Het gaat niet zozeer om de keuze tussen inkomen of aandelen. Het gaat er (zeker op lange termijn) om dat de besluitvorming meer via werknemers zal lopen en deze dus ook meer in hun voordeel zal uitpakken. Dit zou dus kunnen betekenen dat zij meer vastigheid krijgen, invloed krijgen op het productieproces, dat er überhaupt meer werknemers aangenomen worden of minder ontslagen worden en eventueel ook een hoger loon. Tot een bepaald niveau zijn er absolute voordelen voor het bedrijf (verhoogde productiviteit), maar het is ook zeker het herverdelen van kapitaal binnen het bedrijf. Ik denk dat uiteindelijk vooral de grootte van het bedrijf bepalend is voor de wenselijkheid hiervan.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:42 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Begrijp me goed, ik heb niets tegen deze optie.
Ik zie het echter niet in elk bedrijf, voor elk individu en voor elke sector werken.
Kan me voorstellen dat iemand met een laag inkomen liever meer geld heeft dan aandelen.
Denk ook de omlooptijd van de gemiddelde werknemer, het opleidingsniveau, het gemiddelde salarisniveau, de complexiteit van het productieproces en de verhouding tussen front- en backoffice.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:49 schreef keste010 het volgende:
[..]
Het gaat niet zozeer om de keuze tussen inkomen of aandelen. Het gaat er (zeker op lange termijn) om dat de besluitvorming meer via werknemers zal lopen en deze dus ook meer in hun voordeel zal uitpakken. Dit zou dus kunnen betekenen dat zij meer vastigheid krijgen, invloed krijgen op het productieproces, dat er überhaupt meer werknemers aangenomen worden of minder ontslagen worden en eventueel ook een hoger loon. Tot een bepaald niveau zijn er absolute voordelen voor het bedrijf (verhoogde productiviteit), maar het is ook zeker het herverdelen van kapitaal binnen het bedrijf. Ik denk dat uiteindelijk vooral de grootte van het bedrijf bepalend is voor de wenselijkheid hiervan.
Jij verwacht dat deze factoren het succes van het besproken model nadelig beïnvloeden?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:57 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Denk ook de omlooptijd van de gemiddelde werknemer, het opleidingsniveau, het gemiddelde salarisniveau, de complexiteit van het productieproces en de verhouding tussen front- en backoffice.
Ik verwacht dat het model voor het gemiddelde callcenter waar werknemers een halfjaar blijven niet zo geschikt is.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:03 schreef keste010 het volgende:
[..]
Jij verwacht dat deze factoren het succes van het besproken model nadelig beïnvloeden?
Absoluut. Maar dat bedoel ik ook wanneer ik zeg dat het per sector verschilt en dat de grootte van het bedrijf bepalend is. Ik vroeg me alleen af hoe je de invloed ziet van de vijf hierboven genoemde factoren.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:08 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik verwacht dat het model voor het gemiddelde callcenter waar werknemers een halfjaar blijven niet zo geschikt is.
Je hebt belasting op arbeid of op diensten en producten als je het doet op diensten en producten verminderd de koopkracht en willen mensen meer compensatie wat ook weer druk op de lonen zetten en dus de margés.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 12:22 schreef keste010 het volgende:
[..]
Subsidies hoeven op zich nu uit andere banen betaald worden, want dat zou impliceren dat je alleen belasting heft op arbeid.
Je zet hier gewoon je eigen mening als feit neer ik zelf vind dat het wel op zal moeten houden bij contracten afdwingen en veiligheid en wellicht nutsvoorzieningen waar dit efficiënter is.quote:Neemt niet weg dat het inderdaad noodzakelijk is om als samenleving bij te dragen aan banen die op de arbeidsmarkt wellicht uit zichzelf niet rendabel genoeg zouden zijn.
Maar dat is uiteindelijk waar de overheid voor is: om te voorzien in datgene wat waardevol is en niet (voldoende) vanuit de maatschappij zelf ontstaat.
Winst druk ik uit in een percentage of een valuta zoals vrijwel iedereen hoeveel manieren ken jij dan? Je kan het ook in chocolade of fairydust proberen maar dan gaat je bedrijf waarschijnlijk niet zo lang mee.quote:Ik ben overigens benieuwd hoe jij winst op arbeid dan uitdrukt. Gesubsidieerde banen kunnen immers ook prima winst op arbeid leveren. Een ZZP'er die zonder overheid geen voet aan de grond krijgt, maar dankzij de hulp bij het opstarten daarna een goedlopende onderneming heeft levert toch ook winst op arbeid? Idem dito voor ondernemers die bijv. duurzamer willen produceren.
Tsjah het leven is hardquote:Daarnaast hebben we het hier enkel over het wel of niet bestaan van banen. Zoals ik al eerder aangaf geeft flexibele arbeid vele werknemers ook problemen. ZZP-structuren waarin geen zekerheid wordt opgebouwd, korte/tijdelijke contracten, continu beschikbaarheid en verplichtingen om in weekend en avonden te werken bijv. laten zien dat het lang niet alleen gaat om het bestaan van een baan an sich.
Ik begrijp je vraag even niet.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:10 schreef keste010 het volgende:
[..]
Absoluut. Maar dat bedoel ik ook wanneer ik zeg dat het per sector verschilt en dat de grootte van het bedrijf bepalend is. Ik vroeg me alleen af hoe je de invloed ziet van de vijf hierboven genoemde factoren.
Nou, over de impact van de omlooptijd en front vs. backoffice denk ik dat we het snel eens zijn. Maar hoe zijn opleidings- en salarisniveau + de complexiteit van het productieproces volgens jou van invloed op het succes van het aandeelhoudersmodel wat we zojuist besproken?quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:13 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik begrijp je vraag even niet.
Bedoel je wat opleidingsniveau, salarisniveau, front vs. backoffice en dat soort zaken invloed hebben op het model?
Het kan vrij moeilijk zijn om met mensen, die een laag opleidingsniveau hebben, te praten over strategische bedrijfsvoering. Daarom hebben veel ondernemingen een OR, waar vertegenwoordigers de belangen van werknemers behartigen. Zo'n "gekozen" inspraak kan natuurlijk ook werken, daar hoeft niet elke allochtone schoonmaker voor aangehaakt te worden. Het salarisniveau speelt mee omdat de behoeften afhankelijk zijn van een salarisschaal. Bij een laag inkomen ben je als werknemer vooral bezig met het bevredigen van je "lagere orde behoeften", dat is bij een middeninkomen al weer anders zijn. De complexiteit van het productieproces kan natuurlijk meespelen, aangezien je bepaalde concurrentiegevoelige informatie niet mag disclosen, zoals de productie van nieuwe machines bij ASML. Dat mededelen aan alle medewerkers en ze daar inspraak in geven vereist het publiceren van kennis, kennis die weer weg kan lekken.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 16:16 schreef keste010 het volgende:
[..]
Nou, over de impact van de omlooptijd en front vs. backoffice denk ik dat we het snel eens zijn. Maar hoe zijn opleidings- en salarisniveau + de complexiteit van het productieproces volgens jou van invloed op het succes van het aandeelhoudersmodel wat we zojuist besproken?
Voor MKB bedrijven kan men het sociocratisch besluitmodel introduceren.quote:Op dinsdag 23 juni 2015 15:42 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Begrijp me goed, ik heb niets tegen deze optie.
Ik zie het echter niet in elk bedrijf, voor elk individu en voor elke sector werken.
Kan me voorstellen dat iemand met een laag inkomen liever meer geld heeft dan aandelen.
quote:So much for trickle down: only bold reforms will tackle inequality
Even the IMF recognises the vicious circle in which inequality breeds instability, which causes recession and spending cuts that make inequality worse
Christine Lagarde took time off last week from grappling with the Greek debt crisis to make a speech about inequality. The managing director of the International Monetary Fund chose a nautical metaphor first used by John F Kennedy.
Back in the early 1960s, the then US president hailed economic growth as a rising tide that lifts all boats. That was no longer true, according to Lagarde.
“In too many countries, economic growth has failed to lift these small boats, while the gorgeous yachts have been riding the waves and enjoying the wind in their sails,” she said. “In too many cases, poor and middle-class households have come to realize that hard work and determination alone may not be enough to keep them afloat.”
This trend has been marked in the years since the Great Recession. In the late 1990s and early 2000s, there was some evidence that JFK’s dictum still held true. Real wages for the poor and middle classes in the US and UK rose during a period of sustained economic growth, but the years since 2008 have been a lot tougher for everyone apart from those at the very top.
This has accentuated the pattern in recent decades for the rich to get an ever bigger slice of the economic pie. Forty years ago, 8% of income went to the highest 1% of earners in the US. Today it is 20%. In the UK the figure has risen from 5% to 15%.
IMF research released last week shows that there are economic downsides to inequality. Raising the income share of the poorest 20% of the population increases growth by as much as 0.38 percentage points over five years. By contrast, increasing the income share of the richest 20% by 1% decreases it by 0.08 percentage points. So much for trickle down.
The IMF sketches out some of the reasons why inequality is bad for growth. Poor people tend to spend rather than save any additional income. If they see their incomes stagnate or fall, they have a tendency to borrow more, which can lead to a dangerous build-up in debt and eventually a financial crisis.
