OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Twinkly, wat vreselijkverdrietig dat het mis is gegaan. Hoe jij nu verder wilt is helemaal aan jou (en je partner). Neem je tijd om te beslissen.
Misschien heb je iets aan mijn ervaring. Twee jaar geleden zagen wij ook bij een echo dat ons kindje met ruim 8 weken was gestopt met groeien. Ik moest een week later terugkomen om de verschillende opties te bespreken, maar de volgende avond/nacht kwam de miskraam spontaan op gang.
Fysiek was dat best pittig (een minibevalling, noemde de gyn het) maar zelf vond ik het heel fijn dat het op deze manier gebeurde. (het was wel goed dat ik een beetje was voorbereid op wat ging komen, de pijn en het bloedverlies. Als je dat niet van tevoren weet, kan ik me voorstellen dat het angstig kan zijn.)
Ik vind het moeilijk uit te leggen waarom maar op deze manier kon ik op een goede manier afscheid nemen van dit kindje. Het was een heel bijzondere ervaring.
Heel veel sterkte voor jou en je partner.
Misschien heb je iets aan mijn ervaring. Twee jaar geleden zagen wij ook bij een echo dat ons kindje met ruim 8 weken was gestopt met groeien. Ik moest een week later terugkomen om de verschillende opties te bespreken, maar de volgende avond/nacht kwam de miskraam spontaan op gang.
Fysiek was dat best pittig (een minibevalling, noemde de gyn het) maar zelf vond ik het heel fijn dat het op deze manier gebeurde. (het was wel goed dat ik een beetje was voorbereid op wat ging komen, de pijn en het bloedverlies. Als je dat niet van tevoren weet, kan ik me voorstellen dat het angstig kan zijn.)
Ik vind het moeilijk uit te leggen waarom maar op deze manier kon ik op een goede manier afscheid nemen van dit kindje. Het was een heel bijzondere ervaring.
Heel veel sterkte voor jou en je partner.
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Dankjewel voor jullie ervaringen, ik vind het prettig om een beetje te weten waar ik aantoe ben.
Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en vandaag ben ik heel erg verdrietig. Eigenlijk zou de verloskundige dinsdag of woensdag contact met me opnemen, maar ik heb net al gebeld dat ik graag een verwijzing naar de gynaecoloog wil hebben. Ze gaat vanmiddag een afspraak voor me maken voor volgende week. Ik vind het prettig dat er dan in ieder geval al een afspraak staat, al zal het waarschijnlijk alleen een gesprek zijn.
Het liefste zou ik nu direct er vanaf zijn, als er geen risico's aan een curettage zouden zitten.
Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en vandaag ben ik heel erg verdrietig. Eigenlijk zou de verloskundige dinsdag of woensdag contact met me opnemen, maar ik heb net al gebeld dat ik graag een verwijzing naar de gynaecoloog wil hebben. Ze gaat vanmiddag een afspraak voor me maken voor volgende week. Ik vind het prettig dat er dan in ieder geval al een afspraak staat, al zal het waarschijnlijk alleen een gesprek zijn.
Het liefste zou ik nu direct er vanaf zijn, als er geen risico's aan een curettage zouden zitten.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Och nee Twink.... Wat ontzettend verdrietig!!! 
Ik denk aan je!
Ik denk aan je!
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
Twinkly, ik zal mijn ervaring ook nog Een keer vertellen.
Ik had een eerste echo bij 6 weken 6 dagen en toen was er een hartslag te zien. 14 dagen later kreeg ik weer een echo en toen was er geen hartslag meer, het kindje was 1 of 2 dagen daarvoor gestopt met groeien.
De gyn zei dat we maar naar huis moesten om na te denken en een week erna kregen we een nieuwe afspraak. Weer een echo gehad en toen een afspraak voor curettage gemaakt. Eenmaal thuis vond ik dit te snel en ik heb de afspraak afgezegd. Ik wou mijn eigen lichaam de kans geven. Pas na ongeveer 5 weken begon de bloeding, helemaal niet heftig. Lichamelijk vond ik het heel pijnlijk, ik heb nooit weeën gehad dus vergelijken lukt niet maar ik vond het niet vergelijkbaar met menstruatiekrampen. Het was veel heftiger en ik voelde hem aankomen als een golf, bleef een tijdje hangen zodat ik hem weg moest puffen en ging dan langzaam weg. Maar buiten wat bloedverlies en heftige krampen gebeurde er eigenlijk niets. Bij de echo bleek dat het vruchtje er nog zat. Ik trok het niet meer om nog langer door te lopen, lichamelijk en geestelijk niet. Er werd een curettage gepland op 21 maart. Die ochtend moest ik 2 cytotec inbrengen om mijn baarmoedermond te laten verweken en me melden in het ziekenhuis. Ik was er erg bang voor maar ik kreeg een kamer voor mij alleen en man man mocht de hele tijd bij mij zijn. En ik had 1 vaste verpleegster die ontzettend lief was. In het ziekenhuis werden de krampen nog heftiger en ik wist echt niet meer hoe ik moest zitten of liggen. Na een tijd moest ik niesen en verloor ik het vruchtje alsnog spontaan. Ik heb hem uit mijn onderbroek gevist en goed bekeken. Een zakje zo groot als een tennisbal gevuld met vocht. Ik durfde hem niet open te maken.. Ik heb er een foto van gemaakt, geen mooi beeld maar ik ben nog steeds blij dat ik dat gedaan heb. De echo daarna bleek er nog wat weefsel te zitten en dat is toen direct verwijderd, zonder verdoving. Dat deed gruwelijk pijn maar is gelukkig niet gangbaar.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik de curettage niet direct heb laten doen want geestelijk was ik er nog niet klaar voor. Ik heb 6 weken rond gelopen tussen de echo dat het mis was en het verliezen van vruchtje en dat was achteraf te lang. Ik kon geen afscheid nemen.. Ik zou, mocht het opnieuw voorkomen, eerst vragen naar Cytotec. Dat mijn lichaam het zelf heeft gedaan was een opluchting. En helpt dat niet zou ik een curettage laten inplannen.
Succes met deze zware beslissing. Ik hoop dat je kunt doen waar jij je het beste bij voelt
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 03-08-2012 13:35:38 ]
Ik had een eerste echo bij 6 weken 6 dagen en toen was er een hartslag te zien. 14 dagen later kreeg ik weer een echo en toen was er geen hartslag meer, het kindje was 1 of 2 dagen daarvoor gestopt met groeien.
De gyn zei dat we maar naar huis moesten om na te denken en een week erna kregen we een nieuwe afspraak. Weer een echo gehad en toen een afspraak voor curettage gemaakt. Eenmaal thuis vond ik dit te snel en ik heb de afspraak afgezegd. Ik wou mijn eigen lichaam de kans geven. Pas na ongeveer 5 weken begon de bloeding, helemaal niet heftig. Lichamelijk vond ik het heel pijnlijk, ik heb nooit weeën gehad dus vergelijken lukt niet maar ik vond het niet vergelijkbaar met menstruatiekrampen. Het was veel heftiger en ik voelde hem aankomen als een golf, bleef een tijdje hangen zodat ik hem weg moest puffen en ging dan langzaam weg. Maar buiten wat bloedverlies en heftige krampen gebeurde er eigenlijk niets. Bij de echo bleek dat het vruchtje er nog zat. Ik trok het niet meer om nog langer door te lopen, lichamelijk en geestelijk niet. Er werd een curettage gepland op 21 maart. Die ochtend moest ik 2 cytotec inbrengen om mijn baarmoedermond te laten verweken en me melden in het ziekenhuis. Ik was er erg bang voor maar ik kreeg een kamer voor mij alleen en man man mocht de hele tijd bij mij zijn. En ik had 1 vaste verpleegster die ontzettend lief was. In het ziekenhuis werden de krampen nog heftiger en ik wist echt niet meer hoe ik moest zitten of liggen. Na een tijd moest ik niesen en verloor ik het vruchtje alsnog spontaan. Ik heb hem uit mijn onderbroek gevist en goed bekeken. Een zakje zo groot als een tennisbal gevuld met vocht. Ik durfde hem niet open te maken.. Ik heb er een foto van gemaakt, geen mooi beeld maar ik ben nog steeds blij dat ik dat gedaan heb. De echo daarna bleek er nog wat weefsel te zitten en dat is toen direct verwijderd, zonder verdoving. Dat deed gruwelijk pijn maar is gelukkig niet gangbaar.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik de curettage niet direct heb laten doen want geestelijk was ik er nog niet klaar voor. Ik heb 6 weken rond gelopen tussen de echo dat het mis was en het verliezen van vruchtje en dat was achteraf te lang. Ik kon geen afscheid nemen.. Ik zou, mocht het opnieuw voorkomen, eerst vragen naar Cytotec. Dat mijn lichaam het zelf heeft gedaan was een opluchting. En helpt dat niet zou ik een curettage laten inplannen.
Succes met deze zware beslissing. Ik hoop dat je kunt doen waar jij je het beste bij voelt
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 03-08-2012 13:35:38 ]
quote:Op vrijdag 3 augustus 2012 13:15 schreef .Sparkling. het volgende:
.. bekeken. Een zakje zo groot als een tennisbaan gevuld met vocht. Ik durfde ...
Mama van Lars & Femke
Tennisbal is best groot, de vruchtzak was dus blijven groeien? Bij mij is die 4 cm, normaal voor de termijn waarop het vruchtje gestopt is met groeien.
Ik werd net teruggebeld door de verloskundige. Ik heb maandag een afspraak met de gynaecoloog voor een gesprek.
Ik werd net teruggebeld door de verloskundige. Ik heb maandag een afspraak met de gynaecoloog voor een gesprek.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Fijn dat het meteen na het weekend al kan Twinkly. Gaat er iemand met je mee?
Laat je goed voorlichten zodat je voor jezelf een goede keuze kunt maken over wat en hoe nu verder. Neem je tijd, een rouwproces heeft dat nodig...
Laat je goed voorlichten zodat je voor jezelf een goede keuze kunt maken over wat en hoe nu verder. Neem je tijd, een rouwproces heeft dat nodig...
Mama van Lars & Femke
Twinkly nogmaals heel veel sterkte. Goed dat je een afspraak hebt, loop niet te lang door! Hier 'goede' ervaringen met curettage, als je vragen hebt...
Kursor ik wou dat ik het makkelijker kon maken voor je. Als je er zelf niet meer uitkomt vraag dan hulp, dat is geen schande.
Kursor
ik wou dat ik het makkelijker kon maken voor je. Als je er zelf niet meer uitkomt vraag dan hulp, dat is geen schande.
Twinkly, dat is gelukkig al best snel. Mijn advies is om niet alleen te gaan in ieder geval en kies niets waar je niet zelf achter staat.
Bij mij is de vruchtzak inderdaad door blijven groeien, het heeft een tijd geduurd voor mijn lichaam door had dat het mis was. Het kindje zelf was maar 2,5 centimeter.
Nogmaals veel sterkte en succes maandag
Kursor, ik denk vaak aan je en ik kan me niet eens indenken hoe jij je moet voelen. En verder wat Fieder zegt..
Bij mij is de vruchtzak inderdaad door blijven groeien, het heeft een tijd geduurd voor mijn lichaam door had dat het mis was. Het kindje zelf was maar 2,5 centimeter.
Nogmaals veel sterkte en succes maandag
Kursor, ik denk vaak aan je en ik kan me niet eens indenken hoe jij je moet voelen. En verder wat Fieder zegt..
Twinkly, hoe was het vandaag in het ziekenhuis? Ben je een beetje gerustgesteld over wat je (fysiek) te wachten staat? En heb je het idee dat je zelf een keuze hebt in wat er gaat gebeuren? Het is moeilijk, er komt veel op je af en je wordt als het ware geleefd. Het is niet erg als het allemaal even niet wil.
Voor de anderen die bezorgd om mij zijn...ja, ik heb een ietsepietsie professionele hulp voor de verwerking. Originele therapie liep al en was helemaal niet hiervoor bedoeld (evt PM; ik schrijf hier niet alles...aanleiding ooit was een depressie na m'n bevalling), maar ik krijg wel iets aan handvatten. Belangrijkste zijn: opschrijven wat er is gebeurd (nu lukt dat alweer een paar weken niet) en mezelf toestaan dat verdrietig zijn mag.
Ik heb verder een heel klein groepje mensen om me heen waarmee het me soms lukt om te praten. Vaak ook niet, want ik krijg het niet uitgelegd. Ik veroordeel mezelf op m'n foute, niet constructieve gedachten. De eis dat ik weer helemaal goed in m'n vel moet zitten voor eind november zodat we weer van start kunnen moet ik proberen te laten varen. Ik zit heel erg in moeten moeten moeten, met alles. Vreselijk vermoeiend en daar ga ik me niet beter van voelen.
Vrijdag vroeg een collega vriendelijk hoe het ermee ging. Eerlijk geantwoord dat het niet lekker gaat. Volgende vraag...hoe zijn je bloedwaarden? Ehmm, die zijn negatief, dus in orde. Oh, dan moet je er maar niet zoveel mee bezig zijn. Hoe is het met je dochter? De rest van de middag was het weer tussen de tranen door proberen te werken.
Voor de anderen die bezorgd om mij zijn...ja, ik heb een ietsepietsie professionele hulp voor de verwerking. Originele therapie liep al en was helemaal niet hiervoor bedoeld (evt PM; ik schrijf hier niet alles...aanleiding ooit was een depressie na m'n bevalling), maar ik krijg wel iets aan handvatten. Belangrijkste zijn: opschrijven wat er is gebeurd (nu lukt dat alweer een paar weken niet) en mezelf toestaan dat verdrietig zijn mag.
Ik heb verder een heel klein groepje mensen om me heen waarmee het me soms lukt om te praten. Vaak ook niet, want ik krijg het niet uitgelegd. Ik veroordeel mezelf op m'n foute, niet constructieve gedachten. De eis dat ik weer helemaal goed in m'n vel moet zitten voor eind november zodat we weer van start kunnen moet ik proberen te laten varen. Ik zit heel erg in moeten moeten moeten, met alles. Vreselijk vermoeiend en daar ga ik me niet beter van voelen.
Vrijdag vroeg een collega vriendelijk hoe het ermee ging. Eerlijk geantwoord dat het niet lekker gaat. Volgende vraag...hoe zijn je bloedwaarden? Ehmm, die zijn negatief, dus in orde. Oh, dan moet je er maar niet zoveel mee bezig zijn. Hoe is het met je dochter? De rest van de middag was het weer tussen de tranen door proberen te werken.
Pff, kursor, wat een inlevingsvermogen heeft jouw collega zeg 
Boh, wat een nachtmerrie heb jij meegemaakt 
Dikke knuffel.
Ik had maandagochtend een afspraak bij de gynaecoloog. Mijn man was mee en mijn moeder paste bij ons thuis op Niels.
In de wachtkamer zaten allemaal vrouwen met een mooie bolle buik en ze keken natuurlijk ook waar mijn buik was, niet leuk. Bij de gynaecologe stortte ik helemaal in en kreeg een heftige paniekaanval. Ze moest nog een echo maken en toucheren en zelfs dat vond ik doodeng. In de papieren die ze van de verloskundige gekregen had stond dat ik eerst af wilde wachten en nu de mogelijkheden wilde bespreken, maar dit heb ik nooit gewild, de verloskundige nam het aan omdat ze dat zelf natuurlijk het liefste hebben ivm de risico's en omdat veel vrouwen dan beter afscheid kunnen nemen. Ik wilde dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn. De 12-weken echo was op donderdag en vanaf toen heb ik 's nachts maximaal 2 uur geslapen en was ik de hele dag ontzettend bang en gespannen. Ik was zo bang dat het al zou beginnen in het weekend en de gynaecoloog te laat zou zijn, want vanaf zondagochtend had ik licht bloedverlies en buikpijn. Op de echo was ook al te zien dat het vruchtzakje aan het loslaten was.
De gynaecoloog was wat lacherig "hoe ben je bevallen dan?", want ze had mijn reactie niet verwacht. Maar ze zei al snel dat ze wel doorhad dat het geen zin had om mij om te praten. Ze heeft me direct op laten nemen en ik zou om 2 uur gecuretteerd worden.
Van de verpleging kreeg ik het advies om dormicum te nemen (een rustgevend en angstonderdrukkend middel), zodat ik wat minder gespannen zou zijn. Ik was een brok spanning en zo bang, ook dormicum innemen vond ik eng. Ik kende mezelf niet meer goed terug. Ik vroeg de verpleging de hemd van het lijf over wat er allemaal zou gebeuren. Ik was nog nooit onder narcose geweest, dus ook daar was ik bang voor.
Ondertussen was mijn man alweer naar huis gereden om onder andere mijn bril en lenzenspul op te halen.
Het middel werkte gelukkig goed en ik ben zelfs een paar keer bijna weggedoezeld in bed.
Om half 4 kregen we te horen dat het nog wel even kon duren, er was een spoedoperatie tussendoor gekomen. Even later werd ik toch naar de operatiekamer gereden, om in de sluis te horen te krijgen dat er weer een spoedkeizersnede tussendoor gekomen was en werd ik weer teruggereden. Ik vond het allemaal wel best.
Om 5 uur kwamen ze me dan echt halen. De sfeer was heel zakelijk, maar de anesthesist en zijn assistente waren nogal melig met elkaar. Hij maakte grapjes over dat hij nooit in dit ziekenhuis geopereerd zou willen worden omdat hij wist hoe het er aan toe gaat als je onder narcose bent. En hij prikte mijn infuus heel snel terwijl hij zei dat hij de aderen niet goed zag, dat deed heel veel pijn (toen de verpleging het infuus verwijderde bleek het ook scheef in de ader te hebben gezeten, het bleef heel pijnlijk). Toen ik in slaap viel was het laatste wat ik dacht "vent, lul niet zo, ik wil slapen".
Na de operatie werd ik wakker gemaakt door de verpleegkundige in de uitslaapkamer en het eerste wat ik hoorde was "ik heb een baby!" van mijn buurvrouw. Schijnbaar de spoed die tussendoor gekomen was. Ik barstte in huilen uit en zei "ik ben zo blij voor haar". Niet leuk wakker worden.
Ik werd naar de afdeling gynaecologie gereden, ik had bijna de hele dag niet gegeten en gedronken natuurlijk, dus in combinatie met de narcose viel ik steeds bijna flauw. Maar eten en zoete thee hielp goed.
Even later kwam er ook een buurvrouw bij, zij lag te jammeren en te huilen van de pijn, vreselijk zielig vond ik het. Ondertussen waren mijn man en Niels in het ziekenhuis, afgezet door mijn moeder. We hebben geen auto en zij moest terug naar huis om haar hond uit te laten, daarna is ze weer terug gereden om Niels naar bed te kunnen brengen). Helaas konden ze niet in de kamer blijven omdat ik dacht dat het voor mijn buurvrouw niet fijn zou zijn om een hyperblije peuter in de kamer te hebben. Maar Niels heeft zich met R goed vermaakt met traplopen enzo.
De arts of de verpleging had me nog niet verteld of alles goed gegaan was, dat heb ik zelf aan de verpleging moeten vragen. En alles was goed gegaan. Ik verloor ook weinig bloed, dus om half 10 konden we weer naar huis.
Alles gaat lichamelijk goed, ik verlies veel minder bloed dan ik verwacht had (al kan het best nog komen) en ik heb ook weinig buikpijn. Alleen kan ik 's nachts nog steeds niet slapen. Het lijkt nog steeds alsof het allemaal een lange dag geweest is.
Ik ben wel heel blij dat ik het niet bewust mee heb hoeven maken dat ik het verloor, ik had het echt niet aangekund
Ik weet niet of ik het nog wel aandurf om zwanger te worden. We willen heel graag nog een kindje, maar wat was dit een nachtmerrie
De echofoto van donderdag, toen zou ik 11+5 zijn geweest, maar het kindje was niet verder gegroeid dan ruim 8 weken. Met 7 weken heb ik nog een echo met goede hartslag gehad.
(niet eng hoor, je ziet niets bijzonders, maar toch maar een spoiler)
Boh, wat een nachtmerrie heb jij meegemaakt Dikke knuffel.Ik had maandagochtend een afspraak bij de gynaecoloog. Mijn man was mee en mijn moeder paste bij ons thuis op Niels.
In de wachtkamer zaten allemaal vrouwen met een mooie bolle buik en ze keken natuurlijk ook waar mijn buik was, niet leuk. Bij de gynaecologe stortte ik helemaal in en kreeg een heftige paniekaanval. Ze moest nog een echo maken en toucheren en zelfs dat vond ik doodeng. In de papieren die ze van de verloskundige gekregen had stond dat ik eerst af wilde wachten en nu de mogelijkheden wilde bespreken, maar dit heb ik nooit gewild, de verloskundige nam het aan omdat ze dat zelf natuurlijk het liefste hebben ivm de risico's en omdat veel vrouwen dan beter afscheid kunnen nemen. Ik wilde dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn. De 12-weken echo was op donderdag en vanaf toen heb ik 's nachts maximaal 2 uur geslapen en was ik de hele dag ontzettend bang en gespannen. Ik was zo bang dat het al zou beginnen in het weekend en de gynaecoloog te laat zou zijn, want vanaf zondagochtend had ik licht bloedverlies en buikpijn. Op de echo was ook al te zien dat het vruchtzakje aan het loslaten was.
De gynaecoloog was wat lacherig "hoe ben je bevallen dan?", want ze had mijn reactie niet verwacht. Maar ze zei al snel dat ze wel doorhad dat het geen zin had om mij om te praten. Ze heeft me direct op laten nemen en ik zou om 2 uur gecuretteerd worden.
Van de verpleging kreeg ik het advies om dormicum te nemen (een rustgevend en angstonderdrukkend middel), zodat ik wat minder gespannen zou zijn. Ik was een brok spanning en zo bang, ook dormicum innemen vond ik eng. Ik kende mezelf niet meer goed terug. Ik vroeg de verpleging de hemd van het lijf over wat er allemaal zou gebeuren. Ik was nog nooit onder narcose geweest, dus ook daar was ik bang voor.
Ondertussen was mijn man alweer naar huis gereden om onder andere mijn bril en lenzenspul op te halen.
Het middel werkte gelukkig goed en ik ben zelfs een paar keer bijna weggedoezeld in bed.
Om half 4 kregen we te horen dat het nog wel even kon duren, er was een spoedoperatie tussendoor gekomen. Even later werd ik toch naar de operatiekamer gereden, om in de sluis te horen te krijgen dat er weer een spoedkeizersnede tussendoor gekomen was en werd ik weer teruggereden. Ik vond het allemaal wel best.
Om 5 uur kwamen ze me dan echt halen. De sfeer was heel zakelijk, maar de anesthesist en zijn assistente waren nogal melig met elkaar. Hij maakte grapjes over dat hij nooit in dit ziekenhuis geopereerd zou willen worden omdat hij wist hoe het er aan toe gaat als je onder narcose bent. En hij prikte mijn infuus heel snel terwijl hij zei dat hij de aderen niet goed zag, dat deed heel veel pijn (toen de verpleging het infuus verwijderde bleek het ook scheef in de ader te hebben gezeten, het bleef heel pijnlijk). Toen ik in slaap viel was het laatste wat ik dacht "vent, lul niet zo, ik wil slapen".
Na de operatie werd ik wakker gemaakt door de verpleegkundige in de uitslaapkamer en het eerste wat ik hoorde was "ik heb een baby!" van mijn buurvrouw. Schijnbaar de spoed die tussendoor gekomen was. Ik barstte in huilen uit en zei "ik ben zo blij voor haar". Niet leuk wakker worden.
Ik werd naar de afdeling gynaecologie gereden, ik had bijna de hele dag niet gegeten en gedronken natuurlijk, dus in combinatie met de narcose viel ik steeds bijna flauw. Maar eten en zoete thee hielp goed.
Even later kwam er ook een buurvrouw bij, zij lag te jammeren en te huilen van de pijn, vreselijk zielig vond ik het. Ondertussen waren mijn man en Niels in het ziekenhuis, afgezet door mijn moeder. We hebben geen auto en zij moest terug naar huis om haar hond uit te laten, daarna is ze weer terug gereden om Niels naar bed te kunnen brengen). Helaas konden ze niet in de kamer blijven omdat ik dacht dat het voor mijn buurvrouw niet fijn zou zijn om een hyperblije peuter in de kamer te hebben. Maar Niels heeft zich met R goed vermaakt met traplopen enzo.
De arts of de verpleging had me nog niet verteld of alles goed gegaan was, dat heb ik zelf aan de verpleging moeten vragen. En alles was goed gegaan. Ik verloor ook weinig bloed, dus om half 10 konden we weer naar huis.
Alles gaat lichamelijk goed, ik verlies veel minder bloed dan ik verwacht had (al kan het best nog komen) en ik heb ook weinig buikpijn. Alleen kan ik 's nachts nog steeds niet slapen. Het lijkt nog steeds alsof het allemaal een lange dag geweest is.
Ik ben wel heel blij dat ik het niet bewust mee heb hoeven maken dat ik het verloor, ik had het echt niet aangekund
Ik weet niet of ik het nog wel aandurf om zwanger te worden. We willen heel graag nog een kindje, maar wat was dit een nachtmerrie
De echofoto van donderdag, toen zou ik 11+5 zijn geweest, maar het kindje was niet verder gegroeid dan ruim 8 weken. Met 7 weken heb ik nog een echo met goede hartslag gehad.
(niet eng hoor, je ziet niets bijzonders, maar toch maar een spoiler)
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Lieve Twinkly, wat een nachtmerrie.
Dikke voor jou. Ik hoop dat je lichamelijk niet veel last zult hebben. En emotioneel, tja, dat is zo persoonlijk en verschillend. Ik hoop dat je het een plek kunt geven, uiteindelijk. En dat je dit kunt gaan zien als de nachtmerrie die geweest is en je de angst voor nog een zwangerschap kwijt raakt.
Sterkte
Dikke
voor jou. Ik hoop dat je lichamelijk niet veel last zult hebben. En emotioneel, tja, dat is zo persoonlijk en verschillend. Ik hoop dat je het een plek kunt geven, uiteindelijk. En dat je dit kunt gaan zien als de nachtmerrie die geweest is en je de angst voor nog een zwangerschap kwijt raakt.Sterkte
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Twinkly
Het is helemaal niet raar dat je van al die hormonen, het niet slapen en de situatie paniekerig en bang wordt. Klote geregeld ook van het ziekenhuis met die kamerindeling. Toen ik bij mijn zus mocht blijven voor de curretage lag ze gewoon alleen en daarna mocht ze ook alleen. Het is al erg genoeg dat je op die afdeling ligt, terwijl je afscheid moet nemen ipv nieuw leven mag begroeten.
Heel veel sterkte
Het is helemaal niet raar dat je van al die hormonen, het niet slapen en de situatie paniekerig en bang wordt. Klote geregeld ook van het ziekenhuis met die kamerindeling. Toen ik bij mijn zus mocht blijven voor de curretage lag ze gewoon alleen en daarna mocht ze ook alleen. Het is al erg genoeg dat je op die afdeling ligt, terwijl je afscheid moet nemen ipv nieuw leven mag begroeten.
Heel veel sterkte
Wow, wat een achtbaan... zit gewoon een potje mee te janken hier...
Helaas herkenbare stukjes, op de kraamafdeling denken ze niet zo handig mee met mensen die daar zonder baby naar huis moeten.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies..
Helaas herkenbare stukjes, op de kraamafdeling denken ze niet zo handig mee met mensen die daar zonder baby naar huis moeten.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies..
Mama van Lars & Femke
Ik voel me er best heel rot over dat ik het niet aankon om het zelf te doen 
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Niet zo streng zijn voor jezelf! Het is allemaal al moeilijk genoeg...
(Troost het als ik zeg dat ik het ook niet zou willen? Ik was 'blij' met de curettage, dan wist ik zeker dat alles weg was, en schoon, en we weer opnieuw konden beginnen...)
(Troost het als ik zeg dat ik het ook niet zou willen? Ik was 'blij' met de curettage, dan wist ik zeker dat alles weg was, en schoon, en we weer opnieuw konden beginnen...)
Mama van Lars & Femke
Och Twinkly veel sterkte.
En voel je daar niet rot over. Je hebt een keus gemaakt uit zelfbescherming, en die keus is goed. En je hebt echt niet de gemakkelijkste weg gekozen.
Het is aan ieder persoonlijk, maar het lijkt mij ook traumatisch om het zelf te doen.
veel sterkte.En voel je daar niet rot over. Je hebt een keus gemaakt uit zelfbescherming, en die keus is goed. En je hebt echt niet de gemakkelijkste weg gekozen.
Het is aan ieder persoonlijk, maar het lijkt mij ook traumatisch om het zelf te doen.
Oh Twinkly Wat sneu en naar en klote Ik hoop ook dat je gauw weer wat beter kan slapen
Wat sneu en naar en klote Ik hoop ook dat je gauw weer wat beter kan slapen
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Twinkly, de hele situatie is al rot genoeg dus ga je nou niet nog rotter voelen omdat curretage op dat moment de beste optie voor jou was.
Sterkte meissie
Dames, het was zo te lezen op de uitslaapkamer dat er een vrouw begon over een baby te hebben (neem aan na een spoedkeizersnede). Die uitslaapkamer is nou eenmaal één ruimte, daar doe je niks aan helaas.
Sterkte meissie
Dames, het was zo te lezen op de uitslaapkamer dat er een vrouw begon over een baby te hebben (neem aan na een spoedkeizersnede). Die uitslaapkamer is nou eenmaal één ruimte, daar doe je niks aan helaas.
Ja, dat klopt. Gewoon stom toeval was het.quote:
Dames, het was zo te lezen op de uitslaapkamer dat er een vrouw begon over een baby te hebben (neem aan na een spoedkeizersnede). Die uitslaapkamer is nou eenmaal één ruimte, daar doe je niks aan helaas.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ja stom natuurlijk dat je dat net weer moest overkomen op dat moment. En 's nachts is de uitslaapkamer dicht en kan je dat dus niet gebeuren.
Maar het was geen onnadenkendheid van het ziekenhuis in dit geval.
Maar het was geen onnadenkendheid van het ziekenhuis in dit geval.
Twinkly
En inderdaad na mijn curretage lag er iemand naast me op de uitslaapkamer die aan het wachten was op een ruggeprik... De halve verpleging daar raakte in paniek toen ik wakker werdt, want ze wilde me er zsm weg hebben omdat ik al genoeg meegemaakt had ik die weken... Alleen kwam er maar niemand om me op te halen, dus zijn er uiteindelijk 2 verplegers geweest die mijn bed zelf naar "mijn" kamer terug gebracht hebben
En inderdaad na mijn curretage lag er iemand naast me op de uitslaapkamer die aan het wachten was op een ruggeprik... De halve verpleging daar raakte in paniek toen ik wakker werdt, want ze wilde me er zsm weg hebben omdat ik al genoeg meegemaakt had ik die weken... Alleen kwam er maar niemand om me op te halen, dus zijn er uiteindelijk 2 verplegers geweest die mijn bed zelf naar "mijn" kamer terug gebracht hebben
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ik vond net op deze site dat het embryo waarschijnlijk rond 8w6d gestopt is met groeien en het vruchtzakje met 10w1d. Het zakje is dus doorgegroeid (ik vond het al zo enorm op de echo), dat verklaart wel waarom ik zo misselijk was vanaf bijna 9w tot ruim 10w.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Dat is wel lief zeg, dat ze zo meedenkenquote:
Twinkly
En inderdaad na mijn curretage lag er iemand naast me op de uitslaapkamer die aan het wachten was op een ruggeprik... De halve verpleging daar raakte in paniek toen ik wakker werdt, want ze wilde me er zsm weg hebben omdat ik al genoeg meegemaakt had ik die weken... Alleen kwam er maar niemand om me op te halen, dus zijn er uiteindelijk 2 verplegers geweest die mijn bed zelf naar "mijn" kamer terug gebracht hebben
Ik had ook hele lieve verpleegkundigen.Volgens mij had mijn buurvrouw het ook wel meegekregen, ze heeft geen woord meer gezegd daarna
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik denk dat als je aan de andere kant staat, en mee krijgt dat het bij je "buurvrouw" niet goed is gegaan, het je ook heel veel doet! Zeker als je stijf staat van de hormonen dat hakt dat soort nieuws is goed in... Hele grote kans dat ze daarom daarna een stuk rustiger was
Neem de tijd om het te verwerken en een plekje te geven, en wie weet hoe je er in de toekomst in zal staan
Neem de tijd om het te verwerken en een plekje te geven, en wie weet hoe je er in de toekomst in zal staan
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ja, daarom voelde ik me ook wat schuldig dat ze het misschien gehoord had, ik wilde haar geluk niet bederven....quote:
Ik denk dat als je aan de andere kant staat, en mee krijgt dat het bij je "buurvrouw" niet goed is gegaan, het je ook heel veel doet! Zeker als je stijf staat van de hormonen dat hakt dat soort nieuws is goed in... Hele grote kans dat ze daarom daarna een stuk rustiger was
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Daar moet je je echt niet schuldig over voelen!
Maar snap je gevoel wel hoor, had ik ook heel sterk toen ik met het mandje en dekentje met daarin Senna over de gang liep en er ook kersverse moeders liepen...
en ook toen ik hoorde dat m'n schoonzus zich als een hork heeft gedragen in de wachtkamer... daar zat een vrouw op het punt van bevallen samen met haar andere kindjes, partner en ouders te wachten op een kamer. En mijn schoonzus schijnt daar dus te keer te zijn gegaan dat het niet eerlijk was, want zij had al kinderen en kreeg er nu weer 1 en wij hadden niks meer...
Gelukkig is ze door haar moeder de kamer uit gestuurd en flink op haar plek gezet omdat ze haar verdriet echt niet zo op een ander kon af reageren ( helemaal niet op iemand die net een bevalling in zou gaan ) Daar heb ik me toen ook best rot over gevoeld...
Maar snap je gevoel wel hoor, had ik ook heel sterk toen ik met het mandje en dekentje met daarin Senna over de gang liep en er ook kersverse moeders liepen...
en ook toen ik hoorde dat m'n schoonzus zich als een hork heeft gedragen in de wachtkamer... daar zat een vrouw op het punt van bevallen samen met haar andere kindjes, partner en ouders te wachten op een kamer. En mijn schoonzus schijnt daar dus te keer te zijn gegaan dat het niet eerlijk was, want zij had al kinderen en kreeg er nu weer 1 en wij hadden niks meer...
Gelukkig is ze door haar moeder de kamer uit gestuurd en flink op haar plek gezet omdat ze haar verdriet echt niet zo op een ander kon af reageren ( helemaal niet op iemand die net een bevalling in zou gaan ) Daar heb ik me toen ook best rot over gevoeld...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
twinkly, wat een vreselijke achtbaan zo.
Neem rustig de tijd om dit alles te verwerken. sterkte
Neem rustig de tijd om dit alles te verwerken. sterkte
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Oh Twinkly mn hart breekt een beetje pff wat heftig zeg. Maar wel erg ''goed'' geweest van het ziekenhuis dat ze je meteen lieten blijven en je diezelfde dag nog terecht kon.
Alle woorden doen eigenlijk een beetje zwak aan vind ik, ik weet echt niet wat ik zeggen moet behalve een welgemeend sterkte en een dikke knuffel
Ik vind het echt zo verschrikkelijk verdrietig
mn hart breekt een beetje pff wat heftig zeg. Maar wel erg ''goed'' geweest van het ziekenhuis dat ze je meteen lieten blijven en je diezelfde dag nog terecht kon.Alle woorden doen eigenlijk een beetje zwak aan vind ik, ik weet echt niet wat ik zeggen moet behalve een welgemeend sterkte en een dikke knuffel
Ik vind het echt zo verschrikkelijk verdrietig
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Twinkly, ik krijg tranen bij het lezen van je verhaal. Geef jezelf de tijd om dit een plaatsje te geven.
En wat een prachtige foto van jullie kleintje! Koester deze maar
En wat een prachtige foto van jullie kleintje! Koester deze maar
Lieve Twinkly, deze manier was jóuw manier. Voel je niet rot of stom of schuldig, het was de goede keuze voor jou! Wat rot dat het allemaal zo enorm naar je strot is gevlogen, een paniekaanval lijkt me echt vreselijk eng en je voelt je toch al rot genoeg.. Dikke kus lieverd, ik ben blij dat je dit deel achter de rug hebt en dat je nu 'ongestoord' aan de verwerking kunt gaan werken. En of jullie wel of niet nog eens willen proberen, daar komen jullie ook vanzelf wel achter toch? Het komt zoals het komt en wat jullie ook beslissen, het is ok
3!
Twinkly, veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Dikke Hopelijk kun je dit alles een plaatsje geven.
Hopelijk kun je dit alles een plaatsje geven.
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
Twinkly, ik hoop dat je de afgelopen dagen lichamelijk niet al te veel last hebt gehad van de curettage.
Wat vervelend voor je dat de verloskundige niet jouw mening, maar de eigen mening had gecommuniceerd over de snelheid van ingrijpen. En een paniekaanval, wat moeilijk dat je die er ook nog eens overheen krijgt. Wel prettig dat je verder serieus genomen bent en dat er heel snel op actie overgegaan kon worden (bij mij zat er ondanks redelijke spoed ivm mola nog steeds drie dagen tussen). Het is niet niks dat je zo ineens opgenomen wordt en op de ok ligt. Ook op mij heeft dat veel indruk gemaakt (en dat je geen klap ziet zonder bril/lenzen maakt het er zeker niet makkelijk op; zeg ik met m'n -6). De confrontatie juist in het ziekenhuis met bollen buiken en kersverse moeders/babies is ook lastig.
Ik hoop dat je er nu, een aantal dagen later, vrede mee hebt dat je gekozen hebt voor een curettage. Het is jouw manier geweest. Jij voelde je enorm ongemakkelijk met een niet-levend vruchtje in je buik. Ik kan me voorstellen dat je dat zo ervaart. Voor mij was het echter precies andersom. Ik vond het niet naar en had (toen nog niet aan een mola gedacht werd) juist het idee dat ik het zelf wilde doen. Maar bloedverlies tussen de termijnecho en de ziekenhuisafspraak in vond ik dan wel weer vreselijk eng. Ik wilde het als het ware wel gecontroleerd.
Hoe gaat het nu verder met je? Kan je ondertussen al weer een heel klein beetje slapen? En als je als een zombie door het huis loopt en nergens toe in staat bent, dan is dat heel begrijpelijk.
Wat vervelend voor je dat de verloskundige niet jouw mening, maar de eigen mening had gecommuniceerd over de snelheid van ingrijpen. En een paniekaanval, wat moeilijk dat je die er ook nog eens overheen krijgt. Wel prettig dat je verder serieus genomen bent en dat er heel snel op actie overgegaan kon worden (bij mij zat er ondanks redelijke spoed ivm mola nog steeds drie dagen tussen). Het is niet niks dat je zo ineens opgenomen wordt en op de ok ligt. Ook op mij heeft dat veel indruk gemaakt (en dat je geen klap ziet zonder bril/lenzen maakt het er zeker niet makkelijk op; zeg ik met m'n -6). De confrontatie juist in het ziekenhuis met bollen buiken en kersverse moeders/babies is ook lastig.
Ik hoop dat je er nu, een aantal dagen later, vrede mee hebt dat je gekozen hebt voor een curettage. Het is jouw manier geweest. Jij voelde je enorm ongemakkelijk met een niet-levend vruchtje in je buik. Ik kan me voorstellen dat je dat zo ervaart. Voor mij was het echter precies andersom. Ik vond het niet naar en had (toen nog niet aan een mola gedacht werd) juist het idee dat ik het zelf wilde doen. Maar bloedverlies tussen de termijnecho en de ziekenhuisafspraak in vond ik dan wel weer vreselijk eng. Ik wilde het als het ware wel gecontroleerd.
Hoe gaat het nu verder met je? Kan je ondertussen al weer een heel klein beetje slapen? En als je als een zombie door het huis loopt en nergens toe in staat bent, dan is dat heel begrijpelijk.
Oh Twinkly ik heb je verhaal net pas gelezen. Heel veel sterkte de komende tijd. Neem vooral je tijd, het is niet niks.
Ik wilde zelf een curettage en heb er geen spijt van gehad. Het had best nog een tijdje kunnen duren door dat doorgroeiende vruchtzakje, ondanks dat je al bloedverlies had. Bovendien had je daarna misschien alsnog een curettage nodig gehad. Voel je daar niet rot over.
Nu wil je daar nog niet aan denken, maar er komt een moment dat je weet hoe je verder wilt. Of je het nogmaals aandurft en wanneer. Maar nu eerst bijkomen van deze ellende.
Heel veel sterkte de komende tijd. Neem vooral je tijd, het is niet niks. Ik wilde zelf een curettage en heb er geen spijt van gehad. Het had best nog een tijdje kunnen duren door dat doorgroeiende vruchtzakje, ondanks dat je al bloedverlies had. Bovendien had je daarna misschien alsnog een curettage nodig gehad. Voel je daar niet rot over.
Nu wil je daar nog niet aan denken, maar er komt een moment dat je weet hoe je verder wilt. Of je het nogmaals aandurft en wanneer. Maar nu eerst bijkomen van deze ellende.
ohnee twinkly, ik zie het ook nu pas. wat verdrietig dat 't misgegaan is... ik wens je/jullie heel veel sterkte! en je moet inderdaad echt tijd en rust nemen om hiervan bij te komen, ik heb dat na de currettage wat onderschat en er daardoor nog best lang last van gehad.
ik wens je/jullie heel veel sterkte! en je moet inderdaad echt tijd en rust nemen om hiervan bij te komen, ik heb dat na de currettage wat onderschat en er daardoor nog best lang last van gehad.
in de haak.
Dankjewel voor jullie lieve reacties
Kursor, wat een hel moet dat zijn geweest om drie dagen te moeten wachten terwijl je toen al wist dat het een mola zwangerschap was
Gek en rot dat je je bril niet op mocht houden. Ik heb ook een sterke bril (-7) en ik kreeg een speciaal kartonnen doosje waar ze in de operatiekamer, toen ik onder narcose was, mijn bril in stopten.
Lichamelijk gaat het de laatste dagen wel goed. Ik voel me weer redelijk normaal, op af en toe krampen en sterker bloedverlies na. In het ziekenhuis werd mij door de verpleegkundige verteld dat het bloedverlies 3 dagen aan kon houden. Ik dacht dat ik haar verkeerd verstond, dat ze 3 weken bedoelde, maar nee, ze bedoelde echt 3 dagen. Het leek me al sterk en ik vind nu op internet ook 1 tot 2 weken terug.
Psychisch gaat het ook wel goed, ik word af en toe wel wat verdrietig van dingen die me aan de zwangerschap doen denken, maar niet extreem. Maar ik merk dat ik er 's nachts en als ik niets te doen heb nog wel erg mee bezig ben en het niet van me af kan zetten. Ik slaap over het algemeen wel beter, maar vannacht weer maar 2 uur. En 's nachts zweet ik gigantisch, dat had ik na de zwangerschap van Niels ook, toen de hormonen uit mijn lijf verdwenen.
Het is zo gek, het lijkt net of ik helemaal niet 3 maanden zwanger geweest ben, alsof het allemaal een droom/ fantasie was.
Hoe reageerde jullie verloskundige eigenlijk op de miskraam? Ik vond de reactie erg koud en zakelijk overkomen, ze ging direct over op wat nu de mogelijkheden waren. Het enige wat ze zei was dat we al hadden bewezen een zwangerschap te kunnen uitdragen. Nu hoorde ik niet meer thuis in de praktijk. Ik snap best dat het voor hen iets alledaags is en iets natuurlijks, maar wij hadden bijna de 12 weken grens bereikt en een kloppend hartje gezien bij 7 weken, we dachten dat het nu wel veilig was om te gaan genieten.
Kursor, wat een hel moet dat zijn geweest om drie dagen te moeten wachten terwijl je toen al wist dat het een mola zwangerschap was
Gek en rot dat je je bril niet op mocht houden. Ik heb ook een sterke bril (-7) en ik kreeg een speciaal kartonnen doosje waar ze in de operatiekamer, toen ik onder narcose was, mijn bril in stopten.
Lichamelijk gaat het de laatste dagen wel goed. Ik voel me weer redelijk normaal, op af en toe krampen en sterker bloedverlies na. In het ziekenhuis werd mij door de verpleegkundige verteld dat het bloedverlies 3 dagen aan kon houden. Ik dacht dat ik haar verkeerd verstond, dat ze 3 weken bedoelde, maar nee, ze bedoelde echt 3 dagen. Het leek me al sterk en ik vind nu op internet ook 1 tot 2 weken terug.
Psychisch gaat het ook wel goed, ik word af en toe wel wat verdrietig van dingen die me aan de zwangerschap doen denken, maar niet extreem. Maar ik merk dat ik er 's nachts en als ik niets te doen heb nog wel erg mee bezig ben en het niet van me af kan zetten. Ik slaap over het algemeen wel beter, maar vannacht weer maar 2 uur. En 's nachts zweet ik gigantisch, dat had ik na de zwangerschap van Niels ook, toen de hormonen uit mijn lijf verdwenen.
Het is zo gek, het lijkt net of ik helemaal niet 3 maanden zwanger geweest ben, alsof het allemaal een droom/ fantasie was.
Hoe reageerde jullie verloskundige eigenlijk op de miskraam? Ik vond de reactie erg koud en zakelijk overkomen, ze ging direct over op wat nu de mogelijkheden waren. Het enige wat ze zei was dat we al hadden bewezen een zwangerschap te kunnen uitdragen. Nu hoorde ik niet meer thuis in de praktijk. Ik snap best dat het voor hen iets alledaags is en iets natuurlijks, maar wij hadden bijna de 12 weken grens bereikt en een kloppend hartje gezien bij 7 weken, we dachten dat het nu wel veilig was om te gaan genieten.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Lieve Twinks, ik kan me je paniek levendig voorstellen, het lijkt mij ook vreselijk om je kindje in de wc te zien liggen (dat is t schrikbeeld dat ik heb) en zou ook mega angstig zijn in het ziekenhuis. Je hebt het geweldig gedaan dame, ik hoop dat je dat ooit ook kunt voelen. En je je ook weer zeker genoeg voelt om nog eens een poging te wagen.
Ik heb een gevoel mij binnenkort weer opnieuw te kunnen melden hier.
Ik ben nu net 4 weken zwanger. Woensdag voor het eerst getest en de testen worden iedere dag lichter ipv donkerder. En ik heb er ontzettende buikpijn bij sinds net dus ik denk dat het niet goed zit.
Afwachten..
Ik ben nu net 4 weken zwanger. Woensdag voor het eerst getest en de testen worden iedere dag lichter ipv donkerder. En ik heb er ontzettende buikpijn bij sinds net dus ik denk dat het niet goed zit.
Afwachten..
Spark, ah nee! Ik hoop heeeel hard dat het vals alarm is.quote:
Ik heb een gevoel mij binnenkort weer opnieuw te kunnen melden hier.
Ik ben nu net 4 weken zwanger. Woensdag voor het eerst getest en de testen worden iedere dag lichter ipv donkerder. En ik heb er ontzettende buikpijn bij sinds net dus ik denk dat het niet goed zit.
Afwachten..
Ja, ik ook. Maar mijn test vandaag was net zo licht als de test van woensdag. Zo onderhand zou die toch veel donkerder moeten zijn.. Vorige zwangerschap had ik veel sneller donkere testen.
Eigenlijk heb ik de hoop al wel opgegeven en ben ik al aan het wachten op de bloeding maar misschien komt er nog een wondertje..
Eigenlijk heb ik de hoop al wel opgegeven en ben ik al aan het wachten op de bloeding maar misschien komt er nog een wondertje..
Nee! Misschien door de hitte dat je meer drinkt??
Ik had geloof ik na een week een echt donkere test. En vreselijke buikpijn heb ik ook gehad... Maar ik snap je angst wel.
Ik ga voor je duimen meid zo moeilijk dat je niks kunt doen behalve afwachten
Ik had geloof ik na een week een echt donkere test. En vreselijke buikpijn heb ik ook gehad... Maar ik snap je angst wel.
Ik ga voor je duimen meid
zo moeilijk dat je niks kunt doen behalve afwachten
Nee, ik heb niet extreem veel gedronken. Woensdag bij de eerste test was het veel meer en de test is echt zichtbaar lichter dan die van eergisteren. Ik doe er morgen nog naar 1 met ochtendurine maar ik denk niet dat dat het verschil zal maken. Verdorie, ik ben er echt even flink door van slagquote:
Nee! Misschien door de hitte dat je meer drinkt??
Ik had geloof ik na een week een echt donkere test. En vreselijke buikpijn heb ik ook gehad... Maar ik snap je angst wel.
Ik ga voor je duimen meid
Dankjulliewel Mijn buikpijn is weer afgezakt en er is nog geen bloedverlies maar ja.. Die testen die niet donker worden beloven weinig goeds he?
Ik heb nog een foto gemaakt:
De linker is van woensdag, getest om ongeveer eh.. 21 uur ofzo?
De middelste van donderdag, getest omstreeks 11 uur
De rechter is van vandaag,getest rond 15 uur
En de andere testen die ik heb gedaan
Linker is van donderdag, getest rond 7 uur
Middelste van vrijdag, getest rond half 9
Rechter van vandaag, getest rond 16.30
Mijn buikpijn is weer afgezakt en er is nog geen bloedverlies maar ja.. Die testen die niet donker worden beloven weinig goeds he? Ik heb nog een foto gemaakt:
De linker is van woensdag, getest om ongeveer eh.. 21 uur ofzo?
De middelste van donderdag, getest omstreeks 11 uur
De rechter is van vandaag,getest rond 15 uur
En de andere testen die ik heb gedaan
Linker is van donderdag, getest rond 7 uur
Middelste van vrijdag, getest rond half 9
Rechter van vandaag, getest rond 16.30
Sparkling, ik vind het moeilijk om echt iets zinnigs te zeggen aan de hand van jouw tests. Ik kan alleen maar voor je hopen en duimen dat het allemaal vals alarm is. Sterkte!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Waarom zoveel testen??
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Om jezelf gek te maken?? Kom op hou op met testen. Dat helpt je echt niets.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Jij hebt echt weinig empatisch vermogen he? Natuurlijk hept dat niet, dat weet ze zelf waarschijnlijk donders goed. Maar ze wil waarschijnlijk proberen houvst te vinden in een onzekere tijd. De een bidt, de ander doet 10 zwangerschapstesten. Geen van beide helpt, maar ieder zijn ding.quote:
Om jezelf gek te maken?? Kom op hou op met testen. Dat helpt je echt niets.
Sparkling, ik duim voor je! Hopelijk worden ze snel donker. En zolang er strepen zijn...
Joh prima! Stuur anders nog een testje op?
Ik bedoel het meer dat ze zich alleen maar nog gekker maakt zo. Maar prima. Dit topic moet je blijkbaar vooral kusje kroel doen.
Ik bedoel het meer dat ze zich alleen maar nog gekker maakt zo. Maar prima. Dit topic moet je blijkbaar vooral kusje kroel doen.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, kusje kroel hoeft toch helemaal niet, da´s ook onzin Natuurlijk snap ik wat je bedoelt, maar het kwam wat cru op mij over 
Natuurlijk snap ik wat je bedoelt, maar het kwam wat cru op mij over
Het staat er cru-er dan bedoelt. Maar dat is interwebs.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Sparkling, je zegt dat de testen iedere dag lichter worden. Ik zie dat niet. Ik zie alleen dat de testen van vanmiddag net wat lichter zijn dan de test van gisterochtend. Dat is niet zo vreemd, toch? Tenminste, ik begreep dat ochtendurine de meeste HCG bevat. Bovendien is het niet per sé zo dat je test per dag zichtbaar donkerder "moet" worden. Als er een dag of 3 tussen de testen zit dan zie je waarschijnlijk wel een verschil, maar zo per dag kun je er volgens mij niet al teveel conclusies aan verbinden. Het feit dat je buikpijn hebt hoeft gelukkig ook helemaal niets te betekenen. Tenminste, ik had juist buikpijn bij mijn beide zwangerschappen, ook al zo vroeg, en ik weet dat veel meer vrouwen dat hebben/hadden. Het is hartstikke spannend, maar het enige wat je kunt doen is gewoon afwachten wat de tijd gaat brengen. Sterkte!
[ Bericht 1% gewijzigd door Cantare op 18-08-2012 20:25:42 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Cantare op 18-08-2012 20:25:42 ]
Even het oog van een buitenstaander: ik zie ook geen lichter wordende streepjes, de middelste lijken op beide testen donkerder dan de andere twee. En die laatste deed je later op de dag dan de middelste. En buikpijn, tja dat kan komen doordat je baarmoeder groeit. Maar snap dat je je druk maakt, omdat het al een keer eerder is misgegaan. Sterkte!
Twinks
Sparkling, als je zo kort zwanger bent, en de tests zouden echt lichter worden, dan denk ik dat het streepje al niet meer te zien zou zijn?
Sparkling, als je zo kort zwanger bent, en de tests zouden echt lichter worden, dan denk ik dat het streepje al niet meer te zien zou zijn?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ticootje, natuurlijk heb je ook gewoon gelijk.. Ik maak mezelf helemaal gek zo, als ik niet door had getest had ik niets geweten en was ik me pas zorgen gaan maken bij een bloeding.
Cantare, ik zie dat de test van woensdag net zo donker is als die van vandaag (de KV 2 voor 5 testen, die andere zie ik weinig verschil in) terwijl ik ze beide later op de dag heb gedaan. Bij mijn vorige zwangerschap werden ze echt snel merkbaar donkerder, al zei dat achteraf ook niet zoveel.
Maar inderdaad, afwachten is het enige dat ik kan doen.
Cantare, ik zie dat de test van woensdag net zo donker is als die van vandaag (de KV 2 voor 5 testen, die andere zie ik weinig verschil in) terwijl ik ze beide later op de dag heb gedaan. Bij mijn vorige zwangerschap werden ze echt snel merkbaar donkerder, al zei dat achteraf ook niet zoveel.
Maar inderdaad, afwachten is het enige dat ik kan doen.
Geen bloed is goed.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Daar hoop ik deze keer in ieder geval maar op. De vorige keer had in een missed abortion en toen ging dit niet op maar nu is het sowieso anders natuurlijkquote:
Nou ja bij een missed abortion blijft je lijf wel hormonen aanmaken, toch. Dus testen zeggen niets over of het wel goed gaat. Je bent in elk geval nu zwanger.quote:
[..]
Daar hoop ik deze keer in ieder geval maar op. De vorige keer had in een missed abortion en toen ging dit niet op maar nu is het sowieso anders natuurlijk
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dat klopt ja, toen heb ik ruim een maand moeten wachten voor de miskraam begon.quote:Op zaterdag 18 augustus 2012 20:38 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Nou ja bij een missed abortion blijft je lijf wel hormonen aanmaken, toch. Dus testen zeggen niets over of het wel goed gaat. Je bent in elk geval nu zwanger.
Ik hoop echt oprecht dat ik gewoon te veel panieker en over 1,5 week de echo er prima uit ziet voor de termijn.
De middelste test vind ik donkerder lijken. Volgens mij heeft het te maken met de concentratie van de urine. Bij de middelste test dus geconcentreerder vanwege ochtendurine. De eerste 3 maanden tot de echo zijn gewoon erg spannend, probeer jezelf niet gekker te maken. Sterkte met wachten op wat meer zekerheid!
[ Bericht 0% gewijzigd door Meimeltje op 18-08-2012 21:05:41 (Wat Cantare dus eigenlijk al zei ;)) ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Meimeltje op 18-08-2012 21:05:41 (Wat Cantare dus eigenlijk al zei ;)) ]
Dat klopt ook, de middelste testen zijn het donkerst.
Ik heb me maar voorgenomen om morgen met ochtendurine te testen om in ieder geval wat eerlijker te kunnen vergelijken. En dan maar hopen dat hij in ieder geval wat donkerder is.
En dan heb ik nog 1 test over en dan zijn ze op. En mocht ik geen bloeding krijgen dan laat ik het daar ook maar bij. Ik ga geen nieuwe meer kopen en verder de echo maar afwachten.
Ik heb me maar voorgenomen om morgen met ochtendurine te testen om in ieder geval wat eerlijker te kunnen vergelijken. En dan maar hopen dat hij in ieder geval wat donkerder is.
En dan heb ik nog 1 test over en dan zijn ze op. En mocht ik geen bloeding krijgen dan laat ik het daar ook maar bij. Ik ga geen nieuwe meer kopen en verder de echo maar afwachten.
Kun je dan niet beter een paar daagjes wachten?
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Sparkling, HCG verdubbelt zich ongeveer elke 72 uur. Het kan dus best dat er tussen 2 tests die twee dagen na elkaar gedaan zijn weinig verschil zit. Vooral in deze prille fase nu het HCG nog redelijk laag is waarschijnlijk. Het heeft dus sowieso mmeer zin om als je wilt testen dit minimaal om de dag te doen.
Oh en nog iets, ik zie op m'n scherm niet dat de tests lichter worden hoor. Maarja helaas zul je echt moeten afwachten.
I'll keep my fingers crossed.
Oh en nog iets, ik zie op m'n scherm niet dat de tests lichter worden hoor. Maarja helaas zul je echt moeten afwachten.
I'll keep my fingers crossed.
Sparkling, volgens mij zit je jezelf veel te veel op te naaien. Ik herken het wel enigzins, want ik heb ook een miskraam gehad. Toen ik daarna zwanger raakte kon ik er ook niet meteen helemaal van genieten, omdat ik zo bang was dat het weer verkeerd zal gaan. Je zult er toch een beetje vertrouwen in moeten hebben!
Probeer afleiding te zoeken en er niet té veel mee bezig te zijn. Wat Tico zegt, geen bloed is goed. En buikpijn is ook een teken van zwangerschap. En uit je testen kun je weinig afleiden. Waarschijnlijk kun je het niet laten om morgen toch over die test te piesen, dus gewoon lekker doen. En daarna geen meer kopen, want je maakt jezelf er alleen gek mee volgens mij..
Sterkte ermee
Probeer afleiding te zoeken en er niet té veel mee bezig te zijn. Wat Tico zegt, geen bloed is goed. En buikpijn is ook een teken van zwangerschap. En uit je testen kun je weinig afleiden. Waarschijnlijk kun je het niet laten om morgen toch over die test te piesen, dus gewoon lekker doen. En daarna geen meer kopen, want je maakt jezelf er alleen gek mee volgens mij..
Sterkte ermee
Nee, ik kon het inderdaad niet laten, maar het was best een nuttige test dit keer.
Het is echt niet te ontkennen dat het streepje lichter aan het worden is in ieder geval. Ik ga verder nier meer testen en ga er vanuit dat er wel een bloeding komt in de komende dagen. En zo niet, dan zien we dat ook wel weer.
En hoe dan verder weet ik ook nog niet..
Een fotootje, het zijn gewoon de KV 2v5 testen, ik heb alleen het omhulsel eraf gesloopt
De onderste is van vanochtend, gedaan met ochtendurine die erg geconcentreerd was.
Het is echt niet te ontkennen dat het streepje lichter aan het worden is in ieder geval. Ik ga verder nier meer testen en ga er vanuit dat er wel een bloeding komt in de komende dagen. En zo niet, dan zien we dat ook wel weer.
En hoe dan verder weet ik ook nog niet..
Een fotootje, het zijn gewoon de KV 2v5 testen, ik heb alleen het omhulsel eraf gesloopt
De onderste is van vanochtend, gedaan met ochtendurine die erg geconcentreerd was.
Och Sparkling.. Wat ongelofelijk KUT gewoon!
Hopelijk trekt het nog bij maar kan me voorstellen dat je je enorm zorgen maakt..
Ik blij voor je duimen
Wat ongelofelijk KUT gewoon!Hopelijk trekt het nog bij maar kan me voorstellen dat je je enorm zorgen maakt..
Ik blij voor je duimen
[lurker inbreekt]
Staat er meestal niet op zwangerschapstesten dat je niet meer na een bepaalde tijd af moet lezen? Omdat er dan een streep kan komen die onterecht is? Zou het dan niet zo kunnen zijn dat die strepen alleen al door de tijd donkerder worden? Ik hoop dat je je onterecht zorgen maakt iig
[/lurker uitbreekt]
Staat er meestal niet op zwangerschapstesten dat je niet meer na een bepaalde tijd af moet lezen?
Omdat er dan een streep kan komen die onterecht is? Zou het dan niet zo kunnen zijn dat die strepen alleen al door de tijd donkerder worden? Ik hoop dat je je onterecht zorgen maakt iig [/lurker uitbreekt]
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het ging er juist om dat de testen lichter werden...
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
Mama van Lars & Femke
ja, maar als ze donkerder worden als ze langer liggen lijkt het me logisch dat oudere tests donkerder zijn (geworden) dan de nieuwequote:
Het ging er juist om dat de testen lichter werden...
Vreselijk balen zeg. Ga je bij de huisarts of gyn langs deze week? Lijkt me sowieso wel verstandig om dit medisch vast te laten leggen, misschien kunnen ze onderzoeken waarom het weer is misgegaan? En misschien is er alsnog niets mis maar doen die testen gewoon raar bij jou.... Ik ga duimen voor een goeie afloop!
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Tombolafan, ik weet niet of dat kan maar dan zou de test van gisteren ook vandaag weer donkerder moeten zijn toch?
Shandaly, ik bel morgen sowieso het ziekenhuis even. Ik weet niet of dit al als miskraam gezien wordt als het mis gaat. Ik ben nu 4w4d. En ik weet ook niet hoe nu verder, of ze bloed willen prikken ofzo.
Ik voel me lichamelijk nog hartstikke zwanger in ieder geval, pijn aan mijn tepels en misselijk. Zulke klachten heb ik zelfs in mijn vorige zwangerschap zelfs nooit gehad, raar hè?
Shandaly, ik bel morgen sowieso het ziekenhuis even. Ik weet niet of dit al als miskraam gezien wordt als het mis gaat. Ik ben nu 4w4d. En ik weet ook niet hoe nu verder, of ze bloed willen prikken ofzo.
Ik voel me lichamelijk nog hartstikke zwanger in ieder geval, pijn aan mijn tepels en misselijk. Zulke klachten heb ik zelfs in mijn vorige zwangerschap zelfs nooit gehad, raar hè?
Sparklng, ik vind die onderste niet lichter dan de twee middelste, maar donkerder.
Ik vind het heel rot dat je je zo voelt. Die onzekerheid is killing. Als je symptomen er allemaal zijn, en er is geen bloed, zou ik er zeker niet al vanuit gaan dat je een miskraam hebt. Misschien is contact opnemen met een verloskundige/ziekenhuis een idee, maar ik dek dat ze og niet veel kunnen doen zo vroeg. Wel kunnen ze misschien een afspraak inplannen voor een vroege echo op een termijn dat ze denken dat het zinvol is. Probeer je zelf in de tussentijd niet gek te maken, test niet meer, en wacht af, hoe moeilijk ook.
Ik vind het heel rot dat je je zo voelt. Die onzekerheid is killing. Als je symptomen er allemaal zijn, en er is geen bloed, zou ik er zeker niet al vanuit gaan dat je een miskraam hebt. Misschien is contact opnemen met een verloskundige/ziekenhuis een idee, maar ik dek dat ze og niet veel kunnen doen zo vroeg. Wel kunnen ze misschien een afspraak inplannen voor een vroege echo op een termijn dat ze denken dat het zinvol is. Probeer je zelf in de tussentijd niet gek te maken, test niet meer, en wacht af, hoe moeilijk ook.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Vind je de onderste test donkerder? Ik heb het aan meerdere mensen gevraagd omdat ik misschien te negatief kijk maar iedereen zei dat hij lichter was.. Meer mensen die hun blik erover willen laten gaan?
Ik verwacht ook niet dat ze iets doen nu, maar mocht het wel mis gaan is het miskraam 2.. Ik overleg wel, op een echo is nu sowieso niets te zien.
Ik verwacht ook niet dat ze iets doen nu, maar mocht het wel mis gaan is het miskraam 2.. Ik overleg wel, op een echo is nu sowieso niets te zien.
De onderste drie zijn allemaal ongeveer even donker of licht, hoe je het bekijkt.
Sowieso verkleuren testen als je ze langer dan een uur laat liggen dus ik zou niet teveel conclusies trekken hieruit en jezelf daarmee helemaal gek maken.
Eigenlijk is het zonde dat je nu zo in de stress zit omdat je al die testen gedaan hebt. Als je dat niet gedaan had, was je nu gewoon zwanger van de zon aan het genieten geweest.
En ja dan nog kan het misgaan maar nu hangt er al zo'n donkere wolk boven je hoofd terwijl het misschien helemaal niet nodig is.
Ik hoop een goede echo voor je over een paar weken.
Sowieso verkleuren testen als je ze langer dan een uur laat liggen dus ik zou niet teveel conclusies trekken hieruit en jezelf daarmee helemaal gek maken.
Eigenlijk is het zonde dat je nu zo in de stress zit omdat je al die testen gedaan hebt. Als je dat niet gedaan had, was je nu gewoon zwanger van de zon aan het genieten geweest.
En ja dan nog kan het misgaan maar nu hangt er al zo'n donkere wolk boven je hoofd terwijl het misschien helemaal niet nodig is.
Ik hoop een goede echo voor je over een paar weken.
Wat je zegt DML, wat heb ik mezelf vervloekt zeg. Er is buiten die testen om en flinke krampen geen enkel teken dat het mis dreigt te gaan.
Ik heb vandaag dan ook gewoon een leuke dag gehad hoor! We zijn een terrasje op gaan zoeken en uit eten geweest, heerlijk!
Ik heb vandaag dan ook gewoon een leuke dag gehad hoor! We zijn een terrasje op gaan zoeken en uit eten geweest, heerlijk!
Sparkling, weet je wat ik zie? Een hele berg positieve testen. Ik weet héél goed hoe het is om jezelf gek te maken over dit soort dingen, maar echt, probeer eruit te komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ook dat weet ik heel erg goed, maar wat DML zegt, het is zonde om je nu zo te voelen terwijl dit eigenlijk niet zo heel veel zegt. Hoeveel dagen na je nod zit je nu? Is het misschien een optie om het wat 'los te koppelen' van je gevoel door het zo te zien dat er nu een bevruchting heeft plaatsgevonden, dat dat goed nieuws is en dat je nu gaat afwachten of het ook een kindje mag worden? Deze stress is niet goed voor jou, niet goed voor het kindje, niemand wordt ermee geholpen (nouja, de farmaceutische industrie dan, van al jouw centjes) en echt, je hebt nog zo lang te gaan eer je echt 'weet' dat het allemaal ok is. Niemand zal je zeggen dat je er (nu al) van moet genieten om zwanger te zijn, maar laat het los.. Je verdient beter dan deze self-inflicted hel..
3!
Incantrix, je slaat de spijker precies op de kop.. Ik lees al lang mee en ik ken jouw voorgeschiedenis en vergeleken dat valt het allemaal reuze mee.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Ik vind het heel begrijpelijk hoor, ik zou niet zo streng voor jezelf zijn. Jezelf gek maken is niet nodig, maar wat je zegt, je hebt verder een leuke dag gehad. Je bent de eerste niet die er een serie testen tegenaan gooit en je zult de laatste niet zijn, als ze steeds mooier donkerder worden hou je je toch ook vast een aan schijnveiligheid, dikke kans dat het dan ook gewoon goed zit maar uiteindelijk weet je dat toch pas als je je kindje vasthoudt. Nou ja wat ik eigenlijk wil zeggen, of het nou te ver is gegaan of niet, het is niet heel raar ofzo.quote:
Incantrix, je slaat de spijker precies op de kop.. Ik lees al lang mee en ik ken jouw voorgeschiedenis en vergeleken dat valt het allemaal reuze mee.
Ik probeer het echt wat los te laten en ik ben de eerste toe te geven dat het veel te ver is gegaan.
Maar ik ben ook zo verschrikkelijk bang, ik wil dit kindje zo graag..
Oh, ik zit ongeveer 4 dagen na NOD als ik het goed heb.
Sparkling, ik hoop dat je je voor niets gek hebt zitten maken met al die testen. Je kunt er zo weinig mee hè, ze zijn niet kwantitatief. Ik duim voor een goed vervolg.
(en in m'n achterhoofd zitten weer m'n eigen streepjes...de teststreep die er al vanaf knalde voor de controlestreep er was; ben benieuwd/bang voor hoe ik er over een tijd aan toe zal zijn als ik weer een positieve hCG-test heb; zwangerschapstest weet ik ook niet of dat in mijn geval de lading dekt, voor nu in ieder geval niet. Ik moet er nog zeker vier negatief hebben op de tumormarker hCG.) by the way...ik kom nu waarschijnlijk weer vreselijk zwartgallig over, maar ik voel me gelukkig de laatste paar dagen weer enigszins opknappen. Ga in ieder geval niet over meer om staan huilen en kan me weer een beetje concentreren (naar m'n eigen maatstaven; op m'n werk hebben ze er niet veel van gemerkt))
Twinkly, je verhaal is alweer wat "weggezakt", maar ik wilde er toch nog even op reageren. Fijn dat je weer een beetje slaapt en dat het verdriet je niet "verscheurt". Wel lastigisschien dat het als een nare droom voelt of heb je het idee dat je het zo goed kunt verwerken. Ik hoop voor je dat dat geleidelijk gaat. Bij mij komt het toch keer op keer weer met een enorme klap binnen net op het moment dat het wel weer gaat. Dat blijft je hopelijk bespaard.
Wat m'n bril en de OK betreft...ik heb me maar netjes aan de voorschriften gehouden. Ik moet helaas breeds weer ontdekken dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Zonder bril en erg weinig zicht voor het eerst naar de OK is erg eng (en dat was ik al vreselijk bang om überhaupt in het ziekenhuis te zijn).
Begeleiding van de twee verloskundigen van de VK-praktijk ben ik erg over te spreken. Jammer dat dat bij jou helemaal niet zo is (geeft geen goede basis voor als je ooit nog weer zwanger zou zijn). De echoscopiste had de VK op de hoogte gebracht van de "missed abortion" van "de tweeling". Een uur later belde de VK met wat verder de bedoeling was. De volgende ochtend had ze de afspraak in het ziekenhuis voor me geregeld (met naar haar idee wel erg veel tijd ertussen, ze hoopte op een plekje die middag al). Ik mocht de papieren op de praktijk ophalen, die lagen voor me klaar. Ze liep toevallig net binnen toen wij aankwamen en nam alle tijd voor een goed gesprek/luisterend oor. (misschien dat het scheelt dat ze zelfs helaas ook meerdere miskramen en vroeggeboorten met foute afloop heeft gehad). Ik heb toen nog een tweede knuffellappenpopje (welkomstcadeautje bij de praktijk) gevraagd en gekregen. Tranen! Na de afspraak in het ziekenhuis heb ik ze zelf 's avonds nog gebeld met de diagnose mola. De dagen daarop heb ik ze steeds op de hoogte gehouden (op hun verzoek, maar ik heb het ook als prettig ervaren om met deskundigen te kunnen praten) van alle plannen en bepalingen. Een paar dagen na de curettage is een van de twee nog thuis langs geweest voor een huisbezoek. Een soort evaluatiegesprek van alle ervaringen van de voorgaande twee weken. Deden ze bij iedereen die dat wenste en expres thuis zodat je niet op de praktijk tussen al het geluk zou zitten. De weken erna heb ik nog diverse malen contact met ze gezocht. Zelfs buiten het telefonisch spreekuur. Was geen enkel probleem. Ze begrepen heel goed dat ik diverse malen compleet ondersteboven was door de wisselende berichten uit het ziekenhuis. De laatste keer dat ik gebeld heb was twee maanden na de curettage toen m'n bloedwaarden onder de grenswaarde zaten. Als ik het op kon brengen dan wilden ze dat graag horen. Al met al heb ik dus niets te klagen gehad wat betreft de begeleiding vanuit de VK's. Deels door de impact van de mola, maar ik vermoed dat ze deze begeleiding ook geven bij een meer standaardsituatie (klinkt heel cru, maar zo bedoel ik het niet). Ze hadden bijvoorbeeld ook gerust het informeren van instanties voor ons willen doen. De moeilijke telefoontjes naar huisarts, verzekering, kraambureau enzovoort...
(en in m'n achterhoofd zitten weer m'n eigen streepjes...de teststreep die er al vanaf knalde voor de controlestreep er was; ben benieuwd/bang voor hoe ik er over een tijd aan toe zal zijn als ik weer een positieve hCG-test heb; zwangerschapstest weet ik ook niet of dat in mijn geval de lading dekt, voor nu in ieder geval niet. Ik moet er nog zeker vier negatief hebben op de tumormarker hCG.) by the way...ik kom nu waarschijnlijk weer vreselijk zwartgallig over, maar ik voel me gelukkig de laatste paar dagen weer enigszins opknappen. Ga in ieder geval niet over meer om staan huilen en kan me weer een beetje concentreren (naar m'n eigen maatstaven; op m'n werk hebben ze er niet veel van gemerkt))
Twinkly, je verhaal is alweer wat "weggezakt", maar ik wilde er toch nog even op reageren. Fijn dat je weer een beetje slaapt en dat het verdriet je niet "verscheurt". Wel lastigisschien dat het als een nare droom voelt of heb je het idee dat je het zo goed kunt verwerken. Ik hoop voor je dat dat geleidelijk gaat. Bij mij komt het toch keer op keer weer met een enorme klap binnen net op het moment dat het wel weer gaat. Dat blijft je hopelijk bespaard.
Wat m'n bril en de OK betreft...ik heb me maar netjes aan de voorschriften gehouden. Ik moet helaas breeds weer ontdekken dat ik meer voor mezelf moet opkomen. Zonder bril en erg weinig zicht voor het eerst naar de OK is erg eng (en dat was ik al vreselijk bang om überhaupt in het ziekenhuis te zijn).
Begeleiding van de twee verloskundigen van de VK-praktijk ben ik erg over te spreken. Jammer dat dat bij jou helemaal niet zo is (geeft geen goede basis voor als je ooit nog weer zwanger zou zijn). De echoscopiste had de VK op de hoogte gebracht van de "missed abortion" van "de tweeling". Een uur later belde de VK met wat verder de bedoeling was. De volgende ochtend had ze de afspraak in het ziekenhuis voor me geregeld (met naar haar idee wel erg veel tijd ertussen, ze hoopte op een plekje die middag al). Ik mocht de papieren op de praktijk ophalen, die lagen voor me klaar. Ze liep toevallig net binnen toen wij aankwamen en nam alle tijd voor een goed gesprek/luisterend oor. (misschien dat het scheelt dat ze zelfs helaas ook meerdere miskramen en vroeggeboorten met foute afloop heeft gehad). Ik heb toen nog een tweede knuffellappenpopje (welkomstcadeautje bij de praktijk) gevraagd en gekregen. Tranen! Na de afspraak in het ziekenhuis heb ik ze zelf 's avonds nog gebeld met de diagnose mola. De dagen daarop heb ik ze steeds op de hoogte gehouden (op hun verzoek, maar ik heb het ook als prettig ervaren om met deskundigen te kunnen praten) van alle plannen en bepalingen. Een paar dagen na de curettage is een van de twee nog thuis langs geweest voor een huisbezoek. Een soort evaluatiegesprek van alle ervaringen van de voorgaande twee weken. Deden ze bij iedereen die dat wenste en expres thuis zodat je niet op de praktijk tussen al het geluk zou zitten. De weken erna heb ik nog diverse malen contact met ze gezocht. Zelfs buiten het telefonisch spreekuur. Was geen enkel probleem. Ze begrepen heel goed dat ik diverse malen compleet ondersteboven was door de wisselende berichten uit het ziekenhuis. De laatste keer dat ik gebeld heb was twee maanden na de curettage toen m'n bloedwaarden onder de grenswaarde zaten. Als ik het op kon brengen dan wilden ze dat graag horen. Al met al heb ik dus niets te klagen gehad wat betreft de begeleiding vanuit de VK's. Deels door de impact van de mola, maar ik vermoed dat ze deze begeleiding ook geven bij een meer standaardsituatie (klinkt heel cru, maar zo bedoel ik het niet). Ze hadden bijvoorbeeld ook gerust het informeren van instanties voor ons willen doen. De moeilijke telefoontjes naar huisarts, verzekering, kraambureau enzovoort...
Sparkling, ik vind ook dat je te hard voor jezelf bent. Het is zo'n machteloze positie waar je in zit, dus het is niet zo gek dat je het kleine beetje controle dat je hebt probeert uit te oefenen. Ik zou in jouw positie waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan. Is het gezonder om het los te laten? Ongetwijfeld. Maar dat gaat de een makkelijker af dan de ander. Voor mij zou het juist fijn voelen om het in de gaten te houden, fijner dan niets doen. En vertrouwen in een zwangerschap kan groeien na een kloppend hartje te hebben gezien, na de 12 weken, na de echo bij 20 weken, na de levensvatbaarheidsgrens, na de 36 weken...
Veel sterkte in ieder geval! Ik hoop dat het goed zit. Zolang er niets gebeurd is, is er hoop. Ach, wat zeg ik, zelfs na een bloeding is er nog hoop. Alleen een echo kan te zijner tijd uitsluitsel geven. Wat is dat wachten met die onzekerheid toch naar.
Veel sterkte in ieder geval! Ik hoop dat het goed zit. Zolang er niets gebeurd is, is er hoop. Ach, wat zeg ik, zelfs na een bloeding is er nog hoop. Alleen een echo kan te zijner tijd uitsluitsel geven. Wat is dat wachten met die onzekerheid toch naar.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Sparkling, het is ook niet gek ofzo, het is een bepaalde psychische reactie die door zoiets ingrijpends kan worden getriggered en dan kom je in een soort vicieuze cirkel terecht. Het is heel moeilijk daar weer uit te komen. Bij mijn zwangerschap van Gabriël had ik begeleiding en pillen nodig om kalm te blijven, ik hoop dat dat jou gespaard kan blijven, ook als het deze keer nog eens mis zal gaan. Wat mij erg heeft geholpen is het besef dat er, medisch gezien, nog niet echt sprake is van een zwangerschap de eerste 2 weken na de nod (ik kreeg er een hele uitleg bij met plaatjes en al, maar ik weet het niet zo goed meer). Die twee weken zijn ook veruit meer risicovol dan de overige weken, omdat er dan van alles qua celdeling en zulks op gang moet komen, goede innesteling etc. en voor mij was dat de truuc om het meer los te kunnen laten: het voor mezelf zien als bevruchting ipv meteen van een zwangerschap uit te gaan. Ik mocht zelfs pas testen 2 weken na nod, om die hele 'klik' in mijn hoofd van "help, zwanger, gaat alles wel goed??" en bijbehorend obsessief gedrag (want dat is het echt, een obsessie) los te laten. Na die weken is het natuurlijk ook knetterend spannend, maar dan heb je toch alweer meer kansen. Ik heb ook begrepen dat gynaecologen in die weken nog niet spreken van een zwangerschap; volgens de officiële telling is dit mijn 8e zwangerschap, als ik uitga van al mijn positieve testen zijn het er meer.
Maar wat bij mij nog de meeste berusting heeft gebracht is simpelweg het besef en de acceptatie dat je er nooit grip op zult krijgen. Na zwangerschappen lang obsessief controleren op bloed, kloppende hartjes om me aan vast te houden en dan toch weer *pats* weg, kwam die ene zwangerschap zonder bloed, waar we zo wanhopig naartoe gewerkt hadden.. En toen bleek geen bloed ook geen enkele garantie te geven, dat jongetje ging ook dood. Het maakte dus niks uit allemaal.. Enfin, het is een heel omslachtig verhaal, maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat het niet uitmaakt of je test of niet test, jezelf gek maakt of niet, als het blijft blijft het en zo niet kun je er niks aan doen. Ik hoop écht dat je je kunt afsluiten voor je grote angst en dat je rust kunt vinden, want in the end is de vicieuze cirkel waar je nu inzit zeker ook schadelijk voor jóu!
Maar wat bij mij nog de meeste berusting heeft gebracht is simpelweg het besef en de acceptatie dat je er nooit grip op zult krijgen. Na zwangerschappen lang obsessief controleren op bloed, kloppende hartjes om me aan vast te houden en dan toch weer *pats* weg, kwam die ene zwangerschap zonder bloed, waar we zo wanhopig naartoe gewerkt hadden.. En toen bleek geen bloed ook geen enkele garantie te geven, dat jongetje ging ook dood. Het maakte dus niks uit allemaal.. Enfin, het is een heel omslachtig verhaal, maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat het niet uitmaakt of je test of niet test, jezelf gek maakt of niet, als het blijft blijft het en zo niet kun je er niks aan doen. Ik hoop écht dat je je kunt afsluiten voor je grote angst en dat je rust kunt vinden, want in the end is de vicieuze cirkel waar je nu inzit zeker ook schadelijk voor jóu!
3!
Claudia, het probleem is juist dat je er geen controle mee uitoefent, maar jezelf juist steeds meer verliest in je zorgen en er juist dieper in wegzakt door eraan toe te geven. Het is niks om je voor te schamen want dat is hoe het menselijk brein werkt (een soort van zelfbeschermingsmechanisme on overdrive, zeg maar), maar het is iets dat fijner lijkt te voelen, maar in feite juist onzekerheid en angst voedt. Dat het móeilijk is om los te laten staat buiten kijf, maar ik denk niet dat dat een goede reden is om het dan maar niet te proberen. Ik heb oprecht en aan den lijve ondervonden wat voor een verschil het maakt en ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat het de moeite waard is om te pogen het los te laten en daar zijn wel manieren voor
3!
Die testen geven het gevoel dat het het enige houvast is dat je hebt in de relatie tot je zwangerschap. En misschien is dat in zekere zin ook zo, maar dat werkt alleen als ze precies doen wat je van ze verwacht en inderdaad, zelfs dan zou dagelijks testen nog een obsessie zijn.
Ik vind je verhalen juist heel behulpzaam Incantrix, ik heb het verhaal van jullie Gabriël gevolgd toen en dat is ook echt verschrikkelijk. Ik vind het ontzettend knap dat je het steed weer aan durfde en zo fijn dat je nu al zo ver bent!
Ik heb vanochtend contact gehad met het ziekenhuis. In overleg nog een test gedaan want mocht het mis zijn dan moet hij inderdaad snel lichter worden en jawel, de test was negatief. Er is zelfs geen vaag schaduwlijntje meer ofzo.. Dus ze zei dat ik de komende dagen wel een bloeding kan verwachten. Vooralsnog blijft de afspraak volgende week gewoon staan want er is nu verder gewoon niets te doen. Dan horen we volgende week meer..
Ik vind je verhalen juist heel behulpzaam Incantrix, ik heb het verhaal van jullie Gabriël gevolgd toen en dat is ook echt verschrikkelijk. Ik vind het ontzettend knap dat je het steed weer aan durfde en zo fijn dat je nu al zo ver bent!
Ik heb vanochtend contact gehad met het ziekenhuis. In overleg nog een test gedaan want mocht het mis zijn dan moet hij inderdaad snel lichter worden en jawel, de test was negatief. Er is zelfs geen vaag schaduwlijntje meer ofzo.. Dus ze zei dat ik de komende dagen wel een bloeding kan verwachten. Vooralsnog blijft de afspraak volgende week gewoon staan want er is nu verder gewoon niets te doen. Dan horen we volgende week meer..
Hier dan ook nog even:
K*t Sparkling! Had t zo anders voor je gewild!! Ik hoop iig dat de bloeding snel op gang komt en dat je dan hopelijk weer snel vooruit durft te kijken. Sterkte meid
K*t Sparkling!
Had t zo anders voor je gewild!! Ik hoop iig dat de bloeding snel op gang komt en dat je dan hopelijk weer snel vooruit durft te kijken. Sterkte meid
Sparkling. Wat kut. Verder wat Fieder zegt
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Sparkling, wat stom dat je niet meteen mag komen voor een echo. Ik mocht bij mijn echoscopiste dezelfde dag nog langskomen omdat ik me zo kut voelde. Een week in onzekerheid is ook maar kut.
Maar zo heel vroeg is er toch eigenlijk niets te zien? Toch?quote:
Sparkling, wat stom dat je niet meteen mag komen voor een echo. Ik mocht bij mijn echoscopiste dezelfde dag nog langskomen omdat ik me zo kut voelde. Een week in onzekerheid is ook maar kut.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
ja dat is misschien waar. Ik had al een bloeding gehad en toen konden ze zien dat mijn baarmoeder leeg was. Maar als ze pas 4-5 weken is kunnen ze misschien wel een vruchtzakje zien, maar toch niet of het hartje klopt.
Wat een rotsituatie
Wat een rotsituatie
Dan is het, hoe vervelend ook, nu eerst wachten op bloed en dan idd checken of alles schoon is..quote:
ja dat is misschien waar. Ik had al een bloeding gehad en toen konden ze zien dat mijn baarmoeder leeg was. Maar als ze pas 4-5 weken is kunnen ze misschien wel een vruchtzakje zien, maar toch niet of het hartje klopt.
Wat een rotsituatie
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Sparkling, wat verdrietig dat het toch niet goed blijkt te zijn ik hoop dat er nu snel een bloeding volgt, het niemandsland van nu is vast extra moeilijk. Sterkte!
ik hoop dat er nu snel een bloeding volgt, het niemandsland van nu is vast extra moeilijk. Sterkte!
3!
Inderdaad, er is gewoon niets te zien nu. Ik vind die tijd van weten dat het mis is en bloed zien opnieuw zo zwaar. Vorige keer heb ik daar 6 weken mee rond gelopen maar omdat het HCG nu al vrijwel compleet uit mijn lichaam is kan het vast niet lang meer duren..
Ik heb overigens niet eens zoveel moeite met het verlies van een vruchtje, vorige keer had ik moeite met mijn toekomst die ik in elkaar zag storten en had ik echt het gevoel afscheid te moeten nemen van ons kindje maar dat heb ik dit keer niet. Ik zag alleen een zwangerschap, geen kindje in de toekomst. En die zwangerschap is mis gegaan..
Waar ik wel ontzettend moeite mee heb is dat het weer een miskraam geworden is. Is mijn lichaam wel in staat een zwangerschap te voldragen? Hoe ziet onze toekomst eruit? Komen er onderzoeken of niet?
Ik weet het gewoon niet zo goed meer.. En ik zie het ook ontzettend somber in nu, hopelijk vind ik snel weer wat vertrouwen terug.
En ik wil gewoon die miskraam krijgen nu, ik ben er klaar mee.
Ik heb overigens niet eens zoveel moeite met het verlies van een vruchtje, vorige keer had ik moeite met mijn toekomst die ik in elkaar zag storten en had ik echt het gevoel afscheid te moeten nemen van ons kindje maar dat heb ik dit keer niet. Ik zag alleen een zwangerschap, geen kindje in de toekomst. En die zwangerschap is mis gegaan..
Waar ik wel ontzettend moeite mee heb is dat het weer een miskraam geworden is. Is mijn lichaam wel in staat een zwangerschap te voldragen? Hoe ziet onze toekomst eruit? Komen er onderzoeken of niet?
Ik weet het gewoon niet zo goed meer.. En ik zie het ook ontzettend somber in nu, hopelijk vind ik snel weer wat vertrouwen terug.
En ik wil gewoon die miskraam krijgen nu, ik ben er klaar mee.
Sparkling...
Moeilijk zeg en wat verdrietig. Ik heb niet het idee dat ik iets kan toevoegen, maar weet dat ik aan je denk. Lastig dat het wachten van de vorige keer ook weer flink naar boven komt. Hopelijk zet het snel door en weet je weer kracht te vinden. Vind je het wel prettig dat je afspraak in het ziekenhuis blijft staan. Knuffel!
Moeilijk zeg en wat verdrietig. Ik heb niet het idee dat ik iets kan toevoegen, maar weet dat ik aan je denk. Lastig dat het wachten van de vorige keer ook weer flink naar boven komt. Hopelijk zet het snel door en weet je weer kracht te vinden. Vind je het wel prettig dat je afspraak in het ziekenhuis blijft staan. Knuffel!
Op 6 augustus kreeg ik een miskraam na een zwangerschap van 6 weken en 2 dagen. Die ik heb mogen ervaren vanaf de eerste weel. Ik heb toen gepost op het forum zwangerschap deel 1000zoveel. Nu kom ik bij het juiste topic terug.
Het is heel moeilijk om telkens geconfronteerd te worden met dat wat hoogstwaarschijnlijk nooit meer gaat gebeuren...voor wie het niet heeft gelezen: ik raakte spontaan zwanger terwijl ik al over de 40 ben, nog nooit zwanger was geweest, maar door opheffing van een blokkade (van een trauma dat ik in therapie aan het aanpakken ben) werd ik ineens zwanger (althans, dat is mijn theorie...verwekking op de dag dat de blokkade werd opgeheven lijkt me geen toeval).
Ik was zielsblij, mijn man heftig geschrokken. Maar op 6 augustus ging het mis.
Vandaag word ik geconfronteerd met het feit dat een collega van mij via Facebook iedereen inlicht over haar zwangerschap...en dat het kind half maart wordt geboren. Mèn, wat voel ik me rot daarvan. Twee weken later was ik namelijk uitgerekend....en had haar graag gevolgd in het rijtje der bevallingen op t werk....
We hebben net vorige week zondag het vruchtje begraven dat ik had opgevangen bij heftige bloedingen in de douche. De verloskundige bevestigde dat het t vruchtje was.
Ik had zelfs al een naam doorgekregen in een soort paranormale ervaring en inderdaad...mijn dromen waren ook heel heftig en hadden met het kind en de zwangerschap te maken...ik kan dit niet zomaar loslaten. Enige mooie is...ik ben wel mama nou. Hoe dan ook.
Het is heel moeilijk om telkens geconfronteerd te worden met dat wat hoogstwaarschijnlijk nooit meer gaat gebeuren...voor wie het niet heeft gelezen: ik raakte spontaan zwanger terwijl ik al over de 40 ben, nog nooit zwanger was geweest, maar door opheffing van een blokkade (van een trauma dat ik in therapie aan het aanpakken ben) werd ik ineens zwanger (althans, dat is mijn theorie...verwekking op de dag dat de blokkade werd opgeheven lijkt me geen toeval).
Ik was zielsblij, mijn man heftig geschrokken. Maar op 6 augustus ging het mis.
Vandaag word ik geconfronteerd met het feit dat een collega van mij via Facebook iedereen inlicht over haar zwangerschap...en dat het kind half maart wordt geboren. Mèn, wat voel ik me rot daarvan. Twee weken later was ik namelijk uitgerekend....en had haar graag gevolgd in het rijtje der bevallingen op t werk....
We hebben net vorige week zondag het vruchtje begraven dat ik had opgevangen bij heftige bloedingen in de douche. De verloskundige bevestigde dat het t vruchtje was.
Ik had zelfs al een naam doorgekregen in een soort paranormale ervaring en inderdaad...mijn dromen waren ook heel heftig en hadden met het kind en de zwangerschap te maken...ik kan dit niet zomaar loslaten. Enige mooie is...ik ben wel mama nou. Hoe dan ook.
Sparkling, wat klote dat het toch weer is mis gegaan. Dikke knuffel.quote:
Inderdaad, er is gewoon niets te zien nu. Ik vind die tijd van weten dat het mis is en bloed zien opnieuw zo zwaar. Vorige keer heb ik daar 6 weken mee rond gelopen maar omdat het HCG nu al vrijwel compleet uit mijn lichaam is kan het vast niet lang meer duren..
En ik wil gewoon die miskraam krijgen nu, ik ben er klaar mee.
Je weet dat er ook andere opties zijn dan wachten he? Bij mijn zus is het meerdere keren mis gegaan, waaronder een paar keer via een missed abortion. Zij mocht toen gewoon gelijk langskomen om via een echo te laten bepalen of het echt over was (groei van het vruchtje wat niet klopte) en evt. via HCG (daling is te zien als je 2x gaat prikken). Helaas was goed te zien dat het vruchtje was gestopt.
Toen heeft ze meerdere keren voor curretage gekozen, omdat ze wachten te zwaar vond.Als je dus niet wil wachten tot je echo volgende week, trek aan de bel!
Jee Goud, wat een mooi maar heftig verhaal. En ja, jij bent een mama, hoe dan ook! Sterkte
Kahlie, ik wacht het nog even af maar als er niets gaat gebeuren bel ik gewoon nog eens. Ik wil het nu niet zo ver laten komen als de vorige keer. Toen had ik moeite met afscheid nemen van ons kindje, nu zie ik het niet als een kindje.. Of nou ja, minder heftig in ieder geval. Ik was blij maar voelde nog weinig verder en daarbij was het nu ook veel priller dan toen natuurlijk.. 4w5d tegen 8w4d.
Er komt wel veel pijn van de vorige miskraam terug. Over 4 weken zou ik daarvan uitgerekend zijn en ik was zo blij een kindje bij me te dragen op die datum. Misschien hadden we dan ook al een hartje gehoord.. Maar we staan opnieuw met lege handen en ik wil wel duizend scheldwoorden de wereld ingooien en ik wil schreeuwen maar het lost toch niets op.
Kahlie, ik wacht het nog even af maar als er niets gaat gebeuren bel ik gewoon nog eens. Ik wil het nu niet zo ver laten komen als de vorige keer. Toen had ik moeite met afscheid nemen van ons kindje, nu zie ik het niet als een kindje.. Of nou ja, minder heftig in ieder geval. Ik was blij maar voelde nog weinig verder en daarbij was het nu ook veel priller dan toen natuurlijk.. 4w5d tegen 8w4d.
Er komt wel veel pijn van de vorige miskraam terug. Over 4 weken zou ik daarvan uitgerekend zijn en ik was zo blij een kindje bij me te dragen op die datum. Misschien hadden we dan ook al een hartje gehoord.. Maar we staan opnieuw met lege handen en ik wil wel duizend scheldwoorden de wereld ingooien en ik wil schreeuwen maar het lost toch niets op.
Schreeuw af en toe. Laat het eruit. Heftig Spark, jij ook veel sterkte. Die eerste uitgerekende datum....dat duurt nog zo'n tijd, maar dat blijft toch bij je...
Een beetje een gek vraagje misschien maar moet ik bij zo'n vroege miskraam dezelfde regels volgen als bij een latere miskraam? Geen tampons, niet in bad en dat soort dingen.
Ik zou denken van wel..
Ik zou denken van wel..
Volgens mij niet... Heel veel van die hele vroege miskramen worden zelfs niet eens opgemerkt.quote:
Een beetje een gek vraagje misschien maar moet ik bij zo'n vroege miskraam dezelfde regels volgen als bij een latere miskraam? Geen tampons, niet in bad en dat soort dingen.
Ik zou denken van wel..
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Volgens mij hoef je ook niet alles aan te houden. Kans is wel groot dat het ziekenhuis je nog wil zien om te kijken of alles 'schoon' is met een echo. Sorry, ik haat schoon in deze contextquote:
Een beetje een gek vraagje misschien maar moet ik bij zo'n vroege miskraam dezelfde regels volgen als bij een latere miskraam? Geen tampons, niet in bad en dat soort dingen.
Ik zou denken van wel..
Bij mijn zus is er na de derde miskraam genetisch onderzoek e.d. gedaan.
Ik heb net het ziekenhuis weer gebeld want dat moest ik doen als het begonnen was. Eigenlijk niets verder gekomen, gewoon volgende week kijken of alles schoon is.
En ik heb meteen gevraagd van die leefregels en zij zei dat het wel slim was om me er gewoon aan te houden voor de zekerheid. Dus dat doe ik dan maar gewoon..
En ik heb meteen gevraagd van die leefregels en zij zei dat het wel slim was om me er gewoon aan te houden voor de zekerheid. Dus dat doe ik dan maar gewoon..
Sparkling, "fijn" en moeilijk tegelijk dat dat je nu toch vrij vlot bent begonnen met vloeien. Goed dat je contact hebt/houdt met het ziekenhuis. En het geeft niets dat alle herinneringen aan de vorige keer weer boven komen. Sterkte meis.
Goud, wat verdrietig. Maar goed om te lezen dat de gedachte dat je moeder bent je helpt/troost. Daarnaast natuurlijk heel goed dat je met de therapie grote stappen (hebt) (gé)maakt.
Goud, wat verdrietig. Maar goed om te lezen dat de gedachte dat je moeder bent je helpt/troost. Daarnaast natuurlijk heel goed dat je met de therapie grote stappen (hebt) (gé)maakt.
Kursor, ik vind je reactie heel begrijpelijk. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt en waar je steeds weer mee geconfronteerd wordt omdat je hcg negatief moet zijn
Sparkling, "fijn" dat de bloeding niet te lang op zich liet wachten
Sparkling, "fijn" dat de bloeding niet te lang op zich liet wachten
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik ben net het vruchtje al verloren. Wat ben ik opgelucht dat het zo snel ging.
Ik hoefde niet eens te twijfelen of dat het vruchtje was, het zag er exact uit als de vorige keer alleen vele malen kleiner.
Ik heb er een foto van gemaakt, net als de vorige keer, en nu geven we het een plekje tussen de bloemen in de tuin. Ik wou het eerst doorspoelen maar dat voelde niet fijn dus heb ik het weer uit de wc gevist
Ik hoefde niet eens te twijfelen of dat het vruchtje was, het zag er exact uit als de vorige keer alleen vele malen kleiner.
Ik heb er een foto van gemaakt, net als de vorige keer, en nu geven we het een plekje tussen de bloemen in de tuin. Ik wou het eerst doorspoelen maar dat voelde niet fijn dus heb ik het weer uit de wc gevist
Bij hoeveel weken ging het vorige keer mis?
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Vorige keer bij 8 weken en 4 dagen maar het vruchtzakje bleef door groeien tot ongeveer 13 weken. Toen is de miskraam begonnen en ben ik het 1,5 week later pas verloren.
Weet je zeker dat je niet een stolsel op de foto gezet had Zo groot zijn de vruchtjes nog niet als je nog maar zo pril zwanger bent
Zo groot zijn de vruchtjes nog niet als je nog maar zo pril zwanger bent
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ehm.. Dat hoop ik niet! Maar ik denk dat het een vruchtzakje was, een vruchtje zag ik niet echt. Het was een wittig zakje met rode draadjes erdoor heen. Ik kon het bloed eraf spoelen onder de kraan en toen bleef dat fliebertje over.
Zelfs al is dat zo, is dat nou echt belangrijk?quote:Op dinsdag 21 augustus 2012 13:03 schreef Troel het volgende:
Weet je zeker dat je niet een stolsel op de foto gezet had
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als je dan nog de kans hebt de rest ook op te vangen en mogelijk wel het goede te hebben als je het verkeerde had, wellicht welquote:
[..]
Zelfs al is dat zo, is dat nou echt belangrijk?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat klinkt dan weer echt als een vruchtzakje.quote:
Ehm.. Dat hoop ik niet! Maar ik denk dat het een vruchtzakje was, een vruchtje zag ik niet echt. Het was een wittig zakje met rode draadjes erdoor heen. Ik kon het bloed eraf spoelen onder de kraan en toen bleef dat fliebertje over.
Heel veel sterkte Sparkling!
Ik was er behoorlijk zeker van dat het geen stolsel was in ieder geval maar nu maak je me aan het twijfelen..
Nee hoor Spark zo zag het er bij mij ook uit. Beetje gelig, grootte van een rozijn, was 6wk2dg. Heb ik de vk laten zien en die bevestigde het. Ik heb het ook afgespoeld en was blij dat ik het heb bewaard. Begraven in de tuin.
Sterkte Spark.
Sterkte Spark.
Wat jij beschrijft is echt geen stolsel geweest. Als je een stolsel vasthoudt, valt deze ahw uit elkaar en je kunt m niet afspoelen. Geen zorgen dus. Sterkte.
.sparkling.quote:
Och Sparkling wat triest. Wel fijn dat het zo snel gegaan is. Geef het maar een mooi plekje
Zo, over een week de afspraak in het ziekenhuis al gehad. Waarschijnlijk is er niets meer te zien tegen die tijd maar ik ben wel erg nerveus.
Vanavond samen met mijn man gepraat wat nu en al snel besloten om er gewoon meteen weer voor te gaan.
Het gaat eigenlijk gewoon goed met mij. Ik ben best een beetje verdrietig door deze miskraam maar hij was ook zo vroeg dat ik nog weinig gevoel had en ook nog geen echo gehad. Lichamelijk gaat het allemaal ook oké, ik verlies wel flink wat bloed en ben licht duizelig als ik snel beweeg maar ik doe het gewoon even rustig aan.
Het enige is de angst voor de volgende zwangerschap. Ik was nu al een stresskip en ik hoop oprecht dat ik de volgende keer de rust kan vinden. Zwanger worden lijkt vooralsnog geen probleem, beide keren werd ik in de 3e cyclus al zwanger. Nu moet ik het alleen nog blijven..
Vanavond samen met mijn man gepraat wat nu en al snel besloten om er gewoon meteen weer voor te gaan.
Het gaat eigenlijk gewoon goed met mij. Ik ben best een beetje verdrietig door deze miskraam maar hij was ook zo vroeg dat ik nog weinig gevoel had en ook nog geen echo gehad. Lichamelijk gaat het allemaal ook oké, ik verlies wel flink wat bloed en ben licht duizelig als ik snel beweeg maar ik doe het gewoon even rustig aan.
Het enige is de angst voor de volgende zwangerschap. Ik was nu al een stresskip en ik hoop oprecht dat ik de volgende keer de rust kan vinden. Zwanger worden lijkt vooralsnog geen probleem, beide keren werd ik in de 3e cyclus al zwanger. Nu moet ik het alleen nog blijven..
Goed hoorquote:
De bloeding is vandaag al wat minder gelukkig, geen helderrood bloedverlies meer. Ik hoop heel snel weer een eisprong te hebben in ieder geval!
Goed om te lezen dat het wel goed met je gaat Sparkling. Ook prettig dat je goed met je man hebt kunnen praten en dat jullie er beiden weer voor willen gaan. Je angst begrijp ik wel. Heb je al ideeën over hoe je het een volgende keer zou (willen) doen?
Nee, eigenlijk niet echt. Ik neem me voor om me niet gek te maken met steeds testen doen maar goed, ik ken mezelf ook en waarschijnlijk lukt dat ook niet. En eigenlijk vond ik het, achteraf gezien dan, toch ook wel fijn dat ik nu wist dat het mis was voor ik bloed zag. Dus ik weet niet..
En verder bespreek ik het volgende week allemaal in het ziekenhuis. Ik denk niet dat er iets is dat ik anders kan doen, ik drink niet, rook niet, neem foliumzuur en noem het maar op Nou ja, ik heb overgewicht en misschien heeft het daarmee te maken dus ik ben sinds deze week maar redelijk streng op mijn eten aan het letten. Misschien helpt het, misschien ook niet.
En verder bespreek ik het volgende week allemaal in het ziekenhuis. Ik denk niet dat er iets is dat ik anders kan doen, ik drink niet, rook niet, neem foliumzuur en noem het maar op
Nou ja, ik heb overgewicht en misschien heeft het daarmee te maken dus ik ben sinds deze week maar redelijk streng op mijn eten aan het letten. Misschien helpt het, misschien ook niet.
Fijn dat het goed met je gaat, Sparkling en dat jullie er weer voor willen gaan
De kans dat het iets anders was dan gewoon een toevallige mutatie is heel klein, het is nu twee keer misgegaan bij jou toch? De kans is dan nog steeds heel groot dat het gewoon een heel rot toeval is.
De kans dat het iets anders was dan gewoon een toevallige mutatie is heel klein, het is nu twee keer misgegaan bij jou toch? De kans is dan nog steeds heel groot dat het gewoon een heel rot toeval is.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Klopt Twinkly, 2 keer. Ik weet het toeval kan zijn maar goed, ik heb best flink overgewicht dus afvallen lijkt mij geen slecht idee. Dus nu met 2 recente miskramen in mijn achterhoofd en hopelijk een nieuwe zwangerschap in de toekomst heb ik flinke motivatie om ervoor te gaan. Dit keer wel met behulp van een dietiste, een paar jaar geleden deed ik het zelf en toen sloeg ik zo ver door dat mijn menstruatie er totaal mee stopte. En sowieso lijkt het me onverstandig om maar wat te doen voor het geval ik toch weer snel zwanger raak.
Fijn dat je je zo 'sterk' voelt Sparkling. Gewoon gaan afvallen, kan sowieso geen kwaad. Misschien leidt t zelfs wel wat af?
Ik heb me deze zwangerschap ook gek gemaakt en heb nog steeds wel eens een moment, zelfs na vele goede echo's. Gelukkig zijn er ook genoeg momenten dat ik volop geniet. Maar die eerste weken blijven slopend vrees ik. Je moet er gewoon doorheen, het vertrouwen komt met de tijd wel weer.
Ik ga duimen dat alles in t ziekenhuis goed is en dat de boel snel weer op gang komt.
Ik heb me deze zwangerschap ook gek gemaakt en heb nog steeds wel eens een moment, zelfs na vele goede echo's. Gelukkig zijn er ook genoeg momenten dat ik volop geniet. Maar die eerste weken blijven slopend vrees ik. Je moet er gewoon doorheen, het vertrouwen komt met de tijd wel weer.
Ik ga duimen dat alles in t ziekenhuis goed is en dat de boel snel weer op gang komt.
Fieder, fijn dat je goed kan genieten!
Ik vind het een beetje lastig denk ik dat het nu 2x op totaal andere momenten mis is gegaan. Ik was deze keer bang voor een missed abortion want dat kende ik natuurlijk al. Een miskraam die uit zichzelf op gang komt was ik eigenlijk niet bang voor.
Voor een volgende keer ga ik daar natuurlijk wel bang voor zijn maar ook voor de MA.
Ik vind deze miskraam trouwens lichamelijk echt een eitje, wat een verschil met de vorige keer. Daar ben ik ook ontzettend blij mee. Ik heb veel moeite gehad met de manier waarop mijn vorige miskraam ging en nu is alles natuurlijk gegaan en heb ik buiten een paar flinke krampen en heviger bloedverlies niets bijzonders gemerkt. Ik merk toch wel dat dat veel rust geeft, dit voelt minder als falen.
Ik vind het een beetje lastig denk ik dat het nu 2x op totaal andere momenten mis is gegaan. Ik was deze keer bang voor een missed abortion want dat kende ik natuurlijk al. Een miskraam die uit zichzelf op gang komt was ik eigenlijk niet bang voor.
Voor een volgende keer ga ik daar natuurlijk wel bang voor zijn maar ook voor de MA.
Ik vind deze miskraam trouwens lichamelijk echt een eitje, wat een verschil met de vorige keer. Daar ben ik ook ontzettend blij mee. Ik heb veel moeite gehad met de manier waarop mijn vorige miskraam ging en nu is alles natuurlijk gegaan en heb ik buiten een paar flinke krampen en heviger bloedverlies niets bijzonders gemerkt. Ik merk toch wel dat dat veel rust geeft, dit voelt minder als falen.
Dat was in mijn geval wel zo. Pas na de 12 weken echo kon ik me echt ontspannen. En vanaf het moment dat je het kindje dan begint te voelen is het een constante geruststelling.. Zo heb ik dat tenminste ervaren.quote:
Fijn dat je je zo 'sterk' voelt Sparkling. Gewoon gaan afvallen, kan sowieso geen kwaad. Misschien leidt t zelfs wel wat af?
Ik heb me deze zwangerschap ook gek gemaakt en heb nog steeds wel eens een moment, zelfs na vele goede echo's. Gelukkig zijn er ook genoeg momenten dat ik volop geniet. Maar die eerste weken blijven slopend vrees ik. Je moet er gewoon doorheen, het vertrouwen komt met de tijd wel weer.
Ik ga duimen dat alles in t ziekenhuis goed is en dat de boel snel weer op gang komt.
Herkenbaarquote:
[..]
Dat was in mijn geval wel zo. Pas na de 12 weken echo kon ik me echt ontspannen. En vanaf het moment dat je het kindje dan begint te voelen is het een constante geruststelling.. Zo heb ik dat tenminste ervaren.
Ieder toiletbezoek is een beetje 'eng' die eerste weken, althans, dat had ik. En zelfs na de 12 weken bleef ik wat terughoudend nog. Tuurlijk was ik ook heel blij, maar ik was me er gewoon heel erg van bewust dat er nog steeds een 20 weken echo ging komen en dat het nog steeds mis kon gaan. Niet dat ik daar vanuit ging. Maar toch. Kon niet alleen maar 'genieten', wat je wel vaker hoort.
Hoi.
Ik mag me helaas ook weer melden hier.
Maandag was ik precies 6 weken en had ik ook nog een dikke knalstreep op de MvM test.
Dinsdag had ik af en toe het idee dat ik stiekem durfde te denken dat het wel goed zat deze keer.
Woensdagochtend voelde ik links en rechts een beetje trekken. Banden, dacht ik.
Even later had ik wat bruinverlies tijdens het vegen.
10 Minuten later ging ik weer naar het toilet, niet omdat ik weer moest, waarom wel weet ik niet en toen had ik bloed bij het afvegen.
Gelukkig mocht ik na 5 uur bij de vk komen voor een echo.
Ik had me al op het ergste voorbereid, dan kon het alleen maar meevallen.
Op de echo was een rommeltje te zien, allemaal bloed. Zo zou een echo er uit zien als je gewone menstruatie begint. Ze zag ook de eisprong, dus die is er wel geweest, maar waarschijnlijk is er daarna niet veel meer goed gegaan.
Ook heeft ze nog gekeken of er geen sprake was van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit was niet het geval.
Ik vind het onwijs kut, ben ook wel verdrietig geweest (vooral toen ik op het toilet zat en dus bloed zag), maar ik vind het vele malen beter te verdragen dan de missed abortion.
Ik heb ook al wat meer bloed verloren, gisteren al, en vandaag lijkt het al een heel stuk minder. Hopelijk is het er snel allemaal uit en kunnen we weer vooruit kijken!
Ik mag me helaas ook weer melden hier.
Maandag was ik precies 6 weken en had ik ook nog een dikke knalstreep op de MvM test.
Dinsdag had ik af en toe het idee dat ik stiekem durfde te denken dat het wel goed zat deze keer.
Woensdagochtend voelde ik links en rechts een beetje trekken. Banden, dacht ik.
Even later had ik wat bruinverlies tijdens het vegen.
10 Minuten later ging ik weer naar het toilet, niet omdat ik weer moest, waarom wel weet ik niet en toen had ik bloed bij het afvegen.
Gelukkig mocht ik na 5 uur bij de vk komen voor een echo.
Ik had me al op het ergste voorbereid, dan kon het alleen maar meevallen.
Op de echo was een rommeltje te zien, allemaal bloed. Zo zou een echo er uit zien als je gewone menstruatie begint. Ze zag ook de eisprong, dus die is er wel geweest, maar waarschijnlijk is er daarna niet veel meer goed gegaan.
Ook heeft ze nog gekeken of er geen sprake was van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit was niet het geval.
Ik vind het onwijs kut, ben ook wel verdrietig geweest (vooral toen ik op het toilet zat en dus bloed zag), maar ik vind het vele malen beter te verdragen dan de missed abortion.
Ik heb ook al wat meer bloed verloren, gisteren al, en vandaag lijkt het al een heel stuk minder. Hopelijk is het er snel allemaal uit en kunnen we weer vooruit kijken!
vragen mag!
Oh nee Heel veel sterkte
Heel veel sterkte
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oh nee toch Vulpenballetje, wat vreselijk! Mijn PM staat voor je open als je je verhasl kwijt wil. Ik herken het wel dat het zo beter te verdragen is dan een MA, maar het blijft gewoon hartstikke kut. Sterkte
Jeetje, wat verdrietig dat je dit weer mee
Moet maken VPB Sterkte
Moet maken VPB
Sterkte
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
Oh vulpenballetje, wat verdrietig. Dikke kus voor jullie alledrie
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
He bah vulpenballetje, wat rot. Sterkte.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Vulpenballetje, beetje laat, maar ook sterkte van mij. Zoals ik het lees kom je heel sterk over. Ik duim voor een volgende goede zwangerschap.
Hoe gaat het hier met iedereen? Trekken jullie het allemaal een beetje?
Bij mij gaat het eigenlijk nog steeds gewoon goed! De bloeding was na vrijdag al helemaal over, het was precies net zo lang als mijn normale menstruatie. Dus buiten heftigere bloedingen 2 dagen en het verlies van een vruchtzakje oid was het niet anders dan normaal.
Mijn oudste zus had mijn vader vorig weekend al gezegd dat het leek mis te gaan en afgelopen weekend ben ik wezen zeggen dat het inderdaad zo was. Hij zei: "volgende keer moet je het maar voor je houden". Dat vond ik moeilijk, alsof ik niet blij mag zijn als ik na een miskraam opnieuw zwanger raak. Ik had het dit keer overigens alleen tegen mijn zussen en vader gezegd, de rest wilde ik pas doen na een goede echo. Mijn vader komt nog uit de tijd dat je niet ging praten over een misgelopen zwangerschap en heeft dat zo meegekregen. Mijn tante (zijn zus) heeft miskraam na miskraam na miskraam gehad en ook een doodgeboren kindje die ze nooit heeft mogen zien. Uiteindelijk zijn ze altijd kinderloos gebleven
Na mijn eerste miskraam zei mijn vader: "als je maar niet dezelfde kant op gaat als je tante". En bleh, sinds die tijd speelt dat steeds door mijn hoofd natuurlijk. En ik weet ook wel dat de zorg nu verder is dan 30,40 jaar terug maar toch hè! En ik kan er ook niet meer over praten met mijn tante want die is 3 jaar geleden overleden..
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 28-08-2012 23:15:01 ]
Bij mij gaat het eigenlijk nog steeds gewoon goed! De bloeding was na vrijdag al helemaal over, het was precies net zo lang als mijn normale menstruatie. Dus buiten heftigere bloedingen 2 dagen en het verlies van een vruchtzakje oid was het niet anders dan normaal.
Mijn oudste zus had mijn vader vorig weekend al gezegd dat het leek mis te gaan en afgelopen weekend ben ik wezen zeggen dat het inderdaad zo was. Hij zei: "volgende keer moet je het maar voor je houden". Dat vond ik moeilijk, alsof ik niet blij mag zijn als ik na een miskraam opnieuw zwanger raak. Ik had het dit keer overigens alleen tegen mijn zussen en vader gezegd, de rest wilde ik pas doen na een goede echo. Mijn vader komt nog uit de tijd dat je niet ging praten over een misgelopen zwangerschap en heeft dat zo meegekregen. Mijn tante (zijn zus) heeft miskraam na miskraam na miskraam gehad en ook een doodgeboren kindje die ze nooit heeft mogen zien. Uiteindelijk zijn ze altijd kinderloos gebleven
Na mijn eerste miskraam zei mijn vader: "als je maar niet dezelfde kant op gaat als je tante". En bleh, sinds die tijd speelt dat steeds door mijn hoofd natuurlijk. En ik weet ook wel dat de zorg nu verder is dan 30,40 jaar terug maar toch hè! En ik kan er ook niet meer over praten met mijn tante want die is 3 jaar geleden overleden..
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 28-08-2012 23:15:01 ]
Sparkling, nu even geen tijd voor een inhoudelijke reactie, maar ik wil je wel vast sterkte/succes wensen voor je afspraak vandaag. Hopelijk heb je een goed gesprek met de gynaecoloog.
Dankjewel Kursor
Mijn baarmoeder was schoon, niets te zien. Ze heeft ook de eileiders bekeken en die zagen er goed uit. Er was nog geen nieuwe activiteit te zien maar dat zou erg snel zijn zei ze.
In principe rekent de gyn nog op botte pech want jong en overgewicht. Ik heb gevraagd of de miskramen van mijn tante erfelijk konden zijn maar ze zei dat die kans vrijwel nihil was. Als mijn moeder of zussen er meerdere hadden gehad wel. Mijn schoonouders hebben er ook meerdere gehad en dat kon dan weer wel erfelijk zijn.
Ze zei in ieder geval dat de kans op een volgende goede zwangerschap groter was dan het mis ging.
We hebben doordat er nu 2 miskramen zijn geweest recht op stollingsonderzoek en chromosomenonderzoek hoewel de gyn daar geen fan van was. Er werd bijna nooit iets gevonden. Weet iemand hier wat dat nou precies is? Vergeten te vragen..
Wat we nu gaan doen weten we nog niet. Eerst even dit laten bezinken..
Mijn baarmoeder was schoon, niets te zien. Ze heeft ook de eileiders bekeken en die zagen er goed uit. Er was nog geen nieuwe activiteit te zien maar dat zou erg snel zijn zei ze.
In principe rekent de gyn nog op botte pech want jong en overgewicht. Ik heb gevraagd of de miskramen van mijn tante erfelijk konden zijn maar ze zei dat die kans vrijwel nihil was. Als mijn moeder of zussen er meerdere hadden gehad wel. Mijn schoonouders hebben er ook meerdere gehad en dat kon dan weer wel erfelijk zijn.
Ze zei in ieder geval dat de kans op een volgende goede zwangerschap groter was dan het mis ging.
We hebben doordat er nu 2 miskramen zijn geweest recht op stollingsonderzoek en chromosomenonderzoek hoewel de gyn daar geen fan van was. Er werd bijna nooit iets gevonden. Weet iemand hier wat dat nou precies is? Vergeten te vragen..
Wat we nu gaan doen weten we nog niet. Eerst even dit laten bezinken..
Onderzoek kwam bij mij inderdaad niets uit.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, ze zei al dat er vrijwel nooit iets uit kwam dus daardoor twijfelen we een beetje. Waarschijnlijk is het de moeite niet waard maar misschien horen we net bij die paar mensen waar ze wel wat vinden. We gaan er nog maar even goed over praten samen.
Ik zou het wel doen. Ik heb toen ook wel laten onderzoeken ook al was de kans dat er niks uit kwam groot. Je zult idd maar tot die paar horen waar wel iets uitkomt. Ben je blij dat je het toch gedaan hebt.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Fijn dat je baarmoeder er goed uitzag Sparkling!
Mij is ook verteld dat er uit dat onderzoek bijna nooit iets komt. Maar ben het met MeNicole eens. En waarom zou je het niet doen? Als er niks is, fijn. Als er wel wat is wil je het weten.
Moeilijk van je vader...
Mij is ook verteld dat er uit dat onderzoek bijna nooit iets komt. Maar ben het met MeNicole eens. En waarom zou je het niet doen? Als er niks is, fijn. Als er wel wat is wil je het weten.
Moeilijk van je vader...
Sparkling, weet je al of je de onderzoeken laat doen? Zeer grote kans dat het niets oplevert, maar je zou toch maar net die ene zijn. En wat de reactie van je vader betreft...misschien dat hij het er moeilijk mee heeft om z'n dochter verdrietig te zien? Daarnaast was het "vroeger" gebruikelijk om een zwangerschap pas bekend te maken na het eerste trimester. Hiermee wil ik echt niet zeggen dat gelijk na de test vertellen niet goed is, maar wel dat je vader het er daardoor misschien moeilijk mee heeft. Ik heb voor mezelf ook echt nog geen idee of ik het weer voor me zou kunnen houden zoals bij m'n twee eerdere zwangerschappen (hoe graag ik dat ook zou willen).
Ik heb weer eens een keertje bloedgeprikt vorige week. hCG was weer netjes negatief. Nu halverwege het zes-maanden-volgtraject.
Ook nog een afspraak bij de gynaecoloog gehad. Het kon goed zijn dat ik ondanks de pil nog steeds niet op de juiste momenten bloedverlies heb. Waarschijnlijk is alles binnen een paar maanden weer in orde dacht ze...en dan kan ik er juist weer mee stoppen. Ik ga nog twee strips nemen en daarna moet ik nog twee cycli geduld hebben voor we eventueel weer voor een zwangerschap mogen gaan. Dat wordt dus zo omstreeks half december...en dat duurt nog vreselijk lang (vind ik) ook al weet ik nog steeds niet of ik er wel klaar voor ben/het aan kan. Het gaat op het moment helaas weer niet goed met me. Het is twee weken rustig geweest in m'n hoofd en vorige week werd ik 's nachts wakker en toen waren alle "spoken" er weer (moeilijk om uit te leggen waar ik mee zit; weken tellen en parallellen zien doen niet veel goeds). Ik hoop dat ik op vakantie wat tot rust kom en op "rustige" momenten iets anders kan doen dan huilen. Ik ben gewoon zo ontzettend verdrietig/teleurgesteld in mezelf/bang voor wat komen gaat.
Verder nog terugkoppeling gehad over de contacten van de gynaecoloog met de pathologie. Alle protocollen zijn weer strak getrokken omtrent klinische verdenking mola. Er moet dan altijd aanvullend onderzoek gedaan worden. Zowel pathologie als gynaecologie zijn daarover weer opgefrist. Jammer dat het bij mij zo ontzettend mis moest gaan, maar een geluk dat ik zelf de kennis in huis had om de totstandkoming van m'n diagnose in twijfel te trekken en op revisie heb aangedrongen.
Tot slot is m'n vorige bevalling nog kort besproken. Meer dan twee jaar na dato kunnen ze er niet zo veel meer mee. Alleen mij de garantie geven dat het wat betreft begeleiding zeer zeker niet meer zo slecht gaat zijn en dat m'n man bij me mag blijven. Verder komen er opmerkingen over in m'n dossier.
Voorlopig ga ik nog maar even verder met maandelijks prikken en dan na sinterklaas de afsluitende afspraak bij de gynaecoloog. Ik probeer m'n fysieke gesteldheid te verbeteren om m'n bekken zo sterk mogelijk te maken voor een volgende zwangerschap (al geloof ik er niet in dat het ook maar enig effect zal hebben). En verder binnenkort nog een afspraak bij een Mensendieck/Cesar-oefentherapeut die me voor een zwangerschap al adviezen kan geven omtrent preventie van bekkenklachten. Nu alleen nog die ellendige, donkere wolk kwijt raken.
Ik heb weer eens een keertje bloedgeprikt vorige week. hCG was weer netjes negatief. Nu halverwege het zes-maanden-volgtraject.
Ook nog een afspraak bij de gynaecoloog gehad. Het kon goed zijn dat ik ondanks de pil nog steeds niet op de juiste momenten bloedverlies heb. Waarschijnlijk is alles binnen een paar maanden weer in orde dacht ze...en dan kan ik er juist weer mee stoppen. Ik ga nog twee strips nemen en daarna moet ik nog twee cycli geduld hebben voor we eventueel weer voor een zwangerschap mogen gaan. Dat wordt dus zo omstreeks half december...en dat duurt nog vreselijk lang (vind ik) ook al weet ik nog steeds niet of ik er wel klaar voor ben/het aan kan. Het gaat op het moment helaas weer niet goed met me. Het is twee weken rustig geweest in m'n hoofd en vorige week werd ik 's nachts wakker en toen waren alle "spoken" er weer (moeilijk om uit te leggen waar ik mee zit; weken tellen en parallellen zien doen niet veel goeds). Ik hoop dat ik op vakantie wat tot rust kom en op "rustige" momenten iets anders kan doen dan huilen. Ik ben gewoon zo ontzettend verdrietig/teleurgesteld in mezelf/bang voor wat komen gaat.
Verder nog terugkoppeling gehad over de contacten van de gynaecoloog met de pathologie. Alle protocollen zijn weer strak getrokken omtrent klinische verdenking mola. Er moet dan altijd aanvullend onderzoek gedaan worden. Zowel pathologie als gynaecologie zijn daarover weer opgefrist. Jammer dat het bij mij zo ontzettend mis moest gaan, maar een geluk dat ik zelf de kennis in huis had om de totstandkoming van m'n diagnose in twijfel te trekken en op revisie heb aangedrongen.
Tot slot is m'n vorige bevalling nog kort besproken. Meer dan twee jaar na dato kunnen ze er niet zo veel meer mee. Alleen mij de garantie geven dat het wat betreft begeleiding zeer zeker niet meer zo slecht gaat zijn en dat m'n man bij me mag blijven. Verder komen er opmerkingen over in m'n dossier.
Voorlopig ga ik nog maar even verder met maandelijks prikken en dan na sinterklaas de afsluitende afspraak bij de gynaecoloog. Ik probeer m'n fysieke gesteldheid te verbeteren om m'n bekken zo sterk mogelijk te maken voor een volgende zwangerschap (al geloof ik er niet in dat het ook maar enig effect zal hebben). En verder binnenkort nog een afspraak bij een Mensendieck/Cesar-oefentherapeut die me voor een zwangerschap al adviezen kan geven omtrent preventie van bekkenklachten. Nu alleen nog die ellendige, donkere wolk kwijt raken.
Ach, Kursor.. Het is ook zo'n lang proces en je wordt iedere keer weer geconfronteerd met de misgelopen zwangerschap. Dat lijkt me vreselijk moeilijk.
Goed dat de protocollen zijn aangescherpt maar wat ontzettend jammer dat daar eerst zo'n fout voor gemaakt moest worden.
Of jij wel of niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap zul je rustig over na moeten denken. Misschien ben je er uit voor het eind van het jaar, misschien heb je ook wel eerst een tijdje rust nodig om dit een plekje te geven. Ik zou graag iets voor je willen betekenen maar ik weet niet wat. Sterkte klinkt zo loos.. Hoe dan ook, ik denk aan je en als je wil praten dan staat mijn PM voor je open
Wij zijn er nog steeds niet uit of we de onderzoeken willen. Ik wil wel, mijn man twijfelt. Ik heb hem mijn mening gegeven en gevraagd of hij nog eens na wil denken. Daarna maar met rust gelaten voorlopig, aandringen heeft ook geen zin.
Goed dat de protocollen zijn aangescherpt maar wat ontzettend jammer dat daar eerst zo'n fout voor gemaakt moest worden.
Of jij wel of niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap zul je rustig over na moeten denken. Misschien ben je er uit voor het eind van het jaar, misschien heb je ook wel eerst een tijdje rust nodig om dit een plekje te geven. Ik zou graag iets voor je willen betekenen maar ik weet niet wat. Sterkte klinkt zo loos.. Hoe dan ook, ik denk aan je en als je wil praten dan staat mijn PM voor je open
Wij zijn er nog steeds niet uit of we de onderzoeken willen. Ik wil wel, mijn man twijfelt. Ik heb hem mijn mening gegeven en gevraagd of hij nog eens na wil denken. Daarna maar met rust gelaten voorlopig, aandringen heeft ook geen zin.
De dagen waar ik steeds tegenop zag.. Volgende week woensdag de uitgerekende datum en aankomende maandag de uitgerekende datum van de vrouw van mijn neef. Mijn test was een paar dagen eerder positief en we waren zo blij tegelijkertijd zwanger te zijn. Door hun zwangerschap kon ik steeds meemeten hoever ik eigenlijk zou zijn en ik was zo bang voor het moment dat het berichtje zou komen dat ze bevallen is.
En nu is ze bevallen, van een meisje. Hartstikke leuk voor ze natuurlijk maar wat doet het pijn.. Ik ben net even heel hard gaan huilen.. Verdorie, ik wil het ook
En nu is ze bevallen, van een meisje. Hartstikke leuk voor ze natuurlijk maar wat doet het pijn.. Ik ben net even heel hard gaan huilen.. Verdorie, ik wil het ook
En daar ben ik weer..
Hoe dichter bij 17sept, hoe vervelender ik me voel.. (datum van mijn miskraam, al is het 2 jaar geleden)
En dit jaar iets meer mee bezig dan vorig jaar..
Ik lig al 3 wkn in de lappenmand met een baarmoederontsteking, die maar niet over wil gaan..
En begin juli had ik er ook al 1, dus gaat lekker hier
Herkenbaar Sparkling, ik heb het met het kindje van mijn nicht, die is dan wel es waar 1 maand eerder geboren, dan mijn to do date, maar ik schrik me steeds kapot als ik haar zie.. En klap ik dicht en voel ik me verdrietig..
En dan hoor je dat je broer weer een kindje verwacht.. en zie je allemaal zwangere mensen om je heen..
vraag me af of het slijt voor mij.. ik heb betere tijden, maar toch stort ik weer in rond september..
Iets wat ik ook niet laat merken naar buitenwereld.. Mijn verdriet..
Hoe dichter bij 17sept, hoe vervelender ik me voel.. (datum van mijn miskraam, al is het 2 jaar geleden)
En dit jaar iets meer mee bezig dan vorig jaar..
Ik lig al 3 wkn in de lappenmand met een baarmoederontsteking, die maar niet over wil gaan..
En begin juli had ik er ook al 1, dus gaat lekker hier
Herkenbaar Sparkling, ik heb het met het kindje van mijn nicht, die is dan wel es waar 1 maand eerder geboren, dan mijn to do date, maar ik schrik me steeds kapot als ik haar zie.. En klap ik dicht en voel ik me verdrietig..
En dan hoor je dat je broer weer een kindje verwacht.. en zie je allemaal zwangere mensen om je heen..
vraag me af of het slijt voor mij.. ik heb betere tijden, maar toch stort ik weer in rond september..
Iets wat ik ook niet laat merken naar buitenwereld.. Mijn verdriet..
zondag 19 augustus 2007 00:00 schreef Renda het volgende: Je lijkt wel te slim voor je eigen gevoel. :D
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Dolfina, beterschap met je ontsteking. Niet fijn! Verdrietig dat het alweer 2 jaar geleden is..
Ik probeer normaal ook zo min mogelijk te laten merken van mijn verdriet maar vandaag lukt het even niet. Mijn zus die blij komt vragen of ik gezien heb dat mijn neef vader geworden is en het daarbij laat. Terwijl ze weet dat ik daar zo tegenop zag. Geen zus die vraagt of ik verdriet heb. Stom, normaal zou het me niet kunnen schelen en nu maakt het me nog meer van slag.
Over een uurtje is mijn man thuis gelukkig.. Verder wil ik liever dat het morgen is, een nieuwe dag..
Ik probeer normaal ook zo min mogelijk te laten merken van mijn verdriet maar vandaag lukt het even niet. Mijn zus die blij komt vragen of ik gezien heb dat mijn neef vader geworden is en het daarbij laat. Terwijl ze weet dat ik daar zo tegenop zag. Geen zus die vraagt of ik verdriet heb. Stom, normaal zou het me niet kunnen schelen en nu maakt het me nog meer van slag.
Over een uurtje is mijn man thuis gelukkig.. Verder wil ik liever dat het morgen is, een nieuwe dag..
Owww Sparkling wat vreselijk moeilijk! Dikke knuffel
En dolfina beterschap met die ontsteking, wat naar lijkt me dat
wat vreselijk moeilijk! Dikke knuffelEn dolfina
beterschap met die ontsteking, wat naar lijkt me dat
Ohh Sparkling, dat lijkt me ook vreselijk moeilijk. En dan nog van die tactloze opmerkingen van je zus. Ze zal het niet bewust doen maar het doet natuurlijk wel pijn.. Veel sterkte de komende week en dat het geluk jou ook maar heel snel gegund mag zijn
Niet echt een handige zet van je zus..
Mijn broer durfde niet eens mij te vertellen dat ze weer zwanger zijn.. (as januari bevaltijd)
Die heeft het mijn moeder laten opknappen.. maar dat is ook zo'n lompe hork..
Ik snap hoe je je voelt Spark, morgen weer een nieuwe dag!
Mijn broer durfde niet eens mij te vertellen dat ze weer zwanger zijn.. (as januari bevaltijd)
Die heeft het mijn moeder laten opknappen.. maar dat is ook zo'n lompe hork..
Ik snap hoe je je voelt Spark, morgen weer een nieuwe dag!
zondag 19 augustus 2007 00:00 schreef Renda het volgende: Je lijkt wel te slim voor je eigen gevoel. :D
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Sparkling nog een knuffel. En ook alvast voor komende week met je 'uitgerekende' datum. Ik hoop op een hele mooie vakantie voor je, in vele opzichten.
Dolfina-chica lastig hè die terugkerende dagen.
Ik zal een tijdje niet reageren. Even bijkomen en hopelijk opladen.
Dolfina-chica lastig hè die terugkerende dagen.
Ik zal een tijdje niet reageren. Even bijkomen en hopelijk opladen.
Ook ik mag hier helaas posten, twee weken geleden heb ik een miskraam gehad. En ik wil toch ergens mijn gevoel kunnen delen, want rationeel gaat het zo veel beter dan gevoelsmatig.
Vanaf het moment dat ik testte vroeg ik me af of het wel goed zat, de streepjes werden donkerder, maar niet zoals bij mijn eerste zwangerschap. Ik durfde niet met MvM mee te doen omdat ik bang was dat er geen streepje kwam, ik voelde jaloezie toen een kennis vertelde dat ze zwanger is en ik had mezelf al voorbereid op slecht nieuws bij de eerste echo. Dus ik was niet heel verbaasd bij het eerste bloedverlies en dat het vervolgens doorzette en de echo bevestigde dat het niet goed was. Lichamelijk heb ik vrij weinig last gehad, 1 dag met flinke krampen en bloedverlies, al met al was het meer een zware menstruatie. Natuurlijk was ik verdrietig en heb ik flink moeten huilen. Maar ik ben al gezegend met een leuk kind en mijn gevoel zei toch al dat het niet goed was. Ik had nog geen echo gehad, dus ook het kindje nooit gezien. Ik wist wel dat ik zwanger was, maar ik had er verder nog niks mee. Ik dacht ook dat het wel weer ok met me ging. Maar ik voel me van binnen zo ontzettend verdrietig, ik kan niets doen zonder er aan te denken en ik moet mijn verwachtingen bijstellen. Ik mijd z&g want ik wil niet weten hoe de meiden zich voelen die rond dezelfde periode uitgerekend zijn. Het doet veel meer pijn dan ik in eerste instantie dacht. En ondanks dat ik me echt niet meer zwanger voel heb ik wel nog last van hormonen. Ook de angst voor nog een mk en misschien wel het niet krijgen van een 2e kindje is best groot.
Al met al veel verschillende gevoelens waar ik soms niet weet wat er mee te doen. Enerzijds vind ik mezelf een ontzettende aansteller en anderzijds vind ik dat ik wel het recht heb om verdrietig te zijn, zo dubbel allemaal.
Een ontzettend warrig verhaal waarschijnlijk, maar ik moest even ergens mijn verhaal kwijt.
Vanaf het moment dat ik testte vroeg ik me af of het wel goed zat, de streepjes werden donkerder, maar niet zoals bij mijn eerste zwangerschap. Ik durfde niet met MvM mee te doen omdat ik bang was dat er geen streepje kwam, ik voelde jaloezie toen een kennis vertelde dat ze zwanger is en ik had mezelf al voorbereid op slecht nieuws bij de eerste echo. Dus ik was niet heel verbaasd bij het eerste bloedverlies en dat het vervolgens doorzette en de echo bevestigde dat het niet goed was. Lichamelijk heb ik vrij weinig last gehad, 1 dag met flinke krampen en bloedverlies, al met al was het meer een zware menstruatie. Natuurlijk was ik verdrietig en heb ik flink moeten huilen. Maar ik ben al gezegend met een leuk kind en mijn gevoel zei toch al dat het niet goed was. Ik had nog geen echo gehad, dus ook het kindje nooit gezien. Ik wist wel dat ik zwanger was, maar ik had er verder nog niks mee. Ik dacht ook dat het wel weer ok met me ging. Maar ik voel me van binnen zo ontzettend verdrietig, ik kan niets doen zonder er aan te denken en ik moet mijn verwachtingen bijstellen. Ik mijd z&g want ik wil niet weten hoe de meiden zich voelen die rond dezelfde periode uitgerekend zijn. Het doet veel meer pijn dan ik in eerste instantie dacht. En ondanks dat ik me echt niet meer zwanger voel heb ik wel nog last van hormonen. Ook de angst voor nog een mk en misschien wel het niet krijgen van een 2e kindje is best groot.
Al met al veel verschillende gevoelens waar ik soms niet weet wat er mee te doen. Enerzijds vind ik mezelf een ontzettende aansteller en anderzijds vind ik dat ik wel het recht heb om verdrietig te zijn, zo dubbel allemaal.
Een ontzettend warrig verhaal waarschijnlijk, maar ik moest even ergens mijn verhaal kwijt.
Poezebeest, je verhaal is helemaal niet warrig hoor. Het is goed dat je hier post om je verhaal kwijt te kunnen.
Een miskraam meemaken blijft verdrietig en natuurlijk heb je het recht om verdrietig te zijn! Het blijft voor mij bijzonder hoe ook jij weer aanvoelde dat het niet goed zat.
Je angst herken ik helaas ook ja. Ik denk dat er ook niet zoveel aan te doen is, behalve opnieuw zwanger raken met wel een goede afloop. Geef jezelf af en toe de tijd om even verdriet te hebben om het verlies van deze zwangerschap. sterkte!
Kursor, dankjewel. Lief!
Jij heel veel sterkte en denk aan jezelf, oké?
Een miskraam meemaken blijft verdrietig en natuurlijk heb je het recht om verdrietig te zijn! Het blijft voor mij bijzonder hoe ook jij weer aanvoelde dat het niet goed zat.
Je angst herken ik helaas ook ja. Ik denk dat er ook niet zoveel aan te doen is, behalve opnieuw zwanger raken met wel een goede afloop. Geef jezelf af en toe de tijd om even verdriet te hebben om het verlies van deze zwangerschap.
sterkte!Kursor, dankjewel. Lief!
Jij heel veel sterkte en denk aan jezelf, oké?
Dikke knuffel enquote:
Ook ik mag hier helaas posten, twee weken geleden heb ik een miskraam gehad. En ik wil toch ergens mijn gevoel kunnen delen, want rationeel gaat het zo veel beter dan gevoelsmatig.
Een ontzettend warrig verhaal waarschijnlijk, maar ik moest even ergens mijn verhaal kwijt.
.Doordat je al het gevoel had dat het niet klopte, heb je een mindere grote shock dan de dames die van niets wisten en opeens bij een echo erachter komen dat hun dromen in duigen vallen. Dus het is logisch dat je rationeel wat rustiger bent.
Maar... je hebt net zoveel recht op verdriet. Ook bij jou is het is misgegaan. Ook bij jou is er nu geen groeiend buikje en geen plannen voor de kinderkamer. Ook bij jou is er gemis.
Geef jezelf de ruimte om dat verdriet toe te laten, ookal heb je die eerste shock anders gehad. En het feit dat je al een kindje hebt, betekend niet dat je verdriet er niet mag/kan zijn. Het is wel anders, dan dames die nog steeds met lege handen staan. Omdat je toch een soort van bevestiging hebt, dat je een zwangerschap kan voldragen.
De eerste paar weken na een miskraam kun je best wel heen en weer geslingerd worden door emoties (versterkt door het feit dat vaak alle hormonen nog niet weg zijn). Geef jezelf aub wat tijd en ruimte.
Heel veel sterkte trouwens ook voor de andere dames hier. Ik blijf dit een moeilijk topic vinden, dus meestal reageer ik niet. Sorry.
Jullie zijn lief.
Kahlie & sparkling; thnx voor jullie reactie. Ik weet ook wel dat dit verdriet er mag zijn en dat het er bij hoort, maar ik had echt niet verwacht dat het toch zo hard aan zou komen. Ondanks dat dit een rot-topic is, toch fijn om hier mijn hart te kunnen luchten.
Kahlie & sparkling; thnx voor jullie reactie. Ik weet ook wel dat dit verdriet er mag zijn en dat het er bij hoort, maar ik had echt niet verwacht dat het toch zo hard aan zou komen. Ondanks dat dit een rot-topic is, toch fijn om hier mijn hart te kunnen luchten.
Hoi allemaal.
Wij gingen voor ons eerste kindje. Was gelijk in de eerste ronde raak. Ik was afgelopen dagen zo verdrietig. Wij gingen voor ons eerste kindje. Was gelijk in de eerste ronde raak. In het begin van week 5 kreeg ik bruine afscheiding. in het begin dacht ik dat dit nog goed zou komen. In de loop van de 6de week begon ik regelmatig bloed de verliezen. Omdat ik op vakantie was kon ik nog niets regelen. Was vorige week terug van vakantie. Gelijk verloskundige gebeld. Ik mocht naar het ziekenhuis voor een echo.
Er was helemaal NIETS op de echo te zien zelfs geen zakje. In het begin begon de dokter rare vragen te stellen. Wist ik hoe ik de test moest uitvoeren of ik echt zeker was dat ik zwanger ben geweest. Ik zat eerst echt aan mezelf te twijfelen. Daarna moest ik bloed prikken. Dezelfde dag was ik laat in de avond terug gebeld. Het niveau van HCG hormoon was te hoog voor een miskraam. Men dacht aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik moest verplicht maandag terug komen om weer bloed te gaan prikken.
HCG waarde was gedaald maar niet goed genoeg. Ik moest weer naar de echo. Er was geconstateerd dat ik een miskraam in gang heb. Ze vertellen dit allemaal zo doodleuk. Er is wat weefsel wat nog uit moet komen. Ik hoefde gelukkig niet gecuretteerd te worden. De dokter kon helaas niet zeggen hoe lang nog de bloeding zou duren. Ik bloed nog steeds. Ik had zoveel pijn deze week. Gelukkig moet ik morgen terug voor controle.
Wij gingen voor ons eerste kindje. Was gelijk in de eerste ronde raak. Ik was afgelopen dagen zo verdrietig. Wij gingen voor ons eerste kindje. Was gelijk in de eerste ronde raak. In het begin van week 5 kreeg ik bruine afscheiding. in het begin dacht ik dat dit nog goed zou komen. In de loop van de 6de week begon ik regelmatig bloed de verliezen. Omdat ik op vakantie was kon ik nog niets regelen. Was vorige week terug van vakantie. Gelijk verloskundige gebeld. Ik mocht naar het ziekenhuis voor een echo.
Er was helemaal NIETS op de echo te zien zelfs geen zakje. In het begin begon de dokter rare vragen te stellen. Wist ik hoe ik de test moest uitvoeren of ik echt zeker was dat ik zwanger ben geweest. Ik zat eerst echt aan mezelf te twijfelen. Daarna moest ik bloed prikken. Dezelfde dag was ik laat in de avond terug gebeld. Het niveau van HCG hormoon was te hoog voor een miskraam. Men dacht aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik moest verplicht maandag terug komen om weer bloed te gaan prikken.
HCG waarde was gedaald maar niet goed genoeg. Ik moest weer naar de echo. Er was geconstateerd dat ik een miskraam in gang heb. Ze vertellen dit allemaal zo doodleuk. Er is wat weefsel wat nog uit moet komen. Ik hoefde gelukkig niet gecuretteerd te worden. De dokter kon helaas niet zeggen hoe lang nog de bloeding zou duren. Ik bloed nog steeds. Ik had zoveel pijn deze week. Gelukkig moet ik morgen terug voor controle.
Singi, ik zie jouw bericht nu pas. Wat verdrietig.. Hoe ging de controle?
Sterkte!
Vandaag zou mijn uitgerekende datum zijn. Ik zag er erg tegenop maar het valt mee. Het maakt me een beetje verdrietig maar meer ook (nog) niet. Bizar, al bijna 6 maanden geleden dat we definitief afscheid moesten nemen..
Sterkte!
Vandaag zou mijn uitgerekende datum zijn. Ik zag er erg tegenop maar het valt mee. Het maakt me een beetje verdrietig maar meer ook (nog) niet. Bizar, al bijna 6 maanden geleden dat we definitief afscheid moesten nemen..
Singi; wat vervelend allemaal, vooral dat lichamelijke ongemak. Dat maakt het allemaal nog zwaarder denk ik. Toen hier de mk begon wilde ik dat het zsm achter de rug was zodat ik het kon afsluiten. Gelukkig hier weinig laat ervan gehad. Hoe was de controle gegaan?
Sparkling; een dikke knuffel voor jou, ookal valt het vandaag mee.
Sparkling; een dikke knuffel voor jou, ookal valt het vandaag mee.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 8% gewijzigd door Poezebeest op 19-09-2012 20:07:24 (Even een spoiler gemaakt) ]
'Vertel eens, waar kijken we naar? Want zwanger ben je niet.' Dat zei de echoscopist afgelopen donderdag. Toen ik zei dat ik 7 weken geleden echt een positieve test had en ook bij de moeders voor moeders positief testte wilde hij nog wel even rondkijken in de baarmoeder en vond (gelukkig) een vruchtzakje dat niet ouder was dan 5 weken.
Huilen: van de schrik, van de teleurstelling, maar ook dat mijn lichaam blijkbaar al vijf weken iets in mijn baarmoeder vasthoudt. Dan is er toch echt iets mis? Gelukkig kon de vk mij de volgende dag geruststellen. Het kan best zijn dat het vruchtje zo langzaam groeide dat het uiteindelijk in tien weken niet groter is geworden dan vijf weken. En dat klopte ook veel meer met mijn eigen gevoel: dat ik zo onwel werd dat ik door mijn man uit een parkje opgehaald moest worden en dat ik bruinverlies had. Ik heb namelijk nooit bruinverlies gehad. Niet in de eerste weken van mijn zwangerschap en ook niet als ik ongesteld moet worden.
Ik had eerder besloten om dit weekend iedereen te vertellen dat ik zwanger was. Ik heb de afspraken laten staan, maar nu een iets minder prettig verhaal verteld. Het voelde goed om met mijn moeder, zusje en vriendinnen te kunnen huilen.
Gisteravond is mijn lichaam dan ook uiteindelijk begonnen om het eruit te werken. En ik voel me best verdrietig daarover. Dat had ik niet verwacht. Want eigenlijk is het toch alleen maar goed, dat je lichaam foutjes herstelt? Maar ik voel me mies en onzeker.
Huilen: van de schrik, van de teleurstelling, maar ook dat mijn lichaam blijkbaar al vijf weken iets in mijn baarmoeder vasthoudt. Dan is er toch echt iets mis? Gelukkig kon de vk mij de volgende dag geruststellen. Het kan best zijn dat het vruchtje zo langzaam groeide dat het uiteindelijk in tien weken niet groter is geworden dan vijf weken. En dat klopte ook veel meer met mijn eigen gevoel: dat ik zo onwel werd dat ik door mijn man uit een parkje opgehaald moest worden en dat ik bruinverlies had. Ik heb namelijk nooit bruinverlies gehad. Niet in de eerste weken van mijn zwangerschap en ook niet als ik ongesteld moet worden.
Ik had eerder besloten om dit weekend iedereen te vertellen dat ik zwanger was. Ik heb de afspraken laten staan, maar nu een iets minder prettig verhaal verteld. Het voelde goed om met mijn moeder, zusje en vriendinnen te kunnen huilen.
Gisteravond is mijn lichaam dan ook uiteindelijk begonnen om het eruit te werken. En ik voel me best verdrietig daarover. Dat had ik niet verwacht. Want eigenlijk is het toch alleen maar goed, dat je lichaam foutjes herstelt? Maar ik voel me mies en onzeker.
Subtiel ook die echoscopist...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Limone; wat ontzettend naar van die echoscopist! Fijn dat je lichaam nu iets begint te doen. Heel veel sterkte voor jou
Ja, ik ga ook een klacht indienen. Bij dat echocentrum en bij de verloskundigepraktijk want die werken met hem samen. Want naast die botte opmerking heeft ie nog een tijdlang een heel verhaal staan houden hoe vaak het wel niet voorkomt en chromosoomafwijking bladiebla terwijl hij dat echoding nog stevig in mij hield. Ohja en hij zou doorgeven aan de verloskundige dat het mis was, maar dat had ie ook niet gedaan zodat ik op vrijdagmiddag half huilend zelf het hele verhaal mocht doen.
Fijn dat jullie het ook vinden. Ik twijfel soms een beetje aan mijn eigen emoties.
Fijn dat jullie het ook vinden. Ik twijfel soms een beetje aan mijn eigen emoties.
Nou inderdaad, beetje inlevingsvermogen zou m niet misstaan, zeker in het vak wat hij gekozen heeft. Allemaal leuk en aardig en dat het voor hem misschien wel een wekelijks iets is, dan nog zou je dat gewoon subtiel kunnen brengen.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee hoor, ligt echt niet aan jou. Getuigt van weinig inlevend vermogen en aangezien je niet de eerste, en helaas ook niet de laatste, bent bij wie het niet goed is gegaan mag je van zo'n echoscopist werk wat meer empathie verwachten. Hij hoeft niet mee te huilen, maar deze reactie was ook wel erg bot.
Daar zou ik pislink van worden, dat kan je toch niet maken als echoscopist..
Veel sterkte lieve Limone, mijn gedachten zijn bij jou!
Veel sterkte lieve Limone, mijn gedachten zijn bij jou!
Jee Limone, ik zou er ook zeker iets van zeggen. Zo'n echoscopist wordt toch wel verwacht iets professioneler om te gaan met z'n 'klanten', beetje inlevingsvermogen zou niet misstaan.
En wat verdrietig dat het mis is gegaan... sterkte meid!
Gut Sparkling, ik schrok me net wild toen ik zag dat jij als laatste in dit topic gepost had...
En wat verdrietig dat het mis is gegaan... sterkte meid!
Gut Sparkling, ik schrok me net wild toen ik zag dat jij als laatste in dit topic gepost had...
Mama van Lars & Femke
Wat een lomperik zeg. Sterkte Limone...
En inderdaad Shandaly, ik schrok ook even toen ik zag dat Sparkling gepost had.
En inderdaad Shandaly, ik schrok ook even toen ik zag dat Sparkling gepost had.
Nergens voor nodig! Wat een lompe reactiequote:
Fijn dat jullie het ook vinden. Ik twijfel soms een beetje aan mijn eigen emoties.
Als je in een echocentrum werkt, dan weet je toch inmiddels wat een impact dit op mensen kan hebben
Sterkte!
Limone, wat verdrietig, nogmaals veel sterkte vind het echt zo rot voor je..
En woon je per ongeluk in Den Haag? Ik heb ook een keer zo'n echoscopist gehad terwijl ik verder bij de vk-echopraktijk nooit een vent heb gezien. Hij weigerde gewoon te geloven dat ik zwanger was en riep telkens 'nou, dan bent u te vroeg hier hoor, ik zie niks.' En hield daar pas mee op toen ik half huilend riep dat we twee weken eerder in exact dezelfde stoel een kloppend hartje hadden gezien
vind het echt zo rot voor je..En woon je per ongeluk in Den Haag? Ik heb ook een keer zo'n echoscopist gehad terwijl ik verder bij de vk-echopraktijk nooit een vent heb gezien. Hij weigerde gewoon te geloven dat ik zwanger was en riep telkens 'nou, dan bent u te vroeg hier hoor, ik zie niks.' En hield daar pas mee op toen ik half huilend riep dat we twee weken eerder in exact dezelfde stoel een kloppend hartje hadden gezien
3!
Dat was precies wat ik wilde vragen..
Alleen had ik wel een dame bij die bewuste praktijk maar ook tegen mij afschuwelijk gedrag
Knuffels Limone
Alleen had ik wel een dame bij die bewuste praktijk maar ook tegen mij afschuwelijk gedrag
Knuffels Limone
Jemig Limone dat geloof je toch niet???
Vooral die klacht indienen!
Poezebeest wat anderen al zeiden: jij hebt recht op je verdriet!
Singi Ik hoop dat je je lichamelijk snel beter voelt.
Dikke knuffel voor jullie:*
Vooral die klacht indienen!
Poezebeest
wat anderen al zeiden: jij hebt recht op je verdriet! Singi
Ik hoop dat je je lichamelijk snel beter voelt. Dikke knuffel voor jullie:*
Het was in Amsterdam... Goh zeg, ik dacht dat dat juist een beroep was dat door mensen werd uitgevoerd met compassie en empathie. En waarom ik niet zeker wist of ik nou overdreef met deze echo-hork: ik ken mezelf onderhand en ik weet dat ik dingen veel makkelijker verwerk als er een zondebok is, waar ik al mijn emoties op kan botvieren (klinkt dat iemand bekend?). Uiteindelijk kan hij niets aan mijn miskraam doen, maar het klagen voelt als een goed onderdeel van het verwerkingsproces.
Tegenover deze ervaring staan er bij mij ook tig met wél hele meelevende echoscopistes hoorquote:
En waarom ik niet zeker wist of ik nou overdreef met deze echo-hork: ik ken mezelf onderhand en ik weet dat ik dingen veel makkelijker verwerk als er een zondebok is, waar ik al mijn emoties op kan botvieren (klinkt dat iemand bekend?). Uiteindelijk kan hij niets aan mijn miskraam doen, maar het klagen voelt als een goed onderdeel van het verwerkingsproces.
en nee mop, je overdrijft niet, je hebt gewoon keihard gelijk dat je hier boos over bent. Zondebok of niet, hij had het m.i. nóóit zo mogen brengen, ik zou absoluut die klacht indienen!
3!
Wow Limone, ik schrik hier wel van. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, krijg je ook nog zo'n botte eikel Hoe is je vriend eronder? Heel veel sterkte meis
Hoe is je vriend eronder? Heel veel sterkte meis
Oh dat is ook fijn om te horen Icantrix!
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Ik had er liever minder ervaring mee gehadquote:
Oh dat is ook fijn om te horen Icantrix!
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Maar ik snap je hoor, en dat is denk ik ook de reden dat ik er nooit echt mee heb gezeten, omdat hij zo uit de toon viel vergeleken bij de anderen. En een opgeruimd huis helpt met een opgeruimd hoofd! Het is heel moeilijk om uit te leggen en wordt vaak onderschat denk ik. Ik hoop dat jullie het beiden een plekje zullen kunnen geven
(En dat laatste
Ik vraag me dat ook al eeuwen af met van dat geparfumeerde toiletpapier, echt wtf?)
3!
Ohja, shit sorry! Dat klinkt echt veel lomper dan het bedoeld is ! misschien kan ik me om laten scholen tot echoscopist?
Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
! misschien kan ik me om laten scholen tot echoscopist? Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
Whehe, no worries, de intentie was duidelijkquote:
Ohja, shit sorry! Dat klinkt echt veel lomper dan het bedoeld is
Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
En goed zo, doen wat goed voelt
3!
Jeetje Limone wat een lompe hork. Dat van die zondebok... Het klinkt heel logisch, maar tegelijkertijd is dit natuurlijk niemands schuld, en ik zou proberen om van daaruit troost en berusting te vinden. Lijkt me fijner dan het gevoel wat je hebt bij je ongeboren kindje te koppelen aan die nare man.
Maar doe vooral wat je zelf het fijnste vind, want ik heb vanuit mijn positie natuurlijk makkelijk praten.
Dat gezegd hebbende, wel even een klacht in dienen, want zijn communicatieskills mogen wel even flink bijgeschaafd worden. Doe je niet alleen de vrouwen na jou, maar ook die man zelf een plezier mee.
Maar doe vooral wat je zelf het fijnste vind, want ik heb vanuit mijn positie natuurlijk makkelijk praten.
Dat gezegd hebbende, wel even een klacht in dienen, want zijn communicatieskills mogen wel even flink bijgeschaafd worden. Doe je niet alleen de vrouwen na jou, maar ook die man zelf een plezier mee.
Het topic waar je nooit in hoopt te posten....
Wij hebben gisteren slecht nieuws gehad bij de eerste echo, er was alleen een vruchtzakje te zien en geen kindje. De grond zakte onder mijn voeten vandaan... Vannacht had ik al wat licht bloedverlies, dus het zal vandaag of morgen wel doorzetten, en ik ben zo bang voor wat me te wachten staat... .
Wij hebben gisteren slecht nieuws gehad bij de eerste echo, er was alleen een vruchtzakje te zien en geen kindje. De grond zakte onder mijn voeten vandaan... Vannacht had ik al wat licht bloedverlies, dus het zal vandaag of morgen wel doorzetten, en ik ben zo bang voor wat me te wachten staat...
.
zandsculptuurHeb je al besproken met je gyn/vk wat jullie nu willen gaan doen? Heb je een idee wat je te wachten staat? Onzekerheid is altijd vreselijk... Sterkte meid!
Mama van Lars & Femke
We hebben afgesproken het even z'n beloop te laten, maandag hebben we weer contact. Ik heb nu buikpijn alsof ik flink ongesteld ga worden, en licht bloedverlies dus ik denk (hoop) dat het snel gaat doorzetten. En daarna...? Geen idee nog, dat bespreken we maandag.
Hè zand, wat enorm klote Dat is het ergste wat je te horen kunt krijgen op zo'n moment.. Ik hoop voor je dat het snel doorzet. Kunnen jullie er samen goed over praten? Dikke kus
Dat is het ergste wat je te horen kunt krijgen op zo'n moment.. Ik hoop voor je dat het snel doorzet. Kunnen jullie er samen goed over praten? Dikke kus
Dat zeker, ik heb de beste vriend die ik me kan wensen .
Overigens had ik al een paar dagen niet meer dat fijne 'roze wolk' gevoel. Ik dacht dat dat door de zenuwen kwam, maar nu twijfel ik of het niet een soort voorgevoel was.
Ergens heb ik er wel vrede mee (zo is de natuur), maar ben ook erg teleurgesteld. En vooral erg bang voor de miskraam zelf en de nasleep daarvan. De emoties lopen erg door elkaar, verwarrend.
.Overigens had ik al een paar dagen niet meer dat fijne 'roze wolk' gevoel. Ik dacht dat dat door de zenuwen kwam, maar nu twijfel ik of het niet een soort voorgevoel was.
Ergens heb ik er wel vrede mee (zo is de natuur), maar ben ook erg teleurgesteld. En vooral erg bang voor de miskraam zelf en de nasleep daarvan. De emoties lopen erg door elkaar, verwarrend.
Ach zand wat verschrikkelijk naar. Waar ben je precies bang voor? Ik was zelf verschrikkelijk bang voor dat het er niet uitkwam en dat het heel lang zou duren. Die angst is, zoals het nu lijkt, ongegrond gebleken. Ik hoop dat het voor jou ook zo snel gaat als bij mij. Dat klinkt misschien stom of hard, maar dat is het niet. Heel veel sterkte de komende tijd!
Och zandsculptuur wat ontzettend naar! Dat moment dat jullie toekomstdroom die na je positieve test vorm kreeg ineens uiteenspat is zo verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.quote:
Ach zand wat verschrikkelijk naar. Waar ben je precies bang voor? Ik was zelf verschrikkelijk bang voor dat het er niet uitkwam en dat het heel lang zou duren. Die angst is, zoals het nu lijkt, ongegrond gebleken. Ik hoop dat het voor jou ook zo snel gaat als bij mij. Dat klinkt misschien stom of hard, maar dat is het niet. Heel veel sterkte de komende tijd!
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
.
Dank jequote:
Och zandsculptuur wat ontzettend naar! Dat moment dat jullie toekomstdroom die na je positieve test vorm kreeg ineens uiteenspat is zo verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Ik denk dat je je echt moet laten leiden door je gevoel. Ik heb nadat bij 11 weken werd geconstateerd dat mijn eerste zwangerschap na 8,5 week geëindigd was een paar dagen (do-zo) afgewacht of het vanzelf op gang zou komen. Ik had toen al de afspraak met het ziekenhuis staan dat ik me maandag kon melden voor een curretage wanneer het niet vanzelf zou komen. Die kans was in mijn geval ook aanzienlijk omdat het al bijna 3 weken mis was. Jouw gevoel van "het moet er nu ook uit" herken ik sterk. Dat niemandsland vond ik verschrikkelijk.
Maar voor iedere vrouw spelen er natuurlijk andere afwegingen. Alleen jij kunt de beslissing nemen, doe wat 'goed' voelt is het enige advies dat hout snijdt. Ik wens je er nogmaals veel sterkte bij! Ook voor je partner.
Maar voor iedere vrouw spelen er natuurlijk andere afwegingen. Alleen jij kunt de beslissing nemen, doe wat 'goed' voelt is het enige advies dat hout snijdt. Ik wens je er nogmaals veel sterkte bij! Ook voor je partner.
Ja, ik herken dat allemaal wel.quote:
[..]
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
Hoe gaat het nu met je?
Wat betreft het lang duren of er niet vanzelf uitkomen, daar heb ik geen ervaring mee (bij mij kwam de miskraam een week na een goede echo met kloppend hartje vanzelf op gang). Ik kan je wel vertellen hoe mijn ervaring was qua pijn en hoe het uitziet.quote:
[..]
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.In ieder geval sterkte meiden
Ik had een vroege miskraam bij ca. 6 weken. Voelde bij mij ook als een heftige (korte) menstruatie. BIj mij begon het met de bloeding en ik heb helemaal geen vruchtje o.i.d. gezien. Het is echt nog heel klein bij die termijn, echt een klompje cellen, lijkt in de verste verte niet op een kindje zeg maar.
Sterkte
Sterkte
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Zandsculptuur, zo verdrietig
Sterkte in de komende weken, het is heftig.
Ik heb afgelopen half jaar 2 miskramen gehad. De eerste is het kindje gestopt met 8 weken maar de vruchtzak door blijven groeien tot 13 weken, toen stond er curretage gepland maar precies die dag verloor ik het natuurlijk. Deze miskraam was lichamelijk erg zwaar, heel veel pijn, wel vrij weinig bloed. Wel een flinke vruchtzak met vruchtwater er nog in. Ik heb het niet open durven maken dus niet gezien hoe het kindje eruit zag.
Vorige maand heb ik nog een miskraam gehad bij 4 weken en 6 dagen. Dit was gewoon vergelijkbaar met een menstruatie, net zoveel bloed en het totale bloeden duurde ook maar 4 dagen. Het vruchtzakje was niet meer dan een fliebertje die ik ook direct verloor op de dag dat ik begon met bloeden. Verder kon ik er niets uithalen.
Ik vind beide keren ook niet eng wat ik verloor. De eerste miskraam schrok ik omdat het veel groter was dan verwacht maar daarna heb ik het nog een tijd bekeken.
De enige wijsheid die ik je kan meegeven is dat je niet je grenzen voorbij gaat. Vind jij dat het te lang duurt, trek aan de bel! Laat je lekker vertroetelen en patacetamol mag je nemen mocht je erg pijn krijgen. Heel veel sterkte!!
Sterkte in de komende weken, het is heftig.
Ik heb afgelopen half jaar 2 miskramen gehad. De eerste is het kindje gestopt met 8 weken maar de vruchtzak door blijven groeien tot 13 weken, toen stond er curretage gepland maar precies die dag verloor ik het natuurlijk. Deze miskraam was lichamelijk erg zwaar, heel veel pijn, wel vrij weinig bloed. Wel een flinke vruchtzak met vruchtwater er nog in. Ik heb het niet open durven maken dus niet gezien hoe het kindje eruit zag.
Vorige maand heb ik nog een miskraam gehad bij 4 weken en 6 dagen. Dit was gewoon vergelijkbaar met een menstruatie, net zoveel bloed en het totale bloeden duurde ook maar 4 dagen. Het vruchtzakje was niet meer dan een fliebertje die ik ook direct verloor op de dag dat ik begon met bloeden. Verder kon ik er niets uithalen.
Ik vind beide keren ook niet eng wat ik verloor. De eerste miskraam schrok ik omdat het veel groter was dan verwacht maar daarna heb ik het nog een tijd bekeken.
De enige wijsheid die ik je kan meegeven is dat je niet je grenzen voorbij gaat. Vind jij dat het te lang duurt, trek aan de bel! Laat je lekker vertroetelen en patacetamol mag je nemen mocht je erg pijn krijgen. Heel veel sterkte!!
Bedankt voor alle lieve reacties en ervaringen . De ergste schrik is voorbij inmiddels, en het leven gaat intussen weer een beetje 'als normaal' verder. Ik voel me ook niet zwanger meer, hoewel ik wel het idee heb dat mijn buik nog wel weer wat is gegroeid.
De mk zelf is nog niet doorgezet (het rommelt wel af en toe, maar niets wat erop lijkt dat het zich echt al aandient). Komende vrijdag gaan we in het ziekenhuis bespreken wat de opties zijn. Ik zou zelf denk ik wel graag medicijnen gebruiken om het op te wekken, heeft iemand hier daar misschien ervaring mee?
. De ergste schrik is voorbij inmiddels, en het leven gaat intussen weer een beetje 'als normaal' verder. Ik voel me ook niet zwanger meer, hoewel ik wel het idee heb dat mijn buik nog wel weer wat is gegroeid. De mk zelf is nog niet doorgezet (het rommelt wel af en toe, maar niets wat erop lijkt dat het zich echt al aandient). Komende vrijdag gaan we in het ziekenhuis bespreken wat de opties zijn. Ik zou zelf denk ik wel graag medicijnen gebruiken om het op te wekken, heeft iemand hier daar misschien ervaring mee?
Zandsculptuur
Ik heb Cytotec ingebracht de ochtend dat mijn curretage gepland stond om de baarmoedermond te verweken. Ik had toen al ruim een week krampen en bloedingen en door deze tabletten werd het erger. Ik heb toen een uurtje of 2 tot 3, weet ik niet precies meer, erge krampen gehad en veel bloedverlies. Bij een nies verloor ik het vruchtje en zakje ineens en hoefde er geen curretage meer plaats te vinden. Alles is er in 1 keer uitgekomen bij mij bleek op de echo direct erna en mijn ervaring is dus ook wel positief! Maar mijn baarmoedermond stond dus al wel een stukje open en heeft alleen het laatste zetje nodig gehad door de tabletten. Mijn ziekenhuis heeft trouwens geen voorstel gedaan om de tabletten te gebruiken. Ik kon alleen kiezen tussen afwachten en curretage, dat vond ik toen heel jammer..
Sterkte!! Hopelijk duurt het niet te lang allemaal!
Ik heb Cytotec ingebracht de ochtend dat mijn curretage gepland stond om de baarmoedermond te verweken. Ik had toen al ruim een week krampen en bloedingen en door deze tabletten werd het erger. Ik heb toen een uurtje of 2 tot 3, weet ik niet precies meer, erge krampen gehad en veel bloedverlies. Bij een nies verloor ik het vruchtje en zakje ineens en hoefde er geen curretage meer plaats te vinden. Alles is er in 1 keer uitgekomen bij mij bleek op de echo direct erna en mijn ervaring is dus ook wel positief! Maar mijn baarmoedermond stond dus al wel een stukje open en heeft alleen het laatste zetje nodig gehad door de tabletten. Mijn ziekenhuis heeft trouwens geen voorstel gedaan om de tabletten te gebruiken. Ik kon alleen kiezen tussen afwachten en curretage, dat vond ik toen heel jammer..
Sterkte!! Hopelijk duurt het niet te lang allemaal!
Zandsculptuur; wat ontzettend vervelend dat je er nog midden in zit. Hopelijk zet het voor vrijdag door en anders in het z'huis een goed plan maken. Als het lichamelijk Klaar is kun je het emotioneel ook afsluiten en een plekje geven. Hier geen ervaring met medicatie of curretage, hier kwam het vanzelf. Sterkte
Bedankt voor het delen van je ervaring, Sparkling
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Wij hebben er zelf niks aan gedaan, was voor ons persoonlijk niet nodig.quote:
Bedankt voor het delen van je ervaring, Sparkling
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Zandsculptuur, hoop dat vrijdag niet nodig zal zijn, anders alvast succes hier geen aandenken of ritueel ofzo, alleen bij Gabriël (as uitgestrooid).
hier geen aandenken of ritueel ofzo, alleen bij Gabriël (as uitgestrooid).
3!
Zandsculptuur, wat vervelend dat het niet vanzelf op gang lijkt te komen, gelukkig is het bijna vrijdag en kunnen ze je verder helpen. Ben blij dat het je emotioneel goed af gaat
Limone, hoe gaat het nu bij jou?
Limone, hoe gaat het nu bij jou?
Zandsculptuur, verdrietig dat het nog zo lang duurt.
Wij hebben een klein beeldje van een baby in de baarmoeder gekocht na de eerste miskraam. Bij de tweede niets gedaan, alleen het in de tuin begraven.
Je man en jij moeten doen waar jullie je goed bij voelen!
Wij hebben een klein beeldje van een baby in de baarmoeder gekocht na de eerste miskraam. Bij de tweede niets gedaan, alleen het in de tuin begraven.
Je man en jij moeten doen waar jullie je goed bij voelen!
Lief L0t. dat je naar mij vraagt. Het gaat eigenlijk wel goed met mij. Ik ben het verloren vorige week en een paar dagen later is het bloeden gestopt. Ik heb nog een controle-echo gehad waaruit bleek dat alles weg was. Volgens de verloskundige staat er niets in de weg om het weer te proberen. Jippie! Seks! 
Het rouwproces is ook afgesloten nu. We hebben niets speciaals gedaan, behalve er veel over praten. Het is goed zo.
Zandsculptuur, heel veel sterkte nogmaals.
Het rouwproces is ook afgesloten nu. We hebben niets speciaals gedaan, behalve er veel over praten. Het is goed zo.
Zandsculptuur, heel veel sterkte nogmaals.
Fijn Limone! Hoop dat ik je snel weer terug mag zien in Z&G
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
Dit gaat niet over mij, maar vrienden van ons. Moet het even wegschrijven ofzo...
een maand of twee nadat wijzelf erachter kwamen dat we een kindje zouden krijgen waren de vrienden ook zwanger. Zo blij, ze waren namelijk al even bezig met proberen, maar bij de eerste echo was het mis... Geen kloppend hartje. Er was uit onderzoeken gebleken dat er iets was met zijn zaadcellen de kans op een zwangerschap was eigenlijk bijna nihil. Nu waren ze dan tóch voor de tweede keer zwanger, helemaal op natuurlijke wijze, een echt wondertje dus! Maar gisteren bij de twaalf weken echo bleek dat dit kindje een open schedeltje heeft...maandag vlokkentest. Ik vind het zooo sneu voor ze... Nu heeft zij op zich al twee kindjes uit een eerdere relatie, maar ze wilden zo graag samen ook een kindje. Ik gun het ze zo!
Waren wijzelf ook nog op verjaardag gisteravond bij andere vrienden en hadden wij net te horen gekregen dat het mis was bij ze, gaat er iemand tegen me kletsen dat het zo leuk was dat die vrienden zwanger waren (die vriend had het nieuws namelijk een week of twee eerder verteld aan de vriendengroep, bij tien weken echo leek alles nog ok namelijk) en over dat ze niet eens wist dat die al kindjes wilde etc. Ik heb maar een beetje kort geantwoord en ben niet echt er op ingegaan, vond het niet aan mij om te vertellen dat het mis was. Maar man... Besef wel dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Meiden hier, ik wens jullie ook heel veel sterkte...
een maand of twee nadat wijzelf erachter kwamen dat we een kindje zouden krijgen waren de vrienden ook zwanger. Zo blij, ze waren namelijk al even bezig met proberen, maar bij de eerste echo was het mis... Geen kloppend hartje. Er was uit onderzoeken gebleken dat er iets was met zijn zaadcellen de kans op een zwangerschap was eigenlijk bijna nihil. Nu waren ze dan tóch voor de tweede keer zwanger, helemaal op natuurlijke wijze, een echt wondertje dus! Maar gisteren bij de twaalf weken echo bleek dat dit kindje een open schedeltje heeft...maandag vlokkentest. Ik vind het zooo sneu voor ze... Nu heeft zij op zich al twee kindjes uit een eerdere relatie, maar ze wilden zo graag samen ook een kindje. Ik gun het ze zo!
Waren wijzelf ook nog op verjaardag gisteravond bij andere vrienden en hadden wij net te horen gekregen dat het mis was bij ze, gaat er iemand tegen me kletsen dat het zo leuk was dat die vrienden zwanger waren (die vriend had het nieuws namelijk een week of twee eerder verteld aan de vriendengroep, bij tien weken echo leek alles nog ok namelijk) en over dat ze niet eens wist dat die al kindjes wilde etc. Ik heb maar een beetje kort geantwoord en ben niet echt er op ingegaan, vond het niet aan mij om te vertellen dat het mis was. Maar man... Besef wel dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Meiden hier, ik wens jullie ook heel veel sterkte...
Bah wat een triest verhaal, SupremeEvil
even onder een spoiler ivm lang verhaal .
Lief dat je het vraagtquote:
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
even onder een spoiler ivm lang verhaal .SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wauw, zandsculptuur, dat klinkt inderdaad heftig. Maar ook mooi, dat het zo snel 'klaar' is. Logisch dat je je nog niet helemaal optimaal voelt, het is niet niets... Ik had in mijn hoofd dat zo'n 'medicijnen miskraam' een hele tijd zou duren.. enkele dagen minimaal, als een extreme ongesteldheid zeg maar.
Lieve vent heb je ook
Ik hoop op een mooie schone echo voor je, en snel een nieuwe kans!
Lieve vent heb je ook
Ik hoop op een mooie schone echo voor je, en snel een nieuwe kans!
Mama van Lars & Femke
Wow zand, dat is snel gegaan zeg! Heftig Logisch dat je hier even van moet bijkomen, het is niet niks. Hopelijk is alles op de echo inderdaad schoon en kunnen jullie verder. Fijn ook dat je daar wel weer naar uitkijkt Sterkte!
Logisch dat je hier even van moet bijkomen, het is niet niks. Hopelijk is alles op de echo inderdaad schoon en kunnen jullie verder. Fijn ook dat je daar wel weer naar uitkijkt Sterkte!
Zandsculptuur; dat is snel en heftig verlopen allemaal. Nu bijkomen en een plekje geven. Ik hoop dat de echo komende week helemaal goed is. Sterkte voor jou
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden. 
Was dit bij jullie ook zo snel?
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
Was dit bij jullie ook zo snel?
Bedankt voor de lieve reacties .
Het ging bij mij ook wel echt super snel, zelfs de verloskundige zei dat ze het zo snel nog nooit had meegemaakt. Van mij had het ook wel iets minder snel gemogen hoor .
@Limone, ik heb nog geen flauw idee hoe zoiets werkt... heb ook geen idee wanneer ik weer een eisprong kan verwachten. En wanneer de HCG weer volledig uit mijn lijf verdwenen is.
. Het ging bij mij ook wel echt super snel, zelfs de verloskundige zei dat ze het zo snel nog nooit had meegemaakt. Van mij had het ook wel iets minder snel gemogen hoor
.@Limone, ik heb nog geen flauw idee hoe zoiets werkt... heb ook geen idee wanneer ik weer een eisprong kan verwachten. En wanneer de HCG weer volledig uit mijn lijf verdwenen is.
Limone, ik herken het niet. Bij mij duurde het de eerste keer iets van 11 weken en de vorige keer 4,5 week toen ik opnieuw zwanger bleek.
Ik heb wel begrepen dat je al snel weer bloedingen kan krijgen maar daar heb ik dus geen ervaring mee. Ik neem niet aan dat je nu al een eisprong hebt gehad toch?
Ik heb wel begrepen dat je al snel weer bloedingen kan krijgen maar daar heb ik dus geen ervaring mee. Ik neem niet aan dat je nu al een eisprong hebt gehad toch?
Dat is zeker snel! Bij mij duurde het na de miskraam 5,5 week voordat ik ongesteld werd, maand erna was ik (gelukkig) weer zwanger.quote:
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Hoe lang na een miskraam is eigenlijk het hcg weer uit je bloed en kan je weer een ovulatietest of zwangerschapstest doen? Ik ben namelijk wel erg benieuwd wanneer mijn cyclus weer opstart.
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
Ik weet niet meer precies wanneer ik de test deed maar een het was een paar dagen na de miskraam en toen was hij negatief. Ik weet nog dat het bij Fieder toen veel langer duurde, die heeft best een tijdje positief getest nog.quote:
Hoe lang na een miskraam is eigenlijk het hcg weer uit je bloed en kan je weer een ovulatietest of zwangerschapstest doen? Ik ben namelijk wel erg benieuwd wanneer mijn cyclus weer opstart.
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
En ja, volgens mij kun je de dag van het begin van de miskraam zien als de eerste nieuwe dag van je cyclus. Dus bij echt bloedverlies, nog niet bij alleen bruinverlies.
Ok bedankt. Ik zal het van de week ook even aan de gynaecoloog vragen (ik wil ook graag weten wanneer ik weer in bad mag en weer seks mag hebben enzo ) en zal het dan voor het gemak eens gaan testen met een aantal goedkope thuistestjes van internet.
Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
) en zal het dan voor het gemak eens gaan testen met een aantal goedkope thuistestjes van internet.Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
Ik heb niet meer getest na de curettage (mk kwam niet vanzelf of met pillen op gang), maar m'n cyclus zat daarna weer precies op schema als zou de curettage de eerste dag van de laatste menstruatie zijn.
Tenminste, dat gok ik, ik heb die maand geen ovutesten gedaan, maar werd wel weer volgens mijn normale cyclus ongesteld.
Tenminste, dat gok ik, ik heb die maand geen ovutesten gedaan, maar werd wel weer volgens mijn normale cyclus ongesteld.
Dat zou best kunnen zandscultuur! Ik hoop het voor je je wil zo graag verder na deze ervaring hè?
Over in bad gaan.. Bij mij zei de gyn toen dat je niet in bad mag of seks hebben of zwemmen (je snapt me) zolang je nog bloed verliest, bruinverlies valt hier ook onder. Bij de eerste miskraam bij mij duurde dat wel een aantal weken, de vorige ben ik na een week al in bad geweest.
je wil zo graag verder na deze ervaring hè?Over in bad gaan.. Bij mij zei de gyn toen dat je niet in bad mag of seks hebben of zwemmen (je snapt me
) zolang je nog bloed verliest, bruinverlies valt hier ook onder. Bij de eerste miskraam bij mij duurde dat wel een aantal weken, de vorige ben ik na een week al in bad geweest.
Dat heb ik inderdaad ook gelezen, en daarna 3 dagen wachten toch? Ik heb echt nauwelijks nog bloedverlies, alleen bij het afvegen nog een minibeetje bruin. Dat moet dus ook helemaal weg zijn? Ik ga het voor de zekerheid woensdag ook in het ziekenhuis vragen bij de controle. Ik lees helemaal nergens over vrouwen die zo weinig bloed verliezen na een mk, dus ben benieuwd. Misschien kan de gyn ook gelijk even kijken of de boel al bijna dicht is, ik durf zelf nu echt niet te voelen.
Mijn vriend en ik willen heel graag een dagje naar de thermen/de sauna, om samen even lekker te ontspannen na dit alles, maar dan moet het dus wel eerst echt helemaal voorbij en veilig zijn. En ja, ik wil ook graag weer verder.
Bizar trouwens, hoe hard mijn lichaam lijkt te schreeuwen dat het weer zwanger wil zijn . Terwijl ik er hiervoor nooit zo mee bezig ben geweest.
Mijn vriend en ik willen heel graag een dagje naar de thermen/de sauna, om samen even lekker te ontspannen na dit alles, maar dan moet het dus wel eerst echt helemaal voorbij en veilig zijn. En ja, ik wil ook graag weer verder.
Bizar trouwens, hoe hard mijn lichaam lijkt te schreeuwen dat het weer zwanger wil zijn
. Terwijl ik er hiervoor nooit zo mee bezig ben geweest.
Bij mij waren inderdaad juist de paar zwangerschapssymptomen die ik had (gespannen borsten & heel moe) een paar dagen weg en toen kwam de mk op gang.quote:
Ok bedankt. Ik zal het van de week ook even aan de gynaecoloog vragen (ik wil ook graag weten wanneer ik weer in bad mag en weer seks mag hebben enzo
Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
Qua bloedverlies leek het (na het verliezen van het vruchtzakje) overigens op een vrij normale ongesteldheid, wat lichter zelfs. Heeft denk ik een dag of 3 a 4 geduurd en toen had ik helemaal geen bloedverlies meer (ook geen bruinverlies).
Twee weken na de mk werd ik weer ongesteld.
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraamquote:
[..]
Bij mij waren inderdaad juist de paar zwangerschapssymptomen die ik had (gespannen borsten & heel moe) een paar dagen weg en toen kwam de mk op gang.
Qua bloedverlies leek het (na het verliezen van het vruchtzakje) overigens op een vrij normale ongesteldheid, wat lichter zelfs. Heeft denk ik een dag of 3 a 4 geduurd en toen had ik helemaal geen bloedverlies meer (ook geen bruinverlies).
Twee weken na de mk werd ik weer ongesteld.
.
Nee hoor, zoals ik al zei heb ik de laatste keer in totaal nog geen 5 dagen bloedverlies gehad. Hoeveel weken was je zwanger toen het mis ging? Dat heb ik even gemist.quote:
[..]
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraam
Het kan volgens mij echt zó ontzettend verschillend zijn van vrouw tot vrouw. Kan idd behoorlijk, ehrm, 'veronzekerend' werken. Niet tof, nee. Maar ik heb bij de gyn ook gewoon alles gevraagd wat ik maar wilde weten bij de check-upquote:
[..]
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraam
Toch fijn om ook antwoorden te krijgen van een 'professional'.
Ik was 8w2d zwanger toen we de foute echo kregen, de miskraam was een week later. Het vruchtzakje had het formaat van ongeveer 7 weken zwangerschap.quote:
Nee hoor, zoals ik al zei heb ik de laatste keer in totaal nog geen 5 dagen bloedverlies gehad. Hoeveel weken was je zwanger toen het mis ging? Dat heb ik even gemist.
Ik ga inderdaad een lijstje met vragen maken en ook alle genante dingen maar gewoon vragen, die man zie ik toch voorlopig niet nog eens (hoop ikquote:
Het kan volgens mij echt zó ontzettend verschillend zijn van vrouw tot vrouw. Kan idd behoorlijk, ehrm, 'veronzekerend' werken. Niet tof, nee. Maar ik heb bij de gyn ook gewoon alles gevraagd wat ik maar wilde weten bij de check-up
) en die zal ook wel wat gewend zijn 
.
Ik denk eerlijk gezegd niet eens dat je écht gênante dingen kunt vragenquote:
Ik ga inderdaad een lijstje met vragen maken en ook alle genante dingen maar gewoon vragen, die man zie ik toch voorlopig niet nog eens (hoop ik
Althans, niet in de ogen van zo'n gyn/specialist. Die zijn zeker wel wat gewend
Alweer een week terug van vakantie, maar nog niet de rust gehad om goed te reageren (blijf het toch moeilijk vinden om de juiste woorden te vinden).
Verdrietig dat er weer nieuwe aanwas in dit topic is. Sterkte Poezebeest, Limone en Zandsculptuur. Alle drie een ander verhaal en een andere ervaring, maar ik hoop dat jullie wat aan elkaar en dit topic hebben met vragen en de verwerking.
Er zijn de laatste weken diverse onderwerpen besproken, maar ik heb ze niet allemaal meer goed in m'n hoofd. Dan maar beginnen met de laatste vragen. Zoals Sparkling aangeeft dat in bad gaan en gemeenschap weer mogen als het bloedverlies over is, zo heb ik het na mijn curettage ook te horen gekregen. Het bloedverlies kan heel verschillend zijn. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er ook een verschil is tussen een spontane miskraam of een opgewekte miskraam. Het meest belangrijk is in ieder geval hCG. hCG moet tot een bepaald niveau dalen voordat de baarmoederbekleding wordt afgestoten bij de miskraam, dat hoeft dus niet precies gelijk op te gaan met de miskraam als die chemisch/mechanisch tot stand wordt gebracht (zoals met pillen of curettage). Daarnaast start je lichaam weer met de normale cyclus als hCG richting normaal gaat. Ook dit kan dus verschillend.
Ik had het "voordeel" dat mijn hCG strak opgevolgd moest (en nog steeds moet) worden, dus had ook inzicht in wanneer mijn cyclus weer op gang kwam en dat werd toen ook nog met een echo gecontroleerd. Voor ik de diagnose mola had adviseerde de verloskundige om een aantal weken (ik geloof 3-4) na de curettage een zwangerschapstest te doen. Die zou dan wel negatief moeten zijn. Uiteindelijk ging dit voor mij niet op. Bloed/bruinverlies ging bij mij tot zo'n vijf weken na de curettage door, terwijl ik de eerste paar dagen nauwelijks iets verloor (maar mogelijk niet representatief).
Dan nog iets als "herdenking". Voor mezelf heb ik het wel nodig aangezien de mola zo'n ontzettend raar verhaal is en ik er ook nog steeds dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het staat heel ver van het verwachten van een kindje af. We hebben het weer teruggebracht naar de wens voor een kindje. We hebben het een naam gegeven en ter herinnering heb ik twee dezelfde kleine lappenpopjes. Eentje hadden we gekregen bij de intake bij de verloskundige en toen bij de eerste echo de gedachte was dat het een missed abortion van een tweeling was heb ik er nog eentje bijgevraagd. Ze zijn heel belangrijk voor me. Ik denk nog aan een sieraad, maar heb nog geen ideeen. Ieder z'n eigen manier. Ik weet nog niet of dit het makkelijker maakt voor mezelf of juist zwaarder, meer beladen.
Verdrietig dat er weer nieuwe aanwas in dit topic is. Sterkte Poezebeest, Limone en Zandsculptuur. Alle drie een ander verhaal en een andere ervaring, maar ik hoop dat jullie wat aan elkaar en dit topic hebben met vragen en de verwerking.
Er zijn de laatste weken diverse onderwerpen besproken, maar ik heb ze niet allemaal meer goed in m'n hoofd. Dan maar beginnen met de laatste vragen. Zoals Sparkling aangeeft dat in bad gaan en gemeenschap weer mogen als het bloedverlies over is, zo heb ik het na mijn curettage ook te horen gekregen. Het bloedverlies kan heel verschillend zijn. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er ook een verschil is tussen een spontane miskraam of een opgewekte miskraam. Het meest belangrijk is in ieder geval hCG. hCG moet tot een bepaald niveau dalen voordat de baarmoederbekleding wordt afgestoten bij de miskraam, dat hoeft dus niet precies gelijk op te gaan met de miskraam als die chemisch/mechanisch tot stand wordt gebracht (zoals met pillen of curettage). Daarnaast start je lichaam weer met de normale cyclus als hCG richting normaal gaat. Ook dit kan dus verschillend.
Ik had het "voordeel" dat mijn hCG strak opgevolgd moest (en nog steeds moet) worden, dus had ook inzicht in wanneer mijn cyclus weer op gang kwam en dat werd toen ook nog met een echo gecontroleerd. Voor ik de diagnose mola had adviseerde de verloskundige om een aantal weken (ik geloof 3-4) na de curettage een zwangerschapstest te doen. Die zou dan wel negatief moeten zijn. Uiteindelijk ging dit voor mij niet op. Bloed/bruinverlies ging bij mij tot zo'n vijf weken na de curettage door, terwijl ik de eerste paar dagen nauwelijks iets verloor (maar mogelijk niet representatief).
Dan nog iets als "herdenking". Voor mezelf heb ik het wel nodig aangezien de mola zo'n ontzettend raar verhaal is en ik er ook nog steeds dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het staat heel ver van het verwachten van een kindje af. We hebben het weer teruggebracht naar de wens voor een kindje. We hebben het een naam gegeven en ter herinnering heb ik twee dezelfde kleine lappenpopjes. Eentje hadden we gekregen bij de intake bij de verloskundige en toen bij de eerste echo de gedachte was dat het een missed abortion van een tweeling was heb ik er nog eentje bijgevraagd. Ze zijn heel belangrijk voor me. Ik denk nog aan een sieraad, maar heb nog geen ideeen. Ieder z'n eigen manier. Ik weet nog niet of dit het makkelijker maakt voor mezelf of juist zwaarder, meer beladen.
Vrijdag was het weer bloedpriktijd. Weer netjes negatief gelukkig. Nu nog twee controles te gaan tot hopelijk groen licht om weer door te mogen (en toch ben ik er nog steeds niet zeker van dat ik weer door durf, maar vooralsnog vind ik dat we er weer voor moeten gaan). Lekker tegenstrijdig.
Afgelopen pilcyclus liep eindelijk volgens het boekje. Twee dagen na de laatste pil een onttrekkingsbloeding. Tjee, wat wordt je daar onzeker van als het de eerdere strips steeds een week eerder al was. En vroeg wakker en slecht slapen...ik zat echt even in de stress!
Juist omdat alles normaal ging. Nu aan de laatste strip bezig en dan nog twee eigen cycli afwachten.
Even eruit met vakantie heeft me goed gedaan, maar nu weer thuis gaat het helaas alweer minder. Ik ben er meer mee bezig, een goed zichtbaar zwangere collega op een paar meter afstand en een cursus die ik nu alsnog ga doen (vorige keer af moeten melden ivm de miskraam) zijn niet bevorderlijk. Het is gewoon weer druk in m'n hoofd.
Vorige week op m'n werk nog wel naar een lecture voor geneeskundestudenten geweest over molazwangerschap. Collega (voormalig geneeskundestudent) had me verteld wat ik kon verwachten, maar had me afgeraden te gaan. Toch doen he. Overgrote deel was theorie, tja die ken ik ondertussen wel voor voor naar achter. De spreekster, een gynaecoloog, eindigde met een patientenverhaal. Dat was even teveel. Achteraf nog even met haar gesproken, was wel prettig. Het gebrek aan bekendheid, lotgenoten en de psychische impact zijn bekend als grote struikelblokken. Fijn dat dat onderkent en begrepen wordt.
Ik ben erg aan het toe werken naar een mogelijke nieuwe zwangerschap. Voor m'n vakantie intake gehad bij een cesartherapeute en nu beginnen met een behandelplan. Nu heb ik niet/nauwelijks last van m'n bekkenklachten, maar aan m'n houding/beweging kon ze veel afzien. Kort gezegd was het niet verwonderlijk dat ik zo snel zoveel last had bij de afgelopen zwangerschap...er gaat nogal het een en ander verkeerd. Ik ben een hypermobiele stijve hark. Ze kan me zeker helpen.
Afgelopen pilcyclus liep eindelijk volgens het boekje. Twee dagen na de laatste pil een onttrekkingsbloeding. Tjee, wat wordt je daar onzeker van als het de eerdere strips steeds een week eerder al was. En vroeg wakker en slecht slapen...ik zat echt even in de stress!
Juist omdat alles normaal ging. Nu aan de laatste strip bezig en dan nog twee eigen cycli afwachten. Even eruit met vakantie heeft me goed gedaan, maar nu weer thuis gaat het helaas alweer minder. Ik ben er meer mee bezig, een goed zichtbaar zwangere collega op een paar meter afstand en een cursus die ik nu alsnog ga doen (vorige keer af moeten melden ivm de miskraam) zijn niet bevorderlijk. Het is gewoon weer druk in m'n hoofd.
Vorige week op m'n werk nog wel naar een lecture voor geneeskundestudenten geweest over molazwangerschap. Collega (voormalig geneeskundestudent) had me verteld wat ik kon verwachten, maar had me afgeraden te gaan. Toch doen he. Overgrote deel was theorie, tja die ken ik ondertussen wel voor voor naar achter. De spreekster, een gynaecoloog, eindigde met een patientenverhaal. Dat was even teveel. Achteraf nog even met haar gesproken, was wel prettig. Het gebrek aan bekendheid, lotgenoten en de psychische impact zijn bekend als grote struikelblokken. Fijn dat dat onderkent en begrepen wordt.
Ik ben erg aan het toe werken naar een mogelijke nieuwe zwangerschap. Voor m'n vakantie intake gehad bij een cesartherapeute en nu beginnen met een behandelplan. Nu heb ik niet/nauwelijks last van m'n bekkenklachten, maar aan m'n houding/beweging kon ze veel afzien. Kort gezegd was het niet verwonderlijk dat ik zo snel zoveel last had bij de afgelopen zwangerschap...er gaat nogal het een en ander verkeerd. Ik ben een hypermobiele stijve hark. Ze kan me zeker helpen.
Jeetje wat heftig, Kursor. Niet zo gek dat het dan minder gaat? Hou je iets van een dagboek bij? Dat helpt mij om de razende emoties in bedwang te houden.
ik heb ook een zichtabaar zwangere collega op een meter afstand en ik vind het maar moeilijk merk ik.
ik heb ook een zichtabaar zwangere collega op een meter afstand en ik vind het maar moeilijk merk ik.
Kursor, wat een mooi verhaal van je lappenpopjes.
Een sieraad twijfelde ik ook over. Uiteindelijk heb ik afgelopen verjaardag een armband gekregen van mijn man met bedeltjes eraan, waaronder een vlindertje die toen nog stond voor het ene verloren kindje maar nu staat voor beide misgelopen zwangerschappen. Daar ben ik wel heel blij mee. Voor de buitenwereld is het niet direct zichtbaar dat het een betekenis heeft en dat vind ik fijn.
Wat knap dat je naar die lecture bent geweest, ik weet niet of ik dat had kunnen doen in jouw schoenen.
En nog maar 2 controle's te gaan. Je zal wel blij zijn als je er klaar mee bent zeker? Hopelijk voelen jullie tegen die tijd wat goed is om te doen!
Een sieraad twijfelde ik ook over. Uiteindelijk heb ik afgelopen verjaardag een armband gekregen van mijn man met bedeltjes eraan, waaronder een vlindertje die toen nog stond voor het ene verloren kindje maar nu staat voor beide misgelopen zwangerschappen. Daar ben ik wel heel blij mee. Voor de buitenwereld is het niet direct zichtbaar dat het een betekenis heeft en dat vind ik fijn.
Wat knap dat je naar die lecture bent geweest, ik weet niet of ik dat had kunnen doen in jouw schoenen.
En nog maar 2 controle's te gaan. Je zal wel blij zijn als je er klaar mee bent zeker? Hopelijk voelen jullie tegen die tijd wat goed is om te doen!
Bij mij zat er iets minder dan 2 weken tussen.quote:
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
echo was niet schoon. Ik heb weer een ronde cytotec mee gekregen, vanmiddag is het dus weer feest. Morgen weer een echo, en indien nodig volgende week curettage. Ik baal
Mijn lijf pikte na beide miskramen mijn gewone cyclus weer op. Na de eerste keer werd ik 27 dagen na het stoppen met bloeden weer ongesteld en de tweede keer na 26 dagen.
vragen mag!
Dat is balen Zandsculptuur... Hopelijk werken de pillen nu wel.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Verdorie zandsculptuur.
Ik hoop dat het na deze ronde cytotec dan wel goed schoon is. Sterkte
Ik hoop dat het na deze ronde cytotec dan wel goed schoon is. Sterkte
vragen mag!
Hè shit zand Hopelijk is het hierna wel helemaal schoon en hoef je niet ook nog eens een curretage te ondergaan.. Ben benieuwd of het nu weer meteen zo heftig op gang komt..
Hopelijk is het hierna wel helemaal schoon en hoef je niet ook nog eens een curretage te ondergaan.. Ben benieuwd of het nu weer meteen zo heftig op gang komt..
Shit zeg Zandsculptuur, sterkte met de hele riedel weer
Limone, fijn dat het vlot weer op gang komt! Bij mij ging het ook altijd wel heel vlot hoor!
Limone, fijn dat het vlot weer op gang komt! Bij mij ging het ook altijd wel heel vlot hoor!
3!
Kursor Wat fijn dat je toch aan een nieuwe zwangerschap durft te denken, al zal dat helemaal niet makkelijk worden.
Nog 2 controles!
Zand ga duimen dat t schoon is nu
Wat fijn dat je toch aan een nieuwe zwangerschap durft te denken, al zal dat helemaal niet makkelijk worden. Nog 2 controles!
Zand
ga duimen dat t schoon is nu
Hè shit zandsculptuur.. Dat is een domper zeg! Hopelijk helpt het nu wel en is die curretage niet nodig
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage .
Ik ben er echt heel bang voor
.Ik ben er echt heel bang voor
Oh nee!quote:
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage
Ik ben er echt heel bang voor
Dikke knuffel! Waar ben je precies bang voor? Pijn of meer gewoon het hele emotionele rond zo'n ingreep?
Eigenlijk alles er omheen. Een infuus lijkt me verschrikkelijk. De narcose ook. Maar het engste vind ik nog wel het idee dat iemand 'down there' bezig is terwijl ik slaap. En ik ben bang voor complicaties, maar dat heb ik uitgebreid besproken met de gynaecoloog.
Ik ben gelukkig niet al te laat aan de beurt, en krijg meteen bij het melden een flinke dosis kalmeringsmiddelen, en mijn vriend mag er de hele tijd bij blijven. We moeten het er maar mee doen .
Ik ben gelukkig niet al te laat aan de beurt, en krijg meteen bij het melden een flinke dosis kalmeringsmiddelen, en mijn vriend mag er de hele tijd bij blijven. We moeten het er maar mee doen
.
Zandsculptuur; wat ontzettend naar dat zelfs na de 2e keer pillen niet alles weg is en je nu voor een curretage moet. Ik hoop dat het allemaal mee valt woensdag en je het daarna een plekje kunt geven. Heel veel succes en sterkte en een hele dikke knuffel
Zandsculptuur wat kl*te voor je! Alsof het nog niet genoeg is geweest.
Ben je bang voor de naald/ pijn van het infuus? Ik heb zelf verdovende zalf gehad en daardoor de prik niet gevoeld. Misschien een idee?
Verder een praktische tip: doe lekker warme sokken aan. Het is koud op de OK.
(Achteraf gezien vond ik de ingreep ontzettend meevallen, maar daar kun je nu waarschijnlijk niet zoveel mee.)
Fijn dat je vriend mag blijven, dat heeft mij toen ook veel steun gegeven.
Mocht je nog vragen hebben dan zitten hier (helaas) genoeg ervaringsdeskundigen. Of je pm't me even.
Ik hoop dat het allemaal goed zal verlopen en dat je daarna eindelijk kunt beginnen het af te sluiten.
Sterkte meid!
Ben je bang voor de naald/ pijn van het infuus? Ik heb zelf verdovende zalf gehad en daardoor de prik niet gevoeld. Misschien een idee?
Verder een praktische tip: doe lekker warme sokken aan. Het is koud op de OK.
(Achteraf gezien vond ik de ingreep ontzettend meevallen, maar daar kun je nu waarschijnlijk niet zoveel mee.)
Fijn dat je vriend mag blijven, dat heeft mij toen ook veel steun gegeven.
Mocht je nog vragen hebben dan zitten hier (helaas) genoeg ervaringsdeskundigen. Of je pm't me even.
Ik hoop dat het allemaal goed zal verlopen en dat je daarna eindelijk kunt beginnen het af te sluiten.
Sterkte meid!
Zand, wat verdrietig dat er toch nog een curretage nodig is
Ik vond het toen ook verschrikkelijk dat het ingepland moest worden en ik was echt bang. En niemand kon mij vooraf vertellen of mijn man steeds bij me mocht en op de dag zelf moest ik me melden om half 8 en de OK stond pas om half 4 gepland.
Nu heb ik uiteindelijk geen curretage nodig gehad maar achteraf vond ik de dag ziekenhuis toen heel erg meevallen. Ik kreeg een kamer waar ik alleen op lag en mijn man mocht de hele dag bij me blijven. En de verpleegsters waren hartstikke lief en zorgzaam. Hopelijk kan je er achteraf met een goed gevoel aan terug denken voor zover dat lukt!
Sterkte!
Ik vond het toen ook verschrikkelijk dat het ingepland moest worden en ik was echt bang. En niemand kon mij vooraf vertellen of mijn man steeds bij me mocht en op de dag zelf moest ik me melden om half 8 en de OK stond pas om half 4 gepland.
Nu heb ik uiteindelijk geen curretage nodig gehad maar achteraf vond ik de dag ziekenhuis toen heel erg meevallen. Ik kreeg een kamer waar ik alleen op lag en mijn man mocht de hele dag bij me blijven. En de verpleegsters waren hartstikke lief en zorgzaam. Hopelijk kan je er achteraf met een goed gevoel aan terug denken voor zover dat lukt!
Sterkte!
Zand, ik ben als de dood voor een narcose en word er ziek van, dus ik heb m'n curretage destijds met een ruggeprik gedaan. Ik vond het daardoor lang niet zo erg, misschien ook nog een tip? En ja, dat is ook met een naald, maar die zie je niet. En het prikken vond ik reuze meevallen.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Dat viel mij eerlijk gezegd heel erg mee, ook het gevoel niet meer zwanger zijn was niet vreemd ofzo.quote:
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage
Ik ben er echt heel bang voor
Sterkte
Bedankt weer voor alle lieve reacties
Ik lees overal dat ik er niet tegen op hoef te zien, maar de angst gaat niet heel gemakkelijk weg (merk wel dat het minder wordt). Morgen heb ik een gesprek in het ziekenhuis, ik heb een lijstje gemaakt met vragen en opmerkingen om te bespreken, ik hoop zo dat ze er rekening mee willen houden... Zo wil ik bijvoorbeeld absoluut niet zelf in zo'n stoel gaan zitten of er uit klimmen, en ik wil ook absoluut niet de instrumenten zien die ze gaan gebruiken.
De narcose, daar ben ik wel een beetje bang voor. Wat nou als ik een nachtmerrie of paniekaanval krijg tijdens de operatie? Kan dat tijdens een narcose? Een ruggeprik wil ik niet, ik wil gewoon helemaal niets mee krijgen van de ingreep, vind het al spannend genoeg.
Ergens kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit dat het straks achter de rug is, want ik heb nu eigenlijk de hele dag door zo'n doffe, zeurende buikpijn. Ik hoop dat ik snel weer op de been ben na afloop. Hoe lang duurde dat bij jullie?
[ Bericht 0% gewijzigd door zandsculptuur op 14-10-2012 16:21:29 ]
Ik lees overal dat ik er niet tegen op hoef te zien, maar de angst gaat niet heel gemakkelijk weg (merk wel dat het minder wordt). Morgen heb ik een gesprek in het ziekenhuis, ik heb een lijstje gemaakt met vragen en opmerkingen om te bespreken, ik hoop zo dat ze er rekening mee willen houden... Zo wil ik bijvoorbeeld absoluut niet zelf in zo'n stoel gaan zitten of er uit klimmen, en ik wil ook absoluut niet de instrumenten zien die ze gaan gebruiken.
De narcose, daar ben ik wel een beetje bang voor. Wat nou als ik een nachtmerrie of paniekaanval krijg tijdens de operatie? Kan dat tijdens een narcose? Een ruggeprik wil ik niet, ik wil gewoon helemaal niets mee krijgen van de ingreep, vind het al spannend genoeg.
Ergens kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit dat het straks achter de rug is, want ik heb nu eigenlijk de hele dag door zo'n doffe, zeurende buikpijn. Ik hoop dat ik snel weer op de been ben na afloop. Hoe lang duurde dat bij jullie?
[ Bericht 0% gewijzigd door zandsculptuur op 14-10-2012 16:21:29 ]
Oh, en hebben jullie je vooraf nog een beetje opgekuist/geschoren 'down there'? Door alles van de afgelopen weken heb ik weinig prioriteit gegeven aan wat TLC in die regionen, maar nu vraag ik me af of het misschien wel zo netjes is om er een beetje verzorgd bij te liggen
Joh, maak je daarover maar geen zorgen hoor, in het ziekenhuis zien ze alle coupes voorbij komen en er wordt eigenlijk niet eens naar gekeken.quote:
Oh, en hebben jullie je vooraf nog een beetje opgekuist/geschoren 'down there'? Door alles van de afgelopen weken heb ik weinig prioriteit gegeven aan wat TLC in die regionen, maar nu vraag ik me af of het misschien wel zo netjes is om er een beetje verzorgd bij te liggen
Over die angst voor een nachtmerrie of paniekaanval tijdens de narcose kan ik je alleen vertellen dat ik de twee keer dat ik onder narcose ben geweest het eigenlijk heerlijk vond. Totaal niets van gemerkt, geen dromen of wat dan ook. Je bent gewoon helemaal 'weg', geen gedachtes meer. Ik ben er achteraf ook niet ziek van geweest.
Hopelijk staat het ziekenhuis open voor je wensen en gaat het je allemaal heel erg meevallen
Als je het doet, doe je het puur voor jezelf. In het ziekenhuis zal het ze weinig boeien. Maar als het jou een beter, zekerder gevoel geeft zou ik het zeker niet laten...
Nachtmerries of paniekaanvallen ben ik zelf sowieso niet echt bekend mee, maar narcose vind ik prima. Lekker slapen, de wereld draait wel door en als je wakker word kan jij ook weer mee draaien zoals je wil.
Ik heb verder niet zoveel overgehouden aan mijn curettage, geen pijn, geen naar gevoel, helemaal niets. Alleen nog een week of 3 bloed/bruin verlies.
Het is inderdaad wel retekoud op de OK, die sokken had ik ook graag gehad toen...
Nachtmerries of paniekaanvallen ben ik zelf sowieso niet echt bekend mee, maar narcose vind ik prima. Lekker slapen, de wereld draait wel door en als je wakker word kan jij ook weer mee draaien zoals je wil.
Ik heb verder niet zoveel overgehouden aan mijn curettage, geen pijn, geen naar gevoel, helemaal niets. Alleen nog een week of 3 bloed/bruin verlies.
Het is inderdaad wel retekoud op de OK, die sokken had ik ook graag gehad toen...
Mama van Lars & Femke
Ik was tijdens de narcose helemaal weg, geen dromen of niks gehad. Toen ze het spul inspoten werd ik even heel draaierig maar het ging zo snel! En opeens was ik weer wakker.
Ik wilde ook heel bewust niks meekrijgen, dus volledige narcose. De instrumenten liggen volgens mij afgedekt onder een doek? Heb niks gezien iig.
Ik moest van het ziekenhuisbed op de operatietafel schuiven, gewoon plat op mn rug. Waarschijnlijk kon die operatietafel veranderen in zo'n gynaecologenstoel (volg je me ), want ik hoefde niet mn benen in die beugels te leggen. Neem aan dat dat tijdens de ingreep wel zo was.
Had me trouwens wel geschoren, maar meer voor mezelf.
Ik mocht geloof ik een week niet tillen/ stofzuigen. En tot het bloeden over was niet in bad of 'vrijen' . Kennelijk keek ik nogal walgend bij het idee van seks want die zuster moest onwijs lachen.
Heb nog wel een tijd thuis gezeten maar dat was meer psychisch. Het was een onwijze opluchting dat 'het' weg was, maar toch nog wel een klap gehad dat het nou echt voorbij was. En heb t nog steeds bij vlagen moeilijk. Ik zou woensdag uitgerekend zijn als die zwangerschap goed was gelopen. Probeer ik niet teveel aan te denken. Kortom; neem vooral je tijd.
Heel verhaal, sorry
Ik wilde ook heel bewust niks meekrijgen, dus volledige narcose. De instrumenten liggen volgens mij afgedekt onder een doek? Heb niks gezien iig.
Ik moest van het ziekenhuisbed op de operatietafel schuiven, gewoon plat op mn rug. Waarschijnlijk kon die operatietafel veranderen in zo'n gynaecologenstoel (volg je me
), want ik hoefde niet mn benen in die beugels te leggen. Neem aan dat dat tijdens de ingreep wel zo was. Had me trouwens wel geschoren, maar meer voor mezelf.
Ik mocht geloof ik een week niet tillen/ stofzuigen. En tot het bloeden over was niet in bad of 'vrijen' . Kennelijk keek ik nogal walgend bij het idee van seks want die zuster moest onwijs lachen.
Heb nog wel een tijd thuis gezeten maar dat was meer psychisch. Het was een onwijze opluchting dat 'het' weg was, maar toch nog wel een klap gehad dat het nou echt voorbij was. En heb t nog steeds bij vlagen moeilijk. Ik zou woensdag uitgerekend zijn als die zwangerschap goed was gelopen. Probeer ik niet teveel aan te denken. Kortom; neem vooral je tijd.
Heel verhaal, sorry
Zandsculpuur, ik mocht hier van jou niet lezen maar ik wilde toch even kijken hoe het nou met je ging, meissie wat een stress! Ze zijn vast heel begripvol in het ziekenhuis, en ik zou álle vragen gewoon stellen! En geen zorgen maken over eventuele oerwouden Je zei het zelf al: je wilt er ook een punt achter zetten. Sterkte!!
Je zei het zelf al: je wilt er ook een punt achter zetten. Sterkte!!
Vanmorgen een prettig gesprek gehad in het ziekenhuis. We hebben het een en ander toegelicht en doorgesproken en ze houden rekening met mijn wensen en angsten, heel fijn.
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Fijn dat je een goed gesprek hebt gehadquote:
Vanmorgen een prettig gesprek gehad in het ziekenhuis. We hebben het een en ander toegelicht en doorgesproken en ze houden rekening met mijn wensen en angsten, heel fijn.
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Ach, ik kan me goed voorstellen dat het steekt hoor. Lijkt me gewoon menselijk. Ik was een paar weken terug in het ziekenhuis voor controle, en toen zat er ook een meisje in haar eentje aan een tafel, zachtjes te huilen. Nou, ik voelde me bijna schuldig dat ik daar met mijn bolle buik zat. En toen ik er zelf zat na mijn miskraam, hield ik me maar voor dat je niet weet waarvoor die mensen met bolle buik in het ziekenhuis lopen (zo probeerde ik het te relativeren). Er is vaak toch een reden voor een medische indicatie.
Maar heel handig/prettig is het niet altijd, nee, dat dat in het zhuis één grote afdeling is.
En ook buiten het zhuis, heel normaal dat je niet alleen maar blij bent voor andere zwangere vrouwen. Blijven mixed emotions zoiets. Denk nu in eerste instantie maar vooral even aan jezelf
Nogmaals sterkte!
Zand, fijn dat je je angsten kwijt kon en ze er iets mee gaan doen. Het blijft eng en rot maar hopelijk kunnen ze het zo maken dat je er goed op terug kan kijken.
En dat je jaloers bent is hartstikke normaal hoor!
Ik weet nog heel goed dat ik, toen de MA vastgesteld werd, ook door dezelfde wachtkamer terug moest als de blije zwangere vrouwen zaten. Ik heb er toen niet bij stil gestaan maar voor die vrouwen zal het vast ook ongemakkelijk zijn een intens verdrietige vrouw de spreekkamer uit te zien komen.
En jaloezie naar andere vrouwen had ik ook heel erg terwijl ik dat zo onterecht vond. Ik schaam me soms nog best voor de gevoelens die ik toen had en ik weet ook wel dat dat kwam door verdriet.
Sta het verdriet, de woede of de jaloezie gewoon af en toe even toe! Niets mis mee en het kan je wel helpen.
Fieder, ik dacht dat jouw uitgerekende datum al lang geweest was! Maar jij liep dus een maand achter op mij. Dat komt denk ik omdat je nu alweer zo'n tijd zwanger bent, wondervrouw!
Sterkte woensdag, ik vond het een verdrietige datum.
En dat je jaloers bent is hartstikke normaal hoor!
Ik weet nog heel goed dat ik, toen de MA vastgesteld werd, ook door dezelfde wachtkamer terug moest als de blije zwangere vrouwen zaten. Ik heb er toen niet bij stil gestaan maar voor die vrouwen zal het vast ook ongemakkelijk zijn een intens verdrietige vrouw de spreekkamer uit te zien komen.
En jaloezie naar andere vrouwen had ik ook heel erg terwijl ik dat zo onterecht vond. Ik schaam me soms nog best voor de gevoelens die ik toen had en ik weet ook wel dat dat kwam door verdriet.
Sta het verdriet, de woede of de jaloezie gewoon af en toe even toe! Niets mis mee en het kan je wel helpen.
Fieder, ik dacht dat jouw uitgerekende datum al lang geweest was! Maar jij liep dus een maand achter op mij. Dat komt denk ik omdat je nu alweer zo'n tijd zwanger bent, wondervrouw!
Sterkte woensdag, ik vond het een verdrietige datum.
Wat dat betreft hebben ze dat bij ons wel netjes gedaan, toen bij de echo bleek dat het hartje niet meer klopte, werd er bij een van de gynaecologen die spreekuur had gelijk na de patient die hij op dat moment sprak een plekje vrijgemaakt voor ons, we werden direct van de echoruimte naar de spreekkamer van de gynaecoloog geleid, maar goed kwestie van indeling van de afdeling denk ik, nu hoefden we niet door de wachtkamer.
Hier houden ze ook de vrouwen die voor een curettage komen ook bewust bij de afdeling verloskunde vandaan, ik vind dat wel netjes . Voor al het andere zit je in een algemene wachtruimte voor gynaecologie. Dus wel wat bolle buiken, maar ook vrouwen die komen met een baarmoederverzakking, incontinentie of voor het plaatsen van een spiraaltje.
Vanmiddag even een flinke huilbui gehad. Ik wou dat het woensdagmiddag was, dan was het voorbij. Ik heb ook al een paar dagen enorme buikpijn en voel me lamlendig, helpt ook niet erg mee.
. Voor al het andere zit je in een algemene wachtruimte voor gynaecologie. Dus wel wat bolle buiken, maar ook vrouwen die komen met een baarmoederverzakking, incontinentie of voor het plaatsen van een spiraaltje.Vanmiddag even een flinke huilbui gehad. Ik wou dat het woensdagmiddag was, dan was het voorbij. Ik heb ook al een paar dagen enorme buikpijn en voel me lamlendig, helpt ook niet erg mee.
Dat was bij mij toen dus wel anders helaas. Mijn curettage werd 'er ergens tussendoor' gepland, en is drie keer verzet ofzo. Ik mocht de hele dag wachten, in een kamertje op de kraamafdeling, met allerlei minibabygehuil om me heen. Daar had en heb ik nog steeds de meeste moeite mee. De ingreep zelf stelde geen drol voor, maar dat wachten (terwijl je al sinds de avond ervoor nuchter moest blijven, en dus ook onderhand nog eens kotsmisselijk was van de honger) tussen al dat verse babygeluk was hell.
Nog maar twee dagen, zand, dan is het voorbij. Fijn dat je vanochtend zo'n goed gesprek hebt gehad. Sterkte woensdag!
Nog maar twee dagen, zand, dan is het voorbij. Fijn dat je vanochtend zo'n goed gesprek hebt gehad. Sterkte woensdag!
Mama van Lars & Femke
Zandsculptuur, wat ontzettend vervelend dat de cytotec niet voldoende heeft geholpen en dat een curettage toch nog nodig is. Zo wordt het wel een langslepend verhaal. Begrijpelijk dat je er een keer klaar mee wilt zijn. Ik wil je vast sterkte wensen voor woensdag. Ik hoop dat er goed naar je geluisterd wordt en dat jij je een klein beetje kunt overgeven aan de nare situatie.
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
De voorbereidingsruimte vond ik heel onoverzichtelijk en had ik geen flauw idee wat er allemaal gebeurde (maar dat lag meer aan het feit dat m'n bril niet mee mocht en ik heb -6). Op de OK moest ik "overstappen" van bed naar operatietafel. M'n naam en de ingreep en dergelijke werden gecheckt. Narcosevloeistof werd ingespoten...enige gedachte was wat duurt dat lang voordat dat werkt....en toen werd ik weer "wakker" op de uitslaapkamer. (Dus echt nauwelijks iets meegekregen.) Ik was me half bewust van iets bij m'n arm. Dat bleek de bloeddrukmeter te zijn die eens in de zoveel tijd vanzelf ging meten. Weer terug naar de kamer (die ik moest delen) gereden. M'n man mocht voor en na de curettage gelukkig blijven (was voor mij een absolute voorwaarde). De eerste twee uur erna was ik echt niet helder. Een tijdschrift lezen of een gesprek voeren lukte niet. Vier uur na terugkomst op de kamer mocht ik naar huis (toen moest ik wel naar de wc geweest zijn).
De dag erna heb ik me echt ziek gedragen, met een dekentje op de bank. Zou niet nodig zijn, maar had ik voor mezelf wel nodig. Ik ben daarna nog twee weken ziek thuis geweest (en daarvoor ook een week). Psychisch niet in staat om te werken (en ik mocht ook niet werken van m'n leidinggevende). Lichamelijk ging het wel goed. Na een dag gestopt met de pijnstillers die ik voorgeschreven had gekregen. Na vier dagen wel vreselijke pijn. Moest acuut op de bank gaan liggen en heb daar opgekruld gelegen tot m'n man thuis kwam. Hij heeft me toen de sterke pijnstilling gegeven. Navraag bij de gynaecoloog leerde dat dat het gele lichaam was dat ten gronde ging. Ik heb dit verder niet bij anderen gelezen en ik schrok er erg van.
Ik merk dat ik het lastig vind om dit op te schrijven. Het is daarom ook erg hak-op-de-tak. Wil je het echt lezen hoe ik het ervaren heb, dan moet je op zoek naar half april 2012 in deze topicreeks. (Niet leuk, wel leerzaam).
@Limone, ik hou geen dagboek bij, maar probeer op goede momenten wel te schrijven over wat er is gebeurd. Het schiet alleen niet zo op...ik ben pas bij een week na de curettage. Ik baal daar zelf vreselijk van dat ik het niet op papier krijg, want nu moet ik het maar blijven onthouden. Over m'n negatieve gedachten schrijven lukt me ook niet goed, ik kom er zelf niet uit en zak dan verder weg. Wat ik wel probeer te doen is tegen mensen heel dichtbij me zeggen wat me dwars zit. Gelukkig lukt dat vaak wel. Alhoewel begrijpen, dat kunnen ze niet echt. Ik probeer (op advies van de psycholoog waar ik tijdens deze periode onder behandeling was [voor iets anders, maar die me hiermee ook wel wat geholpen/geleerd heeft]) mezelf toe te staan dat ik verdrietig mag zijn. Ontzettend moeilijk, maar ik denk er wel aan op momenten dat het niet wil.
En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
De voorbereidingsruimte vond ik heel onoverzichtelijk en had ik geen flauw idee wat er allemaal gebeurde (maar dat lag meer aan het feit dat m'n bril niet mee mocht en ik heb -6). Op de OK moest ik "overstappen" van bed naar operatietafel. M'n naam en de ingreep en dergelijke werden gecheckt. Narcosevloeistof werd ingespoten...enige gedachte was wat duurt dat lang voordat dat werkt....en toen werd ik weer "wakker" op de uitslaapkamer. (Dus echt nauwelijks iets meegekregen.) Ik was me half bewust van iets bij m'n arm. Dat bleek de bloeddrukmeter te zijn die eens in de zoveel tijd vanzelf ging meten. Weer terug naar de kamer (die ik moest delen) gereden. M'n man mocht voor en na de curettage gelukkig blijven (was voor mij een absolute voorwaarde). De eerste twee uur erna was ik echt niet helder. Een tijdschrift lezen of een gesprek voeren lukte niet. Vier uur na terugkomst op de kamer mocht ik naar huis (toen moest ik wel naar de wc geweest zijn).
De dag erna heb ik me echt ziek gedragen, met een dekentje op de bank. Zou niet nodig zijn, maar had ik voor mezelf wel nodig. Ik ben daarna nog twee weken ziek thuis geweest (en daarvoor ook een week). Psychisch niet in staat om te werken (en ik mocht ook niet werken van m'n leidinggevende). Lichamelijk ging het wel goed. Na een dag gestopt met de pijnstillers die ik voorgeschreven had gekregen. Na vier dagen wel vreselijke pijn. Moest acuut op de bank gaan liggen en heb daar opgekruld gelegen tot m'n man thuis kwam. Hij heeft me toen de sterke pijnstilling gegeven. Navraag bij de gynaecoloog leerde dat dat het gele lichaam was dat ten gronde ging. Ik heb dit verder niet bij anderen gelezen en ik schrok er erg van.
Ik merk dat ik het lastig vind om dit op te schrijven. Het is daarom ook erg hak-op-de-tak. Wil je het echt lezen hoe ik het ervaren heb, dan moet je op zoek naar half april 2012 in deze topicreeks. (Niet leuk, wel leerzaam).
@Limone, ik hou geen dagboek bij, maar probeer op goede momenten wel te schrijven over wat er is gebeurd. Het schiet alleen niet zo op...ik ben pas bij een week na de curettage. Ik baal daar zelf vreselijk van dat ik het niet op papier krijg, want nu moet ik het maar blijven onthouden. Over m'n negatieve gedachten schrijven lukt me ook niet goed, ik kom er zelf niet uit en zak dan verder weg. Wat ik wel probeer te doen is tegen mensen heel dichtbij me zeggen wat me dwars zit. Gelukkig lukt dat vaak wel. Alhoewel begrijpen, dat kunnen ze niet echt. Ik probeer (op advies van de psycholoog waar ik tijdens deze periode onder behandeling was [voor iets anders, maar die me hiermee ook wel wat geholpen/geleerd heeft]) mezelf toe te staan dat ik verdrietig mag zijn. Ontzettend moeilijk, maar ik denk er wel aan op momenten dat het niet wil.
En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Ik denk dat ze inmiddels in het ziekenhuis wel door hebben dat ik bang ben, heb al een paar bijna-paniekaanvallen en huilbuien gehad bij de gesprekken vooraf (in het ziekenhuis zelf)quote:
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
.Wat zal ik blij zijn als het morgenavond is en ik weer lekker thuis ben...
Ik heb je verhaal gelezen (heb wat topics doorgespit om ervaringen te zoeken), wat heftig...quote:En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Het lijkt me ook heel lastig om je cyclus niet (meer) te weten. Dat is ook iets waar ik niet naar uitkijk, ik heb al ovulatietests etc. in huis gehaald, maar ik heb begrepen dat er geen enkele methode echt betrouwbaar is zolang er nog hCG in je lichaam zit (ook temperaturen niet).
Nog even wat anders, hoe lang waren jullie verdrietig na de miskraam...? Ik dacht er emotioneel 'klaar' mee te zijn, maar heb sinds gisteren steeds weer huilbuien en verdriet
.(Zou het schelen als het straks fysiek ook echt helemaal achter de rug is?)
Zand, nog een dagje en dan is dat deel voorbij.. Ik denk in ieder geval aan je!
Over hoe lang verdriet.. Volgens mij is dat zo verschillend bij iedereen.
Ik ben er nog best wel een flinke tijd door van slag geweest, een aantal weken dat ik echt veel huilde en verdriet heb ik nu nog steeds af en toe. Ik ging aftellen naar de uitgerekende datum en op die datum had ik ook veel verdriet, terwijl de uiteindelijke miskraam toch 25 weken ervoor was. Het verdriet is nu niet meer vaak aanwezig maar soms bedenk ik me ineens dat ik nu een kindje van ongeveer een maand oud zou hebben en dat maakt me verdrietig. Ik denk in ieder geval dat het niet abnormaal is om er in jouw geval nog verdriet door te hebben want je zit er nog middenin.
Over hoe lang verdriet.. Volgens mij is dat zo verschillend bij iedereen.
Ik ben er nog best wel een flinke tijd door van slag geweest, een aantal weken dat ik echt veel huilde en verdriet heb ik nu nog steeds af en toe. Ik ging aftellen naar de uitgerekende datum en op die datum had ik ook veel verdriet, terwijl de uiteindelijke miskraam toch 25 weken ervoor was. Het verdriet is nu niet meer vaak aanwezig maar soms bedenk ik me ineens dat ik nu een kindje van ongeveer een maand oud zou hebben en dat maakt me verdrietig. Ik denk in ieder geval dat het niet abnormaal is om er in jouw geval nog verdriet door te hebben want je zit er nog middenin.
Ik denk wel dat het scheelt als het fysiek ook is afgesloten hoor! Nu is het gewoon nog niet helemaal voorbij.quote:
Nog even wat anders, hoe lang waren jullie verdrietig na de miskraam...? Ik dacht er emotioneel 'klaar' mee te zijn, maar heb sinds gisteren steeds weer huilbuien en verdriet
(Zou het schelen als het straks fysiek ook echt helemaal achter de rug is?)
En hoe lang verdriet, dat is inderdaad zo ontzettend verschillend.
Ik heb de za-avond/zo (het ging zaterdagavond mis) in bed doorgebracht, en flink gehuild en even heel veel medelijden met mezelf gehad. Even al het verdriet eruit gegooid. Daarna had ik toevallig een weekje herfstvakantie, dus heb ik lekker rustig aan gedaan en samen met M. gerelaxt: filmpjes, lekker eten, gamen, dat soort dingen.
Maar het ergste was eigenlijk na die zondag al voorbij, toen was het 'goed' (ik heb die dag ook met veel mensen erover gepraat: ouders/schoonouders/vrienden die me belden of langskwamen, en op die manier verwerk ik dingen heel goed/kan ik ze goed een plaatsje geven).
Wat overigens niet wil zeggen dat ik me daarna helemaal nóóit meer rot/verdrietig erover heb gevoeld. Acceptatie/loslaten/verwerken is niet hetzelfde als er nooit meer aan denken.
Ik had overigens geen probleem met de uitgerekende datum, dat was voor mij niet extra beladen gelukkig,
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |