Depressie & Angst #21

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:50 schreef Gewas het volgende:
Ik begin nu aan mijn tiende biertje alweer. Merk nog helemaal niks. Niet aangeschoten, niks.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat wil je hier nu precies mee zeggen? Uit deze en een eerdere post blijkt dat je zelf ook weet dat dit onverstandig is.

Heb je hulp (nodig) voor je alcoholgebruik?

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:15 schreef Little_Dolls het volgende:
Soms zou ik het aan de ene kant goed vinden om iets ernstigers te hebben dan een depressie omdat men dan eindelijk eens zou worden "wakker geschudt" als het ware; zoals mijn bloedeigen moeder die de zaken maar minimaliseert en altijd wil dat ik verder ga. Ik mag bij haar maar één keer mijn emoties uiten en dat is het. Erover praten heeft geen zin, want ze vat het gewoon niet. Ze kan het niet anders bekijken dan dat omdat ze het zelf stukken beter heeft dan ik... Ze is gescheiden van mijn vader, heeft een nieuwe vriend, woont graag in haar appartement en is dus gelukkig. Ik voel me op psychologisch vlak een wrak.

Ik denk dat het enige wat je hierin kunt doen je verwachtingen bijstellen is. En zeker bij iemand als je moeder is dat lastig. Je wilt je graag gehoord voelen door je moeder, soms getroost worden, soms gewoon even kunnen mopperen. Dat je bijna graag iets ernstiger zou hebben, geeft aan hoe erg je daarnaar verlangt. En daardoor zal ze je ook steeds teleurstellen.

Dat je je door je moeder niet gehoord/begrepen voelt, versterkt wellicht ook je angst dat een psycholoog of psychiater je niet zal begrijpen of niet serieus zal nemen. Maar zij zijn niet jouw moeder.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 21:39 schreef Lolaatje het volgende:

[..]

Ik denk dat het enige wat je hierin kunt doen je verwachtingen bijstellen is. En zeker bij iemand als je moeder is dat lastig. Je wilt je graag gehoord voelen door je moeder, soms getroost worden, soms gewoon even kunnen mopperen. Dat je bijna graag iets ernstiger zou hebben, geeft aan hoe erg je daarnaar verlangt. En daardoor zal ze je ook steeds teleurstellen.

Dat je je door je moeder niet gehoord/begrepen voelt, versterkt wellicht ook je angst dat een psycholoog of psychiater je niet zal begrijpen of niet serieus zal nemen. Maar zij zijn niet jouw moeder.

Het gaat niet alleen om mijn moeder, maar ook om anderen. Ik ben ook al met mijn problemen naar gewone huisdokters gegaan, en zij namen het meestal te oppervlakkig op; vooral dat heeft ermee te maken.
Verder hoef je geen internetpsycholoog te spelen (en dat is absoluut niet slecht bedoeld), want uiteindelijk ken je mij niet , maar bedankt.

Mijn verwachtingen bijstellen.... Tja, ik hoop dat ik snel een mail terug krijg; dan weet ik ook al meer.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 22:48 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Het gaat niet alleen om mijn moeder, maar ook om anderen. Ik ben ook al met mijn problemen naar gewone huisdokters gegaan, en zij namen het meestal te oppervlakkig op; vooral dat heeft ermee te maken.
Verder hoef je geen internetpsycholoog te spelen (en dat is absoluut niet slecht bedoeld), want uiteindelijk ken je mij niet , maar bedankt.

Mijn verwachtingen bijstellen.... Tja, ik hoop dat ik snel een mail terug krijg; dan weet ik ook al meer.

Het was niet bedoeld als internetpsycholoog, maar als een algemeenheid dat mensen graag erkenning willen van hun ouders/omgeving. Met "je" bedoelde ik daar dus niet specifiek jou.
Ik ken je inderdaad niet en weet niet hoe het voor jou werkt, ik zou me alleen kunnen voorstellen dat dat al dan niet bewust meespeelt. Daarom zei ik ook "wellicht".

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 23:15 schreef Lolaatje het volgende:

[..]

Het was niet bedoeld als internetpsycholoog, maar als een algemeenheid dat mensen graag erkenning willen van hun ouders/omgeving. Met "je" bedoelde ik daar dus niet specifiek jou.
Ik ken je inderdaad niet en weet niet hoe het voor jou werkt, ik zou me alleen kunnen voorstellen dat dat al dan niet bewust meespeelt. Daarom zei ik ook "wellicht".

Ja, het zou inderdaad goed kunnen. Sorry, het was ook niet persoonlijk bedoeld. Sommigen kunnen er echter toch wat van...

Het speelt ook mee dat ik moeite heb om tegen een wildvreemde persoonlijke zaken te gaan vertellen. Tegen iemand die je goed kent is dat uiteraard anders en ook kennen zij jouw omgeving vaak een pak beter, dus hebben zij een veel redelijker beeld van de situatie(s).

Het is al gebeurd dat artsen mijn verhaal helemaal een kant opstuurden waarbij ik dacht "nee, dit is het niet...", maar dat je er geen woord tussen kreeg omdat ze maar bleven uitleggen waarom je klacht niets ernstigs zou zijn... Ken je dat?

quote:

Op zondag 23 september 2012 10:00 schreef 1299 het volgende:

[..]

10 mg momenteel.

Bevalt het jou?

quote:

Op zondag 23 september 2012 22:02 schreef JOHAN410 het volgende:
En ook ik heb Lexapro. Ik ben ook begonnen met 10mg en zit nu sinds een maandje op 15mg. Vooralsnog doet het niet zoveel al slaap ik de laatste weken wel langer. Ik weet het niet of ik iets anders wil proberen of dat ik het nog even aan moet kijken en eventueel nog verhogen.

[..]

Werkt het bij jouw?

Ik moet eerlijk zijn, ik ben nu bijna 3 maanden bezig, en het werkt niet.
Ik heb nog steeds de diepe dalen, en voel me absoluut niet neutraler..
20 mg lijkt me niet weinig, maar het lijkt me niet normaal als ik een keer vergeet dat ik niks merk.
Misschien dat de dosis te hoog of te laag is?
In het begin had ik wel bijwerkingen zoals; droge mond, dromen, zweten, heel erg moe zijn en veel slapen, op sexueel gebied lukte het niet etc.

14 oktober heb ik mijn evaluatie over mijn medicijngebruik bij de psychiater, dan zullen we verder kijken.

quote:

Op zondag 30 september 2012 09:20 schreef Gewas het volgende:

[..]

Vind je dan dat je klachten niet genoeg begrepen worden?

Met een psycholoog/psychiater krijg je op een gegeven moment ook een bepaalde band.En ja, met de een klikt het meer dan de ander.

Ja. "Ik moet niet overdrijven", "niet zo negatief zijn", "het is toch al lang geleden" (ongeval), etc...

Wel, daarom dat ik hoop dat ze voor mij de juiste kiezen.

quote:

Op zondag 30 september 2012 05:26 schreef Kotsdrol het volgende:

[..]

Bevalt het jou?

[..]

Ik moet eerlijk zijn, ik ben nu bijna 3 maanden bezig, en het werkt niet.
Ik heb nog steeds de diepe dalen, en voel me absoluut niet neutraler..
20 mg lijkt me niet weinig, maar het lijkt me niet normaal als ik een keer vergeet dat ik niks merk.
Misschien dat de dosis te hoog of te laag is?
In het begin had ik wel bijwerkingen zoals; droge mond, dromen, zweten, heel erg moe zijn en veel slapen, op sexueel gebied lukte het niet etc.

14 oktober heb ik mijn evaluatie over mijn medicijngebruik bij de psychiater, dan zullen we verder kijken.

Dat is nog een beetje te vroeg om te zeggen, maar ik voelde me gisteren bv best goed Maar ik gebruik het nog te kort om iets zinnigs te zeggen.

Dat je niks merkt als je het een dag niet in neemt dat is normaal. Het heeft een lange halfwaarde tijd, en als je het en keer vergeet heeft dat niet direct invloed.

Sterker nog, toen ik stopte met sertralien merkte ik daar de eerste 3/4 dagen niks van, en toen opeens begonnen de ontwenningsverschijnselen.

quote:

Op zondag 30 september 2012 16:52 schreef Gewas het volgende:

[..]

Dat vind ik wel slecht als ze je zo behandelen. Wie zeggen dat soort dingen eigenlijk? Huisarts of familie? (misschien heb ik er overheen gelezen)

Vandaag heb ik voor de tweede keer de hogere dosering Sertraline genomen. Vooral de eerste twee uur na inname ben ik even heel dromerig lijkt wel..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Lompe bericht van gisteren? Bedoel je dat van die alcohol?

