Geen partner, wel een grote kinderwens

quote:

Op donderdag 25 maart 2021 20:42 schreef Foshizzle79 het volgende:

[..]

Eind 30 wel ja, maar eind 40 al niet meer. Mannen van in de 70 of 80 kunnen nog voortplanten, kijk maar naar Charlie Chaplin en Mick Jagger.

quote:

Op donderdag 25 maart 2021 20:53 schreef LXIV het volgende:

[..]

Jij bent denk ik 41. Heb je al kinderen?

quote:

Op donderdag 25 maart 2021 20:54 schreef Foshizzle79 het volgende:

[..]

Ben vorige week 42 geworden, en nee, heb geen kinderen, bewust, want nooit een kinderwens gehad. 😊

quote:

Op donderdag 25 maart 2021 20:56 schreef LXIV het volgende:

[..]

Had je wel de gelegenheid zoals een langdurige relatie?

quote:

Op donderdag 4 maart 2021 15:07 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Dat is dan dus meer een co-ouderschap, zoals je het beschrijft, dus waarbij je samen bewust voor een kind kiest, maar zonder in een liefdesrelatie te zitten, en dus ook het zwanger worden via kunstmatige inseminatie oid gaat? En dus niet vanuit een liefdesrelatie die niet zo goed is toch een kind krijgen want in elk geval beter dan via een donor?

Dat eerste is voor mij ook nog steeds een optie die wel op tafel ligt, mocht ik besluiten om zonder liefdesrelatie wel voor een kind te willen gaan. Dat laatste niet.

En ik begrijp overigens dat het voor een man inderdaad een ander verhaal is - al is zo'n co-ouderschap dan dus wel een optie.

quote:

Op donderdag 25 maart 2021 22:29 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Een vrouw eind 30 is gemiddeld gezien helemaal niet nog heel vruchtbaar.
Per cyclus gemiddeld 5-10% kans op een spontane zwangerschap. Bij een vrouw van 25-30 jaar is dat 20-25%. Tevens een verhoogde kans op een miskraam (20% ipv 10%) en op een kind met het syndroom van down of andere aangeboren afwijkingen.

quote:

Op vrijdag 26 maart 2021 09:44 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Ik denk niet dat het komt omdat mensen eerst willen feesten, eerlijk gezegd.

En voor je tweede vraag: bekijk nog eens in welk topic je zit, zou ik zeggen.

quote:

Op maandag 29 maart 2021 19:06 schreef hoechst het volgende:
Hallo ts
wat vervelend om te lezen.

maar ik vraag me af, heb jij je financiën goed op orde?
houd je nu iedere maand 600 euro over?

want als je het nu al krab heb ben je alleen maar asociaal bezig.

quote:

Op maandag 29 maart 2021 19:18 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Ja, ik heb mijn financiën goed op orde. Ik hou voldoende geld over om ook als ik minder ga werken, de opvang en andere kosten die een kind met zich meebrengt te betalen.

quote:

Op maandag 29 maart 2021 20:55 schreef vlindertje89 het volgende:

[..]

Nee ik ben allergisch voor krab dus daar blijf ik ver bij vandaan

quote:

Op maandag 29 maart 2021 21:03 schreef Omentielvo het volgende:

[..]

Ja. Maar dan houdt het op.
Ik had tien krabben in huis, voordat ik aan kinderen begon. Die krab is een vereiste hoor.

quote:

Op maandag 29 maart 2021 21:30 schreef Mrs.Peel het volgende:

[..]

HOAX!!!!11! Jij hebt geen kindEREN dus die 10 krabben is vast schromelijk overdreven

quote:

Op zondag 7 februari 2021 10:24 schreef vlindertje89 het volgende:
Ja, hoi. Toch maar eens een eigen topic om ook m'n gedachten eens op een rijtje te zetten en misschien ook wat ervaringen van anderen mee te kunnen nemen. Wordt een lang verhaal, bij voorbaat excuus.

Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.

En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.

Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.

En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?

Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.

Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.

Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.

Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).

Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).

Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?

Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).

Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.

quote:

Op maandag 5 april 2021 17:07 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik vind het toch wel bijzonder fascinerend en tegelijkertijd ook verdrietig van wat voor sterke (afkeurende) reacties dit topic / onderwerp blijkbaar uitlokt.

quote:

Op maandag 5 april 2021 17:07 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik vind het toch wel bijzonder fascinerend en tegelijkertijd ook verdrietig van wat voor sterke (afkeurende) reacties dit topic / onderwerp blijkbaar uitlokt.