Depressie & Angst #151 eindelijk lente!

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 12:59 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij is al bekaf. Hij werkt veertig uur. Hij slaapt gewoon slecht in en is erg vroeg weer wakker. Samen tijd doorbrengen hebben we altijd al gedaan, hoewel het nu letterlijk samen knuffelen op de bank is want de rest is gewoon teveel energie.

Goed zo, neem inderdaad lekker tijd voor elkaar. Tv uit, gordijnen open en lekker samen zijn.

quote:

Ik heb weinig vertrouwen dat hij beter wordt zonder hulp. Zal ook altijd blijven spelen want is z'n zoveelste depressie. Ben eigenlijk bang dat hij over drie maanden z'n angst voor de dood opzij zet en iets doms doet.

Het gaat niet vanzelf; het genezingsproces voor depressie is keihard werken. Hulp kan je leren jezelf te helpen, maar uiteindelijk komt het op jezelf (hemzelf) neer. Ik hoop dat de liefde van mensen om hem heen de kracht blijft geven om aan zichzelf te werken.

quote:

Ben gewoon zoooo kwaad, niemand die kan helpen ,huisarts denkt niet meer, alles zit vol en verwijst naar instanties die helemaal niet kunnen helpen, aanvragen voor informatie duurt lang, z'n psycholoog zegt ga maar googlen naar een andere baan terwijl hij dat nu gewoon niet kan en voelt van alle kanten niet serieus genomen. Ben echt pislink. En hij heeft eindelijk z'n ouders op de hoogte gesteld dat het slecht gaat dus die zijn me nu aan het berichten en bellen. Ze maken zich zorgen natuurlijk en komen met allemaal tips en goede adviezen. Voelt dubbel, alsof ik zo dom ben of alsof het zo makkelijk is. 'misschien moet hij een nieuwe baan' joh. Maar goed, weten zij ook niet allemaal natuurlijk.

Heb begrip; het is onvoorstelbaar voor iemand die nooit depressie heeft gehad om te begrijpen wat in iemand omgaat. Alsof je hemelsblauw uitlegt aan een geboren blinde.

quote:

Heb vrijgekomen vanmiddag, zit er echt doorheen. Morgen huisarts en aangeven dat het echt niet gaat en of er iets van medicatie oid opgestart kan worden.

Goed hoor, neem je rust. Niets mis mee.

Ben ook absoluut niet boos op hem hoor. Zelf twee keer depressief geweest dus kan me enigsinds inleven. Niet helemaal natuurlijk. Gewoon boos op de wereld even. Voelt zo machteloos dat er niet hulp is/komt als je aangeeft dat het nodig is. Neee, dan moet je nog ff twee maanden wachten en tussendoor ff niet doodgaan.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 11:43 schreef Koettie het volgende:
Hier helemaal kut. Vriend slaapt paar uur per nacht. Hele dag zombie en volledig uit het veld geslagen door alle afwijzingen en onbegrip van z'n huidige psycholoog. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hij geeft aan dat hij dood wil en niet weet hoe hij verder moet en ik weet het eigenlijk ook niet. Wil zo de huisarts bellen maar alle spanning van afgelopen weken komt eruit want kan niet meer stoppen met huilen.

Wat naar voor jullie
Misschien had je er al iets over gezegd, dat weet ik niet meer, sorry, maar is er een mogelijkheid dat je vriend tijdelijk wat minder werkt? Denk je dat de werkdruk hem wanhopiger maakt of is het juist goed voor hem als hij veel bezig is, afleiding heeft?

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat naar voor jullie
Misschien had je er al iets over gezegd, dat weet ik niet meer, sorry, maar is er een mogelijkheid dat je vriend tijdelijk wat minder werkt? Denk je dat de werkdruk hem wanhopiger maakt of is het juist goed voor hem als hij veel bezig is, afleiding heeft?

Hij wil niet minder werken en wil zich niet ziek melden. Voelt zich heel verantwoordelijk voor die hele locatie. Van mijn part fikt het helmaal af maarja. En hele dagen thuis zit zonder hulp zie ik ook niet echt zitten stiekem.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Het is bewonderenswaardig hoe enorm jij je inzet voor je lief. Maar denk je ook een beetje aan jezelf? Heb je zelf een vangnet waar je regelmatig even je ei kwijt kan, en wat kan ontspannen ?

Het is zo makkelijk om jezelf helemaal weg te cijferen als je een zieke partner hebt maar jij mag ook wat steun en hulp vragen. Ook lief zijn voor jezelf! Knuffels!

Yes. M'n zusje en moeder zijn net weg. Had een SOS gestuurd. Nu even slapen, ben helemaal gaar en vanavond werken.

Vandaag voor het laatst bij m'n psych geweest. Zo vreemd is dat, dat het ineens klaar is.
Maar natuurlijk wel lekker, voelde zelf al een tijdje dat het de goede kant op ging maar die bevestiging dan krijgen is nog mooier.

Ook weer aan het werk, dagelijkse leuke activiteiten weer voorzichtig aan het inplannen maar nog wel een beetje rustig aan en de balans zoeken want ik wil gelijk te snel.
Echt bizar, paar maanden geleden durfde ik amper alleen de straat op, zat ik de in de ziektewet, andere werk al opgezegd en aan de medicatie en vermeed vrijwel alles buiten en nu loop ik weer relaxed en ontspannen door de stad.

Nu alleen de schade zien te repareren op fysiek vlak, maandenlang 'depressief' en opgesloten in huis hebben m'n gewicht weinig goed gedaan.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:44 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij wil niet minder werken en wil zich niet ziek melden. Voelt zich heel verantwoordelijk voor die hele locatie. Van mijn part fikt het helmaal af maarja. En hele dagen thuis zit zonder hulp zie ik ook niet echt zitten stiekem.

Lijkt alsof hij zich heel erg vastklampt aan iets wat vertrouwd voelt en nog wel goed gaat. Weet niet of het zo is natuurlijk maar het klinkt heel herkenbaar.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:54 schreef Lastpost het volgende:
Vandaag voor het laatst bij m'n psych geweest. Zo vreemd is dat, dat het ineens klaar is.
Maar natuurlijk wel lekker, voelde zelf al een tijdje dat het de goede kant op ging maar die bevestiging dan krijgen is nog mooier.

Ook weer aan het werk, dagelijkse leuke activiteiten weer voorzichtig aan het inplannen maar nog wel een beetje rustig aan en de balans zoeken want ik wil gelijk te snel.
Echt bizar, paar maanden geleden durfde ik amper alleen de straat op, zat ik de in de ziektewet, andere werk al opgezegd en aan de medicatie en vermeed vrijwel alles buiten en nu loop ik weer relaxed en ontspannen door de stad.

Nu alleen de schade zien te repareren op fysiek vlak, maandenlang 'depressief' en opgesloten in huis hebben m'n gewicht weinig goed gedaan.

Wat fijn! En ook goed om te lezen dat het allemaal wel goed kan gaan. Zorgt voor een beetje hoop.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 12:59 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij is al bekaf. Hij werkt veertig uur. Hij slaapt gewoon slecht in en is erg vroeg weer wakker. Samen tijd doorbrengen hebben we altijd al gedaan, hoewel het nu letterlijk samen knuffelen op de bank is want de rest is gewoon teveel energie. Ik heb weinig vertrouwen dat hij beter wordt zonder hulp. Zal ook altijd blijven spelen want is z'n zoveelste depressie. Ben eigenlijk bang dat hij over drie maanden z'n angst voor de dood opzij zet en iets doms doet.

Ben gewoon zoooo kwaad, niemand die kan helpen ,huisarts denkt niet meer, alles zit vol en verwijst naar instanties die helemaal niet kunnen helpen, aanvragen voor informatie duurt lang, z'n psycholoog zegt ga maar googlen naar een andere baan terwijl hij dat nu gewoon niet kan en voelt van alle kanten niet serieus genomen. Ben echt pislink. En hij heeft eindelijk z'n ouders op de hoogte gesteld dat het slecht gaat dus die zijn me nu aan het berichten en bellen. Ze maken zich zorgen natuurlijk en komen met allemaal tips en goede adviezen. Voelt dubbel, alsof ik zo dom ben of alsof het zo makkelijk is. 'misschien moet hij een nieuwe baan' joh. Maar goed, weten zij ook niet allemaal natuurlijk.

Heb vrijgekomen vanmiddag, zit er echt doorheen. Morgen huisarts en aangeven dat het echt niet gaat en of er iets van medicatie oid opgestart kan worden.

Weet niet goed wat te zeggen! Let goed op jezelf en je grenzen want geen van heeft er wat aan dat jij je ook rot gaat voelen. Goed dat vrijgenomen hebt, en laat lekker alle spanning er maar uitkomen.

quote:

Op dinsdag 8 mei 2018 15:45 schreef Koettie het volgende:

[..]

Yes. M'n zusje en moeder zijn net weg. Had een SOS gestuurd. Nu even slapen, ben helemaal gaar en vanavond werken.

Fijn da je even een SOS kon sturen en er ook op gereageerd werd, hopelijk heb je wat meer rust nu.