Mijn familie en vriend vooral... Veel hebben ook altijd iets van "tja" en dat vind ik jammer. Ik kan aan de ene kant wel begrijpen dat ze het niet snappen, maar aan de andere kant lijkt het nu toch niet zo moeilijk. Over mijn moeder heb ik al verteld; zij wil altijd maar dat mensen verder gaan met hun leven en niet blijven stilstaan. (Het is wel vreemd dat ze haar regelmatig wat labiele beste vriendin dan altijd haar hart laat luchten... )

Ik voel me ondergewaardeerd, onbegrepen, gefrustreerd, maar ook minderwaardig (door mijn tekortkomingen en het feit dat ik er anderen mee irriteer)...

Een belangrijke op dit moment: ik ben heel verstrooid geworden. Dit is hoogst waarschijnlijk door dat ongeval, maar het lijkt erger te worden. Ik vat dingen moeilijker, verspreek me sinds plots héél vaak (zeg het omgekeerde), en mijn kortetermijngeheugen is ook veel slechter geworden. Ik voel me precies al een oud mens met dementie...

Ook huil ik veel te snel en daar ben ik absoluut niet trots op. Ik zou graag van deze "zwakheid" afwillen, want ik voel me er maar een "flauwe trien" door. Jullie denken er waarschijnlijk anders over...

Hoe zit het eigenlijk met jullie qua werk? Zijn jullie allemaal ziek, of gaan er sommige (al dan niet halftijds) werken?

Ik zou heel graag werken om iets om handen te hebben, en op mentaal vlak zou dat ook goed kunnen doen. Ik ben dan met andere dingen bezig en ben als het ware "afgeleidt" van mijn eigen problemen...

Het enige probleem is dat het fysiek niet erg goed gaat... Als ik met ondertussen beide (! ) armen te vaak dezelfde beweging maak, krijgen mijn schouderbladen en ellebogen last; erg vervelend. Van mijn ene arm ken ik de reden, maar de andere heeft het erger en dat komt volgens mijn arts door stress... Ik smeer wel geregeld gel, maar of het zoveel helpt, weet ik niet...

Ook heb ik moeite met lang rechtstaan en ben ik al jáááren heel snel moe. (Bloedtesten heb ik al laten doen ja, genoeg zelfs; maar ze vonden nooit iets...) Ik heb ook platvoeten en heb hier speciale zolen voor ja, maar na een tijdje doen mijn voeten toch ook pijn... Dan kan het enkel overgaan door lang te zitten, maar helaas kan dat bij sommige jobs niet.

Kantoor lijkt op dat vlak ideaal voor mij en ook ben ik in die richting afgestudeerd, maar het jammere is dat ze daar heel streng in lijken. Ook willen heel veel mensen zo'n job doen... _{(Ja natuurlijk, mooie uren en je mag de hele dag op je kont zitten... Er zullen wel pakken mensen bij zitten die gewoon erg lui zijn helaas Zo'n lui zouden ze gewoon niet mogen laten solliciteren om de mensen die het écht nodig hebben eens een kans te geven... Helaas. De wereld is niet eerlijk.)}

Uiteraard zijn er vacatures die een pak minder streng zijn in hun eisen, maar ja, dan stappen er heel veel sollicitanten op af uiteraard... Zo lukt het nooit, want de eerste de beste met genoeg ervaring, de "juiste looks" ( ) etc. heeft prijs (denk ik toch).

[ Bericht 10% gewijzigd door Little_Dolls op 30-09-2012 17:20:19 ]

quote:

Op zondag 30 september 2012 17:32 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik bedoelde inderdaad de opmerking over alcohol.

Je weet dat hier mensen zitten die om je geven, en 'lotgenoten' om het zo te zeggen.

Dat je last heb van vergeetachtigheid kan ermee te maken hebben dat je hoofd 'te vol' zit. Ik heb dat zelf ook heel sterk. Als ik het heel erg te pakken heb ben ik een drama, dan kan je je concentratie er niet bij houden.

Over je vraag over werk.

Ik doe vrijwilligerswerk bij een vereniging. Het hele terrein schoonmaken enz. Ik ben hier echt superblij mee.

Ik merk vooral dat mijn zorgen grotendeels verdwijnen op het moment dat ik hiermee bezig ben.

Ja, het is best fijn dat de mensen me hier snappen; al ben ik ook blij dat het hier geen "knuffel" forum is zoals je er soms wel hebt onder psychologie. ( )

Het belangrijkste is natuurlijk wel dat de therapeuten mij ook snappen...
Waarom heb je geen "gewoon" werk dan?

[ Bericht 12% gewijzigd door Little_Dolls op 30-09-2012 18:39:27 ]

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:50 schreef Gewas het volgende:
Edit: verwijderd.

Np ik snap het goed, ik heb ook vaak de neiging om te drinken, het is niet verstandig nee. Maja ik begrijp het goed. Maja gooi het eruit nu je nog kan. Ik heb dat ook gedaan. We werken er samen wel aan!

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 08:10 schreef Gewas het volgende:
Arbeidsongeschikt vanwege psychische problemen.

Als je alleen bent lijkt mij dat geen probleem, maar als je samen bent met iemand die wél werkt... Ik zou me toch schuldig voelen. Zeker als het dan nog iemand is met gebrek aan inlevingsvermogen...

Ik zit er ook mee dat ik veel te vaak hoofdpijn heb 's morgens. Stel, ik heb werk, maar sta op met hoofdpijn... Dan kán ik gewoon niet werken. Een paar keer thuisblijven gaat misschien, maar als het te vaak wordt ontslaan ze me en dan kan ik wéér opnieuw beginnen...

Beter nieuws: ik heb een afspraak kunnen regelen voor volgende week.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 11:30 schreef Little_Dolls het volgende:
Beter nieuws: ik heb een afspraak kunnen regelen voor volgende week.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat is wel tof succes ermee!

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 08:10 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik maak er in het weekend meestal een potje van. Doordeweeks drink ik niks.

Dit word een lekker rustige week voor mij. Genoeg tijd om uit te rusten.

Hmm ik pak ook vaker in het weekend gelukkig niet meer zo astronomisch veel. En geniet ervan die tijd om uit te rusten.

.

[ Bericht 99% gewijzigd door Fascination op 01-10-2012 19:36:12 ]

Bijna een week zit ik nu aan de Sertaline. De bijwerkingen waren vrij heftig. Nu gaat het iets beter. Duurt het echt een maand voordat je een beetje kan oordelen of het echt helpt?

Hallo iedereen, ik hoop dat ik hier (via deze "kloon") even m'n verhaal kwijt kan om te zien of mensen me kunnen helpen.

Het gaat al geruime tijd niet zo goed met me, toen ik een jaar of 13 was heb ik een eetstoornis gehad en hoewel het allemaal redelijk binnen de perken is gebleven merk ik er af en toe nog wel wat van. Mijn zelfbeeld is nu meestal goed, al kan dit heel erg verschillen, maar in die periode absoluut niet. Ook liep ik in die tijd al bij een psycholoog omdat ik moeite had met gevoelens een plek geven/uiten wat resulteerde in regelmatige woede-uitbarstingen. Er is toen ook nagedacht over de diagnose manisch depressief, maar omdat ik nog redelijk jong was hebben ze het toen maar de puberteit de schuld gegeven. Het is een tijd heel goed gegaan maar sinds kort toch weer een stuk minder. Inmiddels ben ik 16, 17 binnen een paar maanden, en sinds kort gaat het weer niet zo lekker.

Een maand of wat geleden is de diagnose ADD gesteld, wat ik eigenlijk zelf al had verwacht want ik kon me nooit ergens op concentreren en was altijd een enorm warhoofd. Hiervoor slik ik ritalin. Ook gaat het sinds kort weer heel slecht met de stemmingswisselingen. Het ene moment heb ik een enorme dip en loop ik alleen maar te huilen, maar als er dan één ding goed gaat ben ik gelijk weer helemaal positief en vrolijk. Ik slaap slecht (ik ben altijd moe maar eenmaal in bed kan ik niet in slaap komen, ook niet met slaappillen/melatonine), eet bijna niks meer gewoon omdat ik er geen behoefte aan heb, en ook op school gaat het niet zo lekker. Ik maak ruzie met alles en iedereen en voel me heel ongewenst. Als er dan weer iets fout gaat slaat de neerslachtigheid weer toe en kan ik alleen maar zien hoe verschrikkelijk kut het leven wel niet is, en de gedachte aan zelfmoord gaat regelmatig door mijn hoofd.

Ik zie een psycholoog eens per week/eens in de 2 weken (verschilt een beetje), voor een deel vanwege de ADD en medicatie (ik slik nu ritalin, maar dit doe ik niet heel regelmatig, bijvoorbeeld meestal niet in het weekend), maar ook gewoon om af en toe eens mijn ei kwijt te kunnen. Haar zie ik volgende week weer en dan wil ik ook over deze slechte periode praten, maar er is de kans dat ik op dat moment weer extreem vrolijk ben en dan denk ik er meestal ook niet aan. Ik denk zelf dat er iets grondig mis is en zat ook te denken aan of ik misschien manisch depressief ben, maar het zou ook kunnen dat ik gewoon een beetje hypochonder ben en dat het wel meevalt allemaal.

Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar is er iemand die dit herkent, is er toen een diagnose gesteld en hoe ga je er mee om? Alvast bedankt!

Naar voor je. Die woede-uitbarstingen heb ik dus ook zoals jij vertelt, omdat ik moeite heb de dingen een plaats te geven. Volgende week ga ik dan ook voor het eerst naar een psycholoog.

Veel sterkte nog verder.

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 18:19 schreef Danielle83 het volgende:
Bijna een week zit ik nu aan de Sertaline. De bijwerkingen waren vrij heftig. Nu gaat het iets beter. Duurt het echt een maand voordat je een beetje kan oordelen of het echt helpt?

Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.

Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 23:51 schreef 1299 het volgende:

[..]

Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.

Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo

Kunnen die bijwerkingen zo agressief zijn? Hangt het niet ook van de pil af? Dit vraag ik omdat ik er zelf aanmoet hoogst waarschijnlijk

Ik herken me niet in je verhaal. Ben van nature iemand met weinig pit en dat gaat er moeilijk uit.

Morgen 2 weken bezig met Citalopram en een gesprek bij de huisarts.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 00:30 schreef tammepiet het volgende:
Ik herken me niet in je verhaal. Ben van nature iemand met weinig pit en dat gaat er moeilijk uit.

Morgen 2 weken bezig met Citalopram en een gesprek bij de huisarts.

Heb je al bijwerkingen?

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 08:50 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Heb je al bijwerkingen?

Nee nauwelijks. Zaterdag voor het eerst uitgeweest zonder drank en dat is moeilijker dan verwacht.

Had met cola op veel meer het gevoel dat mensen naar je kijken, terwijl ik normaal aangenaam verdoofd ben.

In ieder geval goed om te weten dat ik het wel kan.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 09:00 schreef tammepiet het volgende:

[..]

Nee nauwelijks. Zaterdag voor het eerst uitgeweest zonder drank en dat is moeilijker dan verwacht.

Had met cola op veel meer het gevoel dat mensen naar je kijken, terwijl ik normaal aangenaam verdoofd ben.

In ieder geval goed om te weten dat ik het wel kan.

Dan heb je geluk, want bij mij was het minder...

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 09:04 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Dan heb je geluk, want bij mij was het minder...

Wat waren je voornaamste klachten?

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 09:04 schreef tammepiet het volgende:

[..]

Wat waren je voornaamste klachten?

Misselijkheid (na mijn onbijt), zeer laag libido, aankomen, nóg meer moe voelen, me niet echt meer mezelf voelen (maar dat heb je mss met alle AD's...)

[ Bericht 0% gewijzigd door Little_Dolls op 02-10-2012 09:24:04 ]

Mijn eerste 2 weken worden verlengt met nog eens 2 weken hierna moet ik weer terug komen bij de arts.

Wel voor 3 maanden medicatie meegekregen.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 15:40 schreef tammepiet het volgende:
Mijn eerste 2 weken worden verlengt met nog eens 2 weken hierna moet ik weer terug komen bij de arts.

Wel voor 3 maanden medicatie meegekregen.

Merk je al een verschil?

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 15:49 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Merk je al een verschil?

Nope nog steeds paniekerig en erg rusteloos. Ik hoop over een aantal weken verder te zijn

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 15:50 schreef tammepiet het volgende:

[..]

Nope nog steeds paniekerig en erg rusteloos. Ik hoop over een aantal weken verder te zijn

Ik hoop het ook voor jou.

Soms ben ik bang om nog iets aan m'n problemen te willen doen, omdat het toch elke keer weer uitloopt op een teleurstelling. Nu heb ik daarvoor dus schrik, omdat ik niet nog meer teleurstellingen wil/aankan. Hopelijk verandert de therapie hier misschien iets aan...

Ik meld me maar weer even hier

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 09:07 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Misselijkheid (na mijn onbijt), zeer laag libido, aankomen, nóg meer moe voelen, me niet echt meer mezelf voelen (maar dat heb je mss met alle AD's...)

Ik had ook veel bijwerkingen van de citalopram. Vooral het libidoprobleem staat me nog goed bij.
Ik werd wel nog steeds geil, maar ik kon zowat niet meer klaarkomen.
Verder had ik alle gebruikelijke bijwerkingen ook (zo'n beetje alle die in het lijstje stonden).

Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ben sinds eind vorig jaar depressie-vrij en tot nu toe nog geen najaarsdepressie.
M'n angstklachten lijken wel wat afgenomen te zijn (sociale angst vooral) maar zijn nog niet helemaal weg.
Dat heb ik mede te danken aan de fokmeets die ik heb gehad dit jaar. Ben naar zo'n 6 geweest met allemaal toffe mensen
Dat heeft mijn angst wat doen verbleken.
Wel heb ik nog steeds dat ik liever thuis blijf, ik kom liever niet in de supermarkt tenzij ik echt niks meer in huis heb.
Verder heb ik nog wat angsten waarmee ik jullie niet lastig ga vallen, zijn allemaal van die kleine dingetjes.

Ik heb nog wel een kleine lading sertraline (zo heette 't geloof ik) liggen die ik mag gaan innemen, mochten m'n depressieve klachten terug komen. Maar so far so good!

Ik wens iedereen die hier post met angstklachten en depressieve klachten heel veel sterkte toe!
Ik heb mijn portie wel gehad en ik wens het niemand toe

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 16:40 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik meld me maar weer even hier

[..]

Ik had ook veel bijwerkingen van de citalopram. Vooral het libidoprobleem staat me nog goed bij.
Ik werd wel nog steeds geil, maar ik kon zowat niet meer klaarkomen.
Verder had ik alle gebruikelijke bijwerkingen ook (zo'n beetje alle die in het lijstje stonden).

Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ben sinds eind vorig jaar depressie-vrij en tot nu toe nog geen najaarsdepressie.
M'n angstklachten lijken wel wat afgenomen te zijn (sociale angst vooral) maar zijn nog niet helemaal weg.
Dat heb ik mede te danken aan de fokmeets die ik heb gehad dit jaar. Ben naar zo'n 6 geweest met allemaal toffe mensen
Dat heeft mijn angst wat doen verbleken.
Wel heb ik nog steeds dat ik liever thuis blijf, ik kom liever niet in de supermarkt tenzij ik echt niks meer in huis heb.
Verder heb ik nog wat angsten waarmee ik jullie niet lastig ga vallen, zijn allemaal van die kleine dingetjes.

Ik heb nog wel een kleine lading sertraline (zo heette 't geloof ik) liggen die ik mag gaan innemen, mochten m'n depressieve klachten terug komen. Maar so far so good!

Ik wens iedereen die hier post met angstklachten en depressieve klachten heel veel sterkte toe!
Ik heb mijn portie wel gehad en ik wens het niemand toe

Ik niet

Fijn voor je dat het beter lijkt te gaan. Houden zo!

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 16:41 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ik niet

Fijn voor je dat het beter lijkt te gaan. Houden zo!

Dank

Misschien moet ik hier eens wat vaker rondhangen, ik ben een expert in depressief zijn
Laat ik het zo zeggen: Ik ben nu zeg maar 9 maanden klachtenvrij (qua depressies). Das de langste aaneengesloten klachtenvrije periode in mijn hele leven (I kid you not). In elk geval, zover ik me kan herinneren.

Ik weet nu dat ik er vatbaar voor ben (beide ouders hebben ook depressieve klachten, het zit in de families) en voortaan gewoon m'n gevoelens in de gaten moet houden.

Ik weet niet of iemand volgende herkent (ik verwacht van niet eigenlijk), maar heeft iemand hetzelfde meegemaakt?
Dat je zo lang depressief bent geweest en ineens een langere aaneengesloten periode depressievrij, dat je zeg maar niet weet wat je overkomt/wat je ermee aan moet?

Ik heb zelf nog geen vrije periode meegemaakt (ik heb momenteel nog steeds het 'stempeltje', om het zo maar even te zeggen), maar wel dat sinds ik met medicatie begon ik mij echt stukken beter voel en eigenlijk een beetje hulpeloos werd van dat gevoel. Een soort van afkeer tegen mijzelf dat ik het wel kon met medicatie en niet zonder, ik snapte mijzelf gewoon niet. Maar dat was een kwestie van wennen denk ik, tegenwoordig denk ik er nauwelijks meer over na. Mocht voor jou nu je depressieve periode heel lang weg blijven wen je er denk ik ook wel aan

quote:

Soms ben ik bang om nog iets aan m'n problemen te willen doen, omdat het toch elke keer weer uitloopt op een teleurstelling. Nu heb ik daarvoor dus schrik, omdat ik niet nog meer teleurstellingen wil/aankan. Hopelijk verandert de therapie hier misschien iets aan...

Zo herkenbaar dit Als hetgeen wat je probeert vaak uitloopt een teleurstelling, word je er echt moedeloos van. Ik wil dan eigenlijk gewoon niet meer door, maar ik weet dat ik anders ook niet vooruitga. Waarschijnlijk krijg ik nog wel een aantal klappen te verwerken voordat het beter word.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 18:06 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Zo herkenbaar dit Als hetgeen wat je probeert vaak uitloopt een teleurstelling, word je er echt moedeloos van. Ik wil dan eigenlijk gewoon niet meer door, maar ik weet dat ik anders ook niet vooruitga. Waarschijnlijk krijg ik nog wel een aantal klappen te verwerken voordat het beter word.

Sommige (lichamelijke) problemen zijn ook erg hardnekkig...

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 18:12 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Sommige (lichamelijke) problemen zijn ook erg hardnekkig...

Behoorlijk ja, maar je moet er hoe dan ook aan blijven werken, anders houd het helemaal op. Ik heb ook geprobeerd sommige problemen te accepteren, maar ik kwam er al snel achter dat ik er niet mee kon leven.

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 20:19 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Behoorlijk ja, maar je moet er hoe dan ook aan blijven werken, anders houd het helemaal op. Ik heb ook geprobeerd sommige problemen te accepteren, maar ik kwam er al snel achter dat ik er niet mee kon leven.

Sommigen zijn nogal "apart"...

quote:

Op maandag 1 oktober 2012 23:51 schreef 1299 het volgende:

[..]

Die bijwerkingen werden bij mij na 1 week een stuk minder. Een maand zou ik er inderdaad wel voor uitrekken ja. Wellicht merk je al wel effect na 3 weken hoor.

Ik heb van de lexapro relatief weinig bijwerkingen, behalve dan bijna elke dag hoofdpijn. En mijn libido is tot een 0 punt gezakt ofzo

Ik merk idd dat de ergste bijwerkingen voorbij zijn. Vond het echt tegenvallen. Liep echt te spacen en veel paniekaanvallen. Ik hoop dat ik dit niet voor jan joker heb ingenomen

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2012 20:47 schreef Danielle83 het volgende:

[..]

Ik merk idd dat de ergste bijwerkingen voorbij zijn. Vond het echt tegenvallen. Liep echt te spacen en veel paniekaanvallen. Ik hoop dat ik dit niet voor jan joker heb ingenomen

Wat bedoel je daarmee?

Ik heb zelf tientallen jaren lang last gehad van angst/paniekaanvallen en depressie. Ik dacht niet dat ik er ooit nog van af zou komen. Pillen hielpen bij mij niet. Na er veel over te hebben gelezen, heb ik op een gegeven moment een radikaal besluit genomen: ik ga dagelijks mediteren en ik houd het tenminste 2 maanden vol. Ik wist al dat je daar in het begin niet te veel van moet verwachten en dat het veel zelfdiscipline vraagt, maar ik moet zeggen dat het na een paar maanden toch wel ging werken. Ben nu 8 maanden bezig en voel me beter dan ooit. Hier stop ik dus nooit meer mee!