Sterren toen en nu #9

quote:

Filmregisseur Ruud van Hemert kon volgens Frank Schaafsma behoorlijk tekeer gaan tijdens de opnames van Schatjes!. De acteur van de film die dertig jaar geleden een hit werd, heeft op de set behoorlijk wat zenuwen gehad.

'We stonden daar met trillende lipjes op de set', vertelt Schaafsma vandaag tijdens het AT5-programma In de Stad. 'Ruud ging me net zo lang duwen, trekken en sarren totdat ik zo kwaad werd en hem een hengst teruggaf. En dan riep hij tegen de cameraman: Frank is zover, draaien!' Van Hemert had ook geen medelijden met de jongere acteurs. 'Ruud kon ook tegen de kinderen tekeer gaan. Hij ging echt niet wachten tot een kind ging huilen op de trap. Dan kneep hij hem in zijn kont.' Misschien niet eens een gekke oplossing volgens de acteur: 'ga jij maar eens een dag wachten totdat een kind gaat huilen.'

Het acteerwerk heeft blijkbaar zijn vruchten afgeworpen. Een miljoen liefhebbers bezochten de film in de bioscoop. Nog eens miljoenen huurden de videoband om Schatjes! thuis te bekijken. De film die dit seizoen dertig jaar bestaat verschijnt vanavond vernieuwd op het witte doek. Familie, bekenden en de acteurs van toen komen bijeen in Het Ketelhuis om de nieuwe versie te bewonderen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Madelief Verelst is een voormalig Nederlands actrice. Ze is bekend van haar enige rol als Madelief in de gelijknamige televisieserie en de daarop volgende film uit 1998, Madelief, krassen in het tafelblad, met onder andere Rijk de Gooyer en Margo Dames. Het personage is bedacht door de Nederlandse auteur Guus Kuijer, die vijf boeken over het ondeugende, kattenkwaad uithalende meisje schreef: respectievelijk Met de poppen gooien, Grote mensen, daar kan je beter soep van koken, Op je kop in de prullenbak, Krassen in het tafelblad en Een hoofd vol macaroni. Deze werden later gebundeld in Het grote boek van Madelief. Voor haar rol in de film werd ze in 2000 genomineerd voor een Young Artist Award in de categorie "Beste Performance in een Internationale Film - Jonge artiest". Madelief Verelst is nu docente klassieke talen en Nederlands op een middelbare school in Zeeland.

quote:

Op dinsdag 1 december 2015 19:57 schreef Pisces29 het volgende:
Simone! Toen Mtv nog echt supertof was

The Party Zone with Simone Angel (1993)

Simone Angel MTV Europe 1991

quote:

ALLES KWIJT - Sandra Reemers tv-ontdekking moet nu af en toe in auto slapen
De tragiek van SHOWMASTER Willem Bol…
Evert Santegoeds

Zijn gezin met vier kinderen leeft verspreid, zijn huis is verkocht en voormalig ’showmaster’ WILLEM BOL, in de jaren negentig bekend door zijn deelname aan het gelijknamige programma van SANDRA REEMER, slaapt af en toe in zijn auto. Op 62-jarige leeftijd ziet de oud-bankier dat zijn leven dramatisch anders is verlopen dan verwacht: „Ik hang met mijn nagels aan de afgrond…” Aan PRIVÉ vertelt Bol zijn dramatische verhaal.

De donkerste dagen van het jaar staan voor de deur. Maar voor voormalig bankier en tv-presentator WILLEM BOL (62) zijn ze wel heel erg donker… Zijn hoofd staat vandaag niet naar Sinterklaas en de komende feestdagen. Voor Willem, door SANDRA REEMER (65) in 1989 als tv-presentator ontdekt in haar programma Showmasters, telt nu alleen overleven. Bol, die destijds met ROLF X. WOUTERS (52) tot de nieuwe lichting tv-sterren behoorde, is de afgelopen jaren alles kwijtgeraakt. Zijn geld, de zekerheden die hij met zijn ervaringen als bankman dacht te hebben opgebouwd, zijn huis, zijn inboedel en – wat hij nog het ergste vindt van alles – zijn geroofde integriteit.

