OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, hoi. Toch maar eens een eigen topic om ook m'n gedachten eens op een rijtje te zetten en misschien ook wat ervaringen van anderen mee te kunnen nemen. Wordt een lang verhaal, bij voorbaat excuus.
Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.
En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.
Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.
En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?
Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.
Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.
Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.
Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).
Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).
Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?
Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).
Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.
Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.
En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.
Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.
En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?
Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.
Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.
Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.
Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).
Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).
Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?
Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).
Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.
Liefst in een gezin geeft ze toch aan. En opgroeien zonder vader hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Zeker niet bij een goed vangnet/ netwerk.quote:
Sterkte met de keus vlindertje. Ik heb geen advies, helaas.
[ Bericht 8% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:35:36 (Quote verwijderd) ]
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Vlindertje, ik wist ook altijd dat ik kinderen wilde. Vanaf mijn 30e werd dat gevoel sterker. Voor mij was ook de grootste twijfel dat mijn kind dus geen vader zou hebben.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.quote:Op zondag 7 februari 2021 10:35 schreef Sumppi het volgende:
[..]
Liefst in een gezin geeft ze toch aan. En opgroeien zonder vader hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Zeker niet bij een goed vangnet/ netwerk.
Sterkte met de keus vlindertje. Ik heb geen advies, helaas.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Elke kind dat wordt geboren naar aanleiding van iemands kinderwens wordt geboren uit eigen belang, maar dat is offtopic hier.quote:Op zondag 7 februari 2021 10:39 schreef Banaanvragen het volgende:
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Dat is niet wat ik bedoelde, maar je vroeg ook niet om verduidelijking van mijn kant. Jammer.quote:
[..]
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Ook gezinnen hebben zo'n kring nodig. Dat kinderen leren van anderen en liefhebbende mensen om zich heen hebben anders dan het gezin. Heeft niks te maken met het dumpen bij anderen.
Kortzichtig te denken dat de basis alleen goed kan zijn met een vader en een moeder. Niet dat ze er niet over zou moeten denken, maar een stabiele basis kan ze denk ik ook bieden zonder vader.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Ik verwachtte zo'n reactie wel.quote:
Ja, uiteraard.
Ik denk dat een paar dingen belangrijk zijn om daarbij in overweging te nemen. Als eerste vind ik het belangrijk dat als ik als alleenstaande zwanger zou worden van een donor, het een donor is wiens identiteit bekend is en de donor in enige mate open staat voor contact, zodat het kind als gewenst later contact op zou kunnen nemen. Het is in Nederland ook niet meer toegestaan een anonieme donor te gebruiken.
Ten tweede denk ik dat een kind niet per se gelukkiger is met een vader+moeder dan met alleen een moeder (of twee moeders of twee vaders of welke andere variant dan ook). Ik denk dat een kind liefde nodig heeft, en verschillende volwassenen die een voorbeeldrol kunnen hebben. Ik heb twee ouders waar ik een hele goede band mee heb, een 1.5jaar jongere broer met vriendin die graag ook kinderen willen waar ik een hele goede band mee heb, een nicht die ik meer zie als zus en die me allemaal al hebben gezegd er altijd voor me te zijn als ik de keuze maak het alleen te doen, en een netwerk van vrienden (zowel mannelijk als vrouwelijk, met en zonder kinderen) die allemaal in meerdere of mindere mate een rol zullen spelen in het leven van mijn kind als ik alleenstaand moeder zou worden.
Plus dat alleenstaand moeder worden, natuurlijk niet per se hoeft te betekenen dat ik voor de rest van mijn leven alleenstaand blijf. Dat heeft natuurlijk ook zijn eigen uitdagingen en overwegingen, maar die hebben koppels die aan kinderen beginnen en vervolgens scheiden ook.
[ Bericht 1% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:36:46 (Quote verwijderd) ]
Nu ja, dit dus.quote:
[..]
Elke kind dat wordt geboren naar aanleiding van iemands kinderwens wordt geboren uit eigen belang, maar dat is offtopic hier.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
En wanneer is de basis goed?quote:
[..]
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Gaat het je om het alleenstaand zijn (en zou bij twee vrouwen of twee mannen die een kind willen de basis wel goed zijn) of om het niet met een vader en moeder zijn (en vind je dus dat twee mannen of twee vrouwen ook geen kind zouden moeten krijgen)?
Zelfs een kind krijgen in een situatie waarin je met een moeder en vader bent, is geen garantie op dat dat zo blijft of dat dat in goede harmonie zo blijft.
Ik wil m'n kind ook niet 5 dagen in de opvang 'pleuren' en ga er al helemaal niet vanuit dat m'n ouders op vaste basis op mijn kind gaan passen als ik werk, geen enkele reden om die aanname te doen. Ik wil minder gaan werken, 3 of 4 dagen. Ik vind overigens ook niks mis met de kinderopvang, een plek waar ze ontzettend veel kunnen leren wat ze thuis niet op die manier kunnen leren, ook niet als je thuisblijfmoeder bent (tenzij misschien met elke dag ook nog 10 andere kinderen thuis).
En ja, de beslissing om een kind te nemen is egoïstisch, uit eigenbelang, hoe je het wil noemen. Maar dat is het altijd, in welke situatie die beslissing ook genomen wordt.
Mijn keuze dat als ik niet iemand tegen kom ik alleen moeder wil worden staat inderdaad al vast, en ik ben juist niet op zoek naar andermans goedkeuring, tevens ook niet naar andermans mening, maar naar ervaringen van anderen die ook in een vergelijkbare positie hebben gezeten of met de opties die ik noemde ervaring hebben. Staat volgens mij ook heel duidelijk in de tekst.quote:
[..]
Wil niet zeggen dat ik je niet alle geluk verder toewens.
Of ik jouw goedkeuring wel of niet krijg zal me dan ook weinig interesseren, maar je stelde me een vraag, en dus heb ik je antwoord gegeven op die vraag, omdat dat wel degelijk iets is waar ik over heb nagedacht.
En bedankt voor de gelukwensen!
[ Bericht 3% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:38:01 (Quote verwijderd) ]
TS, het lijkt me in jouw situatie het meest handig om in ieder geval al wat eicellen in te laten vriezen. Prijzig máár je gaat wel voorkomen dat je jezelf over mogelijk een jaar of 10 iets nooit meer zal gaan vergeven. En heb je genoeg tijd om tegen een geschikte man aan te lopen.quote:
[ Bericht 9% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:38:48 (Quote verwijderd) ]
"For the man sound of body and serene of mind, there is no such thing as bad weather; Every day has its beauty. And storms which whip the blood, do make it pulse more vigorously."
Ja, ik heb alles op orde.quote:
heb je wel alles op orde?
koophuis en een vaste baan??
Nee, ik heb geen koophuis of vaste baan.
Ik heb een huurhuis eengezinswoning in een fijne wijk welke ik in mijn eentje prima kan betalen, en ben me aan het oriënteren op een koopwoning waarin ruimte is voor een kind.
Ik heb geen vaste baan, omdat in de sector waarin ik werk heel weinig vaste contracten worden gegeven (wetenschappelijk onderzoeker/docent). Ik heb wel voor in elk geval de komende twee jaar al een contract, en kan daarna nog een keer een jaar verlengd worden. Daarna kan ik bij een andere universiteit aan de slag (en evt na half jaar weer terug naar deze, ze houden me graag). Als het me lukt om voor een aantal jaar financiering voor mijn eigen loon te verwerven, is er wel kans dat ik een vast contract kan krijgen. Lukt dat niet, dan heb ik een netwerk met contacten binnen verschillende onderwijs- en onderzoeksinstellingen waardoor de kans klein is dat ik echt een langere periode zonder werk kom te zitten. Ik ben gepromoveerd en heb een goed cv. Daarnaast heb ik recht op meerdere maanden ww en een grote spaarpot waar ik op terug kan vallen mocht ik niet meteen een volgende baan vinden, en leef ik redelijk zuinig.
Dank voor het delen van je ervaringquote:
Vlindertje, ik wist ook altijd dat ik kinderen wilde. Vanaf mijn 30e werd dat gevoel sterker. Voor mij was ook de grootste twijfel dat mijn kind dus geen vader zou hebben.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
En het dikgedrukte: daar heb je helemaal gelijk in
Of dat het er misschien nog niet inzt. Dat er eerst een aantal andere dingen geregeld /op orde moeten zijn voordat je dit kunt aangaan, als je heel eerlijk bent en diep in je hart kijkt. (en dan heb ik het niet eens per se over materiële zaken, al kan dat ook zeker).quote:
Misschien toch eens leren te accepteren dat het er misschien simpelweg niet in zit?
Dan heb je iets om aan te werken.
En als het dan niet lukt... Dat is rot, maar dan ben je wel fair geweest naar jezelf toe.
Somebody that I used to know
@vlindertje89 Je heb heel veel vragen waarop niemand het antwoord kan weten. Je kan volgende week iemand tegenkomen of pas over een paar jaar. Je kan de eerste ronde zwanger worden (zelfs na je 35ste) of het kan jaren duren. Het is lang niet iedereen gegeven om een gezin perfect te plannen. Twee kinderen met partner is het perfecte plaatje. Dan is afwegen welk deel van het perfecte plaatje je het makkelijkst kan loslaten.
Het lijkt mij een heel lastige afweging. Eicellen invriezen is idd een optie die meer tijd geeft.
Laat voor de rest anderen maar praten. Jij weet het beste wat jij een kind kunt bieden.
Het lijkt mij een heel lastige afweging. Eicellen invriezen is idd een optie die meer tijd geeft.
Laat voor de rest anderen maar praten. Jij weet het beste wat jij een kind kunt bieden.
Een kind nemen is altijd een egoïstische gok, natuurlijk. Met of zonder relatie. Zelfs wanneer vader en moeder in een goed huwelijk zitten kunnen kinderen ongelukkig zijn.
In een huwelijk geboren kunnen ouders later in een vechtscheiding zitten, waar het kind vaak ook de dupe van wordt.
Het ene donor-kind kan minder moeite hebben bij het niet weten wie de vader is of zonder opgroeien, het andere meer. Deze beslissing neemt de moeder in haar eentje en dan zou het ook goed zijn om in overweging te nemen dat, stel dat het kind er later moeilijk over zou doen, of ze dit gaat aankunnen of wel wil hebben. Of tenminste voorbereid zijn.
Maar in de praktijk komt het meestal wel goed als er genoeg liefde is.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-02-2021 12:17:51 ]
In een huwelijk geboren kunnen ouders later in een vechtscheiding zitten, waar het kind vaak ook de dupe van wordt.
Het ene donor-kind kan minder moeite hebben bij het niet weten wie de vader is of zonder opgroeien, het andere meer. Deze beslissing neemt de moeder in haar eentje en dan zou het ook goed zijn om in overweging te nemen dat, stel dat het kind er later moeilijk over zou doen, of ze dit gaat aankunnen of wel wil hebben. Of tenminste voorbereid zijn.
Maar in de praktijk komt het meestal wel goed als er genoeg liefde is.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-02-2021 12:17:51 ]
Vriendin van mij was begin 30, geen partner maar wel grote kinderwens. Zij heeft toen een donor gevonden, waarmee ze twee kinderen heeft gekregen. Zij voedt ze alleen op. Gaat uitstekend.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Ik heb dat altijd met dat de basis goed moet zijn. Hoewel ik er echt achterstaat, ben ik er keihard achtergekomen dat die basis een moment opname is.
Ik voelde me zeker toen ik begon aan het traject en ik had een vaste baan.
Twee jaar later werd ik boventallig verklaard door een reorganisatie en kreeg ik in een depressie en burn out.
Want ik was dolgelukkig met mijn kind, maar liep tegen al mijn eigen onzekerheden aan.
En het heeft echt een tijd geduurd voordat ik daar overheen was.
Een deel van mijn onzekerheid zal blijven, maar het is wel mijn kind dat ervoor gezorgd heeft dat ik vocht voor mezelf.
Ik voelde me zeker toen ik begon aan het traject en ik had een vaste baan.
Twee jaar later werd ik boventallig verklaard door een reorganisatie en kreeg ik in een depressie en burn out.
Want ik was dolgelukkig met mijn kind, maar liep tegen al mijn eigen onzekerheden aan.
En het heeft echt een tijd geduurd voordat ik daar overheen was.
Een deel van mijn onzekerheid zal blijven, maar het is wel mijn kind dat ervoor gezorgd heeft dat ik vocht voor mezelf.
Ik heb de bezem er door gehaald. TS vraagt niet om mening of goedkeuring, dus dan hoeven we die ook niet te geven.
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.quote:
Ik heb de bezem er door gehaald. TS vraagt niet om mening of goedkeuring, dus dan hoeven we die ook niet te geven.
