[SC] 382 Waar het ruikt naar brownies en boterkoek :o

Zustertje liep naar haar auto. Ze was van slag door de afgelopen gebeurtenissen. Dit kwam niet erg gelegen nu, ze had het druk genoeg. Ze zag dat ze een oproep van Nok-Nok gemist had, en ze luisterde haar voicemail af. Natuurlijk, een nieuwe vergadering over de opdracht… Zo langzamerhand kwam die opdracht haar de neus uit. Bijna niemand wist precies wat ze nu eigenlijk aan het doen waren en waarom… Zuchtend begon ze aan de reis naar het huis van Nok-Nok.

Bij Nok-Nok aangekomen zag Zustertje dat het hele team aanwezig was. Liefdeloos, Stoffer, Merlijn, Wicked Witch en Nok-Nok zaten op haar te wachten. “Goed dat je er bent, we hebben een nieuw plan om de laatste vorderingen van de anderen in de gaten te houden.” Nok-Nok bruiste van energie. ”Stoffer hier heeft me gisteren verteld dat de anderen binnen een paar dagen allemaal op hetzelfde feest zullen zijn; ��n van hen gaat namelijk trouwen. Nu heb ik weten te regelen dan wij de catering op de receptie mogen verzorgen. Het kan bijna niet anders, of de gasten zullen het op een gegeven moment gaan hebben over hun opdracht. Wij moeten zorgen dat we daarbij genoeg informatie verzamelen.” Zustertje keek verbaasd naar Nok-Nok. Dit leek haar eigenlijk een heel slecht plan. Sowieso omdat haar target haar al een keer gezien had, zou Nok-Nok echt het risico willen lopen om betrapt te worden? Ze probeerde haar twijfels te uiten, maar Nok-Nok wuifde alle bezwaren weg. Besloten werd dat Liefdeloos en Stoffer niet mee zouden draaien in de catering-dienst; Liefdeloos omdat Grijs al eens met hem gepraat had, en Stoffer omdat hij al redelijk met KKI aangepapt had. Zij beiden zouden te snel ontmaskerd kunnen worden, aldus Nok-Nok. Zustertje, MiniMe, Merlijn en Wicked Witch zouden de zaal bedienen, en er waren nog wel wat aspirant-medewerkers die de bar zouden bezetten.

Mokkend ging Zustertje naar huis. Ze had hier geen goed gevoel over. Waarom zou zij minder snel betrapt kunnen worden dan de mannen? Kat5 had haar weliswaar alleen van een afstandje gezien, maar toch was Zustertje bang dat ze wel eens herkend zou kunnen worden. Het was dus zaak zo ver mogelijk bij Kat5 uit de buurt te blijven.

Stoffer liep met een bezwaard hart naar de bushalte. Hij voelde zich niet goed met zijn dubbelrol in deze hele affaire. Na lang nadenken had hij besloten om Nok-Nok toch te vertellen dat KKI en Kat5 zouden trouwen, en dat de hele groep van Meneer Subtiel daarbij aanwezig zou zijn. Hij had echter niet durven zeggen dat hij dit wist omdat hij zelf getuige zou zijn van KKI. Nok-Nok wist helemaal niets van de banden die hij had met Meneer Subtiel en zijn team; dat hij ooit bijna ook bij hen had gehoord. Hij vroeg zich af hoe hij zijn aanwezigheid bij het feest zou kunnen verklaren.

Een paar dagen later stond Kat5 stomverbaasd in de spiegel te kijken. Ze was net onder handen genomen door een kapper en een visagist, en ze herkende zichzelf bijna niet. Haar haren waren opgestoken, en ze was zo subtiel opgemaakt dat het bijna niet opviel, maar haar ogen (die ze zelf het mooiste deel van haar gezicht vond) kwamen heel goed uit. Haar bruidsjurk zat als gegoten, en ze draaide langzaam een rondje. Ineens maakte ze zich totaal geen zorgen meer over deze dag. Ze zou gaan trouwen met de liefde van haar leven, en alles zou goed komen. Die huwelijksnacht, ach, dat zou ze dan wel weer zien…

Kat5 keek stralend om toen ze de deur achter zich hoorde opengaan. Daar stonden Grijs, Kvel en Ip-Ip. Ze hadden jurken aan die leken op die van Kat5, maar die een stuk simpeler waren. Want, zo had de verkoopster haar toevertrouwd, het draaide om de bruid, en de bruidsmeisjes waren slechts versiering. Kat5 glimlachte toen ze haar vriendinnen vol bewondering naar haar zag kijken. Dit was haar dag!

Barbier bleef achterin de trouwzaal staan. De huwelijksvoltrekking was net afgelopen, en hij staarde naar de bruid en bruidegom. Hij was expres niet voorin gaan zitten bij Meneer Subtiel, want hij vreesde dat hij dan verantwoording af zou moeten gaan leggen over zijn onderzoek naar Purple Lady. Hoewel hij al tot een verbijsterende ontdekking was gekomen, was hij er niet heel erg happig op om dit al aan Meneer Subtiel te vertellen. Hij had door de jaren heen een goede band opgebouwd met Purple Lady, en hij wilde eigenlijk eerst met haar praten over zijn bevindingen. Ze was de laatste dagen erg druk, dus hij had nog geen tijd gevonden om dit te doen. Barbier had KKI al gefeliciteerd toen hij de zaal binnen kwam, en hij had uitgelegd dat hij niet al te lang kon blijven in verband met een opdracht. Hij stond dan ook op het punt om weer te vertrekken, toen zijn aandacht getrokken werd door een vrouw die hij door het middenpad op zich af zag komen. Hij kon zijn blik niet meer van haar afhouden; wie was deze vrouw? Waarom had hij haar nog nooit gezien? En hoe kwam hij met haar in contact?

Goedendag liep door het middenpad van de zaal naar buiten. Ze had het helemaal gehad met de bruiloft. Hoewel ze ontzettend veel van Kat5 hield, en haar alle geluk van de wereld gunde, was ze stiekem ook erg jaloers. Ze was nu al 33 en de ware was nog steeds ver te zoeken. Ze had op zijn zachtst gezegd geen geluk met mannen. Daarom had ze ook geweigerd om bruidsmeisje te zijn vandaag. Ze kon het niet aan, en gelukkig snapte Kat5 dit. Goedendag had van te voren al gezegd dat ze waarschijnlijk niet de hele dag zou kunnen blijven, dus ze voelde zich maar een heel klein beetje schuldig dat ze nu ook echt vertrok. Ineens werd haar blik getrokken door een man die naar haar stond te staren. Ze keek boos terug. Wat moest hij van haar? Ze hoorde de stem van Liedje, die haar een paar dagen geleden had gezegd dat ze misschien eens wat meer open moest staan voor het contact met mannen, dat ze dan misschien sneller een vent aan de haak zou slaan. Ze keek nog eens naar de man. Hij zag er erg goed uit, maar de grijze haren bij zijn slapen verraadden dat hij waarschijnlijk ergens achter in de veertig was. Hij had een sterke kaak, en felle ogen die zich in de hare boorden. Ze wendde blozend haar gezicht af. Misschien had Liedje gelijk. Deze man kwam niet onbetrouwbaar over, het zou vast geen kwaad kunnen eens een praatje met hem te maken…

Barbier hield zijn adem in toen de vrouw hem aankeek en begon te blozen. Ze kwam op hem af, en keek hem in de ogen. Hij verdronk bijna in de hare, en kon geen woord meer uitbrengen… “Ken ik jou?” Het was bijna een afgezaagde versierpoging, maar uit haar mond klonk de vraag als een uitnodiging. “Nog niet. Mijn naam is Barbier, en de jouwe?” Ze stelde zich voor als Goedendag, en vertelde hem dat ze net van plan was het feest te verlaten. “Heb je andere plannen dan?” Hij hoopte dat ze nee zou zeggen, en dat deed ze. “Heb je zin om met mij mee te gaa?” Goedendag twijfelde even. “GO FOR IT GIRL!!!!” ze hoorde het Liedje al roepen in haar hoofd. Waarom ook eigenlijk niet? Ze knikte en liep achter deze aantrekkelijke vreemdeling aan richting zijn auto.

In de auto kon Barbier zich bijna niet beheersen. Hij had echter aan de reactie van Goedendag op zijn voorstel gezien dat hij niet te hard van stapel moest lopen. Hij keek hoe ze haar gordel vastklikte, en boog naar haar toe. “Voordat we gaan, wil ik eerst even dit doen.” Hij plaatste zijn mond op de hare, en streek heel even met zijn tong langs haar lichtgeopende lippen. Net toen ze haar armen om zijn nek wilde slaan, trok hij zich terug. Hij startte de auto en reed weg.

Barbier keek even opzij naar Goedendag. Hij zag het verlangen in haar ogen en wist dat hij het goed gespeeld had. Hij wilde deze vrouw heel graag, maar hij wilde ook dat zij hem net zo graag wilde. Hij reed naar zijn huis, en hield het portier voor haar open. Binnen aangekomen hingen ze hun jassen op. “Eh, hier is de woonkamer…” Barbier wachtte heel even, met zijn hand al op de klink van de deur. Hij voelde zich ineens onzeker. Goedendag was nog steeds een beetje van slag van de kus, die naar meer had gesmaakt. Ze verspilde dan ook geen tijd toen ze Barbier zag aarzelen, en liep naar hem toe. Ze sloeg haar armen om zijn nek en begon hem wild te zoenen. Heel even stopte ze, en ze fluisterde in zijn oor: “Laat mij je slaapkamer eerst maar zien…”
_{Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Enige overeenkomst met de werkelijkheid berust puur op toeval...}