The enhanced power of the elite could lead to under-investment in education, health and infrastructure, which boost productivity and disproportionately benefit the poor. Lagarde pointed to technological progress and globalisation as additional factors that were widening the earnings gap between higher and lower skilled workers, especially in the west.
She added that these disparities were becoming baked in, with social mobility on the decrease. To get on in life, you had to live on the right side of the tracks, and according to Lagarde, that “didn’t sound fair”.
The IMF’s study of inequality contained a helpful chart showing that the Nordic countries tend to have the highest levels of equality and social mobility, while the US and the UK have the lowest. There is no trade off between the two.
At this point, readers might be wondering whether this IMF has anything to do with the other IMF, the one that tells countries seeking financial help that they need to liberalise labour markets by cutting minimum wages and reducing the scope of collective bargaining; the one that demands cuts in public spending and insists that state assets should be privatised at every opportunity.
They are indeed one and the same. The IMF that warns of the perils of inequality is the IMF that is demanding measures of Greece that will add to poverty and make inequality worse. One half of the fund – the economics team that comes up with the big-picture analysis – says one thing. It supports investment in education, an enhanced role for trade unions and higher taxes on the rich. The other half – the part that draws up the structural adjustment programmes – says something entirely different.
But at least it has identified the problem. Its analysis is shared by the Organisation for Economic Cooperation and Development, the World Bank and the World Economic Forum. Analysis, however, is only a start. Tackling inequality requires policies that will make a difference and the power to implement them.
A new book by the economist Tony Atkinson gives the lie to the argument that in a global economy nothing can be done about inequality. He lists 15 separate proposals for the UK, including guaranteed public employment; a minimum wage set at the level of a living wage; a minimum inheritance when a child reaches adulthood; the creation of a sovereign wealth fund that would increase the net worth of the state by taking stakes in companies and property; a universal basic income; the replacement of council tax with a regularly updated and progressive property tax; a wealth tax; and a 65% top rate of income tax.
Atkinson freely admits that his proposals are bold, but says boldness is required in order to return the UK to the levels of inequality that prevailed before 1980. It is not enough, he says, to tinker. “Major reforms are required, engaging all areas of economic and social policy”.
Labour’s manifesto at the 2015 election fell well short of the boldness Atkinson demands. There was a pledge to raise the top rate of tax to 50%, but no wealth tax, no basic income, no reform of council tax, no national endowment for 18-year-olds, no sovereign wealth fund.
Perhaps voters considered Ed Miliband to be tinkering, and would have looked more kindly on something stronger. Perhaps they liked the anti-inequality measures, but didn’t trust Labour to run the economy in a way that would make them achievable. Maybe it is only Scottish voters who are up for a bit of boldness.
Whatever the reason, Labour put inequality at the heart of its campaign and lost.
That said, Miliband was asking the right sort of questions. Later this week, the government will release the 2013-14 poverty figures, the first to be affected by the full effects of the coalition’s welfare reforms. They are unlikely to make pretty reading. Cuts to in-work benefits will form part of George Osborne’s summer budget on 8 July.
There is a vicious circle at work here. Inequality breeds instability, which leads to recession. Recession damages the public finances, which leads to government belt tightening. Austerity requires spending cuts that widen inequality, which in turn leads to slower growth and a greater reliance on debt.
If not now then at some point, this vicious circle will have to be broken.
quote:Advies OESO: haal belasting op bij superrijken
De Nederlandse Belastingdienst overweegt een speciale afdeling op te richten voor zeer vermogende belastingplichtigen. De fiscus zegt een onderzoek naar de haalbaarheid te zijn begonnen naar aanleiding van een aanbeveling van de rijkelandenclub OESO. Wanneer dit is afgerond, kan de Belastingdienst nog niet zeggen.
Door: Gerard Reijn 14 augustus 2015, 05:00
Rijke belastingplichtigen hebben veel meer kans om belasting te ontwijken en daarom moet er meer aandacht aan hen worden besteed, stelt de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Volgens een woordvoerder van de Belastingdienst worden rijke belastingplichtigen oftewel Zeer Vermogende Personen 'niet als aparte doelgroep gezien'. 'Nog niet.'
De OESO adviseert internationale belastingdiensten met klem om actie te ondernemen. De organisatie uit Parijs kwam deze week met een rapport over de effectiviteit van belastingheffen en contateert tot haar eigen verbazing dat er nauwelijks landen zijn die de rijken flink aanpakken. Slechts 17 landen hebben zo'n afzonderlijke afdeling voor superrijken (High Net Worth Individuals, HNWI's).
Bureau in Ierland
Zo heeft Ierland een bureau van 22 man opgezet voor mensen die meer dan 50 miljoen euro bezitten. Die eenheid haalde overigens slechts een half miljoen euro belastinggeld extra binnen.
Slechts vijf landen doen het erg goed. Uitgerekend Griekenland, dat bekend staat om zijn onmacht om belasting te heffen, wordt opgevoerd als schoolvoorbeeld. Het land zette halverwege 2013 een speciale dienst op van 125 man die in dat jaar al 73 miljoen euro extra binnen harkte; meer dan een half miljoen per persoon in een half jaar.
Het Verenigd Koninkrijk heeft de grootste rijkendienst: 375 man. Deze dienst met 6.200 'klanten' haalde in 2013 ruim 220 miljoen pond aan belasting op (tegen de toenmalige wisselkoers: 250 miljoen euro). Australië haalt met 300 man een miljard Australische dollar (680 miljoen euro) binnen, meer dan 2 miljoen euro per ambtenaar.
Terecht
De OESO vindt meer aandacht voor belastingheffen op rijken terecht, omdat er steeds meer rijken zijn en omdat zij veel meer mogelijkheden hebben om de belasting te omzeilen. Een speciale eenheid binnen de Belastingdienst kan de kennis bundelen om die belastingontwijking te bestrijden.
In vijf jaar tijd steeg de rijkdom van alle miljonairs in de wereld bij elkaar met 20 biljoen (duizend miljard) dollar, tot 52,6 biljoen in 2013. In 2016 zal hun vermogen naar schatting 64,3 biljoen bedragen, ruimschoots een verdubbeling in zeven jaar. De rijkdom van de rijkste rijken steeg veel harder dan van de modale miljonairs.
Bijna nergens is Europa groeide het aantal miljonairs harder dan in Nederland: een groei van 16,5 procent in 2013, tot 173 duizend.
http://www.volkskrant.nl/(...)uperrijken~a4120276/
En dan gaan teams kijken naar rijken, die volgens de wet handelen, en dan?quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 08:21 schreef Bondsrepubliek het volgende:
De OESO komt met een zeer welkom advies.
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:11 schreef Klopkoek het volgende:
Als het goed wordt gedaan dan levert het tientallen miljarden op. Moet wel de 75% die onzichtbaar is aangepakt worden.
Slaat tevens het fundament weg onder de opgeblazen parasitaire en oorlogszuchtige financiële sector.
Er is geen betere gunst om te verlenen dan afgunst in dit geval.
Altijd leuk als men van de tientallen variabelen er een aan weet te wijzen als de enige schuldige. Het teveel aan schuld kan natuurlijk nooit de oorzaak geweest zijn net als de onmogelijkheid van eeuwige groei.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:13 schreef eriksd het volgende:
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.
Dat is veel te lastig natuurlijk, belasting heffen is het heilige woord en oplossing voor alles. Dat zag je bijvoorbeeld ook met de btw en accijnsverhoging, dat zou de staatskas toch echt extra geld opleveren.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:27 schreef Pietverdriet het volgende:
Als de overheden nu eens een team op zouden zetten die verspilling van geld opsporen bij overheden, dat zou miljarden opleveren.
En het doet het zo leuk bij bepaalde kiezer natuurlijk, jaa, de rijken moeten betalen!quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:38 schreef Chewie het volgende:
[..]
Dat is veel te lastig natuurlijk, belasting heffen is het heilige woord en oplossing voor alles. Dat zag je bijvoorbeeld ook met de btw en accijnsverhoging, dat zou de staatskas toch echt extra geld opleveren.
Snijden in je eigen vet ook niet leuk en is het makkelijker om te kijken of je niet nog wat extra geld bij de rijken (afhankelijk aan wie je het vraagt kun je dit al zijn met modaal tot dubbel modaal) kunt weg halen. Als je al zo rond de 55% van de totale economie opslokt kan er ook nog wel wat extra bij.
Ongefundeerde angstpraterij, net zoals bij aanpakken kinderarbeid, minimumloon enz. De onvermijdelijke wetmatigheid wordt altijd enorm overdreven. Omgekeerd heeft 1000 miljard lagere belastingen in de minderheid van de gevallen geresulteerd in 1000 miljard lagere prijzen.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 10:13 schreef eriksd het volgende:
[..]
Want tientallen miljarden herverdelen is natuurlijk per definitie nuttig. Curieuze basisassumptie. Beetje als die riedel van 1000 miljard belastingontwijking door multinationals. 1000 miljard extra heffen, hoera. Gaan de prijzen ook met 1000 miljard omhoog. Succes.
Correct.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 11:03 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Ligt het aan mij of is dit team er niet om extra belasting te heffen maar meer om te controleren of de rijken wel de juiste hoeveelheid belasting betalen?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |