R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je weet nieteens wie "ze" is.quote:Op maandag 14 september 2015 19:43 schreef Elvi het volgende:
[..]
Jij hebt geen startkwalificatie toch? Dat kan een reden zijn dat ze de opleiding betalen. Of anders is het een regeling vanuit de Wajong waar ik niks vanaf weet verder
Sterker nog, ik weet dat zelf nieteens
Ik had al eens gezegd dat ik de ballen verstand heb van dit soort dingen, het verandert ook elke keer weer en ook de potjes veranderen sneller dan ze in kaart worden gebracht. Ik volg alleen de voor mij meest logische weg, deze mogelijkheid heb ik, veel andere mogelijkheden heb ik niet en ik zie dit zelf als een hele goeie kans.
Voor de rest moeten jullie m'n pohi maar nalezen of gewoon vragen, maar ik weet gewoon niet meer dan ik jullie al verteld heb
Ja en nee.quote:
Dat lijkt me juist goed? Een reden en een oorzaak en dus ook iets wat te behandelen is?
Beter dan dat ze niet kunnen vinden waarom je je zo belabberd voelt en er ook maar niets verandert, toch?
Pfeiffer is niet te behandelen, dat moet je 'uitzitten'. En dat kan weken of maanden duren.
Wat ik uberkut vind is dat ik zo hard bezig was met het op de rit brengen van mijn leven, en dat ging best wel goed. Tot laatst, toen duizend vermoeid. En nu blijk ik daar dus nog wel een tijd aan vast te zitten.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik heb bij jou het idee dat je vooral ondermijnend bezig bent. Op de 1 of andere manier twijfel ik bij jou om je goede bedoelingen. Maar goed, dit is alleen wat feedback dus doe ermee wat je wiltquote:Op maandag 14 september 2015 19:40 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Lees Elvi.
En feedback is er om gedoe.
Ik ben hier niet om mensen tevreden te houden.
Ik kom op voor mijzelf als ik dat nog acht, als jij daarmee zit dan is dat jouw probleem.
quote:Op maandag 14 september 2015 19:45 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Ja en nee.
Pfeiffer is niet te behandelen, dat moet je 'uitzitten'. En dat kan weken of maanden duren.
Wat ik uberkut vind is dat ik zo hard bezig was met het op de rit brengen van mijn leven, en dat ging best wel goed. Tot laatst, toen duizend vermoeid. En nu blijk ik daar dus nog wel een tijd aan vast te zitten.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Waarom ben je hier eigenlijk wel?quote:
[..]
En feedback is er om gedoe
Ik ben hier niet om mensen tevreden te houden.
Ik kom op voor mijzelf als ik dat nog acht, als jij daarmee zit dan is dat jouw probleem.
Niet om op zulke vragen te antwoorden.quote:Op maandag 14 september 2015 19:46 schreef magnetronkoffie het volgende:
Waarom ben je hier eigenlijk wel?
En pm maar voor meer feedback, iig niet voor hier.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 14-09-2015 19:49:29 ]
Oké, succes met dingen enzoquote:Op maandag 14 september 2015 19:47 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Niet om op zulke vragen te antwoorden.
Ja. Behoorlijk.quote:
Ik was dus wel een beetje van slag. En boos. En verdrietig. En godverdomme waarom kan het nou nooit eens normaal gaan?
Maar goed, weinig aan te doen.
Sterkheidsbaas van alles.
Ik denk wel dat het voor nu de juiste keuze is. Ik wilde zeggen dat je beter nu kan worden opgenomen dan wanneer het erger is, maar ik denk dat het nu al behoorlijk erg is...quote:
Fijn dat je nog wel wat dingen met je stage kan regelen. En neem je tijd om je beter te voelen he
Thx.quote:
[..]
Oké, succes met dingen enzo
Er zijn maar 2 keuzes: UWV of gemeentequote:
[..]
Je weet nieteens wie "ze" is.
Sterker nog, ik weet dat zelf nieteens
En het maakt verder niet uit ofzo. Ik ben blij voor je dat je die mogelijkheid hebt. Ik kan alleen aan de andere kant ook snappen dat het vragen kan oproepen (vooral bij langdurig werklozen). Maar dat maakt niet dat ik het je nu misgun of alles wil weten van de financien
Mehhhhhhhhhhhhhh, kan pas aanstaande maandag op z'n vroegst een afspraak maken, omdat fouten in de verwijsbrief en de arts mag een week niet in z'n praktijk komen. 
Er zijn altijd meer keuzes, je noemt de 2 voor jou meest waarschijnlijke, maar dit weet je helemaal niet zeker. Ik weet dat soms bedrijven zelf ook cursussen/opleidingen geven, maar dat daar ook weer bepaalde voorwaardes aan vast zitten, maar ik weet het allemaal niet en ik ga niet zeggen dat het of de gemeente os of het uwv, want feit is dat ik dat gewoon niet weet.quote:
[..]
Er zijn maar 2 keuzes: UWV of gemeente
En het maakt verder niet uit ofzo. Ik ben blij voor je dat je die mogelijkheid hebt. Ik kan alleen aan de andere kant ook snappen dat het vragen kan oproepen (vooral bij langdurig werklozen). Maar dat maakt niet dat ik het je nu misgun of alles wil weten van de financien
The fuck?quote:Op maandag 14 september 2015 19:53 schreef Gray het volgende:
Mehhhhhhhhhhhhhh, kan pas aanstaande maandag op z'n vroegst een afspraak maken, omdat fouten in de verwijsbrief en de arts mag een week niet in z'n praktijk komen.
HA of de arts waar je je wilt aanmelden voor verdere behandeling?quote:
Mehhhhhhhhhhhhhh, kan pas aanstaande maandag op z'n vroegst een afspraak maken, omdat fouten in de verwijsbrief en de arts mag een week niet in z'n praktijk komen.
Maarja, that sucks
edit:
en dit. beetje raar welquote:
Ok even een tip: ik zou er wel achteraan gaan want als er iets misgaat qua financiën dan weet je bij wie je moet zijn.quote:
[..]
Er zijn altijd meer keuzes, je noemt de 2 voor jou meest waarschijnlijke, maar dit weet je helemaal niet zeker. Ik weet dat soms bedrijven zelf ook cursussen/opleidingen geven, maar dat daar ook weer bepaalde voorwaardes aan vast zitten, maar ik weet het allemaal niet en ik ga niet zeggen dat het of de gemeente os of het uwv, want feit is dat ik dat gewoon niet weet.
Nogmaals, ik heb dit alleen gehoord van de ervaringsdeskundige die ik 3x sprak, maar de jobcoach zelf is pas volgende week terug van vakantie. Oftewel, alles moet nog besproken gaan worden.quote:
[..]
Ok even een tip: ik zou er wel achteraan gaan want als er iets misgaat qua financiën dan weet je bij wie je moet zijn.
Sowieso ga ik vragen hoe de vork in de steel zit, ik ben niet achterlijk
Nog even terugkomend hierop (Gray, jij vroeg er ook naarquote:
Dus straks doe ik voor 6 organisaties vrijwilligerswerk. Waarom doe ik dat mezelf toch steeds aan?!
):Ik heb het met mn SPV besproken en het lijkt er op dat ik dit gewoon van huis uit heb meegekregen
Mn ouders zijn ook zo. Geen diep psychologische issue dus. Mn SPV vond ook dat het verder geen nut had om te analyseren, want ze kwam zelf ook uit zo'n gezin dus ze herkende het wel
Een andere arts moet een week alleen werken ofzo? Ik neem aan voor een opleiding.quote:
HA. De verwijsbrief was fout ofzo, dus moet opnieuw gemaakt worden, blablabla. 3 weken verder mag ik eindelijk een afspraak maken. Tis maar goed dat ik geen gevaar voor mezelf ben.quote:
[..]
HA of de arts waar je je wilt aanmelden voor verdere behandeling?
Dat is echt het allerstomste wat ik ooit gehoord heb.quote:Op maandag 14 september 2015 20:38 schreef Gray het volgende:
[..]
Een andere arts moet een week alleen werken ofzo? Ik neem aan voor een opleiding.
[..]
HA. De verwijsbrief was fout ofzo, dus moet opnieuw gemaakt worden, blablabla. 3 weken verder mag ik eindelijk een afspraak maken. Tis maar goed dat ik geen gevaar voor mezelf ben.
Kan je je niet alvast aanmelden bij de instelling en later de verwijzing regelen? Zo deed ik het de eerste keer. Ik regelde eerst een afspraak en toen de verwijzing. Als ik de verwijzing maar meenam naar de eerste afspraak
Ik kreeg mn verwijzingen ook altijd tijdens de afspraak met de huisarts dus ik vind het zo raar dat jij moet wachten.
Teveel prikkels gehad dit weekend en ik baal ook een beetje van de storing die ik nog steeds heb.... (mensen zijn eigenlijk eng, en ik doe net alsof ik t heel gezellig heb...)quote:
[..]
Weet je ook hoe dat komt?
Met mij gaat het best goed
Ik heb sinds ongeveer een week weer dat ik én veel vermoeider/somberder ben (ik vind de twee soms moeilijk te onderscheiden als halverwege dag een 'ik heb nergens meer energie voor en wil het liefst in bed kruipen' gevoel toeslaat) maar ik voel ook een vreemd soort angst die ik in deze tijd van het jaar vaker gehad heb.
Het lijkt vooral te zijn in begin van de avond tot het moment dat het donker wordt/voorheen donker werd. Ik krijg bijna het idee dat mijn hoofd er moeite mee heeft dat het licht met de dag verandert, en als het vroeger op de avond al donkerder is buiten en ik meer afhankelijk ben van kunstlicht is het ook alsof ik bijna niet scherp/helder meer kan zien. Daar heb ik zomers overigens 's avonds geen last van, maar wellicht koppel ik het wazige gevoel dan meer aan het tijdstip en mijn vermoeidheid, terwijl het nu optreed op tijdstippen dat ik nog scherp moet zijn en functioneren..
Herkent iemand dit gevoel? Ik weet niet zo goed hoe ik het moet definieren of beschrijven..
Het lijkt vooral te zijn in begin van de avond tot het moment dat het donker wordt/voorheen donker werd. Ik krijg bijna het idee dat mijn hoofd er moeite mee heeft dat het licht met de dag verandert, en als het vroeger op de avond al donkerder is buiten en ik meer afhankelijk ben van kunstlicht is het ook alsof ik bijna niet scherp/helder meer kan zien. Daar heb ik zomers overigens 's avonds geen last van, maar wellicht koppel ik het wazige gevoel dan meer aan het tijdstip en mijn vermoeidheid, terwijl het nu optreed op tijdstippen dat ik nog scherp moet zijn en functioneren..
Herkent iemand dit gevoel? Ik weet niet zo goed hoe ik het moet definieren of beschrijven..
Nee, zo werken ze blijkbaar niet.quote:
[..]
Dat is echt het allerstomste wat ik ooit gehoord heb.
Kan je je niet alvast aanmelden bij de instelling en later de verwijzing regelen? Zo deed ik het de eerste keer. Ik regelde eerst een afspraak en toen de verwijzing. Als ik de verwijzing maar meenam naar de eerste afspraak
Maar het heeft geen haast hoor. Momenteel voel ik me verrassend goed gezien omstandigheden. Of dat 'normaal' is weet ik niet, maar het maakt de nood wat minder hoog.
Wel heb ik ze meermaals gebeld om te signaleren dat dit belangrijk voor me is en dat is volgens mij wel doorgekomen.
Begin van het jaar is bij mij de bom gebarsten. Het ging al een tijd niet echt lekker. Kon mijn rust niet meer vinden, begon me steeds meer terug te trekken van het gezin. Begon eigenlijk een eigen leven te leiden buiten het gezin om. Het draaide toch wel door, ik was niet nodig voor mijn gevoel.
Ik had nergens meer zin in, ik snapte mijn vrouw en kinderen niet meer en zij snapte mij ook niet meer. Had alleen maar behoefte om alleen te zijn en geen verplichtingen meer. Om vervolgens te verdrinken in mijn gedachten, angsten en verdriet.
Doordat ik me afsloot van het gezin, voelde ik me steeds meer eenzaam. Had steeds meer het gevoel dat ik er niet meer toe doe. Ze waren voor mijn gevoel beter af zonder mij. Had nog wel energie om me groot te houden tegenover de buitenwereld, maar ook dat werd steeds zwaarder.
Kreeg steeds meer het gevoel dat niemand meer op mij zat te wachten. Sprak niet meer af met vrienden omdat ik hen toch maar tot last zou zijn. Zo gezellig ben ik nou ook weer niet. Waarom zouden ze in vredesnaam met mij af willen spreken? Op het werk steeds meer het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed. Elke keer bang dat ik een fout had gemaakt.
De angsten werden steeds groter. Ik was zo bang om te falen, dat ik uiteindelijk alleen nog maar naar mijn beeldscherm staarde., mijn tijd gewoon uitzat. Totdat ik op een ochtend helemaal niks meer kon. Mijn wekker ging af, maar kon de kracht niet meer vinden om mijn arm optillen zodat ik hem kon uitzetten. Uiteindelijk heeft mijn vrouw de wekker uitgezet en mijn naar de huisarts “gesleept”.
Diagnose was duidelijk; depressie. Ik moest zo snel mogelijk hulp krijgen.
Ondertussen heb ik al enkele maanden hulp. Heb het gevoel dat het wel wat beter gaat. Ben weer onderdeel geworden van het gezin, doe weer mee met de opvoeding van de kinderen en begin ook weer closer te worden met mijn vrouw. De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd.
Maar toch blijf ik een gevoel houden, het gevoel van er niet toe doen. Heb nog altijd het idee dat ze beter af zijn zonder mij. Voel me ook nog steeds teleurgesteld in mezelf. Dat ik na zoveel maanden nog steeds niets kan. De standaard dingen lukt nog wel, maar het kost zoveel moeite en energie dat ik daarna opgebrand ben.
Weet het gewoon niet meer. Kan niet echt genieten van het leven. De toekomst is grauw en kil. Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Weet niet waarom ik dit deel. Misschien om mijn verhaal een keer op papier te zetten, misschien om mijn ervaring te delen.
Ik had nergens meer zin in, ik snapte mijn vrouw en kinderen niet meer en zij snapte mij ook niet meer. Had alleen maar behoefte om alleen te zijn en geen verplichtingen meer. Om vervolgens te verdrinken in mijn gedachten, angsten en verdriet.
Doordat ik me afsloot van het gezin, voelde ik me steeds meer eenzaam. Had steeds meer het gevoel dat ik er niet meer toe doe. Ze waren voor mijn gevoel beter af zonder mij. Had nog wel energie om me groot te houden tegenover de buitenwereld, maar ook dat werd steeds zwaarder.
Kreeg steeds meer het gevoel dat niemand meer op mij zat te wachten. Sprak niet meer af met vrienden omdat ik hen toch maar tot last zou zijn. Zo gezellig ben ik nou ook weer niet. Waarom zouden ze in vredesnaam met mij af willen spreken? Op het werk steeds meer het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed. Elke keer bang dat ik een fout had gemaakt.
De angsten werden steeds groter. Ik was zo bang om te falen, dat ik uiteindelijk alleen nog maar naar mijn beeldscherm staarde., mijn tijd gewoon uitzat. Totdat ik op een ochtend helemaal niks meer kon. Mijn wekker ging af, maar kon de kracht niet meer vinden om mijn arm optillen zodat ik hem kon uitzetten. Uiteindelijk heeft mijn vrouw de wekker uitgezet en mijn naar de huisarts “gesleept”.
Diagnose was duidelijk; depressie. Ik moest zo snel mogelijk hulp krijgen.
Ondertussen heb ik al enkele maanden hulp. Heb het gevoel dat het wel wat beter gaat. Ben weer onderdeel geworden van het gezin, doe weer mee met de opvoeding van de kinderen en begin ook weer closer te worden met mijn vrouw. De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd.
Maar toch blijf ik een gevoel houden, het gevoel van er niet toe doen. Heb nog altijd het idee dat ze beter af zijn zonder mij. Voel me ook nog steeds teleurgesteld in mezelf. Dat ik na zoveel maanden nog steeds niets kan. De standaard dingen lukt nog wel, maar het kost zoveel moeite en energie dat ik daarna opgebrand ben.
Weet het gewoon niet meer. Kan niet echt genieten van het leven. De toekomst is grauw en kil. Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Weet niet waarom ik dit deel. Misschien om mijn verhaal een keer op papier te zetten, misschien om mijn ervaring te delen.
Hoi. Ik zag dat je in maart al eens gepost had hier en dat je al een tijdje meelas.quote:Op dinsdag 15 september 2015 12:14 schreef NagChampa het volgende:
Begin van het jaar is bij mij de bom gebarsten. Het ging al een tijd niet echt lekker. Kon mijn rust niet meer vinden, begon me steeds meer terug te trekken van het gezin. Begon eigenlijk een eigen leven te leiden buiten het gezin om. Het draaide toch wel door, ik was niet nodig voor mijn gevoel.
Ik had nergens meer zin in, ik snapte mijn vrouw en kinderen niet meer en zij snapte mij ook niet meer. Had alleen maar behoefte om alleen te zijn en geen verplichtingen meer. Om vervolgens te verdrinken in mijn gedachten, angsten en verdriet.
Doordat ik me afsloot van het gezin, voelde ik me steeds meer eenzaam. Had steeds meer het gevoel dat ik er niet meer toe doe. Ze waren voor mijn gevoel beter af zonder mij. Had nog wel energie om me groot te houden tegenover de buitenwereld, maar ook dat werd steeds zwaarder.
Kreeg steeds meer het gevoel dat niemand meer op mij zat te wachten. Sprak niet meer af met vrienden omdat ik hen toch maar tot last zou zijn. Zo gezellig ben ik nou ook weer niet. Waarom zouden ze in vredesnaam met mij af willen spreken? Op het werk steeds meer het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed. Elke keer bang dat ik een fout had gemaakt.
De angsten werden steeds groter. Ik was zo bang om te falen, dat ik uiteindelijk alleen nog maar naar mijn beeldscherm staarde., mijn tijd gewoon uitzat. Totdat ik op een ochtend helemaal niks meer kon. Mijn wekker ging af, maar kon de kracht niet meer vinden om mijn arm optillen zodat ik hem kon uitzetten. Uiteindelijk heeft mijn vrouw de wekker uitgezet en mijn naar de huisarts “gesleept”.
Diagnose was duidelijk; depressie. Ik moest zo snel mogelijk hulp krijgen.
Ondertussen heb ik al enkele maanden hulp. Heb het gevoel dat het wel wat beter gaat. Ben weer onderdeel geworden van het gezin, doe weer mee met de opvoeding van de kinderen en begin ook weer closer te worden met mijn vrouw. De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd.
Maar toch blijf ik een gevoel houden, het gevoel van er niet toe doen. Heb nog altijd het idee dat ze beter af zijn zonder mij. Voel me ook nog steeds teleurgesteld in mezelf. Dat ik na zoveel maanden nog steeds niets kan. De standaard dingen lukt nog wel, maar het kost zoveel moeite en energie dat ik daarna opgebrand ben.
Weet het gewoon niet meer. Kan niet echt genieten van het leven. De toekomst is grauw en kil. Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Weet niet waarom ik dit deel. Misschien om mijn verhaal een keer op papier te zetten, misschien om mijn ervaring te delen.
Welkom (helaas, je snapt wel wat ik bedoel)
Eerst over dit stukje:
Zelf ben ik geen fan van dit soort uitspraken omdat je dit niet zeker kunt weten (het gaat na een tijd 'meestal' weer beter, maar garantie heb je gewoon niet) en om de 1 of andere reden komt zo'n opmerking op mij een beetje over alsof mijn klachten niet serieus genomen worden.quote:Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Het is goed dat je hulp hebt nu. Schrijven doe ik nu al jaren, kan niet precies uitleggen waarom maar het doet mij wel plezier (houd ook een dagboek bij).
Dat met die wekker klinkt wel serieus. Hoe heb je het zover laten komen?
Hallo,
Ik heb al een paar jaar een depressie en last van angststoornissen. Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat op mijn twaalfde een reactieve hechtingsstoornis is vastgesteld.
Omdat ik mij jarenlang heb afgevraagd, samen met psychologen, wat er nu aan mij mankeert, is dit nogal een klap geweest.
Ik ben mishandeld door mijn ouders en uit huis geplaatst toen ik een peuter was. Mijn ouders zijn daarna uit het beeld verdwenen. De rest van mijn jeugd heb ik in pleeggezinnen en instellingen doorgebracht. Omringd door pedagogen, psychologen en noem het maar op.
Toch ben ik nooit ergens voor behandeld. Later, toen ik op eigen gelegenheid naar een psycholoog ging, hebben ze nooit iets kunnen "vinden"
Nu ben ik 29 en heb heel mijn toekomst zien verdampen. Ik zal nooit in staat zijn om een "vol" leven te hebben, gewoon normaal. Er heeft nog nooit iemand contact met mij gezocht. Zelf kan ik dat niet meer, ik heb altijd het gevoel dat mensen van mij af willen. In de winkel, op straat, op mijn werk en zelf als ik thuis zit en iemand langs hoor lopen denk ik nog dat ze zich aan mij storen.
Ik heb al een paar jaar een depressie en last van angststoornissen. Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat op mijn twaalfde een reactieve hechtingsstoornis is vastgesteld.
Omdat ik mij jarenlang heb afgevraagd, samen met psychologen, wat er nu aan mij mankeert, is dit nogal een klap geweest.
Ik ben mishandeld door mijn ouders en uit huis geplaatst toen ik een peuter was. Mijn ouders zijn daarna uit het beeld verdwenen. De rest van mijn jeugd heb ik in pleeggezinnen en instellingen doorgebracht. Omringd door pedagogen, psychologen en noem het maar op.
Toch ben ik nooit ergens voor behandeld. Later, toen ik op eigen gelegenheid naar een psycholoog ging, hebben ze nooit iets kunnen "vinden"
Nu ben ik 29 en heb heel mijn toekomst zien verdampen. Ik zal nooit in staat zijn om een "vol" leven te hebben, gewoon normaal. Er heeft nog nooit iemand contact met mij gezocht. Zelf kan ik dat niet meer, ik heb altijd het gevoel dat mensen van mij af willen. In de winkel, op straat, op mijn werk en zelf als ik thuis zit en iemand langs hoor lopen denk ik nog dat ze zich aan mij storen.
Arelaxed man! Weet je zeker dat de psycholoog "niks kan vinden" als je zo een concreet probleem voorschotelt? Ik bedoel? Blind zijn is niet relaxed, maar zeker als je een beroep uitoefent waarbij je psychische problemen probeert te verhelpen lijkt het me toch wel handig als je overdreven duidelijke concrete problemen kunt signaleren.quote:
Hallo,
Ik heb al een paar jaar een depressie en last van angststoornissen. Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat op mijn twaalfde een reactieve hechtingsstoornis is vastgesteld.
Omdat ik mij jarenlang heb afgevraagd, samen met psychologen, wat er nu aan mij mankeert, is dit nogal een klap geweest.
Ik ben mishandeld door mijn ouders en uit huis geplaatst toen ik een peuter was. Mijn ouders zijn daarna uit het beeld verdwenen. De rest van mijn jeugd heb ik in pleeggezinnen en instellingen doorgebracht. Omringd door pedagogen, psychologen en noem het maar op.
Toch ben ik nooit ergens voor behandeld. Later, toen ik op eigen gelegenheid naar een psycholoog ging, hebben ze nooit iets kunnen "vinden"
Nu ben ik 29 en heb heel mijn toekomst zien verdampen. Ik zal nooit in staat zijn om een "vol" leven te hebben, gewoon normaal. Er heeft nog nooit iemand contact met mij gezocht. Zelf kan ik dat niet meer, ik heb altijd het gevoel dat mensen van mij af willen. In de winkel, op straat, op mijn werk en zelf als ik thuis zit en iemand langs hoor lopen denk ik nog dat ze zich aan mij storen.
Welk label ze op je plakken lijkt mij niet erg boeiend trouwens. Weet je zeker dat je zo een label niet helemaal verkeerd interpreteert? Je komt over alsof je zelf geen controle hebt over je eigen acties en dat je dat label gebruikt als excuus om actie te ondernemen.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Wat ik verteld heb tegen de pshychologen zouden ze direct moeten koppelen aan een hechtingsstoornis. Voor mij is dat overduidelijk. Ik ga er ook nooit meer naartoe, het is onzin.quote:
[..]
Arelaxed man! Weet je zeker dat de psycholoog "niks kan vinden" als je zo een concreet probleem voorschotelt? Ik bedoel? Blind zijn is niet relaxed, maar zeker als je een beroep uitoefent waarbij je psychische problemen probeert te verhelpen lijkt het me toch wel handig als je overdreven duidelijke concrete problemen kunt signaleren.
Welk label ze op je plakken lijkt mij niet erg boeiend trouwens. Weet je zeker dat je zo een label niet helemaal verkeerd interpreteert? Je komt over alsof je zelf geen controle hebt over je eigen acties en dat je dat label gebruikt als excuus om actie te ondernemen.
Het label is wel belangerijk. als je leest en zoveel details herkent waar ik nooit van had gedacht dat het kenmerken waren van die stoornis, dan maakt het wel uit. En over die acties is misschien een iets te voorbarige conclusie die je uit dat stukje tekst haalt
Nouja ik hoop het maar:quote:
En over die acties is misschien een iets te voorbarige conclusie die je uit dat stukje tekst haalt
Lijkt er toch echt op dat je geen actie denkt te kunnen ondernemen om er vanaf te komen.quote:
Ik zal nooit in staat zijn om een "vol" leven te hebben, gewoon normaal. Er heeft nog nooit iemand contact met mij gezocht. Zelf kan ik dat niet meer, ik heb altijd het gevoel dat mensen van mij af willen. In de winkel, op straat, op mijn werk en zelf als ik thuis zit en iemand langs hoor lopen denk ik nog dat ze zich aan mij storen.
"Het enkele feit dat de gewasbeschermingsmiddelen zijn toegelaten, geeft in ieder geval geen garantie op het ontbreken van met name een uitgesteld schadelijk effect op de gezondheid van mensen."
Ik heb in maart inderdaad als eens gepost. Maar nu pas de moed gevonden om mijn verhaal te delen. Misschien dat ik hier wat steun kan vinden. Merk dat de omgeving er toch moeite mee hebben dat ik nog niet "mezelf" ben.quote:
[..]
Hoi. Ik zag dat je in maart al eens gepost had hier en dat je al een tijdje meelas.
Welkom (helaas, je snapt wel wat ik bedoel)
Ik zat toentertijd echt heel diep. Hoe ik het zover heb laten komen? Ik denk dat ik niet wilde inzien dat het niet goed ging. Al mijn energie blijven gebruiken om toch een masker op te kunnen houden.quote:Dat met die wekker klinkt wel serieus. Hoe heb je het zover laten komen?
Het kan wel even duren om er uit te komen. Je bent ook erg moe van al die strijd die je moet leveren, dat moet ook herstellen. Heb je medicatie? Ik weet dat dat mij heel erg heeft geholpen en nog doet. Verder zijn er een hoop hulpmiddelen die je kan inzetten, waaronder ook je verhaal delen hier bijvoorbeeld.quote:
[..]
Ik heb in maart inderdaad als eens gepost. Maar nu pas de moed gevonden om mijn verhaal te delen. Misschien dat ik hier wat steun kan vinden. Merk dat de omgeving er toch moeite mee hebben dat ik nog niet "mezelf" ben.
[..]
Ik zat toentertijd echt heel diep. Hoe ik het zover heb laten komen? Ik denk dat ik niet wilde inzien dat het niet goed ging. Al mijn energie blijven gebruiken om toch een masker op te kunnen houden.
Wat je kan proberen is er op te letten of je af en toe ergens plezier aan beleeft en dat heel goed onthouden, want dat zijn de dingen waar het om gaat. Dat zijn de dingen die je jezelf moet vertellen als t weer minder goed gaat, dat die moment ook weer komen. Op t moment hou ik het bij in een appje, gewoon om mezelf voor te houden dat er ook zat betere dagen tussen zitten.
Veel stoornissen hebben overlappende kenmerken. Jouw verhaal is wel heel heftig zo te lezen. Maar toch denk ik dat je moet proberen de feiten te checken, is het echt zo dat niemand je moet of denk je dat alleen maar?quote:
[..]
Wat ik verteld heb tegen de pshychologen zouden ze direct moeten koppelen aan een hechtingsstoornis. Voor mij is dat overduidelijk. Ik ga er ook nooit meer naartoe, het is onzin.
Het label is wel belangerijk. als je leest en zoveel details herkent waar ik nooit van had gedacht dat het kenmerken waren van die stoornis, dan maakt het wel uit. En over die acties is misschien een iets te voorbarige conclusie die je uit dat stukje tekst haalt
En therapie is geen wondermiddel, maar je kan er wel mee vooruit komen is mijn ervaring. Heb je al eens schema therapie gehad? Ik denk dat je daar ook veel in zal herkennen.
(ik heb ook heel lang gedacht dat ik niet deugde en dat ze me niet moesten, tot ik schema therapie ging doen en ontdekte dat er toch heel veel daarvan tussen mn oren zat en ergens ontstaan was)
En ik ben weg
BTW: ze hebben medicatie voor me. En ja, er is een grote kans op gewichtsverandering. Alleen hiervan verliezen mensen gewicht. Niet dat ik ga lijnen etc. Ik houd me aan de lijst. Alleen godzijdank wat een opluchting. En ironie. Heb er echt zo hard om gelachen
Ik ga nu maar even sociaal zijn met de rest
BTW: ze hebben medicatie voor me. En ja, er is een grote kans op gewichtsverandering. Alleen hiervan verliezen mensen gewicht. Niet dat ik ga lijnen etc. Ik houd me aan de lijst. Alleen godzijdank wat een opluchting. En ironie. Heb er echt zo hard om gelachen
Ik ga nu maar even sociaal zijn met de rest
Succes Child!quote:
En ik ben weg
BTW: ze hebben medicatie voor me. En ja, er is een grote kans op gewichtsverandering. Alleen hiervan verliezen mensen gewicht. Niet dat ik ga lijnen etc. Ik houd me aan de lijst. Alleen godzijdank wat een opluchting. En ironie. Heb er echt zo hard om gelachen
Ik ga nu maar even sociaal zijn met de rest
Heel veel succesquote:
En ik ben weg
BTW: ze hebben medicatie voor me. En ja, er is een grote kans op gewichtsverandering. Alleen hiervan verliezen mensen gewicht. Niet dat ik ga lijnen etc. Ik houd me aan de lijst. Alleen godzijdank wat een opluchting. En ironie. Heb er echt zo hard om gelachen
Ik ga nu maar even sociaal zijn met de rest
heb je er een beetje vertrouwen in?
Niet overdrijven dat je leven en zo verdampt is nu ineensquote:
Hallo,
Ik heb al een paar jaar een depressie en last van angststoornissen. Een paar maanden geleden ben ik erachter gekomen dat op mijn twaalfde een reactieve hechtingsstoornis is vastgesteld.
Omdat ik mij jarenlang heb afgevraagd, samen met psychologen, wat er nu aan mij mankeert, is dit nogal een klap geweest.
Ik ben mishandeld door mijn ouders en uit huis geplaatst toen ik een peuter was. Mijn ouders zijn daarna uit het beeld verdwenen. De rest van mijn jeugd heb ik in pleeggezinnen en instellingen doorgebracht. Omringd door pedagogen, psychologen en noem het maar op.
Toch ben ik nooit ergens voor behandeld. Later, toen ik op eigen gelegenheid naar een psycholoog ging, hebben ze nooit iets kunnen "vinden"
Nu ben ik 29 en heb heel mijn toekomst zien verdampen. Ik zal nooit in staat zijn om een "vol" leven te hebben, gewoon normaal. Er heeft nog nooit iemand contact met mij gezocht. Zelf kan ik dat niet meer, ik heb altijd het gevoel dat mensen van mij af willen. In de winkel, op straat, op mijn werk en zelf als ik thuis zit en iemand langs hoor lopen denk ik nog dat ze zich aan mij storen.
Waarschijnlijk denk ik het alleen maar. Maar dat is heel de dag en overal. Alle hulp die ik heb gehad heeft nog nooit geholpen, nog niet een klein beetje. Naar mijn idee ben ik gewoon onderontwikkeld.quote:
[..]
Veel stoornissen hebben overlappende kenmerken. Jouw verhaal is wel heel heftig zo te lezen. Maar toch denk ik dat je moet proberen de feiten te checken, is het echt zo dat niemand je moet of denk je dat alleen maar?
En therapie is geen wondermiddel, maar je kan er wel mee vooruit komen is mijn ervaring. Heb je al eens schema therapie gehad? Ik denk dat je daar ook veel in zal herkennen.
(ik heb ook heel lang gedacht dat ik niet deugde en dat ze me niet moesten, tot ik schema therapie ging doen en ontdekte dat er toch heel veel daarvan tussen mn oren zat en ergens ontstaan was)
Dat klopt, ik wou hier iig de zeggen hoe ik echt denk. Ik denk niet dat er ooit nog een ander gevoel komt.quote:
En zelfs onderontwikkeld kan je heel positief zijn, nu bekijk je alles zeer negatief.
Maar wat houd het onderontwikkeld zijn precies voor jou in?quote:
[..]
Dat klopt, ik wou hier iig de zeggen hoe ik echt denk. Ik denk niet dat er ooit nog een ander gevoel komt.
En waarom denk je hierin niet meer te kunnen groeien?
Wat zegt de hulpverlening als je ze dit verteld? Want het is wel iets wat ik zou meldenquote:
Maar toch blijf ik een gevoel houden, het gevoel van er niet toe doen. Heb nog altijd het idee dat ze beter af zijn zonder mij. Voel me ook nog steeds teleurgesteld in mezelf. Dat ik na zoveel maanden nog steeds niets kan. De standaard dingen lukt nog wel, maar het kost zoveel moeite en energie dat ik daarna opgebrand ben.
Weet het gewoon niet meer. Kan niet echt genieten van het leven. De toekomst is grauw en kil. Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Het betekent in ieder geval dat je nog niet 100% beter bent. Want voel je ook dat het beter met je gaat of doe je alsof het beter met je gaat?
Ik heb AD gekregen van de huisarts. Ze helpen wel iets, ze halen net het scherpe randje van de somberheid af.quote:
[..]
Het kan wel even duren om er uit te komen. Je bent ook erg moe van al die strijd die je moet leveren, dat moet ook herstellen. Heb je medicatie? Ik weet dat dat mij heel erg heeft geholpen en nog doet. Verder zijn er een hoop hulpmiddelen die je kan inzetten, waaronder ook je verhaal delen hier bijvoorbeeld.
Wat je kan proberen is er op te letten of je af en toe ergens plezier aan beleeft en dat heel goed onthouden, want dat zijn de dingen waar het om gaat. Dat zijn de dingen die je jezelf moet vertellen als t weer minder goed gaat, dat die moment ook weer komen. Op t moment hou ik het bij in een appje, gewoon om mezelf voor te houden dat er ook zat betere dagen tussen zitten.
Ik ga ook beginnen met mindfullness. Volgens mijn psych kan dit heel goed helpen om me beter te gaan voelen.
De hulpverlening geeft aan dat dit gevoel door de depressie komt. Door me weer meer bij het gezin te betrekken hopen ze dat ik me weer wat beter ga voelen.quote:
Wat zegt de hulpverlening als je ze dit verteld? Want het is wel iets wat ik zou melden
Maar klinkt misschien raar om te zeggen, maar ik weet niet meer of ik me echt beter voel of dat ik me beter voordoe.
Ik vroeg het eigenlijk vanwege deze zin in je verhaal: "De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd." Dat komt op mij over alsof je je schuldig voelt over je depressie en daarom gaat overcompenseren. Met als resultaat dat je kinderen je nu zelfs leuker vinden dan 'voor' je depressie. Terwijl je nu eigenlijk nog in je depressie zit. Snap je?quote:
De hulpverlening geeft aan dat dit gevoel door de depressie komt. Door me weer meer bij het gezin te betrekken hopen ze dat ik me weer wat beter ga voelen.
Maar klinkt misschien raar om te zeggen, maar ik weet niet meer of ik me echt beter voel of dat ik me beter voordoe.
Oh, je bedoeld het op die manierquote:
Ik vroeg het eigenlijk vanwege deze zin in je verhaal: "De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd." Dat komt op mij over alsof je je schuldig voelt over je depressie en daarom gaat overcompenseren. Met als resultaat dat je kinderen je nu zelfs leuker vinden dan 'voor' je depressie. Terwijl je nu eigenlijk nog in je depressie zit. Snap je?
. Ik weet niet of ik ze overcompenseer. Het is niet dat ik ze extra verwen of iets dergelijks. Het scheelt wel dat ik veel meer thuis ben dan voorheen en daardoor meer tijd met ze doorbreng. Ook probeer ik de kinderen zo min mogelijk tot last te zijn en doe me ook vaak beter voor dan ik ben. Dit is ook bekend bij de hulpverlening en die vinden dat ik daarin moet veranderen. Dat de kinderen gerust mogen zien dat ik somber ben.
Besef wel dat hetgeen je mee denkt niet in orde is wanneer je depressief bent. Depressie kleurt je gedachten grauw. Geloof daarom niet alles dat je denkt.quote:
[..]
Dat klopt, ik wou hier iig de zeggen hoe ik echt denk. Ik denk niet dat er ooit nog een ander gevoel komt.
Je schrijft iig heel goed over je depressie.quote:
Begin van het jaar is bij mij de bom gebarsten. Het ging al een tijd niet echt lekker. Kon mijn rust niet meer vinden, begon me steeds meer terug te trekken van het gezin. Begon eigenlijk een eigen leven te leiden buiten het gezin om. Het draaide toch wel door, ik was niet nodig voor mijn gevoel.
Ik had nergens meer zin in, ik snapte mijn vrouw en kinderen niet meer en zij snapte mij ook niet meer. Had alleen maar behoefte om alleen te zijn en geen verplichtingen meer. Om vervolgens te verdrinken in mijn gedachten, angsten en verdriet.
Doordat ik me afsloot van het gezin, voelde ik me steeds meer eenzaam. Had steeds meer het gevoel dat ik er niet meer toe doe. Ze waren voor mijn gevoel beter af zonder mij. Had nog wel energie om me groot te houden tegenover de buitenwereld, maar ook dat werd steeds zwaarder.
Kreeg steeds meer het gevoel dat niemand meer op mij zat te wachten. Sprak niet meer af met vrienden omdat ik hen toch maar tot last zou zijn. Zo gezellig ben ik nou ook weer niet. Waarom zouden ze in vredesnaam met mij af willen spreken? Op het werk steeds meer het gevoel dat ik het niet goed genoeg deed. Elke keer bang dat ik een fout had gemaakt.
De angsten werden steeds groter. Ik was zo bang om te falen, dat ik uiteindelijk alleen nog maar naar mijn beeldscherm staarde., mijn tijd gewoon uitzat. Totdat ik op een ochtend helemaal niks meer kon. Mijn wekker ging af, maar kon de kracht niet meer vinden om mijn arm optillen zodat ik hem kon uitzetten. Uiteindelijk heeft mijn vrouw de wekker uitgezet en mijn naar de huisarts “gesleept”.
Diagnose was duidelijk; depressie. Ik moest zo snel mogelijk hulp krijgen.
Ondertussen heb ik al enkele maanden hulp. Heb het gevoel dat het wel wat beter gaat. Ben weer onderdeel geworden van het gezin, doe weer mee met de opvoeding van de kinderen en begin ook weer closer te worden met mijn vrouw. De kinderen geven aan dat ze me een lievere papa vinden dan voordat ik ziek werd.
Maar toch blijf ik een gevoel houden, het gevoel van er niet toe doen. Heb nog altijd het idee dat ze beter af zijn zonder mij. Voel me ook nog steeds teleurgesteld in mezelf. Dat ik na zoveel maanden nog steeds niets kan. De standaard dingen lukt nog wel, maar het kost zoveel moeite en energie dat ik daarna opgebrand ben.
Weet het gewoon niet meer. Kan niet echt genieten van het leven. De toekomst is grauw en kil. Vraag me ook af of het ooit nog goed komt. Ze zeggen van wel, maar ik kan / wil het niet geloven.
Weet niet waarom ik dit deel. Misschien om mijn verhaal een keer op papier te zetten, misschien om mijn ervaring te delen.
Ergens krijg ik het gevoel dat je misschien overwerkt bent geraakt, een burnout hebt gekregen. Klopt dat? Zo niet, mijn excuses.Goed van je vrouw dat ze je naar de arts heeft gesleept. Soms is dat nodig, zelfs al willen we dat niet. Een ding is zeker: ze dat dat omdat ze om je geeft.
Zet 'm op he!quote:
En ik ben weg
BTW: ze hebben medicatie voor me. En ja, er is een grote kans op gewichtsverandering. Alleen hiervan verliezen mensen gewicht. Niet dat ik ga lijnen etc. Ik houd me aan de lijst. Alleen godzijdank wat een opluchting. En ironie. Heb er echt zo hard om gelachen
Ik ga nu maar even sociaal zijn met de rest
Het is zoveel onzin als je ervan maakt. Als een behandeling voor jouw gevoel niet werkt, dan geef je dat aan en zoek je samen naar een behandeling die wel aanslaat. Behandelingen zijn volgens mij redelijk gestandaardiseert, maar zullen soms toegespitst moeten worden op de patient. De patient moet wel echt behandeld willen worden. Je zal moeten willen genezen van je depressie.quote:
[..]
Wat ik verteld heb tegen de pshychologen zouden ze direct moeten koppelen aan een hechtingsstoornis. Voor mij is dat overduidelijk. Ik ga er ook nooit meer naartoe, het is onzin.
Daarom ben ikzelf nu actief een behandeling nastreven. Ik weet namelijk dat ik hiervanaf wil, door genezing en niet door wat m'n brein af en toe voor verstoorde gedachten aanreikt.
Het is vooral belangrijk voor een goede behandeling kiezen met je therapeut.quote:Het label is wel belangerijk. als je leest en zoveel details herkent waar ik nooit van had gedacht dat het kenmerken waren van die stoornis, dan maakt het wel uit. En over die acties is misschien een iets te voorbarige conclusie die je uit dat stukje tekst haalt
Aan iedereen en mezelf: sterkte!
Iedereen die in m'n leven een belangrijke rol speelt heb ik op de hoogte gebracht. Vrienden, m'n baas, m'n prof, m'n familie. Lastig en heel eng, maar iedereen steunt me zo goed ze kunnen. En blijkt dat meer mensen er ervaring mee hebben dan ik dacht.
Het is jammer dat m'n familie eigenlijk nog het meest moeite heeft met hiervoor steun te bieden, maar ik begrijp het wel. Ze hebben zelf ook genoeg om mee te dealen; met m'n vaders gezondheid gaat het steeds slechter, m'n moeder heeft zelf het grootste deel van haar leven met depressie gestoeid en zal altijd een onorthodox gevoelsleven erop nahouden. Maar ik geef om ze allemaal en wens ze het beste toe.
Het mag een mindere kant zijn van een depressie, maar ook eentje die ik zeer waardeer: het maakt me heel ontvankelijk voor het geluk en ongeluk van anderen.
[ Bericht 83% gewijzigd door Gray op 16-09-2015 00:23:49 ]
Sterkte allemaal 
Ik wil nog even de nadruk leggen op het eerste stukje uit Grays post hierboven. Depressie fuckt echt met je gedachten. Het voelt alsof je heel helder inziet dat de wereld stom en slecht Is, maar echt, dat Is onzin! Neem je gedachten met een flinke korrel zout.
Ik wil nog even de nadruk leggen op het eerste stukje uit Grays post hierboven. Depressie fuckt echt met je gedachten. Het voelt alsof je heel helder inziet dat de wereld stom en slecht Is, maar echt, dat Is onzin! Neem je gedachten met een flinke korrel zout.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik mis gewoon de verbindingen om normaal contact aan te gaan. ik voel mij altijd te ongemakkelijk om gewoon normaal te kunnen functioneren.quote:
[..]
Maar wat houd het onderontwikkeld zijn precies voor jou in?
En waarom denk je hierin niet meer te kunnen groeien?
Er is helemaal niet zoveel hulp voor mensen zoals mij. Ieder contact met een pshycholoog loopt uit op niks. Ik zou ook werkelijk niet weten hoe dat mij nu zou moeten helpen. Daarbij is het niet te combineren met mijn werk. Ze werken niet s'avonds en ik kan niet jarenlang een dag in de week vrij nemen. Want ik heb minimaal 5 jaar intensieve therapie nodig. Mijn voorstel om een jaar lang 5 uur achter elkaar therapie te hebben vonden ze maar onzin. Het vertrouwen in de hulpverlening is nul. Het grootste deel van mijn leven heb ik "hulp" gehad. Het zorgt vooral voor frustratie.
Wat is nou belangrijker, werk of je welzijn?quote:
[..]
Ik mis gewoon de verbindingen om normaal contact aan te gaan. ik voel mij altijd te ongemakkelijk om gewoon normaal te kunnen functioneren.
Er is helemaal niet zoveel hulp voor mensen zoals mij. Ieder contact met een pshycholoog loopt uit op niks. Ik zou ook werkelijk niet weten hoe dat mij nu zou moeten helpen. Daarbij is het niet te combineren met mijn werk. Ze werken niet s'avonds en ik kan niet jarenlang een dag in de week vrij nemen. Want ik heb minimaal 5 jaar intensieve therapie nodig. Mijn voorstel om een jaar lang 5 uur achter elkaar therapie te hebben vonden ze maar onzin. Het vertrouwen in de hulpverlening is nul. Het grootste deel van mijn leven heb ik "hulp" gehad. Het zorgt vooral voor frustratie.
Intensieve therapie is 20 a 30 uur per week.
Mijn werk en welzijn zijn heel erg aan elkaar gekoppeld. Therapie zorgt voor irritatie en frustratie. Werk is mijn therapie.quote:
[..]
Wat is nou belangrijker, werk of je welzijn?
Intensieve therapie is 20 a 30 uur per week.
Maar je blijft met het probleem zitten?quote:
[..]
Mijn werk en welzijn zijn heel erg aan elkaar gekoppeld. Therapie zorgt voor irritatie en frustratie. Werk is mijn therapie.
Hier niet zoveel gepost, volg het wel regelmatig.
Ben helaas na het opklaren van mijn depressie weer onderuit gegaan.
Ben geneigd te vragen wat jullie ervaringen zijn met terugval om te weten wat ik kan verwachten...
Maar zo werkt het natuurlijk niet (als in het is voor iedereen anders).
sterkte allemaal
Ben helaas na het opklaren van mijn depressie weer onderuit gegaan.
Ben geneigd te vragen wat jullie ervaringen zijn met terugval om te weten wat ik kan verwachten...
Maar zo werkt het natuurlijk niet (als in het is voor iedereen anders).
sterkte allemaal
En minder werken zodat je 1 dag in de week therapie kan volgen? Of dat je bijvoorbeeld een paar dagen 10 uur werkt zodat je vrije uren kan opsparen?quote:
[..]
Ik mis gewoon de verbindingen om normaal contact aan te gaan. ik voel mij altijd te ongemakkelijk om gewoon normaal te kunnen functioneren.
Er is helemaal niet zoveel hulp voor mensen zoals mij. Ieder contact met een pshycholoog loopt uit op niks. Ik zou ook werkelijk niet weten hoe dat mij nu zou moeten helpen. Daarbij is het niet te combineren met mijn werk. Ze werken niet s'avonds en ik kan niet jarenlang een dag in de week vrij nemen. Want ik heb minimaal 5 jaar intensieve therapie nodig. Mijn voorstel om een jaar lang 5 uur achter elkaar therapie te hebben vonden ze maar onzin. Het vertrouwen in de hulpverlening is nul. Het grootste deel van mijn leven heb ik "hulp" gehad. Het zorgt vooral voor frustratie.
Of een psycholoog zoeken die wel in de avond of in het weekend werkt... Maar dan kom je wel bij de vrijgevestigde psychologen uit.
Tsja wat je kan verwachten... dezelfde bullshit maar dan met een vleugje angst omdat je bang bent dat het weer net zo erg gaat worden als het diepste dieptepunt.quote:
Hier niet zoveel gepost, volg het wel regelmatig.
Ben helaas na het opklaren van mijn depressie weer onderuit gegaan.
Ben geneigd te vragen wat jullie ervaringen zijn met terugval om te weten wat ik kan verwachten...
Maar zo werkt het natuurlijk niet (als in het is voor iedereen anders).
sterkte allemaal
Daar ben ik wel bang voor ja, al hoop ik dat de ad dat diepste dieptepunt wat gaan verlichten. Daar zijn ze uiteindelijk toch ook voor. Had totaal niet op terugval gerekend, het ging best lekker.quote:
[..]
Tsja wat je kan verwachten... dezelfde bullshit maar dan met een vleugje angst omdat je bang bent dat het weer net zo erg gaat worden als het diepste dieptepunt.
Dank je welquote:
[..]
Heel veel succes
Ik denk het wel. Tot nog toe enkel eetstoornissenafdelingen gewend, waar alle aandacht daarheen gaat. Nu zit ik op stemming en dat is heel anders. Ze hebben echt een neus voor een slecht humeur en laten me ook niet terugtrekken. Wat nu misschien wel heel goed is.
Alleen ik wil niet lastig zijn en durf de verpleging niet te storen, terwijl ik me echt heel erg rot voel :S De hele nacht liggen huilen, maar durfde mijn kamer niet uit. Ik weet niet zo goed wat ik dan moet zeggen, behalve dat ik me rot voel
Geowon zeggen dat je je rot voelt is denk ik wel genoeg? Zij zijn erop getraind om dan verder te vragen en hulp te bieden.quote:
[..]
Dank je wel
Ik denk het wel. Tot nog toe enkel eetstoornissenafdelingen gewend, waar alle aandacht daarheen gaat. Nu zit ik op stemming en dat is heel anders. Ze hebben echt een neus voor een slecht humeur en laten me ook niet terugtrekken. Wat nu misschien wel heel goed is.
Alleen ik wil niet lastig zijn en durf de verpleging niet te storen, terwijl ik me echt heel erg rot voel :S De hele nacht liggen huilen, maar durfde mijn kamer niet uit. Ik weet niet zo goed wat ik dan moet zeggen, behalve dat ik me rot voel
Minder werken of de dagen anders indelen is niet mogelijk met mijn werk. Als ik antidepressiva slik ben ik arbeidsongeschikt en mag ik waarschijnlijk mijn werk niet meer uitvoeren.quote:
[..]
En minder werken zodat je 1 dag in de week therapie kan volgen? Of dat je bijvoorbeeld een paar dagen 10 uur werkt zodat je vrije uren kan opsparen?
Of een psycholoog zoeken die wel in de avond of in het weekend werkt... Maar dan kom je wel bij de vrijgevestigde psychologen uit.
Psychologie werkt niet voor mij. Dat weet ik omdat ik er ontzettend vaak geweest ben en het nooit geholpen heeft. Ik voel me alleen maar onbegrepen.
Het kan ook zijn dat je gewoon nog niet de juiste -klik- had. Ik moest er ook een paar verslijten voor ik de juiste hadquote:
[..]
Minder werken of de dagen anders indelen is niet mogelijk met mijn werk. Als ik antidepressiva slik ben ik arbeidsongeschikt en mag ik waarschijnlijk mijn werk niet meer uitvoeren.
Psychologie werkt niet voor mij. Dat weet ik omdat ik er ontzettend vaak geweest ben en het nooit geholpen heeft. Ik voel me alleen maar onbegrepen.
En dat is een SPV'er en niet eens een psycholoog 
Nee, ik heb die klik met niemand. Ik kan dat niet.quote:
[..]
Het kan ook zijn dat je gewoon nog niet de juiste -klik- had. Ik moest er ook een paar verslijten voor ik de juiste had
Er zijn zoveel keren geweest dat ik na 20 min weer buiten stond omdat ik geen idee heb wat ik moet zeggen. Verder als 'ik voel me kut' kom ik niet. En zonder duidelijke hulpvraag hebben ze ook geen idee wat ze moeten doen.
Misschien is psychomotorische therapie wat voor je. Dit is wat meer met fysieke oefeningen ontleden waar het knelt om van daaruit verder te gaan.quote:
[..]
Nee, ik heb die klik met niemand. Ik kan dat niet.
Er zijn zoveel keren geweest dat ik na 20 min weer buiten stond omdat ik geen idee heb wat ik moet zeggen. Verder als 'ik voel me kut' kom ik niet. En zonder duidelijke hulpvraag hebben ze ook geen idee wat ze moeten doen.
ik heb ooit in een soortgelijke situatie gezeten en ben uiteindelijk gaan zeggen dat ik me zo slecht voelde. En daar konden ze genoeg mee gelukkig. Doen dus, ze zijn er juist voor.quote:
[..]
Dank je wel
Ik denk het wel. Tot nog toe enkel eetstoornissenafdelingen gewend, waar alle aandacht daarheen gaat. Nu zit ik op stemming en dat is heel anders. Ze hebben echt een neus voor een slecht humeur en laten me ook niet terugtrekken. Wat nu misschien wel heel goed is.
Alleen ik wil niet lastig zijn en durf de verpleging niet te storen, terwijl ik me echt heel erg rot voel :S De hele nacht liggen huilen, maar durfde mijn kamer niet uit. Ik weet niet zo goed wat ik dan moet zeggen, behalve dat ik me rot voel
Net al mijn moed bijeen geraapt en eventjes in het verpleeghok staan huilen 
En gelijk uit mezelf afspraken gemaakt over eten en bewegen (ze hebben namelijk een fitnessruimte). Plus het peoplepleasen (gezellig en lief en leuk willen zijn). Het lucht op.
En gelijk uit mezelf afspraken gemaakt over eten en bewegen (ze hebben namelijk een fitnessruimte). Plus het peoplepleasen (gezellig en lief en leuk willen zijn). Het lucht op.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Net al mijn moed bijeen geraapt en eventjes in het verpleeghok staan huilen
En gelijk uit mezelf afspraken gemaakt over eten en bewegen (ze hebben namelijk een fitnessruimte). Plus het peoplepleasen (gezellig en lief en leuk willen zijn). Het lucht op.Door de crisis heenkomen is nu t doel, en dan zonder jezelf teveel schade aan te doen. Ik hoop dat ze het goed oppakken, maar mijn ervaring is dat ze je snel door hebben....SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Voor mij heeft voorstellen aan een hulpverlener om een bepaalde therapie te gaan doen geen nut, ze vragen daarna altijd waarom je dat wilt doen, maar dat kan je niet uitleggen als je dat niet kunt uitleggen (zoals die persoon met dat telefoonnummer als username al aangaf).quote:
[..]
Misschien is psychomotorische therapie wat voor je. Dit is wat meer met fysieke oefeningen ontleden waar het knelt om van daaruit verder te gaan.
Echt waar, geen enkele therapie is iets voorquote:
[..]
Misschien is psychomotorische therapie wat voor je. Dit is wat meer met fysieke oefeningen ontleden waar het knelt om van daaruit verder te gaan.
Mij. Dan gaat alles op zwart bij mij. IIk ben klaar met hulpverlening. Nogmaals, dat is niet voor iedereen. Ik heb echt geen flauw idee wat er nou veranderd als ik dat wel doe.
Ik ben voor een uitzendbureau een intelligentietest aan het maken. Anders nemen ze mijn sollicitatie voor een callcenter-baantje niet in behandeling.
Echt, ik heb me nog nooit zo dom gevoeld want ik snap geen kut van al die tekentjes in hokjes Terwijl ik toch echt eerder in een callcenter gewerkt heb. Dit is echt slecht voor mn zelfvertrouwen
(en waarom dit in D&A staat? Omdat mijn werkloosheid een enorme reden voor mijn depressie is)
Echt, ik heb me nog nooit zo dom gevoeld want ik snap geen kut van al die tekentjes in hokjes
Terwijl ik toch echt eerder in een callcenter gewerkt heb. Dit is echt slecht voor mn zelfvertrouwen (en waarom dit in D&A staat? Omdat mijn werkloosheid een enorme reden voor mijn depressie is)
Ok, maar wat verwacht je in het contact met ons? Want wij zijn nogal van de hulpverlening... dus ik weet niet of je hier je ei kwijt kunt zeg maar. We zullen je vaak doorsturen met "wat vind de hulpverlening ervan" omdat we zelf ook depressief zijn (of herstellende) en dan kunnen we niet ook andermans problemen oplossen. Niet dat jij dat perse van ons verwacht ofzo, maar daarom wilde ik ook vragen wat je verwacht van het topicquote:
[..]
Echt waar, geen enkele therapie is iets voor
Mij. Dan gaat alles op zwart bij mij. IIk ben klaar met hulpverlening. Nogmaals, dat is niet voor iedereen. Ik heb echt geen flauw idee wat er nou veranderd als ik dat wel doe.
Lees al een tijdje mee, toch ook maar eens posten dan. Ook ik ben "depressief" verklaard en slik hier medicijnen voor. Laatste tijd gaat het weer bergafwaarts, het probleem is bij mij meer dat ik alles overdenk. Wat ga ik doen als ik klaar ben met werken? Wat ga ik doen als mijn vriendin avonddienst heeft? Meestal word het dan voor de pc hangen starend naar een bureaublad achtergrond. Het lijkt wel alsof ik nergens meer energie voor heb, niks is leuks meer. Dingen die ik vroeger geweldig vond vind ik nu "meh, ik hang wel liever achter de pc". De enigste manier hoe ik echt kan ontspannen en kan genieten is van een jointje. Maar het zou ook zonder moeten. Zonder de stonedheid ben ik gewoon een omhulsel die in een sleur leeft. Ik weet dat het zo verkeerd is maar ik kan er niks aan doen. 
Edit: passende UI
Edit: passende UI
niks, dit is het en beter gaat het niet worden. Ik heb mij nog nooit anders gevoeld dan kut of minder kut. Nog nooit heeft iets geholpen. De rest van mijn leven zal ik somber en alleen zijn. Net als daarvoor. En ik heb de capaciteiten niet om het op te lossen.quote:
[..]
Ok, maar wat verwacht je in het contact met ons? Want wij zijn nogal van de hulpverlening... dus ik weet niet of je hier je ei kwijt kunt zeg maar. We zullen je vaak doorsturen met "wat vind de hulpverlening ervan" omdat we zelf ook depressief zijn (of herstellende) en dan kunnen we niet ook andermans problemen oplossen. Niet dat jij dat perse van ons verwacht ofzo, maar daarom wilde ik ook vragen wat je verwacht van het topic
Hier gaat t met ups en downs. De ochtenden zijn niet zo goed. Maar gisteravond wel heel lekker muziek zitten maken, en dat probeer ik dan te onthouden Kreeg niet eens op mn donder, mn buurmannen wel hihi.
@hierboven: ik dacht dat ook vaak, dat ik altijd alleen zou zijn. Maar ik heb nu gewoon vrienden en kan regelmatig genieten van iets leuks. Ik blijf erbij dat t beter kan, mits je de manier vind die voor jou werkt. Met verbittert roepen dat t nooit meer wat wordt kom je niet ver, ik ken dat uit mijn omgeving.
Kreeg niet eens op mn donder, mn buurmannen wel hihi. @hierboven: ik dacht dat ook vaak, dat ik altijd alleen zou zijn. Maar ik heb nu gewoon vrienden en kan regelmatig genieten van iets leuks. Ik blijf erbij dat t beter kan, mits je de manier vind die voor jou werkt. Met verbittert roepen dat t nooit meer wat wordt kom je niet ver, ik ken dat uit mijn omgeving.
Dat kan ik niet meer geloven. Er heeft nog nooitquote:
Hier gaat t met ups en downs. De ochtenden zijn niet zo goed. Maar gisteravond wel heel lekker muziek zitten maken, en dat probeer ik dan te onthouden
@hierboven: ik dacht dat ook vaak, dat ik altijd alleen zou zijn. Maar ik heb nu gewoon vrienden en kan regelmatig genieten van iets leuks. Ik blijf erbij dat t beter kan, mits je de manier vind die voor jou werkt. Met verbittert roepen dat t nooit meer wat wordt kom je niet ver, ik ken dat uit mijn omgeving.
Iemand contact gezocht met mij. Al het initiatief komt bij mij vandaan en anders is het klaar. Contact maken en houden is nu juist het probleem.
Als je last hebt van depressiviteit, dan zou ik juist de jointjes zoveel mogelijk skippen. Alcohol ook. Ze fokken met het beloningsgedeelte in je hersenen, wat niet helpt emoties naar behoren te stimuleren.quote:
Lees al een tijdje mee, toch ook maar eens posten dan. Ook ik ben "depressief" verklaard en slik hier medicijnen voor. Laatste tijd gaat het weer bergafwaarts, het probleem is bij mij meer dat ik alles overdenk. Wat ga ik doen als ik klaar ben met werken? Wat ga ik doen als mijn vriendin avonddienst heeft? Meestal word het dan voor de pc hangen starend naar een bureaublad achtergrond. Het lijkt wel alsof ik nergens meer energie voor heb, niks is leuks meer. Dingen die ik vroeger geweldig vond vind ik nu "meh, ik hang wel liever achter de pc". De enigste manier hoe ik echt kan ontspannen en kan genieten is van een jointje. Maar het zou ook zonder moeten. Zonder de stonedheid ben ik gewoon een omhulsel die in een sleur leeft. Ik weet dat het zo verkeerd is maar ik kan er niks aan doen.
Edit: passende UI
Moeilijk, ik weet het. Je voelt je rot en je wil je beter voelen, dus kies je iets waar je je (doorgaans) beter van voelt. Alleen houd ons simpele brein vaak geen rekening met de effecten hiervan op langere termijn.
Medicatie werkt ook anders wanneer je 'geestverruimende' middelen als alcohol en wiet tot je neemt.
Nonsens. Het is onmogelijk op te merken dat je sip bent als geen verschil is met de situatie daarvoor. Als alles in de wereld blauw zou zijn, heeft de kleur blauw geen betekenis.quote:
[..]
niks, dit is het en beter gaat het niet worden. Ik heb mij nog nooit anders gevoeld dan kut of minder kut. Nog nooit heeft iets geholpen. De rest van mijn leven zal ik somber en alleen zijn. Net als daarvoor.
En dat is waarom je een therapeut nodig hebt.quote:En ik heb de capaciteiten niet om het op te lossen.
Het is ook te wijten aan de kronkel die depressie met zich meebrengt. Dat gevoel van hopeloosheid, het gevoel dat het nooit meer beter zal worden, dat komt erbij. Maar het was ooit anders, dus verandering is mogelijk.quote:
@hierboven: ik dacht dat ook vaak, dat ik altijd alleen zou zijn. Maar ik heb nu gewoon vrienden en kan regelmatig genieten van iets leuks. Ik blijf erbij dat t beter kan, mits je de manier vind die voor jou werkt. Met verbittert roepen dat t nooit meer wat wordt kom je niet ver, ik ken dat uit mijn omgeving.
Verhaal kwijt mag sowieso natuurlijk.quote:
[..]
niks, dit is het en beter gaat het niet worden. Ik heb mij nog nooit anders gevoeld dan kut of minder kut. Nog nooit heeft iets geholpen. De rest van mijn leven zal ik somber en alleen zijn. Net als daarvoor. En ik heb de capaciteiten niet om het op te lossen.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Gelukkig maar!quote:
[..]
Verhaal kwijt mag sowieso natuurlijk.
Even een update mbt vitamine D:
Het deed bij mij niet veel, dus heb ik mn dosis verdubbeld (2 pilletjes ipv 1) en nu merk ik wel verschil
ik heb nu meer energie om dingen te doen en zeker op het gebied van werkzoeken. Ik krijg ineens veel meer gedaan
Het deed bij mij niet veel, dus heb ik mn dosis verdubbeld (2 pilletjes ipv 1) en nu merk ik wel verschil
ik heb nu meer energie om dingen te doen en zeker op het gebied van werkzoeken. Ik krijg ineens veel meer gedaan
Sinds wanneer is je ophoging en sinds wanneer merk je verschil?quote:
Even een update mbt vitamine D:
Het deed bij mij niet veel, dus heb ik mn dosis verdubbeld (2 pilletjes ipv 1) en nu merk ik wel verschil
Ik ben ze tot nu toe vaak vergeten in te nemen, dus ook wel logisch dat ik nog geen verschil heb gemerkt enzo
Ik ben dit weekend begonnen met ophogen en ik merk sinds zondag eigenlijk al verschil.quote:
[..]
Sinds wanneer is je ophoging en sinds wanneer merk je verschil?
Ik ben ze tot nu toe vaak vergeten in te nemen, dus ook wel logisch dat ik nog geen verschil heb gemerkt enzo
Wat was de reden dat je dit probeerde? Het lijkt mij ook wel interessant namelijk. Zelfs al slik ik zo'n megamultivitamine dagelijks.quote:
Even een update mbt vitamine D:
Het deed bij mij niet veel, dus heb ik mn dosis verdubbeld (2 pilletjes ipv 1) en nu merk ik wel verschil
Gisteren heb ik iig ff flink wat werk verzet.
Wel tot diep in de nacht, dus weer 5 uur slaap voor de 4e nacht op een rij, maar toch.Ben benieuwd of ik maandag zelf moet bellen om eindelijk die afspraak te maken, of dat die instantie me eindelijk terug belt. Om 11 uur ga ik iig al bellen, als zij dat nog niet hebben gedaan.
Denk dat ik die dubbele dosering dan ook maar een kans ga geven, tot nu toe heb ik dat potje hier al een week en maar 2x wat ingenomen...dat moet beter kunnenquote:
[..]
Ik ben dit weekend begonnen met ophogen en ik merk sinds zondag eigenlijk al verschil.
Mn moeder dwong mequote:
[..]
Wat was de reden dat je dit probeerde? Het lijkt mij ook wel interessant namelijk. Zelfs al slik ik zo'n megamultivitamine dagelijks.
Nou ja, bijna
Ze is zelf nogal met de voedingssupplementen aan de weer en ze had ergens een proefpotje gekregen. Maar voor haar zit er te weinig mg in. En omdat ik weinig buiten kom vond ze dat ik het wel nodig had Zelf las ik dat het ook een positief effect kan hebben op je humeur dus ik dacht - fuck it - en nam ze gewoon. Misschien even checken hoeveel vitamine D er in 1 tablet zit? Bij mij zit er per tablet 15 µg in geloof ik... en ik heb het dubbele nodigquote:
[..]
Denk dat ik die dubbele dosering dan ook maar een kans ga geven, tot nu toe heb ik dat potje hier al een week en maar 2x wat ingenomen...dat moet beter kunnen
Mn moeder heeft druppels met 25 µg per druppel (en ze neemt 4 druppels per dag).
ff van me af schrijven hoor. Ik had vannacht een best heftige astma aanval en vond het ook eng. Heb toen de HAP gebeld voor advies, want de extra puf leek niks te doen. Die stelden allerlei vragen en uiteindelijk wilde ze toch mn hart laten checken. Dus ik zat vannacht in de ambulance om een ECG te maken. Volgens de heren werkt mn hart goed en zat ik dus te hyperventileren. En dit is niet de eerste keer, alleen nu had ik t zelf niet door. Wel weer wat geleerd, maar toch wel ff heftig die ervaring.
quote:Hele moedige beslissing en heel veel sterkte/succes!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Niet onbelangrijk: ook heel veel sterkte voor alle anderen in dit topic/deze reeks natuurlijk!Tails tell tales
Dat klinkt mij wel tof in de oren!quote:
Even een update mbt vitamine D:
Het deed bij mij niet veel, dus heb ik mn dosis verdubbeld (2 pilletjes ipv 1) en nu merk ik wel verschil
Op het moment heb ik magnesium van Bional, daar zit B2 bij in. Geen verstand van verder, maar het leek mij geen kwaad kunnen
Welk soort gebruik je? Een rondje drogist deed mij duizelen qua soorten...
[ Bericht 0% gewijzigd door minthy op 17-09-2015 20:33:20 ]
Tante minthy!! O+
Achtbaan1 is voor mij te intens
Achtbaan1 is voor mij te intens
Ik heb dit merk. En dan kauwtabletten. Het was een proefverpakking.quote:
[..]
Dat klinkt mij wel tof in de oren!
Op het moment heb ik magnesium van Bional, daar zit B2 bij in. Geen verstand van verder, maar het leek mij geen kwaad kunnen
Welk soort gebruik je? Een rondje drogist deed mij duizelen qua soorten...
Mijn moeder heeft altijd dit merk.
Ik weet niet of het de juiste soorten zijn, maar dat zijn de merken
Ik zou gewoon naar de Vitaminestore gaan en om advies vragen. Daar haalt mn moeder het in ieder geval.
Hebben jullie ook het gevoel dat je veel wil slapen?
Nu moet ik zeggen dat ik mijn depressie de baas kan maar oh die hefst en regen hé
Nu moet ik zeggen dat ik mijn depressie de baas kan maar oh die hefst en regen hé
Werewolf
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Meer een 'ik wil van alles doen maar begin nergens aan....' op t moment. En ook wel zin om te slapen eigenlijk, maar of dat lekker zal lukken, geen idee.quote:
Hebben jullie ook het gevoel dat je veel wil slapen?
Nu moet ik zeggen dat ik mijn depressie de baas kan maar oh die hefst en regen hé
Ik was altijd al een goeie slaper (in goede tijden en slechte tijden) maar dat is sinds dit jaar helemaal omgegooid. Sommige dagen heb ik wel het gevoel dat ik meer wil slapen, maar dat gevoel kan door zoveel dingen komen (overprikkeling, depressiviteit, moedeloosheid, slapeloosheid, oververmoeidheid, alcohol/wiet, erisvastnogwelmeer)quote:
Hebben jullie ook het gevoel dat je veel wil slapen?
Nu moet ik zeggen dat ik mijn depressie de baas kan maar oh die hefst en regen hé
Ik heb die van de drogist eigen merk, zijn gewoon van die witte tabletjes die je met water moet innemen geloof ik (wat wel apart is, aangezien vitamine D een vetoplossend spul was)quote:
[..]
Ik heb dit merk. En dan kauwtabletten. Het was een proefverpakking.
Mijn moeder heeft altijd dit merk.
Ik weet niet of het de juiste soorten zijn, maar dat zijn de merken
Ik ben ook nog eens hoogsensitief en neem onbewust spanningen van andere mensen op.
Ik heb een app die bijhoudt hoe ik slaap: Sleep as Android.
Ik heb een app die bijhoudt hoe ik slaap: Sleep as Android.
Werewolf
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Ik neem spanningen vaak wel waar, maar heb het vaak niet door. Ik weet meestal wel -dat- er iets speelt, maar kan het niet benoemen.quote:
Ik ben ook nog eens hoogsensitief en neem onbewust spanningen van andere mensen op.
Ik heb een app die bijhoudt hoe ik slaap: Sleep as Android.
Ik neem het dus wel bewust waar, maar kan er verder weinig mee omdat ik het geen labeltje kan geven.
Ik heb zo'n app weleens bekeken, misschien wel grappig het nog een keer te overwegen (zeker gezien mijn slaapissues, mijn slaapritme is niet verder verslechterd maar lijkt de laatste weken superinstabiel geworden te zijn).
Heel herkenbaar.quote:
[..]
Meer een 'ik wil van alles doen maar begin nergens aan....' op t moment. En ook wel zin om te slapen eigenlijk, maar of dat lekker zal lukken, geen idee.
Wat mijn ervaring is, is dat wat het beste werkt het meest lastige is, namelijk toch beginnen en alleen slapen op de juiste tijden (dus ergens tussen 23 en 8, totaal van 7 uur slaap).
Eigenlijk de tips genoemd in de OP, op een van de websites die daarin staan.
Die nare gedachten en herinneringen komen vaak op momenten dat ik iets anders aan het doen ben. Net was ik film aan het kijken maar ik kon mijn aandacht er niet bij houden omdat ik zo aan het nadenken was. Dat is dan weer een trigger om alcohol te drinken. In elk geval heb ik nu wel duidelijk hoe het komt.
Ja, ik breng al vrij veel tijd in bed door maar slaap slecht dus ben nooit uitgerust. Ik zou wel de hele dag in bed willen liggen (mits ik dan kan slapen), heb weinig zin en energie om iets te ondernemen.quote:
Hebben jullie ook het gevoel dat je veel wil slapen?
Nu moet ik zeggen dat ik mijn depressie de baas kan maar oh die hefst en regen hé
Why are you wearing that stupid man suit?
Mijn ervaring is dan toch je aan vaste rusttijden en perioden van activiteit houden. Slaap je in een nacht van 7 uur maar 2 uur? Dan toch bed uit wanneer de wekker gaat. Toch de dingen doen die moeten. Uiteindelijk overwint de moeheid toch, en slaap je weer normaal.quote:
Ja, ik breng al vrij veel tijd in bed door maar slaap slecht dus ben nooit uitgerust. Ik zou wel de hele dag in bed willen liggen (mits ik dan kan slapen), heb weinig zin en energie om iets te ondernemen.
Al is dit ook iets wat ik pas net weer opnieuw leer hoor.
Afgelopen nachten 5 uur per nacht gemaakt, maar volle dagen actief geweest. Nu alleen nog m'n ritme verschuiven, want vroeger wakker zijn geeft minder om van wakker te worden door verkeer en bewoners, en dus betere rust. Neem ik aan.
Ik neem aan dat dat waarover je aan het nadenken was (of wat "vanzelf" omhoog kwam) iets was wat jou een negatief gevoel gaf. Zelf vind ik het wel lekker dit soort "ontdekkingen" te doen, heb ik meteen wat te bespreken met m'n behandelaars.quote:
Die nare gedachten en herinneringen komen vaak op momenten dat ik iets anders aan het doen ben. Net was ik film aan het kijken maar ik kon mijn aandacht er niet bij houden omdat ik zo aan het nadenken was. Dat is dan weer een trigger om alcohol te drinken. In elk geval heb ik nu wel duidelijk hoe het komt.
Ik herken het in de zin dat ik vanzelf begin na te denken over iets (het lijkt een beetje op simuleren ofzo, misschien herken je daar iets in? ), tis ook een beetje een soort brainstorming, een gang van gedachtes die min of meer ongeremd zich ontwikkelen en zichzelf afspelen.
Als ik ga wandelen, krijg ik dit heel snel, das 1 van de redenen dat ik veel wandel. Die gedachtes komen dan toch wel, kan ik dan net zo goed in mijn voordeel gebruiken want die gedachtes gaan wel ergens over.
Kan je met je SPV bespreken.
En wel shit dat je zo met je slapen zit..ik kan het me nu wel enigszins voorstellen nu slapen voor mij niet meer vanzelf gaat.
En over slapen gesproken, ik was bezig al m'n browsers en openstaande kladblokvensters te sluiten (en eventueel op te slaan) en nam nog 1 laatste kijkje in D&A
Afgelopen nacht laat gaan slapen, werd wakker na een superheftige droom (het was buiten nog donker) en toch gelukt weer in slaap te vallen (is pas 1x eerder gelukt dit jaar om na het wakker worden en klaarwakker te zijn weer in slaap te vallen). Ben afgelopen nacht weer meermalen half wakker geweest, werd pas rond 12u wakker, weer na een supervreemde, lange en heftige droom (het was zo bizar, ik heb nieteens de moeite genomen het op te schirjven, het was een soort monopoly, maar dan gecombineerd met een soort computerspel en ehm...echt van de pot gerukt
)
Mijn nachten bestaan meestal uit minstens 12 uurquote:
[..]
Mijn ervaring is dan toch je aan vaste rusttijden en perioden van activiteit houden. Slaap je in een nacht van 7 uur maar 2 uur? Dan toch bed uit wanneer de wekker gaat. Toch de dingen doen die moeten. Uiteindelijk overwint de moeheid toch, en slaap je weer normaal.
Al is dit ook iets wat ik pas net weer opnieuw leer hoor.
Neem ik aan.
Ik weet dat ik beter een vast ritme kan creëren en mijn wekker moet zetten maar daar heb ik niet genoeg motivatie voor...@Magnetronkoffie: het roept inderdaad negatieve gevoelens op, veel spanning. Ik ga het ook morgen (of vandaag eigenlijk
) bespreken met mijn spv. Ik weet dat het slapen bij jou ook niet zo goed gaat, hoop voor je dat dat het zo spontaan weer beter wordt als het slechter is gegaan.[ Bericht 6% gewijzigd door kuolema op 18-09-2015 02:55:14 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Succes!quote:
[..]
Mijn nachten bestaan meestal uit minstens 12 uur
@Magnetronkoffie: het roept inderdaad negatieve gevoelens op, veel spanning. Ik ga het ook morgen (of vandaag eigenlijk
En het slapen gaat op zich wel lekker, maar het duurt vaak zo kort
Maar gek genoeg, toen ik de afgelopen weken (zeg maar sinds dat gedoe met die koekjes) weer nachten kreeg dat ik vaker rond 9u wakker werd ipv nachtelijks om 5u, werkte dat juist weer verwarrend voor me.
Ik ben het nu zo gewend rond 5u weer wakker te zijn, heb alweer een heel ritme daaromheen opgebouwd (om 8u doe ik m'n boodschappen, bij thuiskomst weer douchen en daarna meteen koken).
Gisteren me maar niet te druk gemaakt over t niks uit mn handen krijgen. Was ook de hele dag met mn hoofd nog bij de toestand van de nacht ervoor. Heb n half pammetje genomen en goed geslapen vannachtquote:
[..]
Heel herkenbaar.
Wat mijn ervaring is, is dat wat het beste werkt het meest lastige is, namelijk toch beginnen en alleen slapen op de juiste tijden (dus ergens tussen 23 en 8, totaal van 7 uur slaap).
Eigenlijk de tips genoemd in de OP, op een van de websites die daarin staan.
Vandaag weer een nieuwe dag.
Juist bij dingen als tv kijken heb ik dat minder, dat de gedachten en herinneringen zich opdringen. Juist als ik weinig doe krijg ik dat. Soms laat ik het ook bewust toe, op gegeven moment gaat t weer over.quote:
Die nare gedachten en herinneringen komen vaak op momenten dat ik iets anders aan het doen ben. Net was ik film aan het kijken maar ik kon mijn aandacht er niet bij houden omdat ik zo aan het nadenken was. Dat is dan weer een trigger om alcohol te drinken. In elk geval heb ik nu wel duidelijk hoe het komt.
[..]
Ja, ik breng al vrij veel tijd in bed door maar slaap slecht dus ben nooit uitgerust. Ik zou wel de hele dag in bed willen liggen (mits ik dan kan slapen), heb weinig zin en energie om iets te ondernemen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |