R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben benieuwd of er mensen zijn hier die het proces kanker van het begin tot het eind meegemaakt hebben. Wat gebeurde er toen je het hoorde en hoe heb je het beleefd tot diegene stierf?
Ik hoor vaak dat mensen dan op den duur nog maar 40 kilo wegen maar zijn ze dan nog aanspreekbaar?
Hoe gaat de patient er zelf mee om, accepteren ze dat ze doodgaan?
Alleen serieuze reacties aub.
Ik hoor vaak dat mensen dan op den duur nog maar 40 kilo wegen maar zijn ze dan nog aanspreekbaar?
Hoe gaat de patient er zelf mee om, accepteren ze dat ze doodgaan?
Alleen serieuze reacties aub.
Ja ik heb er nog niet van dichtbij mee te maken gehad, het lijkt me enorm zwaar om je dierbare langzaam te zien sterven.
Ja, meegemaakt van dichtbij... niet prettig.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
het ligt eraan welke soort kanker men heeft....
Ik heb longkanker van mijn oma meegemaakt wat overal uitgezaaid was. Het geheel heeft geloof ik 7 maanden geduurd. Je zag haar per week afzwakken en minder energie krijgen, aan het einde lag ze nog twee weken in het ziekenhuis omdat zo zo'n pijn had. Ze heeft ondanks de overmacht enorm geknokt tegen de ziekte, om toch iets langer met haar familie door te kunnen brengen.
Verder is mijn pa gestorven aan huidkanker, maar daar was ik toch iets te jong voor om het te kunnen begrijpen. Heb wel begrepen dat het een hoopje ellende was toen hij stierf...twee weken ervoor zat hij nog legotreintjes voor me in elkaar te zetten, terwijl hij verging van de pijn
Ze zijn er vaak tot aan het einde mentaal gezien nog wel helemaal bij (tenzij ze natuurlijk plat van de morfine liggen). Je kan ook weinig anders als je dood accepteren.
Het is een verschikkelijke ziekte, maar het is nou éénmaal zo. Life's a bitch!
Ik heb longkanker van mijn oma meegemaakt wat overal uitgezaaid was. Het geheel heeft geloof ik 7 maanden geduurd. Je zag haar per week afzwakken en minder energie krijgen, aan het einde lag ze nog twee weken in het ziekenhuis omdat zo zo'n pijn had. Ze heeft ondanks de overmacht enorm geknokt tegen de ziekte, om toch iets langer met haar familie door te kunnen brengen.
Verder is mijn pa gestorven aan huidkanker, maar daar was ik toch iets te jong voor om het te kunnen begrijpen. Heb wel begrepen dat het een hoopje ellende was toen hij stierf...twee weken ervoor zat hij nog legotreintjes voor me in elkaar te zetten, terwijl hij verging van de pijn
Ze zijn er vaak tot aan het einde mentaal gezien nog wel helemaal bij (tenzij ze natuurlijk plat van de morfine liggen). Je kan ook weinig anders als je dood accepteren.
Het is een verschikkelijke ziekte, maar het is nou éénmaal zo. Life's a bitch!
Stand for something or fall for anything
mijn buurvrouw is paar weken geleden aan longkanker overleden na een ziekbed van een klein jaar. Zo ook mijn tante maar die overleed al na 3 maanden (ook longkanker). Bij mijn buuf was er ook nog uitzaaiingen naar de hersenen en idd beiden erg mager zeker op het laatst, maar op een gegeven moment berusting dat hun tijd is gekomen.
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Hoe pakten jullie de draad weer op, is het gewoon gevoelens wegdrukken en doorgaan?
Collega's zullen op een gegeven moment zoiets hebben van 'ben je er onderhand eens overheen?'
Collega's zullen op een gegeven moment zoiets hebben van 'ben je er onderhand eens overheen?'
Waarom moet je het weg drukken? Moet je standaard veranderen in een hoopje ellende?quote:Op maandag 2 november 2009 14:09 schreef hanskraaijjr het volgende:
Hoe pakten jullie de draad weer op, is het gewoon gevoelens wegdrukken en doorgaan?
Collega's zullen op een gegeven moment zoiets hebben van 'ben je er onderhand eens overheen?'
Prettig is anders maar je kan er weinig aan veranderen. Om dan als achterblijver te veranderen in een hoop ellende daar schiet niemand iets mee op.
Daar gaat iedereen op een andere manier mee om. Bij ons was het vooral een hele nieuwe invulling vinden... Mijn schoonmoeder is aan longkanker overleden, heeft al met al een jaar geduurd. Toevallig vandaag nog over gehad, het is alweer bijna tien jaar geleden.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Mijn vader heeft het bij familieleden al verschillende malen meegemaakt en hij zegt dat het vaak hetzelfde proces is wat hij meemaakt.
Het lijkt ook wel alsof hij went eraan.
Het lijkt ook wel alsof hij went eraan.
Vanwaar je vraag? Een bekende van me kreeg 2.5 maand geleden de diagnose en kon niet meer worden behandeld. De verwachting is dat ze het eind van de maand niet haalt.
crap in = crap out
M'n oma, een oom, 2 tantes en m'n pa zijn aan kanker overleden.
M'n pa kreeg na meer dan 20 jaar weer kanker, en is daar binnen 3 maanden nadat hij klachten kreeg, aan overleden. De ziekte van de anderen duurde van een half jaar tot anderhalf jaar ongeveer.
Zwaar kut om dat mee te maken, maar ja, je moet verder.
Mij heeft het erg geholpen door er met m'n familie over te praten en de goede/mooie/leuke/lieve dingen van ze (en dan vooral m'n pa) te blijven herinneren, waardoor er, tussen het verdriet door, toch altijd weer een glimlach op m'n gezicht komt.
M'n pa kreeg na meer dan 20 jaar weer kanker, en is daar binnen 3 maanden nadat hij klachten kreeg, aan overleden. De ziekte van de anderen duurde van een half jaar tot anderhalf jaar ongeveer.
Zwaar kut om dat mee te maken, maar ja, je moet verder.
Mij heeft het erg geholpen door er met m'n familie over te praten en de goede/mooie/leuke/lieve dingen van ze (en dan vooral m'n pa) te blijven herinneren, waardoor er, tussen het verdriet door, toch altijd weer een glimlach op m'n gezicht komt.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Hmmm je moet het zelf ook accepteren. Je gaat allemaal wel een keer en je moet er echt het best van maken! Bij mij was het echt de uitkomst om afleiding te zoeken, heb het een weekje moeilijk gehad, maar daarna ben ik verder gegaan. Ik denk er nog wel eens aan en dan kan ik me best kut voelen.
zou diegene willen dat jij je continue kut voelt?
zou diegene willen dat jij je continue kut voelt?
Stand for something or fall for anything
mijn vraag komt gewoon uit het feit dat mijn ouders nog gezond zijn, al heeft mijn vader wel een schilferig plekje op zijn arm wat er al een tijd zit en ik mezelf een beetje wil voorbereiden op zware dingen in de toekomst.
Voordat je je druk gaat maken of het wel eens kanker zou kunnen zijn of niet, vraag hem eens of hij het wil laten onderzoeken. Wie weet kan een zalfje het ook oplossen.quote:Op maandag 2 november 2009 14:15 schreef hanskraaijjr het volgende:
mijn vraag komt gewoon uit het feit dat mijn ouders nog gezond zijn, al heeft mijn vader wel een schilferig plekje op zijn arm wat er al een tijd zit en ik mezelf een beetje wil voorbereiden op zware dingen in de toekomst.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Is je vader opgegeven dan?
Het verschilt per persoon. Ik ken een vrouw die heel positief is gebleven tijdens haar zieke periode en die bleef nog 6 jaar langer redelijk gelukkig leven dan de doktoren hadden gedacht.
Mijn eigen vader heeft 2 keer een aggressieve vorm van kanker gehad en die is nu al weer een hele tijd kankervrij. Dus kanker hoeft niet altijd acute dood en wegkwijnen te betekenen.
