OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ok.quote:Op zondag 21 februari 2021 09:07 schreef Viv het volgende:
[..]
Lemijn heeft wel gekozen voor co-ouderschap (dus zonder dat er ooit een relatie aan vooraf is gegaan), maar niet omdat het "best fijn is dat het kind regelmatig ergens anders heen kan."
Wat denk jij dat de reden is dat vrouwen bewust voor een kind zonder partner gaan?
The End Times are wild
Ik denk dat dit zeer persoonlijke keuzes zijn met uiteenlopende achterliggende redenen.quote:
[..]
Ok.
Wat denk jij dat de reden is dat vrouwen bewust voor een kind zonder partner gaan?
Maar toch niet dat ze geen partner zouden kunnen vinden?quote:
[..]
Ik denk dat dit zeer persoonlijke keuzes zijn met uiteenlopende achterliggende redenen.
The End Times are wild
Ook. Of dacht je dat iedereen gelukkig is in de liefde?quote:
[..]
Maar toch niet dat ze geen partner zouden kunnen vinden?
Helaas niet. Maar het valt altijd te proberen.quote:
[..]
Ook. Of dacht je dat iedereen gelukkig is in de liefde?
The End Times are wild
Zeker. Maar het lastige is dat het vervullen van een kinderwens voor een vrouw een eindpunt heeft, biologisch gezien, en je weet niet waar dat einde ligt. Een relatie is iets wat daarna ook nog kan. Dus veel vrouwen voelen ergens tussen de 30 en de 40 dat die tijd gaat dringen.quote:
[..]
Helaas niet. Maar het valt altijd te proberen.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dat snap ik helemaal hoor. En de band tussen een ouder en een kind is de sterkste die er is. Onverwoestbaar. Niet te vergelijken met de band tussen partners.quote:
[..]
Zeker. Maar het lastige is dat het vervullen van een kinderwens voor een vrouw een eindpunt heeft, biologisch gezien, en je weet niet waar dat einde ligt. Een relatie is iets wat daarna ook nog kan. Dus veel vrouwen voelen ergens tussen de 30 en de 40 dat die tijd gaat dringen.
Maar ik zou het tenminste altijd met een partner proberen.
Maaar misschien ben ik ook nog wel te ouderwets/romantisch.
The End Times are wild
Nou, zo werkt dat niet hoor. Niet voor iedereenquote:
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik zit er totaal niet op te wachten om mijn leven en huis te delen met een man voor wie ik geen liefde voel. Ik ben dan liever alleen.
Het is ook niet dat een gebrek aan mannen het probleem was bij mij. Ik had op m’n 27e meer relaties gehad dan goed voor me was. Inclusief samenwonen, huwelijksaanzoeken etc. Maar ik was zelf een beetje het probleem, ik werd telkens onrustig en was dan weer liever alleen.
Misschien is het daarom ook dat t voor mij niet perse hoefde om binnen een relatie moeder te worden, ik had me er op m’n 31e al helemaal mee verzoend dat ik dat niet ging doen
En toen werden de levenskaarten anders geschud. Daar ben ik heel blij mee maar om maar te illustreren dat het leven niet te plannen is en dat “goed zoeken” er niet altijd iets mee te maken heeft
Ik heb het topic even links laten liggen om alle reacties en overdenkingen even te laten bezinken en m'n hoofd ook even wat rust te geven, maar ga vandaag of morgen even de rest bijlezen en reageren .
.
Goed dat je er echt iets mee doetquote:
Ik heb het topic even links laten liggen om alle reacties en overdenkingen even te laten bezinken en m'n hoofd ook even wat rust te geven, maar ga vandaag of morgen even de rest bijlezen en reageren
The End Times are wild
Gebaseerd op de topictitel zou ik toch eerst met een klein kind beginnen. Dat hecht nog een stuk sneller.
Dank @_Lily_, @Lemijn, @Omentielvo en @Rebubbled voor jullie ervaringen en de 'discussie', fijn om te lezen en scherpt ook mijn denken weer aan.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
Ik wil het ook liever met een partner.quote:
[..]
Maar ik zou het tenminste altijd met een partner proberen.
Maaar misschien ben ik ook nog wel te ouderwets/romantisch.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Tja, in beide gevallen niet ideaal. Maar misschien dat ik toch de voorkeur zou geven om de partner te kennen en samen de verantwoordelijkheid te dragen. Ook al is die relatie dan vriendschappelijk/zakelijk.quote:
Dank @:_Lily_, @:Lemijn, @:Omentielvo en @:Rebubbled voor jullie ervaringen en de 'discussie', fijn om te lezen en scherpt ook mijn denken weer aan.
Ik merk dat ik aan de ene kant er best wel overspoeld door wordt van wat er allemaal bij komt kijken om het alleen te gaan doen (voor welke weg kies ik dan, kan ik dat echt aan), aan de andere kant geeft het me ook wel een beetje rust om in elk geval te weten welke beslissingen er dan te nemen zijn en hoe je dat op kan starten etc. Ik laat het besluit om het zelf te gaan doen voor nu even rusten, maar sluit niet uit dat ik ergens in het komende jaar daar toch mee aan de slag ga als ik niemand tegen kom.
@:LXIV zoals Lemijn ook al zei, het "als het met de partner dan niet lukt was hij enkel een donor" gaat in de praktijk niet op. Sowieso zitten de juridische kanten heel anders, en is de onderlinge verstandhouding heel anders.
[..]
Ik wil het ook liever met een partner.
Maar als jij zou kunnen kiezen tussen een kind krijgen met een partner waar eigenlijk al een tijdje geen liefde meer mee is maar alleen vriendschap en beiden bij elkaar toch wel belangrijke dingen missen, en je dan wel voor altijd aan elkaar vast zit en goed met elkaar moet blijven omgaan (nog los van het stukje meerdere maanden seks met elkaar moeten hebben om dat kind te maken) of uit elkaar gaan met de consequentie dat dat dan wellicht betekent dat je je kinderwens met een donor moet verwezenlijken, wat zou je dan doen?
Als je dat eerste kiest zou ik het niet per se romantisch noemen.
Dit is letterlijk de keus waarvoor ik heb gestaan. Ik heb vanaf m'n 24e een relatie gehad waarvan ik dacht dat ik samen oud zou worden en kinderen zou gaan krijgen, en dat eindigde op m'n 30e.
Ook nu zou ik het liefst snel een leuke partner tegen komen, maar om met een partner bewust samen aan kinderen te beginnen moet voor mij wel alles goed zijn, en niet gewoon bij de eerstvolgende partner snel aan kinderen beginnen 'want dan is het in elk geval met partner'. En dan speelt het stuk weer een rol waarmee ik begon, dat een ex die het kind erkend heeft een compleet andere situatie is dan een donor zonder enkele juridische zeggenschap over je kind.
Daarnaast maakt voor mij corona het nu ook wel lastig om nieuwe mensen te ontmoeten. Er kan natuurlijk vanalles online, maar dat voelt voor mij heel anders. Ik kijk dus wel echt uit naar de zomer, als ik hopelijk weer wat leuke dingen kan gaan doen waarbij je nieuwe mensen gewoon tegen het lijf loopt ipv geforceerd via een app gaat zoeken.
Verder is de hele keuzemogelijkheid voor mij als man sowieso niet bestaand natuurlijk.
The End Times are wild
Nou ja, niet bestaand. Als man alleen zou de mogelijkheid dan zijn om een draagmoeder te nemen en het kind dan te ontvangen om er zelf voor te zorgen. Dat is de analogie. Lijkt me dus niks en ik denk niet dat het ooit gebeurd of zelfs legaal is.
The End Times are wild
Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?quote:
[..]
Tja, in beide gevallen niet ideaal. Maar misschien dat ik toch de voorkeur zou geven om de partner te kennen en samen de verantwoordelijkheid te dragen. Ook al is die relatie dan vriendschappelijk/zakelijk.
Verder is de hele keuzemogelijkheid voor mij als man sowieso niet bestaand natuurlijk.
Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.
En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.
Misschien ben ik wel bevooroordeeld omdat een kind krijgen voor een man alleen helemaal geen reële optie is.quote:Op donderdag 4 maart 2021 15:07 schreef vlindertje89 het volgende:
[..]
Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?
Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.
En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.
The End Times are wild
Dapper dat je dit aan wilt gaan en ook deelt hier. Het onderzoeken en aangaan helpt om bewust een keuze te maken. Of dat nou leidt tot een kind of niet.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Dank voor de tip! Ziet er uit als een site waar ik misschien wel wat mee kan, ja. Ga er eens wat blogs lezen!quote:
Dapper dat je dit aan wilt gaan en ook deelt hier. Het onderzoeken en aangaan helpt om bewust een keuze te maken. Of dat nou leidt tot een kind of niet.
Misschien heb je in dat kader ook iets aan deze website.
Ik zie dat wel maar dan zijn ze bezig met hun carrière. Ken weinig gamende mannen. Dan eind dertig begin veertig met een eind twintiger voortplanten. Voordeel van mannen is dat ze langer vruchtbaar zijn dan vrouwen.quote:
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
Met een draagmoeder.quote:
[..]
Misschien ben ik wel bevooroordeeld omdat een kind krijgen voor een man alleen helemaal geen reële optie is.
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaarquote:
[..]
Ik zie dat wel maar dan zijn ze bezig met hun carrière. Ken weinig gamende mannen. Dan eind dertig begin veertig met een eind twintiger voortplanten. Voordeel van mannen is dat ze langer vruchtbaar zijn dan vrouwen.
The End Times are wild
Maar eind veertig bijna niet meer.quote:
[..]
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaar
Nee, halverwege de 40 houdt het welnop zonder hulpmiddelenquote:
[..]
Maar eind veertig bijna niet meer.
The End Times are wild
Eind 30 wel ja, maar eind 40 al niet meer. Mannen van in de 70 of 80 kunnen nog voortplanten, kijk maar naar Charlie Chaplin en Mick Jagger.quote:
[..]
Dat verschil is toch niet extreem groot. Een vrouw eind 30 is ook nog heel vruchtbaar
And those that were seen dancing were thought to be insane by those that could not hear the music.
|
|