Hier zit ik er even doorheen, merk sinds zaterdag dat het niet echt helemaal lekker gaat. Zaterdagnacht licht paniekerig geweest voor het slapen. Maar daarna ging het op dat vlak wat beter.

Maar ben de boel en mijn omgeving wel een beetje zat, want iedereen behandeld me extra zacht, alsof alles mij kan doen breken en iedereen gooit het maar op een depressie. Terwijl ik absoluut niet depressief ben, want ik heb zin in het leven en wil mijn eigen ‘wereldje’ weer terug. Alleen dat gaat nu direct niet, omdat ik een stap moet nemen die ik emotioneel niet kan nemen. En dus moet ik even doorzetten en de tijd uitzitten. En dus zoek ik vermaak, maar ben de dingen die ik kon doen zat. Ik doe de dingen maar om de tijd te doden en heb steeds minder zin om die dingen te doen.

Ik zit dus in een vicieuze circel die ik zelf niet kan doorbreken en heb de indruk dat men het ook niet door heeft. En mijn ongeving heb ik ook niet heel veel aan ,omdat als ik mijn emoties uit, mijn omgeving het allemaal extreem zwaar opvatten. Net alsof ik er een einde aan zou willen maken, terwijl ik zelf daar niet eens aan denk/durf te denken.

En de enige persoon waarvan ik het gevoel heb begrepen te worden is enorm ver weg...en ik kan er wel via de whatsapp mee praten maar dat helpt niet echt.

De psycholoog zegt mij te snappen en wil d.m.v. cognitieve terapie de circel doorbreken maar ik vraag me af of zij mijn wanhoop/verveling wel door heeft. En tegelijkertijd heb ik de indruk dat de psycholoog mij niet luistert..en wel snapt dat ik alles snel wil en miscien iets te snel, doordat ik wanhopig ben. Maar tegelijkertijd neemt ze ook niet de tijd/moment om iets aan die wanhoop te doen.

Ik denk dat ik maar even ga rusten, vaak na even slapen ( als dat lukt) kan ik dingen wat meer in balans zien.

Thanks. Weer avond overleefd. Net huisarts gebeld. Die assistent is zo'n trut. Ik gaf aan dat ik belde omdat hij zich zo slecht voelde dat het niet ging en dat het heel slecht ging. 'Slecht, wat is slecht? Wil hij dood of dat dat weer niet?? Wel ff duidelijk alsjeblieft!!' Hallo doe eens rustig tegen mij. Kunnen vrijdag pas terecht, met' spoed'. Ook tijd voor een nieuwe huisarts denk ik.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 08:15 schreef Koettie het volgende:
Thanks. Weer avond overleefd. Net huisarts gebeld. Die assistent is zo'n trut. Ik gaf aan dat ik belde omdat hij zich zo slecht voelde dat het niet ging en dat het heel slecht ging. 'Slecht, wat is slecht? Wil hij dood of dat dat weer niet?? Wel ff duidelijk alsjeblieft!!' Hallo doe eens rustig tegen mij. Kunnen vrijdag pas terecht, met' spoed'. Ook tijd voor een nieuwe huisarts denk ik.

Ik kan mij hier momenteel zo aan relateren.

Iemand had mijn huisarts gebeld maandag omdat het ook heel slecht ging (en gaat eigenlijk nog) met mij. Die zou het gaan oppakken en contact met mij opnemen. Eigenlijk ook gewoon een spoed kwestie. Maar er is nog steeds niet gebeld.

Nu heb ik enigszins per toeval gisteren een van mijn behandelaren aan de telefoon gehad (voor angst en dus niet die van depressie) en toch maar mijn verhaal daar gedaan. Zij schrok er nogal van en heeft gelijk geprobeerd om wat dingen in gang te zetten, voornamelijk afspraken eerder proberen in te plannen en vandaag nog even telefonisch contact ter controle. Ze vroeg zelfs nog hoe ik mijn avond gisteren zou doorkomen en vandaag overdag. Ofwel, datgene wat ik vertelde hield dus wel in dat er echt wat aan de hand is.

Dus ik net mijn huisartspraktijk gebeld. Heeft de huisarts voor aanstaande vrijdag een belafspraak ingepland. Want het is er nogal druk. Nou snap ik dat volkomen, maar als er iemand anders belt om te melden dat het heel slecht gaat dan lijkt het mij dat er wel iets meer vaart achter mag. Zucht.

Ik hou het overigens een beetje vaag omdat ik het niet zo graag vertel.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 13:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
ik mezelf wat ga aandoen, ik heb n

Dit dus. Een aantal jaren geleden zat ik in dezelfde situatie..het ging echt bar slecht...had gedachten in mijn hoofd die voor geen kwart meter klopten...en totaal van de werkelijkheid af waren.
En toen ma belde heeft ze het hele verhaal behoorlijk aangedikt en konden we vrij sne(de volgende dag) bij de ha terecht. En daar hebben we er een heel klein toneelstukje van gemaakt(verhaal aangedikt dus). En zodoende kon ik binnen 2 maanden bij de riagg terecht..die een wachttijd van 4 maanden had.

Ja, baal nu beetje dat ik me heb laten afschepen. Morgen zijn ze natuurlijk dicht ivm Hemelvaart dus vrijdag was beste optie. We hebben ook de irritante huisarts dus dat wordt wat. Ik ga m'n tranen alvast sparen, ben er zo klaar mee. Net weer een uitbarsting van vriend. Die zich nog steeds weigert ziek te melden. Blegh.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 14:00 schreef Koettie het volgende:
Ja, baal nu beetje dat ik me heb laten afschepen. Morgen zijn ze natuurlijk dicht ivm Hemelvaart dus vrijdag was beste optie. We hebben ook de irritante huisarts dus dat wordt wat. Ik ga m'n tranen alvast sparen, ben er zo klaar mee. Net weer een uitbarsting van vriend. Die zich nog steeds weigert ziek te melden. Blegh.

Enorm, vervelend deze situatie. Ik weet ook niet goed wat te zeggen. Het enige wat ik je kan aanraden, is kijken of je je vriend tot fysieke inspanning, zoals wandelen, joggen, zwemmen o.i.d. kan aanzetten. Dat zorgt voor het aanmaken van stofjes die je 'blij' maken, echt blij wordt je niet als je depressief of met angst kampt, maar het kan ervoor zorgen dat je je iets beter voelt..iig dat je spanning op die manier uit.

Verder veel sterkte, en zorg voor je eigen ontspanning, hé!

Hier gaat het iets beter vandaag, maar tegelijkertijd enorm gespannen. De spanning komt vandaag door een aantal medische onderzoeken bij een bekende, aangezien deze persoon kampt met poliepen. En poliepen kunnen darmkanker worden/veroorzaken. En ze zouden verwijderd worden maar dat is niet gelukt en moeten dus operatief verwijderd worden.
Mede door mijn autisme snap ik het verhaal wel, maar voor een deel ook weer niet..en dit alles zorgt voor enorm veel prikkels. En gisteren was ik al overprikkeld.

En dit alles verzoorzaakt ook weer doemdenken en dat weer angst en spanning. Dus heb ik besloten nu wat dingen in huis te doen, en later even te gaan zwemmen. Zwembad is wel 20minuten van huis, maar ik moet wat aan activiteit hebben...

Wat wel het positieve van dit alles en de afgelopen dagen is, is dat ik heel goed mijn emotielijstje p.dag kan maken voor de psycholoog, en dus ook beter inzicht kan geven in hoe het allemaal werkt bij mij

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 13:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Wat naar dat die huisartsen zo weinig sjoege geven. Mogelijk dat je het wat moet aanzetten? 'Ik ben bang dat mijn vriend zichzelf/ik mezelf wat ga aandoen, ik heb nu hulp nodig!'

Ik werd na het contact van vanmorgen ineens binnen een half uur teruggebeld voor een afspraak.
In mijn geval is er volgens mij ook zoiets gezegd, maar waarschijnlijk niet op de 'spoedlijn' gebeld dus dan heeft het volgens hun alsnog geen spoed. Heel vreemd.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 14:08 schreef cafpow het volgende:

[..]

Enorm, vervelend deze situatie. Ik weet ook niet goed wat te zeggen. Het enige wat ik je kan aanraden, is kijken of je je vriend tot fysieke inspanning, zoals wandelen, joggen, zwemmen o.i.d. kan aanzetten. Dat zorgt voor het aanmaken van stofjes die je 'blij' maken, echt blij wordt je niet als je depressief of met angst kampt, maar het kan ervoor zorgen dat je je iets beter voelt..iig dat je spanning op die manier uit.

Verder veel sterkte, en zorg voor je eigen ontspanning, hé!

Ondanks dat ik het volkomen met je eens ben dat het echt helpt, moet hij dat toch echt zelf gaan inzien. Ik ken dat namelijk van mijzelf, iedereen kon het zeggen maar het doen was wat anders. Bovendien heb ik er regelmatig ruzies door gehad. Ik weet natuurlijk niet of dat ook zo is bij Koettie maar het kan de situatie ook averechts laten keren op het moment.

Ja, kan het wel zeggen maar hij gaat niet hoor. Misschien als het wat beter gaat

Sorry hoor, maar waarom weigert hij zich ziek te melden. Hij is ziek en door zich niet ziek te melden maakt hij zichzelf alleen maar zieker.

Kan me niet voorstellen dat het zin heeft zo door te modderen, dat levert hem waarschijnlijk alleen maar een slechte beoordeling en gezeik op. Dat heeft hij dan écht aan zichzelf te danken. Die gevolgen zullen veel vervelender zijn dan ziek uitvallen en iom (arbo)arts bepalen wat de belastbaarheid is.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:28 schreef DancingPhoebe het volgende:
Sorry hoor, maar waarom weigert hij zich ziek te melden. Hij is ziek en door zich niet ziek te melden maakt hij zichzelf alleen maar zieker.

Kan me niet voorstellen dat het zin heeft zo door te modderen, dat levert hem waarschijnlijk alleen maar een slechte beoordeling en gezeik op. Dat heeft hij dan écht aan zichzelf te danken. Die gevolgen zullen veel vervelender zijn dan ziek uitvallen en iom (arbo)arts bepalen wat de belastbaarheid is.

Hij durft niet. Dan is er geen structuur en begint het met afspraken en bellen met arbo arts en gedoe. Dat staat hem zo tegen dat hij het makkelijker vindt om maar te gaan werken.

Je verliest imo ook wel een beetje het recht van klagen over "het systeem" als je net dat stukje dat je wel zelf in de hand hebt op deze manier aanvliegt. Dan leg je alles bij een ander maar neemt niet de verantwoordelijkheid over jouw deel vd mogelijkheden.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:30 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hij durft niet. Dan is er geen structuur en begint het met afspraken en bellen met arbo arts en gedoe. Dat staat hem zo tegen dat hij het makkelijker vindt om maar te gaan werken.

Dan creeer je structuur.

Hij is nu ook helemaal niet in staat om verantwoordelijkheid te nemen. Hij is nu alleen aan het overleven.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:32 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dan creeer je structuur.

Lekker makkelijk praten vanaf de zijlijn.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 17:09 schreef aeque het volgende:

[..]

Lekker makkelijk praten vanaf de zijlijn.

Ja, ik zuig het uit mn duim

Er is heel weinig dat je zelf kunt doen wanneer je een depressie hebt en het systeem werkt je daarbij ook nog eens ontzettend tegen.

Accepteren dat je een ziekte hebt en daar naar handelen is 1 van de weinige dingen die je wel zelf kunt doen.

Trouwens geloof ik dat er heel veel is dat je zelf kunt doen, dus daar druk ik me wat matig mee uit, maar in dit stadium als het water je echt tot over de lippen staat.

Ik lees jullie berichtjes. Dank jullie wel. Weet nu even niet zo goed wat ik moet zeggen.

Lieve Koettie, ik herken je situatie zo goed. Min lief is al járen depressief en in de donkerste perioden neem ik soms het roer over, omdat hij dan zelf bibberend in het vooronder blijft liggen. Zou ik dat niet doen dan komt hij daar nooit meer uit omdat het vertrouwen dat het ooit ooit ooit beter wordt allang overboord is. De enige optie is dan dat ik zorg het terug te vinden voor hem en het te bewaren tot hij het zelf weer kan. Op dat punt zijn jullie nu. Als je het met hem wil redden zul je moeten gaan handelen.

Zo. Hij appte net dat hij een mail gaat sturen met het verzoek om in ieder geval te gaan in uren en of hij ochtenddiensten mag omdat hij de avonddiensten niet trekt. En een gesprek aanvragen met de manager.

We hadden vanmiddag na z'n uitbarsting idd een gesprek dat ik niet vond dat hij zo kon werken en ik was eigenlijk ook een beetje kwaad dat hij meer waarde hecht aan een locatie waar hij net werkt dan zichzelf. Is natuurlijk niet zo maar pff. Dus dat heb ik ook gezegd. Blijkbaar heeft het hem toch aan het denken gezet. Heeft hem niet weerhouden om toch te gaan werken trouwens.

Verder, jullie hebben gelijk. Dat beslissen 'voor hem' vind ik heel moeilijk. Ik ben best een doorzetter en heb geen moeite met bellen en dingen regelen. Dat is m'n werk juist en ik ben er goed in. Ik vind dat alleen een heel lastig evenwicht, ik wil niet in mijn hulpverlenerrol schieten want het is m'n verkering, geen cliënt. Fragiel evenwicht op het moment. Dat we vrijdag naar de huisarts gaan heb ik ook gezegd en daarna een afspraak gemaakt. Ik ben alleen bang de verkeerde beslissingen te maken. Bij zijn vorige depressie had ik ook iets van kap met werken, terwijl dat achteraf een van de dingen is die hem er doorheen getrokken heeft. Sociaal contact, regelmaat en een reden om z'n bed uit te komen. Achteraf ben ik heel blij dat hij niet naar me geluisterd heeft. Nu is de situatie wel anders natuurlijk maar ik vind het eng als hij opeens thuis blijft. Ik weet niet wat we dan moeten doen voor structuur. Ik ben niet hele dagen thuis. Hij heeft wel vrienden maar die wonen redelijk ver weg, niet op een middag afspreek-afstand. Zijn ouders zitten aan de andere kant van het land en die willen graag helpen maar dat is lastig vanaf daar. Hoewel ze zo in de auto springen als het nodig is gelukkig.

@Dancing, wat deed jij voor structuur?

Bedankt voor jullie eerlijke berichtjes.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 19:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Knip

@Koettie, ik had echt dagplanblaadjes klaarliggen met halfuurs blokken er op. Ik heb ze een week vooruit ingedeeld, maar het bleek voor mij uiteindelijk niet nodig het zo extreem aan te pakken.

Ik dwong mezelf om op te staan op een fatsoenlijk tijdstip en had altijd een lijstje met dingen die ik min of meer dagelijks wilde/moest doen (maaltijden, opruimen, boodschappen, uur naar buiten, dat zulk) en een lijstje met dingen die "ook nog moesten" (iets regelen met instanties, ouders bezoeken, schoonmaak, vrienden zien, weet ik het) en ik probeerde punten van die 2 zo te combineren dat er elke dag een paar dingen te doen waren.

En als ik kijk naar wat ik ook op een dag kán verzetten stelde zo'n dagindeling niks voor, maar het zorgde wel voor een ritme én het zorgde dat ik niet alleen maar bezig was met depressief zijn en de behandeling daarvan.

En dat ging ook geregeld eens een dag mis, maar ik probeerde wel mezelf de hele tijd voor te houden dat ik dan ook ziek was en dat die ziekte er dus ook voor zorgde dat ik een dag verklote. En dat ik van die ziekte af wilde en dat ik daarom niet de volgende dag óók weer kon verprutsen.

In de wanhopige momenten dat ik me afvroeg wat voor zin het allemaal had ging ik die vraag echt met ratio te lijf en recht tegen mn gevoel in... dus maar weer zo'n hoerige wandeling maken of zo'n klote gezonde maaltijd koken ik wist dat een leven zonder zo veel leuker zou zijn en dat al dat "gekloot" me daar uiteindelijk zou brengen. Al die babysteps die ik dus wél zelf in de hand had.

Thanks, duidelijk. Heb je het alleen gedaan? Knap dat je het volgehouden hebt, kan me voorstellen dat het soms heel nutteloos lijkt. Maar als je in beweging komt is het zoveel makkelijk om dat te blijven.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 23:36 schreef Koettie het volgende:
Thanks, duidelijk. Heb je het alleen gedaan? Knap dat je het volgehouden hebt, kan me voorstellen dat het soms heel nutteloos lijkt. Maar als je in beweging komt is het zoveel makkelijk om dat te blijven.

Nee, ik had fijne psychologes en medicatie die goed aansloeg.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 23:38 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Nee, ik had fijne psychologes en medicatie die goed aansloeg.

Gelukkig maar!

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 17:50 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ja, ik zuig het uit mn duim

Waar zeg ik dat je het uit je duim zuigt? Ik denk dat iedereen die te maken heeft of heeft gehad met een depressie echt wel weet wat kan helpen. Maar er is niks zo moeilijk dan daar ook naar te handelen. Lijkt mij dat je dat ook weet. Het is prima om dat een keer te herhalen, maar jij doet het af als eigen schuld dikke bult, wil je er niet naar handelen, dan moet je niet klagen. Maar zo simpel is het niet.

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 23:07 schreef Koettie het volgende:
Zo. Hij appte net dat hij een mail gaat sturen met het verzoek om in ieder geval te gaan in uren en of hij ochtenddiensten mag omdat hij de avonddiensten niet trekt. En een gesprek aanvragen met de manager.

We hadden vanmiddag na z'n uitbarsting idd een gesprek dat ik niet vond dat hij zo kon werken en ik was eigenlijk ook een beetje kwaad dat hij meer waarde hecht aan een locatie waar hij net werkt dan zichzelf. Is natuurlijk niet zo maar pff. Dus dat heb ik ook gezegd. Blijkbaar heeft het hem toch aan het denken gezet. Heeft hem niet weerhouden om toch te gaan werken trouwens.

Verder, jullie hebben gelijk. Dat beslissen 'voor hem' vind ik heel moeilijk. Ik ben best een doorzetter en heb geen moeite met bellen en dingen regelen. Dat is m'n werk juist en ik ben er goed in. Ik vind dat alleen een heel lastig evenwicht, ik wil niet in mijn hulpverlenerrol schieten want het is m'n verkering, geen cliënt. Fragiel evenwicht op het moment. Dat we vrijdag naar de huisarts gaan heb ik ook gezegd en daarna een afspraak gemaakt. Ik ben alleen bang de verkeerde beslissingen te maken. Bij zijn vorige depressie had ik ook iets van kap met werken, terwijl dat achteraf een van de dingen is die hem er doorheen getrokken heeft. Sociaal contact, regelmaat en een reden om z'n bed uit te komen. Achteraf ben ik heel blij dat hij niet naar me geluisterd heeft. Nu is de situatie wel anders natuurlijk maar ik vind het eng als hij opeens thuis blijft. Ik weet niet wat we dan moeten doen voor structuur. Ik ben niet hele dagen thuis. Hij heeft wel vrienden maar die wonen redelijk ver weg, niet op een middag afspreek-afstand. Zijn ouders zitten aan de andere kant van het land en die willen graag helpen maar dat is lastig vanaf daar. Hoewel ze zo in de auto springen als het nodig is gelukkig.

@Dancing, wat deed jij voor structuur?

Bedankt voor jullie eerlijke berichtjes.

Je moet niet voor hem willen beslissen, beter worden kan hij namelijk alleen zelf. Als je dat gaat forceren kan het zomaar averechts gaan werken en heb jij het uiteindelijk gedaan. Ik ben er een relatie en belangrijke vriendschap door verloren.
Maar een beetje doorzetten waar hij vooral besluiteloos is kan wel weer helpen. Zolang er maar gecommuniceerd wordt en hij het niet ervaart als moeten.

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 07:43 schreef aeque het volgende:

[..]

Waar zeg ik dat je het uit je duim zuigt? Ik denk dat iedereen die te maken heeft of heeft gehad met een depressie echt wel weet wat kan helpen. Maar er is niks zo moeilijk dan daar ook naar te handelen. Lijkt mij dat je dat ook weet. Het is prima om dat een keer te herhalen, maar jij doet het af als eigen schuld dikke bult, wil je er niet naar handelen, dan moet je niet klagen. Maar zo simpel is het niet.

Misschien gewoon reageren op wat ik schrijf, ipv wat jij er in leest? Dat praat in dit topic een stuk prettiger en respectvoller met elkaar dan elkaar bombarderen obv aannames met 's.

Ik zeg nergens dat het makkelijk is, als het makkelijk zou zijn was dit topic er niet en huppelden we allemaal de hele dag door bloemige weiden. Daarom moet het nog wel gebeuren.

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 09:46 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Misschien gewoon reageren op wat ik schrijf, ipv wat jij er in leest? Dat praat in dit topic een stuk prettiger en respectvoller met elkaar dan elkaar bombarderen obv aannames met 's.

Ik zeg nergens dat het makkelijk is, als het makkelijk zou zijn was dit topic er niet en huppelden we allemaal de hele dag door bloemige weiden. Daarom moet het nog wel gebeuren.

Aannames?

quote:

Op woensdag 9 mei 2018 16:32 schreef DancingPhoebe het volgende:
Je verliest imo ook wel een beetje het recht van klagen over "het systeem" als je net dat stukje dat je wel zelf in de hand hebt op deze manier aanvliegt. Dan leg je alles bij een ander maar neemt niet de verantwoordelijkheid over jouw deel vd mogelijkheden.

Wat betreft lezen moet je misschien de posts van Koettie ook wat beter bestuderen dan. Ze weet heel goed wat er moet gebeuren. Dan kun je wel lekker makkelijk roeptoeteren dat het moet gebeuren of "Dan creeer je structuur.", maar je weet net zo goed dat het zo niet werkt.

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 10:47 schreef aeque het volgende:

[..]

Aannames?

[..]

Wat betreft lezen moet je misschien de posts van Koettie ook wat beter bestuderen dan. Ze weet heel goed wat er moet gebeuren. Dan kun je wel lekker makkelijk roeptoeteren dat het moet gebeuren of "Dan creeer je structuur.", maar je weet net zo goed dat het zo niet werkt.

Koettie heeft -atm geloof ik?- geen depressie. Ik doel dan ook op haar vriend. Zij hoeft ook helemaal niets, zij is geen hulpverlener. Maar dit is geen topic voor geliefden van mensen in een depressie, dit is een topic voor mensen die last hebben van/ leven met depressie. Dus mijn posts zijn in die zin nutteloos aan haar adres, agz mijn posts gericht zijn aan haar vriend, die ze niet leest, maar soit.

Het gaat niet beter als je oprolt in een balletje en in een hoek gaat liggen wiegen in een deken van zelfmedelijden en berusting. Je moet dingen doen. En zo te lezen kan hij op dit moment heel weinig, maar doe dan wat je wel kunt doen. En nee, dat lukt niet elke dag. Dan probeer je morgen weer.

JA MAAR HET IS ZO MOEHOEHOEHOELUK jammeren helpt je niet. DOEN, wel. En je depressie fixen moet eigenlijk je hoofddoel zijn. Alles wat daar in de weg van staat, is ondergeschikt. Ook z'n baan, misschien wel juist z'n baan.

Het is een harde wereld, de zorg is helemaal een tiefusbende. Je hebt er geen controle op. Anderen gaan het werk niet voor je doen. Op sommige dingen heb je wel controle en die dingen moet je proberen. Dat werk moet je doen. En dat mislukt soms. Dan moet je lief voor jezelf zijn en het morgen opnieuw proberen.

quote:

Op donderdag 10 mei 2018 11:14 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Koettie heeft -atm geloof ik?- geen depressie. Ik doel dan ook op haar vriend. Zij hoeft ook helemaal niets, zij is geen hulpverlener. Maar dit is geen topic voor geliefden van mensen in een depressie, dit is een topic voor mensen die last hebben van/ leven met depressie. Dus mijn posts zijn in die zin nutteloos aan haar adres, agz mijn posts gericht zijn aan haar vriend, die ze niet leest, maar soit.

Het gaat niet beter als je oprolt in een balletje en in een hoek gaat liggen wiegen in een deken van zelfmedelijden en berusting. Je moet dingen doen. En zo te lezen kan hij op dit moment heel weinig, maar doe dan wat je wel kunt doen. En nee, dat lukt niet elke dag. Dan probeer je morgen weer.

JA MAAR HET IS ZO MOEHOEHOEHOELUK jammeren helpt je niet. DOEN, wel. En je depressie fixen moet eigenlijk je hoofddoel zijn. Alles wat daar in de weg van staat, is ondergeschikt. Ook z'n baan, misschien wel juist z'n baan.

Het is een harde wereld, de zorg is helemaal een tiefusbende. Je hebt er geen controle op. Anderen gaan het werk niet voor je doen. Op sommige dingen heb je wel controle en die dingen moet je proberen. Dat werk moet je doen. En dat mislukt soms. Dan moet je lief voor jezelf zijn en het morgen opnieuw proberen.

Ah ja jij bepaalt even eigenhandig voor wie dit topic is en wat ze hier mogen posten.

Fijn hoor dat je nog even herhaalt wat er gedaan moet worden en zeer aardig ook dat je issues nog even bagatelliseert want iedereen moet het gewoon maar even doen natuurlijk.

Maar goed, trap vooral elke open deur nog een keer in. Ik ga weer wat beters doen met mijn leven.

Veel succes daarmee

Sorry, maar je advies is ook een beetje in de categorie "je moet gewoon positief denken"

Dat helpt ook

Nee, mijn advies is niet kijken naar wat je allemaal niet kan en te fouccussen op wat anderen nalaten, maar naar wat je wel kan en waar je zelf de bal laat liggen. Ik bemerk wel vaak in dit topic een ontzettend gezeik richting hulpverleners (regelmatig ook terecht) maar bij veel mensen ook een soort weigering om toe te geven dat je weliswaar geveld bent door een ziekte en daar zelf dingen tegen kunt ondernemen. "ja maar zij ja maar zij ja maar zij". Ja, en jij dan? Wat doe jij?

Bij iemand met een gebroken arm die zonder mitella gaat basketballen zijn we ook niet verbaasd dat de breuk niet zo goed heelt. En ook al is de gebroken arm niet je eigen schuld, je moet er wel je verwantwoordelijkheid voor nemen. Dan zegt ook niemand "je mag niet zeggen dat hij niet moet basketballen, want hij is ook maar aangereden!"

Blijven werken omdat je denkt dat dat hoort en je structuur geeft is imo geen gedachte/actie die je helpt, maar -zeker als het je zoveel stress geeft- is imo basketballen met een gebroken arm.