Valt 'Space is the place' onder vage dingen?quote:Op vrijdag 30 november 2012 17:24 schreef Gehenna het volgende:
damn, Sun Ra heeft ook prachtige dingen gemaakt zeg, ik kende vooral zijn hele vage dingen (ook leuk op zijn tijd) maar blijkt dat hij ook überchille muziek heeft gemaakt
Die is erg tof, maar ook wel vrij wild (af en toe)quote:Op vrijdag 30 november 2012 18:23 schreef Beathoven het volgende:
[..]
Valt 'Space is the place' onder vage dingen?
Lanquidity en Sounds of Joy_O_quote:Op vrijdag 30 november 2012 17:24 schreef Gehenna het volgende:
damn, Sun Ra heeft ook prachtige dingen gemaakt zeg, ik kende vooral zijn hele vage dingen (ook leuk op zijn tijd) maar blijkt dat hij ook überchille muziek heeft gemaakt
Lanquidity de laatste tijd een paar keer geluisterd, ook een prachtplaat, ga Sounds of Joy uitchecken binnenkortquote:
Het is alweer een tijd geleden dat ik m gehoord heb, ik vond 'm een beetje jammer... ik kan me niet echt meer herinneren hoe Miles erop speelde. Wat me er voornamelijk van bijblijft zijn de keyboard blazer-klanken die je alleen uit de goedkoopste Casio modelletjes trekt. Dat stoorde me eraan.quote:Op maandag 3 december 2012 14:54 schreef Philosocles het volgende:
Miles Davis stierf in 1991 terwijl hij nog bezig was met het album Doo-Bop. Producer Easy Mo Bee lichtte daarom de trompetpartijen uit nummers op de zogeheten Rubberband Sessions, en bakte daar High Speed Chase en Fantasy omheen. Ik las dit later pas, maar precies die zijn m'n favoriete tracks op het album.
Hij moet eerst een paar maten zoeken maar dat stoort niet eens, vervolgens staat de trompetpartij als een huis en doet precies wat de titel suggereert.
Lekkere trage opbouw, prachtig lyrisch thema, en dan wil ik het dat gerap naderhand wel op de koop toe nemen.
Het mooie vind ik eigenlijk juist dat z'n laatste plaat gewoon een tijdopname was van iets wat-ie toen graag wilde doen; hij probeerde geen een of ander magnum opus neer te zetten. Ik zie het als een van de vele documenten die Miles heeft nagelaten.quote:Op maandag 3 december 2012 16:14 schreef Beathoven het volgende:
[..]
Het is alweer een tijd geleden dat ik m gehoord heb, ik vond 'm een beetje jammer... ik kan me niet echt meer herinneren hoe Miles erop speelde. Wat me er voornamelijk van bijblijft zijn de keyboard blazer-klanken die je alleen uit de goedkoopste Casio modelletjes trekt. Dat stoorde me eraan.
Als die nog ergens terug te luisteren zijn dan wil ik die weleens proberenquote:Op maandag 3 december 2012 16:28 schreef Philosocles het volgende:
[..]
Het mooie vind ik eigenlijk juist dat z'n laatste plaat gewoon een tijdopname was van iets wat-ie toen graag wilde doen; hij probeerde geen een of ander magnum opus neer te zetten. Ik zie het als een van de vele documenten die Miles heeft nagelaten.
En ja, het ligt in de aard van de stijl dat het in dit geval niet om samenspel met andere muzikanten ging, maar enkel hoe Miles omging met het materiaal dat Easy Mo Bee hem voor wilde schotelen. En dat deed-ie naar mijn mening gewoon zoals alleen Miles dat kon, dat spel vind ik de charme en dat deed-ie als geen ander.
Hier is het hele ding trouwens.
Ik ben overigens nog wel benieuwd naar die originele 'Rubberband Sessions'.
Speaking of which...quote:Op maandag 3 december 2012 19:19 schreef Beathoven het volgende:
[..] Over 't album, ik heb je link ff aangeklikt en 't ff beluisterd, het is ook wel weer ok, beetje hiphop achting smooth jazz..
Who can play any position. Ja, echt übertriest, maar dat bedek ik dus zeg maar met de mantel der liefde.quote:Rappen over Miles in een nummer met Miles op een basis-niveau dat begint met 'this is Miles and he is a musician'.
Dit is stukken minder slecht dat ik verwacht had Eerste nummer zou een sampletje kunnen zijn voor Public Enemyquote:Op maandag 3 december 2012 14:54 schreef Philosocles het volgende:
Miles Davis stierf in 1991 terwijl hij nog bezig was met het album Doo-Bop. Producer Easy Mo Bee lichtte daarom de trompetpartijen uit nummers op de zogeheten Rubberband Sessions, en bakte daar High Speed Chase en Fantasy omheen. Ik las dit later pas, maar precies die zijn m'n favoriete tracks op het album.
Hij moet eerst een paar maten zoeken maar dat stoort niet eens, vervolgens staat de trompetpartij als een huis en doet precies wat de titel suggereert.
Lekkere trage opbouw, prachtig lyrisch thema, en dan wil ik het dat gerap naderhand wel op de koop toe nemen.
~ http://www.thewire.co.uk/(...)-ten-freedom-summersquote:Ishmael Wadada Leo Smith, the 70-year-old American trumpeter, composer and teacher, has spent more than three decades composing the four-and-a-half hours of music on this set, inspired by the freedom struggles of African-Americans since the 19th century. Smith's London appearances with local musicians this week have been all-improv encounters, but the huge work on these recordings (premiered in Los Angeles over three evenings last October) join the trumpeter's exciting small band with pianist Anthony Davis, bassist John Lindberg and drummers Pheeroan akLaff and Susie Ibarra, and Southeast Chamber Music's nine-piece classical ensemble. These variously spiky and solemn pieces shift through Miles Davis-like muted-horn slow-burns, a loose, Art Ensemble of Chicago feel on Thurgood Marshall and Brown v Board of Education (the titles often name key historical episodes), romantic classical strings swirls on Black Church, and rugged, almost swing episodes such as The Freedom Riders Ride. The jazz and classical groups play separately and sometimes merge, and though conventional themes or sustained pulses are mostly sidelined by the languages of free jazz and contemporary classical music, this epic life's work is a landmark in jazz's rich canon.
Ik denk dat ik stiekem een te klein lijstje heb voor 2012 albums, maar ik zal de jouwe zeker misbruikenquote:Op maandag 17 december 2012 20:38 schreef De_existentialist het volgende:
Aangezien ik denk ik geen nieuwe albums meer ga kopen tot het einde van het jaar, is mijn 2012 jaarlijst definitief. Ben benieuwd wat anderen de beste albums van 2012 vonden. Wat mij betreft was het een fantastisch jaar iig met een aantal echt memorabele albums.
Christian Scott - Christian a Tunde Adjuah (Concord Jazz)
(Personell: Christian Scott (trumpet/sirenette/flugelhorn), Kristopher Keith Funn (bass), Jamire Williams (drums), Matthew Stevens (guitar), Lawrence Fields (piano))
Nik Bartsch’s Ronin – Live (ECM)
(Personell: Nik Bartsch (piano/electric piano), Bjorn Meyer/Thomy Jordi (bass), Sha (bass clarinet, alto saxophone), Kaspar Rast (drums), Andi Pupato (percussion))
E.S.T. – 301 (Act)
(Personell: Esbjorn Svenson (piano/electronics), Dan Berglund (double bass/electronics), Magnus Ostrom (drums/electronics/voice))
Vijay Iyer Trio – Accelerando (Act)
(Personell: Vijay Iyer (piano), Stephan Crump (bass), Marcus Gillmore (drums))
Chick Corea, Paul Motian & Eddy Gomez - Further Explorations (Concord Jazz)
(Personell: Chick Corea (piano), Eddy Gomez (bass), Paul Motion (drums))
Sam Rivers, Dave Holland & Barry Altschul – Reunion Live in New York (Pi Recordings)
(Personell: Sam Rivers (soprano&tenor saxophone/flute/piano), Dave Holland (bass), Barry Altschul (drums))
Bill McHenry - La Peur du Vide (Sunnyside)
(Personell: Bill McHenry (saxophone), Eric Revis (bass), Andrew Cyrille (drums, Orrin Evans (piano))
Brad Mehldau – Ode (Nonesuch)
(Personell: Brad Mehldau (piano), Larry Grenadier (bass), Jeff Ballard (drums))
Pat Metheny - Unity Band (Nonesuch)
(Personell: Pat Metheny (guitar), Ben Williams (accoustic bass), Criss Potter (soprano&tenor saxophone/bass clarinet), Antonia Sanchez (drums))
Steve Lehman – Dialect Fluorescent (Pi Recordings)
(Personell: Steve Lehman (alto saxophone), Matt Brewer (bass), Damion Reed (drums))
Enrico Pieranunzi - Permutation (Camjazz)
(Personell: Enrico Pieranunzi (piano), Scott Colley (bass), Antonio Sanchez (drums)
Ravi Coltrane - Spirit Fiction (Blue Note)
(Personell: Ravi Coltrane (soprano/tenor saxophone), Drew Gress/James Genus (bass), Eric Harland/E.J. Strickland (drums), Gerie Allen/Luis Perdomo (piano), Joe Lovano (tenor saxophone), Ralph Alessi (trumpet))
Steve Kuhn – Wisteria (ECM)
(Personell: Steve Kuhn (piano), Steve Swallow (bass), Joey Barron (drums))
Ted Nash – the Creep (Plastic Sax Records)
(Personell: Ted Nash (alto/tenor saxophone, Paul Sikivie (bass), Ulysses Owens (drums), Ron Horton (trumpet))
Ravi Coltrane - Spirit Fiction (Blue Note)
(Personell: Ravi Coltrane (soprano/tenor saxophone), Drew Gress/James Genus (bass), Eric Harland/E.J. Strickland (drums), Gerie Allen/Luis Perdomo (piano), Joe Lovano (tenor saxophone), Ralph Alessi (trumpet))
Ik ken niet veel jazz maar dat is een van mijn favoriete platen aller tijden. Geweldig.quote:Op donderdag 10 januari 2013 17:19 schreef Maxerazzi het volgende:
Kent iemand hier Krzysztof Komeda - Astigmatic? Ik werd vorige week gewezen op dit album door een vriend van me, en ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Schijnt een heel bekend album te zijn. Heb 't nu in ieder geval een paar keer geluisterd en het is inderdaad echt ontzettend mooi!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |