, maar die druk zit er dan wel. En dat ook terwijl zijn vrouw er sowieso even helemaal geen zin in heeft daar te logeren.quote:
Succes TS. Als je volledig mee was gegaan in wat je vrouw vindt had ik de kant van je ouders meer belicht, maar omdat je zo duidelijk zegt het eens te zijn met je moeder bekijk ik het nu vanuit je vrouw. Ik vind het van beide kanten niet handig.
Hartgrondig mee oneens. TS gaat de fout in door er een situatie van gelijk-ongelijk van te maken. Dat is volkomen irrelevant. Er zit de vrouw in kwestie iets dwars en dat kan ze niet loslaten totdat er een oprechte poging plaats heeft gevonden om dat te begrijpen.quote:
Dit is echt niet normaal. Je vrouw is manipulatief en buitensporig onredelijk, ze heeft jou en je schoonouders volledig in de tang. Ze zorgt voor enorm veel onveiligheid in deze situatie.
Ik kan me goed in de vrouw verplaatsen. Toen onze oudste heel jong was en ik zwanger was van de tweede, hadden we ook wel eens feestjes. Ik was zelf altijd erg bezig met slaaptijden en het aanhouden van het ritme. Ik was dan ook degene die er het zwaarst onder had te lijden als het slapen van de baby niet goed ging. Van nature ga ik al slecht om met onvoorspelbaarheid. Ik kan me daar doorgaans wel overheen zetten, maar met name als ik me niet fit voel valt dat me héél zwaar. Misschien was ik daardoor soms star of zelfs onredelijk, maar gelukkig steunde m'n partner me. Dat heeft ook alle verschil gemaakt in het goedhouden van de relatie met mijn schoonouders.
Nee, dat gaat niet gebeuren.quote:Ik ben geneigd om je te adviseren om je vrouw even duidelijk aan te geven dat jij inderdaad je moeders kant kiest omdat je oprecht gelooft dat zij gelijk heeft. Laat haar vervolgens maar stoom afblazen bij haar eigen ouders, na een paar dagen komt ze wel terug met hangende pootjes. Jezus man, je ouders brengen haar zelfs bloemen..!
Nu is dat volledig verdwenen. De kinderen (10 en 11 inmiddels) zorgen wel voor zichzelf. Sterker nog, ze brengen me in het weekeinde ontbijt op bed. Als ik naar een feestje van m'n schoonouders ga, is het mijn vriend die aan me moet vragen of we niet eens naar huis zouden gaan. Het is allemaal goed gekomen - niet doordat we ons steeds van onze beste kant hebben laten zien, maar doordat we elkaar de slechte momenten hebben vergeven.
De basis voor elke goede relatie (met of zonder kinderen), hoe ga je met elkaar om in/na de slechte momenten.quote:
@:Poolbal, Het is allemaal goed gekomen - niet doordat we ons steeds van onze beste kant hebben laten zien, maar doordat we elkaar de slechte momenten hebben vergeven.
Ik zat er al op te wachtenquote:Op donderdag 3 juni 2021 21:25 schreef FlippingCoin het volgende:
[..]
Ben je zwanger dat je zo aggresief reageert?
Ik denk dat je lijkt op haarquote:
[..]
Hartgrondig mee oneens. TS gaat de fout in door er een situatie van gelijk-ongelijk van te maken. Dat is volkomen irrelevant. Er zit de vrouw in kwestie iets dwars en dat kan ze niet loslaten totdat er een oprechte poging plaats heeft gevonden om dat te begrijpen.
Ik kan me goed in de vrouw verplaatsen. Toen onze oudste heel jong was en ik zwanger was van de tweede, hadden we ook wel eens feestjes. Ik was zelf altijd erg bezig met slaaptijden en het aanhouden van het ritme. Ik was dan ook degene die er het zwaarst onder had te lijden als het slapen van de baby niet goed ging. Van nature ga ik al slecht om met onvoorspelbaarheid. Ik kan me daar doorgaans wel overheen zetten, maar met name als ik me niet fit voel valt dat me héél zwaar. Misschien was ik daardoor soms star of zelfs onredelijk, maar gelukkig steunde m'n partner me. Dat heeft ook alle verschil gemaakt in het goedhouden van de relatie met mijn schoonouders.
[..]
Nee, dat gaat niet gebeuren.
zij is ook erg van de controle houden en houdt zich vooral bezig met het ritme. Dus het levert haar inderdaad meer spanning op. Ik heb vertrouwen dat hij later heus wel goed slaapt als een slaapje slecht gaat. Zij is zich al druk aan het maken, terwijl hij uiteindelijk inderdaad gewoon prima slaapt.Ik hou in het midden wie er gelijk heeft, al weet ik dat zij wel degelijk wilde en (in)direct vroeg dat het bezoek ging. Het gaat mij er om dat dit zo op de spits gedreven wordt. En in de hele situatie zegt mijn vrouw dingen die ik manipulatief vind. En haar gekwetstheid zit hem er vooral in dat ze het niet leuk vindt om te horen dat ze soms bot direct is, maar klopt wel. En dat maakt het moeilijk voor mij om heel begripvol te luisteren. Want zij zegt dingen die, als ik ze begripvol aanluister, ons allemaal verder uit elkaar drijven terwijl ze niet waar zijn. "Jij was erbij, ik heb dat niet gezegd toch? Je ouders moeten mij al heel lang haten als je moeder zulke dingen zegt! Ze pleegt gewoon karaktermoord toch?" Ik vind het heel moeilijk om haar te steunen. Ik probeer dan er niet op in te gaan "ja het is een pijnlijke situatie" maar na een tijdje zijn mijn platitudes op.
Overigens voor Fok er op duikt: ik doe superveel in huis, met de baby en om haar te ontlasten.
Ik ben helemaal voor begrip opbrengen voor elkaar maar je gaat wel héél makkelijk voorbij aan het feit dat er al bloemen aangedragen zijn en alles.quote:
[..]
Hartgrondig mee oneens. TS gaat de fout in door er een situatie van gelijk-ongelijk van te maken. Dat is volkomen irrelevant. Er zit de vrouw in kwestie iets dwars en dat kan ze niet loslaten totdat er een oprechte poging plaats heeft gevonden om dat te begrijpen.
Ik kan me goed in de vrouw verplaatsen. Toen onze oudste heel jong was en ik zwanger was van de tweede, hadden we ook wel eens feestjes. Ik was zelf altijd erg bezig met slaaptijden en het aanhouden van het ritme. Ik was dan ook degene die er het zwaarst onder had te lijden als het slapen van de baby niet goed ging. Van nature ga ik al slecht om met onvoorspelbaarheid. Ik kan me daar doorgaans wel overheen zetten, maar met name als ik me niet fit voel valt dat me héél zwaar. Misschien was ik daardoor soms star of zelfs onredelijk, maar gelukkig steunde m'n partner me. Dat heeft ook alle verschil gemaakt in het goedhouden van de relatie met mijn schoonouders.
[..]
Nee, dat gaat niet gebeuren.
En ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat jij zo enorm halsstarrig zou blijven. Wel dat je in het moment over de zeik zou zijn, maar dat je vervolgens pertinent en lekker kinderachtig dagenlang zou blijven hangen in die emotie.. dat wil er bij mij niet in.
Dit is volgens mij typisch een situatie waar je wel het begrip voor je vrouw moet kunnen opbrengen, maar toch mag aangeven dat boos blijven echt geen zin heeft. Ik vind het namelijk wel begrijpelijk maar ook erg overdreven gedrag.
Ikzelf lach mijn vrouw meestal een beetje uit als ze te veel in de bezorgde moederreflex schiet. Dat kent ze van me en humor helpt bij ons vaak de spanning te verlagen. Werkt zeker niet bij iedereen. Voor haar vaak een teken even in de spiegel te kijken. Andersom weet ik ook wanneer ik haar signalen niet opppikken natuurlijk, dit soort dingen gaat twee kanten op.
Overigens zou ik haar zeker even laten afkoelen, niet tussen haar en jouw ouders gaan staan maar uiteindelijk wel van de zijkant aansturen op ‘vrede’.
Want mensen die het een zijn zijn meestal niet het ander.
Schijnheilige figuren echter die zich niet aan afspraken houden en dat later bagatelliseren met "ja maar bij jullie..."
Als ze zo direct is dat het bot is dan hoeft ze niet te manipuleren, kennelijk heb je dan niet door wie er precies manipuleert.
Volgens mij gaat dat juist uitstekend samen.
Ik denk dat je het goed ziet: het heeft voor- en nadelen, er zijn leuke en onaangename kanten aan haar persoonlijkheid. Zo voel ik dat zelf ook. Maar dat maakt het natuurlijk niet per se gemakkelijk om met de negatieve kanten om te gaan.quote:
Dat is een hartstikke fijne combinatie van persoonlijkheden en ik denk dat veel vaders en moeders zich in deze tamelijk traditionele rolverdeling herkennen. (NB. Er posten vrijwel alleen maar moeders in OUD.) Op bepaalde manieren is die bij ons lang aanwezig geweest. Mijn vriend vond het bijvoorbeeld leuk om naar een museum te gaan met het gezin, maar ik keek er tegenop. Ik wist dat de kinderen na 5 minuten al zouden beginnen te zeuren en ik non stop bezig zou zijn om ze tevreden te houden of een oogje in het zeil te houden. Maar m'n vriend wandelde lekker op eigen houtje langs de schilderijen. Da's dan ook lekker makkelijk relaxt zijn! En tegelijk heeft mijn houding misschien de situatie ook wel in de hand gewerkt. Uiteindelijk zijn oorzaak en gevolg niet zo eenvoudig te ontwarren.quote:Dus het levert haar inderdaad meer spanning op. Ik heb vertrouwen dat hij later heus wel goed slaapt als een slaapje slecht gaat. Zij is zich al druk aan het maken, terwijl hij uiteindelijk inderdaad gewoon prima slaapt.
Het is ook niet makkelijk voor je. Ik denk wel dat het helpt om los te laten wat er feitelijk is gebeurd, om haar even leeg te laten lopen en om in je eigen woorden samen te vatten wat ze zegt. Daarbij kun je je richten op hoe ze zich voelt. Zo laat je haar merken dat je luistert en het echt probeert te begrijpen. Er komt dan ook een moment waarop jij kunt vertellen wat het met jou doet. Als zo'n gesprek lukt, dan kom je ineens nader tot elkaar en blijken niet alle woorden gemeend.quote:k hou in het midden wie er gelijk heeft, al weet ik dat zij wel degelijk wilde en (in)direct vroeg dat het bezoek ging. Het gaat mij er om dat dit zo op de spits gedreven wordt. En in de hele situatie zegt mijn vrouw dingen die ik manipulatief vind. En haar gekwetstheid zit hem er vooral in dat ze het niet leuk vindt om te horen dat ze soms bot direct is, maar klopt wel. En dat maakt het moeilijk voor mij om heel begripvol te luisteren. Want zij zegt dingen die, als ik ze begripvol aanluister, ons allemaal verder uit elkaar drijven terwijl ze niet waar zijn. "Jij was erbij, ik heb dat niet gezegd toch? Je ouders moeten mij al heel lang haten als je moeder zulke dingen zegt! Ze pleegt gewoon karaktermoord toch?" Ik vind het heel moeilijk om haar te steunen. Ik probeer dan er niet op in te gaan "ja het is een pijnlijke situatie" maar na een tijdje zijn mijn platitudes op.
quote:Op donderdag 3 juni 2021 22:43 schreef Seven. het volgende:
En ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat jij zo enorm halsstarrig zou blijven.
Zij beweert niet direct te zijn, anderen verwijten haar direct te zijn.quote:
Ken er genoeg die beweren (niet zonder gepaste trots) "direct" te zijn en ook nog ontzettend manipulatief zijn door allerlei situaties naar hun hand proberen te zetten, drammen, zwart-witdenken, bepaalde woordkeuze enz.
Volgens mij gaat dat juist uitstekend samen.
Dat is iets anders dan een zelfbenoemde eigenschap.
Kan aan mij liggen, maar ik vind dit kwalijk. Ergens heb jij geen grens getrokken en daardoor kan zij er nu overheen wandelen.
Heb jij een hekel aan je ouders ofzo? ik zou niet durven om aan mijn ouders te vragen of het bezoek op kan rotten wat de planning ook was, misschien dat jij onverwacht bezoek op je feestje voor de deur laat staan maar ik niet en verwacht dit ook niet van mijn ouders.quote:
Overigens vind ik dat soort van mediator-gedrag van het eigen kind over de eigen ouders richting de partner ook storend, je ouders hebben geen mediator nodig en je partner heeft niet iemand nodig die haar gedrag gaat zitten afkeuren en tegelijkertijd het gedrag van de ouders gaat zitten goedpraten.
TS had ook gewoon eens tegen zijn ouders kunnen zeggen van "Joh, dit was niet de afspraak hè, het halve huis vol".
Maar dat doet TS niet, TS praat de reactie van zijn moeder goed en heeft daarmee geen oor meer voor het argument van zijn partner.
Wat is dat toch? Waarom durven sommige mensen niet gewoon tegen hun ouders te zeggen van "Joh, dit was niet zoals het afgesproken was", maar laten ze de partner gewoon bungelen ten gunste van de ouders die zich in eerste instantie niet aan de afspraak gehouden hebben.
Ja de avond is niet verlopen zoals verwacht en die opmerking van de moeder over 'hun feestje van vorige maand' was misschien niet handig maar ben het 100% eens met de ouders.
Zoals hier iemand eerdal al zei, Als je sowieso al een moeilijke baby hebt had je beter 's middags alleen op de koffie kunnen komen .
Volgens mij spreekt TS z'n moeder erop aan. Wat had hij nog meer kunnen doen dan?quote:Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Verder lees ik "wij hadden verwacht dat er weinig bezoek zou zijn," niet dat dat zo afgesproken is.
Ik vind dit al vrij ver gaan, het is een verjaardag en er kwam spontaan bezoek, als je als kind-van dat niet trekt kan je gewoon wat eerder vertrekken ipv de hele boel op scherp te zetten lijkt me.
De spanning kan ik me ook wel wat bij voorstellen als je met baby bij schoonouders op een feest bent. Best vaak meegemaakt zelfs. Bij mezelf dat ik niet lekker zat, maar ook bij anderen met baby's op feestjes. Gelukkig heeft nooit iemand ingewreven dat we niet zo lekker liepen op zo'n dag en karaktereigenschappen besproken na zulke momenten. Dat is voor mij 'de boel op scherp zetten'.
Ik heb even vetgenaakt wat het probleem is..quote:We dachten dat alleen familie kwam, maar er kwamen nog twee 70ers koffie drinken en nog twee vrienden aanwaaien. Mijn vrouw was al de hele dag gespannen en geïrriteerd, vond dat mensen te hard praten als de baby sliep. Mijn ouders hadden hun kamer afgestaan zodat zij/wij ons konden terugtrekken en chillen. Mijn vrouw had verwacht dat we met ouders zouden zijn na de familie, maar er was nog bezoek. Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan". Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Mijn moeder ging naar m'n vrouw om te zeggen dat ze hoorde dat we gingen. Jammer, maar begreep het en volgende keer beter. Vervolgens lopen de verhalen uiteen. Mijn vrouw zegt in goed overleg gevraagd te hebben hoe lang ze nog bleven, een half uurtje wachten zou ok zijn. Maar mijn moeder zei: maar ik ga niet de mensen vragen weg te gaan.. en eerlijk gezegd begreep ik dat ook uit de woorden van mijn vrouw.
Ik heb het gesprek kort erna onderbroken en gezegd dat we gaan. Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken), zij zei dat het allemaal ok was tot er onverwacht meer mensen kwamen.
Er was bij TS en vrouw de verwachting dat er alleen familie zou zijn, vervolgens komen er niet alleen twee 70-plussers aanwaaien maar ook nog wat andere vrienden die kennelijk blijven hangen nadat de familie al vertrokken is, ze hebben dus weinig gevoel voor "tijd om te gaan".
De vrouw van TS wil vervolgens weten hoelang die mensen nog blijven.
Vanaf dat moment gaat het mis omdat TS de vraag "hoelang blijven die mensen nog?" vertaalt als een "vraag ze om weg te gaan" en met nog weer een ander verhaal "het is drukker dan verwacht" naar zijn moeder gaat en TS vervolgens het besluit neemt dat ze zullen vertrekken.
Moeder neemt dat schoondochter kwalijk en probeert daar de boel te veranderen.
Schoondochter heeft niet gevraagd te vertrekken, die wilde alleen weten hoelang die mensen nog zouden blijven, wat geen gekke vraag is als het gros van de visite al weg is en er blijven mensen (die niet eens zouden komen) hangen.
Het probleem in deze is TS, die een simpele vraag niet durft te stellen, daar wat anders van maakt en ook nog eens besluit dat ze zullen vertrekken.
Als moeder hoort dat ze weggaan weet ze alleen dat haar zoon een gesprek had met schoondochter, het hele verhaal wekt bij moeder de suggestie dat ze vertrekken omdat schoondochter dat zo gevraagd/geëist/gemanipuleerd heeft en gaat op basis daarvan met schoondochter praten.
Schoondochter dacht dat TS simpelweg ging vragen hoelang die mensen nog zouden blijven en als hij terugkomt (met schoonmoeder) blijkt dat ze gaan en dat schoonmoeder haar van gedachten wil laten veranderen, terwijl zij de beslissing helemaal niet genomen heeft.
Schoonmoeder en schoondochter kwamen dus in een discussie die ze helemaal niet hadden maar die door het gedraai van TS veroorzaakt was.
En dat allemaal nog even los van de Covid-situatie en de zwangere vrouw van TS mogelijk nog niet gevaccineerd is en dit "feestje" ook niet Coronaproof lijkt te zijn.
De moeder zegt zelf ook dat het onverwachts bezoek was, dus de aanname van TS en zijn vrouw dat het rustig zou zijn na vertrek van de familie komt niet uit de lucht vallen.quote:
[..]
Volgens mij spreekt TS z'n moeder erop aan. Wat had hij nog meer kunnen doen dan?
Verder lees ik "wij hadden verwacht dat er weinig bezoek zou zijn," niet dat dat zo afgesproken is.
Ik vind dit al vrij ver gaan, het is een verjaardag en er kwam spontaan bezoek, als je als kind-van dat niet trekt kan je gewoon wat eerder vertrekken ipv de hele boel op scherp te zetten lijkt me.
Beetje raar om dan nu te doen alsof het niet afgesproken zou zijn.
Dit gaat immers allemaal om het bezoek dat er nog was na het vertrek van de familie, bezoek dat volgens moeder ook "onverwacht" zou zijn komen aanwaaien...
Dat verklaart ook waarom die vrienden het vertrek van de familie niet als hint zagen ook te vertrekken.
Als je onverwachts langsgaat voor een verjaardag blijf je niet hangen nadat de familie vertrokken is, dan doe je één kopje koffie en een stukje taart (als er voldoende is) en vertrek je weer.
Overigens kun je onverwachtse visite ook prima vragen te vertrekken, juist omdat het onverwachtse visite is en je gewoon andere plannen kunt hebben.
Wij dachten alleen half broer en half zus met hun twee dochters in de middag. Toen zij weg waren kwamen twee sportvrienden van m'n vader aanwaaien en zei m'n moeder: straks komen nog (twee 70 jarigen).
Rond 17:30 vond de shit plaats. Wij moesten toen e.e.a. gaan doen.
Ik kan mee in Leandras gedachten, mijn vrouw zegt ook "ik had gewoon graag het badje en eten met je ouders gedaan, dat wilde ik overleggen" Maar onder aan de streep was het mij duidelijk wat ze vroeg, eerst aan mij, daarna aan m'n moeder.
Achteraf is de conclusie wat dat betreft simpel: wij hadden bv de dag erna moeten komen, niet op de verjaardag. Mijn moeder had ons beter kunnen informeren dat er meer mensen zouden komen, hadden we anders kunnen beslissen.
Maar op de dag zelf hoeft er eigenlijk geen heel groot probleem te zijn als eenmaal blijkt dat het anders loopt. Als ze dingen iets meer laat lopen zoals het loopt dan hebben we daarna nog de avond en de dag samen. Toen m'n familie er was (koffie drinken, echt niet heel luidruchtig, maar wel te horen in de babykamer - baby slaapt echt wel, maar daar vertrouwt zij dus niet op) wilde ze eigenlijk dat ik zou vragen of we iets zachter konden zijn, of de tafel verplaatsen van het trapgat. Er zit gewoon een grens aan wat je aan anderen kan vragen om tegemoet te komen aan haar/onze PTSD rondom het kind.
Nou nee, als er werkelijk sprake is van een PTSD rond jullie kind dan mag je daar wel eens serieus rekening mee gaan houden en niet verwachten dat zij dat maar opzij schuift, want dat kan simpelweg niet met een PTSD.quote:
Dit was de eerste keer dat we daar gingen slapen, na 1,1 jaar. Uur rijden van thuis. Ik ben wel twee keer met zoontje hele dag daar geweest, had moeder een dag niets. Onze zoon heeft lang gedoe gehad met slapen en onrust. Inmiddels al lang een heel vrolijk en sociaal mannetje.
Wij dachten alleen half broer en half zus met hun twee dochters in de middag. Toen zij weg waren kwamen twee sportvrienden van m'n vader aanwaaien en zei m'n moeder: straks komen nog (twee 70 jarigen).
Rond 17:30 vond de shit plaats. Wij moesten toen e.e.a. gaan doen.
Ik kan mee in Leandras gedachten, mijn vrouw zegt ook "ik had gewoon graag het badje en eten met je ouders gedaan, dat wilde ik overleggen" Maar onder aan de streep was het mij duidelijk wat ze vroeg, eerst aan mij, daarna aan m'n moeder.
Achteraf is de conclusie wat dat betreft simpel: wij hadden bv de dag erna moeten komen, niet op de verjaardag. Mijn moeder had ons beter kunnen informeren dat er meer mensen zouden komen, hadden we anders kunnen beslissen.
Maar op de dag zelf hoeft er eigenlijk geen heel groot probleem te zijn als eenmaal blijkt dat het anders loopt. Als ze dingen iets meer laat lopen zoals het loopt dan hebben we daarna nog de avond en de dag samen. Toen m'n familie er was (koffie drinken, echt niet heel luidruchtig, maar wel te horen in de babykamer - baby slaapt echt wel, maar daar vertrouwt zij dus niet op) wilde ze eigenlijk dat ik zou vragen of we iets zachter konden zijn, of de tafel verplaatsen van het trapgat. Er zit gewoon een grens aan wat je aan anderen kan vragen om tegemoet te komen aan haar/onze PTSD rondom het kind.
Daarbij is nu wel duidelijk dat je moeder inderdaad wist dat die 70-plussers ook nog zouden komen.
Ik vind dat je het allemaal wel heel erg makkelijk bij je vrouw neerlegt, en doet alsof de situatie gewoon prima te hanteren was, voor iemand die schijnbaar een PTSD heeft.
Als je niet wilt dat anderen daar rekening mee moeten houden dan moet je haar niet in een positie brengen dat anderen daar een loopje mee nemen, en dat is wat er wel gebeurt als er nog "onverwachts" (maar niet heus dus, want je moeder wist het wel) allerlei mensen langskomen.
Ze dacht halfbroer, halfzus en hun 2 kinderen. Dat was wat jullie verwacht hadden en dat was qua timing ook zo dat jullie met je ouders hadden kunnen eten en de baby in bad kunnen doen, want die waren om 17.30 uur al weg.
Verder vind ik het ronduit stupide dat je woorden zo gaat verdraaien omdat jij denkt dat ze dit of dat bedoelt.
Als ze vraag of je X wilt gaan vragen, vraag dan ook gewoon X en maak er geen Y van om vervolgens Z te besluiten waarna je moeder haar besluit Z kwalijk neemt, want dat zal wel door haar "gemanipuleer" komen.
Je bent lekker bezig, met je gesprekken met je ouders over haar, en dan ook nog eens doen alsof zij de boel manipuleert terwijl je zelf niet eens vraag X aan je moeder kunt stellen.
Ik snap wel dat je denkt dat wat meer flexibiliteit niet te veel is gevraagd. Dat denk ik vanuit mijn positie nu ook. Maar of je het nu fraai vindt of niet: dit hoort klaarblijkelijk bij haar persoonlijkheid en komt sterker naar boven onder bepaalde omstandigheden. En die zijn denk ik best begrijpelijk (ervaring met een huilbaby, zelf zwanger). Daar komt bij dat verschillende opmerkingen van je moeder ook best onaardig te interpreteren zijn. Dus met een welles-nietes kom je er niet.quote:
Maar op de dag zelf hoeft er eigenlijk geen heel groot probleem te zijn als eenmaal blijkt dat het anders loopt. Als ze dingen iets meer laat lopen zoals het loopt dan hebben we daarna nog de avond en de dag samen. Toen m'n familie er was (koffie drinken, echt niet heel luidruchtig, maar wel te horen in de babykamer - baby slaapt echt wel, maar daar vertrouwt zij dus niet op) wilde ze eigenlijk dat ik zou vragen of we iets zachter konden zijn, of de tafel verplaatsen van het trapgat. Er zit gewoon een grens aan wat je aan anderen kan vragen om tegemoet te komen aan haar/onze PTSD rondom het kind.
Als de kinderen groter worden, gaan jullie beiden gelijk krijgen. Zij gaat situaties tegenkomen waarin het maar goed was dat ze er strakke regie over heeft gehouden (heb je wel eens uren onverwacht in een file gestaan met twee kinderen zonder eten of drinken voorhanden?). Jij gaat situaties tegenkomen waarin het maar goed was dat jij ze op hun beloop hebt gelaten. Die verschillen kunnen een bron van conflict zijn maar ook voor momenten van harmonie zorgen. Die momenten zijn fantastisch.
En dan heel duidelijk maken dat dat gedrag niet normaal is. Als ze zich als een kind gedraagt, dan als een kind behandelen.
Veel moeders zijn, zeker als ze nog 'verse' moeders zijn erg overbeschermend en extreem op hun hoede, gevoelig voor alles wat hun kind aangaat. Op het irritante af. En soms mag je dan best even zeggen: ik snap dat je instincten overuren draaien, maar we leven niet meer op de savanne, je kind wordt niet door een leeuw opgegeten vandaag.
Aan de andere kant mag je best wat begrip hebben voor het feit dat een kind dragen, baren en de hormoonspiegel van het zwanger zijn ook gewoon zorgen voor uitvergroting van gedrag en dat het allemaal zwaar kan zijn. Dus aan de ene kant 'even normaal' doen, maar aan de andere kant mag de druk er ook wel wat vanaf. Iets minder 'moeten' en een beetje luchtig doen over eea gaat daar in mijn optiek bij helpen.
En zoals Claudia zegt - beide stereotype kanten hebben, mits een beetje in balans zo hun voordelen. Nuanceer het, relax een beetje en lach er liefst ook samen even om. Daarnaast: schoonmoeders kunnen zonder dat je het door hebt heel dicht (te dicht) in de buurt komen van jonge moeders. Dat kan bedreigend, vervelend en 'paternaliserend' zijn. Ongetwijfeld speelt dat ook wel mee ... haar gevoel van: 'ik bepaal zelf hoe ik met mijn kind wil omgaan'.
Een uitstekende bijdrage. En wat ik er nog aan toe kan voegen is dat mannen vaak een bepaalde relatie met hun moeder hebben ontwikkeld die voor vrouwen niet zo eenvoudig te accepteren is: gewoon doen wat moeder zegt, niet te veel een probleem ervan maken.quote:
En zoals Claudia zegt - beide stereotype kanten hebben, mits een beetje in balans zo hun voordelen. Nuanceer het, relax een beetje en lach er liefst ook samen even om. Daarnaast: schoonmoeders kunnen zonder dat je het door hebt heel dicht (te dicht) in de buurt komen van jonge moeders. Dat kan bedreigend, vervelend en 'paternaliserend' zijn. Ongetwijfeld speelt dat ook wel mee ... haar gevoel van: 'ik bepaal zelf hoe ik met mijn kind wil omgaan'.
