Tnx Vicky, hoe is het met jou?quote:Op zaterdag 19 januari 2013 10:06 schreef Vicky het volgende:
Nijna, ik vind je een bikkel en een kanjer!! Hopelijk gaat het allemaal volgens plan!
Dikke knuffel!
Wat fijn, gipsvrij! Kan je er ook alweer op lopen enzo?quote:Op zaterdag 19 januari 2013 10:21 schreef Troel het volgende:
Sinds woensdag gipsvrij en sinds gisteren weer lekker in mijn eigen huis. Dat voelt goed, alhoewel het op sommige punten ook wel saai en stil zal zijn.
Ja, er zit nu niets meer omheen en moet wel oefeningen doen die neit allemaal even fijn zijn, maar het gaat wel redelijk. Wel einde van de middag veel gevoeliger.quote:Op zaterdag 19 januari 2013 20:22 schreef Nijna het volgende:
[..]
Tnx Vicky, hoe is het met jou?
[..]
Wat fijn, gipsvrij! Kan je er ook alweer op lopen enzo?
jemig joh wat heftig kut!quote:Op zondag 20 januari 2013 09:30 schreef Linda2205 het volgende:
Het was ook alsof het een pleister was die er langzm vanaf getrokken werd. Eerst de bruiloft afzeggen, maar wel bij me willen blijven, dan een nacht ergens anders willen slapen en de dag erna zeggen dat hij een eigen huis gaat zoeken..
Alles was geregeld. Echt alles.
Allemachtig zeg... Wat een laffe actie... En jij? Zit je daar in je eentje in Berlijn...quote:Op zondag 20 januari 2013 09:30 schreef Linda2205 het volgende:
Het was ook alsof het een pleister was die er langzm vanaf getrokken werd. Eerst de bruiloft afzeggen, maar wel bij me willen blijven, dan een nacht ergens anders willen slapen en de dag erna zeggen dat hij een eigen huis gaat zoeken..
Alles was geregeld. Echt alles.
Eh.. Nee?quote:Op zondag 20 januari 2013 09:58 schreef Grunsfan het volgende:
Tja, ik zag deze ook al tijden aankomen. Hij was toch die gast die een week voor de bevalling spoorloos was omdat ie ging stappen/drugs gebruiken? En hij wilde toch al eerder bij je weg voor een ander?
Neemt niet weg dat jij blijkbaar van die vent hield en nog een kind bij hem wilde en dus is het heel verdriet voor jou, sterkte.
Dit ja!quote:Op zondag 20 januari 2013 10:10 schreef Kleurdoos het volgende:
Och meissie toch, ook al zag iedereen het blijkbaar aankomen, het maakt het natuurlijk geen kut minder erg dat je opeens aan de kant wordt geschoven door die laffe zak hooi. Heeft hij een ander denk je? Is hij bang voor nog meer binding denk je? Komt hij nog terug? Wil je hem uberhaupt terug?
God, wat lijkt me dat naar zeg, ik hoop dat je een paar lieve mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en helpen met de kinderen.
En hij is het gewoon niet waard, dit is al de zoveelste keer dat ie je vertrouwen verpest
Nou dat dus... Wat shit zeg. Een verbroken relatie is (meestal) triest, maar vooral als het totaal onverwacht komt. Ik wens je veel sterkte en kracht toe, en steun van mensen om je heen.quote:Op zondag 20 januari 2013 14:27 schreef octopussy het volgende:
Linda, wat een ongelooflijke k*tsituatie. Niet te vatten hoe iemand met wie je lief en leed en vooral kinderen deelt, je zomaar ineens aan de kant schuift. Heeft de realisatie van het aankomend huwelijk hem bang gemaakt?
Heel veel sterkte meis
We hebben ieder onze rekening, maar welmet volmacht van elkaar. De spaarrekening staat op mijn naam. Met zijn geld. Eens zien wat we daar mee doen (grapje hoor.. )quote:Op zondag 20 januari 2013 13:46 schreef ferrari_rood het volgende:
Linda wat een ontzettende klote situatie. Nu ga ik misschien iets niet zo leuks typen maar als jullie een en/of rekening hebben bevries die dan. Zodat niet ineens al het geld weg is. Pas je wachtwoorden ed aan.
Clubsoda ook sterkte voor jou.
Nijna bikkel hopelijk slaat de medicatie snel en goed aan.
Ik huil heel veel en praat veel met de mensen om me heen. Maar dat is iets wat ik kan accepteren en voor open sta (die emoties). De daadwerkelijke acties zijn dingen waar ik bang voor ben. Is dat te begrijpen op de een of andere manier? Ik kan het niet zo goed duidelijk maken...quote:Op zondag 20 januari 2013 16:35 schreef Moonah het volgende:
Sterkte hoor Linda.
Weet je, ik hoor je over kleine praktische zaken. Het lijkt alsof je het emotionele wegduwt. Of post je dat niet op het forum? Je goed recht uiteraard. Hoe dan ook, succes met het op orde krijgen van alles, je situatie, je gedachten en je gevoel.
ClubSoda ook al in scheiding. Ook jij sterkte daarmee.
En Nijna, zet hem op dame. Hopelijk heb je (nadat je voor jezelf bent opgekomen ) vertrouwen in je psychiater.
Dat bedoel ik precies met "je moet, dus je kan het". Maar ik laat me hulp ook lekker aanleunen hoor, heerlijk als mijn ouders in de buurt zijn om even wat over te nemen.quote:Op zondag 20 januari 2013 17:51 schreef Pvoesss het volgende:
Maar het is ook zo dat als er iemand bij is je het ineens meer nodig hebt.
Om even de jongste vast te houden als je ergens iets moet pakken of doen. Of even iets aan geven bij het aankleden of noem maar op.
Vorige week was ik met mijn mama en de 2 kleintjes naar het theater..
Ik vroeg mijn moeder om hulp bij iets en nog geen seconde later bedacht ik mij dat ik dit soort situaties normaal alleen doe met 2 kleintjes en waarom ik in godsnaam mijn mama om hulp vraag.. Voor alle kleine dingen ga je oplossingen vinden echt waar.