Ik ken ook de vader van een vriendinnetje die een tumor in zijn hoofd had en daardoor steeds gekker ging doen. Die heeft uiteindelijk ervoor gekozen om euthanasie te plegen omdat hij op een bepaalde manier herinnerde wilde worden en dat was niet als patient.
Het verschilt per persoon.
Het verschilt per persoon. Ik ken een vrouw die heel positief is gebleven tijdens haar zieke periode en die bleef nog 6 jaar langer redelijk gelukkig leven dan de doktoren hadden gedacht.
Mijn eigen vader heeft 2 keer een aggressieve vorm van kanker gehad en die is nu al weer een hele tijd kankervrij. Dus kanker hoeft niet altijd acute dood en wegkwijnen te betekenen.
Ik ken ook de vader van een vriendinnetje die een tumor in zijn hoofd had en daardoor steeds gekker ging doen. Die heeft uiteindelijk ervoor gekozen om euthanasie te plegen omdat hij op een bepaalde manier herinnerde wilde worden en dat was niet als patient.
Het verschilt per persoon.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Daarbij zou ik denken dat het sterk erfelijk isquote:Op maandag 2 november 2009 14:13 schreef spijkerbroek het volgende:
M'n oma, een oom, 2 tantes en m'n pa zijn aan kanker overleden.
*Hosselcopter*
Ja, meegemaakt met mijn vader. Geen zin om hier uitgebreid over te schrijven, maar in het kort: ja nog aanspreekbaar, inderdaad nog maar 40 kilo (of minder), acceptatie en uiteindelijk kiezen voor de dood in plaats voor een nog langere lijdensweg.
Ik heb ook huidkanker gehad paar jaar geledenquote:Op maandag 2 november 2009 14:08 schreef Dj_unkie het volgende:
het ligt eraan welke soort kanker men heeft....
Ik heb longkanker van mijn oma meegemaakt wat overal uitgezaaid was. Het geheel heeft geloof ik 7 maanden geduurd. Je zag haar per week afzwakken en minder energie krijgen, aan het einde lag ze nog twee weken in het ziekenhuis omdat zo zo'n pijn had. Ze heeft ondanks de overmacht enorm geknokt tegen de ziekte, om toch iets langer met haar familie door te kunnen brengen.
Verder is mijn pa gestorven aan huidkanker, maar daar was ik toch iets te jong voor om het te kunnen begrijpen. Heb wel begrepen dat het een hoopje ellende was toen hij stierf...twee weken ervoor zat hij nog legotreintjes voor me in elkaar te zetten, terwijl hij verging van de pijn
Ze zijn er vaak tot aan het einde mentaal gezien nog wel helemaal bij (tenzij ze natuurlijk plat van de morfine liggen). Je kan ook weinig anders als je dood accepteren.
Het is een verschikkelijke ziekte, maar het is nou éénmaal zo. Life's a bitch!
een melanoom heb er een groot litteken aan over gehouden. Mensen denken vaak dat huidkanker minder gevaarlijk is maar als het uitzaait dan ben je ook de klos.
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Ja, van heel dichtbij meegemaakt.
Het is een smerige ziekte, die je van binnenuit helemaal opvreet.
Het is een smerige ziekte, die je van binnenuit helemaal opvreet.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Meerdere malen meegemaakt, sommigen kiezen ervoor om gewoon niet voor een behandeling te gaan. Wat heb je aan een levensverlengende behandeling waar je alleen maar ontzettend ziek en zwak van wordt? Kanker betekent lang niet altijd dat je niks meer kan, ga leven alsof iedere dag je laatste kan zijn, want tja..
Anderen kiezen wel voor een levensverlengende behandeling in de hoop dat ze het lang genoeg uithouden om gebruik te kunnen maken van die ene behandeling die net op tijd beschikbaar komt..
Anderen kiezen wel voor een levensverlengende behandeling in de hoop dat ze het lang genoeg uithouden om gebruik te kunnen maken van die ene behandeling die net op tijd beschikbaar komt..
Die oma was de moeder van m'n moeder (wel familie dus), maar die was ook al 96 en die had ook ik weet niet hoeveel andere kwalen.quote:Op maandag 2 november 2009 14:20 schreef Dibble het volgende:
Daarbij zou ik denken dat het sterk erfelijk is
De oom en twee tantes waren allemaal aangetrouwd aan twee broers en een zus van m'n moeder. Allemaal andere families dus.
De enige van wie er een serieuze kans is dat ik kanker zou kunnen erven, is m'n vader. En ik maak me er niet druk om. Ik ga niet elk jaar voor onderzoek ofzo. Ik ben alert, maar ben niet bang. Als het komt, heb ik op deze manier een redelijke kans dat ik er op tijd bij ben.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Was zelf een jaar of 12.
Bij mijn oom op bezoek in het ziekenhuis hij had een hersentumor en was terminaal.
Hoofd naar links je kon met hem praten hoofd naar rechts lag hij in coma.....
Nu bijna 20 jaar later denk ik er nog steeds over.
Had ik maar meer gedaan om in zijn laatste periode zo veel mogelijk bij hem te zijn.
Wat een kut ziekte.
Bij mijn oom op bezoek in het ziekenhuis hij had een hersentumor en was terminaal.
Hoofd naar links je kon met hem praten hoofd naar rechts lag hij in coma.....
Nu bijna 20 jaar later denk ik er nog steeds over.
Had ik maar meer gedaan om in zijn laatste periode zo veel mogelijk bij hem te zijn.
Wat een kut ziekte.
Only when the last tree has died and the last river has been poisoned and the last fish has been caught will we realize we cannot eat money.
Ik kan me eigenlijk best vinden in beide opties....van die behandelingen kan je ook enorm ziek worden/zijn. Sommige mensen gaan dan liever op een natuurlijke weg en willen dan alleen wat pijnstillers. Andere willen zo lang mogelijk rekken om bijvoorbeeld (klein)kinderen op te zien groeien. Mij lijkt het me ook een hele moeilijke keuze.quote:Op maandag 2 november 2009 14:24 schreef MHD83 het volgende:
Meerdere malen meegemaakt, sommigen kiezen ervoor om gewoon niet voor een behandeling te gaan. Wat heb je aan een levensverlengende behandeling waar je alleen maar ontzettend ziek en zwak van wordt? Kanker betekent lang niet altijd dat je niks meer kan, ga leven alsof iedere dag je laatste kan zijn, want tja..
Anderen kiezen wel voor een levensverlengende behandeling in de hoop dat ze het lang genoeg uithouden om gebruik te kunnen maken van die ene behandeling die net op tijd beschikbaar komt..
Even in de trend van dit topic. Kan je zomaar naar de dokter gaan om een test te laten uitvoeren? De soort kanker welke mijn pa had is erfelijk en nogal agressief, kan ik me dan bijvoorbeeld per jaar laten checken?
Stand for something or fall for anything
Dan kan jij je vast ook zo boos maken over mensen die er zo luchtig over doen. Ik kan echt boos worden als iemand weer komt met "insmeren? nee dan word ik niet bruin!" Mensen moesten eens wetenquote:Op maandag 2 november 2009 14:21 schreef controlaltdelete het volgende:
[..]
Ik heb ook huidkanker gehad paar jaar geleden
Stand for something or fall for anything
Vraag het aan je huisarts. Die zal jouw geschiedenis ook wel kennen.quote:Op maandag 2 november 2009 14:28 schreef Dj_unkie het volgende:
[..]
Ik kan me eigenlijk best vinden in beide opties....van die behandelingen kan je ook enorm ziek worden/zijn. Sommige mensen gaan dan liever op een natuurlijke weg en willen dan alleen wat pijnstillers. Andere willen zo lang mogelijk rekken om bijvoorbeeld (klein)kinderen op te zien groeien. Mij lijkt het me ook een hele moeilijke keuze.