Ik heb dat best irritant gevonden. Voor de feestdagen werden bijvoorbeeld plannen gemaakt die steeds veranderden en voor extra werk zorgden. Ik kon daar toch al slecht mee omgaan omdat ik houd van structuur en voorspelbaarheid. M'n vriend ging gewoon mee met z'n moeder, ook als het betekende dat er op het laatste moment nog allemaal boodschappen gehaald moesten worden (kwarteleieren - waar gaan we die in hemelsnaam vandaan halen?) en er gerechten in elkaar gedraaid moesten worden. Je kunt denk ik wel raden wat mijn reactie was ('zeg gewoon tegen je moeder dat dit voor ons lastig is'). Inmiddels hebben we een aardige middenweg gevonden: we doen wat z'n moeder zegt en z'n moeder maakt de feestdagen makkelijk voor ons. Win-win.
Is dit het eerste akkefietje tussen je vrouw en je moeder?
Ja, echt precies dit dus.quote:
[..]
Hartgrondig mee oneens. TS gaat de fout in door er een situatie van gelijk-ongelijk van te maken. Dat is volkomen irrelevant. Er zit de vrouw in kwestie iets dwars en dat kan ze niet loslaten totdat er een oprechte poging plaats heeft gevonden om dat te begrijpen.
Daar heb ik sowieso een hekel aan. Kan ik ook slecht op reageren.quote:
[..]
Waarin TS automatisch partij voor mams koos. Dan snap ik wel dat zijn vrouw dat idee krijgt. Haar gedrag was helemaal bagger, klopt. Maar dit, plus dat TS leuk met zijn moeder zijn vrouws minpunten staat te bespreken, dan snap ik wel waar haar verwijt naar TS vandaan komt.
En eerlijk gezegd ... als ik zwanger zou zijn en met een moeilijk slapende huilbaby zou zitten, en een klein feestje wat alleen voor familie zou zijn wordt opeens een stuk drukker en lawaaiiger, dan zou ik ook flink balen. En een 'nou, het is niet drukker dan jullie feestje laatst' gaat dan zeker niet helpen. Gepland versus ongepland, groot verschil.
Echter, hoe ze er vervolgens mee om ging, daar klopte helemaal niets van.
Als jij heb gepland op een rustig dagje uit en dan gebeurd er dit onverwachts en dan nog afgezeken worden
Dan moet je bij mij ook even wachten met je brief want die zou ik anders opvatten dan normaal denk ik.
Wow wat een fragiele relatie hebben jullie. Ik geef het hooguit een paar enkele jaren en dan zijn jullie uit elkaar. Met elkaar eerlijk praten is key als je vrouw dat niet kan handelen en jij durft dat niet, good luck als je kind puber wordtquote:
Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken.
Misschien heeft jouw vrouw niet expliciet aan je moeder gevraagd haar vrienden eruit te trappen maar vragen wanneer ze vertrekken - en dat ze bereid was een half uurtje te wachten - betekent simpelweg hetzelfde. Dat je dan ook nog accepteert dat je moeder voor leugenaar wordt uitgemaakt vind ik echt bizar.
Jullie zijn te gast op de verjaardag van jouw moeder. Je moeder kwalijk nemen dat ze geen formele RSVP-uitnodigingen verstuurt om rekening te houden met het dwangmatige karakter van jouw partner grenst wat mij betreft aan waanzin. De wereld draait om jouw vrouw binnen jullie huishouden; niet daarbuiten.
Hij had opdracht X überhaupt niet tegen zijn zin in moeten uitvoeren. Dat was het moment dat hij haar duidelijk had moeten maken dat hij zijn moeder niet ging vertellen hoe zij haar verjaardag moet/mag vieren.quote:
Verder vind ik het ronduit stupide dat je woorden zo gaat verdraaien omdat jij denkt dat ze dit of dat bedoelt.
Als ze vraag of je X wilt gaan vragen, vraag dan ook gewoon X en maak er geen Y van om vervolgens Z te besluiten waarna je moeder haar besluit Z kwalijk neemt, want dat zal wel door haar "gemanipuleer" komen.
Je bent lekker bezig, met je gesprekken met je ouders over haar, en dan ook nog eens doen alsof zij de boel manipuleert terwijl je zelf niet eens vraag X aan je moeder kunt stellen.
Ik ben overigens wel benieuwd naar de omstandigheden van het feestje een maand eerder. En waarom een opmerking daarover tot problemen zou leiden.
Ik was dus niet de enige die het verhaal zo lasquote:
[..]
Ik heb even vetgenaakt wat het probleem is..
Er was bij TS en vrouw de verwachting dat er alleen familie zou zijn, vervolgens komen er niet alleen twee 70-plussers aanwaaien maar ook nog wat andere vrienden die kennelijk blijven hangen nadat de familie al vertrokken is, ze hebben dus weinig gevoel voor "tijd om te gaan".
De vrouw van TS wil vervolgens weten hoelang die mensen nog blijven.
Vanaf dat moment gaat het mis omdat TS de vraag "hoelang blijven die mensen nog?" vertaalt als een "vraag ze om weg te gaan" en met nog weer een ander verhaal "het is drukker dan verwacht" naar zijn moeder gaat en TS vervolgens het besluit neemt dat ze zullen vertrekken.
Moeder neemt dat schoondochter kwalijk en probeert daar de boel te veranderen.
Schoondochter heeft niet gevraagd te vertrekken, die wilde alleen weten hoelang die mensen nog zouden blijven, wat geen gekke vraag is als het gros van de visite al weg is en er blijven mensen (die niet eens zouden komen) hangen.
Het probleem in deze is TS, die een simpele vraag niet durft te stellen, daar wat anders van maakt en ook nog eens besluit dat ze zullen vertrekken.
Als moeder hoort dat ze weggaan weet ze alleen dat haar zoon een gesprek had met schoondochter, het hele verhaal wekt bij moeder de suggestie dat ze vertrekken omdat schoondochter dat zo gevraagd/geëist/gemanipuleerd heeft en gaat op basis daarvan met schoondochter praten.
Schoondochter dacht dat TS simpelweg ging vragen hoelang die mensen nog zouden blijven en als hij terugkomt (met schoonmoeder) blijkt dat ze gaan en dat schoonmoeder haar van gedachten wil laten veranderen, terwijl zij de beslissing helemaal niet genomen heeft.
Schoonmoeder en schoondochter kwamen dus in een discussie die ze helemaal niet hadden maar die door het gedraai van TS veroorzaakt was.
En dat allemaal nog even los van de Covid-situatie en de zwangere vrouw van TS mogelijk nog niet gevaccineerd is en dit "feestje" ook niet Coronaproof lijkt te zijn.
En aannames doen over wat iemand bedoeld is altijd een fout
Of het betekend wij gaan dan want te druk?quote:
Misschien heeft jouw vrouw niet expliciet aan je moeder gevraagd haar vrienden eruit te trappen maar vragen wanneer ze vertrekken - en dat ze bereid was een half uurtje te wachten - betekent simpelweg hetzelfde. Dat je dan ook nog accepteert dat je moeder voor leugenaar wordt uitgemaakt vind ik echt bizar.
En ja, soms hoop ik dat iets snel ophoudt, maar als het antwoord is dat het nog wel even duurt, dan is dat maar zo.
[ Bericht 12% gewijzigd door Sumppi op 04-06-2021 12:10:12 ]
En ik weet ook bijna zeker dat al die onaangekondigde gasten daar alle begrip voor zouden hebben.
[ Bericht 1% gewijzigd door probeer op 04-06-2021 12:24:36 ]
Plus dat TS' vrouw dus blijkbaar samen met haar schoonmoeder de baby in bad wilde doen. Dat lijkt míj dan dé reden waarom ze vraagt naar hoe lang de andere gasten nog blijven.quote:
Vragen wanneer ze vertrekken of hoe lang iets gaat duren is echt niet hetzelfde als willen bepalen hoe een ander zijn feest viert. Hier vraag ik het zo vaak als er een bordspel wordt gespeeld, tv wordt gekeken, er vriendjes mee naar huis zijn gekomen, enz. Dan kan ik daar namelijk mijn planning op aanpassen, zoals het in bad doen van de baby. En nota bene om 17.30 uur vind ik het niet gek te verwachten dat ze elk moment wel op zouden kunnen stappen.
Neemt niet weg dat onderstaande wel echt een probleem is.
quote:Ik hou in het midden wie er gelijk heeft, al weet ik dat zij wel degelijk wilde en (in)direct vroeg dat het bezoek ging. Het gaat mij er om dat dit zo op de spits gedreven wordt. En in de hele situatie zegt mijn vrouw dingen die ik manipulatief vind. En haar gekwetstheid zit hem er vooral in dat ze het niet leuk vindt om te horen dat ze soms bot direct is, maar klopt wel. En dat maakt het moeilijk voor mij om heel begripvol te luisteren. Want zij zegt dingen die, als ik ze begripvol aanluister, ons allemaal verder uit elkaar drijven terwijl ze niet waar zijn. "Jij was erbij, ik heb dat niet gezegd toch? Je ouders moeten mij al heel lang haten als je moeder zulke dingen zegt! Ze pleegt gewoon karaktermoord toch?" Ik vind het heel moeilijk om haar te steunen. Ik probeer dan er niet op in te gaan "ja het is een pijnlijke situatie" maar na een tijdje zijn mijn platitudes op.
Eens dat dat een probleem is. Ik vraag me af of TS wel de juiste analyse maakt. Hij zegt dat ze gekwetst is door de opmerkingen over haar botte directheid. Ik vermoed dat ze zich vooral niet echt gesteund voelt door TS. In dit topic lees ik net wat te veel ‘ik zeg het niet, maar ik ben het eens met mijn moeder’. Ik denk dat zijn vrouw dat wel voelt en heel teleurstellend vindt.quote:
[..]
Plus dat TS' vrouw dus blijkbaar samen met haar schoonmoeder de baby in bad wilde doen. Dat lijkt míj dan dé reden waarom ze vraagt naar hoe lang de andere gasten nog blijven.
Neemt niet weg dat onderstaande wel echt een probleem is.
[..]
TS kan haar imo steunen zonder dat hij al haar gedrag goedpraat. Maar de discussie daarover moeten ze samen voeren. Nu is schoonmoeder daar ook deel van geworden en dat is gewoon niet best. TS had imo zijn vrouw moeten verdedigen op het punt van de overbelasting en de kennelijk onduidelijke afspraken en verwachtingen.
Dan geef je aan dat je gaat omdat je jouw schema niet kunt draaien en dat je het snel eens komt inhalen.quote:Op vrijdag 4 juni 2021 11:56 schreef Friday12 het volgende:
[..]
Of het betekend wij gaan dan want te druk?
Geen drama, iedereen blij.
daarom de vraag hoelang blijven ze nog? Lang? Dan ga ik en als het kort was dan blijf ik. Maar er werden meteen aanames gedaanquote:
[..]
Dan geef je aan dat je gaat omdat je jouw schema niet kunt draaien en dat je het snel eens komt inhalen.
Geen drama, iedereen blij.
Hoe verlopen ruzies bij anderen dan, in alle redelijkheid? Ik vind dat moeilijk te geloven.quote:
Neemt niet weg dat onderstaande wel echt een probleem is.
[..]
Ik denk dat de analyse van @Lienekien klopt: de vrouw voelt zich niet gesteund en begrepen. Als gevolg ervan haalt ze alles uit de kast om TS aan haar kant te krijgen. Het is een teken van machteloosheid. Ik wil het er niet mee goedpraten, maar de eerste persoon die ruzies voert à la Esther Perel moet ik nog tegenkomen.
Moeder kan deze vraag niet beantwoorden zonder het haar gasten te vragen. Aan mensen vragen hoe lang ze nog van plan zijn te blijven betekent altijd dat het tijd is om te gaan. Dat begrijpt de vrouw van TS maar al te goed.quote:
[..]
daarom de vraag hoelang blijven ze nog? Lang? Dan ga ik en als het kort was dan blijf ik. Maar er werden meteen aanames gedaan
Het ontkennen van deze strategie - en het uitmaken voor leugenaar van de moeder van TS - is een smerige poging tot manipulatie. Dat de barmhartige reactie van moeder hierop nog meer brandt bij de vrouw van TS begrijp ik wel, gezien haar eerdere gedrag.
Eens.quote:
De vrouw van jou moet normaal doen. Een verzoeningsactie vind ik een heel groot (en vooral onnodig) gebaar van je ouders, en vervolgen reageert ze als een botte draak.
Tuurlijk wel.quote:
[..]
Moeder kan deze vraag niet beantwoorden zonder het haar gasten te vragen.
[..]
"Hoe lang willen ze nog blijven?"
"Geen idee, maar ik werk ze er over een uurtje wel beleefd uit"
Inderdaad. En alsof dat zo vreselijk is! Ik ken eigenlijk alleen maar warme grootouders die goed begrijpen hoe lastig het met kleine kinderen kan zijn en die hun (schoon-) kinderen graag het leven makkelijker maken.quote:
[..]
Tuurlijk wel.
"Hoe lang willen ze nog blijven?"
"Geen idee, maar ik werk ze er over een uurtje wel beleefd uit"
Nou nee.quote:
[..]
Tuurlijk wel.
"Hoe lang willen ze nog blijven?"
"Geen idee, maar ik werk ze er over een uurtje wel beleefd uit"
quote:
Verder heeft ze veel verzoenende dingen gezegd, maar ook dat haar grens ligt bij het wegsturen van vrienden.
\dat doen deze ouders ook als ik het goed begrijpquote:
[..]
Inderdaad. En alsof dat zo vreselijk is! Ik ken eigenlijk alleen maar warme grootouders die goed begrijpen hoe lastig het met kleine kinderen kan zijn en die hun (schoon-) kinderen graag het leven makkelijker maken.
Ja dikke prima dat een ruzie eens zonder al te veel redelijkheid verloopt vanuit de ene of de andere zijde.quote:
[..]
Hoe verlopen ruzies bij anderen dan, in alle redelijkheid? Ik vind dat moeilijk te geloven.
Ik denk dat de analyse van @:Lienekien klopt: de vrouw voelt zich niet gesteund en begrepen. Als gevolg ervan haalt ze alles uit de kast om TS aan haar kant te krijgen. Het is een teken van machteloosheid. Ik wil het er niet mee goedpraten, maar de eerste persoon die ruzies voert à la Esther Perel moet ik nog tegenkomen.
Maar dat er geëist wordt dat TS mee gaat in het belasteren van zijn moeder vind ik te ver gaan. Dat vind ik, zoals TS ook al aangeeft, manipulatief. En ook dat ze daar dan blijkbaar 2 dagen lang een kutsfeer door hebben. Dan gaat er toch echt iets mis in de manier waarop ze conflicten oplossen.
Dit is 100% gaslighting. Alsof het hier gaat om grootouders die niet begrijpen hoe lastig het is met kinderen en vooral het leven van TS en zijn vrouw moeilijker willen maken.quote:
[..]
Inderdaad. En alsof dat zo vreselijk is! Ik ken eigenlijk alleen maar warme grootouders die goed begrijpen hoe lastig het met kleine kinderen kan zijn en die hun (schoon-) kinderen graag het leven makkelijker maken.
Ben jij de vrouw van TS?
"Geen idee, en ik ga ze niet vragen om weg te gaan."quote:
Is inderdaad ook een antwoord zonder het je gasten te hoeven vragen.
Er weleens aan gedacht dat het beter gaat omdat je vrouw haar best doet de sıtuatıe te controleren en van rıtme te zıjn? Dat het zonder dat grove ellende zou zıjn?quote:
[..]
Ik denk dat je lijkt op haar
Ik hou in het midden wie er gelijk heeft, al weet ik dat zij wel degelijk wilde en (in)direct vroeg dat het bezoek ging. Het gaat mij er om dat dit zo op de spits gedreven wordt. En in de hele situatie zegt mijn vrouw dingen die ik manipulatief vind. En haar gekwetstheid zit hem er vooral in dat ze het niet leuk vindt om te horen dat ze soms bot direct is, maar klopt wel. En dat maakt het moeilijk voor mij om heel begripvol te luisteren. Want zij zegt dingen die, als ik ze begripvol aanluister, ons allemaal verder uit elkaar drijven terwijl ze niet waar zijn. "Jij was erbij, ik heb dat niet gezegd toch? Je ouders moeten mij al heel lang haten als je moeder zulke dingen zegt! Ze pleegt gewoon karaktermoord toch?" Ik vind het heel moeilijk om haar te steunen. Ik probeer dan er niet op in te gaan "ja het is een pijnlijke situatie" maar na een tijdje zijn mijn platitudes op.
Overigens voor Fok er op duikt: ik doe superveel in huis, met de baby en om haar te ontlasten.
En heeft ze gezegd dat de vısıte maar moest vertrekken? Of heeft ze gevraagd hoe het zat zodat ze kon kıezen wat de beste keuze voor haar omstandıgheden was? Dus zou blıjven als het snel rustıger werd, maar zou vertrekken als dat nıet zo was?
Ik heb geluk gehad met een vrıj makkelıjke baby, normalıter was er nıet zoveel rıtme, rust en controle nodıg. Toch waren er momenten van buıkrampjes en andere zaken dıe maakte dat er even wat meer rust en rıtme nodıg waren. Heb ook weleens boven gezeten bıj mıjn ouders met een baby dıe geen rust kon vınden omdat het bebeden gezellıg was. Ben erg blıj dat mıjn ouders het begrepen dat ık vroeg gaat het snel rustıg worden en zo nee dan ga ık nu.
Ik zeı nıet schop dat bezoek eruıt, ık moest het gewoon doen met de sıruatıe dıe zıch voordeed en daar het beste van maken.
Als dıe baby van jullıe zoet had lıggen te slapen was dıt nıet gebeurd.
Die indruk wekken ze wel met een uitspraak als "mijn grens ligt bij het wegsturen van vrienden". En dat maakt verder ook niet uit - de (schoon-) ouders zijn wie we zijn en dat verander je toch niet. Je kunt anderen maar beter accepteren zoals ze zijn en daar het beste van maken. Maar om dan te doen alsof de vrouw in kwestie iets vreselijks heeft gezegd of geïnsinueerd vind ik overdreven.quote:
[..]
Dit is 100% gaslighting. Alsof het hier gaat om grootouders die niet begrijpen hoe lastig het is met kinderen en vooral het leven van TS en zijn vrouw moeilijker willen maken.
Haha, mijn lief zou nooit daarover posten. Maar ik had haar inderdaad wel kunnen zijn.quote:Ben jij de vrouw van TS?
't Is wel mooi om te zien hoe er duidelijk twee kampen zijn dit topic. TS heeft wat te kiezen!
Jup. Dat was waarschijnlijk het moment waarop TS' vrouw dacht "hej, hij luistert wel naar zijn moeder zonder meteen met tegenargumenten / 'ja maars' / verklaringen te komen".quote:
Als ik de OP nog weer een keer lees, concludeer ik dat het telefoongesprek eigenlijk echt het punt is geweest waarop het mis ging. Het hele gebeuren op de dag van de verjaardag was dat niet. Wel hoe dat telefoongesprek ging.
Op haar eigen fucking verjaardag!quote:
Die indruk wekken ze wel met een uitspraak als "mijn grens ligt bij het wegsturen van vrienden".
Deze schoonmoeder leest als de beste die je maar kunt wensen. Haar kleinkind blijft onverwacht niet meer logeren, ze wordt met een hoop drama voor leugenaar uitgemaakt, geeft duidelijk haar grenzen aan die niet worden gerespecteerd en zoekt ook nog eens op een lieve manier toenadering en is bereid de situatie achter zich te laten.quote:En dat maakt verder ook niet uit - de (schoon-) ouders zijn wie we zijn en dat verander je toch niet. Je kunt anderen maar beter accepteren zoals ze zijn en daar het beste van maken. Maar om dan te doen alsof de vrouw in kwestie iets vreselijks heeft gezegd of geïnsinueerd vind ik overdreven.
De vrouw van TS verdient echt de nobelprijs voor de vrede dat ze met deze duivel om blijft gaan zeg.
Simps gaan vroeg of laat vervelen en voor je weet heb je een affaire. Daar kun je hem wel weer mooi de schuld van geven.quote:Haha, mijn lief zou nooit daarover posten. Maar ik had haar inderdaad wel kunnen zijn.
TS heeft niets te kiezen. Hij gaat gewoon bukken voor de machtsspielerei van zijn vrouw.quote:'t Is wel mooi om te zien hoe er duidelijk twee kampen zijn dit topic. TS heeft wat te kiezen!
gast als ze gewoon de vraag had beantwoord: Hoelang is het nog druk was er geen drama geweest. Dan had vrouw van TS de keuze kunnen maken om weg te gaan. Dat jij en de helft van de fokkers hier meteen aanames doet van wat er mee bedoeld werd dat zegt meer over jou en de mede fokkersquote:
[..]
Op haar eigen fucking verjaardag!
[..]
Deze schoonmoeder leest als de beste die je maar kunt wensen. Haar kleinkind blijft onverwacht niet meer logeren, ze wordt met een hoop drama voor leugenaar uitgemaakt, geeft duidelijk haar grenzen aan die niet worden gerespecteerd en zoekt ook nog eens op een lieve manier toenadering en is bereid de situatie achter zich te laten.
De vrouw van TS verdient echt de nobelprijs voor de vrede dat ze met deze duivel om blijft gaan zeg.
[..]
Simps gaan vroeg of laat vervelen en voor je weet heb je een affaire. Daar kun je hem wel weer mooi de schuld van geven.
[..]
TS heeft niets te kiezen. Hij gaat gewoon bukken voor de machtsspielerei van zijn vrouw.
Ja dat was TSquote:
Vrouw en moeder zijn volgens mij geen vreslijke mensen. Er is alleen wat misgelopen in de communicatie.
conclusie: TS is een dumbassquote:Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan".
Ik denk nıet dat het probleem zo lıgt bıj opa en oma, maar bıj man en vrouw.quote:
[..]
Dit is 100% gaslighting. Alsof het hier gaat om grootouders die niet begrijpen hoe lastig het is met kinderen en vooral het leven van TS en zijn vrouw moeilijker willen maken.
Ben jij de vrouw van TS?
Dat opa en oma toch extra vısıte hadden en vrouwlıef dat nıet trok zou ok moeten zıjn. Dat manlıef het allemaal maar overdreven vond heeft de boel laten omtploffen.
Hıj was degene dıe de dırecte communıcatıe heeft gedaan.
Ik kan het mıs hebben, maar ık lees best wel een beetje ze stelt zıch aan mbt de baby bıj de ts.
Ik weet nog de eerste keer dat we ons kınd bıj mıjn ouders lıeten om even uıt eten te gaan. Eerste kınd, ruım 6 maanden toen (wel op plekken geweest, maar nıet achter gelaten zeg maar). Dat was best een dıng, dıe eerste keer zo.
Toen we terug kwamen hoorde ık hem al huılen voordat ık bınnen gıng. Moedermodus ın vol ornaat.
We zouden eıgenlıjk blıjven slapen, na het uıt eten nog even gezellıg en ergens rıchtıng de volgende avond weer naar huıs.
Maar het dıngetje had een buıkkrampje, nıets ernstıgs, maar hıj huılde en ook ık kon nıet tot rust komen.
Mıjn ouders zagen mıjn stress en zeıden lıefje ga lekker naar huıs, volgende keer proberen we het weer, korter, anders, het komt wel goed. Ze waren prıma ınstaat dıe kleıne goed op te vangen, ze deden eıgenlıjk nıets verkeerds, nıets wat ık nıet ook zou doen.
Maar ze toonde begrıp. Ik weet dat paps lıever gebleven was, maar hıj begreep het, ondanks dat hıj dacht (en later ook gezegd heeft) dat het nıet echt uıtmaakte waar we waren. Dat het meer over mıj gıng dan over dıe baby.
En dat bıj een baby dıe geen huılbaby was. Even ontstressen was van belang en heeft de mogelıjke angel eruıt gehaald. Als ıedereen op mıjn nek had gezeten was het mısschıen ook op een nare manıer geeındıgd,
Op welke manier had moeder deze vraag moeten beantwoorden zonder dat ze haar gasten het gevoel zou geven dat het tijd is om te gaan, rekening houdend met de gestelde deadline van 30 minuten?quote:
[..]
gast als ze gewoon de vraag had beantwoord: Hoelang is het nog druk was er geen drama geweest.
De vrouw van TS is geraffineerder dan een hoop fokkers in ieder geval.
Dit sowieso. Hij maakt het leven onnodig moeilijk voor zichzelf, zijn vrouw, zijn ouders en zijn kind(eren).quote:
Waarom gebruik je van die rare letters?quote:
[..]
Ik denk nıet dat het probleem zo lıgt bıj opa en oma, maar bıj man en vrouw.
Dat opa en oma toch extra vısıte hadden en vrouwlıef dat nıet trok zou ok moeten zıjn. Dat manlıef het allemaal maar overdreven vond heeft de boel laten omtploffen.
Hıj was degene dıe de dırecte communıcatıe heeft gedaan.
Ik kan het mıs hebben, maar ık lees best wel een beetje ze stelt zıch aan mbt de baby bıj de ts.
Ik weet nog de eerste keer dat we ons kınd bıj mıjn ouders lıeten om even uıt eten te gaan. Eerste kınd, ruım 6 maanden toen (wel op plekken geweest, maar nıet achter gelaten zeg maar). Dat was best een dıng, dıe eerste keer zo.
Toen we terug kwamen hoorde ık hem al huılen voordat ık bınnen gıng. Moedermodus ın vol ornaat.
We zouden eıgenlıjk blıjven slapen, na het uıt eten nog even gezellıg en ergens rıchtıng de volgende avond weer naar huıs.
Maar het dıngetje had een buıkkrampje, nıets ernstıgs, maar hıj huılde en ook ık kon nıet tot rust komen.
Mıjn ouders zagen mıjn stress en zeıden lıefje ga lekker naar huıs, volgende keer proberen we het weer, korter, anders, het komt wel goed. Ze waren prıma ınstaat dıe kleıne goed op te vangen, ze deden eıgenlıjk nıets verkeerds, nıets wat ık nıet ook zou doen.
Maar ze toonde begrıp. Ik weet dat paps lıever gebleven was, maar hıj begreep het, ondanks dat hıj dacht (en later ook gezegd heeft) dat het nıet echt uıtmaakte waar we waren. Dat het meer over mıj gıng dan over dıe baby.
En dat bıj een baby dıe geen huılbaby was. Even ontstressen was van belang en heeft de mogelıjke angel eruıt gehaald. Als ıedereen op mıjn nek had gezeten was het mısschıen ook op een nare manıer geeındıgd,
Die deadline was er in eerste instantie niet hè, als het gelijk normaal door TS gevraagd was dan was er gewoon een antwoord op de vraag gekomen die er gesteld was, en had ze op basis daarvan een plan kunnen trekken.quote:
[..]
Op welke manier had moeder deze vraag moeten beantwoorden zonder dat ze haar gasten het gevoel zou geven dat het tijd is om te gaan, rekening houdend met de gestelde deadline van 30 minuten?
Dat 30 minuten verhaal kwam pas nadat TS de boel verdraaid had en zonder overleg besloten had dat ze zouden vertrekken, toen ging zijn moeder verhaal halen bij zijn vrouw..... toen pas is dat 30 minuten verhaal erin gekomen.
En heel gek vind ik dat niet, om 17.30 uur als er nog gegeten moet worden en een baby in bad gedaan moet worden.
Want ik denk dat de regelmaat die ze aanhoudt idd een van de redenen is dat het nu beter gaat met de huilbaby.
Dit alles ook nog een keer met een kind dat amper een jaar oud is, en ze alweer zwanger is, ze heeft niet eens volledig kunnen ontzwangeren en het is alweer volle bak alle hormonen aan dek.
Dat vraag ık me ook af.quote:
[..]
Op welke manier had moeder deze vraag moeten beantwoorden zonder dat ze haar gasten het gevoel zou geven dat het tijd is om te gaan, rekening houdend met de gestelde deadline van 30 minuten?
De vrouw van TS is geraffineerder dan een hoop fokkers in ieder geval.
[..]
Dit sowieso. Hij maakt het leven onnodig moeilijk voor zichzelf, zijn vrouw, zijn ouders en zijn kind(eren).
[..]
Waarom gebruik je van die rare letters?
Heb blıjkbaar ıets gedaan wat mıjn toetsenbord heeft veranderd. Het ıs me nog nıet gelukt het weer terug naar normaal te krıjgen.
Heb echt geen ıdee waarom dıt ıneens, tegen mıjn tablet zeggen dat ık gewoon nederlands wıl heeft nıet geholpen.
Staat gewoon op qwerty, maar doet anders.
Dat zegt mijn vrouw nu ook - edit: en dat is het nu ook. Tussen de verjaardag en het telefoongesprek in was het overigens wel "dat mijn ouders voor hun vrienden kiezen en niet voor ons" hetgeen waar ze erg boos over was. Dit is in mijn ogen wat ze wel vaker in een ruzie doet en wat ik bedoel met 'niet eerlijk/manipulatief ruzie maken': we hebben het over een punt, ik reageer er op en in plaats van daar op te reageren gaat ze gauw door naar een volgend punt dat 'eigenenlijk nog veel erger is'. Daarmee blijft het vorige punt onopgelost en blijf ik met mijn reactie zitten. Soms heb ik het bijtijds door en sleep ik de discussie terug naar het vorige punt. Maar ze is verbaal sterk en snel. Maar zet dat dan op een eerlijke manier in, niet met trucjes de discussie proberen te winnen. Het gaat namelijk niet om winnen, maar er uit komen.quote:
Als ik de OP nog weer een keer lees, concludeer ik dat het telefoongesprek eigenlijk echt het punt is geweest waarop het mis ging. Het hele gebeuren op de dag van de verjaardag was dat niet. Wel hoe dat telefoongesprek ging.
De vraag of ze het gevraagd heeft doet er bijna niet meer toe. Ik weet de woorden niet exact meer, maar ik en mijn moeder begrepen ze onafhankelijk van elkaar op die manier. Dat ze achteraf dat ontkent, of niet wil accepteren dat haar woorden misschien zo over zijn gekomen zonder dat ze het zo bedoelde, vind ik ook gewoon jammer. Dat is namelijk nog de positiefste manier van uitleggen van wat er is gezegd.
Het feestje een maand tevoren was in de ochtend opa's en oma's, middag vrienden. Als opa's en oma's wilden blijven mocht dat, ze zijn gebleven. Dus toen was het ook 10 mensen samen. Maar wel vooraf helder en de keuze. Dat vind ik wel echt een verschil. En ik wist dat die opmerking van mijn moeder slecht zou gaan vallen - terecht ook. Dus vandaar dat ik daar de knoop doorhakken om weg te gaan.
[ Bericht 1% gewijzigd door Poolbal op 04-06-2021 14:04:58 ]
Dan had ze kunnen zeggen zonder te vragen: ik weet het niet precies maar ik ga ze.ook niet wegsturen want... Of het is bijna etenstijd en helaas heb ik niet genoeg doei doei. Gasten hoefde hier echt niet bij betrokken te wordenquote:
[..]
Op welke manier had moeder deze vraag moeten beantwoorden zonder dat ze haar gasten het gevoel zou geven dat het tijd is om te gaan, rekening houdend met de gestelde deadline van 30 minuten?
De vrouw van TS is geraffineerder dan een hoop fokkers in ieder geval.
[..]
Dit sowieso. Hij maakt het leven onnodig moeilijk voor zichzelf, zijn vrouw, zijn ouders en zijn kind(eren).
[..]
Waarom gebruik je van die rare letters?
(hiermee bedoel ik dus de vraagstelling van vrouw van TS)Tevens jezelf als gast net voor het avondeten uitnodigingen
Jullıe hadden beter nıet op de verjaardag zelf moeten komen. Maar je ouders hadden ook kunnen begrıjpen dat de eerste keer ın ruım een jaar een dıng was en dat met de problemen daarvoor er nıets voor nıets gekozen was voor een rustıg moment zonder verrassıngen.quote:
[..]
Dat zegt mijn vrouw nu ook. Tussen de verjaardag en het telefoongesprek in was het overigens wel "dat mijn ouders voor hun vrienden kiezen en niet voor ons" hetgeen waar ze erg boos over was. Dit is in mijn ogen wat ze wel vaker in een ruzie doet en wat ik bedoel met 'niet eerlijk/manipulatief ruzie maken': we hebben het over een punt, ik reageer er op en in plaats van daar op te reageren gaat ze gauw door naar een volgend punt dat eigenlijk nog veel erger is. Daarmee blijft het vorige punt onopgelost en blijf ik met mijn reactie zitten. Soms heb ik het bijtijds door en sleep ik de discussie terug naar het vorige punt. Maar ze is verbaal sterk en snel. Maar zet dat dan op een eerlijke manier in, niet met trucjes de discussie proberen te winnen. Het gaat namelijk niet om winnen, maar er uit komen.
De vraag of ze het gevraagd heeft doet er bijna niet meer toe. Ik weet de woorden niet exact meer, maar ik en mijn moeder begrepen ze onafhankelijk van elkaar op die manier. Dat ze achteraf dat ontkent, of niet wil accepteren dat haar woorden misschien zo over zijn gekomen zonder dat ze het zo bedoelde, vind ik ook gewoon jammer. Dat is namelijk nog de positiefste manier van uitleggen van wat er is gezegd.
Het feestje een maand tevoren was in de ochtend opa's en oma's, middag vrienden. Als opa's en oma's wilden blijven mocht dat, ze zijn gebleven. Dus toen was het ook 10 mensen samen. Maar wel vooraf helder en de keuze. Dat vind ik wel echt een verschil. En ik wist dat die opmerking van mijn moeder slecht zou gaan vallen - terecht ook. Dus vandaar dat ik daar de knoop doorhakken om weg te gaan.
Jouw vrouw koos hıervoor ın de veronderstellıng dat het rustıg en beperkt zou zıjn. Jouw ouders zagen geen kwaad ın dat beetje meer. Daar lıgt het begın van het probleem.
Jıj dıe nıet wıl begrıjpen waarom je vrouw koos voor een sıtuatıe dıe ze vantevoren wıst en nıet zomaar anders zou worden. Waarbıj je de rol van tussenpersoon hebt aangenomen maakt het erger.
Jıj wıst dat dıt na een zware perıode de eerste keer was, jıj wıst dat het aan voorwaarden voldeed. En toen dat anders bleek vıelen nıet enkel je ouders haar af, maar jıj ook.
Zıj had ook echt flexıbeler mogen zıjn, maar met de extra ınfo dıe je hebt gegeven had jıj meer moeten steunen. Heel dırect ıpv dıt bemıddelen.
Dıt hele bemıddelen maakt het erger. Of had vantevoren gezegd het gaat zoals het gaat, of had op dat moment gezegd dıt werkt nıet, ın alle lıefde gaan we nu.
Als ık het fout heb hoor ık het graag, maar ık denk dat jıj het maar zo zo vond dat jullıe gıngen. En dat dat bıj jıj ook doorgeschemerd heeft.
Dat laatste vınd ık vrıj normaal. Maar als ık ıemand uıtnodıg waarvan ık weet dat er redenen zıjn om dat mınder prettıg te vınden kıes ık om vooraf te zeggen dat ıedereen welkom ıs of te zeggen ık hou het bıj wat we afspreken.quote:
[..]
Dan had ze kunnen zeggen zonder te vragen: ik weet het niet precies maar ik ga ze.ook niet wegsturen want... Of het is bijna etenstijd en helaas heb ik niet genoeg doei doei. Gasten hoefde hier echt niet bij betrokken te worden
Tevens jezelf als gast net voor het avondeten uitnodigingen
Beste Poolbal,quote:
[..]
De vraag of ze het gevraagd heeft doet er bijna niet meer toe. Ik weet de woorden niet exact meer, maar ik en mijn moeder begrepen ze onafhankelijk van elkaar op die manier. Dat ze achteraf dat ontkent, of niet wil accepteren dat haar woorden misschien zo over zijn gekomen zonder dat ze het zo bedoelde, vind ik ook gewoon jammer. Dat is namelijk nog de positiefste manier van uitleggen van wat er is gezegd.
De exacte woorden doen er eigenlijk niet toe.
Volgens mij heb ik ook een soort van Claudia_X thuis zitten die slecht kan tegen dingen die niet gaan zoals ze gepland waren (OCDlight noemen wij dat grappend).
Die vrienden die spontaan aan komen waaien en blijven hangen passen dan niet in de planning.
Alhoewel ze misschien al niet zo heel happy/niet lekker was spelen dingen die dan niet gepland als extra olie op dat vuur.
En ze daardoor weg wilde en dat op een niet zo tactische manier heeft gebracht, althans dat idee heb ik.
Ze had beter kunnen zeggen "ik voel me niet lekker zullen we gaan" dan dit theater op zetten.
Wellicht wilde ze toch nog even aan kijken maar dan de vraag "hoelang de visite nog blijft..." ik zou hem ook interpreteren van "laat ze eens weg gaan".
En ik snap heel goed jouw standpunt hierin richting haar en je moeder, het blijft immers je moeders verjaardag.
Ja je had de vraag misschien verkeerd geinterpreteerd, maar vragen hoe lang de visite blijft
Stel hem eens als je visite hebt, kijk hoe snel ze weg zijn.
Dus tegen de regels door zou ik dat ook begrijpen en mijn moeder ook.
Ja ze zegt het zo niet maar als je die vraag echt aan de visite zou stellen duurt het vaak geen 5 minuten meer.
Ben het sommigen hierboven eens dat je allerlei smoezen zou kunnen verzinnen om ze op te laten krassen.
Maar dan nog zou de vrouw van TS dan zeggen "ik vroeg alleen hoe lang ze nog zouden blijven".
Deze situatie zou ook bij ons kunnen gebeuren overigens, met dezelfde afloop waar Poolbal in zit.
Dank ervoor want voor mij misschien ook een leerpuntje haha.
Maar denk eigenlijk niet als ik het leerpuntje mee pak en haar in een vergelijkbare situatie de samenvatting terug zou geven zoals ik haar opmerking interpreteerde dat ze het dat op dat moment zou pikken.
Want dan zou ze moeten snappen hoe zo'n vraag "hoe lang blijft de visite" over kan komen en ze is al enorm geprikkeld en denk eigenlijk niet dat door de prikkelbaarheid er ruimte over is om dat te processen (gewoon de ervaring).
Had je dit kunnen voorkomen? Nee
Had je anders kunnen doen? Wellicht door zelf voor te stellen weg te gaan, maak er van dat je zelf ook moet bent ofzo.
Doet je vrouw nu kinderachtig door de smeekbedes van je moeder, ja want mijn moeder zou het al niet eens doen hahah.
Succes ermee Poolbal, het was leerzaam voor mij.
Dat lijkt me het verschil tussen "ik wil weten hoe we dit gaan doen" en "beste visite, kunnen julle opzouten?"
Het is sowieso niet aan hem om bij zijn ouders thuis aan de visite te vragen hoelang ze nog zouden blijven, ik heb dat nooit anders gezien dan een vraag voor moeder.
Dat klopt maar volgens mij was het wel duidelijk dat z'n moeder niet eens wist dat ze zouden komen laat staan hoe lang ze zouden blijven.quote:
Hij hoefde toch niet aan de visite te vragen hoelang ze nog bleven, maar aan zijn moeder.
Dat lijkt me het verschil tussen "ik wil weten hoe we dit gaan doen" en "beste visite, kunnen julle opzouten?"
Het is sowieso niet aan hem om bij zijn ouders thuis aan de visite te vragen hoelang ze nog zouden blijven, ik heb dat nooit anders gezien dan een vraag voor moeder.
Dus een antwoord van moeders zou hoogstwaarschijnlijk zijn "dat weet ik niet".
Wat weer geresulteert had in het voeden van de planning door de war schoppen bij de vrouw van TS en de onzekerheid ervan.
Waardoor ze of alsnog wil weten hoe lang ze blijven, dus moeders dat maar moest gaan uitvogelen, of (zoals ik die van mij ken) wordt de onzekerheid opgeblazen en gaat ze met wat stennis schoppen naar de auto of alsnog die moeder tot het punt drijven die vrienden te laten opzouten.
Ik heb ook wel zo gezeten bij schoonfamilie met de oudste. Je kunt je dan best opgelaten voelen, omdat je beneden verwacht wordt of wil zijn, maar ook je baby niet wil laten huilen. Ik vond het maar ingewikkeld en ben blij dat de omgeving begripvol was als ik me onzeker of gefrustreerd voelde.
Inderdaad. Ooit een soortgelijk iets meegemaakt, tussen mij en mijn a.s. schoonouders en mijn vriendin was heel slim, die zei gewoon, dat is dan jullie probleem, ik bemoei me er niet mee. Voor wie zou ze partij moeten trekken, voor haar partner of haar ouders?quote:
Hier moeten de dames zelf uit kunnen komen man
Gewoon no comment als iemand er iets over wil weten
In de positie van ts-er zou ik tegen de ouders zeggen, jullie hebben gedaan wat je kon, laat het voorlopig maar rusten. En tegen de vrouw zou ik zeggen, het was niet verkeerd bedoeld en zelfs al was het verkeerd, ze hebben zich dan ook bij jou verontschuldigd en bloemen geschonken. Dus ik vind dat het genoeg geweest is en wil het er gewoon niet meer over hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 04-06-2021 15:32:54 ]
1) ze maakte gebruik van de optie om boven te chillen, of op de bank op telefoon, whatever. Wat bij ons thuis echt prima is en iedereen weet van haar dat ze dat soms even nodig heeft. Een sociaal beestje tot ze moe is, dan gaat het licht uit. ik ben intussen met onze zoon, zij doet haar even haar ding, dan hebben we erna de avond en dag erna.
2) we kwamen tot de conclusie dat het teveel was, we hadden andere verwachtingen over de drukte, we hadden beter de dag erna kunnen komen, etc. Jammer, maar volgende keer beter. Het is geen ramp om ten halve te keren, en iedereen zou het begrijpen gezien het afgelopen jaar. Nog zeggen dat we wel graag hadden geweten van het extra bezoek, moeder zegt sorry en we kunnen weer door.
Een van beide oplossingen was mijn ideale scenario geweest.
Sommigen....quote:
[..]
De uitspraak dat zwangere vrouwen vaak agressief en eng zijn, gaat gewoon nergens over. En het rechtvaardigt zeker niet het gedrag van TS z'n vrouw.
Mijn collega, zn vrouw zwanger van het tweede kind, vertelde dat als zijn vrouw altijd zou zijn als nu, hij zeker ging scheiden.
Zo ben ik. ik trek partij voor de zwakkere, mijn vrouw die zwanger enz. is en die het teveel wordt. Maar op een manier waar niemand aanstoot aan neemt. Het gaat toch helemaal niet om wie nou gelijk heeft. Is het nu drukker dan afgesproken, onverwacht extra bezoek enz. Gewoon, de situatie is veranderd en daarop pragmatisch maar ook op een nette manier op reageren.
Komt bij ons zo vaak voor, bezoek aan mijn grote familie, een (verjaardagsfeestje. Mijn vrouw verstaat ons niet eens, krijgt maar de helft mee. Ik kan daar makkelijk 12 uur blijven (uiteraard mits kontstante aanvoer vlaai enz.) maar dat gaat niet dus niet, voor haar. Dan zeg ik, we stappen op, en dan krijg je van de anderen, oh, nu al, blijf toch nog even.
Dan zeg ik, tja, het is nog een uur rijden en morgen moet ik er om 6 uur uit (plasje plegen
)[ Bericht 50% gewijzigd door BE op 04-06-2021 15:21:31 ]
Wil je gelijk krijgen of wil je dat iedereen zich weer senang voelt?quote:
[..]
Dat zegt mijn vrouw nu ook - edit: en dat is het nu ook. Tussen de verjaardag en het telefoongesprek in was het overigens wel "dat mijn ouders voor hun vrienden kiezen en niet voor ons" hetgeen waar ze erg boos over was. Dit is in mijn ogen wat ze wel vaker in een ruzie doet en wat ik bedoel met 'niet eerlijk/manipulatief ruzie maken': we hebben het over een punt, ik reageer er op en in plaats van daar op te reageren gaat ze gauw door naar een volgend punt dat 'eigenenlijk nog veel erger is'. Daarmee blijft het vorige punt onopgelost en blijf ik met mijn reactie zitten. Soms heb ik het bijtijds door en sleep ik de discussie terug naar het vorige punt. Maar ze is verbaal sterk en snel. Maar zet dat dan op een eerlijke manier in, niet met trucjes de discussie proberen te winnen. Het gaat namelijk niet om winnen, maar er uit komen.
De vraag of ze het gevraagd heeft doet er bijna niet meer toe. Ik weet de woorden niet exact meer, maar ik en mijn moeder begrepen ze onafhankelijk van elkaar op die manier. Dat ze achteraf dat ontkent, of niet wil accepteren dat haar woorden misschien zo over zijn gekomen zonder dat ze het zo bedoelde, vind ik ook gewoon jammer. Dat is namelijk nog de positiefste manier van uitleggen van wat er is gezegd.
Inmiddels is duidelijk dat moeders wel wist dat ze zouden komen.quote:
[..]
Dat klopt maar volgens mij was het wel duidelijk dat z'n moeder niet eens wist dat ze zouden komen laat staan hoe lang ze zouden blijven.
Dus een antwoord van moeders zou hoogstwaarschijnlijk zijn "dat weet ik niet".
Wat weer geresulteert had in het voeden van de planning door de war schoppen bij de vrouw van TS en de onzekerheid ervan.
Waardoor ze of alsnog wil weten hoe lang ze blijven, dus moeders dat maar moest gaan uitvogelen, of (zoals ik die van mij ken) wordt de onzekerheid opgeblazen en gaat ze met wat stennis schoppen naar de auto of alsnog die moeder tot het punt drijven die vrienden te laten opzouten.
quote:Wij dachten alleen half broer en half zus met hun twee dochters in de middag. Toen zij weg waren kwamen twee sportvrienden van m'n vader aanwaaien en zei m'n moeder: straks komen nog (twee 70 jarigen).
Rond 17:30 vond de shit plaats. Wij moesten toen e.e.a. gaan doen.
Giraffenoren op.quote:
Een tip: zoek eens wat op van Marshalls "geweldloze communicatie" ("NVC"). Dat is een vorm van communicatie die verrassend simpel is, en dito doeltreffend kan zijn.
Ik denk ook dat NVC in deze situatie goed kan helpen. Valkuil kan wel zijn dat je al snel hoopt/ wil dat de ander ook zo communiceert en je dat niet in de hand hebt.
[ Bericht 6% gewijzigd door Sumppi op 04-06-2021 18:46:28 ]
Misschien werkt dit ook gewoon niet zo goed in de praktijk hoewel goed bedoeld.quote:ik ben het inhoudelijk eens met mijn moeder, maar wil m'n vrouw wel steunen en dat het weer goed komt.
Ik heb aan meditation gedaan en ik merkte altijd zodra ik maar het minste gevoel/gedachte had van "partij A is het meest redelijk" dat de hele boel begon te escaleren. Jij bent misschien geen goede partij om hierin te bemiddelen.
Je geeft aan dat je echtgenote "extreem boos is" dat is sowieso geen modus om gesprekken in te voeren. Je kan haar helpen met de emotie door die te bespreken, vragen wat haar zo gekwetst heeft etc. Als het gevoel verwerkt is weer naar de inhoud gaan.
En aangezien het een vrouw is, is ze waarschijnlijk niet boos (of niet alleen boos) maar voelt ze zich in de steek gelaten.
Probeer dan uit de discussie te blijven en vraag naar welk gevoel er achter zit. Of zeg iets als "ben je daar boos over?" of "wat doet dat met je?"quote:
[..]
Dit is in mijn ogen wat ze wel vaker in een ruzie doet en wat ik bedoel met 'niet eerlijk/manipulatief ruzie maken': we hebben het over een punt, ik reageer er op en in plaats van daar op te reageren gaat ze gauw door naar een volgend punt dat 'eigenenlijk nog veel erger is'. Daarmee blijft het vorige punt onopgelost en blijf ik met mijn reactie zitten. Soms heb ik het bijtijds door en sleep ik de discussie terug naar het vorige punt. Maar ze is verbaal sterk en snel. Maar zet dat dan op een eerlijke manier in, niet met trucjes de discussie proberen te winnen. Het gaat namelijk niet om winnen, maar er uit komen.
Als ze dat probeert te omzeilen of gevoelens ontkent heb je geen gesprek dus dan kan je beter ff stoppen.
Ben het met je eens dat ze zich onredelijk gedraagt en dagenlang mokken vind ik wel extreem, maar misschien moet jij dan de wijze zijn van de twee en haar helpen om er met je uit te komen. Daarna heeft ze ruimte om naar jouw verhaal te luisteren als het goed is. Misschien kunnen jullie hier uiteindelijk beiden van leren en samen sterker uitkomen.
(bij mij zou dat meespelen).
Interessant hoeveel invloed hormonen kunnen hebben op gevoelens. Dat is iets waar nooit aandacht voor is. Wie weet hoeveel ongelukkige mensen er zijn met permanent een hormoononbalans ook al Zijn ze niet zwanger.quote:
Sommigen....
Mijn collega, zn vrouw zwanger van het tweede kind, vertelde dat als zijn vrouw altijd zou zijn als nu, hij zeker ging scheiden.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 04-06-2021 23:14:10 ]
Natuurlijk is daar wel aandacht voor. Denk maar aan pms, overgangsklachten, klachten bij een schildklier die niet goed werkt, etc.quote:
[..]
Interessant hoeveel invloed hormonen kunnen hebben op gevoelens. Dat is iets waar nooit aandacht voor is. Wie weet hoeveel ongelukkige mensen er zijn met permanent een hormoononbalans ook al Zijn ze niet zwanger.
Me dunkt dat die 70-plussers wel gevaccineerd zullen zijn.quote:Op vrijdag 4 juni 2021 22:16 schreef Postbus100 het volgende:
Gewoon even een vraagje tussendoor. Kan het er ook nog mee te maken hebben met dat het vèr over de richtlijnen voor bezoekersaantallen in deze coronatijd gaat (op dit moment 4), en dat zij zich ongemakkelijk voelde worden als zwangere in zo'n grote groep? Zeker als er dan ook nog méér mensen dan aangekondigd blijven hangen?
(bij mij zou dat meespelen).
En, ik kop hem er maar in, zelf hadden ze ook een gezelschap van 10 man wat geen probleem was.
Hmm... Leandra, jij komt duidelijk uit een heel ander milieu dan ikquote:
Ik denk overigens dat die "onverwachtse" visite helemaal niet zo onverwacht kwam aanwaaien maar oma heeft willen pronken met kleinzoon en gezien ze zouden blijven slapen wonen ze waarschijnlijk ver weg en heeft oma nog geen mogelijkheid gehad haar kleinkind aan vrienden te laten zien. En de vrienden dus gewoon uitgenodigd
Dat verklaart ook waarom die vrienden het vertrek van de familie niet als hint zagen ook te vertrekken.
Als je onverwachts langsgaat voor een verjaardag blijf je niet hangen nadat de familie vertrokken is, dan doe je één kopje koffie en een stukje taart (als er voldoende is) en vertrek je weer.
Overigens kun je onverwachtse visite ook prima vragen te vertrekken, juist omdat het onverwachtse visite is en je gewoon andere plannen kunt hebben.
In het (dorpse) gezin waar ik in ben opgegroeid is het heel normaal dat mensen zomaar aanwaaien. Niet alleen op verjaardagen, maar ook op andere dagen komt er regelmatig een buur of een oom/tante binnenwandelen. Voor verjaardagen telden we iedereen bij elkaar op, waarbij er altijd mensen vergeten werden, maar omdat er ook altijd mensen zonder de kinderen kwamen, niet kwamen, of toch op een andere dag aanwaaiden kwam het eigenlijk altijd wel uit met de taart
Er wordt zéker geen onderscheid gemaakt tussen familie of vrienden. De statement dat vrienden zouden moeten gaan als de familie ook gaat raakt kant noch wal.
De dorpse situatie is heel wat anders dan bij mijn randstadse schoonfamilie, waarbij er altijd uitnodigingen worden gestuurd en er wordt verwacht dat je je aanmeldt als je komt op een feestje, dat vind ik dus heel erg irritant, dat ik nu al moet weten of ik over 3 weken naar een verjaardag kan komen
SPOILERIk merk dat ik je toon naarmate het topic vordert wat vijandig vindt worden Leandra. Is dat bewust? Ik zie daar niet echt redenen voor. TS doet ook maar zn best, je kan hem best op een vriendelijke manier op zn “tekortkomingen” wijzen
Vaccinaties zijn geen garanties op immuniteit.quote:
[..]
Me dunkt dat die 70-plussers wel gevaccineerd zullen zijn.
En, ik kop hem er maar in, zelf hadden ze ook een gezelschap van 10 man wat geen probleem was.
En dat tweede heb ik gemist? Oh, het aanvankelijke aantal bedoel je? Ja, vond ik ook al veel, maar daar kan je dan je keuze op baseren. Als het ineens meer wordt dan bedacht, dan kan het ineens omslaan.
Ik weet het niet hoor. Het was een vraag of het meespeelde.
Even off topic: Maar wat Leandra schetst heeft in mijn ogen niks met Randstad te maken hoor, want ik herken mij totaal niet in dat krampachtige gedoe, met blijkbaar allerlei voorwaarden rondom op bezoek komenquote:
[..]
Hmm... Leandra, jij komt duidelijk uit een heel ander milieu dan ik
In het (dorpse) gezin waar ik in ben opgegroeid is het heel normaal dat mensen zomaar aanwaaien. Niet alleen op verjaardagen, maar ook op andere dagen komt er regelmatig een buur of een oom/tante binnenwandelen. Voor verjaardagen telden we iedereen bij elkaar op, waarbij er altijd mensen vergeten werden, maar omdat er ook altijd mensen zonder de kinderen kwamen, niet kwamen, of toch op een andere dag aanwaaiden kwam het eigenlijk altijd wel uit met de taart
Er wordt zéker geen onderscheid gemaakt tussen familie of vrienden. De statement dat vrienden zouden moeten gaan als de familie ook gaat raakt kant noch wal.
De dorpse situatie is heel wat anders dan bij mijn randstadse schoonfamilie, waarbij er altijd uitnodigingen worden gestuurd en er wordt verwacht dat je je aanmeldt als je komt op een feestje, dat vind ik dus heel erg irritant, dat ik nu al moet weten of ik over 3 weken naar een verjaardag kan komenSPOILERIk merk dat ik je toon naarmate het topic vordert wat vijandig vindt worden Leandra. Is dat bewust? Ik zie daar niet echt redenen voor. TS doet ook maar zn best, je kan hem best op een vriendelijke manier op zn “tekortkomingen” wijzen
Met betrekking tot het topic: Je vrouw was onredelijk en je moeder onnodig star in het vasthouden aan haar feestje wat mij betreft. Maar om over zoiets als dit een hele familievete te laten ontstaan is echt belachelijk. Waar hebben we het allemaal over? Hoop ego's in de clinch met elkaar.
Dat past juist bij zoiets opens, dat je ook op een gegeven ogenblik kunt zeggen dat je nog een half uurtje hebt voor nog een drankje en hapje (omdat je merkt dat je schoondochter het moeilijk heeft en eigenlijk het idee was om de avond met zoon, schoondochter en baby door te brengen) en dat je daarna andere plannen hebt.
Hier met beide opgegroeid, maar in de vrije setting was het ook heel normaal om op een gegeven ogenblik de tv aan te zetten 'even wielrennen kijken' of opeens naar de garage op te stappen om te gaan sleutelen. 'Nou, was gezellig, nu ga ik weer aan het werk'. Bezoek keek dan mee of ze stapten op.
Juist dan is het makkelijk om van bezoek af te komen, maar dan moet je dat wel willen natuurlijk. Moeder wilde dat niet, maar ik denk ook niet dat die twee vrienden aan zijn komen waaien.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sumppi op 05-06-2021 09:24:46 ]
Tegen hun zoon
Dat is niet wat ik bedoel, ze kondigden het aan dat ze zouden komen. Er staat alleen ook dat het onverwacht was. Zie de posts van Leandra.quote:
Waarom zouden ze erover liegen?
Tegen hun zoon
Ik denk te lezen dat de fietsvrienden van vader onverwachts kwamen en de twee mensen van in de zeventig op uitnodiging er waren. De eerste twee beleven kort en waren alweer weg en de laatste twee waren er nog.
Niets gelogen, maar onduidelijk als je de OP alleen leest.
[ Bericht 4% gewijzigd door Sumppi op 05-06-2021 10:13:34 ]
We weten het niet.
Klopt.quote:
Of de 70-ers belden s ochtends pas: is het goed als van vanmiddag even langskomen?
We weten het niet.
In elk geval werden ze verwacht door de ouders.
