OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Jemig Limone dat geloof je toch niet??? 
Vooral die klacht indienen!
Poezebeest
wat anderen al zeiden: jij hebt recht op je verdriet!
Singi Ik hoop dat je je lichamelijk snel beter voelt.
Dikke knuffel voor jullie:*
Vooral die klacht indienen!
Poezebeest
wat anderen al zeiden: jij hebt recht op je verdriet! Singi
Ik hoop dat je je lichamelijk snel beter voelt. Dikke knuffel voor jullie:*
Het was in Amsterdam... Goh zeg, ik dacht dat dat juist een beroep was dat door mensen werd uitgevoerd met compassie en empathie. En waarom ik niet zeker wist of ik nou overdreef met deze echo-hork: ik ken mezelf onderhand en ik weet dat ik dingen veel makkelijker verwerk als er een zondebok is, waar ik al mijn emoties op kan botvieren (klinkt dat iemand bekend?). Uiteindelijk kan hij niets aan mijn miskraam doen, maar het klagen voelt als een goed onderdeel van het verwerkingsproces.
Tegenover deze ervaring staan er bij mij ook tig met wél hele meelevende echoscopistes hoorquote:Op maandag 24 september 2012 18:33 schreef Limone het volgende:
En waarom ik niet zeker wist of ik nou overdreef met deze echo-hork: ik ken mezelf onderhand en ik weet dat ik dingen veel makkelijker verwerk als er een zondebok is, waar ik al mijn emoties op kan botvieren (klinkt dat iemand bekend?). Uiteindelijk kan hij niets aan mijn miskraam doen, maar het klagen voelt als een goed onderdeel van het verwerkingsproces.
en nee mop, je overdrijft niet, je hebt gewoon keihard gelijk dat je hier boos over bent. Zondebok of niet, hij had het m.i. nóóit zo mogen brengen, ik zou absoluut die klacht indienen!
3!
Wow Limone, ik schrik hier wel van. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, krijg je ook nog zo'n botte eikel 
Hoe is je vriend eronder? Heel veel sterkte meis
Hoe is je vriend eronder? Heel veel sterkte meis
Oh dat is ook fijn om te horen Icantrix!
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Ik had er liever minder ervaring mee gehadquote:
Oh dat is ook fijn om te horen Icantrix!
Leuk dat je dat vraagt L0t! We hadden het er vanavond over. Vrijdag zei de vk nog tegen mij dat ik nu een rouwproces door zou maken en dat vond ik toen nogal overdreven. Gister en vandaag merkte ik toch wel dat het best wel impact heeft. Mijn man vertelde dat hij het ook merkte. Dat het niet in de koude kleren is gaan zitten. We verwerken het ieder in onze eigen tijd, maar wel op dezelfde manier namelijk met een enorme opruimwoede
Overigens: die kerel die heeft bedacht dat maanverband een geurtje moet hebben, mag wel even tussen mijn benen komen ruiken of hij dat nog steeds een briljant plan vindt..
Maar ik snap je hoor, en dat is denk ik ook de reden dat ik er nooit echt mee heb gezeten, omdat hij zo uit de toon viel vergeleken bij de anderen. En een opgeruimd huis helpt met een opgeruimd hoofd! Het is heel moeilijk om uit te leggen en wordt vaak onderschat denk ik. Ik hoop dat jullie het beiden een plekje zullen kunnen geven
(En dat laatste
Ik vraag me dat ook al eeuwen af met van dat geparfumeerde toiletpapier, echt wtf?)
3!
Ohja, shit sorry! Dat klinkt echt veel lomper dan het bedoeld is ! misschien kan ik me om laten scholen tot echoscopist?
Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
! misschien kan ik me om laten scholen tot echoscopist? Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
Whehe, no worries, de intentie was duidelijkquote:
Ohja, shit sorry! Dat klinkt echt veel lomper dan het bedoeld is
Opgeruimd huis betekent ook een weer een nieuwe start ofzo. Afsluiting van de oude start
Tja, van die geparfurmeerde 'intiem' sheit wordt ik altijd even een paar seconde heel erg feministisch.
En goed zo, doen wat goed voelt
3!
Jeetje Limone wat een lompe hork. Dat van die zondebok... Het klinkt heel logisch, maar tegelijkertijd is dit natuurlijk niemands schuld, en ik zou proberen om van daaruit troost en berusting te vinden. Lijkt me fijner dan het gevoel wat je hebt bij je ongeboren kindje te koppelen aan die nare man.
Maar doe vooral wat je zelf het fijnste vind, want ik heb vanuit mijn positie natuurlijk makkelijk praten.
Dat gezegd hebbende, wel even een klacht in dienen, want zijn communicatieskills mogen wel even flink bijgeschaafd worden. Doe je niet alleen de vrouwen na jou, maar ook die man zelf een plezier mee.
Maar doe vooral wat je zelf het fijnste vind, want ik heb vanuit mijn positie natuurlijk makkelijk praten.
Dat gezegd hebbende, wel even een klacht in dienen, want zijn communicatieskills mogen wel even flink bijgeschaafd worden. Doe je niet alleen de vrouwen na jou, maar ook die man zelf een plezier mee.
Het topic waar je nooit in hoopt te posten....
Wij hebben gisteren slecht nieuws gehad bij de eerste echo, er was alleen een vruchtzakje te zien en geen kindje. De grond zakte onder mijn voeten vandaan... Vannacht had ik al wat licht bloedverlies, dus het zal vandaag of morgen wel doorzetten, en ik ben zo bang voor wat me te wachten staat...
.
Wij hebben gisteren slecht nieuws gehad bij de eerste echo, er was alleen een vruchtzakje te zien en geen kindje. De grond zakte onder mijn voeten vandaan... Vannacht had ik al wat licht bloedverlies, dus het zal vandaag of morgen wel doorzetten, en ik ben zo bang voor wat me te wachten staat...
.
zandsculptuurHeb je al besproken met je gyn/vk wat jullie nu willen gaan doen? Heb je een idee wat je te wachten staat? Onzekerheid is altijd vreselijk... Sterkte meid!
Mama van Lars & Femke
We hebben afgesproken het even z'n beloop te laten, maandag hebben we weer contact. Ik heb nu buikpijn alsof ik flink ongesteld ga worden, en licht bloedverlies dus ik denk (hoop) dat het snel gaat doorzetten. En daarna...? Geen idee nog, dat bespreken we maandag.
Hè zand, wat enorm klote Dat is het ergste wat je te horen kunt krijgen op zo'n moment.. Ik hoop voor je dat het snel doorzet. Kunnen jullie er samen goed over praten? Dikke kus
Dat is het ergste wat je te horen kunt krijgen op zo'n moment.. Ik hoop voor je dat het snel doorzet. Kunnen jullie er samen goed over praten? Dikke kus
Dat zeker, ik heb de beste vriend die ik me kan wensen .
Overigens had ik al een paar dagen niet meer dat fijne 'roze wolk' gevoel. Ik dacht dat dat door de zenuwen kwam, maar nu twijfel ik of het niet een soort voorgevoel was.
Ergens heb ik er wel vrede mee (zo is de natuur), maar ben ook erg teleurgesteld. En vooral erg bang voor de miskraam zelf en de nasleep daarvan. De emoties lopen erg door elkaar, verwarrend.
.Overigens had ik al een paar dagen niet meer dat fijne 'roze wolk' gevoel. Ik dacht dat dat door de zenuwen kwam, maar nu twijfel ik of het niet een soort voorgevoel was.
Ergens heb ik er wel vrede mee (zo is de natuur), maar ben ook erg teleurgesteld. En vooral erg bang voor de miskraam zelf en de nasleep daarvan. De emoties lopen erg door elkaar, verwarrend.
Ach zand wat verschrikkelijk naar. Waar ben je precies bang voor? Ik was zelf verschrikkelijk bang voor dat het er niet uitkwam en dat het heel lang zou duren. Die angst is, zoals het nu lijkt, ongegrond gebleken. Ik hoop dat het voor jou ook zo snel gaat als bij mij. Dat klinkt misschien stom of hard, maar dat is het niet. Heel veel sterkte de komende tijd!
Och zandsculptuur wat ontzettend naar! Dat moment dat jullie toekomstdroom die na je positieve test vorm kreeg ineens uiteenspat is zo verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.quote:
Ach zand wat verschrikkelijk naar. Waar ben je precies bang voor? Ik was zelf verschrikkelijk bang voor dat het er niet uitkwam en dat het heel lang zou duren. Die angst is, zoals het nu lijkt, ongegrond gebleken. Ik hoop dat het voor jou ook zo snel gaat als bij mij. Dat klinkt misschien stom of hard, maar dat is het niet. Heel veel sterkte de komende tijd!
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
.
Dank jequote:
Och zandsculptuur wat ontzettend naar! Dat moment dat jullie toekomstdroom die na je positieve test vorm kreeg ineens uiteenspat is zo verdrietig. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Ik denk dat je je echt moet laten leiden door je gevoel. Ik heb nadat bij 11 weken werd geconstateerd dat mijn eerste zwangerschap na 8,5 week geëindigd was een paar dagen (do-zo) afgewacht of het vanzelf op gang zou komen. Ik had toen al de afspraak met het ziekenhuis staan dat ik me maandag kon melden voor een curretage wanneer het niet vanzelf zou komen. Die kans was in mijn geval ook aanzienlijk omdat het al bijna 3 weken mis was. Jouw gevoel van "het moet er nu ook uit" herken ik sterk. Dat niemandsland vond ik verschrikkelijk.
Maar voor iedere vrouw spelen er natuurlijk andere afwegingen. Alleen jij kunt de beslissing nemen, doe wat 'goed' voelt is het enige advies dat hout snijdt. Ik wens je er nogmaals veel sterkte bij! Ook voor je partner.
Maar voor iedere vrouw spelen er natuurlijk andere afwegingen. Alleen jij kunt de beslissing nemen, doe wat 'goed' voelt is het enige advies dat hout snijdt. Ik wens je er nogmaals veel sterkte bij! Ook voor je partner.
