PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 14:43 |
De vorige poging ging jammerlijk mis omdat iemand weer zonodig over Kant moest beginnen (al het andere daargelaten). In ieder geval: Naar aanleiding van Topicreeks: Stel je vragen aan de dierenarts! dacht ik, goh, dat kan ik ook. Zie, ik ben dan weleenswaar geen dierenarts, maar toch zeker filosoof. Nu, brandt u maar los! Met al dat gratuite geouwehoer moest het ook maar eens klaar zijn, niet waar? | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 14:46 |
Wat is de zin van het leven? | |
peterkailey | donderdag 9 april 2015 @ 14:47 |
Heeft het überhaubt zin om te filosoferen in deze tijd of heeft de wetenschap het overgenomen? Neem aan dat als wezens met een subjectieve perceptie we nooit zeker kunnen zijn dat we een juist beeld hebben over alles. Hoe denk jij hierover? | |
Zana | donderdag 9 april 2015 @ 14:51 |
Wat doet een filosoof op een gewone werkdag? ☺ | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 14:54 |
Dat je waarschijnlijk een verkeerd idee hebt van hoe wetenschap in elkaar steekt. Men poogt niet 'een juist beeld over alles' te geven, in de wetenschap; men probeert op basis van, heel simpel, wat we kunnen zien een werkzaam, theoretisch model over de werkelhijkheid heen te leggen. Dat dat 'subjectief' is, als je het zo wil noemen - ik mijd het woord zoveel mogelijk omdat iedereen er een andere voorstelling bij maakt - zal er voor de bruikbaarheid werkelijk geen reet toe doen. Ja, het heeft zin om te filosoferen. Er zijn nog genoeg zaken die niet door de wetenschap bevraagd worden. Een korte geschiedenis van het verloop van wetenschap en filosofie luidt dan ook zo ongeveer: een filosoof stelt een vraag, hij kan daar zelf geen fatsoenlijk antwoord op vinden en lult er maar wat op los, dan opeens komen er technieken of theorieën beschikbaar (de ene theorie leidt tot de ontdekking van volgenden, als dat even niet duidelijk is) waardoor er een wetenschapper mee aan de slag kan en verdwijnt de vraag uit het gebied van de filosofie. Zo was niet heel lang geleden 'hoe bewegen de planeten toch?' een vraag van de filosofie. Tegenwoordig zie je dat vragen als: 'Wat is het bewustzijn, wat is het ik?'- steeds meer verschuiven van de filosofie naar de psychologie, neurologie, psychofarmacologie, etc. | |
KaBuf | donderdag 9 april 2015 @ 14:54 |
Het leven heeft geen zin. Wij worden geboren omdat twee dieren, in dit geval mensen, seks bedreven, het vrouwtje zwanger werd en geen complicaties ondervond tijdens de zwangerschap. De enige reden dat je geen zelfmoord zou mogen plegen, is omdat jij strikt gezien niet het recht hebt om dat te doen, zie Kant's Metaphysics of Morals. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 14:55 |
Die is er niet. Hoe sneller je dat in je kop prent, des te meer plezier je er aan zal beleven. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 14:55 |
Dat verschilt nogal van filosoof tot filosoof, neem ik aan. Ik kan daar geen helder en eenduidig antwoord op geven dus dat doe ik dan ook maar niet. | |
Zana | donderdag 9 april 2015 @ 14:58 |
Lezen? Schrijven? Praten? Waar kun je als filosoof buiten de Uni terecht? | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 15:09 |
Jeetje, dat geouwhoer weer. Het argument van Kant snijdt geen houdt en wel omwille het volgende. Zijn ideeën over zelfmoord, als ook vrijwel al zijn andere denken, is gebaseerd op zijn (volkomen idiote, trouwens) gedachte van een categorisch imperatief. In een notendop: dat men altijd zo moet handelen, dat dat handelen algemene wet zou kunnen worden. Zelfmoord rijmt zich daar niet mee, want als iedereen zelfmoord zou plegen - nogmaals, je handelen moet algemeen kunnen zijn - dan was er geen mensheid meer. Het hele idee van zelfmoord is dus onverenigbaar met het hele idee van de mensheid. Een gedachte die trouwens ook al in veel oudere teksten terug te vinden is, zoals de Koran (met dank aan House of Cards!) 5:32 On that account: We ordained for the Children of Israel that if any one slew a person - unless it be for murder or for spreading mischief in the land - it would be as if he slew the whole people: and if any one saved a life, it would be as if he saved the life of the whole people. Then although there came to them Our messengers with clear signs, yet, even after that, many of them continued to commit excesses in the land. Die categorische imperatief, en daarmee ook de gevolgtrekking die eruit voortkomt, is geouwehoer omdat als we aan Kant vragen wat er eigenlijk mis mee is als iedereen zichzelf van kant zou maken - wat het probleem is als dit inderdaad als algemene wet zou gelden - hij om een antwoord te vinden zich moet gaan bedienen van criteria die buiten de notie van de categorische imperatief zelf vallen. Om kort te gaan: hij heeft helemaal geen antwoord gegeven, hij heeft een extra laag aan de vraag zelf toegebracht, die nergens voor nodig was, om daarmee de illusie te schetsen een antwoord te hebben gegeven. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 15:12 |
Lezen en schrijven, voornamelijk. Meer lezen dan schrijven dan. Zie, het gaat (mij in ieder geval) om het vergaren van kennis, niet zozeer het delen daarvan. Ik merk op de een of andere manier dat ik het verschrikkelijk vind om de dingen die ik al weet (of meen te weten) nog een keer op te moeten dissen. Dingen die ik nog niet weet, nou ja, daar is het moeilijk over vertellen behalve in termen van: 'Ik ben nu bezig uit te vogelen hoe...' | |
highender | donderdag 9 april 2015 @ 15:12 |
Waarom heb je dat recht niet volgens Kant? | |
Murvgeslagen | donderdag 9 april 2015 @ 15:17 |
Wanneer ben je een filosoof? | |
NotYou | donderdag 9 april 2015 @ 15:18 |
Moet ik poepen of denk ik dat maar en is er eigenlijk wel een verschil tussen de twee? | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 15:29 |
![]() | |
KaBuf | donderdag 9 april 2015 @ 15:30 |
![]() | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 15:32 |
Omdat jouw lichaam strikt gezien niet jouw lichaam is en je daarom het recht niet hebt. Verder omdat dit niet mogelijk is omdat je daarmee jouw lichaam als een middel tot een doelt gebruikt, en je mag mensen nooit als middel tot een ander doel gebruiken, een mens is het doel. Kant legt het in zijn Groundwork ook nog uit: http://www.earlymoderntexts.com/pdfs/kant1785.pdf Pagina 24 en 29. [ Bericht 2% gewijzigd door laforest op 09-04-2015 15:43:02 ] | |
ShevaJB | donderdag 9 april 2015 @ 15:38 |
Dus daar komt die uitdrukking "van kant maken" vandaan, | |
peterkailey | donderdag 9 april 2015 @ 15:38 |
Kan je dat ook beargumenteren als een echte filosoof? ![]() En vraag drie: wat is bewustzijn? Wat bepaald of een dier, plant mens of computer bewust is. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 15:39 |
Dat kan je zeer gemakkelijk proefondervindelijk nagaan. Dan ga je op het toilet zitten en poog je je kringspier te ontspannen..! Saillant detail: de behoefte te poepen, zo ook te plassen, honger, een gevoel van versnelling, te stikken, etc. zijn wel degelijk zintuigelijke ervaringen. We hebben er dus veel meer dan de vijf waar (uit mijn hoofd Aristoteles al eerste over begon) we normaal over spreken. Kunnen we deze vraag dan bezien als de twijfel van een man die een klassiek wereldbeeld nog niet ontsprongen is? Ik denk het wel! | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 15:39 |
Veel lezen, nadenken, nog meer lezen, analyseren, schrijven, herschrijven, laten liggen, week later weer lezen, meer lezen, nadenken, tot je essay een soort van kunstwerk is, iets wat niet beter kan, waar elke mogelijk tegen-argument bestreden wordt en je positie en claim compleet is. | |
#ANONIEM | donderdag 9 april 2015 @ 15:40 |
Hopelijk blijft deze open. | |
Perrin | donderdag 9 april 2015 @ 15:41 |
Als ie niet volgebaggerd wordt: zeker! | |
highender | donderdag 9 april 2015 @ 15:42 |
Kant was dus dualist en 'mijn' lichaam is van een god of zo? Behalve de eigenaar dan? Thanks voor de uitleg ![]() Edit: Ik zal het linkje lezen. | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 15:45 |
Kant was een transcendental idealist. Kant had zeker dualistische trekjes, maar met een limiet, vandaar dat hij Kritiek der Reinen Vernunft schreef en daarmee dus een einde aan de speculatieve filosofie van Descrates. Leibniz, Wollf en andere maakte. Nee, dat gaat tegen het maxiem, categorische imperatief. | |
Phoenix78 | donderdag 9 april 2015 @ 15:46 |
Kun je als filosoof in je eigen inkomsten voorzien of ben je altijd afhankelijk van een uitkering ? | |
GrumpyFish | donderdag 9 april 2015 @ 15:52 |
Hoe staat Kant tegenover arbeid? Gebruik je daarmee ook niet je lichaam als doel middel? [ Bericht 1% gewijzigd door GrumpyFish op 09-04-2015 16:09:04 ] | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 15:53 |
Je begint met scepticism iets wat toch de alleen weggelegd is voor een klein aantal weerlegde filosofen uit het verleden. Kant was denk ik een grote dan jij, aangezien Kant van mening was dat wij niets over de werkelijkheid kunnen weten, behalve hoe het door onze zintuigen ontvangen wordt en door onze hersens/geest wordt geinterpreteerd. Geef jij eens een antwoord dan, in plaats van andere mensen hun mening te verkondigen. [ Bericht 0% gewijzigd door laforest op 09-04-2015 16:39:10 ] | |
NotYou | donderdag 9 april 2015 @ 15:57 |
