Depressie & Angst #66 Powerlevels over 9000!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 08:17 schreef Cue_ het volgende:
Al een uur in de trein onderweg naar Utrecht voor mn assesment. Nog niet zozeer zemuwachtig gelukkig, straka vast wel.
Eerder deze week uberhaupt in de stress hoe het allemaal zal uitpakken de komende maanden.

Voor de rest in een redelijk stabiele mood. Morgen feestje van mn oude werk. Waar ik veel zin in heb. Alleen moeten we in wit... en dt heb ik totaal niet, dus dat gaat zwart worden
Afgelopen vr*jdag feestje van mn huidige werk (solex rijden en scootmobielracen)
Dus gaat wel oke hier

Cue begint nog een echte eindbaas hier te worden You go girl!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 01:50 schreef Senor__Chang het volgende:
Die voorliefde voor de nacht is erg herkenbaar, maar pas op dat je er niet te veel in blijft hangen. Vorig jaar zou ik rond deze tijd net een paar uurtjes wakker zijn Wachten totdat de zon weer opkwam om te gaan slapen. En ik kan je zeggen dat dat niet bevorderlijk is voor je (mentale) gezondheid. Ondanks dit alles geeft het wel een enorm lekker gevoel. Iedereen slaapt, het is lekker rustig en je hebt alle tijd. Ik mis het wel soms, die tijd

Eens, nachtelijk gedoe is ongezond voor je mentale gezondheid. Vanochtend om 5 uur wakker geworden, koortsig, toilet, overgeven, thee en weer slapen. Nu? Voel ik me weer prima.

lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:27 schreef Miniem het volgende:
lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

Je bent net gekapt met school? Wat voor soort werk heb je in gedachten? Is school net niet 3 week geleden begonnen?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je bent net gekapt met school? Wat voor soort werk heb je in gedachten? Is school net niet 3 week geleden begonnen?

Klopt. Ik heb een bijbaan en dan hopelijk straks nog 1 . En klopt ook.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:37 schreef Miniem het volgende:

[..]

Klopt. Ik heb een bijbaan en dan hopelijk straks nog 1 . En klopt ook.

Waarom dan toch gestopt : (? Je zult helaas in deze maatschappij waarschijnlijk nog wel een keer dat papiertje moeten halen.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:39 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waarom dan toch gestopt : (? Je zult helaas in deze maatschappij waarschijnlijk nog wel een keer dat papiertje moeten halen.

Papiertje heb ik al. en heb je geen hol aan

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:27 schreef Miniem het volgende:
lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

Ontzettend goed bezig, jong!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef minthy het volgende:

[..]

Ontzettend goed bezig, jong!

Wel eng hoor

quote:

Op woensdag 25 september 2013 00:33 schreef kuolema het volgende:
Voor mij geldt dat het niet helemaal went. Ja, het wordt nog lastiger als je niet regelmaat sociale dingen doet, en ja, het is gemakkelijker als je ervaringen hebt, vooral als die positief zijn.
Als ik regelmatig iets onderneem ben ik in elk geval minder gespannen vooraf. Maar ik blijf bij mensen altijd het gevoel houden dat ik op mijn hoede moet zijn, ben gespannen, onzeker, heb soms het gevoel dat ik in de gaten word gehouden, gewoon echt niet chill. Het kost veel energie, ook omdat ik soort van aan het acteren ben, het voelt gewoon niet natuurlijk. Hoewel ik het alsnog best gezellig kan vinden.
Ik voel me vaak slechter als ik van een sociale gebeurtenis kom. Niet altijd gelukkig. Toen ik in de zomervakantie een week alleen thuis was voelde ik me opperbest (behalve als ik uit huis moest om naar de supermarkt te gaan ), maar toen ik op vakantie was met een groep leuke vrienden schommelde mijn stemming nogal en dat ging niet zo goed.
Ik denk dat in mijn geval ook geldt dat ik soms 'nee' moet zeggen, want dat vind ik vaak moeilijk.

Hoe zit dat bij jou? Voel jij je beter wanneer je toch bent gegaan?
Fijn dat je vrienden hebt gemaakt, dan ben je sowieso al sociaal bezig. Waarom moet je opnieuw beginnen met je leven?

Tja, goeie vragen. Ik snap wel wat je bedoeld als je je eigen situatie beschrijft maar voor mij zit het wat anders. Ik ben typisch introvert; niet verlegen (ik spreek rustig vreemden aan, ben vrij goed met public speaking etc) maar drukke sociale situaties zijn gewoon erg vermoeiend, en met enige regelmaat ontduik ik expres mijn klasgenoten die met dezelfde trein naar huis gaan zodat ik 'alleen' de terugreis kan maken. Ik heb binnen die sociale situaties dan wel weer het idee dat ik een deel van mezelf tot uitdrukking kan laten. Een heel ander deel dan ik alleen thuis (waar ik me overigens ook prima mee vermaak - graag zelfs, een paar dagen per week), maar wel iets wat echt onderdeel van mijn 'ik' is.

Ik heb dan ook nooit echt dat ik me minder goed voel als ik thuis kom van 'iets'. Tenzij er iets is voorgevallen natuurlijk. Ik zou prima een week met vrienden op vakantie gaan. Ik ga elk jaar een week leiding geven op een jeugdvakantiekamp, met alle gevolgen van dien (dat wil dus zeggen; elk jaar wel nieuwe mensen in het leidingteam, sowieso elk jaar nieuwe deelnemers - al met al veel onbekenden om een week mee opgescheept te zitten). In die week kan ik het redelijk uitzetten.

Als ik thuis kom (niet alleen van die kampen, maar ook van bijv uitgaan met vrienden), moet ik eerlijk bekennen, ben ik doorgaans heel relaxed. Als ik 'snachts terug naar huis fiets uit de kroeg zet ik muziek op en fiets ik 9 van de 10 keer om om lekker even alleen te fietsen met een goed muziekje. Ik kan hier echt van genieten, en heb het ook echt nodig om bij te komen van alle indrukken.

Thanks, wat dat betreft gaat het ook goed met me xD Veel nieuwe vrienden dus, en het wordt iedere dag gezelliger. En ik moet opnieuw beginnen omdat ik alles verloren ben toen mijn (inmiddels ex-)vriendin koos voor een ander. Ik wil het wel eens helemaal uitschrijven, maar ja, hier krijg je denk ik toch 50% negatieve reacties en daar zit ik niet zo op te wachten. Komt erop neer dat ik na 4,5 jaar samen m'n huis, m'n liefde, m'n beste vriend, m'n hond en m'n steun (die ene persoon waar ik (of all people) me 100% comfortabel bij voelde) in een klap ben kwijtgeraakt. En, introvert als ik ben, ben ik een beetje bang dat het moeilijk gaat worden om verandering in m'n situatie te brengen. Ik zou graag de leegte in m'n ziel waar nu alleen pijn en verdriet zit opvullen met dingen die ik awesome vind, maar dat is zo'n klus alleen. Goed, tot zover m'n negatieve momentje van de dag xD

Heb jij niet het idee dat je eraan zou kunnen wennen met een specifiek persoon? De 'ware', zeg maar? Wat dat ook mag betekenen. Voor mij was dat namelijk wel het geval.

Zo test gehad en met glans geslaagd.Solli gesprek ging ook wel goed.
Dus stap 2 is weer gezet, stap 3 moet nog komen, gesprek met bedrijfspsych ergens binnenkort.

Hij vroeg naar m'n minpunten, oa verlegen/onzeker. Nou daar merkte hij weinig van, dus dat was weer mooi

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:19 schreef Greye het volgende:
Ik wil het wel eens helemaal uitschrijven, maar ja, hier krijg je denk ik toch 50% negatieve reacties en daar zit ik niet zo op te wachten.

Hier is juist de plek waar dat wel kan, in tegenstelling tot bv. R&P

Vond dit wel interessant

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:28 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Hier is juist de plek waar dat wel kan, in tegenstelling tot bv. R&P

Misschien doe ik het nog wel eens. Ik voel me nu ok en heb niet zo'n zin een negatief verhaal op te hangen xD

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:29 schreef Greye het volgende:

[..]

Misschien doe ik het nog wel eens. Ik voel me nu ok en heb niet zo'n zin een negatief verhaal op te hangen xD

Ja klote is dat. Ik heb ook vaak dat ik net in een wat betere fase zit als ik de afspraak met de psych heb. Dan is het moeilijker om je verhaal te doen en dan heb je ook meer zin om te genieten van het feit dat het goed gaat...

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:30 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja klote is dat. Ik heb ook vaak dat ik net in een wat betere fase zit als ik de afspraak met de psych heb. Dan is het moeilijker om je verhaal te doen en dan heb je ook meer zin om te genieten van het feit dat het goed gaat...

Tja... Heb regelmatig (gisterochtend nog) dat ik weer onwijs terug val in dat gat en dan kan ik aan mezelf urenlang het hele verhaal opratelen. Ik word er zo moe van weer iets naar boven te moeten klimmen elke dag, om op hetzelfde punt uit te komen. Gelukkig nog geen psych nodig gehad.

De laatste weken voelt het alsof ik het leven niet meer bewust meemaak. Ik voel me zo.. anders. Iedereen lijkt plezier te hebben of in ieder geval enthousiasme, motivatie, noem maar op. En ik laat het allemaal maar aan me voorbij gaan. De studie is niet moeilijk, contact maken is niet moeilijk. Ik weet ook niet echt wat het probleem is behalve dat ik het allemaal niet lijk te willen. En dat is vermoeiend. Het liefst verdwijn ik rustig zonder dat iemand me mist of dat ik slechts een toeschouwer wordt op deze wereld. Maar dat kan niet, dus moet ik door. Alleen vraag ik me enorm af hoe dat zal gaan.

Weet je wat zo irritant is? Het voelt allemaal aan als gezeik. Het is zo niet-concreet dat gevoel en zo eentonig dat je er helemaal niks mee kan. Ja, ik voel me kut. En ja, de week daarop ook en de maand daarop ook. En dan? En dan niks, behalve hetzelfde. Geen wonderpillen, geen gips, geen operatie, alleen dat kutgevoel. Heeft het nog wel zin?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 17:00 schreef Senor__Chang het volgende:
De laatste weken voelt het alsof ik het leven niet meer bewust meemaak. Ik voel me zo.. anders. Iedereen lijkt plezier te hebben of in ieder geval enthousiasme, motivatie, noem maar op. En ik laat het allemaal maar aan me voorbij gaan. De studie is niet moeilijk, contact maken is niet moeilijk. Ik weet ook niet echt wat het probleem is behalve dat ik het allemaal niet lijk te willen. En dat is vermoeiend. Het liefst verdwijn ik rustig zonder dat iemand me mist of dat ik slechts een toeschouwer wordt op deze wereld. Maar dat kan niet, dus moet ik door. Alleen vraag ik me enorm af hoe dat zal gaan.

Weet je wat zo irritant is? Het voelt allemaal aan als gezeik. Het is zo niet-concreet dat gevoel en zo eentonig dat je er helemaal niks mee kan. Ja, ik voel me kut. En ja, de week daarop ook en de maand daarop ook. En dan? En dan niks, behalve hetzelfde. Geen wonderpillen, geen gips, geen operatie, alleen dat kutgevoel. Heeft het nog wel zin?

Ik had dit geschreven kunnen hebben What' up bro? Ik herken het gevoel volledig.

Ik sluit me daar bij aan

quote:

Op woensdag 25 september 2013 17:02 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik had dit geschreven kunnen hebben What' up bro? Ik herken het gevoel volledig.

Gaat moeizaam de laatste tijd hier. De afgelopen maanden hebben de gesprekken met de psych me echt geholpen om bepaalde dingen over mezelf beter te begrijpen en daardoor voel ik me wat minder paniekerig. Dat is positief, maar dat ene blijft nog wel altijd hangen. Dat gevoel..

Qua studie gaat het redelijk. Ik heb het niveau van de uni best wel overschat. De vorige studies was ik er helemaal niet bij, ging niet naar lessen en dan leek het alsof het allemaal veel voorstelt, maar nu blijkt dat allemaal wel mee te vallen. Dat is ook wel positief, want dat maakt het makkelijker om voort te slepen.

Hoe gaat het met jou? Hoe lang loop je nog bij een psych?

Nou hier weer even een berichtje.

School gaat heel erg slecht, ik kom niet tot huiswerk toe..en ik schijn verder erg in de war te zijn. Dat snap ik niet, want ik ben helemaal niet in de war..Volgens mij. Af en toe is het wel een warboel in mijn hoofd ja..

quote:

Op woensdag 25 september 2013 18:17 schreef Senor__Chang het volgende:

Gaat moeizaam de laatste tijd hier. De afgelopen maanden hebben de gesprekken met de psych me echt geholpen om bepaalde dingen over mezelf beter te begrijpen en daardoor voel ik me wat minder paniekerig. Dat is positief, maar dat ene blijft nog wel altijd hangen. Dat gevoel..

Qua studie gaat het redelijk. Ik heb het niveau van de uni best wel overschat. De vorige studies was ik er helemaal niet bij, ging niet naar lessen en dan leek het alsof het allemaal veel voorstelt, maar nu blijkt dat allemaal wel mee te vallen. Dat is ook wel positief, want dat maakt het makkelijker om voort te slepen.

Hoe gaat het met jou? Hoe lang loop je nog bij een psych?

Ik kan me nog herinneren dat wij een gesprek hadden over welke studie je zou moeten doen. De studie die je nu doet, ik wil niet lullig doen, gewoon niet moeilijk. Dat issie echt niet. Je bent intelligent genoeg om dat door te hebben .

Ik herken enorm veel in je verhaal. Alsof je een beetje passief meegaat met het leven maar niks echt meemaakt. Heb je ook veel enthousiaste momenten? Nu je in een volgend traject zit denk je natuurlijk na over de toekomst.

Veel studenten met mentale problemen gaan een jaar of 5/6/7/8 een studie doen, hoppen van de 1 naar de ander en finishen eigenlijk niks omdat de vervolg stap, studie droppen en verder gaan met het leven (werk/kids/whatever) ook niet het antwoord is wat je zoekt (helaas). Toch is het wel belangrijk (met het oog op de toekomst) dat je dat papiertje wel gaat halen.

Met mij gaat het aan de ene kant goed, aan de andere kant wordt ik nog enorm tegen gehouden door anderen. Ik heb veel issues gehad met mijn huidige dame na mijn ex die toch wel flinke attachment issues had (met mij) en ik niet van haar los kon komen. Toen kwamen er veel PTSD vlaggetjes naar boven en merkte ik dat ik weer enorm snel aan het zinken was (dagen niks doen, ritme verneukt). Nu is ze weg en doe ik weer meer. De psycholoog vond dat ik nog verre van fit ben, dus hebben we de frequentie om hoog gegooid, 1 keer in de 1.5 week .

Ik loop nog tot en met kerst bij een psycholoog. Daarna wil ik dit land verlaten, alles afgewerkt, centen gespaard en met letterlijks niks anders dan een fitness tas met wat broodnodige dingen een nieuw leven starten. Dat zal 1 van de financiele districten worden in de wereld, de vraag is een beetje welke

Ik voel me zelf erg numb, veel dagelijkse gevechten met psychologische numbness. Ik merk toch wel dat gewoon de 'lul zijn' en lekker rammen voor 'corporate success' eigenlijk het beste bij me past. Qua sociaal en professioneel leven. Je hebt een goed sociaal leven, je bent continu bezig, en genoeg centen voor gekke vakanties. Daar moet ik echt weer naar terug. Wat staat er in de weg? Dat project waar ik alle motivatie wel zon beetje voor heb verloren (want ben met dat project begonnen met mijn BPD ex .. ) Ik kan dat nog steeds niet loslaten. Een paar week van nu zit ik officieel een 12 maand in therapie

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:00 schreef Catnip het volgende:
Nou hier weer even een berichtje.

School gaat heel erg slecht, ik kom niet tot huiswerk toe..en ik schijn verder erg in de war te zijn. Dat snap ik niet, want ik ben helemaal niet in de war..Volgens mij. Af en toe is het wel een warboel in mijn hoofd ja..

Moeite met het herkennen van je eigen gevoelens toevallig?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Moeite met het herkennen van je eigen gevoelens toevallig?

Geen idee..

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Moeite met het herkennen van je eigen gevoelens toevallig?

Hoe zit dat bij jou? Ik heb geen moeite met het herkennen van mijn eigen gevoelens. Ik zie ze ook aankomen. Ik kan het helaas niet opwekken, dat is wel iets wat ik graag zou wilen.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:17 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hoe zit dat bij jou? Ik heb geen moeite met het herkennen van mijn eigen gevoelens. Ik zie ze ook aankomen. Ik kan het helaas niet opwekken, dat is wel iets wat ik graag zou wilen.

Ik wel. Schijnt een vaker voorkomend iets te zijn bij autisme.
Ik merk dus bijvoorbeeld niet wanneer ik stressig ben met als gevolg een lange periode van overspannenheid, up and down, up and down, als in een golfbeweging.

Ik heb dingen niet door enzo daardoor

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik wel. Schijnt een vaker voorkomend iets te zijn bij autisme.
Ik merk dus bijvoorbeeld niet wanneer ik stressig ben met als gevolg een lange periode van overspannenheid, up and down, up and down, als in een golfbeweging.

Ik heb dingen niet door enzo daardoor

Volgens mij heb ik dat ook wel ja..

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik wel. Schijnt een vaker voorkomend iets te zijn bij autisme.
Ik merk dus bijvoorbeeld niet wanneer ik stressig ben met als gevolg een lange periode van overspannenheid, up and down, up and down, als in een golfbeweging.

Ik heb dingen niet door enzo daardoor

Godver Jaloers in die zin. Ik herken elk gevoel punctueel toppie ... maar ik lijk er maar geen controle over te hebben wanneer een gevoel (goed, euforie, manie, depressie, kut gevoelens, etc) naar boven komt. Ik kan dus een film gaan kijken en voel me tijdens die film enorm kut terwijl ik dat van te voren niet had ingepland of die gevoelens had verwacht. Maar ik herken het direct.

Not sure if that made sense.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:25 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Godver Jaloers in die zin. Ik herken elk gevoel punctueel toppie ... maar ik lijk er maar geen controle over te hebben wanneer een gevoel (goed, euforie, manie, depressie, kut gevoelens, etc) naar boven komt. Ik kan dus een film gaan kijken en voel me tijdens die film enorm kut terwijl ik dat van te voren niet had ingepland of die gevoelens had verwacht. Maar ik herken het direct.

Not sure if that made sense.

Niks om jaloers op te zijn hoor. Ik heb namelijk dezelfde gevoelens die jij hebt, maar ik herken ze niet als goed, euforisch, manisch, kut of wat dan ook. Ik weet soms niet eens -dat- ik me anders voel, laat staan -wat- ik voel

Je kunt het vergelijken met iemand met die aandoening waardoor je geen pijn meer voelt: Je merkt het niet op, maar je kunt evengoed nog je been breken.
Zo ook bij mij. Ik merk het niet op, maar ik kan evengoed nog depressief worden.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:25 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Godver Jaloers in die zin. Ik herken elk gevoel punctueel toppie ... maar ik lijk er maar geen controle over te hebben wanneer een gevoel (goed, euforie, manie, depressie, kut gevoelens, etc) naar boven komt. Ik kan dus een film gaan kijken en voel me tijdens die film enorm kut terwijl ik dat van te voren niet had ingepland of die gevoelens had verwacht. Maar ik herken het direct.

Not sure if that made sense.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Niks om jaloers op te zijn hoor. Ik heb namelijk dezelfde gevoelens die jij hebt, maar ik herken ze niet als goed, euforisch, manisch, kut of wat dan ook. Ik weet soms niet eens -dat- ik me anders voel, laat staan -wat- ik voel

Je kunt het vergelijken met iemand met die aandoening waardoor je geen pijn meer voelt: Je merkt het niet op, maar je kunt evengoed nog je been breken.
Zo ook bij mij. Ik merk het niet op, maar ik kan evengoed nog depressief worden.

Ik heb dat ook een beetje en ik weet nooit goed of het normaal is of niet. Nu heb ik laatst een rush gehad en nu weet ik niet wat ik daaraan moet koppelen. Vond ik die mensen nou zo geweldig, ben ik nou verliefd, etc.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:07 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik kan me nog herinneren dat wij een gesprek hadden over welke studie je zou moeten doen. De studie die je nu doet, ik wil niet lullig doen, gewoon niet moeilijk. Dat issie echt niet. Je bent intelligent genoeg om dat door te hebben .

Die herinner ik me ook nog ja. Studie is inderdaad niet moeilijk, maar daar kies ik dan ook voor aangezien mijn motivatie erg laag is. En op deze manier kan ik in ieder geval een paar jaar van mijn leven vullen. Wie weet, misschien dat ik ooit wat anders ga doen, wat moeilijker, maar dat is op dit moment niet aan de orde.

quote:

Ik herken enorm veel in je verhaal. Alsof je een beetje passief meegaat met het leven maar niks echt meemaakt. Heb je ook veel enthousiaste momenten? Nu je in een volgend traject zit denk je natuurlijk na over de toekomst.

Enthousiaste momenten? Nee en dat vind ik best wel eng aangezien ik weet van mijzelf hoe snel ik kan omslaan in bepaalde gedachten. Ik kan me de laatste gesprek die ik ook wou voeren, waar ik ook wou vertellen en luisteren niet herinneren. Het is alleen maar functioneel nu. Even wat vragen over schoolwerk, verplicht wat vertellen over hoe het gaat aan familie en verplicht sociaal doen.. Dat laatste lukt me maar tot een bepaald punt voordat ik my brains eruit wil blowen.

quote:

Veel studenten met mentale problemen gaan een jaar of 5/6/7/8 een studie doen, hoppen van de 1 naar de ander en finishen eigenlijk niks omdat de vervolg stap, studie droppen en verder gaan met het leven (werk/kids/whatever) ook niet het antwoord is wat je zoekt (helaas). Toch is het wel belangrijk (met het oog op de toekomst) dat je dat papiertje wel gaat halen.

Klopt ja. Dat is ook waarom ik toch aan het studeren ben.

quote:

Met mij gaat het aan de ene kant goed, aan de andere kant wordt ik nog enorm tegen gehouden door anderen. Ik heb veel issues gehad met mijn huidige dame na mijn ex die toch wel flinke attachment issues had (met mij) en ik niet van haar los kon komen. Toen kwamen er veel PTSD vlaggetjes naar boven en merkte ik dat ik weer enorm snel aan het zinken was (dagen niks doen, ritme verneukt). Nu is ze weg en doe ik weer meer. De psycholoog vond dat ik nog verre van fit ben, dus hebben we de frequentie om hoog gegooid, 1 keer in de 1.5 week .

Ik ben blij dat je de psych nog genoeg ziet, want dat lijk je soms toch nodig te hebben afgaande op je berichten hier.

quote:

Ik loop nog tot en met kerst bij een psycholoog. Daarna wil ik dit land verlaten, alles afgewerkt, centen gespaard en met letterlijks niks anders dan een fitness tas met wat broodnodige dingen een nieuw leven starten. Dat zal 1 van de financiele districten worden in de wereld, de vraag is een beetje welke

Ik voel me zelf erg numb, veel dagelijkse gevechten met psychologische numbness. Ik merk toch wel dat gewoon de 'lul zijn' en lekker rammen voor 'corporate success' eigenlijk het beste bij me past. Qua sociaal en professioneel leven. Je hebt een goed sociaal leven, je bent continu bezig, en genoeg centen voor gekke vakanties. Daar moet ik echt weer naar terug. Wat staat er in de weg? Dat project waar ik alle motivatie wel zon beetje voor heb verloren (want ben met dat project begonnen met mijn BPD ex .. ) Ik kan dat nog steeds niet loslaten. Een paar week van nu zit ik officieel een 12 maand in therapie

Het leven dat je had voordat je problemen met de BPD ex begonnen zag er inderdaad wel goed uit en als je dat terug kan krijgen zou ik dat zeker doen. Plus, je bent nu een enorme ervaring rijker en dat gaat je zeker ooit nog eens van pas komen. Bijvoorbeeld om geen BPD meer als vriendin te zoeken

Ik blijf het toch wel een rare gedachte vinden dan. Een bankier ergens in Hong Kong of New York die dit allemaal heeft meegemaakt en dan op een forum als fok zit. Het geeft me het gevoel dat de wereld een stuk kleiner is dan je vaak denkt.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 20:24 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Die herinner ik me ook nog ja. Studie is inderdaad niet moeilijk, maar daar kies ik dan ook voor aangezien mijn motivatie erg laag is. En op deze manier kan ik in ieder geval een paar jaar van mijn leven vullen. Wie weet, misschien dat ik ooit wat anders ga doen, wat moeilijker, maar dat is op dit moment niet aan de orde.

Je gaat je propedeuse halen Chang?

quote:

Enthousiaste momenten? Nee en dat vind ik best wel eng aangezien ik weet van mijzelf hoe snel ik kan omslaan in bepaalde gedachten. Ik kan me de laatste gesprek die ik ook wou voeren, waar ik ook wou vertellen en luisteren niet herinneren. Het is alleen maar functioneel nu. Even wat vragen over schoolwerk, verplicht wat vertellen over hoe het gaat aan familie en verplicht sociaal doen.. Dat laatste lukt me maar tot een bepaald punt voordat ik my brains eruit wil blowen.

Dit mis ik ook enorm. Mijn huidige dame kon hier ook niet tegen. Ik heb bizar weinig enthousiasme. Eigenlijk niet. Ik fake het. Ik kan me wel herinneren hoor wanneer ik voor het laatst het gevoel had dat ik het leven onder controle had, dat ik plezier had, en me goed voelde. Dat was Sept. 2011 in Londen . (En dat is godver al weer 2 jaar!! ).

Ik besef heel goed wanneer ik enthousiast zou moeten zijn. Zou moeten zijn ja, maar dat gebeurt dus niet. Ik vind het leven zo zinloos, blergh <kots>.

quote:

Het leven dat je had voordat je problemen met de BPD ex begonnen zag er inderdaad wel goed uit en als je dat terug kan krijgen zou ik dat zeker doen. Plus, je bent nu een enorme ervaring rijker en dat gaat je zeker ooit nog eens van pas komen. Bijvoorbeeld om geen BPD meer als vriendin te zoeken

Ik blijf het toch wel een rare gedachte vinden dan. Een bankier ergens in Hong Kong of New York die dit allemaal heeft meegemaakt en dan op een forum als fok zit. Het geeft me het gevoel dat de wereld een stuk kleiner is dan je vaak denkt.

Het zag er enorm goed uit zelfs. Nu moet ik dat echt weer terugvinden . Eigenlijk wil ik best wel weer 24/7 aan het werk. Gewoon corporate wereldje weer oppakken, maar wel in een andere omgeving. Stel ik haal mijn huidige project niet, gaat dat lastig worden. Stel ik haal mijn project wel is die kans gewoon enorm reeel. En als ik daar soms over nadenk krijg ik wel van die korte motivatie bursts. Ben erg benieuwd hoe ik hier in de komende jaren op terug ga kijken. Zoals ik al eerder zei, ik ga niet jaren lang in hetzelfde schuitje zitten. Niet, gebeurt echt niet. Het probleem is een beetje dat de motivatie burst echt zon moment is. Van een paar uur .

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Niks om jaloers op te zijn hoor. Ik heb namelijk dezelfde gevoelens die jij hebt, maar ik herken ze niet als goed, euforisch, manisch, kut of wat dan ook. Ik weet soms niet eens -dat- ik me anders voel, laat staan -wat- ik voel

Je kunt het vergelijken met iemand met die aandoening waardoor je geen pijn meer voelt: Je merkt het niet op, maar je kunt evengoed nog je been breken.
Zo ook bij mij. Ik merk het niet op, maar ik kan evengoed nog depressief worden.

Maar als jij het niet zo voelt, ervaar je toch ook geen depressieve pijn? Toch? Suicidale gevoelens etc? Je geeft het idee dat je mentaal een beetje murw bent geslagen en eigenlijk numb een beetje de wereld aan het aflopen bent?

Overigens heb ik nog best vaak last van zwelg momenten. Echt vies zwelgen in zelf-medelijden, je nestelen in het kut voelen omdat het te veel kracht kost om er uit te klimmen.

Ik krijg steeds meer het idee dat ik (lichamelijk) gestraft wordt als ik iets leuks gedaan heb. Gister de hele dag op pad geweest en best veel schik gehad en vandaag weer compleet in mineur en naar de klote. Enorm veel spierpijn, slecht geslapen en het idee dat ik nóg meer gas terug moet nemen. Niet fijn, voor m'n gevoel heb ik al zoveel ingeleverd, bah.

/klaagzang

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:15 schreef minthy het volgende:
Ik krijg steeds meer het idee dat ik (lichamelijk) gestraft wordt als ik iets leuks gedaan heb. Gister de hele dag op pad geweest en best veel schik gehad en vandaag weer compleet in mineur en naar de klote. Enorm veel spierpijn, slecht geslapen en het idee dat ik nóg meer gas terug moet nemen. Niet fijn, voor m'n gevoel heb ik al zoveel ingeleverd, bah.

/klaagzang

En toch vind ik dit wel progressie. Het geeft aan dat je nog meer gas terug moet geven. Leuke dingen doen is helaas geen oplossing voor een burn out. Ja, je verdoet tijd, je bent weer een dag verder. Maar eigenlijk is het niks anders dan weglopen voor emoties. Dat bijt zich weer terug in fysieke pijn. Het feit dat je er weer last van hebt geeft toch wel een bevestiging dat je een burn out hebt

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:15 schreef minthy het volgende:
Ik krijg steeds meer het idee dat ik (lichamelijk) gestraft wordt als ik iets leuks gedaan heb. Gister de hele dag op pad geweest en best veel schik gehad en vandaag weer compleet in mineur en naar de klote. Enorm veel spierpijn, slecht geslapen en het idee dat ik nóg meer gas terug moet nemen. Niet fijn, voor m'n gevoel heb ik al zoveel ingeleverd, bah.

/klaagzang

Herkenbaar hier en niet fijn inderdaad

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

En toch vind ik dit wel progressie. Het geeft aan dat je nog meer gas terug moet geven. Leuke dingen doen is helaas geen oplossing voor een burn out. Ja, je verdoet tijd, je bent weer een dag verder. Maar eigenlijk is het niks anders dan weglopen voor emoties. Dat bijt zich weer terug in fysieke pijn. Het feit dat je er weer last van hebt geeft toch wel een bevestiging dat je een burn out hebt

In mijn beleving klopt dit idd.
Dat terwijl ik van alles en iedereen (incl. leidinggevenden en arbo) vooral te horen krijg: je moet leuke dingen doen Alsof die leuke dingen dan ook echt leuk zijn

Ot: morgen weer een arbogesprek sinds een aardige tijd. Sinds ik de afspraak weet (vorige week), gaat mijn lijf meteen weer 'fijn' in verzet terwijl ik er niet eens zo bewust mee bezig ben. Het onbewuste is toch maar een krachtig ding... blijkt ook wel uit al mijn dromen...vermoeiend, hoe grappig ze soms ook zijn...
En die pijn Vandaag naar de sauna in een poging wat meer te ontspannen, warm op te warmen (september, dus Hello Cold Feet ...letterlijk dan ) en pijn enigszins te verlichten. Jammer dat het met de innerlijke onrust niet zo heel veel doet...gepoogd het vandaag in de ogen te kijken, het toe te laten en te blijven ademen...niet makkelijk. Hopelijk schept het gesprek morgen zelf weer wat rust en ziet meneer flapdrol 1 ook dat het nog niet lekker gaat en nog meer: kan ik dat ook gewoon zelf toegeven...vooral dat laatste wordt nog leuk

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:12 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Maar als jij het niet zo voelt, ervaar je toch ook geen depressieve pijn? Toch? Suicidale gevoelens etc? Je geeft het idee dat je mentaal een beetje murw bent geslagen en eigenlijk numb een beetje de wereld aan het aflopen bent?

Ik ervaar wel suicidale gevoelens/ideeen, vooral omdat dat een gedachte is die dan bij me opkomt. De gedachten die vanuit mijn gevoelens komen, herken ik gelukkig wel. Alleen waar bepaalde gedachtes vandaan komen, -dat- is dus mijn handicap!

Edit: Wat niet herkennen van gevoelens betreft, ik wist jaaarenlang niet dat ik depressief was

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:11 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je gaat je propedeuse halen Chang?

I guess. Al weet ik niet echt wat je daar allemaal mee kan. Niet veel lijkt me.

quote:

[..]

Dit mis ik ook enorm. Mijn huidige dame kon hier ook niet tegen. Ik heb bizar weinig enthousiasme. Eigenlijk niet. Ik fake het. Ik kan me wel herinneren hoor wanneer ik voor het laatst het gevoel had dat ik het leven onder controle had, dat ik plezier had, en me goed voelde. Dat was Sept. 2011 in Londen . (En dat is godver al weer 2 jaar!! ).

Ik besef heel goed wanneer ik enthousiast zou moeten zijn. Zou moeten zijn ja, maar dat gebeurt dus niet. Ik vind het leven zo zinloos, blergh <kots>.

Frustrerend toch? Hoe harder de ander trekt, des te frustrerender het wordt. Ik vraag me echt af of ik hierin kan veranderen. Het moet eigenlijk wel als ik verder ga leven, maar kan het?
[..]

quote:

Het zag er enorm goed uit zelfs. Nu moet ik dat echt weer terugvinden . Eigenlijk wil ik best wel weer 24/7 aan het werk. Gewoon corporate wereldje weer oppakken, maar wel in een andere omgeving. Stel ik haal mijn huidige project niet, gaat dat lastig worden. Stel ik haal mijn project wel is die kans gewoon enorm reeel. En als ik daar soms over nadenk krijg ik wel van die korte motivatie bursts. Ben erg benieuwd hoe ik hier in de komende jaren op terug ga kijken. Zoals ik al eerder zei, ik ga niet jaren lang in hetzelfde schuitje zitten. Niet, gebeurt echt niet. Het probleem is een beetje dat de motivatie burst echt zon moment is. Van een paar uur .

Je gaat het wel halen Je bent al zo ver gekomen en het laatste stukje is zo dichtbij, het moet gewoon.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:43 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

I guess. Al weet ik niet echt wat je daar allemaal mee kan. Niet veel lijkt me.

[..]

Frustrerend toch? Hoe harder de ander trekt, des te frustrerender het wordt. Ik vraag me echt af of ik hierin kan veranderen. Het moet eigenlijk wel als ik verder ga leven, maar kan het?
[..]

[..]

Je gaat het wel halen Je bent al zo ver gekomen en het laatste stukje is zo dichtbij, het moet gewoon.

Ik laat het je weten wanneer ik het weer bereikt heb! En dit is alleen maar positieve motivatie voor me

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:36 schreef myxomatosekonijn het volgende:

Dat terwijl ik van alles en iedereen (incl. leidinggevenden en arbo) vooral te horen krijg: je moet leuke dingen doen Alsof die leuke dingen dan ook echt leuk zijn

Mensen die zeggen tegen iemand met een depressie of een burn out.

Ga er op uit, ga leuke dingen doen, ga weer aan het werk. Hup koppie er voor! Die hebben geen idee waar ze het over hebben helaas.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

En toch vind ik dit wel progressie. Het geeft aan dat je nog meer gas terug moet geven. Leuke dingen doen is helaas geen oplossing voor een burn out. Ja, je verdoet tijd, je bent weer een dag verder. Maar eigenlijk is het niks anders dan weglopen voor emoties. Dat bijt zich weer terug in fysieke pijn. Het feit dat je er weer last van hebt geeft toch wel een bevestiging dat je een burn out hebt

Dat is zoals ik ernaar zou moeten kijken maar op het moment voelt het aan als falen.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 21:36 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Herkenbaar hier en niet fijn inderdaad

[..]

In mijn beleving klopt dit idd.
Dat terwijl ik van alles en iedereen (incl. leidinggevenden en arbo) vooral te horen krijg: je moet leuke dingen doen Alsof die leuke dingen dan ook echt leuk zijn

Ot: morgen weer een arbogesprek sinds een aardige tijd. Sinds ik de afspraak weet (vorige week), gaat mijn lijf meteen weer 'fijn' in verzet terwijl ik er niet eens zo bewust mee bezig ben. Het onbewuste is toch maar een krachtig ding... blijkt ook wel uit al mijn dromen...vermoeiend, hoe grappig ze soms ook zijn...
En die pijn Vandaag naar de sauna in een poging wat meer te ontspannen, warm op te warmen (september, dus Hello Cold Feet ...letterlijk dan ) en pijn enigszins te verlichten. Jammer dat het met de innerlijke onrust niet zo heel veel doet...gepoogd het vandaag in de ogen te kijken, het toe te laten en te blijven ademen...niet makkelijk. Hopelijk schept het gesprek morgen zelf weer wat rust en ziet meneer flapdrol 1 ook dat het nog niet lekker gaat en nog meer: kan ik dat ook gewoon zelf toegeven...vooral dat laatste wordt nog leuk

Echt hey... De tips die ik gehad heb om te gaan doen omdat het zou kunnen ontspannen, en dat van professionals (huisarts, arbo). Een simpel boodschapje halen kan al veel moeite kosten op het moment, hoe zie je me in vredesnaam "leuk een dagje naar de Efteling!!" gaan? Juist dat soort dingen/opmerkingen zorgen ervoor dat ik m'n grenzen weer ga oprekken (want er wordt van me verwacht dat ik vooral leuk ga doen) om vervolgens weer helemaal stuk op de bank te liggen.
Nog verdomd lastig, die balans. Gister ook volledig over de schreef gegaan. Was wel aardig op het moment zelf maar nu veeg je de brokken bijeen

Succes morgen!

Pff, ik herken weer eens veel van wat hier wordt geschreven. Ik ben op dit moment niet superdepressief in de zin van dat ik me ontzettend kut voel en amper mijn bed uit kan komen, maar ik merk gewoon dat op dit moment de dingen die ik doe (leuke dingen) geen plezier doen. Het doet me allemaal niets / bijna niets. En ik ervaar sinds een paar weken elke dag als een gevecht om niet nog depressiever te worden en proberen door te gaan. Dus probeer ik er toch op uit te gaan en iets te doen, onder de mensen te zijn want helemaal niets doen en alleen in bed kunnen liggen is nog erger. Weet niet of ik het juiste doe op dit moment, ach ja. Morgen weer een dag (met 2x therapie...).

Over leuke dingen gesproken.. ik moet voor het gesprek morgen met de psych 15 dingen opschrijven die ik leuk vind/vond of leuk denk te vinden. VIJFTIEN! men.. das best veel. En dan zeg maar hobbydingen, dus dingen met vrienden ofzo tellen dan niet.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:31 schreef rainbowwarrior het volgende:
Pff, ik herken weer eens veel van wat hier wordt geschreven. Ik ben op dit moment niet superdepressief in de zin van dat ik me ontzettend kut voel en amper mijn bed uit kan komen, maar ik merk gewoon dat op dit moment de dingen die ik doe (leuke dingen) geen plezier doen. Het doet me allemaal niets / bijna niets. En ik ervaar sinds een paar weken elke dag als een gevecht om niet nog depressiever te worden en proberen door te gaan. Dus probeer ik er toch op uit te gaan en iets te doen, onder de mensen te zijn want helemaal niets doen en alleen in bed kunnen liggen is nog erger. Weet niet of ik het juiste doe op dit moment, ach ja. Morgen weer een dag (met 2x therapie...).

Knap dat je jezelf dan toch weet te dwingen iets te ondernemen!

@#!@#$#%%$#%&^ heb ik het net een beetje op een rijtje, ik wil voorlopig ipv direct aan de pillen eerst een Psych-optie proberen, wordt mijn vrouw ontslagen (OAD)

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:36 schreef Cue_ het volgende:
Over leuke dingen gesproken.. ik moet voor het gesprek morgen met de psych 15 dingen opschrijven die ik leuk vind/vond of leuk denk te vinden. VIJFTIEN! men.. das best veel. En dan zeg maar hobbydingen, dus dingen met vrienden ofzo tellen dan niet.

Jeutje...
Dat is bezopen veel, zou ik niet kunnen verzinnen

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:38 schreef Koen66 het volgende:
@#!@#$#%%$#%&^ heb ik het net een beetje op een rijtje, ik wil voorlopig ipv direct aan de pillen eerst een Psych-optie proberen, wordt mijn vrouw ontslagen (OAD)

Oi, dat is kut...