R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.quote:Op zondag 29 december 2013 17:59 schreef Gray het volgende:
[..]
Simpel gezegd: minder analyseren en denken. Moeilijker gezegd: laat die gedachten langs drijven. Elke keer dat zoiets opkomt, handel er niet naar. Denk er niet verder over na, handel er niet naar, onderdruk het niet. Geef geen water aan de onkruid in je tuin en het vergaat vanzelf.
Dat.quote:Op zondag 29 december 2013 17:13 schreef Canillas het volgende:
Daarnaast moet je accepteren niet verwarren met opgeven of je erbij neerleggen, want daar heeft het niks mee te maken
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Je bent het dus beu om in jouw hoofd te zitten. Dus ga je toch iets moeten "doen" om meer aanwezig te zijn in jouw gevoel of het accepteren en er dus vrede mee hebben dat het zo is en niet meer ervaren als een mankement. Maar goed, zo simpel is het allemaal niet, en toch kan je niets veranderen zonder enige "actie" of "acceptatie" denk ik.quote:
[..]
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Het is helemaal niet haast onmogelijk; het is zelfs makkelijker dan je denkt. Pun intended. En dat je denkt dat je als tuinman er wel uitgekomen zou zijn, geeft alleen maar aan hoe fout je zit dat de oplossing voor je leven in het denken schuilt. Het leven is geen probleem dat opgelost hoeft te worden.quote:
[..]
Dat begrijp ik. Ik probeer alleen aan te geven dat "er niet verder over nadenken" haast onmogelijk is als denken over de wereld iets is waar je je dagelijks mee bezighoudt, of dat nou komt door studie, werk of gewoon uit interesse. Ik zoek geen excuses, maar ik kan niet ontkennen dat er factoren zijn die mijn denkpatroon telkens weer versterken zodra ik het los probeer te laten. Als ik mijn dagen in zou vullen als tuinman (ik zeg maar wat) in plaats van met het filosoferen over en onderzoek doen naar zaken die over wat meer gaan dan de waan van de dag, dan was ik er denk ik al lang uitgekomen, of was ik wellicht nooit zo in mijn hoofd gaan leven. Dat ik dat laatste doe is ook weer een gevolg van mijn 'rechtvaardigheidsgevoel' en de wil om iets voor de wereld te betekenen, en in combinatie met een misschien wel overmatige toewijding aan dat waar ik mij in interesseer, houdt dit alles het denken alleen maar in stand.
Het leven hoeft alleen maar ervaren te worden, in al zijn facetten. Daar hoort ook het denken aanvankelijk bij. Dat betekent gewoon die gedachten aan zien komen waaien en niets mee doen. Net als de lucht die wolken ontvangt en ze zelfstandig laat vervliegen. Donkere wolken of licht, de lucht discrimineert niet.
Kortom, wees als de lucht.
Het klopt dat ik altijd naar perfectie streef. Het is voor mij iets vanzelfsprekends. En daarbij spiegel ik mijzelf en mijn ideeën ook aan de buitenwereld, waar ik geen invloed op heb en waarvan de imperfectie telkens weer een hoop frustratie oplevert. Ik hou denk ik best veel van mezelf, maar liefde kun je het niet noemen, want het komt vooral voort uit de gedachte dat alles om mij heen beter kan.quote:
Is het misschien correct als ik zeg dat wat bij jou ontbreekt TS, wat eigenlijk je “imperfectie” (de balk in je oog) is, is dat je geen liefde hebt voor jezelf? Want daar begint het allemaal mee. Je accepteert “imperfectie” daarbuiten niet, omdat je het ook niet wil/kan accepteren van jezelf? Je vergeeft het niet, omdat je jezelf niet wil vergeven?
Het is ook meer als metafoor bedoeld van wat ik zou willen: een leven leiden waarin ik dingen met plezier en toewijding doe, en alleen maar om die reden, niet vanwege het verhaaltje in mijn hoofd. Ik heb het idee dat dat laatste nu wel het geval is.quote:
[..]
En dat je denkt dat je als tuinman er wel uitgekomen zou zijn, geeft alleen maar aan hoe fout je zit dat de oplossing voor je leven in het denken schuilt. Het leven is geen probleem dat opgelost hoeft te worden.
Ah, in dat geval is het aan te raden eerst te leren van jezelf waar je plezier in vinden kan, om het vervolgens na te streven. En geen zorgen, je hebt heel je leven de tijd. Zelfs als je jaren besteedt aan dingen die niet datgene bieden dat je zoekt, dan heb je jaren besteed aan leren welke dingen niet datgene bieden dat je zoekt.quote:
[..]
Het is ook meer als metafoor bedoeld van wat ik zou willen: een leven leiden waarin ik dingen met plezier en toewijding doe, en alleen maar om die reden, niet vanwege het verhaaltje in mijn hoofd. Ik heb het idee dat dat laatste nu wel het geval is.
Probeer ondertussen het plezier te halen uit het zoeken zelf, zodat je wellicht beseft dat een einddoel niet het doel op zich is, maar het plezier dat je beleeft ondanks het wel of niet behalen van een zeker doel. Wie leeft naar doelen en verwachtingen zal nooit zien wat in het heden leeft.
Het lijkt wat cryptisch allemaal, maar helaas weet ík het niet op een presenteerblaadje aan te reiken. Wel zou ik je wat adviezen kunnen bieden in de vorm van methoden en stappen die je kan ondernemen, al zou je daarvoor zelf eerst moeten vertrouwen op dat het uiteindelijk bijdraagt aan je leven, zelfs al lijkt dat aanvankelijk niet zo.
Zie het als een wandeling naar de top van een berg: elke stap is vermoeiend en soms struikel je, maar wanneer je dat uitzicht eenmaal ziet, besef je dat in elke stap of struikeling hetgeen schuilde waar je naar op weg was.
Zou jij of ik religieus zijn, dan zou ik zeggen dat het een ondoorgrondelijke weg van een god of whatever was, waarbij elk obstakel een deel van je ontwikkeling is. Dat vertrouwen hoef je echter niet uit een religieuze entiteit te halen, maar kan je zelf cultiveren. Daarmee kan je al beginnen door simpelweg een overtuiging aan te nemen 'dat het wel goed komt'. Wat gebeurt, gebeurt. Als atheist zeg ik echter liever niet: "geef je over aan God", maar "geef je over aan dat wat is" (en daar hangt net zo'n nuance aan als Canillas eerder al verduidelijkte over acceptatie).
En zoals de Vogons zeggen: resistance is useless.
Resistance is useless. Juist ja.
Maar wát kun je een pijn voelen voordat je doorhebt dat tegenstribbelen de boel alleen maar erger maakt.
.
Maar wát kun je een pijn voelen voordat je doorhebt dat tegenstribbelen de boel alleen maar erger maakt.
.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Thanks Gray!
Ja, en daarom kom ik ook hier om wat tegengeluid te horenquote:
Maar wát kun je een pijn voelen voordat je doorhebt dat tegenstribbelen de boel alleen maar erger maakt.
Wat een antwoorden ineens op alle vragen die bij me opkwamen. Als ik het dus goed begrijp:
'Imperfectie' is perfectie. Imperfectie bestaat alleen in je gedachten. De wereld is zoals ze is en is daarom ook perfect zoals ze is. Laat je 'imperfecte' wereldbeeld los en je kunt de perfectie zien?
Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 29-12-2013 21:09:25 ]
'Imperfectie' is perfectie. Imperfectie bestaat alleen in je gedachten. De wereld is zoals ze is en is daarom ook perfect zoals ze is. Laat je 'imperfecte' wereldbeeld los en je kunt de perfectie zien?
Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 29-12-2013 21:09:25 ]
Ik zie het zo: een negatief oordeel over (het gedrag van) iemand hebben is een vorm van minachting, en voor het ego is minachting als een beschermend schild tegen compassie. Ik denk dat het belangrijk is om je te beseffen dat wanneer je iemand minacht om zijn of haar gedrag en je je 'superieur' voelt ten opzichte van de ander, je geen compassie toont voor diegene en je je om die reden niet langer 'superieur' moet voelen. Dat ben je namelijk niet wanneer je je niet in iemand anders schoenen kunt verplaatsen. Tijdens het mediteren is het denk ik van belang om minachting te herkennen en te kijken welke negatieve gedachten eraan toe te schrijven zijn. Wanneer je dan in het dagelijks leven een gevoel van minachting hebt, weet je dat het slechts een gedachte is die voorbijtrekt.quote:
Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
Graag gedaan.quote:
En dat je het hier deelt is al de eerste stap.quote:Ja, en daarom kom ik ook hier om wat tegengeluid te horen
Daar komt het wel op neer, ja.quote:
Wat een antwoorden ineens op alle vragen die bij me opkwamen. Als ik het dus goed begrijp:
'Imperfectie' is perfectie. Imperfectie bestaat alleen in je gedachten. De wereld is zoals ze is en is daarom ook perfect zoals ze is. Laat je 'imperfecte' wereldbeeld los en je kunt de perfectie zien?
Als je een pad bewandelt en het wordt door een kei bedekt, dan kan je erom heen, erover heen, of het verplaatsen, of het kapot maken. Je hoeft je dan niet per se op te fokken over het ding, en kan zonder oordelen tot deze acties overgaan. Je kan er boos om worden, maar die steen weet niet beter, het is immers een steen. Het steent, zoals Watts zou zeggen. De steen is een steen.quote:Ik begrijp alleen nog niet goed hoe dan om te gaan met gedrag van andere mensen. Je bent het oneens met iemand zijn gedrag, omdat je het afkeurt. Dat is dan toch automatisch een oordeel? Maar dan louter over het gedrag en niet over de persoon zelf? En is een oordeel over gedrag dan meer mindful dan een oordeel over een persoon?
Je kan ook blijven staan voor de steen, gaan denken en voelen hoe het anders kan en moet, maar dan leg je je neer bij waar je mee bezig was, namelijk wandelen. Accepteren van de situatie is doen wat jij doet, én de steen laten doen wat de steen doet. De steen steent, jij wandelt.
In andere woorden, zo'n persoon leeft, en jij leeft. Die persoon vormt voor jou een obstakel en daar kan je op verschillende manieren mee omgaan. Eromheen, eroverheen, het slopen, of het verplaatsen. Je zal ongetwijfeld zelf een impuls voelen om tot een bepaalde actie over te gaan. Daar kan je aan toegeven, óf als je wijs bent, kiezen wat de meest vriendelijke actie is voor beiden. Zo een persoon kan leren van jouw actie, terwijl jij in rust en voldoening je pad kan vervolgen.
Oordelen zijn tot een bepaalde hoogte dus overbodig. Gunstig wanneer je het gebruikt om het beste uit de situatie te halen voor beiden, jammerlijk wanneer beiden eronder lijden.
Dus om het samen te vatten:quote:
[..]
Graag gedaan.
[..]
En dat je het hier deelt is al de eerste stap.
[..]
Daar komt het wel op neer, ja.
[..]
Als je een pad bewandelt en het wordt door een kei bedekt, dan kan je erom heen, erover heen, of het verplaatsen, of het kapot maken. Je hoeft je dan niet per se op te fokken over het ding, en kan zonder oordelen tot deze acties overgaan. Je kan er boos om worden, maar die steen weet niet beter, het is immers een steen. Het steent, zoals Watts zou zeggen. De steen is een steen.
Je kan ook blijven staan voor de steen, gaan denken en voelen hoe het anders kan en moet, maar dan leg je je neer bij waar je mee bezig was, namelijk wandelen. Accepteren van de situatie is doen wat jij doet, én de steen laten doen wat de steen doet. De steen steent, jij wandelt.
In andere woorden, zo'n persoon leeft, en jij leeft. Die persoon vormt voor jou een obstakel en daar kan je op verschillende manieren mee omgaan. Eromheen, eroverheen, het slopen, of het verplaatsen. Je zal ongetwijfeld zelf een impuls voelen om tot een bepaalde actie over te gaan. Daar kan je aan toegeven, óf als je wijs bent, kiezen wat de meest vriendelijke actie is voor beiden. Zo een persoon kan leren van jouw actie, terwijl jij in rust en voldoening je pad kan vervolgen.
Oordelen zijn tot een bepaalde hoogte dus overbodig. Gunstig wanneer je het gebruikt om het beste uit de situatie te halen voor beiden, jammerlijk wanneer beiden eronder lijden.
Iemand heeft een bepaald gedrag wat niet overeenstemt met jouw opvattingen/gevoelens. Je herkent dat als zijnde een andere opvatting zonder daar een directe negatieve connotatie aan te geven, maar niet zodanig dat het tot apathie leidt. Je kunt er wel naar handelen, maar dan zonder het oordeel. Je accepteert het voor wat het is, zet het opzij en vervolgt je eigen weg?
Stuk duidelijker nu Gray, bedankt.
Mooi topic met veel herkenbaarheid voor mezelf en met mooie reacties 
. Nog niet alles doorgelezen, maar hier kan ik voor mezelf vast ook nog wel het een en ander uit halen/van leren
. Nog niet alles doorgelezen, maar hier kan ik voor mezelf vast ook nog wel het een en ander uit halen/van leren
Het leven is een spel, speel het! (moeder Theresa) * Play is the highest form of research. (Albert Einstein) * Alles wat je aandacht schenkt, groeit. * En zo niet? Dan toch!
Het is eigenlijk een wat afstandelijke manier van leven; onaanraakbaar. Maar het is positiever dan het wellicht lijkt, omdat spontaniteit, gevoel en verstand nog steeds volledig aanwezig zijn. Het verschil is echter dat geen van die zaken 'blijven plakken'. Je neemt dus geen momenten mee naar later, maar laat ze waar ze zijn. Wanneer je een discussie hebt gehad met iemand, zal je er niet later nog mee in de maag zitten.quote:
[..]
Dus om het samen te vatten:
Iemand heeft een bepaald gedrag wat niet overeenstemt met jouw opvattingen/gevoelens. Je herkent dat als zijnde een andere opvatting zonder daar een directe negatieve connotatie aan te geven, maar niet zodanig dat het tot apathie leidt. Je kunt er wel naar handelen, maar dan zonder het oordeel. Je accepteert het voor wat het is, zet het opzij en vervolgt je eigen weg?
Een zenmeester zei ooit als antwoord op de vraag wat het verschil is tussen onverlichte mensen en een verlicht mens als hijzelf: "Wanneer mensen slapen, dan slapen ze niet; ze piekeren en dromen. Wanneer mensen eten, eten ze niet; ze denken en en doen. Wanneer ik slaap, slaap ik. Wanneer ik eet, eet ik."
Het sleutelwoord is dus eigenlijk loslaten.
En richten op het huidige moment.Van harte.quote:Stuk duidelijker nu Gray, bedankt.
Langzaam begint het tot me door te dringen dat dit het is, de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb het idee dat die muur waar ik al zo lang tegenaan loop eindelijk af begint te brokkelen, of dat ik in ieder geval een uitweg zie. Want wat kun je van het leven inderdaad een kwelling maken als je je laat leiden door je gedachten en je verzet tegen de werkelijkheid. Dat wens ik niemand toe.quote:
[..]
Het sleutelwoord is dus eigenlijk loslaten.
Een aanwezig 2014 gewenst
|
|