Beetje oppervlakkig antwoord helaas. Had ik evengoed van de huisarts kunnen krijgen. Graag daag ik u uit verder te kijken dan het fysieke poepen en stel ik concepten als noodzaak, aandrang en zelfbevuiling ter discussie. Wat is de plaats van angst en hoe ontvecht je, je aan opgelegde zindelijkheid? | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 16:01 |
Moeilijke vraag, mensen laten werken om winst te maken is vanuit Kant zijn filosofie niet aanvaardbaar, prostitutie ook niet (schreef hij). Ik persoonlijk vind dat werken an sich met een categorische imperatief niets te maken heeft, werken doe je om geld te verdien om zo te eten en te overleven. Je hebt de plicht om jezelf in leven te houden en werk is slecht het middel tot dat doel. Werk je om geld te verdienen voor bezittingen dan is dat een neiging richting geluk, dat is een hypothetische imperatief. | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 16:11 |
Boeie wat een of andere mongol (Kant dus) van iets dacht een paar jaar terug. Ik kan zelf wel bedenken wat ik belangerijk vind en wat onze normen en waarden zijn... ![]() | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 16:15 |
Nou, geef jouw versie over normen en waarden. Filosofische methodologie werkt zo dat je er een voorganger ermee weerleggen kan, en dan vervolgens bouw je er je eigen ideeën mee. Dus, weerleg Kant en verlicht ons dan allen met jouw eigen ideeën over moraliteit. ![]() ![]() | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:18 |
Beter zou zijn, wanneer niet meer? Filosoof wil niet meer zeggen dan kennisvriend, of kennisminnaar (uit het Grieks, natuurlijk). Elk mens wordt geboren met een zekere nieuwsgierigheid en, alhier dan, heb ik eigenlijk nooit kinderen gezien die er geen plezier in hebben om dingen uit elkaar te trekken of puzzeltjes te maken of wat dan ook. Op een gegeven moment, ik denk zo rond de leeftijd wanneer je naar de middelbare school gaat, wordt dat er een beetje uitgehaald door de grote boze buitenwereld. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:21 |
Hij is een grotere dan ik omdat hij er de een of andere mening op nahield? Jeetjemina. In ieder geval, antwoord heb ik al gegeven. Ik heb beschreven wat er mis is met die categorische imperatief - dat is niet zo lastig om te weerleggen - en daarmee is Kant af; wat betreft de vraag omtrent de zelfmoord, althans. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:29 |
Daar hoef je geen filosoof voor te zijn. Filosofische argumentatie is sowieso erg zwak. Anything goes. In het kort behoef je je maar aan twee criteria te houden of beter, de lezer ervan te overtuigen dat je je aan die criteria hebt gehouden. Dat je in je bevraging alleen hebt laten lijden door de ratio zelve - d.w.z.; dat je niet terugvalt op mythische verklaringen zoals dat bepaalde zaken het werk zijn van de lieve Heer - en dat je radicaal geweest bent in je bevraging, d.w.z.; alle stenen omgekeerd hebt (naar het griekse radix, wortel). Voor de vraag naar de 'zin van het leven' hoef je alleen maar rond te kijken. Waar treffen we dat aan in de ervaring? Overal en nergens. De een spreekt van een voorbereiding op het hiernamaals, de ander of de neuk en de preut (die vent van het radioprgramma Echte Jannen, geloof ik) en zo zijn er nog duizend andere smaakjes te vinden. Een eenduidig, absoluut antwoord, herhaalbaar en toetsbaar, wat 'de zin van het leven' is, dat valt simpelweg niet te vinden. 'Zin', net als 'God' en 'liefde' en weet ik veel wat, zijn menselijke verzinsels die we in het leven hebben geroepen om bepaalde fenomenen die we niet (of nog niet) verklaren kunnen van een naampje te voorzien. Een interessante vraag is dan ook waarom mensen zo'n behoefte hebben aan een antwoord op die vraag, dan de vraag zelf. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:31 |
Gaarne de vraag wat verduidelijken. Ik versta het nu zo ongeveer als: 'Hoe kan ik mijzelf ertoe zetten mijn broek vol te schijten?' | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:33 |
Of je met activiteiten die tot de filosofie gerekend moeten worden makkelijk je brood kan verdienen, dan zeg ik: nee. Je hoeft alleen niet afhankelijk van een uitkering te zijn, want zie, er is genoeg ander werk op de wereld waarbij het helemaal niet uitmaakt of je nu wel of geen filosofie hebt gestudeerd. | |
Murvgeslagen | donderdag 9 april 2015 @ 16:35 |
Kijk, een echte postmodernist! ![]() | |
NotYou | donderdag 9 april 2015 @ 16:35 |
Dan zou u er goed aan doen meer dan de laatste zeven woorden van mijn post te lezen. ![]() | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:38 |
Dan de andere, wat is bewustzijn? Ja, dat weet ik niet zo goed. De filosofie heeft die vraag opgeworpen en als ik het verloop van die vraag een beetje volg, bemerk ik dat de huidige tendens is dat vooral over te laten aan de neuro-, psycho- en psychofarmacologie. Die spreken over de prefontale cortex en andere zaken waar ik vrij weinig van af weet, dus dan doe ik een stapje terug. Interessanter (voor mij) dan de vraag wat bewustzijn is en hoe dat precies werkt, is de vraag hoe daar over gesproken wordt en welke consequenties men in ander handelen daaraan verbindt. Om een voorbeeld te noemen: ontoerekeningsvatbaarheid in het strafrecht. Het onbewust handelen, in dat geval. De verbazing over hoe mensen gestraft en/of vrijgelaten worden op basis van een idee dat nog lang niet uitgeplozen is. | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 16:39 |
Jij bent dan ook geen filosoof. ![]() | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:39 |
Dat heb ik gedaan, maar daar werd ik niet zo'n wijs uit. 'Graag stel ik enkele concepten ter discussie' is natuurlijk geen vraag. Dan denk ik: doe dat dan. | |
NotYou | donderdag 9 april 2015 @ 16:40 |
Ik zie het al: u bent meer van het na- en meepraten. Toch bedankt voor de (zeer geringe) moeite. | |
laforest | donderdag 9 april 2015 @ 16:41 |
Heb je niet, ik heb je net al uitgelegd waarom niet. (Fout, de meeste ideeën van Kant zijn gebaseerd op transcendente idealisme, dat is ook de basis voor een categorische imperatief. Je vergeet de transcendentale ondergrond van Kant's ethiek (en zijn hele systeem). De meeste mensen die Kant zou afdoen hebben Kant niet gelezen of niet begrepen, is ook mogelijk. Zelfs Schopenhauer en Herbart hadden dat probleem al. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:46 |
Ik begrijp Kant dondersgoed. Dit in de zin dat die man allemaal lariekoek de wereld in heeft geholpen waar we vandaag de dag helaas nog steeds mee te maken hebben. Kunstgreep na kunstgreep om zijn volkomen achterhaalde ideeën te wapenen tegen de volgende vlaag van kritiek. Goed, bij leven, in zijn tijd, zullen we nog kunnen zeggen dat'ie zo nu en dan iets interessants te melden had. Vandaag de dag echter, moesten we het maar eens achter ons laten. | |
peterkailey | donderdag 9 april 2015 @ 16:49 |
Ik denk dat die dingen gewoon vallen onder voelen | |
El_Matador | donderdag 9 april 2015 @ 16:52 |
Welke filosofen zijn je favorieten en waarom? | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:53 |
Ah, ik zie het al. Ik had er even over heen gelezen. Dat stond een beetje weggemoffeld tussen de rest van de tekst. In ieder geval is dit natuurlijk geen enkel argument. Ik zeg: 'CI is geouwehoer omwille zus en zo.' Daarop zeg je: 'Nee, CI is geen geouwhoer, want CI vindt zijn basis in iets anders.' Dat is hetzelfde als: 'Chocolade is smerig.' 'Nee, chocolade is niet smerig, want chocolade wordt van cacao gemaakt. Dat mag je niet vergeten!' Volg je nog? Zo doet Kant dat namelijk precies hetzelfde. Die stapelt larie op larie op larie, waarbij de ene larie naar de andere larie verwijst. Laag van larie op larie. Vandaar dat we ook spreken van 'lariekoek'. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 16:56 |
Ja, waarnemen en voelen, dat is welhaast synoniem geworden. Ik denk dat men dat vooral voelen meent omdat er geen specificieke woorden zijn voor moeten poepen, voelen te stikken, opeens te versnellen, etc., zoals die er wel zijn voor ruiken, horen, zien, voelen en proeven. | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 17:33 |
of iets goed of slecht is dat bedenk ik dan ter plekke wel als iets gebeurd. Maar ik denk dat ik wel een utilitarist ben ![]() | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 17:36 |
je weet dat het gevoel om te poepen gewoon poep is dat tegen je kringspier drukt? Dit wordt gewoon waargenomen door druk receptoren en het valt dus gewoon onder het zintuig 'voelen'. Op deze manier passen die andere dingen die jij noemt ook wel bij een bepaald zintuig. | |
peterkailey | donderdag 9 april 2015 @ 17:39 |
Ik denk dat je een paar vormen van 'voelen' hebt: Voelen als in lichaamscontact Voelen als in emoties Voelen als in lichamelijke functies Het is net hoe gecompliceerd je het maakt. Zoals bijvoorbeeld met zien Zien van vormen en contrast Zien van kleuren Zien van lichamelijke omstandigheden (zoals ineens wazig zien en duizelig worden) | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 19:22 |
Goed, bij poepen zal dat zo zijn. Probeer me nu dan eens uit te leggen hoe dat zit als je stikt. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 20:41 |
Dat is ook niet zo'n best model. Stel je eens voor dat ik, of wie dan ook, er onmeetbaar veel meer geluk aan ervaar jou voor je flikker te steken dan jij leed om neergestoken te worden? Nou, daar valt het hele boeltje al als een kaartenhuis mee in elkaar. Dat hebben de fijne utilitaristen op probeer te lossen met geouwehoer over hoge en lage deugden, of hoe ze het dan ook zeiden; in ieder geval, het is wederom het aanbrengen van een extra onnodige laag om de kernvraag maar te verbloemen en te vermijden (waar vrijwel elk model op spaak loopt, maar ja). [ Bericht 1% gewijzigd door PeteSampras op 09-04-2015 20:46:27 ] | |
Wegenbouwer | donderdag 9 april 2015 @ 20:49 |
Geen Kant en geen utilisme dus, wat dan wel? | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 22:00 |
het gevoel dat je stikt is eigenlijk je longen die lucht proberen binnen te krijgen d.m.v. je borst en buik spieren te bewegen. Maar omdat je stikt komt er dus geen lucht in, je spieren gaan dus steeds sterker aanspannen en dat 'gevoel' (het zelfde gevoel als je bijv. je beenspier aanspant) kent men als stikken. Het mentale gevoel, zoals stress enzo is een anders verhaal. Maarja, dat is met elke emotie zo. | |
RRuben | donderdag 9 april 2015 @ 22:02 |
zo heeft elke vorm van filosofie wel een negatieve kant. Het gaat niet gelijk om vermoorden maar bepaalde waarden opofferen voor meer gezamelijk plezier vind ik wel prima. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 23:42 |
... en dat is dan precies hetzelfde als wat? Ruiken? Tast? | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 23:47 |
Dat is iets heel anders dan utilitarisme. | |
PeteSampras | donderdag 9 april 2015 @ 23:50 |
Beiden, Kant en de utilitaristen, hebben een poging gewaagd algemene regels op te stellen waar, als we ons daaraan zouden houden, juist handelen noodzakelijk uit voortvloeit (en zo zijn er nog wel duizenden). Mocht je dat een interssante vraag vinden - ik vind dat zelf wat minder interessant maar men bemoeit zich er wel mee - dan denk ik dat deontische logica op dit moment interessant is. Wat de filosofen tot dusver hebben geprobeerd is vooral een model over de werkelijkheid heen te leggen; een model waar de werkelijkheid zich naar zou moeten schikken, in plaats van te kijken naar hoe men handelt en daar een theoretische verklaring voor te geven. Wat maakt het nu dat wij het ene handelen afkeuren en het andere goedkeuren (zelfs in het geval van een identieke handeling)? Hoe verklaren we dat? | |
RRuben | vrijdag 10 april 2015 @ 07:07 |
gevoel. Van die dingen in je spieren registreren het samentrekken en geven dat door aan de hersenen. | |
PeteSampras | vrijdag 10 april 2015 @ 10:14 |
'Voelen' is alleen geen van de vijf zintuigen waar de klassieken over spreken. Dat zijn horen, ruiken, zien, voelen (tast, dus) en proeven. Buiten dat je beschrijving van hoe je je bewust wordt te stikken me sowieso behoorlijk te kort leek schieten, maar daar ging het niet over, hoop ik dat je met mee eens zal zijn dat dat zich niet onder een van die vijf noemers laat plaatsen. Van moeten poepen vind ik het ook maar lastig te stellen dat dat dan onder het kopje tast zou moeten vallen. Laat staan het gevoel van versnelling of het verstrijken van tijd, of het gevoel van richting, etc. Dat is het enige wat ik wilde verhelderen. We roepen allemaal 'er zijn vijf zintuigen' terwijl dat gewoon niet het geval is. Liever dat te erkennen (waar ik geen enkel probleem zie dat gewoon te doen) en een beter, handzamer model te maken met meer dan vijf zintuigen, niet? Vroeger vielen dingen naar beneden omdat het in hun natuur zat, nu hebben we het over zwaartekracht. Het zijn beide beschrijvingen van eenzelfde fenomeen. Net als de zintuigen zal de steen zich er niets van aanttekken hoe je ze noemt. Als ik bij een dokter kom en zeg: 'Ik voelde me duizelig', dan bedoel ik daarmee alleen niet dat ik met mijn vingers aan mijn hoofd (of waar dan ook) mijn duizeligheid aan het bevoelen was. [ Bericht 19% gewijzigd door PeteSampras op 10-04-2015 10:21:03 ] | |
Wegenbouwer | vrijdag 10 april 2015 @ 13:43 |
Beide zijn inderdaad interessante vragen, de ene prescriptief en de ander descriptief. De reden dat ik de eerste vraag (wat is juist handelen?) ook interessant vindt, omdat dit aan de basis ligt (of in ieder geval zou moeten liggen) van elk politiek debat of stroming. Zelf vind ik politiek bedrijven op basis van een soort utilisme, algemeen belang, (of pragmatisme, weet niet precies het verschil) maar niets. Ik zie inderdaad ook liever deontologische uitgangspunten. Al denk ik niet dat morele waarheden bestaan. | |
RRuben | vrijdag 10 april 2015 @ 17:58 |
wauw... Biologische en natuurkundige verschijnselen met filosofie op proberen te lossen ![]() ![]() | |
Perrin | vrijdag 10 april 2015 @ 18:05 |
Filosofie gaat vaak over begripsverheldering. Misschien niet zo sexy, maar wel essentieel voor een zinnige, logische discussie. | |
RRuben | vrijdag 10 april 2015 @ 18:06 |
ja maar de dingen die hij net noemde zijn allang uitgelegd in de biologie en natuurkunde, dus daar is geen discussie over nodig. | |
PeteSampras | vrijdag 10 april 2015 @ 23:02 |
Dat zijn ze inderdaad, daar ging het me juist om. De vijf klassieke zintuigen, die uitleg, een die stamt uit de tijd voor de moderne biologie en natuurkunde, is in het denken nog steeds dominant in ons denken, praten, begrijpen, verstaan, etc. Dat bleek maar weereens uit wat jij erover te zeggen had. Waarom de normale mens toch zo ver achterloopt op de kennis die beschikbaar is, dat lijkt me zeker een vraag die interessant is voor de filosofie. Hoe we de zintuigen noemen en hoe we daarover praten, dat is daar alleen een voorbeeld van. | |
PeteSampras | vrijdag 10 april 2015 @ 23:28 |
Tenminste, 'allang uitgelegd' is wellicht ook wat vreemd om te zeggen. Er is een beter theoretisch model voorhanden. | |
Fir3fly | vrijdag 10 april 2015 @ 23:36 |
Waar verdien je je geld mee? | |
El_Matador | vrijdag 10 april 2015 @ 23:38 |
| |
PeteSampras | vrijdag 10 april 2015 @ 23:53 |
Niet met filosofie, in ieder geval. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 10:26 |
En wetenschap is ook maar een filosofische model, van Francis Bacon en later verder uitgewerkt, maar toch een filosofische methode. ![]() | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 10:27 |
Dat gaat ook niet als je geen filosoof bent. ![]() | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 10:42 |
Misschien kan ie een aardig potje tennissen. Ben wel benieuwd of de "huisfilosoof" van FOK! nog gaat reageren. | |
#ANONIEM | zaterdag 11 april 2015 @ 10:45 |
![]() Och och wat scherm jij er graag mee dat jij een filosoof bent. Een weinig filosofische houding als je het mij vraagt. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 11:32 |
![]() | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 11:33 |
Waarschijnlijk te druk met vakkenvullen. ![]() | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 11:36 |
Dat zou ie als goed filosoof toch even aan de Kant kunnen zetten, zou je zeggen... ![]() Dan de vraag aan jou, want wel serieus: wie zijn je favoriete filosofen en waarom? | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 11:47 |
1. Kant, lees zijn 3 delen van zijn Kritiek, maar vooral Kritiek van de zuivere rede. 2. Giacomo Leopardi, lees zijn Zilbadone maar. 3. Plato's politieke filosofie, omdat het vandaag nog even relevant is. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 11:48 |
Waarom zou het leven überhaupt een zin hebben? Is dat geen assumptie? | |
Molurus | zaterdag 11 april 2015 @ 11:51 |
Geen moderne nog levende filosofen onder je favorieten? | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 11:52 |
Ok, dank. 2 had ik nooit van gehoord, maar over het werk dat je aanprijst zegt wiki: It is not much of a stretch to define Leopardi as the father of what would eventually come to be called nihilism. Ik vind nihilisme geen goede houding als ik eerlijk ben. Het maakt stuurloos, bronloos, handvatloos. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 11:54 |
Leopardi schrijft over het feit dat de moderne maatschappij zijn illusies verliest, de magie van het leven, zoals je in het theater even de wereld kan vergeten, maar dat neemt de moderne wereld weg. Als je dat als nihilisme wilt bestempelen, goed. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 11:57 |
Nee. | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 11:58 |
Maar in hoeverre is dat "de moderne wereld"? Levend aan het einde van de kleine IJstijd, met voorzichtige industrialisering, maar nog niet de boom van eind 19e eeuw? Ik noem het geen nihilisme (ik had zoals gezegd nog nooit van hem gehoord); dat doet Wikipedia. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 12:02 |
Ik schreef ook: lees de Zibaldone, niet wikipedia. “Reason is the enemy of all greatness: reason is the enemy of nature: nature is great, reason is small. I mean that it will be more or less difficult for a man to be great the more he is governed by reason, that few can be great (and in art and poetry perhaps no one) unless they are governed by illusions.” | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 12:09 |
Dat is wel bijzonder; een filosoof die een schrijver (de Nederlandstalige wiki noemt hem niet eens een filosoof) aanhaalt die juist geen fan is van rede. Dat lijkt me juist de basis van filosofie... Dat hij zegt "nature is great" spreekt voor hem, in mijn ogen. De natuur is uiteindelijk onze "god". En almachtig. ![]() | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 12:11 |
Het is al sinds de jaren 60 heel erg in om (Franse) schrijvers (en hun half zachte crypto communistische gekeuvel) te verwarren met filosofen/filosofie | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 12:41 |
Leopardi was wel zeker een filosoof. Waarom lees je steeds wikipedia? Lees eens een boek, een wetenschappelijk artikel, wat dan ook. Op wiki staat... really... Rede heeft zijn limiet, lees ook Kant, daar doelt Leopardi ook op, als we ons leven laten leiden door rede alleen, dan mis je iets veel groters. Descartes, Spinoza, Leibniz, Wolff al dat soort 'rationalist' filosofen is dit tegen gericht, denken dat je me rede alles kan. | |
Molurus | zaterdag 11 april 2015 @ 12:54 |
Dit roept natuurlijk direct de vraag op: wat is dat "iets veel groters"? En "groter" in welk opzicht? Rede heeft geen ruimtelijke omvang, althans... niet een omvang die ertoe doet. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 14:47 |
Wat schiet er tekort aan de rede? | |
starla | zaterdag 11 april 2015 @ 14:54 |
Nietzsche: 'God is dood' Starla: 'filosofie is dood' Het enige mooie aan filosofie is dat je leert verdomde goed te redeneren en zuiver kunt discussieren waar de ander vaakt vervalt in drogredenen en niet logische redeneringen. Dat benijd ik soms wel bij filosofen: de kunst van retorica. | |
laforest | zaterdag 11 april 2015 @ 15:01 |
Rede heeft een omvang in de zin van het feit dat het gevangen zit in een brein en van ogen afhankelijk is.Wellicht is een betere omschrijving dat er iets is wat rede alleen niet kan bevatten, in deze zin van groter, niet wiskundig. Rede alleen is niet genoeg. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 15:06 |
Onzin, dan zou een blinde geen rede kennen Een nogal nietszeggend antwoord. Waarom zou rede tekort schieten of niet genoeg zijn | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 15:07 |
Mijn favoriete filosoof is natuurlijk laforest. Zie hieronder waarom! [ Bericht 18% gewijzigd door PeteSampras op 11-04-2015 15:13:24 ] | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 15:08 |
Wetenschapsfilosofie is erg nuttig en mooi | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 15:12 |
Het gelul van 'wellicht is een betere omschrijving dat er iets is wat de rede alleen niet kan omvatten, in deze zin van groter, niet wiskundig' is wel de treurigste en domste houding die je in kan nemen en helaas bij vrijwel iedereen die zichzelf filosoof noemt nog steeds aanwezig. Hoogstwaarschijnlijk omdat als zij zullen moeten erkennen dat zoiets helemaal niet bestaat - dat alles nu eenmaal onderhevig is aan de wetten van de natuurkunde en zodoende ook uit te drukken in het wiskundige - zij geen invulling meer aan hun vak weten te geven. Filosofen die die de filosofie bezien als een soort verklaringsmodel dat naast de wetenschap en de religie kan bestaan, een soort derde alternatief, die verdoen hun tijd. 'Dat er iets is wat de rede alleen niet kan omvatten', dergelijke uitspraken, zijn daar symptomatisch voor. Houd alsjeblieft op je eigen en andersmans tijd te verdoen. Daarom is Laforest mijn favoriete filosoof: dat lijkt me zo'n mannetje. Niets treuriger en aandoenlijker dan dat. | |
starla | zaterdag 11 april 2015 @ 16:28 |
Ik vind het vooral heel erg saai. | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 17:07 |
Maar als je stelt dat er "iets groters" of "meer" is dan rede, dan kun je dat alleen maar bevatten door diezelfde ogen en datzelfde brein. Dan moet je dus rede gebruiken om "iets groters dan rede" te omschrijven. Is dat niet een heel rare filosofische houding? Hoe kun jij stellen dat er iets groters is, als je dat niet kan kwantificeren zonder juist die "tools" te gebruiken die je op het vlak van "alleen rede" afwijst? Dat is een herschrijving van je eerdere punt, geen onderbouwing voor je punt zelf. Ben jij serieus filosoof? ![]() | |
Molurus | zaterdag 11 april 2015 @ 17:21 |
Mensen die blind zijn nemen je deze uitspraak niet in dank af. ![]() Daar wordt het nauwelijks duidelijker van. Dat het alleen wordt omschreven als "iets" is in mijn ogen verdacht. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 17:23 |
Laforest is duidelijk geen academisch filosoof | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 17:23 |
Emotie is ook "groter" dan rede, maar emoties zijn persoonlijk en moeilijk te vatten in een denkrichting. Zonder enige uitleg van "dat wat groter is", wordt die "meer dan rede, rede alleen is niet genoeg" eerder een soort god, een transcedent geheel. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 17:29 |
Zwelgen in wollig geleuter wat niet falsifieerbaar is | |
Molurus | zaterdag 11 april 2015 @ 17:34 |
Als je het mij vraagt zit hij midden in zijn opleiding. ![]() | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 17:36 |
Falsifieerbaarheid is bij uitstek gebaseerd op rede, dus als je "iets groters dan rede" wil bespreken, zou je daarmee alleen niet genoeg hebben. Maar wat dan wel het mechanisme of "tools" zijn om dat grotere ding dan rede te vatten, kwantificeren, "be'groterdanrede'neren", laat laforest vooralsnog niet zien. En nee, ik ga niet een boek lezen omdat hij dat zegt "dan weet je alles", dat zijn argumenten als die van moslims; lees de koran en je wordt vanzelf moslim. Eh nee, ik heb geprobeerd dat wettische boek te lezen, maar er is geen doorkomen aan. En het heeft me ook geen moslim gemaakt, verre van juist. | |
Molurus | zaterdag 11 april 2015 @ 17:36 |
Ja, het is dan niet geheel duidelijk wat de meetlat is. In mijn ogen staan emoties juist lager in de hierarchie dan rede, in die zin dat emoties ons gedrag sturen daar waar de rede daar niet toe in staat is. Rede is iets dat tijd en effort kost, en is daardoor langzaam maar wel nauwkeuriger. Emoties als gedragsimpuls zijn veel sneller, maar minder nauwkeurig. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 17:37 |
Universiteit van Harderwijk, bij Prof Fetse Alsvanouds | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 17:39 |
Ja, je hebt een punt over die hiërarchie, maar dat bedoelde ik ook niet met "groter"; niet "hoger". Inderdaad, die meetlat. Als je die niet hebt, of volgens "dat nieuwe systeem dat de rede overstijgt" kan bevatten, kan uitleggen, dan blijft het bij transcedent gepraat en wordt het een soort godheid. Er zit ook een heleboel filosofie in religie, maar dat is het dan ook weer niet. Even wachten op laforests uitleg lijkt me. Hopelijk komt die en wordt het geen verwijzing naar een boek. Dat zou zijn filosofische basis onderuitschoppen. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 17:40 |
Dan is zekere kennis ervan onmogelijk, en dat is nu juist het doel van filosofie, zekere objectieve kennis. | |
El_Matador | zaterdag 11 april 2015 @ 17:44 |
Zo zou ik het ook zien, net als de bespreking van god, wat laforest met zijn voorbeeld van die steen nu net van de hand wees. Prima als je god als overstijgend, groter dan alles, element definieert, maar dan wordt het ook onmogelijk om dat groter dan alles-element te bevatten. Ik vraag me dan ook af wat hijzelf ermee bedoelt, hoe hij uitlegt wat en hoe "groter dan rede" precies is in zijn ogen en welke meetlat hij daarvoor gebruikt. Vergelijkend gezegd; als rede de Newtoniaanse fysica is en laforest wil "iets groters dan rede" omschrijven, wat is zijn "kwantummechanica" dan. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:08 |
Ik zal het nogmaals ophelderen: kwantummechanica - iets waar ik zelf overigens geen reet vanaf weet - is een theoretisch model om verschijnselen te verklaren, die blijkbaar niet bevredigend genoeg door andere modellen verklaard konden worden. Over een tijdje zal er ander theoretisch model de wereld in geholpen worden dat verschijnselen kan verklaren die niet door de kwantummechanica verklaard kunnen worden. Zo komen we nu eenmaal tot nieuwe kennis. Natuurlijk zijn er een hele hoop dingen die we nog niet kunnen verklaren. Om te stellen dat die daarom per definitie onverklaarbaar zijn, d.w.z.: 'groter dan de rede' lijkt me niet wat de wetenschappelijke praktijk de afgelopen honderden jaren uitgewezen heeft. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:11 |
... en dat 'emotie' groter dan de rede zou zijn, dat zou dan iets moeten zeggen dat er geen wetenschappelijk onderzoek naar emoties mogelijk zou zijn. Ook dat lijkt me lariekoek; daarvoor hoef ik alleen maar op het bestaan van de psychologie, de psychofarmacologie, de neurologie, etc. te wijzen. Nogmaals, simpelweg omdat jij en ik het niet begrijpen, wil niet zeggen dat het niet begrepen kan worden. | |
Pietverdriet | zaterdag 11 april 2015 @ 20:12 |
| |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:22 |
Als ik dan iets zou moeten bedenken dat aan de rede zou kunnen ontsnappen, dan is dat God. Dat is dan niet zozeer vanwege allerhande kwaliteiten die we aan de lieve Heer toedichten, maar voornamelijk omdat God een fenomeen is dat niet, zoals andere natuurkundige verschijnselen, waargenomen kan worden en zich zodoende ook niet in een theoretisch model laat vangen. Dat werpt de vraag op: doet God er überhaupt wel toe? Hij is toch echt in het leven geroepen om bepaalde fenomenen te verklaren waar de pre-wetenschappelijke mens geen antwoord op had. Tegenwoordig hebben we op een hoop van die vragen wél antwoorden, wat ook voor de nodige verschuivingen in het Godsbeeld gezorgd heeft, maar daar zal ik nu niet over uitwijden. Vroeger, in de tijd van Kepler, verklaarde men het bewegen van de planeten door te stellen dat die aangeduwd werden door engelen, die erachter met hun vleugels hingen te wapperen. Die engelen heeft niemand ooit gezien. Of ze nu bestaan of niet, dat doet er simpelweg niet toe. We willen het fenomeen zelf beschrijven, zodat we daar uitspraken over kunnen doen die weer tot nieuwe kennis leidt. Hoe die planeten bewegen is een véle malen interessantere vraag dan wáárom die planeten zo bewegen. Die vragen worden weleens met elkaar verward. 'The next question was — what makes planets go around the sun? At the time of Kepler some people answered this problem by saying that there were angels behind them beating their wings and pushing the planets around an orbit. As you will see, the answer is not very far from the truth. The only difference is that the angels sit in a different direction and their wings push inward.' Aldus meneer Feyman. [ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 11-04-2015 20:30:39 ] | |
Scuidward | zaterdag 11 april 2015 @ 20:32 |
Hoe staat de filosoof (TS) tegenover de huidige verhoudingen tussen mens en dier in de bio-industrie? Dit omdat ik eerder dit studiejaar daar college over heb gehad (deep-ecology etc.). | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:42 |
Ja, dat zijn vraagstukken die ik maar lastig te beantwoorden vindt omdat ik erg weinig kennis heb van hoe het er in de bio-industrie aan toegaat. Het laatste wat ik daar over hoorde was natuurlijk met de Provinciale Statenverkiezingen en de mega-stallen, waarbij het me nooit echt duidelijk is geworden dat als een stal groter is, het dierenwelzijn daar noodzakelijk onder lijdt. Maar goed, onze relatie met dieren is volkomen instrumenteel: of we ze nu opvreten of ermee knuffelen, dat doet er niet zoveel toe, ze dienen ons nut. Hoe sta ik daar tegenover? Dat weet ik niet zo. Ik denk ook dat het lastig en onverstandig is om in al te algemene termen te spreken over 'de verhoudingen tussen mens en dier in de bio-industrie' omdat er aan die instrumentele relatie die de mens met dieren heeft op zeer verschillende manieren invulling wordt gegeven. Het ontkennen van het type relatie dat we met dieren hebben, stellen dat die anders zou zijn dan instrumenteel - wat sommige mensen beweren of nastreven - lijkt me echter een grove misvatting. | |
Scuidward | zaterdag 11 april 2015 @ 20:49 |
Ben ik wel met je eens. Zodra we dieren aan het 'houden' zijn plegen we al inbreuk op iets wat in een andere situatie van die dier zelf zou zijn. Als ik de daad bij het woord zou voegen zou ik per direct veganist worden maar in de praktijk merk ik ook dat die gewoonten er ingesleten zijn. Vandaar dat ik voorstander ben van een tussenweg van aan de ene kant (periodieke) onthouding van mijn kant en aan de andere kant verruiming bij de kant van de industrie. Mijn docent was die-hard veganist en als filosoof werkzaam voor de universiteit, dus die kon zijn ei goed kwijt. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:53 |
Waar hij of zij dan wellicht aan voorbijgaat is dat een hoop van die relaties van het type zijn waar het dier zelf ook van profiteert. De evolutie van honden (of beter, de kunstmatige selectie van honden) is daar een goed voorbeeld van. | |
#ANONIEM | zaterdag 11 april 2015 @ 20:55 |
Haha. De honden geven aan jou door dat ze profiteren? | |
EP3 | zaterdag 11 april 2015 @ 20:56 |
Is het idee van solipsisme te weerleggen? | |
Scuidward | zaterdag 11 april 2015 @ 20:56 |
Daar ging het dan weer niet over. Een hond eten wij in Nederland niet op. Hij was ook tegen religieuze besnijdenissen. Dat dan weer wel. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 20:57 |
Natuurlijk, die krijgen eten en onderdak. Die hoeven zelf niet op zoek naar hun voedsel. Voor zover ik het goed begrepen heb, stammen honden af van wolven die een knerpje in hun vecht-vluchtreflex hadden en zodoende in contact kwamen met mensen - waar een andere wolf ruim zijn afstand zou hebben bewaard. De mens kwam erachter dat die beesten handig waren om bij zich te houden om zo andere dieren uit de buurt te houden, die weer vang waren voor die wolf, en gaf het beest daarvoor in ruil te eten. Wolf blij, mens blij: een doodnormale symbiotische relatie zoals je die bij tal van andere diersoorten aantreft. | |
#ANONIEM | zaterdag 11 april 2015 @ 21:01 |
Mij veel te praktisch. Erg kritisch nadenken heb je nog niet geleerd zo te horen. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 21:01 |
Mwoah, er zijn wel wat tegenargumenten, maar of die nu zo overtuigend zijn, dat weet ik niet zo. Ook daar kan je je wel onderuit lullen. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 21:04 |
Zulks zijn de feiten. Ik kan kritisch zijn wat ik wil, ik kan er allemaal meningen over vormen, ik kan alleen moeilijk afbreuk doen aan de feiten. Zo is de hond ontstaan. Wat ik daarvan vindt, zal er niets aan afdoen. | |
#ANONIEM | zaterdag 11 april 2015 @ 21:21 |
En het praktische nut is nu wel verschoven is het niet? En hoeveel misstanden zijn er wel niet? De mens sleurt het dier vaker mee in z'n problemen dan dat het dier profijt heeft. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 21:28 |
Dat is een algemene uitspraak waar ik me niet aan wil wagen. Ja, er zijn vast een hoop mensen die hun dieren meesleuren in zijn problemen dan dat het dier er profijt bij heeft. Er zijn vast ook een hoop mensen die heel goed voor hun beestjes zorgen, zodoende dat het beest er wel baat bij heeft. Symbiotische relaties komen voor, ook tussen andere beesten en, zoals bij elke relatie, pakt dat in het ene geval goed en in het andere geval minder goed uit. Het is alleen nogal een denkfout, een drogrede, om vanuit een of meerdere specifieke voorbeelden daarmee uitspraken te doen over de gehele groep. Er hoeft maar één voorbeeld te zijn van een relatie tussen een mens en een dier waar het wel goed gaat - en die zijn er volop - en het hele verhaal stort als een kaartenhuis in elkaar. Nogmaals, ik ga niet ontkennen dat er een hoop problemen zijn, ik wil je er alleen even op wijzen dat je nogal tekortschiet in je redenering. | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 21:32 |
Ik ook trouwens; ik ben je een hoop woorden in de mond aan het leggen. Ik dacht, dan hebben we dat maar alvast gehad. Het is nogal voorspelbaar welke kant je op wil. Mocht ik me daarin vergissen, laat dat dan weten. | |
EP3 | zaterdag 11 april 2015 @ 21:38 |
Is het eindeloze zoeken naar antwoorden een impuls die voortkomt uit een oprechte nieuwsgierigheid voor het leven of vooral een impuls die voortkomt uit de angst voor de dood? Verschilt dat wellicht van persoon tot persoon? En kunnen beide impulsen naast elkaar bestaan? | |
EP3 | zaterdag 11 april 2015 @ 21:40 |
Goed topic, trouwens. | |
#ANONIEM | zaterdag 11 april 2015 @ 21:47 |
Haha. Dat bepaal jij niet, hè. Ik leg andere eisen in situaties dan jij. Niet aan jou te beoordelen hoe mijn wereldbeeld tot stand komt. Maar succes hier, probeer vooral de bovenliggende partij te zijn, maar ik zeg je, dit is niet goed voor jouw kritische vermogen. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-04-2015 21:48:14 ] | |
PeteSampras | zaterdag 11 april 2015 @ 22:44 |
Ik begrijp het niet zo goed. Wat bepaal ik niet? | |
starla | zondag 12 april 2015 @ 11:23 |
Dude...van een filosoof ga je het discussietechnisch gezien niet winnen. Waarschijnlijk kun jij een rasechte filosoof er niet eens van overtuigen dat 1 + 1, 2 is ![]() But good luck! ![]() PS ik begrijp hier ook geen reet van | |
PeteSampras | zondag 12 april 2015 @ 13:55 |
Even kijken wat er hier nu precies gezegd wordt. De eerste bewering is dat er een eindeloos zoeken naar antwoorden is, en dat dat een impuls is. Daar kan ik wel in meegaan. De vraag is of die impuls voortkomt uit een nieuwsgierigheid voor het leven, of een angst voor de dood. Het eindeloos zoeken naar antwoorden lijkt mij nu precies wat wij nieuwsgierigheid noemen (waarbij die vragen helemaal niet gearticuleerd hoeven te worden: als je je pik in een pak chocoladevla stopt of een eindje gaat fietsen bevredig je ook de nieuwsgierigheid). De eerste verklaring lijkt me dus zeggen: 'De nieuwsgierigheid komt voort uit nieuwsgierigheid.' - wat me geen bevredigende verklaring lijkt, simpelweg omdat er niets mee verklaard wordt, behalve als je beweren wil dat iets (in dit geval de nieuwsgierigheid) uit zichzelf kan ontstaan. Wellicht zou het mooier, eleganter zijn dat nieuwsgierigheid inherent is aan het leven. De tweede verklaring, dat de nieuwsgierigheid voort zou komen uit een angst voor de dood, lijkt me qua redenatie in ieder geval meer steek houden. Er is een duidelijke oorzaak, doodsangst, waar nieuwsgierigheid uit voor zou komen. Probleem daarbij is echter dat als we iemand voorstellen die geen doodsangst heeft, dan noodzakelijkerwijs niet nieuwsgierig zou kunnen zijn. Dat er mensen bestaan zonder doodsangst - genoeg die het claimen maar daarbij denk ik dan dat ze voornamelijk een hele kleine, of hele geringe doodsangst hebben - lijkt me een bonte bewering. Deze verklaring lijkt me dan ook niet zo bevredigend omdat ik geen manier zie om hem te toetsen. We zouden dan iemand zijn doodsangst eruit moeten snijden en kijken of hij dan nog nieuwsgierig doet. Een verklaring die ik laatst hoorde hangt er wel nauw mee samen (misschien is het zelfs precies dezelfde verklaring): het brein zit zo in elkaar dat datgene wat we niet herkennen of begrijpen, datgene waar we geen wijs uit worden, aangeduidt wordt als slangen en beren en weet ik veel wat niet allemaal, omdat dat weleens een slang, of beer zou kunnen zijn die ons op zou kunnen gaan eten. Daar hebben we nog steeds last van: bekend voorbeeld daarbij is de afwas. Dat is een bende rotzooi waar we niet tegen opgewassen zijn, eigenlijk niet goed herkennen, met dien gevolge dat als die berg afwas blijft staan, we daar stress van krijgen, een zekere mate van angst, zou je zelfs kunnen zeggen (is er andere angst dan doodsangst?), tot zulke extremen dat we er niet eens meer naar willen kijken. Zo gebeurt het daadwerkelijk! Grote berg afwas? Dan mijdt je de keuken en loop je er met een boog omheen. Pas als de afwas gedaan is, als we van die berg rotzooi weer een geordend, schoon geheel hebben gemaakt, als we weer tot begrip zijn gekomen, neemt die stress weer af. Nieuwsgierigheid, de behoefte antwoorden te vinden, zou je zo dus uit kunnen leggen als een behoefte om de angstaanjagende chaos die de (al dan wel of niet natuurlijke) omgeving is, orde aan te brengen, zodat we er niet meer bang voor hoeven te zijn. Is dat hetzelfde als voortkomen uit doodsangst? Dat weet ik niet. Ik proef een soort verschil. Het gaat om de behoefte die doodsangst weg te nemen, wat net iets anders is dan door de doodsangst ingegeven worden. Laat ik het zo zeggen: dat je je auto wil verkopen wordt niet alleen ingegeven door het feit dat je een auto bezit. Misschien geen volledig en bevredigend antwoord maar goed, ik moet er ook nog over nadenken! | |
