R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Je zou kunnen stellen dat je dan juist niet met jezelf bezig bent omdat je je gedachten niet bentquote:Op donderdag 20 september 2012 10:41 schreef julia222 het volgende:
Die gedachtes zijn er gewoon. Ben eigenlijk veel te veel met mezelf bezig (maar niet in die zin dat ik mezelf zo geweldig vind, integendeel).
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ontzettend veel herkenning. Vooral dat terugtrekken tegenover je vrienden etc.quote:
[..]
Eigenlijk als gevolg, 2-3 jaar terug had ik genoeg vrienden, toen voelde ik me niet meer thuis en besloot ik meer op mezelf te willen zijn, toen heb ik alles genegeerd en sindsdien de boel niet meer op kunnen pakken en gewoon steeds verder gezakt. Ondertussen wel het een en ander proberen te verbeteren aan mezelf, maar zoals mijn leven nu is schiet ik daar ook geen reet mee op.
Het gaat hier ondertussen niet goed, heb nu vakantie totdat mijn nieuwe studie begint, maar ik heb dus de hele dag niks te doen. Hoe meer ik binnen zit, hoe moeilijker het word om voor bepaalde dingen nog naar buiten te gaan. Als ik een uurtje weg moet zie ik er vaak als tegenop. Ik ben echt een beetje mijn persoonlijkheid verloren, vroeger kon ik meer mezelf zijn, maar nu ben ik overal angstig om. Het enige wat ik nog doe is naar de sportschool gaan, tennissen en af en toe familie bezoeken, maar een bezoekje aan de supermarkt vind ik al niet meer prettig. Ik woon in een klein dorp waar veel mensen elkaar kennen en er is teveel kans dat ik bepaalde mensen tegenkom die ik niet wil tegenkomen. Als ik naar een andere stad ga om te winkelen, heb ik daar vaak geen last van.
Het positieve is dat ik ook betere dagen heb waarop ik blij ben met mezelf en bepaalde dingen wel beter kan confronteren, daar moet ik de vooruitgang en voorderest zal het voorlopig wel met veel ups en downs blijven gaan.
Ik heb trouwens een paar mailcontacten waarmee ik praat over mijn depressie en ik ze vorige week allemaal gemaild. Ik merk dat ik in het ene mailtje positief ben, de andere negatief en de andere weer positief. Zegt iets over ups en downs en hoe dat mijn gedachten in bedwang houd.
Hier gaat het vandaag even wat minder. Van de week gehoord dat de enige vriendin die ik heb naar de andere kant van het land gaat verhuizen om te gaan samenwonen met haar vriend. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk, maar ik baal er wel ontzettend van. Heb altijd moeite gehad met vriendschapsrelaties en was zo blij dat ik haar 2 jaar geleden heb ontmoet en deze vriendschap ontwikkeld heb. En ik weet wel dat afstand niet uit hoeft te maken, maar ik ga het gewoon missen dat ik niet even doordeweeks na school bij haar langs kan gaan en haar gewoon een stuk minder zal zien dan nu. En ben gewoon erg bang dat het contact toch gaat verwateren en ik dus helemaal geen vrienden meer heb 
En dat zorgt voor een heel leeg en eenzaam gevoel, want ik vind het wel erg fijn om leuke dingen te ondernemen met anderen. En daar heb ik dan alleen mn vriend nog voor, die natuurlijk ook niet alles leuk vindt, zoals shoppen. Dus ondanks dat ik blij voor haar ben, zorgt het bij mezelf wel voor een erg rotgevoel
En dat zorgt voor een heel leeg en eenzaam gevoel, want ik vind het wel erg fijn om leuke dingen te ondernemen met anderen. En daar heb ik dan alleen mn vriend nog voor, die natuurlijk ook niet alles leuk vindt, zoals shoppen. Dus ondanks dat ik blij voor haar ben, zorgt het bij mezelf wel voor een erg rotgevoel
Kan ik me voorstellen. Was dat trouwens de enige vriend die je verder had? Of heb je ergens nog een paar (goeie) kennissen? Wellicht dat je die relaties kunt uitbouwen tot vriendschappen?quote:
Hier gaat het vandaag even wat minder. Van de week gehoord dat de enige vriendin die ik heb naar de andere kant van het land gaat verhuizen om te gaan samenwonen met haar vriend. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk, maar ik baal er wel ontzettend van. Heb altijd moeite gehad met vriendschapsrelaties en was zo blij dat ik haar 2 jaar geleden heb ontmoet en deze vriendschap ontwikkeld heb. En ik weet wel dat afstand niet uit hoeft te maken, maar ik ga het gewoon missen dat ik niet even doordeweeks na school bij haar langs kan gaan en haar gewoon een stuk minder zal zien dan nu. En ben gewoon erg bang dat het contact toch gaat verwateren en ik dus helemaal geen vrienden meer heb
Nee zij is de enige die ik hebquote:
[..]
Kan ik me voorstellen. Was dat trouwens de enige vriend die je verder had? Of heb je ergens nog een paar (goeie) kennissen? Wellicht dat je die relaties kunt uitbouwen tot vriendschappen?
En zou beginnen met een maatjesproject, dat ik een maatje vanuit Humanitas zou krijgen. Ze hadden zelfs al iemand voor me gevonden. Maar omdat ik zulke lange dagen op school maak wordt dat ook niet wat Heb op school wel een paar meiden waar ik nu op school mee omga, maar die ken ik net 2 weken.
Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mgquote:
Hier zojuist pilletje nr 2 naar binnen gestopt van de lexapro
*Team Anti-Waaif*
Hier ook lexapro, ik ga volgende maand bij mn afspraak met psychiater overleggen of ik daarmee kan stoppen, niet het idee dat het echt wat doet nl... dan doe ik het liever zonder.
Fake it till you make it...
10 mg momenteel.quote:
[..]
Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mg
En ook ik heb Lexapro. Ik ben ook begonnen met 10mg en zit nu sinds een maandje op 15mg. Vooralsnog doet het niet zoveel al slaap ik de laatste weken wel langer. Ik weet het niet of ik iets anders wil proberen of dat ik het nog even aan moet kijken en eventueel nog verhogen.
[ Bericht 1% gewijzigd door JOHAN410 op 23-09-2012 22:16:35 (dubbelop) ]
Werkt het bij jouw?quote:
[..]
Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mg
[ Bericht 1% gewijzigd door JOHAN410 op 23-09-2012 22:16:35 (dubbelop) ]
Hoi, hoe gaat het hier met iedereen?
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Ik zit al een week te twijfelen of ik nu Sertraline moet innemen of niet. Ben ik bang voor bijwerkingen en of ik hier voor altijd aan vast zit. Echt zo stom vind ik dat van mezelf
Ik gebruik ook Sertraline.quote:
Ik zit al een week te twijfelen of ik nu Sertraline moet innemen of niet. Ben ik bang voor bijwerkingen en of ik hier voor altijd aan vast zit. Echt zo stom vind ik dat van mezelf
Bijwerkingen heb ik geen last van, voor zover ik weet. Maar ik heb een hele lage dosering (50mg).
Je kan het gewoon proberen toch?
Ik heb ook 50mg meegekregen van mijn huisarts. Hoe lang slik jij dit? Ik moet het ook gewoon doenquote:
[..]
Ik gebruik ook Sertraline.
Bijwerkingen heb ik geen last van, voor zover ik weet. Maar ik heb een hele lage dosering (50mg).
Je kan het gewoon proberen toch?
Ik slik het vanaf de zomer 2010.quote:
[..]
Ik heb ook 50mg meegekregen van mijn huisarts. Hoe lang slik jij dit? Ik moet het ook gewoon doen
Eerste paar weken had ik wel last van een dromerig gevoel. Maar na ongeveer een maand begon ik wel te merken dat ik minder somber werd.
Dat is ook wat mij verteld is dat je na een maand pas kan zeggen of het echt helpt. Het is voor mij belangrijk om vooral minder last te hebben van angsten en ook wel somber idd.quote:
[..]
Ik slik het vanaf de zomer 2010.
Eerste paar weken had ik wel last van een dromerig gevoel. Maar na ongeveer een maand begon ik wel te merken dat ik minder somber werd.
Tegen angsten kan het best goed werken.quote:
[..]
Dat is ook wat mij verteld is dat je na een maand pas kan zeggen of het echt helpt. Het is voor mij belangrijk om vooral minder last te hebben van angsten en ook wel somber idd.
Alleen is het geen wondermiddel. Zit er zelf aan te denken om een hogere dosering te vragen volgende keer. Nog steeds last van somberheid.
Misschien een leuke vraag voor dit topic:
Wat voor muziek luisteren jullie als je down bent? Of wat luister je vooral niet?
Ik heb het hier pasgeleden met de behandelaar over gehad. Ik heb de neiging om zware (klassieke) muziek op te zetten, wat de sombere klachten meestal juist versterkt.
Nu luister ik Die Zauberflöte van Mozart (vrolijk!
) en deze muziek heeft een goede invloed op mijn gemoedstoestand. Haast magische muziek.[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-09-2012 08:14:58 ]
Vandaag voor het eerst toch ingenomen dus ik ben benieuwd. Ik kan klassieke muziek wel waarderen alleen als je je down voelt, zou ik zeker niet naar "zware" muziek luisteren. Ik luister dan sowieso naar jazz en wat vrolijkere muziek.quote:
[..]
Tegen angsten kan het best goed werken.
Alleen is het geen wondermiddel. Zit er zelf aan te denken om een hogere dosering te vragen volgende keer. Nog steeds last van somberheid.
Misschien een leuke vraag voor dit topic:
Wat voor muziek luisteren jullie als je down bent? Of wat luister je vooral niet?
Ik heb het hier pasgeleden met de behandelaar over gehad. Ik heb de neiging om zware (klassieke) muziek op te zetten, wat de sombere klachten meestal juist versterkt.
Nu luister ik Die Zauberflöte van Mozart (vrolijk!
- Laat maar, blijkbaar interesseert dit toch niemand en dan laat ik dergelijke zaken ook liever niet zomaar open bloot staan. -
[ Bericht 68% gewijzigd door Little_Dolls op 28-09-2012 09:51:49 ]
[ Bericht 68% gewijzigd door Little_Dolls op 28-09-2012 09:51:49 ]
Mensen lezen het denk ik wel, maar hebben misschien geen tijd om te reageren. Of ze weten niet hoe ze moeten reageren.
Ik heb vandaag verhoging van de Sertraline gekregen. Ben benieuwd of het gaat werken!
Ze zaten er ook nog aan te denken om de anti-psychotica te verhogen, maar ik zit al op de hoogste dosering. Blijkbaar ben ik een heel ernstig geval.
@Danielle83
Hoe bevalt de Sertraline tot nu toe?
Ik heb vandaag verhoging van de Sertraline gekregen. Ben benieuwd of het gaat werken!
Ze zaten er ook nog aan te denken om de anti-psychotica te verhogen, maar ik zit al op de hoogste dosering. Blijkbaar ben ik een heel ernstig geval.
@Danielle83
Hoe bevalt de Sertraline tot nu toe?
Ik kom ook even binnenvallen,
ik heb zelf al een jaar last van een angststoornis, met up en downs kom ik er wel.
Verder gebruik ik geen medicatie omdat ik het niet wil, maar wat is het soms verdomd moeilijk om met je angsten om te gaan en niks te vermijden.
Vanvond ga ik poolen met wat vrienden, daar heb ik onwijs zin in, maar vind het wel spannend, maar ik denk maar zo: Ik ben de baas, niet mijn angst;)
ik heb zelf al een jaar last van een angststoornis, met up en downs kom ik er wel.
Verder gebruik ik geen medicatie omdat ik het niet wil, maar wat is het soms verdomd moeilijk om met je angsten om te gaan en niks te vermijden.
Vanvond ga ik poolen met wat vrienden, daar heb ik onwijs zin in, maar vind het wel spannend, maar ik denk maar zo: Ik ben de baas, niet mijn angst;)
Toch mensen die reageren... Sorry, het was misschien kinderachtig van mij om die post weg te doen, maar zoals ik al zei stonden er nogal wat zaken in die ik wat persoonlijk vond en als daar dan niet meteen iemand op reageert voel ik mij daar een beetje vervelend bij om dat zomaar te laten staan.
Jullie praten hier blijkbaar veel over medicatie; dat neem ik dus niet (meer). Ik voelde me er uiteindelijk toch niet zo goed bij leek het wel...
Jullie praten hier blijkbaar veel over medicatie; dat neem ik dus niet (meer). Ik voelde me er uiteindelijk toch niet zo goed bij leek het wel...
Maar weer eens een update, ik word ondertussen echt heel moe van alles. Heb al het nodige gedaan om mezelf te verbeteren, ander kapsel, andere kleren, mooi lichaam en dat soort dingen. Ben al een tijdje bij de psycholoog, heb op mijn nieuwe studie eigenlijk vrijwel meteen mijn tutor en decaan geraadpleegd en heb nog steeds mijn internet contactjes. Ik doe ondertussen mee aan een tenniscompetitie en ga wat vaker op stap. Ook ben ik weer een roacutane kuur gestart, nu aan mijn 2e maand bezig. Maar op het sociale gebied loop ik steeds meer achter, waarschijnlijk het grootste probleem.
Maar ik heb niet het gevoel dat de energie die ik erin steek iets lijkt op te leveren, naar mijn idee sta ik nog altijd stil of ga zelfs achteruit ondanks hetgeen wat ik onderneem. De slechte negatieve gevoelens blijven gewoon, hoeveel artikelen of boeken ik er wel niet over lees, of met hoeveel mensen ik wel niet praat. Ik begin me ondertussen af te vragen of ik niet gewoon blijvend depressief ben, aangezien ik duidelijk niet om kan gaan met de situatie en de prikkels die ik binnen krijg.
Ook zit ik nog altijd met mijn geaardheid te kloten, ben ik nou homo of toch bi. Mensen waarmee ik praat zeggen allemaal van 'maakt je niet druk, je komt er wel achter'. Maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik denk dat ik ook vooral een stuk liefde om me heen mis, ik heb dan weleens seks met jongens, maar heb nog nooit een relatie gehad met iemand. Misschien ben ik wel niet zo graag alleen als dat ik denk. Kwa meiden hoef ik het nog steeds nergens over te hebben, ik ken eigenlijk helemaal geen meiden persoonlijk, ze zijn niet geinteresseerd in mij, wat natuurlijk door mijn houding komt, maar ik lijk ook vaak niet geinteresseerd in hun en daar ik zelf weinig aan veranderen. En toch zegt iets in mij toch dat ik wel een relatie met een meisje zou willen, oftewel twijfel, twijfel, twijfel.
Mijn nieuwe studie gaat wel aardig tot nu toe, de reis tijd is eigenlijk iets te lang, maar de studie is nog wel te doen. De eerste weken gingen ontzettend moeizaam, maar misschien dat alsnog iets kan worden.
Nouja lang verhaal weer, maar het komt erop neer dat ik me blijkbaar niet thuis voel in het leven wat ik heb en ik heb gewoon geen zin meer om zo rond te lopen.
Maar ik heb niet het gevoel dat de energie die ik erin steek iets lijkt op te leveren, naar mijn idee sta ik nog altijd stil of ga zelfs achteruit ondanks hetgeen wat ik onderneem. De slechte negatieve gevoelens blijven gewoon, hoeveel artikelen of boeken ik er wel niet over lees, of met hoeveel mensen ik wel niet praat. Ik begin me ondertussen af te vragen of ik niet gewoon blijvend depressief ben, aangezien ik duidelijk niet om kan gaan met de situatie en de prikkels die ik binnen krijg.
Ook zit ik nog altijd met mijn geaardheid te kloten, ben ik nou homo of toch bi. Mensen waarmee ik praat zeggen allemaal van 'maakt je niet druk, je komt er wel achter'. Maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik denk dat ik ook vooral een stuk liefde om me heen mis, ik heb dan weleens seks met jongens, maar heb nog nooit een relatie gehad met iemand. Misschien ben ik wel niet zo graag alleen als dat ik denk. Kwa meiden hoef ik het nog steeds nergens over te hebben, ik ken eigenlijk helemaal geen meiden persoonlijk, ze zijn niet geinteresseerd in mij, wat natuurlijk door mijn houding komt, maar ik lijk ook vaak niet geinteresseerd in hun en daar ik zelf weinig aan veranderen. En toch zegt iets in mij toch dat ik wel een relatie met een meisje zou willen, oftewel twijfel, twijfel, twijfel.
Mijn nieuwe studie gaat wel aardig tot nu toe, de reis tijd is eigenlijk iets te lang, maar de studie is nog wel te doen. De eerste weken gingen ontzettend moeizaam, maar misschien dat alsnog iets kan worden.
Nouja lang verhaal weer, maar het komt erop neer dat ik me blijkbaar niet thuis voel in het leven wat ik heb en ik heb gewoon geen zin meer om zo rond te lopen.
Ik heb je hele verhaal gemist! Misschien een korte versie?quote:Op vrijdag 28 september 2012 20:42 schreef Little_Dolls het volgende:
Heel herkenbaar over die slechte gevoelens die maar blijven duren ondanks alles, patrickpsv.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Tja, sorry nogmaals... Zelfs nu heb ik eigenlijk nog geen spijt dat ik het heb verwijderd, want het was misschien toch wat persoonlijk om openbaar te zetten.quote:
[..]
Ik heb je hele verhaal gemist! Misschien een korte versie?
Ik voel mezelf al heel lang gewoon rot en mijn post ging vooral over het feit dat ik het moeilijk vond de stap naar therapie te zetten omdat ik bang was dat men te oppervlakkig zou reageren en ze zouden denken dat het aan mijn leeftijd zou liggen etc. Ik wou hier tips komen vragen.
Ondertussen heb ik de dienst zelf maar een mail gestuurd waarin ik me voorstel en mijn problemen zo kort mogelijk probeer uit te leggen; zodat ze al een beeld zouden hebben van mij. Ik weet ook nooit goed waar te beginnen eens ik bij zo iemand zit, dus die mail is waarschijnlijk een goed idee geweest.
Ik hoop alleen dat de wachtlijsten niet té lang zullen zijn...
Ja inderdaad, ik ben er ondertussen wel echt klaar mee, het klinkt misschien ook wel een beetje als zelfmedelijden, maar ik heb toch vrij veel ondernomen. Ik had overigens niet verwacht dat mijn depressie zo lang zou duren, ik heb mensen gepraat en daar kwam meestal wel uit van, als je er maar voor werkt dan gaat het ook wel goed komen en vind je vanzelf je eigen weg. Ik zie om me heen dat dat voor een aantal mensen wel werkt, maar voor mij vooralsnog niet. Het probleem zal wellicht nog wat dieper zitten dan dat ik van te voren had gedacht.quote:
Heel herkenbaar over die slechte gevoelens die maar blijven duren ondanks alles, patrickpsv.
Veel mensen lijken een gebrek aan inlevingsvermogen te hebben lijkt mij. Ik voel me de laatste tijd erg onbegrepen en iedereen lijkt alles maar vanzelfsprekend te vinden. Het feit dat ik maar geen werk vind frustreert mij ook en zeker omdat ik door de stomste redenen word afgewezen. Iedereen lijkt dit ook weer vanzelfsprekend te vinden en zegt maar "dat ik niet mag opgeven"... Ja, dat zal veel helpen hoor. Echt.quote:
[..]
Ja inderdaad, ik ben er ondertussen wel echt klaar mee, het klinkt misschien ook wel een beetje als zelfmedelijden, maar ik heb toch vrij veel ondernomen. Ik had overigens niet verwacht dat mijn depressie zo lang zou duren, ik heb mensen gepraat en daar kwam meestal wel uit van, als je er maar voor werkt dan gaat het ook wel goed komen en vind je vanzelf je eigen weg. Ik zie om me heen dat dat voor een aantal mensen wel werkt, maar voor mij vooralsnog niet. Het probleem zal wellicht nog wat dieper zitten dan dat ik van te voren had gedacht.
Ja, maar inleven is ook niet makkelijk natuurlijk, voorheen zat mijn broer in dezelfde situatie en toen dacht ik er ook te makkelijk over, je weet pas hoe erg het is als dat je het zelf meemaakt. Niet opgeven hoor ik ook zo vaak en ik ben ook steeds door gegaan, maar een keer houd het op. Geen werk vinden is inderdaad heel frustrerend, merk dat ook aan mijn vader.quote:
[..]
Veel mensen lijken een gebrek aan inlevingsvermogen te hebben lijkt mij. Ik voel me de laatste tijd erg onbegrepen en iedereen lijkt alles maar vanzelfsprekend te vinden. Het feit dat ik maar geen werk vind frustreert mij ook en zeker omdat ik door de stomste redenen word afgewezen. Iedereen lijkt dit ook weer vanzelfsprekend te vinden en zegt maar "dat ik niet mag opgeven"... Ja, dat zal veel helpen hoor. Echt.
Het lijkt me nochtans niet moeilijk te kunnen inzien hoe frustrerend het is als men geen werk vindt en overal stuit op onbegrip.quote:
[..]
Ja, maar inleven is ook niet makkelijk natuurlijk, voorheen zat mijn broer in dezelfde situatie en toen dacht ik er ook te makkelijk over, je weet pas hoe erg het is als dat je het zelf meemaakt. Niet opgeven hoor ik ook zo vaak en ik ben ook steeds door gegaan, maar een keer houd het op. Geen werk vinden is inderdaad heel frustrerend, merk dat ook aan mijn vader.
[ Bericht 100% gewijzigd door #ANONIEM op 28-09-2012 23:29:10 ]
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
je deelt jezelf op in 2 delen 1 baas en 1 angst.quote:
Ik kom ook even binnenvallen,
ik heb zelf al een jaar last van een angststoornis, met up en downs kom ik er wel.
Verder gebruik ik geen medicatie omdat ik het niet wil, maar wat is het soms verdomd moeilijk om met je angsten om te gaan en niks te vermijden.
Vanvond ga ik poolen met wat vrienden, daar heb ik onwijs zin in, maar vind het wel spannend, maar ik denk maar zo: Ik ben de baas, niet mijn angst;)
je wilt jezelf identificeren met de baas en de angst mag er niet zijn.
Dit creert strijd, accepteer je angst, dat je je er niet door wilt laten leiden is te prijzen maar probeer het niet te controleren laat het er zijn.
Wat is belangrijker jezelf beter voelen. Of wat de mensen van je denken. Overigens kom je niet in de tweedelijns zonder verwijzing. En zal daar drie tot vier weken aan wachttijd zijn. Sterkte ermee.quote:
[..]
Tja, sorry nogmaals... Zelfs nu heb ik eigenlijk nog geen spijt dat ik het heb verwijderd, want het was misschien toch wat persoonlijk om openbaar te zetten.
Ik voel mezelf al heel lang gewoon rot en mijn post ging vooral over het feit dat ik het moeilijk vond de stap naar therapie te zetten omdat ik bang was dat men te oppervlakkig zou reageren en ze zouden denken dat het aan mijn leeftijd zou liggen etc. Ik wou hier tips komen vragen.
Ondertussen heb ik de dienst zelf maar een mail gestuurd waarin ik me voorstel en mijn problemen zo kort mogelijk probeer uit te leggen; zodat ze al een beeld zouden hebben van mij. Ik weet ook nooit goed waar te beginnen eens ik bij zo iemand zit, dus die mail is waarschijnlijk een goed idee geweest.
Ik hoop alleen dat de wachtlijsten niet té lang zullen zijn...
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Waar ik ook erg last van heb is dat ik mij niet mezelf laat zijn. Ik heb vaak het idee anders te zijn dan veel mensen van mijn leeftijd en niet in het plaatje te passen. Dat kan ik niet accepteren, ik wil blijkbaar ook dingen die misschien helemaal niet in mijn aard liggen, maar ik voel me minderwaardig te opzichte van andere omdat ik datgene niet ben. In mijn gedachten heb ik dus ook een ideaal beeld van mezelf, maar het lijkt alsof ik dat onmogelijk voor elkaar kan krijgen. Zodra ik echter mensen zie die dat wel zijn (of lijken) en die zie ik overal, heb ik meteen depressieve gevoelens. Naja beetje moeilijk uit te leggen dit, maar het heeft er volgens mij wel mee te maken.
Mijn huisarts heeft me naar deze dienst verwezen... en ik moet mezelf in therapie toch kunnen thuisvoelen? Is dat niet belangrijk dan?quote:Op zaterdag 29 september 2012 00:38 schreef He-man- het volgende:
[..]
Wat is belangrijker jezelf beter voelen. Of wat de mensen van je denken. Overigens kom je niet in de tweedelijns zonder verwijzing. En zal daar drie tot vier weken aan wachttijd zijn. Sterkte ermee.
[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 29-09-2012 09:27:16 ]
Ik weet dat ik het moet accepteren, maar soms lukt het me niet, maar gisteravond wel wezen te poolen met vrienden, en dat vind ik al knap maar op een gegeven moment voelde ik me raar, vooral omdat het daar te warm was, toch maar eerder naar huis gegaanquote:
[..]
je deelt jezelf op in 2 delen 1 baas en 1 angst.
je wilt jezelf identificeren met de baas en de angst mag er niet zijn.
Dit creert strijd, accepteer je angst, dat je je er niet door wilt laten leiden is te prijzen maar probeer het niet te controleren laat het er zijn.
Dat zeg ik nergens, ik dacht dat je gewoon een mail had gestuurd zonder verwijzing. En jezelf thuisvoelen, ik.denk dat niemand voor de lol naar therapie gaat. Maar de mensen daar werken wel in die wereld om mensen te helpen.quote:
[..]
Mijn huisarts heeft me naar deze dienst verwezen... en ik moet mezelf in therapie toch kunnen thuisvoelen? Is dat niet belangrijk dan?
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Ik hoop gewoon dat ik begrepen word en ze het niet op mijn leeftijd gaan steken of zo.quote:
[..]
Dat zeg ik nergens, ik dacht dat je gewoon een mail had gestuurd zonder verwijzing. En jezelf thuisvoelen, ik.denk dat niemand voor de lol naar therapie gaat. Maar de mensen daar werken wel in die wereld om mensen te helpen.
Als het niet klikt tussen jou en de arts in kwestie kan je dan aangeven en een andere arts nemen, of je gaat naar een andere instelling.quote:
[..]
Ik hoop gewoon dat ik begrepen word en ze het niet op mijn leeftijd gaan steken of zo.
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Je moet ook nooit opgeven.quote:
[..]
Veel mensen lijken een gebrek aan inlevingsvermogen te hebben lijkt mij. Ik voel me de laatste tijd erg onbegrepen en iedereen lijkt alles maar vanzelfsprekend te vinden. Het feit dat ik maar geen werk vind frustreert mij ook en zeker omdat ik door de stomste redenen word afgewezen. Iedereen lijkt dit ook weer vanzelfsprekend te vinden en zegt maar "dat ik niet mag opgeven"... Ja, dat zal veel helpen hoor. Echt.
(dat geld voor alles)Verder wat je in verdere berichten schrijft, op de leeftijd zullen ze echt niet vallen. Mijn ervaring is dat het hele fatsoenlijke mensen zijn bij de psychiatrie, die echt wel weten waar ze mee bezig zijn.
Toen ik 17 was hebben ze mij schizofrenie gegeven. Dacht zelf dat ik gewoon een depressie had (niet om je bang te maken natuurlijk).
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-09-2012 18:02:06 ]
Nee, dat weet ik wel... Alleen dacht ik dat schizofrenie eerder was dat je de werkelijkheid en fantasie niet meer kon onderscheiden of zo? Want dat heb ik niet... Veel tegen mezelf praten wel.quote:
[..]
Je moet ook nooit opgeven.
Verder wat je in verdere berichten schrijft, op de leeftijd zullen ze echt niet vallen. Mijn ervaring is dat het hele fatsoenlijke mensen zijn bij de psychiatrie, die echt wel weten waar ze mee bezig zijn.
Toen ik 17 was hebben ze mij schizofrenie gegeven. Dacht zelf dat ik gewoon een depressie had (niet om je bang te maken natuurlijk).
Is psychiatrie dan niet eerder van toepassing op psychiaters ipv van psychologen, of is dat hetzelfde?
Schizofrenie is waanideeën, achterdocht, paranoïde enz.quote:
[..]
Nee, dat weet ik wel... Alleen dacht ik dat schizofrenie eerder was dat je de werkelijkheid en fantasie niet meer kon onderscheiden of zo? Want dat heb ik niet... Veel tegen mezelf praten wel.
Is psychiatrie dan niet eerder van toepassing op psychiaters ipv van psychologen, of is dat hetzelfde?
Psychiatrie vallen zowel psychiaters als psychologen onder (met het verschil dat psychiaters medicatie voorschrijven).
Vandaag begonnen aan de dubbele dosering Sertraline. Werd er in het begin wel een beetje eng van. Nu is dat gevoel gelukkig weer weg. Zit nu ook aan de pils (jaja, kan het niet laten). Ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.
Soms zou ik het aan de ene kant goed vinden om iets ernstigers te hebben dan een depressie omdat men dan eindelijk eens zou worden "wakker geschudt" als het ware; zoals mijn bloedeigen moeder die de zaken maar minimaliseert en altijd wil dat ik verder ga. Ik mag bij haar maar één keer mijn emoties uiten en dat is het. Erover praten heeft geen zin, want ze vat het gewoon niet. Ze kan het niet anders bekijken dan dat omdat ze het zelf stukken beter heeft dan ik... Ze is gescheiden van mijn vader, heeft een nieuwe vriend, woont graag in haar appartement en is dus gelukkig. Ik voel me op psychologisch vlak een wrak.
Ik ben niet gek van die medicatie (AD) en zou er erg van balen als ik die opnieuw moest nemen. Ik voelde me misselijk, kwam aan (en dat mag absoluut niet opnieuw), had een nog lager libido, voelde me precies mezelf niet, voelde me wel blij, maar was precies niet blij enz en was nog meer moe dan andersquote:
[..]
Schizofrenie is waanideeën, achterdocht, paranoïde enz.
Psychiatrie vallen zowel psychiaters als psychologen onder (met het verschil dat psychiaters medicatie voorschrijven).
Vandaag begonnen aan de dubbele dosering Sertraline. Werd er in het begin wel een beetje eng van. Nu is dat gevoel gelukkig weer weg. Zit nu ook aan de pils (jaja, kan het niet laten). Ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.
Wat bedoel je precies met waanideeën?quote:
[..]
Schizofrenie is waanideeën, achterdocht, paranoïde enz.
Psychiatrie vallen zowel psychiaters als psychologen onder (met het verschil dat psychiaters medicatie voorschrijven).
Vandaag begonnen aan de dubbele dosering Sertraline. Werd er in het begin wel een beetje eng van. Nu is dat gevoel gelukkig weer weg. Zit nu ook aan de pils (jaja, kan het niet laten). Ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.
Achterdocht heeft mijn vriend veel last van. Hij denkt vaak dat het allemaal maar moet mislukken en tegen hem is... Bij het minste wat misloopt maakt hij er een drama van, maar zelf durf ik dat ook wel doen helaas. (Mijn vriend heeft trouwens het Syndroom van Asperger, dus het kan ook daar aan liggen.)
Ik heb bijvoorbeeld het idee dat bepaalde lichaamsdelen afsterven. Om hier verder over te vertellen is nogal persoonlijk.quote:
[..]
Wat bedoel je precies met waanideeën?
Achterdocht heeft mijn vriend veel last van. Hij denkt vaak dat het allemaal maar moet mislukken en tegen hem is... Bij het minste wat misloopt maakt hij er een drama van, maar zelf durf ik dat ook wel doen helaas. (Mijn vriend heeft trouwens het Syndroom van Asperger, dus het kan ook daar aan liggen.)
Maar opzich is het idee dat de hele wereld tegen je is ook een waanidee (al kan het op het moment een hele sterke overtuiging zijn).
Achterdocht en paranoïde gevoelens hangen daar vaak mee samen.
Oei, dan heb ik dat waanidee al veel gehad eigenlijk, maar de hele wereld, dat dan weer niet...quote:
[..]
Ik heb bijvoorbeeld het idee dat bepaalde lichaamsdelen afsterven. Om hier verder over te vertellen is nogal persoonlijk.
Maar opzich is het idee dat de hele wereld tegen je is ook een waanidee (al kan het op het moment een hele sterke overtuiging zijn).
Achterdocht en paranoïde gevoelens hangen daar vaak mee samen.
Ik heb ook steeds wisselende stemmingen per dag; daar heb ik in mijn mail naar de instelling ook over verteld.
quote:
Ik begin nu aan mijn tiende biertje alweer. Merk nog helemaal niks. Niet aangeschoten, niks.Ik zou niet zo veel drinken in het vervolg. Ik ben zeker dat dat niet goed is als je bepaalde medicatie neemt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Ik begin nu aan mijn tiende biertje alweer. Merk nog helemaal niks. Niet aangeschoten, niks.Wat wil je hier nu precies mee zeggen? Uit deze en een eerdere post blijkt dat je zelf ook weet dat dit onverstandig is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heb je hulp (nodig) voor je alcoholgebruik?"The problem with common sense is that most people are morons."
Ik denk dat het enige wat je hierin kunt doen je verwachtingen bijstellen is. En zeker bij iemand als je moeder is dat lastig. Je wilt je graag gehoord voelen door je moeder, soms getroost worden, soms gewoon even kunnen mopperen. Dat je bijna graag iets ernstiger zou hebben, geeft aan hoe erg je daarnaar verlangt. En daardoor zal ze je ook steeds teleurstellen.quote:
Soms zou ik het aan de ene kant goed vinden om iets ernstigers te hebben dan een depressie omdat men dan eindelijk eens zou worden "wakker geschudt" als het ware; zoals mijn bloedeigen moeder die de zaken maar minimaliseert en altijd wil dat ik verder ga. Ik mag bij haar maar één keer mijn emoties uiten en dat is het. Erover praten heeft geen zin, want ze vat het gewoon niet. Ze kan het niet anders bekijken dan dat omdat ze het zelf stukken beter heeft dan ik... Ze is gescheiden van mijn vader, heeft een nieuwe vriend, woont graag in haar appartement en is dus gelukkig. Ik voel me op psychologisch vlak een wrak.
Dat je je door je moeder niet gehoord/begrepen voelt, versterkt wellicht ook je angst dat een psycholoog of psychiater je niet zal begrijpen of niet serieus zal nemen. Maar zij zijn niet jouw moeder.
"The problem with common sense is that most people are morons."
Het gaat niet alleen om mijn moeder, maar ook om anderen. Ik ben ook al met mijn problemen naar gewone huisdokters gegaan, en zij namen het meestal te oppervlakkig op; vooral dat heeft ermee te maken.quote:
[..]
Ik denk dat het enige wat je hierin kunt doen je verwachtingen bijstellen is. En zeker bij iemand als je moeder is dat lastig. Je wilt je graag gehoord voelen door je moeder, soms getroost worden, soms gewoon even kunnen mopperen. Dat je bijna graag iets ernstiger zou hebben, geeft aan hoe erg je daarnaar verlangt. En daardoor zal ze je ook steeds teleurstellen.
Dat je je door je moeder niet gehoord/begrepen voelt, versterkt wellicht ook je angst dat een psycholoog of psychiater je niet zal begrijpen of niet serieus zal nemen. Maar zij zijn niet jouw moeder.
Verder hoef je geen internetpsycholoog te spelen (en dat is absoluut niet slecht bedoeld), want uiteindelijk ken je mij niet
, maar bedankt.Mijn verwachtingen bijstellen.... Tja, ik hoop dat ik snel een mail terug krijg; dan weet ik ook al meer.
Het was niet bedoeld als internetpsycholoog, maar als een algemeenheid dat mensen graag erkenning willen van hun ouders/omgeving. Met "je" bedoelde ik daar dus niet specifiek jou.quote:
[..]
Het gaat niet alleen om mijn moeder, maar ook om anderen. Ik ben ook al met mijn problemen naar gewone huisdokters gegaan, en zij namen het meestal te oppervlakkig op; vooral dat heeft ermee te maken.
Verder hoef je geen internetpsycholoog te spelen (en dat is absoluut niet slecht bedoeld), want uiteindelijk ken je mij niet
Mijn verwachtingen bijstellen.... Tja, ik hoop dat ik snel een mail terug krijg; dan weet ik ook al meer.
Ik ken je inderdaad niet en weet niet hoe het voor jou werkt, ik zou me alleen kunnen voorstellen dat dat al dan niet bewust meespeelt. Daarom zei ik ook "wellicht".
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ja, het zou inderdaad goed kunnen. Sorry, het was ook niet persoonlijk bedoeld. Sommigen kunnen er echter toch wat van...quote:
[..]
Het was niet bedoeld als internetpsycholoog, maar als een algemeenheid dat mensen graag erkenning willen van hun ouders/omgeving. Met "je" bedoelde ik daar dus niet specifiek jou.
Ik ken je inderdaad niet en weet niet hoe het voor jou werkt, ik zou me alleen kunnen voorstellen dat dat al dan niet bewust meespeelt. Daarom zei ik ook "wellicht".
Het speelt ook mee dat ik moeite heb om tegen een wildvreemde persoonlijke zaken te gaan vertellen. Tegen iemand die je goed kent is dat uiteraard anders en ook kennen zij jouw omgeving vaak een pak beter, dus hebben zij een veel redelijker beeld van de situatie(s).
Het is al gebeurd dat artsen mijn verhaal helemaal een kant opstuurden waarbij ik dacht "nee, dit is het niet...", maar dat je er geen woord tussen kreeg omdat ze maar bleven uitleggen waarom je klacht niets ernstigs zou zijn... Ken je dat?
quote:Op zaterdag 29 september 2012 19:57 schreef Little_Dolls het volgende:
[..]
Ik zou niet zo veel drinken in het vervolg. Ik ben zeker dat dat niet goed is als je bepaalde medicatie neemt.
Jullie hebben helemaal gelijk.quote:
[..]
Wat wil je hier nu precies mee zeggen? Uit deze en een eerdere post blijkt dat je zelf ook weet dat dit onverstandig is.
Heb je hulp (nodig) voor je alcoholgebruik?
Ik had gister ergens gewoon flink de pest over in.
Ben nu weer op een vervelend tijdstip wakker geworden... Deze zondag gebruiken om uit te rusten.
Bevalt het jou?quote:
Ik moet eerlijk zijn, ik ben nu bijna 3 maanden bezig, en het werkt niet.quote:
En ook ik heb Lexapro. Ik ben ook begonnen met 10mg en zit nu sinds een maandje op 15mg. Vooralsnog doet het niet zoveel al slaap ik de laatste weken wel langer. Ik weet het niet of ik iets anders wil proberen of dat ik het nog even aan moet kijken en eventueel nog verhogen.
[..]
Werkt het bij jouw?
Ik heb nog steeds de diepe dalen, en voel me absoluut niet neutraler..
20 mg lijkt me niet weinig, maar het lijkt me niet normaal als ik een keer vergeet dat ik niks merk.
Misschien dat de dosis te hoog of te laag is?
In het begin had ik wel bijwerkingen zoals; droge mond, dromen, zweten, heel erg moe zijn en veel slapen, op sexueel gebied lukte het niet etc.
14 oktober heb ik mijn evaluatie over mijn medicijngebruik bij de psychiater, dan zullen we verder kijken.
*Team Anti-Waaif*
Vind je dan dat je klachten niet genoeg begrepen worden?quote:
[..]
Ja, het zou inderdaad goed kunnen. Sorry, het was ook niet persoonlijk bedoeld. Sommigen kunnen er echter toch wat van...
Het speelt ook mee dat ik moeite heb om tegen een wildvreemde persoonlijke zaken te gaan vertellen. Tegen iemand die je goed kent is dat uiteraard anders en ook kennen zij jouw omgeving vaak een pak beter, dus hebben zij een veel redelijker beeld van de situatie(s).
Het is al gebeurd dat artsen mijn verhaal helemaal een kant opstuurden waarbij ik dacht "nee, dit is het niet...", maar dat je er geen woord tussen kreeg omdat ze maar bleven uitleggen waarom je klacht niets ernstigs zou zijn... Ken je dat?
Met een psycholoog/psychiater krijg je op een gegeven moment ook een bepaalde band. En ja, met de een klikt het meer dan de ander.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-09-2012 09:20:56 ]
Ja. "Ik moet niet overdrijven", "niet zo negatief zijn", "het is toch al lang geleden" (ongeval), etc...quote:
[..]
Vind je dan dat je klachten niet genoeg begrepen worden?
Met een psycholoog/psychiater krijg je op een gegeven moment ook een bepaalde band.En ja, met de een klikt het meer dan de ander.
Wel, daarom dat ik hoop dat ze voor mij de juiste kiezen.
Dat is nog een beetje te vroeg om te zeggen, maar ik voelde me gisteren bv best goedquote:
[..]
Bevalt het jou?
[..]
Ik moet eerlijk zijn, ik ben nu bijna 3 maanden bezig, en het werkt niet.
Ik heb nog steeds de diepe dalen, en voel me absoluut niet neutraler..
20 mg lijkt me niet weinig, maar het lijkt me niet normaal als ik een keer vergeet dat ik niks merk.
Misschien dat de dosis te hoog of te laag is?
In het begin had ik wel bijwerkingen zoals; droge mond, dromen, zweten, heel erg moe zijn en veel slapen, op sexueel gebied lukte het niet etc.
14 oktober heb ik mijn evaluatie over mijn medicijngebruik bij de psychiater, dan zullen we verder kijken.
Maar ik gebruik het nog te kort om iets zinnigs te zeggen.Dat je niks merkt als je het een dag niet in neemt dat is normaal. Het heeft een lange halfwaarde tijd, en als je het en keer vergeet heeft dat niet direct invloed.
Sterker nog, toen ik stopte met sertralien merkte ik daar de eerste 3/4 dagen niks van, en toen opeens begonnen de ontwenningsverschijnselen.
Dat vind ik wel slecht als ze je zo behandelen. Wie zeggen dat soort dingen eigenlijk? Huisarts of familie? (misschien heb ik er overheen gelezen)quote:
[..]
Ja. "Ik moet niet overdrijven", "niet zo negatief zijn", "het is toch al lang geleden" (ongeval), etc...
Wel, daarom dat ik hoop dat ze voor mij de juiste kiezen.
Vandaag heb ik voor de tweede keer de hogere dosering Sertraline genomen. Vooral de eerste twee uur na inname ben ik even heel dromerig lijkt wel..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]
Dat vind ik wel slecht als ze je zo behandelen. Wie zeggen dat soort dingen eigenlijk? Huisarts of familie? (misschien heb ik er overheen gelezen)
Vandaag heb ik voor de tweede keer de hogere dosering Sertraline genomen. Vooral de eerste twee uur na inname ben ik even heel dromerig lijkt wel..Lompe bericht van gisteren? Bedoel je dat van die alcohol?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn familie en vriend vooral... Veel hebben ook altijd iets van "tja" en dat vind ik jammer. Ik kan aan de ene kant wel begrijpen dat ze het niet snappen, maar aan de andere kant lijkt het nu toch niet zo moeilijk. Over mijn moeder heb ik al verteld; zij wil altijd maar dat mensen verder gaan met hun leven en niet blijven stilstaan. (Het is wel vreemd dat ze haar regelmatig wat labiele beste vriendin dan altijd haar hart laat luchten...)
Ik voel me ondergewaardeerd, onbegrepen, gefrustreerd, maar ook minderwaardig (door mijn tekortkomingen en het feit dat ik er anderen mee irriteer)...
Een belangrijke op dit moment: ik ben heel verstrooid geworden. Dit is hoogst waarschijnlijk door dat ongeval, maar het lijkt erger te worden. Ik vat dingen moeilijker, verspreek me sinds plots héél vaak (zeg het omgekeerde), en mijn kortetermijngeheugen is ook veel slechter geworden. Ik voel me precies al een oud mens met dementie...
Ook huil ik veel te snel en daar ben ik absoluut niet trots op. Ik zou graag van deze "zwakheid" afwillen, want ik voel me er maar een "flauwe trien" door. Jullie denken er waarschijnlijk anders over...
Hoe zit het eigenlijk met jullie qua werk? Zijn jullie allemaal ziek, of gaan er sommige (al dan niet halftijds) werken?
Ik zou heel graag werken om iets om handen te hebben, en op mentaal vlak zou dat ook goed kunnen doen. Ik ben dan met andere dingen bezig en ben als het ware "afgeleidt" van mijn eigen problemen...
Het enige probleem is dat het fysiek niet erg goed gaat... Als ik met ondertussen beide (! ) armen te vaak dezelfde beweging maak, krijgen mijn schouderbladen en ellebogen last; erg vervelend. Van mijn ene arm ken ik de reden, maar de andere heeft het erger en dat komt volgens mijn arts door stress... Ik smeer wel geregeld gel, maar of het zoveel helpt, weet ik niet...
Ook heb ik moeite met lang rechtstaan en ben ik al jáááren heel snel moe. (Bloedtesten heb ik al laten doen ja, genoeg zelfs; maar ze vonden nooit iets...) Ik heb ook platvoeten en heb hier speciale zolen voor ja, maar na een tijdje doen mijn voeten toch ook pijn... Dan kan het enkel overgaan door lang te zitten, maar helaas kan dat bij sommige jobs niet.
Kantoor lijkt op dat vlak ideaal voor mij en ook ben ik in die richting afgestudeerd, maar het jammere is dat ze daar heel streng in lijken. Ook willen heel veel mensen zo'n job doen... (Ja natuurlijk, mooie uren en je mag de hele dag op je kont zitten... Er zullen wel pakken mensen bij zitten die gewoon erg lui zijn helaas Zo'n lui zouden ze gewoon niet mogen laten solliciteren om de mensen die het écht nodig hebben eens een kans te geven... Helaas. De wereld is niet eerlijk.)
Uiteraard zijn er vacatures die een pak minder streng zijn in hun eisen, maar ja, dan stappen er heel veel sollicitanten op af uiteraard... Zo lukt het nooit, want de eerste de beste met genoeg ervaring, de "juiste looks" ( ) etc. heeft prijs (denk ik toch). 
[ Bericht 10% gewijzigd door Little_Dolls op 30-09-2012 17:20:19 ]
Ik zou heel graag werken om iets om handen te hebben, en op mentaal vlak zou dat ook goed kunnen doen. Ik ben dan met andere dingen bezig en ben als het ware "afgeleidt" van mijn eigen problemen...
Het enige probleem is dat het fysiek niet erg goed gaat... Als ik met ondertussen beide (!
) armen te vaak dezelfde beweging maak, krijgen mijn schouderbladen en ellebogen last; erg vervelend. Van mijn ene arm ken ik de reden, maar de andere heeft het erger en dat komt volgens mijn arts door stress... Ik smeer wel geregeld gel, maar of het zoveel helpt, weet ik niet... Ook heb ik moeite met lang rechtstaan en ben ik al jáááren heel snel moe. (Bloedtesten heb ik al laten doen ja, genoeg zelfs; maar ze vonden nooit iets...) Ik heb ook platvoeten en heb hier speciale zolen voor ja, maar na een tijdje doen mijn voeten toch ook pijn...
Dan kan het enkel overgaan door lang te zitten, maar helaas kan dat bij sommige jobs niet.Kantoor lijkt op dat vlak ideaal voor mij en ook ben ik in die richting afgestudeerd, maar het jammere is dat ze daar heel streng in lijken. Ook willen heel veel mensen zo'n job doen... (Ja natuurlijk, mooie uren en je mag de hele dag op je kont zitten... Er zullen wel pakken mensen bij zitten die gewoon erg lui zijn helaas
Zo'n lui zouden ze gewoon niet mogen laten solliciteren om de mensen die het écht nodig hebben eens een kans te geven... Helaas. De wereld is niet eerlijk.)Uiteraard zijn er vacatures die een pak minder streng zijn in hun eisen, maar ja, dan stappen er heel veel sollicitanten op af uiteraard... Zo lukt het nooit, want de eerste de beste met genoeg ervaring, de "juiste looks" (
) etc. heeft prijs (denk ik toch). [ Bericht 10% gewijzigd door Little_Dolls op 30-09-2012 17:20:19 ]
Ik bedoelde inderdaad de opmerking over alcohol.quote:
[..]
Lompe bericht van gisteren? Bedoel je dat van die alcohol?
Mijn familie en vriend vooral... Veel hebben ook altijd iets van "tja" en dat vind ik jammer. Ik kan aan de ene kant wel begrijpen dat ze het niet snappen, maar aan de andere kant lijkt het nu toch niet zo moeilijk. Over mijn moeder heb ik al verteld; zij wil altijd maar dat mensen verder gaan met hun leven en niet blijven stilstaan. (Het is wel vreemd dat ze haar regelmatig wat labiele beste vriendin dan altijd haar hart laat luchten...
Ik voel me ondergewaardeerd, onbegrepen, gefrustreerd, maar ook minderwaardig (door mijn tekortkomingen en het feit dat ik er anderen mee irriteer)...
Een belangrijke op dit moment: ik ben heel verstrooid geworden. Dit is hoogst waarschijnlijk door dat ongeval, maar het lijkt erger te worden. Ik vat dingen moeilijker, verspreek me sinds plots héél vaak (zeg het omgekeerde), en mijn kortetermijngeheugen is ook veel slechter geworden. Ik voel me precies al een oud mens met dementie...
Ook huil ik veel te snel en daar ben ik absoluut niet trots op. Ik zou graag van deze "zwakheid" afwillen, want ik voel me er maar een "flauwe trien" door. Jullie denken er waarschijnlijk anders over...
Je weet dat hier mensen zitten die om je geven, en 'lotgenoten' om het zo te zeggen.
Dat je last heb van vergeetachtigheid kan ermee te maken hebben dat je hoofd 'te vol' zit. Ik heb dat zelf ook heel sterk. Als ik het heel erg te pakken heb ben ik een drama, dan kan je je concentratie er niet bij houden.
Over je vraag over werk.
Ik doe vrijwilligerswerk bij een vereniging. Het hele terrein schoonmaken enz. Ik ben hier echt superblij mee.
Ik merk vooral dat mijn zorgen grotendeels verdwijnen op het moment dat ik hiermee bezig ben.
Ja, het is best fijn dat de mensen me hier snappen; al ben ik ook blij dat het hier geen "knuffel" forum is zoals je er soms wel hebt onder psychologie. (quote:
[..]
Ik bedoelde inderdaad de opmerking over alcohol.
Je weet dat hier mensen zitten die om je geven, en 'lotgenoten' om het zo te zeggen.
Dat je last heb van vergeetachtigheid kan ermee te maken hebben dat je hoofd 'te vol' zit. Ik heb dat zelf ook heel sterk. Als ik het heel erg te pakken heb ben ik een drama, dan kan je je concentratie er niet bij houden.
Over je vraag over werk.
Ik doe vrijwilligerswerk bij een vereniging. Het hele terrein schoonmaken enz. Ik ben hier echt superblij mee.
Ik merk vooral dat mijn zorgen grotendeels verdwijnen op het moment dat ik hiermee bezig ben.
)Het belangrijkste is natuurlijk wel dat de therapeuten mij ook snappen...
Waarom heb je geen "gewoon" werk dan?
[ Bericht 12% gewijzigd door Little_Dolls op 30-09-2012 18:39:27 ]
Np ik snap het goed, ik heb ook vaak de neiging om te drinken, het is niet verstandig nee. Maja ik begrijp het goed. Maja gooi het eruit nu je nog kan. Ik heb dat ook gedaan. We werken er samen wel aan!quote:
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Arbeidsongeschikt vanwege psychische problemen.quote:
[..]
Ja, het is best fijn dat de mensen me hier snappen; al ben ik ook blij dat het hier geen "knuffel" forum is zoals je er soms wel hebt onder psychologie. (
Het belangrijkste is natuurlijk wel dat de therapeuten mij ook snappen...
Waarom heb je geen "gewoon" werk dan?
Ik maak er in het weekend meestal een potje van. Doordeweeks drink ik niks.quote:
[..]
Np ik snap het goed, ik heb ook vaak de neiging om te drinken, het is niet verstandig nee. Maja ik begrijp het goed. Maja gooi het eruit nu je nog kan. Ik heb dat ook gedaan. We werken er samen wel aan!
Dit word een lekker rustige week voor mij. Genoeg tijd om uit te rusten.
Als je alleen bent lijkt mij dat geen probleem, maar als je samen bent met iemand die wél werkt... Ik zou me toch schuldig voelen. Zeker als het dan nog iemand is met gebrek aan inlevingsvermogen...quote:
Arbeidsongeschikt vanwege psychische problemen.
Ik zit er ook mee dat ik veel te vaak hoofdpijn heb 's morgens. Stel, ik heb werk, maar sta op met hoofdpijn... Dan kán ik gewoon niet werken. Een paar keer thuisblijven gaat misschien, maar als het te vaak wordt ontslaan ze me en dan kan ik wéér opnieuw beginnen... 
Beter nieuws: ik heb een afspraak kunnen regelen voor volgende week.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Beter nieuws: ik heb een afspraak kunnen regelen voor volgende week.Dat is wel tof succes ermee!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hmm ik pak ook vaker in het weekend gelukkig niet meer zo astronomisch veel. En geniet ervan die tijd om uit te rusten.quote:
[..]
Ik maak er in het weekend meestal een potje van. Doordeweeks drink ik niks.
Dit word een lekker rustige week voor mij. Genoeg tijd om uit te rusten.Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
De verhoging van de Sertraline begin ik al te merken. De psychiater zei nog dat je je de eerste 2 weken heel slecht kan gaan voelen...
Verder lijkt het me beter als ik hier voorlopig niet te veel berichten achter laat over persoonlijke onderwerpen. Anders krijg ik weer last van achterdochtige gevoelens, haha....
Verder lijkt het me beter als ik hier voorlopig niet te veel berichten achter laat over persoonlijke onderwerpen. Anders krijg ik weer last van achterdochtige gevoelens, haha....
.
[ Bericht 99% gewijzigd door Fascination op 01-10-2012 19:36:12 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door Fascination op 01-10-2012 19:36:12 ]
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
Bijna een week zit ik nu aan de Sertaline. De bijwerkingen waren vrij heftig. Nu gaat het iets beter. Duurt het echt een maand voordat je een beetje kan oordelen of het echt helpt?
Hallo iedereen, ik hoop dat ik hier (via deze "kloon") even m'n verhaal kwijt kan om te zien of mensen me kunnen helpen.
Het gaat al geruime tijd niet zo goed met me, toen ik een jaar of 13 was heb ik een eetstoornis gehad en hoewel het allemaal redelijk binnen de perken is gebleven merk ik er af en toe nog wel wat van. Mijn zelfbeeld is nu meestal goed, al kan dit heel erg verschillen, maar in die periode absoluut niet. Ook liep ik in die tijd al bij een psycholoog omdat ik moeite had met gevoelens een plek geven/uiten wat resulteerde in regelmatige woede-uitbarstingen. Er is toen ook nagedacht over de diagnose manisch depressief, maar omdat ik nog redelijk jong was hebben ze het toen maar de puberteit de schuld gegeven. Het is een tijd heel goed gegaan maar sinds kort toch weer een stuk minder. Inmiddels ben ik 16, 17 binnen een paar maanden, en sinds kort gaat het weer niet zo lekker.
Een maand of wat geleden is de diagnose ADD gesteld, wat ik eigenlijk zelf al had verwacht want ik kon me nooit ergens op concentreren en was altijd een enorm warhoofd. Hiervoor slik ik ritalin. Ook gaat het sinds kort weer heel slecht met de stemmingswisselingen. Het ene moment heb ik een enorme dip en loop ik alleen maar te huilen, maar als er dan één ding goed gaat ben ik gelijk weer helemaal positief en vrolijk. Ik slaap slecht (ik ben altijd moe maar eenmaal in bed kan ik niet in slaap komen, ook niet met slaappillen/melatonine), eet bijna niks meer gewoon omdat ik er geen behoefte aan heb, en ook op school gaat het niet zo lekker. Ik maak ruzie met alles en iedereen en voel me heel ongewenst. Als er dan weer iets fout gaat slaat de neerslachtigheid weer toe en kan ik alleen maar zien hoe verschrikkelijk kut het leven wel niet is, en de gedachte aan zelfmoord gaat regelmatig door mijn hoofd.
Ik zie een psycholoog eens per week/eens in de 2 weken (verschilt een beetje), voor een deel vanwege de ADD en medicatie (ik slik nu ritalin, maar dit doe ik niet heel regelmatig, bijvoorbeeld meestal niet in het weekend), maar ook gewoon om af en toe eens mijn ei kwijt te kunnen. Haar zie ik volgende week weer en dan wil ik ook over deze slechte periode praten, maar er is de kans dat ik op dat moment weer extreem vrolijk ben en dan denk ik er meestal ook niet aan. Ik denk zelf dat er iets grondig mis is en zat ook te denken aan of ik misschien manisch depressief ben, maar het zou ook kunnen dat ik gewoon een beetje hypochonder ben en dat het wel meevalt allemaal.
Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar is er iemand die dit herkent, is er toen een diagnose gesteld en hoe ga je er mee om? Alvast bedankt!
Het gaat al geruime tijd niet zo goed met me, toen ik een jaar of 13 was heb ik een eetstoornis gehad en hoewel het allemaal redelijk binnen de perken is gebleven merk ik er af en toe nog wel wat van. Mijn zelfbeeld is nu meestal goed, al kan dit heel erg verschillen, maar in die periode absoluut niet. Ook liep ik in die tijd al bij een psycholoog omdat ik moeite had met gevoelens een plek geven/uiten wat resulteerde in regelmatige woede-uitbarstingen. Er is toen ook nagedacht over de diagnose manisch depressief, maar omdat ik nog redelijk jong was hebben ze het toen maar de puberteit de schuld gegeven. Het is een tijd heel goed gegaan maar sinds kort toch weer een stuk minder. Inmiddels ben ik 16, 17 binnen een paar maanden, en sinds kort gaat het weer niet zo lekker.
Een maand of wat geleden is de diagnose ADD gesteld, wat ik eigenlijk zelf al had verwacht want ik kon me nooit ergens op concentreren en was altijd een enorm warhoofd. Hiervoor slik ik ritalin. Ook gaat het sinds kort weer heel slecht met de stemmingswisselingen. Het ene moment heb ik een enorme dip en loop ik alleen maar te huilen, maar als er dan één ding goed gaat ben ik gelijk weer helemaal positief en vrolijk. Ik slaap slecht (ik ben altijd moe maar eenmaal in bed kan ik niet in slaap komen, ook niet met slaappillen/melatonine), eet bijna niks meer gewoon omdat ik er geen behoefte aan heb, en ook op school gaat het niet zo lekker. Ik maak ruzie met alles en iedereen en voel me heel ongewenst. Als er dan weer iets fout gaat slaat de neerslachtigheid weer toe en kan ik alleen maar zien hoe verschrikkelijk kut het leven wel niet is, en de gedachte aan zelfmoord gaat regelmatig door mijn hoofd.
Ik zie een psycholoog eens per week/eens in de 2 weken (verschilt een beetje), voor een deel vanwege de ADD en medicatie (ik slik nu ritalin, maar dit doe ik niet heel regelmatig, bijvoorbeeld meestal niet in het weekend), maar ook gewoon om af en toe eens mijn ei kwijt te kunnen. Haar zie ik volgende week weer en dan wil ik ook over deze slechte periode praten, maar er is de kans dat ik op dat moment weer extreem vrolijk ben en dan denk ik er meestal ook niet aan. Ik denk zelf dat er iets grondig mis is en zat ook te denken aan of ik misschien manisch depressief ben, maar het zou ook kunnen dat ik gewoon een beetje hypochonder ben en dat het wel meevalt allemaal.
Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar is er iemand die dit herkent, is er toen een diagnose gesteld en hoe ga je er mee om? Alvast bedankt!
Krijg toch allemaal de klere.
Naar voor je. Die woede-uitbarstingen heb ik dus ook zoals jij vertelt, omdat ik moeite heb de dingen een plaats te geven. Volgende week ga ik dan ook voor het eerst naar een psycholoog.
Veel sterkte nog verder.
Veel sterkte nog verder.
Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.quote:
Bijna een week zit ik nu aan de Sertaline. De bijwerkingen waren vrij heftig. Nu gaat het iets beter. Duurt het echt een maand voordat je een beetje kan oordelen of het echt helpt?
Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo
Kunnen die bijwerkingen zo agressief zijn? Hangt het niet ook van de pil af? Dit vraag ik omdat ik er zelf aanmoet hoogst waarschijnlijkquote:
[..]
Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.
Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo
Op maandag 12 november 2012 13:46 schreef Splutje het volgende:
Herman is helemaal de weg kwijt
Herman is helemaal de weg kwijt
Ik herken me niet in je verhaal. Ben van nature iemand met weinig pit en dat gaat er moeilijk uit.
Morgen 2 weken bezig met Citalopram en een gesprek bij de huisarts.
Morgen 2 weken bezig met Citalopram en een gesprek bij de huisarts.
Heb je al bijwerkingen?quote:
Ik herken me niet in je verhaal. Ben van nature iemand met weinig pit en dat gaat er moeilijk uit.
Morgen 2 weken bezig met Citalopram en een gesprek bij de huisarts.
Nee nauwelijks. Zaterdag voor het eerst uitgeweest zonder drank en dat is moeilijker dan verwacht.quote:
Had met cola op veel meer het gevoel dat mensen naar je kijken, terwijl ik normaal aangenaam verdoofd ben.
In ieder geval goed om te weten dat ik het wel kan.
Dan heb je geluk, want bij mij was het minder...quote:
[..]
Nee nauwelijks. Zaterdag voor het eerst uitgeweest zonder drank en dat is moeilijker dan verwacht.
Had met cola op veel meer het gevoel dat mensen naar je kijken, terwijl ik normaal aangenaam verdoofd ben.
In ieder geval goed om te weten dat ik het wel kan.
Wat waren je voornaamste klachten?quote:
[..]
Dan heb je geluk, want bij mij was het minder...
Misselijkheid (na mijn onbijt), zeer laag libido, aankomen, nóg meer moe voelen, me niet echt meer mezelf voelen (maar dat heb je mss met alle AD's...)quote:
[..]
Wat waren je voornaamste klachten?
[ Bericht 0% gewijzigd door Little_Dolls op 02-10-2012 09:24:04 ]
Mijn eerste 2 weken worden verlengt met nog eens 2 weken hierna moet ik weer terug komen bij de arts.
Wel voor 3 maanden medicatie meegekregen.
Wel voor 3 maanden medicatie meegekregen.
Merk je al een verschil?quote:
Mijn eerste 2 weken worden verlengt met nog eens 2 weken hierna moet ik weer terug komen bij de arts.
Wel voor 3 maanden medicatie meegekregen.
Ik hoop het ook voor jou.quote:
[..]
Nope nog steeds paniekerig en erg rusteloos. Ik hoop over een aantal weken verder te zijn
Soms ben ik bang om nog iets aan m'n problemen te willen doen, omdat het toch elke keer weer uitloopt op een teleurstelling. Nu heb ik daarvoor dus schrik, omdat ik niet nog meer teleurstellingen wil/aankan. Hopelijk verandert de therapie hier misschien iets aan...
Ik meld me maar weer even hier
Ik werd wel nog steeds geil, maar ik kon zowat niet meer klaarkomen.
Verder had ik alle gebruikelijke bijwerkingen ook (zo'n beetje alle die in het lijstje stonden).
Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ben sinds eind vorig jaar depressie-vrij en tot nu toe nog geen najaarsdepressie.
M'n angstklachten lijken wel wat afgenomen te zijn (sociale angst vooral) maar zijn nog niet helemaal weg.
Dat heb ik mede te danken aan de fokmeets die ik heb gehad dit jaar. Ben naar zo'n 6 geweest met allemaal toffe mensen
Dat heeft mijn angst wat doen verbleken.
Wel heb ik nog steeds dat ik liever thuis blijf, ik kom liever niet in de supermarkt tenzij ik echt niks meer in huis heb.
Verder heb ik nog wat angsten waarmee ik jullie niet lastig ga vallen, zijn allemaal van die kleine dingetjes.
Ik heb nog wel een kleine lading sertraline (zo heette 't geloof ik) liggen die ik mag gaan innemen, mochten m'n depressieve klachten terug komen. Maar so far so good!
Ik wens iedereen die hier post met angstklachten en depressieve klachten heel veel sterkte toe!
Ik heb mijn portie wel gehad en ik wens het niemand toe
Ik had ook veel bijwerkingen van de citalopram. Vooral het libidoprobleem staat me nog goed bij.quote:
[..]
Misselijkheid (na mijn onbijt), zeer laag libido, aankomen, nóg meer moe voelen, me niet echt meer mezelf voelen (maar dat heb je mss met alle AD's...)
Ik werd wel nog steeds geil, maar ik kon zowat niet meer klaarkomen.
Verder had ik alle gebruikelijke bijwerkingen ook (zo'n beetje alle die in het lijstje stonden).
Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ben sinds eind vorig jaar depressie-vrij en tot nu toe nog geen najaarsdepressie.
M'n angstklachten lijken wel wat afgenomen te zijn (sociale angst vooral) maar zijn nog niet helemaal weg.
Dat heb ik mede te danken aan de fokmeets die ik heb gehad dit jaar. Ben naar zo'n 6 geweest met allemaal toffe mensen
Dat heeft mijn angst wat doen verbleken.
Wel heb ik nog steeds dat ik liever thuis blijf, ik kom liever niet in de supermarkt tenzij ik echt niks meer in huis heb.
Verder heb ik nog wat angsten waarmee ik jullie niet lastig ga vallen, zijn allemaal van die kleine dingetjes.
Ik heb nog wel een kleine lading sertraline (zo heette 't geloof ik) liggen die ik mag gaan innemen, mochten m'n depressieve klachten terug komen. Maar so far so good!
Ik wens iedereen die hier post met angstklachten en depressieve klachten heel veel sterkte toe!
Ik heb mijn portie wel gehad en ik wens het niemand toe
Ik nietquote:
Ik meld me maar weer even hier
[..]
Ik had ook veel bijwerkingen van de citalopram. Vooral het libidoprobleem staat me nog goed bij.
Ik werd wel nog steeds geil, maar ik kon zowat niet meer klaarkomen.
Verder had ik alle gebruikelijke bijwerkingen ook (zo'n beetje alle die in het lijstje stonden).
Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ben sinds eind vorig jaar depressie-vrij en tot nu toe nog geen najaarsdepressie.
M'n angstklachten lijken wel wat afgenomen te zijn (sociale angst vooral) maar zijn nog niet helemaal weg.
Dat heb ik mede te danken aan de fokmeets die ik heb gehad dit jaar. Ben naar zo'n 6 geweest met allemaal toffe mensen
Dat heeft mijn angst wat doen verbleken.
Wel heb ik nog steeds dat ik liever thuis blijf, ik kom liever niet in de supermarkt tenzij ik echt niks meer in huis heb.
Verder heb ik nog wat angsten waarmee ik jullie niet lastig ga vallen, zijn allemaal van die kleine dingetjes.
Ik heb nog wel een kleine lading sertraline (zo heette 't geloof ik) liggen die ik mag gaan innemen, mochten m'n depressieve klachten terug komen. Maar so far so good!
Ik wens iedereen die hier post met angstklachten en depressieve klachten heel veel sterkte toe!
Ik heb mijn portie wel gehad en ik wens het niemand toe
Fijn voor je dat het beter lijkt te gaan. Houden zo!
Dankquote:
[..]
Ik niet
Fijn voor je dat het beter lijkt te gaan. Houden zo!
Misschien moet ik hier eens wat vaker rondhangen, ik ben een expert in depressief zijn
Laat ik het zo zeggen: Ik ben nu zeg maar 9 maanden klachtenvrij (qua depressies). Das de langste aaneengesloten klachtenvrije periode in mijn hele leven (I kid you not). In elk geval, zover ik me kan herinneren.
Ik weet nu dat ik er vatbaar voor ben (beide ouders hebben ook depressieve klachten, het zit in de families) en voortaan gewoon m'n gevoelens in de gaten moet houden.
Ik weet niet of iemand volgende herkent (ik verwacht van niet eigenlijk), maar heeft iemand hetzelfde meegemaakt?
Dat je zo lang depressief bent geweest en ineens een langere aaneengesloten periode depressievrij, dat je zeg maar niet weet wat je overkomt/wat je ermee aan moet?
Ik heb zelf nog geen vrije periode meegemaakt (ik heb momenteel nog steeds het 'stempeltje', om het zo maar even te zeggen), maar wel dat sinds ik met medicatie begon ik mij echt stukken beter voel en eigenlijk een beetje hulpeloos werd van dat gevoel. Een soort van afkeer tegen mijzelf dat ik het wel kon met medicatie en niet zonder, ik snapte mijzelf gewoon niet. Maar dat was een kwestie van wennen denk ik, tegenwoordig denk ik er nauwelijks meer over na. Mocht voor jou nu je depressieve periode heel lang weg blijven wen je er denk ik ook wel aan
Zo herkenbaar ditquote:Soms ben ik bang om nog iets aan m'n problemen te willen doen, omdat het toch elke keer weer uitloopt op een teleurstelling. Nu heb ik daarvoor dus schrik, omdat ik niet nog meer teleurstellingen wil/aankan. Hopelijk verandert de therapie hier misschien iets aan...
Als hetgeen wat je probeert vaak uitloopt een teleurstelling, word je er echt moedeloos van. Ik wil dan eigenlijk gewoon niet meer door, maar ik weet dat ik anders ook niet vooruitga. Waarschijnlijk krijg ik nog wel een aantal klappen te verwerken voordat het beter word.
Sommige (lichamelijke) problemen zijn ook erg hardnekkig...quote:
[..]
Zo herkenbaar dit
Behoorlijk ja, maar je moet er hoe dan ook aan blijven werken, anders houd het helemaal op. Ik heb ook geprobeerd sommige problemen te accepteren, maar ik kwam er al snel achter dat ik er niet mee kon leven.quote:
[..]
Sommige (lichamelijke) problemen zijn ook erg hardnekkig...
Sommigen zijn nogal "apart"...quote:
[..]
Behoorlijk ja, maar je moet er hoe dan ook aan blijven werken, anders houd het helemaal op. Ik heb ook geprobeerd sommige problemen te accepteren, maar ik kwam er al snel achter dat ik er niet mee kon leven.
Ik merk idd dat de ergste bijwerkingen voorbij zijn. Vond het echt tegenvallen. Liep echt te spacen en veel paniekaanvallen. Ik hoop dat ik dit niet voor jan joker heb ingenomenquote:
[..]
Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.
Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo
Wat bedoel je daarmee?quote:
[..]
Ik merk idd dat de ergste bijwerkingen voorbij zijn. Vond het echt tegenvallen. Liep echt te spacen en veel paniekaanvallen. Ik hoop dat ik dit niet voor jan joker heb ingenomen
Ik heb zelf tientallen jaren lang last gehad van angst/paniekaanvallen en depressie. Ik dacht niet dat ik er ooit nog van af zou komen. Pillen hielpen bij mij niet. Na er veel over te hebben gelezen, heb ik op een gegeven moment een radikaal besluit genomen: ik ga dagelijks mediteren en ik houd het tenminste 2 maanden vol. Ik wist al dat je daar in het begin niet te veel van moet verwachten en dat het veel zelfdiscipline vraagt, maar ik moet zeggen dat het na een paar maanden toch wel ging werken. Ben nu 8 maanden bezig en voel me beter dan ooit. Hier stop ik dus nooit meer mee!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |