R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Samenvatting: m'n vrouw is extreem boos op mijn moeder, ik ben het inhoudelijk eens met mijn moeder, maar wil m'n vrouw wel steunen en dat het weer goed komt.
Mijn ouders, 70-75, en wij 30-35 (zoom 1 en zwanger), hadden tot voor kort een goede relatie. Tuurlijk irriteer je je soms aan je ouders, m'n pa is stug en m'n moeder erg lief en gastvrij. M'n vrouw is iemand met het hart op de tong en zwanger van de 2e. Eerste was een huilbaby dus we hebben het pittig gehad, maar samen het heel goed gedaan. Desalniettemin nog steeds vooral bij mijn vrouw veel spanning rondom het slapen van de baby, al vind ze zelf van niet. Ik ben een stuk relaxter, maar raak gespannen van haar spanning.
Dus.. mijn moeder was jarig en we gingen daar slapen. We dachten dat alleen familie kwam, maar er kwamen nog twee 70ers koffie drinken en nog twee vrienden aanwaaien. Mijn vrouw was al de hele dag gespannen en geïrriteerd, vond dat mensen te hard praten als de baby sliep. Mijn ouders hadden hun kamer afgestaan zodat zij/wij ons konden terugtrekken en chillen. Mijn vrouw had verwacht dat we met ouders zouden zijn na de familie, maar er was nog bezoek. Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan". Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Mijn moeder ging naar m'n vrouw om te zeggen dat ze hoorde dat we gingen. Jammer, maar begreep het en volgende keer beter. Vervolgens lopen de verhalen uiteen. Mijn vrouw zegt in goed overleg gevraagd te hebben hoe lang ze nog bleven, een half uurtje wachten zou ok zijn. Maar mijn moeder zei: maar ik ga niet de mensen vragen weg te gaan.. en eerlijk gezegd begreep ik dat ook uit de woorden van mijn vrouw.
Ik heb het gesprek kort erna onderbroken en gezegd dat we gaan. Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken), zij zei dat het allemaal ok was tot er onverwacht meer mensen kwamen.
De dag erna geappt met m'n moeder: jammer, maar kon gebeuren, volgende keer beter.
Maar het zat nog in de lucht en een paar dagen later gingen we bellen. In het telefoongesprek (30 min) zei m'n moeder dat mijn vrouw de hele dag al niet lekker ging en regelmatig dat liet merken. En dat ze heel direct kan zijn en dat dat niet altijd goed valt. Verder heeft ze veel verzoenende dingen gezegd, maar ook dat haar grens ligt bij het wegsturen van vrienden. Mijn vrouw zegt dat ze dat nooit heeft gevraagd, mijn moeder zegt dat ze dat wel heeft gevraagd. Ik begreep het eerlijk gezegd ook op die manier, maar probeerde nog te zeggen tegen mijn vrouw dat ze het misschien niet zo bedoelde maar dat het zo over kwam. Maar nee, niet gezegd, je moeder liegt!
Na het gesprek was ze erg gekwetst, vond niet dat ik haar genoeg heb verdedigd. En dat klopt ook wel want ik probeer neutraal te zijn, maar eerlijk gezegd geef ik m'n moeder volkomen gelijk. En zijn de dingen die ze zei over haar directheid en het tonen van irritatie niet leuk om te horen, maar het klopt wel.
Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken. Wel heb ik gezegd dat ik weet dat mijn ouders gek op haar zijn (is ook zo) dat dit gewoon ff kut gelopen is, maar kan gebeuren en dat ze in de spanning misschien toch de verkeerde woorden had gebruikt.
Was allemaal niet zo en ik kwam voor mijn moeder op en liet haar weer barsten etc.
2 dagen kutsfeer. Mijn vrouw onvergeeflijk, ik intussen proberen te wijzen op de goede relatie die we hadden en dat dat toch veel meer is dan een keer ruzie. Nee, ze is heel erg gekwetst. Ik: een klein kiertje naar dat het goed komt heb ik wel nodig. Volgens haar pushte ik haar om het goed te maken en ze was het zat dat ik partij koos voor mijn ouders.
Dag erna brengen mijn ouders een roos en brief: lieve [naam] we vinden het heel naar, we missen jullie en willen het slapen graag gauw overdoen, maar dan met goede afloop.
Nou dat was ook totaal fout, dit is pas haar voor het blok zetten etc en als ze het zo naar vinden had ze niet zo kwetsend moeten zijn in het gesprek etc etc
Ik probeer zo diplomatiek mogelijk te zijn en enerzijds mijn vrouw in haar gekwetstheid te steunen, maar ik ga niet mee in haar uitspraken dat ze haar dus eigenlijk echt niet mochten enzo want dat is gewoon niet waar. Mijn ouders hebben nu gezegd ok we wachten tot het gezakt is, we houden van je en onze handreiking blijft.
Intussen begin ik boos te worden op mijn vrouw. Het is allemaal niet leuk, maar ten eerste vind ik dat zij voor 70% dit veroorzaakt heeft (en daar kunnen we blijkbaar niet normaal over in gesprek want dan steun ik haar niet etc) en daarnaast is ze met haar huidige gedrag echt dingen stuk aan het maken. Straks komt de 2e, kunnen mijn ouders dan niet of moeilijk langs komen? Alleen omdat je bent aangesproken op een manier die je als kwetsend hebt ervaren?
Wat is hier in hemelsnaam wijsheid?
Mijn ouders, 70-75, en wij 30-35 (zoom 1 en zwanger), hadden tot voor kort een goede relatie. Tuurlijk irriteer je je soms aan je ouders, m'n pa is stug en m'n moeder erg lief en gastvrij. M'n vrouw is iemand met het hart op de tong en zwanger van de 2e. Eerste was een huilbaby dus we hebben het pittig gehad, maar samen het heel goed gedaan. Desalniettemin nog steeds vooral bij mijn vrouw veel spanning rondom het slapen van de baby, al vind ze zelf van niet. Ik ben een stuk relaxter, maar raak gespannen van haar spanning.
Dus.. mijn moeder was jarig en we gingen daar slapen. We dachten dat alleen familie kwam, maar er kwamen nog twee 70ers koffie drinken en nog twee vrienden aanwaaien. Mijn vrouw was al de hele dag gespannen en geïrriteerd, vond dat mensen te hard praten als de baby sliep. Mijn ouders hadden hun kamer afgestaan zodat zij/wij ons konden terugtrekken en chillen. Mijn vrouw had verwacht dat we met ouders zouden zijn na de familie, maar er was nog bezoek. Ze vroeg of ik wilde vragen hoe lang de mensen nog bleven. Ik vatte het op als "ik kan ze niet vragen weg te gaan". Uiteindelijk toch naar beneden, moeder gezegd dat het drukker was dan verwacht. Mijn moeder reageerde dat dat onverwacht was, maar niet drukker dan een feestje van ons een maand eerder. Ik wist dat dit heel slecht ging vallen en heb besloten dat het beter was te gaan. Uiteenlopende verwachtingen van de dag, teveel spanning, volgende keer beter.
Mijn moeder ging naar m'n vrouw om te zeggen dat ze hoorde dat we gingen. Jammer, maar begreep het en volgende keer beter. Vervolgens lopen de verhalen uiteen. Mijn vrouw zegt in goed overleg gevraagd te hebben hoe lang ze nog bleven, een half uurtje wachten zou ok zijn. Maar mijn moeder zei: maar ik ga niet de mensen vragen weg te gaan.. en eerlijk gezegd begreep ik dat ook uit de woorden van mijn vrouw.
Ik heb het gesprek kort erna onderbroken en gezegd dat we gaan. Op de reis terug zei ik dat er de hele dag al spanning was en irritatie bij mijn vrouw (die laat dat nomverbaal ook goed merken), zij zei dat het allemaal ok was tot er onverwacht meer mensen kwamen.
De dag erna geappt met m'n moeder: jammer, maar kon gebeuren, volgende keer beter.
Maar het zat nog in de lucht en een paar dagen later gingen we bellen. In het telefoongesprek (30 min) zei m'n moeder dat mijn vrouw de hele dag al niet lekker ging en regelmatig dat liet merken. En dat ze heel direct kan zijn en dat dat niet altijd goed valt. Verder heeft ze veel verzoenende dingen gezegd, maar ook dat haar grens ligt bij het wegsturen van vrienden. Mijn vrouw zegt dat ze dat nooit heeft gevraagd, mijn moeder zegt dat ze dat wel heeft gevraagd. Ik begreep het eerlijk gezegd ook op die manier, maar probeerde nog te zeggen tegen mijn vrouw dat ze het misschien niet zo bedoelde maar dat het zo over kwam. Maar nee, niet gezegd, je moeder liegt!
Na het gesprek was ze erg gekwetst, vond niet dat ik haar genoeg heb verdedigd. En dat klopt ook wel want ik probeer neutraal te zijn, maar eerlijk gezegd geef ik m'n moeder volkomen gelijk. En zijn de dingen die ze zei over haar directheid en het tonen van irritatie niet leuk om te horen, maar het klopt wel.
Dat heb ik niet zo gezegd want dan zou m'n vrouw zo boos en verdrietig geworden zijn dat ons huwelijk denk ik niet te repareren beschadigd zou raken. Wel heb ik gezegd dat ik weet dat mijn ouders gek op haar zijn (is ook zo) dat dit gewoon ff kut gelopen is, maar kan gebeuren en dat ze in de spanning misschien toch de verkeerde woorden had gebruikt.
Was allemaal niet zo en ik kwam voor mijn moeder op en liet haar weer barsten etc.
2 dagen kutsfeer. Mijn vrouw onvergeeflijk, ik intussen proberen te wijzen op de goede relatie die we hadden en dat dat toch veel meer is dan een keer ruzie. Nee, ze is heel erg gekwetst. Ik: een klein kiertje naar dat het goed komt heb ik wel nodig. Volgens haar pushte ik haar om het goed te maken en ze was het zat dat ik partij koos voor mijn ouders.
Dag erna brengen mijn ouders een roos en brief: lieve [naam] we vinden het heel naar, we missen jullie en willen het slapen graag gauw overdoen, maar dan met goede afloop.
Nou dat was ook totaal fout, dit is pas haar voor het blok zetten etc en als ze het zo naar vinden had ze niet zo kwetsend moeten zijn in het gesprek etc etc
Ik probeer zo diplomatiek mogelijk te zijn en enerzijds mijn vrouw in haar gekwetstheid te steunen, maar ik ga niet mee in haar uitspraken dat ze haar dus eigenlijk echt niet mochten enzo want dat is gewoon niet waar. Mijn ouders hebben nu gezegd ok we wachten tot het gezakt is, we houden van je en onze handreiking blijft.
Intussen begin ik boos te worden op mijn vrouw. Het is allemaal niet leuk, maar ten eerste vind ik dat zij voor 70% dit veroorzaakt heeft (en daar kunnen we blijkbaar niet normaal over in gesprek want dan steun ik haar niet etc) en daarnaast is ze met haar huidige gedrag echt dingen stuk aan het maken. Straks komt de 2e, kunnen mijn ouders dan niet of moeilijk langs komen? Alleen omdat je bent aangesproken op een manier die je als kwetsend hebt ervaren?
Wat is hier in hemelsnaam wijsheid?
Het blijft natuurlijk een kwestie van interpreteren (en in m'n achterhoofd heb ik dan het "ga nooit in discussie met een zwangere vrouw" verhaal) maar ik zou hier zelf uit op maken dat je vrouw het onnodig op de spits heeft gedreven, waarbij ze geen rekening houdt met jouw relatie met je ouders.
Maar goed, nogmaals... ik was er niet bij...
En "steunen" is natuurlijk meer in een relatie dan iemand gelijk geven terwijl diegene geen gelijk heeft. Soms moet je tegengas geven. Als dat niet kan dan moet je je afvragen bij wie dat mis gaat en of dat een situatie is die je moet pikken. Dat gaat vroeg of laat nog eens problemen opleveren als je weer moet kiezen.
Zwitserland willen zijn is niet altijd het beste.
[ Bericht 6% gewijzigd door TheFreshPrince op 02-06-2021 23:30:56 ]
Maar goed, nogmaals... ik was er niet bij...
En "steunen" is natuurlijk meer in een relatie dan iemand gelijk geven terwijl diegene geen gelijk heeft. Soms moet je tegengas geven. Als dat niet kan dan moet je je afvragen bij wie dat mis gaat en of dat een situatie is die je moet pikken. Dat gaat vroeg of laat nog eens problemen opleveren als je weer moet kiezen.
Zwitserland willen zijn is niet altijd het beste.
[ Bericht 6% gewijzigd door TheFreshPrince op 02-06-2021 23:30:56 ]
Gezellige vrouw heb jij. Fijn ook dat je bepaalde dingen niet gewoon eerlijk kan zeggen omdat anders je huwelijk onherstelbaar beschadigt. Klinkt gezond.
Ja het zwanger zijn en eigenlijk nog steeds niet doorslapen doen ook wat met haar. Baby slaapt sinds 2 weken eindelijk door, ik ook, maar zij nog niet, te gespannen dat ie weer gaat huilen. Ik heb overigens het hele jaar de nachtvoedingen gedaan want ik kan ook beter tegen slaaptekort. Maar ik weet niet hoe ik haar moet zeggen dat het misschien wel haar state of mind is die het zo pijnlijk voor haar maken. Dan gaat ze loco, vrees ik.
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld. En 2) uiteindelijk moet je toch ook naar de diepere verbinding die je in jaren hebt opgebouwd kunnen terugvallen?
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld. En 2) uiteindelijk moet je toch ook naar de diepere verbinding die je in jaren hebt opgebouwd kunnen terugvallen?
Heb je eerder dit soort situaties / drama meegemaakt binnen je relatie waarbij je min of meer voor haar moest kiezen of op eieren moest lopen en een discussie niet aan te gaan was?quote:Op woensdag 2 juni 2021 23:35 schreef Poolbal het volgende:
Ja het zwanger zijn en eigenlijk nog steeds niet doorslapen doen ook wat met haar. Baby slaapt sinds 2 weken eindelijk door, ik ook, maar zij nog niet, te gespannen dat ie weer gaat huilen. Ik heb overigens het hele jaar de nachtvoedingen gedaan want ik kan ook beter tegen slaaptekort. Maar ik weet niet hoe ik haar moet zeggen dat het misschien wel haar state of mind is die het zo pijnlijk voor haar maken. Dan gaat ze loco, vrees ik.
Ik snap gewoon niet waarom dit zo extreem moet en zij op geen enkele manier ook maar enigszins kan terugvallen op het vertrouwen dat mijn ouders echt gesteld op haar Zijn, want dat zijn ze. Zij zegt dan dat dat blijkbaar niet zo was want m'n moeder heeft van alles gezegd waar uit blijkt dat dat niet zo was. 1) ik vond de woorden niet heel kwetsend, wel duidelijk, maar niet grof oid. "Realiseer je dat jouw directheid impact heeft en niet altijd goed valt" bijvoorbeeld. En 2) uiteindelijk moet je toch ook naar de diepere verbinding die je in jaren hebt opgebouwd kunnen terugvallen?
Ze is ook heel spontaan en gezellig, de directe kant heeft zijn voordelen. Maar inderdaad sneu dat dat niet kan. We kunnen over veel persoonlijke dingen praten, maar hier is het kleinste woord al een grote fout. Ik zeg inmiddels alleen nog maar "ja het is echt een nare situatie, voor iedereen" als ze er over begint. Want zodra ik zeg wat ik denk is de dag verpest.quote:
Gezellige vrouw heb jij. Fijn ook dat je bepaalde dingen niet gewoon eerlijk kan zeggen omdat anders je huwelijk onherstelbaar beschadigt. Klinkt gezond.
Je vrouw heeft het zwaar. Kan er een depressie (postpartum) aanwezig zijn? De stress van jou en je vrouw kan goed invloed hebben op je kind en dat kan leiden tot een zogenaamde huilbaby.
En wel praten. Altijd.
En wel praten. Altijd.
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"quote:
[..]
Heb je eerder dit soort situaties / drama meegemaakt binnen je relatie waarbij je min of meer voor haar moest kiezen of op eieren moest lopen en een discussie niet aan te gaan was?
Ik denk dan: yo je zou blij moeten zijn met hoe ik het portretteer want in mijn oren vroeg je of het bezoek weg kon gaan..
[ Bericht 7% gewijzigd door Poolbal op 02-06-2021 23:55:29 ]
Ja ze heeft het zwaar. Postpartum vermoedelijk niet, zijn we erg alert op geweest. Tenzij het een soort late onset is. Maar ik denk eerder langdurige blootstelling aan stress en hormonen + karakter + kutsituatie.quote:Op woensdag 2 juni 2021 23:44 schreef OnwetendeNerd het volgende:
Je vrouw heeft het zwaar. Kan er een depressie (postpartum) aanwezig zijn? De stress van jou en je vrouw kan goed invloed hebben op je kind en dat kan leiden tot een zogenaamde huilbaby.
En wel praten. Altijd.
Ik denk dat je niet de woorden of een verklaring voor je moeder moet invullen maar gewoon duidelijk moet zijn dat je geen trek hebt in de situatie zoals hij nu is, ongeacht wat er heeft plaatsgevonden of wie er "schuld" heeft. Je moeder heeft duidelijk de toenadering gezocht, het moet ook eens afgelopen zijn.quote:
[..]
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"
Je vrouw kan stellen dat jij geen partij voor haar kiest maar dat is niet aan de orde.
Zij heeft in deze net zo'n belangrijke rol om dit niet te laten ontsporen en zou jou niet voor een keuze moeten stellen.
Zeg gewoon wat je bedoelt, zolang jij gas terug neemt als zij gas geeft dan beloon je in feite dat boze gedrag en kom je geen steek verder.
15 jaar geleden zou ik wss ook de defensieve Zwitserse route gekozen hebben maar nu niet meer. Jij zou haar niet zo voor het blok zetten, zij zou dat ook niet bij jou mogen doen. Zo werkt dat niet.
Dit is echt niet normaal. Je vrouw is manipulatief en buitensporig onredelijk, ze heeft jou en je schoonouders volledig in de tang. Ze zorgt voor enorm veel onveiligheid in deze situatie.
Ik ben geneigd om je te adviseren om je vrouw even duidelijk aan te geven dat jij inderdaad je moeders kant kiest omdat je oprecht gelooft dat zij gelijk heeft. Laat haar vervolgens maar stoom afblazen bij haar eigen ouders, na een paar dagen komt ze wel terug met hangende pootjes. Jezus man, je ouders brengen haar zelfs bloemen..!
Maar OK, ik snap ook dat jij en je moeder vooral willen dat zij niet meer boos is. Dat kan waarschijnlijk alleen door aan al haar eisen tegemoet te komen.
Ik ben geneigd om je te adviseren om je vrouw even duidelijk aan te geven dat jij inderdaad je moeders kant kiest omdat je oprecht gelooft dat zij gelijk heeft. Laat haar vervolgens maar stoom afblazen bij haar eigen ouders, na een paar dagen komt ze wel terug met hangende pootjes. Jezus man, je ouders brengen haar zelfs bloemen..!
Maar OK, ik snap ook dat jij en je moeder vooral willen dat zij niet meer boos is. Dat kan waarschijnlijk alleen door aan al haar eisen tegemoet te komen.
Resistance is futile.
Vrouwen die zwanger zijn zijn vrij agressief en eng vaak. Ik zou eerlijk zijn maar het houden op zwangerschapshormonen.
quote:
Vrouwen die zwanger zijn zijn vrij agressief en eng vaak. Ik zou eerlijk zijn maar het houden op zwangerschapshormonen.
wat een bullshit. Hoe vaak ben jij zelf al zwanger geweest?
Resistance is futile.
Eens met TFP. Je vrouw is volwassen en zelfs als de verantwoordelijkheid 100% bij je moeder ligt, dan nóg heeft je moeder een hele mooie handreiking gedaan.
Ik zou open kaart spelen en aangeven dat de oorzaak er niet meer toe doet. Laat haar weten dat jij het als kwetsend en onvolwassen ervaart dat zij de handreiking van je moeder niet wil accepteren. Dus ongeacht wie er verantwoordelijk is voor de aanleiding, je vrouw is wel verantwoordelijk voor het afwijzen van de handreiking, en daarmee kwetst ze jou, je ouders en ze schaadt de relatie.
En wees ook niet bang om de 'laat me uitpraten' kaart te gebruiken.
Ik zou open kaart spelen en aangeven dat de oorzaak er niet meer toe doet. Laat haar weten dat jij het als kwetsend en onvolwassen ervaart dat zij de handreiking van je moeder niet wil accepteren. Dus ongeacht wie er verantwoordelijk is voor de aanleiding, je vrouw is wel verantwoordelijk voor het afwijzen van de handreiking, en daarmee kwetst ze jou, je ouders en ze schaadt de relatie.
En wees ook niet bang om de 'laat me uitpraten' kaart te gebruiken.
Resistance is futile.
Ooit bezoekje aan de 9maanden beurs (als onderdeel van de Huishoudbeurs) gedaan.quote:Op donderdag 3 juni 2021 00:14 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ben blij dat ik nog op tijd aan de kant kon springen toen achter me iets gratis aangekondigd werd. Zo'n kudde drachtigen die op me afgestormd kwamen. 110% agressief en eng.
Verders alle bewondering en respect wat een vrouw moet doorstaan tijdens een zwangerschap en de bevalling, daar niet van.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
quote:
[..]
Ooit bezoekje aan de 9maanden beurs (als onderdeel van de Huishoudbeurs) gedaan.
Ben blij dat ik nog op tijd aan de kant kon springen toen achter me iets gratis aangekondigd werd. Zo'n kudde drachtigen die op me afgestormd kwamen. 110% agressief en eng.
Verders alle bewondering en respect wat een vrouw moet doorstaan tijdens een zwangerschap en de bevalling, daar niet van.
doe even normaal met je kudde drachtigen . Je bent niet grappig of stoer. De uitspraak dat zwangere vrouwen vaak agressief en eng zijn, gaat gewoon nergens over. En het rechtvaardigt zeker niet het gedrag van TS z'n vrouw.
Resistance is futile.
Negeer alsjeblieft stompzinnige generalisaties over zwangere vrouwen. Dit gedrag is niet OK, zelfs al zou het 100% hormonaal zijn.quote:
Resistance is futile.
Ik vind het zo ontzettend kinderachtig om als volwassen mensen dit soort ruzies te maken. Grow the fuck up en praat het normaal uit. Mijn idee dat volwassen mensen volwassen waren toen ik klein was bleek één grote illusie. Zijn geen haar beter dan kleine kinderen.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Als je iemand vraag hoelang ze nog blijven dan betekend dat eigenlijk dat ze op moeten tyfen dus gewoon ronduit asociaal om zoiets te vragen. Zijn er meer mensen dan je dacht jammer dan, pech gehad.
Nooit maar ik heb 4 zwangerschappen van dichtbij mee mogen maken.quote:
[..]
Geef je ook wel eens aan dat je begrijpt/ziet dat ze het zwaar heeft? Die reactie komt op mij teleurgesteld over, alsof niemand ooit haar kant kiest.quote:
Niet zo extreem, maar ik vind haar in ruzies wel 'manipulatief argumenteren'. Ik zeg bijvoorbeeld dat het zou kunnen dat ze iets gezegd heeft dat geïnterpreteerd kon worden als bezoek wegsturen en zij zegt dan "oh ja hoor, ik wist dat je je moeders kant zou kiezen"
Ik denk dan: yo je zou blij moeten zijn met hoe ik het portretteer want in mijn oren vroeg je of het bezoek weg kon gaan..
Maar het is inderdaad wel onredelijk to the max.
Met andere woorden ze eist van jou dat je jouw ouders aan de kant zet voor haar. Doet ze dat andersom wel?
En bizar hoe ze reageerde op die roos. Heb het idee dat het voorval niet het echte probleem is, want ik snap niet eens wat er uberhaupt zo problematisch is. Ze kon zelf toch weggaan en dat deed ze toch?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Op basis van jouw minimale ervaring met zwangere vrouwen concludeer je dat ze vaak agressief en eng zijn. Dat zegt vooral iets over jouw omgeving, niet over de populatie zwangere vrouwen.quote:
[..]
Nooit maar ik heb 4 zwangerschappen van dichtbij mee mogen maken.
Resistance is futile.
Ze kon zich toch terug trekken op die slaapkamer? Ik snap er geen bal van, mensen van 70+ houden toch geen stampende houseparty? 
|
|
