Depressie & Angst #67

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:40 schreef minthy het volgende:

[..]

Oi, dat is kut...

Yep, vermoedelijk niet echt erg bevordelijk voor de sfeer hier thuis, die toch al vaak below zero is

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:46 schreef Koen66 het volgende:

[..]

Yep, vermoedelijk niet echt erg bevordelijk voor de sfeer hier thuis, die toch al vaak below zero is

Damn, dat is slecht om te horen

@Cue_ Inderdaad van die "als ik toch eens tijd/geld had"-dingetjes die je vast wel eens hebt, zou ik er iig bijpakken.
Wel geinig om over na te denken trouwens, net als wonder-vragen ("stel jezelf over 10 jaar voor, wat doe je?").

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:46 schreef Koen66 het volgende:

[..]

Yep, vermoedelijk niet echt erg bevordelijk voor de sfeer hier thuis, die toch al vaak below zero is

Dan kan je dit er slecht bij hebben... Ontslag/faillissement is behoorlijk ingrijpend. Ga je nog wel starten bij de psych?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:57 schreef minthy het volgende:

[..]

Dan kan je dit er slecht bij hebben... Ontslag/faillissement is behoorlijk ingrijpend. Ga je nog wel starten bij de psych?

ik zal eerst mijn huisarts te pakken moeten zien te krijgen voor een verwijsbrief.
Wilde een weekend bedenktijd (arts die ik vrijdag had, die had het over hetzij een maatschappelijk werker, hetzij een psych.... Nogal een verschil, ene huisats wil me aan de pillen, andere aan maatschappelijk werker )
Maar assistente huisarts is ziek kennelijk en krijg alleen antwoordapparaat

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:57 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ja vind je die vragen leuk? vind ik echt niets, omdat ik gewoon geen idee heb. En alles wat 'fantasie' is, vind ik niet de moeite waard om over na te deken.

Zolang het enigszins haalbaar is, wel. Ik heb bijvoorbeeld de wens om ooit eens zelf iets op te zetten voor mensen met ASS en/of ADHD (begeleidingspraktijk/online begeleiding/iets met dierverzorging). Iets als emigreren oid denk ik niet over na

Op dat lijstje van Cue kwam ik slechts op 6 stuks uit .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:02 schreef Koen66 het volgende:

[..]

ik zal eerst mijn huisarts te pakken moeten zien te krijgen voor een verwijsbrief.
Wilde een weekend bedenktijd (arts die ik vrijdag had, die had het over hetzij een maatschappelijk werker, hetzij een psych.... Nogal een verschil, ene huisats wil me aan de pillen, andere aan maatschappelijk werker )
Maar assistente huisarts is ziek kennelijk en krijg alleen antwoordapparaat

Dat is zeker nogal een verschil
Als je de keuze hebt zou ik voor een psycholoog gaan, die gaan toch net even wat dieper/grondiger te werk dan MW.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:16 schreef sitting_elfling het volgende:
Op dat lijstje van Cue kwam ik slechts op 6 stuks uit .

Jij hebt dan ook al behoorlijk veel gedaan volgens mij
Eens op vakantie gaan zou hier op het lijstje komen, nog nooit gedaan

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:25 schreef minthy het volgende:

[..]

Jij hebt dan ook al behoorlijk veel gedaan volgens mij
Eens op vakantie gaan zou hier op het lijstje komen, nog nooit gedaan

Hooooold on a minute.

Jij bent nog nooit op vakantie geweest? Nog nooit? Vast wel toch? Weekje kamperen zie ik ook als vakantie hoor

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:27 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hooooold on a minute.

Jij bent nog nooit op vakantie geweest? Nog nooit? Vast wel toch? Weekje kamperen zie ik ook als vakantie hoor

Zij is niet de enige. Als ik zonder mijn ouders op vakantie ga, dan zal dat de eerste keer zijn dat ik zonder mijn ouders op vakantie ga en het zal ook voor het eerst in meer dan 10 jaar zijn.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:27 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hooooold on a minute.

Jij bent nog nooit op vakantie geweest? Nog nooit? Vast wel toch? Weekje kamperen zie ik ook als vakantie hoor

Schoolkamp (in de periode dat ik gepest werd), een weekendje Schiermonnikoog, daar houdt het wel mee op
We hadden vroeger een stacaravan waar we om het weekend heengingen in de zomer. Nooit op vakantie geweest in het buitenland

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:29 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Zij is niet de enige. Als ik zonder mijn ouders op vakantie ga, dan zal dat de eerste keer zijn dat ik zonder mijn ouders op vakantie ga en het zal ook voor het eerst in meer dan 10 jaar zijn.

Ik zie nu ook wel dat ik hier eigenlijk weer te makkelijk over na denk. Ik kan dan alleen maar zeggen, er staat je nog heel wat moois te wachten Lexy! Voor het eerst vriendin, vakantie, en ga zo maar door Het komt! Men heeft het vaak dat dit soort 'positieve' scenario's soms een dusdanig positieve shock effect kunnen genereren dat het misschien toch straks stukken makkelijker voor je zal gaan.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:36 schreef Cue_ het volgende:
Over leuke dingen gesproken.. ik moet voor het gesprek morgen met de psych 15 dingen opschrijven die ik leuk vind/vond of leuk denk te vinden. VIJFTIEN! men.. das best veel. En dan zeg maar hobbydingen, dus dingen met vrienden ofzo tellen dan niet.

Ik dacht bijna dat je zou zeggen dat je 15 dingen moet opschrijven wat je leuk vind aan jezelf..

Kreeg bijna een hartaanval

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:36 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik dacht bijna dat je zou zeggen dat je 15 dingen moet opschrijven wat je leuk vind aan jezelf..

Kreeg bijna een hartaanval

Ik kwam uit op 4

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:31 schreef minthy het volgende:

[..]

Schoolkamp (in de periode dat ik gepest werd), een weekendje Schiermonnikoog, daar houdt het wel mee op
We hadden vroeger een stacaravan waar we om het weekend heengingen in de zomer. Nooit op vakantie geweest in het buitenland

Damn. Al heb ik bij jou ook wel een beetje het idee dat je het wel goed vind zo?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:36 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik dacht bijna dat je zou zeggen dat je 15 dingen moet opschrijven wat je leuk vind aan jezelf..

Kreeg bijna een hartaanval

!

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:38 schreef sitting_elfling het volgende:


Damn. Al heb ik bij jou ook wel een beetje het idee dat je het wel goed vind zo?

Mwoah. Ik zou het best eens willen maar in een betere periode. Ik denk niet dat het me nu iets positiefs zou opleveren. Zeker niet qua voorbereiding, zou doordraaien van de stress !

quote:

Op donderdag 26 september 2013 00:41 schreef minthy het volgende:

[..]

Mwoah. Ik zou het best eens willen maar in een betere periode. Ik denk niet dat het me nu iets positiefs zou opleveren. Zeker niet qua voorbereiding, zou doordraaien van de stress !

Komt er dus ook wel weer Hebben ze jou ook een idee gegeven wanneer je er weer uit moet? Ik bedoel, je weet zelf denk ik ook wel dat je voor 1-1-2014 niet weer full time aan het werk zal gaan denk ik.

Kut nacht braken...

quote:

Op donderdag 26 september 2013 07:54 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Incl dingen die ooit leuk hebt gevonden in t verledeb?

Yes. Helaas wel, ik heb nooit echt heel veel dingen echt leuk gevonden. Jij wel 15?

Het voelt aan als zo'n lijstje waar je bijv. ook op zet dat je het leuk vindt om terrasjes te pakken en lekker er op uit met vrienden, dance festivals bezoeken. Etc. Zo kom je wel op 15.. Maar dat vindt ik allemaal niet leuk

quote:

Op woensdag 25 september 2013 22:27 schreef sitting_elfling het volgende:

Mensen die zeggen tegen iemand met een depressie of een burn out.

Ga er op uit, ga leuke dingen doen, ga weer aan het werk. Hup koppie er voor! Die hebben geen idee waar ze het over hebben helaas.

Nogal...

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:18 schreef Gray het volgende:

Dat is alsof je een dorstig iemand een lepel zout aanbiedt.

Of nog erger: die even in een open wond gooit... Alsof ik het niet leuk wil hebben, alsof ik niet aan het werk wil (nou ja, tegen dat laatste heb ik op dit moment echt weerzin, maar dat heeft niets te maken met mijn gezonde werklust in het algemeen buiten deze burnout)

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:30 schreef minthy het volgende:

Echt hey... De tips die ik gehad heb om te gaan doen omdat het zou kunnen ontspannen, en dat van professionals (huisarts, arbo). Een simpel boodschapje halen kan al veel moeite kosten op het moment, hoe zie je me in vredesnaam "leuk een dagje naar de Efteling!!" gaan? Juist dat soort dingen/opmerkingen zorgen ervoor dat ik m'n grenzen weer ga oprekken (want er wordt van me verwacht dat ik vooral leuk ga doen) om vervolgens weer helemaal stuk op de bank te liggen.
Nog verdomd lastig, die balans. Gister ook volledig over de schreef gegaan. Was wel aardig op het moment zelf maar nu veeg je de brokken bijeen

Succes morgen!

Thanks!

Ik snap het ergens ook wel want wat moeten ze anders zeggen..., maar ze doen alsof het niks is, 'even ontspannen'. Laat dat nou net een van de problemen zijn... Net zoals een lief kaartje krijgen na de vakantie met: 'Heb je van je vakantie genoten?' Nou uh...
Snap nu nog meer hoe fout/pijnlijk zeer goedbedoelde woorden soms over kunnen komen. Probeer de intentie altijd maar te zien, want die is (vast) goed, maar toch...

Heb de eerste maanden me ook maar gestort in de hele week vullen met 'leuke dingen', omdat dat het wel even op zou lossen . Ook dat is herkenbaar dus, om dan maar weer te doen wat ze zeggen en daarmee weer grenzen over te gaan, omdat ik gewoon graag 'beter' wil zijn en echt weer wil leven (alhoewel, dit is misschien wel echt leven op de een of andere manier...).

Ik ben als de dood dat ze denken (ook omdat ik vaak wat anders uitstraal dan ik werkelijk voel - aan de buitenkant zie ik er blijkbaar heppie de peppie en prima uit voor veel mensen in mijn omgeving ) 'oh, die kan wel weer aan het werk'. Net zoals de arbo deskundige van mijn andere werk na 2-3 maanden wel weer vond dat ik wel op de koffie kon gaan of misschien langzaam weer wat kon gaan doen (en dan zit ik nu na bijna 7 maanden nog steeds thuis...). Hij vond het na die 2-3 maanden gek dat ik nog geen progressie had geboekt (terwijl ik de eerste maand nog thuis dingen heb afgerond voor het werk) en indirect mijn homeopaat, die me echt helpt en waarin ik echt vertrouwen heb, zat af te kraken ('doe je je eigen beroepsgroep niet tekort' ). Niet echt helpend allemaal... Zo zijn er nog wel meer voorbeelden, zoals het niet samenwerken van de 2 arbo's (nu gelukkig wel, hoef niet dubbel op te komen draven iig)...

Irritaties m.b.t. arbo's (valt het op? ) maken dat ik me toch wel zorgen maak over vanmiddag. Een week lang weer stressopbouw in mijn lijf omdat je weer een uitnodiging in de brievenbus hebt gekregen, is gewoon shit. En weer 'fijne' confrontatie met werk/collega's, aangezien de arbo arts van vandaag altijd op de werkvloer zijn afspraken heeft . En dan lekker op een tijdstip waarop ik de meeste mensen zal treffen. Bedacht me vannacht dat ik had moeten vragen of ik niet op een ander tijdstip had gekund, maar ja, dit overleef ik vast ook wel weer. Moet ik die gedachte gevoed door angst en stress maar 'gewoon' loslaten en op me af laten komen. Wie weet valt het allemaal wel mee. Ik kan niks anders dan aangeven hoe het gaat. Geen idee wat ik precies ga zeggen. Zo maar eerst even flink huilen, want van de spanning zitten de tranen weer erg hoog.

Wel voor mijn gevoel slecht geslapen en dat is jammer omdat dat nou net een tijdje wat beter ging (al zal dat over een paar nachten vast ook wel weer gaan). En zoals elke nacht gedroomd, dit keer over het storten van een stevige fundering van een gebouw (met daarin de school waar mijn zus werkt?) waarvan de vloer 1 groot gat was. Hopelijk is dat een gunstiger teken dan al die verstopte wc's en werkdromen van de afgelopen tijd

Sowieso merk ik wel degelijk lichte vooruitgang tov de eerste maanden, iets langer slapen dus (uur of 6 vaak wel), prikkelgevoeligheid is minder (kan/wil soms gewoon weer mijn ringen om, op een goede dag dan - teken voor mij dat ik meer letterlijke prikkels aan kan), soms een iets helderder hoofd.
Alleen het gevoel van mensen willen zien en het plezier beleven aan dingen blijft nog wel achter.

Hier is ook de balans heel moeilijk en dat zal ook wel even zo blijven. En ergens vergeet ik ook gewoon heel snel hoe shit een echte k*tdag kan zijn blijkbaar. En kan ook weer een week zoet zijn met een te vol weekend (wat ik pas achteraf merk). Dat terwijl mijn dagen nauwelijks gevuld zijn met mensen (want die kosten meteen bakken vol energie en tevens weinig behoefte aan).

Poh, ik geloof echt dat ik er dieper in zit dan ik -toen ik net thuis zat- dacht. Confronterend als ik erover nadenk en aan de andere kant is het gewoon niet anders. Nadenken kan zo onwijs zorgen voor een fucked up gevoel. Sterk analyserend vermogen kan heel handig zijn in mijn werk, maar als het om mezelf gaat niet altijd fijn/handig .

Success Myxomatosekonijn !! Ik weet, zoals je al zegt dat je weinig hier aan hebt :p maar het komt allemaal wel weer goed . Laat even weten hoe het gaat en laat die arbo-dude je niet het kaas van het brood afeten.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:19 schreef sitting_elfling het volgende:
Success Myxomatosekonijn !! Ik weet, zoals je al zegt dat je weinig hier aan hebt :p maar het komt allemaal wel weer goed . Laat even weten hoe het gaat en laat die arbo-dude je niet het kaas van het brood afeten.

Thanks Weet ook wel dat het goed komt, maar soms voelt het zo hopeloos... Daarbij komt dat ik al jaren geen idee heb wat ik zou willen wb werk. Collega's en werkplekken zijn prima, maar de uitdaging is er al wel een tijdje af (dus ook wel voor een stukje oorzaak van b.o.) en zorgt daarbij voor angst over hoe te reïntegreren, ed.

Net belde leidinggevende nog even om te horen hoe het gaat (ze weet dat ik vanmiddag naar de arbo moet...meteen even de dikke stress in huilen geuit, was niet tegen te houden ), en ze wil binnenkort weer op de koffie komen. Dubbele gevoelens daarover. Heb gezegd dat het goed/geen probleem is, maar ergens voelt het stiekem toch weer als iets moeten (terwijl ik persoonlijk altijd wel heel goed met haar kan). Ben in ieder geval wel heel blij met mijn leidinggevenden. Voel wel de druk vanuit de arbo (en soms vanuit mezelf), maar totaal niet vanuit mijn leidinggevenden en daar ben ik echt mee gezegend...weet ook hoe anders het allemaal kan gaan...

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:45 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Thanks Weet ook wel dat het goed komt, maar soms voelt het zo hopeloos... Daarbij komt dat ik al jaren geen idee heb wat ik zou willen aan werk, de huidige uitdaging is er al wel een tijdje af (dus ook wel voor een stukje oorzaak van b.o.).

Net belde leidinggevende nog even om te horen hoe het gaat (ze weet dat ik vanmiddag naar de arbo moet...meteen even de dikke stress in huilen geuit, was niet tegen te houden ), en ze wil binnenkort weer op de koffie komen. Dubbele gevoelens daarover. Heb gezegd dat het goed/geen probleem is, maar ergens voelt het toch weer als iets moeten (terwijl ik persoonlijk altijd wel heel goed met haar kan). Ben in ieder geval wel heel blij met mijn leidinggevenden. Voel wel de druk vanuit de arbo (en soms vanuit mezelf), maar totaal niet vanuit mijn leidinggevenden en daar ben ik echt mee gezegend...weet ook hoe anders het allemaal kan gaan...

Niet om het 1 of ander maar wat is het slechtste wat je kan overkomen? Ben benieuwd, ik denk dat die tranen tov je leidinggevende wel even goed was. Het zit duidelijk hoog

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:48 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Niet om het 1 of ander maar wat is het slechtste wat je kan overkomen? Ben benieuwd, ik denk dat die tranen tov je leidinggevende wel even goed was. Het zit duidelijk hoog

In welke zin bedoel je dat, dat leidinggevende langskomt?

Als ik mensen spreek van het werk, is het al snel tranen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:52 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

In welke zin bedoel je dat, dat leidinggevende langskomt?

Als ik mensen spreek van het werk, is het al snel tranen

Nee, dat je even je stress kwijt kon aan de telefoon. Wat ik bedoelde was wat het slechte scenario is na de babbel met de Arbo-arts

quote:

Op donderdag 26 september 2013 11:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Nee, dat je even je stress kwijt kon aan de telefoon. Wat ik bedoelde was wat het slechte scenario is na de babbel met de Arbo-arts

Dat eerste begreep ik.

Tja, dat vraag ik me ook af wb slechtste scenario. Het voelt toch als druk, terwijl ik meen te weten dat ze me niks kunnen dwingen. Tegelijkertijd is het ook de confrontatie met mezelf: toegeven dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken, dat ik dieper zit dan ik eerst wilde toegeven, dat ik het spannend vind, dat ik bang ben wat ze gaan zeggen. Ben bang dat ze me anders zien (zoals zoveel mensen in mijn omgeving dus) dan dat ik me voel (ingewikkeld, want hoe voel ik me dan? ).

Bij deze arbo arts heb ik iig wel minder stress dan bij de ander (die me toch wel 'adviseerde' om wekelijks contact te hebben met werk e.d.), al heb ik nu dus blijkbaar nog steeds 'genoeg' stress bij deze .

Nou ja, het is zoals het is, ik ga het ermee doen en ik mag (iig deels) bang zijn van mezelf, want ik vind het toch weer retespannend .

Zo, weer even wat rustiger hier terwijl het gesprek nog moet komen. Tranen zijn al weer een tijdje gestopt, een meditatie gedaan die wonderwel aardig lukte Denk dat het laatste, het huilen (en los daarvan benoemen dat ik bang ben en dat dat mag) wel heeft geholpen aan de soort van opluchting die ik nu even ervaar (met nog wel een randje 'druk' die eronder zit). So be it. Benieuwd naar hetgeen ik ga zeggen (want aardig onvoorbereid) en naar wat hij gaat vragen/zeggen.

Mediteren eigenlijk meer mensen hier (wel eens) of mindfulness achtige oefeningen?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 13:17 schreef myxomatosekonijn het volgende:
Zo, weer even wat rustiger hier terwijl het gesprek nog moet komen. Tranen zijn al weer een tijdje gestopt, een meditatie gedaan die wonderwel aardig lukte Denk dat het laatste, het huilen (en los daarvan benoemen dat ik bang ben en dat dat mag) wel heeft geholpen aan de soort van opluchting die ik nu even ervaar (met nog wel een randje 'druk' die eronder zit). So be it. Benieuwd naar hetgeen ik ga zeggen (want aardig onvoorbereid) en naar wat hij gaat vragen/zeggen.

Mediteren eigenlijk meer mensen hier (wel eens) of mindfulness achtige oefeningen?

Ik doe regelmatig Kata's om mijn hoofd leeg te maken/ tot rust te komen.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 13:17 schreef myxomatosekonijn het volgende:
Zo, weer even wat rustiger hier terwijl het gesprek nog moet komen. Tranen zijn al weer een tijdje gestopt, een meditatie gedaan die wonderwel aardig lukte Denk dat het laatste, het huilen (en los daarvan benoemen dat ik bang ben en dat dat mag) wel heeft geholpen aan de soort van opluchting die ik nu even ervaar (met nog wel een randje 'druk' die eronder zit). So be it. Benieuwd naar hetgeen ik ga zeggen (want aardig onvoorbereid) en naar wat hij gaat vragen/zeggen.

Mediteren eigenlijk meer mensen hier (wel eens) of mindfulness achtige oefeningen?

Ik mediteer zelden, maar probeer de hele dag door mindful te wezen. Dus ik concentreer me op wat ik doe en ben me bewust van wat in me omgaat. Al zie ik dat eigenlijk ook als mediteren, dus je zou kunnen zeggen dat mijn hele dag meditatie is.

Het is een Zen-ding.

Net als die 15 leuke dingen van Cue_ trouwens.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:45 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Thanks Weet ook wel dat het goed komt, maar soms voelt het zo hopeloos... Daarbij komt dat ik al jaren geen idee heb wat ik zou willen wb werk. Collega's en werkplekken zijn prima, maar de uitdaging is er al wel een tijdje af (dus ook wel voor een stukje oorzaak van b.o.) en zorgt daarbij voor angst over hoe te reïntegreren, ed.

Net belde leidinggevende nog even om te horen hoe het gaat (ze weet dat ik vanmiddag naar de arbo moet...meteen even de dikke stress in huilen geuit, was niet tegen te houden ), en ze wil binnenkort weer op de koffie komen. Dubbele gevoelens daarover. Heb gezegd dat het goed/geen probleem is, maar ergens voelt het stiekem toch weer als iets moeten (terwijl ik persoonlijk altijd wel heel goed met haar kan). Ben in ieder geval wel heel blij met mijn leidinggevenden. Voel wel de druk vanuit de arbo (en soms vanuit mezelf), maar totaal niet vanuit mijn leidinggevenden en daar ben ik echt mee gezegend...weet ook hoe anders het allemaal kan gaan...

Ik zou zeggen, probeer eerlijk te zijn naar je leidinggevende, over hoe je je voelt. Zo kan je haar bijvoorbeeld uitnodigen op de koffie, en haar dan in alle kalmte vertellen dat zelfs koffie doen moeite kost. Zo'n voorbeeld maakt in mijn ogen duidelijk dat wat je doormaakt niet goed in te beelden is voor iemand die het niet kent, omdat zelfs zoiets triviaals als koffie doen voelt als bergen verzetten.

Ik vind de eerste twee zinnen uit je signature fantastisch btw! Het is misschien wel het eerste dat men hier kwijtraakt, en het moeilijkst is om terug te krijgen. Ook voor mensen zonder problemen lijkt speels omgaan met het leven soms onhaalbaar. Wanneer je dat kan, dan wordt zelfs de kleinste handeling een wereld van plezier.

Ik denk dat jullie wel begrijpen hoe het gesprek is gegaan als ik zeg dat ik het liefst met 350 km/uur weer naar huis zou zijn gereden met de muziek keihard aan om even af te reageren. Wat een k*tgesprek! Ik voel me totaal niet gehoord en begrepen. Heel fijn, een gesprek van een half uur dat de komende dagen aan energie heeft opgevreten (en ja, ik weet dat laat ik op de een of andere manier doen, weet nog niet hoe ik me daartegen moet wapenen - al heb ik geprobeerd duidelijk te maken wat me dwars zat aan een bepaalde vraag, vond ik al heel knap van mezelf om daarop terug te komen). Welkom hoofdpijn en adrenaline .

Er wordt 'geen druk' op me gelegd vanuit de ARBO, maar het is vanuit het perspectief van zelfvertrouwen opdoen goed om te kijken welke taken ik weer kan oppakken op het werk. Het kwam er (in mijn ogen door zijn uitspraken) min of meer op neer dat ik niet genoeg doe aan mijn herstel, want ik zie de homeopaat maar eens per maand en tussendoor mailcontact (vond hij te weinig). En daarom maar kijken wat er binnen het werk aan herstel gedaan kan worden. Hij vergeet even voor de leuk de andere dingen waarin ik zo mijn best doe om zo snel mogelijk beter te worden...Alsof ik hier blij mee ben, met deze situatie .

Hij vroeg welke taken ik in mijn functie heb en wat die nu zouden belemmeren (leuke negatieve kant insteek ook... ) en aangezien alle taken van mijn werk wel iets hebben waardoor het nu gewoon niet kan, was zijn idee: Iets van een administratief iets dan? Ow ja, lekker, weer terug naast het geestdodende deel van mijn werk wat me deels heeft laten afknappen. Zelfvertrouwen opdoen heeft hij er ook nog even zelf leuk bij bedacht, want dat heb ik nooit genoemd. Hoe en wat moet ik zelf maar met beide leidinggevenden verder overleggen.

Zo jammer in dit soort situaties dat ik een secundaire reageerder ben...Nu ik thuis ben denk ik, ik had dit moeten zeggen, of dat...

Daarnaast weer goede les loslaten: hij zat in 'mijn' kamer mijn bureau, en ik dus wederom (andere locatie) aan de andere kant van mijn eigen bureau. Net zoals de vorige keer op de andere locatie. Fijn En blijkbaar is van dat overleg met de andere arbo niks terecht gekomen, want hij vroeg of ik daar nog was geweest of nieuws van had.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 13:27 schreef Royco1 het volgende:

Ik doe regelmatig Kata's om mijn hoofd leeg te maken/ tot rust te komen.

Moest even googlen
Doet me denken aan Tai Chi maar dan anders . Het gaat allemaal om focus he (of ben ik nu heel kort door de bocht ).

quote:

Op donderdag 26 september 2013 15:04 schreef Gray het volgende:

Ik mediteer zelden, maar probeer de hele dag door mindful te wezen. Dus ik concentreer me op wat ik doe en ben me bewust van wat in me omgaat. Al zie ik dat eigenlijk ook als mediteren, dus je zou kunnen zeggen dat mijn hele dag meditatie is.

Het is een Zen-ding.

Net als die 15 leuke dingen van Cue_ trouwens.

Ik snap Dat is ook goed volgens mij. Probeer me ook zo vaak mogelijk bewust te zijn van het nu, zowel lichamelijk en geestelijk en daarbij bijv. gedachten te scheiden van feiten. Elk moment is weer een ware uitdaging .

Die 15 leuke dingen ga ik ook nog eens bekijken, nu maar even niet . Eerst maar even het gesprek navoelen en lichaam en geest tot rust proberen te brengen. Morgen is er weer een dag. Hoop ik .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 15:22 schreef Gray het volgende:

Ik zou zeggen, probeer eerlijk te zijn naar je leidinggevende, over hoe je je voelt. Zo kan je haar bijvoorbeeld uitnodigen op de koffie, en haar dan in alle kalmte vertellen dat zelfs koffie doen moeite kost. Zo'n voorbeeld maakt in mijn ogen duidelijk dat wat je doormaakt niet goed in te beelden is voor iemand die het niet kent, omdat zelfs zoiets triviaals als koffie doen voelt als bergen verzetten.

Ik vind de eerste twee zinnen uit je signature fantastisch btw! Het is misschien wel het eerste dat men hier kwijtraakt, en het moeilijkst is om terug te krijgen. Ook voor mensen zonder problemen lijkt speels omgaan met het leven soms onhaalbaar. Wanneer je dat kan, dan wordt zelfs de kleinste handeling een wereld van plezier.

Naar mijn leidinggevenden ben ik ook eerlijk en die steunen me dus ook in wat ik doe. Mijn leidinggevenden nodigen zichzelf al uit op de koffie , dus dat is niet eens nodig . Benoem dan ook wel hoeveel stress dat weer geeft (als ik bijv. een mail zie langskomen of post krijg van het werk). De leidinggevende die ik vandaag sprak, belt volgende week wanneer ze kan komen (en is zelf aan het terugkomen van een burnout, wel op totaal andere gronden overigens). Dus die begrijpt het aardig goed gelukkig . Zij is een stuk verder dan ik, maar begrijpt wel veel dingen hoe ik ze ervaar.

Ik benoem aan beiden ook gewoon hoe ik dingen ervaar om het wat inzichtelijker te maken. Weet niet of ik mezelf hiermee een keer in de vingers ga snijden door dit te denken/voelen/nu te benoemen, maar ik geloof echt dat het hen gaat om mij als persoon/mens en niet om mij als werknemer en het werk dat gedaan moet worden. Daarvoor ben ik ze al heel dankbaar. Misschien zien zij mij als (ok) mens soms nog wel meer dan ikzelf me als mens zie. Pijnlijk soms zelfs .

Tja, het speelse behouden is niet altijd makkelijk. Ik merk het bijv. als ik zin heb om in de plassen in de regen te stampen of te kijken wat ik van langsdrijvende wolken kan maken als ik in het gras lig.
Kon ook altijd supermakkelijk van kleine dingen genieten. Dat is wel wat weg, vaak gewoon geen zin in dingen, maar heb wel het gevoel dat het nog in me zit. Als ik meer energie heb gaat dat vast ook wel weer komen. Laatst nog in een stortbui me zeiknat laten regenen, lachend en zingend op de fiets om vervolgens mijn broek uit te wringen in een kroegje waar ik met een vriendin had afgesproken. Dan moet ik zo om mezelf lachen Op dagen dat ik me minder voel, probeer ik daar maar aan te denken...
Soms kun je dat soort dingen gewoon organiseren (dus nogal op zichzelf staand), maar het meest lastig vind ik dat nog in het normale leven doorvoeren.

Breathe in, breathe out Myxo

[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 26-09-2013 16:17:08 ]

quote:

Op donderdag 26 september 2013 16:11 schreef sitting_elfling het volgende:
Breath in, breath out Myxo

Doe mijn best In dit soort gesprekken heb ik echt de neiging om te zeggen: ik neem ontslag! Alleen help ik mezelf daar ook niet echt mee geloof ik. (Al heb ik ergens het gevoel dat ik dat misschien gewoon zou moeten doen, maar nog niet nu...)
Het is iig verre van motiverend...dit soort gesprekken.

Bah myxo, dat is niet tof
Misschirn kan je de arbo mailen om je gevoel duidelijk te maken? Dat heeft bij mij ooit wonderen verricht

quote:

Op donderdag 26 september 2013 18:20 schreef Murmeli het volgende:
Bah myxo, dat is niet tof
Misschirn kan je de arbo mailen om je gevoel duidelijk te maken? Dat heeft bij mij ooit wonderen verricht

Nee, het is ook niet tof
Ik ga eerst maar even met mijn leidinggevende aan de koffie om te zien wat zij ervan zegt (zij zal me wel steunen verwacht ik)... Vind het zo jammer dat ik niet nog meer voor mezelf op kan komen . Had het idee dat ik dat al zo goed deed door terug te komen op een vraag en aan te geven dat die (suggesterende) vraag me pijn deed, maar ja, hij had wel weer een uitleg waarom hij die vraag stelde en denderde gewoon door. Sowieso om informatie te volgen is al lastig, laat staan adequaat en direct te reageren...
Wel een goed idee verder, dank voor het idee, zal het in mijn achterhoofd houden.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 19:58 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Nee, het is ook niet tof
Ik ga eerst maar even met mijn leidinggevende aan de koffie om te zien wat zij ervan zegt (zij zal me wel steunen verwacht ik)... Vind het zo jammer dat ik niet nog meer voor mezelf op kan komen . Had het idee dat ik dat al zo goed deed door terug te komen op een vraag en aan te geven dat die (suggesterende) vraag me pijn deed, maar ja, hij had wel weer een uitleg waarom hij die vraag stelde en denderde gewoon door. Sowieso om informatie te volgen is al lastig, laat staan adequaat en direct te reageren...
Wel een goed idee verder, dank voor het idee, zal het in mijn achterhoofd houden.

Ik denk dat het idee van Murmeli je oprecht kan helpen !

Hier even een dip. Hele dag op pad geweest om externe zaken af te handelen, merkte dat ik in mezelf begon te praten dat ik mezelf verder wil ontwikkelen. Kom ik thuis, kak ik qua energie helemaal in. Godver de godver.

Psychiater gaat op vakantie Gelukkig kan ik hem morgen op de valreep nog bellen
Moet toch wel weer verhogen (denk ik), het gaat zo niet. zucht
En anders wellbutrin uitproberen.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 01:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Komt er dus ook wel weer Hebben ze jou ook een idee gegeven wanneer je er weer uit moet? Ik bedoel, je weet zelf denk ik ook wel dat je voor 1-1-2014 niet weer full time aan het werk zal gaan denk ik.

Als het aan mezelf lag ging ik zsm weer (deels) aan de slag. Dat stilstaan ben ik meer dan zat. Aan de andere kant weet ik dondersgoed dat dat niet goed zou komen. Er is niemand meer die het over werken heeft, alleen ikzelf.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:14 schreef minthy het volgende:

[..]

Als het aan mezelf lag ging ik zsm weer (deels) aan de slag. Dat stilstaan ben ik meer dan zat. Aan de andere kant weet ik dondersgoed dat dat niet goed zou komen. Er is niemand meer die het over werken heeft, alleen ikzelf.

Ik merk dat nu ook Minth. Ik voel me eigenlijk een enorme faalhaas dat ik nog niet vol weer aan het werk kan. Het is kwart over 8 en ik ben ontzettend gaar, ik wil juist weer aan het werk. Weer op kantoor zitten, desnoods 7 dagen in de week. Wat een onzin eigenlijk ook dat je dusdanig je lichaam kunt over verhitten dat het een poosje niks meer kan doen .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 11:17 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Dat eerste begreep ik.

Tja, dat vraag ik me ook af wb slechtste scenario. Het voelt toch als druk, terwijl ik meen te weten dat ze me niks kunnen dwingen. Tegelijkertijd is het ook de confrontatie met mezelf: toegeven dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken, dat ik dieper zit dan ik eerst wilde toegeven, dat ik het spannend vind, dat ik bang ben wat ze gaan zeggen. Ben bang dat ze me anders zien (zoals zoveel mensen in mijn omgeving dus) dan dat ik me voel (ingewikkeld, want hoe voel ik me dan? ).

Bij deze arbo arts heb ik iig wel minder stress dan bij de ander (die me toch wel 'adviseerde' om wekelijks contact te hebben met werk e.d.), al heb ik nu dus blijkbaar nog steeds 'genoeg' stress bij deze .

Nou ja, het is zoals het is, ik ga het ermee doen en ik mag (iig deels) bang zijn van mezelf, want ik vind het toch weer retespannend .

Ik lees alleen maar herkenbare dingen in je posts, haast eng!
Jij bent echter beter in staat om het op te schrijven, dat lukt hier (nog) niet.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:17 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik merk dat nu ook Minth. Ik voel me eigenlijk een enorme faalhaas dat ik nog niet vol weer aan het werk kan. Het is kwart over 8 en ik ben ontzettend gaar, ik wil juist weer aan het werk. Weer op kantoor zitten, desnoods 7 dagen in de week. Wat een onzin eigenlijk ook dat je dusdanig je lichaam kunt over verhitten dat het een poosje niks meer kan doen .

Het is gewoon klote dat je jezelf dusdanig over de schreef kan jagen dat je lichaam niets meer kan...

Vanochtend weer bij de psych geweest, ontzettend intensief. Ik ben vanmiddag maar het huis uitgevlucht terwijl ik stikte van de spierpijn. Geen zin meer om te blijven nadenken, dan maar bewust over m'n grenzen. Het stomme is dat het gepieker alsnog komt nu én de spierpijn dubbel zoveel pijn doet

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:08 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Psychiater gaat op vakantie Gelukkig kan ik hem morgen op de valreep nog bellen
Moet toch wel weer verhogen (denk ik), het gaat zo niet. zucht
En anders wellbutrin uitproberen.

Gaat 'ie lang weg of is de periode na morgen uit te zingen? Je kan eventueel vragen om een vervanger bij noodgevallen.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:24 schreef minthy het volgende:

[..]

Het is gewoon klote dat je jezelf dusdanig over de schreef kan jagen dat je lichaam niets meer kan...

Vanochtend weer bij de psych geweest, ontzettend intensief. Ik ben vanmiddag maar het huis uitgevlucht terwijl ik stikte van de spierpijn. Geen zin meer om te blijven nadenken, dan maar bewust over m'n grenzen. Het stomme is dat het gepieker alsnog komt nu én de spierpijn dubbel zoveel pijn doet

Ik ben ook het huis uitgevlucht vandaag, wil dingen afwerken en weer in het proces komen. Eigenlijk best een kut dag, nu in bed, spierpijn everywhere. . Gek hae, dat tijdens die enorme stressige dagen, ik daar nooit last van had.

Ik heb geen zin om na te denken maar wel zin om dingen te doen maar dat wil nu dus niet .

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:26 schreef minthy het volgende:

[..]

Gaat 'ie lang weg of is de periode na morgen uit te zingen? Je kan eventueel vragen om een vervanger bij noodgevallen.

Ik zou origineel al van 150 naar 300 mg venlafaxine gaan, maar het ging wel goed bij het begin met 225. Maar nu gaat het weer slecht en denk ik dat ik echt naar 300 moet gaan. Maar ik moet natuurlijk eerst zijn advies inwinnen en dat kan gelukkig morgen nog
Waarschijnlijk zegtie gewoon dat het goed is. Maar nooit iets doen zonder advies he
Hij gaat maar een weekje weg trouwens, dus valt wel mee

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben ook het huis uitgevlucht vandaag, wil dingen afwerken en weer in het proces komen. Eigenlijk best een kut dag, nu in bed, spierpijn everywhere. . Gek hae, dat tijdens die enorme stressige dagen, ik daar nooit last van had.

Ik heb geen zin om na te denken maar wel zin om dingen te doen maar dat wil nu dus niet .

Hoe bedoel je stressige dagen?Hoe kom je aan die spierpijn? Blokje om lopen geen optie?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:18 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik lees alleen maar herkenbare dingen in je posts, haast eng!
Jij bent echter beter in staat om het op te schrijven, dat lukt hier (nog) niet.

Terwijl als ik zelf terug lees, het zelf nauwelijks meer snap Mijn gedachten gaan ook nog zo kris kras

Thanks aan alle lieve reacties en meedenken hier op mijn afreageersels van vandaag. Ben niet zo goed in jullie snelheid volgen in dit topic en weet dat ik vaak alleen maar post over mezelf (wat ik dan ook weer knullig vind ). Lurk wel regelmatig mee en ondanks dat ik weinig reacties geef op anderen, hoop ik serieus dat het met iedereen op een gegeven moment (weer) goed gaat, het plezier in het leven (weer) kan beleven en dat we allemaal toch de weg vinden/volgen die voor onszelf van belang is.

Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben ook het huis uitgevlucht vandaag, wil dingen afwerken en weer in het proces komen. Eigenlijk best een kut dag, nu in bed, spierpijn everywhere. . Gek hae, dat tijdens die enorme stressige dagen, ik daar nooit last van had.

Ik heb geen zin om na te denken maar wel zin om dingen te doen maar dat wil nu dus niet .

Ook herkenbaar, al heb ik er stiekem nog wat huishoudelijke klusjes uit weten te peuteren vanavond. Stilzitten is even lastig

quote:

Op donderdag 26 september 2013 20:48 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Terwijl als ik zelf terug lees, het zelf nauwelijks meer snap Mijn gedachten gaan ook nog zo kris kras

Thanks aan alle lieve reacties en meedenken hier op mijn afreageersels van vandaag. Ben niet zo goed in jullie snelheid volgen in dit topic en weet dat ik vaak alleen maar post over mezelf (wat ik dan ook weer knullig vind ). Lurk wel regelmatig mee en ondanks dat ik weinig reacties geef op anderen, hoop ik serieus dat het met iedereen op een gegeven moment (weer) goed gaat, het plezier in het leven (weer) kan beleven en dat we allemaal toch de weg vinden/volgen die voor onszelf van belang is.

Misschien omdat het bij mij in m'n hoofd ook alle kanten opvliegt
Joh, de meeste mensen praten vanuit zichzelf toch? Maak je daar maar niet druk om. Ik vind het fijn (niet de juiste woordkeuze maar ik kan zo op niets anders komen ) om je berichten te lezen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Zelf absoluut nog niet, er wordt slechts van beide kanten gemorreld aan de muur die ik heb opgebouwd.
Vanuit m'n werk ken ik veel succesverhalen van mensen die een stuk positiever in het leven zijn komen te staan. Meer zelfvertrouwen en een stabielere basis. Het kost tijd en inzet maar het kan zeker!

quote:

Op donderdag 26 september 2013 10:14 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Nogal...

[..]

Of nog erger: die even in een open wond gooit... Alsof ik het niet leuk wil hebben, alsof ik niet aan het werk wil (nou ja, tegen dat laatste heb ik op dit moment echt weerzin, maar dat heeft niets te maken met mijn gezonde werklust in het algemeen buiten deze burnout)

[..]

Thanks!

Ik snap het ergens ook wel want wat moeten ze anders zeggen..., maar ze doen alsof het niks is, 'even ontspannen'. Laat dat nou net een van de problemen zijn... Net zoals een lief kaartje krijgen na de vakantie met: 'Heb je van je vakantie genoten?' Nou uh...
Snap nu nog meer hoe fout/pijnlijk zeer goedbedoelde woorden soms over kunnen komen. Probeer de intentie altijd maar te zien, want die is (vast) goed, maar toch...

Heb de eerste maanden me ook maar gestort in de hele week vullen met 'leuke dingen', omdat dat het wel even op zou lossen . Ook dat is herkenbaar dus, om dan maar weer te doen wat ze zeggen en daarmee weer grenzen over te gaan, omdat ik gewoon graag 'beter' wil zijn en echt weer wil leven (alhoewel, dit is misschien wel echt leven op de een of andere manier...).

Ik ben als de dood dat ze denken (ook omdat ik vaak wat anders uitstraal dan ik werkelijk voel - aan de buitenkant zie ik er blijkbaar heppie de peppie en prima uit voor veel mensen in mijn omgeving ) 'oh, die kan wel weer aan het werk'. Net zoals de arbo deskundige van mijn andere werk na 2-3 maanden wel weer vond dat ik wel op de koffie kon gaan of misschien langzaam weer wat kon gaan doen (en dan zit ik nu na bijna 7 maanden nog steeds thuis...). Hij vond het na die 2-3 maanden gek dat ik nog geen progressie had geboekt (terwijl ik de eerste maand nog thuis dingen heb afgerond voor het werk) en indirect mijn homeopaat, die me echt helpt en waarin ik echt vertrouwen heb, zat af te kraken ('doe je je eigen beroepsgroep niet tekort' ). Niet echt helpend allemaal... Zo zijn er nog wel meer voorbeelden, zoals het niet samenwerken van de 2 arbo's (nu gelukkig wel, hoef niet dubbel op te komen draven iig)...

Irritaties m.b.t. arbo's (valt het op? ) maken dat ik me toch wel zorgen maak over vanmiddag. Een week lang weer stressopbouw in mijn lijf omdat je weer een uitnodiging in de brievenbus hebt gekregen, is gewoon shit. En weer 'fijne' confrontatie met werk/collega's, aangezien de arbo arts van vandaag altijd op de werkvloer zijn afspraken heeft . En dan lekker op een tijdstip waarop ik de meeste mensen zal treffen. Bedacht me vannacht dat ik had moeten vragen of ik niet op een ander tijdstip had gekund, maar ja, dit overleef ik vast ook wel weer. Moet ik die gedachte gevoed door angst en stress maar 'gewoon' loslaten en op me af laten komen. Wie weet valt het allemaal wel mee. Ik kan niks anders dan aangeven hoe het gaat. Geen idee wat ik precies ga zeggen. Zo maar eerst even flink huilen, want van de spanning zitten de tranen weer erg hoog.

Wel voor mijn gevoel slecht geslapen en dat is jammer omdat dat nou net een tijdje wat beter ging (al zal dat over een paar nachten vast ook wel weer gaan). En zoals elke nacht gedroomd, dit keer over het storten van een stevige fundering van een gebouw (met daarin de school waar mijn zus werkt?) waarvan de vloer 1 groot gat was. Hopelijk is dat een gunstiger teken dan al die verstopte wc's en werkdromen van de afgelopen tijd

Sowieso merk ik wel degelijk lichte vooruitgang tov de eerste maanden, iets langer slapen dus (uur of 6 vaak wel), prikkelgevoeligheid is minder (kan/wil soms gewoon weer mijn ringen om, op een goede dag dan - teken voor mij dat ik meer letterlijke prikkels aan kan), soms een iets helderder hoofd.
Alleen het gevoel van mensen willen zien en het plezier beleven aan dingen blijft nog wel achter.

Hier is ook de balans heel moeilijk en dat zal ook wel even zo blijven. En ergens vergeet ik ook gewoon heel snel hoe shit een echte k*tdag kan zijn blijkbaar. En kan ook weer een week zoet zijn met een te vol weekend (wat ik pas achteraf merk). Dat terwijl mijn dagen nauwelijks gevuld zijn met mensen (want die kosten meteen bakken vol energie en tevens weinig behoefte aan).

Poh, ik geloof echt dat ik er dieper in zit dan ik -toen ik net thuis zat- dacht. Confronterend als ik erover nadenk en aan de andere kant is het gewoon niet anders. Nadenken kan zo onwijs zorgen voor een fucked up gevoel. Sterk analyserend vermogen kan heel handig zijn in mijn werk, maar als het om mezelf gaat niet altijd fijn/handig .

Ik herken hier ook heel veel dingen in, vooral dat happy overkomen maar je van binnen verschrikkelijk voelen. Heb je trouwens voor het slapen wel eens iets als valeriaan geprobeerd? Ik kan me herinneren dat dat bij mij goed hielp, ben er nu sinds kort ook weer mee begonnen. Kan in ieder geval sowieso geen kwaad want het is natuurlijk spul

Hoop dat je er een beetje uit komt! Sommige mensen begrijpen er inderdaad geen reet van helaas...

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:27 schreef minthy het volgende:

[..]

Zelf absoluut nog niet, er wordt slechts van beide kanten gemorreld aan de muur die ik heb opgebouwd.
Vanuit m'n werk ken ik veel succesverhalen van mensen die een stuk positiever in het leven zijn komen te staan. Meer zelfvertrouwen en een stabielere basis. Het kost tijd en inzet maar het kan zeker!

En hoe is dat dan gegaan? Dat mensen er boven op komen wil ik wel geloven, maar ik ben vooral benieuwd naar de wijze waarop.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:29 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

En hoe is dat dan gegaan? Dat mensen er boven op komen wil ik wel geloven, maar ik ben vooral benieuwd naar de wijze waarop.

Veel therapie (kan variëren van CGT tot PMT of een combi), veel positieve bevestiging (door GGZ en begeleiders) en het (her)opbouwen van een netwerk waarop men wat terug kan vallen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Een van de redenen waarom je er weinig over leest is omdat ze op het moment dat het weer goed gaat nergens te bekennen zijn

Ik ken er wel een aantal die er boven op zijn gekomen. Het kutte is, de depressie of wat dan ook waar ze vandaan kwamen was vaak via een soort van externe shock, relatie uit, gepest, etc. Zo zijn er ook externe dingen gebeurt die ze juist weer naar boven trokken. Ik ken eigenlijk niemand die met puur therapie alleen en pillen er weer boven op is gekomen

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:52 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Een van de redenen waarom je er weinig over leest is omdat ze op het moment dat het weer goed gaat nergens te bekennen zijn

Ik ken er wel een aantal die er boven op zijn gekomen. Het kutte is, de depressie of wat dan ook waar ze vandaan kwamen was vaak via een soort van externe shock, relatie uit, gepest, etc. Zo zijn er ook externe dingen gebeurt die ze juist weer naar boven trokken. Ik ken eigenlijk niemand die met puur therapie alleen en pillen er weer boven op is gekomen

Ergens wel, maar door al die hulpmiddelen zorg je er vaak zelf voor dat je in een andere mindset komt. Ik merk zelf dat ik goed vaar op positieve bevestiging/bekrachtiging van anderen. Niet dat dat altijd binnenkomt of dat ik het aanneem, maar een aantal mensen blijft daar belachelijk in volharden, het helpt wel iets

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:52 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Een van de redenen waarom je er weinig over leest is omdat ze op het moment dat het weer goed gaat nergens te bekennen zijn

Ik ken er wel een aantal die er boven op zijn gekomen. Het kutte is, de depressie of wat dan ook waar ze vandaan kwamen was vaak via een soort van externe shock, relatie uit, gepest, etc. Zo zijn er ook externe dingen gebeurt die ze juist weer naar boven trokken. Ik ken eigenlijk niemand die met puur therapie alleen en pillen er weer boven op is gekomen

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:01 schreef minthy het volgende:

[..]

Ergens wel, maar door al die hulpmiddelen zorg je er vaak zelf voor dat je in een andere mindset komt. Ik merk zelf dat ik goed vaar op positieve bevestiging/bekrachtiging van anderen. Niet dat dat altijd binnenkomt of dat ik het aanneem, maar een aantal mensen blijft daar belachelijk in volharden, het helpt wel iets

Het helpt dat je niet verdrinkt. Het is dat schoudertje waar je op kan janken omdat je ouders/familie of wat dan ook het op dat moment niet kan geven. Dat geeft rust en sterkte. Stel dat was er niet, hoever konden we dan wel niet zinken!

Ik heb ook een klein groepje wat als een schouder fungeert en die blijven roepen; HUPPETAH jij moet weg uit Nederland. En zo nu en dan mij een schop geven. Dat geeft natuurlijk enorm veel kracht

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Ik ben sinds mijn 15e al enorm op en neer aan het gaan. Vorig schooljaar ging het 75% van de tijd goed en zat ik lekker in m'n vel. Nu sinds augustus gewoonweg shit.
Therapie is ook niet hetgene wat je helpt. Het is een combinatie van heel veel. Medicatie, sport, gezond eten, ritme, slapen, stofjes in je hoofd, gebeurtenissen, onverwachte veranderingen in het leven. Therapie is een handvat. Net zoals bijvoorbeeld meditatie en gezond eten enz enz.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

Dat is hier het geval. Kom ik over een jaar op terug

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

Ik denk dat bij 8/9 van de 10 het uit de jeugd komt, denk je niet?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het helpt dat je niet verdrinkt. Het is dat schoudertje waar je op kan janken omdat je ouders/familie of wat dan ook het op dat moment niet kan geven. Dat geeft rust en sterkte. Stel dat was er niet, hoever konden we dan wel niet zinken!

Ik heb ook een klein groepje wat als een schouder fungeert en die blijven roepen; HUPPETAH jij moet weg uit Nederland. En zo nu en dan mij een schop geven. Dat geeft natuurlijk enorm veel kracht

Die mensen zijn ontzettend fijn, ook al vind ik het vaak lastig om me eraan over te geven. Morgenavond een etentje met een grote groep collega's, voelt ergens toch best fijn dat ze privé-berichten sturen dat ze het fijn vinden dat ik ook kom

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk dat bij 8/9 van de 10 het uit de jeugd komt, denk je niet?

Denk het ook. Maar jij kwam met mensen die ineens depressief raakten dus ik dacht hopelijk ken je wat mensen waarbij het ook uit de jeugd komt.

Dat klinkt veel slechter dan ik bedoel

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:08 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat is hier het geval. Kom ik over een jaar op terug

Ik quote dit ff voor de zekerheid. No turning back now.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:07 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik ben sinds mijn 15e al enorm op en neer aan het gaan. Vorig schooljaar ging het 75% van de tijd goed en zat ik lekker in m'n vel. Nu sinds augustus gewoonweg shit.
Therapie is ook niet hetgene wat je helpt. Het is een combinatie van heel veel. Medicatie, sport, gezond eten, ritme, slapen, stofjes in je hoofd, gebeurtenissen, onverwachte veranderingen in het leven. Therapie is een handvat. Net zoals bijvoorbeeld meditatie en gezond eten enz enz.

Weet je wat ik me afvraag. Waarom en wanneer beslis je dat je ervoor gaat? Ik bedoel, ik volg nu ok therapie, heb wat medicatie gebruikt en ga binnenkort waarschijnlijk intensiever therapie volgen. Maar hoe komt dat gevoel naar voren dat je denkt; 'ik ga er voor'? Waarom lukt het de één wel en de ander niet. Wat is het verschil?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:03 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, ik vraag me dan ook af hoe dat gaat als het niet ineens is gekomen, maar dat het jaren is gegroeid en dus ook in je persoonlijkheid is gegroeid. Als het ook met je (vroege) jeugd en dergelijke te maken heeft.

Je kunt je persoonlijkheid op latere leeftijd niet veranderen. Je kunt wel dingen doen die hard tegen je afwijkende persoonlijkheid in gaan en wat dan van de buitenkant gezien wordt als "met je problemen omgaan". Ik wil bijvoorbeeld een persoon worden die lekker met andere mensen sociaal kan zijn enzo, maar door mijn stoornissen is er sprake van een onvermogen om dat voor elkaar te krijgen. Ik ben nu mezelf heel erg "pijn" aan het doen door dingen te doen die ik eigenlijk helemaal liever niet wil doen, maar wel wil doen om mijn droom te bewerkstelligen. Ik ben benieuwd hoe lang dat vol ga houden. Het alternatief is helaas geen optie voor mij, omdat ik dan in de situatie val waar ik al jaren in zat en ik weet dat die situatie mij heel ongelukkig maakt. Ik wilde dat het meer een automatisme was.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 22:19 schreef Senor__Chang het volgende:
Zijn er trouwens mensen die kunnen vertellen dat ze er bovenop zijn gekomen? Dat ze beetje bij beetje via therapie uiteindelijk resultaat zagen? Of misschien iemand die je kent die dat is gelukt? Ik ben van plan om wat intensiever bezig te zijn met therapie, maar het voelt allemaal zo kansloos aan. En natuurlijk ga dat niet snel veranderen als ik lees over iemand die dat wel gelukt is, maar het zal me hopelijk wel iets doen. Ik hoor/lees helaas weinig verhalen over personen die dankzij therapie zijn veranderd.

Wat is "bovenop" komen? Kun je van autisme bovenop komen?

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:11 schreef minthy het volgende:

[..]

Die mensen zijn ontzettend fijn, ook al vind ik het vaak lastig om me eraan over te geven. Morgenavond een etentje met een grote groep collega's, voelt ergens toch best fijn dat ze privé-berichten sturen dat ze het fijn vinden dat ik ook kom

Er zijn meer van dat soort mensen dan je realiseert
Ga maar lekker naar het etentje. Het wordt vast heel leuk

Ik ga morgenavond ook wat sociaals doen. Ik hoop dat het leuk word en dat ik meer vooruitgang boek dan de vorige keer

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:09 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik denk dat bij 8/9 van de 10 het uit de jeugd komt, denk je niet?

Heel veel zaken worden inderdaad veroorzaakt door de omgeving.

Elk moment is het perfecte moment om je persoonlijkheid te veranderen.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:16 schreef Gray het volgende:
Elk moment is het perfecte moment om je persoonlijkheid te veranderen.

Hoe doe je het dan?

Te veel, altijd. Chaos. In de wereld, in mijn hoofd. Wat is echt, wat is juist? Ik wil rust. Pure stilte. Alleen zijn. Niet zijn. Het kan niet, niet hier. Waar moet ik heen?

Ik word gek van het niet weten wat ik moet doen. Ik kan het niet duidelijk omschrijven. Het is zo vaag, hoewel ik precies weet wat het is. Ik denk. Ik wacht op een boodschap of een ingeving, maar het komt niet. Ik hou me vast aan waar dat kan maar dit duurt al zo lang. Waar is het einde, het keerpunt, de doorbraak?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:16 schreef Gray het volgende:
Elk moment is het perfecte moment om je persoonlijkheid te veranderen.

Ik denk niet dat ik ooit een extravert zal worden. Ik ben altijd al een rustige introvert geweest en nu is dat 10-15 jaar later "doorgeslagen" naar Cluster A.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:48 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik denk niet dat ik ooit een extravert zal worden. Ik ben altijd al een rustige introvert geweest en nu is dat 10-15 jaar later "doorgeslagen" naar Cluster A.

Verwar jij sociaal onhandig niet met introvert? Serieuze vraag.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:16 schreef Gray het volgende:
Elk moment is het perfecte moment om je persoonlijkheid te veranderen.

Blergh Je hebt ook gewoon keihard gelijk weer

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:22 schreef Senor__Chang het volgende:


Ik quote dit ff voor de zekerheid. No turning back now.

Kak...

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:22 schreef Comp_Lex het volgende:


Er zijn meer van dat soort mensen dan je realiseert
Ga maar lekker naar het etentje. Het wordt vast heel leuk

Ik ga morgenavond ook wat sociaals doen. Ik hoop dat het leuk word en dat ik meer vooruitgang boek dan de vorige keer

Het gaat vast leuk worden maar ik weet ook dat ik weer over m'n grenzen ga. Ik zie er tegenop, het etentje gaat prima, naderhand ga ik erover piekeren en ervan aan de latten zijn. Vanavond in ieder geval gezorgd voor een stok achter de deur om er niet onderuit te kunnen kruipen, een aantal collega's gaan op me wachten om gezamenlijk naar het restaurant te lopen. Dat helpt, anders zeg ik het alsnog af en ga ik daar weer ontzettend van balen.

Heel veel plezier morgenavond! Is dat weer via die nieuwe mensenclub?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:15 schreef minthy het volgende:

[..]

Kak...

[..]

Het gaat vast leuk worden maar ik weet ook dat ik weer over m'n grenzen ga. Ik zie er tegenop, het etentje gaat prima, naderhand ga ik erover piekeren en ervan aan de latten zijn. Vanavond in ieder geval gezorgd voor een stok achter de deur om er niet onderuit te kunnen kruipen, een aantal collega's gaan op me wachten om gezamenlijk naar het restaurant te lopen. Dat helpt, anders zeg ik het alsnog af en ga ik daar weer ontzettend van balen.

Heel veel plezier morgenavond! Is dat weer via die nieuwe mensenclub?

Nachtbraken of al in slaap gevallen?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:19 schreef Greye het volgende:

[..]

Tja, goeie vragen. Ik snap wel wat je bedoeld als je je eigen situatie beschrijft maar voor mij zit het wat anders. Ik ben typisch introvert; niet verlegen (ik spreek rustig vreemden aan, ben vrij goed met public speaking etc) maar drukke sociale situaties zijn gewoon erg vermoeiend, en met enige regelmaat ontduik ik expres mijn klasgenoten die met dezelfde trein naar huis gaan zodat ik 'alleen' de terugreis kan maken. Ik heb binnen die sociale situaties dan wel weer het idee dat ik een deel van mezelf tot uitdrukking kan laten. Een heel ander deel dan ik alleen thuis (waar ik me overigens ook prima mee vermaak - graag zelfs, een paar dagen per week), maar wel iets wat echt onderdeel van mijn 'ik' is.

Ik heb dan ook nooit echt dat ik me minder goed voel als ik thuis kom van 'iets'. Tenzij er iets is voorgevallen natuurlijk. Ik zou prima een week met vrienden op vakantie gaan. Ik ga elk jaar een week leiding geven op een jeugdvakantiekamp, met alle gevolgen van dien (dat wil dus zeggen; elk jaar wel nieuwe mensen in het leidingteam, sowieso elk jaar nieuwe deelnemers - al met al veel onbekenden om een week mee opgescheept te zitten). In die week kan ik het redelijk uitzetten.

Als ik thuis kom (niet alleen van die kampen, maar ook van bijv uitgaan met vrienden), moet ik eerlijk bekennen, ben ik doorgaans heel relaxed. Als ik 'snachts terug naar huis fiets uit de kroeg zet ik muziek op en fiets ik 9 van de 10 keer om om lekker even alleen te fietsen met een goed muziekje. Ik kan hier echt van genieten, en heb het ook echt nodig om bij te komen van alle indrukken.

Thanks, wat dat betreft gaat het ook goed met me xD Veel nieuwe vrienden dus, en het wordt iedere dag gezelliger. En ik moet opnieuw beginnen omdat ik alles verloren ben toen mijn (inmiddels ex-)vriendin koos voor een ander. Ik wil het wel eens helemaal uitschrijven, maar ja, hier krijg je denk ik toch 50% negatieve reacties en daar zit ik niet zo op te wachten. Komt erop neer dat ik na 4,5 jaar samen m'n huis, m'n liefde, m'n beste vriend, m'n hond en m'n steun (die ene persoon waar ik (of all people) me 100% comfortabel bij voelde) in een klap ben kwijtgeraakt. En, introvert als ik ben, ben ik een beetje bang dat het moeilijk gaat worden om verandering in m'n situatie te brengen. Ik zou graag de leegte in m'n ziel waar nu alleen pijn en verdriet zit opvullen met dingen die ik awesome vind, maar dat is zo'n klus alleen. Goed, tot zover m'n negatieve momentje van de dag xD

Je verhaal komt op mij over alsof je niet bang bent voor sociale situaties maar het je vermoeit. Voor mij geldt het allebei. Dus dan is het wel anders ja. Ik ben over het algemeen heel gespannen, angstig, extreem zelfbewust en onzeker in sociale situaties maar kan het dan alsnog leuk hebben. Vaak ook helemaal niet, en soms ben ik zelfs ontspannen. Leiding geven aan kinderen heb ik nu ook voor het vierde jaar gedaan, toevallig. In zo'n week met veel mensen heb ik altijd last van enorme stemmingswisselingen. Naar en vermoeiend. Toch blijf ik het doen, want zou ik dat niet doen dan zou ik niet alleen de nare maar ook de gezellige momenten missen.

Wat heftig dat je in één keer zoveel dingen/wezens bent kwijtgeraakt! Desondanks klinkt het alsof je er goed mee omgaat en verder wilt. Je schrijft dat je bang bent dat verandering niet gaat lukken, maar kijk eens naar wat er al is veranderd. Je hebt toch nieuwe vrienden gemaakt? Dat is al heel wat. En dan sta je ook niet alleen.
Zit er niet een nieuwe 'ware' tussen je nieuwe vrienden?

quote:

Heb jij niet het idee dat je eraan zou kunnen wennen met een specifiek persoon? De 'ware', zeg maar? Wat dat ook mag betekenen. Voor mij was dat namelijk wel het geval.

Waaraan kunnen wennen? Wat bedoel je precies?

Er zijn mensen met wie ik het prettiger vind om om te gaan, tot op zekere hoogte en niet te lang. Het is nooit helemaal okee of zo. Ik blijf me afgezonderd voelen, eenzaam, hoewel ik dat lang niet altijd erg vind. Ik kan me moeilijk voorstellen dat er ooit iemand zal zijn bij wie ik me helemaal op mijn gemak zal voelen.

Bedoel jij met die 'ware' nou je ex of die steun waar je het over had? Dezelfde vraag voor jou, denk je dat je nog eens zo iemand zal kunnen vinden?

Oh, en in dit topic kun je met een gerust hart (bijna) alles eruit gooien zonder bang te zijn voor negatieve reacties. Dat zei iemand anders ook al.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Nachtbraken of al in slaap gevallen?

Half-half. Ik wil wel slapen maar het lukt nog niet. Kreeg vanochtend te horen dat ik zéker niet meer een uur moet gaan woelen voordat ik m'n nest weer uitga, dus bij dezen heel braaf bezig

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:43 schreef minthy het volgende:

[..]

Half-half. Ik wil wel slapen maar het lukt nog niet. Kreeg vanochtend te horen dat ik zéker niet meer een uur moet gaan woelen voordat ik m'n nest weer uitga, dus bij dezen heel braaf bezig

Haha En terecht ook wel, woelen is altijd drama

Ik ben braaf bezig met mijn deadline voor komende nacht

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:45 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Haha En terecht ook wel, woelen is altijd drama

Ik ben braaf bezig met mijn deadline voor komende nacht

Drama inderdaad, maar ik hoor m'n ma nog steeds "gewoon blijven liggen, je rust altijd wel wat uit!" zeggen. Boy was she wrong

Heel goed bezig man! Zie je er een gat in?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:57 schreef minthy het volgende:

[..]

Drama inderdaad, maar ik hoor m'n ma nog steeds "gewoon blijven liggen, je rust altijd wel wat uit!" zeggen. Boy was she wrong

Heel goed bezig man! Zie je er een gat in?

Haha, 'gewoon blijven liggen' ...

Yes, gewoon door gaan. Treetje energie drank, koffie, pepernoten. Pizza's, ook gewoon fruit. En maar door blijven typen...

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:43 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Hoe doe je het dan?

Stapje voor stapje. Met elke nieuwe handeling schrijf je een nieuwe zin in je eigen verhaal.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:48 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik denk niet dat ik ooit een extravert zal worden. Ik ben altijd al een rustige introvert geweest en nu is dat 10-15 jaar later "doorgeslagen" naar Cluster A.

Misschien is dat dan wel de kern van wie jij van nature bent. Je rug toekeren of aangrijpen, aan jou de keus. Laten verwelken of wateren, aan jou de keus.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:02 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Blergh Je hebt ook gewoon keihard gelijk weer

Laat maar zien dan!

Begin nu!

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:44 schreef kuolema het volgende:
Te veel, altijd. Chaos. In de wereld, in mijn hoofd. Wat is echt, wat is juist? Ik wil rust. Pure stilte. Alleen zijn. Niet zijn. Het kan niet, niet hier. Waar moet ik heen?

Ik word gek van het niet weten wat ik moet doen. Ik kan het niet duidelijk omschrijven. Het is zo vaag, hoewel ik precies weet wat het is. Ik denk. Ik wacht op een boodschap of een ingeving, maar het komt niet. Ik hou me vast aan waar dat kan maar dit duurt al zo lang. Waar is het einde, het keerpunt, de doorbraak?

In jezelf. Daar is de chaos. Daar kan je de vrede maken. Of vinden, want het is er al. Net als dat onder elke melodie stilte bestaat. Wat je nu doet is dit: , en zelfs dit: .

Doe dit: , of zelfs dit: .

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 01:57 schreef minthy het volgende:

[..]

Drama inderdaad, maar ik hoor m'n ma nog steeds "gewoon blijven liggen, je rust altijd wel wat uit!" zeggen. Boy was she wrong

Voor mij werkte het juist fantastisch!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:19 schreef Greye het volgende:
Ik zou graag de leegte in m'n ziel waar nu alleen pijn en verdriet zit opvullen met dingen die ik awesome vind, maar dat is zo'n klus alleen.

Als je de folklore mag geloven, zou een ziel een oneindige bron van ervaring zijn. Hoe wil je iets dat oneindig is ooit vullen?

Platen met praatjes. Praten met plaatjes.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:10 schreef Gray het volgende:
Platen met praatjes. Praten met plaatjes.

Dan hebben we wel een goede voor s_e

Mijn meditatie

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:16 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dan hebben we wel een goede voor s_e

Mijn meditatie
[ afbeelding ]

Niets mis mee. Maar vergeet niet:

quote:

Op donderdag 26 september 2013 15:59 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Moest even googlen
Doet me denken aan Tai Chi maar dan anders . Het gaat allemaal om focus he (of ben ik nu heel kort door de bocht ).

[..]

Ik snap Dat is ook goed volgens mij. Probeer me ook zo vaak mogelijk bewust te zijn van het nu, zowel lichamelijk en geestelijk en daarbij bijv. gedachten te scheiden van feiten. Elk moment is weer een ware uitdaging .
Die 15 leuke dingen ga ik ook nog eens bekijken, nu maar even niet . Eerst maar even het gesprek navoelen en lichaam en geest tot rust proberen te brengen. Morgen is er weer een dag. Hoop ik .

Het heeft wel gelijkenissen met Tai Chi
En het draait inderdaad om focus, 1 worden met je omgeving, bewust van je ademhaling etc.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:28 schreef Gray het volgende:

[..]

Niets mis mee. Maar vergeet niet:
[ afbeelding ]

Eens hoor

Echt het werk wat ik op dit moment doe. Het is zo stupide. Dingen als de Stutzer en Omega ratio uitleggen enzo . Hoe je het beste bepaalde optimalisatie processen kunt verbeteren statistisch gezien. Wat het probleem is als je 3e, 4e, 5e momenten gaat estimaten ...

<kots >

*trekt weer een ijs koffie open.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Eens hoor

Echt het werk wat ik op dit moment doe. Het is zo stupide. Dingen als de Stutzer en Omega ratio uitleggen enzo . Hoe je het beste bepaalde optimalisatie processen kunt verbeteren statistisch gezien. Wat het probleem is als je 3e, 4e, 5e momenten gaat estimaten ...

<kots >

*trekt weer een ijs koffie open.

Oh dat. Ja, dat is freakin' lame...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vraagje voor de depro's onder ons: zijn jullie vaak ziek denk je? Griepjes, verkoudheid ed?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:36 schreef Gray het volgende:

Vraagje voor de depro's onder ons: zijn jullie vaak ziek denk je? Griepjes, verkoudheid ed?

Nope. Niet vaak ziek. Griep sowieso al niet. Verkouden ook niet. Ja ik geef wel vaak over, en dat soort dingen maar dat heeft niks met verkouden of een griepje te maken.

Jij dan?

Ik zelf eigenlijk nooit.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:44 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Nope. Niet vaak ziek. Griep sowieso al niet. Verkouden ook niet. Ja ik geef wel vaak over, en dat soort dingen maar dat heeft niks met verkouden of een griepje te maken.

Jij dan?

Ik zelf eigenlijk nooit.

Ik ook niet. Ik wacht nog wat andere antwoorden af en dan post ik wat gerelateerde informatie hierover.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:50 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik ook niet. Ik wacht nog wat andere antwoorden af en dan post ik wat gerelateerde informatie hierover.

Ben wel benieuwd . Nu zat ik sowiezo al in een sector waar je niet veel ziek mag zijn en met hardlopen en fruit kom je al een heel eind :d

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:57 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ben wel benieuwd . Nu zat ik sowiezo al in een sector waar je niet veel ziek mag zijn en met hardlopen en fruit kom je al een heel eind :d

Dat komt goed uit dan. Al komt niet ziek zijn altijd wel goed uit.

quote:

Op donderdag 26 september 2013 23:22 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ik quote dit ff voor de zekerheid. No turning back now.

[..]

Weet je wat ik me afvraag. Waarom en wanneer beslis je dat je ervoor gaat? Ik bedoel, ik volg nu ok therapie, heb wat medicatie gebruikt en ga binnenkort waarschijnlijk intensiever therapie volgen. Maar hoe komt dat gevoel naar voren dat je denkt; 'ik ga er voor'? Waarom lukt het de één wel en de ander niet. Wat is het verschil?

Ik ga er later nog wat uitgebreider op terugkomen maar ik vind wel dat alle therapie en pillen bij mij wel geholpen hebben. Was al wel van jongs af aan in de depressies etc.
Ervoor gaan zat hem bij mij erin dat ik steeds ongelukkiger werd en me realiseerde dat ik geen zelfmoord wilde/durfde te plegen dus ik moest wel door. Dus toen ervoor gegaan en mbv schematherapie de grootste stappen gezet

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 00:49 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Verwar jij sociaal onhandig niet met introvert? Serieuze vraag.

Nee, dat verwar ik niet. Je kunt makkelijker Cluster A worden wanneer je introvert bent.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 02:05 schreef Gray het volgende:

[..]

Stapje voor stapje. Met elke nieuwe handeling schrijf je een nieuwe zin in je eigen verhaal.

[..]

Misschien is dat dan wel de kern van wie jij van nature bent. Je rug toekeren of aangrijpen, aan jou de keus. Laten verwelken of wateren, aan jou de keus.
[ afbeelding ][ afbeelding ]

[..]

Laat maar zien dan!

Begin nu!

[..]

In jezelf. Daar is de chaos. Daar kan je de vrede maken. Of vinden, want het is er al. Net als dat onder elke melodie stilte bestaat. Wat je nu doet is dit: [ afbeelding ], en zelfs dit: [ afbeelding ].

Doe dit: [ afbeelding ], of zelfs dit: [ afbeelding ].

[..]

Voor mij werkte het juist fantastisch!

[..]

Als je de folklore mag geloven, zou een ziel een oneindige bron van ervaring zijn. Hoe wil je iets dat oneindig is ooit vullen?

Er is geen sprake van verwelken. Er is geen sprake van fouten en mislukkingen. Er is sprake van afwijkend gedrag waar mijn omgeving niet helemaal op is berekend. In de omgeving zijn er nu gelukkig wel meer mogelijkheden voor me dan vroeger (zoals NMLK), maar dat hoeft mijn persoonlijke problemen niet op te lossen. Nu lijkt het alsof ik de wereld weer de schuld geef, maar dat is niet zo. Het is meer dat de omgeving niet (goed) mijn manier van leven ondersteunt en dat ik daarom lijd.

[ Bericht 0% gewijzigd door Comp_Lex op 27-09-2013 15:04:18 ]

Gister avond ging het weer helemaal mis..
Ik werd heel eg boos op de therapeuten. Omdat ik naar huis wilde maar ik mocht niet, omdat ik overstuur was. Geen idee, maar mijn hoofd zat zo vol. En ik voelde me echt in de war, heb gehuild, geschreeuwd..Voelt niet goed..