Apollo Hoax #15 - ♫ Man on the Moon ♫

Apollo-maanlandingscomplottheorie
even een kleine simpele opsomming waar het continu over gaat! ( dankzij Nikao en KoosVogels)
Pro-maanlandingen:
* Getuigenverslagen. Enorm veel mensen die allemaal betrokken zouden moeten zijn met geheim houden van iets. En we weten allemaal hoe waarschijnlijk het is dat iets dan ook echt geheim blijft.
* Reflector en al 40 jaar testen daarop. (en dus vooral ook het verschil met naast de reflector richten)
* Restanten op de maan van zaken die we achtergelaten hebben, zichtbaar en gefotografeerd.
* Foto's, die nog altijd zonder succes gedebunked zijn
* 3rd parties die maanlandingen bevestigen
* Maanstenen
* Spin off technologieën waar we dagelijks gebruik van maken
- Is er een goede reden om een maanlanding te faken?
- Hoeveel mensen moet betrokken worden bij het complot?
- Is het risico de gok waard?

Five Stupid Things About Moon Landing Conspiracy Theories

De Apollo-maanlandingscomplottheorie is een complottheorie die stelt dat de Verenigde Staten niet echt astronauten naar de maan hebben gestuurd. De meeste wetenschappers, technici en ruimtevaartkenners schuiven de theorie als ongegrond terzijde. Er is een overvloed aan fysiek bewijs voor het tegendeel van de complottheorie.

That Mitchell and Webb Look - Moon Landing Sketch

Volgens deze complottheorie hebben de maanlandingen binnen het Apollo-ruimtevaartprogramma in de jaren 1969 tot 1972 niet daadwerkelijk plaatsgevonden, maar zijn ze door de NASA en de Amerikaanse regering in scène gezet. Het commerciële Amerikaanse televisiestation Fox News Channel heeft op 15 februari 2001 een documentaire over deze theorie uitgezonden.
De aanhangers van deze theorie voeren een aantal argumenten aan. Zo zouden er schaduwen zijn waargenomen op de foto's die op de maan zijn genomen, waarbij sprake zou zijn van meerdere lichtbronnen in plaats van één. Andere bekende argumenten zijn het ontbreken van sterren op de foto's, en de wapperende Amerikaanse vlag.
Een mogelijk motief van de Amerikanen om de landing in scène te zetten in plaats van daadwerkelijk naar de maan te reizen zou zijn dat het niet mogelijk was om mensen naar de maan te sturen vanwege de vele onopgeloste problemen
Ontkrachting
Tussen 11 en 15 juli 2009 maakte de onbemande Amerikaanse maanverkenner Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) foto's van de landingsplaatsen. Op de verschillende foto's is te zien hoe de achtergebleven daaltrappen van de maanlanders lange schaduwen werpen over het maanoppervlak. Op één foto zijn naast Apollo 14 ook nog wetenschappelijke instrumenten zichtbaar en sporen van de maanwandeling (ze hadden ook een wagentje bij zich).
Veelvoorkomende argumenten
Als verklaring wordt door sommigen verondersteld dat het tijdens het hoogtepunt van de Koude Oorlog wel erg aardig van de Sovjets was om de Amerikanen voor te laten gaan in het vervalsen van de maanlandingen in plaats van zelf die primeur op te eisen. Voor de complottheorie zijn talloze argumenten aangevoerd, hieronder een lijst van de meest voorkomende met elk een tegenargument.
Problemen met de foto's
Kruisdraden
Claim: de kruisdraden op bepaalde foto's lijken achter gefotografeerde objecten te liggen, in plaats van ervoor zoals dat het geval zou moeten zijn wanneer de kruisdraden op de lens van de camera waren aangebracht; dit impliceert dat het gemanipuleerde foto's betreft.
Tegenclaim: wanneer een dunne zwarte lijn (zoals die van een kruisdraad) tegen een helder witte achtergrond gefotografeerd wordt, treedt er veelal verzadiging van de filmemulsie op, waardoor de zwarte lijn wegvalt op het negatief.
Kwaliteit
Claim: de kwaliteit van de foto's is onwaarschijnlijk hoog.
Tegenclaim: NASA selecteerde alleen het beste beeldmateriaal ter publicatie, waarop de pers nogmaals een selectie toepaste op het door de NASA gepresenteerde materiaal. Van de duizenden foto's die de astronauten namen zijn er vele die onscherp of met een verkeerde belichtingstijd genomen zijn, zoals te zien is op het Apollo Lunar Surface Journal van de NASA.
Sterren
Claim: er zijn geen sterren zichtbaar op de foto's en de astronauten melden niet een keer dat er sterren zichtbaar zijn vanuit de ramen van hun ruimtecapsules.
Tegenclaim: er zijn ook geen sterren zichtbaar op ruimtefoto's van de Spaceshuttle, Mir, ISS en de aarde. Dit komt doordat dit soort foto's met korte sluitertijden genomen wordt zodat er geen overbelichting plaatsvindt van direct door de zon verlichte voorwerpen op de voorgrond. Het veel zwakkere sterrenlicht heeft geen kans om de film te belichten bij zulke korte sluitertijden. Men kan dit zelf proefondervindelijk vaststellen door een foto van de nachthemel te nemen met een sluitertijd die geschikt is voor een zonnige dag. De astronauten waren (op die van Apollo 13 na) gemakkelijk in staat sterren te zien, er vond zelfs navigatie op de sterren plaats.
Claim: als de astronauten wel gemakkelijk in staat waren sterren te zien, dan is het opmerkelijk dat ze tijdens al hun ruimtetrips geen enkele maal een foto hebben genomen van deze sterren met een geschikte sluitertijd om ze vast te leggen: de astronauten waren daarvoor voldoende getraind, ze beschikten over camera's van goede kwaliteit en het had unieke foto's op kunnen leveren; het is des te meer opmerkelijk dat de astronauten wel tijd hadden voor andere zaken, zoals een partijtje golf.
Tegenclaim: Voor sterrenfotografie is een lange sluitertijd nodig. Tijd was een kostbaar begrip op de maan. Op de maan hadden de astronauten bovendien hun handen vol aan het fotograferen van de geografische kenmerken van de maan zelf. Foto's van de sterren vanaf de maan hadden niet bijzonder veel toegevoegd aan de foto's van de sterren zoals wij ze reeds kennen, immers, de positie van de maan t.o.v. de aarde is op astronomische schaal te verwaarlozen. Foto's van sterren kunnen uiteindelijk beter gemaakt worden door satellieten en ruimtetelescopen. Het "partijtje golf" bestond slechts uit het wegslaan van een paar ballen door astronaut Alan Shepard vlak voor het verlaten van de maan.
Schaduwen
Claim: de kleur en richting van de schaduwen op de foto's is inconsistent.
Tegenclaim: schaduwbeelden op de maan zijn veelal complex doordat er fototechnisch meer dan een lichtbron aanwezig is: de zon, de aarde en de maan zelf. Licht van deze bronnen wordt door het maanstof gebroken en in alle richtingen verstrooid, ook in de schaduwgebieden; daarnaast is het maanoppervlak niet plat en worden schaduwen korter of langer als ze in kraters of op berghellingen vallen. Als laatste heeft zowel perspectief als de lenshoek van de camera een invloed, waardoor parallel lopende schaduwen niet parallel lopen op de foto's.
Achtergronden
Claim: identieke achtergronden komen voor op foto's die vele kilometers van elkaar genomen zijn; dit wijst op een studioset waarbij abusievelijk tweemaal dezelfde achtergrondafbeelding werd gebruikt.
Tegenclaim: parallax-effecten die bij nauwkeurige observatie waarneembaar worden, bevestigen de geclaimde locaties van de foto's. De maan heeft geen atmosfeer, waardoor verafliggende voorwerpen ongewoon helder en minder veraf schijnen dan werkelijk het geval is, zo zijn de bergen op de achtergrond van veel foto's geen nabijgelegen heuvels, maar echte bergen van een kilometer of meer hoogte, gelegen op tien tot twintig kilometer afstand van de camera. Bij deze afstanden zijn de veranderingen in de achtergrond slechts subtiel, hetgeen veelal gemist wordt.
Aantal foto's
Claim: naast de verdachte zaken die op de foto's te zien zouden zijn, is er ook twijfel ontstaan aan de Apollo-maanlandingen door de hoeveelheid foto's die genomen zijn tijdens de EVA's, de tijd dat de astronauten op de maan buiten de maanlandingsmodule waren. Wanneer het totale aantal officiële foto's genomen tijdens de EVA's van alle Apollo-missies gedeeld wordt door de totale hoeveelheid tijd die deze EVA's in beslag namen, komt men uit op een gemiddelde van 1,19 foto's per minuut dat de astronauten op de maan waren, dus één foto per 50 seconden. Daarbij moet men dan ook nog bedenken dat in deze berekening geen rekening is gehouden met alle andere activiteiten van de astronauten op de maan, zoals onderzoek, inspectie, wandelingen en het salueren van de vlag. Wanneer men dat wel doet zou men voor Apollo 11 uitkomen op ongeveer één foto per 15 seconden. Dit is des te opmerkelijker omdat veel locaties waarop de foto's genomen zijn ver van elkaar verwijderd liggen en een behoorlijke reistijd in beslag zouden nemen, zeker in een ruimtepak dat de astronauten in hun bewegingsvrijheid belemmerde. Bovendien hadden de camera's van de astronauten geen zoeker, noch beschikten zij over automatische belichting, iets wat het nemen van goede foto's aanzienlijk vertraagt. Ook is de zwaartekracht van de maan maar 1/6 van die van de aarde waardoor ze zich nooit zo snel konden voortbewegen als op aarde.
Tegenclaim: de astronauten hadden op aarde uitvoerig getraind in het gebruik van hun uitrusting en camera's en maakten duizenden proeffoto's. Tijdens de hele missie bleven de camera-instellingen gelijk, de astronauten stelden geen sluitertijden en diafragma's in maar hoefden slechts de sluiter te openen ("af te drukken") en de film te transporteren; op deze wijze konden ze een snelheid van twee foto's per seconde halen. Veel foto's waren oorspronkelijk deel van stereoscopische paren die zo snel mogelijk na elkaar genomen werden.

