Depressie & Angst #21

quote:

Op donderdag 20 september 2012 10:41 schreef julia222 het volgende:
Die gedachtes zijn er gewoon. Ben eigenlijk veel te veel met mezelf bezig (maar niet in die zin dat ik mezelf zo geweldig vind, integendeel).

Je zou kunnen stellen dat je dan juist niet met jezelf bezig bent omdat je je gedachten niet bent

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2012 20:37 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Eigenlijk als gevolg, 2-3 jaar terug had ik genoeg vrienden, toen voelde ik me niet meer thuis en besloot ik meer op mezelf te willen zijn, toen heb ik alles genegeerd en sindsdien de boel niet meer op kunnen pakken en gewoon steeds verder gezakt. Ondertussen wel het een en ander proberen te verbeteren aan mezelf, maar zoals mijn leven nu is schiet ik daar ook geen reet mee op.

Het gaat hier ondertussen niet goed, heb nu vakantie totdat mijn nieuwe studie begint, maar ik heb dus de hele dag niks te doen. Hoe meer ik binnen zit, hoe moeilijker het word om voor bepaalde dingen nog naar buiten te gaan. Als ik een uurtje weg moet zie ik er vaak als tegenop. Ik ben echt een beetje mijn persoonlijkheid verloren, vroeger kon ik meer mezelf zijn, maar nu ben ik overal angstig om. Het enige wat ik nog doe is naar de sportschool gaan, tennissen en af en toe familie bezoeken, maar een bezoekje aan de supermarkt vind ik al niet meer prettig. Ik woon in een klein dorp waar veel mensen elkaar kennen en er is teveel kans dat ik bepaalde mensen tegenkom die ik niet wil tegenkomen. Als ik naar een andere stad ga om te winkelen, heb ik daar vaak geen last van.

Het positieve is dat ik ook betere dagen heb waarop ik blij ben met mezelf en bepaalde dingen wel beter kan confronteren, daar moet ik de vooruitgang en voorderest zal het voorlopig wel met veel ups en downs blijven gaan.

Ik heb trouwens een paar mailcontacten waarmee ik praat over mijn depressie en ik ze vorige week allemaal gemaild. Ik merk dat ik in het ene mailtje positief ben, de andere negatief en de andere weer positief. Zegt iets over ups en downs en hoe dat mijn gedachten in bedwang houd.

Ontzettend veel herkenning. Vooral dat terugtrekken tegenover je vrienden etc.

Hier gaat het vandaag even wat minder. Van de week gehoord dat de enige vriendin die ik heb naar de andere kant van het land gaat verhuizen om te gaan samenwonen met haar vriend. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk, maar ik baal er wel ontzettend van. Heb altijd moeite gehad met vriendschapsrelaties en was zo blij dat ik haar 2 jaar geleden heb ontmoet en deze vriendschap ontwikkeld heb. En ik weet wel dat afstand niet uit hoeft te maken, maar ik ga het gewoon missen dat ik niet even doordeweeks na school bij haar langs kan gaan en haar gewoon een stuk minder zal zien dan nu. En ben gewoon erg bang dat het contact toch gaat verwateren en ik dus helemaal geen vrienden meer heb En dat zorgt voor een heel leeg en eenzaam gevoel, want ik vind het wel erg fijn om leuke dingen te ondernemen met anderen. En daar heb ik dan alleen mn vriend nog voor, die natuurlijk ook niet alles leuk vindt, zoals shoppen. Dus ondanks dat ik blij voor haar ben, zorgt het bij mezelf wel voor een erg rotgevoel

quote:

Op vrijdag 21 september 2012 19:12 schreef Sylvana het volgende:
Hier gaat het vandaag even wat minder. Van de week gehoord dat de enige vriendin die ik heb naar de andere kant van het land gaat verhuizen om te gaan samenwonen met haar vriend. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk, maar ik baal er wel ontzettend van. Heb altijd moeite gehad met vriendschapsrelaties en was zo blij dat ik haar 2 jaar geleden heb ontmoet en deze vriendschap ontwikkeld heb. En ik weet wel dat afstand niet uit hoeft te maken, maar ik ga het gewoon missen dat ik niet even doordeweeks na school bij haar langs kan gaan en haar gewoon een stuk minder zal zien dan nu. En ben gewoon erg bang dat het contact toch gaat verwateren en ik dus helemaal geen vrienden meer heb En dat zorgt voor een heel leeg en eenzaam gevoel, want ik vind het wel erg fijn om leuke dingen te ondernemen met anderen. En daar heb ik dan alleen mn vriend nog voor, die natuurlijk ook niet alles leuk vindt, zoals shoppen. Dus ondanks dat ik blij voor haar ben, zorgt het bij mezelf wel voor een erg rotgevoel

Kan ik me voorstellen. Was dat trouwens de enige vriend die je verder had? Of heb je ergens nog een paar (goeie) kennissen? Wellicht dat je die relaties kunt uitbouwen tot vriendschappen?

quote:

Op vrijdag 21 september 2012 20:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Kan ik me voorstellen. Was dat trouwens de enige vriend die je verder had? Of heb je ergens nog een paar (goeie) kennissen? Wellicht dat je die relaties kunt uitbouwen tot vriendschappen?

Nee zij is de enige die ik heb En zou beginnen met een maatjesproject, dat ik een maatje vanuit Humanitas zou krijgen. Ze hadden zelfs al iemand voor me gevonden. Maar omdat ik zulke lange dagen op school maak wordt dat ook niet wat

Heb op school wel een paar meiden waar ik nu op school mee omga, maar die ken ik net 2 weken.

Hier zojuist pilletje nr 2 naar binnen gestopt van de lexapro

quote:

Op vrijdag 21 september 2012 20:23 schreef 1299 het volgende:
Hier zojuist pilletje nr 2 naar binnen gestopt van de lexapro

Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mg

Hier ook lexapro, ik ga volgende maand bij mn afspraak met psychiater overleggen of ik daarmee kan stoppen, niet het idee dat het echt wat doet nl... dan doe ik het liever zonder.

quote:

Op zondag 23 september 2012 06:07 schreef Kotsdrol het volgende:

[..]

Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mg

10 mg momenteel.

En ook ik heb Lexapro. Ik ben ook begonnen met 10mg en zit nu sinds een maandje op 15mg. Vooralsnog doet het niet zoveel al slaap ik de laatste weken wel langer. Ik weet het niet of ik iets anders wil proberen of dat ik het nog even aan moet kijken en eventueel nog verhogen.

quote:

Op zondag 23 september 2012 06:07 schreef Kotsdrol het volgende:

[..]

Hoeveel Lexapro? Ik zit zelf op 20 mg

Werkt het bij jouw?

[ Bericht 1% gewijzigd door JOHAN410 op 23-09-2012 22:16:35 (dubbelop) ]

Hoi, hoe gaat het hier met iedereen?

Ik zit al een week te twijfelen of ik nu Sertraline moet innemen of niet. Ben ik bang voor bijwerkingen en of ik hier voor altijd aan vast zit. Echt zo stom vind ik dat van mezelf

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 15:46 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik gebruik ook Sertraline.

Bijwerkingen heb ik geen last van, voor zover ik weet. Maar ik heb een hele lage dosering (50mg).

Je kan het gewoon proberen toch?

Ik heb ook 50mg meegekregen van mijn huisarts. Hoe lang slik jij dit? Ik moet het ook gewoon doen

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 16:02 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik slik het vanaf de zomer 2010.

Eerste paar weken had ik wel last van een dromerig gevoel. Maar na ongeveer een maand begon ik wel te merken dat ik minder somber werd.

Dat is ook wat mij verteld is dat je na een maand pas kan zeggen of het echt helpt. Het is voor mij belangrijk om vooral minder last te hebben van angsten en ook wel somber idd.

quote:

Op woensdag 26 september 2012 08:13 schreef Gewas het volgende:

[..]

Tegen angsten kan het best goed werken.

Alleen is het geen wondermiddel. Zit er zelf aan te denken om een hogere dosering te vragen volgende keer. Nog steeds last van somberheid.

Misschien een leuke vraag voor dit topic:

Wat voor muziek luisteren jullie als je down bent? Of wat luister je vooral niet?

Ik heb het hier pasgeleden met de behandelaar over gehad. Ik heb de neiging om zware (klassieke) muziek op te zetten, wat de sombere klachten meestal juist versterkt.

Nu luister ik Die Zauberflöte van Mozart (vrolijk! ) en deze muziek heeft een goede invloed op mijn gemoedstoestand. Haast magische muziek.

Vandaag voor het eerst toch ingenomen dus ik ben benieuwd. Ik kan klassieke muziek wel waarderen alleen als je je down voelt, zou ik zeker niet naar "zware" muziek luisteren. Ik luister dan sowieso naar jazz en wat vrolijkere muziek.

- Laat maar, blijkbaar interesseert dit toch niemand en dan laat ik dergelijke zaken ook liever niet zomaar open bloot staan. -

[ Bericht 68% gewijzigd door Little_Dolls op 28-09-2012 09:51:49 ]

Ik kom ook even binnenvallen,
ik heb zelf al een jaar last van een angststoornis, met up en downs kom ik er wel.
Verder gebruik ik geen medicatie omdat ik het niet wil, maar wat is het soms verdomd moeilijk om met je angsten om te gaan en niks te vermijden.
Vanvond ga ik poolen met wat vrienden, daar heb ik onwijs zin in, maar vind het wel spannend, maar ik denk maar zo: Ik ben de baas, niet mijn angst;)

Toch mensen die reageren... Sorry, het was misschien kinderachtig van mij om die post weg te doen, maar zoals ik al zei stonden er nogal wat zaken in die ik wat persoonlijk vond en als daar dan niet meteen iemand op reageert voel ik mij daar een beetje vervelend bij om dat zomaar te laten staan.

Jullie praten hier blijkbaar veel over medicatie; dat neem ik dus niet (meer). Ik voelde me er uiteindelijk toch niet zo goed bij leek het wel...

Maar weer eens een update, ik word ondertussen echt heel moe van alles. Heb al het nodige gedaan om mezelf te verbeteren, ander kapsel, andere kleren, mooi lichaam en dat soort dingen. Ben al een tijdje bij de psycholoog, heb op mijn nieuwe studie eigenlijk vrijwel meteen mijn tutor en decaan geraadpleegd en heb nog steeds mijn internet contactjes. Ik doe ondertussen mee aan een tenniscompetitie en ga wat vaker op stap. Ook ben ik weer een roacutane kuur gestart, nu aan mijn 2e maand bezig. Maar op het sociale gebied loop ik steeds meer achter, waarschijnlijk het grootste probleem.

Maar ik heb niet het gevoel dat de energie die ik erin steek iets lijkt op te leveren, naar mijn idee sta ik nog altijd stil of ga zelfs achteruit ondanks hetgeen wat ik onderneem. De slechte negatieve gevoelens blijven gewoon, hoeveel artikelen of boeken ik er wel niet over lees, of met hoeveel mensen ik wel niet praat. Ik begin me ondertussen af te vragen of ik niet gewoon blijvend depressief ben, aangezien ik duidelijk niet om kan gaan met de situatie en de prikkels die ik binnen krijg.

Ook zit ik nog altijd met mijn geaardheid te kloten, ben ik nou homo of toch bi. Mensen waarmee ik praat zeggen allemaal van 'maakt je niet druk, je komt er wel achter'. Maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik denk dat ik ook vooral een stuk liefde om me heen mis, ik heb dan weleens seks met jongens, maar heb nog nooit een relatie gehad met iemand. Misschien ben ik wel niet zo graag alleen als dat ik denk. Kwa meiden hoef ik het nog steeds nergens over te hebben, ik ken eigenlijk helemaal geen meiden persoonlijk, ze zijn niet geinteresseerd in mij, wat natuurlijk door mijn houding komt, maar ik lijk ook vaak niet geinteresseerd in hun en daar ik zelf weinig aan veranderen. En toch zegt iets in mij toch dat ik wel een relatie met een meisje zou willen, oftewel twijfel, twijfel, twijfel.

Mijn nieuwe studie gaat wel aardig tot nu toe, de reis tijd is eigenlijk iets te lang, maar de studie is nog wel te doen. De eerste weken gingen ontzettend moeizaam, maar misschien dat alsnog iets kan worden.

Nouja lang verhaal weer, maar het komt erop neer dat ik me blijkbaar niet thuis voel in het leven wat ik heb en ik heb gewoon geen zin meer om zo rond te lopen.

Heel herkenbaar over die slechte gevoelens die maar blijven duren ondanks alles, patrickpsv.

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 20:42 schreef Little_Dolls het volgende:
Heel herkenbaar over die slechte gevoelens die maar blijven duren ondanks alles, patrickpsv.

Ik heb je hele verhaal gemist! Misschien een korte versie?

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 20:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik heb je hele verhaal gemist! Misschien een korte versie?

Tja, sorry nogmaals... Zelfs nu heb ik eigenlijk nog geen spijt dat ik het heb verwijderd, want het was misschien toch wat persoonlijk om openbaar te zetten.

Ik voel mezelf al heel lang gewoon rot en mijn post ging vooral over het feit dat ik het moeilijk vond de stap naar therapie te zetten omdat ik bang was dat men te oppervlakkig zou reageren en ze zouden denken dat het aan mijn leeftijd zou liggen etc. Ik wou hier tips komen vragen.

Ondertussen heb ik de dienst zelf maar een mail gestuurd waarin ik me voorstel en mijn problemen zo kort mogelijk probeer uit te leggen; zodat ze al een beeld zouden hebben van mij. Ik weet ook nooit goed waar te beginnen eens ik bij zo iemand zit, dus die mail is waarschijnlijk een goed idee geweest.
Ik hoop alleen dat de wachtlijsten niet té lang zullen zijn...

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 20:42 schreef Little_Dolls het volgende:
Heel herkenbaar over die slechte gevoelens die maar blijven duren ondanks alles, patrickpsv.

Ja inderdaad, ik ben er ondertussen wel echt klaar mee, het klinkt misschien ook wel een beetje als zelfmedelijden, maar ik heb toch vrij veel ondernomen. Ik had overigens niet verwacht dat mijn depressie zo lang zou duren, ik heb mensen gepraat en daar kwam meestal wel uit van, als je er maar voor werkt dan gaat het ook wel goed komen en vind je vanzelf je eigen weg. Ik zie om me heen dat dat voor een aantal mensen wel werkt, maar voor mij vooralsnog niet. Het probleem zal wellicht nog wat dieper zitten dan dat ik van te voren had gedacht.

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 21:07 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Ja inderdaad, ik ben er ondertussen wel echt klaar mee, het klinkt misschien ook wel een beetje als zelfmedelijden, maar ik heb toch vrij veel ondernomen. Ik had overigens niet verwacht dat mijn depressie zo lang zou duren, ik heb mensen gepraat en daar kwam meestal wel uit van, als je er maar voor werkt dan gaat het ook wel goed komen en vind je vanzelf je eigen weg. Ik zie om me heen dat dat voor een aantal mensen wel werkt, maar voor mij vooralsnog niet. Het probleem zal wellicht nog wat dieper zitten dan dat ik van te voren had gedacht.

Veel mensen lijken een gebrek aan inlevingsvermogen te hebben lijkt mij. Ik voel me de laatste tijd erg onbegrepen en iedereen lijkt alles maar vanzelfsprekend te vinden. Het feit dat ik maar geen werk vind frustreert mij ook en zeker omdat ik door de stomste redenen word afgewezen. Iedereen lijkt dit ook weer vanzelfsprekend te vinden en zegt maar "dat ik niet mag opgeven"... Ja, dat zal veel helpen hoor. Echt.

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 21:24 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Veel mensen lijken een gebrek aan inlevingsvermogen te hebben lijkt mij. Ik voel me de laatste tijd erg onbegrepen en iedereen lijkt alles maar vanzelfsprekend te vinden. Het feit dat ik maar geen werk vind frustreert mij ook en zeker omdat ik door de stomste redenen word afgewezen. Iedereen lijkt dit ook weer vanzelfsprekend te vinden en zegt maar "dat ik niet mag opgeven"... Ja, dat zal veel helpen hoor. Echt.

Ja, maar inleven is ook niet makkelijk natuurlijk, voorheen zat mijn broer in dezelfde situatie en toen dacht ik er ook te makkelijk over, je weet pas hoe erg het is als dat je het zelf meemaakt. Niet opgeven hoor ik ook zo vaak en ik ben ook steeds door gegaan, maar een keer houd het op. Geen werk vinden is inderdaad heel frustrerend, merk dat ook aan mijn vader.

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 21:49 schreef patrickpsv het volgende:

[..]

Ja, maar inleven is ook niet makkelijk natuurlijk, voorheen zat mijn broer in dezelfde situatie en toen dacht ik er ook te makkelijk over, je weet pas hoe erg het is als dat je het zelf meemaakt. Niet opgeven hoor ik ook zo vaak en ik ben ook steeds door gegaan, maar een keer houd het op. Geen werk vinden is inderdaad heel frustrerend, merk dat ook aan mijn vader.

Het lijkt me nochtans niet moeilijk te kunnen inzien hoe frustrerend het is als men geen werk vindt en overal stuit op onbegrip.

[ Bericht 100% gewijzigd door #ANONIEM op 28-09-2012 23:29:10 ]

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 16:16 schreef nooorderling het volgende:
Ik kom ook even binnenvallen,
ik heb zelf al een jaar last van een angststoornis, met up en downs kom ik er wel.
Verder gebruik ik geen medicatie omdat ik het niet wil, maar wat is het soms verdomd moeilijk om met je angsten om te gaan en niks te vermijden.
Vanvond ga ik poolen met wat vrienden, daar heb ik onwijs zin in, maar vind het wel spannend, maar ik denk maar zo: Ik ben de baas, niet mijn angst;)

je deelt jezelf op in 2 delen 1 baas en 1 angst.
je wilt jezelf identificeren met de baas en de angst mag er niet zijn.
Dit creert strijd, accepteer je angst, dat je je er niet door wilt laten leiden is te prijzen maar probeer het niet te controleren laat het er zijn.

quote:

Op vrijdag 28 september 2012 20:51 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Tja, sorry nogmaals... Zelfs nu heb ik eigenlijk nog geen spijt dat ik het heb verwijderd, want het was misschien toch wat persoonlijk om openbaar te zetten.

Ik voel mezelf al heel lang gewoon rot en mijn post ging vooral over het feit dat ik het moeilijk vond de stap naar therapie te zetten omdat ik bang was dat men te oppervlakkig zou reageren en ze zouden denken dat het aan mijn leeftijd zou liggen etc. Ik wou hier tips komen vragen.

Ondertussen heb ik de dienst zelf maar een mail gestuurd waarin ik me voorstel en mijn problemen zo kort mogelijk probeer uit te leggen; zodat ze al een beeld zouden hebben van mij. Ik weet ook nooit goed waar te beginnen eens ik bij zo iemand zit, dus die mail is waarschijnlijk een goed idee geweest.
Ik hoop alleen dat de wachtlijsten niet té lang zullen zijn...

Wat is belangrijker jezelf beter voelen. Of wat de mensen van je denken. Overigens kom je niet in de tweedelijns zonder verwijzing. En zal daar drie tot vier weken aan wachttijd zijn. Sterkte ermee.

Waar ik ook erg last van heb is dat ik mij niet mezelf laat zijn. Ik heb vaak het idee anders te zijn dan veel mensen van mijn leeftijd en niet in het plaatje te passen. Dat kan ik niet accepteren, ik wil blijkbaar ook dingen die misschien helemaal niet in mijn aard liggen, maar ik voel me minderwaardig te opzichte van andere omdat ik datgene niet ben. In mijn gedachten heb ik dus ook een ideaal beeld van mezelf, maar het lijkt alsof ik dat onmogelijk voor elkaar kan krijgen. Zodra ik echter mensen zie die dat wel zijn (of lijken) en die zie ik overal, heb ik meteen depressieve gevoelens. Naja beetje moeilijk uit te leggen dit, maar het heeft er volgens mij wel mee te maken.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 00:38 schreef He-man- het volgende:

[..]

Wat is belangrijker jezelf beter voelen. Of wat de mensen van je denken. Overigens kom je niet in de tweedelijns zonder verwijzing. En zal daar drie tot vier weken aan wachttijd zijn. Sterkte ermee.

Mijn huisarts heeft me naar deze dienst verwezen... en ik moet mezelf in therapie toch kunnen thuisvoelen? Is dat niet belangrijk dan?

[ Bericht 5% gewijzigd door Little_Dolls op 29-09-2012 09:27:16 ]

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 00:23 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

je deelt jezelf op in 2 delen 1 baas en 1 angst.
je wilt jezelf identificeren met de baas en de angst mag er niet zijn.
Dit creert strijd, accepteer je angst, dat je je er niet door wilt laten leiden is te prijzen maar probeer het niet te controleren laat het er zijn.

Ik weet dat ik het moet accepteren, maar soms lukt het me niet, maar gisteravond wel wezen te poolen met vrienden, en dat vind ik al knap maar op een gegeven moment voelde ik me raar, vooral omdat het daar te warm was, toch maar eerder naar huis gegaan

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 00:49 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Mijn huisarts heeft me naar deze dienst verwezen... en ik moet mezelf in therapie toch kunnen thuisvoelen? Is dat niet belangrijk dan?

Dat zeg ik nergens, ik dacht dat je gewoon een mail had gestuurd zonder verwijzing. En jezelf thuisvoelen, ik.denk dat niemand voor de lol naar therapie gaat. Maar de mensen daar werken wel in die wereld om mensen te helpen.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 11:02 schreef He-man- het volgende:

[..]

Dat zeg ik nergens, ik dacht dat je gewoon een mail had gestuurd zonder verwijzing. En jezelf thuisvoelen, ik.denk dat niemand voor de lol naar therapie gaat. Maar de mensen daar werken wel in die wereld om mensen te helpen.

Ik hoop gewoon dat ik begrepen word en ze het niet op mijn leeftijd gaan steken of zo.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 12:35 schreef Little_Dolls het volgende:

[..]

Ik hoop gewoon dat ik begrepen word en ze het niet op mijn leeftijd gaan steken of zo.

Als het niet klikt tussen jou en de arts in kwestie kan je dan aangeven en een andere arts nemen, of je gaat naar een andere instelling.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:01 schreef Gewas het volgende:

[..]

Je moet ook nooit opgeven.

Verder wat je in verdere berichten schrijft, op de leeftijd zullen ze echt niet vallen. Mijn ervaring is dat het hele fatsoenlijke mensen zijn bij de psychiatrie, die echt wel weten waar ze mee bezig zijn.

Toen ik 17 was hebben ze mij schizofrenie gegeven. Dacht zelf dat ik gewoon een depressie had (niet om je bang te maken natuurlijk).

Nee, dat weet ik wel... Alleen dacht ik dat schizofrenie eerder was dat je de werkelijkheid en fantasie niet meer kon onderscheiden of zo? Want dat heb ik niet... Veel tegen mezelf praten wel.

Is psychiatrie dan niet eerder van toepassing op psychiaters ipv van psychologen, of is dat hetzelfde?

Soms zou ik het aan de ene kant goed vinden om iets ernstigers te hebben dan een depressie omdat men dan eindelijk eens zou worden "wakker geschudt" als het ware; zoals mijn bloedeigen moeder die de zaken maar minimaliseert en altijd wil dat ik verder ga. Ik mag bij haar maar één keer mijn emoties uiten en dat is het. Erover praten heeft geen zin, want ze vat het gewoon niet. Ze kan het niet anders bekijken dan dat omdat ze het zelf stukken beter heeft dan ik... Ze is gescheiden van mijn vader, heeft een nieuwe vriend, woont graag in haar appartement en is dus gelukkig. Ik voel me op psychologisch vlak een wrak.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:14 schreef Gewas het volgende:

[..]

Schizofrenie is waanideeën, achterdocht, paranoïde enz.

Psychiatrie vallen zowel psychiaters als psychologen onder (met het verschil dat psychiaters medicatie voorschrijven).

Vandaag begonnen aan de dubbele dosering Sertraline. Werd er in het begin wel een beetje eng van. Nu is dat gevoel gelukkig weer weg. Zit nu ook aan de pils (jaja, kan het niet laten). Ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.

Ik ben niet gek van die medicatie (AD) en zou er erg van balen als ik die opnieuw moest nemen. Ik voelde me misselijk, kwam aan (en dat mag absoluut niet opnieuw), had een nog lager libido, voelde me precies mezelf niet, voelde me wel blij, maar was precies niet blij enz en was nog meer moe dan anders

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:14 schreef Gewas het volgende:

[..]

Schizofrenie is waanideeën, achterdocht, paranoïde enz.

Psychiatrie vallen zowel psychiaters als psychologen onder (met het verschil dat psychiaters medicatie voorschrijven).

Vandaag begonnen aan de dubbele dosering Sertraline. Werd er in het begin wel een beetje eng van. Nu is dat gevoel gelukkig weer weg. Zit nu ook aan de pils (jaja, kan het niet laten). Ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.

Wat bedoel je precies met waanideeën?

Achterdocht heeft mijn vriend veel last van. Hij denkt vaak dat het allemaal maar moet mislukken en tegen hem is... Bij het minste wat misloopt maakt hij er een drama van, maar zelf durf ik dat ook wel doen helaas. _{(Mijn vriend heeft trouwens het Syndroom van Asperger, dus het kan ook daar aan liggen.)}

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:22 schreef Gewas het volgende:

[..]

Ik heb bijvoorbeeld het idee dat bepaalde lichaamsdelen afsterven. Om hier verder over te vertellen is nogal persoonlijk.

Maar opzich is het idee dat de hele wereld tegen je is ook een waanidee (al kan het op het moment een hele sterke overtuiging zijn).

Achterdocht en paranoïde gevoelens hangen daar vaak mee samen.

Oei, dan heb ik dat waanidee al veel gehad eigenlijk, maar de hele wereld, dat dan weer niet...
Ik heb ook steeds wisselende stemmingen per dag; daar heb ik in mijn mail naar de instelling ook over verteld.

quote:

Op zaterdag 29 september 2012 18:50 schreef Gewas het volgende:
Ik begin nu aan mijn tiende biertje alweer. Merk nog helemaal niks. Niet aangeschoten, niks.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik zou niet zo veel drinken in het vervolg. Ik ben zeker dat dat niet goed is als je bepaalde medicatie neemt.