R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dat is een kwestie waar ik zelf ook mee speel de laatste tijd. Het negatieve aspect is dat ik daar weer een soort van waardeoordeel aan koppel. 'Ik ben beter dan mensen die niet op dit vlak aan zichzelf werken.' En dat gevoel wil ik juist niet hebben. Maar waar stopt het waarnemen en waar begint het oordelen? Je vindt bepaalde mensen en zaken toch altijd beter in die zin dat ze beter bij jou aansluiten?quote:Op zaterdag 7 december 2013 01:52 schreef LelijKnap het volgende:
[..]
Ja, dat is een lastige ervaring. Ik zat trouwens te denken.... een meer biologische benadering van dit alles: er is wel daadwerkelijk een verschil in mate van (ZELF)bewustzijn tussen mensen. Je kan de vergelijking beginnen te maken tussen dieren en mens, maar daarna ook van een mongool en een 'gemiddeld' mens... maar hoezo kan dat niet verder getrokken worden? De gemiddelde mens (zonder negatieve lading) tegenover de (veel) meer bewuste mens? Ik denk namelijk dat daar wel wat in zit.... en dat jouw ervaring en idee daarover helemaal niet zo ongegrond hoeft te zijn.
Wat vind je daar moeilijk aan? Is dat niet juist een reden om het wel te doen? Dat je gedachten zoveel macht over je hebben dat je dat niet eens kunt.quote:
[..]
Ik vind het nog moeilijk om echt een kwartier lang stil te gaan zitten. Het zijn dan ook vooral de momenten overdag waarop ik merk dat ik weer te veel in mijn hoofd zit dat ik probeer me op mijn ademhaling te focussen en de gedachten los te laten.
Hoe graag wil je dat gevoel niet hebben? Hoe eerlijk ben je tegenover jezelf? Want dat idee zelf is natuurlijk ook weer aardig nobel (en wat overdreven).... een bevestiging van je eigen 'goedheid'. Die kant werkt het ook weer op.quote:
Dat is een kwestie waar ik zelf ook mee speel de laatste tijd. Het negatieve aspect is dat ik daar weer een soort van waardeoordeel aan koppel. 'Ik ben beter dan mensen die niet op dit vlak aan zichzelf werken.' En dat gevoel wil ik juist niet hebben. Maar waar stopt het waarnemen en waar begint het oordelen? Je vindt bepaalde mensen en zaken toch altijd beter in die zin dat ze beter bij jou aansluiten?
Het waarnemen alleen? Ondoenlijk voor een mens. Dat kan je niet eisen.... nee, je bent té gebonden aan de pragmatische kant van het leven. De verhouding tussen jouzelf en de ander zijn typerend -bepalend zelfs- voor hoe jij kan overleven tussen de ander.
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.quote:
[..]
Hoe graag wil je dat gevoel niet hebben? Hoe eerlijk ben je tegenover jezelf? Want dat idee zelf is natuurlijk ook weer aardig nobel (en wat overdreven).... een bevestiging van je eigen 'goedheid'. Die kant werkt het ook weer op.
Het waarnemen alleen? Ondoenlijk voor een mens. Dat kan je niet eisen.... nee, je bent té gebonden aan de pragmatische kant van het leven. De verhouding tussen jouzelf en de ander zijn typerend -bepalend zelfs- voor hoe jij kan overleven tussen de ander.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 07-12-2013 02:09:34 ]
Het is een negatieve emotie omdat JIJ (in de eerste plaats) daarover een waardeoordeel plaatst. Jij vindt het onterecht jezelf het gevoel(!) te geven dat je 'boven de ander staat'. Alternatief is dat je stelt dat je gewoonweg anders denkt en bent. Máár dát heeft pas een negatieve connotatie! Want dan val jij buiten de boot, i.p.v. dat de rest buiten de boot valt in perspectief van wat zou moeten zijn, van hoe zij zouden moeten/kunnen zijn.quote:
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.
