Deel 1: R&P / Rant - Wat heb ik ooit fout gedaan om zo unerwünscht te worden?
Tweede deel geopend omdat mensen aangaven nog met een aanvullende reactie te komen:
Ik zal vanavond wellicht even wat meer overgangsstructuur in deze TS aanbrengen. Voor nu even de oorspronkelijke OP:quote:Op donderdag 11 juli 2019 23:57 schreef Sumppi het volgende:
[..]
Ik denk dat het ook iets kan zeggen over hoe druk ze zijn met zichzelf/ werk/ enz. of dat ze denken dat anderen er niet op zitten te wachten. Als er eenmaal een vriendschap ontstaat moet die balans er natuurlijk wel komen, maar in eerste instantie zou ikzelf initiatief nemen.
Ik zie nu dat je reageert op een heel andere post dan ik aannam. Als er morgen nog ruimte in het topic is zal ik daarop reageren.
quote:Op maandag 8 juli 2019 23:00 schreef Sturmic het volgende:
Ik heb even zitten twijfelen om dit in één van de gerelateerde topics te posten, maar uiteindelijk pak ik toch maar even mijn eigen ruimte. En vergeef mij voor mijn wat ongestructureerde post. Dit moet ik even wegschrijven, anders word ik depressief, krankzinnig, of een combinatie van beiden. Ik heb geen vraag en geen bedoeling, anders dan anoniem etaleren.
Het gaat om de intense, allesverzengende eenzaamheid aan het einde van de dag.
Het gevoel -nee, niet alleen het gevoel, ook gewoon het keiharde empirisch bewijs- dat jij als mens gefaald hebt.
De langjarige pijn van continue afwijzing, dedain en minachting onder je leeftijdsgenoten.
De voortdurende totale desinteresse en onattendheid.
Het grootste gemak waarmee mensen om je heen datgene in overvloed hebben waar jij naar snakt.
Dat jij als mens niet voldoende waardig bent om mee om te gaan.
En dat niet eventjes, neen, je hele god-ver-geten leven lang. 33 jaar. Ruim 11.500 dagen waarin niemand anders dan je familie jou voldoende waard vindt om je eens ergens bij te betrekken. En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.
Een biertje drinken met vrienden. Op een mooie zomerdag samen de barbecue aan te steken en ouwehoeren tijdens een vriendenweekend. Niets van dat alles. Want daar ben jij niet goed genoeg voor. Terwijl het zó véél mensen van kinds af aan allemaal maar komt aanwaaien: Die liefhebbende familie. Vrienden en kennissen in alle hoeken en gaten, die oprecht geïnteresseerd in je zijn en er voor kiezen met jou om te gaan en een deel van hun leven te delen. Tja. Daar ben jij niet goed genoeg voor.
Ik zal nooit naar een tof festival kunnen. Alleen? Yeah right.
Naar een voetbalwedstrijd met de jongens? Helaas.
Een concert van je favoriete band? Nee, dat kun je ook vergeten.
Oudjaarsavond met mensen om wie je geeft? Nee, verstop je maar ver weg in je donkere woonkamer.
Leuke stapavond in de dorpsfeesttent of met Koningsdag? Nope, niet voor jou weggelegd.
En -god verhoede- dat je ooit een partner vindt om te gaan trouwen? Jammer joh, geen vrijgezellenavond of trouwfeest met andere genodigden van jouw kant dan familie.
Daarmee vraag ik mij serieus af: ben ik dan écht zo'n slecht mens? Na 33 jaar alleen kán ik niet meer anders dan dat constateren.
Ik ben zó moe.
Maar dat betekent dan toch ook dat ik niet alleen die nare kanten van intrinsiek onwaardig zijn hoef te accepteren? Dat betekent dan toch ook dat de maatschappij niets meer van mij terug krijgt? Of dat ik mij nog moet gedragen conform de verwachtingen, regels en etiquette van de samenleving? Uitgestoten worden, betekent dat dan niet ook buiten de samenleving staan?
Denk je hier niet té negatief over? Er bestaat namelijk een heel grote kans dat je familie wel echt oprecht van je houdt.quote:En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.
Jouw reactie was op mijn post over initiatief binnen een relatie, waarbij je aangaf dat dat in balans moet zijn. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Toch geef ik mijn eigen behoeften nu aan en zorg ik ervoor dat ik me niet op ga zitten vreten omdat de ander geen initiatief neemt. Dat doe ik, omdat ik besef dat mensen op verschillende manieren liefde laten blijken en mogelijk niet dezelfde wensen hebben. Ik mis(te) heel makkelijk de liefdevolle acties van mijn man en hij die van mij, omdat we het op verschillende manieren laten blijken. Hij doet bijvoorbeeld de boodschappen en neemt dingen mee die ik lekker vind, maar dat merk ik dan niet op.
Sommige mensen vinden lieve woorden belangrijk of cadeautjes. Ik zou dan enorm tekort schieten, omdat ik op een heel andere manier liefde laat blijken. Mijn man kan dan verongelijkt zijn en denken dat ik niet om hem geef, terwijl dat helemaal niet het geval is. Hij kan prima tevreden zijn met naast elkaar op de bank hangen, terwijl ik dan gesprekken of uitjes mis en zou kunnen denken dat hij me niet belangrijk vindt. Wij zijn ondertussen zo lang samen dat we dingen ondernemen/ zeggen/ doen, omdat we weten dat de ander daar blij van wordt. Dat was een leerproces. We hebben zelf aan moeten geven hoe en wat en de ander heeft dat na verloop van tijd opgepikt. Door zelf het initiatief te nemen en aan te geven wat ik wilde zijn we nu op een punt gekomen dat het nu ook van hem komt en andersom.
Ik ben ook benieuwd naar je reactie op de laatste post van Lienekien en op de vraag van JeMoeder. Ik ben zelf moeder en zou het zo ontzettend verdrietig vinden als een van mijn kinderen ooit zou denken dat we hem/ haar ergens bij betrekken uit plichtsbesef.
In je eigen topic zie je ook dat aannames niet altijd kloppen. TS reageert niet, vindt zijn topic misschien niet belangrijk, wil niks met de posts. Dat klopte niet: je had gewoon andere dingen te doen, maar mensen vullen het net als jij doet soms negatief in. Haal nu ook jouw eigen veronderstellingen onderuit, dat scheelt echt.
Ik kan trouwens prima begrijpen dat je op uitnodigingen in dit topic niet in wil gaan, maar het is misschien wel een idee om mee te posten in topics over een bepaald festival of onderwerp om zo wat contacten op te doen.
Zou het niet kunnen dat je behoorlijk onzeker over je zelf bent dat je daardoor al van te voren denkt dat mensen je niet 'moeten' en uit bescherming voor de gevreesde afwijzing ze al van te voren afwijst?
Je zei ergens in het vorige deel dat je op een borrel van je werk was en na 15 min al bent gesmeerd omdat ze je toch niet moeten... Waar merk je dat dan aan?
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
Mooie bijdrages van jequote:
Jouw reactie was op mijn post over initiatief binnen een relatie, waarbij je aangaf dat dat in balans moet zijn. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Toch geef ik mijn eigen behoeften nu aan en zorg ik ervoor dat ik me niet op ga zitten vreten omdat de ander geen initiatief neemt. Dat doe ik, omdat ik besef dat mensen op verschillende manieren liefde laten blijken en mogelijk niet dezelfde wensen hebben. Ik mis(te) heel makkelijk de liefdevolle acties van mijn man en hij die van mij, omdat we het op verschillende manieren laten blijken. Hij doet bijvoorbeeld de boodschappen en neemt dingen mee die ik lekker vind, maar dat merk ik dan niet op.
Sommige mensen vinden lieve woorden belangrijk of cadeautjes. Ik zou dan enorm tekort schieten, omdat ik op een heel andere manier liefde laat blijken. Mijn man kan dan verongelijkt zijn en denken dat ik niet om hem geef, terwijl dat helemaal niet het geval is. Hij kan prima tevreden zijn met naast elkaar op de bank hangen, terwijl ik dan gesprekken of uitjes mis en zou kunnen denken dat hij me niet belangrijk vindt. Wij zijn ondertussen zo lang samen dat we dingen ondernemen/ zeggen/ doen, omdat we weten dat de ander daar blij van wordt. Dat was een leerproces. We hebben zelf aan moeten geven hoe en wat en de ander heeft dat na verloop van tijd opgepikt. Door zelf het initiatief te nemen en aan te geven wat ik wilde zijn we nu op een punt gekomen dat het nu ook van hem komt en andersom.
Vond dit ook een eye opener, die bij mij ook niet als vanzelf ging. Noem het vaker in dit subforum, Gary Chapman schreef over de vijf liefdestalen. Hoe een ieder op zijn of haar manier liefde uit, maar ook hoe die het beste ontvangen cq ervaren (kunnen) worden zeg maar.
Verder kan ik me ook voorstellen dat als je een stuk intelligenter bent dan de omgeving waar je in opgroeit, dit ook problemen met aansluiting vinden kan geven. Of ts nou echt hoogbegaafd is of niet maakt dan niet eens zo heel veel meer uit denk ik, het verloop kan vergelijkbaar zijn. Zeker als je omgeving en je jezelf als intelligent beschouwt, want dan zou je zogenaamd toch wel alles goed moeten kunnen snappen en doen is vaak het idee. Wie weet herkent hij een en ander, er is genoeg over te vinden. Op FOK! loopt ook een centraal draadje Topicreeks: Hoogbegaafdheid
Wil hier niet te lang over doorgaan maar ik geloof dat de mensen die een biertje met je wilden drinken oprecht goede bedoelingen hadden.
voor sommige ongelukkige mensen is hun ongeluk ook het 'leukste' tijdverdrijf en iets dat zekerheid geeft in hun leven.quote:
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
zeker als ze lang hebben nagedacht over hun ongeluk en onderhand hun levensfilosofie eraan gekoppelt, zou het een groot verlies zijn als ze eenmaal ophouden ongelukkig te zijn.
Dit.quote:
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
Hij zegt dat ie zichzelf wat waard vindt en dat ondertussen niemand hem wil. Dat rijmt niet.
Als je jezelf de moeite waard vindt straal je dit ook uit, en pikken mensen dit op. Zoals TS hier in dit topic overkomt verdrinkt hij bijna in het zelfmedelijden. Stap 1 voor hem is om te kappen met die mentaliteit.
Ik vind dat je met deze post veel mensen met autisme tekort doet. Velen van hen zijn juist érg gevoelig, ook in de omgang en wat betreft vriendschappen. Sorry voor de off-topic.quote:Op vrijdag 12 juli 2019 11:43 schreef Jopie78 het volgende:
Kon niet meer quoten..
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
Das gek, want ik zeg exact hetzelfde als jij.quote:
[..]
Ik vind dat je met deze post veel mensen met autisme tekort doet. Velen van hen zijn juist érg gevoelig, ook in de omgang en wat betreft vriendschappen. Sorry voor de off-topic.
Ik reageerde op een reactie van t vorige topic, waabij ts aangaf niet autistisch te kunnen zijn, want hij herkende emoties. Vandaar dat ik hier reageer met de tegenwerping dat autisten vaak prima in staat zijn emoties te herkennen.
En stuk kan ook overgevoelig betekenen. Het is niet per definitie een tekort.
[ Bericht 8% gewijzigd door _I op 13-07-2019 07:31:52 ]
Van de mensen van mijn jeugd, school en sport periode zie ik ook helemaal niet meer. Nu had ik ook geen gemeende interesse in die mensen, het moet klikken tussen mensen, vriendschap kan je niet forceren.
Hoe kan je voorkomen dat gesprekken dood vallen?quote:
Mijndate klaagde daar ook over. Er kwam zelf alleen geen initiatief vanuit hem, gesprekken liepen dood. Heb jij dat ook?
Door zelf met iets te komen en niet alleen te reageren op de ander.quote:
[..]
Hoe kan je voorkomen dat gesprekken dood vallen?
Wees blij dat je niet naar zo'n 'tof festival' hoeft, zo overtrokken altijd die kutfestivals waar je 100 euro betaalt voor een glas kraanwater en omringd wordt door hipsters en a-seksuele wijvenquote:Ik zal nooit naar een tof festival kunnen
. Je kan er altijd mensen ontmoeten. Ik ga in mijn eentje op vakantie, vriendinnen zijn bezet en ik ga niet wachten tot ik een man ontmoet voor ik ga leven. Ik ga vaak zat alleen naar de film of concerten, als iemand mee wil leuk maar anders prima.Enige wat kut is aan geen relatie is moeilijk een eigen plek vinden, maar ach.
Maakt niet uit wat? Je wilt natuurlijk toch wel een goed gesprek en niet zomaar over onzin praten?quote:
[..]
Door zelf met iets te komen en niet alleen te reageren op de ander.
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.quote:
[..]
Maakt niet uit wat? Je wilt natuurlijk toch wel een goed gesprek en niet zomaar over onzin praten?
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Misschien kun je TS gaan daten of zijn platonische contrastvriendin worden, naast jouw daadwerkelijk onaangename persoonlijkheid kan hij enkel goed voor de dag komen. En zoveel vrienden zul jij ook niet hebben...quote:
[..]
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Tja, als iemand een binnenvetter is dan krijg je er niet veel uit.quote:
[..]
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Je kan wel azijnpissen, maar ik geef serieus advies. Ik heb pakweg 10 mensen waar ik bevriend mee ben. Daarnaast kennisen. Deels ook mijn eigen schuld want ik laat vriendschappen vaak doodbloeden als ik het ergens mee oneens ben. Ik vind het wel prima zo. Als ik echt behoefte had aan veel vrienden ging ik wel een sociale hobby zoeken, maar ik ben dol op me-time.quote:Op zaterdag 13 juli 2019 16:54 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
Misschien kun je TS gaan daten of zijn platonische contrastvriendin worden, naast jouw daadwerkelijk onaangename persoonlijkheid kan hij enkel goed voor de dag komen. En zoveel vrienden zul jij ook niet hebben...
Hij was extreem onzeker en zette mij op een pedestal, dat trek ik niet.quote:
[..]
Tja, als iemand een binnenvetter is dan krijg je er niet veel uit.
Dat komt duidelijk naar voren inderdaad uit alle nodeloos giftige posts die je hier op Fok! plaatst.quote:
Jammer jammer. Het is ook lastig om de juiste partner te vinden in deze tijden.quote:
[..]
Hij was extreem onzeker en zette mij op een pedestal, dat trek ik niet.
Ik ben ook hartstikke misantroop.quote:Op zaterdag 13 juli 2019 16:59 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
Dat komt duidelijk naar voren inderdaad uit alle nodeloos giftige posts die je hier op Fok! plaatst.
Stoer man.quote:
[..]
Ik ben ook hartstikke misantroop.
🙄quote:
Dit. Plus een grote onwil om er wat aan te doen.quote:
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
Niet iedereen is goed in vrienden maken. Omstandigheden, persoonlijkheid. Ikzelf bijvoorbeeld ben een absolute ramp, daarom heb ik ook geen vrienden. Wel een partner. Maar ik heb eerlijk gezegd ook geen behoefte aan vrienden, wel aan een handjevol kennissen. Ik heb zeg maar zoveel kennissen als dat veel mensen hebben aan 'echte goede vrienden'. Op 1 hand te tellen dus
Hoe dan ook, om relaties van welke soort dan ook te beginnen als ze niet gegeven zijn (gegeven: familie, klasgenoten, collega's) is een kwestie van kwetsbaar opstellen. Het begint never nooit met mensen die elkaar met zekerheid herkennen als hun wederhelft, hun beste vriend, hun kameraad voor het leven. Het begint met een afspraak voorstellen met iemand waarvan je niet eens zeker weet dat 'ie een afspraak met je wil. Of een voorstel tot afspraak aannemen, terwijl je vreest dat het een voorstel uit enkel medelijden of iets anders minder gewenst is.
Ik vrees dat het daar misgaat voor @Sturmic, die weigert zich kwetsbaar op te stellen. Dat maakt dat relaties met enige diepgang niet kunnen beginnen.
@ Scary_Mary, Dank voor de links.
Ik heb onder andere met verbijstering gelezen dat je denkt dat je een ander -op bepaalde gebieden- niets te bieden hebt.
Je vult voor een ander in wat voor haar of hem het beste is, zonder het na te gaan bij diegene. Als je al twijfelt of onzeker bent ergens over kun je het ook bespreken. Bij elke relatie beginnen mensen weer opnieuw met ontdekken en leren ze over zichzelf en de ander. Dat is juist het mooie. Het gaat helemaal niet om die ervaringen ervoor, maar om de interactie tussen twee mensen die samen uitvogelen of en hoe ze een fijne relatie of vriendschap kunnen hebben.
quote:
Denk je hier niet té negatief over? Er bestaat namelijk een heel grote kans dat je familie wel echt oprecht van je houdt.
Hmmm, het zal een combinatie zijn denk ik. Het is mij echter wel duidelijk dat mijn ouders liever mijn broer/zus hebben dan ondergetekende. Ze weten amper wat voor werk ik doe, vragen nooit iets over mijn privé-situatie, zo lang ik tijdens de vele obligate familieverplichtingen wel netjes opzit en pootjes geef. Anderzijds kan ik daar niet langs gaan zonder dat er druk wordt uitegoefend om toch maar vooral (nog) vaker langs te komen. Ik heb soms gewoon écht niks meer te vertellen als ik ze voor de derde keer in een week aan zit te staren. Begrijp me goed; ik heb een degelijke jeugd gehad, heb allerminst een hekel aan mijn ouders en ze hebben altijd goed voor mij gezorgd: maar als ik zie hoe anderen met hun ouders om kunnen gaan, dan zie je dat die interpersoonlijke relatie véél beter en "intiemer" is. Dat heb ik (uiteraard ook) niet.quote:
Ik ben ook benieuwd naar je reactie op de laatste post van Lienekien en op de vraag van JeMoeder. Ik ben zelf moeder en zou het zo ontzettend verdrietig vinden als een van mijn kinderen ooit zou denken dat we hem/ haar ergens bij betrekken uit plichtsbesef.
Tja. Online is prima, maar het "doet" niks in de echte wereld. Dan zit ik nog steeds alleen op mijn studeerkamer, maar dan typt er toevallig iemand aan de andere kant van het scherm wat terug. Iemand die mij dan ook nog alleen maar kent van letters op een scherm... ik geloof er niet zo in dat dat telt als bestendig en écht interpersoonlijk contact.quote:
Ik vraag me zomaar af hoe het zit met online contacten. Daar kun je van alles van vinden, maar van een heleboel ‘awkwardness’ hoef je dan in principe geen last te hebben, zeker niet zolang het nog niet irl gaat. Kijk maar naar dit forum. Mensen raken aan de praat, kunnen het goed met elkaar vinden, delen ideeën en meningen. Voor je het weet, ben je al aardig aan het bouwen aan een leuke vriendschap.
Heb je het topic überhaupt gelezen? Het hele punt is dus dat ik wel degelijk dingen ondernam, maar dat daar NOOIT ook maar IETS uit voort is gekomen. En dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven weet ik dondersgoed, ik heb namelijk NOOIT terug kunnen vallen op iemand in de wat moeilijkere tijden. Eikel.quote:
Misschien moet je (geen idee wie "je" is) heb t lange grijze stuk gelezen, niet afwachten totdat anderen er vóór jou iets van maken maar er zelf iets van maken. Jij leeft toch??? Nou, dan ben je verantwoordelijk ook voor je eigen leven.
Stop met de verantwoording bij anderen te leggen. Neem eens een keer iemand met jou mee ipv dat je het andersom wilt. Verandering begint bij je zelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 14-07-2019 01:19:03 ]
Ik denk oprecht dat ik niet heel onzeker ben en eigenlijk ook niet zo overkom. Ben bijvoorbeeld ook niet zenuwachtig voor sollicitaties, dates, spreken voor een groep, etc. En het is geen kwestie van dat ik mensen afwijs (ja, op een paar vriendelijke, maar onpersoonlijke uitnodigingen in de topic na dan...), maar dat mensen mij afwijzen. Bijvoorbeeld op dat personeelsfeestjes zal niemand een klein beetje fysieke ruimte maken (uitstappen) in zijn gesprekskringetje om mij daar tussen te laten. Of een praatje met mij beginnen. Dat soort dingen moet ALTIJD door mij geïnitieerd worden. En dat kost enorm veel energie. Waarom NOOIT eens een keer een geste van iemand anders?quote:
Zou het niet kunnen dat je behoorlijk onzeker over je zelf bent dat je daardoor al van te voren denkt dat mensen je niet 'moeten' en uit bescherming voor de gevreesde afwijzing ze al van te voren afwijst?
Je zei ergens in het vorige deel dat je op een borrel van je werk was en na 15 min al bent gesmeerd omdat ze je toch niet moeten... Waar merk je dat dan aan?
1. Ik ben geen autist.quote:
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
2. Gaan we weer... ik moet van mezelf gaan houden zeker? Innerlijke rust vinden? Gaan werken aan de wereldvrede...
Joh, ik vraag me gewoon af wat mij zo afstotelijk maakt dat ieder boerenkinkel wel minimaal één of twee vrienden kan maken, maar ik niet! Dan ben ik toch gewoon een slecht mens? Minderwaardig? In ieder geval minder dan (vrijwel) elke leeftijdsgenoot.
Ik denk een paar dingen nl om zoiets nog als een discussie te houden. /
'
En dan gaat het om punten die iemand maakt natuurlijk en niet op personen aanvallen, ok noemen wel maar niet rechtstreeks?
Dat is zo niet de bedoeling van een openbaar forum?
Ik doe nog wel ff mee hoor maar was al bijna afgehaakt.
Maar ok TS zijn keuze ik doe wel weer mee enzo.
Dank voor je suggestie, maar ik ben niet hoogbegaafd (en ook niet autistisch btw...). Kan best aardig leren, maar ben niet buitengewoon intelligent.quote:
Of ts nou echt hoogbegaafd is of niet maakt dan niet eens zo heel veel meer uit denk ik, het verloop kan vergelijkbaar zijn. Zeker als je omgeving en je jezelf als intelligent beschouwt, want dan zou je zogenaamd toch wel alles goed moeten kunnen snappen en doen is vaak het idee. Wie weet herkent hij een en ander, er is genoeg over te vinden. Op FOK! loopt ook een centraal draadje
mag dit wel hier enzo? dacht dat alleen TS nieuwe mocht openen? kweet niet hoor?
Je loopt te verzwelgen in zelfmedelij en dan noem je mij een eikel terwijl je vraagt om advies en ik je dat geef. Zak lekker in de plomp met je topic.quote:
[..]
[..]
Heb je het topic überhaupt gelezen? Het hele punt is dus dat ik wel degelijk dingen ondernam, maar dat daar NOOIT ook maar IETS uit voort is gekomen. En dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven weet ik dondersgoed, ik heb namelijk NOOIT terug kunnen vallen op iemand in de wat moeilijkere tijden. Eikel.
Non sequitur.quote:
Hij zegt dat ie zichzelf wat waard vindt en dat ondertussen niemand hem wil. Dat rijmt niet.
Ik kan best goed leven met mijzelf, maar kennelijk andere mensen niet. Tussen die twee dingen zit w.m.b. geen causaal verband. Drie jaar geleden schreef ik daarover al het volgende:
quote:
het is een feit dat buiten die twee contexten ik géén tot zeer weinig positieve ervaringen heb met andere mensen/groepen. Daarvoor ben ik kennelijk niet leuk/aardig/goed genoeg. Dat zou ik enerzijds wel willen leren, anderszijds ben ik best gelukkig met mijzelf als persoon en denk ik dan "bekijk het maar, fuk jullie met je toffe leven".
quote:
Ben best content met mijzelf als persoon, denk ik. Maar voor anderen is die persoonlijkheid kennelijk niet voldoende, leuk of interessant genoeg. Wat moet ik dan doen? Hoe wordt ik wel goed genoeg in het mens zijn? Voor veel mensen is dat zo natuurlijk, dat uitleggen wat je onbewust allemaal doet zich alleen laat samenvatten in dat soort "wees jezelf"-clichés.
quote:
Punt is dat het mij niet gaat om goed genoeg te zijn voor mijzelf, maar om goed genoeg te zijn voor anderen; teneinde normale relaties met die andere mensen aan te kunnen gaan. En dát is waar ik naar streefde. Alleen begin ik nu in te zien dat het een futiele exercitie is als het beste wat je ooit hebt bereikt een soort niveau is van: "mweh, ik haat hem niet, maar dat is het dan ook wel". Dat ervaar ik niet als een verrijking van het leven, en dus ga ik daarvoor niet knokken en behoeftig lopen zijn. Daar pas ik voor. Behoud liever mijn waardigheid. En dan ben ik op mijn 40e nog steeds alleen. So be it. Beter dat dan enorme bakken energie in iets steken voor een resultaat dat slechts een flard is van datgene normale mensen ervaren zonder een gelijke inspanning te hoeven leveren. No way.
Ik zou tekenen voor de mogelijkheid om daar zelf achter te komen. Al is het dan gelijk de eerste en de laatste keer als ik jou moet gelovenquote:
Wees blij dat je niet naar zo'n 'tof festival' hoeft, zo overtrokken altijd die kutfestivals waar je 100 euro betaalt voor een glas kraanwater en omringd wordt door hipsters en a-seksuele wijven
Ja, dat weet ik wel, maar ik wíl niet meer altijd alleen moeten zijn. Jij zegt zelf al "als iemand mee wil, leuk". Dat betekent dus dat jij soms dingen samen doet, en soms niet. Die afwisseling heb ik niet.quote:
Je kan in je eentje alles doen wat je wil he. Ook naar een hipsterfestival
Als ik deze logica volg, zou er dus volgens jou iemand geweest kunnen zijn die zich jegens mij (eerst) "kwetsbaar" heeft opgesteld?quote:
Hoe dan ook, om relaties van welke soort dan ook te beginnen als ze niet gegeven zijn (gegeven: familie, klasgenoten, collega's) is een kwestie van kwetsbaar opstellen. Het begint never nooit met mensen die elkaar met zekerheid herkennen als hun wederhelft, hun beste vriend, hun kameraad voor het leven. Het begint met een afspraak voorstellen met iemand waarvan je niet eens zeker weet dat 'ie een afspraak met je wil. Of een voorstel tot afspraak aannemen, terwijl je vreest dat het een voorstel uit enkel medelijden of iets anders minder gewenst is.
Ik vrees dat het daar misgaat voor @Sturmic, die weigert zich kwetsbaar op te stellen. Dat maakt dat relaties met enige diepgang niet kunnen beginnen.
Euuu... dit is gewoon deel 2, omdat er nog een paar reacties uit deel 1 open stonden.quote:
Ik weet niet hoor maar dit is een soort on officeel vervolg? Heb niet alles meegelezen.
Ik denk een paar dingen nl om zoiets nog als een discussie te houden. /
'
En dan gaat het om punten die iemand maakt natuurlijk en niet op personen aanvallen, ok noemen wel maar niet rechtstreeks?
Dat is zo niet de bedoeling van een openbaar forum?
Ik doe nog wel ff mee hoor maar was al bijna afgehaakt.
Maar ok TS zijn keuze ik doe wel weer mee enzo.
Heb ik dan ook gedaanquote:
mag dit wel hier enzo? dacht dat alleen TS nieuwe mocht openen? kweet niet hoor?
Als je wel de geste van iemand anders krijgt die zich niet in jouw persoonlijke kring bevind, dan wijs je het zelf af.quote:
[..]
Ik denk oprecht dat ik niet heel onzeker ben en eigenlijk ook niet zo overkom. Ben bijvoorbeeld ook niet zenuwachtig voor sollicitaties, dates, spreken voor een groep, etc. En het is geen kwestie van dat ik mensen afwijs (ja, op een paar vriendelijke, maar onpersoonlijke uitnodigingen in de topic na dan...), maar dat mensen mij afwijzen. Bijvoorbeeld op dat personeelsfeestjes zal niemand een klein beetje fysieke ruimte maken (uitstappen) in zijn gesprekskringetje om mij daar tussen te laten. Of een praatje met mij beginnen. Dat soort dingen moet ALTIJD door mij geïnitieerd worden. En dat kost enorm veel energie. Waarom NOOIT eens een keer een geste van iemand anders?
Zegt dat dan niet iets over de mensen waartussen je je begeeft? Daarnaast is vriendschap of relationeel contact gewoon dynamiek tussen twee personen, ofwel geven en nemen. Het kan echt geen kwaad eerst te geven alvorens te nemen. Nu lijkt het net alsof niemand jou aan wil spreken, maar niet iedereen is even gemakkelijk met contact leggen en zelf geef je aan er geen moeite mee te hebben.
Je hebt werkelijk geen fuck te verliezen, alleen mogelijk iets te winnen.
ok dan haal ik dingen door elkaar, mijn fout, sorry zal het ff melden in FB ook escuus van mijquote:
[..]
Euuu... dit is gewoon deel 2, omdat er nog een paar reacties uit deel 1 open stonden.
[..]
Heb ik dan ook gedaan
Ik heb nergens gevraagd om advies, ik zoek naar een verklaring. En je kunt er niet verder naast zitten als je mij er van beticht dat ik de afgelopen jaren geen verantwoordelijkheid heb genomen voor mijn eigen leven. Maar goed, ik zak wel. Gaat vanzelf.quote:
Je loopt te verzwelgen in zelfmedelij en dan noem je mij een eikel terwijl je vraagt om advies en ik je dat geef. Zak lekker in de plomp met je topic
Dat zou kunnen ja. In het kleine dorpje waar ik woon ken ik in ieder geval heel veel mensen in (min-of-meer) dezelfde leeftijdscategorie. Dus een nieuwe populatie aanboren kan alleen als ik verhuis. Maar goed, je kunt niet "jezelf" achterlaten, dus ik vraag me af of dat zin heeft. Ík ben namelijk de gemene deler in alle interacties die ik ooit gehad heb met mensen. Er is dus iets intrinsiek verkeerds/afwijkends aan mij, ik weet alleen niet wat.quote:
Misschien past het type mens waar je het bij zoekt niet bij je. Ik heb ook geen klik met kakkers en gelijksoortig volk. Het is vaak ons kent ons en ik ben vrij direct en wals daar over heen.
Afgezien van digitaal, uit medelijden en nadat dat uitdrukkelijk onderwerp van gesprek is geweest, neen, heb ik die geste nooit "in het wild" mogen ontvangen.quote:
Als je wel de geste van iemand anders krijgt die zich niet in jouw persoonlijke kring bevind, dan wijs je het zelf af.
Niks meer. Wacht nog even de reacties af, en dan kan dit topic dicht.quote:
Zoals @Scary_Mary al zei, ik hoop dat ik weer een paar jaar verder ben voordat het weer boven het kookpunt komt.
nou dat is het helemaal niet hoor zoals ik het zie?quote:
[..]
Niks meer. Wacht nog even de reacties af, en dan kan dit topic dicht.
Zoals @:Scary_mary al zei, ik hoop dat ik weer een paar jaar verder ben voordat het weer boven het kookpunt komt.
Maar je neemt niks aan ook want er zijn echt genoeg dingen aangegeven als idee en zelfs wel concreet ook.
Maar wat wil jij? wat wil je ermee bereiken met dit topic behalve alleen te klagen? Want daar is een ander forum voor enzo?
Hoe zou ik, of andere je kunnen helpen?
Uit medelijden.quote:
[..]
Afgezien van digitaal, uit medelijden en nadat dat uitdrukkelijk onderwerp van gesprek is geweest, neen, heb ik die geste nooit "in het wild" mogen ontvangen.
Assumptions, the mother of all fuck ups.
Ja jezus, dorpsvolk is echt het meest bekrompen zeik en roddelvolk. Verhuis naar de stad, zoek hobby's waar je met anderen bent en tadaa.quote:
[..]
Dat zou kunnen ja. In het kleine dorpje waar ik woon ken ik in ieder geval heel veel mensen in (min-of-meer) dezelfde leeftijdscategorie. Dus een nieuwe populatie aanboren kan alleen als ik verhuis. Maar goed, je kunt niet "jezelf" achterlaten, dus ik vraag me af of dat zin heeft. Ík ben namelijk de gemene deler in alle interacties die ik ooit gehad heb met mensen. Er is dus iets intrinsiek verkeerds/afwijkends aan mij, ik weet alleen niet wat.
waar als in dorp woonende maar dat hoeft niet gelijk verkeerd te zijn?quote:
[..]
Ja jezus, dorpsvolk is echt het meest bekrompen zeik en roddelvolk. Verhuis naar de stad, zoek hobby's waar je met anderen bent en tadaa.
Ja alsTS alleen wil klagen en niks wil doen of aanpakken dan is dit echt het verkeerde topic in het verkeerde forum denk ik?
Hij past er niet blijkbaar. Ik zou lekker weggaan.quote:
[..]
waar als in dorp woonende maar dat hoeft niet gelijk verkeerd te zijn?
Ja alsTS alleen wil klagen en niks wil doen of aanpakken dan is dit echt het verkeerde topic in het verkeerde forum denk ik?
Is het dan misschien omdat je niet echt contact met die mensen hebt ze je misschien een beetje vreemd vinden en daarom niet zo snel een gesprek met je beginnen? Als jij dan een gesprek begint reageren ze dan wel vriendelijk of zijn ze ondertussen al op zoek naar een andere gesprekspartner? Of heb je misschien onbedoeld een arrogante houding?quote:
[..]
Ik denk oprecht dat ik niet heel onzeker ben en eigenlijk ook niet zo overkom. Ben bijvoorbeeld ook niet zenuwachtig voor sollicitaties, dates, spreken voor een groep, etc. En het is geen kwestie van dat ik mensen afwijs (ja, op een paar vriendelijke, maar onpersoonlijke uitnodigingen in de topic na dan...), maar dat mensen mij afwijzen. Bijvoorbeeld op dat personeelsfeestjes zal niemand een klein beetje fysieke ruimte maken (uitstappen) in zijn gesprekskringetje om mij daar tussen te laten. Of een praatje met mij beginnen. Dat soort dingen moet ALTIJD door mij geïnitieerd worden. En dat kost enorm veel energie. Waarom NOOIT eens een keer een geste van iemand anders?
mjah dat is snel gezegd maar ok naar na 600 posts vorige deel is er wel iets over te zeggen denk?quote:
[..]
Hij past er niet blijkbaar. Ik zou lekker weggaan.
Zeg maar wil geen advies maar alleen klagen enzo? ok daar is een forum voor, dat denk ik dan?
Aanbod staat DM me maar?
Serieus? Hier zou toch niemand op in gaanquote:
ok om het nog eens te benadrukken TS, ik spreek met jou af en gaan we naar het strand of strandtent enzom mag je met mij mee enzo en zien we wel hoe het loopt en ik zal je niet neerzetten als achterlijk ofzo want gaan we met zijn twee. /
Aanbod staat DM me maar?
Lieve jongen, er heeft je iemand uitgenodigd hier voor naar een festival te gaan. Die persoon heeft zich kwetsbaar opgesteld naar jou! Hij kent je niet, maar door wat hij las en vooral door de manier waarop je schrijft, denkt hij dat je best wel leuk gezelschap kan zijn. Maar ook voor hem is het een gok! Je kan leuk zijn of jullie klikken niet. Net zoals het voor jou ook een gok is! Jij kan hem ook maar niets vinden!quote:
[..]
Ik zou tekenen voor de mogelijkheid om daar zelf achter te komen. Al is het dan gelijk de eerste en de laatste keer als ik jou moet geloven
Maar zo schep je wel de kans voor de mogelijke geboorte van een vriendschap! En dan ook nog met iemand waarbij je niet hoeft te liegen, niets hoeft te verzinnen en je dus echt lekker jezelf kan zijn! De basisvoorwaarde van een vriendschap! Ga gewoon!
Nogmaals: de mannen van hier zijn niet van het type die uit medelijden iemand mee zouden vragen. Integendeel...
uhw je gaat echt tegen mijn oprechte bedoelingen in hoor want meen dit echt wel, ok zo niet dan mag dit naar een een ander forum als ditquote:
[..]
Lieve jongen, er heeft je iemand uitgenodigd hier voor naar een festival te gaan. Die persoon heeft zich kwetsbaar opgesteld naar jou! Hij kent je niet, maar door wat hij las en vooral door de manier waarop je schrijft, denkt hij dat je best wel leuk gezelschap kan zijn. Maar ook voor hem is het een gok! Je kan leuk zijn of jullie klikken niet. Net zoals het voor jou ook een gok is! Jij kan hem ook maar niets vinden!
Maar zo schep je wel de kans voor de mogelijke geboorte van een vriendschap! En dan ook nog met iemand waarbij je niet hoeft te liegen, niets hoeft te verzinnen en je dus echt lekker jezelf kan zijn! De basisvoorwaarde van een vriendschap! Ga gewoon!
Nogmaals: de mannen van hier zijn niet van het type die uit medelijden iemand mee zouden vragen. Integendeel...
mods? > KLB naar dit???
sowieso dit dus niet het goed forum om te klagen enzo etc voor ts maargoed ok tis nog twee topics door gegaan? Ik heb gezecht wat ik wilde en aangeboden voor de rest geef ik er nit om maar ok dit is echt niet ht goed forum ervoor dus om te klagen enzo?
Ja mamma lol ok tis in feedback alweer hahahaquote:
[..]
Lieve jongen, er heeft je iemand uitgenodigd hier voor naar een festival te gaan. Die persoon heeft zich kwetsbaar opgesteld naar jou! Hij kent je niet, maar door wat hij las en vooral door de manier waarop je schrijft, denkt hij dat je best wel leuk gezelschap kan zijn. Maar ook voor hem is het een gok! Je kan leuk zijn of jullie klikken niet. Net zoals het voor jou ook een gok is! Jij kan hem ook maar niets vinden!
Maar zo schep je wel de kans voor de mogelijke geboorte van een vriendschap! En dan ook nog met iemand waarbij je niet hoeft te liegen, niets hoeft te verzinnen en je dus echt lekker jezelf kan zijn! De basisvoorwaarde van een vriendschap! Ga gewoon!
Nogmaals: de mannen van hier zijn niet van het type die uit medelijden iemand mee zouden vragen. Integendeel...
Je hoeft geen autist te zijn om tegen dezelfde zaken aan te lopen.quote:
[..]
1. Ik ben geen autist.
2. Gaan we weer... ik moet van mezelf gaan houden zeker? Innerlijke rust vinden? Gaan werken aan de wereldvrede...
Joh, ik vraag me gewoon af wat mij zo afstotelijk maakt dat ieder boerenkinkel wel minimaal één of twee vrienden kan maken, maar ik niet! Dan ben ik toch gewoon een slecht mens? Minderwaardig? In ieder geval minder dan (vrijwel) elke leeftijdsgenoot.
Ik denk helemaal niet dat je afstotelijk bent, of een slecht mens. Zeker ook omdat vriendschappen aan gaan iets is wat onbewust gebeurt in je jeugd.
Het kan toch ook gewoon zo zijn dat er “iets” mist waardoor het niet gelukt is. Zonder dat mensen iets van je hoeven te vinden of dat je voor anderen gaat denken.
Je hoeft van mij niet de nobelprijs voor de vrede binnen te slepen, of Groningen te ontlasten van hun aardbeving probleem. Het is meestal al genoeg om gewoon naar iemand te luisteren, hulp te vragen aan een ander of simpelweg iemand vaker tegen te komen in een bepaalde setting.
En juist omdat het iets is wat iedereen lijkt te kunnen zonder uitleg, lijkt het mij gemakkelijker om te accepteren dat er helemaal niets mis met je is in de ogen van anderen, maar dat je zelf eigenlijk helemaal niet bekabeld bent voor de dingen die je zo graag wil.
Wil je dat wel, dat wordt dan hard werken. Niet omdat je slecht bent of onaardig, maar doordat de spelregels niet in je basispakket zaten.
Wat de eenzaamheid en pijn niet wegneemt natuurlijk, maar er wel voor zorgt dat je het jezelf niet kwalijk neemt.
Kan dan ook zeer gemakkelijk vrienden maken. Stap een groep onbekenden in, sta binnen een minuut te praten en zie in 1 oogopslag wie er aandacht nodig heeft, verlegen is of wie anderen entertaint. Het is kinderlijk eenvoudig om mensen een goed gevoel te geven of ze zich welkom te laten voelen in een groep/omgeving, dat gaat namelijk allemaal om de ander.
Deze mensen kennen je niet en zien alleen je houding en gezichtsuitdrukking. Als niemand je benadert, kan het dus slechts aan die dingen liggen en niet aan je “binnenkant”, want die ziet niemand.
Vriendschappen onderhouden gaat vooral of je mensen achterlaat met extra energie of dat je ze leeg trekt. Merk zelf dat wanneer ik in een energieke enthousiaste bui ben, dat mensen je snel genoeg vragen voor zaken of hinten naar een uitnodiging. Ben ik down en laag in energie, worden gesprekken snel afgekapt.
Kortom.. Elke dag is een nieuwe en de meeste mensen op deze aardbol kennen je nog niet, wat je vele nieuwe kansen geeft. Probeer gewoon dingen uit, ontdek nieuwe kanten van jezelf en stop met al dat nadenken en analyseren. Je hoeft niets te zijn of te worden, je hoeft het alleen maar te doen.
Soms faalt het, soms niet.. en dat herhaal je honderden keren, tot je het kan.. Net als iedereen..
Dooddoener, maar o zo waar; “De beste manier om een vriend te hebben, is door er 1 te zijn..”
Nee, niet per se. Om een relatie te beginnen zal er altijd eerst afgetast moeten worden, door twee personen, niet op dat moment niet weten dat het een succes (leuke tijd) gaat worden.quote:
[..]
Als ik deze logica volg, zou er dus volgens jou iemand geweest kunnen zijn die zich jegens mij (eerst) "kwetsbaar" heeft opgesteld?
Ik heb de indruk dat jij dat op een aantal manieren verhindert.
Ten eerste: jij stelt je niet kwetsbaar op. Als iemand je aanbiedt om samen een biertje te gaan drinken of naar een festival te gaan, dan durf je dat niet aan te nemen. Je roept dan dingen als "uitnodiging uit medelijden" en dergelijke, maar de kern is dat jij de uitnodiging niet aanneemt.
Ten tweede: je presenteert je als iemand die geen mensen (/vrienden/hulp/contact/aanspraak) nodig heeft.
Ik denk dat het klopt dat je niet onzeker overkomt. Terwijl je tot op het bot onzeker bent.quote:
[..]
Ik denk oprecht dat ik niet heel onzeker ben en eigenlijk ook niet zo overkom. ()
Nu kunnen er twee dingen gebeuren: mensen denken dat jij alles prima voor elkaar hebt en zijn dan wat bescheten met pogingen contact te leggen (omdat mensen zich niet graag kwetsbaar opstellen tegenover een perfect persoon). Of mensen voelen aan dat de pose die je uitdraagt niet klopt, en dat is een algehele alarmbel voor het leggen van dieper contact.
Ook hier hè, ik denk (lees: gok), dat jij nooit begint over je persoon. Over hoe onzeker je je voelt, over hoe ongewenst je je voelt, hoe eenzaam, hoe verdrietig. Of, als het van toepassing was, hoe blij, enthousiast over iets persoonlijks. Of hoe spannend je het vindt om dit-of-dat te gaan doen of dat je etc etc etc. Dat heb jij vast nooit gedaan, zelfs niet tegen je ouders.quote:
Hmmm, het zal een combinatie zijn denk ik. Het is mij echter wel duidelijk dat mijn ouders liever mijn broer/zus hebben dan ondergetekende. Ze weten amper wat voor werk ik doe, vragen nooit iets over mijn privé-situatie, zo lang ik tijdens de vele obligate familieverplichtingen wel netjes opzit en pootjes geef.
Ik denk dat als zij vragen (vroegen, eigenlijk, want dit pad is al lang geleden dichtgeslibt) hoe het met *jou* gaat, je iets vertelt over hoe het gaat op je werk (of iets dergelijks). Niet iets over jouzelf. En als jij niets blootgeeft over wat jou werkelijk bezighoudt en beroert, dan is er geen relatie met jou te maken. Er is geen connectie mogelijk van een andere persoon naar jouw binnenkant. En dan hou je de oppervlakkige (verplichte) relatie over.
En als bovenstaande al niet lukt met heel vertrouwde personen omdat het moeilijk vanuit jouzelf komt, dan is het nog veel moeilijker om iets van jezelf te laten zien aan minder vertrouwde personen. En echt waar, dat is wat sociale personen vooral zelf wél doen: zichzelf openstellen, en wat ze heel makkelijk herkennen is als 'de ander' dat niet doet. Net zoals je een sociaal incontinent persoon in een halve minuut spot, is de sociaal geconstipeerde van buitenaf eenvoudig te herkennen. Ik vrees dat jij zo eenvoudig te herkennen bent als gesloten, dat niemand een poging onderneemt. En áls iemand een poging doet om je mee te trekken de wereld in, dan wijs jij af. Waarmee de cirkel gesloten is.
Onlinecontact niet als surrogaat, maar als start van irl vriendschappen. Er zijn er hier op FOK! heel veel op die manier ontstaan.quote:
[..]
[..]
Hmmm, het zal een combinatie zijn denk ik. Het is mij echter wel duidelijk dat mijn ouders liever mijn broer/zus hebben dan ondergetekende. Ze weten amper wat voor werk ik doe, vragen nooit iets over mijn privé-situatie, zo lang ik tijdens de vele obligate familieverplichtingen wel netjes opzit en pootjes geef. Anderzijds kan ik daar niet langs gaan zonder dat er druk wordt uitegoefend om toch maar vooral (nog) vaker langs te komen. Ik heb soms gewoon écht niks meer te vertellen als ik ze voor de derde keer in een week aan zit te staren. Begrijp me goed; ik heb een degelijke jeugd gehad, heb allerminst een hekel aan mijn ouders en ze hebben altijd goed voor mij gezorgd: maar als ik zie hoe anderen met hun ouders om kunnen gaan, dan zie je dat die interpersoonlijke relatie véél beter en "intiemer" is. Dat heb ik (uiteraard ook) niet.
[..]
Tja. Online is prima, maar het "doet" niks in de echte wereld. Dan zit ik nog steeds alleen op mijn studeerkamer, maar dan typt er toevallig iemand aan de andere kant van het scherm wat terug. Iemand die mij dan ook nog alleen maar kent van letters op een scherm... ik geloof er niet zo in dat dat telt als bestendig en écht interpersoonlijk contact.
[..]
Heb je het topic überhaupt gelezen? Het hele punt is dus dat ik wel degelijk dingen ondernam, maar dat daar NOOIT ook maar IETS uit voort is gekomen. En dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven weet ik dondersgoed, ik heb namelijk NOOIT terug kunnen vallen op iemand in de wat moeilijkere tijden. Eikel.
(En relaties ook, daar kan ik zelf van getuigen.)
Online kan je ook mensen raken, idd. Elk contact is zo echt als je het zelf toelaat.quote:
[..]
Onlinecontact niet als surrogaat, maar als start van irl vriendschappen. Er zijn er hier op FOK! heel veel op die manier ontstaan.
(En relaties ook, daar kan ik zelf van getuigen.)
Heb trouwens nagedacht over dat aannemen van de uitnodigingen hier op fok. Moet eerlijk zeggen dat als in dezelfde situatie als TS had gezeten ik het misschien ook wel had geweigerd. Hoewel het allemaal goed bedoeld is is denk ik de drempel te hoog gezien de aanleiding van de uitnodiging.
Hopelijk krijgt TS (ondanks wat goed bedoelde misplaatste adviezen) meer invalshoeken om zijn plaatje compleet te maken.
Maar het is wel tekenend voor inzicht krijgen in wat TS anders doet dan veel anderen om te zien hoe hij reageert op uitgestoken handen. Ook in het echte leven krijg je natuurlijk vaak handreikingen die *niet* precies dat zijn waar je op dat moment om vroeg - en als je juist dat soort openingen niet gebruikt, dan eindig je.. met enkel zakelijke uitwisselingen van mededelingen.quote:
Insteek van TS is nergens geweest dat hij contacten zoekt, maar de waarom-vraag. Wat doe ik aanwijsbaar fout/anders, waarom ik?
Wat, als ik het goed lees, vrij precies is waar TS zich na 33 jaar bevindt: een wereld waar mensen enkel nuttige en/of verplichte mededelingen met hemuitwisselen.
Schitterende post.quote:Op zondag 14 juli 2019 07:57 schreef Jopie78 het volgende:
Vanuit persoonlijke ervaring. Ik ben wel autistisch en functioneer verder normaal. Goede en zware baan, die veel sociale vaardigheden vereist.
Kan dan ook zeer gemakkelijk vrienden maken. Stap een groep onbekenden in, sta binnen een minuut te praten en zie in 1 oogopslag wie er aandacht nodig heeft, verlegen is of wie anderen entertaint. Het is kinderlijk eenvoudig om mensen een goed gevoel te geven of ze zich welkom te laten voelen in een groep/omgeving, dat gaat namelijk allemaal om de ander.
Deze mensen kennen je niet en zien alleen je houding en gezichtsuitdrukking. Als niemand je benadert, kan het dus slechts aan die dingen liggen en niet aan je “binnenkant”, want die ziet niemand.
Vriendschappen onderhouden gaat vooral of je mensen achterlaat met extra energie of dat je ze leeg trekt. Merk zelf dat wanneer ik in een energieke enthousiaste bui ben, dat mensen je snel genoeg vragen voor zaken of hinten naar een uitnodiging. Ben ik down en laag in energie, worden gesprekken snel afgekapt.
Kortom.. Elke dag is een nieuwe en de meeste mensen op deze aardbol kennen je nog niet, wat je vele nieuwe kansen geeft. Probeer gewoon dingen uit, ontdek nieuwe kanten van jezelf en stop met al dat nadenken en analyseren. Je hoeft niets te zijn of te worden, je hoeft het alleen maar te doen.
Soms faalt het, soms niet.. en dat herhaal je honderden keren, tot je het kan.. Net als iedereen..
Dooddoener, maar o zo waar; “De beste manier om een vriend te hebben, is door er 1 te zijn..”
Daar bovenop geeft hij in het topic aan dat hij "dorst" heeft en iedereen biedt hem vast voedsel aan. Het boeit de meeste FOK!kers blijkbaar niet genoeg om te lezen wat TS schrijft...
Men steekt hier op verschillende niveaus in met reacties. Dat wil niet per se zeggen dat men niet leest. Of dat men alleen maar zou moeten reageren op de emoties die hij uit.quote:
Mja, ben nu aan het invullen, maar ik meen te lezen dat bij TS depressieve gevoelens meespelen. Als je daarin zit, is niets leuk. Uit de PoHi van TS filter ik dat er ook wel wat leuke interacties waren in die 33 jaar. Op dit moment overheersen de slechte herinneringen.
Daar bovenop geeft hij in het topic aan dat hij "dorst" heeft en iedereen biedt hem vast voedsel aan. Het boeit de meeste FOK!kers blijkbaar niet genoeg om te lezen wat TS schrijft...
Als je tevreden bent met jezelf, waarom open je dit topic dan?quote:
[..]
Non sequitur.
Ik kan best goed leven met mijzelf, maar kennelijk andere mensen niet. Tussen die twee dingen zit w.m.b. geen causaal verband. Drie jaar geleden schreef ik daarover al het volgende:
Je kunt je zelfbeeld en hoe andere mensen je zien niet zomaar los van elkaar zien. Ga maar na: ik geloof er niks van dat jij helemaal content met jezelf bent, maar met niemand, maar dan ook NIEMAND klikt. Dat ga je me niet wijsmaken.
Oftewel, je bent niet tevreden met jezelf en dit straal je (onbewust) uit, of je hebt nul sociale vaardigheid om een connectie met iemand te maken. Ik gok dat het een combinatie van beiden is.
Hoe dan ook, je kan niet naar anderen blijven wijzen hierin. De bal ligt echt bij jou.
De boerenkinkels kan het misschien weinig schelen wat anderen aan ze hebben of van ze denken. Ze zijn niet bezig met wie wanneer initiatief neemt en laten genoeg los over zichzelf zonder dat anderen daar specifiek naar vragen.quote:
Joh, ik vraag me gewoon af wat mij zo afstotelijk maakt dat ieder boerenkinkel wel minimaal één of twee vrienden kan maken, maar ik niet! Dan ben ik toch gewoon een slecht mens? Minderwaardig? In ieder geval minder dan (vrijwel) elke leeftijdsgenoot.
Dat maakt jou werkelijk niet minderwaardig of slecht.
En toch ontstaan er via Fok! relaties en vriendschappen. Vaak opgebouwd in maanden/ jaren, waarbij er in eerste instantie alleen online contact is. Online contact kan dus wel degelijk iets doen voor mensen in de echte wereld. Met jouw verhaal raak je mij bijvoorbeeld, een echt mens. Jouw woorden hebben zeker impact en via Fok! voer je nu wel degelijk een gesprek. Ik ben geen chatbot.quote:
Tja. Online is prima, maar het "doet" niks in de echte wereld. Dan zit ik nog steeds alleen op mijn studeerkamer, maar dan typt er toevallig iemand aan de andere kant van het scherm wat terug. Iemand die mij dan ook nog alleen maar kent van letters op een scherm... ik geloof er niet zo in dat dat telt als bestendig en écht interpersoonlijk contact.
[ Bericht 10% gewijzigd door Sumppi op 14-07-2019 22:27:43 ]
Hulde voor deze postquote:
[..]
Je hoeft geen autist te zijn om tegen dezelfde zaken aan te lopen.
Ik denk helemaal niet dat je afstotelijk bent, of een slecht mens. Zeker ook omdat vriendschappen aan gaan iets is wat onbewust gebeurt in je jeugd.
Het kan toch ook gewoon zo zijn dat er “iets” mist waardoor het niet gelukt is. Zonder dat mensen iets van je hoeven te vinden of dat je voor anderen gaat denken.
Je hoeft van mij niet de nobelprijs voor de vrede binnen te slepen, of Groningen te ontlasten van hun aardbeving probleem. Het is meestal al genoeg om gewoon naar iemand te luisteren, hulp te vragen aan een ander of simpelweg iemand vaker tegen te komen in een bepaalde setting.
En juist omdat het iets is wat iedereen lijkt te kunnen zonder uitleg, lijkt het mij gemakkelijker om te accepteren dat er helemaal niets mis met je is in de ogen van anderen, maar dat je zelf eigenlijk helemaal niet bekabeld bent voor de dingen die je zo graag wil.
Wil je dat wel, dat wordt dan hard werken. Niet omdat je slecht bent of onaardig, maar doordat de spelregels niet in je basispakket zaten.
Wat de eenzaamheid en pijn niet wegneemt natuurlijk, maar er wel voor zorgt dat je het jezelf niet kwalijk neemt.
Graag ook nog extra aandacht voor bovenstaande post.quote:Op zondag 14 juli 2019 07:57 schreef sigme het volgende:
[..]
Nee, niet per se. Om een relatie te beginnen zal er altijd eerst afgetast moeten worden, door twee personen, niet op dat moment niet weten dat het een succes (leuke tijd) gaat worden.
Ik heb de indruk dat jij dat op een aantal manieren verhindert.
Ten eerste: jij stelt je niet kwetsbaar op. Als iemand je aanbiedt om samen een biertje te gaan drinken of naar een festival te gaan, dan durf je dat niet aan te nemen. Je roept dan dingen als "uitnodiging uit medelijden" en dergelijke, maar de kern is dat jij de uitnodiging niet aanneemt.
Ten tweede: je presenteert je als iemand die geen mensen (/vrienden/hulp/contact/aanspraak) nodig heeft.
[..]
Ik denk dat het klopt dat je niet onzeker overkomt. Terwijl je tot op het bot onzeker bent.
Nu kunnen er twee dingen gebeuren: mensen denken dat jij alles prima voor elkaar hebt en zijn dan wat bescheten met pogingen contact te leggen (omdat mensen zich niet graag kwetsbaar opstellen tegenover een perfect persoon). Of mensen voelen aan dat de pose die je uitdraagt niet klopt, en dat is een algehele alarmbel voor het leggen van dieper contact.
[..]
Ook hier hè, ik denk (lees: gok), dat jij nooit begint over je persoon. Over hoe onzeker je je voelt, over hoe ongewenst je je voelt, hoe eenzaam, hoe verdrietig. Of, als het van toepassing was, hoe blij, enthousiast over iets persoonlijks. Of hoe spannend je het vindt om dit-of-dat te gaan doen of dat je etc etc etc. Dat heb jij vast nooit gedaan, zelfs niet tegen je ouders.
Ik denk dat als zij vragen (vroegen, eigenlijk, want dit pad is al lang geleden dichtgeslibt) hoe het met *jou* gaat, je iets vertelt over hoe het gaat op je werk (of iets dergelijks). Niet iets over jouzelf. En als jij niets blootgeeft over wat jou werkelijk bezighoudt en beroert, dan is er geen relatie met jou te maken. Er is geen connectie mogelijk van een andere persoon naar jouw binnenkant. En dan hou je de oppervlakkige (verplichte) relatie over.
En als bovenstaande al niet lukt met heel vertrouwde personen omdat het moeilijk vanuit jouzelf komt, dan is het nog veel moeilijker om iets van jezelf te laten zien aan minder vertrouwde personen. En echt waar, dat is wat sociale personen vooral zelf wél doen: zichzelf openstellen, en wat ze heel makkelijk herkennen is als 'de ander' dat niet doet. Net zoals je een sociaal incontinent persoon in een halve minuut spot, is de sociaal geconstipeerde van buitenaf eenvoudig te herkennen. Ik vrees dat jij zo eenvoudig te herkennen bent als gesloten, dat niemand een poging onderneemt. En áls iemand een poging doet om je mee te trekken de wereld in, dan wijs jij af. Waarmee de cirkel gesloten is.
Dat is toch ook gebeurd? Je ex heeft zich kwetsbaar opgesteld door te vertellen over haar verleden, collega's hebben je verteld over persoonlijke gebeurtenissen? Mensen in dit topic stellen zich zelfs kwetsbaar naar je op door wat los te laten over hun eigen leven. Daar heb je in je OP niet specifiek naar gevraagd en toch doen mensen dat.quote:
[..]
Als ik deze logica volg, zou er dus volgens jou iemand geweest kunnen zijn die zich jegens mij (eerst) "kwetsbaar" heeft opgesteld?
TS gaat echt geen medeleven tonen, dat had je kunnen weten als je zijn reacties had gelezen. Je ziet het vaker met dit type persoonlijkheden. Ze hebben niet door dat er sprake is van eenrichtingsverkeer. Eigenlijk is het een soort van zwart gat die alles opzuigt, niets teruggeeft, maar wel altijd klaagt over leegte.quote:
[..]
Dat is toch ook gebeurd? Je ex heeft zich kwetsbaar opgesteld door te vertellen over haar verleden, collega's hebben je verteld over persoonlijke gebeurtenissen? Mensen in dit topic stellen zich zelfs kwetsbaar naar je op door wat los te laten over hun eigen leven. Daar heb je in je OP niet specifiek naar gevraagd en toch doen mensen dat.
Ik heb niet beide topics volledig doorgelezen. Mogelijk hebben anderen dit al gezegd en/of heb je redenen om aan te nemen dat dit niet klopt. Voel je vrij om mijn reactie volledig in de wind te slaan, maar misschien heb je er toch een klein beetje wat aan:
Deze reactie sprong er voor mij wel uit. Met alle respect, want ik begrijp volledig dat je niet op dit aanbod ingaat. Ik zou dat in jouw positie ook absoluut niet doen, hoe vriendelijk het ook bedoeld is. Maar het gaat me vooral om je verklaring.quote:
[..]
Dat is een leuk aanbod, maar de dag dat ik uit medelijden van iemand mee ga naar zoiets, zal nooit aanbreken. Begrijp mij goed, je aanbod is heel sympathiek en verleidelijk, maar voor "normale" mensen komt zoiets organisch en omdat ze je er als persoon graag bij hebben. Dat kan hier nooit het geval zijn, en ook die compassie ervaar ik als vernederend (hoewel uitgesproken met alle goede bedoelingen, dat lees ik!). Ik ben heel erg van de school "graag of niet". En bij het kleinste gevoel van "liever niet" of "mwoah, niet heel graag, maar we tolereren je", ben ik al weg.
Zoals eerder gezegd is vrienden maken echt nauwelijks een vaardigheid te noemen. Ja sommige mensen maken heel makkelijk nieuwe vrienden (wat vaak ten koste gaat van de diepte), maar vrijwel iedereen heeft er wel een paar. Dit komt ze inderdaad aanwaaien, zoals jij dat zo mooi noemt.
Hierdoor vroeg ik mij af hoe het nou kan dat dit voor jou niet gebeurt. Ik ben het er niet mee eens dat je te negatief bent, want ik geloof dat dat een gevolg van je situatie is en niet een oorzaak. Ik denk niet dat het is omdat je onaardig bent, want voldoende mensen die bij lange na niet altijd aardig zijn hebben vrienden, bovendien geloof ik dat je best aardig bent.
Nou kan ik zo nog allerlei aangedragen en niet aangedragen opties proberen te noemen, maar waar ik uiteindelijk naartoe wil is dat ik denk dat je er misschien (onbewust) zelf een rem opzet. Er zijn onderzoeken gedaan naar vriendschappen tussen studenten, soldaten en andere groepen waaruit blijkt dat de grootste voorspeller van langdurige vriendschappen kamernummers zijn. Niet karaktertrekken, achtergronden of hobby's maar de vraag of die mensen dicht bij elkaar in de buurt hebben gezeten voor een tijd.
Zo makkelijk maken mensen vrienden. Want we hebben het namelijk nodig, om ons goed over onszelf te voelen. Dus accepteren we rare trekjes, vervelende gewoontes en zelfs ronduit botsende opvattingen, zolang we maar bij elkaar gezet zijn.
Ik kan mij niet voorstellen dat niemand bereid is om dat bij jou te doen. Wat ik me echter wel voor kan stellen is dat jij bij de perceptie (terecht of niet) dat iemand niet gelijk bereid is om jou als een leuk persoon te accepteren je terugtrekt en denkt 'dan maar niet'. Het probleem daarvan is dat je mensen totaal niet de kans geeft om jou wel leuk te gaan vinden.
Bovendien versterkt dit effect naarmate je ouder wordt. Mensen hebben al vrienden en/of een gezin en hobbies en zijn niet meer zo op zoek naar nieuwe. Jij als persoon die deze wel zoekt zal dus je best moeten doen om tijd met deze mensen door te brengen, ook als ze in eerste instantie jou niet per se geweldig lijken te vinden. Zoiets moet gewoon opbouwen.
Heel cynisch gezegd is vriendschap gewoon een kwestie van mensen die je lang genoeg in hun buurt tolereren, totdat ze je ook accepteren en na een tijdje zelfs wensen. Met een mentaliteit van 'graag of niet' gaat dat gewoon niet lukken, als je blijkbaar al ervaren hebt dat die tweede en derde stap niet iets zijn waar je normaalgesproken binnen een dagje doorheen komt.
Natuurlijk komt hier een nuance bij. Je kan je ook negatief door de stappen bewegen van tolereren tot ergeren naar actief ontwijken. Dus het is ook zeker niet de bedoeling dat je je aan iedereen vastklampt en nooit meer loslaat. Maar het komt niet over alsof jouw probleem is dat mensen een hekel aan je krijgen, ze staan schijnbaar vooral onverschillig tegenover je. Dat is iets dat op te lossen valt met meer tijd.
Overigens nog een (niet zo'n heel) kleine kanttekening over iets als zo'n festival: Ik ga zelf met een aantal mensen zo nu en dan naar een festival en met de grote meerderheid van die groep heb ik bijzonder weinig en ik ben ervan overtuigd dat dat wederzijds is. Als ik ze echter weer eens zie is het 'wanneer kom je weer eens mee naar een feestje?' als ze iemand net ontmoeten is het 'kom je een keer mee naar een feestje?' als ze iemand op een feestje ontmoeten is het 'kom je vaker op zulke feestjes? Kom volgende keer mee daarheen dan?'
Dat zijn gewoon festivalregels. Dat is heel anders dan een uitnodiging in andere situaties. Zelfs als iemand objectief jou geen leuk persoon kan vinden, omdat deze niks van je weet, dan is zo'n uitnodiging niet iets waar je naar hoeft te kijken als vernederend of uit medelijden. Dat is gewoon hoe een deel van het festivalpubliek rolt en daar ontstaan dan hele groepen uit. Bovendien kan soms ook zomaar een heel hechte vriendschap ontstaan.
Dus nogmaals, ik zeg niet dat je op deze uitnodiging in moet gaan. Maar hou het misschien in je achterhoofd. Als iemand je ooit nog eens uitnodigt, terwijl die verder niks van je weet, behalve dat zo'n festival wel iets is waar jij heen wil. Ga het dan niet zitten overanalyseren en neem de uitnodiging lekker aan.
[ Bericht 6% gewijzigd door PiyeReloaded op 17-07-2019 09:00:05 ]
Dit idd.quote:
Ga het dan niet zitten overanalyseren en neem de uitnodiging lekker aan.
Zeker naar zo'n festival kan TS mooi met vreemden mee. Je vermaakt je toch aak wel, met elkaar of met anderen of in je eentje.
En vanaf daar ontmoet je weer andere mensen.
Het hoeft niet eens perse uit medelijden te zijn gezegd.
TS wil het allemaal net wat te mooi op zijn bordje krijgen, want het romantische idee van "het moet vanzelf gaan"
Maar dit is zowat uit zichzelf gegaan. en kunnen zoveel mooie contacten weer uit komen.
En ben als niet-autist eindexamenjaar bevriend geweest met autist, andere mensen gingen niet met hem om vanwege kleine sociale dingetjes, zoals te dicht bij hen staan tijdens een gesprek, eindeloos door blijven praten en niet weten wanneer het gesprek klaar is en ze weer met een ander willen gaan praten, etc., autisten die dat niet doen worden niet gezien als lastig en worden wel geaccepteerd. Ga YouTube-filmpjes kijken over social skills.
Als laatste, mijn 'Bij-Bloem'-theorie, eigenlijk voor dating om vrouwen te krijgen maar ook hier van toepassing. Je kan een Bij zijn of een Bloem, je bent nu de Bij maar wordt de Bloem, dan komen mensen op jou af en doen moeite om met jou om te gaan ipv andersom. En komt de ene Bij niet naar jou als Bloem, nou dan een ander wel, geen probleem. En Jim Morrison zei, 'Mensen willen vermaakt worden', dus doe als Jim en Robbie (Williams - Let me entertain you), biedt mensen vermaak en maak ze blij en laat ze zich goed voelen over zichzelf, en dan komen ze naar jou. Een dagelijks klein compliment aan mensen kan al wonderen doen. Bij, wordt de Bloem!
Succes & Happiness!
Zeer sterke en waardevolle post.quote:
Kleine kanttekening vooraf:
Ik heb niet beide topics volledig doorgelezen. Mogelijk hebben anderen dit al gezegd en/of heb je redenen om aan te nemen dat dit niet klopt. Voel je vrij om mijn reactie volledig in de wind te slaan, maar misschien heb je er toch een klein beetje wat aan:
[..]
Deze reactie sprong er voor mij wel uit. Met alle respect, want ik begrijp volledig dat je niet op dit aanbod ingaat. Ik zou dat in jouw positie ook absoluut niet doen, hoe vriendelijk het ook bedoeld is. Maar het gaat me vooral om je verklaring.
Zoals eerder gezegd is vrienden maken echt nauwelijks een vaardigheid te noemen. Ja sommige mensen maken heel makkelijk nieuwe vrienden (wat vaak ten koste gaat van de diepte), maar vrijwel iedereen heeft er wel een paar. Dit komt ze inderdaad aanwaaien, zoals jij dat zo mooi noemt.
Hierdoor vroeg ik mij af hoe het nou kan dat dit voor jou niet gebeurt. Ik ben het er niet mee eens dat je te negatief bent, want ik geloof dat dat een gevolg van je situatie is en niet een oorzaak. Ik denk niet dat het is omdat je onaardig bent, want voldoende mensen die bij lange na niet altijd aardig zijn hebben vrienden, bovendien geloof ik dat je best aardig bent.
Nou kan ik zo nog allerlei aangedragen en niet aangedragen opties proberen te noemen, maar waar ik uiteindelijk naartoe wil is dat ik denk dat je er misschien (onbewust) zelf een rem opzet. Er zijn onderzoeken gedaan naar vriendschappen tussen studenten, soldaten en andere groepen waaruit blijkt dat de grootste voorspeller van langdurige vriendschappen kamernummers zijn. Niet karaktertrekken, achtergronden of hobby's maar de vraag of die mensen dicht bij elkaar in de buurt hebben gezeten voor een tijd.
Zo makkelijk maken mensen vrienden. Want we hebben het namelijk nodig, om ons goed over onszelf te voelen. Dus accepteren we rare trekjes, vervelende gewoontes en zelfs ronduit botsende opvattingen, zolang we maar bij elkaar gezet zijn.
Ik kan mij niet voorstellen dat niemand bereid is om dat bij jou te doen. Wat ik me echter wel voor kan stellen is dat jij bij de perceptie (terecht of niet) dat iemand niet gelijk bereid is om jou als een leuk persoon te accepteren je terugtrekt en denkt 'dan maar niet'. Het probleem daarvan is dat je mensen totaal niet de kans geeft om jou wel leuk te gaan vinden.
Bovendien versterkt dit effect naarmate je ouder wordt. Mensen hebben al vrienden en/of een gezin en hobbies en zijn niet meer zo op zoek naar nieuwe. Jij als persoon die deze wel zoekt zal dus je best moeten doen om tijd met deze mensen door te brengen, ook als ze in eerste instantie jou niet per se geweldig lijken te vinden. Zoiets moet gewoon opbouwen.
Heel cynisch gezegd is vriendschap gewoon een kwestie van mensen die je lang genoeg in hun buurt tolereren, totdat ze je ook accepteren en na een tijdje zelfs wensen. Met een mentaliteit van 'graag of niet' gaat dat gewoon niet lukken, als je blijkbaar al ervaren hebt dat die tweede en derde stap niet iets zijn waar je normaalgesproken binnen een dagje doorheen komt.
Natuurlijk komt hier een nuance bij. Je kan je ook negatief door de stappen bewegen van tolereren tot ergeren naar actief ontwijken. Dus het is ook zeker niet de bedoeling dat je je aan iedereen vastklampt en nooit meer loslaat. Maar het komt niet over alsof jouw probleem is dat mensen een hekel aan je krijgen, ze staan schijnbaar vooral onverschillig tegenover je. Dat is iets dat op te lossen valt met meer tijd.
Overigens nog een (niet zo'n heel) kleine kanttekening over iets als zo'n festival: Ik ga zelf met een aantal mensen zo nu en dan naar een festival en met de grote meerderheid van die groep heb ik bijzonder weinig en ik ben ervan overtuigd dat dat wederzijds is. Als ik ze echter weer eens zie is het 'wanneer kom je weer eens mee naar een feestje?' als ze iemand net ontmoeten is het 'kom je een keer mee naar een feestje?' als ze iemand op een feestje ontmoeten is het 'kom je vaker op zulke feestjes? Kom volgende keer mee daarheen dan?'
Dat zijn gewoon festivalregels. Dat is heel anders dan een uitnodiging in andere situaties. Zelfs als iemand objectief jou geen leuk persoon kan vinden, omdat deze niks van je weet, dan is zo'n uitnodiging niet iets waar je naar hoeft te kijken als vernederend of uit medelijden. Dat is gewoon hoe een deel van het festivalpubliek rolt en daar ontstaan dan hele groepen uit. Bovendien kan soms ook zomaar een heel hechte vriendschap ontstaan.
Dus nogmaals, ik zeg niet dat je op deze uitnodiging in moet gaan. Maar hou het misschien in je achterhoofd. Als iemand je ooit nog eens uitnodigt, terwijl die verder niks van je weet, behalve dat zo'n festival wel iets is waar jij heen wil. Ga het dan niet zitten overanalyseren en neem de uitnodiging lekker aan.
Dat zijn op zich hele goede vragen. In het voorbeeld kende ik die mensen alleen van werk, dus ze weten wel degelijk wie ik ben. En dan is het voor de meesten kennelijk niet wenselijk om mijn bestaan te erkennen. Ik weet niet of ik daarbij een arrogante houding uitstraal. Het punt is:quote:
Is het dan misschien omdat je niet echt contact met die mensen hebt ze je misschien een beetje vreemd vinden en daarom niet zo snel een gesprek met je beginnen? Als jij dan een gesprek begint reageren ze dan wel vriendelijk of zijn ze ondertussen al op zoek naar een andere gesprekspartner? Of heb je misschien onbedoeld een arrogante houding?
1. Ik wil mijzelf niet opdringen (graag of niet) en;
2. Het zou zo fijn zijn als iemand mij eens een héél, ietsiepietsie klein duwtje in de rug gaf door me in zo'n gesprek (/activiteit) te betrekken. Alleen dát gebeurt dus niet (behalve hier, anoniem).
En ik herhaal nog maar weer eens dat ik er geen enkele behoefte aan heb om (het risico) te lopen dat ik straks gezien wordt als die sneue bezienswaardigheid van internet die te stom en te kansloos is om zelf vrienden te charteren zoals elk normaal functionerend mens van zijn leeftijd. Geen enkele behoefte aan. Ben inmiddels wel lang genoeg belachelijk gemaakt en gekleineerd dat ik dat van mijlenver zie aankomen.quote:
Lieve jongen, er heeft je iemand uitgenodigd hier voor naar een festival te gaan. Die persoon heeft zich kwetsbaar opgesteld naar jou! Hij kent je niet, maar door wat hij las en vooral door de manier waarop je schrijft, denkt hij dat je best wel leuk gezelschap kan zijn. Maar ook voor hem is het een gok! Je kan leuk zijn of jullie klikken niet. Net zoals het voor jou ook een gok is! Jij kan hem ook maar niets vinden!
Het aanbod is vriendelijk en daar heb ik hem voor bedankt, maar ik ga er niet op in.
Ja kan je dan beschrijven hoe zoiets gaat? Je gaat naar naar zo'n borrel en dan zie je neem ik aan een groepje staan die het ergens over hebben. Sluit je je daar dan bij aan en zeg je ook wat of sta je er een beetje ongemakkelijk buiten?quote:
[..]
Dat zijn op zich hele goede vragen. In het voorbeeld kende ik die mensen alleen van werk, dus ze weten wel degelijk wie ik ben. En dan is het voor de meesten kennelijk niet wenselijk om mijn bestaan te erkennen. Ik weet niet of ik daarbij een arrogante houding uitstraal. Het punt is:
1. Ik wil mijzelf niet opdringen (graag of niet) en;
2. Het zou zo fijn zijn als iemand mij eens een héél, ietsiepietsie klein duwtje in de rug gaf door me in zo'n gesprek (/activiteit) te betrekken. Alleen dát gebeurt dus niet (behalve hier, anoniem).
Kijk als je collega's jou kennen en je blijkbaar niet betrekken in het gesprek denk ik zelf heel simpel dat het ergens eerder fout is gegaan en ze je niet mogen. Heb je misschien dan discussies met hun op werk gehad wat nu een reden voor ze kan zijn om je te negeren?
Dus... het advies/mening is: je hebt het talent (dat 95% van alle mensen wel "gratis' heeft gekregen) niet, en als je er niet als een circusdier voor wilt werken, zul je altijd alleen blijven? Ja, die conclusie had ik zelfstandig ook al getrokken, maar dank (en dit meen ik oprecht) voor de onvermijdelijke maar daarom niet minder confronterende bevestiging.quote:
Je hoeft van mij niet de nobelprijs voor de vrede binnen te slepen, of Groningen te ontlasten van hun aardbeving probleem. Het is meestal al genoeg om gewoon naar iemand te luisteren, hulp te vragen aan een ander of simpelweg iemand vaker tegen te komen in een bepaalde setting.
En juist omdat het iets is wat iedereen lijkt te kunnen zonder uitleg, lijkt het mij gemakkelijker om te accepteren dat er helemaal niets mis met je is in de ogen van anderen, maar dat je zelf eigenlijk helemaal niet bekabeld bent voor de dingen die je zo graag wil.
Wil je dat wel, dat wordt dan hard werken. Niet omdat je slecht bent of onaardig, maar doordat de spelregels niet in je basispakket zaten.
Wat de eenzaamheid en pijn niet wegneemt natuurlijk, maar er wel voor zorgt dat je het jezelf niet kwalijk neemt.
En hoeveel (goede) vrienden heb je dan daadwerkelijk gemaakt dankzij je feilloze skills? En hoeveel van hen benaderen jou dan als jij er geen energie in stopt?quote:
Kan dan ook zeer gemakkelijk vrienden maken. Stap een groep onbekenden in, sta binnen een minuut te praten en zie in 1 oogopslag wie er aandacht nodig heeft, verlegen is of wie anderen entertaint. Het is kinderlijk eenvoudig om mensen een goed gevoel te geven of ze zich welkom te laten voelen in een groep/omgeving, dat gaat namelijk allemaal om de ander.
Dat klopt. Kwetsbaarheid is blootstellen van je strategische voordelen. Dat is dom. Ik wil boven mensen kunnen staan.quote:
Ten eerste: jij stelt je niet kwetsbaar op. Als iemand je aanbiedt om samen een biertje te gaan drinken of naar een festival te gaan, dan durf je dat niet aan te nemen. Je roept dan dingen als "uitnodiging uit medelijden" en dergelijke, maar de kern is dat jij de uitnodiging niet aanneemt.
Hoe bedoel je? Alhier? Of in het echte leven?quote:
Ten tweede: je presenteert je als iemand die geen mensen (/vrienden/hulp/contact/aanspraak) nodig heeft.
Hier zeg ik vrij duidelijk dat ik het wel nodig heb. En in het echte leven dondert het helemaal niemand wat ik nodig heb, anders had ik dat niet hier hoeven komen halen hè?
Hoezo ben ik onzeker dan? Dat begrijp ik niet zo goed. Empirisch gezien moeten mensen mij gewoon niet. Ook onzekere mensen maken gedurende hun leven vrienden. Ik (uiteraard) weer niet. De derde optie, die je even vergeet, is dat ik als mens defect ben. En dát laat zich niet vatten in "mensen willen geen perfectie" of "mensen willen geen leugenaars". Wil jij de mogelijkheid overwegen dat er iets is aan mij dat -kennelijk- dermate afstotelijk of onopvallend is aan mij wat er voor zorgt dat andere mensen helemaal niet eens beginnen aan het vormen van een oordeel over mij? Dat ik niet besta?quote:
Ik denk dat het klopt dat je niet onzeker overkomt. Terwijl je tot op het bot onzeker bent.
Nu kunnen er twee dingen gebeuren: mensen denken dat jij alles prima voor elkaar hebt en zijn dan wat bescheten met pogingen contact te leggen (omdat mensen zich niet graag kwetsbaar opstellen tegenover een perfect persoon). Of mensen voelen aan dat de pose die je uitdraagt niet klopt, en dat is een algehele alarmbel voor het leggen van dieper contact.
[ Bericht 32% gewijzigd door Sturmic op 17-07-2019 23:37:05 ]
Dus je bent arrogant. Vanuit een angst om afgewezen te worden denk ik dan...quote:
[..]
Dat klopt. Kwetsbaarheid is blootstellen van je strategische voordelen. Dat is dom. Ik wil boven mensen kunnen staan.
En kijk waar het je gebracht heeft, helemaal aan de top van je eigen berg waar verder niemand zich op wenst te begeven. Gezellig hè?quote:
Zou het je niet veel meer dienen om gewoon one of the guys te zijn?
HOE DAN?!?quote:Op woensdag 17 juli 2019 23:34 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
En kijk waar het je gebracht heeft, helemaal aan de top van je eigen berg waar verder niemand zich op wenst te begeven. Gezellig hè?
Zou het je niet veel meer dienen om gewoon one of the guys te zijn?
JE WORDT UITGEBUIT,GERIDICULISEERD EN BESCHIMPT ALS JE DAT DOET. IK KÉN NIET ANDERS.
LEES. For god sakes!
Constateer wat jij denkt dat goed is.quote:Op woensdag 17 juli 2019 23:32 schreef Yasmin23 het volgende:
Dus je bent arrogant. Vanuit een angst om afgewezen te worden denk ik dan...
Ik bedank je voor je hulp en inzet en wens je nog een fijne avond toe.
Ook bij nieuwe contacten die je niet kennen als die betweterige guy die altijd de upperhand moet hebben en discussies overfanatiek voert?quote:
JE WORDT UITGEBUIT,GERIDICULISEERD EN BESCHIMPT ALS JE DAT DOET. IK KÉN NIET ANDERS.
Als je aangeeft dat je boven mensen wilt staan is dat wel arrogant toch? Of zie jij dat niet zo?quote:
[..]
Constateer wat jij denkt dat goed is.
Ik bedank je voor je hulp en inzet en wens je nog een fijne avond toe.
Dan wens ik je veel plezier met de komende x eenzame jaren. Aan posters die je oprecht de juiste richting hebben willen wijzen zal het niet liggen.quote:
Het is noodzakelijk om (in overdrachtelijke zin) te overleven. Maar ik lees uit je woorden dat je dat nooit hebt meegemaakt. Niet erg, fijn juist. Ik wens je een heel fijn en gelukkig leven toe.quote:
[..]
Als je aangeeft dat je boven mensen wilt staan is dat wel arrogant toch? Of zie jij dat niet zo?
Ik denk eerlijk gezegd dat je wel hulp wilt hoe je deze situatie kan veranderen anders geef je ook geen antwoorden op de vragen die je worden gesteld. En waarom zou je de situatie niet willen veranderen?quote:
Ik ben er wel klaar mee. Allen dank voor de input en adviezen, deze mag wel dicht mods.
Ik denk als ik in jouw situatie zou zitten voornamelijk gelijk zou willen zijn met de rest en er niet boven zou willen staan...quote:
[..]
Het is noodzakelijk om (in overdrachtelijke zin) te overleven. Maar ik lees uit je woorden dat je dat nooit hebt meegemaakt. Niet erg, fijn juist. Ik wens je een heel fijn en gelukkig leven toe.
Het gaat niet om mij(n skills), het was een zakelijk voorbeeld ter illustratie dat het niet lastig is om “vrienden te maken”. Kwaliteit van de relatie stond niet ter discussie.quote:
[..]
En hoeveel (goede) vrienden heb je dan daadwerkelijk gemaakt dankzij je feilloze skills? En hoeveel van hen benaderen jou dan als jij er geen energie in stopt?
Maar je toont een paar opmerkingen later al de reden. Wanneer kwetsbaarheid een zwakte is, heb je niemand nodig. Wat de reden voor een ander wegneemt om een relatie met je aan te gaan. Als je boven mensen wilt staan, staat dat haaks op verlangen om de eenzaamheid te doorbreken.
Welke van de twee is het echte verlangen en welke is de afdekking van pijn? Ga jij toch lekker boven iedereen staan, en dan!? Sta je dan. Alsof het iemand iets boeit.
Tja, 33 jaar alleen, dan red ik die komende (pak 'm beet) 40 a 50 ook nog wel. Zit al op ruim éénderde. Als 't voor die tijd niet al mis gaat, maar daar hebben jullie geen last van.quote:
[..]
Dan wens ik je veel plezier met de komende x eenzame jaren. Aan posters die je oprecht de juiste richting hebben willen wijzen zal het niet liggen.
Ff serieus. Er zijn hier allemaal fokkers die je oprecht willen helpen. Ik ook. En 33 jaar is zo oud nog niet dus je hebt nog genoeg tijd om het anders aan te pakken.quote:
[..]
Tja, 33 jaar alleen, dan red ik die komende (pak 'm beet) 40 a 50 ook nog wel. Zit al op ruim éénderde. Als 't voor die tijd niet al mis gaat, maar daar hebben jullie geen last van.
Ja je geeft hier inderdaad te kennen dat je je prima redt, je geeft helemaal niet aan enorm eenzaam te zijn en eigenlijk in sociaal opzicht een heel ander leven te willen.quote:
[..]
Tja, 33 jaar alleen, dan red ik die komende (pak 'm beet) 40 a 50 ook nog wel. Zit al op ruim éénderde. Als 't voor die tijd niet al mis gaat, maar daar hebben jullie geen last van.
Dus je gaat er vanuit dat men misbruik van je maakt bij een kwetsbare houding? In een kwetsbare houding zit een stuk moed, iets wat bij (potentiele) vriendschap zeer gewaardeerd wordt. Zo bouw je o.a. vertrouwen op jegens elkaar, een randvoorwaarde voor iedere vriendschap.quote:
[..]
Dat klopt. Kwetsbaarheid is blootstellen van je strategische voordelen. Dat is dom. Ik wil boven mensen kunnen staan.
[..]
Je lijkt ieder risico te willen vermijden, maar je komt zo echt geen stap verder.
En hoeveel vrienden heb jij nu dan écht, met je gemaakte skills? 2? 5? 10?quote:
Het gaat niet om mij(n skills), het was een zakelijk voorbeeld ter illustratie dat het niet lastig is om “vrienden te maken”. Kwaliteit van de relatie stond niet ter discussie.
Maar je toont een paar opmerkingen later al de reden. Wanneer kwetsbaarheid een zwakte is, heb je niemand nodig. Wat de reden voor een ander wegneemt om een relatie met je aan te gaan. Als je boven mensen wilt staan, staat dat haaks op verlangen om de eenzaamheid te doorbreken.
Welke van de twee is het echte verlangen en welke is de afdekking van pijn? Ga jij toch lekker boven iedereen staan, en dan!? Sta je dan. Alsof het iemand iets boeit.
Of wacht? Geen enkele omdat het zakelijk gemaakt is?
Dit is een serieuze vraag maar heb je iets in je jeugd meegemaakt?quote:
[..]
En hoeveel vrienden heb jij nu dan écht, met je gemaakte skills? 2? 5? 10?
Of wacht? Geen enkele omdat het zakelijk gemaakt is?
Je hebt die strategie ontwikkeld om je staande te kunnen houden en dat heeft gewerkt. Alleen brengt het je nu niet wat je wel graag zou willen. Moeilijk en eng om het te veranderen, maar echt niet onmogelijk.quote:
[..]
Het is noodzakelijk om (in overdrachtelijke zin) te overleven. Maar ik lees uit je woorden dat je dat nooit hebt meegemaakt. Niet erg, fijn juist. Ik wens je een heel fijn en gelukkig leven toe.
Het komt met vlagen, en meestal heb ik het onder controle. Maar aan het begin van het eerste topic eventjes niet nee. En ik hoef geen heel ander leven. Ik hoef geen 5000 Facebookvrienden, 1200 Instagramvolgers en een vaste vriendengroep van 30 man.quote:
Ja je geeft hier inderdaad te kennen dat je je prima redt, je geeft helemaal niet aan enorm eenzaam te zijn en eigenlijk in sociaal opzicht een heel ander leven te willen.
Ik wil gewoon gezien worden als mens. Een normaal mens dat af en toe gezellige dingen kan doen met andere (min of meer) normale mensen. Maar dat lijkt gewoon teveel gevraagd in het kosmisch geheel der dingen. Het is mijn verantwoordelijkheid om daar vrede mee te krijgen. En misschien lukt dat nooit, en misschien lukt dat ooit. Tot die tijd: het is niet jouw probleem, dus boeiend. Ik dank jou (en de andere posters) voor hun inzet, inzichten en belangstelling. Maar het is mooi geweest zo.
57% machine?quote:
Zeer interessant topic. Moet het even vanaf deel 1 lezen. Ik reageer later.
Man, met alle respect, 2 goede vrienden om dingen mee te ondernemen zou voor jou al een heel ander sociaal leven zijn.quote:
En ik hoef geen heel ander leven. Ik hoef geen 5000 Facebookvrienden, 1200 Instagramvolgers en een vaste vriendengroep van 30 man.
Yeah. Ik ga nog even wat suikerspinnen uit de toverboom halen terwijl ik op mijn regenboog-vomerende eenhoorn rond rijd...quote:
Dus je gaat er vanuit dat men misbruik van je maakt bij een kwetsbare houding? In een kwetsbare houding zit een stuk moed, iets wat bij (potentiele) vriendschap zeer gewaardeerd wordt. Zo bouw je o.a. vertrouwen op jegens elkaar, een randvoorwaarde voor iedere vriendschap.
Serieus:
Je.krijgt.het.kei.hard.terug.in.je gezicht.
Been there, done that, got the T-shirt. Doe ik niet meer aan mee.
Zoek een vriend en je zult er geen vinden, wees een vriend en jenhoeft niet meer te zoeken!
Wel respect dat je er over praat middels dit topic! Waar gepraat worst ontstaat bewustwording!
Mijn zoon van 21 heeft die skills ook niet gekregen, maar is inmiddels. doordat hij van kleins af aan getraind is in 'de wereld is zo, JIJ zal je moeten aanpassen, wel een heel gelukkig en sociaal type. Vandaag hadden we aan tafel bij opa en oma nog een aanvaring omdat hij vanuit zijn spectrum reageerde en dat ontzettend bot overkwam. Dat wordt hem dan ook rechtuit verteld, met daarna een uitleg over wat wél de verwachte manier van reageren is. Zo'n lesje neemt hij dan mee en daar heeft hij profijt van in zijn horeca-werk (echt als je me tien jaar geleden had gezegd dat ie dat zou gaan doen had ik je voor gek verklaard). Kom op, accepteer dat de wereld niet werkt zoals jij denkt dat ie dat doet en leer van wat mensen je vertellen!quote:
[..]
Dus... : je hebt het talent (dat 95% van alle mensen wel "gratis' heeft gekregen) niet, en als je er niet als een circusdier voor wilt werken, zul je altijd alleen blijven?
Je wil niet boven mensen staan, je wil ertussen. En dat dat niet lukt is precies je frustratie.quote:
[..]
Dat klopt. Kwetsbaarheid is blootstellen van je strategische voordelen. Dat is dom. Ik wil boven mensen kunnen staan.
Wat schrijf ik nou dan?quote:
Man, met alle respect, 2 goede vrienden om dingen mee te ondernemen zou voor jou al een heel ander sociaal leven zijn.
quote:
Serieus:
Je.krijgt.het.kei.hard.terug.in.je gezicht.
Been there, done that, got the T-shirt. Doe ik niet meer aan mee.
quote:Op woensdag 17 juli 2019 23:39 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
Ook bij nieuwe contacten die je niet kennen als die betweterige guy die altijd de upperhand moet hebben en discussies overfanatiek voert?
Ja, het schijnt morgen ook aardig lekker weer te worden. Zullen we nog meer vaststaande feiten uitwisselen? Lijkt me gezellig.quote:
Je wil niet boven mensen staan, je wil ertussen. En dat dat niet lukt is precies je frustratie.
Het is natuurlijk een veilige techniek als je zo bang bent voor afwijzing je sowieso maar als een botte lul te gedragen want dan heben ze tenminste gelijkquote:
Fijn dat je alleen reageert op wat makkelijk is.quote:
[..]
Ja, het schijnt morgen ook aardig lekker weer te worden. Zullen we nog meer vaststaande feiten uitwisselen? Lijkt me gezellig.
Geen autist.quote:
omdat hij vanuit zijn spectrum reageerde
Gewoon ongewenst.
Twee verschillende dingen.
Waar schreef ik autist?quote:
[..]
Geen autist.
Gewoon ongewenst.
Twee verschillende dingen.
Nogmaals, dat is toch niet relevant voor de discussie. Kern was dat het te leren valt voor iemand die het niet natuurlijk aan is komen waaien om mensen te benaderen, maar dat het een hoop werk heeft gekost (en nog steeds kost).quote:
[..]
En hoeveel vrienden heb jij nu dan écht, met je gemaakte skills? 2? 5? 10?
Of wacht? Geen enkele omdat het zakelijk gemaakt is?
Maar blijf vooral steeds rookgordijnen voor jezelf opgooien. De denigrerende toon zal wel betekenen dat je ergens beloond wordt voor het superieure gevoel bij het schrijven van zoiets. Zonde, je hebt jezelf getraind om jezelf te belonen bij afwijzing. Afwijzing die je zelf creëert. De dreiging komt van binnenuit, niet “van de rest van demense”...
Vanuit zijn spectrum. Of had je het soms over een kleurenspectrum?quote:
Ik vind het belangrijk om te weten wat jouw harde werk (waar ik niet aan twijfel) je nu, as we speak, heeft opgeleverd. Heb je daardoor goede vrienden, de ja, de nee?quote:
Nogmaals, dat is toch niet relevant voor de discussie. Kern was dat het te leren valt voor iemand die het niet natuurlijk aan is komen waaien om mensen te benaderen, maar dat het een hoop werk heeft gekost (en nog steeds kost).
Vanuit zijn spectrum = vanuit zijn manier van de wereld bekijken.quote:
[..]
Vanuit zijn spectrum. Of had je het soms over een kleurenspectrum?
Ergens denk ik je struggles te begrijpen, ik heb zelf ook moeite gehad om mij kwetsbaar en open op te stellen naar anderen waardoor het leek dat alles on je heen maar door draaft en raast zonder dat je onderdeel voelt van het grotere sociale geheel.
Echter, dat jij dat nu zo ervaart laat zien dat er een andere kant is in jou en die ligt waarschijnlijk in de toekomst. Een kant die zich wel verzoent met de omgeving en met andere mensen in t algemeen.
Achter de plek waar pijn wordt ervaren schuilt de onlosmakelijke opvatting hoe het is om die pijn niet te ervaren.
Op die opvatting moet je vertrouwen! En daarom laat dit topic dat je maakt alleen maar zien dat je moedig bezig bent en door er over te spreken ben je al bergen voor jezelf aan t verzetten wat je nu waarschijnlijk nog niet eens door hebt.
Ook als je al 16 jaar zonder vrienden leeft, is er nog steeds een goede kans om vrienden te vinden/te maken. Als je op een gegeven moment kunt accepteren dat het bij jou dus niet gaat/is gegaan zoals het bij anderen wel gaat/is gegaan, kun je dat loslaten. Die schade haal je niet meer in. Nee, dat klopt. Daar doe je niks meer aan. Maar wat kan er dan nog wél?
Volgens mij ben je minstens gemiddeld sociaal-voelend en intelligent. Geen enkele reden waarom er geen mensen zouden zijn die jouw gezelschap oprecht zouden kunnen waarderen. Dat het tot nu toe zo verkeerd liep, is pech. De belangrijkste die er nog een positieve draai aan kan geven voor de toekomst, ben jijzelf.
quote:
Dit topic is voor jou misschien te veel gaan voelen als ‘ik tegen de rest’ en ‘niemand weet hoe ik mij voel, ik sta alleen’. Dat is jammer. Ik heb het idee dat de goede adviezen alleen maar averechts werken en jou bevestigen in je overtuigingen, wat lijkt te betekenen dat je múúrvast zit. Terwijl dat niet hoeft. Daar ben ik van overtuigd.
Ook als je al 16 jaar zonder vrienden leeft, is er nog steeds een goede kans om vrienden te vinden/te maken. Als je op een gegeven moment kunt accepteren dat het bij jou dus niet gaat/is gegaan zoals het bij anderen wel gaat/is gegaan, kun je dat loslaten. Die schade haal je niet meer in. Nee, dat klopt. Daar doe je niks meer aan. Maar wat kan er dan nog wél?
Volgens mij ben je minstens gemiddeld sociaal-voelend en intelligent. Geen enkele reden waarom er geen mensen zouden zijn die jouw gezelschap oprecht zouden kunnen waarderen. Dat het tot nu toe zo verkeerd liep, is pech. De belangrijkste die er nog een positieve draai aan kan geven voor de toekomst, ben jijzelf.
Mijn punt is meer dat je je negatieve verwachtingen projecteert op iemand die je niet kent. Dat is voorbarig en niet fair tegenover de ander. Dan krijg je inderdaad niemand mee, want zij zullen zich eerst aan jouw moeten bewijzen. Je wilt boven mensen staan, maar je bereikt imo nu exact het tegenovergestelde omdat je overal muurtjes opgooit. 'Boven mensen staan' is overigens in een vriendschap totaal niet gezond. Gelijkheid en vertrouwen zijn bij de succesvolle vriendschappen kernwaarden die je terug ziet.quote:
[..]
Yeah. Ik ga nog even wat suikerspinnen uit de toverboom halen terwijl ik op mijn regenboog-vomerende eenhoorn rond rijd...
Serieus:
Je.krijgt.het.kei.hard.terug.in.je gezicht.
Been there, done that, got the T-shirt. Doe ik niet meer aan mee.
Goed, je hebt een aantal negatieve ervaringen. Dat schept je referentiekader welke je huidige gedachtepatroon heeft gevormd. Je zal daar op een andere wijze mee om moeten gaan, want je gaat nu uit van het slechtste van de mens.
Nee, dat is later pas. Eerst is de fase van negeren en meer negeren aan de orde.quote:
[..]
Ook bij nieuwe contacten die je niet kennen als die betweterige guy die altijd de upperhand moet hebben en discussies overfanatiek voert?
Dus jij poogt een gesprek aan te knopen en wordt botweg compleet genegeerd?quote:
[..]
Nee, dat is later pas. Eerst is de fase van negeren en meer negeren aan de orde.
Ook als je daarin niet voortdurend het gesprek overneemt en inspringt op dingen die anderen zeggen omdat jij het idee hebt dat je er ook iets over te zeggen hebt? (zie ook hieronder!)quote:
[..]
Dus jij poogt een gesprek aan te knopen en wordt botweg compleet genegeerd?
quote:
[..]
Vandaag hadden we aan tafel bij opa en oma nog een aanvaring omdat hij vanuit zijn spectrum reageerde en dat ontzettend bot overkwam. Dat wordt hem dan ook rechtuit verteld, met daarna een uitleg over wat wél de verwachte manier van reageren is.
Hé, je had het eerst over negeren! Over onzichtbaarheid!quote:
[..]
HOE DAN?!?
JE WORDT UITGEBUIT,GERIDICULISEERD EN BESCHIMPT ALS JE DAT DOET. IK KÉN NIET ANDERS.
LEES. For god sakes!
Hier staat iets heel anders he?!
Hoelang is het geleden dat bovenstaande nog actueel was? En dan ook echt he, niet omdat je denkt dat ze dit doen, maar dat je het effectief gehoord hebt?
Ja, maar die had ik daarvoor ook al. Ik moest leren contact maken, niet onderhouden.quote:
[..]
Ik vind het belangrijk om te weten wat jouw harde werk (waar ik niet aan twijfel) je nu, as we speak, heeft opgeleverd. Heb je daardoor goede vrienden, de ja, de nee?
Het interesseert mij verder niet of je twijfelt aan mn verhaal. Dat zegt namelijk niets over mij..
Nee.quote:
[..]
Vanuit zijn spectrum = vanuit zijn manier van de wereld bekijken.
Is goed hoor.quote:
Veel geluk, ik hoop dat je gezellige mensen vindt om boven te staan.
Ik ben zelf hoogbegaafd en heb altijd het idee dat m’n gesprekspartners langzamer denken dan ik. Jij lijkt me een slimme gast, dus lijkt me wel relaxed om je eens te spreken.
Ah kom op, je zult toe moeten geven dat jouw gebruik van het woord, zeker in dit subforum zacht gezegd atypisch is. Al helemaal wanneer het direct op sociale interacties en onvermogens daarin betrokken wordt.quote:
[..]
Is goed hoor.
Veel geluk, ik hoop dat je gezellige mensen vindt om boven te staan.
Dit is niet bedoelt om te willen downplayen, maar tenzij je broer en zus in hetzelfde vakgebied zitten, hoeft dit niet per se een signaal naar jou te zijn. Ik zie het vaker en heb het zelf ook gemerkt dat sommige mensen soort van afslaan bij het idee dat het hen boven de pet zal gaan. Zoals jij je beschermt tegen bepaalde verwachte veroordelingen op je privé-leven, zo kunnen mensen op hun manier ook zichzelf willen beschermen tegen al te moeilijke gesprekken over de inhoud van iemands werk.quote:
[..]
[..]
Hmmm, het zal een combinatie zijn denk ik. Het is mij echter wel duidelijk dat mijn ouders liever mijn broer/zus hebben dan ondergetekende. Ze weten amper wat voor werk ik doe, vragen nooit iets over mijn privé-situatie, zo lang ik tijdens de vele obligate familieverplichtingen wel netjes opzit en pootjes geef. Anderzijds kan ik daar niet langs gaan zonder dat er druk wordt uitegoefend om toch maar vooral (nog) vaker langs te komen. Ik heb soms gewoon écht niks meer te vertellen als ik ze voor de derde keer in een week aan zit te staren. Begrijp me goed; ik heb een degelijke jeugd gehad, heb allerminst een hekel aan mijn ouders en ze hebben altijd goed voor mij gezorgd: maar als ik zie hoe anderen met hun ouders om kunnen gaan, dan zie je dat die interpersoonlijke relatie véél beter en "intiemer" is. Dat heb ik (uiteraard ook) niet.
Zelfs het gedeelte van mijn werk dat in het vakgebied van mijn ouders ligt, heb ik zelden inhoudelijk besproken met hen. Jaren later meldde de ene desgevraagd dat ik wel geen oordeel had gewild, dat ik mijn eigen weg hierin moest zien te vinden en dat als er iets was ik het ook wel direct zou vragen. Al die tijd gedacht dat het desinteresse was
Na dat gesprek is er ook niet echt iets veranderd. Familiepatronen kunnen nogal diep ingesleten zijn..
Wat het privégedeelte betreft, misschien zegt het iets over hoe je in het algemeen overkomt en hoe dat zo gekomen is? Als men om wat voor reden dan ook altijd zo een beetje afstand heeft gehouden, dan kweekt dat van jongs af aan ook een bepaalde houding die door kan werken naar de rest van je omgeving. Waar de intenties goed zouden kunnen zijn geweest vanuit een idee als dat jij misschien nu eenmaal meer gesloten bent op dat gebied of dat ze geen nadruk wilde leggen op de situatie of omdat je er ogenschijnlijk ok mee lijkt te zijn, kan dat aan beide kanten nu zo een ingesleten patroon zijn. Zonder nog te checken of het wel effectief functioneert en jammer genoeg ben jij de eerste die eigenlijk merkt dat het gevoelsmatig voor jou dus niet toereikend is.
Denk dat dit ook genoemd wordt als iets anders dan ter vervanging van, maar juist vanwege de conversiemogeijkheden. Wat Lienekien en Sumppi ook al noemden. Online is een stuk anoniemer en daarmee gevoelsmatiger misschien ook veiliger om je wat meer of duidelijker te uiten zeg maar. Tevens heb je op een forum als dit natuurlijk ook een helder stukje voorsortering, waar je live meer zal moeten graven en dus je nek uit zou moeten steken.quote:[..]
Tja. Online is prima, maar het "doet" niks in de echte wereld. Dan zit ik nog steeds alleen op mijn studeerkamer, maar dan typt er toevallig iemand aan de andere kant van het scherm wat terug. Iemand die mij dan ook nog alleen maar kent van letters op een scherm... ik geloof er niet zo in dat dat telt als bestendig en écht interpersoonlijk contact.
Kortom, je zou hier of elders een nieuw account aan kunnen maken en mee kunnen gaan posten op onderwerpen die jou aanspreken en ook voor jou spreken. Als je gek bent van een bepaalde band en gewoon mee gaat posten in een topic daarover of over een festival waar zij optreden, dan kan dat meer legitiem voor je aanvoelen misschien. Je bent dan geen excuustruus, maar net als zij gewoon een fan. Als er dan meetings worden afgesproken, is het wellicht ook makkelijker aansluiten. Omdat hoe meer zielen hoe meer vreugd om liefde voor zo een band te delen een andere insteek is dan n.a.v. een topic zoals deze wat gaan drinken.
Gelijkwaardiger zeg maar, waardoor je misschien ook wat meer op je gemak en minder op je hoede zou kunnen leren voelen. Het is ook niet raar om van een band te houden, maar niemand in je omgeving te hebben die met je mee gaat. Zeker niet in deze levensfase waar mensen ook andere prioriteiten hebben, zoals gezin met kinderen etc of als het wat specifiekere muziek is ofzo.
Niet dat ik zou willen aanraden om jezelf te trainen in het meer verbergen van wie je nou echt bent en wil zijn, maar het internet kan je wel een zekere vrijheid bieden om een en ander te omzeilen en vrij blanco (zonder bepaalde vooroordelen) ergens aan proberen te (leren) haken. Dat kan drempelverlagend werken en in dat opzicht een goede oefening zijn, maar ook een bepaalde afstand in stand houden waardoor verdieping alsnog niet gebeurt. Het is ook geen schande om even aan te geven dat je je misschien niet meteen op je gemak voelt in onbekende gezelschappen, dan kunnen mensen daar een beetje rekening mee houden.
Het zou in ieder geval kunnen zorgen dat je voor je gevoel minder belemmert wordt, als je met zo een groep in ieder geval een concert mee zou kunnen pakken wat je alleen misschien niet zo snel zou doen..
Het hoeft niet alleen onzekerheid te zijn die zoiets in de weg kan zitten. Een bepaalde afstandelijkheid, ongenaakbaarheid, geslotenheid etc kan een vergelijkbaar effect hebben.quote:
[..]
Ik denk oprecht dat ik niet heel onzeker ben en eigenlijk ook niet zo overkom. Ben bijvoorbeeld ook niet zenuwachtig voor sollicitaties, dates, spreken voor een groep, etc. En het is geen kwestie van dat ik mensen afwijs (ja, op een paar vriendelijke, maar onpersoonlijke uitnodigingen in de topic na dan...), maar dat mensen mij afwijzen. Bijvoorbeeld op dat personeelsfeestjes zal niemand een klein beetje fysieke ruimte maken (uitstappen) in zijn gesprekskringetje om mij daar tussen te laten. Of een praatje met mij beginnen. Dat soort dingen moet ALTIJD door mij geïnitieerd worden. En dat kost enorm veel energie. Waarom NOOIT eens een keer een geste van iemand anders?
Tevens zijn bepaalde mensen gewoonweg niet altijd even zichtbaar of voelbaar aanwezig. Als je op een terras zit en mensen kijkt, dan zie je sommige mensen eruit springen en niet snel onder de voet of tegen aangelopen worden. Omgekeerd kun je ook uitkijken naar mensen die minder opvallen en die dus wel sneller zullen botsen of waar niet naar omgekeken wordt.
Beetje zweefteverig, maar je zou met behulp van affirmaties en visualisaties je misschien kunnen trainen in een duidelijkere manifestatie. Trek een outfit aan waarin jij je goed voelt en oprecht kan denken dat je er best wel mag zijn. Sta voor de spiegel in said outfit en noem vijf positieve dingen (sowieso een goede oefening, dagelijks vijf dingen zoeken die je bevallen, waar je dankbaar voor bent, etc.) aan jezelf en dingen die je jezelf gunt en wil bereiken. Doe een visualisatie waarin je een bubbel om je heen hebt in een aantrekkelijke kleur. Eentje die negativiteit tegenhoudt bij de rand van de bubbel en die positiviteit uitstraalt tot ver daarbuiten. Niet iets wat met een keertje proberen effectief hoeft te worden, maar wel enige training kan vereisen. En ga dan eens met zo een bubbel de straat op om te kijken of mensen je aanwezigheid beter kunnen merken en bijvoorbeeld nu wel opzij gaan voor je ofzo.
Daarom typte ik ook dat je dat ook niet per se hoeft te zijn, om wel vergelijkbare klachten te ervaren. Immers gaat het om een niveauverschil met je omgeving, waardoor je in je jongere jaren simpelweg niet goed leert aan te sluiten cq verbinding te maken.quote:
[..]
Dank voor je suggestie, maar ik ben niet hoogbegaafd (en ook niet autistisch btw...). Kan best aardig leren, maar ben niet buitengewoon intelligent.
Je neemt jezelf inderdaad altijd mee, maar nieuwe ronde nieuwe kansen is ook niet voor niets een gezegde. Juist in zo een situatie zou je weer wat degelijker kunnen onderzoeken in hoeverre je jezelf (en daarmee ook anderen) nou echt in de weg zit. Maar dan moet je dus wel open kunnen staan voor je nek uitsteken en het verlaten van een zekere comfortzone in plaats van (on)bewust te solliciteren naar de zie je nou wel die je in je comfortzone houdt.quote:
[..]
Dat zou kunnen ja. In het kleine dorpje waar ik woon ken ik in ieder geval heel veel mensen in (min-of-meer) dezelfde leeftijdscategorie. Dus een nieuwe populatie aanboren kan alleen als ik verhuis. Maar goed, je kunt niet "jezelf" achterlaten, dus ik vraag me af of dat zin heeft. Ík ben namelijk de gemene deler in alle interacties die ik ooit gehad heb met mensen. Er is dus iets intrinsiek verkeerds/afwijkends aan mij, ik weet alleen niet wat.
En met comfortzone bedoel ik niet dat je the easy way out neemt en lekker op je gemakje zit, terwijl je van anderen actie verwacht ofzo. Ik bedoel de bufferzone of het schild dat je om je heen hebt gebouwd, omdat je afgewezen voelen ronduit klote is en je door dat zelf te regelen je je misschien ook niet volledig overgeleverd voelt aan andermans grillen. Ofzo, if that makes any sense..
1 Jezelf niet op willen dringen kan ook overkomen als niet voldoende interesse om echt aan te willen haken. Immers, het kan ook omgedraaid worden die graag of niet. En dan is de nr 2 extra interessant denk ik, want hoe kunnen mensen dan wel aan jou merken dat je wel echt openstaat voor meer contact? Als je je enigszins afzijdig houdt tot het duidelijk en veilig genoeg is om aan te sluiten, hoe moet men dan weten dat jij wel graag wil en dat zo een duwtje in de rug niet in verkeerde aarde gaat vallen?quote:
[..]
Dat zijn op zich hele goede vragen. In het voorbeeld kende ik die mensen alleen van werk, dus ze weten wel degelijk wie ik ben. En dan is het voor de meesten kennelijk niet wenselijk om mijn bestaan te erkennen. Ik weet niet of ik daarbij een arrogante houding uitstraal. Het punt is:
1. Ik wil mijzelf niet opdringen (graag of niet) en;
2. Het zou zo fijn zijn als iemand mij eens een héél, ietsiepietsie klein duwtje in de rug gaf door me in zo'n gesprek (/activiteit) te betrekken. Alleen dát gebeurt dus niet (behalve hier, anoniem).
Als we het breder trekken naar meer dan vriendschappen, dan zien we dat er echt big business zit in communicatieverbetering. Kennelijk is het op heel niveau's niet iets wat aankomt waaien, anders zouden er geen NLP, praatgroepen, therapeuten, haptonomie en god weet wat meer aangeboden worden. En daar hebben heel veel mensen weinig tot geen gêne om toe te geven dat ze dingen kunnen verbeteren.quote:
[..]
Dus... het advies/mening is: je hebt het talent (dat 95% van alle mensen wel "gratis' heeft gekregen) niet, en als je er niet als een circusdier voor wilt werken, zul je altijd alleen blijven? Ja, die conclusie had ik zelfstandig ook al getrokken, maar dank (en dit meen ik oprecht) voor de onvermijdelijke maar daarom niet minder confronterende bevestiging.
Snap best dat een Hieros Gamos Festival als een circus aan kan voelen, maar kennelijk werkt het wel voor een bepaalde doelgroep. Dan zijn er misschien andere opties die dichter bij je staan (in de categorie mannenwerk zijn er wat meer nuchter aanvoelende opties om maar even een voorbeeld te noemen), maar aan werken voor dingen die je wil ontkomen echt maar weinig mensen.
owh jij bent mij? laat dan 1 ding ook duidelijk zijn, Je bent niet de enige in die situatie met ouders enzo.quote:
[..]
[..]
Hmmm, het zal een combinatie zijn denk ik. Het is mij echter wel duidelijk dat mijn ouders liever mijn broer/zus hebben dan ondergetekende. Ze weten amper wat voor werk ik doe, vragen nooit iets over mijn privé-situatie, zo lang ik tijdens de vele obligate familieverplichtingen wel netjes opzit en pootjes geef. Anderzijds kan ik daar niet langs gaan zonder dat er druk wordt uitegoefend om toch maar vooral (nog) vaker langs te komen. Ik heb soms gewoon écht niks meer te vertellen als ik ze voor de derde keer in een week aan zit te staren. Begrijp me goed; ik heb een degelijke jeugd gehad, heb allerminst een hekel aan mijn ouders en ze hebben altijd goed voor mij gezorgd: maar als ik zie hoe anderen met hun ouders om kunnen gaan, dan zie je dat die interpersoonlijke relatie véél beter en "intiemer" is. Dat heb ik (uiteraard ook) niet.
[..]
Tja. Online is prima, maar het "doet" niks in de echte wereld. Dan zit ik nog steeds alleen op mijn studeerkamer, maar dan typt er toevallig iemand aan de andere kant van het scherm wat terug. Iemand die mij dan ook nog alleen maar kent van letters op een scherm... ik geloof er niet zo in dat dat telt als bestendig en écht interpersoonlijk contact.
[..]
Heb je het topic überhaupt gelezen? Het hele punt is dus dat ik wel degelijk dingen ondernam, maar dat daar NOOIT ook maar IETS uit voort is gekomen. En dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven weet ik dondersgoed, ik heb namelijk NOOIT terug kunnen vallen op iemand in de wat moeilijkere tijden. Eikel.
Het is nl erg herkenbaar nl wat je nu post. Maargoed je probeert de band nog beetje te behouden enzo zeg maar.
je kunt ook gewoon uit huis gekicked worden en alles zelf maar moeten uitzoeken (als ik dus) hmsss moeilijke tijden wel ff voor mij ook. En nog is er daar onvrede over tussen mij en mijn ma terwijl het best al tijden terug is. Hielp niet echt dat mn pa al overleden was.
Ik kon het ff allemaal zelf uitzoeken enzo en slapen in de auto is ook niet echt lekker.
(e vertel ik het nog in het kort, wat er was nog veel meer drama met politie etc) Maar ok dat heeft niet echt meer nu alsdat ik t nut al zeg voor dit.
Om maar te zeggen, je hoeft niet zielig te doen want jij bent niet de enige met drama met soort zelfde geval.
[ Bericht 4% gewijzigd door kree op 18-07-2019 09:55:04 ]
Dat uitgangspunt streeft dus al niet naar een gelijkwaardiger contact. Daarnaast zijn je strategische voordelen alleen echt voordelig als ze voor je werken. Gezien je teleurstellingen in de behaalde resultaten is een heroverweging misschien geen overbodige luxe..quote:
[..]
Dat klopt. Kwetsbaarheid is blootstellen van je strategische voordelen. Dat is dom. Ik wil boven mensen kunnen staan.
Alleen kom je hier iets vrij afgebakends "halen". Aan een kant benoem je de wens voor een luisterend oor, aan de andere kant lijk je ook enigszins selectief te reageren op negatief insteekbare feedback. Waar je je focus op legt, maak je groter en daarmee geef je al dan niet bewust ook een duidelijke boodschap over wat je nodig lijkt te hebben.quote:[..]
Hoe bedoel je? Alhier? Of in het echte leven?
Hier zeg ik vrij duidelijk dat ik het wel nodig heb. En in het echte leven dondert het helemaal niemand wat ik nodig heb, anders had ik dat niet hier hoeven komen halen hè?
Als je dat doortrekt naar de tegenpartij(en) kan dat ook het signaal geven dat je niet zozeer op ons als mensen zit te wachten, maar vooral op bepaalde onderdelen zoals ageren. Dan is het ook niet zo raar dat mensen dat opvatten als dat het jou ook niet kan donderen wat er verder dan dat zou kunnen zijn en dat is ook een vorm van een desinteresse communiceren.
Als je per se boven mensen wil staan, ben je onzeker over je positie zolang je daar niet staat lijkt me. Waar je wel zeker van denkt te zijn, daar hang je aan door veelvuldig aan te geven dat niks heeft gewerkt etc. Maar als je echt zeker zou zijn dan zou je wellicht ook meer inzicht durven geven in wat je echt allemaal hebt geprobeerd. En vooral ook hoe, want dan maak je pas echt inzichtelijk of je alles geprobeerd hebt.quote:[..]
Hoezo ben ik onzeker dan? Dat begrijp ik niet zo goed. Empirisch gezien moeten mensen mij gewoon niet. Ook onzekere mensen maken gedurende hun leven vrienden. Ik (uiteraard) weer niet. De derde optie, die je even vergeet, is dat ik als mens defect ben. En dát laat zich niet vatten in "mensen willen geen perfectie" of "mensen willen geen leugenaars". Wil jij de mogelijkheid overwegen dat er iets is aan mij dat -kennelijk- dermate afstotelijk of onopvallend is aan mij wat er voor zorgt dat andere mensen helemaal niet eens beginnen aan het vormen van een oordeel over mij? Dat ik niet besta?
In mijn ogen zit er dan ook een discrepantie tussen wat je zegt en wat je doet. Als je omgeving ook zoiets waarneemt, dan kan dat overkomen als een zekere je ne sais quoi. Dan kun je nog zo betrouwbaar zijn in bijvoorbeeld punctualiteit en deadlines halen, maar toch als onbetrouwbaar of onpeilbaar aanvoelen. Hip woord, maar authenticiteit is in dit opzicht ook wel een aardig thema.
Waarom doe je dingen en waarom doe je ze op bepaalde manieren? Doe jij dat omdat het bij jou past? Omdat je denkt dat het wel bij jou moet passen? Of omdat je denkt dat anderen dat van jou verwachten? Ben jij echt degene die overal boven moet staan of is dat eigenlijk meer een soort overlevingsmodus die je jezelf aangeleerd hebt?
Dat soort vragen raken je kern en als je die beter kent, kun je dat ook beter naar buiten uitdragen. Dat is authenticiteit.
Maar van wat ik zo lees krijg ik het sterk het gevoel dat jij enorm je best hebt gedaan om binnen een bepaald kader toch te plooien naar wat jij denkt dat anderen willen zien van je. Dat lijkt op het eerste gezicht heel efficiënt en veilig, want meteen dat leveren is de minste kans op afwijzing. Tenzij mensen liever hebben dat je echt interesse hebt in hen en in niet zozeer in jouw mening over wat ze nodig zouden hebben van je. Zeker niet als jouw doel ook vooral is om niet afgewezen te voelen en niet zozeer om een daadwerkelijke connectie te maken.
Dan ben je eigenlijk heel omslachtig en contraproductief bezig als je stiekem liever geaccepteerd en gewaardeerd zou willen voelen voor wie je nou echt bent, terwijl je vooral laat zien wat je denkt dat anderen willen zien..
Vandaar de vragen dus..
Dan zou de vraag misschien meer zijn hoe je vrede zou kunnen krijgen met je situatie? Geloof je dan ergens stiekem misschien dat je toch nog niet voldoende gezien bent als het nog knaagt? Dat er dus wel degelijk iets te zien en te waarderen valt?quote:
Ik wil gewoon gezien worden als mens. Een normaal mens dat af en toe gezellige dingen kan doen met andere (min of meer) normale mensen. Maar dat lijkt gewoon teveel gevraagd in het kosmisch geheel der dingen. Het is mijn verantwoordelijkheid om daar vrede mee te krijgen. En misschien lukt dat nooit, en misschien lukt dat ooit. Tot die tijd: het is niet jouw probleem, dus boeiend. Ik dank jou (en de andere posters) voor hun inzet, inzichten en belangstelling. Maar het is mooi geweest zo.
Niet om door te willen zeuren, maar als er ergens nog wat vechtlust zit om iets te proberen, zou ik het zonde vinden om dat nog een beetje verder te onderzoeken. Vandaar dat ik het toch nog even reageer.
Gekregen? Ontwikkeld, bedoel je. Het gros van die 95% heeft daar bewust of onbewust voor moeten werken.quote:
[..]
Dus... het advies/mening is: je hebt het talent (dat 95% van alle mensen wel "gratis' heeft gekregen) niet, en als je er niet als een circusdier voor wilt werken, zul je altijd alleen blijven? Ja, die conclusie had ik zelfstandig ook al getrokken, maar dank (en dit meen ik oprecht) voor de onvermijdelijke maar daarom niet minder confronterende bevestiging.
som ze op zou ik zeggen in een punten lijstje?quote:
Ik kan nu overigens al 10 dingen noemen die kunt/moet veranderen, die binnen jezelf liggen (en niet bij anderen).
mss vul ik hem nog wel aan
Want snap best mensen met problemen wel en sommige kan ik mee helpen en sommige ook niet.
Ok praten helpt altijd als die wil er is. Maar met deze TS weet ik t niet tis ook meer klagen als een vraag wel. Maar ok. Behandel t maar als vraag dan.
[ Bericht 3% gewijzigd door kree op 18-07-2019 10:42:12 ]
Damn, wat maak jij altijd lange posts. Niet vervelend bedoeld, maar ik sla ze altijd over.quote:
[..]
Dit is niet bedoelt om te willen downplayen, maar tenzij je broer en zus in hetzelfde vakgebied zitten, hoeft dit niet per se een signaal naar jou te zijn. Ik zie het vaker en heb het zelf ook gemerkt dat sommige mensen soort van afslaan bij het idee dat het hen boven de pet zal gaan. Zoals jij je beschermt tegen bepaalde verwachte veroordelingen op je privé-leven, zo kunnen mensen op hun manier ook zichzelf willen beschermen tegen al te moeilijke gesprekken over de inhoud van iemands werk.
Zelfs het gedeelte van mijn werk dat in het vakgebied van mijn ouders ligt, heb ik zelden inhoudelijk besproken met hen. Jaren later meldde de ene desgevraagd dat ik wel geen oordeel had gewild, dat ik mijn eigen weg hierin moest zien te vinden en dat als er iets was ik het ook wel direct zou vragen. Al die tijd gedacht dat het desinteresse was
Na dat gesprek is er ook niet echt iets veranderd. Familiepatronen kunnen nogal diep ingesleten zijn..
Wat het privégedeelte betreft, misschien zegt het iets over hoe je in het algemeen overkomt en hoe dat zo gekomen is? Als men om wat voor reden dan ook altijd zo een beetje afstand heeft gehouden, dan kweekt dat van jongs af aan ook een bepaalde houding die door kan werken naar de rest van je omgeving. Waar de intenties goed zouden kunnen zijn geweest vanuit een idee als dat jij misschien nu eenmaal meer gesloten bent op dat gebied of dat ze geen nadruk wilde leggen op de situatie of omdat je er ogenschijnlijk ok mee lijkt te zijn, kan dat aan beide kanten nu zo een ingesleten patroon zijn. Zonder nog te checken of het wel effectief functioneert en jammer genoeg ben jij de eerste die eigenlijk merkt dat het gevoelsmatig voor jou dus niet toereikend is.
[..]
Denk dat dit ook genoemd wordt als iets anders dan ter vervanging van, maar juist vanwege de conversiemogeijkheden. Wat Lienekien en Sumppi ook al noemden. Online is een stuk anoniemer en daarmee gevoelsmatiger misschien ook veiliger om je wat meer of duidelijker te uiten zeg maar. Tevens heb je op een forum als dit natuurlijk ook een helder stukje voorsortering, waar je live meer zal moeten graven en dus je nek uit zou moeten steken.
Kortom, je zou hier of elders een nieuw account aan kunnen maken en mee kunnen gaan posten op onderwerpen die jou aanspreken en ook voor jou spreken. Als je gek bent van een bepaalde band en gewoon mee gaat posten in een topic daarover of over een festival waar zij optreden, dan kan dat meer legitiem voor je aanvoelen misschien. Je bent dan geen excuustruus, maar net als zij gewoon een fan. Als er dan meetings worden afgesproken, is het wellicht ook makkelijker aansluiten. Omdat hoe meer zielen hoe meer vreugd om liefde voor zo een band te delen een andere insteek is dan n.a.v. een topic zoals deze wat gaan drinken.
Gelijkwaardiger zeg maar, waardoor je misschien ook wat meer op je gemak en minder op je hoede zou kunnen leren voelen. Het is ook niet raar om van een band te houden, maar niemand in je omgeving te hebben die met je mee gaat. Zeker niet in deze levensfase waar mensen ook andere prioriteiten hebben, zoals gezin met kinderen etc of als het wat specifiekere muziek is ofzo.
Niet dat ik zou willen aanraden om jezelf te trainen in het meer verbergen van wie je nou echt bent en wil zijn, maar het internet kan je wel een zekere vrijheid bieden om een en ander te omzeilen en vrij blanco (zonder bepaalde vooroordelen) ergens aan proberen te (leren) haken. Dat kan drempelverlagend werken en in dat opzicht een goede oefening zijn, maar ook een bepaalde afstand in stand houden waardoor verdieping alsnog niet gebeurt. Het is ook geen schande om even aan te geven dat je je misschien niet meteen op je gemak voelt in onbekende gezelschappen, dan kunnen mensen daar een beetje rekening mee houden.
Het zou in ieder geval kunnen zorgen dat je voor je gevoel minder belemmert wordt, als je met zo een groep in ieder geval een concert mee zou kunnen pakken wat je alleen misschien niet zo snel zou doen..
[..]
Het hoeft niet alleen onzekerheid te zijn die zoiets in de weg kan zitten. Een bepaalde afstandelijkheid, ongenaakbaarheid, geslotenheid etc kan een vergelijkbaar effect hebben.
Tevens zijn bepaalde mensen gewoonweg niet altijd even zichtbaar of voelbaar aanwezig. Als je op een terras zit en mensen kijkt, dan zie je sommige mensen eruit springen en niet snel onder de voet of tegen aangelopen worden. Omgekeerd kun je ook uitkijken naar mensen die minder opvallen en die dus wel sneller zullen botsen of waar niet naar omgekeken wordt.
Beetje zweefteverig, maar je zou met behulp van affirmaties en visualisaties je misschien kunnen trainen in een duidelijkere manifestatie. Trek een outfit aan waarin jij je goed voelt en oprecht kan denken dat je er best wel mag zijn. Sta voor de spiegel in said outfit en noem vijf positieve dingen (sowieso een goede oefening, dagelijks vijf dingen zoeken die je bevallen, waar je dankbaar voor bent, etc.) aan jezelf en dingen die je jezelf gunt en wil bereiken. Doe een visualisatie waarin je een bubbel om je heen hebt in een aantrekkelijke kleur. Eentje die negativiteit tegenhoudt bij de rand van de bubbel en die positiviteit uitstraalt tot ver daarbuiten. Niet iets wat met een keertje proberen effectief hoeft te worden, maar wel enige training kan vereisen. En ga dan eens met zo een bubbel de straat op om te kijken of mensen je aanwezigheid beter kunnen merken en bijvoorbeeld nu wel opzij gaan voor je ofzo.
[..]
Daarom typte ik ook dat je dat ook niet per se hoeft te zijn, om wel vergelijkbare klachten te ervaren. Immers gaat het om een niveauverschil met je omgeving, waardoor je in je jongere jaren simpelweg niet goed leert aan te sluiten cq verbinding te maken.
[..]
Je neemt jezelf inderdaad altijd mee, maar nieuwe ronde nieuwe kansen is ook niet voor niets een gezegde. Juist in zo een situatie zou je weer wat degelijker kunnen onderzoeken in hoeverre je jezelf (en daarmee ook anderen) nou echt in de weg zit. Maar dan moet je dus wel open kunnen staan voor je nek uitsteken en het verlaten van een zekere comfortzone in plaats van (on)bewust te solliciteren naar de zie je nou wel die je in je comfortzone houdt.
En met comfortzone bedoel ik niet dat je the easy way out neemt en lekker op je gemakje zit, terwijl je van anderen actie verwacht ofzo. Ik bedoel de bufferzone of het schild dat je om je heen hebt gebouwd, omdat je afgewezen voelen ronduit klote is en je door dat zelf te regelen je je misschien ook niet volledig overgeleverd voelt aan andermans grillen. Ofzo, if that makes any sense..
[..]
1 Jezelf niet op willen dringen kan ook overkomen als niet voldoende interesse om echt aan te willen haken. Immers, het kan ook omgedraaid worden die graag of niet. En dan is de nr 2 extra interessant denk ik, want hoe kunnen mensen dan wel aan jou merken dat je wel echt openstaat voor meer contact? Als je je enigszins afzijdig houdt tot het duidelijk en veilig genoeg is om aan te sluiten, hoe moet men dan weten dat jij wel graag wil en dat zo een duwtje in de rug niet in verkeerde aarde gaat vallen?
[..]
Als we het breder trekken naar meer dan vriendschappen, dan zien we dat er echt big business zit in communicatieverbetering. Kennelijk is het op heel niveau's niet iets wat aankomt waaien, anders zouden er geen NLP, praatgroepen, therapeuten, haptonomie en god weet wat meer aangeboden worden. En daar hebben heel veel mensen weinig tot geen gêne om toe te geven dat ze dingen kunnen verbeteren.
Snap best dat een Hieros Gamos Festival als een circus aan kan voelen, maar kennelijk werkt het wel voor een bepaalde doelgroep. Dan zijn er misschien andere opties die dichter bij je staan (in de categorie mannenwerk zijn er wat meer nuchter aanvoelende opties om maar even een voorbeeld te noemen), maar aan werken voor dingen die je wil ontkomen echt maar weinig mensen.
behoorlijk lang ja wel, haha maar dat hoeft niet altijd verkeerd te zijn ook.quote:
[..]
Damn, wat maak jij altijd lange posts. Niet vervelend bedoeld, maar ik sla ze altijd over.
Wat is nou het doel van zo een opmerking?quote:
[..]
Damn, wat maak jij altijd lange posts. Niet vervelend bedoeld, maar ik sla ze altijd over.
Het eerste wat ik denk ik dat als ts dit schrijft dat al in zijn jeugd er meer aandacht is geweest voor zijn broer en zus.quote:
[..]
Dit is niet bedoelt om te willen downplayen, maar tenzij je broer en zus in hetzelfde vakgebied zitten, hoeft dit niet per se een signaal naar jou te zijn. Ik zie het vaker en heb het zelf ook gemerkt dat sommige mensen soort van afslaan bij het idee dat het hen boven de pet zal gaan. Zoals jij je beschermt tegen bepaalde verwachte veroordelingen op je privé-leven, zo kunnen mensen op hun manier ook zichzelf willen beschermen tegen al te moeilijke gesprekken over de inhoud van iemands werk.
Zelfs het gedeelte van mijn werk dat in het vakgebied van mijn ouders ligt, heb ik zelden inhoudelijk besproken met hen. Jaren later meldde de ene desgevraagd dat ik wel geen oordeel had gewild, dat ik mijn eigen weg hierin moest zien te vinden en dat als er iets was ik het ook wel direct zou vragen. Al die tijd gedacht dat het desinteresse was
Na dat gesprek is er ook niet echt iets veranderd. Familiepatronen kunnen nogal diep ingesleten zijn..
Helemaal niks. Het is werkelijk waar top dat je zoveel moeite steekt in je reacties en ook met zoveel betrokkenheid.quote:
[..]
Wat is nou het doel van zo een opmerking?
Feedback geven dat je wellicht iets zinnigs te zeggen hebt, maar dat mensen het overslaan vanwege een lap tekst.quote:
[..]
Wat is nou het doel van zo een opmerking?
Ja want jij leest zequote:
[..]
Helemaal niks. Het is werkelijk waar top dat je zoveel moeite steekt in je reacties en ook met zoveel betrokkenheid.
Denk zeg maar iets in minder woorden posten. Maar ok ik waardeer t wel hoor lange posts. Maarja tis internet dus als het korter kan dan is het altijd handigquote:
[..]
Wat is nou het doel van zo een opmerking?
Weet niet sla ze soms ook over posts met lange stukken tekst.
Maar hangt maar net af waarover het gaat. En dan is het geen fout van jou, want je hebt de goeie bedoelingen wel. Maarja dat is hoe mensen lezen enzo? IK probeer het altijd beetje kort te houden zelf. Maargoed kan er ook wel eens langer over op doorgaan hangt dr maar vanaf. Je doet niks verkeerd iig
Of opdelen in meerdere posts zeg maar, dat werkt ook nog wel, maar hangt van de vraag af van de TS of dat kan en het onderwerp.
[ Bericht 14% gewijzigd door kree op 18-07-2019 11:35:38 ]
Als we dan toch rare vergelijkingen gaan maken doe ik daaraan natuurlijk graag mee: veel mensen kunnen al fietsen, kleine sturmic ziet dat en wil dat graag ook. Hij gaat op zijn fiets zitten maar beweegt niet de pedalen en kan zijn evenwicht ook nog niet bewaren. Van fietsen komt dan ook niets terecht en hij geeft het maar op. Waarom werkt fietsen voor andere mensen toch wel, maar niet voor kleine Sturmic?!quote:
en als je er niet als een circusdier voor wilt werken, zul je altijd alleen blijven?
Andere mensen moeten exact dezelfde dingen doen als jij om vooruit te komen vriend. Zouden zij zich opstellen zoals jij dan zou de uitkomst voor hen net zo zijn als de jouwe nu.
Ik denk dat het anders is. TS heeft in zijn jeud niemand gehad die hem heeft leren fietsen. Wij hebben allemaal geleerd om te fietsen door iemand anders in de meeste gevallen door onze ouders.quote:
[..]
Als we dan toch rare vergelijkingen gaan maken doe ik daaraan natuurlijk graag mee: veel mensen kunnen al fietsen, kleine sturmic ziet dat en wil dat graag ook. Hij gaat op zijn fiets zitten maar beweegt niet de pedalen en kan zijn evenwicht ook nog niet bewaren. Van fietsen komt dan ook niets terecht en hij geeft het maar op. Waarom werkt fietsen voor andere mensen toch wel, maar niet voor kleine Sturmic?!
Andere mensen moeten exact dezelfde dingen doen als jij om vooruit te komen vriend. Zouden zij zich opstellen zoals jij dan zou de uitkomst voor hen net zo zijn als de jouwe nu.
Het kan ook zijn dat zijn ouders het wel hebben geprobeerd maar dat ts het niet wist te leren door wat voor reden ook en dit verder zo geaccepteerd is dat hij niet kan fietsen . Als we in fietstermen blijven
Bedankt voor je reactie, maar om het weer ontopic te maken ga ik het even analyseren. Sla het gerust over, dit is voor de liefhebberquote:
[..]
Feedback geven dat je wellicht iets zinnigs te zeggen hebt, maar dat mensen het overslaan vanwege een lap tekst.
Het impliceert dat ik nooit kort zou posten, maar kennelijk maken die kortere gewoon minder indruk en wordt dat niet voldoende gezien. Tevens impliceert het dat ik mij niet bewust zou zijn van dergelijk afhaken en misschien ook dat ik zulke feedback nog niet voldoende heb gekregen, omdat ik anders misschien wel korter zou schrijven. Dat zegt ook iets over mijn vermeende doel, alsof ik zoveel mogelijk mensen zou willen bereiken. Maar misschien schrijf ik wel vooral voor de ts zelf en vind ik de feedback van zo een "buitenstaander" dan eigenlijk niet zo relevant. Of kan ik er prima mee leven dat ik gewoon een alternatief biedt naast de kortere posts, voor wie daar trek in heeft.
Ik had ook niet kunnen reageren met de vraag wat je doel was, het me enorm persoonlijk aan kunnen trekken dat ik het niet goed doe of kunnen denken dat je een pedante lul bent die even stoer of schijtlollig voor de bühne the obvious komt staten. Het is immers offtopic en persoonlijk, als jij niet de moeite neemt om mij dan gewoon te dm'en met zulk advies, waarom zou ik dan wel die moeite doen?
Nou gewoon om te toetsen of wat ik denk klopt of om te checken wat de intentie dan wel niet was. In dit geval steekt DaggerOne zijn nek uit met goed bedoelde feedback, die ik anders misschien mis gelopen zou zijn of verkeerd opgevat zou kunnen worden.
En ik steek mijn nek uit door naar de achterliggende reden te vragen met risico op verdere negativiteit, maar nu heb ik wel echt duidelijkheid gekregen over hoe hij het bedoelt. Misschien voelt DaggerOne zich daarmee ook meer gehoord en denkt hij bij een volgende lap tekst niet oh jeetje, die trut heeft ook echt schijt aan mijn mening. Ofzo.
Perceptie can be a bitch, niet geschoten is altijd mis, meten is weten en andere open deuren blabla.
Voor zover het praktijkvoorbeeldje waarom moeite (blijven) doen, ondanks het vermoeiende er van, best nog lonend kan zijn.
Het was me eigenlijk vooral te doen om zijn houding, dat anderen veel meer hulp hebben gehad bij het leren fietsen en/of meer aanleg hebben geloof ik direct. Betekent niet dat zij zonder iets te doen maar vooruit komen, zij doen al die dingen ook maar hebben daar inmiddels zoveel ervaring mee dat het als vanzelf gaat.quote:
[..]
Ik denk dat het anders is. TS heeft in zijn jeud niemand gehad die hem heeft leren fietsen. Wij hebben allemaal geleerd om te fietsen door iemand anders in de meeste gevallen door onze ouders.
Het kan ook zijn dat zijn ouders het wel hebben geprobeerd maar dat ts het niet wist te leren door wat voor reden ook en dit verder zo geaccepteerd is dat hij niet kan fietsen . Als we in fietstermen blijven
Kan hij verongelijkt over blijven doen maar dat maakt niet dat hij 't ineens ook kan. Vaardigheden kun je oppikken, ook als dat je wat meer moeite kost. (Moet je natuurlijk wel over je trots heen stappen.) De vergelijking met een circusdier raakt kant noch wal en is zo narcistisch als de neten.
Ja maar wij reageren misschien ook teveel van uit ons zelf van doe niet zo moeilijk joh lul en maak gewoon contactquote:
[..]
Het was me eigenlijk vooral te doen om zijn houding, dat anderen veel meer hulp hebben gehad bij het leren fietsen en/of meer aanleg hebben geloof ik direct. Betekent niet dat zij zonder iets te doen maar vooruit komen, zij doen al die dingen ook maar hebben daar inmiddels zoveel ervaring mee dat het als vanzelf gaat.
Kan hij verongelijkt over blijven doen maar dat maakt niet dat hij 't ineens ook kan. Vaardigheden kun je oppikken, ook als dat je wat meer moeite kost. De vergelijking met een circusdier raakt kant noch wal en is zo narcistisch als de neten.
Ik denk echt dat het nu niet hebben van sociale contacten een oorzaak is van iets en die is volgens mij nog onbekend. Denk zelf dat je eerst dus dat moet zien te achterhalen en dat je daar dan een gepaste techniek op kan toepassen.
Wij hebben vroeger al vanaf jongs af aan geleerd om gepast contact te maken. Overal zijn we gecorrigeerd in ons gedrag met andere kinderen. Het is dus niet zo vanzelfssprekend om in je latere leven goede of leuke contacten op te doen.
Dat laatste word hier idd ook regelmatig gezegd maar denk niet dat je de verantwoording voor het niet hebben van die skills bij ts kan leggen.
Hij staat niet midden in de ring terwijl toeschouwers zich aan hem vergapen en hij een kunstje moet opvoeren, hij staat aan de kant en wil dolgraag bijblijven/meekomen maar verdomt het bij het begin te beginnen. (=huisarts, sociale vaardigheids training, persoonlijkheidsonderzoek, whatever) veel liever schreeuwt hij vanaf de zijlijn hoeveel beter hij wel niet is en is dan verontwaardigd als daar met schamper gelach op gereageerd wordt. Hij lijkt - vanuit z'n achterstand, ongetwijfeld ter overcompensatie - niet geaccepteerd maar geadoreerd te willen worden om dat opgeblazen ego waaraan hij zich optrekt in stand te houden.quote:
[..]
Ja maar wij reageren misschien ook teveel van uit ons zelf van doe niet zo moeilijk joh lul en maakt gewoon contact
Ik denk echt dat het nu niet hebben van sociale contacten een oorzaak is van iets en die is volgens mij nog onbekend. Denk zelf dat je eerst dus dat moet zien te achterhalen en dat je daar dan een gepaste techniek op kan toepassen.
Wij hebben vroeger al vanaf jongs af aan geleerd om gepast contact te maken. Overal zijn we gecorrigeerd in ons gedrag met andere kinderen. Het is dus niet zo vanzelfssprekend om in je latere leven goede of leuke contacten op te doen.
Ja weet ik niet zo. Feit is idd dat hij nu de enige is die dit kan oplossen of tenminste een poging tot. Ik denk dat die attitude voornamelijk komt vanwege de angst om afgewezen te worden als hij oprecht laat zien wie hij is. Duidelijk is dat TS er erg mee zit gezien dit topic.quote:
[..]
Hij staat niet midden in de ring terwijl toeschouwers zich aan hem vergapen en hij een kunstje moet opvoeren, hij staat aan de kant en wil dolgraag bijblijven/meekomen maar verdomt het bij het begin te beginnen. (=huisarts, sociale vaardigheids training, persoonlijkheidsonderzoek, whatever) veel liever schreeuwt hij vanaf de zijlijn hoeveel beter hij wel niet is en is dan verontwaardigd als daar met schamper gelach op gereageerd wordt. Hij lijkt - vanuit z'n achterstand, ongetwijfeld ter overcompensatie - niet geaccepteerd maar geadoreerd te willen worden om dat opgeblazen ego waaraan hij zich optrekt in stand te houden.
En om dit soort hulp in te schakelen kost trouwens ook wel erg veel moed. Dus begrijp ook wel dat iemand dan nog tegenstribbeld.
1. TS moet kijken naar wat HIJ wil bereiken in zijn leven qua sociale relaties en daar naar handelen en stoppen met klagen over wat anderen niet doen (naar hem toe). Grijp kansen aan, al is het alleen maar om te leren (en laat de mogelijke beweegredenen van anderen achterwege, focus op eigen voordeel)quote:
[..]
som ze op zou ik zeggen in een punten lijstje?
mss vul ik hem nog wel aan
Want snap best mensen met problemen wel en sommige kan ik mee helpen en sommige ook niet.
Ok praten helpt altijd als die wil er is. Maar met deze TS weet ik t niet tis ook meer klagen als een vraag wel. Maar ok. Behandel t maar als vraag dan.
2. TS moet ophouden met leven in het verleden. Verwerk het, accepteer het, praat erover, maar gebruik het niet als absoluut bewijs voor toekomstige uitkomsten.
3. TS moet ophouden met zichzelf te vergelijken met anderen. Verder, zie punt 1.
4. TS moet ophouden met het invullen van anders gedachten en visies over hem en de wereld.
5. TS moet eigenlijk gewoon ophouden met al zijn negatieve assumpties betreft anderen.
6. TS moet een keer kritisch naar zichzelf kijken. Wat kan hij anders doen, zonder te klagen dat de rest van de wereld het zogenaamd allemaal op een gouden blad voorgeschoteld krijgt.
7. TS moet initiatief nemen, zonder vooroordelen. Zijn plek grijpen, niet verwachten dat het aangeboden wordt.
8. TS moet zijn streven naar superioriteit (vanuit een trots-gerelateerde wraak) laten varen. Daar stoot hij alleen maar mensen mee af. Ook de arrogante houding die daarbij hoort.. Weg ermee.
9. TS moet zichzelf in de praktijk uitspreken. TS verstopt zijn emoties en persoonlijke kanten uit angst dat anderen er misbruik van maken. Dat komt over als desinteresse, zo niet erger.
10. TS moet erkennen dat hij niet langer realistisch kan zijn en oordelen over zijn gedrag en handelen (en van anderen), en toegeven dat zijn negatieve spiraal zijn visie beinvloedt.
Grappig is dat, ik vind het vaak verreweg de beste posts die ik ooit in dit subforum gelezen heb. Absoluut de moeite waard om te lezen iig.quote:
[..]
Damn, wat maak jij altijd lange posts. Niet vervelend bedoeld, maar ik sla ze altijd over.
Bam. Lekker bezig met deze post.quote:
[..]
1. TS moet kijken naar wat HIJ wil bereiken in zijn leven qua sociale relaties en daar naar handelen en stoppen met klagen over wat anderen niet doen (naar hem toe). Grijp kansen aan, al is het alleen maar om te leren (en laat de mogelijke beweegredenen van anderen achterwege, focus op eigen voordeel)
2. TS moet ophouden met leven in het verleden. Verwerk het, accepteer het, praat erover, maar gebruik het niet als absoluut bewijs voor toekomstige uitkomsten.
3. TS moet ophouden met zichzelf te vergelijken met anderen. Verder, zie punt 1.
4. TS moet ophouden met het invullen van anders gedachten en visies over hem en de wereld.
5. TS moet eigenlijk gewoon ophouden met al zijn negatieve assumpties betreft anderen.
6. TS moet een keer kritisch naar zichzelf kijken. Wat kan hij anders doen, zonder te klagen dat de rest van de wereld het zogenaamd allemaal op een gouden blad voorgeschoteld krijgt.
7. TS moet initiatief nemen, zonder vooroordelen. Zijn plek grijpen, niet verwachten dat het aangeboden wordt.
8. TS moet zijn streven naar superioriteit (vanuit een trots-gerelateerde wraak) laten varen. Daar stoot hij alleen maar mensen mee af. Ook de arrogante houding die daarbij hoort.. Weg ermee.
9. TS moet zichzelf in de praktijk uitspreken. TS verstopt zijn emoties en persoonlijke kanten uit angst dat anderen er misbruik van maken. Dat komt over als desinteresse, zo niet erger.
10. TS moet erkennen dat hij niet langer realistisch kan zijn en oordelen over zijn gedrag en handelen (en van anderen), en toegeven dat zijn negatieve spiraal zijn visie beinvloedt.
quote:
Op was het maar zo, dan was ik veel eerder klaar geweest met deze shit Ik heb het hele topic doorgelezen en me kostelijk vermaakt. Al het gebruikelijke kwam weer voorbij: mensen die exact dezelfde boodschap van niet zwelgen in zelfmedelijden herhalen of zeggen dat de ts hulp moet zoeken voor zijn door hun gediagnosticeerde autisme en dat dan alles goed komt, Maharski die uitlegt dat het aan de uitgestraalde energie ligt, Scary_Mary die een soort uitgebreid afstudeeronderzoek van de ts zijn probleem maakt waar ts vervolgens niet echt op ingaat. Ook wat verrassende dingen: Gary_Oak die over zijn privé leven begint, Lunatiek die hont schrijft, enkele begripvolle reacties van Loveli en Mereltjuhhh34 die volkomen ondersneeuwen in de wedstrijd wie er het beste over kan brengen wat voor slecht persoon de ts wel niet is en hoe hard de desbetreffende poster zelf voor de eigen vriendschappen heeft moeten werken die daardoor uiteindelijk heel erg verdiend zijn. Psychoanalyse van -marz-.heerlijke reactie van Quotidien. Nieuw begrip geleerd van Cockwhale: "verslaafd zijn aan een negatieve spiraal". Moet nog opletten, het is me immers zelf eindelijk gelukt om over mijn verslaving aan hoofdpijn, ziektes en allerlei andere verleidelijke zaken zoals financiële problemen en schulden af te komen, denk nog dagelijks vol melancholie terug aan al die mooie momenten met artsen en bewindvoerders, dadelijk raak ik helemaal verslaafd aan een negatieve spiraal zoals de ts. Van Aristais reactie denk ik echt is dit serieus
Jopie78 heeft als bijna enige genuanceerde reactie. TS gelijk geven maar ook de mensen die afzeiken. Gif smiley van mspoez dat heb ik echt nog bijna nooit gezien hier. TS doet me erg aan JaJammerJan denken met de capslock post.Ik vroeg me vooral de volgende dingen af:
- blijkbaar moet je aan eisen voldoen om vrienden te kunnen hebben, je mag geen zelfmedelijden hebben en moet hard zijn voor jezelf maar nooit voor anderen, je moet altijd aan anderen denken, je moet vrolijk en positief zijn , enz. Ervan uitgaand dat andere mensen in de ts zijn omgeving wel aan deze eisen voldeden en ts niet, waar waren dan de mensen die vrolijk en positief waren tegenover hem irl, en waarom waren ze nooit kwaad op zichzelf dat ze niet genoeg moeite voor ts deden? Ze kenden hem immers nog niet.
- wat verstaat men hier onder een persoonlijkheid, als iedereen toch hetzelfde moet zijn om aan sociale contacten te komen? Zou het niet beter zijn als er naast de gewone vakken op school ook het vak persoonlijkheid komt, waar mensen leren hoe ze zichzelf qua karakter moeten herprogrammeren om hetzelfde te worden als zoveel mogelijk anderen en de grootste kans hebben om vriendschappen te kunnen sluiten?
-ook al zijn alle gedisciplineerde en 24/7 vrolijke mensen duidelijk in de meerderheid, hoe kan je er nou vanuit gaan dat niemand vrienden wil zijn met een negatief persoon als je nog niet iedereen hebt ondervraagd? Ik snak na de positieve overload van de meerderheid van de maatschappij vaak echt naar wat negativiteit. Hoe negatiever en zelfmedelijdender hoe beter, het is immers wel duidelijk dat weinig mensen medelijden hebben met anderen dus dan vind ik het een teken van zelfredzaamheid als iemand daarin in de eigen behoefte voorziet en dat vind ik aangenaam. Dus voor jezelf spreken aub.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-07-2019 23:34:23 ]
quote:
Maharski die uitlegt dat het aan de uitgestraalde energie ligt,
Dank voor de hilarische samenvatting van de topicreeks tot nu toe.Let's be fair tegenover TS, er bestaat natuurlijk een verschil tussen vrienden maken en al vrienden hebben zeker in een levensfase waarin veel mensen sociaal al gesettled zijn. Door zo lang te blijven aanmodderen zonder verbetering heeft hij het zichzelf alles behalve makkelijker gemaakt.quote:- blijkbaar moet je aan eisen voldoen om vrienden te kunnen hebben,
Dat hangt natuurlijk sterk af van de context, "persoonlijkheid" in de kroeg betekent in de regel net even iets anders dan wanneer gevolgd door "sonderzoek".quote:- wat verstaat men hier onder een persoonlijkheid
Heb jij zin in een betweterige vent die je constant verbaal moet overheersen omdat ie daar zijn eigenwaarde uit haalt of voer je liever gesprekken op basis van gelijkwaardigheid?quote:-ook al zijn alle gedisciplineerde en 24/7 vrolijke mensen duidelijk in de meerderheid, hoe kan je er nou vanuit gaan dat niemand vrienden wil zijn met een negatief persoon als je nog niet iedereen hebt ondervraagd?
Kortom, een ieder reageert vanuit zn eigen vaste patronen, wat de diversiteit aan mensen en ervaring toont en hiermee gelijk alle opmerkingen tot waarheid maakt.quote:
[..]
Als je vast patronen je succes brengen, begrijp je niet dat een ander er voor moet werken en omgekeerd.
Jij weet als geen ander dat je (bijna) overal zelf voor moet zorgen in je leven. Wat is jouw boodschap dan voor iemand die je niet wil breken, maar wel wil duiden dat hij alleen iets kan veranderen door naar zichzelf te kijken? (Wetende dat er in je opmerking gezocht wordt naar openingen om het terug te laten kaatsen, zodat TS zichzelf kan vrijpleiten).
graag gedaan hoor. Volgens mij was de behoefte eraan heel erg groot dus ik voelde me geroepen. Ben jij ook Maharski?quote:
Maar aanmodderen komt over alsof er bewezen methoden bestaan om voor elk willekeurig persoon in elke willekeurige situatie vrienden te maken en hij eigenwijs was door deze concrete simpele methoden gewoon niet toe te passen in zijn jeugd maar zelf zomaar wat te doen. Volgens mij zijn die hem gewoon nooit eerder goed uitgelegd dan.quote:Let's be fair tegenover TS, er bestaat natuurlijk een verschil tussen vrienden maken en al vrienden hebben zeker in een levensfase waarin veel mensen sociaal al gesettled zijn. Door zo lang te blijven aanmodderen zonder verbetering heeft hij het zichzelf alles behalve makkelijker gemaakt.
Hoezo? Wat maakt het anders?quote:Dat hangt natuurlijk sterk af van de context, "persoonlijkheid" in de kroeg betekent in de regel net even iets anders dan wanneer gevolgd door "sonderzoek".
Je doet nu net of het gangbaar is dat mensen op basis van gelijkwaardigheid worden aangespr Op dit forum krijg ik met bijna niets anders te maken dan met mensen die mij willen overheersen. Hoe vaak ik hier al wel niet uitgelegd heb gekregen dat alles aan mijn denkwijze verkeerd is bla bla. Dan kan ik helaas maar al te goed voorstellen dat iemand op gegeven moment permanent in verdedigingsmodus zit. Vermoeiend, maar nu eenmaal blijkbaar nodig.quote:Heb jij zin in een betweterige vent die je constant verbaal moet overheersen omdat ie daar zijn eigenwaarde uit haalt of voer je liever gesprekken op basis van gelijkwaardigheid?
Dat opmerkingen waar zijn is bij gratie van dat er ook opmerkingen zijn die niet waar zijn, als alle opmerkingen over dit onderwerp waar zijn wat zegt zoiets dan nog volgens jou?quote:
Kortom, een ieder reageert vanuit zn eigen vaste patronen, wat de diversiteit aan mensen en ervaring toont en hiermee gelijk alle opmerkingen tot waarheid maakt.
Ja natuurlijk is inleven moeilijk. Maar dat is nou net wat van de ts wordt gevraagd omdat hij autisme zou hebben en weet ik wat, beetje apart dan toch. Ts wordt verweten dat hij aannames doet, terwijl hij daar duidelijk niet de enige in is. Hij mag zelf na jaren ervaring niet concluderen dat mensen hem kennelijk niet mogen. Maar jij mag bijv. na een aantal posts van hem te hebben gelezen wel concluderen dat hij bij de volgende ook weer hetzelfde zal gaan reageren.quote:Als je vast patronen je succes brengen, begrijp je niet dat een ander er voor moet werken en omgekeerd.
Jij weet als geen ander dat je (bijna) overal zelf voor moet zorgen in je leven. Wat is jouw boodschap dan voor iemand die je niet wil breken, maar wel wil duiden dat hij alleen iets kan veranderen door naar zichzelf te kijken? (Wetende dat er in je opmerking gezocht wordt naar openingen om het terug te laten kaatsen, zodat TS zichzelf kan vrijpleiten).
Je hoeft de ts toch geen boodschap mee te geven? Hij heeft zijn portie commando's van wildvreemden hoe hij pas vrienden zal hebben als hij alles verandert aan wie hij is wel al gehad lijkt me. Wat er wordt gevraagd is niet denk ik dat ts naar zichzelf kijkt, dat doet hij al teveel en dat is afgestraft. Wat er wordt gevraagd hoe het op mij overkomt is dat hij de kritiek op hem wat hij in de ogen van anderen fout doet klakkeloos aanneemt, het ermee eens is en zonder erover na te denken de commando's uitvoert en de mensen in het topic op de hoogte stelt van hoe het hem heeft geholpen en hij (of eigenlijk de mensen van dit forum) 10 best friends forever erbij heeft gekregen, iets anders mag niet.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-07-2019 23:19:29 ]
Wij zijn allen Maharski.quote:
Ik haalde dat deel puur aan omdat het haast metafysisch - en daarmee hilarisch - klonk. Aanmodderen puur omdat de pogingen die hij wel ondernomen heeft zonder het gewenste resultaat zijn gebleven en hij vervolgens bij het aanpakken van zijn kennelijke onvermogen/problematische situatie - ook na jaren van geen verbetering - geen hulp heeft gezocht.quote:Maar aanmodderen komt over alsof er bewezen methoden bestaan om voor elk willekeurig persoon in elke willekeurige situatie vrienden te maken en hij eigenwijs was door deze concrete simpele methoden gewoon niet toe te passen in zijn jeugd maar zelf zomaar wat te doen. Volgens mij zijn die hem gewoon nooit eerder goed uitgelegd dan.
Vrienden die je al hebt zullen je ook in betere tijden kennen en eerder geneigd zijn het naast zich neer te leggen als je je onhebbelijk/onaangenaam gedraagt omdat je het bijvoorbeeld tijdelijk even moeilijk hebt. Als je erop uit bent nieuwe vrienden te maken ligt dat vaak net even anders...quote:Hoezo? Wat maakt het anders?
Ik had het dan ook over real life situaties waarin TS aangaf zich ook zo op te stellen.quote:Je doet nu net of het gangbaar is dat mensen op basis van gelijkwaardigheid worden aangespr Op dit forum krijg ik met niets anders te maken dan met mensen die mij willen overheersen.
Dat gebeurt ja. Dat, en ik ervaar het als erg oncomfortabel om me in zo'n gesprek te mengen.quote:
Dus jij poogt een gesprek aan te knopen en wordt botweg compleet genegeerd?
Nee, ik probeer mij juist niet op te dringen door te snel dingen te roepen of al te aanwezig te zijn.quote:
Ook als je daarin niet voortdurend het gesprek overneemt en inspringt op dingen die anderen zeggen omdat jij het idee hebt dat je er ook iets over te zeggen hebt? (zie ook hieronder!)
Van wildvreemden, in een kroeg oid?quote:
[..]
Dat gebeurt ja. Dat, en ik ervaar het als erg oncomfortabel om me in zo'n gesprek te mengen.
[..]
Neen, het voorbeeld ging over een personeelsfeestje. Ik kom niet meer in kroegen, en die ene keer in het jaar dat ik er nog wel kom, knoop ik zeker geen praatje aan met mensen die daar helemaal niet op zitten te wachten.quote:
Van wildvreemden, in een kroeg oid?
Waar ze je dus goed mogelijk al kennen als de overfanatieke betweter die altijd de verbale strijd opzoekt...quote:
Nee, het voorbeeld ging over een personeelsfeestje.
Het maakt niet zoveel uit hoe actueel het nog is. Ik heb er geen behoefte aan om dat uit te vinden.quote:
Hé, je had het eerst over negeren! Over onzichtbaarheid!
Hier staat iets heel anders he?!
Hoelang is het geleden dat bovenstaande nog actueel was? En dan ook echt he, niet omdat je denkt dat ze dit doen, maar dat je het effectief gehoord hebt?
Dus je had al vrienden, maar door extra je best te doen, aardig te zijn en met behulp van aangeleerde skills heb je er 0 vrienden bij gekregen? Goh, dat klinkt dan wel weer opvallend hetzelfde als mijn verhaal.quote:
Ja, maar die had ik daarvoor ook al. Ik moest leren contact maken, niet onderhouden.
Ja, zoiets had ik zelf ook al zitten bedenken. Dat vind ik een nuttige tip, dank daarvoor.quote:
Kortom, je zou hier of elders een nieuw account aan kunnen maken en mee kunnen gaan posten op onderwerpen die jou aanspreken en ook voor jou spreken. Als je gek bent van een bepaalde band en gewoon mee gaat posten in een topic daarover of over een festival waar zij optreden, dan kan dat meer legitiem voor je aanvoelen misschien. Je bent dan geen excuustruus, maar net als zij gewoon een fan.
Ja, dat maakt sense. Afhankelijk zijn van anderen doe ik niet (graag). Alleen in uiterste noodgevallen, en zijn er (gelukkig) niet vaak. Anderzijds is dat ook omdat dat terugvallen op iemand ook nooit mogelijk is geweest. Ik red mijzelf wel (alleen op mentaal-sociologisch vlak soms niet). Heb ook het gevoel dat ik intrinsiek wel een einzelgänger bén (en dat ook wil zijn), maar niet in de mate waarin dat nu (gedwongen) het geval is.quote:
En met comfortzone bedoel ik niet dat je the easy way out neemt en lekker op je gemakje zit, terwijl je van anderen actie verwacht ofzo. Ik bedoel de bufferzone of het schild dat je om je heen hebt gebouwd, omdat je afgewezen voelen ronduit klote is en je door dat zelf te regelen je je misschien ook niet volledig overgeleverd voelt aan andermans grillen. Ofzo, if that makes any sense..
Tja. Zoals gezegd, ik wil mezelf niet opdringen. Ik neem dan het risico maar dat ik zelf iets te vroeg af kap, dan dat de ander mij als ergelijk en overbodig gaat ervaren. En voor wat betreft je vraag: ik weet dat het jouw adviesstijl is om dit soort type vragen te stellen, maar ik kan daar oprecht helemaal niks mee. Als ik dat wist, had ik het allang gedaan/gezegd/uitgevoerd.quote:
1 Jezelf niet op willen dringen kan ook overkomen als niet voldoende interesse om echt aan te willen haken. Immers, het kan ook omgedraaid worden die graag of niet. En dan is de nr 2 extra interessant denk ik, want hoe kunnen mensen dan wel aan jou merken dat je wel echt openstaat voor meer contact? Als je je enigszins afzijdig houdt tot het duidelijk en veilig genoeg is om aan te sluiten, hoe moet men dan weten dat jij wel graag wil en dat zo een duwtje in de rug niet in verkeerde aarde gaat vallen?
Wat voor concrete opties zijn er dan? Ik heb persoonlijk relatief weinig met dingen als NLP, en wat je ook al voorstelde in het topic om wat leuks aan te trekken en over straat te gaan paraderen. Het is niet zo dat ik pleinvrees heb ofzo.quote:
Dan zijn er misschien andere opties die dichter bij je staan (in de categorie mannenwerk zijn er wat meer nuchter aanvoelende opties om maar even een voorbeeld te noemen), maar aan werken voor dingen die je wil ontkomen echt maar weinig mensen.
En ik blijf het fundamenteel oneens met de stelling dat veel mensen "hebben moeten werken" aan het krijgen van een soort van normaal sociaal leven. Dat is pertinent niet zo. Die komen bij andere mensen in de klas en er is een wederzijdse klik. Die zitten samen in een voetbalteam. Hebben hun kinderen op dezelfde school. Zijn collega's van elkaar. Je maakt mij niet wijs dat die mensen daarvoor een actieve en bewuste inspanning hebben moeten leveren omdat zij ook te kansloos waren om dit van nature te kunnen.
[ Bericht 30% gewijzigd door Sturmic op 19-07-2019 23:35:17 ]
Je realiseert je wel dat ik in die post die je quote niet op jou reageerde?quote:
Om maar te zeggen, je hoeft niet zielig te doen want jij bent niet de enige met drama met soort zelfde geval.
Nee. Bullshit.quote:
Gekregen? Ontwikkeld, bedoel je. Het gros van die 95% heeft daar bewust of onbewust voor moeten werken.
Maar goed, geen van tweeën kan bewijzen dat de ander ongelijk heeft, dus laat maar even deze...
@Scary_Mary zegt inhoudelijk altijd hout snijdende dingen, maar ook voor mij is de tekstuele vorm niet de meest prettige om te lezen en om op te responderen. Dat zit 'm niet zozeer in de lengte (de tijd nemen om je punt te maken is prima), maar wel in de schrijfstijl (veel vragen in de trant van "hoe zou je...?" en "waardoor krijg je het idee dat...?". Ik zou denken dat er iets van een psychologie-achtige achtergrond in zit, of althans, dat ademen haar teksten vaak. Inhoudelijk altijd top-notch, maar niet mijn ding.quote:
Damn, wat maak jij altijd lange posts. Niet vervelend bedoeld, maar ik sla ze altijd over.
En dat is geen verwijt, daarin matchen schrijver en lezer gewoon niet bij elkaar. Ik heb liever iets om "ja" of "nee" tegen te zeggen. Met haar teksten kan ik bijna nooit "knokken"; ze voelen als meebuigend riet. Of ben ik nu degene die té esoterisch wordt?
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 19-07-2019 23:56:06 ]
Mag ik de open vraag stellen wat voor eisen jij stelt aan een vriendschap?quote:
[..]
Ja, zoiets had ik zelf ook al zitten bedenken. Dat vind ik een nuttige tip, dank daarvoor.
[..]
Ja, dat maakt sense. Afhankelijk zijn van anderen doe ik niet (graag). Alleen in uiterste noodgevallen, en zijn er (gelukkig) niet vaak. Anderzijds is dat ook omdat dat terugvallen op iemand ook nooit mogelijk is geweest. Ik red mijzelf wel (alleen op mentaal-sociologisch vlak soms niet). Heb ook het gevoel dat ik intrinsiek wel een einzelgänger bén (en dat ook wil zijn), maar niet in de mate waarin dat nu (gedwongen) het geval is.
[..]
Tja. Zoals gezegd, ik wil mezelf niet opdringen. Ik neem dan het risico maar dat ik zelf iets te vroeg af kap, dan dat de ander mij als ergelijk en overbodig gaat ervaren. En voor wat betreft je vraag: ik weet dat het jouw adviesstijl is om dit soort type vragen te stellen, maar ik kan daar oprecht helemaal niks mee. Als ik dat wist, had ik het allang gedaan/gezegd/uitgevoerd.
[..]
Wat voor concrete opties zijn er dan? Ik heb persoonlijk relatief weinig met dingen als NLP, en wat je ook al voorstelde in het topic om wat leuks aan te trekken en over straat te gaan paraderen. Het is niet zo dat ik pleinvrees heb ofzo.
En ik blijf het fundamenteel oneens met de stelling dat veel mensen "hebben moeten werken" aan het krijgen van een soort van normaal sociaal leven. Dat is pertinent niet zo. Die komen bij andere mensen in de klas en er is een wederzijdse klik. Die zitten samen in een voetbalteam. Hebben hun kinderen op dezelfde school. Zijn collega's van elkaar. Je maakt mij niet wijs dat die mensen daarvoor een actieve en bewuste inspanning hebben moeten leveren omdat zij ook te kansloos waren om dit van nature te kunnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-07-2019 23:53:10 ]
quote:
Als we dan toch rare vergelijkingen gaan maken doe ik daaraan natuurlijk graag mee: veel mensen kunnen al fietsen, kleine sturmic ziet dat en wil dat graag ook. Hij gaat op zijn fiets zitten maar beweegt niet de pedalen en kan zijn evenwicht ook nog niet bewaren. Van fietsen komt dan ook niets terecht en hij geeft het maar op. Waarom werkt fietsen voor andere mensen toch wel, maar niet voor kleine Sturmic?!
Andere mensen moeten exact dezelfde dingen doen als jij om vooruit te komen vriend. Zouden zij zich opstellen zoals jij dan zou de uitkomst voor hen net zo zijn als de jouwe nu.
De analogie van het circusdier was dat die ook getraind wordt om voor het vermaak van mensen door brandende hoepels te springen, terwijl de rest van de mensheid 20 meesmuilend toekijkt. Naar een wedstrijd die niet meer te winnen is. Want zo voelt het voor mij op dit moment; een knap hopeloze strijd voor iets wat voor een ander een volkomen normaal en weinig enerverend onderdeel is van het volwassen leven. En daar kun je infantiele opmerkingen bij maken, maar daar wordt dat gevoel niet bepaald anders van.quote:
Als we dan toch rare vergelijkingen gaan maken doe ik daaraan natuurlijk graag mee: veel mensen kunnen al fietsen, kleine sturmic ziet dat en wil dat graag ook. Hij gaat op zijn fiets zitten maar beweegt niet de pedalen en kan zijn evenwicht ook nog niet bewaren. Van fietsen komt dan ook niets terecht en hij geeft het maar op. Waarom werkt fietsen voor andere mensen toch wel, maar niet voor kleine Sturmic?!
Andere mensen moeten exact dezelfde dingen doen als jij om vooruit te komen vriend. Zouden zij zich opstellen zoals jij dan zou de uitkomst voor hen net zo zijn als de jouwe nu.
En als ik dan toch even bij de fietsen blijf: jouw vergelijking klopt. Alleen is de fiets van kleine Sturmic er eentje met een verroeste ketting, één crank en twee platte banden. Dáárom kan Sturmic niet fietsen, maar ja, dat is zijn eigen schuld, dus laat hem maar creperen. Terwijl andere mensen wél iemand hebben die het allerkleinstje zetje geven om toch vooruit te komen. Of zou kunnen helpen met het plakken van ook maar één band. Hij redt zich er maar mee.
Weet je dat dat ik zo al leef sinds dat ik 100 jaar geleden daadwerkelijk leerde fietsen? Da's dan wel weer ironisch.
Dit dus.quote:
Ik denk dat het anders is. TS heeft in zijn jeud niemand gehad die hem heeft leren fietsen. Wij hebben allemaal geleerd om te fietsen door iemand anders in de meeste gevallen door onze ouders.
Het kan ook zijn dat zijn ouders het wel hebben geprobeerd maar dat ts het niet wist te leren door wat voor reden ook en dit verder zo geaccepteerd is dat hij niet kan fietsen .
[ Bericht 5% gewijzigd door Sturmic op 20-07-2019 00:20:07 ]
Is dat niet het kenmerk van een goede vraag die nieuwe deuren opent? Dat je er even stil van valt omdat je er nog nooit zo over nagedacht hebt.quote:
[..]
@:Scary_mary zegt inhoudelijk altijd hout snijdende dingen, maar voor mij is de tekstuele vorm ook niet de meest prettige om te lezen en om op te responderen. Dat zit 'm niet zozeer in de lengte (de tijd nemen om je punt te maken is prima), maar wel in de schrijfstijl (veel vragen in de trant van "hoe zou je...?" en "waardoor krijg je het idee dat...?". Ik zou denken dat er iets van een psychologie-achtige achtergrond in zit, of althans, dat ademen haar teksten vaak. Inhoudelijk altijd top-notch, maar niet mijn ding.
En dat is geen verwijt, daarin matchen schrijver en lezer gewoon niet bij elkaar. Ik heb liever iets om "ja" of "nee" tegen te zeggen. Met haar teksten kan ik bijna nooit "knokken"; ze voelen als meebuigend riet. Of ben ik nu degene die té esoterisch wordt?
Ik val een beetje laat in het topic, maar wel interessant. Wat is volgens jou dan de reden dat niemand jou leuk vindt?quote:
[..]
[..]
De analogie van het circusdier was dat die ook getraind wordt om voor het vermaak van mensen door brandende hoepels te springen, terwijl de rest van de mensheid 20 meesmuilend toekijkt. Naar een wedstrijd die niet meer te winnen is. Want zo voelt het voor mij op dit moment; een knap hopeloze strijd voor iets wat voor een ander een volkomen normaal en weinig enerverend onderdeel is van het volwassen leven. En daar kun je infantiele opmerkingen bij maken, maar daar wordt dat gevoel niet bepaald anders van.
En als ik dan toch even bij de fietsen blijf: jouw vergelijking klopt. Alleen is de fiets van kleine Sturmic er eentje met een verroeste ketting, één crank en twee platte banden. Dáárom kan Sturmic niet fietsen, maar ja, dat is zijn eigen schuld dus boeiend. Terwijl andere mensen wél iemand hebben die het allerkleinstje zetje geven om toch vooruit te komen. Of zou kunnen helpen met het plakken van ook maar één band. Hij redt zich er maar mee.
Weet je dat dat ik zo al leef sinds dat ik 100 jaar geleden daadwerkelijk leerde fietsen? Da's dan wel weer ironisch.
[..]
Dit dus.
Naar de fietsenmaker dus.. zoals ik je al een topic lang aanbeveel. Geen kwestie van schuld maar (zeer waarschijnlijke) noodzaak als je verbetering wil.quote:
En als ik dan toch even bij de fietsen blijf: jouw vergelijking klopt. Alleen is de fiets van kleine Sturmic er eentje met een verroeste ketting, één crank en twee platte banden.
Hoezo? Waar zeg ik dat ik beter ben dan anderen? Als je dan op de persoon speelt, doe het dan tenminste met argumenten.quote:
Hij staat niet midden in de ring terwijl toeschouwers zich aan hem vergapen en hij een kunstje moet opvoeren, hij staat aan de kant en wil dolgraag bijblijven/meekomen maar verdomt het bij het begin te beginnen. (=huisarts, sociale vaardigheids training, persoonlijkheidsonderzoek, whatever) veel liever schreeuwt hij vanaf de zijlijn hoeveel beter hij wel niet is en is dan verontwaardigd als daar met schamper gelach op gereageerd wordt. Hij lijkt - vanuit z'n achterstand, ongetwijfeld ter overcompensatie - niet geaccepteerd maar geadoreerd te willen worden om dat opgeblazen ego waaraan hij zich optrekt in stand te houden.
Verbale krachtmetingen, de upperhand moeten hebben.. ik kan de post best voor je opzoeken maar ik gok dat je zelf ook wel weet waar ik naar verwijs.quote:
[..]
Hoezo? Waar zeg ik dat ik beter ben dan anderen? Als je dan op de persoon speelt, doe het dan tenminste met argumenten.
jawel het is ook niet als aanval bedoelt. maar net zo goed in het algemeen dus.quote:
[..]
Je realiseert je wel dat ik in die post die je quote niet op jou reageerde?
Ja, díe twee dingen kloppen.quote:
Verbale krachtmetingen, de upperhand moeten hebben.. ik kan de post best voor je opzoeken maar ik gok dat je zelf ook wel weet waar ik naar verwijs.
En nu nog waar ik zeg, of impliceer, dat ik mijzelf als beter zie dan anderen?
Want nee, dan weet ik niet waar je het over hebt en die post is er ook niet.
Dus het is niet je eigen schuld. Het is vind ik ook niet zo dat mensen talent hebben om contacten te leggen. Het is ons aangeleerd. Bij jou is er dus iets ' mis' gegaan waardoor je die vaardigheden niet hebt. Ik weet niet of je die vaardigheden nu zo nog kunt leren maar denk wel dat je zoveel kunt leren dat je toch sociale contacten op gaat bouwen. Het komt op mij over en dat bedoel ik niet lullig maar dat je toch een beetje vreemd bent en je zelf dan ook een houding hebt waarbij je jezelf niet wilt 'opdringen' dat je daarom eigenlijk nergens aansluiting vind.quote:
[..]
[..]
De analogie van het circusdier was dat die ook getraind wordt om voor het vermaak van mensen door brandende hoepels te springen, terwijl de rest van de mensheid 20 meesmuilend toekijkt. Naar een wedstrijd die niet meer te winnen is. Want zo voelt het voor mij op dit moment; een knap hopeloze strijd voor iets wat voor een ander een volkomen normaal en weinig enerverend onderdeel is van het volwassen leven. En daar kun je infantiele opmerkingen bij maken, maar daar wordt dat gevoel niet bepaald anders van.
En als ik dan toch even bij de fietsen blijf: jouw vergelijking klopt. Alleen is de fiets van kleine Sturmic er eentje met een verroeste ketting, één crank en twee platte banden. Dáárom kan Sturmic niet fietsen, maar ja, dat is zijn eigen schuld dus boeiend. Terwijl andere mensen wél iemand hebben die het allerkleinstje zetje geven om toch vooruit te komen. Of zou kunnen helpen met het plakken van ook maar één band. Hij redt zich er maar mee.
Weet je dat dat ik zo al leef sinds dat ik 100 jaar geleden daadwerkelijk leerde fietsen? Da's dan wel weer ironisch.
[..]
Dit dus.
UIteraard zul je ook mensen ontmoeten die je de kans niet eens willen geven omdat je een misschien wat vreemde houding hebt maar goed is dat dan sowieso de groep waar je je contacten vandaan zou willen halen
Wat mij wel een beetje tegenstaat is dat je hier echt mee zit, wat echt te begrijpen valt maar nog niet echt de indruk wekt dat je hier wat aan wilt veranderen.
Je zal het misschien niet geloven maar ook al ken ik je verder helemaal niet raakt het mij oprecht dat je het leven op deze manier zo ervaart. Je zal waarschijnlijk nooit een super sociaal persoon worden met 1000 vrienden wat je al eerder aangaf maar dat moet je ook helemaal niet willen.
Hij is niet vreemd, hij gedraagt zich wellicht 'vreemd'. Denk een belangrijke nuance die je wel moet maken.quote:
[..]
Dus het is niet je eigen schuld. Het is vind ik ook niet zo dat mensen talent hebben om contacten te leggen. Het is ons aangeleerd. Bij jou is er dus iets ' mis' gegaan waardoor je die vaardigheden niet hebt. Ik weet niet of je die vaardigheden nu zo nog kunt leren maar denk wel dat je zoveel kunt leren dat je toch sociale contacten op gaat bouwen. Het komt op mij over en dat bedoel ik niet lullig maar dat je toch een beetje vreemd bent en je zelf dan ook een houding hebt waarbij je jezelf niet wilt 'opdringen' dat je daarom eigenlijk nergens aansluiting vind.
UIteraard zul je ook mensen ontmoeten die je de kans niet eens willen geven omdat je een misschien wat vreemde houding hebt maar goed is dat dan sowieso de groep waar je je contacten vandaan zou willen halen
Wat mij wel een beetje tegenstaat is dat je hier echt mee zit, wat echt te begrijpen valt maar nog niet echt de indruk wekt dat je hier wat aan wilt veranderen.
Je zal het misschien niet geloven maar ook al ken ik je verder helemaal niet raakt het mij oprecht dat je het leven op deze manier zo ervaart. Je zal waarschijnlijk nooit een super sociaal persoon worden met 1000 vrienden wat je al eerder aangaf maar dat moet je ook helemaal niet willen.
Ik moet je hierin gelijkgeven, dat heb ik zeer onzorgvuldig en niet treffend verwoord.quote:
En nu nog waar ik zeg, of impliceer, dat ik mijzelf als beter zie dan anderen?
Want nee, dan weet ik niet waar je het over hebt en die post is er ook niet.
Oh zo bedoel ik het ook nietquote:
[..]
Hij is niet vreemd, hij gedraagt zich wellicht 'vreemd'. Denk een belangrijke nuance die je wel moet maken.
bedoel het niet slecht Maar idd dan een misschien wat vreemde houding.Okay... ik stop vanaf nu met "klagen" en zoeken naar dieperliggende beweegredenen van anderen. Dus wees oppervlakkig en goed van vertrouwen. Benieuwd of dat iets op gaat leveren, maar for the sake of the argument...prima.quote:
1. TS moet kijken naar wat HIJ wil bereiken in zijn leven qua sociale relaties en daar naar handelen en stoppen met klagen over wat anderen niet doen (naar hem toe). Grijp kansen aan, al is het alleen maar om te leren (en laat de mogelijke beweegredenen van anderen achterwege, focus op eigen voordeel)
Okay, prima. Ik laat het gewoon varen. Al die jaren ongewenstheid en diepe eenzaamheid. Gone.quote:
2. TS moet ophouden met leven in het verleden. Verwerk het, accepteer het, praat erover, maar gebruik het niet als absoluut bewijs voor toekomstige uitkomsten.
Logisch, logisch... niet normaal vinden wat voor 99% van de wereldbevolking normaal is... Okay, geaccepteerd.quote:
3. TS moet ophouden met zichzelf te vergelijken met anderen. Verder, zie punt 1.
Check. Niet meer nadenken. Gewoon een botte lul zijn en doen.quote:
4. TS moet ophouden met het invullen van anders gedachten en visies over hem en de wereld.
5. TS moet eigenlijk gewoon ophouden met al zijn negatieve assumpties betreft anderen.
Nog vriendelijker zijn? Nog minder mezelf opdringen? Gewoon maar gaan rondlopen in de wereld en wachten totdat één iemand mij het waard vind om een praatje mee aan te knopen. Okay, dat kan ik wel. (houdt mond over presenteerblaadjesquote:
6. TS moet een keer kritisch naar zichzelf kijken. Wat kan hij anders doen, zonder te klagen dat de rest van de wereld het zogenaamd allemaal op een gouden blad voorgeschoteld krijgt.
)[ Bericht 20% gewijzigd door Sturmic op 20-07-2019 00:12:48 ]
Ga je nog reageren op mijn posts of wil je niet dat ik al je problemen oplos?quote:
[..]
Okay... ik stop vanaf nu met "klagen" en zoeken naar dieperliggende beweegredenen van anderen. Dus wees oppervlakkig en goed van vertrouwen. Benieuwd of dat iets op gaat leveren, maar for the sake of the argument...prima.
[..]
Okay, prima. Ik laat het gewoon varen. Al die jaren ongewenstheid en diepe eenzaamheid. Gone.
Hoho, zeker wel. Alleen op dat moment nog niet.quote:
Scary_Mary die een soort uitgebreid afstudeeronderzoek van de ts zijn probleem maakt waar ts vervolgens niet echt op ingaat.
Is je grootste probleem dat je geen vrienden hebt of is je eigenlijke probleem de grondhouding dat je denkt dat je zelf alles beter weet?
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 20-07-2019 00:15:04 ]
Geen autist. 84e keer.quote:
Is er geen club voor autistische mensen dan dat die allemaal samen dingen gaan doen in het echte leven? NMLK is de onofficiele club, zitten veel autistische mannen bij en gaan samen met anderen (zelfs met vrouwen erbij!) altijd op pad. Je mag er gewoon bij, wordt nu lid!
Bedoel dit absolut niet slecht maar weet je zeker dat er niet iets is waardoor je de skills niet hebt? Want dan blijft eigenlijk alleen de opvoeding over waar het mis is gegaan?quote:
Ik heb niet echt een "harde-eisen-lijst", maar meer dingen waarvan ik denk dat ze bij een vriendschap zouden kunnen horen (want ik weet natuurlijk vanwege onervarenheid niet wat vriendschap écht kan betekenen): een stuk vertrouwen in elkaar, een gezamenlijke hobby, activiteit of tijdverdrijf, een min of meer gelijk werk/denkniveau, min of meer gedeelde normen waarden en elkaar aanvoelen qua humor.quote:
Mag ik de open vraag stellen wat voor eisen jij stelt aan een vriendschap?
En als je nu gaat counteren met: "ja, maar dan moet je eerst vertrouwen geven" dan ga ik niet meer reageren op je posts
Ok, ik denk dat dat wel een realistisch beeld is van wat een goede match zou zijn. Soms kan het ook klikken met iemand die totaal niet zoals jij is overigens. Je hoeft niet direct op zoek te gaan naar een zielsverwant. Heb je wel kennissen of collega's?quote:
[..]
Ik heb niet echt een "harde-eisen-lijst", maar meer dingen waarvan ik denk dat ze bij een vriendschap zouden kunnen horen (want ik weet natuurlijk vanwege onervarenheid niet wat vriendschap écht kan betekenen): een stuk vertrouwen in elkaar, een gezamenlijke hobby, activiteit of tijdverdrijf, een min of meer gelijk werk/denkniveau, min of meer gedeelde normen waarden en elkaar aanvoelen qua humor.
En als je nu gaat counteren met: "ja, maar dan moet je eerst vertrouwen geven" dan ga ik niet meer reageren op je posts
Dat heb ik al een aantal malen aangegeven maar soit: ik weet het niet. Ik probeer vriendelijk te zijn, niet te opdringerig, klaar te staan voor anderen en zo pro-actief te helpen. Maar 't is niet genoeg, kennelijk. En nieuwe mensen is verdomd lastig als je nooit meer ergens komt, omdat je niemand kent en het vrijwel nergens maatschappelijk geaccepteerd is dat je er alleen komt.quote:
Wat is volgens jou dan de reden dat niemand jou leuk vindt?
Bijvoorbeeld vandaag fietste ik even langs het Zwarte Cross-terrein (zowat bij mij om de hoek). Ben even stil gestaan om net buiten de omheining uit te kijken over de -letterlijk- duizenden tenten en tienduizenden mensen die daar allemaal binnen waren: allemaal met vrienden, collega's, familie. Terwijl ik daar zo stond te turen, ik buiten de hekken, zowat de hele rest van de wereld daar binnen, overviel mij de gedachte dat dit wel heel symbolisch was voor datgene wat er mist in mijn leven: je kunt het zien, maar je moet er buiten blijven. Vond het zelf bijna poëtisch.
Zeker, en ik lees dus ook altijd alles van haar (en eigenlijk ook van alle andere posters). Maar dat wil nog niet zeggen dat het op een primitief level bij mij resoneert. Wat bijvoorbeeld posts van @Cockwhale en @van_Lamehuizen vaak wél doen.quote:
Is dat niet het kenmerk van een goede vraag die nieuwe deuren opent? Dat je er even stil van valt omdat je er nog nooit zo over nagedacht hebt.
Er zijn genoeg gelegenheden waar het maatschappelijk geaccepteerd is dat je er alleen komt hoor. Dat is in veel gevallen meer een geloof dat jij hebt. Dat andere mensen er wel samen naartoe gaan betekent niet dat je er niet alleen naartoe kan of nooit iemand zult vinden die samen met jou er naartoe wilt gaan.quote:
[..]
Dat heb ik al een aantal malen aangegeven maar soit: ik weet het niet. Ik probeer vriendelijk te zijn, niet te opdringerig, klaar te staan voor anderen en zo pro-actief te helpen. Maar 't is niet genoeg, kennelijk. En nieuwe mensen is verdomd lastig als je nooit meer ergens komt, omdat je niemand kent en het vrijwel nergens maatschappelijk geaccepteerd is dat je er alleen komt.
Bijvoorbeeld vandaag fietste ik even langs het Zwarte Cross-terrein (zowat bij mij om de hoek). Ben even stil gestaan om net buiten de omheining uit te kijken over de -letterlijk- duizenden tenten en tienduizenden mensen die daar allemaal binnen waren: allemaal met vrienden, collega's, familie. Terwijl ik daar zo stond te turen, ik buiten de hekken, zowat de hele rest van de wereld daar binnen, overviel mij de gedachte dat dit wel heel symbolisch was voor datgene wat er mist in mijn leven: je kunt het zien, maar je moet er buiten blijven. Vond het zelf bijna poëtisch.
Ik heb echt de meest gekke karakters zien langskomen in mijn leven die allemaal vrienden hebben of een relatie krijgen. Maargoed, op tekst kan ik vrij lastig beoordelen hoe jij overkomt irl.
Nou, dit vind ik een behoorlijk adequate samenvatting van mijn situatie. Ik twijfel er ook heel ernstig aan dat dat nog te leren is. Anders dan jij ben ik wel meer van de "nature"-school, dus dat het er ook nooit in heeft gezeten. Maar dat een kleiner deel wél aan te leren was ("nurture"), dat geloof ik. Dus ja; ik ben kennelijk vreemd, maar net zelfbewust genoeg daarvan om anderen er niet mee lastig te vallen. Mijn beloning, of beter gezegd, het logisch gevolg daarvan is, is dan dat je het maar uit moet zoeken met je eenzaamheid. Nou, dat doe ik. En daar heb ik heel eventjes dit forum voor nodig. Nou, dat lijkt me bepaald geen hoge prijs om als maatschappij daarvoor te moeten betalen.quote:
Bij jou is er dus iets ' mis' gegaan waardoor je die vaardigheden niet hebt. Ik weet niet of je die vaardigheden nu zo nog kunt leren maar denk wel dat je zoveel kunt leren dat je toch sociale contacten op gaat bouwen. Het komt op mij over en dat bedoel ik niet lullig maar dat je toch een beetje vreemd bent en je zelf dan ook een houding hebt waarbij je jezelf niet wilt 'opdringen' dat je daarom eigenlijk nergens aansluiting vind.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 20-07-2019 00:40:32 ]
Wellicht weet je helemaal niet wat op primitief level met jou resoneert. Mensen die alles platredeneren hebben daar vaak veel moeite mee. Er zitten vaak diepere lagen onder initiële gedachten en emoties.quote:
[..]
Zeker, en ik lees dus ook altijd alles van haar (en eigenlijk ook van alle andere posters). Maar dat wil nog niet zeggen dat het op een primitief level bij mij resoneert. Wat bijvoorbeeld posts van @:Cockwhale en @:van_Lamehuizen vaak wél doen.
Prima!quote:
Ik moet je hierin gelijkgeven, dat heb ik zeer onzorgvuldig en niet treffend verwoord.
Van de nature-school zijn is wel erg defaitistisch, niet wetenschappelijk onderbouwd en 'toevallig' past het ook wel heel erg bij het beeld dat jij graag van jezelf wilt schetsen als loser omdat je geen vrienden hebt. Jouw verklaring geeft jou direct ook een vrijbrief van ontwikkeling en verantwoordelijkheid voor je eigen situatie.quote:
[..]
Nou, dit vind ik een behoorlijk adequate samenvatting van mijn situatie. Ik twijfel er ook heel ernstig aan dat dat nog te leren is. Anders dan jij ben ik wel meer van de "nature"-school, dus dat het er ook nooit in heeft gezeten. Maar dat een kleiner deel wél aan te leren was ("nurture"), dat geloof ik. Dus ja; ik ben kennelijk vreemd, maar net zelfbewust genoeg daarvan om anderen er niet meer lastig te vallen. Je beloning, of beter gezegd, het logisch gevolg daarvan is, is dan dat je het maar uit moet zoeken met je eenzaamheid. Nou, dat doe ik. En daar heb ik heel eventjes dit forum voor nodig. Nou, dat lijkt me bepaald geen hoge prijs om als maatschappij daarvoor te moeten betalen.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 20-07-2019 00:34:01 ]
Als ik het zelf zou moeten gokken, werkt het zo:quote:
Sturmic ik zit nu even mee te lezen en je komt op mij over die enerzijds een probleem heeft wat zodanig zwaar is dat je het leven amper meer ziet zitten (wat mij oprecht zeer spijt voor je) en anderzijds daarbij een bepaalde hautaine houding aanneemt t.a.v. goede adviezen.
Is je grootste probleem dat je geen vrienden hebt of is je eigenlijke probleem de grondhouding dat je denkt dat je zelf alles beter weet?
1. Nooit vrienden/sociale achtervang;
2. Daardoor alleen 100% op jezelf kunnen en moeten vertrouwen;
3. Erg kritisch staan tegenover advies van anderen: "Kom maar met daadwerkelijke hulp, daar heb ik meer aan. Ow wacht, de daad bij het woord voegen doe je niet aan? Fuck off dan"
4. Zie 1.
Ergens in 2 én 3 (iemand die de daad bij het woord voegt!) ligt misschien een loophole. Maar waar precies, dát weet ik niet.
De oplossing gaat niet in het gedrag van andere mensen liggen. Het is goed dat je al wat zaken analyseert, maar ik zou echt professionele hulp zoeken die jou helpt om wat zaken te ontwarren en jou helpt sturing te geven aan je overtuigingen. Je zit al zo lang in een loophole dat je het met mij eens moet zijn dat het niet waarschijnlijk is dat jij hier zelfstandig uit gaat komen.quote:
[..]
Als ik het zelf zou moeten gokken, werkt het zo:
1. Nooit vrienden/sociale achtervang;
2. Daardoor alleen 100% op jezelf kunnen en moeten vertrouwen;
3. Erg kritisch staan tegenover advies van anderen: "Kom maar met daadwerkelijke hulp, daar heb ik meer aan. Ow wacht, de daad bij het woord voegen doe je niet aan? Fuck off dan"
4. Zie 1.
Ergens in 2 én 3 (iemand die de daad bij het woord voegt!) ligt misschien een loophole. Maar waar precies, dát weet ik niet.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 20-07-2019 00:40:01 ]
Nou, er is wel degelijk "iets" waardoor ik die skills niet heb, dat is wel duidelijk. Maar ik ben géén autist. En word er zo langzamerhand een beetje simpel van dat iedereen dat steeds roept.quote:
Bedoel dit absolut niet slecht maar weet je zeker dat er niet iets is waardoor je de skills niet hebt? Want dan blijft eigenlijk alleen de opvoeding over waar het mis is gegaan?
En ook dat het in mijn opvoeding mis is gegaan, geloof ik niet zo in. Weliswaar is mijn hele familie niet echt heul sociaal. Ik denk dat mijn broer en zus per stuk misschien 2 a 3 vrienden/vriendinnen hebben. Da's ook niet echt veel voor hun leeftijd. Maar het is wel genoeg. Zij kunnen het dus wél (/hebben wel mazzel gehad).
Kennissen, een paar. Collega's genoeg, maar niet heel veel in soort van een vergelijkbare leeftijdscategorie (25-40).quote:
En hoe reageren die op jou?quote:
[..]
Kennissen, een paar. Collega's genoeg, maar niet heel veel in soort van een vergelijkbare leeftijdscategorie (25-40).
Wat jij gelooft over je opvoeding is niet zo relevant. Jouw overtuigingen blijken niet echt behulpzaam en vermoedelijk zijn ze ook niet waar, dus het kan prima zijn dat er wel het een en ander scheelt dat jij niet ziet door een gebrek aan kennis en ervaringen.quote:
[..]
Nou, er is wel degelijk "iets" waardoor ik die skills niet heb, dat is wel duidelijk. Maar ik ben géén autist. En word er zo langzamerhand een beetje simpel van dat iedereen dat steeds roept.
En ook dat het in mijn opvoeding mis is gegaan, geloof ik niet zo in. Mijn hele familie is niet echt sociaal. Ik denk dat mijn broer en zus per stuk misschien 2 a 3 vrienden/vriendinnen hebben. Da's ook niet echt veel voor hun leeftijd. Maar het is wel genoeg. Zij kunnen het dus wél (/hebben wel mazzel gehad).
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 20-07-2019 00:43:21 ]
Dat heb ik al vaker beschreven:quote:
quote:
Hechte vriendschappen? Tja... gewone vriendschappen zou ik het al voor doen hoor
Die eerste stap zetten vind ik moeilijk; wil mensen niet tot last zijn en ongewenst binnendringen in hun privéleven. Plus dat ik vaak wel degene ben die de sociaal-wenselijke vragen stelt aan bijv. collega's: "Hey, hoe was je weekend", of "Hey, hoe gaat het eigenlijk met je zieke vader?". Ben deze week, bij wijze van experiment, eens gestopt met steeds als eerste dat te doen. Het duurde precies een uur voordat de eerste zei "Goh, Sturmic, wat ben jij chagrijnig vandaag!". Vervolgens is er ook echt letterlijk niemand die nog maar enige interesse heeft. Dat bevestigt mijn beeld wel. Ik zet mijn experimentje voort, gewoon om te te kijken of inderdaad niemand die eerste stap zet.
Tja. Voor wat dan? Chronisch geval van kansloos zijn? Een huisarts ziet je komen zeg...quote:
Het is goed dat je al wat zaken analyseert, maar ik zou echt professionele hulp zoeken die jou helpt om wat zaken te ontwarren en jou helpt sturing te geven aan je overtuigingen.
Daarnaast:
quote:
Een psycholoog bezoeken... tja... iemand die voor geld naar mijn gezever luistert... dan gaat het hem/haar niet om mij, maar om mijn knaken. Weet dat ik er moeite mee heb mijzelf bloot te geven aan iemand die daar geen enkel intrinsieke interesse bij heeft anders dan geld. Wat dat betreft vind ik een forum als dit wél fijn: alleen mensen die het echt iets interesseert zullen reageren (misschien ook wel om oneigenlijke redenen, maar goed, dat liever dan een professional met geeltjeszucht). Daarnaast... ik vind dat ik mij als volwassene zelf moet kunnen redden.
Ga gewoon naar een goede psycholoog. Maar waarschijnlijk heb je daar ook allerlei redenen voor om het niet te doen en oordelen waarom dat niet op jou van toepassing zou zijn.quote:
[..]
Tja. Voor wat dan? Chronisch geval van kansloos zijn? Een huisarts ziet je komen zeg...
Daarnaast:
[..]
Ik ga nu stoppen met reageren, je probleem is blijkbaar niet groot genoeg en je hebt zelf op alles een antwoord. Ik wens je oprecht veel sterkte hiermee.
En nee, ik ga geen SOVA-training volgen voor mensen met een verstandelijke beperking. Zijn schatjes hoor, maar ik functioneer verder prima.
Dat is prima, fijne avond verder!quote:
Ik ga nu stoppen met reageren, je probleem is blijkbaar niet groot genoeg en je hebt zelf op alles een antwoord. Ik wens je oprecht veel sterkte hiermee.
Je moet de ernst van sociale problematiek zeker wanneer die zo'n weerslag heeft op het gemoed als bij jou nu, en waarschijnlijk ook al jaren, vooral niet wegwuiven. Het is niet niks en het is helemaal niet gek of schandelijk dat je ermee zit.quote:
[..]
Tja. Voor wat dan? Chronisch geval van kansloos zijn? Een huisarts ziet je komen zeg...
Daarnaast:
[..]
Je mag er zijn, je mag behoeften hebben, je mag er even doorheen zitten maar bovenal je mag hulp vragen als je die nodig hebt.
Hier proef ik toch wel een zekere minachting hoor..quote:
Ik ben gewoon moe, weet niet waar te beginnen.
En nee, ik ga geen SOVA-training volgen voor mensen met een verstandelijke beperking.
Niet in sociaal opzicht..quote:Zijn schatjes hoor, maar ik functioneer verder prima.
Overigens is het nogal een misvatting dat SOVA-trainingen er enkel zouden zijn gericht op verstandelijk beperkten. Het zou me in z'n geheel niet verbazen als er juist ook SOVA-trainingen zijn toegespitst op bijvoorbeeld hoogbegaafden.
Er zijn echt wel mensen die jou kunnen helpen, maar als jij hulp nodig hebben als een mislukking ziet dan gaan bij mij alle alarmbellen al af.quote:
Ik zou proberen kiezen: Ofwel heb je een probleem en zoek je er professionele hulp voor (wat een sterkte is ipv een zwakte), ofwel heb je geen probleem en ervaar je geen nadelen.
Ik kies ervoor om meestal geen probleem te hebben en slechts in uitzonderingsgevallen de nadelen even niet meer te kunnen handelen. En jij ging weg, dus doei!quote:
ofwel heb je geen probleem en ervaar je geen nadelen.
Negeren lost problemen niet op en kan ze juist flink verergeren.quote:
[..]
Ik kies ervoor om meestal geen probleem te hebben en slechts in uitzonderingsgevallen de nadelen even niet meer te kunnen handelen. En jij ging weg, dus doei!
Inderdaad minachting voor de mensen die mij dat soort trainingen aanraden terwijl ze eigenlijk helemaal niet weten wie daar de reguliere doelgroep voor is... (en dit is nb. mijn werkveld, dus heb wel enig idee wat er op dat vlak allemaal te koop is in de wereldquote:
Hier proef ik toch wel een zekere minachting hoor..
)Wat is de hoofdmoot van de samenleving, cognitief? Beetje zwak excuus als je 't mij vraagt maar oké..quote:
[..]
Inderdaad minachting voor de mensen die mij dat soort trainingen aanraden terwijl ze eigenlijk helemaal niet weten wie daar de reguliere doelgroep voor is... (en dit is nb. mijn werkveld, dus heb wel enig idee wat er op dat vlak allemaal te koop is in de wereld
SPOILERWeet van mijn tijd op een gymnasium nog wel dat leerlingen die sociaal niet mee konden komen/sociaal kwetsbaar leken een dergelijke training aangeraden werd/volgden, in schoolverband. Zullen vast ook verstandelijk gehandicapten geweest zijn dan. Knap wel hoe ze dan toch op dat schooltype wisten te functioneren.
Ja omgekeerd iig wel! Geruststellendquote:
Wij zijn allen Maharski.
de rest weet ik niet want wat de ts heeft met vrienden heb ik helaas met tijd om me in niet noodzakelijke dingen te verdiepen.Maar dan wordt er weer gezegd: ga naar een psycholoog. Zonder in haat te vervallen laat ik het hierbij bij de ander en vraag ik me af wat voor beeld de meeste mensen hier hebben van wat een psycholoog doet. Zonder vage nietszeggende termen als "handvatten aanreiken" of "aan de slag gaan met het probleem", want zoiets vaags kan iemand zonder opleiding daarin ook. Gewoon,gedetailleerd de expertise van een psycholooog vertaalt naar acties en hoe die ts concreet kunnen helpen. Dan voorzie ik de reactie :" maar ik ben toch geen psycholoog, hoe moet ik dat weten". Dat is geen argument, want hoe kan je dan wel zeker weten dat een werkwijze van een psycholoog het enige is wat ts kan helpen. In het geval van "dat is bewezen" > graag link naar studie en argumenten waarom de onderzochte groep overeenkomt met de ts qua probleem. Het advies hulp te zoeken wordt in ieder topic gegeven maar de juiste hulp vinden is op zich al een psychologische beproeving.quote:Aanmodderen puur omdat de pogingen die hij wel ondernomen heeft zonder het gewenste resultaat zijn gebleven en hij vervolgens bij het aanpakken van zijn kennelijke onvermogen/problematische situatie - ook na jaren van geen verbetering - geen hulp heeft gezocht.
Dus er bestaan haast geen elke dag depressieve mensen met vrienden en mensen mogen het niet al te vaak moeilijk hebben in het leven om vrienden te maken/behouden. Dan moet je toch een bepaalde persoonlijkheid hebben om vrienden te hebben? Dat kan dan toch het beste jong geleerd worden?quote:Vrienden die je al hebt zullen je ook in betere tijden kennen en eerder geneigd zijn het naast zich neer te leggen als je je onhebbelijk/onaangenaam gedraagt omdat je het bijvoorbeeld tijdelijk even moeilijk hebt. Als je erop uit bent nieuwe vrienden te maken ligt dat vaak net even anders...
Maar de meeste reacties gaan ook af op wat hij hier op fok post. En wat ik op fok lees heb ik zelf ook vaak irl meegemaakt. Dat men wil hersenspoelen enzo, mensen die ruzie met me zochten om niks. Dus t is wel enigszins representatief.quote:Ik had het dan ook over real life situaties waarin TS aangaf zich ook zo op te stellen.
Ik heb er 1 gevolgd. Was gezellig, aardige psychologen, aardige groepsgenoten, wat sympathie gekregen voor hen,oefeningen uit boekje en in les braaf gedaan, de jaren daarna gewoon nog steeds de telkens terugkerende opbouwende kritiek van anderen over mijn sociale vaardigheden gekregen. Zij het dat de antisocialiteit van het puber zijn er wel uit ging, maar daarvoor kun je ook gewoon ouder worden denk ik. Ben zelf inderdaad volgens de psychologen met hun testen nogal beperkt in mijn mogelijkheden maar heb wel gemiddeld schoolniveau gevolgd en de anderen uit de groep waren het niet. Dus wat je zegt klopt niet. Het is niet bij elke sociake vaardigheidstraining zo. Het materiaal lijkt wel te zijn geschreven voor verstandelijk beperkten, maar er zit een addertje onder het gras. Het is juist vaak zo simpel omdat je er dan zelf nog diepe emotionele dingen bij moet gaan denken die voor jou persoonlijk zijn, wat ik zelf denk ik niet deed.quote:
Ik ben gewoon moe, weet niet waar te beginnen.
En nee, ik ga geen SOVA-training volgen voor mensen met een verstandelijke beperking. Zijn schatjes hoor, maar ik functioneer verder prima.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 20-07-2019 01:19:36 ]
Okay, okay, wellicht is er in jouw regio meer of ander aanbod dan hier. Bij ons beperkt het zich (echt) tot mensen met een intellectuele beperking. Ze leren dan zelfstandig met de bus gaan, nee zeggen tegen opdringerige colporteurs en dat soort vaardigheden.quote:
Wat is de hoofdmoot van de samenleving, cognitief? Beetje zwak excuus als je 't mij vraagt maar oké..
Maar natuurlijk heb ik me al jaren geleden ingelezen in hoe vriendschappen ontstaan. Wat je moet zeggen, wat je moet doen en vooral ook wat je niet moet doen. Hoe je moet spreken, je stemgeluid en je lichaamshouding moet aanpassen. Dat je attent bent tegen mensen, bijvoorbeeld hun verjaardag onthouden, of hun favoriete hobby. Hoe je gesprekken vloeiend laat lopen en wanneer je lichamelijk contact maakt. Dat wéét ik echt allemaal wel en pas ik ook toe (/heb ik ook toegepast).
Het. dondert. geen. reet.
0 effect.
Ik negeer mijn problemen niet, ik heb ze (meestentijds) onder controle. Maar ze 100% wegnemen? Neen, dat gaat hem niet worden, dat weet ik.quote:
Negeren lost problemen niet op en kan ze juist flink verergeren.
Dat klinkt meer als basic life skills dan sociale vaardigheden als ik heel eerlijk ben.quote:
[..]
Okay, okay, wellicht is er in jouw regio meer of ander aanbod dan hier. Bij ons beperkt het zich (echt) tot mensen met een intellectuele beperking. Ze leren dan zelfstandig met de bus gaan, nee zeggen tegen opdringerige colporteurs en dat soort vaardigheden.
Begrijp je afkeer van zo'n opzet volledig. Dat klinkt als een enorm rationale, overberedeneerde, zakelijke benadering die haast naar doelgericht manipuleren neigt.. Doet me sterk denken aan PUA clowns... Dit lijkt me met alle respect juist niet de weg.quote:Maar natuurlijk heb ik me al jaren geleden ingelezen in hoe vriendschappen ontstaan. Wat je moet zeggen, wat je moet doen en vooral ook wat je niet moet doen. Hoe je moet spreken, je stemgeluid en je lichaamshouding moet aanpassen. Dat je attent bent tegen mensen, bijvoorbeeld hun verjaardag onthouden, of hun favoriete hobby. Hoe je gesprekken vloeiend laat lopen en wanneer je lichamelijk contact maakt. Dat wéét ik echt allemaal wel en pas ik ook toe (/heb ik ook toegepast).
Het. dondert. geen. reet.
0 effect.
Hoe heb je het probleem (wel vrienden willen maar ze niet zelfstandig kunnen maken) dan onder controle? Wat moet ik me daarbij voorstellen?quote:
[..]
Ik negeer mijn problemen niet, ik heb ze (meestentijds) onder controle. Maar ze 100% wegnemen? Neen, dat gaat hem niet worden, dat weet ik.
Tja. De enige reden dat ik ook in een relatie heb kunnen belanden, is dankzij dat soort clowns. Belangrijk bij die gasten is om alles wat ze zeggen en beweren uitermate kritisch te bekijken. Maar sommige dingen kloppen zeker en heb ik ook baat bij gehad. Tja, sommige mensen moeten zich hier toe verlagen, omdat ze het niet óf van nature hebben óf iemand hebben die ze af en toe een zetje kan geven. Bespot me all you want, maar veel andere keuze hebben mensen als ik niet.quote:
Dat klinkt als een enorm rationale, overberedeneerde, zakelijke benadering die haast naar doelgericht manipuleren neigt.. Doet me sterk denken aan PUA clowns... Dit lijkt me met alle respect juist niet de weg.
Door er niet mee bezig te zijn en andere constructieve dingen te doen. Andere doelen stellen in dit leven.quote:
Hoe heb je het probleem (wel vrienden willen maar ze niet zelfstandig kunnen maken) dan onder controle? Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Ik denk dat jij vanuit oprechtheid veel verder zou kunnen komen en daar zelf ook vooral veel meer voldoening en geluk uit zou kunnen halen.quote:
[..]
Tja. De enige reden dat ik ook in een relatie heb kunnen belanden, is dankzij dat soort clowns. Belangrijk bij die gasten is om alles wat ze zeggen en beweren uitermate kritisch te bekijken. Maar sommige dingen kloppen zeker en heb ik ook baat bij gehad. Tja, sommige mensen moeten zich hier toe verlagen, omdat ze het niet óf van nature hebben óf iemand hebben die ze af en toe een zetje kan geven. Bespot me all you want, maar veel andere keuze hebben mensen als ik niet.
Wat ik als negeren zou duiden dus.. De klok tikt door, het gapende gat tussen jouw sociale ontwikkeling en die van leeftijdsgenoten wordt alsmaar groter.quote:
[..]
Door er niet mee bezig te zijn en andere constructieve dingen te doen. Andere doelen stellen in dit leven.
Graag gedaan. Hoop dat je een tactiek vindt die je weer een stapje voorwaarts gaat laten voelen.quote:
[..]
Ja, zoiets had ik zelf ook al zitten bedenken. Dat vind ik een nuttige tip, dank daarvoor.
Dat herken ik wel, ik ben ook niet graag afhankelijk en heb dat ook wel weer een beetje af moeten leren na bepaalde ervaringen. Denk niet dat mijn partner het zo lang met me uit zou hebben gehouden, als ik hem niet ook het gevoel had kunnen geven dat ik hem voldoende vertrouw om op terug te willen en kunnen vallen. En dat dan ook weleens doe. Eigenlijk bevestig je zo ook een beetje de toegevoegde waarde van de ander, naast dat het een stukje verdieping geeft die je weer niet zo snel met de caissière bij de super hebt.quote:[..]
Ja, dat maakt sense. Afhankelijk zijn van anderen doe ik niet (graag). Alleen in uiterste noodgevallen, en zijn er (gelukkig) niet vaak. Anderzijds is dat ook omdat dat terugvallen op iemand ook nooit mogelijk is geweest. Ik red mijzelf wel (alleen op mentaal-sociologisch vlak soms niet). Heb ook het gevoel dat ik intrinsiek wel een einzelgänger bén (en dat ook wil zijn), maar niet in de mate waarin dat nu (gedwongen) het geval is.
Zoals je bovenstaande omschrijft is het best een helder beeld, zo kunnen we je wat beter leren kennen en hopelijk ook wat beter met je mee proberen te denken binnen het kader dat je schetst. Dat lopen we mis als we het bij gesloten vragen houden, terwijl je grenzen en je motivatie juist heel belangrijk zijn.
In dit geval lijk je eigenlijk aan te geven dat je pas als je niet meer anders kan afhankelijk wil of kan zijn. Of is het mogen misschien?
Voelt het als een zwaktebod van jouw kant uit, als falen o.i.d., dat je op zo een moment wel echt iemand nodig hebt? Voel je je gedwongen je comfortzone te verlaten en zou je het liever op je eigen tempo doen? Of is het misschien veiliger gevoelsmatig, omdat je in noodsituaties misschien minder snel afgewezen hoopt te worden? En steekt het je achteraf misschien, omdat er niet op terug wordt gekomen ofzo?
Daarom stel ik juist dit soort vragen, om je aan het denken te zetten. Zeker als je langere periode in zo een modus zit, raak je soms het waarom je bepaalde dingen doet kwijt. Als het je zo hoog zit dat je stoom af moet blazen, dan zie je door de bomen het bos ook niet meer waarschijnlijk. Door er weer actief over na te denken en je bewuster te worden er van, kun je heroverwegen of het iets is wat echt bij je past of misschien gewoon aangeleerd of ingesleten is.quote:[..]
Tja. Zoals gezegd, ik wil mezelf niet opdringen. Ik neem dan het risico maar dat ik zelf iets te vroeg af kap, dan dat de ander mij als ergelijk en overbodig gaat ervaren. En voor wat betreft je vraag: ik weet dat het jouw adviesstijl is om dit soort type vragen te stellen, maar ik kan daar oprecht helemaal niks mee. Als ik dat wist, had ik het allang gedaan/gezegd/uitgevoerd.
Daar kun je beter van in je vel gaan zitten, als je doet wat je doet omdat het voor jou werkt. Dat is een onafhankelijker en haalbaarder doel dan wanneer je dingen doet voor een zeker effect op anderen en gevoelsmatig faalt zolang de ander niet de gewenste respons geeft.
Mogen mensen jou pertinent niet als ergerlijk en overbodig ervaren? Of ligt het ietsje ruimer, dat je het gewoon niet aan ze wil merken?
Bij het eerste zou ik kunnen denken dat het een idee is wat meer bij jou in je hoofd afspeelt. Daar bedoel ik mee, dat je de ander eigenlijk al minder waarneemt en soort van buiten sluit. Jij bepaalt trekt de grens tussen jullie in en daarmee basta.
In het tweede geval zou je wel meer alert kunnen zijn op wat de ander daadwerkelijk voor signalen geeft en bij het minste of geringste of de luiken acuut weer dicht gooien ter bescherming. Misschien triggert zo een signaal je dan extra door eerdere ervaringen waardoor je zo een oordeel niet meer sec in het hier en nu ervaart, maar het soort van op de grote hoop gaat.
Wat maakt het uit zul je misschien denken, maar het eerste lijkt me meer richting geven naar het werken aan eigenwaarde en interpretatie van anderen. Het tweede zou kunnen wijzen op achterstallige verwerking van bepaalde gebeurtenissen. Als je zo een verleden beter leert verwerken, kun je het makkelijker achterlaten en zo meer ruimte creëren in het hier en nu.
En zo kan dat mieren neuken verschillende doelen formuleren waar weer bijpassende of beter aansluitende tactieken op afgestemd kunnen worden. Dus in plaats van gewoon wat tips te roepen die jij makkelijk ja of nee kan afvinken, is het een actieve zoektocht naar wat beter voor jou zou kunnen werken.
Het gaat dan ook niet zozeer om de pleinvrees, als meer om iets te vinden dat iets met je doet. Gewoon iets of echt iets anders, ff wakker schudden zeg maar.quote:[..]
Wat voor concrete opties zijn er dan? Ik heb persoonlijk relatief weinig met dingen als NLP, en wat je ook al voorstelde in het topic om wat leuks aan te trekken en over straat te gaan paraderen. Het is niet zo dat ik pleinvrees heb ofzo.
Als jij blij bent met je nieuwe blouse zul je wellicht een andere uitstraling hebben, dan wanneer je in je vaste kantoorkloffie rond loopt. Stel, het is een heel opvallende blouse, dan gaan mensen je misschien ook beter zien. Hoe je dat zou opvatten is denk ik best interessant. Wat dat betreft zou je op de ZC met een uitnodigende tekst op je t-shirt best weleens verrast kunnen worden door wat aanspraak. Maar ja, als jij je niet prettig voelt, omdat je diep van binnen denkt te weten dat die afwijzing toch wel komt, dan is dat wellicht nog niet de beste tactiek. Ook niet omdat zoiets door kan werken in je lichaamshouding, waardoor je een en ander misschien wel weer in de weg zit.
Concrete opties, ik ben niet zo bekend met mannenwerk, maar op de website staan diverse activiteiten. Tevens zou je kunnen kijken naar hoe je naar zoiets toe zou kunnen gaan in plaats van y/n te denken. Er zijn zowel grotere als kleinere groepen. In de eerste ben je wellicht anoniemer en zul je minder (snel) hoeven spreken misschien, al loop je dan ook wel weer makkelijker je uitdaging mis..
Maar in de kleinere groep is het misschien makkelijker praten, omdat minder mensen aanwezig zijn om je gevoel van veroordeling aan te kunnen spreken. Ook zou je dan misschien directere feedback kunnen krijgen op hoe je overkomt, iets wat je als niet zo opvallende persoon misschien wel goed kunt gebruiken.
Liever geen groep? Dan is een haptonoom misschien een idee. Iemand die je inhuurt en waar je dus niet achter de rug om over de tong hoeft te gaan. Die zou misschien aan de slag kunnen gaan met je houding en hoe je overkomt. Bepaalde gevoelens werken nu eenmaal door in het lichaam. Bel gewoon eens vrijblijvend en kies dan eventueel iemand uit wiens stem je het prettigste vond en met wie je het beste een beetje kan levellen. Het heeft geen zin om bij iemand aan te schuiven die je niet serieus kan nemen, dus het is wel handig als je er enigszins een beetje vertrouwen in kan hebben dat er misschien nuttigs uitkomt zeg maar.
Ook als je wel dingen van jongs af aan hebt aangeleerd, hoeft het niet allemaal even makkelijk te gaan. Topics te over hier in R&P over vriendschappen die niet in balans zijn, familieproblemen en relatiestruggles. Niet hetzelfde als jouw probleem, maar bepaald geen makkelijke materie om mensen om te gaan en ook te blijven gaan. Of juist niet, dat kan ook.quote:En ik blijf het fundamenteel oneens met de stelling dat veel mensen "hebben moeten werken" aan het krijgen van een soort van normaal sociaal leven. Dat is pertinent niet zo. Die komen bij andere mensen in de klas en er is een wederzijdse klik. Die zitten samen in een voetbalteam. Hebben hun kinderen op dezelfde school. Zijn collega's van elkaar. Je maakt mij niet wijs dat die mensen daarvoor een actieve en bewuste inspanning hebben moeten leveren omdat zij ook te kansloos waren om dit van nature te kunnen.
Zolang jij jouw problemen boven een ander schaart, mis je de interesse in hoe het voor anderen daadwerkelijk is en daarmee ook het stukje connectie. Je hebt jouw mening al klaar, dus daar trek je een grens. Wat als je gaat kijken naar eventuele overeenkomsten? Jij hebt hard gewerkt aan jouw problemen, anderen hebben dat op hun manier ook aan die van hen gedaan (nou ja, laten we van het positieve uit gaan, want niet iedereen solliciteert naar vooruitgang natuurlijk). Door een open vraag te stellen daarover kun je hen beter leren kennen. Misschien steek je daar wel iets van op, al is het alleen maar hoe je het niet zou willen.
Tevens toon je interesse in hun belevingswereld, wat ook weer het een signaal afgeeft dat je tot op zekere hoogte wel open staat voor gesprek indien gewenst. Door mensen actief uit te nodigen, kun je makkelijker situaties creëren waarin men de graag optie eerder na zal jagen dan de niet zeg maar. Bonuspunten als het bij je past om wel een beetje je nek uit te steken, dan is zo een open vraag tactiek meer een kwestie van finetunen om dichter bij je doel (in zo een geval jezelf dus) te komen.
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).quote:
De klok tikt door, het gapende gat tussen jouw sociale ontwikkeling en die van leeftijdsgenoten wordt alsmaar groter.
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
Hoezo niet? Mocht je ooit in staat zijn vriendschappen te sluiten en in stand te houden dan ben je er toch?quote:
[..]
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
Verloren jaren haal je er niet mee in nee, maar dat lijkt me ook een onrealistische insteek. Zorg dat je er niet nodeloos nog veel meer verliest.Wat sociale vaardigheidstrainingen betreft...
Orientieer je tenminste op de mogelijkheden, zoek informatie op/win (telefonisch) informatie in over trainingen in daadwerkelijke sociale vaardigheden, niet het socialiseren/domesticeren van verstandelijk minder bedeelden.
Hoef je verder niet eens iets mee te doen. Toets jouw vooroordeel dat een training die/traject dat op jouw behoeften aansluit niet zou bestaan eens aan de werkelijkheid.
Heb je niets mee te verliezen, hoef je, je niet eens kwetsbaar voor op te stellen richting wie dan ook.
Waarom opende je dit topic? Hoe hoopte je dat mensen zouden reageren? Of interesseerde je dat je eigenlijk niet zoveel? Waarom wilde je dan je verhaal online plaatsen? Wat was het doel?quote:
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
Ah fijn om te horen, dank je wel! Dan maak ik graag ook even van de gelegenheid gebruik om jou te complimenteren dat je je niet alleen afzet en verdedigd tegen de negativiteit, maar ook de ballen toont om ook op andere dingen in te gaan. (geeft toch een leukere dynamiek imo)quote:
[..]
@:Scary_mary zegt inhoudelijk altijd hout snijdende dingen, maar ook voor mij is de tekstuele vorm niet de meest prettige om te lezen en om op te responderen. Dat zit 'm niet zozeer in de lengte (de tijd nemen om je punt te maken is prima), maar wel in de schrijfstijl (veel vragen in de trant van "hoe zou je...?" en "waardoor krijg je het idee dat...?". Ik zou denken dat er iets van een psychologie-achtige achtergrond in zit, of althans, dat ademen haar teksten vaak. Inhoudelijk altijd top-notch, maar niet mijn ding.
En dat is geen verwijt, daarin matchen schrijver en lezer gewoon niet bij elkaar. Ik heb liever iets om "ja" of "nee" tegen te zeggen. Met haar teksten kan ik bijna nooit "knokken"; ze voelen als meebuigend riet. Of ben ik nu degene die té esoterisch wordt?
Ja, ik probeer je te prikkelen om wat verder uit te weiden of misschien wel meer zelfonderzoek te doen. Daar heb ik hierboven al wat meer over gezegd, maar laat ik er nog even aan toevoegen dat de ja/nee misschien wel je comfortzone is en de open vragen ook minder prettig aan zouden kunnen voelen, omdat het een vorm van kwetsbaar opstellen is.
Een reactie daarop zou kunnen zijn dat je je terug trekt, omdat je bang zou zijn of omdat je het gevoel zou hebben dat je mij zo meer macht zou geven ofzo. In dat geval zou je in plaats van niet meer reageren, ook meer balans kunnen proberen te creëren door meer terug te vragen. Naast interesse en meer evenwicht, ben je dan ook weer pro-actief bezig en dat kan ook weer voor een zekerder gevoel zorgen ipv het gevoel overlevert te zijn.
Misschien pas je zo een techniek al toe irl, maar zou je kunnen kijken naar je achterliggende motivatie. Boven iemand willen staan vanuit angst voor afkeuring is een heel andere incentive dan nieuwsgierig zijn naar de ander zijn of haar beweegredenen. En zoals de waard is..
Wat zou jou voldoende vertrouwen geven om iets vriendschappelijk te verkennen? Hoe denk je zo een vertrouwen te kunnen herkennen in de ander, maar ook hoe jij dat zelf zou kunnen tonen?quote:
[..]
Ik heb niet echt een "harde-eisen-lijst", maar meer dingen waarvan ik denk dat ze bij een vriendschap zouden kunnen horen (want ik weet natuurlijk vanwege onervarenheid niet wat vriendschap écht kan betekenen): een stuk vertrouwen in elkaar, een gezamenlijke hobby, activiteit of tijdverdrijf, een min of meer gelijk werk/denkniveau, min of meer gedeelde normen waarden en elkaar aanvoelen qua humor.
En als je nu gaat counteren met: "ja, maar dan moet je eerst vertrouwen geven" dan ga ik niet meer reageren op je posts
Het idee is om actief signalen bij de ander op te kunnen pikken, dat gaat nu eenmaal makkelijker als je weet waar je naar wil kijken. Een schril contrast met waar je bang voor bent cq verwacht en dan ook logischerwijs de focus op zou kunnen hebben. Dit is dus een oefening om de focus te verleggen naar wat je wel zou willen zien.
En omgekeerd wat je uit zou willen stralen en hoe je dat over wil of denkt te gaan brengen. Zie het als leren coderen, af leren stemmen op een andere of in jouw geval eigenlijk nieuwe taal.
Zou best lollig zijn als je eens vraagt waarom ze niks terug vragen aan je. Dat kun je eventueel sturen als je bang bent dat te direct is of je liever voor sorteert naar bepaalde antwoorden. Vinden jullie me saai of zijn jullie gewoon bang om mij naar mijn weekend te vragen? Dan baken je het al een beetje af? Of maak er een grapje van, dat je ook wel snapt dat ze jou niet vragen naar je wilde sm-weekend of saaie postzegelverzameling ofzo. Dan geef je in ieder geval een signaal af dat je iets opmerkt, wat weer een stukje bewustwording bij de ander kan los maken. Actief uitdragen en eigenlijk ook een vorm van interesse tonen.quote:
Dat zijn dingen waar je misschien best nog eens mee zou kunnen spelen om te kijken hoe zoiets valt bij hen en of jouw grens echt zo strak ligt of dat je die misschien best een beetje kan vervagen en/of verschuiven.
Maar dan weet je vast ook dat er nog veel meer te verkrijgen is op het gebied van communicatietrainingen. Persoonlijk leiderschap, theatersport/improv, etc zijn misschien interessant om als minder geijkte route te bekijken.quote:
[..]
Inderdaad minachting voor de mensen die mij dat soort trainingen aanraden terwijl ze eigenlijk helemaal niet weten wie daar de reguliere doelgroep voor is... (en dit is nb. mijn werkveld, dus heb wel enig idee wat er op dat vlak allemaal te koop is in de wereld
Je zegt waarschijnlijk nature. De nurture was wel ok. Was je van nature dan een heel verlegen kind? Het kind wat niet wou voetballen maar radio's uit elkaar draaien?
Was je een apart kind? Heel groot/ klein/ flaporen/ ros haar/ lispelen/ stotteren/ buitenlands/ te zwaar/ te mager of wat dan ook?
Ben je opgegroeid in een zwaar gelovig gezin?
Ben je prematuur geboren?
Ben je als jong kind heel ernstig ziek geweest of heb je een ongeval gehad?
Ik vermoed ik dat er een verleden van pesten is geweest door sommige dingen die je hebt gezegd. Wie weet wel erger dan pesten! Maar iets heeft kleine Sturmic gebroken en zijn heel vertrouwen weg genomen vrees ik.
Als al het bovenstaande niet van toepassing is en het echt iets aangeboren is dan ga ik met een heel klein bang hartje voor de 85e keer vragen: ben je wel ooit getest geweest voor autisme? (Trouwens, je zou geen autist zijn maar iemand met autisme) Hier zie ik dan meteen de valkuil: jij bent potverdikke slim genoeg om de testers zo om de tuin te leiden met antwoorden te geven die aangeven dat er geen 'probleem' is.
Hoe dan ook, ik ben iemand die heel fel zoekt naar oorzaken. Want pas als je die weet, dan kan je gericht te werk gaan. Je kan van een heel magere persoon geen wereldkampioen bodybuilding maken, maar met het juiste dieet en de juiste oefeningen wel een man met wat vlees op de knookjes.
Het voordeel van pua vind ik wel dat het pro-activiteit bejubelt en bewuster maakt van effectiviteit. Nadeel kan dan weer zijn dat het teveel een truukje is voor het effect (scoren), wat weer averechts kan werken als het eigenlijk niet bij je past om die truukjes te doen. Ook al scoor je wel, het bevredigd dan toch niet op de lange termijn. Heb je wel stappen gezet en dat is ook wat waard, want het laat zien dat je moeite niet voor niets was en je hebt jezelf ook wat beter leren kennen.quote:
[..]
Tja. De enige reden dat ik ook in een relatie heb kunnen belanden, is dankzij dat soort clowns. Belangrijk bij die gasten is om alles wat ze zeggen en beweren uitermate kritisch te bekijken. Maar sommige dingen kloppen zeker en heb ik ook baat bij gehad. Tja, sommige mensen moeten zich hier toe verlagen, omdat ze het niet óf van nature hebben óf iemand hebben die ze af en toe een zetje kan geven. Bespot me all you want, maar veel andere keuze hebben mensen als ik niet.
Afijn, vandaar mijn geleuter over doelen en aansluitende tactieken die bij je moeten passen..
Dit geeft mij ook het signaal dat je verleden zo overheersend is dat het je in het hier en nu teveel in de weg zit. Misschien een idee om je eens te verdiepen in rouwprocessen, zodat je wat je mis gelopen bent beter een plekje kan leren geven. Zie het als een soort defragmenteren van je pc, waardoor je meer ruimte kan krijgen in het hier en nu.quote:
[..]
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
En als we het toch over het hier en nu hebben, dan komt de naam Eckhart Tolle boven. Die heeft wat boeken geschreven over dat thema, misschien interessant te proberen.
En niet alleen vrouwen met inhoud, getuige deze post!quote:
Elke vrouw met inhoud kent PUA en de bijbehorende trucs. Dan ben je al meteen af.
Immers, als voorbeeld dan...dan was je al lang uit Nederland weggegaan en in een ander land gaan wonen. Of verhuizen naar een andere woonplaats in Nederland.
En dat wonen in een ander land of verhuizen binnen Nederland zal uitwijzen dat je gedrag zich herhaalt.
[ Bericht 4% gewijzigd door cempexo op 20-07-2019 08:54:17 ]
Ja dat is exact wat er stond! Wauw!!quote:
[..]
Dus je had al vrienden, maar door extra je best te doen, aardig te zijn en met behulp van aangeleerde skills heb je er 0 vrienden bij gekregen? Goh, dat klinkt dan wel weer opvallend hetzelfde als mijn verhaal.
Een “autist” is iemand die is vastgelopen in zn leven, hulp is gaan zoeken en het label “ASS” kreeg, omdat de specifieke hulp die nodig was onder dat label te krijgen is.Verder zijn ze er van zwakzinnig tot hoogbegaafd, van niet werkend tot in de hoogste kringen opererend..quote:
[..]
Nou, er is wel degelijk "iets" waardoor ik die skills niet heb, dat is wel duidelijk. Maar ik ben géén autist. En word er zo langzamerhand een beetje simpel van dat iedereen dat steeds roept.
En ook dat het in mijn opvoeding mis is gegaan, geloof ik niet zo in. Weliswaar is mijn hele familie niet echt heul sociaal. Ik denk dat mijn broer en zus per stuk misschien 2 a 3 vrienden/vriendinnen hebben. Da's ook niet echt veel voor hun leeftijd. Maar het is wel genoeg. Zij kunnen het dus wél (/hebben wel mazzel gehad).
Waarom ben jij zo overtuigd van het feit dat je dit niet bent? Past het niet in je zelfbeeld?
Ik ben enorm verstandelijk beperkt, was namelijk nooit met andere mensen bezig. Het zat gewoon niet in mn patronen.
Toen ik voor mn werk, en daardoor ook prive, vastliep in het leggen van contacten, ben ik hulp gaan zoeken.
Een groot gedeelte van de aangeboden hulp raakte totaal niet aan mijn situatie. “Neem een begeleider mee naar een sollicitatie/gesprek op je werk”, echt ‘not done’ op dit niveau. Maar de spiegeling van andere mensen op mn houding en uitstraling was van grote waarde!
Je kan wel van alles vinden van anderen en zelf denken dat je prima functioneert, maar daarmee blokkeer je jezelf voor verandering.
Je zegt ook steeds “waarom ik!?”-achtige dingen. De enige die dat kan beantwoorden ben jij! Waarom toon je geen oprechte interesse in anderen en waarom denk je zelf geen hulp nodig te hebben? Iedereen heeft hulp nodig, niet omdat mensen niet zelf iets zouden kunnen, maar omdat we nou eenmaal in groepen leven en hulp een smeermiddel is.
Het hele “ik stel me niet kwetsbaar op” en “ik sta boven anderen” is redelijk autistisch! Niet dat ik je diagnosticeer vanaf de bank, maar roepen dat mensen met autisme verstandelijk beperkt zijn en zelf niet het vermogen bezitten om een van de meeste simpele basiszaken van het menselijk bestaan te kunnen masteren, zou toch een trigger moeten zijn voor wat zelfinzicht.
Ja, ook ogenschijnlijk normale mensen met een opleiding en een baan kunnen een verstandelijke beperking hebben. Ik ben achteraf blij dat ik mezelf die beperking heb toegestaan zodat ik er wat aan kon doen.
Begrijp dat je dat vervelend vindquote:
[..]
Nou, er is wel degelijk "iets" waardoor ik die skills niet heb, dat is wel duidelijk. Maar ik ben géén autist. En word er zo langzamerhand een beetje simpel van dat iedereen dat steeds roept.
En ook dat het in mijn opvoeding mis is gegaan, geloof ik niet zo in. Weliswaar is mijn hele familie niet echt heul sociaal. Ik denk dat mijn broer en zus per stuk misschien 2 a 3 vrienden/vriendinnen hebben. Da's ook niet echt veel voor hun leeftijd. Maar het is wel genoeg. Zij kunnen het dus wél (/hebben wel mazzel gehad).
Kan men ook niet zo via een forum concluderen. Maar ik zelf denk wel dat er in 1 van die 2 dingen iets anders is gegaan als normaal. Dat van je opvoeding weet je natuurlijk alleen zelf Je afkeer voor een psycholoog begrijp ik ook. Het zou misschien wel handig kunnen zijn om te laten onderzoeken welke sociale skills je misschien mist en hoe je in bepaalde situatues je gedraagt. Misschien pak je het onbewust wel helemaal onhandig aan.quote:
[..]
Tja. Voor wat dan? Chronisch geval van kansloos zijn? Een huisarts ziet je komen zeg...
Daarnaast:
[..]
In die groep van mensen die de bus moeten leren nemen heb jij echt niks te zoekenquote:
[..]
Okay, okay, wellicht is er in jouw regio meer of ander aanbod dan hier. Bij ons beperkt het zich (echt) tot mensen met een intellectuele beperking. Ze leren dan zelfstandig met de bus gaan, nee zeggen tegen opdringerige colporteurs en dat soort vaardigheden.
Maar natuurlijk heb ik me al jaren geleden ingelezen in hoe vriendschappen ontstaan. Wat je moet zeggen, wat je moet doen en vooral ook wat je niet moet doen. Hoe je moet spreken, je stemgeluid en je lichaamshouding moet aanpassen. Dat je attent bent tegen mensen, bijvoorbeeld hun verjaardag onthouden, of hun favoriete hobby. Hoe je gesprekken vloeiend laat lopen en wanneer je lichamelijk contact maakt. Dat wéét ik echt allemaal wel en pas ik ook toe (/heb ik ook toegepast).
Het. dondert. geen. reet.
0 effect.
Je zou natuurlijk de psyche van de mens helemaal proberen te kunnen ontgronden en met die wetenschap allerlei tips and tricks kunnen toevoegen naar een vriendschap toe. Zoals die PUA techniek maar wat mist is oprechtheid en ik denk dat veel mensen dat toch aanvoelen.
Het zou kunnen dat je die vaardigheden bij de juiste groep mensen met een zelfde interesse wel oprecht meent natuurlijk?
[ Bericht 0% gewijzigd door bitterbal op 20-07-2019 09:08:53 ]
Ik denk dat je al een hele grote stap in de goede richting hebt gezet als je bewust bent van het probleem en misschien zelfs de oorzaak. Vind zelf de oorzaak misschien nog belangrijker omdat je dan doelgericht daar een oplossing voor kunt maken. De stap om het probleem op te gaan lossen is idd gigantisch. Denk dat je in je hoofd allerlei redenen hebt waarom je het beter zo kan laten en het te gaan accepteren. Maar goed dan doe je jezelf echt flink tekort. En grote kans dat je dan op latere leeftijd terug kijkt en denkt had ik maarquote:
[..]
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
Ik denk niet dat de oplossing is om zo nu 'naar buiten ' te gaan en vrienden te gaan maken
Je gaat dan waarschijnlijk op dezelde manier weer te werk waardoor het contact niet verder zal komen en je daardoor weer zal denken dat je het niet waard bent. Je hebt het constant over jezelf opdringen en mensen in hun privesfeer niet willen lastig vallen. Ik denk echt dat die mening over je zelf niet terecht is. Vind dat je best wat meer 'grond' of 'ruimte' mag opeisen Op zon borrel op je werk heb ik het idee dat er ergens een groepje collega's in een circel staat zoals zo vaak
jij voorzichtig maar vrijwel geruisloos er naar toe schuifelt omdat je jezelf niet wilt opdringen en vervolgens net buiten die circel blijft staan... Mensen zien dat je daar staat maar dat je ook niet echt deel wilt nemen aan dat gesprek en de hele situatie wordt wat ongemakkelijk waardoor jezelf de moed bent verloren en weer weg gaat Dus kort samengevat geef jezelf meer credits!
Ik probeer ze juist altijd bij de groep te betrekken. Dat lukt idd niet altijd. Sommige mensen zijn heel slecht in groepen en vinden het ook niet leuk Maar probeer ze altijd het gevoel te geven dat ze er ook bij horen in de groep. Zo heb ik een keer een collega gehad die echt een hele vreemde vibe om zich heen had... Hij was kok en hij had zijn eigen messenkoffer dus mensen hielden graag wat afstand van hem
Maar uiteindelijk bleek het een hele intressante jongen te zijn die thuis een hele collectie had aan reptielen en zelfs krokodillen Wat ik merk is dat de meeste mensen zodra iets anders is niet de moeite willen nemen om zo iemand te leren kennen. Dit kan omdat ze er gewoonweg geen zin in hebben of dat ze niet weten hoe. Dat deze mensen zo zijn moet je dus niet opjezelf betrekken.Dat is dan hun eigen gebrek waar ze misschien ook niets aan kunnen doen. Als ze het wel zouden kunnen maar het niet willen omdat je niet in het plaatje past dan mis je daar naar mijn mening ook niks aan.
Kwaliteit gaat voor kwantiteit
Ik denk zelf dat ik soms ook sociaal wat onhandig reageer of mij gedraag trouwens.
[ Bericht 1% gewijzigd door bitterbal op 20-07-2019 09:31:56 ]
quote:
[..]
Okay... ik stop vanaf nu met "klagen" en zoeken naar dieperliggende beweegredenen van anderen. Dus wees oppervlakkig en goed van vertrouwen. Benieuwd of dat iets op gaat leveren, maar for the sake of the argument...prima.
[..]
Okay, prima. Ik laat het gewoon varen. Al die jaren ongewenstheid en diepe eenzaamheid. Gone.
[..]
Logisch, logisch... niet normaal vinden wat voor 99% van de wereldbevolking normaal is... Okay, geaccepteerd.
[..]
Check. Niet meer nadenken. Gewoon een botte lul zijn en doen.
[..]
Nog vriendelijker zijn? Nog minder mezelf opdringen? Gewoon maar gaan rondlopen in de wereld en wachten totdat één iemand mij het waard vind om een praatje mee aan te knopen. Okay, dat kan ik wel. (houdt mond over presenteerblaadjes
Je snapt er echt niets van... maar je wil het ook niet snappen. Blijf vooral in je zwart-wit wereldje hangen, de spijt komt wel als je als 80-jarige eenzame ouderling in het bejaardentehuis rondloopt.
Tenzij je het zo succesvol toepast dat het geen truuk lijkt, maar als oprechte interesse overkomt of ook daadwerkelijk is. Daarom zijn doelen en motivaties ook zo belangrijk, daar ligt een stukje authenticiteit. Als je van jezelf weet dat je het gebruikt om alleen in d'r broekje te komen, kan het niet optimaal of zelfs oneerlijk aanvoelen. Indien het wel oprechte interesse is kan dat een stukje zekerheid meegeven, dat je het wel goed bedoelt, ook als de ander dat niet zo opvat.quote:
Elke vrouw met inhoud kent PUA en de bijbehorende trucs. Dan ben je al meteen af.
Want sommige mensen zijn ook wat overgevoelig in hoe ze benadert willen of zouden moeten worden, daar kan ook een stuk wantrouwen of andere van hun eigen sores in mee spelen die niet per se op de persoon tegenover zich afgerekend zouden hoeven worden.
Noem er eens een aantal dan?quote:
Elke vrouw met inhoud kent PUA en de bijbehorende trucs. Dan ben je al meteen af.
Ik lees je posts zo nu en dan en er valt me elke keer een ding op.quote:
[..]
Jep, en op gelijke hoogte komen gaat 'm nooit meer worden. Dat betekent dat ontzettend veel "normale" ervaringen niet meer mogelijk zijn. Dat limiteert ook de mogelijke pool aan gelijkwaardige partners ontzettend (dat vind ik misschien nog wel het vervelendste).
Ik vind het gewoon jammer. Waar ik dat ooit aan verdiend heb, ik weet het niet.
(jaja, gejank, het zal wel).
Een enorme dosis zelfmedelijden en vewijzingen naar externe factoren. Zoals je hier schrijft, zou ik al niet met je om willen gaan, hoe leuk je ook zou zijn als persoon. Zie je hoe dit je blokkeert en hoe dit de oorzaak is van je hele situatie?
'Waar ik dat ooit aan verdiend heb'
Man the fuck up en doe wat aan je situatie. Wat ben je op dit moment CONCREET aan het DOEN om aan je eigen situatie te werken, behalve op een forum posten?
Negging, salestermen als opening,/closing. Ik zat hiervoor jaren op ED en lurk af en toe Reddit dus heb een goed idee.quote:
Ik mis mlig in dit topic.
Maar dat zeggen mannen toch niet tegen jouquote:
[..]
Negging, salestermen als opening,/closing. Ik zat hiervoor jaren op ED en lurk af en toe Reddit dus heb een goed idee.
Ik mis mlig in dit topic.
Je hebt geen vrienden en je lijdt daar zwaar onder.quote:
[..]
Ik negeer mijn problemen niet, ik heb ze (meestentijds) onder controle. Maar ze 100% wegnemen? Neen, dat gaat hem niet worden, dat weet ik.
Je hebt je probleem dus helemaal niet onder controle. Dat is hoe de feiten zijn.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 20-07-2019 16:27:06 ]
Klopt ik ben een gedrocht.quote:
[..]
Maar dat zeggen mannen toch niet tegen jou
Dit is waar ik met mijn boerenverstand op hamerde:
https://www.psyq.nl/perso(...)ornis/schematherapie
[ Bericht 6% gewijzigd door Sumppi op 20-07-2019 19:07:22 ]
Het is dat je het zelf schrijft Sturmic, want zelf had ik niet kunnen bedenken aan de hand van je negeren van 90% van mijn posts om me alleen te kunnen vermanen dat je mijn bijdrage "fijn" vond, en ik denk dat de rest dat gevoel ook niet erg kreeg , zij het dat je daar wel meer op inging. Weet je wel hoe dat voelt? Als je altijd maar wordt aangevallen en achterlijk genoemd en buitengesloten om je negatieve denkwijze, en als je dan eindelijk iemand hebt gevonden met dezelfde denkwijze dat zelfs die je negeert!!! Waar heb ik dat aan verdiend?! Nou? Zeg het maar, want ik kan me niet voorstellen dat iemand wiens grootste probleem het gegeneerd worden is een ander deze ellende aandoet! Waarom ik? Wat is er mis met mij? Waarom moet ik altijd geminacht en tegengesproken worden? Als je blijft hangen in wraakzucht ook bij mensen met dezelfde visie op het leven en vergelijkbare ervaring kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat je a. Zelf arrogant kunt zijn omdat het probleem niet diep genoeg zit of b. Een irritante troll bentquote:Een psycholoog bezoeken... tja... iemand die voor geld naar mijn gezever luistert... dan gaat het hem/haar niet om mij, maar om mijn knaken. Weet dat ik er moeite mee heb mijzelf bloot te geven aan iemand die daar geen enkel intrinsieke interesse bij heeft anders dan geld. Wat dat betreft vind ik een forum als dit wél fijn: alleen mensen die het echt iets interesseert zullen reageren (misschien ook wel om oneigenlijke redenen, maar goed, dat liever dan een professional met geeltjeszucht). Daarnaast... ik vind dat ik mij als volwassene zelf moet kunnen redden.
Dat kan inderdaad een flinke opgave zijn, ook om alleen al tot het punt te komen dat je hulp gaat zoeken maar het dan maar niet doen lijkt mij geen goede optie als je verbetering wil. (In theorie zou verbetering ook wel zonder externe hulp kunnen komen maar in de praktijk, na jaren van geen resultaat? Slim fucking chance.)quote:
[..]
Het advies hulp te zoeken wordt in ieder topic gegeven maar de juiste hulp vinden is op zich al een psychologische beproeving.
Natuurlijk bestaan die wel en ik geloof ook absoluut dat die vrienden kunnen en zullen hebben, maar omgang met zo iemand vergt wel een andere aanpak/insteek dan normaal + een zekere emotionele afstand.quote:Dus er bestaan haast geen elke dag depressieve mensen met vrienden en mensen mogen het niet al te vaak moeilijk hebben in het leven om vrienden te maken/behouden. Dan moet je toch een bepaalde persoonlijkheid hebben om vrienden te hebben? Dat kan dan toch het beste jong geleerd worden?
Hersenspoelen? Leg uit, ik kan me daar zo snel niet heel veel bij voorstellen.quote:Maar de meeste reacties gaan ook af op wat hij hier op fok post. En wat ik op fok lees heb ik zelf ook vaak irl meegemaakt. Dat men wil hersenspoelen enzo, mensen die ruzie met me zochten om niks. Dus t is wel enigszins representatief.
Je eerste bijdrage aan dit topic was in mijn beleving anders veruit de leukste, daar heb ik ook expliciet waardering voor uitgesproken.quote:
Nou? Zeg het maar, want ik kan me niet voorstellen dat iemand wiens grootste probleem het gegeneerd worden is een ander deze ellende aandoet! Waarom ik? Wat is er mis met mij? Waarom moet ik altijd geminacht en tegengesproken worden?
Ja maar dan mis ik dus de details. Waarom exact denkt men dat schematherapie ts kan helpen? Wat is het bewijs daarvoor? Hoe weten ze zo zeker dat hij een persoonlijkheidsstoornis of autisme heeft? Volgens de meesten hier kan een niet-psychiater dat helemaal niet bepalen of maar een vermoeden daarvan hebben. Als de ts dit over zichzelf zou zeggen zou hij "zichzelf aan het diagnosticeren zijn" en moet hij dat aan mensen met de kennis ervan overlaten. want waarom hebben mensen hier wel de kennis om te mogen beweren dat ts een stoornis heeft, maar hij niet de kennis om te beweren dat hij die niet heeft?quote:
Aangezien dit topic toch nog open blijkt te zijn:
Dat kan inderdaad een flinke opgave zijn, ook om alleen al tot het punt te komen dat je hulp gaat zoeken maar het dan maar niet doen lijkt mij geen goede optie als je verbetering wil. (In theorie zou verbetering ook wel zonder externe hulp kunnen komen maar in de praktijk, na jaren van geen resultaat? Slim fucking chance.)
Voor mensen met hetzelfde probleem vergt het dat niet toch als hij ze wel mag en het wel klikt?quote:Natuurlijk bestaan die wel en ik geloof ook absoluut dat die vrienden kunnen en zullen hebben, maar omgang met zo iemand vergt wel een andere aanpak/insteek dan normaal + een zekere emotionele afstand.
Neem de reactie boven mij, goed voorbeeld. Hij gaf aan geen heil te zien in behandeling bij een psycholoog en waar komt men mee aan, link naar psychologische behandeling. Oftewel: hij moet zijn eigen mening verwerpen en die van de ander overnemen. Het kan zijn dat dit niet zo heel dwingend was in de zin van: als je dat niet doet word je gestraft. Maar genoeg andere users straffen de ts wel af met beledigingen zodra hij hij ook maar iets zegt waaruit blijkt dat hij de denkwijze van de ander niet voor 100% zonder wijziging/toevoeging heeft overgenomen.quote:Hersenspoelen? Leg uit, ik kan me daar zo snel niet heel veel bij voorstellen.
Ja dat vond ik ook heel bijzonder. Bedankt dat je die moeite had gedaan. Had ook niet altijd moeten schrijven, want er zijn gelukkig ook voor mij uitzonderingen blijkbaar. Gebruikte deze woordkeuze meer omdat het een bericht was aan Sturmic die zich zelf ook van dit soort zwartwit woorden bedient, terwijl er hier ook positieve reacties naar hem zijn geweest.quote:Je eerste bijdrage aan dit topic was in mijn beleving anders veruit de leukste, daar heb ik ook expliciet waardering voor uitgesproken.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-07-2019 21:37:30 ]
Ik meen dat een psychiater vooral over medicatie gaat en je voor o.a. onderzoek bij een psycholoog moet zijn.quote:
[..]
Ja maar dan mis ik dus de details. Waarom exact denkt men dat schematherapie ts kan helpen? Wat is het bewijs daarvoor? Hoe weten ze zo zeker dat hij een persoonlijkheidsstoornis of autisme heeft? Volgens de meesten hier kan een niet-psychiater dat helemaal niet bepalen of maar een vermoeden daarvan hebben. Als de ts dit over zichzelf zou zeggen zou hij "zichzelf aan het diagnosticeren zijn" en moet hij dat aan mensen met de kennis ervan overlaten. want waarom hebben mensen hier wel de kennis om te mogen beweren dat ts een stoornis heeft, maar hij niet de kennis om te beweren dat hij die niet heeft?
[..]
Overigens kan ik hierin slechts voor mijzelf spreken maar ik heb TS een huisartsbezoek aangeraden, vaak toch wel het toegangspunt tot gespecialiseerdere zorg, en daarbij de mogelijkheid van psychologisch/persoonlijkheidsonderzoek genoemd. Het uitspreken van een vermoeden/punten van herkenning kan natuurlijk altijd maar ik zou aan internetdiagnoses idd niet al te zwaar tillen.
Daar heb je goed mogelijk een punt maar het lijkt me niet uitgesloten dat je dan elkaars negatieve denkbeelden/zienswijzen versterkt en ik weet niet of TS daar echt mee geholpen zou zijn aangezien hij een duidelijke behoefte uitspreekt aan vrienden om (leuke) dingen mee te ondernemen en ik vermoed dat juist deze denkbeelden hem daarin remmen/tegenwerken.quote:Voor mensen met hetzelfde probleem vergt het dat niet toch als hij ze wel mag en het wel klikt?
Tot op zekere hoogte, ja dat is zo maar TS heeft hier in niet mis te verstane bewoordingen aangegeven een groot gemis te ervaren in zijn leven en zelfs na jarenlang op eigen kracht/houtje proberen daar wat aan te veranderen, daar niet in geslaagd te zijn. Natuurlijk zullen mensen hem dan aanraden hulp te zoeken en, naar mijn bescheiden mening, terecht. Ik zou dit op geen enkele manier als hersenspoeling kunnen/willen duiden.quote:Neem de reactie boven mij, goed voorbeeld. Hij gaf aan geen heil te zien in behandeling bij een psycholoog en waar komt men mee aan, link naar psychologische behandeling. Oftewel: hij moet zijn eigen mening verwerpen en die van de ander overnemen. Het kan zijn dat dit niet zo heel dwingend was in de zin van: als je dat niet doet word je gestraft. Maar genoeg andere users straffen de ts wel af met beledigingen zodra hij hij ook maar iets zegt waaruit blijkt dat hij de denkwijze van de ander niet voor 100% zonder wijziging/toevoeging heeft overgenomen.
Geen moeite.quote:Ja dat vond ik ook heel bijzonder. Bedankt dat je die moeite had gedaan. Had ook niet altijd moeten schrijven, want er zijn gelukkig ook voor mij uitzonderingen blijkbaar. Gebruikte deze woordkeuze meer omdat het een bericht was aan Sturmic die zich zelf ook van dit soort zwartwit woorden bedient, terwijl er hier ook positieve reacties naar hem zijn geweest.
Nee alleen een psychiater 'mag' een diagnose stellen, als een psycholoog dat doet telt het vaak niet omdat ze niet bevoegd zijn of zo. Ja ok, huisarts is dan nog wel algemeen, maar een specifieke diagnose geven is dat niet. En dan begrijp ik dat de ts er niet te zwaar aan moet tillen, maar niemand krijgt kritiek omdat ze zeker denken te weten dat het in de psychiatrische hoek gezocht moet worden. Waarom ts dan wel als hij ontkent autistisch te zijn.quote:
Ik meen dat een psychiater vooral over medicatie gaat en je voor o.a. onderzoek bij een psycholoog moet zijn.
Overigens kan ik hierin slechts voor mijzelf spreken maar ik heb TS een huisartsbezoek aangeraden, vaak toch wel het toegangspunt tot gespecialiseerdere zorg, en daarbij de mogelijkheid van psychologisch/persoonlijkheidsonderzoek genoemd. Het uitspreken van een vermoeden/punten van herkenning kan natuurlijk altijd maar ik zou aan internetdiagnoses idd niet al te zwaar tillen.
Voir mezelf sprekend ga ik juist minder negatief denken wanneer ik niet steeds met een ander aan het discuisseren hoef te zijn omdat diegene mij probeert te overtuigen van het eigen gelijk. Als negatieve gedachten bevestigd worden ga ik er zelf juist meer aan twijfelen. Maar dat ben ik, kan zijn dat dit voor ts anders is.quote:Daar heb je goed mogelijk een punt maar het lijkt me niet uitgesloten dat je dan elkaars negatieve denkbeelden/zienswijzen versterkt en ik weet niet of TS daar echt mee geholpen zou zijn aangezien hij een duidelijke behoefte uitspreekt aan vrienden om (leuke) dingen mee te ondernemen en ik vermoed dat juist deze denkbeelden hem daarin remmen/tegenwerken.
Wat vind jij wel hersenspoeling? Gelukkigquote:Tot op zekere hoogte, ja dat is zo maar TS heeft hier in niet mis te verstane bewoordingen aangegeven een groot gemis te ervaren in zijn leven en zelfs na jarenlang op eigen kracht/houtje proberen daar wat aan te veranderen, daar niet in geslaagd te zijn. Natuurlijk zullen mensen hem dan aanraden hulp te zoeken en, naar mijn bescheiden mening, terecht. Ik zou dit op geen enkele manier als hersenspoeling kunnen/willen duiden.
Geen moeite.
Niemand diagnosticeert, men duidt dat de problematiek wrs dieper gaat dan “een snelle oplossing”. Het feit dat TS een zeer sterke mening heeft over autisten of anderen met een “verstandelijke beperking” laat alleen maar zien dat TS zijn eigen probleem niet onderkent.quote:
[..]
Nee alleen een psychiater 'mag' een diagnose stellen, als een psycholoog dat doet telt het vaak niet omdat ze niet bevoegd zijn of zo. Ja ok, huisarts is dan nog wel algemeen, maar een specifieke diagnose geven is dat niet. En dan begrijp ik dat de ts er niet te zwaar aan moet tillen, maar niemand krijgt kritiek omdat ze zeker denken te weten dat het in de psychiatrische hoek gezocht moet worden. Waarom ts dan wel als hij ontkent autistisch te zijn.
[..]
Voir mezelf sprekend ga ik juist minder negatief denken wanneer ik niet steeds met een ander aan het discuisseren hoef te zijn omdat diegene mij probeert te overtuigen van het eigen gelijk. Als negatieve gedachten bevestigd worden ga ik er zelf juist meer aan twijfelen. Maar dat ben ik, kan zijn dat dit voor ts anders is.
[..]
Wat vind jij wel hersenspoeling? Gelukkig
Je maakt het veel te zwaar en betrekt jezelf er teveel in. 😉
Frans Bauer.quote:
Wat vind jij wel hersenspoeling?
Speel z'n muziek maar eens achterstevoren af. Zo gewoon gebleven m'n reet. Een duivelsaanbidder is 't! Illuminati!!!Hij is ervan overtuigd dat de gedachten in zijn hoofd een weergave van de werkelijkheid zijn.
Wat hij (nog) niet weet, of eigenlijk niet wil/kan toelaten, in feite bestaat er helemaal geen "de werkelijkheid." Zijn gedachten en projecties bepalen hoe de werkelijkheid eruit ziet, net zoals bij ons allemaal.
Als het je lukt en je het durft om los te komen van je gedachten, ontwikkel je een bewustzijn dat groter is dan je huidige gedachten waar je nu in zit. Dat is de enige staat waarin wij als mensen ons werkelijk aan elkaar kunnen verbinden. En aan onszelf kunnen verbinden, wanneer we ooit afstand hebben moeten doen van ons ware zelf. Dat zou dan ook de ultieme oplossing voor je probleem van eenzaamheid zijn. Want wie zijn ware zelf kent is niet eenzaam. Maar het is helaas ontzettend moeilijk en bedreigend voor iemand als TS die doodsbang is om de waarheid over zichzelf te ontdekken.
Vaak als het met mensen niet lukt, kunnen we ons met een dier wel goed verbinden. Een dier "begrijpt ons" dan als enige. Toch vindt hierbij geen enkele uitwisseling plaats op verstandelijk niveau. Blijkbaar is verstand nergens voor nodig om een band op te bouwen en om elkaar te begrijpen. Sterker nog, verstand zit juist alleen maar in de weg. Als je er stevig van overtuigd bent dat alle honden kut en vals zijn zal je misschien wel nooit in je leven een trouwe viervoeter als maatje hebben.
Daarom: je gedachten zóuden wel eens corrupt kunnen zijn. En daar kom je helaas niet zomaar achter. Behalve als het je lukt om je bewustzijn te vergroten. Dan pas kan je goed kijken naar de juistheid van je gedachten en zelf échte waarheidsvinding doen, over de wereld en over jezelf, dus buiten je huidige waarheid van aangeleerde denkbeelden, sociale/maatschappelijke conventies etc. Bij mensen die in een sekte zijn opgegroeid of in een dogmatische kerk zie je bijvoorbeeld gecorrumpeerde gedachten waarmee ze zichzelf ten gronde richten en beperken, zij weten dat zelf echter niet. Het is immers "de waarheid" en angst belet ze om deze gedachten te onderzoeken op juistheid. Maar het kan ook bij "normale" mensen wel voorkomen dat ze gedachten/overtuigingen hebben die niet sporen met onze menselijke natuur. Dat uit zich dan meestal in afwijkend gedrag (zoals bij TS).
Het bewustzijn uitbreiden buiten de gedachteninhoud is helaas niet voor iedereen. Zeker niet in onze huidige cognitief ingerichte prestatie-maatschappij die gebaseerd is op "feiten" en ratio. TS heeft wellicht een opvoeding genoten die niet emoties maar cognitie als bron van wijsheid bejubelt en aanmoedigt en wellicht emotionele redenen afdoet als onzin. Of misschien heeft hij zichzelf dit truukje eigengemaakt als toevluchtsoord om zich staande te houden in het leven, toen hij geconfronteerd werd met de reddeloosheid en innerlijke pijn die bij het leven hoort. Inmiddels is dit geen truukje meer maar ziet hij dit gewoon simpelweg als zijn "ik" en hij redeneert ook vanuit die "ik": "zo ben ik", "het is logisch dat..." etc. Maar waarschijnlijk [nu wordt het heel psychoanalytisch] zit er diep binnen in hem nog een andere ik, die zich niet zo krachtig heeft kunnen ontwikkelen. Die ooit een klein jochie was, dat er niet mocht zijn om wat voor reden dan ook. Een jochie dat graag wil spelen en samenzijn met anderen. Dat zijn gevoelens wil uiten en gezien wil worden. Dit jochie probeert nu continu de aandacht te trekken bij TS, en het maakt hem diep ongelukkig en machteloos omdat hij werkelijk niets in huis heeft om aan deze behoeftes invulling te geven.
Aangezien TS buitengewoon star én fel reageert op suggesties die een ander perspectief aanreiken hangt waarschijnlijk daadwerkelijk z'n (zelfgecreëerde) "ik" er vanaf. En dat klopt ook want als hij zijn bewustzijn zou uitbreiden komt hij erachter dat zijn "ik" niet het complete plaatje is. Dit is niet iets om te onderschatten, wat deze angst met mensen doet. Vechten, argumenteren, kwaad om zich heen schoppen naarmate de huidige "waarheid" uitgedaagd wordt. Het gaat daardoor ook niet veranderen, er is te veel te verliezen en het voelt als complete desintegratie.
Terugkomend op Plato's grot, TS is heel erg angstig dat, wanneer hij het relatief eenvoudige gedachtenexperiment zou uitvoeren zoals op diverse manieren in dit topic wordt aangereikt ("kan het logisch gezien juist zijn dat je door al je soortgenoten wordt uitgekotst puur om het onveranderlijke feit dat JIJ het bent?"), hij verblind zal worden door de volle omvang van een werkelijkheid die hem verplettert. Voor hem zal het een waarschijnlijk schokkende realiteit zijn dat hij als mens werkelijk compleet is/ooit was, en ertoe doet, en precies evenveel waard als ieder ander mens, puur vanwege het feit dat hij bestaat en ongeacht wat wie of wat dan ook daarover denkt. Zover is hij dan ook nog niet.
Hij is zó bang voor wat dat allemaal zou betekenen, letterlijk een wereld op z'n kop, dat hij liever vasthoudt aan de overtuiging dat zijn gedachten de werkelijkheid reflecteren en dat er geen andere waarheid kán zijn dan die van zijn gedachten. Dat er wel iets mis móet zijn met hem. Dat de mensen écht slecht denken over hem en dat hij daarom geen connectie heeft. Hij blijft daarmee in het veilige duister en zal misschien wel nooit weten hoe een leven in het licht kan zijn in connectie met zijn soortgenoten.
Zo leven sommigen hun hele leven in het duister, uit pure angst voor het onbekende dat in zich leeft, opgesloten in een zichzelf bevestigende wereld die steeds kleiner wordt. Dit is een vorm van chronische zelfafwijzing die uiteindelijk, of terugkerend, zal leiden tot een staat van diepe depressie. Vaak pas wanneer de echte bodem geraakt wordt in die depressie, waarbij ook de allerlaatste strohalm onverbiddelijk van hem afgenomen is, neemt het instinct van het leven het (soms) eindelijk over en pas dan als alles verloren is, de isolatie compleet is en de waarde van cognitie ultiem zinloos geworden is, kan men pas het krampachtig vastgehouden beeld van zichzelf en de werkelijkheid loslaten en mogelijk een glimp zien van de volstrekte neutraliteit van het bestaan.
Ik heb als hulpverlener gewerkt en zag mensen in dit gevecht met zichzelf. Ben ermee gestopt, ieder doorloopt toch zijn eigen pad in het leven en voor velen blijft dit helaas tot de dood in het duister. Zoals ook in dit topic blijkt kunnen we elkaar wel steunen maar verder niet tot inzicht helpen, hoe frustrerend voor ons toeschouwers ook
ben het dan ook met TS eens om de zielenknijper geen geld te geven, hij kan je niet helpen.Wat je wel heel goed zelf kan doen is:
1. Je verdiepen in bewustzijnsontwikkeling, daarmee oefenen (meditatie, gedachtenexperimenten, concentratie, mindfulness).
2. Onderzoek doen naar je eigen geschiedenis en overlevingsmechanismen. Want let wel: de meeste mensen met vroegkinderlijk trauma en/of uit een disfunctioneel gezin melden initieel dat zij een normale tot zelfs gelukkige jeugd genoten hebben. Dit komt doordat 1) de hersenen trauma buiten het bewustzijn plaatsen en 2) men de kaders en perspectieven vanuit de jeugd geinternaliseerd heeft. Vergis je vooral niet in de impact van deze mechanismen, ook al ken je ze niet en praat niemand erover. De meeste/zo niet álle intra- en interpersoonlijke conflicten in het volwassen leven ontstaan door een overlevingsmechanisme. En anderen kunnen dit prima waarnemen alleen jijzelf niet. Daarom zijn persoonlijkheidsstoornissen amper te behandelen.
3. De loyaliteit aan je vader en moeder en het internaliseren van hun reacties op jou toch maar proberen te zien als mogelijke oorzaak van je verneukte zelfbeeld (dit gebeurt sowieso bij ons allemaal maar velen weten dit niet).
Hier valt zat over te lezen en ontdekken en het zal een verrijking zijn, het heeft niets te maken met truukjes leren en alles met zelf regie nemen en jezelf ontwikkelen. Natuurlijk is het absoluut veiliger, leuker en makkelijker om in je slachtofferrol te blijven vechten dan werkelijk met jezelf aan de slag te gaan, dus dat is alleen voor als je werkelijk een ander leven zou durven te ondekken. Maar zo te lezen valt er voor TS schijnbaar veel te verliezen maar feitelijk alleen maar heel erg veel te winnen. Er zal al met wat kleine inspanningen en een beetje moed een hele wereld voor jou opengaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door -marz- op 22-07-2019 20:50:23 ]
Hulde. Chapeau. Deze post is wellicht 'the most profound' post die ik ooit op Fok! heb gelezen.quote:
Aah TS is nog steeds een gevangene in de grot van Plato ondanks alle aangeboden hulp.
Hij is ervan overtuigd dat de gedachten in zijn hoofd een weergave van de werkelijkheid zijn.
Wat hij (nog) niet weet, of eigenlijk niet wil/kan toelaten, in feite bestaat er helemaal geen "de werkelijkheid." Zijn gedachten en projecties bepalen hoe de werkelijkheid eruit ziet, net zoals bij ons allemaal.
Als het je lukt en je het durft om los te komen van je gedachten, ontwikkel je een bewustzijn dat groter is dan je huidige gedachten waar je nu in zit. Dat is de enige staat waarin wij als mensen ons werkelijk aan elkaar kunnen verbinden. En aan onszelf kunnen verbinden, wanneer we ooit afstand hebben moeten doen van ons ware zelf. Dat zou dan ook de ultieme oplossing voor je probleem van eenzaamheid zijn. Want wie zijn ware zelf kent is niet eenzaam. Maar het is helaas ontzettend moeilijk en bedreigend voor iemand als TS die doodsbang is om de waarheid over zichzelf te ontdekken.
Vaak als het met mensen niet lukt, kunnen we ons met een dier wel goed verbinden. Een dier "begrijpt ons" dan als enige. Toch vindt hierbij geen enkele uitwisseling plaats op verstandelijk niveau. Blijkbaar is verstand nergens voor nodig om een band op te bouwen en om elkaar te begrijpen. Sterker nog, verstand zit juist alleen maar in de weg. Als je er stevig van overtuigd bent dat alle honden kut en vals zijn zal je misschien wel nooit in je leven een trouwe viervoeter als maatje hebben.
Daarom: je gedachten zóuden wel eens corrupt kunnen zijn. En daar kom je helaas niet zomaar achter. Behalve als het je lukt om je bewustzijn te vergroten. Dan pas kan je goed kijken naar de juistheid van je gedachten en zelf échte waarheidsvinding doen, over de wereld en over jezelf, dus buiten je huidige waarheid van aangeleerde denkbeelden, sociale/maatschappelijke conventies etc. Bij mensen die in een sekte zijn opgegroeid of in een dogmatische kerk zie je bijvoorbeeld gecorrumpeerde gedachten waarmee ze zichzelf ten gronde richten en beperken, zij weten dat zelf echter niet. Het is immers "de waarheid" en angst belet ze om deze gedachten te onderzoeken op juistheid. Maar het kan ook bij "normale" mensen wel voorkomen dat ze gedachten/overtuigingen hebben die niet sporen met onze menselijke natuur. Dat uit zich dan meestal in afwijkend gedrag (zoals bij TS).
Het bewustzijn uitbreiden buiten de gedachteninhoud is helaas niet voor iedereen. Zeker niet in onze huidige cognitief ingerichte prestatie-maatschappij die gebaseerd is op "feiten" en ratio. TS heeft wellicht een opvoeding genoten die niet emoties maar cognitie als bron van wijsheid bejubelt en aanmoedigt en wellicht emotionele redenen afdoet als onzin. Of misschien heeft hij zichzelf dit truukje eigengemaakt als toevluchtsoord om zich staande te houden in het leven, toen hij geconfronteerd werd met de reddeloosheid en innerlijke pijn die bij het leven hoort. Inmiddels is dit geen truukje meer maar ziet hij dit gewoon simpelweg als zijn "ik" en hij redeneert ook vanuit die "ik": "zo ben ik", "het is logisch dat..." etc. Maar waarschijnlijk [nu wordt het heel psychoanalytisch] zit er diep binnen in hem nog een andere ik, die zich niet zo krachtig heeft kunnen ontwikkelen. Die ooit een klein jochie was, dat er niet mocht zijn om wat voor reden dan ook. Een jochie dat graag wil spelen en samenzijn met anderen. Dat zijn gevoelens wil uiten en gezien wil worden. Dit jochie probeert nu continu de aandacht te trekken bij TS, en het maakt hem diep ongelukkig en machteloos omdat hij werkelijk niets in huis heeft om aan deze behoeftes invulling te geven.
Aangezien TS buitengewoon star én fel reageert op suggesties die een ander perspectief aanreiken hangt waarschijnlijk daadwerkelijk z'n (zelfgecreëerde) "ik" er vanaf. En dat klopt ook want als hij zijn bewustzijn zou uitbreiden komt hij erachter dat zijn "ik" niet het complete plaatje is. Dit is niet iets om te onderschatten, wat deze angst met mensen doet. Vechten, argumenteren, kwaad om zich heen schoppen naarmate de huidige "waarheid" uitgedaagd wordt. Het gaat daardoor ook niet veranderen, er is te veel te verliezen en het voelt als complete desintegratie.
Terugkomend op Plato's grot, TS is heel erg angstig dat, wanneer hij het relatief eenvoudige gedachtenexperiment zou uitvoeren zoals op diverse manieren in dit topic wordt aangereikt ("kan het logisch gezien juist zijn dat je door al je soortgenoten wordt uitgekotst puur om het onveranderlijke feit dat JIJ het bent?"), hij verblind zal worden door de volle omvang van een werkelijkheid die hem verplettert. Voor hem zal het een waarschijnlijk schokkende realiteit zijn dat hij als mens werkelijk compleet is/ooit was, en ertoe doet, en precies evenveel waard als ieder ander mens, puur vanwege het feit dat hij bestaat en ongeacht wat wie of wat dan ook daarover denkt. Zover is hij dan ook nog niet.
Hij is zó bang voor wat dat allemaal zou betekenen, letterlijk een wereld op z'n kop, dat hij liever vasthoudt aan de overtuiging dat zijn gedachten de werkelijkheid reflecteren en dat er geen andere waarheid kán zijn dan die van zijn gedachten. Dat er wel iets mis móet zijn met hem. Dat de mensen écht slecht denken over hem en dat hij daarom geen connectie heeft. Hij blijft daarmee in het veilige duister en zal misschien wel nooit weten hoe een leven in het licht kan zijn in connectie met zijn soortgenoten.
Zo leven sommigen hun hele leven in het duister, uit pure angst voor het onbekende dat in zich leeft, opgesloten in een zichzelf bevestigende wereld die steeds kleiner wordt. Dit is een vorm van chronische zelfafwijzing die uiteindelijk, of terugkerend, zal leiden tot een staat van diepe depressie. Vaak pas wanneer de echte bodem geraakt wordt in die depressie, waarbij ook de allerlaatste strohalm onverbiddelijk van hem afgenomen is, neemt het instinct van het leven het (soms) eindelijk over en pas dan als alles verloren is, de isolatie compleet is en de waarde van cognitie ultiem zinloos geworden is, kan men pas het krampachtig vastgehouden beeld van zichzelf en de werkelijkheid loslaten en mogelijk een glimp zien van de volstrekte neutraliteit van het bestaan.
Ik heb als hulpverlener gewerkt en zag mensen in dit gevecht met zichzelf. Ben ermee gestopt, ieder doorloopt toch zijn eigen pad in het leven en voor velen blijft dit helaas tot de dood in het duister. Zoals ook in dit topic blijkt kunnen we elkaar wel steunen maar verder niet tot inzicht helpen, hoe frustrerend voor ons toeschouwers ook
Wat je wel heel goed zelf kan doen is:
1. Je verdiepen in bewustzijnsontwikkeling, daarmee oefenen (meditatie, gedachtenexperimenten, concentratie, mindfulness).
2. Onderzoek doen naar je eigen geschiedenis en overlevingsmechanismen. Want let wel: de meeste mensen met vroegkinderlijk trauma en/of uit een disfunctioneel gezin melden initieel dat zij een normale tot zelfs gelukkige jeugd genoten hebben. Dit komt doordat 1) de hersenen trauma buiten het bewustzijn plaatsen en 2) men de kaders en perspectieven vanuit de jeugd geinternaliseerd heeft. Vergis je vooral niet in de impact van deze mechanismen, ook al ken je ze niet en praat niemand erover. De meeste/zo niet álle intra- en interpersoonlijke conflicten in het volwassen leven ontstaan door een overlevingsmechanisme. En anderen kunnen dit prima waarnemen alleen jijzelf niet. Daarom zijn persoonlijkheidsstoornissen amper te behandelen.
3. De loyaliteit aan je vader en moeder en het internaliseren van hun reacties op jou toch maar proberen te zien als mogelijke oorzaak van je verneukte zelfbeeld (dit gebeurt sowieso bij ons allemaal maar velen weten dit niet).
Hier valt zat over te lezen en ontdekken en het zal een verrijking zijn, het heeft niets te maken met truukjes leren en alles met zelf regie nemen en jezelf ontwikkelen. Natuurlijk is het absoluut veiliger, leuker en makkelijker om in je slachtofferrol te blijven vechten dan werkelijk met jezelf aan de slag te gaan, dus dat is alleen voor als je werkelijk een ander leven zou durven te ondekken. Maar zo te lezen valt er voor TS schijnbaar veel te verliezen maar feitelijk alleen maar heel erg veel te winnen. Er zal al met wat kleine inspanningen en een beetje moed een hele wereld voor jou opengaan.
Wat een prachtige post.quote:
Aah TS is nog steeds een gevangene in de grot van Plato ondanks alle aangeboden hulp.
()
SPOILER[quote]
Frans Bauer.
[/quote]
Ik heb Als sterren aan de hemel staan even omgekeerd geluisterd op kapwing.com. Het klonk wel Italiaans of Russisch en beter dan vooruit maar kon er niets duivels in ontdekken. Welk nummer is dat dan?
Ik maak het niet zwaar, dat was het al. Ts komt depressief over. Zijn probleem? Als niet-professional hoor jij ook niet te claimen te weten dat hij uberhaupt een medisch probleem heeft. Anders mag hij zelf ook beweren dat niet te hebben zonder kritiek.quote:
Niemand diagnosticeert, men duidt dat de problematiek wrs dieper gaat dan “een snelle oplossing”. Het feit dat TS een zeer sterke mening heeft over autisten of anderen met een “verstandelijke beperking” laat alleen maar zien dat TS zijn eigen probleem niet onderkent.
Je maakt het veel te zwaar en betrekt jezelf er teveel in. 😉
Kortom, het komt er dus op neer dat ts alles aan zichzelf of in ieder geval zijn innerlijk/zijn huidige denkwijze moet veranderen en een totaal ander persoon moet worden , of wellicht inderdaad terug in de tijd gaan en zichzelf resetten naar toen hij nog jong en onschuldig was om waardig genoeg te zijn als vriend. @Sturmic, ben je daartoe bereid?
[ Bericht 17% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-07-2019 11:12:52 ]
Doe je het weer. Ik claim niet dat hij een medisch probleem heeft, zoals jij bijvoorbeeld een depressie zijn kant op gooit. Wat ik zeg is dat je niet hard moet oordelen op mensen die een label hebben gekregen na het zoeken van hulp, als jezelf weigert iets aan je problemen te doen.quote:
[..]
Ik heb Als sterren aan de hemel staan even omgekeerd geluisterd op kapwing.com. Het klonk wel Italiaans of Russisch en beter dan vooruit maar kon er niets duivels in ontdekken. Welk nummer is dat dan?
[..]
Ik maak het niet zwaar, dat was het al. Ts komt depressief over. Zijn probleem? Als niet-professional hoor jij ook niet te claimen te weten dat hij uberhaupt een medisch probleem heeft. Anders mag hij zelf ook beweren dat niet te hebben zonder kritiek.
Kortom, het komt er dus op neer dat ts alles aan zichzelf of in ieder geval zijn innerlijk/zijn huidige denkwijze moet veranderen en een totaal ander persoon moet worden , of wellicht inderdaad terug in de tijd gaan en zichzelf resetten naar toen hij nog jong en onschuldig was om waardig genoeg te zijn als vriend. @:Sturmic, ben je daartoe bereid?
En álles veranderen is wat melodramatisch, niet!? Maar om resultaten neer te zetten is hard werken wel vereist.
Ik bedoelde niet depressie als in dat hij zo'n diagnose zou moeten krijgen, maar meer dat hij op mij depressief overkomt qua stemming. Had het misschien beter anders kunnen verwoorden ja.quote:
Doe je het weer. Ik claim niet dat hij een medisch probleem heeft, zoals jij bijvoorbeeld een depressie zijn kant op gooit. Wat ik zeg is dat je niet hard moet oordelen op mensen die een label hebben gekregen na het zoeken van hulp, als jezelf weigert iets aan je problemen te doen.
En álles veranderen is wat melodramatisch, niet!? Maar om resultaten neer te zetten is hard werken wel vereist.
Nu begrijp ik je beter, zijn vooroordelen vind ik ook wat raar maar die staan verder los van of hij psychiatrische hulp nodig heeft of niet. Als dat het geval was hadden de meeste mensen dat hier nodig. Maar ja, snelle oordelen tellen zeker niet als pathologisch als ze bij veel mensen voorkomen of het maar tegen 1 persoon is ipv tegen een hele groep.
Hij geeft trouwens vanalles aan wat hij heeft geprobeerd om te doen aan zijn probleem, maar dat wordt genegeerd omdat hij nog geen Echte Hulp TM heeft gezocht, en omdat het zijn eigen idee was want wat mensen zelf bedenken is bij voorbaat achterlijk en niet serieus te nemen of zo.
Nee, alles vind ik niet overdreven hier, want bijna alles wat ts schrijft wordt aangevallen.
Voor het geluid en het feestgedruis wegvluchten gaat wat lastig, omdat ik vrijwel middenin het feestgebied woon. En als vluchten dus niet gaat, dan er maar head-on in verdrinken. Zo af en toe 's avonds alleen door het centrum lopend, alwaar een hossende massa van letterlijk tienduizend mensen de tijd van hun leven hebben. Goede muziek, copieuze hoeveelheden alcohol, het samenzijn met vrienden en familie en drie dagen even nergens anders mee bezig zijn dan met feest en met leven.
Het is bijna heerlijk om zo de confrontatie met mijn eigen eenzaamheid aan te gaan, door bewust de gezelligheid bestemd voor anderen op te zoeken: het gevoel van "dit heb je verdiend, jij sociale mislukkeling", als je tussen de honderden mensen doorloopt die je niet moeten. Bijna erkenning van je bestaan. En tegelijkertijd weten en voelen dat dat nooit voor jou weggelegd was, is en zal zijn.
Het heeft welhaast iets comfortabel masochistisch. Anderzijds maakt het mij jaloers en onverdraagzaam jegens de mensen die het wel gegund is om daaraan mee te kunnen doen. Wellicht een wat kinderachtige emotie, maar soit, die moet ik wel erkennen.
Dit jaarlijkse "hoogtepunt" hebben we weer achter de rug.
Weer een jaar verder. Gelukkig is Oudjaarsavond nog bijna 4 maanden weg...
Heh, woon je soms in dezelfde plaats als ik in oost NL, hier was ook feest. Ik woon er ook middenin. Maar ik ga niet alleen tussen dronken mensen lopen, behalve een keer 's middags een rondje bij de koperblazers kijken want daar hou ik gewoon van. Bij mij bleken verschillende buren toevallig ook alleen te zijn en zijn we samen gegaan. Jij geen vriendelijke buren toevallig die je kan vragen?quote:
Goh, dit topic is nog open en er is zelfs nog inhoudelijk gereageerd. Daar zal ik later nog even op ingaan. De reden van een herlezing van dit hele verhaal was een mindere episode dit weekend. Bij ons was er het jaarlijkse stadsfeest, wat één van de écht lastige momenten in het jaar is voor een chronisch eenzame zoals ondergetekende.
Voor het geluid en het feestgedruis wegvluchten gaat wat lastig, omdat ik vrijwel middenin het feestgebied woon. En als vluchten dus niet gaat, dan er maar head-on in verdrinken. Zo af en toe 's avonds alleen door het centrum lopend, alwaar een hossende massa van letterlijk tienduizend mensen de tijd van hun leven hebben. Goede muziek, copieuze hoeveelheden alcohol, het samenzijn met vrienden en familie en drie dagen even nergens anders mee bezig zijn dan met feest en met leven.
Het is bijna heerlijk om zo de confrontatie met mijn eigen eenzaamheid aan te gaan, door bewust de gezelligheid bestemd voor anderen op te zoeken: het gevoel van "dit heb je verdiend, jij sociale mislukkeling", als je tussen de honderden mensen doorloopt die je niet moeten. Bijna erkenning van je bestaan. En tegelijkertijd weten en voelen dat dat nooit voor jou weggelegd was, is en zal zijn.
Het heeft welhaast iets comfortabel masochistisch. Anderzijds maakt het mij jaloers en onverdraagzaam jegens de mensen die het wel gegund is om daaraan mee te kunnen doen. Wellicht een wat kinderachtige emotie, maar soit, die moet ik wel erkennen.
Dit jaarlijkse "hoogtepunt" hebben we weer achter de rug.
Weer een jaar verder. Gelukkig is Oudjaarsavond nog bijna 4 maanden weg...
Je kon niet contact maken met de mensen? Op geen enkele wijze.quote:
Goh, dit topic is nog open en er is zelfs nog inhoudelijk gereageerd. Daar zal ik later nog even op ingaan. De reden van een herlezing van dit hele verhaal was een mindere episode dit weekend. Bij ons was er het jaarlijkse stadsfeest, wat één van de écht lastige momenten in het jaar is voor een chronisch eenzame zoals ondergetekende.
Voor het geluid en het feestgedruis wegvluchten gaat wat lastig, omdat ik vrijwel middenin het feestgebied woon. En als vluchten dus niet gaat, dan er maar head-on in verdrinken. Zo af en toe 's avonds alleen door het centrum lopend, alwaar een hossende massa van letterlijk tienduizend mensen de tijd van hun leven hebben. Goede muziek, copieuze hoeveelheden alcohol, het samenzijn met vrienden en familie en drie dagen even nergens anders mee bezig zijn dan met feest en met leven.
Het is bijna heerlijk om zo de confrontatie met mijn eigen eenzaamheid aan te gaan, door bewust de gezelligheid bestemd voor anderen op te zoeken: het gevoel van "dit heb je verdiend, jij sociale mislukkeling", als je tussen de honderden mensen doorloopt die je niet moeten. Bijna erkenning van je bestaan. En tegelijkertijd weten en voelen dat dat nooit voor jou weggelegd was, is en zal zijn.
Het heeft welhaast iets comfortabel masochistisch. Anderzijds maakt het mij jaloers en onverdraagzaam jegens de mensen die het wel gegund is om daaraan mee te kunnen doen. Wellicht een wat kinderachtige emotie, maar soit, die moet ik wel erkennen.
Dit jaarlijkse "hoogtepunt" hebben we weer achter de rug.
Weer een jaar verder. Gelukkig is Oudjaarsavond nog bijna 4 maanden weg...
Dat zou kunnen, hoewel het kennelijk wel ruraal-gebied-feestdagen-tijd is ofzo...quote:
Heh, woon je soms in dezelfde plaats als ik in oost NL, hier was ook feest. Ik woon er ook middenin. Maar ik ga niet alleen tussen dronken mensen lopen, behalve een keer 's middags een rondje bij de koperblazers kijken want daar hou ik gewoon van. Bij mij bleken verschillende buren toevallig ook alleen te zijn en zijn we samen gegaan. Jij geen vriendelijke buren toevallig die je kan vragen?
En neen, uiteraard niet, mijn buren zijn 60+ en/of spreken de taal niet.
Eum. Nee? Iedereen was al lang in kennelijke staat tegen de tijd dat ik een rondje liep over het feestterein. Daar kies ik bewust voor omdat iedereen dan al lang veel minder scherp is en het minder mensen opvalt dat je daar alleen (en volkomen nuchter) rondloopt.quote:
Je kon niet contact maken met de mensen? Op geen enkele wijze.
Deze hele post is een mooie filosofische bespiegeling zonder dat het té veel "wat vind je er zelf van?" wordt... Dank daarvoor. Bovenstaande alinea resoneert het meest bij mij. Want wellicht is er vroeger iets niet helemaal goed gegaan, dat zou prima kunnen. Maar ook het ontbreken van sociaal talent moet een factor zijn, aangezien het mijn broer en zus wel lukt om een soort van normaal sociaal leven te hebben. Edoch, dat gezegd hebbende... dat "niets in huis hebben" om invulling te geven klopt ja. Dat is het gevoel dat ik daar bij heb. En anders dan héél veel andere dingen waarvoor je moet knokken om ze te snappen, begrijpen en beheersen, heb ik bij deze echt het idee dat het een onbegonnen, futiele opgave is.quote:
Inmiddels is dit geen truukje meer maar ziet hij dit gewoon simpelweg als zijn "ik" en hij redeneert ook vanuit die "ik": "zo ben ik", "het is logisch dat..." etc. Maar waarschijnlijk [nu wordt het heel psychoanalytisch] zit er diep binnen in hem nog een andere ik, die zich niet zo krachtig heeft kunnen ontwikkelen. Die ooit een klein jochie was, dat er niet mocht zijn om wat voor reden dan ook. Een jochie dat graag wil spelen en samenzijn met anderen. Dat zijn gevoelens wil uiten en gezien wil worden. Dit jochie probeert nu continu de aandacht te trekken bij TS, en het maakt hem diep ongelukkig en machteloos omdat hij werkelijk niets in huis heeft om aan deze behoeftes invulling te geven.
Dat zeg je zelf hier ook twee keer:
quote:
Het gaat daardoor ook niet veranderen, er is te veel te verliezen en het voelt als complete desintegratie.
En dan de hamvraag:quote:
Ik heb als hulpverlener gewerkt en zag mensen in dit gevecht met zichzelf. Ben ermee gestopt, ieder doorloopt toch zijn eigen pad in het leven en voor velen blijft dit helaas tot de dood in het duister. Zoals ook in dit topic blijkt kunnen we elkaar wel steunen maar verder niet tot inzicht helpen, hoe frustrerend voor ons toeschouwers ook
Wat is die waarheid dan? Dat iedereen "net zoveel waard is als een ander"? Dat zal ongetwijfeld, maar:quote:
Maar het is helaas ontzettend moeilijk en bedreigend voor iemand als TS die doodsbang is om de waarheid over zichzelf te ontdekken.
A: dat weet en voel ik wel zo, maar
B: daar merk ik dan in de praktijk verdomd weinig van.
En daar geef je, ondanks je eloquente post, geen antwoord op.
[ Bericht 15% gewijzigd door Sturmic op 03-09-2019 20:48:26 ]
Kan nog wel wat aan gedaan worden maar je zal wel echt moeten willen
Je betrekt allerhande onjuiste aannames op jezelf en je lijkt je eigenwaarde ofwel enorm op te blazen of anders enorm af te breken. Los van alle sociale aspecten zou ik je aanraden die gewoon lekker ergens in het midden/neutraal te houden. Wordt het leven fijner van. En laat dat emotionele masochisme toch lekker achterwege man, daarmee teken je jezelf enkel meer.quote:
Goh, dit topic is nog open en er is zelfs nog inhoudelijk gereageerd. Daar zal ik later nog even op ingaan. De reden van een herlezing van dit hele verhaal was een mindere episode dit weekend. Bij ons was er het jaarlijkse stadsfeest, wat één van de écht lastige momenten in het jaar is voor een chronisch eenzame zoals ondergetekende.
Voor het geluid en het feestgedruis wegvluchten gaat wat lastig, omdat ik vrijwel middenin het feestgebied woon. En als vluchten dus niet gaat, dan er maar head-on in verdrinken. Zo af en toe 's avonds alleen door het centrum lopend, alwaar een hossende massa van letterlijk tienduizend mensen de tijd van hun leven hebben. Goede muziek, copieuze hoeveelheden alcohol, het samenzijn met vrienden en familie en drie dagen even nergens anders mee bezig zijn dan met feest en met leven.
Het is bijna heerlijk om zo de confrontatie met mijn eigen eenzaamheid aan te gaan, door bewust de gezelligheid bestemd voor anderen op te zoeken: het gevoel van "dit heb je verdiend, jij sociale mislukkeling", als je tussen de honderden mensen doorloopt die je niet moeten. Bijna erkenning van je bestaan. En tegelijkertijd weten en voelen dat dat nooit voor jou weggelegd was, is en zal zijn.
Het heeft welhaast iets comfortabel masochistisch. Anderzijds maakt het mij jaloers en onverdraagzaam jegens de mensen die het wel gegund is om daaraan mee te kunnen doen. Wellicht een wat kinderachtige emotie, maar soit, die moet ik wel erkennen.
Dit jaarlijkse "hoogtepunt" hebben we weer achter de rug.
Weer een jaar verder. Gelukkig is Oudjaarsavond nog bijna 4 maanden weg...
Wat het stadsfeest betreft: met wat bekenden zuipen temidden van een grote feestmassa is geen magisch exclusief ritueel met allerhande toelatingseisen en waardigen en onwaardigen. Veel feestvierders zullen maar weinig met elkaar te maken hebben en onderling echt niet tot diepgaand contact komen.
SPOILERAls je een goede dag wilt hebben kun je beter lekker gaan sporten.
Het gaat over jou, dus aan jou om de waarheid over jezelf te onderzoeken, als je dat wil.quote:
Wat is die waarheid dan? Dat iedereen "net zoveel waard is als een ander"? Dat zal ongetwijfeld, maar:
A: dat weet en voel ik wel zo, maar
B: daar merk ik dan in de praktijk verdomd weinig van.
En daar geef je, ondanks je eloquente post, geen antwoord op.
Maar omdat B. is A. zeer waarschijnlijk onjuist, daar durf ik bijna mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Reageer dan eens op deze user die hetzelfde probleem heeft:quote:
[..]
Deze hele post is een mooie filosofische bespiegeling zonder dat het té veel "wat vind je er zelf van?" wordt... Dank daarvoor. Bovenstaande alinea resoneert het meest bij mij. Want wellicht is er vroeger iets niet helemaal goed gegaan, dat zou prima kunnen. Maar ook het ontbreken van sociaal talent moet een factor zijn, aangezien het mijn broer en zus wel lukt om een soort van normaal sociaal leven te hebben. Edoch, dat gezegd hebbende... dat "niets in huis hebben" om invulling te geven klopt ja. Dat is het gevoel dat ik daar bij heb. En anders dan héél veel andere dingen waarvoor je moet knokken om ze te snappen, begrijpen en beheersen, heb ik bij deze echt het idee dat het een onbegonnen, futiele opgave is.
Dat zeg je zelf hier ook twee keer:
[..]
[..]
En dan de hamvraag:
[..]
Wat is die waarheid dan? Dat iedereen "net zoveel waard is als een ander"? Dat zal ongetwijfeld, maar:
A: dat weet en voel ik wel zo, maar
B: daar merk ik dan in de praktijk verdomd weinig van.
En daar geef je, ondanks je eloquente post, geen antwoord op.
Maar elkaar helpen is natuurlijk te sociaalquote:
Omdat ik altijd al een sociaal buitenbeentje (lees introvert, stil, geen verhalen) ben heb ik besloten om hier actief aan te gaan werken. De methode die ik heb bedacht is om me om me een jaar lang, elke 2 weken onder te dompelen in een ander backpackershostel hier aan de andere kant van de wereld met volk van een beetje mijn generatie en activiteiten wil ondernemen.
Elke keer een andere groep, een nieuwe kans. Voor mij dé ideale manier om nieuwe sociale situaties te experienteren maar vooral ook de groepsdynamiek onderzoeken zonder lange termijngevolgen.
Uiteindelijk hoop ik hiervan te leren, een betere indruk op mensen te maken maar vooral niet meer de stille loser te zijn die er maar een beetje bijzit.
Ik ben mij terdege ben bewust dat ik hiermee wel mensen probeer te pleasen maar het doet gewoon pijn om altijd maar het buitenbeentje te zijn (dat gepest wordt).
Huidige situatie: Ik zit hier nu al voor een week in een hostel. Er heeft zich hier een groepje backpackers verzameld (die elkaar pas hebben leren kennen) en kan aardig met elkaar opschieten. Ik probeer me daarbij aan te sluiten, heeft me een hoop lef gekost. Ik had me voorgenomen om van de alcohol af te blijven maar daarbij lijk ik mezelf wel op achterstand te zetten. Dus toch gedaan maar dat lijkt weinig te helpen om hoger op de pikorde te eindigen. Ik blijf de omega van de groep.
De groep, althans de meesten zijn opzich wel receptief. Alleen merk ik wel dat ik de zwakste schakel in de groep ben, ik wat stiller ben en niet echt over de social fluency beschik om met mooie verhalen te komen. Komt daarbij dat een alphamannetje in de groep een beetje de pik op me heeft en af en toe vreemde opmerkingen over mij maakt (waar ik gewoon bij ben).
Ik weet niet of ik de jongen in kwestie moet negeren of hem op zijn gedrag aanspreken. Sowieso stoor ik mij aan het feit dat hij mij verder totaal negeert maar ben me natuurlijk ook totaal bewust dat ik geen recht heb op iemands aandacht.
Door de alcohol ervar ik wel dat remmingen wegvallen maar daardoor niet interessanter voor mensen wordt.
Punt 2 dat hier helemaal los van staat is dat ik hierdoor ook nog nóóit enig succes met vrouwen heb gehad.
Ik heb me nu even teruggetrokken en zit er helemaal doorheen maar ik weiger op te geven.
Wat ik concreet met dit topic wil: Externe feedback op de beschreven situaties en hoe ik me het beste moet ´gedragen´ om sociaal meer geaccepteerd te worden, geliefder te worden en als het kan ook nog succes met vrouwen te krijgen.
Dit is niet in een paar maanden te 'regelen' maar zal een proces van vallen en opstaan worden.
Let aub niet op spelfouten... heb een grote hoeveelheid alcohol op (dom ik weet het) maar het is zaterdagavond en wilde niet alleen overbijven.