Gelukkig!! Ik was even 'bang' dat je er niet aan zou durven.quote:Op zondag 20 januari 2013 17:25 schreef Linda2205 het volgende:
[..]
Ik huil heel veel en praat veel met de mensen om me heen.
Ouch. Dat lijkt me een heel pijnlijke confrontatie. Ik kreeg er al (een beetje) pijn van in mijn buik.quote:
Ja dat hebben ze. Sowieso is hij er s ochtends altijd dus lotte vroeg waar hij was. Ik heb het maar gewoon uitgelegd. Noah heeft het in zoverre gemerkt dat hij die nacht twee keer uit ons bed viel. Blijkbaar lag hij s nachts toch meer bij Ronny als ik dacht.quote:Op zondag 20 januari 2013 18:29 schreef WupWup het volgende:
Linda, meiske toch! Wat een rotsituatie. Heel veel sterkte de komende tijd. Hebben de kindjes al iets meegekregen van dat papa nu weg is?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mikoxx ik heb zo'n 10 jaar geleden 9 maanden thuis gezeten met een burnout. Helaas is het bewaken van mijn grenzen niet mijn sterkste kant, dus herkenbaar. Moet zeggen dat ik daar momenteel ook weer erg tegenaan loop...quote:Op dinsdag 22 januari 2013 08:36 schreef mikoxx het volgende:
Qua werk is me aangeraden goed op mn grenzen te letten, maar dat vind ik erg lastig. Is dat herkenbaar?
Zoe, nijna, hoe is het met jullie?
Ik geb nu acht weken thuis gezeten en veel mensen zeggen dat het wel heel snel is om alweer te beginnen, hehalve de bedrijfsarts. Heb dus aangegeven dat ik het wel wil proberen, maar ja, die grenzen.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 09:09 schreef Stiemie het volgende:
[..]
Mikoxx ik heb zo'n 10 jaar geleden 9 maanden thuis gezeten met een burnout. Helaas is het bewaken van mijn grenzen niet mijn sterkste kant, dus herkenbaar. Moet zeggen dat ik daar momenteel ook weer erg tegenaan loop...
Acht weken lijkt snel, maar ik heb die 9 maanden ook niet fulltime thuis gezeten toen hoor. Tijdje op therapeutische basis gewerkt (dus zelf kijken wat je aankunt), en toen steeds meer opgebouwd. Zorg dat je in ieder geval op je eigen gevoel afgaat wat kunt en kijk niet alleen naar wat anderen zeggen of wat zou moeten kunnenquote:Op dinsdag 22 januari 2013 09:14 schreef mikoxx het volgende:
[..]
Ik geb nu acht weken thuis gezeten en veel mensen zeggen dat het wel heel snel is om alweer te beginnen, hehalve de bedrijfsarts. Heb dus aangegeven dat ik het wel wil proberen, maar ja, die grenzen.
Knuf voor jou ook dan, pas je goed op jezelf?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat ook inderdaad. Je kunt je eigen grenzen nog zo goed bewaken, maar feit is dat sommige mensen daar gewoon graag over heen denderenquote:Op dinsdag 22 januari 2013 09:50 schreef Troel het volgende:
Punt is dat je soms niet anders kan dan over je grenzen gaan. En soms wordt er gewoon ontzettend over je grenzen heen gedenderd.
Wij zijn dit weekend samen naar Parijs geweest.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:07 schreef Brighteyes het volgende:
Jeetje Sorbo ook al! En juist na het afgelopen jaar verbaast het me, want jullie kwamen zo heel hecht over in je posts.
F. en ik hebben ook een flinke dip gehad toen Oscar nog net geen jaar was, en ik ben nog elke dag zo blij dat we echt nog net op tijd aan de bel hebben getrokken bij elkaar. Het bleek dat we beiden niet gelukkig waren met hoe het ging en liep maar dat we dachten dat de ander het wel allemaal best vond. Toen de boel open gegooid en met elkaar afgesproken het nooit meer zo ver te laten komen maar veel eerder bij de ander aan te geven dat dingen niet goed lopen etc. Afgelopen weekend weer zo'n gesprek gehad om even naar elkaar uit te spreken waar eventuele pijnpunten zitten en wat we daarmee gaan doen.
Precies. Wij waren niet heel ver van elkaar verwijderd, hoor, maar het was wel allemaal een beetje automatische piloot werk. Ook niet bevoorderlijk op den duur, denk ik.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:12 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, soms ga je maar door in de maalstroom het risico bestaat dan gewoon dat je van elkaar weg drijft.
Sinds die zomer zijn we ons daar wel heel goed van bewust.
Fijn! En dan kom je er wrsch weer een stukje sterker uit samen.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:12 schreef Sorbootje het volgende:
Tja BE, er is gewoon heel veel gebeurd. Maar ik denk dat we het wel redden.
tof!!!quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:24 schreef Sorbootje het volgende:
Naast m'n relatiegedoe maak ik me ook erg zorgen om mijn arm die maar krom blijft.
Maar komend weekend komt mijn afbakneefje logeren en ga ik vreselijk met hem pronken en patsen. Dat dan weer wel. Het is zo'n heerlijk ventje!
Want jij gaat niet?quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:50 schreef ymme het volgende:
(hoor hier niet thuis 'gelukkig').
Sterkte allen!
Dit dus!quote:Op dinsdag 22 januari 2013 12:00 schreef trui het volgende:
Sorbo, geen idee wat er allemaal gebeurd is maar ik schrik er erg van dat jij ook al 'relatiegedoe' hebt. ik vond jullie zo'n perfect stel, en dan nog 't draag-ouder traject waar jullie je met z'n vieren zo sterk en hecht doorheen sloegen. ik hoop van harte dat jullie er goed uitkomen! sterkte, en een kus!
! Jeetje NTS..quote:Op dinsdag 22 januari 2013 10:33 schreef NotTheSame het volgende:
Sorbo, heel veel sterkte!
Thanx voor alle lieve woorden dames!
Het over m'n grenzen gaan/niet aan mezelf denken is voor mij ook een groot punt. Juist omdat alles fout ging en er geen zicht op beter is/was ben ik me vooral in dienst gaan stellen van N. en Draak. Ik heb vaak aangegeven dat ik het niet meer trok, maar ik kreeg nergens bijval helaas. En dan ging ik maar door en gaandeweg ben ik dus mezelf gewoon kwijtgeraakt.
En daar zit een belangrijk pijnpunt. kan ik mezelf terugvinden en zo ja, heb ik dan het vertrouwen dat hij niet weer over me heen loopt.
Tijd zal het leren...
Op je grenzen letten is moeilijk,.. Je omgeving moet ook mee werken.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 08:36 schreef mikoxx het volgende:
Qua werk is me aangeraden goed op mn grenzen te letten, maar dat vind ik erg lastig. Is dat herkenbaar?
Zoe, nijna, hoe is het met jullie?
Tja, dat dacht ik ook. En hopelijk komen we ook echt weer op dat punt dat we weer écht een goed stel zijn.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 12:00 schreef trui het volgende:
Sorbo, geen idee wat er allemaal gebeurd is maar ik schrik er erg van dat jij ook al 'relatiegedoe' hebt. ik vond jullie zo'n perfect stel, en dan nog 't draag-ouder traject waar jullie je met z'n vieren zo sterk en hecht doorheen sloegen. ik hoop van harte dat jullie er goed uitkomen! sterkte, en een kus!
Dat dus. Voor Mikael was het misschien fijner geweest, beter zeg ik niet, maar ik ben nu zoveel gelukkiger dan toen. Al zag ik dat in het begin nooit meer gebeuren.quote:Op woensdag 23 januari 2013 04:39 schreef Ticootje het volgende:
Ik had het voor m'n meiden echt graag anders gezien. Maar mijn besluit om weg te gaan bij m'n ex is echt nog steeds 1 van de beste in m'n leven.
Dat niet.quote:Op woensdag 23 januari 2013 09:17 schreef trui het volgende:
fijn! en slaap je nu door het kattengejank heen dan?
Dat wás gedaald tot ver onder het vriespunt het laatste jaar, maar dat lijkt waarempel weer wat aan te trekken. Ik moet alleen nog even kijken of ik er al aan toe durf te geven.quote:Op woensdag 23 januari 2013 09:36 schreef Brighteyes het volgende:
Wat fijn Spring!
Enneh, way te persoonlijk wrsch maarreh... Wat doet het met je libido? Dat is nl wat me het meest tegen houdt om aan de pil te gaan.
Spiraal is er hier uit btw, operatie van F. is geslaagd zeg maar, dus in principe geen anticonceptie meer, maar toch ben ik hormonaal nog wel erg makkelijk uit balans te krijgen... Morgen zou ik ongesteld moeten worden en ik vlieg tegen de muren op van rusteloosheid. Eigenlijk continue zo'n balletje onrust in mijn buik...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
ja. m'n cyclus lag nogal overhoop de laatste tijd, echt totaal onvoorspelbaar. gynaecoloog heeft nu dit aangeraden, minimale dosering hormonen, maar dan niet meer om de haverklap bloeden (hoop ik dan maar). ik was ook altijd nogal huiverig, maar ga 't toch maar doen.quote:Op woensdag 23 januari 2013 09:55 schreef Brighteyes het volgende:
Trui, jij doet dan wrsch de Mirena?
Dat herken ik hoor! Dat je blij bent dat je niet de enige bent.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:53 schreef XXXKarinXXX het volgende:
Ik ben wel "blij" te lezen dat jullie libido ook niet altijd geweldig is
Ja, dat heb ik dus ook! En ik vind het fijn, maar ik heb dan ook jaren veul hormonen mijn lijf in gepompt, en ik kan me heel goed over die paar dagen per maand heenzetten met dat in gedachte.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:54 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Trui, dat kan ik bevestigen. Ik heb al jaren geen pil of wat dan ook met hormonen en heb standaard de drie nachten voordat ik ongesteld word zware nachten: wakker liggen/ onrustig zijn en nachtmerries als ik wel slaap. Overdag voel ik me prikkelbaar, zit ik overal bovenop en huil ik om elk zielig ding (film/ serie/...) dat ik tegenkom.
Maar ja, het is maar drie dagen op een maand maar toch baal ik er elke maand weer van. Ik voel me de rest van de maand gelukkig wel heel stabiel, een soort tevreden basisgevoel zeg maar.
Koffie is bij mij een enórme trigger! Op goede dagen kan ik max twee koppen aan. En als het verkeerd loop ik tegen de muren op; ga ik er van hyperventileren zelfs.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:36 schreef Stiemie het volgende:
Oh zou dat eeuwige ik-heb-nooit-rust-en-ook-al-lijk-ik-rustig-mijn-lichaam-blijft-altijd-gespannen-en-waakzaam-alsof-ik-in-een-soort-oorlogsgebied-woon-onrust echt door de pil kunnen komen Dat is echt nooit in me opgekomen
Soms word ik zo onrustig en opgefokt wakker dat ik geen koffie durf te nemen omdat ik bang ben dat ik dan klap...
Hoe dat dan?quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:08 schreef -Spring het volgende:
Ik ben zelfs speciaal naar de supermarkt gereden op grapefruits te halen om uit te persen. Dat hielp wat, gelukkig.
o ja dat herken ik heel goed.quote:Op woensdag 23 januari 2013 09:55 schreef Brighteyes het volgende:
Bij mij zet het zich voornamelijk om in eten helaas, ik lijk wel een junk soms.
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip. En vermoedde daarom dat ook wel zou helpen bij een cafeinerush. Mss had het een placebo-effect, hoor. Het was iig effectief.quote:
Ik moet ook ontzettend vaak plassen op dat soort dagen. Maar volgens mij niet omdat ik dan meer drink. Vermoed dat het door hyperventilatie komt.quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:09 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
o ja dat herken ik heel goed.
echt dat alle kasten en koelkasten afschooien naar iets eetbaars, wat dan ook.
en drinken..... ik heb zo'n vreselijke dorst dan. ik voel me opzwellen in die dagen
en als het dan eenmaal losbarst zit ik de hele dag te piesen.
+1 precies hetzelfde hier.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:42 schreef Moonah het volgende:
Zo hé, even bijgelezen hier!
Wat een hoop dames met relatietrubbels.... Ik schrik ervan. Veel sterkte gewenst allemaal.
Voor de statistieken mijn situatie in een notendop :
Relatie 8
Persoonlijk geluk 9
Libido 6 Maar hoe vaker we het doen hoe leuker het weer wordt.
quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:14 schreef -Spring het volgende:
[..]
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip.
Oh ja! Dat wist ik ook (nou ja, met mandarijnen dan ).quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:14 schreef -Spring het volgende:
[..]
Ik wist dat dat helpt bij een slechte (paddo/spacecake)trip.
quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:17 schreef mignonne het volgende:
Ik ben zó ontzettend gelukkig op dit moment.
Japanse bevallingen?quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:23 schreef mignonne het volgende:
even kleine toevoeging, zinloos wsl maar ik was al heel erg gelukkig alleen ik ben enorm blij met de keus die ik gemaakt heb voor een nieuwe studie. Ik voel me heel erg op mijn plek puzzelstukjes die op hun plaats vallen enzo.
Bijna! 1 deur verderopquote:
Ja, dat vind ik dus ook het moeilijkste, voor B en S, en ik probeer echt er het beste van te maken. maar prikkelbaar ben ik dan wel.quote:Op woensdag 23 januari 2013 11:10 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik kan me er voor mezelf ook goed overheen zetten nu. Maar ik vind het voor de kinderen best naar als ik die dagen zo prikkelbaar ben. Ik merk het ook op mijn werk met één moeilijke klas. dat gaat altijd mis in die dagen.
wat erg zeg. ik hoop dat het goed komt met jou.quote:Op zondag 20 januari 2013 09:02 schreef Linda2205 het volgende:
Ik weet dat ik hier niet zo vaak schrijf.. Maar ik ben zo flabbergasted... 13 april zou onze bruiloft zijn. En nu heeft Ronny zn spullen gepakt en woont sinds vrijdag ergens anders. Ik hoop nog steeds op een misselijke candid camera grap, maar ik geloof dat het echt is. Binnen 24u van verloofd en gelukkig naar alleenstaande moeder..
Te strak gehecht destijdsquote:Op woensdag 23 januari 2013 11:54 schreef -Spring het volgende:
Onder het mes voor je libido? Wat dan?
Ik hoor hier wel helemaal niet thuis. Maar ik heb zelf problemen met arm en nek (auto-ongeval) en dat was niet op te lossen via dokter en fysio. Uiteindelijk ook gestopt met de pil (diane35) en heel veel pijnklachten gingen weg uit mijn arm/nek. En kon ik weer verder met het toespitsen op welke klachten ik daarin had. Veel spanning ging eruit. En was echt een verademing.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:41 schreef Stiemie het volgende:
Ik ga me er zeker in verdiepen want dat zou ook de oplossing voor mijn arm kunnen zijn! Dat eeuwige gespannen zijn heeft er nu voor gezorgd dat ik een beknelde zenuw heb en dat ik dus soms niks met mijn arm kan of ineens dingen laat vallen (zoals mijn telefoon die vorig weekend in een wak viel omdat ik ineens geen gevoel meer in mijn hand had ... ) En ontspannen lukt gewoon echt niet. Ik lijkt ontspannen, maar mijn spieren kunnen niet meer loslaten. Word zelf 's nachts met opgetrokken schouders wakker
Auw.quote:
Het zal een minimaal sneetje zijn, om net de spanning er af te halen maar ja.quote:Op woensdag 23 januari 2013 12:09 schreef -Spring het volgende:
Oeh, Lazi. Succes! Gaan ze het weer opensnijden en opnieuw vasthechten dan?
Herkenbaar! En ik zit gewoon aan de pil. En echt élke maand duurt het weer even voor het kwartje valt.quote:Op woensdag 23 januari 2013 10:54 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Trui, dat kan ik bevestigen. Ik heb al jaren geen pil of wat dan ook met hormonen en heb standaard de drie nachten voordat ik ongesteld word zware nachten: wakker liggen/ onrustig zijn en nachtmerries als ik wel slaap. Overdag voel ik me prikkelbaar, zit ik overal bovenop en huil ik om elk zielig ding (film/ serie/...) dat ik tegenkom.
Oef, wat naar! Hopelijk biedt een ingreep de oplossing.quote:
Ik denk dat ik dat nog wel het moeilijkst vind aan het ouderschap. Tevoren had ik natuurlijk ook wel uit tijdschriften begrepen dat je relatie verandert en dat je moet werken aan je relatie (zucht, gaap). Maar ik had nooit verwacht dat iets dat mij en mijn lief met elkaar zou moeten verbinden ons juist uit elkaar kan drijven. En wat het nou precies is? Uiteenlopende visies op het ouderschap, vermoeidheid, drukte, verwachtingen die niet waargemaakt worden, een veranderd lijf, andere prioriteiten, uiteenlopende prioriteiten? Het is lastig te zeggen. We zitten juist aardig op één lijn, maar het heeft vaak gevoeld alsof dat volkomen ondergesneeuwd raakte door de praktische beslommeringen.quote:Op woensdag 23 januari 2013 01:39 schreef RockabeIIa het volgende:
Dat het kan en bestaat ook, dat mensen elkaar zo kwetsen nadat ze een kind uit liefde hebben gewild samen.
Je bent allebei natuurlijk ook gewoon anders. Grappig hoe die man-vrouw verschillen in het opvoeden haast universeel lijken te gelden. En hoe mannen en vrouwen er haast universeel moeite mee lijken te hebben.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:15 schreef Lenaatje het volgende:
Ik denk dat het meer invloed heeft op je dagelijkse doen dan je van te voren denkt! En je staat er allebei anders in, ondanks dat je op 1 lijn zit,
Niet bang zijn, heb ik ook (recentelijk pas...) gehad. Stelt dus echt bijna niets voor. Achteraf gezien heb ik elke keer dat we seks hadden meer pijn gehad dan bij die herstelingreep.quote:Op woensdag 23 januari 2013 12:12 schreef laziness het volgende:
[..]
Het zal een minimaal sneetje zijn, om net de spanning er af te halen maar ja.
Lokale verdoving , sneetje en dan een paar hechtinkjes zodat het niet weer verkeerd aan elkaar groeit.
Dat is fijn om te horen.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:35 schreef Moonah het volgende:
[..]
Niet bang zijn, heb ik ook (recentelijk pas...) gehad. Stelt dus echt bijna niets voor. Achteraf gezien heb ik elke keer dat we seks hadden meer pijn gehad dan bij die herstelingreep.
Ik scheurde iedere keer een piepklein beetje uit. Tja, dan keldert je libido wel...
dito..quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:38 schreef Brighteyes het volgende:
Wat er bij mij in hakt is slaapgebrek.
Ik merk dat ik het echt het beste doe bij 7-8 uur slaap per nacht en is dat langer dan en paar dagen minder dan gaat het echt bergafwaarts...
Vroeger dacht ik altijd dat ik het heel goed deed op maar een paar uur slaap. Maar blijkbaar sliep ik dan dus toch regelmatig flink uit om bij te tanken dat zit er u nauwelijks in.
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:36 schreef Claudia_x het volgende:
Ik zou een jong stel denk ik eerder als advies geven dat dat bewaken van "ons" geen issue zou moeten zijn in de begintijd. Je bent moe, je reageert je op elkaar af, je hebt geen zin in seks. Prima, logisch, komt wel weer. Als je daarin kunt berusten en daarop kunt vertrouwen, ben je al zó ver.
Ik denk dat het bij mij pas een half jaar geleden weer kwam, het gevoel van de noodzaak om vaker dingen omwille van elkaar te doen. Natuurlijk is dat belangrijk, maar je kunt jezelf ook flink gek maken met de gedachte dat je een perfecte moeder, werknemer en partner moet zijn in een tijd dat alles op z'n kop staat.
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:42 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.
Juist omdat je zo moe, prikkelbaar en/of sexloos bent is het (voor ons) heel belangrijk wel 'samen' te zijn. Omdat je zo snel van elkaar afdrijft. Dus lekker samen in bed. Bijslapen. Dat je op z'n minst genegenheid voor elkaar kan voelen. Daardoor is het ook makkelijker compassie te voelen voor die ander als ie meer bijslaap nodig heeft of voor algemeen chagrijn.
Alhoewel het nooit als hard werken heeft gevoeld. Ik loop graag een stapje harder voor hem, en hij voor mij. Dat vind ik wel een gelukje.
Ja ook.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:41 schreef Claudia_x het volgende:
En het is niet alleen slaapgebrek, maar ook nog eens slaapgebrek in combinatie met een eeuwig moeten. Je moet naar je werk en/of de zorg voor de kinderen gaat door. Ik geloof dat ik het er een jaar of twee beter vanaf bracht dan nu. Ik moet nu echt op tijd naar bed.
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:44 schreef Lenaatje het volgende:
Dat is dus de reden claudia dat ik niet meer overdag werk! Ik moest zoveel, een leuke moeder zijn, als vrouw gezellig zijn, het huishouden en weet ik wat niet meer! Was het helemaal kwijt, dan functioneer ik dus nergens meer! Het is zo'n goede keus geweest om in de avonduren te gaan werken! Als Ninthe naar school is en haar draai gevonden heeft kijk ik wel weer eens rond voor overdag!
Ik moet daarbij denken aan een stel uit generatie 2010: zo ontzettend bezig met het idee dat ze elkaar vooral leuk moeten blijven vinden en dingen samen moeten blijven doen dat ze zichzelf niet toestaan om het zwaar te vinden en een nieuw evenwicht te vinden.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:42 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
dat is in tegenspraak met je conclusie dat er best veel mensen met kleine kinderen uit elkaar gaan, vind ik.
Klopt! dat maakt zo veel uit..quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:46 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.
Ik denk wel dat dat van jullie beiden de juiste instelling is om deze vermoeide tijd door te komen!quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:48 schreef bitterend het volgende:
[..]
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?
Ik maak het mijzelf zo makkelijk mogelijk als ik moe ben..ik moet alleen voor mijn kind zorgen en dan nog blijven we vaak thuis en laat ik haar rustig spelen op de grond of kijken we filmpjes..soms komt mijn man thuis en heb ik niks gedaan bijna maar dat geeft niet zegt hij. Dan bestellen we eten of haalt hij iets makkelijks...
Ooit als ze beter gaat slapen dan word ik weer een leuke/gezellige/mooie vrouw
Wij lagen vaak al om 9 uur in bed en ik werkte 's avonds dus dat zijn de enige uren aan een stuk dat we samen waren.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:46 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Samen zijn hoeft dan wat mij betreft niet per se in bed. Ik ben wel erg blij dat we de avonden weer voor ons hebben. S op tijd naar bed en dan kunnen wij de avond inrichten zoals wij willen. En of ze dan gedurende de nacht als we allemaal slapen en meteen ook weer verder slapen, bij ons in bed komt liggen, maakt me dan niet uit.
Ik denk van mezelf, voor de buitenkant! Je wilt op je werk je werk goed doen, thuis wil je het netjes en gezellig hebben, en ook nog eens lief en leuk voor man en kinderen! Tegenwoordig kan ik het moeten ook wel los laten hoor! Jammer als het hier rommelig is en het eten niet op tijd op tafel staat! maar daar moest eerst die rust voor komen denk ik.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:48 schreef bitterend het volgende:
[..]
Maar waarom "moeten" jullie veel? van jullie zelf? of van je man/vriend? of van anderen?
Ik maak het mijzelf zo makkelijk mogelijk als ik moe ben..ik moet alleen voor mijn kind zorgen en dan nog blijven we vaak thuis en laat ik haar rustig spelen op de grond of kijken we filmpjes..soms komt mijn man thuis en heb ik niks gedaan bijna maar dat geeft niet zegt hij. Dan bestellen we eten of haalt hij iets makkelijks...
Ooit als ze beter gaat slapen dan word ik weer een leuke/gezellige/mooie vrouw
Oh, dat zwaar en nieuw evenwicht was er zeker. En we deden juist veel minder samen. Daarom juist. Maar goed, het werkte voor ons juist heel goed. Het was zwaar, het was heftig, en niks was meer hetzelfde. En dat was ons rustpunt.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:49 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik moet daarbij denken aan een stel uit generatie 2010: zo ontzettend bezig met het idee dat ze elkaar vooral leuk moeten blijven vinden en dingen samen moeten blijven doen dat ze zichzelf niet toestaan om het zwaar te vinden en een nieuw evenwicht te vinden.
Nadeel is wel dat wij (soms te) laat naar bed gaan, maar wij functioneren best aardig zonder veel slaap. En ik ben niet hele dagen alleen met S samen, want ik werk ook drie dagen. Er zal ook een verschil zitten tussen 1 of 3 kinderen. Wij doen ook heel veel met drietjes, altijd eigenlijk. En die paar uurtjes op een avond voor ons samen of ieder voor zich, voor ons is het voldoende.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:53 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Wij lagen vaak al om 9 uur in bed en ik werkte 's avonds dus dat zijn de enige uren aan een stuk dat we samen waren.
Maar dan nog, ik was ( ben) de hele dag samen met de jongens. Die nachten en die 4m2 zijn echt heilig. Ik zou me helemaal opgeconsumeerd voelen als ik het anders zou doen. Verzwolgen door de kinderen.
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:53 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Wij lagen vaak al om 9 uur in bed en ik werkte 's avonds dus dat zijn de enige uren aan een stuk dat we samen waren.
Maar dan nog, ik was ( ben) de hele dag samen met de jongens. Die nachten en die 4m2 zijn echt heilig. Ik zou me helemaal opgeconsumeerd voelen als ik het anders zou doen. Verzwolgen door de kinderen.
Erg herkenbaar. Mijn vent is net zo en wij hadden ook een huilbaby.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:51 schreef becky27 het volgende:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:51 schreef becky27 het volgende:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
Wat ontzettend zwaar, een huilbaby. Ik had er geen idee vanquote:Op woensdag 23 januari 2013 13:51 schreef becky27 het volgende:
Het eeuwige moeten leggen wij hier bij elkaar op. Man kan niet tegen de rommel in huis dus blijft maar ruimen, dat 'moet' hij van zichzelf. We hebben weer een huilbaby dus ik kan weinig anders dan met haar tegen me aangeplakt zitten. Maar omdat hij werkt en ik verlof heb 'moet' ik er voor zorgen dat hij in een schoon en opgeruimd huis komt. Wat ammenevernooitniet lukt. Dus hebben we weer onenigheid. Ik ben ook klaar met dat moeten, maar helaas wordt het alleen maar erger als ik straks weer aan het werk ben.
Haha, dat doen wij dus 's avonds ook wel eens, hoor Vooral na het avondeten probeer ik 'moeten' zoveel mogelijk te negeren. Dan is het tijd om rustig aan te doen, niets te doen, tv te kijken, internetten, breien, wat dan ook, maar alleen waar ik zin in heb. Werkt primaquote:Op woensdag 23 januari 2013 14:02 schreef Claudia_x het volgende:
Wat wij tegenwoordig vaker doen is een dag in het weekeinde zonder gêne alleen maar op de bank liggen. Kindjes naar opa en oma, en het is weer een beetje zoals tijdens m'n studententijd, toen het eeuwige moeten nog niet bestond. (Er was wel wát moeten, maar niet eeuwig moeten.)
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo. Maar voor nu vind ik het sporadisch kunnen lamballen geweldig.
Het is nu voor ons ook heel anders natuurlijk. De oudste is sowieso op tot 21.30, de kinderen hebben ons minder nodig en we kunnen bijvoorbeeld best een stuk wandelen zonder de jongens. Plus dat we 's nachts er niet meer uit hoeven.quote:Op woensdag 23 januari 2013 13:58 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Nadeel is wel dat wij (soms te) laat naar bed gaan, maar wij functioneren best aardig zonder veel slaap. En ik ben niet hele dagen alleen met S samen, want ik werk ook drie dagen. Er zal ook een verschil zitten tussen 1 of 3 kinderen. Wij doen ook heel veel met drietjes, altijd eigenlijk. En die paar uurtjes op een avond voor ons samen of ieder voor zich, voor ons is het voldoende.
Oh, maar er is voor mij echt een verschil tussen 's avonds uitpuffen en een dag lamballen! Bij een dag lamballen denk ik aan de hele dag Investigation Discovery kijken omdat er niks op tv is. Heerlijk.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:07 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Haha, dat doen wij dus 's avonds ook wel eens, hoor Vooral na het avondeten probeer ik 'moeten' zoveel mogelijk te negeren. Dan is het tijd om rustig aan te doen, niets te doen, tv te kijken, internetten, breien, wat dan ook, maar alleen waar ik zin in heb. Werkt prima
Ik snap dat heel goed. Even jezelf zijn, geen moeder. Ik hoopndat t gauw lukt!quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:01 schreef laziness het volgende:
[..]
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.
Ik wil graag de ruimte in mijn slaapkamer voor whatever ik daar wil doen. Lezen, tv kijken, praten, intiem zijn. Maar momenteel begint O. al te kreunen als ik de slaapkamer binnen kom en lig ik er dus alleen maar heel stil te zijn.
Voor onze relatie zou het heel goed zijn als O. na twee jaar naar een eigen kamer kan.
Dat begrijp ik echt heel goed!quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:01 schreef laziness het volgende:
[..]
En dat is waarom ik echt wel graag een eigen kamer wil voor O. en ik best met onze woonsituatie in mijn maag zit.
Ik wil graag de ruimte in mijn slaapkamer voor whatever ik daar wil doen. Lezen, tv kijken, praten, intiem zijn. Maar momenteel begint O. al te kreunen als ik de slaapkamer binnen kom en lig ik er dus alleen maar heel stil te zijn.
Voor onze relatie zou het heel goed zijn als O. na twee jaar naar een eigen kamer kan.
Dat doe ik 's avonds: tv aan (en vaak is er niets, dus inderdaad Investigation Discovery), ipad bij de hand en mijn breiwerk. soms nog een boek. En dan maar een beetje switchen. Hoezo onnuttige, lege avond?quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:12 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Oh, maar er is voor mij echt een verschil tussen 's avonds uitpuffen en een dag lamballen! Bij een dag lamballen denk ik aan de hele dag Investigation Discovery kijken omdat er niks op tv is. Heerlijk.
Ik snap het wel, hoor, zeker. En als het voor jullie werkte, is het toch goed? Dat is wel een van de belangrijkste lessen die ik de laatste 3,5 jaar geleerd heb: iedereen doet maar hoe hij/zij het wil, maar laat mij nou mij ding doen. Als iedereen het dan doet zoals het voor hen het beste voelt, is er toch niets aan de hand? Dan hoeft niemand zich te verdedigen enzo, scheelt ook een hoop frustratie.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:11 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Het is nu voor ons ook heel anders natuurlijk. De oudste is sowieso op tot 21.30, de kinderen hebben ons minder nodig en we kunnen bijvoorbeeld best een stuk wandelen zonder de jongens. Plus dat we 's nachts er niet meer uit hoeven.
Ik krijg het gevoel niet helemaal onder woorden merk ik. Het heeft namelijk niks te maken met sex. Maar met nabijheid. Maar ook met elkaar accepteren met ook lelijke kanten ofzo? Dat in alle overweldigendheid ( is dat een woord?) de basis er nog steeds was. ook moe en chagrijnig. Ook met de hele dag een huilbaby aan je vastgeplakt. Ik ging echt helemaal op in de kinderen. Er was geen ruimte voor nog iets anders. Dus die afstand moest er 's nachts echt zijn. We sliepen wel op een matrasje bij de jongens als ze dat nodig hadden. Veiligheid creëren op hun eigen kamer en onze slaapkamer was van ons.
Nou ja, t werkte voor ons iig heel goed.
Zo jullie gaan snel, ik heb ff de badkamer gepoetst (ze ligt eindelijk een tijdje lekker in de box te slapen en Noortje wonder boven wonder ook).quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:06 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Wat ontzettend zwaar, een huilbaby. Ik had er geen idee van
Ik vind het wel heel erg dat je man zoveel van je verwacht als je zo weinig kunt doen. Spreekt hij dat ook zo uit?
Ik voel me daar achteraf wel schuldig om, maar nooit op het moment zelf.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:22 schreef bitterend het volgende:
Ik heb juist moeite met het niks doen omdat ik voor mijn gevoel te veel niks doe in de avond want zo moe..ben ik beetje boos op mijzelf dat ik niet iets nuttigs kan doen
Het is gewoon nooit goed
Check....quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:26 schreef Vicky het volgende:
Een.huilbaby is heel pittig en vraagt een hoop van je relatie.. Althans.. Dat was hier wel.
Amber en Tess waren beide huilbabies...
Dat doen wij dus nooit, de kinderen zomaar een dag naar mijn (of zijn) ouders. Ik heb ze vrij regelmatig nodig als oppas voor als ik reis ben en ik voel me echt bezwaard ze tussentijds ook nog eens daar te brengen, tenzij het echt een reden heeft.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:02 schreef Claudia_x het volgende:
Wat wij tegenwoordig vaker doen is een dag in het weekeinde zonder gêne alleen maar op de bank liggen. Kindjes naar opa en oma, en het is weer een beetje zoals tijdens m'n studententijd, toen het eeuwige moeten nog niet bestond. (Er was wel wát moeten, maar niet eeuwig moeten.)
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo. Maar voor nu vind ik het sporadisch kunnen lamballen geweldig.
Ik ben ook zo blij dat dit ons wel lukte. het berusten en het vertrouwen. We kijken er nu soms gewoob al naar uit dat we over een jaar of 3 misschien een keer een kort weekend met elkaar weg kunnen, we houden de toekomst gewoon al een beetje in de gaten, onze kids zijn niet voor altijd zo afhankelijk van ons, en over een jaar of 20 willen wij ook graag samen verder. maar goed, voor nu is uit eten gaan al een uitdaging, prima, kan gebeuren.quote:Op woensdag 23 janua 2013 13:36 schreef [url=http://forum.fobeetje hetk.nl/user/profile/3499]Claudia_x[/url] het volgende:
Ik zou een jong stel denjaar n ik eerder als adzóes geven dat dat bewaken van "ons" geen issue zou moeten zijn in de begintijd. Je bent moe, je reageert je op elkaar af, je hebt geen zin in seks. Prima, logisch, komt wel weer. Als je daarin kbaby die elke anderhalf uunt berusten en daarop kunt vertrouwen, ben je al zó ver.
Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:53 schreef Lamb29 het volgende:
Mikoxx dat is idd lastig! Onderwijs is zo met al die bezuinigingen ook al extra slopend nu (Ik zit ook in t onderwijs)...
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.quote:Op woensdag 23 januari 2013 15:01 schreef mikoxx het volgende:
[..]
Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....quote:Op woensdag 23 januari 2013 15:03 schreef Lamb29 het volgende:
[..]
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.
Dan hoop ik dat je ooit in die hoek terecht kan komen!.. Ik zelf ben meer van invididuele begeidingen bij leerlingen maar helaas is dat helemaal wegbezuinigd.. Hoop ooit de opleiding Orthopedagogiek te kunnen gaan doenquote:Op woensdag 23 januari 2013 15:25 schreef mikoxx het volgende:
[..]
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....
Naar de huisarts gaan! Echt!quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:25 schreef Lamb29 het volgende:
Pff wat een hoop verhalen!
Wel heb ik op het moment een zelfdisipline onder het vriespunt.. Lijnpoging die kant nog wal raakt en 'savonds veel te lang blijven hangen bij tv/pc omdat ik niet op kan staan. Daarnaast valt mijn haar weer enorm uit en begin weer bang te worden voor plekken (Na mijn bevalling ook een periode gehad)
Dus ik begin iets hormonaals te vermoeden.. Herkenbaar voor iemand?
Ik denk dat het in ons geval het wegvallen van een 'hoger doel' is geweest dat ons de das heeft omgedaan. Ik ben altijd zo bezig geweest met de volgende stap (afstuderen, samenwonen, baan, trouwen, huis kopen, kindje) en de weg te bewandelen waarvan ik dacht dat hij van me verwacht werd, dat ik onderweg vergeten ben om me heen te kijken of de volgende stap ook echt de goede stap was. En dan heb je het eindpunt bereikt en dan sta je vol ontzetting te kijken naar de leegte die er over is na jaren achterstallig onderhoud.quote:Op woensdag 23 januari 2013 12:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik denk dat ik dat nog wel het moeilijkst vind aan het ouderschap. Tevoren had ik natuurlijk ook wel uit tijdschriften begrepen dat je relatie verandert en dat je moet werken aan je relatie (zucht, gaap). Maar ik had nooit verwacht dat iets dat mij en mijn lief met elkaar zou moeten verbinden ons juist uit elkaar kan drijven. En wat het nou precies is? Uiteenlopende visies op het ouderschap, vermoeidheid, drukte, verwachtingen die niet waargemaakt worden, een veranderd lijf, andere prioriteiten, uiteenlopende prioriteiten? Het is lastig te zeggen. We zitten juist aardig op één lijn, maar het heeft vaak gevoeld alsof dat volkomen ondergesneeuwd raakte door de praktische beslommeringen.
Wat ik er moeilijk aan vind is dat het niet als vanzelf gaat, dat de Grote Verbintenis het niet vanzelfsprekend maakt dat we elkaar leuk en lief vinden en voor altijd bij elkaar willen blijven. Dat gevoel dat je hebt in die bevallingskamer, als je kindje er net is en alles alleen om jullie draait, dat gevoel zou ik altijd willen hebben. Nu weet ik dat het een voortdurende opdracht is aan mezelf om dat gevoel naar boven te halen. En op dagen dat de kindjes om 4 uur wakker worden, geen middagdut doen en het avondeten mislukt, is dat niet zo eenvoudig. En dat is ook oké, maar voor een romanticus misschien wat moeilijk te verkroppen.
Ooooh, herkenbaar van dat vuilnis, hahahaquote:Op woensdag 23 januari 2013 15:56 schreef Brighteyes het volgende:
Groof, soms lijkt me dat zo heerlijk... Geen partner! Dat betekent nl ook geen ergernissen over dingen die niet of 'niet goed' gedaan worden.
Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
Herkenbaar! Ik vind het enerzijds heerlijk, alles op mijn eigen manier doen en in mijn tempo. Maar af en toe is het gewoon ruk dat er geen back up is. Dan sta ik weer vloekend en tierend iets in elkaar te klussen wat natuurlijk niet lukt en dan denk ik `laat maar ik wacht wel tot m´n vent thuiskomt... oh nee`quote:Op woensdag 23 januari 2013 16:02 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Toen ik vanochtend een kledingkast op mijn zoons kamer aan het verplaatsen was en weer moest vastzetten aan de muur, baalde ik toch wel flink hoor. Ik vind dat soort dingen nl ook niet mijn taak. Maar ja.
De vuilinis vind ik eigenlijk ook niet mijn taak.
Ik denk dat dat wel een essentieel verschil is, dat jij er alleen aan begonnen bent. Als je gewend bent om dingen samen te doen, en er valt er een weg, is dat een grote aanpassing praktisch gezien, nog daargelaten dat je er veel verdriet en narigheid van kunt hebben.quote:Op woensdag 23 januari 2013 16:01 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Het grote verschil is natuurlijk wel dat ik er alleen aan begonnen ben. Niemand heeft mij verlaten, er is niks stukgelopen sinds de kinderen er zijn, en dat ik wellicht veranderd ben, merken de kinderen toch niet, want die kenden mij niet voorheen .
Wat denk jij dan? Klinkt het als een logische combi? pas nu door het lezen in dit topic link ik het evt aan elkaar...quote:
Dat kasten versjouwen en in elkaar zetten etc. is dan weer net wel mijn taak, eentje die ik graag doe zelfs.quote:Op woensdag 23 januari 2013 16:02 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Toen ik vanochtend een kledingkast op mijn zoons kamer aan het verplaatsen was en weer moest vastzetten aan de muur, baalde ik toch wel flink hoor. Ik vind dat soort dingen nl ook niet mijn taak. Maar ja.
De vuilinis vind ik eigenlijk ook niet mijn taak.
Ze is nog niet beter. En ik vond het vanmiddag echt heel koud. Ze knapt wel goed op nu ik nog.quote:Op woensdag 23 januari 2013 17:49 schreef groofskendezoveelste het volgende:
FR, haha, ik moet vooral lachen als ik denk aan dat de kinderen voor jou de deur al open hadden gedaan, terwijl ik nog in de schuur aan het zoeken was naar die klem. Ik heb nog gezocht vandaag, maar kan hem niet vinden. Als ik hem nog tegenkom laat ik het je uiteraard meteen weten. heb je voorlopig een oplossing gevonden? Is je kleine alweer beter?
En heel erg lief, je oppasaanbod, maar ik heb oppashulp hoor (betaald, maar ook onbetaald, als echt nodig).
En Miss .
Dit, en het feit dat ik jarenlang een alleenstaande moeder ben geweest die het ondanks fysieke problemen eigenlijk redelijk goed gered heeft met haar kind maakt mij geen makkelijke partner...quote:Op woensdag 23 januari 2013 15:56 schreef Brighteyes het volgende:
Groof, soms lijkt me dat zo heerlijk... Geen partner! Dat betekent nl ook geen ergernissen over dingen die niet of 'niet goed' gedaan worden.
Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
herkenbaar,hele nachten lig ik plafond te turen.quote:Op donderdag 24 januari 2013 00:23 schreef mikoxx het volgende:
Pffff :-( here we go again, and again, and again, and ... :-( Alweer de derde nacht op rij :-( . Zo kom ik er nooit hoor :-(.
quote:Op donderdag 24 januari 2013 08:18 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
herkenbaar,hele nachten lig ik plafond te turen.
Ik pak nu vaak een boek.
Sterkte voor de relatie perikelen!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |