OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wat dacht je van het salaris voor de uren dat ik wel werk?quote:Op donderdag 11 februari 2021 08:02 schreef Banaanvragen het volgende:
[..]
En waar dacht je kinderen van te gaan betalen dan?
Waarom ga je er vanuit dat het alleen te betalen is bij 40u werk? Of anders gevraagd: welk bruto maandloon ga je dan vanuit dat ik krijg voor fulltime (wat overigens 38 uur is bij ons, geen 40) dat je er vanuit gaat dat ik het alleen kan betalen als ik 40u werk?
Daarnaast zijn er ook regelingen als kinderbijslag, kindgebonden budget en inkomensafhankelijke combinatiekorting. Maar als je kinderen hebt, weet je dat zelf ook prima.
[ Bericht 6% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 08:19:57 ]
Of mensen met een ongebalanceerde verdeling van werk en zorg waarbij het zo ongeveer garantie is dat moeders na een scheiding (zeker als de kinderen nog jong zijn) in de bijstand terechtkomt.quote:Op donderdag 11 februari 2021 10:12 schreef MorganLeFay het volgende:
Je kan je beter ergeren aan mensen die vrijwillig in de bijstand zitten (omdat ze geen zin hebben om te werken). Die trekken de staatskas inderdaad leeg.
Dat is nog altijd een veel duurdere grap dan in je eentje evenveel toeslagen ontvangen als een gezin met een vergelijkbaar inkomen.
Dank @MorganLeFay, @Chia, @NightDancert en @Doedezemaar!
@Banaanvragen jammer dat je niet inhoudelijk reageert, je komt hier volgens mij vooral om lekker even ergens tegenaan te kunnen schoppen, prima
@Leonos voor jou geldt volgens mij hetzelfde, want je reactie slaat nergens op aangezien ik nota bene in dezelfde post aangeef dat ik juist wel wil werken (en eerder 4 dagen noemde) en de regelingen die ik noemde ook of zelfs alleen maar voor werkenden zijn.
@Banaanvragen jammer dat je niet inhoudelijk reageert, je komt hier volgens mij vooral om lekker even ergens tegenaan te kunnen schoppen, prima
@Leonos voor jou geldt volgens mij hetzelfde, want je reactie slaat nergens op aangezien ik nota bene in dezelfde post aangeef dat ik juist wel wil werken (en eerder 4 dagen noemde) en de regelingen die ik noemde ook of zelfs alleen maar voor werkenden zijn.
Wens je vooral succes en over sommige dingen moet je niet te moeilijk doen: Ze te lezen heb je een goede opleiding achter de rug, een baan, een huis en het belangrijkste: Veel liefde om te geven.
Wel zou ik investeren in een steun netwerk. Het is pittig om een werkende alleenstaande moeder te zijn.
Verder....Go for it
Wel zou ik investeren in een steun netwerk. Het is pittig om een werkende alleenstaande moeder te zijn.
Verder....Go for it
@Leonos Jij ziet dus ook af van de HRA als dat zou kunnen? want anders ben je afhankelijk van budgetten vanuit de overheid volgens jouw redenering.
Ik zie in dit topic niet meer afhankelijkheid van de overheid dan gemiddeld. Wie is eigenlijk überhaupt waarvan afhankelijk? Ik heb dat niet scherp, jij kennelijk wel.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 11-02-2021 12:53:22 ]
want anders ben je afhankelijk van budgetten vanuit de overheid volgens jouw redenering.Ik zie in dit topic niet meer afhankelijkheid van de overheid dan gemiddeld. Wie is eigenlijk überhaupt waarvan afhankelijk? Ik heb dat niet scherp, jij kennelijk wel.
[ Bericht 17% gewijzigd door #ANONIEM op 11-02-2021 12:53:22 ]
Harker present
Kinderopvangtoeslag, HRA, kinderbijslag.
Oh ja, en samen met een partner.
Wat een onzin wordt hier geschreven. En wat onnodig om iemand hiermee onderuit te willen halen.
Als je heel graag wil klagen over ouders die zomaar allerlei toeslagen aanvragen (de schandalen!), dan open daar een topic voor. Heeft toch niets te maken met de vragen die TS heeft tov alleenstaand ouderschap?
Kinderopvangtoeslag, HRA, kinderbijslag.
Oh ja, en samen met een partner.
Wat een onzin wordt hier geschreven. En wat onnodig om iemand hiermee onderuit te willen halen.
Als je heel graag wil klagen over ouders die zomaar allerlei toeslagen aanvragen (de schandalen!), dan open daar een topic voor. Heeft toch niets te maken met de vragen die TS heeft tov alleenstaand ouderschap?
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Ik hoop dat het topic weer geschoond gaat worden binnenkort. Gaat weer helemaal off-topic.
Vlindertje, ik vind dat je er goed over nadenkt hoor.
Ik werk 28 uur en krijg ook de toeslagen en kinderbijslag. Ik spaar een klein bedrag voor mijn dochter haar toekomst. En ik ben heel blij dat Nederland deze mogelijkheden heeft.
Vlindertje, ik vind dat je er goed over nadenkt hoor.
Ik werk 28 uur en krijg ook de toeslagen en kinderbijslag. Ik spaar een klein bedrag voor mijn dochter haar toekomst. En ik ben heel blij dat Nederland deze mogelijkheden heeft.
Verder dank voor degenen die ook al hadden gereageerd 
En @Omentielvo ook dank! Ik ben ook heel blij dat dit systeem er is in Nederland.
Eigenlijk moet ik er ook niet op reageren, maar ik ben dan ook ergens wel een beetje geïntrigeerd door de denkwijze (en geneigd me ook toch wat te verdedigen). En om ook aan te geven dat ik over deze dingen dus ook wel degelijk heb nagedacht.
Maar ik had me er al wel op ingesteld ook dat er dit soort reacties zouden komen. Vind t al heel fijn dat er ook reacties zijn van mensen die wel gaan over het doel van m'n topic of om hart onder de riem te steken
[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 16:07:12 ]
En @Omentielvo ook dank! Ik ben ook heel blij dat dit systeem er is in Nederland.
Eigenlijk moet ik er ook niet op reageren, maar ik ben dan ook ergens wel een beetje geïntrigeerd door de denkwijze (en geneigd me ook toch wat te verdedigen). En om ook aan te geven dat ik over deze dingen dus ook wel degelijk heb nagedacht.
Maar ik had me er al wel op ingesteld ook dat er dit soort reacties zouden komen. Vind t al heel fijn dat er ook reacties zijn van mensen die wel gaan over het doel van m'n topic of om hart onder de riem te steken
[ Bericht 4% gewijzigd door vlindertje89 op 11-02-2021 16:07:12 ]
En nu is het klaar met roeptoeteren, offtopic geneuzel en dergelijke.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Dank je wel!quote:
En nu is het klaar met roeptoeteren, offtopic geneuzel en dergelijke.
Staatssteun harken of niet, whatever - maar niet hier. Open een topic in KLB als het allemaal zo vreselijk oneerlijk is.
Ik zal het je ook iets makkelijker maken door er niet meer op te reageren
Ik heb alleen de openingspost gelezen, ik zal later de rest nog even doornemen.
Allereerst, heel sterk van je dat je onderzoekt bij jezelf wat je wil. Dit is toch altijd wel een pijnlijk onderwerp, en niet waar je als meisje van droomde.
Ik heb t ook doorgemaakt (het keuzeproces dan) en ik heb ook een goede vriendin die t daadwerkelijk in haar eentje heeft gedaan. We waren daar tegelijk mee bezig dus heel veel aan elkaar gehad.
Het is een heel moeilijke keus waarbij je niet in de toekomst kan kijken en waarbij je uiteindelijk zelf knopen moet doorhakken. Het valt zeker te overwegen om dat al dan niet met professionele hulp te doen (heb ik ook destijds gedaan met een psycholoog)
Ik hoop dat je er iets aan hebt als ik je over mijn situatie vertel.
Ik wilde ook altijd voor m’n 30e moeder worden, maar ik had de juiste partner niet gevonden. Na in rap tempo allerlei relaties te hebben versleten ben ik vanaf m’n 27e bewust vrijgezel gebleven om eens serieus te worden en te bedenken wat ik zocht in een relatie
Maarja, dat is een glijdende schaal. Je werkt, komt geen mannen meer tegen en uiteindelijk was ik 30 toen ik nog steeds single was.
Toen ben ik gaan nadenken. 30 was voor mij altijd een “landmark”
Ik ben actief gaan daten. Maar dat werkte niet. Ik dacht aan kinderen, focus was verkeerd. Ik ben er binnen een half jaar mee gestopt.
In die periode dus heel veel gepraat met mensen inclusief mijn moeder over de keuze: wachten tot je iemand vindt of zelf doen. Uiteindelijk na bijna een jaar praten was ik tot de conclusie gekomen dat ik het liefst een kind wilde ooit in mijn leven en dat ik t moeilijk zou vinden als mijn vruchtbare jaren voorbij zijn en ik “te laat ben”
Toen heb ik de stap gezet. Je moet aan vanalles denken. Financieel, maar ook logistiek, opvang regelen. Ik ben er open over geweest naar mijn omgeving en mijn hele familie en vriendenkring stond klaar om te helpen. Ze hadden zelfs al een oppasrooster gemaakt voor de hele week terwijl ik nog niet eens de stap naar het ziekenhuis had gezet.
Maar ik vond t fijn want zonder hulp zag ik t niet gebeuren (ik werkte destijds fulltime en onregelmatig).
Toen ik 31 was ben ik gestopt met de pil en heb ik een afspraak met de huisarts gemaakt.
En je zal het werkelijk niet geloven, maar net toen ik dat had gedaan werd ik smoorverliefd en dat stond los van mijn kinderwens. Nu wil ik hier niet een romantische draai of iets aan geven en zeggen: dat kan gebeuren, want dat weet je nooit. Maar bij mij ging t zo.
Ik geneerde me best wel, want de man in kwestie kende 1 van m’n beste vriendinnen en hij had mij met haar horen praten over mijn plannen toen we een keer bij haar thuis waren. Dat was toen al meer dan een jaar daarvoor dus hij vroeg al bij 1 van de eerste dates wat ik daarmee deed. En toen moest ik opbiechten dat ik niet meer aan de pil zat maar dat ik geen keus had dan maar weer beginnen met de pil. Hij gaf nog aan dat hij me niet in de weg wilde zitten.
Long story short, ik kwam tot de conclusie dat ik hem veel te leuk vond om te laten lopen, dus ik cancelde alles en ging weer aan de pil. Iedereen in shock en ik schaamde me best wel haha, Maarja. Ik vond dat ik eerst rustig onze relatie moest ontdekken voor we überhaupt aan baby’s moesten denken. Kinderwens opschorten ging makkelijker dan gedacht want ik was gewoon heel erg verliefd. Vlak voor m’n 32e had ik dus een relatie met hem.
Jaar later was ik 33 en zei hij dat ik maar moest stoppen met de pil. Hij wilde met me verder, mijn leeftijd speelde mee en hij zei dat hij wist hoelang ik al die wens had.
We zijn nu 8 maanden verder en we hebben het sindsdien geprobeerd. Nu ben ik bijna 34 en voor de 2e keer zwanger (1e zwangerschap helaas een miskraam geworden).
Maar de hoofdboodschap:
- ik ben dan nu wel bijna 34 hé. En als dit weer een miskraam wordt zal ik pas na m’n 35e voor het eerst moeder worden. Heb net pas positief getest.
- en dat terwijl ik ook nog de mazzel heb dat ik 2x best makkelijk zwanger ben geworden op mijn 33e (na 3 en na 5 maanden). Dat moet je ook maar gegund zijn. Je weet nooit of het langer duurt bij jou.
- en zelfs met de mazzel om 2x binnen 6 maanden zwanger te raken voel ik mijn leeftijd in mijn nek hijgen. Ben er absoluut gestresster bij dan ik zou zijn geweest op m’n 25e. Ik heb geen tijd voor nog meer miskramen.
Dus persoonlijk ben ik van mening dat 30-31 helemaal niet vroeg is om je over dit vraagstuk te buigen, juist op tijd. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik mezelf tot 32-33-34 jaar de kans had gegeven om iemand te vinden en stel dat ik dan 34 zou zijn. Tussen je relatie laten bloeien en überhaupt zwanger worden zat namelijk ook al bijna 2 jaar.
Ik had vieze mazzel dat t ineens op mijn pad kwam op m’n 31e en dan nog ben je al bijna 34 voor je eindelijk zwanger bent.
Dus mijn advies: je hoeft t allemaal niet nu al in gang te zetten maar begin wel na te denken, puur over wat jij wil.
Ik werd gelukkig (ook voor ik hem had ontmoet) toen ik voor mezelf een knoop had doorgehakt en mezelf had verzoend met de situatie. Vanaf daar kan je gewoon zien wat het leven op je pad brengt en is t allemaal niet meer geforceerd.
En wat mijn vriendin betreft: we zaten er tegelijk in, maar ik kreeg dus mijn man en zij niet. Zij is alleen verder met het traject gegaan en heeft een kind gekregen (nu heeft zij er dus 1 en ik nog niet). Ze was toen 36. We doen hetzelfde werk, dus zij ook onregelmatigheid en t was een grote uitdaging. Maar ook zij heeft de hele omgeving incl mij ingeschakeld en t is goed gegaan. Ik heb regelmatig s nachts op de kleine smurf gelet zodat zij kon bijkomen, ook op werkdagen.
1 jaar na de geboorte kreeg ze een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 20:55:48 ]
Allereerst, heel sterk van je dat je onderzoekt bij jezelf wat je wil. Dit is toch altijd wel een pijnlijk onderwerp, en niet waar je als meisje van droomde.
Ik heb t ook doorgemaakt (het keuzeproces dan) en ik heb ook een goede vriendin die t daadwerkelijk in haar eentje heeft gedaan. We waren daar tegelijk mee bezig dus heel veel aan elkaar gehad.
Het is een heel moeilijke keus waarbij je niet in de toekomst kan kijken en waarbij je uiteindelijk zelf knopen moet doorhakken. Het valt zeker te overwegen om dat al dan niet met professionele hulp te doen (heb ik ook destijds gedaan met een psycholoog)
Ik hoop dat je er iets aan hebt als ik je over mijn situatie vertel.
Ik wilde ook altijd voor m’n 30e moeder worden, maar ik had de juiste partner niet gevonden. Na in rap tempo allerlei relaties te hebben versleten ben ik vanaf m’n 27e bewust vrijgezel gebleven om eens serieus te worden en te bedenken wat ik zocht in een relatie
Maarja, dat is een glijdende schaal. Je werkt, komt geen mannen meer tegen en uiteindelijk was ik 30 toen ik nog steeds single was.
Toen ben ik gaan nadenken. 30 was voor mij altijd een “landmark”
Ik ben actief gaan daten. Maar dat werkte niet. Ik dacht aan kinderen, focus was verkeerd. Ik ben er binnen een half jaar mee gestopt.
In die periode dus heel veel gepraat met mensen inclusief mijn moeder over de keuze: wachten tot je iemand vindt of zelf doen. Uiteindelijk na bijna een jaar praten was ik tot de conclusie gekomen dat ik het liefst een kind wilde ooit in mijn leven en dat ik t moeilijk zou vinden als mijn vruchtbare jaren voorbij zijn en ik “te laat ben”
Toen heb ik de stap gezet. Je moet aan vanalles denken. Financieel, maar ook logistiek, opvang regelen. Ik ben er open over geweest naar mijn omgeving en mijn hele familie en vriendenkring stond klaar om te helpen. Ze hadden zelfs al een oppasrooster gemaakt voor de hele week terwijl ik nog niet eens de stap naar het ziekenhuis had gezet.
Maar ik vond t fijn want zonder hulp zag ik t niet gebeuren (ik werkte destijds fulltime en onregelmatig).
Toen ik 31 was ben ik gestopt met de pil en heb ik een afspraak met de huisarts gemaakt.
En je zal het werkelijk niet geloven, maar net toen ik dat had gedaan werd ik smoorverliefd en dat stond los van mijn kinderwens. Nu wil ik hier niet een romantische draai of iets aan geven en zeggen: dat kan gebeuren, want dat weet je nooit. Maar bij mij ging t zo.
Ik geneerde me best wel, want de man in kwestie kende 1 van m’n beste vriendinnen en hij had mij met haar horen praten over mijn plannen toen we een keer bij haar thuis waren. Dat was toen al meer dan een jaar daarvoor dus hij vroeg al bij 1 van de eerste dates wat ik daarmee deed. En toen moest ik opbiechten dat ik niet meer aan de pil zat maar dat ik geen keus had dan maar weer beginnen met de pil. Hij gaf nog aan dat hij me niet in de weg wilde zitten.
Long story short, ik kwam tot de conclusie dat ik hem veel te leuk vond om te laten lopen, dus ik cancelde alles en ging weer aan de pil. Iedereen in shock en ik schaamde me best wel haha, Maarja. Ik vond dat ik eerst rustig onze relatie moest ontdekken voor we überhaupt aan baby’s moesten denken. Kinderwens opschorten ging makkelijker dan gedacht want ik was gewoon heel erg verliefd. Vlak voor m’n 32e had ik dus een relatie met hem.
Jaar later was ik 33 en zei hij dat ik maar moest stoppen met de pil. Hij wilde met me verder, mijn leeftijd speelde mee en hij zei dat hij wist hoelang ik al die wens had.
We zijn nu 8 maanden verder en we hebben het sindsdien geprobeerd. Nu ben ik bijna 34 en voor de 2e keer zwanger (1e zwangerschap helaas een miskraam geworden).
Maar de hoofdboodschap:
- ik ben dan nu wel bijna 34 hé. En als dit weer een miskraam wordt zal ik pas na m’n 35e voor het eerst moeder worden. Heb net pas positief getest.
- en dat terwijl ik ook nog de mazzel heb dat ik 2x best makkelijk zwanger ben geworden op mijn 33e (na 3 en na 5 maanden). Dat moet je ook maar gegund zijn. Je weet nooit of het langer duurt bij jou.
- en zelfs met de mazzel om 2x binnen 6 maanden zwanger te raken voel ik mijn leeftijd in mijn nek hijgen. Ben er absoluut gestresster bij dan ik zou zijn geweest op m’n 25e. Ik heb geen tijd voor nog meer miskramen.
Dus persoonlijk ben ik van mening dat 30-31 helemaal niet vroeg is om je over dit vraagstuk te buigen, juist op tijd. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik mezelf tot 32-33-34 jaar de kans had gegeven om iemand te vinden en stel dat ik dan 34 zou zijn. Tussen je relatie laten bloeien en überhaupt zwanger worden zat namelijk ook al bijna 2 jaar.
Ik had vieze mazzel dat t ineens op mijn pad kwam op m’n 31e en dan nog ben je al bijna 34 voor je eindelijk zwanger bent.
Dus mijn advies: je hoeft t allemaal niet nu al in gang te zetten maar begin wel na te denken, puur over wat jij wil.
Ik werd gelukkig (ook voor ik hem had ontmoet) toen ik voor mezelf een knoop had doorgehakt en mezelf had verzoend met de situatie. Vanaf daar kan je gewoon zien wat het leven op je pad brengt en is t allemaal niet meer geforceerd.
En wat mijn vriendin betreft: we zaten er tegelijk in, maar ik kreeg dus mijn man en zij niet. Zij is alleen verder met het traject gegaan en heeft een kind gekregen (nu heeft zij er dus 1 en ik nog niet). Ze was toen 36. We doen hetzelfde werk, dus zij ook onregelmatigheid en t was een grote uitdaging. Maar ook zij heeft de hele omgeving incl mij ingeschakeld en t is goed gegaan. Ik heb regelmatig s nachts op de kleine smurf gelet zodat zij kon bijkomen, ook op werkdagen.
1 jaar na de geboorte kreeg ze een relatie.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 20:55:48 ]
Ik wil niks afdoen aan je gevoel van haast Lily, en vind het vooral tof voor je dat je nu (weer) zwanger bent, in een relatie. Gefeliciteerd daarmee! Maar ik gooi er nog even een ervaring van een goede vriendin in: ook enorme kinderwens, diverse mislukte relaties en veel verdriet daarover. Zij concludeerde dat haar wens voor een gezin groter was dan die voor een kind. Of anders gezegd: ze wilde het echt met een partner samen doen. Ze heeft geduld gehouden en is doorgegaan met daten en heeft nu, 39 jaar, inderdaad een kind met haar geliefde samen. Dus dat is ook een uitkomst waar je op kan komen, dat je het niet alleen wil. En in de regel gaat je vruchtbaarheid achteruit vanaf 35 jaar maar dat betekent niet dat het onmogelijk is.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
En ik heb Vlindertje gisteren al de genuanceerde en uitgebreide versie van mijn verhaal gestuurd. Dus ik zet hier nog even in de openbaarheid een stukje ongenuanceerde samenvatting: ik zou niet te makkelijk denken over het alleen doen. Een kind hebben en proberen een beetje gelukkig groot te brengen is super heftig en zwaar. Ook tof en mooi, maar eigenlijk een te groot project om alleen op je te nemen. Een baby valt relatief nog wel mee, die bind je op je lijf en dan kan je gaan. Die put je uit met alle behoefte aan verzorging, dat wel. Maar daarna wordt het minstens zo ingewikkeld. Als het steeds meer een individu is met vragen en noden en meningen. Terwijl je zelf ook een mens bent met noden.
Soms overkomt het je, een kind in je eentje. En soms kies je ervoor en dan gaat het meestal ook heus wel goed. Zeker met een netwerk om je heen. Dus het is niet verkeerd om het te willen of te doen. Maar ik ben heel blij dat het me gelukt is om een andere manier te vinden.
Soms overkomt het je, een kind in je eentje. En soms kies je ervoor en dan gaat het meestal ook heus wel goed. Zeker met een netwerk om je heen. Dus het is niet verkeerd om het te willen of te doen. Maar ik ben heel blij dat het me gelukt is om een andere manier te vinden.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Zeker waar wat jij vertelt. En dat is ook precies de crux, TS zal moeten uitvissen wat zij wil en er is geen goed of fout.quote:
Ik wil niks afdoen aan je gevoel van haast Lily, en vind het vooral tof voor je dat je nu (weer) zwanger bent, in een relatie. Gefeliciteerd daarmee! Maar ik gooi er nog even een ervaring van een goede vriendin in: ook enorme kinderwens, diverse mislukte relaties en veel verdriet daarover. Zij concludeerde dat haar wens voor een gezin groter was dan die voor een kind. Of anders gezegd: ze wilde het echt met een partner samen doen. Ze heeft geduld gehouden en is doorgegaan met daten en heeft nu, 39 jaar, inderdaad een kind met haar geliefde samen. Dus dat is ook een uitkomst waar je op kan komen, dat je het niet alleen wil. En in de regel gaat je vruchtbaarheid achteruit vanaf 35 jaar maar dat betekent niet dat het onmogelijk is.
En het leven is ook maar wat er gebeurt terwijl je plannen maakt he. Niet dat je passief in een hoekje moet gaan zitten natuurlijk. Ik krijg mijn tweede kind straks op mijn veertigste, later dan ik altijd had gedacht maar hee, dit kind komt, en ik ben er zeer gelukkig mee.
Mij lukte dat niet zonder psychologische begeleiding.
Ik wil dus zeker niet propageren dat nu concrete stappen voor je kinderwens ondernemen het enige slimme is om te doen. Dat verschilt per persoon en hangt af van je wens
Die is persoonlijk en kost tijd om te onderzoeken. Volgens mij is dat ook waar TS mee worstelt
Je moet het inderdaad niet doen op mijn manier als je het echt heel graag binnen een gezin met een man wil. En als je diep ongelukkig wordt als dat niet zo uitpakt.
Ik was gewoon heel bang dat ik na m’n 35e al verminderd vruchtbaar zou zijn. Dat hoeft inderdaad zeker niet zo te zijn, maar dat was voor mij persoonlijk de angst. Dat verschilt per persoon
[ Bericht 2% gewijzigd door _Lily_ op 12-02-2021 21:35:05 ]
Hier een groot netwerk. Mijn ouders en zus en vriend zien we heel vaak.
Ik moet ook zeggen dat ik me daarom bijna niet als alleenstaande moeder zie.
R is ook enorm gehecht aan mijn ouders en zus.
Wat betreft het gelukkig grootbrengen. Er is hier enorm veel liefde en ik doe er alles aan, maar ik weet ook dat er geen garanties zijn in het leven. Of je nu alleenstaand bent of samen. Want het kind is een eigen wezen. En ook met alle liefde kan een kind door omstandigheden ongelukkig worden. Dat zegt niets over hoe een ouder of ouders het heeft/hebben gedaan.
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Ik moet ook zeggen dat ik me daarom bijna niet als alleenstaande moeder zie.
R is ook enorm gehecht aan mijn ouders en zus.
Wat betreft het gelukkig grootbrengen. Er is hier enorm veel liefde en ik doe er alles aan, maar ik weet ook dat er geen garanties zijn in het leven. Of je nu alleenstaand bent of samen. Want het kind is een eigen wezen. En ook met alle liefde kan een kind door omstandigheden ongelukkig worden. Dat zegt niets over hoe een ouder of ouders het heeft/hebben gedaan.
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Haal je dat uit mij verhaal? Hoe dan?quote:
Het stukje gelukkig raakt mij enorm omdat mijn gedachten meteen gaan naar ouders die hun kind door zelfmoord hebben verloren. Of het wil zeggen dat zij dan als ouder gefaald hebben, omdat ze het kind niet gelukkig grootgebracht hebben.
Ik ben het helemaal met je eens dat je geen garanties hebt op dat je kind gelukkig wordt. En het lijkt me nooit je persoonlijk falen als ouders als het anders loopt. Daarvoor zijn die dingen veel te complex. Ook met netwerk, met partner of hoe dan kan ook. Het ging me dan ook meer om de impact op jezelf, qua heftigheid. Niet dat je je kind benadeelt.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik begreep dat je dat niet bedoelde.quote:
[..]
Haal je dat uit mij verhaal? Hoe dan?
Ik ben het helemaal met je eens dat je geen garanties hebt op dat je kind gelukkig wordt. En het lijkt me nooit je persoonlijk falen als ouders als het anders loopt. Daarvoor zijn die dingen veel te complex. Ook met netwerk, met partner of hoe dan kan ook. Het ging me dan ook meer om de impact op jezelf, qua heftigheid. Niet dat je je kind benadeelt.
Het was het zinnetje dat het heel heftig en zwaar is om een kind gelukkig groot te brengen. Een te groot project om alleen te doen.
Ik had even extra uitleg nodig hoe je die zin bedoelde.
Deze lockdown was de eerste keer dat ik het als zwaar ervaarde omdat ik alleenstaande moeder ben. De combinatie met werken, thuisonderwijs en wat me time vond ik enorm pittig. Al besef ik dat dit natuurlijk ook geldt voor gezinnen waar er twee mensen zijn.
Natuurlijk heb ik meer dagen die zwaar zijn geweest, maar die werden niet echt gekoppeld aan het alleenstaand zijn, maar meer de fases waar je in zat en ook mijn eigen moeheid soms natuurlijk.
Ik denk dat jij en ik het allebei niet alleen doen @Omentielvo 
. En dat dat ook voor Vlindertje zal gelden, door hoe ze het kan vormgeven. Maar ik vind wel echt dat er vaak te makkelijk over wordt gepraat.
Ik vind alleen zijn heerlijk. De enige volwassene zijn in huis ook. Maar ik realiseer me steeds meer hoe verrijkend het zou zijn als dat niet zo was. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes. Maar als het anders was gelopen en ik had een geliefde gehad om dit project mee samen te doen? Graag. Dat had het makkelijker gemaakt. Er zijn gradaties van alleen, die nuance ontbrak in mijn eerste bericht. Ik voed mijn zoon zeker niet alleen op. Maar een groot deel van de tijd ben ik wel alleen met hem.
. En dat dat ook voor Vlindertje zal gelden, door hoe ze het kan vormgeven. Maar ik vind wel echt dat er vaak te makkelijk over wordt gepraat. Ik vind alleen zijn heerlijk. De enige volwassene zijn in huis ook. Maar ik realiseer me steeds meer hoe verrijkend het zou zijn als dat niet zo was. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes. Maar als het anders was gelopen en ik had een geliefde gehad om dit project mee samen te doen? Graag. Dat had het makkelijker gemaakt. Er zijn gradaties van alleen, die nuance ontbrak in mijn eerste bericht. Ik voed mijn zoon zeker niet alleen op. Maar een groot deel van de tijd ben ik wel alleen met hem.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ah Vlinder, wat goed dat je je aan het oriënteren bent! Hopelijk vind je genoeg info om een weloverwogen keuze te maken waar je je goed bij voelt.
Een vriendin van mij besloot na haar 40ste om alleen moeder te worden. Die heeft er een spermadonor voor gebruikt die dat vaker deed. Uiteindelijk is ze na 3 jaar via IVF zwanger geworden van die man en haar zoon is nu alweer 1,5. Haar grootste drijfveer om het alleen te doen, was dat relaties haar onnodig veel stress geven. Ze wilde echt geen relatie, maar wel een kind. En wat Lemijn zegt is ook voor haar waar. Het is, ondanks haar uitgebreide netwerk, zwaar. Maar ze hebben het heel goed samen.
Een vriendin van mij besloot na haar 40ste om alleen moeder te worden. Die heeft er een spermadonor voor gebruikt die dat vaker deed. Uiteindelijk is ze na 3 jaar via IVF zwanger geworden van die man en haar zoon is nu alweer 1,5. Haar grootste drijfveer om het alleen te doen, was dat relaties haar onnodig veel stress geven. Ze wilde echt geen relatie, maar wel een kind. En wat Lemijn zegt is ook voor haar waar. Het is, ondanks haar uitgebreide netwerk, zwaar. Maar ze hebben het heel goed samen.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Is het dan zo lastig om een geschikte partner te vinden voor een gezin? Als je toch al overweegt om eventueel enkel een donor te nemen dan kun je het met een partner toch ook proberen? Mislukt het dan, dan was hij enkel een donor.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
Ik heb wel eens het idee dat tegenwoordig vooral mannen niet op zoek zijn naar een gezin. Die willen dan gamen, reizen, festivals etc, maar niet de verantwoording over een kind. Hebben jullie dat idee ook? Ik ken best veel mannen (40, 40+) die helemaal geen serieuze relatie hebben en dat heel prima vinden, met hun bordspelletjes, spelcomputer en duikcursussen. Bij vrouwen zie je dat toch minder.
The End Times are wild
Dan heb je uiteindelijk geen donor maar een ex die ook vader is, dat is juridisch nogal een verschil.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Niet alleen juridisch. Je moet dat kind dan delen. Maar een aantal van de ‘lasten’. (financieel/opvoeding) ook. Een kind kost veel tijd. Best fijn toch als dat dan regelmatig ergens anders heen kan?quote:
Dan heb je uiteindelijk geen donor maar een ex die ook vader is, dat is juridisch nogal een verschil.
The End Times are wild
Lemijn heeft wel gekozen voor co-ouderschap (dus zonder dat er ooit een relatie aan vooraf is gegaan), maar niet omdat het "best fijn is dat het kind regelmatig ergens anders heen kan."quote:
[..]
Niet alleen juridisch. Je moet dat kind dan delen. Maar een aantal van de ‘lasten’. (financieel/opvoeding) ook. Een kind kost veel tijd. Best fijn toch als dat dan regelmatig ergens anders heen kan?
|
|