Ja, ik herken dat allemaal wel.quote:Op zaterdag 29 september 2012 09:34 schreef zandsculptuur het volgende:
[..]
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
Hoe gaat het nu met je?
Wat betreft het lang duren of er niet vanzelf uitkomen, daar heb ik geen ervaring mee (bij mij kwam de miskraam een week na een goede echo met kloppend hartje vanzelf op gang). Ik kan je wel vertellen hoe mijn ervaring was qua pijn en hoe het uitziet.quote:
[..]
Ik ben vooral bang dat het lang duurt of zelfs helemaal niet vanzelf komt. En ik ben bang voor "wat" er dan uit zou komen, dat het er eng uitziet (beetje plastisch, sorry), en dat het erg veel pijn gaat doen. Ik heb gewoon geen idee wat me te wachten staat. Ik weet ook nog niet hoe lang ik het wil afwachten, het ene moment denk ik twee weken, het andere moment wil ik het liever vandaag dan morgen kwijt. Ik zit nu in zo'n "niks" periode, kan niet vooruit. Dat vind ik zwaar.
Qua verdriet gaat het wisselend, ik kan het gemakkelijker accepteren dan ik van te voren had gedacht, maar voel me zo leeg...
Bedankt voor het meeleven, fijn mijn verhaal een beetje kwijt te kunnen hier
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.In ieder geval sterkte meiden
Ik had een vroege miskraam bij ca. 6 weken. Voelde bij mij ook als een heftige (korte) menstruatie. BIj mij begon het met de bloeding en ik heb helemaal geen vruchtje o.i.d. gezien. Het is echt nog heel klein bij die termijn, echt een klompje cellen, lijkt in de verste verte niet op een kindje zeg maar.
Sterkte
Sterkte
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Zandsculptuur, zo verdrietig
Sterkte in de komende weken, het is heftig.
Ik heb afgelopen half jaar 2 miskramen gehad. De eerste is het kindje gestopt met 8 weken maar de vruchtzak door blijven groeien tot 13 weken, toen stond er curretage gepland maar precies die dag verloor ik het natuurlijk. Deze miskraam was lichamelijk erg zwaar, heel veel pijn, wel vrij weinig bloed. Wel een flinke vruchtzak met vruchtwater er nog in. Ik heb het niet open durven maken dus niet gezien hoe het kindje eruit zag.
Vorige maand heb ik nog een miskraam gehad bij 4 weken en 6 dagen. Dit was gewoon vergelijkbaar met een menstruatie, net zoveel bloed en het totale bloeden duurde ook maar 4 dagen. Het vruchtzakje was niet meer dan een fliebertje die ik ook direct verloor op de dag dat ik begon met bloeden. Verder kon ik er niets uithalen.
Ik vind beide keren ook niet eng wat ik verloor. De eerste miskraam schrok ik omdat het veel groter was dan verwacht maar daarna heb ik het nog een tijd bekeken.
De enige wijsheid die ik je kan meegeven is dat je niet je grenzen voorbij gaat. Vind jij dat het te lang duurt, trek aan de bel! Laat je lekker vertroetelen en patacetamol mag je nemen mocht je erg pijn krijgen. Heel veel sterkte!!
Sterkte in de komende weken, het is heftig.
Ik heb afgelopen half jaar 2 miskramen gehad. De eerste is het kindje gestopt met 8 weken maar de vruchtzak door blijven groeien tot 13 weken, toen stond er curretage gepland maar precies die dag verloor ik het natuurlijk. Deze miskraam was lichamelijk erg zwaar, heel veel pijn, wel vrij weinig bloed. Wel een flinke vruchtzak met vruchtwater er nog in. Ik heb het niet open durven maken dus niet gezien hoe het kindje eruit zag.
Vorige maand heb ik nog een miskraam gehad bij 4 weken en 6 dagen. Dit was gewoon vergelijkbaar met een menstruatie, net zoveel bloed en het totale bloeden duurde ook maar 4 dagen. Het vruchtzakje was niet meer dan een fliebertje die ik ook direct verloor op de dag dat ik begon met bloeden. Verder kon ik er niets uithalen.
Ik vind beide keren ook niet eng wat ik verloor. De eerste miskraam schrok ik omdat het veel groter was dan verwacht maar daarna heb ik het nog een tijd bekeken.
De enige wijsheid die ik je kan meegeven is dat je niet je grenzen voorbij gaat. Vind jij dat het te lang duurt, trek aan de bel! Laat je lekker vertroetelen en patacetamol mag je nemen mocht je erg pijn krijgen. Heel veel sterkte!!
Bedankt voor alle lieve reacties en ervaringen . De ergste schrik is voorbij inmiddels, en het leven gaat intussen weer een beetje 'als normaal' verder. Ik voel me ook niet zwanger meer, hoewel ik wel het idee heb dat mijn buik nog wel weer wat is gegroeid.
De mk zelf is nog niet doorgezet (het rommelt wel af en toe, maar niets wat erop lijkt dat het zich echt al aandient). Komende vrijdag gaan we in het ziekenhuis bespreken wat de opties zijn. Ik zou zelf denk ik wel graag medicijnen gebruiken om het op te wekken, heeft iemand hier daar misschien ervaring mee?
. De ergste schrik is voorbij inmiddels, en het leven gaat intussen weer een beetje 'als normaal' verder. Ik voel me ook niet zwanger meer, hoewel ik wel het idee heb dat mijn buik nog wel weer wat is gegroeid. De mk zelf is nog niet doorgezet (het rommelt wel af en toe, maar niets wat erop lijkt dat het zich echt al aandient). Komende vrijdag gaan we in het ziekenhuis bespreken wat de opties zijn. Ik zou zelf denk ik wel graag medicijnen gebruiken om het op te wekken, heeft iemand hier daar misschien ervaring mee?
Zandsculptuur
Ik heb Cytotec ingebracht de ochtend dat mijn curretage gepland stond om de baarmoedermond te verweken. Ik had toen al ruim een week krampen en bloedingen en door deze tabletten werd het erger. Ik heb toen een uurtje of 2 tot 3, weet ik niet precies meer, erge krampen gehad en veel bloedverlies. Bij een nies verloor ik het vruchtje en zakje ineens en hoefde er geen curretage meer plaats te vinden. Alles is er in 1 keer uitgekomen bij mij bleek op de echo direct erna en mijn ervaring is dus ook wel positief! Maar mijn baarmoedermond stond dus al wel een stukje open en heeft alleen het laatste zetje nodig gehad door de tabletten. Mijn ziekenhuis heeft trouwens geen voorstel gedaan om de tabletten te gebruiken. Ik kon alleen kiezen tussen afwachten en curretage, dat vond ik toen heel jammer..
Sterkte!! Hopelijk duurt het niet te lang allemaal!
Ik heb Cytotec ingebracht de ochtend dat mijn curretage gepland stond om de baarmoedermond te verweken. Ik had toen al ruim een week krampen en bloedingen en door deze tabletten werd het erger. Ik heb toen een uurtje of 2 tot 3, weet ik niet precies meer, erge krampen gehad en veel bloedverlies. Bij een nies verloor ik het vruchtje en zakje ineens en hoefde er geen curretage meer plaats te vinden. Alles is er in 1 keer uitgekomen bij mij bleek op de echo direct erna en mijn ervaring is dus ook wel positief! Maar mijn baarmoedermond stond dus al wel een stukje open en heeft alleen het laatste zetje nodig gehad door de tabletten. Mijn ziekenhuis heeft trouwens geen voorstel gedaan om de tabletten te gebruiken. Ik kon alleen kiezen tussen afwachten en curretage, dat vond ik toen heel jammer..
Sterkte!! Hopelijk duurt het niet te lang allemaal!
Zandsculptuur; wat ontzettend vervelend dat je er nog midden in zit. Hopelijk zet het voor vrijdag door en anders in het z'huis een goed plan maken. Als het lichamelijk Klaar is kun je het emotioneel ook afsluiten en een plekje geven. Hier geen ervaring met medicatie of curretage, hier kwam het vanzelf. Sterkte
Bedankt voor het delen van je ervaring, Sparkling
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Wij hebben er zelf niks aan gedaan, was voor ons persoonlijk niet nodig.quote:
Bedankt voor het delen van je ervaring, Sparkling
Ik heb steeds het idee dat het gaat doorzetten, en dan zwakt de buikpijn weer af, dus ik ben blij dat we vrijdag naar het ziekenhuis gaan. Het voelt goed om weer een beetje het heft in eigen hand te hebben voor wat betreft het verdere verloop.
Mentaal gaat het trouwens erg goed, bijna alsof er nooit iets gebeurd is. Bizar hoe flexibel je geest in zo'n situatie toch kan blijken te zijn (had het echt heel anders verwacht).
Hebben jullie trouwens nog iets gedaan (een ritueel, of iets gekocht) als 'aandenken' aan de zwangerschap?
Zandsculptuur, hoop dat vrijdag niet nodig zal zijn, anders alvast succes hier geen aandenken of ritueel ofzo, alleen bij Gabriël (as uitgestrooid).
hier geen aandenken of ritueel ofzo, alleen bij Gabriël (as uitgestrooid).
3!
Zandsculptuur, wat vervelend dat het niet vanzelf op gang lijkt te komen, gelukkig is het bijna vrijdag en kunnen ze je verder helpen. Ben blij dat het je emotioneel goed af gaat
Limone, hoe gaat het nu bij jou?
Limone, hoe gaat het nu bij jou?
Zandsculptuur, verdrietig dat het nog zo lang duurt.
Wij hebben een klein beeldje van een baby in de baarmoeder gekocht na de eerste miskraam. Bij de tweede niets gedaan, alleen het in de tuin begraven.
Je man en jij moeten doen waar jullie je goed bij voelen!
Wij hebben een klein beeldje van een baby in de baarmoeder gekocht na de eerste miskraam. Bij de tweede niets gedaan, alleen het in de tuin begraven.
Je man en jij moeten doen waar jullie je goed bij voelen!
Lief L0t. dat je naar mij vraagt. Het gaat eigenlijk wel goed met mij. Ik ben het verloren vorige week en een paar dagen later is het bloeden gestopt. Ik heb nog een controle-echo gehad waaruit bleek dat alles weg was. Volgens de verloskundige staat er niets in de weg om het weer te proberen. Jippie! Seks! 
Het rouwproces is ook afgesloten nu. We hebben niets speciaals gedaan, behalve er veel over praten. Het is goed zo.
Zandsculptuur, heel veel sterkte nogmaals.
Het rouwproces is ook afgesloten nu. We hebben niets speciaals gedaan, behalve er veel over praten. Het is goed zo.
Zandsculptuur, heel veel sterkte nogmaals.
Fijn Limone! Hoop dat ik je snel weer terug mag zien in Z&G
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
Dit gaat niet over mij, maar vrienden van ons. Moet het even wegschrijven ofzo...
een maand of twee nadat wijzelf erachter kwamen dat we een kindje zouden krijgen waren de vrienden ook zwanger. Zo blij, ze waren namelijk al even bezig met proberen, maar bij de eerste echo was het mis... Geen kloppend hartje. Er was uit onderzoeken gebleken dat er iets was met zijn zaadcellen de kans op een zwangerschap was eigenlijk bijna nihil. Nu waren ze dan tóch voor de tweede keer zwanger, helemaal op natuurlijke wijze, een echt wondertje dus! Maar gisteren bij de twaalf weken echo bleek dat dit kindje een open schedeltje heeft...maandag vlokkentest. Ik vind het zooo sneu voor ze... Nu heeft zij op zich al twee kindjes uit een eerdere relatie, maar ze wilden zo graag samen ook een kindje. Ik gun het ze zo!
Waren wijzelf ook nog op verjaardag gisteravond bij andere vrienden en hadden wij net te horen gekregen dat het mis was bij ze, gaat er iemand tegen me kletsen dat het zo leuk was dat die vrienden zwanger waren (die vriend had het nieuws namelijk een week of twee eerder verteld aan de vriendengroep, bij tien weken echo leek alles nog ok namelijk) en over dat ze niet eens wist dat die al kindjes wilde etc. Ik heb maar een beetje kort geantwoord en ben niet echt er op ingegaan, vond het niet aan mij om te vertellen dat het mis was. Maar man... Besef wel dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Meiden hier, ik wens jullie ook heel veel sterkte...
een maand of twee nadat wijzelf erachter kwamen dat we een kindje zouden krijgen waren de vrienden ook zwanger. Zo blij, ze waren namelijk al even bezig met proberen, maar bij de eerste echo was het mis... Geen kloppend hartje. Er was uit onderzoeken gebleken dat er iets was met zijn zaadcellen de kans op een zwangerschap was eigenlijk bijna nihil. Nu waren ze dan tóch voor de tweede keer zwanger, helemaal op natuurlijke wijze, een echt wondertje dus! Maar gisteren bij de twaalf weken echo bleek dat dit kindje een open schedeltje heeft...maandag vlokkentest. Ik vind het zooo sneu voor ze... Nu heeft zij op zich al twee kindjes uit een eerdere relatie, maar ze wilden zo graag samen ook een kindje. Ik gun het ze zo!
Waren wijzelf ook nog op verjaardag gisteravond bij andere vrienden en hadden wij net te horen gekregen dat het mis was bij ze, gaat er iemand tegen me kletsen dat het zo leuk was dat die vrienden zwanger waren (die vriend had het nieuws namelijk een week of twee eerder verteld aan de vriendengroep, bij tien weken echo leek alles nog ok namelijk) en over dat ze niet eens wist dat die al kindjes wilde etc. Ik heb maar een beetje kort geantwoord en ben niet echt er op ingegaan, vond het niet aan mij om te vertellen dat het mis was. Maar man... Besef wel dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Meiden hier, ik wens jullie ook heel veel sterkte...
Bah wat een triest verhaal, SupremeEvil
even onder een spoiler ivm lang verhaal .
Lief dat je het vraagtquote:
Zandsculptuur, hoe is het vandaag gegaan?
even onder een spoiler ivm lang verhaal .SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wauw, zandsculptuur, dat klinkt inderdaad heftig. Maar ook mooi, dat het zo snel 'klaar' is. Logisch dat je je nog niet helemaal optimaal voelt, het is niet niets... Ik had in mijn hoofd dat zo'n 'medicijnen miskraam' een hele tijd zou duren.. enkele dagen minimaal, als een extreme ongesteldheid zeg maar.
Lieve vent heb je ook
Ik hoop op een mooie schone echo voor je, en snel een nieuwe kans!
Lieve vent heb je ook
Ik hoop op een mooie schone echo voor je, en snel een nieuwe kans!
Mama van Lars & Femke
Wow zand, dat is snel gegaan zeg! Heftig Logisch dat je hier even van moet bijkomen, het is niet niks. Hopelijk is alles op de echo inderdaad schoon en kunnen jullie verder. Fijn ook dat je daar wel weer naar uitkijkt Sterkte!
Logisch dat je hier even van moet bijkomen, het is niet niks. Hopelijk is alles op de echo inderdaad schoon en kunnen jullie verder. Fijn ook dat je daar wel weer naar uitkijkt Sterkte!
Zandsculptuur; dat is snel en heftig verlopen allemaal. Nu bijkomen en een plekje geven. Ik hoop dat de echo komende week helemaal goed is. Sterkte voor jou
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden. 
Was dit bij jullie ook zo snel?
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
Was dit bij jullie ook zo snel?
Bedankt voor de lieve reacties .
Het ging bij mij ook wel echt super snel, zelfs de verloskundige zei dat ze het zo snel nog nooit had meegemaakt. Van mij had het ook wel iets minder snel gemogen hoor .
@Limone, ik heb nog geen flauw idee hoe zoiets werkt... heb ook geen idee wanneer ik weer een eisprong kan verwachten. En wanneer de HCG weer volledig uit mijn lijf verdwenen is.
. Het ging bij mij ook wel echt super snel, zelfs de verloskundige zei dat ze het zo snel nog nooit had meegemaakt. Van mij had het ook wel iets minder snel gemogen hoor
.@Limone, ik heb nog geen flauw idee hoe zoiets werkt... heb ook geen idee wanneer ik weer een eisprong kan verwachten. En wanneer de HCG weer volledig uit mijn lijf verdwenen is.
Limone, ik herken het niet. Bij mij duurde het de eerste keer iets van 11 weken en de vorige keer 4,5 week toen ik opnieuw zwanger bleek.
Ik heb wel begrepen dat je al snel weer bloedingen kan krijgen maar daar heb ik dus geen ervaring mee. Ik neem niet aan dat je nu al een eisprong hebt gehad toch?
Ik heb wel begrepen dat je al snel weer bloedingen kan krijgen maar daar heb ik dus geen ervaring mee. Ik neem niet aan dat je nu al een eisprong hebt gehad toch?
Dat is zeker snel! Bij mij duurde het na de miskraam 5,5 week voordat ik ongesteld werd, maand erna was ik (gelukkig) weer zwanger.quote:
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Hoe lang na een miskraam is eigenlijk het hcg weer uit je bloed en kan je weer een ovulatietest of zwangerschapstest doen? Ik ben namelijk wel erg benieuwd wanneer mijn cyclus weer opstart.
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
Ik weet niet meer precies wanneer ik de test deed maar een het was een paar dagen na de miskraam en toen was hij negatief. Ik weet nog dat het bij Fieder toen veel langer duurde, die heeft best een tijdje positief getest nog.quote:
Hoe lang na een miskraam is eigenlijk het hcg weer uit je bloed en kan je weer een ovulatietest of zwangerschapstest doen? Ik ben namelijk wel erg benieuwd wanneer mijn cyclus weer opstart.
Kan je de mk zien als 1e dag van je laatste ongesteldheid of werkt dat niet zo?
En ja, volgens mij kun je de dag van het begin van de miskraam zien als de eerste nieuwe dag van je cyclus. Dus bij echt bloedverlies, nog niet bij alleen bruinverlies.
Ok bedankt. Ik zal het van de week ook even aan de gynaecoloog vragen (ik wil ook graag weten wanneer ik weer in bad mag en weer seks mag hebben enzo ) en zal het dan voor het gemak eens gaan testen met een aantal goedkope thuistestjes van internet.
Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
) en zal het dan voor het gemak eens gaan testen met een aantal goedkope thuistestjes van internet.Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
Ik heb niet meer getest na de curettage (mk kwam niet vanzelf of met pillen op gang), maar m'n cyclus zat daarna weer precies op schema als zou de curettage de eerste dag van de laatste menstruatie zijn.
Tenminste, dat gok ik, ik heb die maand geen ovutesten gedaan, maar werd wel weer volgens mijn normale cyclus ongesteld.
Tenminste, dat gok ik, ik heb die maand geen ovutesten gedaan, maar werd wel weer volgens mijn normale cyclus ongesteld.
Dat zou best kunnen zandscultuur! Ik hoop het voor je je wil zo graag verder na deze ervaring hè?
Over in bad gaan.. Bij mij zei de gyn toen dat je niet in bad mag of seks hebben of zwemmen (je snapt me) zolang je nog bloed verliest, bruinverlies valt hier ook onder. Bij de eerste miskraam bij mij duurde dat wel een aantal weken, de vorige ben ik na een week al in bad geweest.
je wil zo graag verder na deze ervaring hè?Over in bad gaan.. Bij mij zei de gyn toen dat je niet in bad mag of seks hebben of zwemmen (je snapt me
) zolang je nog bloed verliest, bruinverlies valt hier ook onder. Bij de eerste miskraam bij mij duurde dat wel een aantal weken, de vorige ben ik na een week al in bad geweest.
Dat heb ik inderdaad ook gelezen, en daarna 3 dagen wachten toch? Ik heb echt nauwelijks nog bloedverlies, alleen bij het afvegen nog een minibeetje bruin. Dat moet dus ook helemaal weg zijn? Ik ga het voor de zekerheid woensdag ook in het ziekenhuis vragen bij de controle. Ik lees helemaal nergens over vrouwen die zo weinig bloed verliezen na een mk, dus ben benieuwd. Misschien kan de gyn ook gelijk even kijken of de boel al bijna dicht is, ik durf zelf nu echt niet te voelen.
Mijn vriend en ik willen heel graag een dagje naar de thermen/de sauna, om samen even lekker te ontspannen na dit alles, maar dan moet het dus wel eerst echt helemaal voorbij en veilig zijn. En ja, ik wil ook graag weer verder.
Bizar trouwens, hoe hard mijn lichaam lijkt te schreeuwen dat het weer zwanger wil zijn . Terwijl ik er hiervoor nooit zo mee bezig ben geweest.
Mijn vriend en ik willen heel graag een dagje naar de thermen/de sauna, om samen even lekker te ontspannen na dit alles, maar dan moet het dus wel eerst echt helemaal voorbij en veilig zijn. En ja, ik wil ook graag weer verder.
Bizar trouwens, hoe hard mijn lichaam lijkt te schreeuwen dat het weer zwanger wil zijn
. Terwijl ik er hiervoor nooit zo mee bezig ben geweest.
Bij mij waren inderdaad juist de paar zwangerschapssymptomen die ik had (gespannen borsten & heel moe) een paar dagen weg en toen kwam de mk op gang.quote:
Ok bedankt. Ik zal het van de week ook even aan de gynaecoloog vragen (ik wil ook graag weten wanneer ik weer in bad mag en weer seks mag hebben enzo
Bij mij waren alle zwangerschapskwaaltjes al een week weg, dus misschien zijn de hormonen ook al een heel eind verdwenen.
Qua bloedverlies leek het (na het verliezen van het vruchtzakje) overigens op een vrij normale ongesteldheid, wat lichter zelfs. Heeft denk ik een dag of 3 a 4 geduurd en toen had ik helemaal geen bloedverlies meer (ook geen bruinverlies).
Twee weken na de mk werd ik weer ongesteld.
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraamquote:
[..]
Bij mij waren inderdaad juist de paar zwangerschapssymptomen die ik had (gespannen borsten & heel moe) een paar dagen weg en toen kwam de mk op gang.
Qua bloedverlies leek het (na het verliezen van het vruchtzakje) overigens op een vrij normale ongesteldheid, wat lichter zelfs. Heeft denk ik een dag of 3 a 4 geduurd en toen had ik helemaal geen bloedverlies meer (ook geen bruinverlies).
Twee weken na de mk werd ik weer ongesteld.
.
Nee hoor, zoals ik al zei heb ik de laatste keer in totaal nog geen 5 dagen bloedverlies gehad. Hoeveel weken was je zwanger toen het mis ging? Dat heb ik even gemist.quote:
[..]
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraam
Het kan volgens mij echt zó ontzettend verschillend zijn van vrouw tot vrouw. Kan idd behoorlijk, ehrm, 'veronzekerend' werken. Niet tof, nee. Maar ik heb bij de gyn ook gewoon alles gevraagd wat ik maar wilde weten bij de check-upquote:
[..]
Oh fijn, ik ben dus niet helemaal gek dat ik zo weinig bloed verlies heb na de miskraam
Toch fijn om ook antwoorden te krijgen van een 'professional'.
Ik was 8w2d zwanger toen we de foute echo kregen, de miskraam was een week later. Het vruchtzakje had het formaat van ongeveer 7 weken zwangerschap.quote:
Nee hoor, zoals ik al zei heb ik de laatste keer in totaal nog geen 5 dagen bloedverlies gehad. Hoeveel weken was je zwanger toen het mis ging? Dat heb ik even gemist.
Ik ga inderdaad een lijstje met vragen maken en ook alle genante dingen maar gewoon vragen, die man zie ik toch voorlopig niet nog eens (hoop ikquote:
Het kan volgens mij echt zó ontzettend verschillend zijn van vrouw tot vrouw. Kan idd behoorlijk, ehrm, 'veronzekerend' werken. Niet tof, nee. Maar ik heb bij de gyn ook gewoon alles gevraagd wat ik maar wilde weten bij de check-up
) en die zal ook wel wat gewend zijn 
.
Ik denk eerlijk gezegd niet eens dat je écht gênante dingen kunt vragenquote:
Ik ga inderdaad een lijstje met vragen maken en ook alle genante dingen maar gewoon vragen, die man zie ik toch voorlopig niet nog eens (hoop ik
Althans, niet in de ogen van zo'n gyn/specialist. Die zijn zeker wel wat gewend
Alweer een week terug van vakantie, maar nog niet de rust gehad om goed te reageren (blijf het toch moeilijk vinden om de juiste woorden te vinden).
Verdrietig dat er weer nieuwe aanwas in dit topic is. Sterkte Poezebeest, Limone en Zandsculptuur. Alle drie een ander verhaal en een andere ervaring, maar ik hoop dat jullie wat aan elkaar en dit topic hebben met vragen en de verwerking.
Er zijn de laatste weken diverse onderwerpen besproken, maar ik heb ze niet allemaal meer goed in m'n hoofd. Dan maar beginnen met de laatste vragen. Zoals Sparkling aangeeft dat in bad gaan en gemeenschap weer mogen als het bloedverlies over is, zo heb ik het na mijn curettage ook te horen gekregen. Het bloedverlies kan heel verschillend zijn. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er ook een verschil is tussen een spontane miskraam of een opgewekte miskraam. Het meest belangrijk is in ieder geval hCG. hCG moet tot een bepaald niveau dalen voordat de baarmoederbekleding wordt afgestoten bij de miskraam, dat hoeft dus niet precies gelijk op te gaan met de miskraam als die chemisch/mechanisch tot stand wordt gebracht (zoals met pillen of curettage). Daarnaast start je lichaam weer met de normale cyclus als hCG richting normaal gaat. Ook dit kan dus verschillend.
Ik had het "voordeel" dat mijn hCG strak opgevolgd moest (en nog steeds moet) worden, dus had ook inzicht in wanneer mijn cyclus weer op gang kwam en dat werd toen ook nog met een echo gecontroleerd. Voor ik de diagnose mola had adviseerde de verloskundige om een aantal weken (ik geloof 3-4) na de curettage een zwangerschapstest te doen. Die zou dan wel negatief moeten zijn. Uiteindelijk ging dit voor mij niet op. Bloed/bruinverlies ging bij mij tot zo'n vijf weken na de curettage door, terwijl ik de eerste paar dagen nauwelijks iets verloor (maar mogelijk niet representatief).
Dan nog iets als "herdenking". Voor mezelf heb ik het wel nodig aangezien de mola zo'n ontzettend raar verhaal is en ik er ook nog steeds dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het staat heel ver van het verwachten van een kindje af. We hebben het weer teruggebracht naar de wens voor een kindje. We hebben het een naam gegeven en ter herinnering heb ik twee dezelfde kleine lappenpopjes. Eentje hadden we gekregen bij de intake bij de verloskundige en toen bij de eerste echo de gedachte was dat het een missed abortion van een tweeling was heb ik er nog eentje bijgevraagd. Ze zijn heel belangrijk voor me. Ik denk nog aan een sieraad, maar heb nog geen ideeen. Ieder z'n eigen manier. Ik weet nog niet of dit het makkelijker maakt voor mezelf of juist zwaarder, meer beladen.
Verdrietig dat er weer nieuwe aanwas in dit topic is. Sterkte Poezebeest, Limone en Zandsculptuur. Alle drie een ander verhaal en een andere ervaring, maar ik hoop dat jullie wat aan elkaar en dit topic hebben met vragen en de verwerking.
Er zijn de laatste weken diverse onderwerpen besproken, maar ik heb ze niet allemaal meer goed in m'n hoofd. Dan maar beginnen met de laatste vragen. Zoals Sparkling aangeeft dat in bad gaan en gemeenschap weer mogen als het bloedverlies over is, zo heb ik het na mijn curettage ook te horen gekregen. Het bloedverlies kan heel verschillend zijn. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er ook een verschil is tussen een spontane miskraam of een opgewekte miskraam. Het meest belangrijk is in ieder geval hCG. hCG moet tot een bepaald niveau dalen voordat de baarmoederbekleding wordt afgestoten bij de miskraam, dat hoeft dus niet precies gelijk op te gaan met de miskraam als die chemisch/mechanisch tot stand wordt gebracht (zoals met pillen of curettage). Daarnaast start je lichaam weer met de normale cyclus als hCG richting normaal gaat. Ook dit kan dus verschillend.
Ik had het "voordeel" dat mijn hCG strak opgevolgd moest (en nog steeds moet) worden, dus had ook inzicht in wanneer mijn cyclus weer op gang kwam en dat werd toen ook nog met een echo gecontroleerd. Voor ik de diagnose mola had adviseerde de verloskundige om een aantal weken (ik geloof 3-4) na de curettage een zwangerschapstest te doen. Die zou dan wel negatief moeten zijn. Uiteindelijk ging dit voor mij niet op. Bloed/bruinverlies ging bij mij tot zo'n vijf weken na de curettage door, terwijl ik de eerste paar dagen nauwelijks iets verloor (maar mogelijk niet representatief).
Dan nog iets als "herdenking". Voor mezelf heb ik het wel nodig aangezien de mola zo'n ontzettend raar verhaal is en ik er ook nog steeds dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het staat heel ver van het verwachten van een kindje af. We hebben het weer teruggebracht naar de wens voor een kindje. We hebben het een naam gegeven en ter herinnering heb ik twee dezelfde kleine lappenpopjes. Eentje hadden we gekregen bij de intake bij de verloskundige en toen bij de eerste echo de gedachte was dat het een missed abortion van een tweeling was heb ik er nog eentje bijgevraagd. Ze zijn heel belangrijk voor me. Ik denk nog aan een sieraad, maar heb nog geen ideeen. Ieder z'n eigen manier. Ik weet nog niet of dit het makkelijker maakt voor mezelf of juist zwaarder, meer beladen.
Vrijdag was het weer bloedpriktijd. Weer netjes negatief gelukkig. Nu nog twee controles te gaan tot hopelijk groen licht om weer door te mogen (en toch ben ik er nog steeds niet zeker van dat ik weer door durf, maar vooralsnog vind ik dat we er weer voor moeten gaan). Lekker tegenstrijdig.
Afgelopen pilcyclus liep eindelijk volgens het boekje. Twee dagen na de laatste pil een onttrekkingsbloeding. Tjee, wat wordt je daar onzeker van als het de eerdere strips steeds een week eerder al was. En vroeg wakker en slecht slapen...ik zat echt even in de stress!
Juist omdat alles normaal ging. Nu aan de laatste strip bezig en dan nog twee eigen cycli afwachten.
Even eruit met vakantie heeft me goed gedaan, maar nu weer thuis gaat het helaas alweer minder. Ik ben er meer mee bezig, een goed zichtbaar zwangere collega op een paar meter afstand en een cursus die ik nu alsnog ga doen (vorige keer af moeten melden ivm de miskraam) zijn niet bevorderlijk. Het is gewoon weer druk in m'n hoofd.
Vorige week op m'n werk nog wel naar een lecture voor geneeskundestudenten geweest over molazwangerschap. Collega (voormalig geneeskundestudent) had me verteld wat ik kon verwachten, maar had me afgeraden te gaan. Toch doen he. Overgrote deel was theorie, tja die ken ik ondertussen wel voor voor naar achter. De spreekster, een gynaecoloog, eindigde met een patientenverhaal. Dat was even teveel. Achteraf nog even met haar gesproken, was wel prettig. Het gebrek aan bekendheid, lotgenoten en de psychische impact zijn bekend als grote struikelblokken. Fijn dat dat onderkent en begrepen wordt.
Ik ben erg aan het toe werken naar een mogelijke nieuwe zwangerschap. Voor m'n vakantie intake gehad bij een cesartherapeute en nu beginnen met een behandelplan. Nu heb ik niet/nauwelijks last van m'n bekkenklachten, maar aan m'n houding/beweging kon ze veel afzien. Kort gezegd was het niet verwonderlijk dat ik zo snel zoveel last had bij de afgelopen zwangerschap...er gaat nogal het een en ander verkeerd. Ik ben een hypermobiele stijve hark. Ze kan me zeker helpen.
Afgelopen pilcyclus liep eindelijk volgens het boekje. Twee dagen na de laatste pil een onttrekkingsbloeding. Tjee, wat wordt je daar onzeker van als het de eerdere strips steeds een week eerder al was. En vroeg wakker en slecht slapen...ik zat echt even in de stress!
Juist omdat alles normaal ging. Nu aan de laatste strip bezig en dan nog twee eigen cycli afwachten. Even eruit met vakantie heeft me goed gedaan, maar nu weer thuis gaat het helaas alweer minder. Ik ben er meer mee bezig, een goed zichtbaar zwangere collega op een paar meter afstand en een cursus die ik nu alsnog ga doen (vorige keer af moeten melden ivm de miskraam) zijn niet bevorderlijk. Het is gewoon weer druk in m'n hoofd.
Vorige week op m'n werk nog wel naar een lecture voor geneeskundestudenten geweest over molazwangerschap. Collega (voormalig geneeskundestudent) had me verteld wat ik kon verwachten, maar had me afgeraden te gaan. Toch doen he. Overgrote deel was theorie, tja die ken ik ondertussen wel voor voor naar achter. De spreekster, een gynaecoloog, eindigde met een patientenverhaal. Dat was even teveel. Achteraf nog even met haar gesproken, was wel prettig. Het gebrek aan bekendheid, lotgenoten en de psychische impact zijn bekend als grote struikelblokken. Fijn dat dat onderkent en begrepen wordt.
Ik ben erg aan het toe werken naar een mogelijke nieuwe zwangerschap. Voor m'n vakantie intake gehad bij een cesartherapeute en nu beginnen met een behandelplan. Nu heb ik niet/nauwelijks last van m'n bekkenklachten, maar aan m'n houding/beweging kon ze veel afzien. Kort gezegd was het niet verwonderlijk dat ik zo snel zoveel last had bij de afgelopen zwangerschap...er gaat nogal het een en ander verkeerd. Ik ben een hypermobiele stijve hark. Ze kan me zeker helpen.
Jeetje wat heftig, Kursor. Niet zo gek dat het dan minder gaat? Hou je iets van een dagboek bij? Dat helpt mij om de razende emoties in bedwang te houden.
ik heb ook een zichtabaar zwangere collega op een meter afstand en ik vind het maar moeilijk merk ik.
ik heb ook een zichtabaar zwangere collega op een meter afstand en ik vind het maar moeilijk merk ik.
Kursor, wat een mooi verhaal van je lappenpopjes.
Een sieraad twijfelde ik ook over. Uiteindelijk heb ik afgelopen verjaardag een armband gekregen van mijn man met bedeltjes eraan, waaronder een vlindertje die toen nog stond voor het ene verloren kindje maar nu staat voor beide misgelopen zwangerschappen. Daar ben ik wel heel blij mee. Voor de buitenwereld is het niet direct zichtbaar dat het een betekenis heeft en dat vind ik fijn.
Wat knap dat je naar die lecture bent geweest, ik weet niet of ik dat had kunnen doen in jouw schoenen.
En nog maar 2 controle's te gaan. Je zal wel blij zijn als je er klaar mee bent zeker? Hopelijk voelen jullie tegen die tijd wat goed is om te doen!
Een sieraad twijfelde ik ook over. Uiteindelijk heb ik afgelopen verjaardag een armband gekregen van mijn man met bedeltjes eraan, waaronder een vlindertje die toen nog stond voor het ene verloren kindje maar nu staat voor beide misgelopen zwangerschappen. Daar ben ik wel heel blij mee. Voor de buitenwereld is het niet direct zichtbaar dat het een betekenis heeft en dat vind ik fijn.
Wat knap dat je naar die lecture bent geweest, ik weet niet of ik dat had kunnen doen in jouw schoenen.
En nog maar 2 controle's te gaan. Je zal wel blij zijn als je er klaar mee bent zeker? Hopelijk voelen jullie tegen die tijd wat goed is om te doen!
Bij mij zat er iets minder dan 2 weken tussen.quote:
Zandsculptuur, wat een verhaal en wat heb je alles duidelijk beschreven! Veel sterkte de komende tijd.
Vorige week stopte het bloeden bij mij en ik ben gister ongesteld geworden.
echo was niet schoon. Ik heb weer een ronde cytotec mee gekregen, vanmiddag is het dus weer feest. Morgen weer een echo, en indien nodig volgende week curettage. Ik baal
Mijn lijf pikte na beide miskramen mijn gewone cyclus weer op. Na de eerste keer werd ik 27 dagen na het stoppen met bloeden weer ongesteld en de tweede keer na 26 dagen.
vragen mag!
Dat is balen Zandsculptuur... Hopelijk werken de pillen nu wel.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Verdorie zandsculptuur.
Ik hoop dat het na deze ronde cytotec dan wel goed schoon is. Sterkte
Ik hoop dat het na deze ronde cytotec dan wel goed schoon is. Sterkte
vragen mag!
Hè shit zand Hopelijk is het hierna wel helemaal schoon en hoef je niet ook nog eens een curretage te ondergaan.. Ben benieuwd of het nu weer meteen zo heftig op gang komt..
Hopelijk is het hierna wel helemaal schoon en hoef je niet ook nog eens een curretage te ondergaan.. Ben benieuwd of het nu weer meteen zo heftig op gang komt..
Shit zeg Zandsculptuur, sterkte met de hele riedel weer
Limone, fijn dat het vlot weer op gang komt! Bij mij ging het ook altijd wel heel vlot hoor!
Limone, fijn dat het vlot weer op gang komt! Bij mij ging het ook altijd wel heel vlot hoor!
3!
Kursor Wat fijn dat je toch aan een nieuwe zwangerschap durft te denken, al zal dat helemaal niet makkelijk worden.
Nog 2 controles!
Zand ga duimen dat t schoon is nu
Wat fijn dat je toch aan een nieuwe zwangerschap durft te denken, al zal dat helemaal niet makkelijk worden. Nog 2 controles!
Zand
ga duimen dat t schoon is nu
Hè shit zandsculptuur.. Dat is een domper zeg! Hopelijk helpt het nu wel en is die curretage niet nodig
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage .
Ik ben er echt heel bang voor
.Ik ben er echt heel bang voor
Oh nee!quote:
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage
Ik ben er echt heel bang voor
Dikke knuffel! Waar ben je precies bang voor? Pijn of meer gewoon het hele emotionele rond zo'n ingreep?
Eigenlijk alles er omheen. Een infuus lijkt me verschrikkelijk. De narcose ook. Maar het engste vind ik nog wel het idee dat iemand 'down there' bezig is terwijl ik slaap. En ik ben bang voor complicaties, maar dat heb ik uitgebreid besproken met de gynaecoloog.
Ik ben gelukkig niet al te laat aan de beurt, en krijg meteen bij het melden een flinke dosis kalmeringsmiddelen, en mijn vriend mag er de hele tijd bij blijven. We moeten het er maar mee doen .
Ik ben gelukkig niet al te laat aan de beurt, en krijg meteen bij het melden een flinke dosis kalmeringsmiddelen, en mijn vriend mag er de hele tijd bij blijven. We moeten het er maar mee doen
.
Zandsculptuur; wat ontzettend naar dat zelfs na de 2e keer pillen niet alles weg is en je nu voor een curretage moet. Ik hoop dat het allemaal mee valt woensdag en je het daarna een plekje kunt geven. Heel veel succes en sterkte en een hele dikke knuffel
Zandsculptuur wat kl*te voor je! Alsof het nog niet genoeg is geweest.
Ben je bang voor de naald/ pijn van het infuus? Ik heb zelf verdovende zalf gehad en daardoor de prik niet gevoeld. Misschien een idee?
Verder een praktische tip: doe lekker warme sokken aan. Het is koud op de OK.
(Achteraf gezien vond ik de ingreep ontzettend meevallen, maar daar kun je nu waarschijnlijk niet zoveel mee.)
Fijn dat je vriend mag blijven, dat heeft mij toen ook veel steun gegeven.
Mocht je nog vragen hebben dan zitten hier (helaas) genoeg ervaringsdeskundigen. Of je pm't me even.
Ik hoop dat het allemaal goed zal verlopen en dat je daarna eindelijk kunt beginnen het af te sluiten.
Sterkte meid!
Ben je bang voor de naald/ pijn van het infuus? Ik heb zelf verdovende zalf gehad en daardoor de prik niet gevoeld. Misschien een idee?
Verder een praktische tip: doe lekker warme sokken aan. Het is koud op de OK.
(Achteraf gezien vond ik de ingreep ontzettend meevallen, maar daar kun je nu waarschijnlijk niet zoveel mee.)
Fijn dat je vriend mag blijven, dat heeft mij toen ook veel steun gegeven.
Mocht je nog vragen hebben dan zitten hier (helaas) genoeg ervaringsdeskundigen. Of je pm't me even.
Ik hoop dat het allemaal goed zal verlopen en dat je daarna eindelijk kunt beginnen het af te sluiten.
Sterkte meid!
Zand, wat verdrietig dat er toch nog een curretage nodig is
Ik vond het toen ook verschrikkelijk dat het ingepland moest worden en ik was echt bang. En niemand kon mij vooraf vertellen of mijn man steeds bij me mocht en op de dag zelf moest ik me melden om half 8 en de OK stond pas om half 4 gepland.
Nu heb ik uiteindelijk geen curretage nodig gehad maar achteraf vond ik de dag ziekenhuis toen heel erg meevallen. Ik kreeg een kamer waar ik alleen op lag en mijn man mocht de hele dag bij me blijven. En de verpleegsters waren hartstikke lief en zorgzaam. Hopelijk kan je er achteraf met een goed gevoel aan terug denken voor zover dat lukt!
Sterkte!
Ik vond het toen ook verschrikkelijk dat het ingepland moest worden en ik was echt bang. En niemand kon mij vooraf vertellen of mijn man steeds bij me mocht en op de dag zelf moest ik me melden om half 8 en de OK stond pas om half 4 gepland.
Nu heb ik uiteindelijk geen curretage nodig gehad maar achteraf vond ik de dag ziekenhuis toen heel erg meevallen. Ik kreeg een kamer waar ik alleen op lag en mijn man mocht de hele dag bij me blijven. En de verpleegsters waren hartstikke lief en zorgzaam. Hopelijk kan je er achteraf met een goed gevoel aan terug denken voor zover dat lukt!
Sterkte!
Zand, ik ben als de dood voor een narcose en word er ziek van, dus ik heb m'n curretage destijds met een ruggeprik gedaan. Ik vond het daardoor lang niet zo erg, misschien ook nog een tip? En ja, dat is ook met een naald, maar die zie je niet. En het prikken vond ik reuze meevallen.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Dat viel mij eerlijk gezegd heel erg mee, ook het gevoel niet meer zwanger zijn was niet vreemd ofzo.quote:
Nou, de pillen hebben wel het grootste deel er uit gewerkt (wat echt geen grappige ervaring was), maar dus niet alles. Woensdag ga ik terug voor een curettage
Ik ben er echt heel bang voor
Sterkte
Bedankt weer voor alle lieve reacties
Ik lees overal dat ik er niet tegen op hoef te zien, maar de angst gaat niet heel gemakkelijk weg (merk wel dat het minder wordt). Morgen heb ik een gesprek in het ziekenhuis, ik heb een lijstje gemaakt met vragen en opmerkingen om te bespreken, ik hoop zo dat ze er rekening mee willen houden... Zo wil ik bijvoorbeeld absoluut niet zelf in zo'n stoel gaan zitten of er uit klimmen, en ik wil ook absoluut niet de instrumenten zien die ze gaan gebruiken.
De narcose, daar ben ik wel een beetje bang voor. Wat nou als ik een nachtmerrie of paniekaanval krijg tijdens de operatie? Kan dat tijdens een narcose? Een ruggeprik wil ik niet, ik wil gewoon helemaal niets mee krijgen van de ingreep, vind het al spannend genoeg.
Ergens kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit dat het straks achter de rug is, want ik heb nu eigenlijk de hele dag door zo'n doffe, zeurende buikpijn. Ik hoop dat ik snel weer op de been ben na afloop. Hoe lang duurde dat bij jullie?
[ Bericht 0% gewijzigd door zandsculptuur op 14-10-2012 16:21:29 ]
Ik lees overal dat ik er niet tegen op hoef te zien, maar de angst gaat niet heel gemakkelijk weg (merk wel dat het minder wordt). Morgen heb ik een gesprek in het ziekenhuis, ik heb een lijstje gemaakt met vragen en opmerkingen om te bespreken, ik hoop zo dat ze er rekening mee willen houden... Zo wil ik bijvoorbeeld absoluut niet zelf in zo'n stoel gaan zitten of er uit klimmen, en ik wil ook absoluut niet de instrumenten zien die ze gaan gebruiken.
De narcose, daar ben ik wel een beetje bang voor. Wat nou als ik een nachtmerrie of paniekaanval krijg tijdens de operatie? Kan dat tijdens een narcose? Een ruggeprik wil ik niet, ik wil gewoon helemaal niets mee krijgen van de ingreep, vind het al spannend genoeg.
Ergens kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit dat het straks achter de rug is, want ik heb nu eigenlijk de hele dag door zo'n doffe, zeurende buikpijn. Ik hoop dat ik snel weer op de been ben na afloop. Hoe lang duurde dat bij jullie?
[ Bericht 0% gewijzigd door zandsculptuur op 14-10-2012 16:21:29 ]
Oh, en hebben jullie je vooraf nog een beetje opgekuist/geschoren 'down there'? Door alles van de afgelopen weken heb ik weinig prioriteit gegeven aan wat TLC in die regionen, maar nu vraag ik me af of het misschien wel zo netjes is om er een beetje verzorgd bij te liggen
Joh, maak je daarover maar geen zorgen hoor, in het ziekenhuis zien ze alle coupes voorbij komen en er wordt eigenlijk niet eens naar gekeken.quote:
Oh, en hebben jullie je vooraf nog een beetje opgekuist/geschoren 'down there'? Door alles van de afgelopen weken heb ik weinig prioriteit gegeven aan wat TLC in die regionen, maar nu vraag ik me af of het misschien wel zo netjes is om er een beetje verzorgd bij te liggen
Over die angst voor een nachtmerrie of paniekaanval tijdens de narcose kan ik je alleen vertellen dat ik de twee keer dat ik onder narcose ben geweest het eigenlijk heerlijk vond. Totaal niets van gemerkt, geen dromen of wat dan ook. Je bent gewoon helemaal 'weg', geen gedachtes meer. Ik ben er achteraf ook niet ziek van geweest.
Hopelijk staat het ziekenhuis open voor je wensen en gaat het je allemaal heel erg meevallen
Als je het doet, doe je het puur voor jezelf. In het ziekenhuis zal het ze weinig boeien. Maar als het jou een beter, zekerder gevoel geeft zou ik het zeker niet laten...
Nachtmerries of paniekaanvallen ben ik zelf sowieso niet echt bekend mee, maar narcose vind ik prima. Lekker slapen, de wereld draait wel door en als je wakker word kan jij ook weer mee draaien zoals je wil.
Ik heb verder niet zoveel overgehouden aan mijn curettage, geen pijn, geen naar gevoel, helemaal niets. Alleen nog een week of 3 bloed/bruin verlies.
Het is inderdaad wel retekoud op de OK, die sokken had ik ook graag gehad toen...
Nachtmerries of paniekaanvallen ben ik zelf sowieso niet echt bekend mee, maar narcose vind ik prima. Lekker slapen, de wereld draait wel door en als je wakker word kan jij ook weer mee draaien zoals je wil.
Ik heb verder niet zoveel overgehouden aan mijn curettage, geen pijn, geen naar gevoel, helemaal niets. Alleen nog een week of 3 bloed/bruin verlies.
Het is inderdaad wel retekoud op de OK, die sokken had ik ook graag gehad toen...
Mama van Lars & Femke
Ik was tijdens de narcose helemaal weg, geen dromen of niks gehad. Toen ze het spul inspoten werd ik even heel draaierig maar het ging zo snel! En opeens was ik weer wakker.
Ik wilde ook heel bewust niks meekrijgen, dus volledige narcose. De instrumenten liggen volgens mij afgedekt onder een doek? Heb niks gezien iig.
Ik moest van het ziekenhuisbed op de operatietafel schuiven, gewoon plat op mn rug. Waarschijnlijk kon die operatietafel veranderen in zo'n gynaecologenstoel (volg je me
), want ik hoefde niet mn benen in die beugels te leggen. Neem aan dat dat tijdens de ingreep wel zo was.
Had me trouwens wel geschoren, maar meer voor mezelf.
Ik mocht geloof ik een week niet tillen/ stofzuigen. En tot het bloeden over was niet in bad of 'vrijen' . Kennelijk keek ik nogal walgend bij het idee van seks want die zuster moest onwijs lachen.
Heb nog wel een tijd thuis gezeten maar dat was meer psychisch. Het was een onwijze opluchting dat 'het' weg was, maar toch nog wel een klap gehad dat het nou echt voorbij was. En heb t nog steeds bij vlagen moeilijk. Ik zou woensdag uitgerekend zijn als die zwangerschap goed was gelopen. Probeer ik niet teveel aan te denken. Kortom; neem vooral je tijd.
Heel verhaal, sorry
Ik wilde ook heel bewust niks meekrijgen, dus volledige narcose. De instrumenten liggen volgens mij afgedekt onder een doek? Heb niks gezien iig.
Ik moest van het ziekenhuisbed op de operatietafel schuiven, gewoon plat op mn rug. Waarschijnlijk kon die operatietafel veranderen in zo'n gynaecologenstoel (volg je me
), want ik hoefde niet mn benen in die beugels te leggen. Neem aan dat dat tijdens de ingreep wel zo was. Had me trouwens wel geschoren, maar meer voor mezelf.
Ik mocht geloof ik een week niet tillen/ stofzuigen. En tot het bloeden over was niet in bad of 'vrijen' . Kennelijk keek ik nogal walgend bij het idee van seks want die zuster moest onwijs lachen.
Heb nog wel een tijd thuis gezeten maar dat was meer psychisch. Het was een onwijze opluchting dat 'het' weg was, maar toch nog wel een klap gehad dat het nou echt voorbij was. En heb t nog steeds bij vlagen moeilijk. Ik zou woensdag uitgerekend zijn als die zwangerschap goed was gelopen. Probeer ik niet teveel aan te denken. Kortom; neem vooral je tijd.
Heel verhaal, sorry
Zandsculpuur, ik mocht hier van jou niet lezen maar ik wilde toch even kijken hoe het nou met je ging, meissie wat een stress! Ze zijn vast heel begripvol in het ziekenhuis, en ik zou álle vragen gewoon stellen! En geen zorgen maken over eventuele oerwouden Je zei het zelf al: je wilt er ook een punt achter zetten. Sterkte!!
Je zei het zelf al: je wilt er ook een punt achter zetten. Sterkte!!
Vanmorgen een prettig gesprek gehad in het ziekenhuis. We hebben het een en ander toegelicht en doorgesproken en ze houden rekening met mijn wensen en angsten, heel fijn.
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Fijn dat je een goed gesprek hebt gehadquote:
Vanmorgen een prettig gesprek gehad in het ziekenhuis. We hebben het een en ander toegelicht en doorgesproken en ze houden rekening met mijn wensen en angsten, heel fijn.
Ik zie er iets minder tegen op nu.
en pfft, wat vind ik het lastig om andere mensen blij zwanger te zien zijn. Ik wil helemaal niet jaloers zijn, maar het steekt toch
Ach, ik kan me goed voorstellen dat het steekt hoor. Lijkt me gewoon menselijk. Ik was een paar weken terug in het ziekenhuis voor controle, en toen zat er ook een meisje in haar eentje aan een tafel, zachtjes te huilen. Nou, ik voelde me bijna schuldig dat ik daar met mijn bolle buik zat. En toen ik er zelf zat na mijn miskraam, hield ik me maar voor dat je niet weet waarvoor die mensen met bolle buik in het ziekenhuis lopen (zo probeerde ik het te relativeren). Er is vaak toch een reden voor een medische indicatie.
Maar heel handig/prettig is het niet altijd, nee, dat dat in het zhuis één grote afdeling is.
En ook buiten het zhuis, heel normaal dat je niet alleen maar blij bent voor andere zwangere vrouwen. Blijven mixed emotions zoiets. Denk nu in eerste instantie maar vooral even aan jezelf
Nogmaals sterkte!
Zand, fijn dat je je angsten kwijt kon en ze er iets mee gaan doen. Het blijft eng en rot maar hopelijk kunnen ze het zo maken dat je er goed op terug kan kijken.
En dat je jaloers bent is hartstikke normaal hoor!
Ik weet nog heel goed dat ik, toen de MA vastgesteld werd, ook door dezelfde wachtkamer terug moest als de blije zwangere vrouwen zaten. Ik heb er toen niet bij stil gestaan maar voor die vrouwen zal het vast ook ongemakkelijk zijn een intens verdrietige vrouw de spreekkamer uit te zien komen.
En jaloezie naar andere vrouwen had ik ook heel erg terwijl ik dat zo onterecht vond. Ik schaam me soms nog best voor de gevoelens die ik toen had en ik weet ook wel dat dat kwam door verdriet.
Sta het verdriet, de woede of de jaloezie gewoon af en toe even toe! Niets mis mee en het kan je wel helpen.
Fieder, ik dacht dat jouw uitgerekende datum al lang geweest was! Maar jij liep dus een maand achter op mij. Dat komt denk ik omdat je nu alweer zo'n tijd zwanger bent, wondervrouw!
Sterkte woensdag, ik vond het een verdrietige datum.
En dat je jaloers bent is hartstikke normaal hoor!
Ik weet nog heel goed dat ik, toen de MA vastgesteld werd, ook door dezelfde wachtkamer terug moest als de blije zwangere vrouwen zaten. Ik heb er toen niet bij stil gestaan maar voor die vrouwen zal het vast ook ongemakkelijk zijn een intens verdrietige vrouw de spreekkamer uit te zien komen.
En jaloezie naar andere vrouwen had ik ook heel erg terwijl ik dat zo onterecht vond. Ik schaam me soms nog best voor de gevoelens die ik toen had en ik weet ook wel dat dat kwam door verdriet.
Sta het verdriet, de woede of de jaloezie gewoon af en toe even toe! Niets mis mee en het kan je wel helpen.
Fieder, ik dacht dat jouw uitgerekende datum al lang geweest was! Maar jij liep dus een maand achter op mij. Dat komt denk ik omdat je nu alweer zo'n tijd zwanger bent, wondervrouw!
Sterkte woensdag, ik vond het een verdrietige datum.
Wat dat betreft hebben ze dat bij ons wel netjes gedaan, toen bij de echo bleek dat het hartje niet meer klopte, werd er bij een van de gynaecologen die spreekuur had gelijk na de patient die hij op dat moment sprak een plekje vrijgemaakt voor ons, we werden direct van de echoruimte naar de spreekkamer van de gynaecoloog geleid, maar goed kwestie van indeling van de afdeling denk ik, nu hoefden we niet door de wachtkamer.
Hier houden ze ook de vrouwen die voor een curettage komen ook bewust bij de afdeling verloskunde vandaan, ik vind dat wel netjes . Voor al het andere zit je in een algemene wachtruimte voor gynaecologie. Dus wel wat bolle buiken, maar ook vrouwen die komen met een baarmoederverzakking, incontinentie of voor het plaatsen van een spiraaltje.
Vanmiddag even een flinke huilbui gehad. Ik wou dat het woensdagmiddag was, dan was het voorbij. Ik heb ook al een paar dagen enorme buikpijn en voel me lamlendig, helpt ook niet erg mee.
. Voor al het andere zit je in een algemene wachtruimte voor gynaecologie. Dus wel wat bolle buiken, maar ook vrouwen die komen met een baarmoederverzakking, incontinentie of voor het plaatsen van een spiraaltje.Vanmiddag even een flinke huilbui gehad. Ik wou dat het woensdagmiddag was, dan was het voorbij. Ik heb ook al een paar dagen enorme buikpijn en voel me lamlendig, helpt ook niet erg mee.
Dat was bij mij toen dus wel anders helaas. Mijn curettage werd 'er ergens tussendoor' gepland, en is drie keer verzet ofzo. Ik mocht de hele dag wachten, in een kamertje op de kraamafdeling, met allerlei minibabygehuil om me heen. Daar had en heb ik nog steeds de meeste moeite mee. De ingreep zelf stelde geen drol voor, maar dat wachten (terwijl je al sinds de avond ervoor nuchter moest blijven, en dus ook onderhand nog eens kotsmisselijk was van de honger) tussen al dat verse babygeluk was hell.
Nog maar twee dagen, zand, dan is het voorbij. Fijn dat je vanochtend zo'n goed gesprek hebt gehad. Sterkte woensdag!
Nog maar twee dagen, zand, dan is het voorbij. Fijn dat je vanochtend zo'n goed gesprek hebt gehad. Sterkte woensdag!
Mama van Lars & Femke
Zandsculptuur, wat ontzettend vervelend dat de cytotec niet voldoende heeft geholpen en dat een curettage toch nog nodig is. Zo wordt het wel een langslepend verhaal. Begrijpelijk dat je er een keer klaar mee wilt zijn. Ik wil je vast sterkte wensen voor woensdag. Ik hoop dat er goed naar je geluisterd wordt en dat jij je een klein beetje kunt overgeven aan de nare situatie.
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
De voorbereidingsruimte vond ik heel onoverzichtelijk en had ik geen flauw idee wat er allemaal gebeurde (maar dat lag meer aan het feit dat m'n bril niet mee mocht en ik heb -6). Op de OK moest ik "overstappen" van bed naar operatietafel. M'n naam en de ingreep en dergelijke werden gecheckt. Narcosevloeistof werd ingespoten...enige gedachte was wat duurt dat lang voordat dat werkt....en toen werd ik weer "wakker" op de uitslaapkamer. (Dus echt nauwelijks iets meegekregen.) Ik was me half bewust van iets bij m'n arm. Dat bleek de bloeddrukmeter te zijn die eens in de zoveel tijd vanzelf ging meten. Weer terug naar de kamer (die ik moest delen) gereden. M'n man mocht voor en na de curettage gelukkig blijven (was voor mij een absolute voorwaarde). De eerste twee uur erna was ik echt niet helder. Een tijdschrift lezen of een gesprek voeren lukte niet. Vier uur na terugkomst op de kamer mocht ik naar huis (toen moest ik wel naar de wc geweest zijn).
De dag erna heb ik me echt ziek gedragen, met een dekentje op de bank. Zou niet nodig zijn, maar had ik voor mezelf wel nodig. Ik ben daarna nog twee weken ziek thuis geweest (en daarvoor ook een week). Psychisch niet in staat om te werken (en ik mocht ook niet werken van m'n leidinggevende). Lichamelijk ging het wel goed. Na een dag gestopt met de pijnstillers die ik voorgeschreven had gekregen. Na vier dagen wel vreselijke pijn. Moest acuut op de bank gaan liggen en heb daar opgekruld gelegen tot m'n man thuis kwam. Hij heeft me toen de sterke pijnstilling gegeven. Navraag bij de gynaecoloog leerde dat dat het gele lichaam was dat ten gronde ging. Ik heb dit verder niet bij anderen gelezen en ik schrok er erg van.
Ik merk dat ik het lastig vind om dit op te schrijven. Het is daarom ook erg hak-op-de-tak. Wil je het echt lezen hoe ik het ervaren heb, dan moet je op zoek naar half april 2012 in deze topicreeks. (Niet leuk, wel leerzaam).
@Limone, ik hou geen dagboek bij, maar probeer op goede momenten wel te schrijven over wat er is gebeurd. Het schiet alleen niet zo op...ik ben pas bij een week na de curettage. Ik baal daar zelf vreselijk van dat ik het niet op papier krijg, want nu moet ik het maar blijven onthouden. Over m'n negatieve gedachten schrijven lukt me ook niet goed, ik kom er zelf niet uit en zak dan verder weg. Wat ik wel probeer te doen is tegen mensen heel dichtbij me zeggen wat me dwars zit. Gelukkig lukt dat vaak wel. Alhoewel begrijpen, dat kunnen ze niet echt. Ik probeer (op advies van de psycholoog waar ik tijdens deze periode onder behandeling was [voor iets anders, maar die me hiermee ook wel wat geholpen/geleerd heeft]) mezelf toe te staan dat ik verdrietig mag zijn. Ontzettend moeilijk, maar ik denk er wel aan op momenten dat het niet wil.
En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
De voorbereidingsruimte vond ik heel onoverzichtelijk en had ik geen flauw idee wat er allemaal gebeurde (maar dat lag meer aan het feit dat m'n bril niet mee mocht en ik heb -6). Op de OK moest ik "overstappen" van bed naar operatietafel. M'n naam en de ingreep en dergelijke werden gecheckt. Narcosevloeistof werd ingespoten...enige gedachte was wat duurt dat lang voordat dat werkt....en toen werd ik weer "wakker" op de uitslaapkamer. (Dus echt nauwelijks iets meegekregen.) Ik was me half bewust van iets bij m'n arm. Dat bleek de bloeddrukmeter te zijn die eens in de zoveel tijd vanzelf ging meten. Weer terug naar de kamer (die ik moest delen) gereden. M'n man mocht voor en na de curettage gelukkig blijven (was voor mij een absolute voorwaarde). De eerste twee uur erna was ik echt niet helder. Een tijdschrift lezen of een gesprek voeren lukte niet. Vier uur na terugkomst op de kamer mocht ik naar huis (toen moest ik wel naar de wc geweest zijn).
De dag erna heb ik me echt ziek gedragen, met een dekentje op de bank. Zou niet nodig zijn, maar had ik voor mezelf wel nodig. Ik ben daarna nog twee weken ziek thuis geweest (en daarvoor ook een week). Psychisch niet in staat om te werken (en ik mocht ook niet werken van m'n leidinggevende). Lichamelijk ging het wel goed. Na een dag gestopt met de pijnstillers die ik voorgeschreven had gekregen. Na vier dagen wel vreselijke pijn. Moest acuut op de bank gaan liggen en heb daar opgekruld gelegen tot m'n man thuis kwam. Hij heeft me toen de sterke pijnstilling gegeven. Navraag bij de gynaecoloog leerde dat dat het gele lichaam was dat ten gronde ging. Ik heb dit verder niet bij anderen gelezen en ik schrok er erg van.
Ik merk dat ik het lastig vind om dit op te schrijven. Het is daarom ook erg hak-op-de-tak. Wil je het echt lezen hoe ik het ervaren heb, dan moet je op zoek naar half april 2012 in deze topicreeks. (Niet leuk, wel leerzaam).
@Limone, ik hou geen dagboek bij, maar probeer op goede momenten wel te schrijven over wat er is gebeurd. Het schiet alleen niet zo op...ik ben pas bij een week na de curettage. Ik baal daar zelf vreselijk van dat ik het niet op papier krijg, want nu moet ik het maar blijven onthouden. Over m'n negatieve gedachten schrijven lukt me ook niet goed, ik kom er zelf niet uit en zak dan verder weg. Wat ik wel probeer te doen is tegen mensen heel dichtbij me zeggen wat me dwars zit. Gelukkig lukt dat vaak wel. Alhoewel begrijpen, dat kunnen ze niet echt. Ik probeer (op advies van de psycholoog waar ik tijdens deze periode onder behandeling was [voor iets anders, maar die me hiermee ook wel wat geholpen/geleerd heeft]) mezelf toe te staan dat ik verdrietig mag zijn. Ontzettend moeilijk, maar ik denk er wel aan op momenten dat het niet wil.
En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Ik denk dat ze inmiddels in het ziekenhuis wel door hebben dat ik bang ben, heb al een paar bijna-paniekaanvallen en huilbuien gehad bij de gesprekken vooraf (in het ziekenhuis zelf)quote:
Je angst voor de ingreep is heel herkenbaar, ook al was ik juist weer bang voor hele andere dingen. De ervaringsdeskundigen hier hebben me toen ook gerust proberen te stellen en het een en ander uitgelegd. Het hielp mij ook dat ik goed kenbaar heb gemaakt dat ik heel bang was. Ik werd serieus genomen. Dat scheelde al heel veel.
.Wat zal ik blij zijn als het morgenavond is en ik weer lekker thuis ben...
Ik heb je verhaal gelezen (heb wat topics doorgespit om ervaringen te zoeken), wat heftig...quote:En wat baal ik toch vreselijk van de pil zeg. Nu alweer bloedverlies en ik heb gewoon nog een week in de strip te gaan. Hoop dat ik de volgende cyclus weer m'n eigen vertrouwde regelmatige cyclus heb, want zo is het echt helemaal niets. Ontzettend raar idee dat ik vanaf volgende week weer foliumzuur ga slikken (ik weet het, erg vroeg als we pas over twee ronden weer mogen).
Het lijkt me ook heel lastig om je cyclus niet (meer) te weten. Dat is ook iets waar ik niet naar uitkijk, ik heb al ovulatietests etc. in huis gehaald, maar ik heb begrepen dat er geen enkele methode echt betrouwbaar is zolang er nog hCG in je lichaam zit (ook temperaturen niet).
Nog even wat anders, hoe lang waren jullie verdrietig na de miskraam...? Ik dacht er emotioneel 'klaar' mee te zijn, maar heb sinds gisteren steeds weer huilbuien en verdriet
.(Zou het schelen als het straks fysiek ook echt helemaal achter de rug is?)
Zand, nog een dagje en dan is dat deel voorbij.. Ik denk in ieder geval aan je!
Over hoe lang verdriet.. Volgens mij is dat zo verschillend bij iedereen.
Ik ben er nog best wel een flinke tijd door van slag geweest, een aantal weken dat ik echt veel huilde en verdriet heb ik nu nog steeds af en toe. Ik ging aftellen naar de uitgerekende datum en op die datum had ik ook veel verdriet, terwijl de uiteindelijke miskraam toch 25 weken ervoor was. Het verdriet is nu niet meer vaak aanwezig maar soms bedenk ik me ineens dat ik nu een kindje van ongeveer een maand oud zou hebben en dat maakt me verdrietig. Ik denk in ieder geval dat het niet abnormaal is om er in jouw geval nog verdriet door te hebben want je zit er nog middenin.
Over hoe lang verdriet.. Volgens mij is dat zo verschillend bij iedereen.
Ik ben er nog best wel een flinke tijd door van slag geweest, een aantal weken dat ik echt veel huilde en verdriet heb ik nu nog steeds af en toe. Ik ging aftellen naar de uitgerekende datum en op die datum had ik ook veel verdriet, terwijl de uiteindelijke miskraam toch 25 weken ervoor was. Het verdriet is nu niet meer vaak aanwezig maar soms bedenk ik me ineens dat ik nu een kindje van ongeveer een maand oud zou hebben en dat maakt me verdrietig. Ik denk in ieder geval dat het niet abnormaal is om er in jouw geval nog verdriet door te hebben want je zit er nog middenin.
Ik denk wel dat het scheelt als het fysiek ook is afgesloten hoor! Nu is het gewoon nog niet helemaal voorbij.quote:
Nog even wat anders, hoe lang waren jullie verdrietig na de miskraam...? Ik dacht er emotioneel 'klaar' mee te zijn, maar heb sinds gisteren steeds weer huilbuien en verdriet
(Zou het schelen als het straks fysiek ook echt helemaal achter de rug is?)
En hoe lang verdriet, dat is inderdaad zo ontzettend verschillend.
Ik heb de za-avond/zo (het ging zaterdagavond mis) in bed doorgebracht, en flink gehuild en even heel veel medelijden met mezelf gehad. Even al het verdriet eruit gegooid. Daarna had ik toevallig een weekje herfstvakantie, dus heb ik lekker rustig aan gedaan en samen met M. gerelaxt: filmpjes, lekker eten, gamen, dat soort dingen.
Maar het ergste was eigenlijk na die zondag al voorbij, toen was het 'goed' (ik heb die dag ook met veel mensen erover gepraat: ouders/schoonouders/vrienden die me belden of langskwamen, en op die manier verwerk ik dingen heel goed/kan ik ze goed een plaatsje geven).
Wat overigens niet wil zeggen dat ik me daarna helemaal nóóit meer rot/verdrietig erover heb gevoeld. Acceptatie/loslaten/verwerken is niet hetzelfde als er nooit meer aan denken.
Ik had overigens geen probleem met de uitgerekende datum, dat was voor mij niet extra beladen gelukkig,
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |