ik voel me leeg, wil huilen maar gaat niet. Denken is kut, sterf klotezooi, sterf. Alles wat ik wil is de hele dag slapen nergens aan denken en morgen weer en overmorgen en die dag daarna en dat doen voor de komende paar maanden.
Niet dat ik er geen rekening mee had gehouden, maar de klap is toch altijd groter dan geanticipeerd. Verdomme, ik wil nieteens blij zijn, ik wil me kut voelen, ik wil boos zijn(maar dat gaat ook niet

) Ik wil haar alleen maar terug, niet alleen mn vriendin kwijt maar ook mn beste vriendin, de persoon bij wie ik me daadwerkelijk mezelf voelde, de persoon met wie ik bang was om een relatie aan te gaan vanwege de vriendschap.
Nooit zal 't meer zijn als daarvoor, ik zal je missen, doe ik nu ook al. En ik ga weer naar mn bed om me kut te voelen, te slapen en te hopen dat 't ooit weer goed komt