Van Allen-gordels

eerst even een duidelijk filmpje over wat zijn die belts nu eigenlijk?

ScienceCasts: The Radiation Belt Storm Probes

Claim: de astronauten konden de reis niet overleven door de straling in de Van Allen-gordels en de kosmische achtergrondstraling.
Tegenclaim: de afstand van de aarde tot de maan is tien maal zo groot als die van de aarde tot de Van Allen-gordels en de ruimtevaartuigen doorkruisten de Van Allen-gordels in slechts dertig minuten tijd. Daarnaast werd de afgelegde route zo gekozen dat de astronauten aan een zo gering mogelijke stralingsdosis blootgesteld werden en beschermde de metalen romp van het ruimtevaartuig hen tegen straling. James Van Allen, de ontdekker van de naar hem genoemde stralingsgordels, heeft persoonlijk deze claims ontzenuwd. De astronauten droegen tijdens hun missies dosimeters die aantoonden dat de totaal opgelopen stralingsdosis ongeveer overeenkwam met die van een röntgenfoto van de borstkas, ongeveer 1 milligray. Desondanks levert de straling een extra bewijs dat de astronauten naar de maan zijn gereisd: 33 van de 36 astronauten die naar de maan reisden, kregen te maken met een vroeg stadium van cataract wat veroorzaakt is door de kosmische stralen.
Deze argumenten zijn al keer op keer debunked. o.a. Door Michael Schermer
http://homepages.wmich.edu/~korista/moonhoax2.html
https://ca.news.yahoo.com(...)ments-211040304.html

Michael Shermer: Baloney Detection Kit

Michael Schermer maakte ook deze video, the balony detection kit, handig bij t opsporen van onzin
Effect van straling op filmemulsie
Claim: de foto's zouden een neveleffect moeten vertonen door het cumulatieve effect van de ioniserende straling op de filmemulsie.
Tegenclaim: de film werd in metalen containers bewaard om dit te voorkomen.[bron?]
Effect van temperatuur op filmemulsie
Claim: de temperatuur van het maanoppervlak is overdag zo hoog dat filmemulsie zou smelten.
Tegenclaim: door het ontbreken van een atmosfeer is er geen efficiënte thermodynamische koppeling tussen het maanoppervlak en voorwerpen die er niet in direct contact mee zijn; enkel straling kan zorgen voor warmteoverdracht. Door gebruik te maken van geschikte optische coatings kon de temperatuur in de camera's zo onder controle gehouden worden.
The Apollo missions marked the first event where humans traveled through the Van Allen belts, which was one of several radiation hazards known by mission planners.[25] The astronauts had low exposure in the Van Allen belts due to the short period of time spent flying through them.[26] The command module's inner structure was an aluminum "sandwich" consisting of a welded aluminium inner skin, a thermally bonded honeycomb core, and a thin aluminium "face sheet." The steel honeycomb core and outer face sheets were thermally bonded to the inner skin.
In fact, the astronauts' overall exposure was dominated by solar particles once outside the Earth's magnetic field. The total radiation received by the astronauts varied from mission to mission but was measured to be between 0.16 and 1.14 rads (1.6 and 11.4 mGy), much less than the standard of 5 rem (50 mSv) per year set by the United States Atomic Energy Commission for people who work with radioactivity.

Problemen op radiografisch gebied
locaties alle maanlandingen! zowel sondes als maankarretjes.

Geen vertraging
Claim: bij een afstand van ca. 400 000 km zouden radiogolven bijna 3 seconden onderweg moeten zijn tussen de maan en de aarde; deze vertraging zou hoorbaar moeten zijn op de geluidsopnames.
Tegenclaim: bij de meeste documentaires worden deze stiltes van drie seconden eruit geknipt, op de originele opnames zijn ze wel degelijk aanwezig.
Te korte vertraging
Claim: de vertraging in de communicatie bedroeg circa een halve seconde in plaats van meer dan twee.
Tegenclaim: de stiltes tussen vraag en antwoord bedragen op de originele opnames nooit minder dan twee seconden. Ook uit de beelden bleek op sommige momenten een duidelijke vertraging. Zo werd halverwege Aarde en Maan op televisie een terugblik naar de aarde getoond. De aarde stond toen aan de rand van het beeld rechts boven. Op verzoek van Nasa werd de camera beter gericht. Na twee seconden kwam reactie op het beeld. Toen de aarde in het midden stond, zei Houston 'STOP'. Als gevolg van de vertraging schoof het beeld van de aarde links onder het scherm af.
Beste ontvangst
Claim: het Parkes Observatorium ontving het beste signaal terwijl de maan aan de andere kant van de aarde stond.
Tegenclaim: de gedetailleerde opnames ondersteunen deze claim eenvoudigweg niet.
Geen uitzending
Claim: al weken vooraf werd aangekondigd dat het televisiesignaal van de eerste maanwandeling door het Parkes Observatorium in Australië zou worden ontvangen en verdergeleid, maar vijf uur voor de uitzending kreeg het observatorium het bericht van de NASA dat de uitzending niet door zou gaan.
Tegenclaim: na de landing werd er beslist de maanwandeling naar een later tijdstip te verplaatsen, de uitzending vond dan ook later plaats.[bron?]
Signaal kwam uit de VS
Claim: terwijl het Parkes Observatorium de beste signaalontvangst zou moeten hebben, waren de live-beelden voor Australië afkomstig uit de VS, net als die voor de rest van de wereld.
Tegenclaim: de signalen die vanaf de maan verzonden werden en het eerst op aarde aankwamen in Honeysuckle Creek in het Capital Territory te Australië, waren geen normale televisiesignalen, daarvoor was de beschikbare bandbreedte van de radioverbinding te gering. Er werd daarom gebruikgemaakt van slowscantelevisie en deze signalen moesten door NASA geconverteerd worden.
Problemen op mechanisch en chemisch gebied
Geen kraters
Claim: de maanlandingen veroorzaakten geen kraters.
Tegenclaim: de landingen zouden ook geen zichtbare kraters moeten veroorzaken: de dalingssnelheid van de landingsmodules was slechts gering, de landingsmodules hadden reeds veel van hun massa verloren door het verbranden van raketbrandstof en de zwaartekracht van de maan bedraagt maar 1/6 van die op aarde; zodoende produceerde de raketmotor maar een gering vermogen vlak voor de landing en bij gebrek aan een atmosfeer expanderen de uitlaatgassen van de raket veel sneller dan op aarde, waardoor de kegel uitlaatgassen al snel zeer breed wordt. Desondanks wierpen de maanlandingen stof op, waarover de gezagvoerders van de landingsmodules zich ook beklaagden, het was echter niet genoeg stof om zichtbare kraters te vormen.
Geen uitlaatvlam
Claim: tijdens het opstijgen van de maanmodule produceerden de raketten geen uitlaatvlam.
Tegenclaim: de gebruikte brandstof hydrazine ontsteekt hypergool (bij aanraking, zonder tussenkomst van een vonk) in combinatie met distikstoftetraoxide als oxidant; hypergole mengsels branden altijd nagenoeg onzichtbaar; daarnaast expanderen de uitlaatgassen snel bij gebrek aan een atmosfeer (zie boven). De oorzaak dat de uitlaatvlam op aarde redelijk goed zichtbaar is ligt in het gebruikte rijke mengsel van brandstof en oxidant dat de levensduur van de raketmotor verlengt; het teveel aan brandstof verbrandt zichtbaar met zuurstof uit de atmosfeer.
Geen geluid en vibratie
Claim: tijdens het dalen van de maanmodule is er nauwelijks geluid en vibratie van de raketten hoorbaar, terwijl de hoofdraket zich voor een groot deel in de module bevindt en de astronauten er bovenop zitten.
Tegenclaim: de daaltrapmotor zat in een compartiment onder de stijgtrap. Dat betekent dat er inderdaad nauwelijks geluid klonk. Dat er weinig motorgeluid is te horen is ook te danken aan het feit dat de communicatie met de astronauten via microfoons in hun pak (en helm) plaatsvond en daardoor afgesloten was van de eventuele omgevingsgeluiden.
Maansteen
Claim: de maanstenen die teruggebracht werden vertonen een identieke chemische samenstelling met maanmeteorieten gevonden op Antarctica.
Tegenclaim: chemische analyse toont veelal een verschillende samenstelling qua zuurstofisotopen en een verrassend gebrek aan vluchtige elementen; er zijn slechts enkele nagenoeg gelijke meteorieten gevonden, die zonder uitzondering afkomstig zijn van kratervormende gebeurtenissen op de maan. Daarnaast is de totale hoeveelheid van deze maanmeteorieten slechts gering ten opzichte van de 380 kg maansteen die door de Apollo-missies werd teruggebracht en zijn deze maanstenen chemisch identiek aan die, die teruggebracht werden door de Russische (robotische) Luna-maanexpeditie
Maanstof
Claim: de diepe stofbekkens rond de plekken van de maanlandingen zouden moeten zijn leeggeblazen door de raketmotoren van de landingsmodules.
Tegenclaim: op aarde zou dit inderdaad het geval zijn, maar bij gebrek aan een atmosfeer op de maan kunnen de raketmotoren geen turbulenties veroorzaken, alleen de uitlaatgassen zelf kunnen het regoliet (maanstof) wegblazen; daarbij neemt de dichtheid van het regoliet toe bij toenemende diepte, waardoor alleen de bovenste laag door de uitlaatgassen weggeblazen werd.
Wapperende vlag
Claim: de op het maanoppervlak geplaatste Amerikaanse vlag wapperde in de wind, terwijl de maan geen atmosfeer heeft.
Tegenclaim: de vlag is aan een Г-vormige houder opgehangen en bij gebrek aan atmosfeer is er nagenoeg geen wrijving die de slingerbeweging, die de astronauten veroorzaakten tijdens het plaatsen, kon stoppen; de vlag lijkt te golven doordat ze gevouwen was voor ze werd opgehangen.

Opmerkelijke voortschrijding der techniek
Claim: in de geschiedenis van de techniek is het zeer opmerkelijk dat er tijdens een periode van moeizame vooruitgang opeens geweldige successen worden geboekt, deze successen dan enkele jaren plaatsvinden, waarna ermee wordt gestopt en deze techniek grotendeels wordt verworpen voor inferieure techniek, of zelfs verloren gaat. De Spaceshuttle heeft een plafond van 1000 km; Apollo wist een afstand van 364 duizend kilometer naar de maan te overbruggen, astronauten op de maan te zetten en weer veilig terug te keren, nogmaals over eenzelfde afstand van 364 duizend kilometer. Bovendien gebeurde dit alles met de techniek van de jaren zestig. Gezien de lijn van de geleidelijke progressie der techniek is het veel logischer dat de spaceshuttle de culminatie is van de ruimtevaarttechniek zoals deze in gang is gezet in de jaren zestig, en dat Apollo slecht een promotiestunt was onder de druk van een, door de Koude Oorlog en winstbejag, op hol geslagen politiek. Bovendien beweert NASA zelf dat het met de huidige techniek niet mogelijk is mensen op de maan te zetten en dat het voorlopig ook niet te verwachten is dat dat zal lukken.
Tegenclaim: het door president John F. Kennedy opgezette Apolloprogramma was inderdaad een prestigeproject en was veruit het duurste programma in de geschiedenis van NASA, die sindsdien voortdurende financiële bezuinigingen gehad heeft. Het programma was zelfs dusdanig duur dat de publieke opinie pas definitief omsloeg in een voorkeur voor het project na de moord op Kennedy. De spaceshuttle werd niet ontworpen om reizen naar de maan mogelijk te maken maar om onderzoek en werkzaamheden uit te voeren in lage aardomloopbanen (LEO). Daarnaast staat er bij NASA een nieuw maanprogramma op de agenda met een eerste robotlanding voorzien in 2008 en een hernieuwd bezoek van mensen aan de maan tussen 2015 en 2020; einddoel is het vestigen van een maanbasis die onder andere vertrekpunt moet vormen voor toekomstige bemande ruimtereizen naar verdere bestemmingen zoals Mars.
Om in een baan om de aarde te raken: 9.3 tot 10km/s
Vanuit die baan tot een baan om de maan: 4,1+0.7=4.8km/s
Vanuit die baan om de maan naar het oppervlak: 1,6km/s
Totaal 9.3+4.8+1.6=15,7km/s

Voor de terugkeer in principe hetzelfde, ware het niet dat je deze hoeveelheid drastisch kan verminderen door gebruikt te maken van "aerobraking".
Dus om op je vraag terug te komen, als je al in een baan om de aarde zit heb je 6,4km/s nodig om naar de maan te vliegen en te landen, dus ruwweg iets meer dan je nodig hebt om in de baan om de aarde te komen.

Wat houdt deltaV precies in?
http://en.wikipedia.org/wiki/Delta-v

Opmerkelijk verlies van techniek
Claim: het is vreemd dat van enkele belangrijke onderdelen van het Apollo-programma, zoals de Saturnus V-raket, de maanmodule en de maanauto, de bouwtekeningen zijn zoekgeraakt. Als het Apollo-programma werkelijk zo'n uitzonderlijke techniek omvatte, mag men aannemen dat men op zijn minst uiterst zorgvuldig om is gesprongen met het vastleggen en bewaren van deze techniek.
Tegenclaim: er wordt slechts gespeculeerd dat dit materiaal daadwerkelijk is zoekgeraakt, daar bestaat bewijs noch enige officiële uitspraak over.
Zwevend stof

Claim: aangezien er op de maan minder zwaartekracht is zou het maanstof heel lang moeten blijven hangen.

Apollo 17 Astronaut Kicking Up Dust in 16mm Footage

Tegenclaim: De maan heeft geen atmosfeer, waardoor maanstof geen luchtweerstand ondervindt en gewoon volgens de regels van de zwaartekracht binnen seconden weer op het maanoppervlak terugvalt. Daarbij was de tijdsduur tussen het landen en het verlaten van de raket voor de wandeling van dusdanige grootte dat dit stof al lang gedaald was.

Opmerkelijk verlies van data
Claim: in de documentaire Did We Go? van Aron Ranen beweren zowel de toenmalige flight director van Apollo 11, Gene Kranz, als de NASA-archivaris van het Goddard Space Center, Dr. David Williams, dat de telemetriedata van Apollo 11 zoek zijn. Het is opmerkelijk dat de data van zo'n historisch en technisch belangrijk project verdwenen zijn.
Tegenclaim: feitelijk beweren beiden niet dat de data zoek zijn, ze zeggen slechts op moment van de opname dat ze niet weten waar de betreffende data zijn. Daar is zowel gelet op het verloop van ruim 30 jaar als gelet op de grootte van de archieven niets opmerkelijks aan.

Geschoten door LRO. Pixelgrote is +- 25 cm.
lancering van de maan
de maan heeft veel minder massa heeft, is de zwaartekracht zwakker, en heb je dus minder kinetische energie nodig om in een baan rond de maan te komen vanaf het oppervlak. Daardoor heb je minder brandstof nodig, waardoor je weer minder brandstof nodig hebt omdat je die brandstof niet omhoog hoeft te tillen

waarom zo'n grote raket
Die enorme raket waar ze mee begonnen was vooral nodig om alle brandstof en andere supplies naar de maan te krijgen. Dit werkt ongeveer als volgt. Stel je hebt een ruimteschip van 100kg. Dit ruimteschip heeft een motor die 80kg brandstof nodig heeft om het ruimteschip in een baan om de aarde te krijgen. Maar, die brandstof zorgt er voor dat het ruimteschip zwaarder wordt. Om de 80kg brandstof van de grond te krijgen heb je weer extra brandstof nodig. Dit zorgt er voor dat een 2x zo zwaar ruimteschip meer dan 2x de brandstof nodig heeft om in een baan om de aarde te komen. Om het apollo ruimteschip naar de maan te krijgen was er dus best een forse raket (nogal een understatement

) nodig. Voor de terugweg was dit niet het geval, omdat ze met veel lagere zwaartekracht te maken hadden, en zich soort van 'terug konden laten vallen' naar aarde.
En over de boordcomputer, meer was inderdaad niet nodig. Er zijn bijvoorbeeld een aantal mensen geweest die die boordcomputer in software of hardware na hebben gebouwd. De oorspronkelijke ontwerpen zijn als basis gebruikt voor de eerste boordcomputers van de shuttle. Vergeet hierbij ook niet dat het rekenwerk ook deels op de grond werd gedaan.
Met een laser schieten op de maan, kan dat ja dat kan!
Apollo 14 en 15 heeft een soort van reflector achter gelaten op de maan waarbij je dus een exact retour signaal krijgt als je er met een laser op mikt, Distance = (Speed of light × Time taken for light to reflect) / 2. en op deze manier kan je de afstand van aarde naar de maan berekenen.
dichtsbijzijnde locatie voor een goeie gemikte laser beam.
Laser ranging facility at Wettzell fundamental station, Bavaria, Germany.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lunar_Laser_Ranging_experiment

Stel we zijn er niet geweest.

Stel dat er nooit missies naar de maan waren geweest, dat we niet verder gegaan waren dan een baan om de aarde. Wat zouden diezelfde mensen denken als de maanlander in een SF film voorkwam? Dat het realistisch was? Dat betwijfel ik ten sterkste, denk dat de meesten heel wat argumenten zouden hebben waarom het niet kon; zoals:
- het verschil is geen factor zes, want een Ariane raket moet enkel opstijgen, voor de landing is geen brandstof nodig omdat de aarde een atmosfeer heeft; een maanlander moet brandstof hebben voor het landen en het opstijgen.
- Een lander moet niet enkel in orbit raken, hij moet ontsnappingssnelheid bereiken.
Richard Feynman hield ooit een toespraak waarin hij het wetenschappelijk onderwijs afkraakte (in Mexico?). Hij toonde voorbeelden uit handboeken, bvb bereken de snelheid van een bal die van een helling rolt: in de oplossing werd enkel de snelheid, niet de rotatie van de bal in rekening gebracht. Bij het onderzoek naar de Challenger ramp was hij ook niet zuinig met z'n kritiek. Bvb de cijfers die aangaven dat lanceringen bij koud weer statistisch gezien veiliger waren, er minder problemen optraden: er werd geen rekening gehouden met het feit dat lanceringen bij warm weer vaker doorgingen ondanks kleine problemen. Maw: omdat lanceringen bij koud weer als gevaarlijker ingeschat waren leek het naderhand in de statistieken alsof ze veiliger waren, en die statistieken gebruikte men bij de Challenger als rechtvaardiging om niet uit te stellen.
fuell hij geeft namelijk al aan dat het een pleur aan brandstof zal kosten om er te komen,
in feite heb je het volgende maar nodig de ruimte doet de rest!.
van de aarde en zwaarte kracht afkomen.
als de raket maar met een beetje snelheid en juiste kant op ging kwam het wel goed..
hetzelfde vanaf de maan en weer terug. de trip zelf kost nauwelijks brandstof misschien om beetje bij te sturen maar verder niet.

ook geeft hij aan dat de russen veel verder waren. Ja ze waren elke keer het eerst. wil niet zeggen dat de amerikanen stil zaten in de zelfde periode, sommige dingen wat de russen els eerste lukten deden de amerikane er vlak na in sommige gevalen .. nog geen week later (het heete niet voor niet een SPACE RACE! ) zo hebben de amerikanen de russen aardig ingehaald, misschien waren de russen vaak het eerst de amerikanen deden het zelfde en vaak veel beter. ook zij hadden al heel wat meer goede lanceringen etc. het was ook pas apollo nr 11 die er lande niet apollo 1 want hoe de schrijver het aangeeft lijkt het alsof het in 1 x gelukt was.

de techniek.
voor de mensen tegenwoordig ik bedoel de mensen die na deze gebeurtenissen geboren zijn is het nauwelijks voor te stellen dat met de techniek toe de tijd het niet mogelijk zou zijn geweest op de maan te landen. zo super veel techniek is er niet voor nodig geweest er zijn ook heel erg veel briljante koppen voor nodig geweest om de berkeningen te maken en dat koste geld, veel geld het appollo programma kosten daarom ook gewoon ontzettend veel en na appolo projecten werd er ook alleen nog maar gekort op nasa., tegenwoordig kunnen we alles door computers laten doen, toen werden gewoon heel erg veel geleerden er voor gebruikt om de moeielijk berekening etc te maken.
"Apollo 11 carried a number of cameras for collecting data and recording various aspects of the mission, including one 70-mm Hasselblad electric camera, two 70-mm lunar surface superwide-angle cameras, one Hasselblad El data camera, two 16-mm Maurer data acquisiton cameras, one 35-mm surface close-up stereoscopic camera, and a television camera."

Die ontwikkeling is er ook. Zie bijvoorbeeld http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_space_exploration
Het is nou niet bepaald alsof ze in 1965 besloten hebben op de maan te landen, en dat in 1969 uitgevoerd hebben. De technologie rond raketten heeft een basis die ruim voor WOII al begonnen is. Zie bijvoorbeeld het werk van Tsiolkovsky, Goddard en Oberth. Ook voor Apollo zelf zie je een mooie ontwikkeling van de eerste experimenten met buitgemaakte V2's, de eerste bemande vluchten met Mercury, en de verdere voorbereidingen met Gemini (docking, werken in de ruimte etc.)
maan reflectie!
Ga naar het strand, leg een spiegel op het zand en schijn vervolgens eerst op het zand en dan op de spiegel. Waar denk je dat het meeste laserlicht gereflecteerd wordt?
Aan de hand van het zonlicht kunnen we precies meten hoeveel licht het maanoppervlak terugkaatst (gemiddeld, als geoloog weet je natuurlijk dat verschillende oppervlakken een verschillend albedo heeft).
Als we nu een laser op de maan richten in plaats van op een reflector op de maan, kun je dus aan het teruggekaatste licht precies zien wat het is dat het licht terugkaatst. En als geoloog zal je ook wel inzien dat een reflector, naast het licht sterker terug te kaatsen, ook het licht minder verstrooit.
Al met al kun je dus prima zien of je licht door het oppervlak of door een reflector wordt teruggekaatst. Dit is een zeer korte versie, maar maakt goed duidelijk denk ik wat er aan de hand is.
No. The moon does not "easily reflects back one photon". The moon can reflect a lot of light, yes. This is how we explain it's brightness in RET. BUT this light is very very very diffused. When we look at the moon, we are looking at the suns' rays, but we don't get blinded do we? This is because we aren't looking at nearly as much light.

Mythbusters Moon Hoax Retroreflectors

A retro-reflector is designed to reflect light directly back on the opposite path to which it initially hit (give or take a small amount of distance between the reversed path and the initial path due to the concept of the light moving at two right angles first. It will still take a parallel path). If we shine a large spot at the moon, knowing that a retro-reflector is there, and we receive a photon back, we know this photon must have either bounced off the retro-reflector (provided it is in working condition) or it bounced off the surface of the moon in a coincidentally parallel path. Repeating the process many times can confirm whether it was chance, or scientifically reliable results. A 200km diameter area hit is indeed a direct hit on the retro-reflector. A non-direct hit would be where only a fraction of the retro-reflector was actually bathed in light. The whole thing gets hit so it is certainly direct.
Het gemiddelde albedo van de maan is 0,12, daar waar 1 staat voor perfecte reflectie en 0 voor, nou ja, nul. Een (aards) grasveld heeft een albedo van 0,25, twee keer zo hoog. Cement komt op 0,55, sneeuw en ijs nog hoger. De maan is dus helemaal niet zo reflecterend als je denkt.
Daarnaast is het ook nog eens diffuus reflecterend.
Take a cats-eye (the things on the middle of the road that reflect light at night time so you know where the centre line is). They are retro-reflectors. Your headlights bathe them in light and only the light that hits them directly, travels back to meet you. This light that has come back has taken the direct line and therefore the shortest path. These specific photons have hit the Retro-reflector directly, therefore, it was a direct hit whether or not other photons did not hit it."
waarom gaan we niet terug?
De reden waarom Nasa er nu niet meer heen gaat is simpel, Hun budget dusdanig verknalt dat het ze niet genoeg hebben om iemand er heen te kunnen sturen.
Momenteel is Mars wat boeiender, een volledig andere planeet ligt veel verder, plus Is veel interessanter dan de Maan zelf doordat deze planeet als enige in ons zonnestelsel een beetje met aarde zelf te vergelijken valt.
En de kans dat we er iets van leven, ook al is het een bacterie vinden tig malen groter is dan op de maan, wat bestaat uit stof rotsen en her en der een gecrashde Nazi ufo er verder niks boeiend te vinden valt.
Nadat ze een keer op de maan waren geweest verloor het publiek heel snel na de volgende missies het interesse, wat nu pas eindelijk weer een beetje terug komt.
- ze hadden de spacerace al gewonnen.
- een planeet werd interessanter dan de maan.
- er is niks op de maan wat echt van interesse is behalve stof en stenen.
De vorige tripjes hebben 5 miljard gekost, en dat voor een paar stenen en stof.

Lunokhod!
http://www.nasa.gov/missi(...)s/lroc-20100318.html
[img]http://images.spaceref.com/news/2012/M175502049R_L17_thumb.jpg[img]
de braadpan op wieltjes aldus Hekje :P
wat hebben we nu eigenlijk aan deze maanlandingen gehad, op de anti aanbak laag van de braadpan na, zie hier, een kleine lijst met dingen die we er aan over gehouden hebben.
http://www.businessinsider.com/everyday-items-developed-by-nasa-2012-8

[img]http://d1jqu7g1y74ds1.cloudfront.net/wp-content/uploads/2010/05/iss_atlantis_2010_crop.jpg[/img]

A low Earth orbit (LEO) is an orbit with an altitude between 160 kilometers (99 mi), with a period of about 88 minutes, and 2,000 kilometers (1,200 mi), with a period of about 127 minutes. Objects below approximately 160 kilometers (99 mi) will experience very rapid orbital decay and altitude loss. With the exception of the lunar flights of the Apollo program, all human spaceflights have taken place in LEO (or were suborbital). The altitude record for a human spaceflight in LEO was Gemini 11 with an apogee of 1,374.1 kilometers (853.8 mi). All manned space stations to date, as well as the majority of artificial satellites, have been in LEO.
waarom zwegen de Amerikanen zwegen over het bedrog van de Russen (en andersom), terwijl de Russen wel meldden dat de Verenigde Staten spionagevluchten boven de Sovjet-Unie uitvoerde en de Amerikanen wel meldden dat de Sovjet-Unie raketten op Cuba had geplaatst.
TitusPullo

Video niet gevonden.

Ok, een lijstje over die docu:

Gelijk aan het begin krijg je informatie over grote projecten waar de mensheid te trots was, en dus gedoemd waren te mislukken. Toren van Babel, Titanic en het Apollo programma. Ik snap op zich wel wat ze daar willen zeggen, maar ze hebben de feitjes toch niet helemaal juist. Sure, Titanic was op dat moment de grootste, maar ze was nr 2 uit de Olympic klasse (met nog een 3de, Brittanic), en maar iets groter dan de Olympic zelf, die eerder gebouwd was. Olympic heeft zelfs nog een kill gescoord in de 1ste wereld oorlog, door een Duitse u-boot te rammen

Brittanic is ook gezonken, door op een mijn te lopen. Olympic is zo'n 25 jaar in de vaart geweest. Maargoed, dit hele stuk is ietwat irrelevant.

On to things which piss me off, de volgende grove fout. Ze claimen dat de Apollo missie volledig werkte met zijn eerste missie. FOUT. Zoals met zoveel van dit soort technologische ontwikkelingen was het precies dat, een ontwikkeling. De Apollo raket zelf is eerst onbemand getest, waar meerdere problemen gevonden en verholpen zijn. Zelfs bij de eerste lancering was het geen volledig nieuwe raket. De bovenste trap werd bijvoorbeeld al eerder gebruikt bij kleinere versies van deze raket. En zo gaat het verder. De Apollo CM is zowel rond de aarde als naar de maan getest, net als de maanlander. Ze zijn met Apollo 10 al tot op een paar km van het maanoppervlak gevlogen als generale repetitie voor Apollo 11. En het gaat ook nog eens verder door voor Apollo, gezien veel van de Apollo missie onderdelen met Gemini getest en ontwikkeld zijn. Dat soort dingen

Niemand vraagt je te geloven dat alles in 1 keer werkte (it didn't, zoals de Apollo 1 astronauten je niet na konden vertellen).

Ohjee, de Russen hadden wel 5x zoveel uren in de ruimte als de USA! Wat niet wordt gemeld is dat dit zo'n 10 jaar voor Apollo was... Dat gat is gewoon gedicht in die tijd.

En daar zijn de van Allen belts, die op 1000 miles zouden beginnen. Ze claimen dat alleen de Apollo missies zo hoog kwamen, en alle andere bemande missies laag genoeg bleven om onder deze 1000 mile grens te blijven. Nog een mooie claim, dat tonnen aan lood nodig zouden zijn om deze straling tegen te houden. Hier wordt geen enkele argumentatie voor gegeven. Dit klopt dan ook niet, gezien de straling in kwestie uitsluitend uit geladen deeltjes bestaat. Daar heb je helemaal geen lood voor nodig. Een dun laagje aluminium is al redelijk effectief tegen dit soort straling. Die straling zou de reden zijn dat de Sovjets alleen onbemande sondes naar de maan stuurden. Wat ze hier voor het gemak even weglaten is dat de Sovjets wel dieren heeft gestuurd! Hun Zond 5 sonde had o.a. een paar schildpadden aan boord, die de trip zonder problemen overleeft hebben.
En nu gaan ze zichzelf tegenspreken. Ze spreken over een shuttle missie naar een hoogte van 350 mile, waar de astronauten de effecten van straling begonnen te zien. Maar de van Allen belts beginnen toch pas bij 1000 mile? Wat is het nou? Retorische vraag, want de van Allen belts komen op sommige plekken tot zo'n 120 mile van het aardoppervlak. Ook huidige bemande missies hebben hier mee te maken.
Verderop maken ze de vergelijking met het Manhattan Project, ivm geheimen bewaren. Well, that failed

Tijdens het project zijn gegevens al uitgelekt naar de Sovjets. Lijkt me een ietwat ongelukkig gekozen voorbeeld.
Nog een leuke claim, dat het verzenden van data van een missie gefaket kon worden met een satelliet. Op zich een leuk idee, ware het niet dat radioastronomen in die tijd doplermetingen hebben gedaan met deze radiosignalen. Daar kan je prachtig dingen als het afdalen naar de maan in herkennen. Dan zou dat ook zeer nauwkeurig gesimuleerd moeten worden.
De volgende moest ik toch wel even om lachen

Ze zeggen zoiets als ze hebben NASA meerdere keren gevraagd om foto's van astronauten op de maan, en veel duplicaten uit een zeer beperkte set gekregen. Klinkt mij alsof ze gewoon een standaard pers-pakket hebben gekregen, en zo dom zijn om hier uit te concluderen dat NASA geheimzinnig doet over de foto's.
En nog een mooie foute claim. Dat Armstrong nooit een interview heeft gegeven. Eerder in dit topic is daar nog een voorbeeld van langs gekomen.
"From an analytical standpoint, photographic anomalies have to be sorted out with an understanding of lighting and shadows."

Laat ze dat dan alsjeblieft ook doen. Kort hierna claimen ze domweg dat twee scheve schaduwen naast elkaar betekenen dat twee verschillende lampen zijn gebruikt. Dan krijg je twee schaduwen stelletje sukkels!
De volgende faal is ook een grote. Ze vragen zich af waar al het geld voor de maanbuggies heen is gegaan, terwijl ze minder onderdelen hadden dan een Jeep. Sowieso rare vergelijking, om te impliceren dat ze goedkoper zouden zijn dan een jeep, omdat ze minder onderdelen bevatten. De grootste faal is nog wel een simpel stukje economie, wat hier in NL iig in de eerste klas middelbare school al langs komt. Ontwikkelkosten vs aantal gemaakte units. Als ze maar 6 auto's van een modern type zouden maken zouden ze ook miljoenen kosten, puur omdat je de ontwikkelkosten maar over 6 units kan verdelen

Oh en die stupiditeit over de wapperende vlag... Ze laten nota bene zelfs beelden zien waar de astronauten aan de paal zitten te draaien. Dan gaat de vlag wel bewegen ja.

Weer een punt wat ze weglaten. NASA gebruikte een systeem wat niet compatibel was voor het verzenden van hun video beelden. Dat is de reden waarom de tv stations het van een groot scherm moesten filmen.

En de grootste faal van de hele docu, waar ze eigenlijk de hele tijd naar toe werken. De zogenaamde achter de schermen beelden die ze 'per ongeluk' te zien hebben gekregen. De 'never before seen" footage, waarvan zogenaamd maar 20 seconden eerder op tv is geweest. Wat ze niet doorhebben is dat ze een deel van de live beelden te pakken hebben

Miljoenen Amerikanen hebben deze beelden toen d'r tijd live op tv gezien. Veel kwalijker is het edit werk wat ze doen, waardoor ze kunstmatig de illusie wekken dat iets onzuivers gaande is.

Het volgende stuk is ook zo fout als het maar zijn kan, en wel om meerdere redenen. Ze claimen dat de aarde die je ziet maar een klein stuk is van de aarde, gezien door een rond raam, vanuit een lage baan om de aarde. Hier zijn twee grote dingen mis mee. In een lage baan om de aarde beweeg je zo snel rond de aarde dat je ook in zeer korte tijd een behoorlijke beweging ziet. De aarde in deze videobeelden is statisch. Ten tweede is het raam waardoor ze kijken (kan je identificeren als ze de lampen weer aandoen) helemaal niet rond!

Ik heb de docu nu voor een iets groter deel bekeken..
- Het begint met een hoop insuniaties. De toon wordt al gezet met een verhaal over andere megalomane projecten die mislukt zouden zijn vanwege goddelijke interventie. Daarom moet de maanlanding wel nep zijn. Ik vraag me af welke veronderstelling absurder is.
- Daarna komen ze met dat de politiek vaker misleidende informatie heeft gebruikt. Alsof een tactische truc uit de oorlog ook maar iets mee te maken heeft. Dat is toch echt niet te vergelijken met een wereldwijde hoax die nu al decennialang in stand wordt gehouden?
- Er wordt beredeneerd dat het wel heel echt moest lijken vanwege het imago, de afleiding die nodig was vanwege een oorlog en de hoeveelheid geld die er al ingestoken was. Dat is nogal in tegenspraak met de fouten die gemaakt zouden zijn.
- Armstrong staat er niet vaak op en houdt niet erg van interviews. Hij heeft de meeste foto's gemaakt dus dat is logisch en de tweede opmerking is ook niet meer dan een verdachtmaking.
- Het verhaal van de kruisende schaduwen is me niet helemaal duidelijk. De man in het filmpje dat KipKnots heeft gepost gaat er wel op in.
- Er worden veel meer dingen opgevoerd die allang weerlegd zijn. Het oplichtende ruimtepak in de schaduw, crosshair die niet door lijkt te lopen, de letter C in een rots van papiermaché die later ineens weg is, maar het scheurtje in het papiermaché niet, de afwezigheid van een brandgat door de maanlander ivm met het maanstof, waarvan er minder bleek te zijn dan werd gedacht (en de vergelijking met een oude tekening is natuurlijk wel heel tendentieus.)
- Ze vragen zich af waarom er karretjes mee naar de maan zijn genomen, ipv telescopen. Ehmm.. mss omdat ze het landschap en de bodem wilden onderzoeken ipv de sterrenhemel?
- Dat de astronauten niet hebben gelet op hoe goed de sterrenhemel zichtbaar was, is niet vreemd. De vizieren van de ruimtepakken lieten maar weinig licht door. De reden daarvoor is hoop ik duidelijk. Dat Mischael Collins later wel spreekt over de sterrenhemel vanuit de ruimte kan ik ook niet direct plaatsen. Maar als dat niet over precies diezelfde gelegenheid ging, is het bewust verdraaien van informatie. Het wordt in ieder geval in het midden gelaten.
- De vlag beweegt! Als ze zo'n grove fout hadden gemaakt door geen rekening te houden met de wind, of nog fraaier, de luchtverplaatsing door een airco in de studio, die door de felle lampen uiteraard erg heet moet zijn geweest, dan zouden de Russen nu nog over de grond rollen van het lachen.
- Het is ook al verdacht dat je hun gezichten niet ziet in de ruimtepakken.Je ziet hun gezichten niet door de helderheid van het omgevingslicht. Uiteraard is er materiaal gebruikt dat maar een heel beperkt deel van het licht doorlaat. (Ik geloof dat er een laagje goud aan de binnenkant is aangebracht) Anders zouden ze uiteraard hun ogen beschadigen door het felle zonlicht.
- Tenslotte: De bewegingen van de astronauten zouden in slowmotion zijn gefilmd. In het filmpje dat KipKnots heeft gepost, wordt uitgelegd dat dat vrijwel onmogelijk is. Ook zou er zeer zorgvuldig gemonteerd moeten zijn en de tapes moeten volkomen stofvrij zien gebleven. Het minste krasje, kabel of stofje zou de hele boel hebben verraden.

Deze uitleg werd mede mogelijk gemaakt door meth1745, A-tuinhek, The_stranger, Ems. ,TitusPullo , Enneacanthus_Obesu, ExperimentalFrentalMental s (bronnen wikipedia Youtube BNW moonhoax forum eigen kennis)