Maar de reactie van de ouders is gewoon zoals die is. Dat moet je dan gewoon accepteren. Net als dat ik denk dat je beter kunt accepteren dat je vrouw niet lekker zit in die situatie, zonder dan over moeilijke karaktereigenschappen te beginnen en haar zo verwijten te maken.
Dat is beide kanten op niet nodig. Naar de ouders niet en naar de vrouw niet. En als de moeder wel zo begint in een telefoongesprek zou ik daar tegengas geven. Meeveren met waar ze het moeilijk mee hebben, inleven, maar niet meegaan in verwijten naar de ander. Ook weer beide kanten op.
[ Bericht 19% gewijzigd door Sumppi op 05-06-2021 10:33:10 ]
Dit! Ik zou zeggen: run! Alleen je hebt al 2 (1,5) kinderen.quote:
Gezellige vrouw heb jij. Fijn ook dat je bepaalde dingen niet gewoon eerlijk kan zeggen omdat anders je huwelijk onherstelbaar beschadigt. Klinkt gezond.
Maar ja, in een relatie accepteert 1 zijde vaak veel te veel. Puur uit angst om de ander kwijt te raken. Echter doordat je niet duidelijk maakt dat bepaald gedrag onacceptabel is, wordt het doorgaans alleen maar erger. Evenals het goedpraten van dat gedrag door de 'schuldige'. Puur framing.
Kan ook nog zo zijn dat TS zichzelf dat graag wijsmaakt omdat hij het eng vindt om de confrontatie aan te gaan. Kan er ruzie komen? Geloof ik meteen. Gaat iemand bij je weg als je de waarheid spreekt, zwanger en met nog een kind? Mwah, dat geloof ik niet. Als dat al zo is dan zijn er heel veel dingen aan vooraf gegaan en zou de relatie in een eerder stadium al beter verbroken zijn.quote:
Het is nog maar de vraag of dingen onherstelbaar beschadigen als TS eerlijk is. Dat is tot nu toe alleen nog een aanname van TS. Misschien klaart het de lucht wel. Misschien is ze een week boos, maar was het nodig om dat uit te spreken om weer verder te kunnen met elkaar. Weet jij veel.
Eergisteren kwam het ter sprake, ik heb verteld wat mij over dit alles dwars zat. Viel niet goed en we hebben tot diep in de nacht gepraat. Helaas inhoudelijk weinig dichter bij elkaar gekomen en tussen ons is het bar. Scheiden willen we niet met een 2e onderweg, relatietherapie wil zij niet (werkt toch niet). Ik ga de komende tijd mijn best doen de relatie te herstellen en tegelijk mijn grenzen te bewaken.
Naar mijn ouders is een appje gestuurd dat we het achter ons willen laten en vergeven. Dolblij waren ze er mee. Mijn vrouw zegt vandaag dat alleen maar gedaan te hebben omdat het uit de hand aan het lopen was. Ah, fijn. Vergiffenis staat niet in haar boekje, maakt het herstel tussen ons ook erg moeilijk. Ze blijft verder van mening dat ze door de tent geslagen is, het ene wat gezegd is is nog verschrikkelijker dan het ander. De escalatie is aan mij en mijn ouders te wijten, niet aan haar.
Ok, nou tot zover mijn comments. Nogmaals bedankt allen en ik hoop dat anderen er iets aan hebben.
Wat is er nodig voor vergiffenis? Ik neem aan dat iemand dan een oprechte 'sorry' nodig heeft. Ik heb niet het idee dat je vrouw dat gekregen heeft? Daar zijn jullie bij haar wel naar op zoek, denk ik? Jij in ieder geval. En dan valt het je tegen dat ze het wel af wil sluiten naar je ouders toe, maar vergeven een stap te ver is? Als iemand zo mijn tekortkomingen had besproken had ik daar een oprechte sorry voor gewild of in ieder geval begrip voor mijn ervaring. Geen 'sorry, maar...'. Als dat er niet in zou zitten zou het tijd nodig hebben voor alles weer koek en ei zou zijn.
Je zegt dat je de komende tijd je best gaat doen de relatie te herstellen. Gemiste kans dan, eergisteren.
Respecteer je haar grenzen eigenlijk wel?quote:
Een laatste update. Gezien al het uitgebreide advies dat veel hebben gegeven wel zo aardig. Bedankt voor het meedenken iedereen.
Eergisteren kwam het ter sprake, ik heb verteld wat mij over dit alles dwars zat. Viel niet goed en we hebben tot diep in de nacht gepraat. Helaas inhoudelijk weinig dichter bij elkaar gekomen en tussen ons is het bar. Scheiden willen we niet met een 2e onderweg, relatietherapie wil zij niet (werkt toch niet). Ik ga de komende tijd mijn best doen de relatie te herstellen en tegelijk mijn grenzen te bewaken.
Naar mijn ouders is een appje gestuurd dat we het achter ons willen laten en vergeven. Dolblij waren ze er mee. Mijn vrouw zegt vandaag dat alleen maar gedaan te hebben omdat het uit de hand aan het lopen was. Ah, fijn. Vergiffenis staat niet in haar boekje, maakt het herstel tussen ons ook erg moeilijk. Ze blijft verder van mening dat ze door de tent geslagen is, het ene wat gezegd is is nog verschrikkelijker dan het ander. De escalatie is aan mij en mijn ouders te wijten, niet aan haar.
Ok, nou tot zover mijn comments. Nogmaals bedankt allen en ik hoop dat anderen er iets aan hebben.
Want zelfs zeggen zand erover is je niet goed genoeg, ze zal moeten vergeven anders zit ze weer fout. Dat ze het niet verder uit de hand wil laten lopen, vooruit wil, maar nog wat tijd nodig heeft om eroverheen te komen aangezien ze zich blijkbaar gekwetst voelt door hoe het is gelopen mag eigenlijk niet. Ze moet jouw idee maar volgen en als ze dat niet doet maakt zij het moeilijker. Ze maakt een fikse stap die hopelijk tot vergeving zal leiden, maar het is niet goed genoeg voor jou.
Ik geloof graag dat je je eigen grenzen niet bewaakt hebt in het verleden. Maar schiet je nu niet een beetje door? En besef je je wel dat je het haar niet kan verwijten dat jij je grenzen niet bewaakt hebt?
Jij was degene die zus en zo maar niet zei omdat jij dacht dat er dan zus en zo zou gebeuren. Daardoor had zij geen idee wat je dacht en voelde. Jij bent het die voor de ander ingevuld heeft, vanuit je eigen onzekerheid.
Nu je je eigen grens hebt bereikt zie ik heel erg weinig naar jezelf kijken, geef je eigenlijk je grenzen weer weg, want zij moet dat maar oplossen, het is haar schuld.
Natuurlijk is het een gedoe dat ze nu ineens te horen krijgt dat je over vanalles anders dacht en een prachtige lijst aan verwijten hebt naar haar toe. Dat is niet eventjes in een gesprekje opgelost.
Dit gaat over een patroon dat al jaren speelt en alhoewel ook zij zat heeft om aan te werken bij zichzelf is het stukje van grenzen bewaken jouw probleem. Maar je legt nu alles bij haar neer.
En wat raar dat scheiding ter sprake is gekomen van wie ging dat uit? Ik denk dat er wel meer mis is met jullie relatie als dit overwogen is.
Het probleem speelt vooral tussen TS en zijn vrouw. Als hij wat begripvoller had gereageerd en voor haar was opgekomen was het denk ik heel anders gelopen.
Die verjaardag heeft ze in mijn ogen amper iets verkeerd gedaan: niet erg gezellig zijn die dag en vragen naar wanneer ze weer alleen met de ouders zouden zijn. Dat kan toch geen reden zijn om met je moeder haar karakter te bespreken. Ik zou me niet meer fijn en veilig voelen als mijn man zo met zijn moeder over mij sprak.
Ik haal het ook niet in mijn hoofd om hem zo te bespreken met mijn familie of vrienden. Mooi juist dat ze het naar de ouders toe niet verder uit de hand wil laten lopen. Neem daar dan voor nu genoegen mee. Maar nee, weer geen begrip.
[ Bericht 3% gewijzigd door Sumppi op 06-06-2021 18:11:04 ]
De waarheid zal ergens in het midden liggen. Ook TS zal fouten hebben en weinig zelfreflectie toepassen. Of zij dat zelf wel doet, kunnen we alleen raden. En als zij zich niet veilig voelt (en ook dat is echt 100% aanname), dan kan ze dat op een normale manier bespreekbaar maken.
TS wilde voor mevrouw A een boodschap overbrengen aan mevrouw B, begreep die boodschap niet goed, bracht het niet goed over en mevrouw B vond hem dan ook niet leuk
meer is hier eigenlijk niet aan de hand
[ Bericht 43% gewijzigd door sp3c op 06-06-2021 21:14:37 ]
maar dit verjaardagsfeestje moeten de dames gewoon onderling op kunnen lossen
zonder TS, die kan lekker een biertje gaan drinken met zijn pa ofzo
Wat zouden anderen hier nou aan kunnen hebben?quote:
Een laatste update. Gezien al het uitgebreide advies dat veel hebben gegeven wel zo aardig. Bedankt voor het meedenken iedereen.
Eergisteren kwam het ter sprake, ik heb verteld wat mij over dit alles dwars zat. Viel niet goed en we hebben tot diep in de nacht gepraat. Helaas inhoudelijk weinig dichter bij elkaar gekomen en tussen ons is het bar. Scheiden willen we niet met een 2e onderweg, relatietherapie wil zij niet (werkt toch niet). Ik ga de komende tijd mijn best doen de relatie te herstellen en tegelijk mijn grenzen te bewaken.
Naar mijn ouders is een appje gestuurd dat we het achter ons willen laten en vergeven. Dolblij waren ze er mee. Mijn vrouw zegt vandaag dat alleen maar gedaan te hebben omdat het uit de hand aan het lopen was. Ah, fijn. Vergiffenis staat niet in haar boekje, maakt het herstel tussen ons ook erg moeilijk. Ze blijft verder van mening dat ze door de tent geslagen is, het ene wat gezegd is is nog verschrikkelijker dan het ander. De escalatie is aan mij en mijn ouders te wijten, niet aan haar.
Ok, nou tot zover mijn comments. Nogmaals bedankt allen en ik hoop dat anderen er iets aan hebben.
Op de hoogte gehouden worden? Als je het begin hebt gelezen ben je toch benieuwd hoe het afloopt. Het is net een soort soap, alleen niet echt een leuke voor TS. Ik blijf erbij dat het raar is dat zijn vrouw zich zo onredelijk opstelt.. je kunt toch niet verwachten van je man dat hij altijd maar jou gelijk geeft ipv zn eigen ouders.. vraag me af hoe de band met haar eigen ouders is en hoe ze reageert als TS ruzie met de hare maakt.quote:
Wat zouden anderen hier nou aan kunnen hebben?
Nee, zijn update roept meer vragen op dan hij beantwoordt.quote:
[..]
Op de hoogte gehouden worden? Als je het begin hebt gelezen ben je toch benieuwd hoe het afloopt. Het is net een soort soap, alleen niet echt een leuke voor TS. Ik blijf erbij dat het raar is dat zijn vrouw zich zo onredelijk opstelt.. je kunt toch niet verwachten van je man dat hij altijd maar jou gelijk geeft ipv zn eigen ouders.. vraag me af hoe de band met haar eigen ouders is en hoe ze reageert als TS ruzie met de hare maakt.
Ik zou je de tip geven om te stoppen met "werken aan de relatie" dat moet sowieso van twee kanten komen en je weet niet eens wat zij daarvoor nodig heeft.
Geef hooguit aan wat je van haar nodig hebt.
Vraag wat zij nodig heeft.
Ik zou sowieso ff stoppen met vertellen wat jou dwars zit want dat is olie op het vuur. Als je het echt weer goed wil hebben moet je je trots en je oordeel opzij zetten.
En op een later moment een keer rusig met elkaar bespreken wat er gebeurd is en hoe je het anders kan/wil doen. Eerst de-escaleren, als je dat niet kan is dit een goed moment om het te leren.
Ik vind je opmerking 'vergiffenis staat niet in haar boekje' heel zuur. Je zou ook blij kunnen zijn met het appje omdat je vrouw - ik zeg maar wat - de relatie tussen haar schoonouders en de kinderen belangrijker vindt dan haar eigen gevoelens die maken dat ze (nog) niet kan vergeven. Je opmerking zegt mij dat jij het op jouw beurt (nog) niet voor elkaar krijgt om je in haar te verplaatsen en vast zit in je eigen (veronderstelde) gelijk.
Als jullie beiden koppig blijven, hoe gaat het dan nog goedkomen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 07-06-2021 15:08:22 ]
Mijn inschatting is dat zij intussen op zoek gaat naar een andere plek om te wonen en niet dat ze tot inkeer komt omdat zij al die tijd fout zat en het dolgraag goed wil maken. Lees: in haar hoofd is het steeds verder aan het escaleren. Het enige wat je volgens mij in zo'n situatie kunt is inzien dat je alleen invloed hebt op wat je zelf doet. Zet een stap om het goed te maken of accepteer de consequentie dat het niet meer goedkomt.quote:
Wat sneu/verdrietig om te lezen dat jullie er nog steeds niet uitkomen.
Ik zou je de tip geven om te stoppen met "werken aan de relatie" dat moet sowieso van twee kanten komen en je weet niet eens wat zij daarvoor nodig heeft.
Geef hooguit aan wat je van haar nodig hebt.
Vraag wat zij nodig heeft.
Ik zou sowieso ff stoppen met vertellen wat jou dwars zit want dat is olie op het vuur. Als je het echt weer goed wil hebben moet je je trots en je oordeel opzij zetten.
En op een later moment een keer rusig met elkaar bespreken wat er gebeurd is en hoe je het anders kan/wil doen. Eerst de-escaleren, als je dat niet kan is dit een goed moment om het te leren.
Het komt niet meer goed, denk ik. Zonder de aanstaande twee kleine kinderen was de relatie al uit elkaar geweest.quote:
Het ene advies dat je kreeg was om te vertellen wat je dwars zit en haar op haar nummer te zetten. Het andere advies was om naar haar te luisteren om te begrijpen wat haar echt dwars zit en vandaaruit naar een opening in het gesprek te zoeken waarin ook een plek is voor jouw gevoelens. Je lijkt de keuze voor het eerste te hebben gemaakt. Het verbaast mij niks dat het nu in feite nog slechter tussen jullie is gesteld. Het lijkt me repareerbaar, maar de vraag is of jij dat wilt.
Ik vind je opmerking 'vergiffenis staat niet in haar boekje' heel zuur. Je zou ook blij kunnen zijn met het appje omdat je vrouw - ik zeg maar wat - de relatie tussen haar schoonouders en de kinderen belangrijker vindt dan haar eigen gevoelens die maken dat ze (nog) niet kan vergeven. Je opmerking zegt mij dat jij het op jouw beurt (nog) niet voor elkaar krijgt om je in haar te verplaatsen en vast zit in je eigen (veronderstelde) gelijk.
Als jullie beiden koppig blijven, hoe gaat het dan nog goedkomen?
Hoe is het precies een handreiking om je zoon te bellen om verwijten over zijn vrouw te maken? Lijkt toch een stuk meer op 'gelijk willen halen'.quote:
Ik snap dat een aantal mensen sympathie hebben voor haar, maar ik zie het zelf echt niet zo. Er worden allemaal 'rationele' argumenten aangeleverd waarom niet zij maar juist TS en zijn moeder fout zitten, maar zolang zij hier niet meepost, hebben we alleen zijn kant van het verhaal. En ik persoonlijk ben ook echt niet bezig met de vraag wie nou wat verkeerd heeft gedaan op zo'n verjaardag en wie nou begrip moet tonen voor wie. Wat ik opmaak uit het verhaal is dat zijn ouders een handreiking hebben gedaan en vervolgens kan zij er niet overheen stappen. Als TS vervolgens aangeeft wat hem dwars zit, dan loopt het nóg verder uit de hand. En nee, ik vind voor een volwassene het niet OK om een verzoeningsappje te sturen om maar van het gezeik af te zijn, om het je partner later weer te verwijten.
De waarheid zal ergens in het midden liggen. Ook TS zal fouten hebben en weinig zelfreflectie toepassen. Of zij dat zelf wel doet, kunnen we alleen raden. En als zij zich niet veilig voelt (en ook dat is echt 100% aanname), dan kan ze dat op een normale manier bespreekbaar maken.
Als ik iets uit wil praten steek ik niet van wal over wat ik vind dat de ander fout deed.
Zie het al voor me, zoon op 20 jarige leeftijd in de GGZ/afkickkliniek "ze waren eerst wel gelukkig, ik was een huilbaby maar daar kwamen ze goed doorheen. Nouja en toen gingen ze terwijl mijn moeder zwanger was van mijn broertje/zusje naar oma's verjaardag en toen vond mijn moeder het te druk ofzoiets en maakte zich zorgen over mij dat ik niet zou slapen. Oma heeft toen op enig moment laten vallen dat mijn moeder wel eens bot kan zijn en toen is het helemaal uit de hand gelopen. Toen hebben ze besloten uit elkaar te gaan terwijl mijn moeder nog zwanger was. Daarna zijn we bij mama in de Bijlmer gaan wonen."
Met de handreiking doel ik op de bloemen die volgden ná het telefoontje in kwestie..quote:
[..]
Hoe is het precies een handreiking om je zoon te bellen om verwijten over zijn vrouw te maken? Lijkt toch een stuk meer op 'gelijk willen halen'.
Als ik iets uit wil praten steek ik niet van wal over wat ik vind dat de ander fout deed.
Hij stelt notabene relatietherapie voor - door haar afgeschoten - en toch is de vraag of hij de relatie wil repareren.quote:
Het ene advies dat je kreeg was om te vertellen wat je dwars zit en haar op haar nummer te zetten. Het andere advies was om naar haar te luisteren om te begrijpen wat haar echt dwars zit en vandaaruit naar een opening in het gesprek te zoeken waarin ook een plek is voor jouw gevoelens. Je lijkt de keuze voor het eerste te hebben gemaakt. Het verbaast mij niks dat het nu in feite nog slechter tussen jullie is gesteld. Het lijkt me repareerbaar, maar de vraag is of jij dat wilt.
Staat niemand daarbij stil Hehehequote:
Dat het allemaal niet meer goedkomt en vrouw op zichzelf gaat wonen is wel een beetje voorbarig lijkt me. In dat geval ben je haar toch liever kwijt dan rijk lijkt me.
Zie het al voor me, zoon op 20 jarige leeftijd in de GGZ/afkickkliniek "ze waren eerst wel gelukkig, ik was een huilbaby maar daar kwamen ze goed doorheen. Nouja en toen gingen ze terwijl mijn moeder zwanger was van mijn broertje/zusje naar oma's verjaardag en toen vond mijn moeder het te druk ofzoiets en maakte zich zorgen over mij dat ik niet zou slapen. Oma heeft toen op enig moment laten vallen dat mijn moeder wel eens bot kan zijn en toen is het helemaal uit de hand gelopen. Toen hebben ze besloten uit elkaar te gaan terwijl mijn moeder nog zwanger was. Daarna zijn we bij mama in de Bijlmer gaan wonen."
Er is geen kut aan de hand hier, gewoon niet bemoeien
Gottman heeft onderzoek gedaan naar relaties en naar voorspellers voor een scheiding. Hij maakt een onderscheid tussen vier schadelijke reacties in gesprekken/ conflicten. De eerste die hij noemt is criticism (an attack on a person's character or personality). Het is iets anders dan een klacht of gesprek over bepaald gedrag. Ik denk dat het daar mis gaat. Zulke kritiek kan heel hard aankomen, omdat het de kern van iemand raakt. Je vrouw zegt dat ook, maar ze ontvangt daar geen begrip voor.
SPOILER
Haar reactie op die kritiek staat er ook tussen: defensiveness
Een conflict hoeft niet zo te escaleren, maar die vier manieren van communiceren zorgen er wel voor dat dat gebeurt. Ik denk dat er ruimte komt voor jouw perspectief als ze zich dus eerst gehoord voelt over de dag zelf en die kritiek die ze over zich heen kreeg. Niet alleen dat je het aanhoort, maar dat er ook echt begrip komt voor haar perspectief.
[ Bericht 3% gewijzigd door Sumppi op 09-06-2021 10:31:57 ]
Nog duidelijker. Het staat er ook: op kritiek wordt vaak defensief gereageerd.
Dit echt 100%. Ik denk dat je vrouw het misschien zelf niet door heeft en het maar afschuift op het probleem met je ouders, maar er spelen veel diepere zaken. Dat verklaard ook de buitenproportionaliteit in haar gedrag.quote:
Je vrouw heeft het zwaar. Kan er een depressie (postpartum) aanwezig zijn? De stress van jou en je vrouw kan goed invloed hebben op je kind en dat kan leiden tot een zogenaamde huilbaby.
En wel praten. Altijd.
Oh oke.quote:
Poolbal heeft al aangegeven dat het zijn laatste post was. Wat mij betreft zou er op fok dan ook een optie moeten komen dat topics ook gewoon gesloten kunnen worden als een onderwerp voor TS is afgerond. Eventueel zou hij /zij het op verzoek weer kunnen heropenen.
Ja, die optie zou een goed idee zijn.
quote:
Poolbal heeft al aangegeven dat het zijn laatste post was. Wat mij betreft zou er op fok dan ook een optie moeten komen dat topics ook gewoon gesloten kunnen worden als een onderwerp voor TS is afgerond. Eventueel zou hij /zij het op verzoek weer kunnen heropenen.
Idee.quote:
[..]
Oh oke.
Ja, die optie zou een goed idee zijn.
zakt vanzelf weg lijkt me als er niets meer te melden is
Waarom zouden mensen niet nieuwsgiering mogen zijnquote:Op donderdag 10 juni 2021 20:40 schreef Postbus100 het volgende:
Totdat iemand weer een 'hoe is de situatie nu' vraagt...
Heel interessant. Het is soms best een uitdaging om hiermee om te gaan, maar het herkennen is in ieder geval stap 1.quote:
TS, misschien helpt dit om te begrijpen waar ze mee zit. Van wat ik uit je posts begrijp benoemt ze het ook, maar vind jij het overdreven.
Gottman heeft onderzoek gedaan naar relaties en naar voorspellers voor een scheiding. Hij maakt een onderscheid tussen vier schadelijke reacties in gesprekken/ conflicten. De eerste die hij noemt is criticism (an attack on a person's character or personality). Het is iets anders dan een klacht of gesprek over bepaald gedrag. Ik denk dat het daar mis gaat. Zulke kritiek kan heel hard aankomen, omdat het de kern van iemand raakt. Je vrouw zegt dat ook, maar ze ontvangt daar geen begrip voor.[ afbeelding ]SPOILER[ afbeelding ]
Haar reactie op die kritiek staat er ook tussen: defensiveness
Een conflict hoeft niet zo te escaleren, maar die vier manieren van communiceren zorgen er wel voor dat dat gebeurt. Ik denk dat er ruimte komt voor jouw perspectief als ze zich dus eerst gehoord voelt over de dag zelf en die kritiek die ze over zich heen kreeg. Niet alleen dat je het aanhoort, maar dat er ook echt begrip komt voor haar perspectief.
Zodra je vrouw je gaat laten kiezen tussen haar of jou ouders moet je heel gauw wegwezen.quote:
Een jaar lang een huilbaby en weer zwanger. Mensen lijken niet te begrijpen hoeveel impact dat kan hebben.quote:
Ik snap ook gewoon echt het probleem van de vrouw niet, dat je om een stom misverstand of verkeerde interpretatie zo enorm uit je slof kunt schieten. Daar moet wel meer achter zitten.
Laat staan dat ze doorhebben hoe geestelijk labiel een zwangere vrouw kan zijnquote:
[..]
Een jaar lang een huilbaby en weer zwanger. Mensen lijken niet te begrijpen hoeveel impact dat kan hebben.
Het is de verjaardag van je moeder. Die is niet exclusief voor haar gereserveerd. Er kunnen dus ook andere mensen komen. Die zijn niet muisstil, maar geloof er ook niks van dat die 70-jarigen de hele nacht door met het volume vol open door hebben zitten feesten. Je moeder kan mensen die op haar verjaardag komen ook moeilijk wegsturen. Het klinkt een beetje alsof ze enorm egoïstisch is en vindt dat het op de verjaardag van jouw moeder bij jouw moeder thuis helemaal om haar zou moeten draaien.
"Vragen of ze nog lang blijven" is natuurlijk synoniem voor "tijd om op te rotten". Stel dat ik ergens ben en iemand vraagt of ik nog lang blijf, dan klinkt dat als "hoepel nu maar op, we hebben wat anders te doen".
Normaal gesproken is dit een banale discussie die weer over waait, maar bij jouw vrouw is het blijkbaar zo ongeveer een reden om een huwelijk en 'n gezin op te breken.
En als je moeder het dan goed probeert te maken, terwijl zij totaal niet onredelijk of fout is geweest, dan is het ook weer niet goed.
Ik denk dat je een hartstikke lieve moeder hebt, maar 'n vrij egoïstische, overgevoelige en onredelijke vriendin. Ik hoop voor je dat dat puur door de zwangerschapshormonen komt.
En verder: haar steunen =/= haar altijd gelijk geven hoe onredelijk ze ook is.
Klinkt als een gevalletje borderline.quote:
Gezellige vrouw heb jij. Fijn ook dat je bepaalde dingen niet gewoon eerlijk kan zeggen omdat anders je huwelijk onherstelbaar beschadigt. Klinkt gezond.
De ruzie met schoonouders past daar prima in.
Krijg je met redelijkheid en logische voorstellen nooit opgelost.
Blijft iedere keer wat tot het met veel drama uit gaat.
En dan weer op naar de volgende waarmee ze ruzie maakt of de volgende situatie waarin ze compleet onredelijk is?quote:
Je ouders gaan niet voor je kinderen zorgen. Jij hebt maar een verantwoordelijkheid, en dat is je verantwoordelijkheid naar je kinderen die jij op de wereld hebt gezet. Kies dus voor de volle 100% voor je echtgenote, en als de storm nog eens gaat liggen - tijd heelt alle wonden - probeer dan de schade met je ouders te lijmen.
Ik heb ook wel eens last van dingen maar om het zo op de spits te laten drijven, dan zijn er ook momenten dat je er bewust voor kiest om een kutwijf te zijn.quote:
Ach ja, hormonen, meer niet. Plaats haar gedrag even in perspectief: een huilbaby van 1 én zwanger.
Of dat je een paar dagen later beseft dat je niet handig bezig was en je excuses aanbiedt. Hormonen en slaapgebrek zijn kut, zo heeft iedereen wat, maar dat zelfinzicht moet toch op een gegeven moment terugkomen.quote:Op zaterdag 12 februari 2022 14:48 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Ik heb ook wel eens last van dingen maar om het zo op de spits te laten drijven, dan zijn er ook momenten dat je er bewust voor kiest om een kutwijf te zijn.
Yep. Kinderen krijgen is - naast verhuizen - een gebeurtenis die nogal wat stress met zich meebrengt. Daar heeft bijna ieder gezin het moeilijk mee. Dat geeft aan alle kanten weerstand, maar van dit soort tegenslagen word je een grote jongen.quote:
[..]
En dan weer op naar de volgende waarmee ze ruzie maakt of de volgende situatie waarin ze compleet onredelijk is?
Probeer je in te leven in wat de ander meemaakt. Heb er een eerlijke discussie over met elkaar, zodat je weet wat je aan elkaar hebt, en ik begrijp dat dit al gebeurd is. Vind ook dat de TS het prima heeft aangepakt om naar huis te gaan; laat zien dat hij pro actief is. Het is natuurlijk jammer voor je ouders, maar die zullen hopelijk ook inzien dat jullie in een moeilijke fase zitten.
Ah, de details... dat had ik gemist. Maar ik kan me voorstellen dat er wel meer mannen in dit schuitje zitten, of gaan zitten.quote:
Topic is meer dan een half jaar oud en TS heeft niks meer op FOK! gepost sinds zijn laatste update in dit topic.
Maar wat ik het meest rare vind uit de openingspost:
'Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken.'
Wat is er gaande zeg...
Ben ook wel benieuwdquote:
Is het allemaal met een sisser afgelopen? Is moeders compleet uit beeld geraakt? Of zit hij ondertussen bij z'n ouders en is er een echtscheiding gaande?