quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 01:11 schreef Krzwl het volgende:
It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world
Een quote uit de film American Beauty. Eentje die ik graag zou willen omarmen, maar om één of andere reden wil het me maar niet lukken om positief in het leven te staan.
Eigenlijk zou ik niet eens mogen klagen. Ik ben gezond, heb mensen om me heen die me lief hebben, woon in één van de meest welvarende landen ter wereld en ben vrij om te doen wat ik wil. Maar ondertussen zijn mijn problemen er toch echt. Mijn leven lijkt de afgelopen tijd beheerst te worden door existentiële twijfel en de nodige melancholie die dit met zich meebrengt. Ik laat het niet merken, maar bij alles wat ik doe vraag ik mezelf wel af: wat doe ik eigenlijk hier? Het belemmert me ontzettend.
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in mn gedachten en leef te weinig. Alles wordt bekeken door een morele bril. De wereld is zwart of wit, en vaak zwart, want er is maar weinig perfectie in mijn ogen, en een tussenweg bestaat er meestal niet. Een klassiek gevalletje Weltschmerz.
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobbys, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Ik weet precies wat mijn probleem is, want analyseren doe ik de hele dag, en dat is nu ook juist mijn probleem. Maar ondertussen voel ik me zo hulpeloos, omdat ik de wereld maar niet kan accepteren zoals deze is. Ik zou me als twintiger hier verdomme allemaal niet mee bezig moeten houden. Ik zou willen dat ik gewoon kon genieten van het leven en de kansen die mij worden geboden om mezelf te ontplooien aan kon pakken zonder altijd maar een oordeel klaar te hebben en slechts leegte in alles te zien.
Wie kan me helpen?
Absoluut, dat ontken ik ook zeker niet. En zo zijn er wel meer dingen waar ik voldoening uit kan halen en waarbij ik het gevoel heb dat ze mijn leven betekenis geven, maar die misschien als wat minder vanzelfsprekend beschouwd worden. Ik heb het gevoel dat ik daarin geremd wordt, vooral door de verwachtingen van anderen en hoe die mij beïnvloeden. Dát is de oorzaak van mijn onvrede.quote:
[..]
Doen wat je leuk vindt en plezier maken. Er zijn toch dingen die je leuk vindt en genot van krijgt?
Zoals: eten? Zoenen? Een wandeling in bos? Ademen? In de natuur zijn? een huisje in de bergen en genieten van landschappen? Water over je lichaam , etc etc.
Vergeet niet dat :"the best things in life are free" echt geen cliché is.
En als dat dan ook slechts verhalen in mijn hoofd zouden zijn, wanneer ik luister ik dan wel naar mezelf en niet naar mijn gedachten? Ik luister dan toch naar mezelf? Daar ging het mij vooral om.
Omdat jij niet je gedachten bent. Ook al lijkt dat wel zo. Je gedachten dringen je dat gedrag op. Je gevoel zegt dat dat niet is wie je bent of wilt zijn. Daar komt de botsing en de frustratie vandaan. Je gevoel uitschakelen werkt blijkbaar niet, gezien je verhaal. Je gedachten kun je wel laten corresponderen met je gevoel. De enige oplossing, ook al vergt het wat inspanning.quote:
[..]
Absoluut, dat ontken ik ook zeker niet. En zo zijn er wel meer dingen waar ik voldoening uit kan halen en waarbij ik het gevoel heb dat ze mijn leven betekenis geven, maar die misschien als wat minder vanzelfsprekend beschouwd worden. Ik heb het gevoel dat ik daarin geremd wordt, vooral door de verwachtingen van anderen en hoe die mij beïnvloeden. Dát is de oorzaak van mijn onvrede.
En als dat dan ook slechts verhalen in mijn hoofd zouden zijn, wanneer ik luister ik dan wel naar mezelf en niet naar mijn gedachten? Ik luister dan toch naar mezelf? Daar ging het mij vooral om.
Je gedachten kunnen ook je gevoel weergeven, natuurlijk. Ik denk dat daar je vraag/verwarring vandaan komt in je laatste post?
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 02-12-2013 18:55:40 ]
Klopt, je wordt geremd in de dingen waarvan je kunt genieten door verwachtingen van anderen en door hun "anders zijn" én dat is een "probleem". Je moet jezelf niet identificeren met anderen, je bent wie je bent. En het zou ook gewoon kunnen dat jouw "omgeving" niet "past" bij jou. Weet je er zijn veel mensen die soms in andere landen gaan wonen om die reden en dat betekent niet altijd “vluchten”, maar je slechts herpositioneren naar wat wél bij je past. Ik zeg niet dat je moet verhuizen, maar ik denk dat het probleem is dat je omringd bent door mensen die echt heel anders zijn dan je. En dat kan soms echt heel remmend werken in plaats van een verrijking. Snap je?quote:
[..]
Absoluut, dat ontken ik ook zeker niet. En zo zijn er wel meer dingen waar ik voldoening uit kan halen en waarbij ik het gevoel heb dat ze mijn leven betekenis geven, maar die misschien als wat minder vanzelfsprekend beschouwd worden. Ik heb het gevoel dat ik daarin geremd wordt, vooral door de verwachtingen van anderen en hoe die mij beïnvloeden. Dát is de oorzaak van mijn onvrede.
En als dat dan ook slechts verhalen in mijn hoofd zouden zijn, wanneer ik luister ik dan wel naar mezelf en niet naar mijn gedachten? Ik luister dan toch naar mezelf? Daar ging het mij vooral om.
Edit: je bent wie je bent
.[ Bericht 1% gewijzigd door complicate op 02-12-2013 19:17:14 ]
Als je iets doet zonder vervelende bij/na effecten is er niks aan de hand, zoals jij wat jij doet beschrijft klinkt het als iets wat je niet los kan laten, het heeft macht over je en het is geen bezigheid waar jij naar wens voor kiest je ermee bezig te houden.quote:
Dat is de vraag. Als ik weet waar ik plezier en voldoening uit kan halen, waarom zou ik daar dan niet naar luisteren? Waarom zou ik dat gevoel (want dat is het toch?) als een verhaal in mijn hoofd beschouwen? En wanneer kan ik dan wel werkelijk weten wat ik wil?
Als je meer dan goed voor je is ergens van neemt krijg je een kater, of dat nou teveel alcohol of teveel denken is; je doet iets op een manier waardoor de balans zoek raakt.
Als jij dit ook gewoon leuk vind doet het dan maar met mate, als je dat kan, als je zelf kan kiezen waar je je wanneer mee bezig houdt is er geen probleem.
Hier heb ik je eerder op gequote weet je nog? Onvrede begint altijd uit jezelf. Als jij geremd wordt in het niet kunnen zijn zoals je in fantasie bent (en je die fantasie gebruikt om aan je eigen negativiteit over jezelf te ontsnappen) en de achterliggende negativiteit over jezelf op dat moment naar boven komt (want de fantasie/gedachte stort in) en doet dat dat door iemand anders komt dat die er is dan zal dit niet snel goed komen. Als jij jezelf zoals je bent niet wil zijn omdat je jezelf nooit oprecht hebt leren waarderen is het onredelijk anderen daarvoor verantwoordelijk te houdenquote:
Absoluut, dat ontken ik ook zeker niet. En zo zijn er wel meer dingen waar ik voldoening uit kan halen en waarbij ik het gevoel heb dat ze mijn leven betekenis geven, maar die misschien als wat minder vanzelfsprekend beschouwd worden. Ik heb het gevoel dat ik daarin geremd wordt, vooral door de verwachtingen van anderen en hoe die mij beïnvloeden. Dát is de oorzaak van mijn onvrede.
Stel jij wordt morgen wakker en het in je hoofd zitten bestaat niet meer, dat kan niet meer; zou jij dan nog weten wat je met jezelf aan moest?
Je hebt gedachten; je bent wie je bent. Het zijn gedachten, die zijn er gewoon, het is niet dat jij die denkt. Als je je handen wil zien moet je naar je handen kijken, als je je gedachten wilt 'zien' moet je aandacht daarheen, ook dat doe je zelf. Als je nooit het onderscheid tussen jij en je gedachten ervaren hebt dan heeft erover praten geen zin want het is een ervaring die aan gedachten, en dus woorden, voorbij gaat.quote:En als dat dan ook slechts verhalen in mijn hoofd zouden zijn, wanneer ik luister ik dan wel naar mezelf en niet naar mijn gedachten? Ik luister dan toch naar mezelf? Daar ging het mij vooral om.
Onvrede kan ontstaan uit jezelf dat is waar, maar onderschat niet dat onvrede ook uit/over je 'omgeving' en andere factoren buiten jezelf, kan ontstaan. En dat kan emotioneel én rationeel heel remmend werken, hoe graag je ook vooruit zou willen.quote:
[..]
Hier heb ik je eerder op gequote weet je nog? Onvrede begint altijd uit jezelf. Als jij geremd wordt in het niet kunnen zijn zoals je in fantasie bent (en je die fantasie gebruikt om aan je eigen negativiteit over jezelf te ontsnappen) en de achterliggende negativiteit over jezelf op dat moment naar boven komt (want de fantasie/gedachte stort in) en doet dat dat door iemand anders komt dat die er is dan zal dit niet snel goed komen. Als jij jezelf zoals je bent niet wil zijn omdat je jezelf nooit oprecht hebt leren waarderen is het onredelijk anderen daarvoor verantwoordelijk te houden
Ja.quote:
[..]
Je gedachten kunnen ook je gevoel weergeven, natuurlijk. Ik denk dat daar je vraag/verwarring vandaan komt in je laatste post?
Nee, en dan zou die wens om mijn leven een andere invulling te geven dan nu er ook niet zijn. Dus eigenlijk is dat ook maar een gedachte, maar voor mij wel eentje waar ik me aan vast kan houden zolang ik mijn hoofd zit, ook al houd ik het denken daarmee in stand.quote:
[..]
Stel jij wordt morgen wakker en het in je hoofd zitten bestaat niet meer, dat kan niet meer; zou jij dan nog weten wat je met jezelf aan moest?
Een wens komt van binnen, gedachtes zitten ergens boven in je hoofd, er kan een wereld van verschil tussen die 2 dingen zittenquote:
Nee, en dan zou die wens om mijn leven een andere invulling te geven dan nu er ook niet zijn. Dus eigenlijk is dat ook maar een gedachte, maar voor mij wel eentje waar ik me aan vast kan houden zolang ik mijn hoofd zit, ook al houd ik het denken daarmee in stand.
Waar ik op doelde was negatief over jezelf zijn en daar je omgeving de schuld van geven terwijl dat, negatief over jezelf zijn, iets is wat je zelf actief doet.quote:
Onvrede kan ontstaan uit jezelf dat is waar, maar onderschat niet dat onvrede ook uit/over je 'omgeving' en andere factoren buiten jezelf, kan ontstaan. En dat kan emotioneel én rationeel heel remmend werken, hoe graag je ook vooruit zou willen.
Misschien zou ik diezelfde wens dan ook hebben, als ik wat meer aanwezig ben, maar dan wel zonder de dwangmatigheid die ik nu meestal ervaar.quote:Op maandag 2 december 2013 19:47 schreef Canillas het volgende:
[..]
Een wens komt van binnen, gedachtes zitten ergens boven in je hoofd, er kan een wereld van verschil tussen die 2 dingen zitten
Jaquote:
Misschien zou ik diezelfde wens dan ook hebben, als ik wat meer aanwezig ben, maar dan wel zonder de dwangmatigheid die ik nu meestal ervaar.
Dat dwangmatige is zoals ik het zie geloven dat je met/in gedachtes bezig moet zijn en vergeet dat dat geloven, die overtuiging, ook maar een gedachte is die, net zoals alle gedachten, net zoveel macht heeft als je em zelf geeft.Afkicken van denken. Klinkt wat apart maar zo kan je het best zien.
Topic begint goede kant op te gaanquote:
[..]
Afkicken van denken. Klinkt wat apart maar zo kan je het best zien.
.OKé, maar dan heb ik een vraag in die context. In de veronderstelling dat negatief zijn eigen is aan een persoon oid. Iemand die heel positief ingesteld is en omringd is door een gemiddelde positief denkenke mensen, zal kans maken dat hij positief 'blijft' denken. Maar die persoon in een negatieve omgeving plaatsen waar een gemiddelde persoon negatief denkt, zal die persoon die positief denkt op lange termijn een negatief denkende individu maken terwijl ie oorspronkelijk uit zichzelf , positief was.Dus negatief zijn/denken kan toch niet altijd eigen zijn aan jezelf of iets zijn dat jezelf activeert? Dat betwijfel ik.quote:
[..]
Waar ik op doelde was negatief over jezelf zijn en daar je omgeving de schuld van geven terwijl dat, negatief over jezelf zijn, iets is wat je zelf actief doet.
En in context van TS , mag je in bovenstaande veronderstelling: "negatief denken/zijn" vervangen door "diepgaand zijn" en "omgeving" vervangen door "oppervlakkig zijn".
[ Bericht 1% gewijzigd door complicate op 02-12-2013 20:38:30 ]
quote:
[..]
Topic begint goede kant op te gaan
Omdat jij jezelf er ineens in herkent? Waarom loop jij constant alles aan de hand van je eigen denkbeelden te waarderen? TS heeft een probleem, dat is waar het topic om draait. Niet in hoeverre de aangedragen oplossingen met jouw denkbeelden overeenkomen. Nogmaals, redeneer de problemen van TS niet naar je eigen oplossingen toe. Z'n probleem is duidelijk genoeg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-12-2013 20:40:38 ]
Denkbeeldenquote:
[..]
Omdat jij jezelf er ineens in herkent? Waarom loop jij constant alles aan de hand van je eigen denkbeelden te waarderen? TS heeft een probleem, dat is waar het topic om draait. Niet in hoeverre de aangedragen oplossingen met jouw denkbeelden overeenkomen. Nogmaals, redeneer de problemen van TS niet naar je eigen oplossingen toe. Z'n probleem is duidelijk genoeg.
Welke denkbeelden? TS zou minder "moeten" nadenken. Dus over welke denkbeelden heb je het?
Het gaat niet om positief of negatief denken, dat is juist het hele punt. Het is gewoon zoals het is en dat moet je ongefilterd leren aanschouwen. Dat is het nut van niet denken als ik het goed begrijp, dat de realiteit binnenkomt zoals die is.quote:
[..]
OKé, maar dan heb ik een vraag in die context. In de veronderstelling dat negatief zijn eigen is aan een persoon oid. Iemand die heel positief ingesteld is en omringd is door een gemiddelde positief denkenke mensen, zal kans maken dat hij positief 'blijft' denken. Maar die persoon in een negatieve omgeving plaatsen waar een gemiddelde persoon negatief denkt, zal die persoon die positief denkt op lange termijn een negatief denkende individu maken terwijl ie oorspronkelijk uit zichzelf , positief was.Dus negatief zijn/denken kan toch niet altijd eigen zijn aan jezelf of iets zijn dat jezelf activeert? Dat betwijfel ik.
En in context van TS , mag je in bovenstaande veronderstelling: "negatief denken/zijn" vervangen door "diepgaand zijn" en "omgeving" vervangen door "oppervlakkig zijn".
Het punt is zoals ik het zie hier dat het denken op zich wordt gezien als bepalend wat alleen zo is als je de gedachte dat gedachten bepalend zijn gelooft. Negatief denken kan gevormd worden, positief ook, maar het blijft denken, iets wat er gewoon is en wat in feite los staat van wie je bent.quote:
OKé, maar dan heb ik een vraag in die context. In de veronderstelling dat negatief zijn eigen is aan een persoon oid. Iemand die heel positief ingesteld is en omringd is door een gemiddelde positief denkenke mensen, zal kans maken dat hij positief 'blijft' denken. Maar die persoon in een negatieve omgeving plaatsen waar een gemiddelde persoon negatief denkt, zal die persoon die positief denkt op lange termijn een negatief denkende individu maken terwijl ie oorspronkelijk uit zichzelf , positief was.Dus negatief zijn/denken kan toch niet altijd eigen zijn aan jezelf of iets zijn dat jezelf activeert? Dat betwijfel ik.
Nergens in het universum wordt bezig gehouden met niet-willen van dingen behalve in de denk-wereld van mensen. Dat is negativiteit; je bezig houden met wat je niet wil en waar je je mee bezig houdt daar stuur je jezelf op af. Zo verlies je ruimte om je bezig te houden met wat je wel wil. Als je bewust aanwezig bent hou je je bezig met wat er wel is, in je hoofd gaat het vaak over wat er allemaal niet is. Het is aan jezelf om te beslissen waar je je aandacht aan geeft.
'Dit topic gaat de goede kant op'. Waarom gaat het de goede kant op? Je reageert op een opmerking van een ander die blijkbaar aansluit bij wat jij vindt en daarom gaat het topic ineens de goede kant op. Probleem van TS bestaat nog in dezelfde mate, dus ik snap even niet hoe jij kunt vinden dat het topic ineens de goede kant op gaat.quote:
[..]
Denkbeelden
Welke denkbeelden? TS zou minder "moeten" nadenken. Dus over welke denkbeelden heb je het?
En dat is toch ook mijn punt, dat het niet gaat om positief en of negatief denken! Maar meer om die onvrede die hij ervaart weg te "werken"? door minder te rationaliseren?quote:
[..]
Het gaat niet om positief of negatief denken, dat is juist het hele punt. Het is gewoon zoals het is en dat moet je ongefilterd leren aanschouwen. Dat is het nut van niet denken als ik het goed begrijp, dat de realiteit binnenkomt zoals die is.
Ik refereerde naar het feit dat Canillas zei , dat je het zou kunnen bekijken als een vorm van afkicken van denken. En dat is ergens ook mijn punt. Dat denken/ratio in evenwicht moet zijn met emotie ed.quote:
[..]
'Dit topic gaat de goede kant op'. Waarom gaat het de goede kant op? Je reageert op een opmerking van een ander die blijkbaar aansluit bij wat jij vindt en daarom gaat het topic ineens de goede kant op. Probleem van TS bestaat nog in dezelfde mate, dus ik snap even niet hoe jij kunt vinden dat het topic ineens de goede kant op gaat.
Sorry, maar ik volg je gewoon niet.quote:
[..]
En dat is toch ook mijn punt, dat het niet gaat om positief en of negatief denken! Maar meer om die onvrede die hij ervaart weg te "werken"? door minder te rationaliseren?
Oké en is dat iets dat iedereen wel aankan? Is iedereen wel in staat om eigen gedachten te sturen?quote:
[..]
Het punt is zoals ik het zie hier dat het denken op zich wordt gezien als bepalend wat alleen zo is als je de gedachte dat gedachten bepalend zijn gelooft. Negatief denken kan gevormd worden, positief ook, maar het blijft denken, iets wat er gewoon is en wat in feite los staat van wie je bent.
Nergens in het universum wordt bezig gehouden met niet-willen van dingen behalve in de denk-wereld van mensen. Dat is negativiteit; je bezig houden met wat je niet wil en waar je je mee bezig houdt daar stuur je jezelf op af. Zo verlies je ruimte om je bezig te houden met wat je wel wil. Als je bewust aanwezig bent hou je je bezig met wat er wel is, in je hoofd gaat het vaak over wat er allemaal niet is. Het is aan jezelf om te beslissen waar je je aandacht aan geeft.
Niet sturen maar afleren dat je gedachten bepalen ipv jijzelf. Wanneer je ervaren hebt dat het maar gedachten zijn, dus eigenlijk niets, waarom zou je ze dan nog willen sturen? Gedachten zijn er gewoon en als je je aandacht erop richt ervaar je ze.quote:
Oké en is dat iets dat iedereen wel aankan? Is iedereen wel in staat om eigen gedachten te sturen?
Als je bang bent voor wat je allemaal gaat tegenkomen wanneer je afstand neemt van de denkverslaving (maw; als je de gedachten over het afstand nemen van de denkverslaving gelooft) des te meer tijd er eens mee aan de slag te gaan
Wat betreft het aankunnen, dit is een belangrijk iets, veel mensen leunen zolang en zoveel op hun denken, (op een onnatuurlijke manier, vandaar de overvolle, gestresste hoofden) ook om voor hun emoties en gevoelens te vluchten, dat ze bang zijn daarmee te breken. Bang om zichzelf echt te ervaren. Terwijl dat bang zijn ook niet meer is dan in angstige gedachten over het ervaren van jezelf geloven.
Wat een openbaring ineens, dit stukje, en dan vooral die eerste zin. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.quote:
[..]
Nergens in het universum wordt bezig gehouden met niet-willen van dingen behalve in de denk-wereld van mensen. Dat is negativiteit; je bezig houden met wat je niet wil en waar je je mee bezig houdt daar stuur je jezelf op af. Zo verlies je ruimte om je bezig te houden met wat je wel wil. Als je bewust aanwezig bent hou je je bezig met wat er wel is, in je hoofd gaat het vaak over wat er allemaal niet is. Het is aan jezelf om te beslissen waar je je aandacht aan geeft.
Ik laat het hier even bij. Wat ik hier doe is immers er ook denkend uit proberen te komen, en ik besef me dat dat niet lukt. Misschien dat mediteren wel een uitweg biedt. Bedankt voor alle hulp.
Eens, en mooi gezegd !quote:
[..]
Niet sturen maar afleren dat je gedachten bepalen ipv jijzelf. Wanneer je ervaren hebt dat het maar gedachten zijn, dus eigenlijk niets, waarom zou je ze dan nog willen sturen? Gedachten zijn er gewoon en als je je aandacht erop richt ervaar je ze.
Als je bang bent voor wat je allemaal gaat tegenkomen wanneer je afstand neemt van de denkverslaving (maw; als je de gedachten over het afstand nemen van de denkverslaving gelooft) des te meer tijd er eens mee aan de slag te gaan
Wat betreft het aankunnen, dit is een belangrijk iets, veel mensen leunen zolang en zoveel op hun denken, (op een onnatuurlijke manier, vandaar de overvolle, gestresste hoofden) ook om voor hun emoties en gevoelens te vluchten, dat ze bang zijn daarmee te breken. Bang om zichzelf echt te ervaren. Terwijl dat bang zijn ook niet meer is dan in angstige gedachten over het ervaren van jezelf geloven.
Vooral dat stukje over "aankunnen" en vluchten van emoties.Thxquote:
Eens, en mooi gezegd !
Het blijft een apart iets, bang zijn voor emoties/gevoelens terwijl het geloven in gedachten over emoties/gevoelens (dus verhalen in je hoofd erover, niet de emoties/gevoelens zelf) het eng maakt. Zonder gedachtes zijn het gewoon dat; emoties/gevoelens. Daar hoef je niks mee te doen, behalve ze te voelen.Denk dat het erg typerend is voor de Westerse beschaving dat het wegdenken van gevoel wordt gezien als normaal en dat generatie op generatie wordt doorgegeven. Als kinderen emoties/gevoel tonen is het al snel ''neem/doe dit of dat dan is het weg'' omdat de volwassenen zelf nooit geleerd hebben hoe je gevoel er gewoon laat zijn en ze er zelf (onbewust) bang voor zijn.
Ik denk dan ook dat we lijden wanneer we leren tegen delen van onszelf te zeggen '''jij mag er niet zijn'' en zoek raken in het verzet tegen die delen. Terwijl het er is, en er dus mag zijn, net als mensen
Amai, ja dat kloptquote:
Thx
. Het wegdenken van emoties zien als normaal is inderdaad heel jammer. Mensen zijn (onbewust) bang om te voelen, omdat het inderdaad zo aangeleerd wordt, daar had ik nog niet over nagedacht eigenlijk. Dus dank voor je inzicht, want ik vroeg het mij vaak af waarom het zo eng is voor mensen om te voelen. Maar je hebt gelijk er wordt vaak aan kinderen gezegd “moeten/doen/ dit en dat niet voelen” en in veel mindere mate “mogen/willen/kunnen/voelen” en vanaf het moment dat men denkt dat men “moet” gaat het eigenlijk al mis, qua emotie én verstoort vervolgens balans tussen eigen emotie en ratio, want zoals je zegt, emoties zijn emoties en daar “moet/hoeft” men niet over nadenken en of er iets mee doen, behalve ze voelen. Het zelfde geldt voor gedachten. Het zijn maar gedachten. En ik moet zeggen dat het niet gemakkelijk is voor mensen die het nooit aangeleerd hebben dat ze wél mogen voelen om plots over te schakelen naar “voel maar”. En toch: waar er een wil is, is er een weg hé.
Althans niet voor iedereen. Want mensen met "aangeleerde hulpeloosheid" lijden volgens mij meer dan 'anderen'. Het is echt frappant dat de ene persoon zich uit zijn 'lijden' kan 'halen' en de andere niet wegens een soort "onmacht", zoals bij "aangeleerde hulpeloosheid" e.d.Je bent echt niet de enige die met dit soort vragen. Zoek het begrip quarterlifecrisis maar eens op, zal wellicht een hele hoop verklaren.
Tot je erachter komt dat 'de aard van het beestje' ook niet meer is dan een gedachte die je over jezelf gelooftquote:
Ken het gevoel helemaal, ben zelf ook iemand die alles over analyseert en ook al weet ik dat ik dit niet zo moeten doen, het is de aard van het beestje.
En toch is ook gedachten over jezelf geloven op zijn beurt weer de aard van het beestje.quote:
[..]
Tot je erachter komt dat 'de aard van het beestje' ook niet meer is dan een gedachte die je over jezelf gelooft
Vanavond had ik weer zo'n melancholisch momentje. Hartstikke gezellige avond gehad, en toen was het daar ineens weer, uit het niets. In m'n eentje, lopend door de straten, nietig onder de sterrenhemel, in stilte. Bang dat ik het niet goed doe. Bang om de mensen waarvan ik hou kwijt te raken. De mensen in de bus: unieke individuen, maar eigenlijk ook zo één. Die hond daar die gewoon is. De vergankelijkheid van het leven, de aarde, het universum. Mezelf afvragend waar dit soort gedachten zo plots vandaan komen, en waarom ik er zo door geroerd raak. En dan besef ik me dat het even daarvoor begon, toen ik met mijn familie aan tafel zat. Zo veel plezier, zo puur. Maar ondertussen zit ik met m'n hoofd ergens anders. Observerend, oordelend. De lach van anderen die nog honderd keer voorbijkomt. Waarom kan ik dat niet, lachen zonder na te denken? Echt, ik heb er zo'n genoeg van om mijn leven beheerst te laten worden door die gedachten.
Ik heb niet echt een vraag. Het moest er gewoon even uit, denk ik.
Zit wat inquote:Op donderdag 5 december 2013 19:22 schreef Gray het volgende:
En toch is ook gedachten over jezelf geloven op zijn beurt weer de aard van het beestje.
[ Bericht 2% gewijzigd door dingesdedinges op 06-12-2013 08:24:22 ]
Yoga, meditatie, mindfullness om maar een paar voorbeelden te noemen.
Of de stap durven nemen om (onder begeleiding) een truffeltrip te ervaren.
Ook andere geestverruimende therapie (bijv. met lsd) schijnt heel wat mensen te helpen.
Welke voor jou kan werken kan ik niet zeggen. Ik wil alleen maar zeggen dat je op heel veel verschillende manieren hiermee om kunt gaan en kunt onderzoeken hoe je een goede balans kunt vinden.
Zou je niet liever iedereen toewensen dat op eigen houtje te bereiken zonder eerst bijna dood te hoeven gaan?quote:
Eigenlijk zou ik iedereen, inclusief mezelf, een eenmalige ervaring toewensen waarbij je echt serieus denkt voortijdig te zullen sterven (een doodsvonnis bijvoorbeeld), waarna het toch op het nippertje niet doorgaat. Het schijnt dat mensen die de dood in de ogen zien vaak veel voller in het leven staan, en dat blijven doen nadat het gevaar is geweken.
Waarom zou je eerst moeten sterven om dat te kunnen ervaren?quote:
Eigenlijk zou ik iedereen, inclusief mezelf, een eenmalige ervaring toewensen waarbij je echt serieus denkt voortijdig te zullen sterven (een doodsvonnis bijvoorbeeld), waarna het toch op het nippertje niet doorgaat. Het schijnt dat mensen die de dood in de ogen zien vaak veel voller in het leven staan, en dat blijven doen nadat het gevaar is geweken.
Het hoeft ook niet per se op die manier; er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Alleen lijkt het me wel een uitermate effectieve en directe wake-up-call. En eentje die beklijft.quote:
[..]
Waarom zou je eerst moeten sterven om dat te kunnen ervaren?
Amai, maar denk je dat echt? ik bedoel zijn er geen dingen waarvan je geen wakep-up call voor nodig hebt?quote:
[..]
Het hoeft ook niet per se op die manier; er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Alleen lijkt het me wel een uitermate effectieve en directe wake-up-call. En eentje die beklijft.
Sorry, dat begrijp ik even niet. Ik zeg in ieder geval alleen dat, naar mijn indruk, een confrontatie met de dood (met hun eigen sterfelijkheid dus) mensen op een heel effectieve manier kan wakkerschudden uit hun pessimistische apathie.quote:
[..]
Amai, maar denk je dat echt? ik bedoel zijn er geen dingen waarvan je geen wakep-up call voor nodig hebt?
Ah ok sorry, ik dacht even dat je zei dat jij dat nodig had oid.quote:
[..]
Sorry, dat begrijp ik even niet. Ik zeg in ieder geval alleen dat, naar mijn indruk, een confrontatie met de dood (met hun eigen sterfelijkheid dus) mensen op een heel effectieve manier kan wakkerschudden uit hun pessimistische apathie.
Mooi.quote:
Ik merk dat mijn negatieve gedachten de afgelopen dagen misschien wel sterker zijn dan ooit. Op sommige momenten lijkt alles grauw. Alsof het allemaal eruit moet. Maar het lukt me wel steeds beter om in te zien dat het slechts gedachten zijn, en dat die negativiteit geen weerspiegeling van de realiteit is. Die diepe treurnis kan dan plotseling omslaan in een soort innerlijke rust. De gedachten zijn er dan wel, maar niet meer dan dat. Heerlijk.
Wat mij zo aansprak in die film was het mooiste vrouwtje van de film... hoe dichterbij het einde naderde, hoe kalmer zij werd. Haar weerzin jegens het leven, tegen alles wat leefde, begon op de achtergrond gedrukt te worden. Ze voelde zich bevrijdt van de onnozelheid van alledag waar haar omgeving niet vrij van kwam. Wat dat betreft is jouw omgeving óók belangrijk... Laat je niet meeslepen in idioterie. Maar dat is negatief noch positief... Ze zag, wat ze zag. Geen warmte of betekenis... maar ook geen haat... of onrust.quote:
Mooi.
Ik merk dat mijn negatieve gedachten de afgelopen dagen misschien wel sterker zijn dan ooit. Op sommige momenten lijkt alles grauw. Alsof het allemaal eruit moet. Maar het lukt me wel steeds beter om in te zien dat het slechts gedachten zijn, en dat die negativiteit geen weerspiegeling van de realiteit is. Die diepe treurnis kan dan plotseling omslaan in een soort innerlijke rust. De gedachten zijn er dan wel, maar niet meer dan dat. Heerlijk.
Goed om te lezen.quote:
[..]
Mooi.
Ik merk dat mijn negatieve gedachten de afgelopen dagen misschien wel sterker zijn dan ooit. Op sommige momenten lijkt alles grauw. Alsof het allemaal eruit moet. Maar het lukt me wel steeds beter om in te zien dat het slechts gedachten zijn, en dat die negativiteit geen weerspiegeling van de realiteit is. Die diepe treurnis kan dan plotseling omslaan in een soort innerlijke rust. De gedachten zijn er dan wel, maar niet meer dan dat. Heerlijk.
Dat proces maak ik ook door. Soms loop ik gewoon met kippenvel rond, puur omdat ik me niet slecht voel. Heerlijk.Mooie boodschap inderdaad. Maar het 'gevaar' bij het niet meegaan in die idioterie is dat het je ego weer een reden kan geven om te denken dat je boven degenen die niet aanwezig zijn zou staan. Dat ervaar ik tenminste.quote:
[..]
Wat mij zo aansprak in die film was het mooiste vrouwtje van de film... hoe dichterbij het einde naderde, hoe kalmer zij werd. Haar weerzin jegens het leven, tegen alles wat leefde, begon op de achtergrond gedrukt te worden. Ze voelde zich bevrijdt van de onnozelheid van alledag waar haar omgeving niet vrij van kwam. Wat dat betreft is jouw omgeving óók belangrijk... Laat je niet meeslepen in idioterie. Maar dat is negatief noch positief... Ze zag, wat ze zag. Geen warmte of betekenis... maar ook geen haat... of onrust.
Nu we het toch over films hebben: The Fountain is ook een aanrader.
Ja, het is een onbeschrijfelijk goed gevoel.quote:
[..]
Goed om te lezen.
En het mediteren? Hoe gaat dat?quote:
[..]
Mooie boodschap inderdaad. Maar het 'gevaar' bij het niet meegaan in die idioterie is dat het je ego weer een reden kan geven om te denken dat je boven degenen die niet aanwezig zijn zou staan. Dat ervaar ik tenminste.
Nu we het toch over films hebben: The Fountain is ook een aanrader.
[..]
Ja, het is een onbeschrijfelijk goed gevoel.
Ja, dat is een lastige ervaring. Ik zat trouwens te denken.... een meer biologische benadering van dit alles: er is wel daadwerkelijk een verschil in mate van (ZELF)bewustzijn tussen mensen. Je kan de vergelijking beginnen te maken tussen dieren en mens, maar daarna ook van een mongool en een 'gemiddeld' mens... maar hoezo kan dat niet verder getrokken worden? De gemiddelde mens (zonder negatieve lading) tegenover de (veel) meer bewuste mens? Ik denk namelijk dat daar wel wat in zit.... en dat jouw ervaring en idee daarover helemaal niet zo ongegrond hoeft te zijn.quote:
Mooie boodschap inderdaad. Maar het 'gevaar' bij het niet meegaan in die idioterie is dat het je ego weer een reden kan geven om te denken dat je boven degenen die niet aanwezig zijn zou staan. Dat ervaar ik tenminste.
Nu we het toch over films hebben: The Fountain is ook een aanrader.
Ik vind het nog moeilijk om echt een kwartier lang stil te gaan zitten. Het zijn dan ook vooral de momenten overdag waarop ik merk dat ik weer te veel in mijn hoofd zit dat ik probeer me op mijn ademhaling te focussen en de gedachten los te laten.quote:
[..]
En het mediteren? Hoe gaat dat?
Dat is een kwestie waar ik zelf ook mee speel de laatste tijd. Het negatieve aspect is dat ik daar weer een soort van waardeoordeel aan koppel. 'Ik ben beter dan mensen die niet op dit vlak aan zichzelf werken.' En dat gevoel wil ik juist niet hebben. Maar waar stopt het waarnemen en waar begint het oordelen? Je vindt bepaalde mensen en zaken toch altijd beter in die zin dat ze beter bij jou aansluiten?quote:
[..]
Ja, dat is een lastige ervaring. Ik zat trouwens te denken.... een meer biologische benadering van dit alles: er is wel daadwerkelijk een verschil in mate van (ZELF)bewustzijn tussen mensen. Je kan de vergelijking beginnen te maken tussen dieren en mens, maar daarna ook van een mongool en een 'gemiddeld' mens... maar hoezo kan dat niet verder getrokken worden? De gemiddelde mens (zonder negatieve lading) tegenover de (veel) meer bewuste mens? Ik denk namelijk dat daar wel wat in zit.... en dat jouw ervaring en idee daarover helemaal niet zo ongegrond hoeft te zijn.
Wat vind je daar moeilijk aan? Is dat niet juist een reden om het wel te doen? Dat je gedachten zoveel macht over je hebben dat je dat niet eens kunt.quote:
[..]
Ik vind het nog moeilijk om echt een kwartier lang stil te gaan zitten. Het zijn dan ook vooral de momenten overdag waarop ik merk dat ik weer te veel in mijn hoofd zit dat ik probeer me op mijn ademhaling te focussen en de gedachten los te laten.
Hoe graag wil je dat gevoel niet hebben? Hoe eerlijk ben je tegenover jezelf? Want dat idee zelf is natuurlijk ook weer aardig nobel (en wat overdreven).... een bevestiging van je eigen 'goedheid'. Die kant werkt het ook weer op.quote:
Dat is een kwestie waar ik zelf ook mee speel de laatste tijd. Het negatieve aspect is dat ik daar weer een soort van waardeoordeel aan koppel. 'Ik ben beter dan mensen die niet op dit vlak aan zichzelf werken.' En dat gevoel wil ik juist niet hebben. Maar waar stopt het waarnemen en waar begint het oordelen? Je vindt bepaalde mensen en zaken toch altijd beter in die zin dat ze beter bij jou aansluiten?
Het waarnemen alleen? Ondoenlijk voor een mens. Dat kan je niet eisen.... nee, je bent té gebonden aan de pragmatische kant van het leven. De verhouding tussen jouzelf en de ander zijn typerend -bepalend zelfs- voor hoe jij kan overleven tussen de ander.
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.quote:
[..]
Hoe graag wil je dat gevoel niet hebben? Hoe eerlijk ben je tegenover jezelf? Want dat idee zelf is natuurlijk ook weer aardig nobel (en wat overdreven).... een bevestiging van je eigen 'goedheid'. Die kant werkt het ook weer op.
Het waarnemen alleen? Ondoenlijk voor een mens. Dat kan je niet eisen.... nee, je bent té gebonden aan de pragmatische kant van het leven. De verhouding tussen jouzelf en de ander zijn typerend -bepalend zelfs- voor hoe jij kan overleven tussen de ander.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-12-2013 02:09:34 ]
Het is een negatieve emotie omdat JIJ (in de eerste plaats) daarover een waardeoordeel plaatst. Jij vindt het onterecht jezelf het gevoel(!) te geven dat je 'boven de ander staat'. Alternatief is dat je stelt dat je gewoonweg anders denkt en bent. Máár dát heeft pas een negatieve connotatie! Want dan val jij buiten de boot, i.p.v. dat de rest buiten de boot valt in perspectief van wat zou moeten zijn, van hoe zij zouden moeten/kunnen zijn.quote:
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.
Je kunt inderdaad niet oordeelloos leven. En omdat jij het op een behoorlijk niveau (naar ik schat) kan en doet, voel je schaamte... jij bent je zelfs bewust dat je eigen reflectie jegens de ander (eventueel) onterecht is. Dat op zichzelf is al iets waar je misschien tóch een soort van ego=boost kan ontlenen.
Ik zou dat zelf pas als negatief zien als de huidige norm positief was en je daar van afwijkt. De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervarenquote:
Alternatief is dat je stelt dat je gewoonweg anders denkt en bent. Máár dát heeft pas een negatieve connotatie! Want dan val jij buiten de boot, i.p.v. dat de rest buiten de boot valt in perspectief van wat zou moeten zijn, van hoe zij zouden moeten/kunnen zijn.
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
Uitspraak van Eckhart Tolle over ego; als je jezelf beter of minder dan een ander ziet is dat ego. Daarom snap ik kapiteintje z'n punt wel; op een dergelijk moment laat je jezelf, de ander en die 2 met elkaar in vergelijking (een vergelijking die alleen in je hoofd bestaat, ego denken) niet zijn zoals ze zijn. Je gaat dan mee met het ego denken wat er een label. een oordeel op plaats. Maar dat doe je niet zelf, dat doet het denken omdat dat is wat het denken doet; dingen in hokjes plaatsen. Prima, in hoeverre je je daarmee identificeert is aan jezelf. Een mening ergens over gaat nergens over behalve jezelf, het is een stukje verhaal ergens over wat in je denken afspeelt, wat je ervaart als je daar met je aandacht zit. Daarom veranderen meningen/oordelen ook; ze zijn niks. Er zit dan ook een verschil tussen een mening hebben en geloven dat je die mening bent.
Dat mag hé.quote:
Ik heb niet echt een vraag. Het moest er gewoon even uit, denk ik.
Mooi zo!quote:
[..]
De gedachten zijn er dan wel, maar niet meer dan dat. Heerlijk.
Ik denk dat het te maken heeft met hoe je jezelf identificeert tegenover anderen. En ik denk dat die identificatie niet altijd "negatief" hoeft te zijn. Als je je beter voelt dan een ander op een bepaalde moment is dat niet altijd "negatief", maar de grens is dat je jezelf ziet als uniek.quote:
[..]
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.
En uniek zijn betekent niet dat je beter bent, maar dat je bent wie je bent ed. Het heeft dus te maken met identificatie van jezelf als persoon op dat moment. En dat mag niet té veel gekoppeld worden met hoe anderen zijn, doen etc. Vandaar dat als die grens overschreden wordt dan men ook soms spreekt van een identiteitscrisis ed. Maar anderzijds, jezelf goed kennen en aanvaarden als uniek zijnde, vereist veel zelfontwikkeling en dat komt soms met "ouder" worden, mate van zelfontwikkeling etc.
Wat betreft emoties. Emoties zijn inderdaad emoties, je voelt ze en in principe kan je dat gevoel niet koppelen aan een oordeel. Maar dat hangt af van welke soort emotie. Het is wel zo dat emoties koppelen aan een oordeel helaas aangeleerd is omdat -zoals Canillas eerder zei- volwassenen het ook niet hebben geleerd om hun gevoel "te laten gaan" en dat wordt ook aan kinderen doorgegeven.
Maar ik denk dat het besef dat men leeft in het nu veel zou helpen om die emoties niet te koppelen aan een oordeel.
En dit.quote:
[..]
De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervaren
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
Neen, wél Eat Pray Love en variantenquote:Op zaterdag 7 december 2013 11:40 schreef Gray het volgende:
Over films gesproken: wel eens Revolver gezien? Of Fight Club? Góed gezien?
Was gericht aan Ts, maar very intredasting om te horen.quote:
[..]
Neen, wél Eat Pray Love en varianten
Ik blijf die grens gewoon lastig vinden, het is een soort paradox. Oordeelloos zijn zorgt voor apathie en dat kan toch juist niet de bedoeling zijn?quote:
[..]
Ik zou dat zelf pas als negatief zien als de huidige norm positief was en je daar van afwijkt. De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervaren
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
Uitspraak van Eckhart Tolle over ego; als je jezelf beter of minder dan een ander ziet is dat ego. Daarom snap ik kapiteintje z'n punt wel; op een dergelijk moment laat je jezelf, de ander en die 2 met elkaar in vergelijking (een vergelijking die alleen in je hoofd bestaat, ego denken) niet zijn zoals ze zijn. Je gaat dan mee met het ego denken wat er een label. een oordeel op plaats. Maar dat doe je niet zelf, dat doet het denken omdat dat is wat het denken doet; dingen in hokjes plaatsen. Prima, in hoeverre je je daarmee identificeert is aan jezelf. Een mening ergens over gaat nergens over behalve jezelf, het is een stukje verhaal ergens over wat in je denken afspeelt, wat je ervaart als je daar met je aandacht zit. Daarom veranderen meningen/oordelen ook; ze zijn niks. Er zit dan ook een verschil tussen een mening hebben en geloven dat je die mening bent.
Hoezo zorgt het voor apathie? Je blijft gewoon dingen leuk vinden minus het negatief bezig zijn met vinden dat anderen dingen anders zouden moeten zijn dan ze op het moment dat ze zo zijn.quote:
Ik blijf die grens gewoon lastig vinden, het is een soort paradox. Oordeelloos zijn zorgt voor apathie en dat kan toch juist niet de bedoeling zijn?
Acceptatie wordt vaak verwart met je erbij neerleggen, terwijl dat juist het tegenovergestelde is.
Ik ken die gedachtes wel, een beetje een ''wat als ik dit of dat los laat, gebeurt er dan nog wel wat? Wat als ik teveel los laat?'' Angstige gedachtes om je bij het bekende te houden. Je kan prima alles los laten en weer verder gaan met waar je mee bezig was of iets nieuws maar dan op een frisse en originele manier ipv herhaling van het oude.
''We have a strange anxiety in us; that if we don’t interfere then it won’t happen. Now that’s the root of an enormous amount of trouble.'' - Alan Watts.
Het gaat om bezig zijn met wat je wel in je leven wil en daar meer van krijgen ipv negatief zijn en je bezig houden met wat je niet wil en daar mee van krijgen. Dat heeft op de 1e plaats te maken met hoe je dingen innerlijk ervaart, negatief zijn over gevoelens vanuit identificeren met een oordeel dat het er niet mag zijn leidt bijv tot verzet en problemen want dan keur je deel van jezelf af. Als je bijv geen problemen hebt met het gevoel van Weltscherz en je verder richt op wat je wel wil is het probleem er niet meer omdat je er niet meer aandacht aan besteed dan nodig is en het zo geen grotere plek in je beleving in neemt.
Wanneer je ergens geen oordeel over hebt ontbreekt toch de basis voor het handelen?quote:
[..]
Hoezo zorgt het voor apathie? Je blijft gewoon dingen leuk vinden minus het negatief bezig zijn met vinden dat anderen dingen anders zouden moeten zijn dan ze op het moment dat ze zo zijn.
Acceptatie wordt vaak verwart met je erbij neerleggen, terwijl dat juist het tegenovergestelde is.
Ik ken die gedachtes wel, een beetje een ''wat als ik dit of dat los laat, gebeurt er dan nog wel wat? Wat als ik teveel los laat?'' Angstige gedachtes om je bij het bekende te houden. Je kan prima alles los laten en weer verder gaan met waar je mee bezig was of iets nieuws maar dan op een frisse en originele manier ipv herhaling van het oude.
''We have a strange anxiety in us; that if we don’t interfere then it won’t happen. Now that’s the root of an enormous amount of trouble.'' - Alan Watts.
Het gaat om bezig zijn met wat je wel in je leven wil en daar meer van krijgen ipv negatief zijn en je bezig houden met wat je niet wil en daar mee van krijgen. Dat heeft op de 1e plaats te maken met hoe je dingen innerlijk ervaart, negatief zijn over gevoelens vanuit identificeren met een oordeel dat het er niet mag zijn leidt bijv tot verzet en problemen want dan keur je deel van jezelf af. Als je bijv geen problemen hebt met het gevoel van Weltscherz en je verder richt op wat je wel wil is het probleem er niet meer omdat je er niet meer aandacht aan besteed dan nodig is en het zo geen grotere plek in je beleving in neemt.
Als je zegt ''ik wil ... want ik vind ... leuk/goed'' is dat een oordeel/wens vanuit jezelf. Een oordeel over een ander, wat je hoofd daarvan maakt, is weer iets heel anders. Dat is een oordeel over iets. Het is niet dat het ene meer waarde heeft dan het ander, het ene heeft meer waarde dan het ander voor jou.quote:
Wanneer je ergens geen oordeel over hebt ontbreekt toch de basis voor het handelen?
"Het is niet nodig, het is tijdsverspilling, ik kan ook wel zonder" denk ik (lees: denkt mijn ego) dan. Eén van de gevolgen van het identificeren met mijn gedachten is dat ik voortdurend in termen van efficiëntie en nut denk. Zonder weet ik met mijn tijd geen raad. Die aanhoudende preoccupatie gaat soms ten koste van alles, en ook van die dingen die het zouden kunnen verhelpen.quote:
[..]
Wat vind je daar moeilijk aan? Is dat niet juist een reden om het wel te doen? Dat je gedachten zoveel macht over je hebben dat je dat niet eens kunt.
Ja, vooral de tweede zette me aan het denken, maar met mijn huidige mindset zijn dit soort dingen vooral een reden om me af te zetten tegen 'de maatschappij' en vast te blijven hangen in mijn nihilistische gedachten. "God damn it, an entire generation pumping gas, waiting tables, slaves with white collars."quote:
Over films gesproken: wel eens Revolver gezien? Of Fight Club? Góed gezien?
Wat mij ook opvalt is dat ik vaak mijn fantasie gebruik om te vluchten uit de realiteit, iets wat ook weer te maken heeft met mijn (te) hoge verwachtingen van de wereld. Daarin kan ik namelijk wél de perfectie vinden die ik zoek. De gedachte dat de werkelijkheid daar nooit aan zal kunnen voldoen leidt tot negativiteit, en die zorgt er weer voor dat ik in mijn hoofd blijf zitten. Het is een vicieuze cirkel.
Dat besef ik me, maar... nee, eigenlijk valt hier niets aan toe te voegenquote:
Hoe weet je dat je zonder kunt als je het nog nooit serieus geprobeerd hebt? Is je probleem niet groot genoeg? Je zegt zelf dat je redelijk aan de grond zit/zat. 'Conventionele' manieren als het downplayen van je gevoelens en aan de andere kant het verzanden in een min of meer zelfverkozen sociaal isolement door de aversie jegens alles wat niet aan jouw standaarden voldoet hebben je klaarblijkelijk niet geholpen, dus het enige wat rest is je gedachtenstroom leren controleren en daar is training voor nodig in de vorm van meditatie. De realiteit gaat echt niet veranderen, dus jij zal het wel moeten.quote:
[..]
"Het is niet nodig, het is tijdsverspilling, ik kan ook wel zonder" denk ik (lees: denkt mijn ego) dan. Eén van de gevolgen van het identificeren met mijn gedachten is dat ik voortdurend in termen van efficiëntie en nut denk. Zonder weet ik met mijn tijd geen raad. Die aanhoudende preoccupatie gaat soms ten koste van alles, en ook van die dingen die het zouden kunnen verhelpen.
[..]
Ik ben er zelf overigens ook nog heel erg mee bezig hoor, maar merk wel al langzaam verbetering.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 09-12-2013 02:31:28 ]
Het in mijn hoofd zitten belemmert me niet altijd. De ene dag is de andere niet, en ik leef gewoon m'n leventje. Het laat me ook vrij zeker van mezelf zijn. Niemand kan me dan wat maken. Maar soms loopt die frustratie jegens de buitenwereld zo hoog op dat ik zelfs aan mezelf ga twijfelen. Dat zijn de momenten waarop ik me besef dat ik mezelf eigenlijk aan het voorliegen ben en me neerslachtig ga voelen, zoals nu.quote:
[..]
Hoe weet je dat je zonder kunt als je het nog nooit serieus geprobeerd hebt? Is je probleem niet groot genoeg? Je zegt zelf dat je redelijk aan de grond zit/zat.
Ik heb de boeken van Tolle al bijna twee jaar in mijn kast staan, en ik weet al lang dat het uit mijn hoofd komen de sleutel is tot het verminderen van die negativiteit, maar ach, die rationaliseer ik dan toch ook gewoon? Het besef dat het verhaaltje dat ik mezelf al die jaren heb verteld één grote leugen is geeft me vooralsnog eerder een leeg dan een bevrijdend gevoel. Dat is de voornaamste reden om het niet te doen, ook al is mijn probleem groot genoeg en is alles wat hier wordt gezegd niet meer dan logisch.
Ik denk dat het bovenstaande alleen maar laat zien hoe vast ik nog in mijn hoofd zit. Het besef dat ik mijn eigen gedachten onder controle moet zien te krijgen in plaats van de wereld er naar om te vormen is er echter wel, anders had ik dit topic niet geopend. En ook al doe ik soms anders vermoeden en kost het veel moeite, ik weet dat dit (het loslaten van mijn gedachten) uiteindelijk het enige juiste is om te doen.
Johquote:
Er zit een verschil tussen denken en emoties.
quote:
Bedoel aan te geven dat je in je posts het denken en de emoties kriskras door elkaar gebruikt. Dat geeft niet natuurlijk, maar als je dat onderscheid goed kunt maken denk ik dat je er veel minder hinder van zult ondervinden.
Mits ik je topic goed begrepen heb, that is.
Denk van welquote:
[..]
Bedoel aan te geven dat je in je posts het denken en de emoties kriskras door elkaar gebruikt. Dat geeft niet natuurlijk, maar als je dat onderscheid goed kunt maken denk ik dat je er veel minder hinder van zult ondervinden.
Mits ik je topic goed begrepen heb, that is.
De films draaien vooral om de zogenaamde 'spirituele verlichting', al geldt dat voor Revolver meer dan voor Fight Club. De tweede relateert echter ook aan het ego, in de vorm van een recalcitrante Brad Pitt.quote:
[..]
Ja, vooral de tweede zette me aan het denken, maar met mijn huidige mindset zijn dit soort dingen vooral een reden om me af te zetten tegen 'de maatschappij' en vast te blijven hangen in mijn nihilistische gedachten. "God damn it, an entire generation pumping gas, waiting tables, slaves with white collars."
Het is niet de wereld waar de perfectie ontbreekt, maar je gedachten en dan met name de aannames die je ermee maakt. De wereld heeft geen enkele verplichting om zich te vormen naar jouw wensen. De wereld zoals jij die ziet zit in je hoofd, je geest, psyche of whatever. Maak die beter en de wereld zoals jij die ziet verbetert ook.quote:Wat mij ook opvalt is dat ik vaak mijn fantasie gebruik om te vluchten uit de realiteit, iets wat ook weer te maken heeft met mijn (te) hoge verwachtingen van de wereld. Daarin kan ik namelijk wél de perfectie vinden die ik zoek. De gedachte dat de werkelijkheid daar nooit aan zal kunnen voldoen leidt tot negativiteit, en die zorgt er weer voor dat ik in mijn hoofd blijf zitten. Het is een vicieuze cirkel.
Mwah, ik zit nog altijd muurvast in mijn hoofd. Ik probeer iedere ochtend een kwartiertje te mediteren en dat werkt wel rustgevend, maar het is het besef dat ik mijn pessimistische wereldbeeld toch vooral zelf heb gecreëerd dat me weer extra neerslachtig doet voelen.quote:
Ik merk dat ik (onbewust) continu op zoek ben naar dingen die mijn negativiteit rechtvaardigen, en er zijn nu eenmaal veel zaken die mijns inziens anders zouden moeten, maar waar ik niet het vermogen voor heb om ze te veranderen. Het is een allesomvattend, zelfopgelegd systeem van morele en ethische opvattingen, regels en gedachten over hoe het zou moeten zijn, en vooral wat de wereld niet is, dat mijn leven beheerst.
Ik heb ook het idee dat als ik me besef dat het weinig met de realiteit te maken en het los kan laten, het twee keer zo hard terugkomt, want het gevoel dat ik, wanneer ik me te veel laat leiden door mijn gedachten, de grip op de werkelijkheid verlies en wellicht wel niet rationeel genoeg ben om bepaalde keuzes te maken, is iets wat weer voor meer angst zorgt. Ik vind het ongelooflijk lastig om dit te doorbreken.
Probeer je meditatie uit te bouwen naar +20 minuten, zodat je eerder het verschil goed waarnemen kan tussen dat wat denkt en dat wat het denken aanschouwt. Van daaruit gaat het als vanzelf.quote:
[..]
Mwah, ik zit nog altijd muurvast in mijn hoofd. Ik probeer iedere ochtend een kwartiertje te mediteren en dat werkt wel rustgevend, maar het is het besef dat ik mijn pessimistische wereldbeeld toch vooral zelf heb gecreëerd dat me weer extra neerslachtig doet voelen.
Neerslachtig voelen over pessimistisch zijn, das een mooi voorbeeld van een vicieuze cirkel. Een cirkelredenering, een drogreden. Een zelfsterkende gedachte. Aanschouwen die hap en niets mee doen verder. Laat het zijn; voed het niet.
Niet gek: je denken en handelen onder ogen zien en aanpassen is als toegeven dat wat je voorheen deed fout is. Dat is niet zo, maar zo denkt ons brein maar al te vaak. Je kan je gedachten niet beheersen, maar je kan wel voorkomen dat ze jou beheersen.quote:Ik merk dat ik (onbewust) continu op zoek ben naar dingen die mijn negativiteit rechtvaardigen, en er zijn nu eenmaal veel zaken die mijns inziens anders zouden moeten, maar waar ik niet het vermogen voor heb om ze te veranderen. Het is een allesomvattend, zelfopgelegd systeem van morele en ethische opvattingen, regels en gedachten over hoe het zou moeten zijn, en vooral wat de wereld niet is, dat mijn leven beheerst.
Keuzes zijn lang niet altijd rationeel, dus maak je daar geen zorgen om. Je zal altijd proberen de beste keuze te maken op basis van de kennis en ervaring die je hebt. Pas achteraf blijkt of dat juist bleek. Je kan zorgen maken, maar daar ben je waarschijnlijk nooit iets mee opgeschoten.quote:Ik heb ook het idee dat als ik me besef dat het weinig met de realiteit te maken en het los kan laten, het twee keer zo hard terugkomt, want het gevoel dat ik, wanneer ik me te veel laat leiden door mijn gedachten, de grip op de werkelijkheid verlies en wellicht wel niet rationeel genoeg ben om bepaalde keuzes te maken, is iets wat weer voor meer angst zorgt. Ik vind het ongelooflijk lastig om dit te doorbreken.
Ik denk dat je nog teveel in oordelen leeft, iets wat scherpe geesten vaak doen. Je analyseert, wat ontleden betekent; alles in hokjes plaatsen. Niets mis mee, tenzij je het toepast op een wijze waar je jezelf mee in de vingers snijdt, als een goed mes zonder aandacht gebruiken.
Gelukkig betekent ontleden ook ontwikkelen, dus kan je die analyse ook op een constructieve wijze aanwenden. Leer daarom niet het analyseren zelf af, maar het labelen op andere wijze te doen. Kijk naar jezelf, je overtuigingen en denkbeelden, je handelingen en gevoelens, maar hou de markeerstift nog even in de hand. Je zal al snel verbetering opmerken in je gemoed.
Waarom komen zo veel mensen niet uit die cirkel? Ik bedoel, veel groeien zelfs in alcoholisme puur door die cirkel. Kut voelen, kut over kut voelen, scheut likeur, en weer kutter voelen..quote:Op zondag 15 december 2013 16:51 schreef Gray het volgende:
Neerslachtig voelen over pessimistisch zijn, das een mooi voorbeeld van een vicieuze cirkel. Een cirkelredenering, een drogreden. Een zelfsterkende gedachte. Aanschouwen die hap en niets mee doen verder. Laat het zijn; voed het niet.
Je bent serieus een voorbeeld voor mequote:Keuzes zijn lang niet altijd rationeel, dus maak je daar geen zorgen om. Je zal altijd proberen de beste keuze te maken op basis van de kennis en ervaring die je hebt. Pas achteraf blijkt of dat juist bleek. Je kan zorgen maken, maar daar ben je waarschijnlijk nooit iets mee opgeschoten.
. We moeten eigenlijk maar weer eens voor dat 3e pilsje doen, desnoods ergens buiten de grenzen. Heb jij overigens spijt van keuzes die je in het verleden hebt gemaakt? Gevalletje hindsight?
Het probleem zit in de geest. Die neem je waar met wat? De geest.quote:
[..]
Waarom komen zo veel mensen niet uit die cirkel? Ik bedoel, veel groeien zelfs in alcoholisme puur door die cirkel. Kut voelen, kut over kut voelen, scheut likeur, en weer kutter voelen..
Twee spiegels waar een laagje stof op zit kan je lang niet zoveel diepte in zien als schone. Poetsen dus.
Awwww!quote:[..]
Je bent serieus een voorbeeld voor me
Lijkt me leuk, vooral dat grenzen 'overschrijden'. Januari nog in NL?Ja en nee.quote:Heb jij overigens spijt van keuzes die je in het verleden hebt gemaakt? Gevalletje hindsight?
Ja, achteraf gezien had ik ze anders gedaan. Nee, want anders had ik nooit achteraf gezien dat ik ze anders had willen doen. Tegenwoordig ben ik vaak domweg gelukkig, maar daarvoor heb ik eerst een ongelukkige route genomen. Nu wandel ik heerlijk kalm verder, in goed of slecht weer. Hoe bedoel je "de markeerstift even in de hand houden" precies? Ik merk nu dat wanneer ik ergens over oordeel (vaak negatief), dat ik me daar weer rot over kan gaan voelen, omdat ik liever positief in het leven zou willen staan, of in ieder geval zonder dat die negatieve gedachten het moment weer tenietdoen. Het aanschouwen is iets dat ik moet leren, zolang het er is.quote:
[..]
Gelukkig betekent ontleden ook ontwikkelen, dus kan je die analyse ook op een constructieve wijze aanwenden. Leer daarom niet het analyseren zelf af, maar het labelen op andere wijze te doen. Kijk naar jezelf, je overtuigingen en denkbeelden, je handelingen en gevoelens, maar hou de markeerstift nog even in de hand. Je zal al snel verbetering opmerken in je gemoed.
Thanks verder voor je inzichtvolle post
quote:
Awwww!
. Yes, in Januari ben ik een aantal dagen in NL, de rest weet ik nog niet. Heb de maand Januari verder vrij dus tijd zat Lijkt me wel weer eens verstandig zo'n meet.Wat ik bedoel is simpelweg niet oordelen. Doe je dat toch, besef dan dat het ook weer simpelweg een gedachte is.quote:
[..]
Hoe bedoel je "de markeerstift even in de hand houden" precies? Ik merk nu dat wanneer ik ergens over oordeel (vaak negatief), dat ik me daar weer rot over kan gaan voelen, omdat ik liever positief in het leven zou willen staan, of in ieder geval zonder dat die negatieve gedachten het moment weer tenietdoen. Het aanschouwen is iets dat ik moet leren, zolang het er is.
Thanks verder voor je inzichtvolle post
Blijf dus aandachtig kijken naar je gedachten. Hoe meer je dat doet, hoe meer je vanuit dat neutrale perspectief gaat leven. En dan raak je vanzelf meer open voor al het moois dat langs komt, want ook daar schijnt je aandacht op.
En graag gedaan. Zelf zat ik ook ooit in dit parket.
Leuk!quote:
[..]
Ik weet niet hoe het kwam, maar dit stukje was zo'n eye opener voor mij. Ik heb de afgelopen tijd veel teksten van soortgelijke strekking gelezen, maar het was de eerste keer dat het écht tot me doordrong dat er niets anders is dan de werkelijkheid. Dat de realiteit onontkoombaar is. Alsof al mijn gedachten in één klap werden weggevaagd. Ik krijg er nog steeds kippenvel en klamme handen van. Woorden kunnen dat gevoel niet beschrijven. Het was lang geleden dat ik net als vanochtend wakker werd en zin had om iets te doen in plaats van weer weg te glijden in mijn gedachten.quote:Ik kon me haast niet uit die aanblik losmaken, maar toen ik dat eenmaal had gedaan zocht ik onmiddellijk naar andere ogen die van het schouwspel zouden getuigen. Ik trof enkel glazig ongeduld.
[..]
Nu wil ik niet de indruk wekken dat de verschijning van deze regenboog voor mij een allesbeslissende gebeurtenis is geweest. En ook niet dat ik liever had gezien dat iedereen terstond zijn fiets liet vallen om in een kring een intense ervaring van kosmologische eenheid te vieren. Ik was alleen met stomheid geslagen over zo veel onverschilligheid voor de werkelijkheid.
Voordat we de wereld ervaren, hebben we deze al getheoretiseerd. Zelfs de meest ongeletterde of diepgelovige onder ons kijkt met theoretische ogen. We zien de hele wereld zoals we ook tegen een regenboog aankijken, als een meetbaar fysisch verschijnsel. De wereld als een goocheltruc, waarvan je weet hoe die werkt. Daar is niet veel meer aan.
[..]
Maar omdat we de wereld als truc of detective zien overkomen ons steeds minder gebeurtenissen waar niet al bij voorbaat een theorie voor klaarligt, een theoretisch concept waar het gebeurde zo kan worden ingegoten. De bevooroordeelde blik waaraan vandaag de dag niemand kan ontkomen maakt dat een échte ervaring ons steeds vaker als water door de vingers glipt.
Mooi!quote:
Mooi zeg, gisteravond viel even alles op z'n plek. Ik heb hier het boekje Zo begint iedere ziener van filosoof Coen Simon liggen, waarin hij beschrijft hoe hij temidden van een aantal fietsers staat te wachten bij een spoorwegovergang en een regenboog aan de hemel ziet verschijnen:
[..]
Ik weet niet hoe het kwam, maar dit stukje was zo'n eye opener voor mij. Ik heb de afgelopen tijd veel teksten van soortgelijke strekking gelezen, maar het was de eerste keer dat het écht tot me doordrong dat er niets anders is dan de werkelijkheid. Dat de realiteit onontkoombaar is. Alsof al mijn gedachten in één klap werden weggevaagd. Ik krijg er nog steeds kippenvel en klamme handen van. Woorden kunnen dat gevoel niet beschrijven. Het was lang geleden dat ik net als vanochtend wakker werd en zin had om iets te doen in plaats van weer weg te glijden in mijn gedachten.
Mooi he. Alleen jammer dat je dat gevoel ook net zo snel weer even kwijt kunt zijn. Bij mij komt en gaat het. De ene keer voel je het heel sterk en heb je het idee dat je voelt wat er wordt bedoeld, de andere keer ga je het rationeel proberen te bedenken en glipt het als los zand weer door je handen. Maar dat is juist ook inherent hieraan als ik het goed begrijp.quote:
Mooi zeg, gisteravond viel even alles op z'n plek. Ik heb hier het boekje Zo begint iedere ziener van filosoof Coen Simon liggen, waarin hij beschrijft hoe hij temidden van een aantal fietsers staat te wachten bij een spoorwegovergang en een regenboog aan de hemel ziet verschijnen:
[..]
Ik weet niet hoe het kwam, maar dit stukje was zo'n eye opener voor mij. Ik heb de afgelopen tijd veel teksten van soortgelijke strekking gelezen, maar het was de eerste keer dat het écht tot me doordrong dat er niets anders is dan de werkelijkheid. Dat de realiteit onontkoombaar is. Alsof al mijn gedachten in één klap werden weggevaagd. Ik krijg er nog steeds kippenvel en klamme handen van. Woorden kunnen dat gevoel niet beschrijven. Het was lang geleden dat ik net als vanochtend wakker werd en zin had om iets te doen in plaats van weer weg te glijden in mijn gedachten.
Yep. En ook dat is op zijn beurt weer mooi. Al wordt dat soms pas later duidelijk.quote:
[..]
Mooi he. Alleen jammer dat je dat gevoel ook net zo snel weer even kwijt kunt zijn. Bij mij komt en gaat het. De ene keer voel je het heel sterk en heb je het idee dat je voelt wat er wordt bedoeld, de andere keer ga je het rationeel proberen te bedenken en glipt het als los zand weer door je handen. Maar dat is juist ook inherent hieraan als ik het goed begrijp.
Ik kom hier vanavond nog even op terug, ben nu aan 't studeren en moet me even focussen.quote:
[..]
Yep. En ook dat is op zijn beurt weer mooi. Al wordt dat soms pas later duidelijk.
Nja, soort van. Ben wel benieuwd hoe het met Krzwl gaat en of het hem helpt.quote:
Ah, dit topic loopt nog?! Sorry voor mijn afwezigheid. Zal het allemaal eens fijn teruglezen.
Bestudeer anders het artikel in deze post ff.quote:
[..]
Ik kom hier vanavond nog even op terug, ben nu aan 't studeren en moet me even focussen.
Gelezen, maar dit is niet zo baanbrekend voor mij. Daar ben ik inmiddels zelf ook wel achter namelijk. Ik mag mezelf best een compliment geven voor de vooruitgang die ik daarin al heb gemaakt. Ik had niet gedacht dat het zo'n impact op me zou hebben.quote:Op zaterdag 21 december 2013 13:06 schreef Gray het volgende:
[..]
Bestudeer anders het artikel in deze post ff.
Het gaat op en neer, met pieken en dalen, en met meer dalen dan pieken. Ik heb het idee dat nu ik me ervan bewust ben dat er iets moet veranderen ik, wanneer ik in mijn gedachten zit, vaster zit in mijn hoofd dan voorheen. Het besef dat het leven een aaneenschakeling van momenten is waarin er niets anders is dan het nu en mijn onvermogen om die realiteit écht te ervaren maakt me bang. Het doet me pijn dat ik niet de persoon kan zijn die ik wil zijn. Rot voelen over rot voelen. Het voelt als een strop om mijn nek. Ik zou er alles voor over hebben om gelukkig te zijn, maar waarom lijkt het vaak zo onmogelijk?quote:
[..]
Nja, soort van. Ben wel benieuwd hoe het met Krzwl gaat en of het hem helpt.
Mooi filmpje trouwens.
Krzwl, heb geduld, geef het tijd. Ook dit gaat voorbij; dat is het mooie aan vergankelijkheid.
Misschien heb je hulp van iemand nodig. Ik bedoel het hoeft niet een psy te zijn, want analyseren doe je al genoeg denk ik. Maar iemand die jou zin geeft in het leven, want genot of geluk is soms/vaak besmettelijkquote:
[..]
Rot voelen over rot voelen. Het voelt als een strop om mijn nek. Ik zou er alles voor over hebben om gelukkig te zijn, maar waarom lijkt het vaak zo onmogelijk?
. En wat je ook vaak kan doen is misschien meer in de natuur gaan en naar de zoo. Soms kan je zo een heerlijk gevoel krijgen van naar een dier te kijken of zelfs van de wind terwijl je aan het wandelen bent.
Verder vind ik -persoonlijk- zwemmen (en sauna) een prima ontspanning, lijkt op een heerlijk massage van het water. Leukste moment van mijn dag begint met een warme bad, dan voel ik mij al gelukkig van het warm water.
quote:
Maar iemand die jou zin geeft in het leven, want genot of geluk is soms/vaak besmettelijk
quote:
Soms zoeken mensen naar redenen voor geluk, terwijl het zo simpel is als redenen voor ongeluk loslaten.
Dat het vergankelijk is, daar houd ik me ook aan vast. Het ene moment is het andere niet, dat merk ik zelf ook: nu, een kleine dag later, zit ik juist weer erg goed in m'n vel. Dat gevoel kan morgen alweer verdwenen zijn, maar dat er momenten zijn waarop ik me niet eens kan voorstellen wat negatief denken is, biedt in ieder geval hoop.quote:
Soms zoeken mensen naar redenen voor geluk, terwijl het zo simpel is als redenen voor ongeluk loslaten.
Krzwl, heb geduld, geef het tijd. Ook dit gaat voorbij; dat is het mooie aan vergankelijkheid.
De gedachten zijn er op dit moment wel, maar ze doen er simpelweg niet toe. Onbewust probeer ik het te duiden, erachter te komen of er een trucje voor is, maar zo werkt het denk ik niet: het komt en het gaat, dat goede gevoel, net als die negativiteit. De verhouding moet alleen iets anders komen te liggen.
Wat mij overigens het meest verbaast, is hoe helder je eigenlijk kunt nadenken als je het denken los weet te laten en je het als een 'tool' gebruikt in plaats van je ermee te identificeren, als je begrijpt wat ik bedoel.
Er zijn geen trucjes, geen voorschriften. Alles ontvouwt zoals het behoort. De verhouding nu is precies zoals die nu is.quote:
[..]
Dat het vergankelijk is, daar houd ik me ook aan vast. Het ene moment is het andere niet, dat merk ik zelf ook: nu, een kleine dag later, zit ik juist weer erg goed in m'n vel. Dat gevoel kan morgen alweer verdwenen zijn, maar dat er momenten zijn waarop ik me niet eens kan voorstellen wat negatief denken is, biedt in ieder geval hoop.
De gedachten zijn er op dit moment wel, maar ze doen er simpelweg niet toe. Onbewust probeer ik het te duiden, erachter te komen of er een trucje voor is, maar zo werkt het denk ik niet: het komt en het gaat, dat goede gevoel, net als die negativiteit. De verhouding moet alleen iets anders komen te liggen.
Ja, dat begrijp ik heel goed.quote:Wat mij overigens het meest verbaast, is hoe helder je eigenlijk kunt nadenken als je het denken los weet te laten en je het als een 'tool' gebruikt in plaats van je ermee te identificeren, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik ben me er de afgelopen tijd wel bewuster van geworden dat ik wat meer 'aanwezig' moet zijn, maar in het dagelijks leven stuit ik telkens weer op dezelfde problemen. Het is voor mij haast onmogelijk om temidden van anderen normaal te functioneren zonder dat mijn negatieve wereldbeeld in stand blijft. Het gedrag van de mensen om mij heen spiegel ik continu aan mijn eigen opvattingen, en ondanks het feit dat een waardeoordeel ook maar een 'product' van mijn brein is, kan ik me niet aan de gedachte onttrekken dat anderen vanuit moreel oogpunt 'minderwaardig' zijn. Ik heb het idee dat als ik de realiteit wil accepteren een oogje zal moeten toeknijpen, en dat druist tegen mijn logica in.
Mijn drive om de wereld te verbeteren is ook iets wat me belemmert meer midden in het leven te staan, ook al is het een nobel streven. Het is waarom ik studeer en kennis wil opdoen. Natuurlijk ook omdat ik later in mijn levensbehoeften wil kunnen voorzien, maar vooral omdat het betekenis geeft aan mijn leven. Maar het zorgt er ook voor dat ik veel denk, analyseer en niet bezig ben met wat is.
Ik doe niet anders dan denken. En ergens wil ik het niet loslaten, omdat ik zie waar irrationeel handelen tot kan leiden. Maar het levert ook veel frustratie op. Ik kan namelijk niet ontkomen aan de dwingende alledaagse werkelijkheid en de pragmatische kant van het leven. Een hutje ergens in de bergen, misschien dat ik daar mijn rust kan vinden, maar niet temidden van de idioterie die onze maatschappij is. Maar goed, uiteindelijk weet ik eigenlijk ook nog altijd niets.
In deel 1 heb je dit al eens gezegd. Wat houd jou tegen om te doen wat jij echt zou willen en bovendien jou rust zou kunnen geven? Waarom doe je dat niet TS? Vind je dat irrationeel als je dat zou doen?quote:
. Een hutje ergens in de bergen, misschien dat ik daar mijn rust kan vinden, maar niet temidden van de idioterie die onze maatschappij is.
Er zijn toch ook veel mensen die juist rust vinden door in een ander land te gaan wonen bijvoorbeeld. Ik zeg niet dat verhuizen dé oplossing is, maar als jij echt behoefte hebt aan een huis (wonen) in de bergen ,waarom niet?
Is het wel een rationele, of in ieder geval weloverwogen keuze als ik zo vastzit in m'n hoofd? Ik vermoed van niet. Want je kunt nog zo veel weten, maar vergeten te leven zou je eveneens 'immoreel' kunnen noemen. Er zijn tevens bepaalde dingen die ik helemaal niet kwijt wil, vooral in mijn directe omgeving. Ik kan echter niet inzien hoe je de onvolmaaktheid van de wereld daaromheen kunt accepteren als je er iedere dag mee geconfronteerd wordt. Vandaar dat ik vaak de behoefte voel om er letterlijk afstand van te nemen. Man, wat zou ik soms willen dat ik me slechts druk kon maken om de lange wachttijden bij de Chinees en alle andere alledaagse futiliteiten.quote:Op zaterdag 28 december 2013 15:36 schreef complicate het volgende:
[..]
In deel 1 heb je dit al eens gezegd. Wat houd jou tegen om te doen wat jij echt zou willen en bovendien jou rust zou kunnen geven? Waarom doe je dat niet TS? Vind je dat irrationeel als je dat zou doen?
Er zijn toch ook veel mensen die juist rust vinden door in een ander land te gaan wonen bijvoorbeeld. Ik zeg niet dat verhuizen dé oplossing is, maar als jij echt behoefte hebt aan een huis (wonen) in de bergen ,waarom niet?
Ze zeggen niet voor niets: waar je ook heen gaat, je neemt altijd jezelf mee.quote:
In deel 1 heb je dit al eens gezegd. Wat houd jou tegen om te doen wat jij echt zou willen en bovendien jou rust zou kunnen geven? Waarom doe je dat niet TS? Vind je dat irrationeel als je dat zou doen?
Er zijn toch ook veel mensen die juist rust vinden door in een ander land te gaan wonen bijvoorbeeld. Ik zeg niet dat verhuizen dé oplossing is, maar als jij echt behoefte hebt aan een huis (wonen) in de bergen ,waarom niet?
Ik kan uit ervaring zeggen dat de oplossing daar niet ligt. Die ligt in jezelf, niet buiten jezelf.
Verlang je diep van binnen dan naar een oppervlakkiger wijze van denken? Dat denk ik niet. Zo zit jij volgens mij ook helemaal niet in elkaar, en als je het een tijdje zou proberen weet ik zeker dat je op een gegeven moment weer met jezelf in conflict komt omdat het allemaal gevoelsmatig niet klopt en je iets wezenlijks begint te missen. Kennelijk heb jij die innerlijke drang om overal diep over na te denken en alles te analyseren, dat is een deel van jou dat je misschien wel wilt, maar onmogelijk kunt ontkennen.quote:
Man, wat zou ik soms willen dat ik me slechts druk kon maken om de lange wachttijden bij de Chinees en alle andere alledaagse futiliteiten.
Het gaat er denk ik ook meer om waar die gedachten naartoe gaan, dan om het feit dat ze er überhaupt zijn. Want dat laatste kun je niets aan doen.
Ongetwijfeld kan het helpen wanneer jij in een omgeving zou leven waar de omgeving je meer "voedt" dan "leegzuigt", maar dat kan nooit het héle verschil maken.
Laat jij mooie momenten wel toe? Geniet jij wel eens van iets onverwachts, zoals dat stukje dat je zelf eerder in dit topic aanhaalde over die regenboog en al die mensen die het helemaal niet zagen en het veel te druk hadden met zich ergeren dat het stoplicht zo lang op rood bleef?
Ik merk dat wanneer ik zulke momenten toelaat, alles plotseling onbelangrijk wordt, of relatief, hoe je het maar wilt noemen. Het lijkt zelfs of ik en mijn gedachten er helemaal niet meer toe doen. Het hoeft maar een paar seconden te duren, maar op zulke momenten kun je lang teren.
Misschien wel lang genoeg om de negativiteit die je gedurende de dag voelt, een beetje te verminderen.
Integendeel, je zal je ogen verder moeten openen.quote:
Ik heb het idee dat als ik de realiteit wil accepteren een oogje zal moeten toeknijpen
De rust die je daar zal vinden is de rust die je meebrengt.quote:
Een hutje ergens in de bergen, misschien dat ik daar mijn rust kan vinden, maar niet temidden van de idioterie die onze maatschappij is.
Het is niet de wereld die onvolmaakt is, maar jouw visie ervan. Perfectie schuilt in imperfectie, leer het zien.quote:
Ik kan echter niet inzien hoe je de onvolmaaktheid van de wereld daaromheen kunt accepteren als je er iedere dag mee geconfronteerd wordt.
Een aantal hier hebben het al gezegd, naar mijn mening vindt je rust niet in de bergen, je ervaart het in jezelf, of je nu in de bergen bent of in een drukke stad, als je het vindt dan vindt je het ‘in’ jezelf. Wat je dus nodig hebt is tijd/ruimte voor ‘jezelf’ om die rust in jezelf te vinden. Je hebt geen reis nodig naar de bergen, maar een reis naar binnen in jezelf. De rust die aanwezig is in de bergen kan misschien ervoor zorgen dat je die tijd/ruimte voor jezelf creëert, maar daarvoor heb je die bergen niet nodig. Een kamer in je huis kan voldoende zijn, als je maar daarin voor jezelf tijd/ruimte creëert. Een kamer waar niets je afleidt, geen tv, radio, telefoon, kranten, boeken etc. ze mogen er wel zijn, maar doe er niets mee, zoals de bomen, planten, insecten etc. in de bergen. Zit alleen met jezelf, om tot jezelf te komen, om die rust en stilte ‘in’ jezelf te vinden.quote:
Een hutje ergens in de bergen, misschien dat ik daar mijn rust kan vinden, maar niet temidden van de idioterie die onze maatschappij is. Maar goed, uiteindelijk weet ik eigenlijk ook nog altijd niets.
Je zegt ook dat je veel nadenkt, als ik dat heb dan creëer ik er veel ruimte/tijd voor om het als het ware daarin te plaatsen. Dan valt dat 'veel nadenken' in die grote ruimte/tijd (die ik creëer door gewoon op de grond te zitten) in het niets. Kijk naar het heelal hoe gigantische hemellichamen in het niets vallen door de nog grotere ruimte waarin ze zitten.
Natuurlijk neem je jezelf mee waar je heen gaat en ik weet ook wel dat dé bron naar geluk in jezelf zit en niet buiten jezelf. Maar ik weet ook dat sommige mensen echt wel soms geluk elders kunnen treffen . Daarom zei ik dat verhuizen of in de bergen gaan leven niet dé oplossing is, maar het kan sowieso geen kwaad als hij zin heeft om "into the wild" te gaan en of als denkt dat hij daarmee vrede of rust zou ervaren. Dat kan hij enkel weten door het te proberen. Verder zit hij dus te veel in zijn hoofd en alles wat niet in beweging komt, blijft in stilstand. Dus ergens zou hij toch wel wat "doen", want ik weet niet zo zeker dat hij plots zou gaan veranderen van een "overmatig" denker naar iemand die wel zijn emoties toestaat. Dat denk ik niet. Daarvoor zou hij volgens mij sowieso "iets" moeten doen, maar weet ook niet wat. Alleen ben ik zeker dat niets doen , niets levert. Maar elke actie levert uiteraard niet dé reactie/resultaat.quote:
[..]
Ze zeggen niet voor niets: waar je ook heen gaat, je neemt altijd jezelf mee.
Ik kan uit ervaring zeggen dat de oplossing daar niet ligt. Die ligt in jezelf, niet buiten jezelf.
Verder heeft het ook wel met leeftijd te maken, er zijn dingen die gewoon komen met de tijd en ook een ander dimensie kunnen krijgen afhankelijk van leeftijd , tijd en "ruimte". Er zijn dus veel factoren die een belangrijke rol spelen bij emotionele zelfontwikkeling . Het kan zijn dat situatie van TS tijdelijk is, maar als men niet gelukkig is met een situatie en men het beu wordt, dan neem ik wel aan dat enige "actie" nodig zou zijn. Dan is de vraag eerder "welke actie"? Of nog anders gesteld: is "actie" wel dé oplossing of gaat het vanzelf door acceptatie, lijkt me een opvatting met heel weinig plausibiliteit.
Er is toch niks mis om af en toe eens afstand te nemen van alles als je die behoefte hebt? Ik bedoel, het is niet alsof je alles moet verlaten om elders te gaan leven. Maar ik zie eerlijk gezegd niet in waarom je niet af en toe eens letterlijk afstand kan nemen van alles wat je ervaart als drukte. Zolang je het niet doet als vlucht maar als even een moment voor jezelf, waarom zou dat irrationeel zijn?quote:
[..]
Vandaar dat ik vaak de behoefte voel om er letterlijk afstand van te nemen. Man, wat zou ik soms willen dat ik me slechts druk kon maken om de lange wachttijden bij de Chinees en alle andere alledaagse futiliteiten.
Wel als oppervlakkiger denken gelukkiger zou maken, maar ik denk dat het inderdaad vooral weerstand op zal roepen.quote:
[..]
Verlang je diep van binnen dan naar een oppervlakkiger wijze van denken? Dat denk ik niet.
Ja, maar dat zijn spaarzame momenten, want voor de rest word ik omringd door lelijkheid.quote:Laat jij mooie momenten wel toe? Geniet jij wel eens van iets onverwachts, zoals dat stukje dat je zelf eerder in dit topic aanhaalde over die regenboog en al die mensen die het helemaal niet zagen en het veel te druk hadden met zich ergeren dat het stoplicht zo lang op rood bleef?
Zo kun je alles wel bagatelliseren.quote:
[..]
Het is niet de wereld die onvolmaakt is, maar jouw visie ervan. Perfectie schuilt in imperfectie, leer het zien.
Dat kan ook wel, maar ondertussen klopt op de deur alweer de dwingende logica van de dag, de roep om "iets van je leven te maken", in welk aspect dan ook. Ik kan mij niet focussen op het huidige moment en mij neerleggen bij imperfectie als ik op dat moment iets kan doen om in de toekomst dichter bij dat wat ik voor ogen heb en als 'perfect' beschouw kan komen. Het besef dat de werkelijkheid een opeenstapeling is van die momenten, wat het een verhaal zonder einde maakt, en het feit dat ik mijn 'perfecte' wereldbeeld, waarvan het realiseren enige betekenis geeft aan mijn leven, nooit volledig naar de realiteit zal kunnen vertalen, zorgt voor een beschamend gevoel van nutteloosheid dat er telkens weer voor zorgt dat ik die rust verlies en terugval in mijn gedachten.quote:
[..]
Een kamer in je huis kan voldoende zijn, als je maar daarin voor jezelf tijd/ruimte creëert.
Heb er ook niet zoveel aan toe te voegen.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 29-12-2013 00:30:15 ]
Een mooie uitspraak, maar ik kan er niet zo veel mee. Ik zie niet in waarom ik gedrag wat mij niet aanstaat zou moeten (blijven) accepteren. Ik doe niet anders dan dingen door de vingers zien om conflicten te voorkomen en een beetje fatsoenlijk te kunnen blijven functioneren temidden van anderen. Dat kropt zich op. Je kunt anderen wel liefhebben om wie ze zijn, maar zolang het gros van de mensen irrationeel handelt, hetgeen versterkt wordt door wat ik 'de maatschappij' noem, open je niet ogen, maar knijp je er één toe door het te accepteren. Dan ben je niet eerlijk naar jezelf en anderen.quote:
Krzwl, ik vond deze wel toepasselijk m.b.t. jouw frustraties t.a.v. de buitenwereld. Ook heel erg op mezelf van toepassing:
[ afbeelding ]
Heb er ook niet zoveel aan toe te voegen.
Punt is dat de basis voor wat je hier zegt is dat je jezelf ziet als iemand die dingen door de vingers te zien heeft, alsof jouw oordelen over anderen te maken hebben met hen en niet met jou. Daar zit je volledig naastquote:
Een mooie uitspraak, maar ik kan er niet zo veel mee. Ik zie niet in waarom ik gedrag wat mij niet aanstaat zou moeten (blijven) accepteren. Ik doe niet anders dan dingen door de vingers zien om conflicten te voorkomen en een beetje fatsoenlijk te kunnen blijven functioneren temidden van anderen. Dat kropt zich op. Je kunt anderen wel liefhebben om wie ze zijn, maar zolang het gros van de mensen irrationeel handelt, hetgeen versterkt wordt door wat ik 'de maatschappij' noem, open je niet ogen, maar knijp je er één toe door het te accepteren. Dan ben je niet eerlijk naar jezelf en anderen.
Belangrijk bij deze vind ik dat het verstand, het denken, dit niet kan begrijpen omdat het denken alles in hokjes plaatst, van alles wil zeggen "ik maak van jou dit of dat". Alleen je hart kan liefde werkelijk bevatten, dat is puur gevoel, zolang je in je hoofd zit kan je daar niet bij en weet je eigenlijk niet eens waarover je praat omdat woorden uitgesproken gedachten zijn en hier dus niks mee te maken hebben.quote:
Krzwl, ik vond deze wel toepasselijk m.b.t. jouw frustraties t.a.v. de buitenwereld. Ook heel erg op mezelf van toepassing:
[ afbeelding ]
Heb er ook niet zoveel aan toe te voegen.
Kon ik dat maar.quote:
Als oordeelloos leven betekent dat je mensen neemt zoals ze zijn, ook al gaat hun gedrag ten koste van anderen, is dat een manier van leven die tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel, of wat jij 'gedachten' noemt, in gaat. Dan laat je de realiteit bepalen door mensen wiens acties ook maar een uiting zijn van hun gedachten. Maar goed, als je eigen moralistische oordelen je leven gaan leiden valt er op een gegeven moment niets meer te genieten. Ze negeren, want dat is wat je doet als je acceptatie vindt, voelt bij mij echter ook 'niet goed'. Ik weet ook niet wat ik ermee aanmoet.quote:
[..]
Punt is dat de basis voor wat je hier zegt is dat je jezelf ziet als iemand die dingen door de vingers te zien heeft, alsof jouw oordelen over anderen te maken hebben met hen en niet met jou. Daar zit je volledig naast
Wat jij doet met je rechtvaardigheidsgevoel is jezelf straffen. Neem dat gevoel weg en neem die straf weg.quote:
[..]
Als oordeelloos leven betekent dat je mensen neemt zoals ze zijn, ook al gaat hun gedrag ten koste van anderen, is dat een manier van leven die tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel, of wat jij 'gedachten' noemt, in gaat. Dan laat je de realiteit bepalen door mensen wiens acties ook maar een uiting zijn van hun gedachten. Maar goed, als je eigen moralistische oordelen je leven gaan leiden valt er op een gegeven moment niets meer te genieten. Ze negeren, want dat is wat je doet als je acceptatie vindt, voelt bij mij echter ook 'niet goed'. Ik weet ook niet wat ik ermee aanmoet.
Nee, mensen zijn zoals ze zijn en ze hebben gedrag, daar zit het verschil in; zijn en hebben. Als iemand iets doet wat niet okay is dan 'moet' diegene daar bijv op aangesproken worden. Je oordeelt dan over het gedrag, wat duidelijk niet okay is, over hoe die persoon verder is zegt dat niks.quote:
Als oordeelloos leven betekent dat je mensen neemt zoals ze zijn, ook al gaat hun gedrag ten koste van anderen
Of is alles wat jij ooit gedaan hebt een perfecte afspiegeling van wie jij echt bent?
Bij oordelen is het vaak het redeneren ''jij doet dit of dat en dus maak ik in me hoofd ervan dat jij zus en zo bent'' en dat is niet meer dan een stuk verhaal in je hoofd ergens over. Daarnaast moet je accepteren niet verwarren met opgeven of je erbij neerleggen, want daar heeft het niks mee te maken
Ik heb geen idee hoe. Het feit dat ik met mijn studie en in mijn vrije tijd ook vaak met dit soort vraagstukken bezig ben helpt evenmin. Dat denken en analyseren neem ik de hele dag met mij mee. Zonder de inzichten die dat oplevert zou mijn wereldbeeld ongetwijfeld een stuk minder pessimistisch zijn, want het 'rechtvaardigt' op dit moment vooral mijn negatieve gedachten. Het maakt het voor mijn gevoel ontzettend lastig om er afstand van te nemen.quote:
[..]
Wat jij doet met je rechtvaardigheidsgevoel is jezelf straffen. Neem dat gevoel weg en neem die straf weg.
Duidelijk. Accepteren voelt echter als opgeven voor je ego.quote:
[..]
Nee, mensen zijn zoals ze zijn en ze hebben gedrag, daar zit het verschil in; zijn en hebben. Als iemand iets doet wat niet okay is dan 'moet' diegene daar bijv op aangesproken worden. Je oordeelt dan over het gedrag, wat duidelijk niet okay is, over hoe die persoon verder is zegt dat niks.
Of is alles wat jij ooit gedaan hebt een perfecte afspiegeling van wie jij echt bent?
Bij oordelen is het vaak het redeneren ''jij doet dit of dat en dus maak ik in me hoofd ervan dat jij zus en zo bent'' en dat is niet meer dan een stuk verhaal in je hoofd ergens over. Daarnaast moet je accepteren niet verwarren met opgeven of je erbij neerleggen, want daar heeft het niks mee te maken
Simpel gezegd: minder analyseren en denken. Moeilijker gezegd: laat die gedachten langs drijven. Elke keer dat zoiets opkomt, handel er niet naar. Denk er niet verder over na, handel er niet naar, onderdruk het niet. Geef geen water aan het onkruid in je tuin en het vergaat vanzelf.quote:
[..]
Ik heb geen idee hoe. Het feit dat ik met mijn studie en in mijn vrije tijd ook vaak met dit soort vraagstukken bezig ben helpt evenmin. Dat denken en analyseren neem ik de hele dag met mij mee. Zonder de inzichten die dat oplevert zou mijn wereldbeeld ongetwijfeld een stuk minder pessimistisch zijn, want het 'rechtvaardigt' op dit moment vooral mijn negatieve gedachten. Het maakt het voor mijn gevoel ontzettend lastig om er afstand van te nemen.
Dat kan, want wat heeft het ego dan nog te doen? Het is een (sociaal) overlevingsmechanisme, dat in de eerste instantie zichzelf in stand moet houden. Het zal stampvoeten als een kind dat zijn zin niet krijgt, maar zal net als dat kind uiteindelijk vermoeid raken, opgeven en waarschijnlijk snel weer afgeleid zijn door iets anders.quote:[..]
Duidelijk. Accepteren voelt echter als opgeven voor je ego.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gray op 29-12-2013 18:32:57 ("de onkruid" :')) ]
Fijn dat er ook mensen zijn die antwoord kunnen geven op de vragen die rijzen wanneer je echt aan de slag gaat met je problemen.Je kunt als leraar kijken naar de kinderen in je klas en je gemoedstoestand op hen projecteren en ze veroordelen voor de fouten die ze maken en (alleen) hun imperfecties zien. Maar vanuit liefde gezien, zie je hun “fouten” ook, alleen zie je het ‘grotere/complete plaatje’ waarin je hun “fouten” kunt plaatsen, namelijk ontwikkeling/groei voor hen én jezelf. Vanuit die liefde gezien zou je bijna willen zeggen: “Mogen ze alsjeblieft fouten maken, mogen ze alsjeblieft imperfect zijn?” Je ziet wel hun “fouten”, alleen veroordeel je die totaal niet, maar accepteer je die dat die er nu zijn, dat die er mogen zijn, want hun imperfectie/fouten bieden jou ook kansen om je liefde te uiten in de vorm van niet-veroordelen, acceptatie, vergeving, onderricht geven, etc. In een perfecte wereld zit niemand op je liefde en vergeving te wachten, niemand die het nodig heeft.
Is het misschien correct als ik zeg dat wat bij jou ontbreekt TS, wat eigenlijk je “imperfectie” (de balk in je oog) is, is dat je geen liefde hebt voor jezelf? Want daar begint het allemaal mee. Je accepteert “imperfectie” daarbuiten niet, omdat je het ook niet wil/kan accepteren van jezelf? Je vergeeft het niet, omdat je jezelf niet wil vergeven?
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.quote:
[..]
Simpel gezegd: minder analyseren en denken. Moeilijker gezegd: laat die gedachten langs drijven. Elke keer dat zoiets opkomt, handel er niet naar. Denk er niet verder over na, handel er niet naar, onderdruk het niet. Geef geen water aan de onkruid in je tuin en het vergaat vanzelf.
Dat.quote:
Daarnaast moet je accepteren niet verwarren met opgeven of je erbij neerleggen, want daar heeft het niks mee te maken
Je bent het dus beu om in jouw hoofd te zitten. Dus ga je toch iets moeten "doen" om meer aanwezig te zijn in jouw gevoel of het accepteren en er dus vrede mee hebben dat het zo is en niet meer ervaren als een mankement. Maar goed, zo simpel is het allemaal niet, en toch kan je niets veranderen zonder enige "actie" of "acceptatie" denk ik.quote:
[..]
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.
Het is helemaal niet haast onmogelijk; het is zelfs makkelijker dan je denkt. Pun intended. En dat je denkt dat je als tuinman er wel uitgekomen zou zijn, geeft alleen maar aan hoe fout je zit dat de oplossing voor je leven in het denken schuilt. Het leven is geen probleem dat opgelost hoeft te worden.quote:
[..]
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.
Het leven hoeft alleen maar ervaren te worden, in al zijn facetten. Daar hoort ook het denken aanvankelijk bij. Dat betekent gewoon die gedachten aan zien komen waaien en niets mee doen. Net als de lucht die wolken ontvangt en ze zelfstandig laat vervliegen. Donkere wolken of licht, de lucht discrimineert niet.
Kortom, wees als de lucht.
Het klopt dat ik altijd naar perfectie streef. Het is voor mij iets vanzelfsprekends. En daarbij spiegel ik mijzelf en mijn ideeën ook aan de buitenwereld, waar ik geen invloed op heb en waarvan de imperfectie telkens weer een hoop frustratie oplevert. Ik hou denk ik best veel van mezelf, maar liefde kun je het niet noemen, want het komt vooral voort uit de gedachte dat alles om mij heen beter kan.quote:
Is het misschien correct als ik zeg dat wat bij jou ontbreekt TS, wat eigenlijk je “imperfectie” (de balk in je oog) is, is dat je geen liefde hebt voor jezelf? Want daar begint het allemaal mee. Je accepteert “imperfectie” daarbuiten niet, omdat je het ook niet wil/kan accepteren van jezelf? Je vergeeft het niet, omdat je jezelf niet wil vergeven?
Het is ook meer als metafoor bedoeld van wat ik zou willen: een leven leiden waarin ik dingen met plezier en toewijding doe, en alleen maar om die reden, niet vanwege het verhaaltje in mijn hoofd. Ik heb het idee dat dat laatste nu wel het geval is.quote:
[..]
En dat je denkt dat je als tuinman er wel uitgekomen zou zijn, geeft alleen maar aan hoe fout je zit dat de oplossing voor je leven in het denken schuilt. Het leven is geen probleem dat opgelost hoeft te worden.
Ah, in dat geval is het aan te raden eerst te leren van jezelf waar je plezier in vinden kan, om het vervolgens na te streven. En geen zorgen, je hebt heel je leven de tijd. Zelfs als je jaren besteedt aan dingen die niet datgene bieden dat je zoekt, dan heb je jaren besteed aan leren welke dingen niet datgene bieden dat je zoekt.quote:
[..]
Het is ook meer als metafoor bedoeld van wat ik zou willen: een leven leiden waarin ik dingen met plezier en toewijding doe, en alleen maar om die reden, niet vanwege het verhaaltje in mijn hoofd. Ik heb het idee dat dat laatste nu wel het geval is.
Probeer ondertussen het plezier te halen uit het zoeken zelf, zodat je wellicht beseft dat een einddoel niet het doel op zich is, maar het plezier dat je beleeft ondanks het wel of niet behalen van een zeker doel. Wie leeft naar doelen en verwachtingen zal nooit zien wat in het heden leeft.
Het lijkt wat cryptisch allemaal, maar helaas weet ík het niet op een presenteerblaadje aan te reiken. Wel zou ik je wat adviezen kunnen bieden in de vorm van methoden en stappen die je kan ondernemen, al zou je daarvoor zelf eerst moeten vertrouwen op dat het uiteindelijk bijdraagt aan je leven, zelfs al lijkt dat aanvankelijk niet zo.
Zie het als een wandeling naar de top van een berg: elke stap is vermoeiend en soms struikel je, maar wanneer je dat uitzicht eenmaal ziet, besef je dat in elke stap of struikeling hetgeen schuilde waar je naar op weg was.
Zou jij of ik religieus zijn, dan zou ik zeggen dat het een ondoorgrondelijke weg van een god of whatever was, waarbij elk obstakel een deel van je ontwikkeling is. Dat vertrouwen hoef je echter niet uit een religieuze entiteit te halen, maar kan je zelf cultiveren. Daarmee kan je al beginnen door simpelweg een overtuiging aan te nemen 'dat het wel goed komt'. Wat gebeurt, gebeurt. Als atheist zeg ik echter liever niet: "geef je over aan God", maar "geef je over aan dat wat is" (en daar hangt net zo'n nuance aan als Canillas eerder al verduidelijkte over acceptatie).
En zoals de Vogons zeggen: resistance is useless.
Maar wát kun je een pijn voelen voordat je doorhebt dat tegenstribbelen de boel alleen maar erger maakt.
.Ja, en daarom kom ik ook hier om wat tegengeluid te horenquote:
Maar wát kun je een pijn voelen voordat je doorhebt dat tegenstribbelen de boel alleen maar erger maakt.
'Imperfectie' is perfectie. Imperfectie bestaat alleen in je gedachten. De wereld is zoals ze is en is daarom ook perfect zoals ze is. Laat je 'imperfecte' wereldbeeld los en je kunt de perfectie zien?
Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 29-12-2013 21:09:25 ]
Ik zie het zo: een negatief oordeel over (het gedrag van) iemand hebben is een vorm van minachting, en voor het ego is minachting als een beschermend schild tegen compassie. Ik denk dat het belangrijk is om je te beseffen dat wanneer je iemand minacht om zijn of haar gedrag en je je 'superieur' voelt ten opzichte van de ander, je geen compassie toont voor diegene en je je om die reden niet langer 'superieur' moet voelen. Dat ben je namelijk niet wanneer je je niet in iemand anders schoenen kunt verplaatsen. Tijdens het mediteren is het denk ik van belang om minachting te herkennen en te kijken welke negatieve gedachten eraan toe te schrijven zijn. Wanneer je dan in het dagelijks leven een gevoel van minachting hebt, weet je dat het slechts een gedachte is die voorbijtrekt.quote:
Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
Graag gedaan.quote:
En dat je het hier deelt is al de eerste stap.quote:Ja, en daarom kom ik ook hier om wat tegengeluid te horen
Daar komt het wel op neer, ja.quote:
Wat een antwoorden ineens op alle vragen die bij me opkwamen. Als ik het dus goed begrijp:
'Imperfectie' is perfectie. Imperfectie bestaat alleen in je gedachten. De wereld is zoals ze is en is daarom ook perfect zoals ze is. Laat je 'imperfecte' wereldbeeld los en je kunt de perfectie zien?
Als je een pad bewandelt en het wordt door een kei bedekt, dan kan je erom heen, erover heen, of het verplaatsen, of het kapot maken. Je hoeft je dan niet per se op te fokken over het ding, en kan zonder oordelen tot deze acties overgaan. Je kan er boos om worden, maar die steen weet niet beter, het is immers een steen. Het steent, zoals Watts zou zeggen. De steen is een steen.quote:Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
Je kan ook blijven staan voor de steen, gaan denken en voelen hoe het anders kan en moet, maar dan leg je je neer bij waar je mee bezig was, namelijk wandelen. Accepteren van de situatie is doen wat jij doet, én de steen laten doen wat de steen doet. De steen steent, jij wandelt.
In andere woorden, zo'n persoon leeft, en jij leeft. Die persoon vormt voor jou een obstakel en daar kan je op verschillende manieren mee omgaan. Eromheen, eroverheen, het slopen, of het verplaatsen. Je zal ongetwijfeld zelf een impuls voelen om tot een bepaalde actie over te gaan. Daar kan je aan toegeven, óf als je wijs bent, kiezen wat de meest vriendelijke actie is voor beiden. Zo een persoon kan leren van jouw actie, terwijl jij in rust en voldoening je pad kan vervolgen.
Oordelen zijn tot een bepaalde hoogte dus overbodig. Gunstig wanneer je het gebruikt om het beste uit de situatie te halen voor beiden, jammerlijk wanneer beiden eronder lijden.
Dus om het samen te vatten:quote:
[..]
Graag gedaan.
[..]
En dat je het hier deelt is al de eerste stap.
[..]
Daar komt het wel op neer, ja.
[..]
Als je een pad bewandelt en het wordt door een kei bedekt, dan kan je erom heen, erover heen, of het verplaatsen, of het kapot maken. Je hoeft je dan niet per se op te fokken over het ding, en kan zonder oordelen tot deze acties overgaan. Je kan er boos om worden, maar die steen weet niet beter, het is immers een steen. Het steent, zoals Watts zou zeggen. De steen is een steen.
Je kan ook blijven staan voor de steen, gaan denken en voelen hoe het anders kan en moet, maar dan leg je je neer bij waar je mee bezig was, namelijk wandelen. Accepteren van de situatie is doen wat jij doet, én de steen laten doen wat de steen doet. De steen steent, jij wandelt.
In andere woorden, zo'n persoon leeft, en jij leeft. Die persoon vormt voor jou een obstakel en daar kan je op verschillende manieren mee omgaan. Eromheen, eroverheen, het slopen, of het verplaatsen. Je zal ongetwijfeld zelf een impuls voelen om tot een bepaalde actie over te gaan. Daar kan je aan toegeven, óf als je wijs bent, kiezen wat de meest vriendelijke actie is voor beiden. Zo een persoon kan leren van jouw actie, terwijl jij in rust en voldoening je pad kan vervolgen.
Oordelen zijn tot een bepaalde hoogte dus overbodig. Gunstig wanneer je het gebruikt om het beste uit de situatie te halen voor beiden, jammerlijk wanneer beiden eronder lijden.
Iemand heeft een bepaald gedrag wat niet overeenstemt met jouw opvattingen/gevoelens. Je herkent dat als zijnde een andere opvatting zonder daar een directe negatieve connotatie aan te geven, maar niet zodanig dat het tot apathie leidt. Je kunt er wel naar handelen, maar dan zonder het oordeel. Je accepteert het voor wat het is, zet het opzij en vervolgt je eigen weg?
Stuk duidelijker nu Gray, bedankt.
. Nog niet alles doorgelezen, maar hier kan ik voor mezelf vast ook nog wel het een en ander uit halen/van leren Het is eigenlijk een wat afstandelijke manier van leven; onaanraakbaar. Maar het is positiever dan het wellicht lijkt, omdat spontaniteit, gevoel en verstand nog steeds volledig aanwezig zijn. Het verschil is echter dat geen van die zaken 'blijven plakken'. Je neemt dus geen momenten mee naar later, maar laat ze waar ze zijn. Wanneer je een discussie hebt gehad met iemand, zal je er niet later nog mee in de maag zitten.quote:
[..]
Dus om het samen te vatten:
Iemand heeft een bepaald gedrag wat niet overeenstemt met jouw opvattingen/gevoelens. Je herkent dat als zijnde een andere opvatting zonder daar een directe negatieve connotatie aan te geven, maar niet zodanig dat het tot apathie leidt. Je kunt er wel naar handelen, maar dan zonder het oordeel. Je accepteert het voor wat het is, zet het opzij en vervolgt je eigen weg?
Een zenmeester zei ooit als antwoord op de vraag wat het verschil is tussen onverlichte mensen en een verlicht mens als hijzelf: "Wanneer mensen slapen, dan slapen ze niet; ze piekeren en dromen. Wanneer mensen eten, eten ze niet; ze denken en en doen. Wanneer ik slaap, slaap ik. Wanneer ik eet, eet ik."
Het sleutelwoord is dus eigenlijk loslaten.
En richten op het huidige moment.Van harte.quote:Stuk duidelijker nu Gray, bedankt.
Langzaam begint het tot me door te dringen dat dit het is, de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb het idee dat die muur waar ik al zo lang tegenaan loop eindelijk af begint te brokkelen, of dat ik in ieder geval een uitweg zie. Want wat kun je van het leven inderdaad een kwelling maken als je je laat leiden door je gedachten en je verzet tegen de werkelijkheid. Dat wens ik niemand toe.quote:
[..]
Het sleutelwoord is dus eigenlijk loslaten.
Een aanwezig 2014 gewenst