Soms slaapt Bol nu in zijn auto, een tweeëntwintig jaar oud barreltje waar hij met zijn lange lijf nauwelijks in past, al oogt hij sterk vermagerd en lijkt hij in niets meer op de even voluptueuze als droogkomische verschijning die voor de NCRV programma’s maakte als Zo vader, zo zoon, Bol is de naam en Maak dat de kat wijs.

Maandag moet hij weer vertrekken uit de tijdelijke woning, een vakantiehuisje, waar hij en zijn vrouw SIMONE nu beschutting zoeken tegen de lange nachten en de winterse kou. Via via kregen ze onderdak, maar zelfs de bescheiden huur van 650 euro in de maand kan het stel op dit moment niet meer betalen. Waar ze heen moeten, na dit sinterklaasweekend, ze hebben geen idee. Hulp lijkt ver weg, vooral ook omdat Willem nooit te koop liep met het verhaal van zijn val, en lange tijd dacht de problemen zelf te kunnen oplossen.

Het is een láng verhaal, wat hij vertelt in het Brabantse Goirle. Daar komt hij vandaan en daar is hij naar teruggekeerd toen zijn carrière in Hilversum eindigde en hij onlangs zijn fraaie huis in de omroepstad, natuurlijk met een groot verlies, van de hand moest doen. Te pijnlijk vindt hij het om te praten over zijn vier kinderen, van 21, 20, 18 en 15, die verspreid leven nu het gezin uit elkaar is gevallen: „Die laat ik er liever buiten, nu. Het is allemaal al erg genoeg.”

Waar zullen we beginnen?

„Bij het moment waarop de problemen begonnen? Dat was juni 2009. Je moet weten: nadat ik zelf van het scherm verdween, heb ik voor Endemol achter de schermen gewerkt van een heleboel televisieprogramma’s. Eerst in vaste dienst, later als freelancer. Was ik onder andere verantwoordelijk voor Domino day, een enorm duur programma met honderden medewerkers, dat in zeventien landen werd uitgezonden en dan ook met gemak 140 miljoen kijkers trok. Heerlijk vond ik het, werken was mijn lust en mijn leven. Weken van 90 uur, 25 jaar lang, dat had ik tot mijn tachtigste willen doen. We ontwikkelden Business update, wat nu RTL-Z is. Kortom, ik werkte hard en verdiende goed, niets aan de hand.”

Tot juni 2009, kennelijk…

„Ja, toen ontwikkelde ik een hernia. Daar kwamen later dat jaar rugklachten en gevoelloosheid in het linkerbeen bij. Uiteindelijk bleek ik een klapvoet te hebben; als ik deze wandelstok loslaat, val ik zo in je armen.”

En het ging van kwaad tot erger?

„Ik kreeg steeds meer pijn. Psychisch en lichamelijk. Denken, geheugen en concentratie werden slechter, wat volgens de deskundigen wees op voortdurende overbelasting van het brein. Ik werd depressief. Wat weer een voorbode leek te zijn van parkinson, wat ik ook aan het ontwikkelen ben. Kortom, van de Willem Bol die de mensen nog wel kennen bleef steeds minder over. En door alle stress van nu heb ik ook nog diabetes 2 gekregen.”

Maar gelukkig was je goed verzekerd.

„Natuurlijk. Met mijn financiële achtergrond bij de bank had ik maatregelen genomen toen bepaalde zekerheden wegvielen en ik freelancer werd. Het afsluiten van arbeidsongeschiktheidsverzekeringen voor een vader van vier kinderen hoort daarbij, natuurlijk. En dat heb ik ook gedaan.”

Dus op dat gebied géén pijn?

„Eerst niet, nee. En de klachten – een dubbele hernia, die klapvoet en spierdystrofie – waren wel zo erg dat verzekeringsmaatschappij Generali ging uitkeren. Ik loop met een brace en het langdurige gebruik van medicijnen maakte bovendien dat ik slechter ging zien. Daarnaast waren er niet-somatische klachten als een burn-out en zware depressie. Ik kon niets meer. De verzekeringsmaatschappij kwam op een gegeven moment met de naam van een arts die mijn klachten volgens hen kon verhelpen. Maar de operatie van een dubbele hernia bracht zo veel risico’s met zich mee, dat die me van alle kanten werd afgeraden. Zelfs mijn eigen dokter in het Tergooi ziekenhuis adviseerde me met klem het advies van die verzekeringsdokter niet op te volgen.”

Waardoor de verzekeraar wel moest blijven uitbetalen…

„Ja, en daarmee begon een gemeen kafka-achtig spel, dat grote gevolgen zou krijgen. Ik heb het als een heksenjacht op mezelf ervaren. Er moest van hen in 2013 een herkeuring komen. De keuringsarts heeft vervolgens, zonder echt te keuren, zomaar opgeschreven wat hem goeddunkte en is daarvoor later ook veroordeeld door de Tuchtraad. Vervolgens hebben ze me acht dagen lang door een detectivebureau laten volgen, om te zien wat ik allemaal deed en wel of niet kon. Een ongelooflijke inbreuk op mijn privacy, en zelfs volgens de rechtbank een veel te zwaar middel, waaruit ze conclusies hebben getrokken waar de honden geen brood van lusten.”

Wat heeft die detective dan allemaal gezien?

„Ik heb de beelden nooit willen bekijken, maar in rapporten waar ze later in de rechtszaal mee aankwamen, hebben ze me de auto zien wassen. Dat wil zeggen: tegen de muur geleund hebben ze me de auto zien afspuiten. Ze hebben gezien dat ik voor mijn vrouw een tas met boodschappen, ik denk met stokbrood erin, naar binnen droeg. En ze hebben het erover dat ik buk om post uit de brievenbus te halen; hun eigen nare brieven nota bene!”

„Dan vraag ík: ’Zitten daar ook geluidsopnamen bij? Hoor je me er ook bij kreunen?’ Maar nee, het zijn alleen foto’s. Het is een smerig spel geworden, alleen maar met de inzet om me tot mijn vijfenzestigste – over de afgelopen jaren en zolang als de verzekering nog loopt – al met al geen half miljoen uit te hoeven keren. Ik heb er natuurlijk over geprocedeerd. Eerst gewonnen, toen ze stelden dat ik niet ziek was. Maar later heb ik die zaak, op oneigenlijke gronden over zogenaamde bijverdiensten, verloren. En nu heb ik geen middelen meer om door te gaan. Alleen aan griffiekosten zou ik al vijfduizend euro moeten betalen, waarmee maar aangetoond is dat het recht alleen is weggelegd voor mensen met diepe zakken.”

Nou, daar zijn gelukkig toch allerlei instanties voor?

„Ja, maar niet meer zodra je als fraudeur bent neergezet. En dat hebben ze gedaan, op grond van informatie die ik ze steeds zelf heb gegeven. Dan is het: ’redjezelf.nl!’ Ik wil gewoon de uitkering waar ik al die tijd keurig premie voor betaald heb, maar zij zoeken mogelijkheden om daar onderuit te komen en geen middel wordt daarbij geschuwd! Als je de verslagen leest van die detective! Er wordt me aangerekend dat ik met mijn vrouw ben gaan lunchen! Dat helpt tegen een depressie – ik kan me moeilijk meteen laten opbaren!”

En nu?

„Ik weet het niet. Simone is zoveel mogelijk bij me, nu we weer onderdak hebben. De kinderen leven verspreid en onze jongste dochter is bij ons. Het is verschrikkelijk. Ik heb pensioenpolissen verkocht om te kunnen procederen. De inboedel is verdeeld over vrienden en familie en onlangs heb ik zelfs mijn eigen zegelring en die van mijn vader moeten verkopen om te kunnen eten. Het is niet anders, helaas. Ik hang met mijn nagels aan de afgrond.”

MAANDAG DEEL TWEE: Is Hilversum doof voor Willem Bols schreeuw om hulp?

quote:

Drie maanden onderdak dankzij vrienden
Hilversum DOOF voor noodkreet Willem Bol!
Evert Santegoeds

Na zijn noodkreet op pagina Privé afgelopen zaterdag regende het reacties aan het adres van voormalig 'Showmaster' Willem Bol (60). Helaas ook veel reacties waarmee hij van de regen in de drup komt, Hilversum lijkt doof voor zijn schreeuw om hulp. Toch is er ook goed nieuws, al moet zijn 15-jarige dochter daardoor wel voor de derde keer dit leerjaar naar een andere school.

De voormalige bankier en tv-presentator, die later een hoge functie als uitvoerend producent van onder andere Domino Day bij Endemol bekleedde, vertelde afgelopen zaterdag ’met zijn nagels aan de afgrond te hangen’. Een langdurig juridisch conflict met verzekeraar Generali, waar hij een arbeidsongeschiktheidsverzekering had lopen, maakte dat hij zonder inkomen kwam te zitten en huis en haard verloor. Ook zijn gezin is uit elkaar gevallen. Zijn vier kinderen, in de leeftijd van 21 tot en met 15 jaar, wonen verspreid. Willem woont met zijn vrouw Simone in een vakantiehuisje dat zij maandag moeten verlaten omdat zij de 650 euro huur niet kunnen opbrengen.

Met hun jongste dochter verhuizen ze morgen van het Brabantse Goirle naar de omgeving van Ommen in Overijssel, waar zij in elk geval drie maanden in een huisje van vrienden mogen blijven.

„Dat is een mooi en lief aanbod”, zegt Willem, „in elk geval hoef ik me nu drie maanden niet druk te maken over de vraag waar we volgende week kunnen slapen.”

Maar dat wordt wéér een andere school voor je kind?

„Ja, de derde, dit schooljaar. Ze is in augustus in Hilversum begonnen, maar daar is het huis verkocht. Toen konden we in Brabant terecht en heeft ze daar op school gezeten, redelijk goed naar haar zin. Maar nu gaan we dus weer de andere kant van het land op; ik zie geen andere mogelijkheid. Wel hebben we gezegd dat, als er nu een oplossing zou komen en we het leven met een echt huis weer op de rit krijgen, we dan in die buurt blijven wonen zodat ze niet voor nog weer een vierde keer in een andere klas terechtkomt.”

En komt die oplossing er?

„Ik hoop het echt. Op het verhaal van zaterdag heb ik heel veel reacties gekregen. Van een bekende advocaat die me wil helpen. Maar ook van de verzekeringsmaatschappij zelf, die me een gesprek aanbiedt. Daar ga ik graag op in. Het zou mooi zijn als dat deze week kan plaatsvinden.”

Hebben zich nog collega’s van vroeger bij je gemeld?

„Een paar. Carlo Strijk, die destijds ook meedeed aan Showmasters, wil wat doen. Maar in het wereldje ben ik altijd een buitenbeentje geweest, hoor. Ik hoorde er nooit echt bij. Ik geloof wel dat mensen die met me werkten me mochten, maar ik heb nooit echt deel uitgemaakt van die Gooise familie. Daar heb ik nu dus ook weinig van te verwachten en daar ben ik ook niet zuur over. En er was zelfs ook nog wel kritiek. Mensen vroegen zich af waarom ik wél geholpen zou moeten worden en een ander in dezelfde situatie niet? Zulke reacties begrijp ik ook nog wel. Maar ik heb altijd gezegd: Als ik hier uit kom, dan wil ik me blijvend inzetten voor mensen die in dezelfde situatie terecht zijn gekomen. Dat wil ik echt en daar voel ik me ook wel toe verplicht, er is veel leed op dit gebied. Ook dat is me uit de reacties wel gebleken.”

Dus straks de rit naar Overijssel?

„Ja. En een school regelen. Ik hoop dat er een in de buurt zit. Ons tijdelijke huisje bij Goirle was nogal een eind van de school. Daar bracht ik haar dan heen en daar bleef ik dan de hele dag wachten tot ze weer uit school kwam, om de benzine van het heen en weer rijden uit te sparen.”

Hoe houden jij en Simone dat vol?

„Dat moet wel echte liefde zijn, zou je zeggen. We zijn 22 jaar samen, dachten onze zaakjes voor elkaar te hebben, maar zijn nu terechtgekomen in een situatie waar we elkaar doorheen moeten slepen. Natuurlijk gaat dat met ups and downs, maar we redden het wel. Zeggen we steeds tegen elkaar. Zeker nu, met wat vastigheid voor de komende drie maanden, hebben we in elk geval één zorg minder!”