http://www.theatlantic.co(...)ad-decisions/281780/quote:Op zaterdag 20 juni 2015 16:15 schreef Kandijfijn het volgende:
[..]
Omdat mensen die enigzins kapitaal aan het generen zijn keer op keer de schadelijkheid van de overheid tegenkomen. Omdat dit mensen zijn die best een baan (kans voor een anderen) wilden creëren toch besloten er vanaf te zien vanwege te veel regelgeving.
Bij arme mensen zie je zeer vaak exact hetzelfde patroon keer op keer op keer. Weinig tot niet sparen, vroeg kinderen nemen, geldverspilling aan consumptiegoederen, roken en drinken. En alles boven alles denken dat ze maar 40 uur in de week hoeven te werken om hun ambitie waar te maken.
Ik zal hier later even op reageren.quote:Op maandag 22 juni 2015 13:58 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
http://www.theatlantic.co(...)ad-decisions/281780/
POL / Waarom bestaat de SP nog?
Neem dan ook even mee dat armoede je brein doet slinken.quote:Op maandag 22 juni 2015 14:21 schreef Kandijfijn het volgende:
[..]
Ik zal hier later even op reageren.
Als het bij hun werkgever niet mogelijk is meer dan 24 uur te werken, dan kunnen ze er toch een tweede baan a 24 uur bij nemen?quote:Op zondag 21 juni 2015 09:30 schreef keste010 het volgende:
[..]
Maar nogmaals: hoe kom je erbij dat er velen zijn die voor een deeltijdcontract kiezen terwijl ze diezelfde baan ook voltijd zouden kunnen doen?
Op naar Amerikaanse toestanden. Kwijl. Kwijl.quote:Op maandag 22 juni 2015 16:47 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Als het bij hun werkgever niet mogelijk is meer dan 24 uur te werken, dan kunnen ze er toch een tweede baan a 24 uur bij nemen?
Want 48 uur per week werken is bijna slavernij.quote:Op maandag 22 juni 2015 16:49 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Op naar Amerikaanse toestanden. Kwijl. Kwijl.
Waarom verleg je toch altijd het onderwerp? Het gaat om het hebben van dubbele banen, en het vilein verplaatsen van het probleem naar het individu. Dat soort Amerikaanse gebruiken worden - terecht - gezien als een teken van armoede. Wat acceptabel en 'normaal' is verschuift in Nederland.quote:Op maandag 22 juni 2015 16:55 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Want 48 uur per week werken is bijna slavernij.
Uiteraard. Maar het scheppen van de voorwaarden om te kunnen werken/werk te kunnen zoeken dan weer niet.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:11 schreef Janneke141 het volgende:
Het hebben van werk is anders toch echt de verantwoordelijkheid van dat individu.
Want als iemand 24 uur werkt, hooguit door zijn parttime baan tot de onderste twee inkomensdecielen behoort, is het de schuld van de overheid, het bedrijfsleven of de arbeidsmarkt? Nee, natuurlijk niet. Het individu moet zorgen voor voldoende werk om zijn leven te kunnen bekostigen en ik heb het niet over gepensioneerden in armoede, mensen die ziek of arbeidsongeschikt zijn, maar om normale burgers die met een minimumloon en een fulltime baan al niet meer tot de armste 30% van Nederland zouden behoren.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:09 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Waarom verleg je toch altijd het onderwerp? Het gaat om het hebben van dubbele banen, en het vilein verplaatsen van het probleem naar het individu. Dat soort Amerikaanse gebruiken worden - terecht - gezien als een teken van armoede. Wat acceptabel en 'normaal' is verschuift in Nederland.
En ja, uit noodzaak 48 uur moeten werken is slavernij, vooral wanneer overwerk niet wordt betaald en andere voorwaarden van kracht zijn. Sowieso blijkt 48 uur per week niet gezond te zijn voor het lichaam, persoonlijke ontwikkeling is er dan niet meer bij. Dan ben je gevangen in de fuik.
Maar ik ga niet mee in een discussie dat een structureel verschijnsel bij het individu probeert neer te leggen.
De overheid, en zeker rechtse politiek niet, streeft niet eens naar volledige werkgelegenheid. Ze streven zelfs opzettelijk naar een zeker werkloosheidspercentage, want dat zou goed zijn voor de economie en bedrijfsleven als geheel.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:11 schreef Janneke141 het volgende:
Het hebben van werk is anders toch echt de verantwoordelijkheid van dat individu.
De overheid kan helemaal niet streven naar wat voor werkgelegenheid dan ook. Ze kunnen het wel zeggen, maar daar houdt het dan ook mee op. Het linkse deel van het spectrum houdt mensen met liefde de leugen voor dat de overheid werkgelegenheid zou kunnen maken, maar dat maakt het nog niet waar. Veel meer dan arbeid betaalbaar maken (en dus bijvoorbeeld werkgeverslasten verlagen, maar dat is vloeken in de linkse kerk) is niet mogelijk.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:29 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
De overheid, en zeker rechtse politiek niet, streeft niet eens naar volledige werkgelegenheid. Ze streven zelfs opzettelijk naar een zeker werkloosheidspercentage, want dat zou goed zijn voor de economie en bedrijfsleven als geheel.
Een zeker structureel werkloosheidspercentage, of frictiepercentage? Daarnaast is het Nederlandse minimumloon iets wat werkloosheid versterkt, in plaats van zou verlagen. Volledige werkgelegenheid is een illusie, behalve in Noord-Korea dan, maar dat lijkt me geen gidsland.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:29 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
De overheid, en zeker rechtse politiek niet, streeft niet eens naar volledige werkgelegenheid. Ze streven zelfs opzettelijk naar een zeker werkloosheidspercentage, want dat zou goed zijn voor de economie en bedrijfsleven als geheel.
De overheid kan niet streven naar werkgelegenheid anders dan via het (verlaagd) belasten van arbeid? De overheid kan toch juist prikkels geven om banen tot stand te laten komen en heeft bovendien zelf in de publieke sector vele banen gecreëerd?quote:Op maandag 22 juni 2015 17:31 schreef Janneke141 het volgende:
[..]
De overheid kan helemaal niet streven naar wat voor werkgelegenheid dan ook. Ze kunnen het wel zeggen, maar daar houdt het dan ook mee op. Het linkse deel van het spectrum houdt mensen met liefde de leugen voor dat de overheid werkgelegenheid zou kunnen maken, maar dat maakt het nog niet waar. Veel meer dan arbeid betaalbaar maken (en dus bijvoorbeeld werkgeverslasten verlagen, maar dat is vloeken in de linkse kerk) is niet mogelijk.
Banen in de publieke sector creëren is camouflage. Als je alle uitkeringstrekkers morgen per direct tot medewerker van de overheid verklaart met behoud van inkomen dan is plotsklaps de werkloosheid 0,0%. Helemaal fantastisch, maar wie hou je dan voor de gek?quote:Op maandag 22 juni 2015 18:09 schreef keste010 het volgende:
[..]
De overheid kan niet streven naar werkgelegenheid anders dan via het (verlaagd) belasten van arbeid? De overheid kan toch juist prikkels geven om banen tot stand te laten komen en heeft bovendien zelf in de publieke sector vele banen gecreëerd?
Maar dit is dus een misleidend plaatje om twee eerder genoemde redenen:quote:Op maandag 22 juni 2015 17:26 schreef GSbrder het volgende:
maar om normale burgers die met een minimumloon en een fulltime baan al niet meer tot de armste 30% van Nederland zouden behoren.
Structureel én frictie tezamen. NAIRU, natural rate of unemployment etc. Het 'ideale' werkloosheidspercentage ligt in de regel altijd hoger dan de frictiewerkloosheid. Met enkel frictiewerkloosheid schiet de inflatie omhoog, en ook de lonen. Denkt men althans. Er is tegenwoordig vrijwel geen enkele overheid die naar volledige werkgelegenheid streeft (dwz frictiewerkloosheid en seizoensgebonden werkloosheid uitgezonderd).quote:Op maandag 22 juni 2015 17:32 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Een zeker structureel werkloosheidspercentage, of frictiepercentage?
Het is de verantwoordelijkheid van het individu om zijn best te doen bij sollicitaties en op de werkvloer zelf. Ook is het aan het individu om de juiste baan te vinden die bij hem past met voldoende inkomen en ontwikkelingsmogelijkheden. Maar de randvoorwaarden daarvoor worden wel degelijk door de arbeidsmarkt (en afhankelijk van de situatie ook door de overheid) geschetst. Stellen dat iemand die niet meer dan een 24-uurscontract heeft wel een tweede baan erbij kan nemen is te makkelijk. Niet zozeer omdat 48 uur werken niet ok is (persoonlijk ben ik het met Klopkoek eens dat dit absoluut niet bevorderend is voor iemand's gezondheid en geluk, maar iedereen moet de mogelijkheid hebben die keuze zelf te maken), maar omdat het niet zomaar mogelijk is om eenzelfde soort baan ernaast te hebben. Allereerst is het in bepaalde sectoren natuurlijk niet acceptabel om bij twee concurrenten te werken, waardoor je in twee verschillende sectoren zou moeten werken. Bovendien is een gevolg van de flexibilisering op de arbeidsmarkt met precaire contracten dat men vaak beschikbaar moet zijn en juist niet een baan naast de baan kan hebben. Zie bijv. het boek Voor jou tien anderen van Will Tinnemans; zelfs schoonmakers die niet voldoende rond kunnen komen van hun inkomen kunnen er geen baan naast hebben omdat werktijden variëren en ze wel continu beschikbaar moeten zijn.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:26 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Want als iemand 24 uur werkt, hooguit door zijn parttime baan tot de onderste twee inkomensdecielen behoort, is het de schuld van de overheid, het bedrijfsleven of de arbeidsmarkt? Nee, natuurlijk niet.
Tja, dit is een beetje hetzelfde wat je kan zeggen tegen hen die stellen dat criminaliteit goed is want het zorgt voor werkgelegenheid. Het is natuurlijk waar, maar uiteindelijk creëer je als overheid geen banen om werkgelegenheid te verschaffen, maar omdat het werk belangrijk is voor de maatschappij.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:13 schreef Janneke141 het volgende:
[..]
Banen in de publieke sector creëren is camouflage. Als je alle uitkeringstrekkers morgen per direct tot medewerker van de overheid verklaart met behoud van inkomen dan is plotsklaps de werkloosheid 0,0%. Helemaal fantastisch, maar wie hou je dan voor de gek?
Dat veel banen verdwijnen zodra de subsidie van de overheid stopt valt niet te ontkennen. Maar betekent dit meteen dat subsidies verstrekken "niet werkt"? Het betekent eigenlijk vooral dat de geleverde arbeid niet (voldoende) gewaardeerd wordt vanuit de markt. Maar aangezien de overheid er m.i. juist voor is om te voorzien in datgene wat de samenleving zelf niet in kan voorzien (in dit geval de arbeidsmarkt) betekent dit niet dat de overheid zelf geen banen zou moeten creëren. Het bekende voorbeeld hiervan is natuurlijk kunst. Kunst geeft geur en kleur aan de maatschappij, en wat mij betreft iets waarvan de waarde hoger ligt is dan men er op de markt doorgaans (uitzonderingen daargelaten) voor wil betalen. Stimulans vanuit de overheid is in zo'n geval gewenst; de vraag is enkel in welke mate.quote:En het verlagen van werkgeverslasten is een van de opties om prikkels te geven om banen tot stand te laten komen; een van de meest functionele ook. Het verstrekken van allerlei subsidies werkt in de regel niet of zelfs averechts, want het werk verdwijnt meteen weer op het moment dat de subsidie stopt (Melkertbanen) en drukt ondertussen ook nog eens 'gewone' werknemers uit de markt.
Dat wil zeggen dat alle bankiers, advocaten en andere financiele beroepen waar het usance is om meer dan 40 uur te werken in armoede leven, puur om het feit dat ze meer dan 40 uur kwijt zijn? Dat 11% zich de luxe kan permitteren 40 uur te werken, wil zeggen dat mensen dit met een minimumloon ook moeten kunnen hebben? Ik dacht dat armoede iets was waar je alles aan wilde doen om het te doen verdwijnen, niet iets waarvan je na 24 arbeid in de week denkt dat meer werk toch echt niet de oplossing voor je probleem is.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:17 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Maar dit is dus een misleidend plaatje om twee eerder genoemde redenen:
- Slechts 11% van de werkzame beroepsbevolking in Nederland werkt 40 uur of meer per week. Laat staan door twee banen naast elkaar te combineren (wat feitelijk betekent dat je méér dan 40 uur kwijt bent; je bent méér tijd en meer energie kwijt dan bij één baan, derhalve wordt dit ook als een vorm van armoede gezien en terecht).
Of studenten, pensionado's, mensen met een negatief inkomen en zelfstandigen.quote:- 'Armste 30%' behoren ook huisvrouwen en kinderen toe, of mensen met helemaal geen inkomen. Personen met een duidelijk ander behoeften- en nodenpatroon.
Ik wil zeker geen mensen dwingen 2 banen te nemen, maar het is een vrij voor de hand liggende en logische stap om de armoede waar deze mensen mee te maken hebben te doen verdwijnen. Als iemand gelukkiger is met 24 uur werken, een hoop vrije tijd en de helft van het besteedbaar inkomen, dan is dat zijn goed recht. Het wil dan niet zeggen dat zo'n individu recht heeft op andermans inkomen, puur omdat zij wel meer uren per week willen maken en hun geluk anders definieren dan veel vrije tijd en minder arbeid dan elk volk waar dan ook ter wereld of in de geschiedenis van Nederland.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:19 schreef keste010 het volgende:
[..]
Het is de verantwoordelijkheid van het individu om zijn best te doen bij sollicitaties en op de werkvloer zelf. Ook is het aan het individu om de juiste baan te vinden die bij hem past met voldoende inkomen en ontwikkelingsmogelijkheden. Maar de randvoorwaarden daarvoor worden wel degelijk door de arbeidsmarkt (en afhankelijk van de situatie ook door de overheid) geschetst. Stellen dat iemand die niet meer dan een 24-uurscontract heeft wel een tweede baan erbij kan nemen is te makkelijk. Niet zozeer omdat 48 uur werken niet ok is (persoonlijk ben ik het met Klopkoek eens dat dit absoluut niet bevorderend is voor iemand's gezondheid en geluk, maar iedereen moet de mogelijkheid hebben die keuze zelf te maken), maar omdat het niet zomaar mogelijk is om eenzelfde soort baan ernaast te hebben. Allereerst is het in bepaalde sectoren natuurlijk niet acceptabel om bij twee concurrenten te werken, waardoor je in twee verschillende sectoren zou moeten werken. Bovendien is een gevolg van de flexibilisering op de arbeidsmarkt met precaire contracten dat men vaak beschikbaar moet zijn en juist niet een baan naast de baan kan hebben. Zie bijv. het boek Voor jou tien anderen van Will Tinnemans; zelfs schoonmakers die niet voldoende rond kunnen komen van hun inkomen kunnen er geen baan naast hebben omdat werktijden variëren en ze wel continu beschikbaar moeten zijn.
Nogmaals: een groot deel van de verantwoordelijkheid voor het vinden van een goede baan ligt bij het individu, maar je kan er niet omheen dat diegene daarvoor extreem afhankelijk is van ontwikkelingen op de arbeidsmarkt (en m.i. daarom ook de sturing van de overheid daarin).
Tegelijkertijd wordt hier gedaan alsof een huishouden met twee werkende partners in sommige situaties gedwongen kan worden - naar Amerikaans voorbeeld, of Duitse mini-jobs - meer dan fulltime te werken en alsnog in armoede te leven. Dat fabeltje wilde ik uit de wereld helpen. Er zijn maar weinig Nederlanders die 2 of 3 arbeidscontracten combineren, samenwonen met een werkend individu en alsnog in aanmerking komen voor de voedselbanken.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:30 schreef Klopkoek het volgende:
Daar komt bij dat de samenleving op de doorsnee is afgestemd. In alle discussies over kinderopvang, en de rol van de overheid en werkgevers, kwam naar voren dat Nederland verschilt van andere landen in de mate van deeltijdwerk, en ook vrijwilligerswerk. De randvoorwaarden zijn grosso modo hierop afgestemd.