Pietverdriet | zondag 12 april 2015 @ 15:33 |
Je maakt hier een assumptie, dat er überhaupt een god is. Te zeggen dat hij niet waargenomen kan worden is autoimmunistie Wollig, nietszeggend gebrabbel dat niets toevoegd aan wat je hierboven zegt | |
PeteSampras | zondag 12 april 2015 @ 15:54 |
Als we de assumptie niet maken, hoe kunnen we er dan uitspraken over doen en de assumptie ontkrachten? Dat de rest wollig, nietszeggend gebrabbel is, dan ben ik roerend met je eens. Dat was meer ter vermaak. [ Bericht 0% gewijzigd door PeteSampras op 12-04-2015 16:14:09 ] | |
PeteSampras | zondag 12 april 2015 @ 16:13 |
- dubbel - | |
Pietverdriet | zondag 12 april 2015 @ 16:14 |
Dat is nu precies het punt, je zegt helemaal niets concreets. Gebakken lucht. Niets inhoudelijks. Dit heeft geen fuck met filosofie te doen | |
PeteSampras | zondag 12 april 2015 @ 16:32 |
Goh, dat weet ik ook weer niet hoor. De verhouding tussen God, de mens en de wereld om hen heen lijkt me toch een interessante vraag voor de filosofie. Een beetje dialectiek om daar dan wat over te zeggen, lijkt me nu ook niet zo vreemd. | |
Pietverdriet | zondag 12 april 2015 @ 16:38 |
En weer ben je vaag en wollig. ![]() Als je dit wilt had je beter theologie kunnen gaan studeren | |
PeteSampras | zondag 12 april 2015 @ 17:40 |
Waar ging het oorspronkelijk over? 'Zijn er zaken die niet voor rede vatbaar zijn? Daar heb ik antwoord op gegeven in de zin dat er geen enkele aanleiding is om dat aan te nemen. God ontsnapt aan de rede, dus verbindt daar zelf je conclusies aan en roep dan nog maar eens dat het vaag en wollig is. Dat je blijkbaar niet in staat ben de conclusies te trekken die daar noodzakelijkerwijs uit volgen en het daarom maar vaag en wollig noemt, is vooral een demonstratie van je eigen onbegrip. | |
Pietverdriet | zondag 12 april 2015 @ 18:42 |
Nee hoor, je kan ook heel duidelijk en helder je standpunt verkondigen | |
#ANONIEM | maandag 13 april 2015 @ 07:36 |
Pietverdriet ![]() | |
starla | maandag 13 april 2015 @ 08:00 |
Ik weet dat je z'n homovriendje bent, maar lees eens de laatste 5 posts van hem. Staat daar ook maar enigszins iets nuttigs in behalve de ander afzeiken? Niet echt he... Als je zoiets aanbidt dan ben je nog dommer dan degene die je aanbidt. | |
#ANONIEM | maandag 13 april 2015 @ 08:14 |
Hallo mevrouw conservatief die vast zit met al haar gedachtes. Piet toont in elke post weer aan verreweg meer kennis te hebben (van zaken) dan Pete. Piet voor mod van F&L ![]() En ts is telkens diegene met een niet open blik, zichzelf verheven voelende. Dat hij zich filosoof noemt is al erg genoeg. | |
starla | maandag 13 april 2015 @ 09:27 |
Is hij geen filosoof dan? | |
Pietverdriet | maandag 13 april 2015 @ 09:54 |
Een filosoof zeggen dat zijn betoog vaag en wollig is, is geen afzeiken. Een filosoof hoort zijn betogen scherp en helder te schrijven. Het is als tegen een schilder zeggen dat er zakkers in zijn verf zitten | |
speknek | maandag 13 april 2015 @ 10:38 |
O filosoof. is poststructuralisme de grafkanker van de filosofie Er zijn nogal wat schijnbaar contrasterende epistemologieen en ontologieen, maar ieder lijken ze hun eigen toepassings -en bijbehorende wetenschapsgebied te versterken. In zekere zin is het schijnbaar lonend een schizofrene blik op de wereld te hebben. Voor empirische wetenschappers werkt een positivistisch paradigma, voor ingenieurs biedt fenomenologie meer nuttige inzichten, voor onderwijskundigen moeten we de wereld toch meer bezien als een sociaal construct en sociologen hebben toch meer met een postmodernistisch wereldbeeld. Betekent dit dat sommige mensen het verkeerd hebben, is er een gedeelde epistemologie en daarbij behorende werkelijkheid, of is de vraag stellen al de verkeerde bril opzetten? | |
EP3 | maandag 13 april 2015 @ 11:06 |
Allemachtig. Filosofische kwesties lenen zich blijkbaar uitstekend voor het Groot Dictee der Nederlandse Taal. | |
PeteSampras | dinsdag 14 april 2015 @ 04:43 |
Dag allemaal, Goed, het is al een beetje laat en eigenlijk zou ik gewoon in mijn bed moeten gaan liggen, maar om deze reeks toch enige kans van slagen te geven denk ik er toch maar goed aan te doen de vragen te beantwoorden. Ten eerste is daar de vraag van Pietverdriet: 'Doet een filosoof er goed aan zijn stanpunt helder en duidelijk te verkondigen?' Hij deed de bewering: 'Een filosoof doet er goed aan...' wat zich vrij gemakkelijk naar die vraag laat vertalen. Dat doet een filosoof niet. Dat zit niet zozeer in het wollige en vage, maar meer in het 'een standpunt te moeten verkondigen'. Zo had hij het ook over het voeren van een betoog en dat is nu juist waar ik in op wilde haken. Een betoog, een stanpunt verkondigen, veronderstelt een zeker wikken en wegen van feiten die we waarden toekennen op basis waarvan we de lezer dan proberen te overtuigen van het een of ander. Een tekst met titel: 'Abortus is een menselijk recht' zou zich voor een betoog lenen. Dan nemen we de feiten die we kennen omtrent abortus, wikken en wegen we die tegen elkaar en komen we tot de conclusie dat abortus een menselijk recht zou moeten zijn. Of dat nu waar is of niet, of we die feiten nu goed tegen elkaar af hebben gewogen of niet, dat doet er niet toe: het betoog heeft als enige doel de lezer te overtuigen. Een filosoof dient zich daar verre van te houden omdat hij niet geïnteresseerd zou moeten zijn in het overtuigen van een lezer, maar simpelweg in het presenteren van de feiten zoals die bekend zijn en de logische conclusies trekken die daaruit volgen. Slaag je daarin,- slaag je erin de noodzakelijke conclusies te verbinden aan de feiten zoals die bekend zijn, dan ben je een wonderwel kundig filosoof. Er zijn maar weinigen die tot zoiets simpels en voordehandliggends (is dat een woord?) in staat zijn; iets wat mij een vertrekpunt lijkt. Goed, als ik hier over uitwijden moet, dan doe ik dat graag. Dan is er de vraag van Speknek. Die heeft het mooi en wollig en vaag gefabriceerd maar komt uiteindelijk tot het volgende: de bewering die er gedaan wordt, als ik dat goed heb verstaan, is dat de verschillende wetenschappen, van verschillende wereldbeelden (hij noemt het positivisme, de fenemonolgie, etc.) vertrekken om tot uitspraken over de kosmos (of hoe je het ook wil noemen) zich aan ons bloot geeft te komen. Een lang verhaal kort: het maakt helemaal niet zoveel uit welke 'bril' je daarbij opzet omdat al die wetenschappen bij het toetsen van de uitspraken die ze doen aan dezelfde criteria worden gehouden. Veronderstel dat ik naar een aap kijk met een roze zonnebril of een met een groene zonnebril: het is niet de kleur van de aap die er toe doet, maar dat het een aap is. Dat lijkt wederom een vage, wollige, opmerking, maar een betere analogie kan ik me welhaast niet voorstellen! Willen wij weten, bijvoorbeeld, hoe de planeten om de zon draaien, dan zetten we ons groene brilletje op en zien wij opeens hoe, dat wat voorheen gemaskeerd werd door onbegrip, de krachten op elkaar inwerken. Willen wij weten hoe het komt dat in een schijnbaar vergelijkbare situatie het ene mens in een hoekje gaat zitten masturberen en het andere mens over gaat tot moord en doodslag, dan zetten wij het roze brilletje op en zien wij daar opeens, onthult door dat roze brilletje, een model dat wij over die werkelijkheid heen kunnen leggen om dat verschijnsel te verklaren. Het ene brilletje is het andere brilletje niet,- doch beide brilletjes zijn aan dezelfde criteria onderhevig. Zij moeten, o.a. (er zijn meer criteria dan wat hierop volgt) erin slagen dat wat voorheen onzichtbaar was, zichtbaar te maken. Dit is wat wij simpelweg noemen 'ontdekken'. De kernvraag over de wetenschap, iets waar wetenschappers zich doorgaans in het geheel niet voor interesseren maar wetenschapsfilosofen dan weer wel (en maar goed ook) lijkt me dan ook: welke kleur moet dat brilletje hebben en wat willen we daar nu door kunnen zien? Hier wilde ik heel graag nog wat uitwijden, maar dat bewaar ik tot morgen. Om de wat gecompiceerde vraag samen te vatten: Betekent dit dat sommige mensen het verkeerd hebben? Nee: er zijn verschillende gebieden van wetenschap die zich betrekken op verschillende (hoewel de grenzen erg abitrair zijn) delen van de werkelijkheid en daar ook een verschillende (schijnbaar) methodologie voor kiezen omdat die nu eenmaal de meest bevredigende antwoorden opleveren. Is er een gedeelde epistemologie? Jazeker, die van de wetenschappelijke methode. En daarbij behorende werkelijkheid? Ja, want de werkelijkheid is nu eenmaal de werkelijkheid (daar kunnen we moeilijk afbreuk aan doen), maar ja - zie de laatste opmerking voor verheldering - (om de vraag toch samen te voegen), door de verschillende modellen die er op de werkelijkheid losgelaten worden verandert die werkelijkheid natuurlijk niet. De wetenschappelijke methode pretendeert ook geen 'ware' uitspreken te doen over die werkelijkheid,- deze wil alleen een theoretisch model over de werkelijkheid heenleggen om de feiten zoals die zich presenteren begrijpbaar te maken. Nogmaals, de werkelijkheid zal zich geen reet aantrekken van hoe wij menen dat die zich aan ons blootgeeft. Wat we er ook over beweren, de werkelijkheid is zoals de werkelijkheid is. Ik zei hier: 'Om de vraag toch samen te voegen' omdat het nogal verleidelijk is om te denken: 'Als er geen gedeelde epistomologie is, dan is er ook geen gedeelde bijbehordene werkelijkheid'. Onzin! Ook, ten overvloed wellicht, de oude Grieken en de Church of Scientology, deden en doen uitspraken over precies dezelfde werkelijkheid waar wij ons nu in bevinden. Is de vraag stellen al de verkeerde bril opzetten? Dat veronderstelt dat het mogelijk zou zijn een verkeerde bril op te zetten. Dat lijkt me wat gechargeerd, 'verkeerd', wat weer normatieve smaakjes heeft,- ik zou zeggen: het ene vraagstuk laat zich beter verklaren door het ene model dan het andere. Dat maakt de andere verklaring niet noodzakelijkerwijs onjuist, maar onbevredigend. Om toch weer het verhaal van Keplers engeltjes aan te halen: ik kan noch wil aantonen dat ze er niet zijn, ik vind het gewoonweg niet zo'n bevredigende verklaring. Ga gerust verder! Let wel: geen van deze antwoorden en opmerkingen zijn definitief. Wellicht denk ik er morgen heel anders over! Moge het goddank een keer duidelijk worden dat we alleen door de erkenning van ons volkomen onbegrip en daar zoveel en zo hard mogelijk over zeiken en kankeren tot nieuwe kennis kunnen komen. [ Bericht 1% gewijzigd door PeteSampras op 14-04-2015 05:43:58 ] | |
PeteSampras | dinsdag 14 april 2015 @ 05:12 |
Mocht iemand straks aankomen met de opmerking dat de waarneming beïnvloed wordt door de waarnemer, dan krijgt'ie een klap voor z'n kop. | |
PeteSampras | dinsdag 14 april 2015 @ 05:14 |
Nou ja, dat is ook weer niet nodig. Dan hebben we het daar wel weer over. | |
PeteSampras | dinsdag 14 april 2015 @ 05:21 |
Dat de waarneming wordt beïnvloed door een waarnemer wil namelijk nog niet zeggen dat dezelfde waarneming op een andere wijze beïnvloed zou zijn geweest wanneer deze door een andere waarnemer waargenomen werd. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 03:24 |
Zes dagen alweer! Goed, ik heb dus bemerkt dat het topic een beetje doodgebloed is, wat ik op twee manieren kan verklaren: of ik ben erin geslaagd de vragen die opgeworpen zijn naar tevredenheid te beantwoorden (wat me sterk lijkt) of men heeft geconcludeerd: 'Die vent lult wel zo afschuwelijk uit zijn nek, daar ga ik mijn tijd niet meer aan besteden'. De tweede brengt ook moeilijkheden met zich mee, omdat wanneer iemand uit zijn nek aan het lullen is, het doorgaans doodsimpel is aan te tonen waarom dat het geval is. Nu vergt dat doorgaans enige inspanning, waarvan ik me kan voorstellen dat het een reden is om er het zwijgen toe te doen; dit omdat men het doorgaans onprettig vindt om op zijn ongelijk gewezen te worden. Daar komt dan gekwebbel en twist uit voort, dat ziet men ook aankomen, vandaar dat men zegt: 'Weet je wat, laat die man maar lekker uit zijn nek lullen, ik heb wel betere dingen te doen.' Het gaat mij er echter om om tot nieuwe kennis te komen. Dus mocht iemand daadwerkelijk van mening zijn dat ik maar uit mijn nek zit te kletsen, laat me dat dan vooral weten! Van gekwebbel en twist mijnerzijds zal geen sprake zijn, vermits het bewijs dat aangevoerd wordt voor mijn ongelijk ook voldoende overtuigend is. Goed, dan het volgende. In de afgelopen dagen heb ik natuurlijk weer met mijn denken enkele bergen verzet en wie zou ik nu zijn om dat niet met jullie te delen! In het bijzonder heb ik teruggedacht aan de opmerkingen die Pietverdriet maakte omtrent 'de filosoof' en hoe hij zijn vak uit zou moeten voeren, etc. Helder en duidelijk, dus niet stoffig en wollig. Ik meen zelf dat niet te hebben gedaan, maar goed, wat doet dat er nu nog toe? Er werden in ieder geval een paar beweringen de wereld in geholpen die hij, noch iemand anders, heeft willen ontkrachten. Die beweringen waren in een notendop dat dat wat aan de rede ontsnapt niet bestaat. Zo ook dat God aan de rede ontsnapt, waaruit noodzakelijkerwijs volgt dat God niet bestaat. Klopt dat? Ik vraag het u. Om er nog een schepje bovenop te doen: de inverse van God is natuurlijk de Satan. Moeten we nu concluderen dat Satan niet aan de rede ontsnapt en daardoor noodzakelijkerwijs wel bestaat, of maken we dan een fout in onze redenering? Laat het me van harte weten! In een notendop: 'Bestaat God? Nee. Bestaat Satan? Ja.' Zeer nieuwsgierig naar jullie bevindingen, verblijf ik. | |
Haushofer | maandag 20 april 2015 @ 08:24 |
Dat "natuurlijk"lijkt me een drogreden. De satan is in de vroege Joodse literatuur een engel van God die mensen test op hun geloof. Pas in de apocalyptische literatuur en het Christendom wordt Satan gezien als Gods grote tegenstander, zie b.v. Pagels "The origin of Satan". | |
Pietverdriet | maandag 20 april 2015 @ 08:37 |
wil je ontkennen dat dit gebeurd op Kwantumniveau? | |
JustTalkLove | maandag 20 april 2015 @ 10:34 |
Hoe bedoel je dit ? Je kan toch niet 'objectief' waarnemen (zonder te veranderen) ? In geval van een steen, akkoord. Zwaartekracht, ook akkoord. Maar bv inzake psychologie, vergeet het. Je moet eens proberen naar een groepje jongeren te "staren" (ze waar te nemen), zonder dat je daarbij hoopt op verandering. Ik wens je veel succes. Er is veel kans, dat die jongen je waarneming opmerken, en je een klap voor je kop geven, als je met dergelijke waarneming (staren) niet ophoudt. Doordat ze zich door jouw waarneming bedreigd (aangevallen) voelen. Dus in dergelijke geval werkt (en bestaat) waarneming en waargenomene zuiver 'objectief' gescheiden niet. Een steen en de zwaartekracht hebben hier minder problemen mee. Gelukkig voor jou ![]() | |
Pietverdriet | maandag 20 april 2015 @ 10:44 |
Je begint nu gewoon over wat anders en je mist het punt volledig. | |
Syamsu | maandag 20 april 2015 @ 12:07 |
Het bestaan van God is een mening, want het bestaan van alles wat kiest is een mening, het bestaan van alles wat wordt gekozen is een feit. Een feit krijg je door bewijs dat dwingt naar een kopie / model van wat bewezen wordt. Bijvoorbeeld de maan, en een boek over de maan. Het boek over de maan is een kopie van de maan naar een wereld van woorden, plaatjes, en wiskunde. Een mening krijg je door te kiezen over wat het is dat kiest. Bijvoorbeeld iemand kan links of rechts, kiest rechts. Wat is het dat die keuze zo deed uitkomen? Het was moedig of laf, ik kies laf, het is mijn mening dat lafheid de keuze op rechts deed uitkomen. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 15:35 |
Nee. Moet ik dat toelichten? | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 15:36 |
Wellicht dat als je het punt wat minder vaag en wollig had geformuleerd, het niet langs mee heen was gegaan! | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 15:38 |
Dat is niet zozeer waar ik in geïnteresseerd ben (hoewel natuurlijk ook erg interessant). Het gaat hier om de redenering zelf. Gemakshalve heb ik de inverse van God de Satan genoemd. Noem het hoe je het wil noemen (de duivel, mijn schoonmoeder, de antichrist, weet ik veel wat) en kijk dan naar de redenering zelf. Het gaat me om de geldigheid daarvan. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 15:40 |
Ook hier: ik heb helemaal nooit willen ontkennen dat de waarneming beïnvloed wordt door de waarnemer. Dat lijkt me namelijk uiterst juist,- of dat nu gaat over de psychologie of wat er zich op kwantumniveau afspeelt: ik was er alleen niet zo in geïnteresseerd dat het gesprek die wending zou nemen. Het lag nogal voor de hand dat het die kant op zou kunnen gaan, wat het tot mijn treurnis dus toch heeft gedaan. | |
#ANONIEM | maandag 20 april 2015 @ 16:08 |
Pete toch. ![]() Even inhoudelijk: Kan de rede van de mens alles vatten Pete? [ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 20-04-2015 16:46:45 ] | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 17:33 |
Daar ben ik afgehaakt. Of God bestaat of niet zal niet afhangen van hoe men daarover denkt (van die Godsbeelden waarin het Wezen zijn kracht ontleent aan de toeweiding van zijn volgelingen daargelaten). Het leek me onverstandig verder in te gaan op de rest voor we het hier eens over zijn geworden. | |
Pietverdriet | maandag 20 april 2015 @ 17:48 |
Ik ben niet degene die hier vaag en wollig is, lappen nietszeggende tekstbreier. Als je een punt hebt, maak dat dan. | |
Syamsu | maandag 20 april 2015 @ 18:05 |
Kunnen filosofen een beetje goed spelen met ideeen die hun tegen staan? Tot level 4 komen met spelen met het idee dat vrije wil wel echt is, of komen ze alleen maar tot level 99 in spelen met het ide dat vrije wil niet bestaat? | |
speknek | maandag 20 april 2015 @ 19:35 |
Datzelfde geldt voor jou Pietverdriet, als je alleen een beetje gaat zitten emmeren dan kan dat ergens anders, we hebben al nauwelijks zulke threads in F&L. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 21:53 |
Ja hoor. Deed ik dat niet juist? Het idee dat het bestaan van God afhankelijk zou zijn van hoe men over God denkt, dat leek me nogal een vreemde. Dat mag je ophelderen. Dat over 'level 4' en 'level 99', daar kan ik al helemaal geen touw aan vastknopen. | |
Syamsu | maandag 20 april 2015 @ 22:04 |
Helder het zelf maar op dus. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 22:14 |
Waarom ik het zo'n vreemde bewering vind, bedoel je? | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 22:33 |
Dat is erg lastige vraag waar ik eerlijkheidshalve niet direct een antwoord op heb. Ook als we aannemen dat er geen zaken bestaan die niet begrepen kunnen worden (men roept dat weleens: 'Dat zullen we nooit begrijpen!' en dan heeft men het vooral over het gedrag van vrouwen en wat er zich rondom de oorsprong van de kosmos afgespeelt heeft), zijn er nog andere problemen. Zo is er de notie dat nieuwe kennis tot nieuw onbegrip leidt. Heel simpel gezegd: hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niet weet. Ik zal het even nader toelichten: Kennis kunnen we onderscheiden in vier domeinen. Het domein van dat wat we weten dat we weten, dat wat we weten dat we niet weten, dat wat we niet weten dat we weten en dat wat we niet weten wat we niet weten. Van alle vier een voorbeeldje: Dat wat ik weet dat ik weet is bijvoorbeeld de hoofdstad van Japan: Tokyo! Ik weet dat en ik weet dat ik dat weet. Dan weet ik bijvoorbeeld ook dat ik niet weet wat de hoofdstad van Zimbabwe is. Ik weet wel dat dat land bestaat en dat dat land een hoofdstad heeft, maar hoe die hoofdstad heet, geen idee. Dan weet ik bijvoorbeeld niet dat ik: tsja, ik kan er geen goed voorbeeld van geven want ik weet het niet! Er is in mij in ieder geval, in elk mens, bepaalde kennis aanwezig die we ons niet bewust zijn. Waar die kennis opgeslagen ligt (misschien ergens in de hoekjes van het lange termijngeheugen, misschien een bepaald instinctief handelen), is een hele andere vraag. Tot vanmorgen wist ik niet dat ik in staat ben om spinnen en andere kleine creepy crawlies eerder en helderder waar te nemen dan andere objecten. Het brein schijnt daar op de een of andere manier op ingesteld te zijn. Ik zal daar nu niet al te veel over uitwiden. Dan het laatste: het domein van dingen die ik niet weet dat ik ze niet weet: daar kan ik niets over zeggen, want dat weet ik niet. Dit alleen ter introductie: Nu er het volgende aan de hand (en dat is wat de vraag moeilijk maakt) die domeinen staan in een zekere verhouding tot elkaar. De vraag is alleen: als ik ergens achterkom of iets vergeet, wordt daarmee dan alleen dat ene domein groter of kleiner (als ik bijvoorbeeld de hoofdstad van Zimbabwe opzoek dan zou je kunnen zeggen dat die kennis verplaatst is van het domein van wat ik weet dat ik niet weet naar het domein van wat ik weet dat ik wel weet) of neemt daarmee de totale hoeveelheid kennis, de hele cirkel, toe en af? Ik houd het hier even bij. Ik hoop dat jullie de gevolgen die uit beide modellen voortkomen (aan de ene kant het idee dat de totale hoeveelheid kennis eindig is en aan de andere kant het idee dat deze niet eindig is) een beetje smaken. Vertel me er meer over, zou ik zeggen! | |
Syamsu | maandag 20 april 2015 @ 22:37 |
Jij speelt alleen je eigen spelletje. | |
PeteSampras | maandag 20 april 2015 @ 22:42 |
Laten we dat soort dooddoeners alsjeblieft achterwege laten en overgaan tot waar we waren gebleven: staat de bewering nog dat het bestaan van God afhankelijk is van hoe er over Hem gedacht wordt, of heb ik dat verkeerd samengevat? | |
laforest | maandag 20 april 2015 @ 22:52 |
![]() | |
Syamsu | maandag 20 april 2015 @ 22:56 |
Denk zelf na....doe je best, veel succes gewenst! | |
PeteSampras | dinsdag 21 april 2015 @ 00:07 |
http://www.ehbonline.org/(...)4%2900103-2/abstract | |
JustTalkLove | dinsdag 21 april 2015 @ 10:30 |
Of God bestaat, weet ik niet. Ten eerste wat is God ? Welke definitie geven we daaraan ? Als je God definieert als "alles" wat er rondom ons heen (en in ons zelf) bestaat. Zoals: De natuur, andere dieren, mensen planeten, etc. Dan zijn wij allemaal een stukje van die 'God'. Aan het woord "God" hangt een bepaald 'beeld'. Ieder mens (cultuur) heeft daar zijn eigen ideeën (voorstelling) over. Dus ja, vanuit die optiek hangt "God" samen met een bepaald idee, dat we daarover hebben. En is God ook ergens enkel en alleen maar dat "idee". Net zoals we ideeën over een heleboel zaken kunnen hebben. Of die ideeën juist zijn, weten we niet (altijd). Soms kunnen we die ideeën verder staven (bv de wet van de zwaartekracht). Soms niet (Het bestaan of niet bestaan van God valt niet te bewijzen, gaat ons begrip, onze vermogens, te boven). Het ene is wetenschap (waarin de rede centraal staat, een "idee" verder af te kunnen toetsen aan en met de werkelijkheid), het andere is metafysica (waar het geloof in het idee meer centraal staat, bewijzen is irrelevant en niet nodig). Het verschil in beide benaderingen (wetenschap versus metafysica) is hoe je met die ideeën verder omgaat. Wetenschap wil bewijzen om ideeën te kunnen behouden of ontkrachten. Een idee moet die bewijskracht kunnen doorstaan. Doorstaat het die toets niet, worden zulke ideeën verworpen. Dan verdwijnen ze uit ons 'wetenschappelijk' bewustzijn en kader. Metafysica hoeft geen bewijzen. Het idee op zichzelf volstaat. Men hecht er gevoelsmatig betekenis en belang aan. Het idee zelf verschaft immers die betekenis. Geeft die mee. Aan het 'metafysisch' bewustzijn. Het meer mystieke zijn. Stom voorbeeld. Ik ben zelf heel "rationeel" van inslag. Echter, zijn er ook een heleboel mystieke (metafysische) zaken die je rationeel niet kan omschrijven, noch verder duiden. Zo ervaar ik een bepaald gevoel (een bepaalde energie) wanneer ik wandel in de natuur. Ik ervaar die energie niet bij het wandelen in een stad (beton, steen, metaal, auto's, etc). Wat die energie (en het verschil in die energie) precies is, weet ik niet. Het zonlicht, zuurstof, temperatuur, etc is precies hetzelfde. Toch is het gevoel (de mystieke en metafysische ervaring) anders. Of andere mensen die ervaring ook hebben, weet ik niet. Niet alle mensen zijn gelijk. Je hebt mensen (qua persoonlijkheid veelal meer introvert) die veel meer prikkels uit hun omgeving 'on a deeper level" kunnen ervaren. Die zaken waarnemen kunnen, wat andere mensen niet waarnemen kunnen. Niet ieder mens beschikt over dezelfde set zintuigen. De één hoort al wat scherper, ziet al wat scherper, etc. Dergelijke waarheden zijn "subjectief" van aard. Een groep wetenschappers, die de ervaringen van zulke mensen 'wetenschappelijk' niet kan bewijzen, werpen zulke 'metafysische' ervaringen in de prullenbak. Men is er verder niets meer mee. Wat niet betekent, dat dergelijke metafysica niet waar kan zijn. Zo zijn er mensen die bv Maria hebben zien verschijnen. Of andere "Gods" waarnemingen hebben ervaren. Ik blijf daar enerzijds altijd een stuk sceptisch (rationeel) tegenover. Ik kan die waarneming (hun waarneming) zelf niet zien (noch verder staven). Anderzijds, sta ik er wel open voor. Voor de ervaring van een ander. Voor de manier waarop ieder mens (en dier) zijn werkelijkheid beleeft en ziet. Wat men daarin meemaakt. Wat we met de rede te weten kunnen komen is heel beperkt. In zekere zin zelfs zinloos. De rede helpt ons niet verder in het bestaan, inzake echte levensvragen. De rede komt daarin tekort. Het geloof vult verder aan. Tenzij je geloof, een geloof in de rede is. Dat kan. Echter blijf je (naar mijn gevoel) dan wel ergens vastzitten. Vastzitten in de wereld van de dualiteit, de gescheidenheid (verdeeldheid), de taal. Het bewustzijn spring niet hoger. Uit dit denken (die rede) het geheel (het 'al') in. Op dat vlak vind ik de gedachten van een goeroe zoals Osho heel interessant. Dat is iemand die heel diep in de wereld van de non dualiteit is gegaan. Voorbij de rede, voorbij het denken. Net zoals Boeddha bij de boeddhisten. Het is hetzelfde verhaal. Alleen had Osho een extra talent. Het talent de rede hierbij te gebruiken. Met de rede "het denken" te bespelen, om je zo die 'non duale' werkelijkheid te laten proeven. Of een glimp daarvan. Dergelijke mystiek blijft moeilijk. De filosofie biedt hier geen antwoord op. Omdat "filosofen" in de rede blijven vastzitten. Ze stappen daar nooit buiten. Met hun 'kijk' bril. Dit is tenslotte ook hun bril. Die 'objectieve' rede. Psychologen benaderen die rede persoonlijker (subjectiever). Daarin kan een heel andere wereld opengaan. Maar ze blijven (net als sociologen) gebonden aan diezelfde rede. Blijven daarin (zoveel als mogelijk) trouw aan die wetenschappelijke methode. Dus ook hier, geraak je niet verder. Je blijft in de rede (die rationaliteit) hangen. Boeddhisme (die wijsheid, "verlichting" uit het Oosten) zet die stap wel. Net zoals bv Indianen dit doen (ik vind die cultuur, inzake hun natuur - filosofie, moeder 'Aarde' heel interessant. Ik weet er weinig over, maar het boeit me). De stap uit de Rede zetten is iets wat ik heel weinig Westerlingen hier zie maken. Ook op FOK kom je nauwelijks dergelijke personen tegen. Wat ergens heel jammer is (vind ik). Maar ja, dit is hier dan ook de Westerse Cultuur. Met zijn Westerse 'verlichte' ideeën. Zijn ideeën over de "Rede". Want ook dat is een idee, net als God. [ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 09:40:41 ] |