Depressie & Angst #66 Powerlevels over 9000!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 08:17 schreef Cue_ het volgende:
Al een uur in de trein onderweg naar Utrecht voor mn assesment. Nog niet zozeer zemuwachtig gelukkig, straka vast wel.
Eerder deze week uberhaupt in de stress hoe het allemaal zal uitpakken de komende maanden.

Voor de rest in een redelijk stabiele mood. Morgen feestje van mn oude werk. Waar ik veel zin in heb. Alleen moeten we in wit... en dt heb ik totaal niet, dus dat gaat zwart worden
Afgelopen vr*jdag feestje van mn huidige werk (solex rijden en scootmobielracen)
Dus gaat wel oke hier

Cue begint nog een echte eindbaas hier te worden You go girl!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 01:50 schreef Senor__Chang het volgende:
Die voorliefde voor de nacht is erg herkenbaar, maar pas op dat je er niet te veel in blijft hangen. Vorig jaar zou ik rond deze tijd net een paar uurtjes wakker zijn Wachten totdat de zon weer opkwam om te gaan slapen. En ik kan je zeggen dat dat niet bevorderlijk is voor je (mentale) gezondheid. Ondanks dit alles geeft het wel een enorm lekker gevoel. Iedereen slaapt, het is lekker rustig en je hebt alle tijd. Ik mis het wel soms, die tijd

Eens, nachtelijk gedoe is ongezond voor je mentale gezondheid. Vanochtend om 5 uur wakker geworden, koortsig, toilet, overgeven, thee en weer slapen. Nu? Voel ik me weer prima.

lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:27 schreef Miniem het volgende:
lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

Je bent net gekapt met school? Wat voor soort werk heb je in gedachten? Is school net niet 3 week geleden begonnen?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Je bent net gekapt met school? Wat voor soort werk heb je in gedachten? Is school net niet 3 week geleden begonnen?

Klopt. Ik heb een bijbaan en dan hopelijk straks nog 1 . En klopt ook.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:37 schreef Miniem het volgende:

[..]

Klopt. Ik heb een bijbaan en dan hopelijk straks nog 1 . En klopt ook.

Waarom dan toch gestopt : (? Je zult helaas in deze maatschappij waarschijnlijk nog wel een keer dat papiertje moeten halen.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:39 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waarom dan toch gestopt : (? Je zult helaas in deze maatschappij waarschijnlijk nog wel een keer dat papiertje moeten halen.

Papiertje heb ik al. en heb je geen hol aan

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:27 schreef Miniem het volgende:
lekker aan het bouwen en stappen maken voor de toekomst.

Gekapt met school, GGZ hulp wordt in gang gezet, morgen sollicitatiegesprek.

Ontzettend goed bezig, jong!

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef minthy het volgende:

[..]

Ontzettend goed bezig, jong!

Wel eng hoor

quote:

Op woensdag 25 september 2013 00:33 schreef kuolema het volgende:
Voor mij geldt dat het niet helemaal went. Ja, het wordt nog lastiger als je niet regelmaat sociale dingen doet, en ja, het is gemakkelijker als je ervaringen hebt, vooral als die positief zijn.
Als ik regelmatig iets onderneem ben ik in elk geval minder gespannen vooraf. Maar ik blijf bij mensen altijd het gevoel houden dat ik op mijn hoede moet zijn, ben gespannen, onzeker, heb soms het gevoel dat ik in de gaten word gehouden, gewoon echt niet chill. Het kost veel energie, ook omdat ik soort van aan het acteren ben, het voelt gewoon niet natuurlijk. Hoewel ik het alsnog best gezellig kan vinden.
Ik voel me vaak slechter als ik van een sociale gebeurtenis kom. Niet altijd gelukkig. Toen ik in de zomervakantie een week alleen thuis was voelde ik me opperbest (behalve als ik uit huis moest om naar de supermarkt te gaan ), maar toen ik op vakantie was met een groep leuke vrienden schommelde mijn stemming nogal en dat ging niet zo goed.
Ik denk dat in mijn geval ook geldt dat ik soms 'nee' moet zeggen, want dat vind ik vaak moeilijk.

Hoe zit dat bij jou? Voel jij je beter wanneer je toch bent gegaan?
Fijn dat je vrienden hebt gemaakt, dan ben je sowieso al sociaal bezig. Waarom moet je opnieuw beginnen met je leven?

Tja, goeie vragen. Ik snap wel wat je bedoeld als je je eigen situatie beschrijft maar voor mij zit het wat anders. Ik ben typisch introvert; niet verlegen (ik spreek rustig vreemden aan, ben vrij goed met public speaking etc) maar drukke sociale situaties zijn gewoon erg vermoeiend, en met enige regelmaat ontduik ik expres mijn klasgenoten die met dezelfde trein naar huis gaan zodat ik 'alleen' de terugreis kan maken. Ik heb binnen die sociale situaties dan wel weer het idee dat ik een deel van mezelf tot uitdrukking kan laten. Een heel ander deel dan ik alleen thuis (waar ik me overigens ook prima mee vermaak - graag zelfs, een paar dagen per week), maar wel iets wat echt onderdeel van mijn 'ik' is.

Ik heb dan ook nooit echt dat ik me minder goed voel als ik thuis kom van 'iets'. Tenzij er iets is voorgevallen natuurlijk. Ik zou prima een week met vrienden op vakantie gaan. Ik ga elk jaar een week leiding geven op een jeugdvakantiekamp, met alle gevolgen van dien (dat wil dus zeggen; elk jaar wel nieuwe mensen in het leidingteam, sowieso elk jaar nieuwe deelnemers - al met al veel onbekenden om een week mee opgescheept te zitten). In die week kan ik het redelijk uitzetten.

Als ik thuis kom (niet alleen van die kampen, maar ook van bijv uitgaan met vrienden), moet ik eerlijk bekennen, ben ik doorgaans heel relaxed. Als ik 'snachts terug naar huis fiets uit de kroeg zet ik muziek op en fiets ik 9 van de 10 keer om om lekker even alleen te fietsen met een goed muziekje. Ik kan hier echt van genieten, en heb het ook echt nodig om bij te komen van alle indrukken.

Thanks, wat dat betreft gaat het ook goed met me xD Veel nieuwe vrienden dus, en het wordt iedere dag gezelliger. En ik moet opnieuw beginnen omdat ik alles verloren ben toen mijn (inmiddels ex-)vriendin koos voor een ander. Ik wil het wel eens helemaal uitschrijven, maar ja, hier krijg je denk ik toch 50% negatieve reacties en daar zit ik niet zo op te wachten. Komt erop neer dat ik na 4,5 jaar samen m'n huis, m'n liefde, m'n beste vriend, m'n hond en m'n steun (die ene persoon waar ik (of all people) me 100% comfortabel bij voelde) in een klap ben kwijtgeraakt. En, introvert als ik ben, ben ik een beetje bang dat het moeilijk gaat worden om verandering in m'n situatie te brengen. Ik zou graag de leegte in m'n ziel waar nu alleen pijn en verdriet zit opvullen met dingen die ik awesome vind, maar dat is zo'n klus alleen. Goed, tot zover m'n negatieve momentje van de dag xD

Heb jij niet het idee dat je eraan zou kunnen wennen met een specifiek persoon? De 'ware', zeg maar? Wat dat ook mag betekenen. Voor mij was dat namelijk wel het geval.

Zo test gehad en met glans geslaagd.Solli gesprek ging ook wel goed.
Dus stap 2 is weer gezet, stap 3 moet nog komen, gesprek met bedrijfspsych ergens binnenkort.

Hij vroeg naar m'n minpunten, oa verlegen/onzeker. Nou daar merkte hij weinig van, dus dat was weer mooi

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:19 schreef Greye het volgende:
Ik wil het wel eens helemaal uitschrijven, maar ja, hier krijg je denk ik toch 50% negatieve reacties en daar zit ik niet zo op te wachten.

Hier is juist de plek waar dat wel kan, in tegenstelling tot bv. R&P

Vond dit wel interessant

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:28 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Hier is juist de plek waar dat wel kan, in tegenstelling tot bv. R&P

Misschien doe ik het nog wel eens. Ik voel me nu ok en heb niet zo'n zin een negatief verhaal op te hangen xD

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:29 schreef Greye het volgende:

[..]

Misschien doe ik het nog wel eens. Ik voel me nu ok en heb niet zo'n zin een negatief verhaal op te hangen xD

Ja klote is dat. Ik heb ook vaak dat ik net in een wat betere fase zit als ik de afspraak met de psych heb. Dan is het moeilijker om je verhaal te doen en dan heb je ook meer zin om te genieten van het feit dat het goed gaat...

quote:

Op woensdag 25 september 2013 16:30 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja klote is dat. Ik heb ook vaak dat ik net in een wat betere fase zit als ik de afspraak met de psych heb. Dan is het moeilijker om je verhaal te doen en dan heb je ook meer zin om te genieten van het feit dat het goed gaat...

Tja... Heb regelmatig (gisterochtend nog) dat ik weer onwijs terug val in dat gat en dan kan ik aan mezelf urenlang het hele verhaal opratelen. Ik word er zo moe van weer iets naar boven te moeten klimmen elke dag, om op hetzelfde punt uit te komen. Gelukkig nog geen psych nodig gehad.

De laatste weken voelt het alsof ik het leven niet meer bewust meemaak. Ik voel me zo.. anders. Iedereen lijkt plezier te hebben of in ieder geval enthousiasme, motivatie, noem maar op. En ik laat het allemaal maar aan me voorbij gaan. De studie is niet moeilijk, contact maken is niet moeilijk. Ik weet ook niet echt wat het probleem is behalve dat ik het allemaal niet lijk te willen. En dat is vermoeiend. Het liefst verdwijn ik rustig zonder dat iemand me mist of dat ik slechts een toeschouwer wordt op deze wereld. Maar dat kan niet, dus moet ik door. Alleen vraag ik me enorm af hoe dat zal gaan.

Weet je wat zo irritant is? Het voelt allemaal aan als gezeik. Het is zo niet-concreet dat gevoel en zo eentonig dat je er helemaal niks mee kan. Ja, ik voel me kut. En ja, de week daarop ook en de maand daarop ook. En dan? En dan niks, behalve hetzelfde. Geen wonderpillen, geen gips, geen operatie, alleen dat kutgevoel. Heeft het nog wel zin?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 17:00 schreef Senor__Chang het volgende:
De laatste weken voelt het alsof ik het leven niet meer bewust meemaak. Ik voel me zo.. anders. Iedereen lijkt plezier te hebben of in ieder geval enthousiasme, motivatie, noem maar op. En ik laat het allemaal maar aan me voorbij gaan. De studie is niet moeilijk, contact maken is niet moeilijk. Ik weet ook niet echt wat het probleem is behalve dat ik het allemaal niet lijk te willen. En dat is vermoeiend. Het liefst verdwijn ik rustig zonder dat iemand me mist of dat ik slechts een toeschouwer wordt op deze wereld. Maar dat kan niet, dus moet ik door. Alleen vraag ik me enorm af hoe dat zal gaan.

Weet je wat zo irritant is? Het voelt allemaal aan als gezeik. Het is zo niet-concreet dat gevoel en zo eentonig dat je er helemaal niks mee kan. Ja, ik voel me kut. En ja, de week daarop ook en de maand daarop ook. En dan? En dan niks, behalve hetzelfde. Geen wonderpillen, geen gips, geen operatie, alleen dat kutgevoel. Heeft het nog wel zin?

Ik had dit geschreven kunnen hebben What' up bro? Ik herken het gevoel volledig.

Ik sluit me daar bij aan

quote:

Op woensdag 25 september 2013 17:02 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik had dit geschreven kunnen hebben What' up bro? Ik herken het gevoel volledig.

Gaat moeizaam de laatste tijd hier. De afgelopen maanden hebben de gesprekken met de psych me echt geholpen om bepaalde dingen over mezelf beter te begrijpen en daardoor voel ik me wat minder paniekerig. Dat is positief, maar dat ene blijft nog wel altijd hangen. Dat gevoel..

Qua studie gaat het redelijk. Ik heb het niveau van de uni best wel overschat. De vorige studies was ik er helemaal niet bij, ging niet naar lessen en dan leek het alsof het allemaal veel voorstelt, maar nu blijkt dat allemaal wel mee te vallen. Dat is ook wel positief, want dat maakt het makkelijker om voort te slepen.

Hoe gaat het met jou? Hoe lang loop je nog bij een psych?

Nou hier weer even een berichtje.

School gaat heel erg slecht, ik kom niet tot huiswerk toe..en ik schijn verder erg in de war te zijn. Dat snap ik niet, want ik ben helemaal niet in de war..Volgens mij. Af en toe is het wel een warboel in mijn hoofd ja..

quote:

Op woensdag 25 september 2013 18:17 schreef Senor__Chang het volgende:

Gaat moeizaam de laatste tijd hier. De afgelopen maanden hebben de gesprekken met de psych me echt geholpen om bepaalde dingen over mezelf beter te begrijpen en daardoor voel ik me wat minder paniekerig. Dat is positief, maar dat ene blijft nog wel altijd hangen. Dat gevoel..

Qua studie gaat het redelijk. Ik heb het niveau van de uni best wel overschat. De vorige studies was ik er helemaal niet bij, ging niet naar lessen en dan leek het alsof het allemaal veel voorstelt, maar nu blijkt dat allemaal wel mee te vallen. Dat is ook wel positief, want dat maakt het makkelijker om voort te slepen.

Hoe gaat het met jou? Hoe lang loop je nog bij een psych?

Ik kan me nog herinneren dat wij een gesprek hadden over welke studie je zou moeten doen. De studie die je nu doet, ik wil niet lullig doen, gewoon niet moeilijk. Dat issie echt niet. Je bent intelligent genoeg om dat door te hebben .

Ik herken enorm veel in je verhaal. Alsof je een beetje passief meegaat met het leven maar niks echt meemaakt. Heb je ook veel enthousiaste momenten? Nu je in een volgend traject zit denk je natuurlijk na over de toekomst.

Veel studenten met mentale problemen gaan een jaar of 5/6/7/8 een studie doen, hoppen van de 1 naar de ander en finishen eigenlijk niks omdat de vervolg stap, studie droppen en verder gaan met het leven (werk/kids/whatever) ook niet het antwoord is wat je zoekt (helaas). Toch is het wel belangrijk (met het oog op de toekomst) dat je dat papiertje wel gaat halen.

Met mij gaat het aan de ene kant goed, aan de andere kant wordt ik nog enorm tegen gehouden door anderen. Ik heb veel issues gehad met mijn huidige dame na mijn ex die toch wel flinke attachment issues had (met mij) en ik niet van haar los kon komen. Toen kwamen er veel PTSD vlaggetjes naar boven en merkte ik dat ik weer enorm snel aan het zinken was (dagen niks doen, ritme verneukt). Nu is ze weg en doe ik weer meer. De psycholoog vond dat ik nog verre van fit ben, dus hebben we de frequentie om hoog gegooid, 1 keer in de 1.5 week .

Ik loop nog tot en met kerst bij een psycholoog. Daarna wil ik dit land verlaten, alles afgewerkt, centen gespaard en met letterlijks niks anders dan een fitness tas met wat broodnodige dingen een nieuw leven starten. Dat zal 1 van de financiele districten worden in de wereld, de vraag is een beetje welke

Ik voel me zelf erg numb, veel dagelijkse gevechten met psychologische numbness. Ik merk toch wel dat gewoon de 'lul zijn' en lekker rammen voor 'corporate success' eigenlijk het beste bij me past. Qua sociaal en professioneel leven. Je hebt een goed sociaal leven, je bent continu bezig, en genoeg centen voor gekke vakanties. Daar moet ik echt weer naar terug. Wat staat er in de weg? Dat project waar ik alle motivatie wel zon beetje voor heb verloren (want ben met dat project begonnen met mijn BPD ex .. ) Ik kan dat nog steeds niet loslaten. Een paar week van nu zit ik officieel een 12 maand in therapie

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:00 schreef Catnip het volgende:
Nou hier weer even een berichtje.

School gaat heel erg slecht, ik kom niet tot huiswerk toe..en ik schijn verder erg in de war te zijn. Dat snap ik niet, want ik ben helemaal niet in de war..Volgens mij. Af en toe is het wel een warboel in mijn hoofd ja..

Moeite met het herkennen van je eigen gevoelens toevallig?

quote:

Op woensdag 25 september 2013 19:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Moeite met het herkennen van je eigen gevoelens toevallig?

Geen idee..