Zwanger... en dan gaat het mis #12

Alweer een week terug van vakantie, maar nog niet de rust gehad om goed te reageren (blijf het toch moeilijk vinden om de juiste woorden te vinden).

Verdrietig dat er weer nieuwe aanwas in dit topic is. Sterkte Poezebeest, Limone en Zandsculptuur. Alle drie een ander verhaal en een andere ervaring, maar ik hoop dat jullie wat aan elkaar en dit topic hebben met vragen en de verwerking.

Er zijn de laatste weken diverse onderwerpen besproken, maar ik heb ze niet allemaal meer goed in m'n hoofd. Dan maar beginnen met de laatste vragen. Zoals Sparkling aangeeft dat in bad gaan en gemeenschap weer mogen als het bloedverlies over is, zo heb ik het na mijn curettage ook te horen gekregen. Het bloedverlies kan heel verschillend zijn. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er ook een verschil is tussen een spontane miskraam of een opgewekte miskraam. Het meest belangrijk is in ieder geval hCG. hCG moet tot een bepaald niveau dalen voordat de baarmoederbekleding wordt afgestoten bij de miskraam, dat hoeft dus niet precies gelijk op te gaan met de miskraam als die chemisch/mechanisch tot stand wordt gebracht (zoals met pillen of curettage). Daarnaast start je lichaam weer met de normale cyclus als hCG richting normaal gaat. Ook dit kan dus verschillend.
Ik had het "voordeel" dat mijn hCG strak opgevolgd moest (en nog steeds moet) worden, dus had ook inzicht in wanneer mijn cyclus weer op gang kwam en dat werd toen ook nog met een echo gecontroleerd. Voor ik de diagnose mola had adviseerde de verloskundige om een aantal weken (ik geloof 3-4) na de curettage een zwangerschapstest te doen. Die zou dan wel negatief moeten zijn. Uiteindelijk ging dit voor mij niet op. Bloed/bruinverlies ging bij mij tot zo'n vijf weken na de curettage door, terwijl ik de eerste paar dagen nauwelijks iets verloor (maar mogelijk niet representatief).

Dan nog iets als "herdenking". Voor mezelf heb ik het wel nodig aangezien de mola zo'n ontzettend raar verhaal is en ik er ook nog steeds dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het staat heel ver van het verwachten van een kindje af. We hebben het weer teruggebracht naar de wens voor een kindje. We hebben het een naam gegeven en ter herinnering heb ik twee dezelfde kleine lappenpopjes. Eentje hadden we gekregen bij de intake bij de verloskundige en toen bij de eerste echo de gedachte was dat het een missed abortion van een tweeling was heb ik er nog eentje bijgevraagd. Ze zijn heel belangrijk voor me. Ik denk nog aan een sieraad, maar heb nog geen ideeen. Ieder z'n eigen manier. Ik weet nog niet of dit het makkelijker maakt voor mezelf of juist zwaarder, meer beladen.

Vrijdag was het weer bloedpriktijd. Weer netjes negatief gelukkig. Nu nog twee controles te gaan tot hopelijk groen licht om weer door te mogen (en toch ben ik er nog steeds niet zeker van dat ik weer door durf, maar vooralsnog vind ik dat we er weer voor moeten gaan). Lekker tegenstrijdig.

Afgelopen pilcyclus liep eindelijk volgens het boekje. Twee dagen na de laatste pil een onttrekkingsbloeding. Tjee, wat wordt je daar onzeker van als het de eerdere strips steeds een week eerder al was. En vroeg wakker en slecht slapen...ik zat echt even in de stress! Juist omdat alles normaal ging. Nu aan de laatste strip bezig en dan nog twee eigen cycli afwachten.

Even eruit met vakantie heeft me goed gedaan, maar nu weer thuis gaat het helaas alweer minder. Ik ben er meer mee bezig, een goed zichtbaar zwangere collega op een paar meter afstand en een cursus die ik nu alsnog ga doen (vorige keer af moeten melden ivm de miskraam) zijn niet bevorderlijk. Het is gewoon weer druk in m'n hoofd.

Vorige week op m'n werk nog wel naar een lecture voor geneeskundestudenten geweest over molazwangerschap. Collega (voormalig geneeskundestudent) had me verteld wat ik kon verwachten, maar had me afgeraden te gaan. Toch doen he. Overgrote deel was theorie, tja die ken ik ondertussen wel voor voor naar achter. De spreekster, een gynaecoloog, eindigde met een patientenverhaal. Dat was even teveel. Achteraf nog even met haar gesproken, was wel prettig. Het gebrek aan bekendheid, lotgenoten en de psychische impact zijn bekend als grote struikelblokken. Fijn dat dat onderkent en begrepen wordt.

Ik ben erg aan het toe werken naar een mogelijke nieuwe zwangerschap. Voor m'n vakantie intake gehad bij een cesartherapeute en nu beginnen met een behandelplan. Nu heb ik niet/nauwelijks last van m'n bekkenklachten, maar aan m'n houding/beweging kon ze veel afzien. Kort gezegd was het niet verwonderlijk dat ik zo snel zoveel last had bij de afgelopen zwangerschap...er gaat nogal het een en ander verkeerd. Ik ben een hypermobiele stijve hark. Ze kan me zeker helpen.