[ Bericht 5% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 13:11:55 ]
Aangezien dit een forum is staat het jou ook volledig vrij om zelf een topic te openen over de stelling waarover jij wilt discussiëren. Of schrijf de mening die je zo graag wilt geven lekker zelf in je dagboek.quote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
Als TS niet om een mening vraagt, dan kan ze beter een dagboek gaan schrijven of naar een website voor lotgenoten gaan.
Volgens mij is een forum bij uitstek de plek om te vragen of mensen ergens ervaring mee hebben. Knap dat jij nu al weet dat ze hier geen mensen zal treffen waarmee ze de door haar gevraagde ervaringen kan uitwisselen.
En dat doen we op een fatsoenlijke manierquote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
@vlindertje89 Heel eerlijk, in mijn hoofd woont ook zo’n bejaarde sgp’er die denkt: ‘Maar zo’n kind mot toch een vader en misschien moet je het leven laten komen zoals het komt.’ Dat vind ik heel stom van mezelf, maar hij zit er.
Toch zie ik om me heen heel veel voorbeelden die dat idee tegenspreken. Ik ken meerdere (meer of minder bewust) alleenstaande moeders en ik zie daar bepaald geen tobbende kinderen met daddy issues. Zullen die er zijn? Vast, maar ik ken ook meerdere gezinnen die op papier helemaal Centerparcs zijn (papa, mama, 2 kinderen, 1,4 labrador, in een koophuis met een familie-auto en een boodschappenkarretje voor mama
), waar de kinderen op allerlei manieren beschadigd raken. Een goed gezin zijn zit niet in de aanwezigheid van een vader of überhaupt een tweede ouder. En zelfs als je zogenaamd alles voor elkaar hebt, kan dat in een oogwenk ingestort zijn.
Dus, mijn sgp’er en ik
wensen je succes. Ik hoop dat je een weg vindt die bij je past.
Toch zie ik om me heen heel veel voorbeelden die dat idee tegenspreken. Ik ken meerdere (meer of minder bewust) alleenstaande moeders en ik zie daar bepaald geen tobbende kinderen met daddy issues. Zullen die er zijn? Vast, maar ik ken ook meerdere gezinnen die op papier helemaal Centerparcs zijn (papa, mama, 2 kinderen, 1,4 labrador, in een koophuis met een familie-auto en een boodschappenkarretje voor mama
), waar de kinderen op allerlei manieren beschadigd raken. Een goed gezin zijn zit niet in de aanwezigheid van een vader of überhaupt een tweede ouder. En zelfs als je zogenaamd alles voor elkaar hebt, kan dat in een oogwenk ingestort zijn. Dus, mijn sgp’er en ik
wensen je succes. Ik hoop dat je een weg vindt die bij je past.
Nogmaals: ik ben niet op zoek naar goedkeuring. Ook niet naar andermans mening over hoe ik mij voel, over of ik geschikt zou zijn als moeder, of over zwanger worden van een donor an sich.quote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
Als TS niet om een mening vraagt, dan kan ze beter een dagboek gaan schrijven of naar een website voor lotgenoten gaan.
Ik vraag om ervaringen van mensen die in soortgelijke situaties zitten of hebben gezeten of die ervaring hebben met bepaalde aspecten van wat ik zou kunnen gaan doen (bv ervaring met het gebruiken van donorzaad van een buitenlandse spermabank). Omdat ik weet dat die mensen hier zijn.
Dank @Roomsnoes voor het vegen en de anderen voor de ervaringen!
@Bottoms_up het zijn inderdaad deels vragen waar geen antwoorden op te geven zijn. En je hebt helemaal gelijk, in gezin is gewoon niet precies te plannen, ook niet met partner en goede vruchtbaarheid.
Waar ik het meest mee worstel is de vraag: hoe bepaal ik tot wanneer ik "wacht" tot ik iemand tegen gekomen ben, en wanneer ik de beslissing neem om het alleen te gaan doen? Ook die vraag kan niemand natuurlijk voor me beantwoorden, maar ervaringen van anderen kunnen me daar misschien wel een beetje bij helpen. Misschien hadden zij overwegingen waar ik nog niet over heb nagedacht, of kan ik iets leren van hoe hun keuze heeft uitgepakt.
Haha! Ja, in mij zit er dus een beetje ook een, want het liefst heb ik ook gewoon een fantastische relatie met een man waar ik de rest van mijn leven samen mee wil zijn en maken we dan een kind als de bekroning op ons liefdesgelukquote:
@:vlindertje89 Heel eerlijk, in mijn hoofd woont ook zo’n bejaarde sgp’er die denkt: ‘Maar zo’n kind mot toch een vader en misschien moet je het leven laten komen zoals het komt.’ Dat vind ik heel stom van mezelf, maar hij zit er.
Toch zie ik om me heen heel veel voorbeelden die dat idee tegenspreken. Ik ken meerdere (meer of minder bewust) alleenstaande moeders en ik zie daar bepaald geen tobbende kinderen met daddy issues. Zullen die er zijn? Vast, maar ik ken ook meerdere gezinnen die op papier helemaal Centerparcs zijn (papa, mama, 2 kinderen, 1,4 labrador, in een koophuis met een familie-auto en een boodschappenkarretje voor mama
Dus, mijn sgp’er en ik
( ). Maar de wens is wel sterker dan die sgp-er in mij 
. De rest van je post ook helemaal mee eens. En bedankt
In het kader van dat traditionele gezin als ideaal en de SGP-er in jezelf is het boek 'Zo kan het dus ook, Een nieuw leven als single ouder' van Lykele Muus misschien nog wel interessant leesvoer.
Dank voor de tip! Ga die zeker lezen.quote:
In het kader van dat traditionele gezin als ideaal en de SGP-er in jezelf is het boek 'Zo kan het dus ook, Een nieuw leven als single ouder' van Lykele Muus misschien nog wel interessant leesvoer.
@vlindertje89 In de agenda van Freya (org voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen,maar is enorm ruim opgevat) zie ik dat er kinderwens café is speciaal voor single vrouwen met een kinderwens.
https://www.freya.nl/agenda/
https://www.freya.nl/agenda/
Oh, wat fijn, dank je! Ik had al wel op allerlei ziekenhuis sites gezocht naar informatie avonden oid, maar hier nog niet gekeken. Ga ik me meteen voor aanmelden, precies waar ik naar op zoek ben!quote:
@:vlindertje89 In de agenda van Freya (org voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen,maar is enorm ruim opgevat) zie ik dat er kinderwens café is speciaal voor single vrouwen met een kinderwens.
https://www.freya.nl/agenda/
Geen specifieke ervaringen met jou situatie maar gewoon een aantal dingen die in mij opkomen.
Er wordt gesproken over het invriezen van eicellen. Wellicht een goede vraag voor jou gynaecoloog kan zijn. In hoeverre hangt de verminderde vruchtbaarheid van jou ziektebeeld af van de eicelkwaliteit? Wat ik mij herinner is het voornamelijk iets van de baarmoeder toch? Kan het nog steeds wel zinvol zijn om in te vriezen, puur omdat ook de natuurlijke vermindering van vruchtbaarheid over tijd meetelt.
Tot een aantal jaar geleden was het invriezen van alleen eicellen een stuk minder succesvol dat het invriezen van embryos. Ik weet de laatste stand van zaken daarin niet. Maar als dat nog steeds zo is dan kan zoiets ook meespelen.
En je kan op een gegeven moment natuurlijk een traject in gang zetten. Als je in de tussentijd iemand tegen komt kan pauzeren altijd nog.
Succes met de afweging!
Er wordt gesproken over het invriezen van eicellen. Wellicht een goede vraag voor jou gynaecoloog kan zijn. In hoeverre hangt de verminderde vruchtbaarheid van jou ziektebeeld af van de eicelkwaliteit? Wat ik mij herinner is het voornamelijk iets van de baarmoeder toch? Kan het nog steeds wel zinvol zijn om in te vriezen, puur omdat ook de natuurlijke vermindering van vruchtbaarheid over tijd meetelt.
Tot een aantal jaar geleden was het invriezen van alleen eicellen een stuk minder succesvol dat het invriezen van embryos. Ik weet de laatste stand van zaken daarin niet. Maar als dat nog steeds zo is dan kan zoiets ook meespelen.
En je kan op een gegeven moment natuurlijk een traject in gang zetten. Als je in de tussentijd iemand tegen komt kan pauzeren altijd nog.
Succes met de afweging!
quote:
Je kan toch gewoon een kindje adopteren?
Dat moet je maar willen/kunnen. Garanties heb je natuurlijk niet maar dan kan je beter beginnen met een baby die je nog alles moet leren en hopelijk geen medische problemen heeft.quote:De mogelijkheden voor alleenaanvragers om een buitenlands kind te adopteren, zijn beperkt. Veel landen geven de voorkeur aan gehuwde stellen. In de praktijk komen alleenaanvragers, als er al mogelijkheden zijn, meestal in aanmerking voor een zogenaamd moeilijk plaatsbaar kind. Dit zijn kinderen met een medisch probleem of kinderen ouder dan vier jaar.
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Heel herkenbaar dit! Tien jaar geleden liep mijn relatie na 8 jaar stuk, ik was toen 27. Twee jaar later kwam ik erachter dat ik wel een kind wilde (liever gisteren dan vandaag), maar geen behoefte had aan een relatie.
Ik ben toen al vrij snel tot de conclusie gekomen dat mijn leven nog niet voldoende op orde was, zo woonde ik heel klein, met een baby had dat nog wel gekund, maar niet als het kindje iets groter zou zijn. Ik heb er toen bewust voor gekozen om twee jaar te nemen om me in te lezen in allerlei opties en mijn woonsituatie te verbeteren. Een paar maanden later kwam ik mijn huidige man tegen en veranderde het gebrek aan behoefte in een relatie in een allesomvattend verlangen om samen te zijn.
Tips die ik heb onthouden uit die tijd:
- Lees en praat erover. Ik zat destijds op een forum voor bewust alleenstaande moeders en Viva had destijds ook een behoorlijk actief topic. Ook heb ik destijds een boek gelezen van Sara Coster, De wens en de vaders.
- Neem veel tijd om alle opties goed af te wegen en vooral te voelen wat bij jou past. Ik was er destijds gevoelsmatig vrij snel over uit dat ik alleen een bekende donor wilde of eventueel zelfs een co-ouderschap met een andere ouder/ouders. Natuurlijk had ik hier argumenten voor, maar het was vooral een gevoelsmatig stuk.
- Laat los dat je moet kiezen tussen alleenstaand ouderschap of een relatie met op termijn een kind. Je hebt nog wel wat dingen te onderzoeken en af te wegen, je hoeft jezelf niet af te sluiten voor een relatie als je in dat proces zit. Zodra je echt actie gaat ondernemen wordt het misschien lastiger, maar tot die tijd kan je kinderwens en een eventuele zoektocht naar een partner/open staan voor een partner best naast elkaar bestaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gogo83 op 07-02-2021 18:25:47 ]
Ik ben toen al vrij snel tot de conclusie gekomen dat mijn leven nog niet voldoende op orde was, zo woonde ik heel klein, met een baby had dat nog wel gekund, maar niet als het kindje iets groter zou zijn. Ik heb er toen bewust voor gekozen om twee jaar te nemen om me in te lezen in allerlei opties en mijn woonsituatie te verbeteren. Een paar maanden later kwam ik mijn huidige man tegen en veranderde het gebrek aan behoefte in een relatie in een allesomvattend verlangen om samen te zijn.
Tips die ik heb onthouden uit die tijd:
- Lees en praat erover. Ik zat destijds op een forum voor bewust alleenstaande moeders en Viva had destijds ook een behoorlijk actief topic. Ook heb ik destijds een boek gelezen van Sara Coster, De wens en de vaders.
- Neem veel tijd om alle opties goed af te wegen en vooral te voelen wat bij jou past. Ik was er destijds gevoelsmatig vrij snel over uit dat ik alleen een bekende donor wilde of eventueel zelfs een co-ouderschap met een andere ouder/ouders. Natuurlijk had ik hier argumenten voor, maar het was vooral een gevoelsmatig stuk.
- Laat los dat je moet kiezen tussen alleenstaand ouderschap of een relatie met op termijn een kind. Je hebt nog wel wat dingen te onderzoeken en af te wegen, je hoeft jezelf niet af te sluiten voor een relatie als je in dat proces zit. Zodra je echt actie gaat ondernemen wordt het misschien lastiger, maar tot die tijd kan je kinderwens en een eventuele zoektocht naar een partner/open staan voor een partner best naast elkaar bestaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gogo83 op 07-02-2021 18:25:47 ]
Als je benieuwd bent naar mijn verhaal hierover dan wil ik je dat met alle liefde uitgebreid vertellen.
<knip >
edit: de details zet ik liever niet hier ivm iedereens privacy.
[ Bericht 21% gewijzigd door Lemijn op 09-02-2021 22:00:40 ]
<knip >
edit: de details zet ik liever niet hier ivm iedereens privacy.
[ Bericht 21% gewijzigd door Lemijn op 09-02-2021 22:00:40 ]
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dank voor je uitgebreide reactie, @Gogo83!
Op dit moment sta ik er ook nog zo in dat ik het nog wel even wil geven (ik hoef niet per se tussen nu en drie maanden bv al met een behandeling te starten) - naast dat ik me wel al grondig wil oriënteren zodat als ik op een gegeven moment wel de beslissing wil maken om ergens mee te starten, ik al weet voor welke optie ik wil gaan en hoe dat op te starten etc. Dus enerzijds me voorbereiden op het alleen doen, en anderzijds open staan voor een relatie.
@Lemijn ik hoopte stiekem al dat jij hier ook iets zou posten. Heel begrijpelijk dat je de details liever niet in het topic zet, ik ga je vanavond vanaf de laptop even een pm sturen!
Op dit moment sta ik er ook nog zo in dat ik het nog wel even wil geven (ik hoef niet per se tussen nu en drie maanden bv al met een behandeling te starten) - naast dat ik me wel al grondig wil oriënteren zodat als ik op een gegeven moment wel de beslissing wil maken om ergens mee te starten, ik al weet voor welke optie ik wil gaan en hoe dat op te starten etc. Dus enerzijds me voorbereiden op het alleen doen, en anderzijds open staan voor een relatie.
@Lemijn ik hoopte stiekem al dat jij hier ook iets zou posten. Heel begrijpelijk dat je de details liever niet in het topic zet, ik ga je vanavond vanaf de laptop even een pm sturen!
Wat betreft een tweede kind: count your blessings als je het geluk hebt één kindje te mogen krijgen. Een tweede is in principe niet nodig.
[quote][img]https://fokstatic.nl/p/1s.gif[/img] Op zaterdag 22 mei 2021 10:44 schreef Catkiller het volgende:
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
@vlindertje89 succes met alle afwegingen
En ken je dit topic al?
OUD / De weg naar... (bewust) alleenstaand ouderschap.
En ken je dit topic al?
OUD / De weg naar... (bewust) alleenstaand ouderschap.
Dank je wel!quote:
@:vlindertje89 succes met alle afwegingen
En ken je dit topic al?
OUD / De weg naar... (bewust) alleenstaand ouderschap.
Ik heb destijds daar wel eens in meegelezen dus wist dat er een topic was ergens, maar kreeg 'm niet gevonden omdat ik de naam niet meer wist. Dank voor de link!!
Lemijn de pm komt vandaag ipv gisteren!
Ik zag je topic gisteren maar had nog geen fut om te reageren.
Ik zie dat ik al ruim 2,5jr zoet ben sinds de start van het topic. Helaas nog steeds zonder het oh zo gewenste resultaat...
De tijd is ook wel voorbij gevlogen als ik alles een beetje terug lees. Maar had het niet anders gedaan behalve jaren eerder gestart!
De enige tips die ik je mee wil geven voor nu is doe iig je onderzoek wat bewust alleenstaand moederschap precies inhoud qua te volgen proces en keuzes in het proces. Dan heb je dat al inzichtelijk voor jezelf. En kun je ook voelen/ervaren wat de verschillende opties en alleenstaand moederschap met je doet.
Misschien kan inschrijven bij kliniek/ziekenhuis niet eens kwaad gezien de wachttijden die door Corona ook nog eens zijn toegenomen.
Je kunt namelijk op ieder moment nog beslissen dat je een andere route volgt (totdat je een inseminatie oid hebt gehad).
Als je meer gedetailleerde vragen hebt mogen ze altijd in een pm/dm. Ik lees ook niet elke dag hier.
Veel succes met het hele proces. Dat kan best heftig zijn met vlagen. Zeker als het ook aan kan komen om het ideaal plaatje los te laten.
Ik zie dat ik al ruim 2,5jr zoet ben sinds de start van het topic. Helaas nog steeds zonder het oh zo gewenste resultaat...
De tijd is ook wel voorbij gevlogen als ik alles een beetje terug lees. Maar had het niet anders gedaan behalve jaren eerder gestart!
De enige tips die ik je mee wil geven voor nu is doe iig je onderzoek wat bewust alleenstaand moederschap precies inhoud qua te volgen proces en keuzes in het proces. Dan heb je dat al inzichtelijk voor jezelf. En kun je ook voelen/ervaren wat de verschillende opties en alleenstaand moederschap met je doet.
Misschien kan inschrijven bij kliniek/ziekenhuis niet eens kwaad gezien de wachttijden die door Corona ook nog eens zijn toegenomen.
Je kunt namelijk op ieder moment nog beslissen dat je een andere route volgt (totdat je een inseminatie oid hebt gehad).
Als je meer gedetailleerde vragen hebt mogen ze altijd in een pm/dm. Ik lees ook niet elke dag hier.
Veel succes met het hele proces. Dat kan best heftig zijn met vlagen. Zeker als het ook aan kan komen om het ideaal plaatje los te laten.
@vlindertje89: ik voed mijn dochter alleen op. Had een relatie met een man die - eenmaal zwanger - toch geen kinderen wilde, omdat ze "duur" zijn 
Ik had altijd een sterke kinderwens en was dolgelukkig met de zwangerschap. Toen een snelle rekensom gemaakt: heb een koophuis, goede (vaste) baan met doorgroeimogelijkheden, spaargeld, liefdevolle grootouders. Dus ook al vond ik het erg jammer dat ik het alleen moest doen, ik wilde niets liever.
Nu mijn kind 5 is, kan ik zeggen dat het gewoon super gaat. Het is een slim en verstandig klein dametje. Een vader mist ze niet echt. Ze had haar opa en heeft haar oom ook in haar leventje. Heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze. En "duur" is ze niet
Ik zou dus zeggen: doe wat je hart je ingeeft. Als ik niet zwanger was geworden vanuit een relatie, zou ik t.z.t. ook voor een donor hebben gekozen denk ik. Er zullen altijd wel mensen zijn die dan roepen dat dit een egoïstische beslissing is, maar de wereld heeft per definitie altijd kinderen nodig die liefdevol zijn/worden opgevoed
Ik heb een tante die nooit voor een kind is gegaan, omdat haar man dat niet wilde. Zij heeft er altijd moeite mee gehad, vooral toen haar man haar na 15 jaar verliet voor een vrouw met kinderen
Ik had altijd een sterke kinderwens en was dolgelukkig met de zwangerschap. Toen een snelle rekensom gemaakt: heb een koophuis, goede (vaste) baan met doorgroeimogelijkheden, spaargeld, liefdevolle grootouders. Dus ook al vond ik het erg jammer dat ik het alleen moest doen, ik wilde niets liever.
Nu mijn kind 5 is, kan ik zeggen dat het gewoon super gaat. Het is een slim en verstandig klein dametje. Een vader mist ze niet echt. Ze had haar opa en heeft haar oom ook in haar leventje. Heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze. En "duur" is ze niet
Ik zou dus zeggen: doe wat je hart je ingeeft. Als ik niet zwanger was geworden vanuit een relatie, zou ik t.z.t. ook voor een donor hebben gekozen denk ik. Er zullen altijd wel mensen zijn die dan roepen dat dit een egoïstische beslissing is, maar de wereld heeft per definitie altijd kinderen nodig die liefdevol zijn/worden opgevoed
Ik heb een tante die nooit voor een kind is gegaan, omdat haar man dat niet wilde. Zij heeft er altijd moeite mee gehad, vooral toen haar man haar na 15 jaar verliet voor een vrouw met kinderen
Ik heb je verhaal meegekregen, ik kan me goed voorstellen dat het dichtbij komt en zeker gezien nog zonder resultaat ook lastig is om erop te reageren. Dank dat je daar toch de moeite voor hebt genomenquote:
Ik zag je topic gisteren maar had nog geen fut om te reageren.
Ik zie dat ik al ruim 2,5jr zoet ben sinds de start van het topic. Helaas nog steeds zonder het oh zo gewenste resultaat...
De tijd is ook wel voorbij gevlogen als ik alles een beetje terug lees. Maar had het niet anders gedaan behalve jaren eerder gestart!
De enige tips die ik je mee wil geven voor nu is doe iig je onderzoek wat bewust alleenstaand moederschap precies inhoud qua te volgen proces en keuzes in het proces. Dan heb je dat al inzichtelijk voor jezelf. En kun je ook voelen/ervaren wat de verschillende opties en alleenstaand moederschap met je doet.
Misschien kan inschrijven bij kliniek/ziekenhuis niet eens kwaad gezien de wachttijden die door Corona ook nog eens zijn toegenomen.
Je kunt namelijk op ieder moment nog beslissen dat je een andere route volgt (totdat je een inseminatie oid hebt gehad).
Als je meer gedetailleerde vragen hebt mogen ze altijd in een pm/dm. Ik lees ook niet elke dag hier.
Veel succes met het hele proces. Dat kan best heftig zijn met vlagen. Zeker als het ook aan kan komen om het ideaal plaatje los te laten.
En dank je wel voor het delen van je ervaringen, ook in je eigen topic. Heel waardevol. Jij ook veel succes nog, ik hoop dat het voor jou wat minder heftig wordt, en het je in de toekomst alsnog lukt
Wow, wat heftig.. En dapper om er toch zo voor te gaan, en met wat een resultaatquote:
@:vlindertje89: ik voed mijn dochter alleen op. Had een relatie met een man die - eenmaal zwanger - toch geen kinderen wilde, omdat ze "duur" zijn
Ik had altijd een sterke kinderwens en was dolgelukkig met de zwangerschap. Toen een snelle rekensom gemaakt: heb een koophuis, goede (vaste) baan met doorgroeimogelijkheden, spaargeld, liefdevolle grootouders. Dus ook al vond ik het erg jammer dat ik het alleen moest doen, ik wilde niets liever.
Nu mijn kind 5 is, kan ik zeggen dat het gewoon super gaat. Het is een slim en verstandig klein dametje. Een vader mist ze niet echt. Ze had haar opa en heeft haar oom ook in haar leventje. Heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze. En "duur" is ze niet
Ik zou dus zeggen: doe wat je hart je ingeeft. Als ik niet zwanger was geworden vanuit een relatie, zou ik t.z.t. ook voor een donor hebben gekozen denk ik. Er zullen altijd wel mensen zijn die dan roepen dat dit een egoïstische beslissing is, maar de wereld heeft per definitie altijd kinderen nodig die liefdevol zijn/worden opgevoed
Ik heb een tante die nooit voor een kind is gegaan, omdat haar man dat niet wilde. Zij heeft er altijd moeite mee gehad, vooral toen haar man haar na 15 jaar verliet voor een vrouw met kinderen
wat fijn om te horen dat het met je dochtertje zo goed gaat! Dank je voor het delen van jouw ervaring!En wat erg voor je tante..
En eens met wat je zegt over dat de wereld altijd kinderen nodig heeft die liefdevol zijn/worden opgevoed
mooi gezegd!Uiteraard mag dat. Dank je welquote:
Ik kan helaas geen waardevolle bijdrage doen maar wil jou heel veel succes wensen als dat mag
In Noorwegen pleuren ouders hun kinderen ook 5 dagen op de opvang en ik krijg niet de indruk dat men daar ongelukkig is.quote:
[..]
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Het valt me altijd wel op dat degenen die roepen dat de kinderopvang het afschuiven van ouderlijke taken is vaak juist degenen zijn zonder kinderen en dus zonder enig idee .
Tering, wat een lul ben je danquote:
@:vlindertje89: ik voed mijn dochter alleen op. Had een relatie met een man die - eenmaal zwanger - toch geen kinderen wilde, omdat ze "duur" zijn
Ik heb geen ervaringen voor je, maar wil je sterkte wensen in je zoektocht naar de toekomst
Toevallig heb ik afgelopen week wel een podcast geluisterd die precies over single-moederschap ging. Zij noemt het geen BAM, want ze is niet bewust alleenstaand moeder, maar de situatie is er ook niet om het samen met een man te doen.
Het gaat over haar gedachten vooraf, het proces er naartoe en hoe het traject daarna verliep. Ik vond het mooi en eerlijk.
Het is aflevering 39 van ‘Ik ken iemand die’.
Toevallig heb ik afgelopen week wel een podcast geluisterd die precies over single-moederschap ging. Zij noemt het geen BAM, want ze is niet bewust alleenstaand moeder, maar de situatie is er ook niet om het samen met een man te doen.
Het gaat over haar gedachten vooraf, het proces er naartoe en hoe het traject daarna verliep. Ik vond het mooi en eerlijk.
Het is aflevering 39 van ‘Ik ken iemand die’.
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Nou, niet 40 uur gaan werken bijvoorbeeld?quote:
[..]
Hoe denkt een alleen staande ouder het te gaan doen als ze ook nog 40 uur moet werken en een klein sociaal leven heeft
En waar dacht je kinderen van te gaan betalen dan?quote:
[..]
Nou, niet 40 uur gaan werken bijvoorbeeld?
Dank je welquote:
Ik heb geen ervaringen voor je, maar wil je sterkte wensen in je zoektocht naar de toekomst
Toevallig heb ik afgelopen week wel een podcast geluisterd die precies over single-moederschap ging. Zij noemt het geen BAM, want ze is niet bewust alleenstaand moeder, maar de situatie is er ook niet om het samen met een man te doen.
Het gaat over haar gedachten vooraf, het proces er naartoe en hoe het traject daarna verliep. Ik vond het mooi en eerlijk.
Het is aflevering 39 van ‘Ik ken iemand die’.
En dank voor de tip, ik had nog helemaal niet eraan gedacht om te zoeken naar podcasts!
Hetzelfde zoals de meeste mensen nu, maar dan zonder de extreme variant dat een kind pas na het avondeten wordt opgehaald. Ze geeft ook aan dat ze bijv 4 dagen kan gaan werken. Die van ons gaat ook drie dagen per week van 8.00-17.30 naar de kdv. Niks mis mee.quote:
[..]
Hoe denkt een alleen staande ouder het te gaan doen als ze ook nog 40 uur moet werken en een klein sociaal leven heeft
Wat dacht je van het salaris voor de uren dat ik wel werk?quote:
[..]
En waar dacht je kinderen van te gaan betalen dan?
Waarom ga je er vanuit dat het alleen te betalen is bij 40u werk? Of anders gevraagd: welk bruto maandloon ga je dan vanuit dat ik krijg voor fulltime (wat overigens 38 uur is bij ons, geen 40) dat je er vanuit gaat dat ik het alleen kan betalen als ik 40u werk?
Daarnaast zijn er ook regelingen als kinderbijslag, kindgebonden budget en inkomensafhankelijke combinatiekorting. Maar als je kinderen hebt, weet je dat zelf ook prima.
[ Bericht 6% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 08:19:57 ]
Of mensen met een ongebalanceerde verdeling van werk en zorg waarbij het zo ongeveer garantie is dat moeders na een scheiding (zeker als de kinderen nog jong zijn) in de bijstand terechtkomt.quote:
Je kan je beter ergeren aan mensen die vrijwillig in de bijstand zitten (omdat ze geen zin hebben om te werken). Die trekken de staatskas inderdaad leeg.
Dat is nog altijd een veel duurdere grap dan in je eentje evenveel toeslagen ontvangen als een gezin met een vergelijkbaar inkomen.
Dank @MorganLeFay, @Chia, @NightDancert en @Doedezemaar!
@Banaanvragen jammer dat je niet inhoudelijk reageert, je komt hier volgens mij vooral om lekker even ergens tegenaan te kunnen schoppen, prima
@Leonos voor jou geldt volgens mij hetzelfde, want je reactie slaat nergens op aangezien ik nota bene in dezelfde post aangeef dat ik juist wel wil werken (en eerder 4 dagen noemde) en de regelingen die ik noemde ook of zelfs alleen maar voor werkenden zijn.
@Banaanvragen jammer dat je niet inhoudelijk reageert, je komt hier volgens mij vooral om lekker even ergens tegenaan te kunnen schoppen, prima
@Leonos voor jou geldt volgens mij hetzelfde, want je reactie slaat nergens op aangezien ik nota bene in dezelfde post aangeef dat ik juist wel wil werken (en eerder 4 dagen noemde) en de regelingen die ik noemde ook of zelfs alleen maar voor werkenden zijn.
Wens je vooral succes en over sommige dingen moet je niet te moeilijk doen: Ze te lezen heb je een goede opleiding achter de rug, een baan, een huis en het belangrijkste: Veel liefde om te geven.
Wel zou ik investeren in een steun netwerk. Het is pittig om een werkende alleenstaande moeder te zijn.
Verder....Go for it
Wel zou ik investeren in een steun netwerk. Het is pittig om een werkende alleenstaande moeder te zijn.
Verder....Go for it
@Leonos Jij ziet dus ook af van de HRA als dat zou kunnen? want anders ben je afhankelijk van budgetten vanuit de overheid volgens jouw redenering.
Ik zie in dit topic niet meer afhankelijkheid van de overheid dan gemiddeld. Wie is eigenlijk überhaupt waarvan afhankelijk? Ik heb dat niet scherp, jij kennelijk wel.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 11-02-2021 12:53:22 ]
want anders ben je afhankelijk van budgetten vanuit de overheid volgens jouw redenering.Ik zie in dit topic niet meer afhankelijkheid van de overheid dan gemiddeld. Wie is eigenlijk überhaupt waarvan afhankelijk? Ik heb dat niet scherp, jij kennelijk wel.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 11-02-2021 12:53:22 ]
Harker present
Kinderopvangtoeslag, HRA, kinderbijslag.
Oh ja, en samen met een partner.
Wat een onzin wordt hier geschreven. En wat onnodig om iemand hiermee onderuit te willen halen.
Als je heel graag wil klagen over ouders die zomaar allerlei toeslagen aanvragen (de schandalen!), dan open daar een topic voor. Heeft toch niets te maken met de vragen die TS heeft tov alleenstaand ouderschap?
Kinderopvangtoeslag, HRA, kinderbijslag.
Oh ja, en samen met een partner.
Wat een onzin wordt hier geschreven. En wat onnodig om iemand hiermee onderuit te willen halen.
Als je heel graag wil klagen over ouders die zomaar allerlei toeslagen aanvragen (de schandalen!), dan open daar een topic voor. Heeft toch niets te maken met de vragen die TS heeft tov alleenstaand ouderschap?
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Ik hoop dat het topic weer geschoond gaat worden binnenkort. Gaat weer helemaal off-topic.
Vlindertje, ik vind dat je er goed over nadenkt hoor.
Ik werk 28 uur en krijg ook de toeslagen en kinderbijslag. Ik spaar een klein bedrag voor mijn dochter haar toekomst. En ik ben heel blij dat Nederland deze mogelijkheden heeft.
Vlindertje, ik vind dat je er goed over nadenkt hoor.
Ik werk 28 uur en krijg ook de toeslagen en kinderbijslag. Ik spaar een klein bedrag voor mijn dochter haar toekomst. En ik ben heel blij dat Nederland deze mogelijkheden heeft.
Verder dank voor degenen die ook al hadden gereageerd 
En @Omentielvo ook dank! Ik ben ook heel blij dat dit systeem er is in Nederland.
Eigenlijk moet ik er ook niet op reageren, maar ik ben dan ook ergens wel een beetje geïntrigeerd door de denkwijze (en geneigd me ook toch wat te verdedigen). En om ook aan te geven dat ik over deze dingen dus ook wel degelijk heb nagedacht.
Maar ik had me er al wel op ingesteld ook dat er dit soort reacties zouden komen. Vind t al heel fijn dat er ook reacties zijn van mensen die wel gaan over het doel van m'n topic of om hart onder de riem te steken
[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 16:07:12 ]
En @Omentielvo ook dank! Ik ben ook heel blij dat dit systeem er is in Nederland.
Eigenlijk moet ik er ook niet op reageren, maar ik ben dan ook ergens wel een beetje geïntrigeerd door de denkwijze (en geneigd me ook toch wat te verdedigen). En om ook aan te geven dat ik over deze dingen dus ook wel degelijk heb nagedacht.
Maar ik had me er al wel op ingesteld ook dat er dit soort reacties zouden komen. Vind t al heel fijn dat er ook reacties zijn van mensen die wel gaan over het doel van m'n topic of om hart onder de riem te steken
[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 16:07:12 ]
En nu is het klaar met roeptoeteren, offtopic geneuzel en dergelijke.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Dank je wel!quote:
En nu is het klaar met roeptoeteren, offtopic geneuzel en dergelijke.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Ik zal het je ook iets makkelijker maken door er niet meer op te reageren
Ik heb alleen de openingspost gelezen, ik zal later de rest nog even doornemen.
Allereerst, heel sterk van je dat je onderzoekt bij jezelf wat je wil. Dit is toch altijd wel een pijnlijk onderwerp, en niet waar je als meisje van droomde.
Ik heb t ook doorgemaakt (het keuzeproces dan) en ik heb ook een goede vriendin die t daadwerkelijk in haar eentje heeft gedaan. We waren daar tegelijk mee bezig dus heel veel aan elkaar gehad.
Het is een heel moeilijke keus waarbij je niet in de toekomst kan kijken en waarbij je uiteindelijk zelf knopen moet doorhakken. Het valt zeker te overwegen om dat al dan niet met professionele hulp te doen (heb ik ook destijds gedaan met een psycholoog)
Ik hoop dat je er iets aan hebt als ik je over mijn situatie vertel.
Ik wilde ook altijd voor m’n 30e moeder worden, maar ik had de juiste partner niet gevonden. Na in rap tempo allerlei relaties te hebben versleten ben ik vanaf m’n 27e bewust vrijgezel gebleven om eens serieus te worden en te bedenken wat ik zocht in een relatie
Maarja, dat is een glijdende schaal. Je werkt, komt geen mannen meer tegen en uiteindelijk was ik 30 toen ik nog steeds single was.
Toen ben ik gaan nadenken. 30 was voor mij altijd een “landmark”
Ik ben actief gaan daten. Maar dat werkte niet. Ik dacht aan kinderen, focus was verkeerd. Ik ben er binnen een half jaar mee gestopt.
In die periode dus heel veel gepraat met mensen inclusief mijn moeder over de keuze: wachten tot je iemand vindt of zelf doen. Uiteindelijk na bijna een jaar praten was ik tot de conclusie gekomen dat ik het liefst een kind wilde ooit in mijn leven en dat ik t moeilijk zou vinden als mijn vruchtbare jaren voorbij zijn en ik “te laat ben”
Toen heb ik de stap gezet. Je moet aan vanalles denken. Financieel, maar ook logistiek, opvang regelen. Ik ben er open over geweest naar mijn omgeving en mijn hele familie en vriendenkring stond klaar om te helpen. Ze hadden zelfs al een oppasrooster gemaakt voor de hele week terwijl ik nog niet eens de stap naar het ziekenhuis had gezet.
Maar ik vond t fijn want zonder hulp zag ik t niet gebeuren (ik werkte destijds fulltime en onregelmatig).
Toen ik 31 was ben ik gestopt met de pil en heb ik een afspraak met de huisarts gemaakt.
En je zal het werkelijk niet geloven, maar net toen ik dat had gedaan werd ik smoorverliefd en dat stond los van mijn kinderwens. Nu wil ik hier niet een romantische draai of iets aan geven en zeggen: dat kan gebeuren, want dat weet je nooit. Maar bij mij ging t zo.
Ik geneerde me best wel, want de man in kwestie kende 1 van m’n beste vriendinnen en hij had mij met haar horen praten over mijn plannen toen we een keer bij haar thuis waren. Dat was toen al meer dan een jaar daarvoor dus hij vroeg al bij 1 van de eerste dates wat ik daarmee deed. En toen moest ik opbiechten dat ik niet meer aan de pil zat maar dat ik geen keus had dan maar weer beginnen met de pil. Hij gaf nog aan dat hij me niet in de weg wilde zitten.
Long story short, ik kwam tot de conclusie dat ik hem veel te leuk vond om te laten lopen, dus ik cancelde alles en ging weer aan de pil. Iedereen in shock en ik schaamde me best wel haha, Maarja. Ik vond dat ik eerst rustig onze relatie moest ontdekken voor we überhaupt aan baby’s moesten denken. Kinderwens opschorten ging makkelijker dan gedacht want ik was gewoon heel erg verliefd. Vlak voor m’n 32e had ik dus een relatie met hem.
Jaar later was ik 33 en zei hij dat ik maar moest stoppen met de pil. Hij wilde met me verder, mijn leeftijd speelde mee en hij zei dat hij wist hoelang ik al die wens had.
We zijn nu 8 maanden verder en we hebben het sindsdien geprobeerd. Nu ben ik bijna 34 en voor de 2e keer zwanger (1e zwangerschap helaas een miskraam geworden).
Maar de hoofdboodschap:
- ik ben dan nu wel bijna 34 hé. En als dit weer een miskraam wordt zal ik pas na m’n 35e voor het eerst moeder worden. Heb net pas positief getest.
- en dat terwijl ik ook nog de mazzel heb dat ik 2x best makkelijk zwanger ben geworden op mijn 33e (na 3 en na 5 maanden). Dat moet je ook maar gegund zijn. Je weet nooit of het langer duurt bij jou.
- en zelfs met de mazzel om 2x binnen 6 maanden zwanger te raken voel ik mijn leeftijd in mijn nek hijgen. Ben er absoluut gestresster bij dan ik zou zijn geweest op m’n 25e. Ik heb geen tijd voor nog meer miskramen.
Dus persoonlijk ben ik van mening dat 30-31 helemaal niet vroeg is om je over dit vraagstuk te buigen, juist op tijd. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik mezelf tot 32-33-34 jaar de kans had gegeven om iemand te vinden en stel dat ik dan 34 zou zijn. Tussen je relatie laten bloeien en überhaupt zwanger worden zat namelijk ook al bijna 2 jaar.
Ik had vieze mazzel dat t ineens op mijn pad kwam op m’n 31e en dan nog ben je al bijna 34 voor je eindelijk zwanger bent.
Dus mijn advies: je hoeft t allemaal niet nu al in gang te zetten maar begin wel na te denken, puur over wat jij wil.
Ik werd gelukkig (ook voor ik hem had ontmoet) toen ik voor mezelf een knoop had doorgehakt en mezelf had verzoend met de situatie. Vanaf daar kan je gewoon zien wat het leven op je pad brengt en is t allemaal niet meer geforceerd.
En wat mijn vriendin betreft: we zaten er tegelijk in, maar ik kreeg dus mijn man en zij niet. Zij is alleen verder met het traject gegaan en heeft een kind gekregen (nu heeft zij er dus 1 en ik nog niet). Ze was toen 36. We doen hetzelfde werk, dus zij ook onregelmatigheid en t was een grote uitdaging. Maar ook zij heeft de hele omgeving incl mij ingeschakeld en t is goed gegaan. Ik heb regelmatig s nachts op de kleine smurf gelet zodat zij kon bijkomen, ook op werkdagen.
1 jaar na de geboorte kreeg ze een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 20:55:48 ]
Allereerst, heel sterk van je dat je onderzoekt bij jezelf wat je wil. Dit is toch altijd wel een pijnlijk onderwerp, en niet waar je als meisje van droomde.
Ik heb t ook doorgemaakt (het keuzeproces dan) en ik heb ook een goede vriendin die t daadwerkelijk in haar eentje heeft gedaan. We waren daar tegelijk mee bezig dus heel veel aan elkaar gehad.
Het is een heel moeilijke keus waarbij je niet in de toekomst kan kijken en waarbij je uiteindelijk zelf knopen moet doorhakken. Het valt zeker te overwegen om dat al dan niet met professionele hulp te doen (heb ik ook destijds gedaan met een psycholoog)
Ik hoop dat je er iets aan hebt als ik je over mijn situatie vertel.
Ik wilde ook altijd voor m’n 30e moeder worden, maar ik had de juiste partner niet gevonden. Na in rap tempo allerlei relaties te hebben versleten ben ik vanaf m’n 27e bewust vrijgezel gebleven om eens serieus te worden en te bedenken wat ik zocht in een relatie
Maarja, dat is een glijdende schaal. Je werkt, komt geen mannen meer tegen en uiteindelijk was ik 30 toen ik nog steeds single was.
Toen ben ik gaan nadenken. 30 was voor mij altijd een “landmark”
Ik ben actief gaan daten. Maar dat werkte niet. Ik dacht aan kinderen, focus was verkeerd. Ik ben er binnen een half jaar mee gestopt.
In die periode dus heel veel gepraat met mensen inclusief mijn moeder over de keuze: wachten tot je iemand vindt of zelf doen. Uiteindelijk na bijna een jaar praten was ik tot de conclusie gekomen dat ik het liefst een kind wilde ooit in mijn leven en dat ik t moeilijk zou vinden als mijn vruchtbare jaren voorbij zijn en ik “te laat ben”
Toen heb ik de stap gezet. Je moet aan vanalles denken. Financieel, maar ook logistiek, opvang regelen. Ik ben er open over geweest naar mijn omgeving en mijn hele familie en vriendenkring stond klaar om te helpen. Ze hadden zelfs al een oppasrooster gemaakt voor de hele week terwijl ik nog niet eens de stap naar het ziekenhuis had gezet.
Maar ik vond t fijn want zonder hulp zag ik t niet gebeuren (ik werkte destijds fulltime en onregelmatig).
Toen ik 31 was ben ik gestopt met de pil en heb ik een afspraak met de huisarts gemaakt.
En je zal het werkelijk niet geloven, maar net toen ik dat had gedaan werd ik smoorverliefd en dat stond los van mijn kinderwens. Nu wil ik hier niet een romantische draai of iets aan geven en zeggen: dat kan gebeuren, want dat weet je nooit. Maar bij mij ging t zo.
Ik geneerde me best wel, want de man in kwestie kende 1 van m’n beste vriendinnen en hij had mij met haar horen praten over mijn plannen toen we een keer bij haar thuis waren. Dat was toen al meer dan een jaar daarvoor dus hij vroeg al bij 1 van de eerste dates wat ik daarmee deed. En toen moest ik opbiechten dat ik niet meer aan de pil zat maar dat ik geen keus had dan maar weer beginnen met de pil. Hij gaf nog aan dat hij me niet in de weg wilde zitten.
Long story short, ik kwam tot de conclusie dat ik hem veel te leuk vond om te laten lopen, dus ik cancelde alles en ging weer aan de pil. Iedereen in shock en ik schaamde me best wel haha, Maarja. Ik vond dat ik eerst rustig onze relatie moest ontdekken voor we überhaupt aan baby’s moesten denken. Kinderwens opschorten ging makkelijker dan gedacht want ik was gewoon heel erg verliefd. Vlak voor m’n 32e had ik dus een relatie met hem.
Jaar later was ik 33 en zei hij dat ik maar moest stoppen met de pil. Hij wilde met me verder, mijn leeftijd speelde mee en hij zei dat hij wist hoelang ik al die wens had.
We zijn nu 8 maanden verder en we hebben het sindsdien geprobeerd. Nu ben ik bijna 34 en voor de 2e keer zwanger (1e zwangerschap helaas een miskraam geworden).
Maar de hoofdboodschap:
- ik ben dan nu wel bijna 34 hé. En als dit weer een miskraam wordt zal ik pas na m’n 35e voor het eerst moeder worden. Heb net pas positief getest.
- en dat terwijl ik ook nog de mazzel heb dat ik 2x best makkelijk zwanger ben geworden op mijn 33e (na 3 en na 5 maanden). Dat moet je ook maar gegund zijn. Je weet nooit of het langer duurt bij jou.
- en zelfs met de mazzel om 2x binnen 6 maanden zwanger te raken voel ik mijn leeftijd in mijn nek hijgen. Ben er absoluut gestresster bij dan ik zou zijn geweest op m’n 25e. Ik heb geen tijd voor nog meer miskramen.
Dus persoonlijk ben ik van mening dat 30-31 helemaal niet vroeg is om je over dit vraagstuk te buigen, juist op tijd. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik mezelf tot 32-33-34 jaar de kans had gegeven om iemand te vinden en stel dat ik dan 34 zou zijn. Tussen je relatie laten bloeien en überhaupt zwanger worden zat namelijk ook al bijna 2 jaar.
Ik had vieze mazzel dat t ineens op mijn pad kwam op m’n 31e en dan nog ben je al bijna 34 voor je eindelijk zwanger bent.
Dus mijn advies: je hoeft t allemaal niet nu al in gang te zetten maar begin wel na te denken, puur over wat jij wil.
Ik werd gelukkig (ook voor ik hem had ontmoet) toen ik voor mezelf een knoop had doorgehakt en mezelf had verzoend met de situatie. Vanaf daar kan je gewoon zien wat het leven op je pad brengt en is t allemaal niet meer geforceerd.
En wat mijn vriendin betreft: we zaten er tegelijk in, maar ik kreeg dus mijn man en zij niet. Zij is alleen verder met het traject gegaan en heeft een kind gekregen (nu heeft zij er dus 1 en ik nog niet). Ze was toen 36. We doen hetzelfde werk, dus zij ook onregelmatigheid en t was een grote uitdaging. Maar ook zij heeft de hele omgeving incl mij ingeschakeld en t is goed gegaan. Ik heb regelmatig s nachts op de kleine smurf gelet zodat zij kon bijkomen, ook op werkdagen.
1 jaar na de geboorte kreeg ze een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 20:55:48 ]
Ik wil niks afdoen aan je gevoel van haast Lily, en vind het vooral tof voor je dat je nu (weer) zwanger bent, in een relatie. Gefeliciteerd daarmee! Maar ik gooi er nog even een ervaring van een goede vriendin in: ook enorme kinderwens, diverse mislukte relaties en veel verdriet daarover. Zij concludeerde dat haar wens voor een gezin groter was dan die voor een kind. Of anders gezegd: ze wilde het echt met een partner samen doen. Ze heeft geduld gehouden en is doorgegaan met daten en heeft nu, 39 jaar, inderdaad een kind met haar geliefde samen. Dus dat is ook een uitkomst waar je op kan komen, dat je het niet alleen wil. En in de regel gaat je vruchtbaarheid achteruit vanaf 35 jaar maar dat betekent niet dat het onmogelijk is.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
En ik heb Vlindertje gisteren al de genuanceerde en uitgebreide versie van mijn verhaal gestuurd. Dus ik zet hier nog even in de openbaarheid een stukje ongenuanceerde samenvatting: ik zou niet te makkelijk denken over het alleen doen. Een kind hebben en proberen een beetje gelukkig groot te brengen is super heftig en zwaar. Ook tof en mooi, maar eigenlijk een te groot project om alleen op je te nemen. Een baby valt relatief nog wel mee, die bind je op je lijf en dan kan je gaan. Die put je uit met alle behoefte aan verzorging, dat wel. Maar daarna wordt het minstens zo ingewikkeld. Als het steeds meer een individu is met vragen en noden en meningen. Terwijl je zelf ook een mens bent met noden.
Soms overkomt het je, een kind in je eentje. En soms kies je ervoor en dan gaat het meestal ook heus wel goed. Zeker met een netwerk om je heen. Dus het is niet verkeerd om het te willen of te doen. Maar ik ben heel blij dat het me gelukt is om een andere manier te vinden.
Soms overkomt het je, een kind in je eentje. En soms kies je ervoor en dan gaat het meestal ook heus wel goed. Zeker met een netwerk om je heen. Dus het is niet verkeerd om het te willen of te doen. Maar ik ben heel blij dat het me gelukt is om een andere manier te vinden.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Zeker waar wat jij vertelt. En dat is ook precies de crux, TS zal moeten uitvissen wat zij wil en er is geen goed of fout.quote:
Ik wil niks afdoen aan je gevoel van haast Lily, en vind het vooral tof voor je dat je nu (weer) zwanger bent, in een relatie. Gefeliciteerd daarmee! Maar ik gooi er nog even een ervaring van een goede vriendin in: ook enorme kinderwens, diverse mislukte relaties en veel verdriet daarover. Zij concludeerde dat haar wens voor een gezin groter was dan die voor een kind. Of anders gezegd: ze wilde het echt met een partner samen doen. Ze heeft geduld gehouden en is doorgegaan met daten en heeft nu, 39 jaar, inderdaad een kind met haar geliefde samen. Dus dat is ook een uitkomst waar je op kan komen, dat je het niet alleen wil. En in de regel gaat je vruchtbaarheid achteruit vanaf 35 jaar maar dat betekent niet dat het onmogelijk is.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
Mij lukte dat niet zonder psychologische begeleiding.
Ik wil dus zeker niet propageren dat nu concrete stappen voor je kinderwens ondernemen het enige slimme is om te doen. Dat verschilt per persoon en hangt af van je wens
Die is persoonlijk en kost tijd om te onderzoeken. Volgens mij is dat ook waar TS mee worstelt
Je moet het inderdaad niet doen op mijn manier als je het echt heel graag binnen een gezin met een man wil. En als je diep ongelukkig wordt als dat niet zo uitpakt.
Ik was gewoon heel bang dat ik na m’n 35e al verminderd vruchtbaar zou zijn. Dat hoeft inderdaad zeker niet zo te zijn, maar dat was voor mij persoonlijk de angst. Dat verschilt per persoon
[ Bericht 2% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 21:35:05 ]
Hier een groot netwerk. Mijn ouders en zus en vriend zien we heel vaak.
Ik moet ook zeggen dat ik me daarom bijna niet als alleenstaande moeder zie.
R is ook enorm gehecht aan mijn ouders en zus.
Wat betreft het gelukkig grootbrengen. Er is hier enorm veel liefde en ik doe er alles aan, maar ik weet ook dat er geen garanties zijn in het leven. Of je nu alleenstaand bent of samen. Want het kind is een eigen wezen. En ook met alle liefde kan een kind door omstandigheden ongelukkig worden. Dat zegt niets over hoe een ouder of ouders het heeft/hebben gedaan.
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Ik moet ook zeggen dat ik me daarom bijna niet als alleenstaande moeder zie.
R is ook enorm gehecht aan mijn ouders en zus.
Wat betreft het gelukkig grootbrengen. Er is hier enorm veel liefde en ik doe er alles aan, maar ik weet ook dat er geen garanties zijn in het leven. Of je nu alleenstaand bent of samen. Want het kind is een eigen wezen. En ook met alle liefde kan een kind door omstandigheden ongelukkig worden. Dat zegt niets over hoe een ouder of ouders het heeft/hebben gedaan.
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Haal je dat uit mij verhaal? Hoe dan?quote:
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Ik ben het helemaal met je eens dat je geen garanties hebt op dat je kind gelukkig wordt. En het lijkt me nooit je persoonlijk falen als ouders als het anders loopt. Daarvoor zijn die dingen veel te complex. Ook met netwerk, met partner of hoe dan kan ook. Het ging me dan ook meer om de impact op jezelf, qua heftigheid. Niet dat je je kind benadeelt.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik begreep dat je dat niet bedoelde.quote:
[..]
Haal je dat uit mij verhaal? Hoe dan?
Ik ben het helemaal met je eens dat je geen garanties hebt op dat je kind gelukkig wordt. En het lijkt me nooit je persoonlijk falen als ouders als het anders loopt. Daarvoor zijn die dingen veel te complex. Ook met netwerk, met partner of hoe dan kan ook. Het ging me dan ook meer om de impact op jezelf, qua heftigheid. Niet dat je je kind benadeelt.
Het was het zinnetje dat het heel heftig en zwaar is om een kind gelukkig groot te brengen. Een te groot project om alleen te doen.
Ik had even extra uitleg nodig hoe je die zin bedoelde.
Deze lockdown was de eerste keer dat ik het als zwaar ervaarde omdat ik alleenstaande moeder ben. De combinatie met werken, thuisonderwijs en wat me time vond ik enorm pittig. Al besef ik dat dit natuurlijk ook geldt voor gezinnen waar er twee mensen zijn.
Natuurlijk heb ik meer dagen die zwaar zijn geweest, maar die werden niet echt gekoppeld aan het alleenstaand zijn, maar meer de fases waar je in zat en ook mijn eigen moeheid soms natuurlijk.
Ik denk dat jij en ik het allebei niet alleen doen @Omentielvo . En dat dat ook voor Vlindertje zal gelden, door hoe ze het kan vormgeven. Maar ik vind wel echt dat er vaak te makkelijk over wordt gepraat.
Ik vind alleen zijn heerlijk. De enige volwassene zijn in huis ook. Maar ik realiseer me steeds meer hoe verrijkend het zou zijn als dat niet zo was. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes. Maar als het anders was gelopen en ik had een geliefde gehad om dit project mee samen te doen? Graag. Dat had het makkelijker gemaakt. Er zijn gradaties van alleen, die nuance ontbrak in mijn eerste bericht. Ik voed mijn zoon zeker niet alleen op. Maar een groot deel van de tijd ben ik wel alleen met hem.
. En dat dat ook voor Vlindertje zal gelden, door hoe ze het kan vormgeven. Maar ik vind wel echt dat er vaak te makkelijk over wordt gepraat. Ik vind alleen zijn heerlijk. De enige volwassene zijn in huis ook. Maar ik realiseer me steeds meer hoe verrijkend het zou zijn als dat niet zo was. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes. Maar als het anders was gelopen en ik had een geliefde gehad om dit project mee samen te doen? Graag. Dat had het makkelijker gemaakt. Er zijn gradaties van alleen, die nuance ontbrak in mijn eerste bericht. Ik voed mijn zoon zeker niet alleen op. Maar een groot deel van de tijd ben ik wel alleen met hem.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ah Vlinder, wat goed dat je je aan het oriënteren bent! Hopelijk vind je genoeg info om een weloverwogen keuze te maken waar je je goed bij voelt.
Een vriendin van mij besloot na haar 40ste om alleen moeder te worden. Die heeft er een spermadonor voor gebruikt die dat vaker deed. Uiteindelijk is ze na 3 jaar via IVF zwanger geworden van die man en haar zoon is nu alweer 1,5. Haar grootste drijfveer om het alleen te doen, was dat relaties haar onnodig veel stress geven. Ze wilde echt geen relatie, maar wel een kind. En wat Lemijn zegt is ook voor haar waar. Het is, ondanks haar uitgebreide netwerk, zwaar. Maar ze hebben het heel goed samen.
Een vriendin van mij besloot na haar 40ste om alleen moeder te worden. Die heeft er een spermadonor voor gebruikt die dat vaker deed. Uiteindelijk is ze na 3 jaar via IVF zwanger geworden van die man en haar zoon is nu alweer 1,5. Haar grootste drijfveer om het alleen te doen, was dat relaties haar onnodig veel stress geven. Ze wilde echt geen relatie, maar wel een kind. En wat Lemijn zegt is ook voor haar waar. Het is, ondanks haar uitgebreide netwerk, zwaar. Maar ze hebben het heel goed samen.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Dan heb je uiteindelijk geen donor maar een ex die ook vader is, dat is juridisch nogal een verschil.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Niet alleen juridisch. Je moet dat kind dan delen. Maar een aantal van de ‘lasten’. (financieel/opvoeding) ook. Een kind kost veel tijd. Best fijn toch als dat dan regelmatig ergens anders heen kan?quote:
Dan heb je uiteindelijk geen donor maar een ex die ook vader is, dat is juridisch nogal een verschil.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Lemijn heeft wel gekozen voor co-ouderschap (dus zonder dat er ooit een relatie aan vooraf is gegaan), maar niet omdat het "best fijn is dat het kind regelmatig ergens anders heen kan."quote:
[..]
Niet alleen juridisch. Je moet dat kind dan delen. Maar een aantal van de ‘lasten’. (financieel/opvoeding) ook. Een kind kost veel tijd. Best fijn toch als dat dan regelmatig ergens anders heen kan?
Ok.quote:
[..]
Lemijn heeft wel gekozen voor co-ouderschap (dus zonder dat er ooit een relatie aan vooraf is gegaan), maar niet omdat het "best fijn is dat het kind regelmatig ergens anders heen kan."
Wat denk jij dat de reden is dat vrouwen bewust voor een kind zonder partner gaan?
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik denk dat dit zeer persoonlijke keuzes zijn met uiteenlopende achterliggende redenen.quote:
[..]
Ok.
Wat denk jij dat de reden is dat vrouwen bewust voor een kind zonder partner gaan?
Maar toch niet dat ze geen partner zouden kunnen vinden?quote:
[..]
Ik denk dat dit zeer persoonlijke keuzes zijn met uiteenlopende achterliggende redenen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ook. Of dacht je dat iedereen gelukkig is in de liefde?quote:
[..]
Maar toch niet dat ze geen partner zouden kunnen vinden?
Helaas niet. Maar het valt altijd te proberen.quote:
[..]
Ook. Of dacht je dat iedereen gelukkig is in de liefde?
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Zeker. Maar het lastige is dat het vervullen van een kinderwens voor een vrouw een eindpunt heeft, biologisch gezien, en je weet niet waar dat einde ligt. Een relatie is iets wat daarna ook nog kan. Dus veel vrouwen voelen ergens tussen de 30 en de 40 dat die tijd gaat dringen.quote:
[..]
Helaas niet. Maar het valt altijd te proberen.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dat snap ik helemaal hoor. En de band tussen een ouder en een kind is de sterkste die er is. Onverwoestbaar. Niet te vergelijken met de band tussen partners.quote:
[..]
Zeker. Maar het lastige is dat het vervullen van een kinderwens voor een vrouw een eindpunt heeft, biologisch gezien, en je weet niet waar dat einde ligt. Een relatie is iets wat daarna ook nog kan. Dus veel vrouwen voelen ergens tussen de 30 en de 40 dat die tijd gaat dringen.
Maar ik zou het tenminste altijd met een partner proberen.
Maaar misschien ben ik ook nog wel te ouderwets/romantisch.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Nou, zo werkt dat niet hoor. Niet voor iedereenquote:
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik zit er totaal niet op te wachten om mijn leven en huis te delen met een man voor wie ik geen liefde voel. Ik ben dan liever alleen.
Het is ook niet dat een gebrek aan mannen het probleem was bij mij. Ik had op m’n 27e meer relaties gehad dan goed voor me was. Inclusief samenwonen, huwelijksaanzoeken etc. Maar ik was zelf een beetje het probleem, ik werd telkens onrustig en was dan weer liever alleen.
Misschien is het daarom ook dat t voor mij niet perse hoefde om binnen een relatie moeder te worden, ik had me er op m’n 31e al helemaal mee verzoend dat ik dat niet ging doen
En toen werden de levenskaarten anders geschud. Daar ben ik heel blij mee maar om maar te illustreren dat het leven niet te plannen is en dat “goed zoeken” er niet altijd iets mee te maken heeft
Ik heb het topic even links laten liggen om alle reacties en overdenkingen even te laten bezinken en m'n hoofd ook even wat rust te geven, maar ga vandaag of morgen even de rest bijlezen en reageren .
.
Goed dat je er echt iets mee doetquote:
Ik heb het topic even links laten liggen om alle reacties en overdenkingen even te laten bezinken en m'n hoofd ook even wat rust te geven, maar ga vandaag of morgen even de rest bijlezen en reageren
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Gebaseerd op de topictitel zou ik toch eerst met een klein kind beginnen. Dat hecht nog een stuk sneller.
Dank @_Lily_, @Lemijn, @Omentielvo en @Rebubbled voor jullie ervaringen en de 'discussie', fijn om te lezen en scherpt ook mijn denken weer aan.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
Ik wil het ook liever met een partner.quote:
[..]
Maar ik zou het tenminste altijd met een partner proberen.
Maaar misschien ben ik ook nog wel te ouderwets/romantisch.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Tja, in beide gevallen niet ideaal. Maar misschien dat ik toch de voorkeur zou geven om de partner te kennen en samen de verantwoordelijkheid te dragen. Ook al is die relatie dan vriendschappelijk/zakelijk.quote:
Dank @:_Lily_, @:Lemijn, @:Omentielvo en @:Rebubbled voor jullie ervaringen en de 'discussie', fijn om te lezen en scherpt ook mijn denken weer aan.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@:LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
[..]
Ik wil het ook liever met een partner.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Verder is de hele keuzemogelijkheid voor mij als man sowieso niet bestaand natuurlijk.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Nou ja, niet bestaand. Als man alleen zou de mogelijkheid dan zijn om een draagmoeder te nemen en het kind dan te ontvangen om er zelf voor te zorgen. Dat is de analogie. Lijkt me dus niks en ik denk niet dat het ooit gebeurd of zelfs legaal is.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?quote:
[..]
Tja, in beide gevallen niet ideaal. Maar misschien dat ik toch de voorkeur zou geven om de partner te kennen en samen de verantwoordelijkheid te dragen. Ook al is die relatie dan vriendschappelijk/zakelijk.
Verder is de hele keuzemogelijkheid voor mij als man sowieso niet bestaand natuurlijk.
Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.
En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.
Misschien ben ik wel bevooroordeeld omdat een kind krijgen voor een man alleen helemaal geen reële optie is.quote:
[..]
Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?
Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.
En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Dapper dat je dit aan wilt gaan en ook deelt hier. Het onderzoeken en aangaan helpt om bewust een keuze te maken. Of dat nou leidt tot een kind of niet.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Dank voor de tip! Ziet er uit als een site waar ik misschien wel wat mee kan, ja. Ga er eens wat blogs lezen!quote:
Dapper dat je dit aan wilt gaan en ook deelt hier. Het onderzoeken en aangaan helpt om bewust een keuze te maken. Of dat nou leidt tot een kind of niet.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Ik zie dat wel maar dan zijn ze bezig met hun carrière. Ken weinig gamende mannen. Dan eind dertig begin veertig met een eind twintiger voortplanten. Voordeel van mannen is dat ze langer vruchtbaar zijn dan vrouwen.quote:
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
Met een draagmoeder.quote:
[..]
Misschien ben ik wel bevooroordeeld omdat een kind krijgen voor een man alleen helemaal geen reële optie is.
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaarquote:
[..]
Ik zie dat wel maar dan zijn ze bezig met hun carrière. Ken weinig gamende mannen. Dan eind dertig begin veertig met een eind twintiger voortplanten. Voordeel van mannen is dat ze langer vruchtbaar zijn dan vrouwen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ja, maar dat doet geen enkele man alleen.quote:
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Maar eind veertig bijna niet meer.quote:
[..]
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaar
Nee, halverwege de 40 houdt het welnop zonder hulpmiddelenquote:
[..]
Maar eind veertig bijna niet meer.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Eind 30 wel ja, maar eind 40 al niet meer. Mannen van in de 70 of 80 kunnen nog voortplanten, kijk maar naar Charlie Chaplin en Mick Jagger.quote:
[..]
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaar
And those that were seen dancing were thought to be insane by those that could not hear the music.
Jij bent denk ik 41. Heb je al kinderen?quote:
[..]
Eind 30 wel ja, maar eind 40 al niet meer. Mannen van in de 70 of 80 kunnen nog voortplanten, kijk maar naar Charlie Chaplin en Mick Jagger.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ben vorige week 42 geworden, en nee, heb geen kinderen, bewust, want nooit een kinderwens gehad. 😊quote:
[..]
Jij bent denk ik 41. Heb je al kinderen?
And those that were seen dancing were thought to be insane by those that could not hear the music.
Had je wel de gelegenheid zoals een langdurige relatie?quote:
[..]
Ben vorige week 42 geworden, en nee, heb geen kinderen, bewust, want nooit een kinderwens gehad. 😊
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ja hoor, had van m'n 25e t/m m'n 29e een relatie met een israeli, die had wel een kinderwens, maar omdat ik niet joods ben werd dat een issue, had geen zin of behoefte om me te bekeren, dus ging het uit. M'n huidige vriend heb ik vanaf 2012, en hij heeft ook geen kinderwens. Helemaal prima dus.quote:
[..]
Had je wel de gelegenheid zoals een langdurige relatie?
And those that were seen dancing were thought to be insane by those that could not hear the music.
Neequote:
[..]
Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?
Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.
En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.
Dat gaat niet kunstmatig.
Een vrouw eind 30 is gemiddeld gezien helemaal niet nog heel vruchtbaar.quote:
[..]
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaar
Per cyclus gemiddeld 5-10% kans op een spontane zwangerschap. Bij een vrouw van 25-30 jaar is dat 20-25%. Tevens een verhoogde kans op een miskraam (20% ipv 10%) en op een kind met het syndroom van down of andere aangeboren afwijkingen.
Ik snap niet zo goed wat je met deze reactie bedoelt? Mijn reactie was op de post van LXIV die ik quote over de manier van een kind krijgen waar hij het over heeft.quote:
Ja, het wordt natuurlijk wel slechter. Eigenlijk beginnen we veel te laat aan kinderen in Nederland. Maar mensen willen eerst ‘feesten’quote:
[..]
Een vrouw eind 30 is gemiddeld gezien helemaal niet nog heel vruchtbaar.
Per cyclus gemiddeld 5-10% kans op een spontane zwangerschap. Bij een vrouw van 25-30 jaar is dat 20-25%. Tevens een verhoogde kans op een miskraam (20% ipv 10%) en op een kind met het syndroom van down of andere aangeboren afwijkingen.
Ik neem aan dat jij 31/32 bent? En heb je al kinderen?
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik denk niet dat het komt omdat mensen eerst willen feesten, eerlijk gezegd.quote:
[..]
Ja, het wordt natuurlijk wel slechter. Eigenlijk beginnen we veel te laat aan kinderen in Nederland. Maar mensen willen eerst ‘feesten’
Ik neem aan dat jij 31/32 bent? En heb je al kinderen?
En voor je tweede vraag: bekijk nog eens in welk topic je zit, zou ik zeggen.
Ik heb alleen de openingspost gelezen.
Je wens is goed te begrijpen. Ik heb ook adenomyose en was binnen twee maanden zwanger.
Ben wel bijna doodgegaan tijdens de bevalling wat waarschijnlijk samenhangt met die adenomyose.
Maar soit, een baby hebben is zwaar. Met wat pech krijg je ook nog een huilbaby en dat is nog veel zwaarder (ik spreek uit ervaring)
Heb zelf een kleintje van 17 weken en ik had echt onderschat hoe moeilijk het is. In mijn eentje had ik het nooit gered. Weet niet of je een kring om je heen hebt die mee kunnen helpen of dat je opvang mogelijkheden hebt. Maar onderschat niet de heftigheid
Succes
Je wens is goed te begrijpen. Ik heb ook adenomyose en was binnen twee maanden zwanger.
Ben wel bijna doodgegaan tijdens de bevalling wat waarschijnlijk samenhangt met die adenomyose.
Maar soit, een baby hebben is zwaar. Met wat pech krijg je ook nog een huilbaby en dat is nog veel zwaarder (ik spreek uit ervaring)
Heb zelf een kleintje van 17 weken en ik had echt onderschat hoe moeilijk het is. In mijn eentje had ik het nooit gered. Weet niet of je een kring om je heen hebt die mee kunnen helpen of dat je opvang mogelijkheden hebt. Maar onderschat niet de heftigheid
Succes
Sorry, niet opgelet dat dit jouw topic was.quote:
[..]
Ik denk niet dat het komt omdat mensen eerst willen feesten, eerlijk gezegd.
En voor je tweede vraag: bekijk nog eens in welk topic je zit, zou ik zeggen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Hallo ts
wat vervelend om te lezen.
maar ik vraag me af, heb jij je financiën goed op orde?
houd je nu iedere maand 600 euro over?
want als je het nu al krab heb ben je alleen maar asociaal bezig.
wat vervelend om te lezen.
maar ik vraag me af, heb jij je financiën goed op orde?
houd je nu iedere maand 600 euro over?
want als je het nu al krab heb ben je alleen maar asociaal bezig.
Ja, ik heb mijn financiën goed op orde. Ik hou voldoende geld over om ook als ik minder ga werken, de opvang en andere kosten die een kind met zich meebrengt te betalen.quote:
Hallo ts
wat vervelend om te lezen.
maar ik vraag me af, heb jij je financiën goed op orde?
houd je nu iedere maand 600 euro over?
want als je het nu al krab heb ben je alleen maar asociaal bezig.
Ik vind je financiën op orde hebben en 600,- per maand overhouden twee verschillende dingen.quote:
Hallo ts
wat vervelend om te lezen.
maar ik vraag me af, heb jij je financiën goed op orde?
houd je nu iedere maand 600 euro over?
want als je het nu al krab heb ben je alleen maar asociaal bezig.
Wat je aan het eind van de maand over hebt of wil hebben verschilt enorm per persoon.
De een zal minder dan dat bedrag nodig hebben en de financiën goed op orde hebben. De ander heeft meer nodig om zijn of haar financiën goed op orde te hebben.
Maar je houdt dus geen krab over aan het einde van de maand?quote:
[..]
Ja, ik heb mijn financiën goed op orde. Ik hou voldoende geld over om ook als ik minder ga werken, de opvang en andere kosten die een kind met zich meebrengt te betalen.
Nee ik ben allergisch voor krab dus daar blijf ik ver bij vandaanquote:
[..]
Maar je houdt dus geen krab over aan het einde van de maand?
Ja. Maar dan houdt het op.quote:
[..]
Nee ik ben allergisch voor krab dus daar blijf ik ver bij vandaan
Ik had tien krabben in huis, voordat ik aan kinderen begon. Die krab is een vereiste hoor.
Shit. Dan maar de rest van m'n leven aan de antihistaminica. Alles voor het kind hequote:
[..]
Ja. Maar dan houdt het op.
Ik had tien krabben in huis, voordat ik aan kinderen begon. Die krab is een vereiste hoor.
HOAX!!!!11! Jij hebt geen kindEREN dus die 10 krabben is vast schromelijk overdrevenquote:
[..]
Ja. Maar dan houdt het op.
Ik had tien krabben in huis, voordat ik aan kinderen begon. Die krab is een vereiste hoor.
Oké. Het waren er negen. Je hebt gelijk.quote:Op maandag 29 maart 2021 21:30 schreef Mrs.Peel het volgende:
[..]
HOAX!!!!11! Jij hebt geen kindEREN dus die 10 krabben is vast schromelijk overdreven
Kortom, bewijs dat feminisme en post-modernisme gefaald zijn.quote:
Ja, hoi. Toch maar eens een eigen topic om ook m'n gedachten eens op een rijtje te zetten en misschien ook wat ervaringen van anderen mee te kunnen nemen. Wordt een lang verhaal, bij voorbaat excuus.
Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.
En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.
Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.
En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?
Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.
Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.
Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.
Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).
Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).
Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?
Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).
Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.
Ik vind het toch wel bijzonder fascinerend en tegelijkertijd ook verdrietig van wat voor sterke (afkeurende) reacties dit topic / onderwerp blijkbaar uitlokt.
Dat hangt wellicht ook samen met (potentieel) ouderschap. Ik ben zelf nog nooit zo vaak geconfronteerd met meningen en opmerkingen van anderen sinds Bas er is, men denkt altijd er wat van te mogen vindenquote:
Ik vind het toch wel bijzonder fascinerend en tegelijkertijd ook verdrietig van wat voor sterke (afkeurende) reacties dit topic / onderwerp blijkbaar uitlokt.
. Lieve Vlindertje, we zaten ooit samen in het rammelaars en WOHTS. Geen makkelijke keuze waar je nu voor staat en natuurlijk had je het ook graag anders gezien. Volg je hart
Nee helemaal niet.quote:
Ik vind het toch wel bijzonder fascinerend en tegelijkertijd ook verdrietig van wat voor sterke (afkeurende) reacties dit topic / onderwerp blijkbaar uitlokt.
Ik vind het juist goed.
Ik ken 2 mensen ze zijn "samen" maar dan ook alleen als sekssrelatie (en ouders van dat kind)
Ze wilde beide een kind maar hadden geen zin in scheidingen maar ook wel in seks.
Werkt prima tot nu toe.
Zou goed kunnen inderdaad. En dan ook nog een vrouw die het heft in eigen hand wil nemen, dat is natuurlijk wel heel bedreigendquote:Op maandag 5 april 2021 18:44 schreef douche-eendje het volgende:
[..]
Dat hangt wellicht ook samen met (potentieel) ouderschap. Ik ben zelf nog nooit zo vaak geconfronteerd met meningen en opmerkingen van anderen sinds Bas er is, men denkt altijd er wat van te mogen vinden
Lieve Vlindertje, we zaten ooit samen in het rammelaars en WOHTS. Geen makkelijke keuze waar je nu voor staat en natuurlijk had je het ook graag anders gezien. Volg je hart
..Thanks
lief. Het is soms best lastig om te zien hoe iedereen "verder is gegaan" en ik voor mijn gevoel nog geen steek ben opgeschoten. Alsof zo'n beetje iedereen die bij de rammelaars zat toen ik daar in 2016 actief begon mee te schrijven, inmiddels één of zelfs meer kinderen heeft, en ik nog op hetzelfde punt zit. Ik weet dat er minimaal één in als zwanger worden/blijven niet vanzelf gaat zit nog uit die tijd, dat vind ik altijd een goede reality check, want hoe verdrietig moet het zijn als je zelf wil en je partner wil en het lukt dan al zo lang niet.. bij mij is het dan in elk geval vooralsnog een "praktisch" probleem. Maar toch, het doet me wel wat. Waarom al die anderen wel en ik niet
. Vriendinnen zijn zwanger, zusjes van vriendinnen van vroeger hebben al kinderen en zelfs de nog jongere zusjes van vriendinnen van vroeger raken nu ook zwanger.. en niet dat die dan 16 zijn ofzo. Alsof de hele wereld doordraait en volwassen wordt, en ik stil sta, terwijl ik altijd degene was die allang wist dat ik kinderen wilde en waarvan iedereen dacht dat ik ze het eerst zou krijgen.Tegelijkertijd probeer ik me maar gelukkig te prijzen dat ik niet net zoals m'n buurvrouw een kind heb dat al vier weken met een dubbele oorontsteking zit en niet langer dan een uur achter elkaar slaapt en ik dan ook nog gewoon moet werken enz op nauwelijks slaap en dat na de stress/moeheid van al een jaar corona en tijd de twee kinderen thuis gehad en ondertussen ook nog thuis moeten werken etc. Als er ooit een periode was waarin het "handig" was om geen kind te hebben, was 't het afgelopen jaar wel.
Wat jij gedaan hebt, de relatie beëindigen waarbinnen je jouw kinderwens in vervulling had kunnen laten gaan, vind ik juist het toppunt van volwassenheid.quote:
Alsof de hele wereld doordraait en volwassen wordt, en ik stil sta,
Van de andere kant hadden veel mensen dit jaar juist veel tijd voor hun kinderen.quote:
[..]
Zou goed kunnen inderdaad. En dan ook nog een vrouw die het heft in eigen hand wil nemen, dat is natuurlijk wel heel bedreigend
Thanks
Het is soms best lastig om te zien hoe iedereen "verder is gegaan" en ik voor mijn gevoel nog geen steek ben opgeschoten. Alsof zo'n beetje iedereen die bij de rammelaars zat toen ik daar in 2016 actief begon mee te schrijven, inmiddels één of zelfs meer kinderen heeft, en ik nog op hetzelfde punt zit. Ik weet dat er minimaal één in als zwanger worden/blijven niet vanzelf gaat zit nog uit die tijd, dat vind ik altijd een goede reality check, want hoe verdrietig moet het zijn als je zelf wil en je partner wil en het lukt dan al zo lang niet.. bij mij is het dan in elk geval vooralsnog een "praktisch" probleem. Maar toch, het doet me wel wat. Waarom al die anderen wel en ik niet
Tegelijkertijd probeer ik me maar gelukkig te prijzen dat ik niet net zoals m'n buurvrouw een kind heb dat al vier weken met een dubbele oorontsteking zit en niet langer dan een uur achter elkaar slaapt en ik dan ook nog gewoon moet werken enz op nauwelijks slaap en dat na de stress/moeheid van al een jaar corona en tijd de twee kinderen thuis gehad en ondertussen ook nog thuis moeten werken etc. Als er ooit een periode was waarin het "handig" was om geen kind te hebben, was 't het afgelopen jaar wel.
Maar zoals in iedere tijd zijn er mooie en minder mooie momenten met kinderen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Dank je welquote:
[..]
Wat jij gedaan hebt, de relatie beëindigen waarbinnen je jouw kinderwens in vervulling had kunnen laten gaan, vind ik juist het toppunt van volwassenheid.
ik moest er van huilen toen ik het gisteren las. Positief wel hoor. Ik weet het ergens ook wel, maar ik geloof niet dat iemand in mijn omgeving dit al eens zo expliciet benoemd heeft (of überhaupt zich beseft heeft, op m'n ouders na denk ik, die het dan weer niet benoemd hebben).
Dit! Echt volledig.quote:
[..]
Wat jij gedaan hebt, de relatie beëindigen waarbinnen je jouw kinderwens in vervulling had kunnen laten gaan, vind ik juist het toppunt van volwassenheid.
Ik snap je afwegingen vlindertje, zoals je weet herken ik deze van voordat ik mijn partner tegenkwam. Advies kan ik je niet geven, maar ik hoop dat hoe het ook loopt je over een paar jaar terugkijkt en blij bent met de keuzes die je gemaakt hebt.
quote:
[..]
Zou goed kunnen inderdaad. En dan ook nog een vrouw die het heft in eigen hand wil nemen, dat is natuurlijk wel heel bedreigend
Thanks
Het is soms best lastig om te zien hoe iedereen "verder is gegaan" en ik voor mijn gevoel nog geen steek ben opgeschoten. Alsof zo'n beetje iedereen die bij de rammelaars zat toen ik daar in 2016 actief begon mee te schrijven, inmiddels één of zelfs meer kinderen heeft, en ik nog op hetzelfde punt zit. Ik weet dat er minimaal één in als zwanger worden/blijven niet vanzelf gaat zit nog uit die tijd, dat vind ik altijd een goede reality check, want hoe verdrietig moet het zijn als je zelf wil en je partner wil en het lukt dan al zo lang niet.. bij mij is het dan in elk geval vooralsnog een "praktisch" probleem. Maar toch, het doet me wel wat. Waarom al die anderen wel en ik niet
Tegelijkertijd probeer ik me maar gelukkig te prijzen dat ik niet net zoals m'n buurvrouw een kind heb dat al vier weken met een dubbele oorontsteking zit en niet langer dan een uur achter elkaar slaapt en ik dan ook nog gewoon moet werken enz op nauwelijks slaap en dat na de stress/moeheid van al een jaar corona en tijd de twee kinderen thuis gehad en ondertussen ook nog thuis moeten werken etc. Als er ooit een periode was waarin het "handig" was om geen kind te hebben, was 't het afgelopen jaar wel.
volgens mij rammelden wij ook samen, snap dat je het een heel lastig vergelijk vind richting je omgeving. Maar jouw verhaal is het jouwe en dat is nou eenmaal niet hetzelfde als de rest. Wees blij, want anders was jij misschien het "net een baby en toch meteen uit elkaar" verhaal geworden, daar was je vast niet gelukkiger van geworden!
Once in a while, I just wanna dance and feel good
Voor alle lieve lezers en steuntje-in-de-rug gevers hier een update.
Ik heb een doorverwijzing geregeld voor het laten invriezen van eicellen, dus daar gaat een intake voor ingepland worden. Wachttijd is 12-15 weken, dus ergens in augustus die intake waarschijnlijk. En dan 2 a 3 maanden van tevoren stoppen met de pil zodat de onderzoeken naar ovariële reserve betrouwbaar zijn.
Ik wilde wel al iets doen, maar ben er nog niet aan toe om nu op m'n 31e al met donorsperma aan de slag te gaan. Voor m'n gevoel koop ik op deze manier tijd en rust. Dat ik niet iedere date direct hoef te beoordelen als potentiële vader van m'n kinderen. En stel dat ik op m'n 35e m'n eerste kind pas krijg en ik er op 38 nog een wil, ik de kans dat het dan nog lukt vergroot door nog eicellen van m'n 32e te hebben liggen. Wel spannend, met alle hormonen straks en hoe ik daarop ga reageren en hoe met werk te combineren enz (ik ga naar MC Kinderwens ervoor, woon zelf in Utrecht, m'n ouders wel dichter bij MC kinderwens). Maar ook wel fijn om er aan de ene kant wel stappen voor te zetten en aan de andere kant mezelf ook de ruimte te geven om nog iemand tegen te komen.
Ik heb een doorverwijzing geregeld voor het laten invriezen van eicellen, dus daar gaat een intake voor ingepland worden. Wachttijd is 12-15 weken, dus ergens in augustus die intake waarschijnlijk. En dan 2 a 3 maanden van tevoren stoppen met de pil zodat de onderzoeken naar ovariële reserve betrouwbaar zijn.
Ik wilde wel al iets doen, maar ben er nog niet aan toe om nu op m'n 31e al met donorsperma aan de slag te gaan. Voor m'n gevoel koop ik op deze manier tijd en rust. Dat ik niet iedere date direct hoef te beoordelen als potentiële vader van m'n kinderen. En stel dat ik op m'n 35e m'n eerste kind pas krijg en ik er op 38 nog een wil, ik de kans dat het dan nog lukt vergroot door nog eicellen van m'n 32e te hebben liggen. Wel spannend, met alle hormonen straks en hoe ik daarop ga reageren en hoe met werk te combineren enz (ik ga naar MC Kinderwens ervoor, woon zelf in Utrecht, m'n ouders wel dichter bij MC kinderwens). Maar ook wel fijn om er aan de ene kant wel stappen voor te zetten en aan de andere kant mezelf ook de ruimte te geven om nog iemand tegen te komen.
Mooi dat je de eerste keuzes hebt gemaakt en stappen hebt gezet!
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Stoer en succes!!!
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Bedankt, denk ik, al mag ik hopen dat het vanaf de eerste post al duidelijk was dat ik dat niet ging doen
Dat klinkt goed Vlindertje! Hopelijk geeft het de rust die je verwacht, en kan je vanuit daar verder.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
En is er ook een backup, mocht jij bijv ongeneeslijk ziek worden. Of gaat het kind dan naar de kinderbescherming?
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Dat zeg je toch ook niet bij kinderen waarvan één van de ouders uit beeld is? Godver.quote:
En is er ook een backup, mocht jij bijv ongeneeslijk ziek worden. Of gaat het kind dan naar de kinderbescherming?
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
die niet zo lullig zegquote:
En is er ook een backup, mocht jij bijv ongeneeslijk ziek worden. Of gaat het kind dan naar de kinderbescherming?
Ik vraag toch ook niet aan 2 ouder gezinnen of ze al bedacht hebben hoe ze het kind gaan vertellen als 1 vd ouders de pijp uit gaat?
Mijn vraag heeft niets met het vertellen van een overlijden te maken.. maar er blijft dan in elk geval wel een vangnet achter “vader of moeder”quote:
[..]
die niet zo lullig zeg
Ik vraag toch ook niet aan 2 ouder gezinnen of ze al bedacht hebben hoe ze het kind gaan vertellen als 1 vd ouders de pijp uit gaat?
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Je bent in ieder geval een stoere boiiiiquote:
[..]
Mijn vraag heeft niets met het vertellen van een overlijden te maken.. maar er blijft dan in elk geval wel een vangnet achter “vader of moeder”
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Nee je hoeft het niet te beargumenterenquote:
[..]
Mijn vraag heeft niets met het vertellen van een overlijden te maken.. maar er blijft dan in elk geval wel een vangnet achter “vader of moeder”
Ik kan ook wel 100 argumenten brengen waarom ik reden zou hebben om 2 ouder gezinnen zulke vragen te stellen.
En daar heb ik geen zin in want de vraag is gewoon ongepast. En dus stel ik die niet en zou jij ook niet moeten doen
Of als je dat wel doet zegt dat meer over jou dan over haar
Ik vind de vraag in dit stadium nog niet echt van toepassing, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel iets wat meer speelt bij eenoudergezinnen, dus ik zal hem toch beantwoorden.quote:
En is er ook een backup, mocht jij bijv ongeneeslijk ziek worden. Of gaat het kind dan naar de kinderbescherming?
Ik heb dit gezien het stadium waarin ik me nu bevind, nog niet geregeld of mensen gevraagd. Maar ik heb een broer+vriendin die ook een kinderwens hebben en ik heb meerdere vriendinnen/familieleden die ik zou kunnen vragen mijn back-up te zijn mocht ik inderdaad er op termijn voor kiezen om als alleenstaande moeder te worden.
Dat is alles dat ik mij afvroeg, bedankt voor jou antwoord.quote:
[..]
Ik vind de vraag in dit stadium nog niet echt van toepassing, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel iets wat meer speelt bij eenoudergezinnen, dus ik zal hem toch beantwoorden.
Ik heb dit gezien het stadium waarin ik me nu bevind, nog niet geregeld of mensen gevraagd. Maar ik heb een broer+vriendin die ook een kinderwens hebben en ik heb meerdere vriendinnen/familieleden die ik zou kunnen vragen mijn back-up te zijn mocht ik inderdaad er op termijn voor kiezen om als alleenstaande moeder te worden.
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Het is natuurlijk heel vreemd om na te denken over dat soort situaties voordat je aan kinderen begint.quote:
[..]
Nee je hoeft het niet te beargumenteren
Ik kan ook wel 100 argumenten brengen waarom ik reden zou hebben om 2 ouder gezinnen zulke vragen te stellen.
En daar heb ik geen zin in want de vraag is gewoon ongepast. En dus stel ik die niet en zou jij ook niet moeten doen
Of als je dat wel doet zegt dat meer over jou dan over haar
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Tuurlijk niet, maar de vraag had een heel nare veroordelende ondertoon. Met meteen de aanname dat ze haar kinderen achterlaat bij de kinderbeschermingquote:
[..]
Het is natuurlijk heel vreemd om na te denken over dat soort situaties voordat je aan kinderen begint.
Ik zou daar totaal iebelig van worden als iemand mij dat vroeg op die manier.
Een moeder zou dat nooit als 1e optie doen, daar mag je wel vanuit gaan.
Sommige dingen komen lomp uit mijn vingers, was geen opzet in het spel.quote:
[..]
Tuurlijk niet, maar de vraag had een heel nare veroordelende ondertoon. Met meteen de aanname dat ze haar kinderen achterlaat bij de kinderbescherming
Ik zou daar totaal iebelig van worden als iemand mij dat vroeg op die manier.
Een moeder zou dat nooit als 1e optie doen, daar mag je wel vanuit gaan.
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Hulde aan @vlindertje89 dat ze ook zulke vragen serieus en respectvol beantwoordt.quote:
[..]
Tuurlijk niet, maar de vraag had een heel nare veroordelende ondertoon. Met meteen de aanname dat ze haar kinderen achterlaat bij de kinderbescherming
Ik zou daar totaal iebelig van worden als iemand mij dat vroeg op die manier.
Een moeder zou dat nooit als 1e optie doen, daar mag je wel vanuit gaan.
En de kans dat een kind van een eenoudergezin wees wordt is vanzelfsprekend groter dan de kans dat dit gebeurt in een tweeoudergezin. Maar je mag ervan uitgaan dat iemand als TS, die iedere stap zeer weloverwogen neemt, dat ook al bedacht heeft en daar een vangnet voor zal zoeken.
Ohja, dat is dan wel weer een beetje jammer. Maargoed, als je er financieel de ruimte voor hebt dan snap ik je keuze hiervoor heel goed.quote:
Ja, vind ik ook
Letterlijk kopen ook wel, want het wordt niet vergoed, maar dat is dan maar zo.
Wat spannend voor je Vlindertje. Ik vind het een verstandige en dappere beslissing. Leuk ook dat je ons op de hoogte houdt!
Niet iedereen is goed in het netjes verwoorden wat ze bedoelen. Ik zag er geen kwaad in, maar een gewone vraag.quote:
[..]
Tuurlijk niet, maar de vraag had een heel nare veroordelende ondertoon. Met meteen de aanname dat ze haar kinderen achterlaat bij de kinderbescherming
Ik zou daar totaal iebelig van worden als iemand mij dat vroeg op die manier.
Een moeder zou dat nooit als 1e optie doen, daar mag je wel vanuit gaan.
[quote][img]https://fokstatic.nl/p/1s.gif[/img] Op zaterdag 22 mei 2021 10:44 schreef Catkiller het volgende:
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
|
|