Even in de trend van dit topic. Kan je zomaar naar de dokter gaan om een test te laten uitvoeren? De soort kanker welke mijn pa had is erfelijk en nogal agressief, kan ik me dan bijvoorbeeld per jaar laten checken?
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Daar word ik dus totaal niet boos van. Het is meer een grotequote:Op maandag 2 november 2009 14:31 schreef Dj_unkie het volgende:
Dan kan jij je vast ook zo boos maken over mensen die er zo luchtig over doen. Ik kan echt boos worden als iemand weer komt met "insmeren? nee dan word ik niet bruin!" Mensen moesten eens weten
Iedereen weet dat je van teveel blootstelling aan de zon kanker kunt krijgen. Het is dus hun eigen keus. Zie het als roken. Iedereen weet dat het slecht is en dat het kanker kan veroorzaken, toch doen veel mensen het. Eigen keus, eigen schuld.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Door wat ik bij mijn vader heb gezien weet ik in ieder geval dat ik geen chemo of wat dan ook zou nemen als ik wist dat het alleen maar levensverlengend zou zijn. De kuur is in dit geval erger dan de kwaal. Dan maar korter leven.quote:Op maandag 2 november 2009 14:24 schreef MHD83 het volgende:
Meerdere malen meegemaakt, sommigen kiezen ervoor om gewoon niet voor een behandeling te gaan. Wat heb je aan een levensverlengende behandeling waar je alleen maar ontzettend ziek en zwak van wordt? Kanker betekent lang niet altijd dat je niks meer kan, ga leven alsof iedere dag je laatste kan zijn, want tja..
Anderen kiezen wel voor een levensverlengende behandeling in de hoop dat ze het lang genoeg uithouden om gebruik te kunnen maken van die ene behandeling die net op tijd beschikbaar komt..
huidkanker is stijgende doordat mensen idd een getint kleurtje willen hebben dus uren in de zon gaan liggen bakken en ook nog steeds blijven zonnebanken. Zeker voor blanke, blonde mensen is dit een risico. Kan me er wel eens aan ergeren maar goed over 15 jaar is het janken en spijt als blijkt dat die moedervlek een nare dikke tumor is geworden en dit voor een zgnd. schoonheidsideaal. Ik heb het waarschijnlijk opgelopen in mijn kindertijd toen er nog niks bekend was over kankerverwekkende uv-stralen en als kind hele dagen aan het zwembad vertoefde onbeschermd. Maar tegenwoordig is het alom bekend maar als iemand er evengoed schijt aan heeft dan gaat ie zijn gang maar lekker huidkanker oplopen uren bakkend aan het strand, eigen schuld dikke bult maar dit soort gevallen kost de gezondheidszorg wel veel geld. Voorkomen is beter dan te genezen met minder geluk ga je er ook nog aan dood.quote:Op maandag 2 november 2009 14:31 schreef Dj_unkie het volgende:
[..]
Dan kan jij je vast ook zo boos maken over mensen die er zo luchtig over doen. Ik kan echt boos worden als iemand weer komt met "insmeren? nee dan word ik niet bruin!" Mensen moesten eens weten
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Ik heb dit van zeer dichtbij mee gemaakt.
De eerste keer was ik 6 en de tweede keer was ik 16.
De lange weg naar het gesprek waarin je wordt verteld dat er eingelijk niets meer aan te doen is.
Terwijl je dan al zoveel hebt mee gemaakt.
Op een gegeven moment kregen ze zoveel medicatie dat ik ze niet echt meer herkende.
De pijn werd ondanks de medicatie ondragelijk en daarom wouden ze op het laatst niets anders.
Door de medicatie was het op het laatst moeilijk om met ze een gesprek aan te gaan.
De eerste keer was ik 6 en de tweede keer was ik 16.
De lange weg naar het gesprek waarin je wordt verteld dat er eingelijk niets meer aan te doen is.
Terwijl je dan al zoveel hebt mee gemaakt.
Op een gegeven moment kregen ze zoveel medicatie dat ik ze niet echt meer herkende.
De pijn werd ondanks de medicatie ondragelijk en daarom wouden ze op het laatst niets anders.
Door de medicatie was het op het laatst moeilijk om met ze een gesprek aan te gaan.
Ik heb meerdere gevallen meegemaakt 
. Afgelopen jaar nog een oom, die na een jaar of drie kankervrij te zijn geweest het opeens weer kreeg en binnen 2 maanden is gestorven. De laatste twee weken lag hij alleen nog maar op bed, maar het rare is dat toen mijn vader overkwam van het buitenland om hem te bezoeken, ze nog samen buiten in de zon een kopje koffie hebben kunnen drinken. Mijn oom probeerde steeds veel te praten, maar kon alleen nog maar onverstaanbaar mompelen. Diezelfde nacht is hij gestorven...
Het schijnt volgens mij wel vaker voor te komen, dat de zieke nog even opleeft (tot hij van iedereen afscheid heeft kunnen nemen?).
. Afgelopen jaar nog een oom, die na een jaar of drie kankervrij te zijn geweest het opeens weer kreeg en binnen 2 maanden is gestorven. De laatste twee weken lag hij alleen nog maar op bed, maar het rare is dat toen mijn vader overkwam van het buitenland om hem te bezoeken, ze nog samen buiten in de zon een kopje koffie hebben kunnen drinken. Mijn oom probeerde steeds veel te praten, maar kon alleen nog maar onverstaanbaar mompelen. Diezelfde nacht is hij gestorven...Het schijnt volgens mij wel vaker voor te komen, dat de zieke nog even opleeft (tot hij van iedereen afscheid heeft kunnen nemen?).
Cool story, Hansel.
dat had mijn oma ook, de dag dat ze stierf was ze ook erg helder en probeerde vanalles.quote:Op maandag 2 november 2009 14:55 schreef wikwakka2 het volgende:
Ik heb meerdere gevallen meegemaakt
Het schijnt volgens mij wel vaker voor te komen, dat de zieke nog even opleeft (tot hij van iedereen afscheid heeft kunnen nemen?).
Stand for something or fall for anything
Mijn oma had longkanker, en in het begin ( zomer ) merkte je er niet heel veel van, laatste keer dat ik haar gezien heb was met oud en nieuw 2006 of 2007, toen was ze al heel zwak, maar ze was zo lief om een spelletje met me te spelen, en 6 dagen daarna was ze overleden.
Het is ZIJ, niet HIJ. Godverredomme
Nou, als je maar kiest voor jezelf in dat geval. Ik zou zelf dan nog even snel de dingen doen die ik nu zou uitstellen omdat ik de illusie heb nog genoeg tijd te hebben. Met een letterlijke deadline, mits in fatsoenlijke fysieke gesteldheid, zou je nog gewoon even kunnen reizen, activiteiten ondernemen, leuke dingen doen.quote:Op maandag 2 november 2009 14:28 schreef Dj_unkie het volgende:
[..]
Ik kan me eigenlijk best vinden in beide opties....van die behandelingen kan je ook enorm ziek worden/zijn. Sommige mensen gaan dan liever op een natuurlijke weg en willen dan alleen wat pijnstillers. Andere willen zo lang mogelijk rekken om bijvoorbeeld (klein)kinderen op te zien groeien. Mij lijkt het me ook een hele moeilijke keuze.
Beter 2 maanden leven dan 6 maanden doodziek zijn.
Je kan je altijd laten checken. Ga gewoon naar je huisarts, erfelijke aandoeningen zijn vaak al bekend en zeker bij kanker zou hij je gewoon kunnen doorverwijzen naar het ziekenhuis voor een routine check. Bekijk wel even goed hoe je verzekering dit allemaal dekt, maar volgens mij is dat meestal wel in ordequote:Even in de trend van dit topic. Kan je zomaar naar de dokter gaan om een test te laten uitvoeren? De soort kanker welke mijn pa had is erfelijk en nogal agressief, kan ik me dan bijvoorbeeld per jaar laten checken?
Heb het meegemaakt met mijn moeder (uitgezaaide longkanker), en een opa (prostaatkanker wat uitgezaaid was) en een oma. (had het in haar organen)
Niet leuk om mee te maken dat zeer levendige mensen zo snel aftakelden door die snertziekte
Niet leuk om mee te maken dat zeer levendige mensen zo snel aftakelden door die snertziekte
Follow your heart and your dreams won't be far behind
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Ik zou me ook te groot voelen om als 'de terminale patient' afscheid te nemen denk ik. Ben oud en wijs genoeg om de onzinnigheid daar van in te zien, maarja... Trots e.d. Wat doe je eraan?quote:Op maandag 2 november 2009 14:20 schreef Ripley het volgende:
Is je vader opgegeven dan?
Het verschilt per persoon. Ik ken een vrouw die heel positief is gebleven tijdens haar zieke periode en die bleef nog 6 jaar langer redelijk gelukkig leven dan de doktoren hadden gedacht.
Mijn eigen vader heeft 2 keer een aggressieve vorm van kanker gehad en die is nu al weer een hele tijd kankervrij. Dus kanker hoeft niet altijd acute dood en wegkwijnen te betekenen.
Ik ken ook de vader van een vriendinnetje die een tumor in zijn hoofd had en daardoor steeds gekker ging doen. Die heeft uiteindelijk ervoor gekozen om euthanasie te plegen omdat hij op een bepaalde manier herinnerde wilde worden en dat was niet als patient.
Het verschilt per persoon.
Intelligent, but fucked up.
Mijn beste vriend had een hersentumor, hij was 24 toen ze het ontdekten en 25 toen hij stierf. Heeft al met al een half jaar geduurd en wat een akelig proces is dat... Daarop volgend is mijn oma binnen 3 maanden overleden aan darmkanker. Nee, het is echt niet fijn om mensen zo te zien aftakelen...
De draad oppakken is denk ik voor iedereen verschillend. Ik heb d'r in elk geval wel even voor nodig gehad.
De draad oppakken is denk ik voor iedereen verschillend. Ik heb d'r in elk geval wel even voor nodig gehad.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Bij meerdere mensen meegemaakt. Hoe het verloopt hangt heel erg van de kankersoort af en ook hoe mensen er mee omgaan. Mijn opa hoorde dat hij longkanker had (ging voor rugpijn naar de dokter ) en was nog geen half jaar later het gras van onder aan het bekijken. Die had al direct zoiets van nou dit is het dan en gaf direct op.
Mijn eigen vader kreeg in 2005 te horen dat hij prostaatkanker had en die had zoiets van we gaan ervoor vechten. Die vond het ook erg moeilijk te verteren dat zijn lichaam het op aan het geven was, hij wilde nog helemaal niet. In 2007 is ie uiteindelijk overleden en dat was echt niet prettig hoe die er de laatste maanden bij lag. Dat beeld blijft je wel bij zeg maar. Je vader, je voorbeeld verworden tot een hulpeloos zielig hoopje mens waarvan je weet dat het elk moment afgelopen kan zijn. En hij is toch tot het eind toe positief gebleven.
) en was nog geen half jaar later het gras van onder aan het bekijken. Die had al direct zoiets van nou dit is het dan en gaf direct op.Mijn eigen vader kreeg in 2005 te horen dat hij prostaatkanker had en die had zoiets van we gaan ervoor vechten. Die vond het ook erg moeilijk te verteren dat zijn lichaam het op aan het geven was, hij wilde nog helemaal niet. In 2007 is ie uiteindelijk overleden en dat was echt niet prettig hoe die er de laatste maanden bij lag. Dat beeld blijft je wel bij zeg maar. Je vader, je voorbeeld verworden tot een hulpeloos zielig hoopje mens waarvan je weet dat het elk moment afgelopen kan zijn. En hij is toch tot het eind toe positief gebleven.
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Mijn opa heeft kanker..wij weten het 4 weken pas. Het is longkanker met uitzaaiingen ze hebben hem nog ong een jaar gegeven...ik hoop zo dat wij nog lang van hem mogen genieten en hij nog veel mag meemaken met de fam. Het was me al opgevallen dat hij erg mager was, maar niemand dacht er nog wat van. Ik heb hem sinds de kanker afgelopen zondag voor de 2e keer gezien hij was in het ziekenhuis opgenomen want het ging heel erg slecht. Het was zo moeilijk, hij is een lange slanke man, maar er was helemaal niks van hem over en hij zag er vreselijk uit. Ik wil helemaal nooit dat er een fam. lid doodgaat door deze rotziekte.
Ik heb het vorig jaar meegemaakt met de leukste leraar en tevens directeur van mijn studie. Ik zit op een klein schooltje, met 3 klasjes en ong 10 docenten. Hij was zeker favoriet. Hij liep al een tijdlang met kanker rond, 1 long was al weggehaald had ik achteraf gehoord. Het was verdwenen en weer teruggekomen. Ook hij was een lange smalle man, maar in de zomervakantie 2 jaar terug zou hij voor de zoveelste chemo gaan. Zijn zicht werd slecht dus hij was ook vaak weg van school en kwam terug met een ooglapje dan had ie een oogoperatie gehad. En dan al meerdere keren,
Maar na die zomervakantie zagen we hem terug, hij was heel erg grijs geworden en heel erg dun. Hij was ontzettend chagarijnig en kon niet aardig zijn. Dat konden wij begrijpen, was in het begin wel lastig want hij was altijd vrolijk. Ik vond het al zo knap dat hij nog werkte. Op de ene dag was hij niet meer op school, voor een lange tijd. Het ging slecht met hem hij kon niet meer komen werken. Dit was tegen deze tijd..oktober. Wij kregen DTP les van zijn dochter, 2 lessen gehad die arme vrouw had het zo zwaar ermee. Jeroen, die docent dus, wilde dolgraag bij onze tentamens aanwezig zijn had zijn dochter verteld, hij zou zijn best doen maar hij kon natuurlijk niet zeggen of hij dat aan zou kunnnen. Onze tentamens waren in juni. ongeveer 2 weken na de kerstvakantie overleed hij, 1 dag voor zijn verjaardag. Wij kregen het nieuws sochtends op school, iedereen was in shock ik heb thuis ook erg gehuild toen het pas echt doordrong.
Het is vreselijk om van dichtbij mee te maken. Je kan er helemaal niks aan doen, en je ziet hoe erg iemand achteruit gaat.
Ik heb het vorig jaar meegemaakt met de leukste leraar en tevens directeur van mijn studie. Ik zit op een klein schooltje, met 3 klasjes en ong 10 docenten. Hij was zeker favoriet. Hij liep al een tijdlang met kanker rond, 1 long was al weggehaald had ik achteraf gehoord. Het was verdwenen en weer teruggekomen. Ook hij was een lange smalle man, maar in de zomervakantie 2 jaar terug zou hij voor de zoveelste chemo gaan. Zijn zicht werd slecht dus hij was ook vaak weg van school en kwam terug met een ooglapje dan had ie een oogoperatie gehad. En dan al meerdere keren,
Maar na die zomervakantie zagen we hem terug, hij was heel erg grijs geworden en heel erg dun. Hij was ontzettend chagarijnig en kon niet aardig zijn. Dat konden wij begrijpen, was in het begin wel lastig want hij was altijd vrolijk. Ik vond het al zo knap dat hij nog werkte. Op de ene dag was hij niet meer op school, voor een lange tijd. Het ging slecht met hem hij kon niet meer komen werken. Dit was tegen deze tijd..oktober. Wij kregen DTP les van zijn dochter, 2 lessen gehad die arme vrouw had het zo zwaar ermee. Jeroen, die docent dus, wilde dolgraag bij onze tentamens aanwezig zijn had zijn dochter verteld, hij zou zijn best doen maar hij kon natuurlijk niet zeggen of hij dat aan zou kunnnen. Onze tentamens waren in juni. ongeveer 2 weken na de kerstvakantie overleed hij, 1 dag voor zijn verjaardag. Wij kregen het nieuws sochtends op school, iedereen was in shock ik heb thuis ook erg gehuild toen het pas echt doordrong.
Het is vreselijk om van dichtbij mee te maken. Je kan er helemaal niks aan doen, en je ziet hoe erg iemand achteruit gaat.
Misschien niet echt gepast in dit topic, maar dit soort verhalen motiveren me enorm om van de sigaretten af te blijven, nu ik (al) 3 maanden gestopt ben en af en toe nog steeds erg trek heb in een sigaret.
"I intend to live forever. So far, so good."
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
Mijn vader had longkanker en werd hiervoor bestraald.
Op de laatste dag van de bestraling knapte zijn maag-aorta en was hij binnen 3 dagen gestorven.
Een zeer pijnlijk, maar toch gelukkig ook maar kort echt ziekbed.
Mijn grote sterke vader was al niet meer wie hij een paar jaar daarvoor was, maar het echte wegkwijnen aan kanker is hem, en ons, goddank bespaard gebleven. Ondanks dat hebben we alles samen goed en mooi kunnen afsluiten, iets waar ik nog steeds heel dankbaar voor ben.
De diagnose kanker werd pas heel laat gegeven want die vlek op zijn longen was eerst vast iets heel anders, alles is onderzocht, behalve kanker.
En ik wist het vanaf die eerste longfoto, als leek kon ik 1 en 1 wel bij elkaar optellen, maar de artsen hebben er 2 jaar voor nodig gehad.
Wat ik je wel mee wil geven als je een dierbare hebt die zo ziek is, is om hem of haar zo min mogelijk als patient te benaderen, maar gewoon als degene die het is.
Iemand is ziek, maar ís niet zijn ziekte.
Op de laatste dag van de bestraling knapte zijn maag-aorta en was hij binnen 3 dagen gestorven.
Een zeer pijnlijk, maar toch gelukkig ook maar kort echt ziekbed.
Mijn grote sterke vader was al niet meer wie hij een paar jaar daarvoor was, maar het echte wegkwijnen aan kanker is hem, en ons, goddank bespaard gebleven. Ondanks dat hebben we alles samen goed en mooi kunnen afsluiten, iets waar ik nog steeds heel dankbaar voor ben.
De diagnose kanker werd pas heel laat gegeven want die vlek op zijn longen was eerst vast iets heel anders, alles is onderzocht, behalve kanker.
En ik wist het vanaf die eerste longfoto, als leek kon ik 1 en 1 wel bij elkaar optellen, maar de artsen hebben er 2 jaar voor nodig gehad.
Wat ik je wel mee wil geven als je een dierbare hebt die zo ziek is, is om hem of haar zo min mogelijk als patient te benaderen, maar gewoon als degene die het is.
Iemand is ziek, maar ís niet zijn ziekte.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
hehe als jij ermee geholpen bent! Volhouden hequote:Op dinsdag 3 november 2009 19:42 schreef JumpingJacky het volgende:
Misschien niet echt gepast in dit topic, maar dit soort verhalen motiveren me enorm om van de sigaretten af te blijven, nu ik (al) 3 maanden gestopt ben en af en toe nog steeds erg trek heb in een sigaret.
Stand for something or fall for anything
Bij mijn vader (47 jaar) heeft deze hele fase minder dan twee maanden geduurd.
Toen ik te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was was het al zo ver gevorderd dat er al niets meer aan te doen was en dat het meer een kwestie was van weken dan van maanden. Hooguit een half jaar.
In de laatste weken was hij zoveel afgevallen en verzwakt dat hij niet meer de man was die ik jaren als mijn vader gezien had en hoopte ook dat hij zo snel mogelijk van alles af zou zijn.
Gelukkig is het snel gegaan, want als ik terugdenk aan mijn vader zie ik de trotse, sterke persoon zoals hij altijd geweest was en niet de zieke, zwakke man van die laatste weken.
Toen ik te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was was het al zo ver gevorderd dat er al niets meer aan te doen was en dat het meer een kwestie was van weken dan van maanden. Hooguit een half jaar.
In de laatste weken was hij zoveel afgevallen en verzwakt dat hij niet meer de man was die ik jaren als mijn vader gezien had en hoopte ook dat hij zo snel mogelijk van alles af zou zijn.
Gelukkig is het snel gegaan, want als ik terugdenk aan mijn vader zie ik de trotse, sterke persoon zoals hij altijd geweest was en niet de zieke, zwakke man van die laatste weken.
Klinkt bekend ook bij mijn pa falen ze al een jaar en ook nu is het niet zeker maar toch chemo's al begonnenquote:Op dinsdag 3 november 2009 19:45 schreef shmoopy het volgende:
De diagnose kanker werd pas heel laat gegeven want die vlek op zijn longen was eerst vast iets heel anders, alles is onderzocht, behalve kanker.
En ik wist het vanaf die eerste longfoto, als leek kon ik 1 en 1 wel bij elkaar optellen, maar de artsen hebben er 2 jaar voor nodig gehad.
Mijn oom is aan longkanker overleden.. 2 a 3 weken na diagnose overleden, maar we wisten dat hij al veel langer ziek was. Hij wilde alleen nooit naar de dokter toe. Tsja..
Detail: Ik werk nu op de afdeling waar hij overleden is (oncologie)
Detail: Ik werk nu op de afdeling waar hij overleden is (oncologie)
Knapquote:Op dinsdag 3 november 2009 20:21 schreef GotC het volgende:
Detail: Ik werk nu op de afdeling waar hij overleden is (oncologie)
Da's toch raar? Lijkt me niet zo moeilijk te diagnosticeren.quote:Op dinsdag 3 november 2009 20:07 schreef TJDoornbos het volgende:
[..]
Klinkt bekend ook bij mijn pa falen ze al een jaar en ook nu is het niet zeker maar toch chemo's al begonnen
Sterkte trouwens, hoe gaat het met hem?
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Nu 1 chemo gehad, hij is vermoeider maar verder wel ok.quote:Op dinsdag 3 november 2009 20:27 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Da's toch raar? Lijkt me niet zo moeilijk te diagnosticeren.
Sterkte trouwens, hoe gaat het met hem?
Tsja jaar geleden dachten ze al dat die paar maanden had, toen had die ineens niks behalve beetje vocht en nu is het asbestkanker.............snap ze echt niet
thnx!
Dat is iets wat ik ook niet verwacht had. Mijn vader heeft vier jaar lang chemokuren gehad. Hij heeft letterlijk gevochten tot en met de laatste dag.quote:Op dinsdag 3 november 2009 19:52 schreef Ixnay het volgende:
Bij mijn vader (47 jaar) heeft deze hele fase minder dan twee maanden geduurd.
Toen ik te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was was het al zo ver gevorderd dat er al niets meer aan te doen was en dat het meer een kwestie was van weken dan van maanden. Hooguit een half jaar.
In de laatste weken was hij zoveel afgevallen en verzwakt dat hij niet meer de man was die ik jaren als mijn vader gezien had en hoopte ook dat hij zo snel mogelijk van alles af zou zijn.
Gelukkig is het snel gegaan, want als ik terugdenk aan mijn vader zie ik de trotse, sterke persoon zoals hij altijd geweest was en niet de zieke, zwakke man van die laatste weken.
Hij was nog maar een schijntje van de sterke man die hij zijn hele leven is geweest.
Soms zat ik wel eens naar hem te kijken en dan dacht ik: "Als dit maar niet het beeld is wat ik terugkrijg als ik later aan hem terugdenk."
Dat was echt een angst van me.
En in het begin heb je dat wel, maar dat zakt langzaam weg.
Als ik nu aan hem terugdenk, dan denk ik ook aan hoe hij was toen hij nog gewoon gezond was.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Was geen keuze van mij..quote:
Ik vind het interessant om te lezen hoe jullie overal mee omgaan
. Persoonlijk zie ik alleen de kant vd verpleegkundige, niet die van de familie.Ik ben niet meer bij m'n oom langsgeweest tijdens zijn stervensfase, en ik zie hem in gedachten nog steeds zo mager, ingezakt..
. Nu heb ik een buurvrouw die ongeneeslijk is verklaard met nierkanker (meta's in borsten, longen etc) en ik weet niet meer hoe ik ermee om moet gaan. We zagen elkaar maar sporadisch, en ik vind het zo stom om nu ineens wel langs te gaan ..
Meerdere familieleden, eerst mijn oma (darm) toen ik vrij jong was. Heb haar niet echt veel zien aftakelen, mijn ouders beschermden mij daarvoor. Ik heb wel gewoon afscheid kunnen nemen toen ze nog "bij" was zeg maar, maar de verhalen die ik hoorde over haar waren echt mensonterend en hebben een ontzettende indruk op mij gemaakt. Ze kon niks meer binnen- of ophouden en haar kinderen moesten met bescherming tegen de stank voor haar zorgen in de terminale fase. Je kunt er gewoon niet bij dat zo'n proces met een mens kan gebeuren...
Dan nog een oudoom, 50 jaar nooit bij de dokter geweest en toen hoestte ie bloed. En oh ja, hij had opeens een bobbel op zijn pols. Deed best wel pijn eigenlijk. Taai, stoer mannetje was het zoals ze ze niet meer maken en binnen een paar maand weg.
Toen mijn tante. Die kon steeds slechter slikken maar durfde niet naar de dokter. Ze wist waarschijnlijk al wel hoe laat het was ook omdat ze heel veel gerookt had altijd. In de loop van anderhalf jaar ofzo werd ze steeds magerder omdat ze steeds minder kon eten (en ze was al erg tenger altijd) dus tegen de tijd dat ze eindelijk naar de dokter gejaagd werd was het heel snel einde verhaal (slokdarm). Ze had er geen vrede mee, bleef ontkennen en weigeren er over te praten en zo is ze gegaan. De hele familie wist eigenlijk niet wat ze overkwam.
Vorig jaar mijn andere tante. Borstkanker die maar bleef terugkomen. Eerst stomtoevallig ontdekt als "mogelijk iets" op een foto, nauwelijks iets raars te zien. Jaar kankervrij, dan toch terug, opgegeven, toch een behandeling in ander ziekenhuis mogelijk maar uiteindelijk toch vrij snel afgelopen.
Het was erg zwaar om te zien, maar ze heeft zelf heel bewust afscheid genomen van iedereen. Ik denk dat ze dat vooral gedaan heeft met het beeld van haar zus -mijn andere tante- in haar achterhoofd en ik ben haar daar erg dankbaar voor.
Dan nog een oudoom, 50 jaar nooit bij de dokter geweest en toen hoestte ie bloed. En oh ja, hij had opeens een bobbel op zijn pols. Deed best wel pijn eigenlijk. Taai, stoer mannetje was het zoals ze ze niet meer maken en binnen een paar maand weg.
Toen mijn tante. Die kon steeds slechter slikken maar durfde niet naar de dokter. Ze wist waarschijnlijk al wel hoe laat het was ook omdat ze heel veel gerookt had altijd. In de loop van anderhalf jaar ofzo werd ze steeds magerder omdat ze steeds minder kon eten (en ze was al erg tenger altijd) dus tegen de tijd dat ze eindelijk naar de dokter gejaagd werd was het heel snel einde verhaal (slokdarm). Ze had er geen vrede mee, bleef ontkennen en weigeren er over te praten en zo is ze gegaan. De hele familie wist eigenlijk niet wat ze overkwam.
Vorig jaar mijn andere tante. Borstkanker die maar bleef terugkomen. Eerst stomtoevallig ontdekt als "mogelijk iets" op een foto, nauwelijks iets raars te zien. Jaar kankervrij, dan toch terug, opgegeven, toch een behandeling in ander ziekenhuis mogelijk maar uiteindelijk toch vrij snel afgelopen.
Het was erg zwaar om te zien, maar ze heeft zelf heel bewust afscheid genomen van iedereen. Ik denk dat ze dat vooral gedaan heeft met het beeld van haar zus -mijn andere tante- in haar achterhoofd en ik ben haar daar erg dankbaar voor.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Als je langs wilt gaan, doe dat dan. Straks kan het niet meer. En dat is onherroepelijk.quote:Op dinsdag 3 november 2009 20:38 schreef GotC het volgende:
[..]
Was geen keuze van mij..
Ik vind het interessant om te lezen hoe jullie overal mee omgaan
Ik ben niet meer bij m'n oom langsgeweest tijdens zijn stervensfase, en ik zie hem in gedachten nog steeds zo mager, ingezakt..
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een uitdaging 💖
Ik heb het ook van heel dicht bij meegemaakt, maar eigenlijk een beetje in een rare situatie..
In 2007 leerde ik mijn (huidige) vriend kennen. Toen onze relatie "serieus" begon te worden, kreeg zijn moeder gezondheidsklachten; buikpijn, last van verstopping, koorts.. Vervolgens had ze ook vaak bloed in haar ontlasting, wat natuurlijk een alarmsignaal is, maar omdat zij eerder een darmontsteking had gehad, dacht ze dat ze dit nu weer had. Ze maakte dus een afspraak met de internist.
Vanaf dat punt ging alles eigenlijk in sneltreinvaart; er werd een scopie van haar darmen gedaan, waarbij ze zelf een slaapmiddel toegediend kreeg zodat ze niet heeft kunnen meekijken. Achteraf vertelde de internist haar dat er een gezwel zat ter grootte van een knikker, hij vermoedde dat het kwaadaardig zou zijn, maar in dat geval zat het op een gunstige plek en zou het operabel zijn.
Binnen een paar dagen bleek het inderdaad om een kwaadaardig gezwel te gaan, maar de tumorsoort kwam niet overeen met wat men normaal ziet bij darmkanker. Uiteindelijk werd ze naar huis gestuurd, zonder verder advies; we moesten het maar even aankijken.
Omdat dat natuurlijk belachelijk klinkt (hallo; er zit een kwaadaardig gezwel in je lijf, dat moet er toch uit?) is ze inmiddels naar het ziekenhuis in Gent gegaan, daar waren ze redelijk positief, in eerste instantie gaven ze haar nog zeker 2 jaar, later werd dat maximaal 2 jaar....
Uiteindelijk bleek dat het niet ging om gezwel ter grootte van een knikker, maar een tumor die heel de darm blokkeerde; ze kon al weken niet meer naar het toilet en alles was opgehoopt. Ze probeerden de verstopping te verhelpen, en in de tussen tijd deden ze alles om de "bron" van het gezwel te vinden. Dat lukte maar niet, en toen ook de behandeling voor de verstopping ietwat fout ging (haar darm scheurde), moest ze met spoed geopereerd worden. Tijdens die operatie bleek dat de kanker vanuit haar eierstokken kwam en dat ook haar lever er zeer slecht aan toe was. Ze hebben toen nog zoveel mogelijk van de gezwellen verwijdert, maar helaas konden ze niets voor haar lever doen.
Uiteindelijk zijn de 2 jaar die ze haar gaven 2 weken geworden. Ze werd half oktober 2007 ziek, ze is november 2007 overleden..
Ik ben er het hele proces bij geweest; ik voelde me daar in eerste instantie raar bij omdat ik niemand van die familie nog goed kende. Mijn vriend gaf echter aan dat 'ie me nodig had, dus was ik er, maar ik heb (soms nog) heel moeilijk (gehad) met de beelden van zo'n ziek iemand zien aftakelen. Vooral de laatste uren hebben me maanden aan een stuk wakker gehouden. Mijn vriend had hier veel minder last van; hij heeft leukere herinneringen aan zijn moeder uit betere tijden.
In 2007 leerde ik mijn (huidige) vriend kennen. Toen onze relatie "serieus" begon te worden, kreeg zijn moeder gezondheidsklachten; buikpijn, last van verstopping, koorts.. Vervolgens had ze ook vaak bloed in haar ontlasting, wat natuurlijk een alarmsignaal is, maar omdat zij eerder een darmontsteking had gehad, dacht ze dat ze dit nu weer had. Ze maakte dus een afspraak met de internist.
Vanaf dat punt ging alles eigenlijk in sneltreinvaart; er werd een scopie van haar darmen gedaan, waarbij ze zelf een slaapmiddel toegediend kreeg zodat ze niet heeft kunnen meekijken. Achteraf vertelde de internist haar dat er een gezwel zat ter grootte van een knikker, hij vermoedde dat het kwaadaardig zou zijn, maar in dat geval zat het op een gunstige plek en zou het operabel zijn.
Binnen een paar dagen bleek het inderdaad om een kwaadaardig gezwel te gaan, maar de tumorsoort kwam niet overeen met wat men normaal ziet bij darmkanker. Uiteindelijk werd ze naar huis gestuurd, zonder verder advies; we moesten het maar even aankijken.
Omdat dat natuurlijk belachelijk klinkt (hallo; er zit een kwaadaardig gezwel in je lijf, dat moet er toch uit?) is ze inmiddels naar het ziekenhuis in Gent gegaan, daar waren ze redelijk positief, in eerste instantie gaven ze haar nog zeker 2 jaar, later werd dat maximaal 2 jaar....
Uiteindelijk bleek dat het niet ging om gezwel ter grootte van een knikker, maar een tumor die heel de darm blokkeerde; ze kon al weken niet meer naar het toilet en alles was opgehoopt. Ze probeerden de verstopping te verhelpen, en in de tussen tijd deden ze alles om de "bron" van het gezwel te vinden. Dat lukte maar niet, en toen ook de behandeling voor de verstopping ietwat fout ging (haar darm scheurde), moest ze met spoed geopereerd worden. Tijdens die operatie bleek dat de kanker vanuit haar eierstokken kwam en dat ook haar lever er zeer slecht aan toe was. Ze hebben toen nog zoveel mogelijk van de gezwellen verwijdert, maar helaas konden ze niets voor haar lever doen.
Uiteindelijk zijn de 2 jaar die ze haar gaven 2 weken geworden. Ze werd half oktober 2007 ziek, ze is november 2007 overleden..
Ik ben er het hele proces bij geweest; ik voelde me daar in eerste instantie raar bij omdat ik niemand van die familie nog goed kende. Mijn vriend gaf echter aan dat 'ie me nodig had, dus was ik er, maar ik heb (soms nog) heel moeilijk (gehad) met de beelden van zo'n ziek iemand zien aftakelen. Vooral de laatste uren hebben me maanden aan een stuk wakker gehouden. Mijn vriend had hier veel minder last van; hij heeft leukere herinneringen aan zijn moeder uit betere tijden.
Huidkanker is een van de gevaarlijkste vormen. Vooral omdat het gigantisch snel uitzaait. het is niet verkeerd om je zelf af en toe even te checken of een moedervlek een bultje heeft of dat er "vingertjes" aan zitten. Ik ken nu al 3 mensen die binnen 12 weken zijn overleden na ontdekking.quote:Op maandag 2 november 2009 14:21 schreef controlaltdelete het volgende:
[..]
Ik heb ook huidkanker gehad paar jaar geleden
Mijn vader zit er midden in, redelijk in de laatste fase eigenlijk.
Breitling - Instruments for Professionals
De plaatselijke lorreboer kreeg 15 jaar geleden de diagnose.
Vraag van de lorreboer aan de arts : Dokter kunt U me beter maken
Arts: Nee!
Lorreboer : Dan wens ik U een prettige dag .
Hij zit dik over de 80 nog op zijn bakfiets door weer en wind .
De buurman had longkanker ,
snijtafel op,snijtafel af
zat op het laatst aan zijn bed vastgeplakr door het doorliggen en woog 40 kilo
Kon zo in Schindlerslist.
Je kan er dus gelukkig geen prognose van maken ,hoe het afloopt .
Vraag van de lorreboer aan de arts : Dokter kunt U me beter maken
Arts: Nee!
Lorreboer : Dan wens ik U een prettige dag .
Hij zit dik over de 80 nog op zijn bakfiets door weer en wind .
De buurman had longkanker ,
snijtafel op,snijtafel af
zat op het laatst aan zijn bed vastgeplakr door het doorliggen en woog 40 kilo
Kon zo in Schindlerslist.
Je kan er dus gelukkig geen prognose van maken ,hoe het afloopt .
Ten Yellow Pointy Kities
Eleven Blue Egyptians
If it wern't so purdy I'd call it skin flute
Eleven Blue Egyptians
If it wern't so purdy I'd call it skin flute
Sterkte toegewenst en geniet van elkaars aanwezigheidquote:Op woensdag 4 november 2009 11:44 schreef CoolGuy het volgende:
Mijn vader zit er midden in, redelijk in de laatste fase eigenlijk.
"I intend to live forever. So far, so good."
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
"I have enough money to last me the rest of my life, unless I buy something"
Dan had de lorreboer geen kwaadaardig gezwel lijkt me anders was hij al lang eerder gestorven.quote:Op woensdag 4 november 2009 11:49 schreef waterkip het volgende:
De plaatselijke lorreboer kreeg 15 jaar geleden de diagnose.
Vraag van de lorreboer aan de arts : Dokter kunt U me beter maken
Arts: Nee!
Lorreboer : Dan wens ik U een prettige dag .
Hij zit dik over de 80 nog op zijn bakfiets door weer en wind .
De buurman had longkanker ,
snijtafel op,snijtafel af
zat op het laatst aan zijn bed vastgeplakr door het doorliggen en woog 40 kilo
Kon zo in Schindlerslist.
Je kan er dus gelukkig geen prognose van maken ,hoe het afloopt .
idd heel erg veel sterkte en wat hierboven al was genoemd geniet echt van elkaar! Straks kom je elkaar wel weer tegenquote:Op woensdag 4 november 2009 11:44 schreef CoolGuy het volgende:
Mijn vader zit er midden in, redelijk in de laatste fase eigenlijk.
quote:Op dinsdag 3 november 2009 22:40 schreef Jamiroquai het volgende:
Kanker hoeft niet dodelijk te zijn.
*Kijkt naar mezelf, klopt op hout*
Wat voor soort kanker had je als ik vragen mag? En is dit al lang geleden?
Heel veel sterktequote:Op woensdag 4 november 2009 11:44 schreef CoolGuy het volgende:
Mijn vader zit er midden in, redelijk in de laatste fase eigenlijk.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Als het eenmaal in de lever zit is het vrijwel altijd einde verhaal. Iemand die van leverkanker hersteld is, moet een zeer zwakke vorm van leverkanker hebben en het heel vroeg ontdekt hebben. Daarnaast komt nog eens het feit dat leverkanker meestal ontstaat vanuit een ander orgaan en dan zit het dus al in het hele lichaam.quote:Op dinsdag 3 november 2009 21:43 schreef silliegirl het volgende:
Tijdens die operatie bleek dat de kanker vanuit haar eierstokken kwam en dat ook haar lever er zeer slecht aan toe was. Ze hebben toen nog zoveel mogelijk van de gezwellen verwijdert, maar helaas konden ze niets voor haar lever doen.
Uiteindelijk zijn de 2 jaar die ze haar gaven 2 weken geworden. Ze werd half oktober 2007 ziek, ze is november 2007 overleden..
Bij de lever is het meer een kwestie van weken dan van maanden. Meestal wordt het ook niet eens meer geopereerd. Als dat gebeurt worden er grote stukken weggesneden van de lever waardoor deze minder goed functioneert en minder gifstoffen uit je lichaam kan verwijderen waardoor je sneller andere ziektes en infecties kunt krijgen en uiteindelijk niet veel ouder zal worden.
Akelige ziekte, je kunt er niks aan doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ixnay op 04-11-2009 21:24:06 ]
Idd. Mijn vader heeft alvleesklierkanker, uitgezaaid naar de lever, botten, ruggewervels, lymfeklieren, zo'n beetje overal.
Wij weten dat hij het heeft vanaf september 2005. Hij heeft een zeldzame, langzaam groeiende vorm maar de laatste weken is eea in een stroomversnelling geraakt.
Hele moeilijke tijd. Maar ja, wat doe je er aan.
Kutziekte
Wij weten dat hij het heeft vanaf september 2005. Hij heeft een zeldzame, langzaam groeiende vorm maar de laatste weken is eea in een stroomversnelling geraakt.
Hele moeilijke tijd. Maar ja, wat doe je er aan.
Kutziekte
Breitling - Instruments for Professionals
sterkte!quote:Op woensdag 4 november 2009 22:55 schreef CoolGuy het volgende:
Idd. Mijn vader heeft alvleesklierkanker, uitgezaaid naar de lever, botten, ruggewervels, lymfeklieren, zo'n beetje overal.
Wij weten dat hij het heeft vanaf september 2005. Hij heeft een zeldzame, langzaam groeiende vorm maar de laatste weken is eea in een stroomversnelling geraakt.
Hele moeilijke tijd. Maar ja, wat doe je er aan.
Kutziekte
kan dat zo lang duren ja....ongelooflijk dat moet een lijdensweg zijn voor jullie zeg. Misschien een hele rottige vraag, maar zo bedoel ik het echt niet. Heb je soms niet het idee dat het beter zou zijn als het nu al afgelopen was?quote:Op woensdag 4 november 2009 22:55 schreef CoolGuy het volgende:
Idd. Mijn vader heeft alvleesklierkanker, uitgezaaid naar de lever, botten, ruggewervels, lymfeklieren, zo'n beetje overal.
Wij weten dat hij het heeft vanaf september 2005. Hij heeft een zeldzame, langzaam groeiende vorm maar de laatste weken is eea in een stroomversnelling geraakt.
Hele moeilijke tijd. Maar ja, wat doe je er aan.
Kutziekte
Ik had dat namelijk wel met mn oma...vond het op een gegeven moment zo sneu...echt een hoopje ellende. En mn opa maar de hele dag voor dr zorgen om dr laatste weekjes zonder al te veel pijn door te brengen.
Bah krijg alweer een brok in me keel
Stand for something or fall for anything
Nou, het is een heel lang verhaal, maar heel kort door de bocht heeft ie nergens last van gehad, sinds 1,5 maand is t ineens ziekenhuis in ziekenhuis uit. De tijd daarvoor, heelmaal terug tot aan de ontdekking heeft ie eigenlijk 0 klachten gehad.quote:Op donderdag 5 november 2009 08:58 schreef Dj_unkie het volgende:
[..]
kan dat zo lang duren ja....ongelooflijk dat moet een lijdensweg zijn voor jullie zeg. Misschien een hele rottige vraag, maar zo bedoel ik het echt niet. Heb je soms niet het idee dat het beter zou zijn als het nu al afgelopen was?
Ik had dat namelijk wel met mn oma...vond het op een gegeven moment zo sneu...echt een hoopje ellende. En mn opa maar de hele dag voor dr zorgen om dr laatste weekjes zonder al te veel pijn door te brengen.
Bah krijg alweer een brok in me keel
Ja, dat heb ik gedacht toen hij in 't ziekenhuis lag. Toen ik zag hoe ontzettend beroerd hij was. Toen wilde ik dat 't voorbij was. Voor hem, maar ook voor mn moeder en mij. Ik dacht dat ik doordat het al een aantal jaar met de kennis rondliep dat hij ziek was, dat ik het goed aan zou kunnen. Boy, was I wrong.
Het punt is, dat doordat we wel wisten dat hij ziek was, maar hij 0,0 last ervan had, lichamelijk, het heel makkelijk was om het te 'negeren en door te gaan'.
Breitling - Instruments for Professionals
dat is opzich wel fijn natuurlijk
Ik ken toevalllig ook iemand die kanker heeft (ook daaraan zal sterven) maar gewoon nog eelke dag keihard aan het werk is. Chemo of geen chemo, die man blijft doorgaan! Erg knap!
Ik ken toevalllig ook iemand die kanker heeft (ook daaraan zal sterven) maar gewoon nog eelke dag keihard aan het werk is. Chemo of geen chemo, die man blijft doorgaan! Erg knap!
Stand for something or fall for anything
Dat kan indd ook erg zijn aan kanker. Geen klachten hebben en dan opeens heel erg ziek. Ik ken ook een meisje die een voetbal tegen haar been kreeg waarbij er zo'n dik ei op kwam dat de dokter zoiets had van ga maar even naar het ziekenhuis. 2 weken later was ze dood.quote:Op donderdag 5 november 2009 09:26 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Nou, het is een heel lang verhaal, maar heel kort door de bocht heeft ie nergens last van gehad, sinds 1,5 maand is t ineens ziekenhuis in ziekenhuis uit. De tijd daarvoor, heelmaal terug tot aan de ontdekking heeft ie eigenlijk 0 klachten gehad.
Ja, dat heb ik gedacht toen hij in 't ziekenhuis lag. Toen ik zag hoe ontzettend beroerd hij was. Toen wilde ik dat 't voorbij was. Voor hem, maar ook voor mn moeder en mij. Ik dacht dat ik doordat het al een aantal jaar met de kennis rondliep dat hij ziek was, dat ik het goed aan zou kunnen. Boy, was I wrong.
Het punt is, dat doordat we wel wisten dat hij ziek was, maar hij 0,0 last ervan had, lichamelijk, het heel makkelijk was om het te 'negeren en door te gaan'.
Je hebt niet eens tijd om het te accepteren dat je doodgaat denk ik. Voordat je het weet is het over
[ Bericht 7% gewijzigd door Hardrebel op 05-11-2009 09:49:36 ]
Ik denk dat dat per persoon veel verschil maakt. Toen mijn schoonmoeder hoorde dat ze nog maar enkele dagen te leven had, regelde ze binnen een dag nog alles wat ze nog te regelen had, inc. haar eigen begravenis. Ze koos de locatie, de muziek, de mensen waarvan ze hoopte dat ze iets zouden zeggen en nog belangrijker; ze vroeg om alle mensen aan haar bed waarvan ze nog afscheid wilde nemen. En toen ze zo'n 1,5 dag later alles "af" had, zoals ze het zelf noemde, gleed ze in een coma en is ze nooit meer wakker geworden.quote:Op donderdag 5 november 2009 09:32 schreef Hardrebel het volgende:
Je hebt niet eens tijd om het te accepteren dat je doodgaat denk ik. Voordat je het weet is het over
Ja, dat heb ik gezien bij een buurman. Die werd op een ochtend wakker en zag geel. Huisarts, ziekenhuis en schluss, daar is ie nooit meer weggekomen. Nog geen drie weken later was ie dood, leverkanker out of the blue.quote:Op donderdag 5 november 2009 09:32 schreef Hardrebel het volgende:
[..]
Dat kan indd ook erg zijn aan kanker. Geen klachten hebben en dan opeens heel erg ziek. Ik ken ook een meisje die een voetbal tegen haar been kreeg waarbij er zo'n dik ei op kwam dat de dokter zoiets had van ga maar even naar het ziekenhuis. 2 weken later was ze dood.
Je hebt niet eens tijd om het te accepteren dat je doodgaat denk ik. Voordat je het weet is het over
Misselijk detail: hij had echt de dag ervoor een nieuwe auto gekocht. Van de garage naar zijn huis gereden, zo'n anderhalve kilometer. Hij is door familie naar de dokter en verder gereden dus toen hij dood was en ze die auto terug reden naar de garage had die auto in totaal 3 km gereden vanaf de koop. En was hij een paar duizend gulden in waarde verminderd volgens de garagehouder. Daar hebben we dus nooit meer een auto gekocht
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
|
|