Je kunt inderdaad niet oordeelloos leven. En omdat jij het op een behoorlijk niveau (naar ik schat) kan en doet, voel je schaamte... jij bent je zelfs bewust dat je eigen reflectie jegens de ander (eventueel) onterecht is. Dat op zichzelf is al iets waar je misschien tóch een soort van ego=boost kan ontlenen.
Ik zou dat zelf pas als negatief zien als de huidige norm positief was en je daar van afwijkt. De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervarenquote:
Alternatief is dat je stelt dat je gewoonweg anders denkt en bent. Máár dát heeft pas een negatieve connotatie! Want dan val jij buiten de boot, i.p.v. dat de rest buiten de boot valt in perspectief van wat zou moeten zijn, van hoe zij zouden moeten/kunnen zijn.
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
Uitspraak van Eckhart Tolle over ego; als je jezelf beter of minder dan een ander ziet is dat ego. Daarom snap ik kapiteintje z'n punt wel; op een dergelijk moment laat je jezelf, de ander en die 2 met elkaar in vergelijking (een vergelijking die alleen in je hoofd bestaat, ego denken) niet zijn zoals ze zijn. Je gaat dan mee met het ego denken wat er een label. een oordeel op plaats. Maar dat doe je niet zelf, dat doet het denken omdat dat is wat het denken doet; dingen in hokjes plaatsen. Prima, in hoeverre je je daarmee identificeert is aan jezelf. Een mening ergens over gaat nergens over behalve jezelf, het is een stukje verhaal ergens over wat in je denken afspeelt, wat je ervaart als je daar met je aandacht zit. Daarom veranderen meningen/oordelen ook; ze zijn niks. Er zit dan ook een verschil tussen een mening hebben en geloven dat je die mening bent.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat mag hé.quote:
Ik heb niet echt een vraag. Het moest er gewoon even uit, denk ik.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Mooi zo!quote:
[..]
De gedachten zijn er dan wel, maar niet meer dan dat. Heerlijk.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Ik denk dat het te maken heeft met hoe je jezelf identificeert tegenover anderen. En ik denk dat die identificatie niet altijd "negatief" hoeft te zijn. Als je je beter voelt dan een ander op een bepaalde moment is dat niet altijd "negatief", maar de grens is dat je jezelf ziet als uniek.quote:
[..]
Confronterende vraag eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk vind ik het wel een fijn gevoel aan de ene kant, maar ik veracht bepaalde levensstijlen en manieren van mensen omdat het gewoon haaks staat op mijn overtuigingen. Dat is een negatieve emotie die veel energie kost. Ik voel me op dat soort momenten wel beter dan zulke mensen. Hoe past dat in het plaatje? Ik zit veel met van die vragen over waar je nu voor jezelf de grens moet trekken. Aan de ene kant moet je je emoties laten gaan en voelen zoals ze zijn, aan de andere kant is het doel niet te oordelen. Maar wat als er die emotie impliciet aan een oordeel gekoppeld is? Je veracht iets omdat je er een waardeoordeel over hebt, maar je kunt niet compleet oordeelloos door het leven gaan.
En uniek zijn betekent niet dat je beter bent, maar dat je bent wie je bent ed. Het heeft dus te maken met identificatie van jezelf als persoon op dat moment. En dat mag niet té veel gekoppeld worden met hoe anderen zijn, doen etc. Vandaar dat als die grens overschreden wordt dan men ook soms spreekt van een identiteitscrisis ed. Maar anderzijds, jezelf goed kennen en aanvaarden als uniek zijnde, vereist veel zelfontwikkeling en dat komt soms met "ouder" worden, mate van zelfontwikkeling etc.
Wat betreft emoties. Emoties zijn inderdaad emoties, je voelt ze en in principe kan je dat gevoel niet koppelen aan een oordeel. Maar dat hangt af van welke soort emotie. Het is wel zo dat emoties koppelen aan een oordeel helaas aangeleerd is omdat -zoals Canillas eerder zei- volwassenen het ook niet hebben geleerd om hun gevoel "te laten gaan" en dat wordt ook aan kinderen doorgegeven.
Maar ik denk dat het besef dat men leeft in het nu veel zou helpen om die emoties niet te koppelen aan een oordeel.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
En dit.quote:
[..]
De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervaren
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Neen, wél Eat Pray Love en variantenquote:Op zaterdag 7 december 2013 11:40 schreef Gray het volgende:
Over films gesproken: wel eens Revolver gezien? Of Fight Club? Góed gezien?
1) No love without freedom, no freedom without love
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
2) Dansen is mijn grootste passie
3) "Simplicity is the keynote of all true elegance" , Coco Chanel
Was gericht aan Ts, maar very intredasting om te horen.quote:
[..]
Neen, wél Eat Pray Love en varianten
Ik blijf die grens gewoon lastig vinden, het is een soort paradox. Oordeelloos zijn zorgt voor apathie en dat kan toch juist niet de bedoeling zijn?quote:
[..]
Ik zou dat zelf pas als negatief zien als de huidige norm positief was en je daar van afwijkt. De norm vandaag de dag is geleefd worden door het in je hoofd zitten, helaas wordt dat dan verwart met normaal, want dat is het zeker niet. Als ik bijv in een leprakolonie zou wonen zonder lepra zou ik buiten de norm vallen en dat toch echt niet als negatief ervaren
En of je anders denkt of niet, het is maar denken, het idee dat het iets over je zegt is ook alleen maar dat; een idee.
Uitspraak van Eckhart Tolle over ego; als je jezelf beter of minder dan een ander ziet is dat ego. Daarom snap ik kapiteintje z'n punt wel; op een dergelijk moment laat je jezelf, de ander en die 2 met elkaar in vergelijking (een vergelijking die alleen in je hoofd bestaat, ego denken) niet zijn zoals ze zijn. Je gaat dan mee met het ego denken wat er een label. een oordeel op plaats. Maar dat doe je niet zelf, dat doet het denken omdat dat is wat het denken doet; dingen in hokjes plaatsen. Prima, in hoeverre je je daarmee identificeert is aan jezelf. Een mening ergens over gaat nergens over behalve jezelf, het is een stukje verhaal ergens over wat in je denken afspeelt, wat je ervaart als je daar met je aandacht zit. Daarom veranderen meningen/oordelen ook; ze zijn niks. Er zit dan ook een verschil tussen een mening hebben en geloven dat je die mening bent.
Hoezo zorgt het voor apathie? Je blijft gewoon dingen leuk vinden minus het negatief bezig zijn met vinden dat anderen dingen anders zouden moeten zijn dan ze op het moment dat ze zo zijn.quote:
Ik blijf die grens gewoon lastig vinden, het is een soort paradox. Oordeelloos zijn zorgt voor apathie en dat kan toch juist niet de bedoeling zijn?
Acceptatie wordt vaak verwart met je erbij neerleggen, terwijl dat juist het tegenovergestelde is.
Ik ken die gedachtes wel, een beetje een ''wat als ik dit of dat los laat, gebeurt er dan nog wel wat? Wat als ik teveel los laat?'' Angstige gedachtes om je bij het bekende te houden. Je kan prima alles los laten en weer verder gaan met waar je mee bezig was of iets nieuws maar dan op een frisse en originele manier ipv herhaling van het oude.
''We have a strange anxiety in us; that if we don’t interfere then it won’t happen. Now that’s the root of an enormous amount of trouble.'' - Alan Watts.
Het gaat om bezig zijn met wat je wel in je leven wil en daar meer van krijgen ipv negatief zijn en je bezig houden met wat je niet wil en daar mee van krijgen. Dat heeft op de 1e plaats te maken met hoe je dingen innerlijk ervaart, negatief zijn over gevoelens vanuit identificeren met een oordeel dat het er niet mag zijn leidt bijv tot verzet en problemen want dan keur je deel van jezelf af. Als je bijv geen problemen hebt met het gevoel van Weltscherz en je verder richt op wat je wel wil is het probleem er niet meer omdat je er niet meer aandacht aan besteed dan nodig is en het zo geen grotere plek in je beleving in neemt.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wanneer je ergens geen oordeel over hebt ontbreekt toch de basis voor het handelen?quote:
[..]
Hoezo zorgt het voor apathie? Je blijft gewoon dingen leuk vinden minus het negatief bezig zijn met vinden dat anderen dingen anders zouden moeten zijn dan ze op het moment dat ze zo zijn.
Acceptatie wordt vaak verwart met je erbij neerleggen, terwijl dat juist het tegenovergestelde is.
Ik ken die gedachtes wel, een beetje een ''wat als ik dit of dat los laat, gebeurt er dan nog wel wat? Wat als ik teveel los laat?'' Angstige gedachtes om je bij het bekende te houden. Je kan prima alles los laten en weer verder gaan met waar je mee bezig was of iets nieuws maar dan op een frisse en originele manier ipv herhaling van het oude.
''We have a strange anxiety in us; that if we don’t interfere then it won’t happen. Now that’s the root of an enormous amount of trouble.'' - Alan Watts.
Het gaat om bezig zijn met wat je wel in je leven wil en daar meer van krijgen ipv negatief zijn en je bezig houden met wat je niet wil en daar mee van krijgen. Dat heeft op de 1e plaats te maken met hoe je dingen innerlijk ervaart, negatief zijn over gevoelens vanuit identificeren met een oordeel dat het er niet mag zijn leidt bijv tot verzet en problemen want dan keur je deel van jezelf af. Als je bijv geen problemen hebt met het gevoel van Weltscherz en je verder richt op wat je wel wil is het probleem er niet meer omdat je er niet meer aandacht aan besteed dan nodig is en het zo geen grotere plek in je beleving in neemt.
Als je zegt ''ik wil ... want ik vind ... leuk/goed'' is dat een oordeel/wens vanuit jezelf. Een oordeel over een ander, wat je hoofd daarvan maakt, is weer iets heel anders. Dat is een oordeel over iets. Het is niet dat het ene meer waarde heeft dan het ander, het ene heeft meer waarde dan het ander voor jou.quote:
Wanneer je ergens geen oordeel over hebt ontbreekt toch de basis voor het handelen?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
"Het is niet nodig, het is tijdsverspilling, ik kan ook wel zonder" denk ik (lees: denkt mijn ego) dan. Eén van de gevolgen van het identificeren met mijn gedachten is dat ik voortdurend in termen van efficiëntie en nut denk. Zonder weet ik met mijn tijd geen raad. Die aanhoudende preoccupatie gaat soms ten koste van alles, en ook van die dingen die het zouden kunnen verhelpen.quote:
[..]
Wat vind je daar moeilijk aan? Is dat niet juist een reden om het wel te doen? Dat je gedachten zoveel macht over je hebben dat je dat niet eens kunt.
Ja, vooral de tweede zette me aan het denken, maar met mijn huidige mindset zijn dit soort dingen vooral een reden om me af te zetten tegen 'de maatschappij' en vast te blijven hangen in mijn nihilistische gedachten. "God damn it, an entire generation pumping gas, waiting tables, slaves with white collars."quote:
Over films gesproken: wel eens Revolver gezien? Of Fight Club? Góed gezien?
Wat mij ook opvalt is dat ik vaak mijn fantasie gebruik om te vluchten uit de realiteit, iets wat ook weer te maken heeft met mijn (te) hoge verwachtingen van de wereld. Daarin kan ik namelijk wél de perfectie vinden die ik zoek. De gedachte dat de werkelijkheid daar nooit aan zal kunnen voldoen leidt tot negativiteit, en die zorgt er weer voor dat ik in mijn hoofd blijf zitten. Het is een vicieuze cirkel.
Je verwachtingen zijn ook fantasie 
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ik vind dit een bijzonder nuttig topic. 
Ik ben er zelf overigens ook nog heel erg mee bezig hoor, maar merk wel al langzaam verbetering.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 09-12-2013 02:31:28 ]
Hoe weet je dat je zonder kunt als je het nog nooit serieus geprobeerd hebt? Is je probleem niet groot genoeg? Je zegt zelf dat je redelijk aan de grond zit/zat. 'Conventionele' manieren als het downplayen van je gevoelens en aan de andere kant het verzanden in een min of meer zelfverkozen sociaal isolement door de aversie jegens alles wat niet aan jouw standaarden voldoet hebben je klaarblijkelijk niet geholpen, dus het enige wat rest is je gedachtenstroom leren controleren en daar is training voor nodig in de vorm van meditatie. De realiteit gaat echt niet veranderen, dus jij zal het wel moeten.quote:
[..]
"Het is niet nodig, het is tijdsverspilling, ik kan ook wel zonder" denk ik (lees: denkt mijn ego) dan. Eén van de gevolgen van het identificeren met mijn gedachten is dat ik voortdurend in termen van efficiëntie en nut denk. Zonder weet ik met mijn tijd geen raad. Die aanhoudende preoccupatie gaat soms ten koste van alles, en ook van die dingen die het zouden kunnen verhelpen.
[..]
Ik ben er zelf overigens ook nog heel erg mee bezig hoor, maar merk wel al langzaam verbetering.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 09-12-2013 02:31:28 ]
Het in mijn hoofd zitten belemmert me niet altijd. De ene dag is de andere niet, en ik leef gewoon m'n leventje. Het laat me ook vrij zeker van mezelf zijn. Niemand kan me dan wat maken. Maar soms loopt die frustratie jegens de buitenwereld zo hoog op dat ik zelfs aan mezelf ga twijfelen. Dat zijn de momenten waarop ik me besef dat ik mezelf eigenlijk aan het voorliegen ben en me neerslachtig ga voelen, zoals nu.quote:
[..]
Hoe weet je dat je zonder kunt als je het nog nooit serieus geprobeerd hebt? Is je probleem niet groot genoeg? Je zegt zelf dat je redelijk aan de grond zit/zat.
Ik heb de boeken van Tolle al bijna twee jaar in mijn kast staan, en ik weet al lang dat het uit mijn hoofd komen de sleutel is tot het verminderen van die negativiteit, maar ach, die rationaliseer ik dan toch ook gewoon? Het besef dat het verhaaltje dat ik mezelf al die jaren heb verteld één grote leugen is geeft me vooralsnog eerder een leeg dan een bevrijdend gevoel. Dat is de voornaamste reden om het niet te doen, ook al is mijn probleem groot genoeg en is alles wat hier wordt gezegd niet meer dan logisch.
Ik denk dat het bovenstaande alleen maar laat zien hoe vast ik nog in mijn hoofd zit. Het besef dat ik mijn eigen gedachten onder controle moet zien te krijgen in plaats van de wereld er naar om te vormen is er echter wel, anders had ik dit topic niet geopend. En ook al doe ik soms anders vermoeden en kost het veel moeite, ik weet dat dit (het loslaten van mijn gedachten) uiteindelijk het enige juiste is om te doen.
Johquote:
Er zit een verschil tussen denken en emoties.
quote:
Bedoel aan te geven dat je in je posts het denken en de emoties kriskras door elkaar gebruikt. Dat geeft niet natuurlijk, maar als je dat onderscheid goed kunt maken denk ik dat je er veel minder hinder van zult ondervinden.
Mits ik je topic goed begrepen heb, that is.
|
|
