OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, hoi. Toch maar eens een eigen topic om ook m'n gedachten eens op een rijtje te zetten en misschien ook wat ervaringen van anderen mee te kunnen nemen. Wordt een lang verhaal, bij voorbaat excuus.
Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.
En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.
Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.
En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?
Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.
Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.
Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.
Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).
Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).
Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?
Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).
Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.
Sommigen van jullie weten misschien mijn verhaal wel, anders kort samengevat: altijd al kinderen gewild, altijd geroepen tussen m'n 26-30e twee kinderen te willen, en dan erna misschien nog een derde. Eind 2013 een vriend gekregen, herfst 2016 was ik er helemaal klaar voor om te beginnen, maar vriend nog niet. Juni 2020 beiden klaar voor, gestopt met pil, en half augustus 2020 uiteindelijk tot de zeer pijnlijke conclusie gekomen dat het beter was om niet samen verder te gaan. De relatie was eigenlijk alleen nog een vriendschap, en geen liefde meer. Inmiddels dus een half jaar vrijgezel en 31, en geen kind of uitzicht-op-binnenkort starten met proberen.
En daarmee ook vol onzekerheden, en vragen.
Want ik wil echt heel graag een kind. Een leven zonder kan ik me echt niet voorstellen, ik pas al sinds m'n 12e op, heb tijdens m'n studie als bijbaan in de kinderopvang gewerkt, ik pas nog steeds met enige regelmaat op bij buurkindjes, voel me ook het meest in m'n element op die momenten. Ik voel me alsof ik allang moeder ben, alleen nog zonder eigen kind. Het voelt alsof ik een deel van wie ik in de kern ben, niet kwijt kan nu.
Maar ik wil ook het liefst dat kind wel in een gezin. Maar geen enkele twijfel: als niet met iemand anders, dan maar alleen.
En dan komen de vragen. Hoe lang geef ik mezelf om iemand te vinden waarmee ik binnen een relatie samen aan kinderen wil beginnen, voordat ik de stap neem het alleen te gaan doen?
Ik heb adenomyose, waarvan een aantal jaar geleden is gezegd dat dat een verhoogd risico op een verminderde vruchtbaarheid en miskramen geeft, en dat na 6 maanden proberen al de medische molen ingegaan zou worden. Vlak voor stoppen pil in 2020 nogmaals onderzocht, en toen werd gezegd dat dat verband niet zo duidelijk was, en dat we het gewoon 12 maanden mochten proberen voor verdere medische stappen. Als ik google op wetenschappelijke artikelen, vind ik wel degelijk meerdere artikelen en een meta-analyse waarin geconcludeerd wordt dat adenomyose samenhangt met verminderde vruchtbaarheid. Maar tegelijkertijd weet ik bv ook niet of de ernst van de adenomyose bij die patiënten vergelijkbaar is met bij mij, of niet. Ik ben zelf wetenschappelijk onderzoeker op een ander gebied, dus zoek wel in betrouwbare bronnen, maar geen arts en heb ook niet mijn eigen uitslagen in alle details, dus niet genoeg informatie om op detailniveau mijn situatie en die van personen in de artikelen te vergelijken.
Ik vind dat heel lastig, want ik heb het idee dat ik daardoor echt geen goede afweging kan maken over hoe lang "ik nog heb" voor ik moet kiezen.
Vanaf 35 gaat vruchtbaarheid rap achteruit, als ik dan ook nog eens sowieso al (mogelijk) verminderd vruchtbaar ben, en het allerliefst ook twee kinderen (of in elk geval de reëele mogelijkheid daartoe) zou willen, dan begint voor mijn gevoel de klok al heel erg te tikken. Veel mensen om me heen zeggen "je bent pas 31, je hebt nog alle tijd", maar zo voelt dat voor mij dus echt niet. Voor mij voelt het als: iemand tegenkomen, relatie mee krijgen, samen gaan wonen (zeg dat dat allemaal al in het komende jaar gebeurt, dan ben ik dan 32), dan gaan proberen. Als dat dan twee jaar duurt ben ik 34/35 als het kind geboren wordt, dan jaar/anderhalf jaar erna weer proberen, ben ik 36/37, met nog kleinere kans, en grotere kans op afwijkingen, en als het dan weer 2 jaar duurt ben ik dan 39 als het kind geboren wordt.. en misschien lukt het dan helemaal niet meer. Of kom ik in het komende jaar helemaal niemand tegen, maar pas over drie jaar, en dan lijkt een tweede kind sowieso al bijna geen kans meer hebben. Nou ja, dat dus.