Omgekeerd is in andere landen de maatschappij aanzienlijk beter ingericht op het maken van langere werkweken (en twee full-time werkende partners).
Wat heb je gemist bij het stuk dat meer werken niet eens echt lonend is omdat dan je bruto uurloon omlaag gaat, om het nog niet over netto opbrengst te hebben?quote:Op maandag 22 juni 2015 18:30 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Dat wil zeggen dat alle bankiers, advocaten en andere financiele beroepen waar het usance is om meer dan 40 uur te werken in armoede leven, puur om het feit dat ze meer dan 40 uur kwijt zijn? Dat 11% zich de luxe kan permitteren 40 uur te werken, wil zeggen dat mensen dit met een minimumloon ook moeten kunnen hebben? Ik dacht dat armoede iets was waar je alles aan wilde doen om het te doen verdwijnen, niet iets waarvan je na 24 arbeid in de week denkt dat meer werk toch echt niet de oplossing voor je probleem is.
http://www.ft.com/cms/s/0(...)0.html#axzz3doFT5z8Wquote:Last week I filled in a form that asked me how many hours I worked every week. I stared at it blankly. It’s a pretty basic question, and I ought to be able to provide an answer straight off.
Yet because my work sprawls across my life and because I am not sure what counts as “work” any more, I really don’t have a clue. All I can say is that I do quite a lot of it. But as “quite a lot” wasn’t an option, in the end I wrote down 45.
Later on, I put the same question to a group of acquaintances including a lawyer and a company director. All hummed and hawed for a bit but then said they worked more than 40. The writer said 42, the director 70 and the lawyer 65.
I now find we were all of us talking through our hats. None of us works anything like as hard as we think we do. According to studies in the US and elsewhere, people routinely overestimate their working hours by at least 10 per cent – when you compare how hard people say they work to diary entries, the two don’t tally.
In itself that isn’t terribly surprising. We are all famously useless at estimating how long we spend doing anything. Time-use studies show we wildly overestimate the amount of housework and underestimate sleep – ask an insomniac how much she slept last night, and she’ll say two hours, when it was actually closer to five.
What is unusual about the work estimates is that the longer people actually work the more they overestimate it. Those who work 37 hours estimate that they work 40. But people who work 50 hours bump up the estimate by a whacking 25 hours and claim to work 75.
The reason for this, I first thought, must be because the longer you work, the more painful each marginal hour feels. When you have already done 50 hours, the 51st feels very long indeed. Yet this doesn’t tally with the fact that the people who overestimate their work most are the people who have most reason to enjoy it.
Jonathan Gershuny from Oxford university and John Robinson of University of Maryland have done a study that breaks down the overestimation by profession.
They found that lawyers overestimate more than paralegals; doctors overestimate their hours more than nurses. Chief executives overestimate their hours far more than lowly part-time workers, who are more likely to underestimate.
Ik zou ook niet willen zeggen dat die ZZPer rijk is...quote:[..]
Of studenten, pensionado's, mensen met een negatief inkomen en zelfstandigen.
Ik vraag me af of een loonslaaf met 24 uur werken nou hele andere behoeften- en noden heeft dan een ZZP'er die zichzelf 60 uur per week afbeult.
Daar is het 't minimumloon voor en het Nederlandse minimumloon is gemaakt voor de Nederlandse arbeidsmarkt, waarbij iemand met een 36-urig contract ongeveer net zoveel moet krijgen als iemand in een 40-urig contract. Dat de netto opbrengst lager is, is daar een rechtstreeks gevolg van; het kan voor Nederlanders aantrekkelijker zijn 24 uur te werken en daardoor meer tijd te hebben voor kinderen, zorgtaken en andere bezigheden dan 40 uur te werken, voor het eerst loonbelasting te betalen en er achter te komen dat je voor een uur extra werken misschien 5 euro krijgt. Niet fijn, maar wel weer 5 euro minder armoede en een keuze die er is, ook al is het niet zo aantrekkelijk als in andere landen.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:38 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Wat heb je gemist bij het stuk dat meer werken niet eens echt lonend is omdat dan je bruto uurloon omlaag gaat, om het nog niet over netto opbrengst te hebben?
Deze alinea bevat tegenstrijdigheden.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:37 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Tegelijkertijd wordt hier gedaan alsof een huishouden met twee werkende partners in sommige situaties gedwongen kan worden - naar Amerikaans voorbeeld, of Duitse mini-jobs - meer dan fulltime te werken en alsnog in armoede te leven. Dat fabeltje wilde ik uit de wereld helpen. Er zijn maar weinig Nederlanders die 2 of 3 arbeidscontracten combineren, samenwonen met een werkend individu en alsnog in aanmerking komen voor de voedselbanken.
Maar dit is toch echt een kulvergelijking. Het Amerikaanse minimumloon ligt op 7.25 per uur. De Nederlandse equivalent ligt qua koopkracht op 9.25 per uur. Veel Amerikaanse staten liggen er echter één of meerdere dollars boven.quote:De meeste mensen die hier in armoede leven hebben een arbeidscontract van 32 uur of minder, een niet-werkende partner of een partner met een contract van 16 uur. Dat soort armoede is natuurlijk ook armoede en ik vind dat daar best wat tegen gedaan mag worden, maar ze krijgen ook een hoop vrije tijd terug om aan hun geestelijke gezondheid te werken, hobbies uit te voeren of er voor hun kinderen te zijn. In dat opzicht is het niet vergelijkbaar met een Amerikaans gezin waarvan papa en mama 60 uur per week burgers flippen, brieven rondbrengen en in de fabriek werken.
Het is extreem simpel elke baan moet gewoon uit kunnen een werknemer moet winst over je arbeid kunnen maken. Hoe hoger de kosten van arbeid hoe sneller een baan niet meer rendabel is.quote:Op maandag 22 juni 2015 18:09 schreef keste010 het volgende:
[..]
De overheid kan niet streven naar werkgelegenheid anders dan via het (verlaagd) belasten van arbeid? De overheid kan toch juist prikkels geven om banen tot stand te laten komen en heeft bovendien zelf in de publieke sector vele banen gecreëerd?
Als eerste je bronnen zijn hier heel erg gefocust op Amerika wat op zichzelf geen argument is om ze mee te ontkrachten maar heel veel dingen zijn niet toepasbaar op Nederland.quote:Op maandag 22 juni 2015 14:47 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Neem dan ook even mee dat armoede je brein doet slinken.
Ook interessant:
http://www.nbcnews.com/he(...)med-study-8C11033767
http://www.washingtonpost(...)AR2009051702053.html
http://www.brookings.edu/(...)overty-stress-graham
Fulltime werkende tweeverdieners, in Nederland, met een regulier dienstverband in armoede?quote:Op maandag 22 juni 2015 19:55 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Deze alinea bevat tegenstrijdigheden.
Beleidsmatig gezien kom je wel in de richting: full-time tweeverdieners zitten zelden onder de armoedegrens. Het is sowieso een kleine groep omdat slechts 12% van alle huishoudens uit twee full-time banen van 36 uur bestaat.
Het komt in Nederland echter wel voor.
Ik snap je berekeningen niet, wat hebben deze toe te voegen aan de discussie?quote:Maar dit is toch echt een kulvergelijking. Het Amerikaanse minimumloon ligt op 7.25 per uur. De Nederlandse equivalent ligt qua koopkracht op 9.25 per uur. Veel Amerikaanse staten liggen er echter één of meerdere dollars boven.
120*52*7.25 = $45240
120*52*8.50 = $53040
Wat zou de Amerikaanse GSbrder over dat ogenschijnlijk enorme bedrag zeggen?
Officiële armoedegrens ligt op $23850 voor een gezin met twee kinderen (officieel, niet perse de realiteit en volgens sommigen te hoog/laag).
Maar dan begrijp ik je punt niet.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 10:28 schreef Klopkoek het volgende:
Er worden domweg oneerlijke vergelijkingen gemaakt en uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer: de armen minder gunnen en de verantwoordelijkheid verplaatsen.
Nu gebeurt het weer trouwens: ook in de VS krijgen minimumloners in de regel nog housing benefits, in-kind benefits, TANF, EITC, SNAP (je kunt voor alle drie tegelijk in aanmerking komen) en soms nog kleinere programmas uitgereikt. Daarmee zeg ik echter niet dat het allemaal wel mee valt.
Zo'n 60% van de werkende armen werkt voltijds (minimaal 36 uur exclusief overwerk). Dat is fors meer dan het gemiddelde trouwens.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 10:33 schreef GSbrder het volgende:
maar tegelijkertijd stel dat het met de "working poor" meevalt, omdat er maar weinig fulltime werkende armen zijn.
Die parade van Pen zegt vwb armoede vrijwel niets.quote:Dit wordt ondersteund in de cijfers en inkomensdata zoals de parade van Pen.
Hoe worden die werkende armen dan gedefinieerd?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 11:05 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Zo'n 60% van de werkende armen werkt voltijds (minimaal 36 uur exclusief overwerk). Dat is fors meer dan het gemiddelde trouwens.
Subsidies hoeven op zich nu uit andere banen betaald worden, want dat zou impliceren dat je alleen belasting heft op arbeid. Neemt niet weg dat het inderdaad noodzakelijk is om als samenleving bij te dragen aan banen die op de arbeidsmarkt wellicht uit zichzelf niet rendabel genoeg zouden zijn. Maar dat is uiteindelijk waar de overheid voor is: om te voorzien in datgene wat waardevol is en niet (voldoende) vanuit de maatschappij zelf ontstaat. Ik ben overigens benieuwd hoe jij winst op arbeid dan uitdrukt. Gesubsidieerde banen kunnen immers ook prima winst op arbeid leveren. Een ZZP'er die zonder overheid geen voet aan de grond krijgt, maar dankzij de hulp bij het opstarten daarna een goedlopende onderneming heeft levert toch ook winst op arbeid? Idem dito voor ondernemers die bijv. duurzamer willen produceren.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 00:17 schreef Kandijfijn het volgende:
[..]
Het is extreem simpel elke baan moet gewoon uit kunnen een werknemer moet winst over je arbeid kunnen maken. Hoe hoger de kosten van arbeid hoe sneller een baan niet meer rendabel is.
Dat zijn er slechts drie mogelijkheden een lager minimumloon, minder werkgeverslasten, subsidie op de baan.
Lager minimumloon is erg lastig omdat mensen anders geen "living wage" kunnen verdienen. Subsidie's kunnen alleen betaalt worden vanuit belasting opbrengsten die dus op andere banen behaald moeten worden d.m.v. meer belasting. Als er weinig marge zit op deze banen lopen die weer gevaar. Blijft als meest aantrekkelijke optie over werkgeverslasten te verlagen.
Vandaag trouwens uitgerekend hoeveel uren personeel we moeten wegbezuinigen als we de prijzen met de aanstaande btw verhoging op gelijk niveau wensen te houden. Voor als je even een koppeling met de harde realiteit nodig hebt
Wat een onzin. De overheid voert economisch beleid, onderwijsbeleid, fiscaal beleid, immigratiebeleid, internationaal beleid, arbeidsmarktbeleid en sociaal beleid. Die beinvloeden allemaal de werkgelegenheid.quote:Op maandag 22 juni 2015 17:31 schreef Janneke141 het volgende:
[..]
De overheid kan helemaal niet streven naar wat voor werkgelegenheid dan ook. Ze kunnen het wel zeggen, maar daar houdt het dan ook mee op. Het linkse deel van het spectrum houdt mensen met liefde de leugen voor dat de overheid werkgelegenheid zou kunnen maken, maar dat maakt het nog niet waar. Veel meer dan arbeid betaalbaar maken (en dus bijvoorbeeld werkgeverslasten verlagen, maar dat is vloeken in de linkse kerk) is niet mogelijk.
Dit terwijl politici toch zonder uitzondering beloven voor "banen! banen! banen!" te zorgen.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 12:58 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Wat een onzin. De overheid voert economisch beleid, onderwijsbeleid, fiscaal beleid, immigratiebeleid, internationaal beleid, arbeidsmarktbeleid en sociaal beleid. Die beinvloeden allemaal de werkgelegenheid.
Sinds een jaar of 15 is het streven echter economische groei zonder toenemende werkgelegenheid. Dat is een beleidskeuze.
Dan zul je het eerst moeten proberen. Uiteraard heeft veel economische groei de potentie om voor meer werkgelegenheid te zorgen. Maar het is als streven op zichzelf komen te staan, met de pretentie dat de werkgelegenheid daar dan wel vanzelf achteraan komt. Maar 'groei van de huizenprijzen' zoals dat tegenwoordig heet of toename van het rendement op vermogen is natuurlijk niet een grote banenmotor.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:08 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Dit terwijl politici toch zonder uitzondering beloven voor "banen! banen! banen!" te zorgen.
Blijkbaar lukt het gewoon niet om de werkgelegenheid te laten toenemen.
Tsja, wat is dan wel een banenmotor?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:13 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Dan zul je het eerst moeten proberen. Uiteraard heeft veel economische groei de potentie om voor meer werkgelegenheid te zorgen. Maar het is als streven op zichzelf komen te staan, met de pretentie dat de werkgelegenheid daar dan wel vanzelf achteraan komt. Maar 'groei van de huizenprijzen' zoals dat tegenwoordig heet of toename van het rendement op vermogen is natuurlijk niet een grote banenmotor.
Nee, dat is de vraag. Indien die niet leidt tot meer bouw maar tot stijgende prijzen dan is de banengroei te verwaarlozen. Als laten we zeggen 1% van de bevolking zijn inkomen ziet verdubbelen dan leidt dat ook niet tot veel extra werkgelegenheid. Als mensen langer gaan werken, wat eigenlijke economische achteruitgang is, en evenredig meer verdienen dan geldt dat als economische groei, maar levert het ook geen banen op.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:16 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Tsja, wat is dan wel een banenmotor?
Stijgende huizenprijzen zorgen voor hogere leningen, meer verhuizingen en een grotere vraag naar koopwoningen. Dit zijn allemaal aspecten die de bouw stimuleren om meer huizen te produceren.
Als mensen hun geld gaan uitgeven in andere markten doordat ze het gevoel hebben (ver) boven water te staan, dan krijg je wel degelijk een stimulerend effect voor de economie. Zeg maar het tegenovergestelde van wat we tussen 2009 en 2014 zagen; wanneer mensen voor hun gevoel meer vermogen (want duurder huis dan de hypotheek) bezitten, zullen ze meer consumeren. Dat koopkrachteffect heeft een impact op de werkgelegenheid, want mensen kopen auto's, caravans, vakanties, uitjes en bezoeken de horeca door de financiele "zekerheid" van hun woning.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:28 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Nee, dat is de vraag. Indien die niet leidt tot meer bouw maar tot stijgende prijzen dan is de banengroei te verwaarlozen. Als laten we zeggen 1% van de bevolking zijn inkomen ziet verdubbelen dan leidt dat ook niet tot veel extra werkgelegenheid. Als mensen langer gaan werken, wat eigenlijke economische achteruitgang is, en evenredig meer verdienen dan geldt dat als economische groei, maar levert het ook geen banen op.
Dat is nou juist de neoliberale luchtbellenlogica die tot de crisis en de dramatische werkloosheid in de EU heeft geleid.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:31 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Als mensen hun geld gaan uitgeven in andere markten doordat ze het gevoel hebben (ver) boven water te staan, dan krijg je wel degelijk een stimulerend effect voor de economie. Zeg maar het tegenovergestelde van wat we tussen 2009 en 2014 zagen; wanneer mensen voor hun gevoel meer vermogen (want duurder huis dan de hypotheek) bezitten, zullen ze meer consumeren. Dat koopkrachteffect heeft een impact op de werkgelegenheid, want mensen kopen auto's, caravans, vakanties, uitjes en bezoeken de horeca door de financiele "zekerheid" van hun woning.
Dramatische werkloosheid in de EU?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:33 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Dat is nou juist de neoliberale luchtbellenlogica die tot de crisis en de dramatische werkloosheid in de EU heeft geleid.
Verkeerde woordkeuze. Als je met een geboortecijfer van 2.4 in de rijkste economische regio gezegend met een voorsprong in onderwijs, wetenschap en innovatie in een open economie tot jeugdwerkloosheid van meer dan 20% komt, ruim meer in sommige landen zelfs, dan is dat niet dramatisch, dan is dat schandalig.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:35 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Dramatische werkloosheid in de EU?