Ga ik er dan nu al voor om alleenstaand moeder te worden, en zie ik wel of ik daarna evt nog iemand tegen kom waarmee ik een relatie en evt nog een kindje krijg? En doe ik dat dan met een bekende donor (ik zou niet weten wie), een co-ouder(paar) (dat lijkt me lastig als er dan later bij mij nog een partner bij komt die er niet voor gekozen heeft een kind samen met een ander paar op te voeden), een buitenlandse spermabank (kan je snel mee starten, maar hoe zit het met quotum van aantal kinderen verspreid over meerdere landen etc? En best prijzig), of een Nederlandse spermabank (veel ziekenhuizen hebben een stop op de wachtlijst, of wachtlijsten van >18 maanden).
Of laat ik eicellen invriezen, zodat ik iets langer kan wachten met de eerste zonder dat de kwaliteit van mijn eicellen als ik toe ben aan een tweede al zo ver achteruit is gegaan dat dat sowieso niet meer lukt? (Voor eigen rekening als het niet op medische indicatie is, best prijzig, en mogelijk 2 of 3 behandelingen nodig voor voldoende eicellen).
Wacht ik nog een jaar, of twee jaar, en ga ik dan het traject in gang zetten als ik nog niemand heb ontmoet, en neem ik dan het risico voor lief dat het daardoor misschien wel niet lukt, of bij maximaal 1 kind blijft?
Ik wil sowieso een belafspraak oid met de behandelaar bij het AMC inplannen waar ik voor de adenomyose vorig jaar ben geweest om wat meer specifieke informatie over hoe het nou zit met die vruchtbaarheid te vragen, en het ook eens bij haar voor te leggen. Maar ik zou het ook heel fijn vinden om ervaringen te lezen van anderen die in dezelfde positie zitten, of hebben gezeten, en wat voor overwegingen jullie hebben of hebben gemaakt. Of die misschien in een net wat andere positie zitten, maar wel met één of meer van de opties die ik overweeg ervaring hebben, en daar wat meer over kunnen vertellen. Of nog andere opties hebben die ik kan overwegen (adoptie is voor mij nu nog iets wat ik pas wil overwegen als een biologisch eigen kind niet kan).
Geld is in principe geen probleem, ook bij prijzige behandelingen, maar ik vind het wel belangrijk om bewust te kiezen voor iets, en niet maar "gewoon omdat het kan". Ik heb het geld wel, maar wellicht 3 behandelingen a 2000¤ per keer en dan per jaar nog een bedrag om zonder medische indicatie voldoende eicellen te laten groeien, aanprikken en in te vriezen is natuurlijk niet iets wat ik zomaar wil doen, want met dat geld kan ik ook een hoop andere dingen doen.
Liefst in een gezin geeft ze toch aan. En opgroeien zonder vader hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Zeker niet bij een goed vangnet/ netwerk.quote:
Sterkte met de keus vlindertje. Ik heb geen advies, helaas.
[ Bericht 8% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:35:36 (Quote verwijderd) ]
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Vlindertje, ik wist ook altijd dat ik kinderen wilde. Vanaf mijn 30e werd dat gevoel sterker. Voor mij was ook de grootste twijfel dat mijn kind dus geen vader zou hebben.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.quote:Op zondag 7 februari 2021 10:35 schreef Sumppi het volgende:
[..]
Liefst in een gezin geeft ze toch aan. En opgroeien zonder vader hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Zeker niet bij een goed vangnet/ netwerk.
Sterkte met de keus vlindertje. Ik heb geen advies, helaas.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Elke kind dat wordt geboren naar aanleiding van iemands kinderwens wordt geboren uit eigen belang, maar dat is offtopic hier.quote:Op zondag 7 februari 2021 10:39 schreef Banaanvragen het volgende:
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Dat is niet wat ik bedoelde, maar je vroeg ook niet om verduidelijking van mijn kant. Jammer.quote:
[..]
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Ook gezinnen hebben zo'n kring nodig. Dat kinderen leren van anderen en liefhebbende mensen om zich heen hebben anders dan het gezin. Heeft niks te maken met het dumpen bij anderen.
Kortzichtig te denken dat de basis alleen goed kan zijn met een vader en een moeder. Niet dat ze er niet over zou moeten denken, maar een stabiele basis kan ze denk ik ook bieden zonder vader.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Ik verwachtte zo'n reactie wel.quote:
Ja, uiteraard.
Ik denk dat een paar dingen belangrijk zijn om daarbij in overweging te nemen. Als eerste vind ik het belangrijk dat als ik als alleenstaande zwanger zou worden van een donor, het een donor is wiens identiteit bekend is en de donor in enige mate open staat voor contact, zodat het kind als gewenst later contact op zou kunnen nemen. Het is in Nederland ook niet meer toegestaan een anonieme donor te gebruiken.
Ten tweede denk ik dat een kind niet per se gelukkiger is met een vader+moeder dan met alleen een moeder (of twee moeders of twee vaders of welke andere variant dan ook). Ik denk dat een kind liefde nodig heeft, en verschillende volwassenen die een voorbeeldrol kunnen hebben. Ik heb twee ouders waar ik een hele goede band mee heb, een 1.5jaar jongere broer met vriendin die graag ook kinderen willen waar ik een hele goede band mee heb, een nicht die ik meer zie als zus en die me allemaal al hebben gezegd er altijd voor me te zijn als ik de keuze maak het alleen te doen, en een netwerk van vrienden (zowel mannelijk als vrouwelijk, met en zonder kinderen) die allemaal in meerdere of mindere mate een rol zullen spelen in het leven van mijn kind als ik alleenstaand moeder zou worden.
Plus dat alleenstaand moeder worden, natuurlijk niet per se hoeft te betekenen dat ik voor de rest van mijn leven alleenstaand blijf. Dat heeft natuurlijk ook zijn eigen uitdagingen en overwegingen, maar die hebben koppels die aan kinderen beginnen en vervolgens scheiden ook.
[ Bericht 1% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:36:46 (Quote verwijderd) ]
Nu ja, dit dus.quote:
[..]
Elke kind dat wordt geboren naar aanleiding van iemands kinderwens wordt geboren uit eigen belang, maar dat is offtopic hier.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
En wanneer is de basis goed?quote:
[..]
Natuurlijk, schuif het maar weer af op anderen,Atoontje heeft gewoon gelijk, als de basis niet goed is moet je er simpel weg niet aan beginnen. Leuk dat je je ouders (gaan die dit nog 15 jaar vol houden) als vangnet wil gebruiken of je kind 5 dagen per week in de opvang wil pleuren, basis is gewoon niet ged.
Leuk dat TS een kind wil, maar dat is vooral uit eigen belang, niet in het belang van het kind
Gaat het je om het alleenstaand zijn (en zou bij twee vrouwen of twee mannen die een kind willen de basis wel goed zijn) of om het niet met een vader en moeder zijn (en vind je dus dat twee mannen of twee vrouwen ook geen kind zouden moeten krijgen)?
Zelfs een kind krijgen in een situatie waarin je met een moeder en vader bent, is geen garantie op dat dat zo blijft of dat dat in goede harmonie zo blijft.
Ik wil m'n kind ook niet 5 dagen in de opvang 'pleuren' en ga er al helemaal niet vanuit dat m'n ouders op vaste basis op mijn kind gaan passen als ik werk, geen enkele reden om die aanname te doen. Ik wil minder gaan werken, 3 of 4 dagen. Ik vind overigens ook niks mis met de kinderopvang, een plek waar ze ontzettend veel kunnen leren wat ze thuis niet op die manier kunnen leren, ook niet als je thuisblijfmoeder bent (tenzij misschien met elke dag ook nog 10 andere kinderen thuis).
En ja, de beslissing om een kind te nemen is egoïstisch, uit eigenbelang, hoe je het wil noemen. Maar dat is het altijd, in welke situatie die beslissing ook genomen wordt.
Mijn keuze dat als ik niet iemand tegen kom ik alleen moeder wil worden staat inderdaad al vast, en ik ben juist niet op zoek naar andermans goedkeuring, tevens ook niet naar andermans mening, maar naar ervaringen van anderen die ook in een vergelijkbare positie hebben gezeten of met de opties die ik noemde ervaring hebben. Staat volgens mij ook heel duidelijk in de tekst.quote:
[..]
Wil niet zeggen dat ik je niet alle geluk verder toewens.
Of ik jouw goedkeuring wel of niet krijg zal me dan ook weinig interesseren, maar je stelde me een vraag, en dus heb ik je antwoord gegeven op die vraag, omdat dat wel degelijk iets is waar ik over heb nagedacht.
En bedankt voor de gelukwensen!
[ Bericht 3% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:38:01 (Quote verwijderd) ]
TS, het lijkt me in jouw situatie het meest handig om in ieder geval al wat eicellen in te laten vriezen. Prijzig máár je gaat wel voorkomen dat je jezelf over mogelijk een jaar of 10 iets nooit meer zal gaan vergeven. En heb je genoeg tijd om tegen een geschikte man aan te lopen.quote:
[ Bericht 9% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 12:38:48 (Quote verwijderd) ]
"For the man sound of body and serene of mind, there is no such thing as bad weather; Every day has its beauty. And storms which whip the blood, do make it pulse more vigorously."
Ja, ik heb alles op orde.quote:
heb je wel alles op orde?
koophuis en een vaste baan??
Nee, ik heb geen koophuis of vaste baan.
Ik heb een huurhuis eengezinswoning in een fijne wijk welke ik in mijn eentje prima kan betalen, en ben me aan het oriënteren op een koopwoning waarin ruimte is voor een kind.
Ik heb geen vaste baan, omdat in de sector waarin ik werk heel weinig vaste contracten worden gegeven (wetenschappelijk onderzoeker/docent). Ik heb wel voor in elk geval de komende twee jaar al een contract, en kan daarna nog een keer een jaar verlengd worden. Daarna kan ik bij een andere universiteit aan de slag (en evt na half jaar weer terug naar deze, ze houden me graag). Als het me lukt om voor een aantal jaar financiering voor mijn eigen loon te verwerven, is er wel kans dat ik een vast contract kan krijgen. Lukt dat niet, dan heb ik een netwerk met contacten binnen verschillende onderwijs- en onderzoeksinstellingen waardoor de kans klein is dat ik echt een langere periode zonder werk kom te zitten. Ik ben gepromoveerd en heb een goed cv. Daarnaast heb ik recht op meerdere maanden ww en een grote spaarpot waar ik op terug kan vallen mocht ik niet meteen een volgende baan vinden, en leef ik redelijk zuinig.
Dank voor het delen van je ervaringquote:
Vlindertje, ik wist ook altijd dat ik kinderen wilde. Vanaf mijn 30e werd dat gevoel sterker. Voor mij was ook de grootste twijfel dat mijn kind dus geen vader zou hebben.
En het heeft bij mij echt een paar jaar geduurd voordat ik die knoop durfde door te hakken door er over te praten, en de voor en nadelen tegen elkaar af te wegen.
Op mijn 33e ben ik ervoor gegaan en een jaar later was ik moeder van mijn nu achtjarige dochter.
Wat betreft het gezin wat je voor ogen hebt. Dat is alleen maar het traditionele gezin. Er bestaan zoveel vormen van gezinnen. Elk bewust gekozen huishouden is een gezin.
Succes met de afwegingen. Ik heb er nooit spijt van gehad. En mijn dochter doet het enorm goed en is een gelukkig en blij dame.
En het dikgedrukte: daar heb je helemaal gelijk in
Of dat het er misschien nog niet inzt. Dat er eerst een aantal andere dingen geregeld /op orde moeten zijn voordat je dit kunt aangaan, als je heel eerlijk bent en diep in je hart kijkt. (en dan heb ik het niet eens per se over materiële zaken, al kan dat ook zeker).quote:
Misschien toch eens leren te accepteren dat het er misschien simpelweg niet in zit?
Dan heb je iets om aan te werken.
En als het dan niet lukt... Dat is rot, maar dan ben je wel fair geweest naar jezelf toe.
Somebody that I used to know
@vlindertje89 Je heb heel veel vragen waarop niemand het antwoord kan weten. Je kan volgende week iemand tegenkomen of pas over een paar jaar. Je kan de eerste ronde zwanger worden (zelfs na je 35ste) of het kan jaren duren. Het is lang niet iedereen gegeven om een gezin perfect te plannen. Twee kinderen met partner is het perfecte plaatje. Dan is afwegen welk deel van het perfecte plaatje je het makkelijkst kan loslaten.
Het lijkt mij een heel lastige afweging. Eicellen invriezen is idd een optie die meer tijd geeft.
Laat voor de rest anderen maar praten. Jij weet het beste wat jij een kind kunt bieden.
Het lijkt mij een heel lastige afweging. Eicellen invriezen is idd een optie die meer tijd geeft.
Laat voor de rest anderen maar praten. Jij weet het beste wat jij een kind kunt bieden.
Een kind nemen is altijd een egoïstische gok, natuurlijk. Met of zonder relatie. Zelfs wanneer vader en moeder in een goed huwelijk zitten kunnen kinderen ongelukkig zijn.
In een huwelijk geboren kunnen ouders later in een vechtscheiding zitten, waar het kind vaak ook de dupe van wordt.
Het ene donor-kind kan minder moeite hebben bij het niet weten wie de vader is of zonder opgroeien, het andere meer. Deze beslissing neemt de moeder in haar eentje en dan zou het ook goed zijn om in overweging te nemen dat, stel dat het kind er later moeilijk over zou doen, of ze dit gaat aankunnen of wel wil hebben. Of tenminste voorbereid zijn.
Maar in de praktijk komt het meestal wel goed als er genoeg liefde is.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-02-2021 12:17:51 ]
In een huwelijk geboren kunnen ouders later in een vechtscheiding zitten, waar het kind vaak ook de dupe van wordt.
Het ene donor-kind kan minder moeite hebben bij het niet weten wie de vader is of zonder opgroeien, het andere meer. Deze beslissing neemt de moeder in haar eentje en dan zou het ook goed zijn om in overweging te nemen dat, stel dat het kind er later moeilijk over zou doen, of ze dit gaat aankunnen of wel wil hebben. Of tenminste voorbereid zijn.
Maar in de praktijk komt het meestal wel goed als er genoeg liefde is.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-02-2021 12:17:51 ]
Vriendin van mij was begin 30, geen partner maar wel grote kinderwens. Zij heeft toen een donor gevonden, waarmee ze twee kinderen heeft gekregen. Zij voedt ze alleen op. Gaat uitstekend.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Ik heb dat altijd met dat de basis goed moet zijn. Hoewel ik er echt achterstaat, ben ik er keihard achtergekomen dat die basis een moment opname is.
Ik voelde me zeker toen ik begon aan het traject en ik had een vaste baan.
Twee jaar later werd ik boventallig verklaard door een reorganisatie en kreeg ik in een depressie en burn out.
Want ik was dolgelukkig met mijn kind, maar liep tegen al mijn eigen onzekerheden aan.
En het heeft echt een tijd geduurd voordat ik daar overheen was.
Een deel van mijn onzekerheid zal blijven, maar het is wel mijn kind dat ervoor gezorgd heeft dat ik vocht voor mezelf.
Ik voelde me zeker toen ik begon aan het traject en ik had een vaste baan.
Twee jaar later werd ik boventallig verklaard door een reorganisatie en kreeg ik in een depressie en burn out.
Want ik was dolgelukkig met mijn kind, maar liep tegen al mijn eigen onzekerheden aan.
En het heeft echt een tijd geduurd voordat ik daar overheen was.
Een deel van mijn onzekerheid zal blijven, maar het is wel mijn kind dat ervoor gezorgd heeft dat ik vocht voor mezelf.
Ik heb de bezem er door gehaald. TS vraagt niet om mening of goedkeuring, dus dan hoeven we die ook niet te geven.
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.quote:
Ik heb de bezem er door gehaald. TS vraagt niet om mening of goedkeuring, dus dan hoeven we die ook niet te geven.
[ Bericht 5% gewijzigd door Roomsnoes op 07-02-2021 13:11:55 ]
Aangezien dit een forum is staat het jou ook volledig vrij om zelf een topic te openen over de stelling waarover jij wilt discussiëren. Of schrijf de mening die je zo graag wilt geven lekker zelf in je dagboek.quote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
Als TS niet om een mening vraagt, dan kan ze beter een dagboek gaan schrijven of naar een website voor lotgenoten gaan.
Volgens mij is een forum bij uitstek de plek om te vragen of mensen ergens ervaring mee hebben. Knap dat jij nu al weet dat ze hier geen mensen zal treffen waarmee ze de door haar gevraagde ervaringen kan uitwisselen.
En dat doen we op een fatsoenlijke manierquote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
@vlindertje89 Heel eerlijk, in mijn hoofd woont ook zo’n bejaarde sgp’er die denkt: ‘Maar zo’n kind mot toch een vader en misschien moet je het leven laten komen zoals het komt.’ Dat vind ik heel stom van mezelf, maar hij zit er.
Toch zie ik om me heen heel veel voorbeelden die dat idee tegenspreken. Ik ken meerdere (meer of minder bewust) alleenstaande moeders en ik zie daar bepaald geen tobbende kinderen met daddy issues. Zullen die er zijn? Vast, maar ik ken ook meerdere gezinnen die op papier helemaal Centerparcs zijn (papa, mama, 2 kinderen, 1,4 labrador, in een koophuis met een familie-auto en een boodschappenkarretje voor mama
), waar de kinderen op allerlei manieren beschadigd raken. Een goed gezin zijn zit niet in de aanwezigheid van een vader of überhaupt een tweede ouder. En zelfs als je zogenaamd alles voor elkaar hebt, kan dat in een oogwenk ingestort zijn.
Dus, mijn sgp’er en ik
wensen je succes. Ik hoop dat je een weg vindt die bij je past.
Toch zie ik om me heen heel veel voorbeelden die dat idee tegenspreken. Ik ken meerdere (meer of minder bewust) alleenstaande moeders en ik zie daar bepaald geen tobbende kinderen met daddy issues. Zullen die er zijn? Vast, maar ik ken ook meerdere gezinnen die op papier helemaal Centerparcs zijn (papa, mama, 2 kinderen, 1,4 labrador, in een koophuis met een familie-auto en een boodschappenkarretje voor mama
), waar de kinderen op allerlei manieren beschadigd raken. Een goed gezin zijn zit niet in de aanwezigheid van een vader of überhaupt een tweede ouder. En zelfs als je zogenaamd alles voor elkaar hebt, kan dat in een oogwenk ingestort zijn. Dus, mijn sgp’er en ik
wensen je succes. Ik hoop dat je een weg vindt die bij je past.
Nogmaals: ik ben niet op zoek naar goedkeuring. Ook niet naar andermans mening over hoe ik mij voel, over of ik geschikt zou zijn als moeder, of over zwanger worden van een donor an sich.quote:
[..]
Definitie forum: Een forum is een online plaats waar mensen samenkomen om over een bepaald onderwerp te discussiëren.
Als TS niet om een mening vraagt, dan kan ze beter een dagboek gaan schrijven of naar een website voor lotgenoten gaan.
Ik vraag om ervaringen van mensen die in soortgelijke situaties zitten of hebben gezeten of die ervaring hebben met bepaalde aspecten van wat ik zou kunnen gaan doen (bv ervaring met het gebruiken van donorzaad van een buitenlandse spermabank). Omdat ik weet dat die mensen hier zijn.
Dank @Roomsnoes voor het vegen en de anderen voor de ervaringen!
@Bottoms_up het zijn inderdaad deels vragen waar geen antwoorden op te geven zijn. En je hebt helemaal gelijk, in gezin is gewoon niet precies te plannen, ook niet met partner en goede vruchtbaarheid.
Waar ik het meest mee worstel is de vraag: hoe bepaal ik tot wanneer ik "wacht" tot ik iemand tegen gekomen ben, en wanneer ik de beslissing neem om het alleen te gaan doen? Ook die vraag kan niemand natuurlijk voor me beantwoorden, maar ervaringen van anderen kunnen me daar misschien wel een beetje bij helpen. Misschien hadden zij overwegingen waar ik nog niet over heb nagedacht, of kan ik iets leren van hoe hun keuze heeft uitgepakt.
|
|