Als in, lagere werkloosheid dan in alle andere economische regio's, is dramatisch?
Een open economie kan er juist voor zorgen dat de "havenots" eerder blootgesteld worden aan de marktwerking met betrekking tot hun laagbetaalde arbeid. Jongeren zijn daar nog vatbaarder voor dan ouderen en werkloosheid ontstaat ook door een minimumloon dat in Europa hoger ligt dan in alle andere economische regio's. Hoe hoger de marginale kosten voor werkgevers liggen, hoe groter de kans op werkloosheid. Is dat een schandaal, of onderdeel van onze welvaart?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:42 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Verkeerde woordkeuze. Als je met een geboortecijfer van 2.4 in de rijkste economische regio gezegend met een voorsprong in onderwijs, wetenschap en innovatie in een open economie tot jeugdwerkloosheid van meer dan 20% komt, ruim meer in sommige landen zelfs, dan is dat niet dramatisch, dan is dat schandalig.
Als er nou iets is waar we een les van moeten leren is dat je niet de economie maar koste wat kost moet stimuleren door consumptie aan te zwengelen. Uiteindelijk is het die leer die de bubbels heeft veroorzaakt waar we nog steeds de hinder van ondervinden. En het zijn diezelfde bubbels die in tijden van economisch herstel zo weer opgeblazen worden.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 13:31 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Als mensen hun geld gaan uitgeven in andere markten doordat ze het gevoel hebben (ver) boven water te staan, dan krijg je wel degelijk een stimulerend effect voor de economie. Zeg maar het tegenovergestelde van wat we tussen 2009 en 2014 zagen; wanneer mensen voor hun gevoel meer vermogen (want duurder huis dan de hypotheek) bezitten, zullen ze meer consumeren. Dat koopkrachteffect heeft een impact op de werkgelegenheid, want mensen kopen auto's, caravans, vakanties, uitjes en bezoeken de horeca door de financiele "zekerheid" van hun woning.
Ik denk dat het best mogelijk is een bedrijf op te starten waar winstgevendheid niet het hoofddoel is, maar om hier nou van af te zien bij bedrijven die wél bewust kiezen voor een "winstgericht" bedrijfsmodel, lijkt me niet wenselijk. In feite beperk je dan het scala aan constructies dat je kunt opzetten; zoals het nu niet onmogelijk is om een werknemer aandeelhouder te maken, zou het in jouw voorbeeld wel onmogelijk worden om de werknemer géén aandeelhouder te laten zijn, maar gewoon werknemer, met een vast pensioen en weinig risico.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 14:18 schreef keste010 het volgende:
[..]
Als er nou iets is waar we een les van moeten leren is dat je niet de economie maar koste wat kost moet stimuleren door consumptie aan te zwengelen. Uiteindelijk is het die leer die de bubbels heeft veroorzaakt waar we nog steeds de hinder van ondervinden. En het zijn diezelfde bubbels die in tijden van economisch herstel zo weer opgeblazen worden.
Wat m.i. veel belangrijker is om werkgelegenheid te creëeren is afstand te doen van één heel vastgeroeste opvatting in het kapitalisme: dat winstmaximalisatie het overheersende doel van een bedrijf moet zijn. In combinatie met de aandeelhoudersstructuur van vele vennootschappen die lange termijn-visies veelal in de weg staan (Unilever is hier met hun 2020-plan nog een uitzondering op) kan dit juist werkgelegenheid in de weg staan. Indien aandelen in handen zouden zijn van werknemers binnen het bedrijf in plaats van passanten komt hun belang ook centraler te staan en worden zaken als stabiliteit/zekerheid voor werknemers/productiviteit en een duurzaam productieproces belangrijker. Een bedrijf kan uiteraard nog steeds winstgevend zijn, zelfs als er gekozen wordt voor doelstellingen om een zo groot mogelijk marktaandeel te verkrijgen of werkgelegenheid te garanderen.
Dit laatste betekent uiteraard niet dat je als bedrijf maar alles en iedereen gaat aannemen, maar wel dat de balans verschuift. Indien een werknemer productief is, maar je een paar procentpunt meer winst kan maken door de taak te automatiseren zou je bij een bedrijf waar werknemers zelf ook aandelen zouden hebben eerder voor behoud van de baan van de werknemer kiezen.
Er is natuurlijk een enorm verschil tussen een winstgericht bedrijf en een bedrijf dat winstmaximalisatie als hoofddoel heeft. Het gaat daarom vooral om een verschuiving in balans. Wat is er trouwens mis met een werknemer aandeelhouder te laten zijn? Diegene kan vervolgens zelf gebruik maken van de optie om wel of niet de macht van het aandeel te gebruiken. Kortom: wat is dan die beperking aan scala aan constructies die jij bedoelt? Onderzoeken laten in ieder geval al zien dat meer zekerheid ook de productiviteit binnen het bedrijf ten goede komt.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 14:43 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik denk dat het best mogelijk is een bedrijf op te starten waar winstgevendheid niet het hoofddoel is, maar om hier nou van af te zien bij bedrijven die wél bewust kiezen voor een "winstgericht" bedrijfsmodel, lijkt me niet wenselijk. In feite beperk je dan het scala aan constructies dat je kunt opzetten; zoals het nu niet onmogelijk is om een werknemer aandeelhouder te maken, zou het in jouw voorbeeld wel onmogelijk worden om de werknemer géén aandeelhouder te laten zijn, maar gewoon werknemer, met een vast pensioen en weinig risico.
Kort gezegd; waarom iets opleggen dat nu weinig gekozen wordt?
Er is niks mis met de mogelijkheid om aandeelhouder te zijn, hooguit met de beperkte middelen die medewerkers hebben, dus het beperkte aantal aandelen dat een bedrijf kan verstrekken en het feit dat werknemers niet altijd een baan voor het leven ambiëren. De beperking is de mogelijkheid een NV op te richten, of pensioenfondsen/verzekeraars/fondsmanagers aandelen te laten kopen in jouw bedrijf en dus een stabiele prijs voor je aandelen te ontvangen. Wanneer morgen 4 collega's naar de concurrent gaan en t.w.v. 100k aan aandelen "dumpen", dan heeft dat nogal een impact op de bedrijfswaarde. Onderzoeken hebben laten zien dat het mogelijk is en dat er succesvolle bedrijven zijn in deze opzet, niet wat het effect op de wereldeconomie is als alle multinationals en het MKB overstappen op zo'n structuur.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 14:59 schreef keste010 het volgende:
[..]
Er is natuurlijk een enorm verschil tussen een winstgericht bedrijf en een bedrijf dat winstmaximalisatie als hoofddoel heeft. Het gaat daarom vooral om een verschuiving in balans. Wat is er trouwens mis met een werknemer aandeelhouder te laten zijn? Diegene kan vervolgens zelf gebruik maken van de optie om wel of niet de macht van het aandeel te gebruiken. Kortom: wat is dan die beperking aan scala aan constructies die jij bedoelt? Onderzoeken laten in ieder geval al zien dat meer zekerheid ook de productiviteit binnen het bedrijf ten goede komt.
Ik wil met alle liefde de discussie met je aangaan over de wenselijkheid van een winstmaximalisatie-model, maar het model dumpen omdat het model niet bekritiseerd, of onvoldoende bekritiseerd wordt, lijkt me een bijzonder uitgangspunt voor de discussie.quote:Je laatste vraag is natuurlijk vrij makkelijk te beantwoorden door te kijken naar de machtsverhoudingen binnen het bedrijf. Zij die het doel van winstmaximalisatie in stand houden zijn natuurlijk ook degenen die er het meest profijt van hebben. Er is überhaupt geen sprake van een 'keuze', juist omdat werknemers veelal geen aandeel (en dus ook geen inspraak) in de richting van een bedrijf hebben.
Ook wordt het idee dat een bedrijf winstmaximalisatie als doel heeft nooit openlijk bekritiseerd. Gelukkig zien we wel een verschuiving in opvattingen van wetenschappers (de post-autistisch economische beweging bijv.), maar met name eerstejaars economie en bedrijfskunde-studenten worden nog steeds doodgegooid met vermeende waarheden waarover een kritische discussie zelden gevoerd wordt.
Begrijp me goed, ik heb niets tegen deze optie.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:39 schreef keste010 het volgende:
Een interessant voorstel wat dit punt betreft is het introduceren van een winstuitkering naar werknemers in de vorm van aandelen. Ten opzichte van het automatisch aandeelhouder maken heeft dit het voordeel dat werknemers voor het veiligstellen van hun deel van de winst verantwoordelijk zijn voor het rendabel zijn van het bedrijf. Wat mij betreft zeker een interessante optie.
http://www.pauldebeer.nl/(...)sme%20-%20Parool.doc
Het gaat niet zozeer om de keuze tussen inkomen of aandelen. Het gaat er (zeker op lange termijn) om dat de besluitvorming meer via werknemers zal lopen en deze dus ook meer in hun voordeel zal uitpakken. Dit zou dus kunnen betekenen dat zij meer vastigheid krijgen, invloed krijgen op het productieproces, dat er überhaupt meer werknemers aangenomen worden of minder ontslagen worden en eventueel ook een hoger loon. Tot een bepaald niveau zijn er absolute voordelen voor het bedrijf (verhoogde productiviteit), maar het is ook zeker het herverdelen van kapitaal binnen het bedrijf. Ik denk dat uiteindelijk vooral de grootte van het bedrijf bepalend is voor de wenselijkheid hiervan.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:42 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Begrijp me goed, ik heb niets tegen deze optie.
Ik zie het echter niet in elk bedrijf, voor elk individu en voor elke sector werken.
Kan me voorstellen dat iemand met een laag inkomen liever meer geld heeft dan aandelen.
Denk ook de omlooptijd van de gemiddelde werknemer, het opleidingsniveau, het gemiddelde salarisniveau, de complexiteit van het productieproces en de verhouding tussen front- en backoffice.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:49 schreef keste010 het volgende:
[..]
Het gaat niet zozeer om de keuze tussen inkomen of aandelen. Het gaat er (zeker op lange termijn) om dat de besluitvorming meer via werknemers zal lopen en deze dus ook meer in hun voordeel zal uitpakken. Dit zou dus kunnen betekenen dat zij meer vastigheid krijgen, invloed krijgen op het productieproces, dat er überhaupt meer werknemers aangenomen worden of minder ontslagen worden en eventueel ook een hoger loon. Tot een bepaald niveau zijn er absolute voordelen voor het bedrijf (verhoogde productiviteit), maar het is ook zeker het herverdelen van kapitaal binnen het bedrijf. Ik denk dat uiteindelijk vooral de grootte van het bedrijf bepalend is voor de wenselijkheid hiervan.
Jij verwacht dat deze factoren het succes van het besproken model nadelig beïnvloeden?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:57 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Denk ook de omlooptijd van de gemiddelde werknemer, het opleidingsniveau, het gemiddelde salarisniveau, de complexiteit van het productieproces en de verhouding tussen front- en backoffice.
Ik verwacht dat het model voor het gemiddelde callcenter waar werknemers een halfjaar blijven niet zo geschikt is.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:03 schreef keste010 het volgende:
[..]
Jij verwacht dat deze factoren het succes van het besproken model nadelig beïnvloeden?
Absoluut. Maar dat bedoel ik ook wanneer ik zeg dat het per sector verschilt en dat de grootte van het bedrijf bepalend is. Ik vroeg me alleen af hoe je de invloed ziet van de vijf hierboven genoemde factoren.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:08 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik verwacht dat het model voor het gemiddelde callcenter waar werknemers een halfjaar blijven niet zo geschikt is.
Je hebt belasting op arbeid of op diensten en producten als je het doet op diensten en producten verminderd de koopkracht en willen mensen meer compensatie wat ook weer druk op de lonen zetten en dus de margés.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 12:22 schreef keste010 het volgende:
[..]
Subsidies hoeven op zich nu uit andere banen betaald worden, want dat zou impliceren dat je alleen belasting heft op arbeid.
Je zet hier gewoon je eigen mening als feit neer ik zelf vind dat het wel op zal moeten houden bij contracten afdwingen en veiligheid en wellicht nutsvoorzieningen waar dit efficiënter is.quote:Neemt niet weg dat het inderdaad noodzakelijk is om als samenleving bij te dragen aan banen die op de arbeidsmarkt wellicht uit zichzelf niet rendabel genoeg zouden zijn.
Maar dat is uiteindelijk waar de overheid voor is: om te voorzien in datgene wat waardevol is en niet (voldoende) vanuit de maatschappij zelf ontstaat.
Winst druk ik uit in een percentage of een valuta zoals vrijwel iedereen hoeveel manieren ken jij dan? Je kan het ook in chocolade of fairydust proberen maar dan gaat je bedrijf waarschijnlijk niet zo lang mee.quote:Ik ben overigens benieuwd hoe jij winst op arbeid dan uitdrukt. Gesubsidieerde banen kunnen immers ook prima winst op arbeid leveren. Een ZZP'er die zonder overheid geen voet aan de grond krijgt, maar dankzij de hulp bij het opstarten daarna een goedlopende onderneming heeft levert toch ook winst op arbeid? Idem dito voor ondernemers die bijv. duurzamer willen produceren.
Tsjah het leven is hardquote:Daarnaast hebben we het hier enkel over het wel of niet bestaan van banen. Zoals ik al eerder aangaf geeft flexibele arbeid vele werknemers ook problemen. ZZP-structuren waarin geen zekerheid wordt opgebouwd, korte/tijdelijke contracten, continu beschikbaarheid en verplichtingen om in weekend en avonden te werken bijv. laten zien dat het lang niet alleen gaat om het bestaan van een baan an sich.
Ik begrijp je vraag even niet.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:10 schreef keste010 het volgende:
[..]
Absoluut. Maar dat bedoel ik ook wanneer ik zeg dat het per sector verschilt en dat de grootte van het bedrijf bepalend is. Ik vroeg me alleen af hoe je de invloed ziet van de vijf hierboven genoemde factoren.
Nou, over de impact van de omlooptijd en front vs. backoffice denk ik dat we het snel eens zijn. Maar hoe zijn opleidings- en salarisniveau + de complexiteit van het productieproces volgens jou van invloed op het succes van het aandeelhoudersmodel wat we zojuist besproken?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:13 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik begrijp je vraag even niet.
Bedoel je wat opleidingsniveau, salarisniveau, front vs. backoffice en dat soort zaken invloed hebben op het model?
Het kan vrij moeilijk zijn om met mensen, die een laag opleidingsniveau hebben, te praten over strategische bedrijfsvoering. Daarom hebben veel ondernemingen een OR, waar vertegenwoordigers de belangen van werknemers behartigen. Zo'n "gekozen" inspraak kan natuurlijk ook werken, daar hoeft niet elke allochtone schoonmaker voor aangehaakt te worden. Het salarisniveau speelt mee omdat de behoeften afhankelijk zijn van een salarisschaal. Bij een laag inkomen ben je als werknemer vooral bezig met het bevredigen van je "lagere orde behoeften", dat is bij een middeninkomen al weer anders zijn. De complexiteit van het productieproces kan natuurlijk meespelen, aangezien je bepaalde concurrentiegevoelige informatie niet mag disclosen, zoals de productie van nieuwe machines bij ASML. Dat mededelen aan alle medewerkers en ze daar inspraak in geven vereist het publiceren van kennis, kennis die weer weg kan lekken.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:16 schreef keste010 het volgende:
[..]
Nou, over de impact van de omlooptijd en front vs. backoffice denk ik dat we het snel eens zijn. Maar hoe zijn opleidings- en salarisniveau + de complexiteit van het productieproces volgens jou van invloed op het succes van het aandeelhoudersmodel wat we zojuist besproken?
Voor MKB bedrijven kan men het sociocratisch besluitmodel introduceren.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:42 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Begrijp me goed, ik heb niets tegen deze optie.
Ik zie het echter niet in elk bedrijf, voor elk individu en voor elke sector werken.
Kan me voorstellen dat iemand met een laag inkomen liever meer geld heeft dan aandelen.
quote:So much for trickle down: only bold reforms will tackle inequality
Even the IMF recognises the vicious circle in which inequality breeds instability, which causes recession and spending cuts that make inequality worse
Christine Lagarde took time off last week from grappling with the Greek debt crisis to make a speech about inequality. The managing director of the International Monetary Fund chose a nautical metaphor first used by John F Kennedy.
Back in the early 1960s, the then US president hailed economic growth as a rising tide that lifts all boats. That was no longer true, according to Lagarde.
“In too many countries, economic growth has failed to lift these small boats, while the gorgeous yachts have been riding the waves and enjoying the wind in their sails,” she said. “In too many cases, poor and middle-class households have come to realize that hard work and determination alone may not be enough to keep them afloat.”
This trend has been marked in the years since the Great Recession. In the late 1990s and early 2000s, there was some evidence that JFK’s dictum still held true. Real wages for the poor and middle classes in the US and UK rose during a period of sustained economic growth, but the years since 2008 have been a lot tougher for everyone apart from those at the very top.
This has accentuated the pattern in recent decades for the rich to get an ever bigger slice of the economic pie. Forty years ago, 8% of income went to the highest 1% of earners in the US. Today it is 20%. In the UK the figure has risen from 5% to 15%.
IMF research released last week shows that there are economic downsides to inequality. Raising the income share of the poorest 20% of the population increases growth by as much as 0.38 percentage points over five years. By contrast, increasing the income share of the richest 20% by 1% decreases it by 0.08 percentage points. So much for trickle down.
The IMF sketches out some of the reasons why inequality is bad for growth. Poor people tend to spend rather than save any additional income. If they see their incomes stagnate or fall, they have a tendency to borrow more, which can lead to a dangerous build-up in debt and eventually a financial crisis.
The enhanced power of the elite could lead to under-investment in education, health and infrastructure, which boost productivity and disproportionately benefit the poor. Lagarde pointed to technological progress and globalisation as additional factors that were widening the earnings gap between higher and lower skilled workers, especially in the west.
She added that these disparities were becoming baked in, with social mobility on the decrease. To get on in life, you had to live on the right side of the tracks, and according to Lagarde, that “didn’t sound fair”.
The IMF’s study of inequality contained a helpful chart showing that the Nordic countries tend to have the highest levels of equality and social mobility, while the US and the UK have the lowest. There is no trade off between the two.
At this point, readers might be wondering whether this IMF has anything to do with the other IMF, the one that tells countries seeking financial help that they need to liberalise labour markets by cutting minimum wages and reducing the scope of collective bargaining; the one that demands cuts in public spending and insists that state assets should be privatised at every opportunity.
They are indeed one and the same. The IMF that warns of the perils of inequality is the IMF that is demanding measures of Greece that will add to poverty and make inequality worse. One half of the fund – the economics team that comes up with the big-picture analysis – says one thing. It supports investment in education, an enhanced role for trade unions and higher taxes on the rich. The other half – the part that draws up the structural adjustment programmes – says something entirely different.
But at least it has identified the problem. Its analysis is shared by the Organisation for Economic Cooperation and Development, the World Bank and the World Economic Forum. Analysis, however, is only a start. Tackling inequality requires policies that will make a difference and the power to implement them.
A new book by the economist Tony Atkinson gives the lie to the argument that in a global economy nothing can be done about inequality. He lists 15 separate proposals for the UK, including guaranteed public employment; a minimum wage set at the level of a living wage; a minimum inheritance when a child reaches adulthood; the creation of a sovereign wealth fund that would increase the net worth of the state by taking stakes in companies and property; a universal basic income; the replacement of council tax with a regularly updated and progressive property tax; a wealth tax; and a 65% top rate of income tax.
Atkinson freely admits that his proposals are bold, but says boldness is required in order to return the UK to the levels of inequality that prevailed before 1980. It is not enough, he says, to tinker. “Major reforms are required, engaging all areas of economic and social policy”.
Labour’s manifesto at the 2015 election fell well short of the boldness Atkinson demands. There was a pledge to raise the top rate of tax to 50%, but no wealth tax, no basic income, no reform of council tax, no national endowment for 18-year-olds, no sovereign wealth fund.
Perhaps voters considered Ed Miliband to be tinkering, and would have looked more kindly on something stronger. Perhaps they liked the anti-inequality measures, but didn’t trust Labour to run the economy in a way that would make them achievable. Maybe it is only Scottish voters who are up for a bit of boldness.
Whatever the reason, Labour put inequality at the heart of its campaign and lost.
That said, Miliband was asking the right sort of questions. Later this week, the government will release the 2013-14 poverty figures, the first to be affected by the full effects of the coalition’s welfare reforms. They are unlikely to make pretty reading. Cuts to in-work benefits will form part of George Osborne’s summer budget on 8 July.
There is a vicious circle at work here. Inequality breeds instability, which leads to recession. Recession damages the public finances, which leads to government belt tightening. Austerity requires spending cuts that widen inequality, which in turn leads to slower growth and a greater reliance on debt.
If not now then at some point, this vicious circle will have to be broken.
quote:Advies OESO: haal belasting op bij superrijken
De Nederlandse Belastingdienst overweegt een speciale afdeling op te richten voor zeer vermogende belastingplichtigen. De fiscus zegt een onderzoek naar de haalbaarheid te zijn begonnen naar aanleiding van een aanbeveling van de rijkelandenclub OESO. Wanneer dit is afgerond, kan de Belastingdienst nog niet zeggen.
Door: Gerard Reijn 14 augustus 2015, 05:00
Rijke belastingplichtigen hebben veel meer kans om belasting te ontwijken en daarom moet er meer aandacht aan hen worden besteed, stelt de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Volgens een woordvoerder van de Belastingdienst worden rijke belastingplichtigen oftewel Zeer Vermogende Personen 'niet als aparte doelgroep gezien'. 'Nog niet.'
De OESO adviseert internationale belastingdiensten met klem om actie te ondernemen. De organisatie uit Parijs kwam deze week met een rapport over de effectiviteit van belastingheffen en contateert tot haar eigen verbazing dat er nauwelijks landen zijn die de rijken flink aanpakken. Slechts 17 landen hebben zo'n afzonderlijke afdeling voor superrijken (High Net Worth Individuals, HNWI's).
Bureau in Ierland
Zo heeft Ierland een bureau van 22 man opgezet voor mensen die meer dan 50 miljoen euro bezitten. Die eenheid haalde overigens slechts een half miljoen euro belastinggeld extra binnen.
Slechts vijf landen doen het erg goed. Uitgerekend Griekenland, dat bekend staat om zijn onmacht om belasting te heffen, wordt opgevoerd als schoolvoorbeeld. Het land zette halverwege 2013 een speciale dienst op van 125 man die in dat jaar al 73 miljoen euro extra binnen harkte; meer dan een half miljoen per persoon in een half jaar.
Het Verenigd Koninkrijk heeft de grootste rijkendienst: 375 man. Deze dienst met 6.200 'klanten' haalde in 2013 ruim 220 miljoen pond aan belasting op (tegen de toenmalige wisselkoers: 250 miljoen euro). Australië haalt met 300 man een miljard Australische dollar (680 miljoen euro) binnen, meer dan 2 miljoen euro per ambtenaar.
Terecht
De OESO vindt meer aandacht voor belastingheffen op rijken terecht, omdat er steeds meer rijken zijn en omdat zij veel meer mogelijkheden hebben om de belasting te omzeilen. Een speciale eenheid binnen de Belastingdienst kan de kennis bundelen om die belastingontwijking te bestrijden.
In vijf jaar tijd steeg de rijkdom van alle miljonairs in de wereld bij elkaar met 20 biljoen (duizend miljard) dollar, tot 52,6 biljoen in 2013. In 2016 zal hun vermogen naar schatting 64,3 biljoen bedragen, ruimschoots een verdubbeling in zeven jaar. De rijkdom van de rijkste rijken steeg veel harder dan van de modale miljonairs.
Bijna nergens is Europa groeide het aantal miljonairs harder dan in Nederland: een groei van 16,5 procent in 2013, tot 173 duizend.
http://www.volkskrant.nl/(...)uperrijken~a4120276/
En dan gaan teams kijken naar rijken, die volgens de wet handelen, en dan?quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 08:21 schreef Bondsrepubliek het volgende:
De OESO komt met een zeer welkom advies.
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:11 schreef Klopkoek het volgende:
Als het goed wordt gedaan dan levert het tientallen miljarden op. Moet wel de 75% die onzichtbaar is aangepakt worden.
Slaat tevens het fundament weg onder de opgeblazen parasitaire en oorlogszuchtige financiële sector.
Er is geen betere gunst om te verlenen dan afgunst in dit geval.
Altijd leuk als men van de tientallen variabelen er een aan weet te wijzen als de enige schuldige. Het teveel aan schuld kan natuurlijk nooit de oorzaak geweest zijn net als de onmogelijkheid van eeuwige groei.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:13 schreef eriksd het volgende:
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.
Dat is veel te lastig natuurlijk, belasting heffen is het heilige woord en oplossing voor alles. Dat zag je bijvoorbeeld ook met de btw en accijnsverhoging, dat zou de staatskas toch echt extra geld opleveren.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:27 schreef Pietverdriet het volgende:
Als de overheden nu eens een team op zouden zetten die verspilling van geld opsporen bij overheden, dat zou miljarden opleveren.
En het doet het zo leuk bij bepaalde kiezer natuurlijk, jaa, de rijken moeten betalen!quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:38 schreef Chewie het volgende:
[..]
Dat is veel te lastig natuurlijk, belasting heffen is het heilige woord en oplossing voor alles. Dat zag je bijvoorbeeld ook met de btw en accijnsverhoging, dat zou de staatskas toch echt extra geld opleveren.
Snijden in je eigen vet ook niet leuk en is het makkelijker om te kijken of je niet nog wat extra geld bij de rijken (afhankelijk aan wie je het vraagt kun je dit al zijn met modaal tot dubbel modaal) kunt weg halen. Als je al zo rond de 55% van de totale economie opslokt kan er ook nog wel wat extra bij.
Ongefundeerde angstpraterij, net zoals bij aanpakken kinderarbeid, minimumloon enz. De onvermijdelijke wetmatigheid wordt altijd enorm overdreven. Omgekeerd heeft 1000 miljard lagere belastingen in de minderheid van de gevallen geresulteerd in 1000 miljard lagere prijzen.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:13 schreef eriksd het volgende:
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.
Correct.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 11:03 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Ligt het aan mij of is dit team er niet om extra belasting te heffen maar meer om te controleren of de rijken wel de juiste hoeveelheid belasting betalen?
Vanwaar dan dat geroep over extra belastingenquote:
Geen idee. Uiteindelijk is het ook een vraagstuk van draagvlak; het is wrang om een forse bijdrage van modaal tot dubbel-modaal te verlangen terwijl tegelijkertijd de schijn wordt gewekt dat bepaalde uitzonderlijk vermogenden door allerlei trucs belastingheffing weten te ontlopen.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 11:53 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
Vanwaar dan dat geroep over extra belastingen
Meestal gaat het om terugdraaien van eerdere belastingverlagingen voor de vermogenden (bekendste voorbeeld is de VS).quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 11:53 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
Vanwaar dan dat geroep over extra belastingen
Ik zie het probleem niet zolang je maar aan de goede kant staat.quote:Op vrijdag 19 december 2014 09:09 schreef Bondsrepubliek het volgende:
De inkomensongelijkheid in de meeste OESO landen is de afgelopen 30 jaar toegenomen. In dat neoliberale tijdperk waarin het denivelleren heeft plaatsgevonden heeft dat de economische groei significant geschaad. Blijkbaar komt dat doordat de toegenomen ongelijkheid de sociale mobiliteit verlaagt.
Citaat uit het onderzoek van OESO:
Rising inequality by 3 Gini points, that is the
average increase recorded in the OECD over the
past two decades, would drag down economic
growth by 0.35 percentage point per year for 25
years: a cumulated loss in GDP at the end of the
period of 8.5 per cent.
Hieronder de link naar het OESO onderzoek dat deze maand is verschenen.
http://www.oecd.org/els/soc/Focus-Inequality-and-Growth-2014.pdf
Ook in Nederland heeft de toegenomen ongelijkheid de groei geschaad met ongeveer 5 procent punten. Hopelijk pakt de politiek dit onderzoek op alhoewel ik niet verwacht dat alle politieke partijen in Nederland dat zullen doen. Neoliberale partijen als D66 en VVD zullen dit onderzoek vast negeren en dogmatisch vasthouden aan de retoriek dat nivelleren de ambitie remt met als gevolg lagere groei. Ook al blijkt uit onderzoek dus dat dit niet zo stellig gezegd kan worden.
Natuurlijk wel, we hadden veel rijker kunnen zijn, als individu maar ook als land.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 13:07 schreef Klopkoek het volgende:
Als je aan de goede kant staat is er idd geen probleem dat de Nederlandse economie nog steeds niet op het niveau van 2007 zit.
Als je aan de goede kant zit ben je als individu 50% rijker geworden sindsdien.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 13:55 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Natuurlijk wel, we hadden veel rijker kunnen zijn, als individu maar ook als land.
quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 16:13 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Als je aan de goede kant zit ben je als individu 50% rijker geworden sindsdien.
Er zijn leugens, verdomde leugens en er is statistiekquote:Op vrijdag 14 augustus 2015 16:13 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Als je aan de goede kant zit ben je als individu 50% rijker geworden sindsdien.
De meeste groepen zijn gelukkig niet statisch.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 13:07 schreef Klopkoek het volgende:
Als je aan de goede kant staat is er idd geen probleem dat de Nederlandse economie nog steeds niet op het niveau van 2007 zit.
Dit is een aantoonbare leugen verpakt in wensdenken. Er zijn geen 'eeuwige winnaars'.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 00:18 schreef GSbrder het volgende:
[..]
De meeste groepen zijn gelukkig niet statisch.
Je hebt 1-10% eeuwige winnaars en 1-10% eeuwige verliezers.
De rest heeft "aan de goede kant staan" zelf in de hand.
Maar wel eeuwige uitvretersquote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:22 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Dit is een aantoonbare leugen verpakt in wensdenken. Er zijn geen 'eeuwige winnaars'.
Ook nietquote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:31 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Maar wel eeuwige uitvreters
quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:31 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Maar wel eeuwige uitvreters
Er in wel rijken die ook in crisis hun rijkdom zien toenemen.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:22 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Dit is een aantoonbare leugen verpakt in wensdenken. Er zijn geen 'eeuwige winnaars'.
slimmeriken.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 12:02 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Er in wel rijken die ook in crisis hun rijkdom zien toenemen.
Hoe noem jij zulke slimmeriken?
Je gelooft niet dat er mensen zijn die hun hele leven parasiteren?quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 12:46 schreef Klopkoek het volgende:
Zucht... het gaat om het woordje 'eeuwig' en het mantra 'zelf in de hand hebben'.
Als er geen eeuwige "winnaars" zijn, dan hoeven we ook niet jaloers te zijn op de De Rothschild's, de Fentener van Vlissingens, de Agnelli's, de Oranjes en de Rockefellers. De balans zal zich vanzelf herstellen, want er zijn geen mensen met een onhaalbare voorsprong om aan de top te komen.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 12:46 schreef Klopkoek het volgende:
Zucht... het gaat om het woordje 'eeuwig' en het mantra 'zelf in de hand hebben'.
Ja. Die noemen we bankiers en CEO's van hedgefunds.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 14:03 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Je gelooft niet dat er mensen zijn die hun hele leven parasiteren?
Ik geloof niet dat dit een vaststaande groep is, nee. 'Parasiteren' is ook maar relatief.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 14:03 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Je gelooft niet dat er mensen zijn die hun hele leven parasiteren?
80-98% van het Nederlandse volk zit inderdaad niet in een vaststaande groep.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 17:39 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ik geloof niet dat dit een vaststaande groep is, nee. 'Parasiteren' is ook maar relatief.
quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 16:30 schreef Papierversnipperaar het volgende:
[..]
Ja. Die noemen we bankiers en CEO's van hedgefunds.
Beiden absoluut niet waar. Onder andere omdat de spelregels weleens veranderen.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 18:05 schreef GSbrder het volgende:
[..]
80-98% van het Nederlandse volk zit inderdaad niet in een vaststaande groep.
De families met uitsluitend bijstanders enerzijds en leden van de Quote 500 anderzijds zijn uitzonderingen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |