PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 21

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:48 schreef sander-3 het volgende:
Wat wens ik dit soort gasten toch op een verschrikkelijke manier allerlei erge ziektes toe. Inclusief autisme.
[..]

Ach, dat is vergelijkbaar met mensen die "kankerhomo" roepen en zo... Die snappen ook niet wat ze zeggen maar gooien er maar eens een random woord doorheen om hun uitspraken kracht bij te zetten.

Ik denk altijd maar zo: als iemand zulke woorden nodig heeft, zal zijn normale woordenschat wel niet toereikend zijn. Best zielig eigenlijk als je zo bent

Voor mensen die interesse hebben:

quote:

Autisme vriendelijk 3 tot en met 10 oktober 2009

Iemand met autisme bekijkt de wereld anders dan u of ik.
Dat kan eenvoudige dingen als een gesprek voeren en begrip voor elkaar opbrengen lastig maken. Autisme is onzichtbaar. Er is niks te zien aan de mensen die dagelijks moeten leven met hun handicap. Wie het heeft, wordt nooit meer beter. En ondanks dat men zich anders gedraagt, iemand met autisme heeft hetzelfde gevoelsleven als alle andere mensen. Het onbegrip waarmee zij dagelijks te maken hebben levert frustratie en onzekerheid op. En dat kan veranderen.

Jaarlijks wordt wereldwijd op 10 oktober aandacht besteedt aan psychische problemen. In Nederland worden op deze Landelijke Dag Psychische Gezondheid in het gehele land activiteiten georganiseerd die dit jaar allen te maken hebben met het thema ´autisme vriendelijk´.

GGzE heeft in samenwerking met veel organisaties een weekprogramma samengesteld over autisme.

Het programma is bedoeld voor een breed publiek. U bent van harte welkom om aan deze activiteiten deel te nemen. Bekijk het volledige programma hier.

Praktische gegevens Autisme vriendelijk 3 t/n 10 oktober 2009
Alle activiteiten zijn gratis toegankelijk. Meld u snel aan: vol = vol.

Informatie en aanmelding
afdeling Preventie GGzE (040) 297 09 10 of preventie@ggze.nl

GGzE Eindhoven

Overigens worden er op meer plekken in heet land van die bijeenkomsten gehouden. http://www.autismevriendelijk.nl

[ Bericht 3% gewijzigd door Juup© op 01-10-2009 12:19:14 ]

quote:

Op donderdag 1 oktober 2009 12:09 schreef Juup© het volgende:
Voor mensen die interesse hebben:
[..]

Overigens worden er op meer plekken in heet land van die bijeenkomsten gehouden. http://www.autismevriendelijk.nl

Hier staan de activiteiten per provincie: klik

Hey dat is wel heel erg leuk, en vooral handig, als ik bekenden meeneem naar iets leuks dan kunnen ze het misschien beter begrijpen!
En er zijn een hoop leuke dingen te doen zo te zien

Interessant dat er meer komt over autisme, zeker leerzaam. Er is nog zoveel onduidelijkheid over, ook bij de ‘tistjes’ zelf.

Ook ik zou wel meer willen leren over hoe mensen met autisme denken. Of het echt mensen zijn die sociaal contact vooral op hun eigen manier willen doen, en daarin steevast doorzetten, of dat ze nog behoorlijk flexibel zijn. Ik heb wel graag de touwtjes in handen, maar ga niet van een mug een olifant maken.

Ik heb autisme, maar herken sommige dingen niet. Zo heb ik niet zo veel stemmingswisselingen. Bij autisme is de stemming toch net zo variabel als de AEX?

[ Bericht 49% gewijzigd door sempron2400 op 02-10-2009 23:31:51 ]

Sempron, dat is ook de versie die ik heb

beetje grip op dingen willen hebben, maar tegelijkertijd ook zeer flexibel en nonchalant over een hoop zaken. stemmingswisselingen ken ik ook niet echt (hoogtens als ik honger heb ).

Het geinige is wel dat ik het vaak 'zie' in anderen, maar anderen niet in mij. achja, de ervaring van 5 jaar internaat zeker. wat dat soort dingen betreft is autisme - asperger (de nonchalante variant) best fijn
nouja, relatief dan. mensen inschatten, situaties pijlen, samen werken in kleine groepen... *ril*, gaat niet altijd lekker...

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 05:33 schreef NiceThingsAddict het volgende:
Sempron, dat is ook de versie die ik heb

beetje grip op dingen willen hebben, maar tegelijkertijd ook zeer flexibel en nonchalant over een hoop zaken. stemmingswisselingen ken ik ook niet echt (hoogtens als ik honger heb ).

Het geinige is wel dat ik het vaak 'zie' in anderen, maar anderen niet in mij. achja, de ervaring van 5 jaar internaat zeker. wat dat soort dingen betreft is autisme - asperger (de nonchalante variant) best fijn
nouja, relatief dan. mensen inschatten, situaties pijlen, samen werken in kleine groepen... *ril*, gaat niet altijd lekker...

Dan zit je goed! Heel star zijn naar anderen toe lijkt me ook niet verstandig bij autisme. Of bij de kleinste dingen er iets persoonlijks achter zoeken. Dan zou ik tenminste juist de boot afhouden. Een flexibele instelling komt positief over, sluit beter aan bij de maatschappij en sommige minder prettige dingen kun je ook van de grappige kant bekijken

Dit topic vind ik wel interessant aangezien ik mezelf ook wel in wat dingen herken maar ook in veel dingen niet. en voordat jullie het zeggen nee ik ben geen kloon . nou jullie weten beetje wat de kenmerken zijn en ik wil beetje beoordeling van jullie (gewoon om te checken), ik heb soms moeite om te praten met mensen die ik niet ken, soms heb ik moeite om een gesprek op gang te houden, en oog contact ook soms, voor de rest kan ik wel gewoon in groepjes werken, ik heb geen routine nodig, geen overbelastende prikkels, alleen wel vaak dat ik over levensvragen en zo ga nadenken dingen waar je toch nooit een antwoord op hebt, verder als ik mensen leer kennen kan ik het nooit opbrengen om bijvoorbeeld 1uur te reizen om naar diegene toe te gaan (wel naar me vriendin), als ik in een groep ben met mensen die ik niet helemaal ken ga ik meestal serieus doen (oftewel geen grappen maken omdat ik denk dat hun het misschien dom vinden, heel soms als het ijs wat meer gebroken is dan wel) jah verder ik had redelijk veel vrienden maar hun zijn allemaal aan de drugs gegaan en het had ook invloed op mij dus heb ik het maar achterwege gelaten om me to focussen op mijn studie. als jullie nog iets willen weten gerust vragen!.

greetz

Het is stil bij de vaste kern...

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 18:26 schreef sempron2400 het volgende:
Het is stil bij de vaste kern...

Sorry.

PDD'nosser meld zich

quote:

Op zaterdag 3 oktober 2009 18:26 schreef sempron2400 het volgende:
Het is stil bij de vaste kern...

Weekend he, dan ben ik niet zo druk bezig met afleiding zoeken van mijn werk

Mag ik mij hier ook even melden?
Ben zelf niet autistisch of iets dergelijks, gewoon erg geinteresseerd.

Even in het kort over mijzelf (al wil ik wel proberen anoniem te blijven, ondanks t feit dat ik een echte flapuit ben) 22 jaar, woonachtig in Flevoland, via een omweg werkzaam bij de Sociale Dienst wat mij het best ligt.
Ik ben een van de weinige, naieve mensen, met de instelling, wees de verandering die je wilt zien, behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden. Altijd al gehad.
Was in mijn klas de beschermende factor voor de klasgenoten die moesten lijden onder de pestkoppen.

Maar goed, hoe kom ik hier terecht? Zag een tijdje geleden een geweldige persoonlijkheid op tv, autistisch, had het aspergersyndroom. Wilde in contact komen, kreeg waarempel een mailtje terug, helemaal lief en vriendelijk en we zijn, voor zover daar tijd voor is, mailvriendjes geworden Maar ik was wel nieuwsgierig wat het AS nu precies inhield. Zo ben ik ook hier terecht gekomen. Ik heb een hekel aan vooroordelen, wil graag weten wat ik voor me heb, wat iets precies inhoudt, juist om te voorkomen dat ik (onbedoeld) ook vooroordelen creeer.

Maar wat mij nog het meest verbaasd is hoeveel er eigenlijk gemeenschappelijk is tussen een 'normaal functionerend persoon' (Ik zet m even tussen haakjes, ben t er namelijk niet mee eens) en iemand met AS.
Zelfs de meest knappe koppen, de popi jopi's, zullen bijv. moeite hebben met mensen benaderen en zich prettig voelen in een grote groep. Ik denk dat uiterlijk vertoon het meest van toepassing is.

Om mijzelf even als voorbeeld te nemen. Ik ben erg sociaal, altijd vrolijk en maak anderen ook vrolijk. Om de een of andere reden zal ik nooit alleen zijn en zijn anderen graag bij me. Ik heb een erg druk leven, weinig rust, een goede baan, eigen woning, oftewel, alles goed voor elkaar.
Zou je denken.
Ik kan niet tegen drukte, groepen vermijd ik, oogcontact vermijd ik, ik vind het moeilijk om contact te leggen bijv. Maar niemand zou dit verwachten. E.e.a. heeft ook wel te maken met mijn jeugd overigens.

Ok, lang verhaal kort, ik wil me graag meer verdiepen in AS en autisme op zich. wellicht kies ik er alsnog wel voor om op het Wajong-stukje te gaan werken bij de sociale dienst.
Ik wil nog veel meer kwijt maar ben allereerst nieuwsgierig hoe jullie tegenover een 'buitenstaander'' staan in jullie topic.

Welkom

quote:

behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden

Da's een goede houding

Wie was die persoonlijkheid p tv?

Ik ben niet erg sociaal, meestal niet vrolijk en ik maak anderen niet vrolijk. Ik kan goed alleen zijn, maar niet al te lang. Wat ik met je gemeen heb is dat ik me niet prettig voel in grote groepen en dat ik moeilijk contact leg.

En afgaande op je laatste punt; iedereen is welkom in dit topic en je kan vanalles vragen

Ik heb trouwens Asperger, en dat is dit jaar vastgesteld.

Van de engelse x factor, Scott James. Hij is zo'n onwijze inspiratie, heb echt bewondering voor hem.

Maar over het niet sociaal zijn in combinatie met asperger, ik ben echt benieuwd of dit nu grotendeels een symptoom is (onvermijdelijk), of een kwestie van buiten de maatschappij vallen of een combinatie hiervan.
Oftewel, is het iets wat overwonnen kan worden, met de juiste mensen om je heen, en dus dieper kan gaan dan 'aangeleerd gedrag?'
Ik heb globaal diverse topics doorgelezen en hier en daar is wat blijven hangen.
Maar het wekt zeer zeker mijn interesse, wat ik scott bijv. ook heb gevraagd, ik heb gelezen over het feit dat mensen met AS behoefte hebben aan structuur. Die jongen is na zijn auditie bij x factor door verschillende mensen enz. benaderd om op te treden en heeft t razend druk. 'Life's a rollercoaster', weg structuur. Hoe gaat zo iemand daar dan mee om?

Nogmaals, ik ben er nieuwsgierig van nature, absoluut niet bedoeld om mensen te kwetsen, meer om dingen beter te begrijpen.

Ik ben altijd op de hogere school de vreemde eend in de bijt geweest door met íedereen om te gaan en niets aan te trekken van stereotypen. In mijn schooljaren heeft dit alleen maar heel veel voordeel opgeleverd, de grootste etterbak van de klas respecteerde mij omdat ik niet naar m op keek of op m neerkeek, waardoor hij automatisch de pispaaltjes in de klas met rust liet omdat ik dat wilde.
Daar komt die instelling ook vandaan, behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.

Maar, mensen met een 'beperking' of die anders zijn dan de maatschappelijke standaard, worden helaas in een hoekje gedrukt, terwijl ze zóveel te bieden hebben, elk op je eigen manier. En ik vind dat echt fantastisch gewoon om mee te kunnen maken of beleven. Gewoon door open te staan. En er zijn wel mensen die dezelfde instelling hebben maar helaas nog te weinig en zeker tijdens schooltijd

Overigens ben ik in mijn jeugd ook getest op autisme omdat mijn ouders het idee hadden dat er iets niet goed zat bij me. Testen waren negatief maar ik heb toch nog steeds lichte trekjes. Motoriek, in een eigen wereldje leven, problemen met contacten. Mijn projectleider merkte afgelopen week nog op, of ik niet autistisch was (hij bedoelde t een beetje als grap) ik kende het hele klantenbestand van een paar 100 klanten nl. uit mijn hoofd, wie hadden we wel gesproken en wie niet?

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:13 schreef Cassandra87 het volgende:
Van de engelse x factor, Scott James. Hij is zo'n onwijze inspiratie, heb echt bewondering voor hem.

Maar over het niet sociaal zijn in combinatie met asperger, ik ben echt benieuwd of dit nu grotendeels een symptoom is (onvermijdelijk), of een kwestie van buiten de maatschappij vallen of een combinatie hiervan.
Oftewel, is het iets wat overwonnen kan worden, met de juiste mensen om je heen, en dus dieper kan gaan dan 'aangeleerd gedrag?'
Ik heb globaal diverse topics doorgelezen en hier en daar is wat blijven hangen.
Maar het wekt zeer zeker mijn interesse, wat ik scott bijv. ook heb gevraagd, ik heb gelezen over het feit dat mensen met AS behoefte hebben aan structuur. Die jongen is na zijn auditie bij x factor door verschillende mensen enz. benaderd om op te treden en heeft t razend druk. 'Life's a rollercoaster', weg structuur. Hoe gaat zo iemand daar dan mee om?

Tenzij hij sterk in zijn schoenen staat en/of goed begeleid wordt kan dit enorm over z'n hoofd gaan groeien. Hoop het niet voor hem, want als er één ding vervelend is, is het wel als dingen over je hoofd groeien en zo groot worden dat je niet meer weet waar je ze beet kan pakken.
Zolang hij oprecht blij is met dit leven zie ik er geen problemen in en zoals ik al zei, ik hoop het ook wel voor hem.

quote:

Nogmaals, ik ben er nieuwsgierig van nature, absoluut niet bedoeld om mensen te kwetsen, meer om dingen beter te begrijpen.

Ik ben altijd op de hogere school de vreemde eend in de bijt geweest door met íedereen om te gaan en niets aan te trekken van stereotypen. In mijn schooljaren heeft dit alleen maar heel veel voordeel opgeleverd, de grootste etterbak van de klas respecteerde mij omdat ik niet naar m op keek of op m neerkeek, waardoor hij automatisch de pispaaltjes in de klas met rust liet omdat ik dat wilde.
Daar komt die instelling ook vandaan, behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.

Interessante instelling Ik ben vroeger nog wel eens het mikpunt geweest van dat soort etterbakjes dus ik kan daar de nodige waardering voor opbrengen

quote:

Maar, mensen met een 'beperking' of die anders zijn dan de maatschappelijke standaard, worden helaas in een hoekje gedrukt, terwijl ze zóveel te bieden hebben, elk op je eigen manier. En ik vind dat echt fantastisch gewoon om mee te kunnen maken of beleven. Gewoon door open te staan. En er zijn wel mensen die dezelfde instelling hebben maar helaas nog te weinig en zeker tijdens schooltijd

Gelukkig is het acceptatieniveau in de afgelopen eeuw enórm gegroeid. Mag nog wel een stuk hoger hoor, maar als "beperkt" persoon zit je tegenwoordig een stuk beter dan vroegâh. Toen moest je maar gewoon als simpele ziel op het land of in de bouw gaan werken omdat niemand wist hoe ze met je om moesten gaan.

quote:

Overigens ben ik in mijn jeugd ook getest op autisme omdat mijn ouders het idee hadden dat er iets niet goed zat bij me. Testen waren negatief maar ik heb toch nog steeds lichte trekjes. Motoriek, in een eigen wereldje leven, problemen met contacten. Mijn projectleider merkte afgelopen week nog op, of ik niet autistisch was (hij bedoelde t een beetje als grap) ik kende het hele klantenbestand van een paar 100 klanten nl. uit mijn hoofd, wie hadden we wel gesproken en wie niet?

Dat hoeft niks met autistiforme stoornissen te maken te hebben, kan ook een gevalletje hoogbegaafdheid zijn of iets dergelijks. Je hebt blijkbaar een bepaalde soort data die je goed kan verwerken.

Ik wacht momenteel op een afspraak voor een teruggavegesprek van PsyQ. Ben daar binnengelopen met concentratieproblemen, maar het onderzoek heeft zich ondertussen gericht op ADD, het autistische spectrum, hoogbegaafdheid en een dysthieme stoornis, dus ik ben benieuwd wat ze er uiteindelijk van kunnen bakken

Ik ben nu 21.
Ik heb asperger en ik zat te twijfelen of ik een topic over vergane glorie zou openen tot ik dit topic zag.
Het kan hier ook plus dan vestig ik minder de aandacht op mezelf.
Ik voel me alsof ik al geleefd heb en alles wat ik nu doe wachten is tot het ooit weer anders wordt.

Van de liefde heb ik mogen genieten.
Vreemde liefdes dat wel al mijn exen hadden dan wel of borderline of ook asperger.
Oke niet helemaal maar een stuk of 4 zeker wel.

En ik mis het gewoon aan een kant heb ik weer zo behoefte aan een vrouw.
Maar aan de andere kant omdat ik Asperger heb en dus dingen uit het verleden niet snel vergeet.
Is er ook een stemmetje dat mede omdat ik veel blow. De overhand neemt.

En dat stemmetje zegt eigenlijk waar doe je het nog voor ?
De vorige keer toen je je best deed had je ook een tijdje een leuke relatie die vervolgens ook op niets uitdraaide. Waarom zou je nu dan nog moeite doen ?

Er zijn altijd wel mensen die tegen je aan zeuren dat je iets niet goed doet.
Waarom zou ik dan nog de moeite nemen om een vrouw te versieren. Iets wat mij al veel meer moeite kost dan elke gewone man . En dan is het eindelijk zo ver dan moet je geluk hebben dat de vrouw snel sex wil.

Want als Asperger zijnde heb ik tenminste wel het idee dat sex zo snel mogelijk in een relatie moet omdat ik uit ervaring weet dat een relatie voor mensen als ik nooit stand houdt. Daarom is dat wachten dus een vreselijk iets.

En intussen zit ik maar thuis en bestaat mijn dag uit werken Eten koken een paar uur thuis zitten en weer naar bed. Dag in dag uit. Ik denk dat ik mijn kansen heb gehad toen ik nog student was.

Die kansen heb ik gepakt en verprutst en nu bestaat het leven voortaan uit grote grijze massa eenzaamheid.

@Cassandra: het is echt heel verschillend per autist. Ik heb bijv. klassiek autisme, en een groepsgenoot van mij ook, maar we hebben allebei andere stoornis-details. Zo is hij van een, cognitief lager niveau dan ik, en waar hij, fantasie-betekenissen, aan woorden geeft en een soort echolalie heeft, heb ik altijd de letterlijke woordenboek betekenis, en aan mijn taal is niet te merken dat ik grote moeite heb met taal verwerken. Toch hebben we allebei, hetzelfe label.

Daarnaast vind ik wel, dat er mensen zijn met een ASS-diagnose, die heel erg afwijken van het ''standaard autisme''. Het spectrum is heel erg, breedt geworden, en ik vraag me af of dat positief is?!

Van de FP:

quote:

1% Amerikaanse kinderen autistisch
In de Verenigde Staten heeft 1 op de 100 kinderen autisme. Dat blijkt uit twee grote onderzoeken van de Amerikaanse overheid. Dit is fors meer dan vorige inzichten, toen nog uitgegaan werd van 1 op de 150 kinderen die met autisme te maken hebben.

Bij het nieuwe onderzoek zijn 17.000 ouders betrokken geweest en zijn gezondheidsonderzoeken in verschillende steden naast elkaar gelegd. Onderzoekers stellen dat de gevallen van autisme toenemen door meer kennis over het onderwerp, maar zij sluiten ook niet uit dat er steeds meer autisten geboren worden.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 14:38 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Daarnaast vind ik wel, dat er mensen zijn met een ASS-diagnose, die heel erg afwijken van het ''standaard autisme''. Het spectrum is heel erg, breedt geworden, en ik vraag me af of dat positief is?!

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 @ 13:25 schreef Yi-Long het volgende:
Komt misschien vooral omdat we steeds meer weten over autisme,en het dus steeds vaker en eerder herkennen.

20-30 jaar geleden noemden we alleen kinderen die het overduidelijk hadden, autistisch, en al die anderen waarbij het minder duidelijk was, noemen we dom, moeilijk, druk, etc etc.

Voor wie de uitleg graag nog eens wil krijgen:
Dit plaatje is gebruikt door Simon Baron-Cohen, een Britse wetenschapper die zo'n beetje achter "theory of mind" zit.
Theory of mind wil zoveel zeggen als het vermogen je in te leven in de gedachten van een ander.
De test waar dit plaatje bij gebruikt werd, werd gehouden bij een stel kinderen. Deze kregen het plaatje te zien en moesten toen aangeven waar Sally de bal zou gaan zoeken. 'Normale' kinderen kozen voor de mand, omdat zij er van uitgingen dat Sally daar het eerste zou kijken, omdat ze daar die bal ook had achter gelaten. Autistische kinderen kiezen meestal voor de doos, omdat ze dat op het plaatje zien; ze gaan er aan voorbij dat dat wel klopt (dat zie je), maar dat was de vraag niet, die was namelijk "waar Sally de bal zou gaan zoeken", dát konden ze zich dus niet indenken.

_{Ik heb van dit plaatje nooit echt begrepen wat de bedoeling was, totdat ik er vanmiddag uitleg over kreeg}

Ik begreep dat plaatje ook nooit, tot nu

Ik had ook voor de mand gekozen. Wat ik niet snapte is waarom die Anne die bal in de doos doet

@Dr.Mikey: welkom! Ik heb gen ervaring in de liefde dus op dat gebied kan ik je niet helpen
Wat voor werk doe je? Welke opleiding heb je gedaan? Heb je hobby's? Je kan je leven zo interessant maken als je zelf wil.

quote:

Die kansen heb ik gepakt en verprutst en nu bestaat het leven voortaan uit grote grijze massa eenzaamheid.

Dat bepaal je zelf toch?

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 19:22 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Niemand kan je helpen op het gebied van liefde dat zal je toch helemaal zelf moeten doen.

En welkom trouwens Dr.Mikey

Klopt.

Maar gewone mensen snappen er al niets van, hoe moet dat dan met autisten die helemaal buiten 'de normalen' staan?

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 20:06 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Gewoon iemand zoeken die jou wel snapt

Ik snap mijzelf al niet eens

Plus: dat zoeken, tja. Zoeken dus? Hmmm...

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 20:10 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Ik snap mijzelf al niet eens

Plus: dat zoeken, tja. Zoeken dus? Hmmm...

Heb je haar dat dan niet verteld dan

Je bent niet erg close met je ouders volgens mij, of wel?

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 20:29 schreef tijnbrein het volgende:
Nee, want ik nam aan dat mijn vader dat wel gedaan zou hebben zeker omdat hij ook terughoudend reageerde op de onderzoeken en diagnose.
Dat klopt.

Misschien heb je jouw autisme niet van een vreemde. Heb je daar wel eens aan gedacht?

Dat is balen dan

Ik heb een goede band met m'n ouders, en het was m'n moeder die wilde dat ik me zou laten testen

Mijn vader herkent veel dingen van zichzelf in mij, dus ik heb het niet van een vreemde. M'n vader ook niet trouwens, want die lijkt kwa karakter ook heel veel op zijn vader

Hai dr. Mikey, ook welkom!

Mag ik even een hele stomme vraag stellen gelijk? Je valt hier binnen met een bericht over dat je meerdere stukgelopen relaties hebt en dat je nu niet meer weet waar je het voor doet?
Zijn relaties zo belangrijk? Ik bedoel.. Ik ben een leuke meid van 22 en ik heb een vaste relatie gehad die ik na 5 jaar zelf heb verbroken. Maal er ook niet om, maar wat ik wil zeggen, dat je op je 21e meer ervaring hebt dan de meeste mensen (die hun leuter niet volgen dan) en vervolgens dat je kans is verkeken, stukje kan ik niet rijmen..

Wat ik ook niet kan rijmen, als ik je goed begrijp, ga je puur voor de sex en niets meer, kun je dat wel een relatie noemen? Als je echt voor de relatie gaat, dus dat stukje warmte en liefde en geborgenheid, gooi dat dan niet weg omdat je zo snel mogelijk sex wilt in een relatie.. Want degene die bij je weg loopt omdat ze er niet mee om kan gaan is je niet waard..

Thrackan, voorbeeld met scott was echt puur een voorbeeld. Ik besef dat de ene autist niet de andere is en dat het voor iedereen verschilt. Maar ik ben gewoon sowieso benieuwd hoe een ieder in t leven staat. Zoals mijn projectleider doodleuk zegt, als ik weer enthousiast opveer op mn werk, jij bent áltijd nieuwsgierig.
Overigens verdenk ik hem ervan last te hebben van AS. Ik kon hem eerst niet plaatsen, hij had moeite met sommige opmerkingen (sarcasme), altijd heel erg met zijn eigen ding bezig en dat voor een projectleider, heel driftig worden met geroezemoes. Klinkt heel bot en globaal maar sinds ik meer inlees kan ik mij meer plaatsen in een ander. Of hij nu AS heeft of niet. Mijn collega;s en overige teamleiders moeten niets van hem hebben en zijn blij als het project afloopt. Ik kan het gelukkig erg goed met hem vinden, maar mijn empatisch vermogen is dan weer heel groot vergeleken bij veel mensen.

Ok ik dwaal weer af. Nieuwsgierigheid blijft bij globale dingen en hoe het per persoon verschilt. Zoals behoefte aan structuur en vervolgens her en der optreden. Hij lijkt mij er goed mee om te gaan en neemt gas terug als t nodig is (helaas want nu hoor ik al een week niets omdat ie een break heeft, begrijpelijk) maar ik vind het toch bewonderingswaardig.
Maar ik probeer me gewoon in t algemeen in een andere gedachtengang te plaatsen.
Toen ik 15 was werkte ik in een rozenkwekerij, en daar werkte een autistische jongen. En dan moet ik eerlijk toegeven, ik ben altijd heel spontaan en probeer anderen een goed gevoel te geven en daar houd ik ook in vol. Dus ik probeerde iedere keer een gesprek aan te knopen (die jongen was ook t pispaaltje daar helaas) maar hoewel t volgens mij wel gewaardeerd werd kreeg ik korte antwoorden terug en als ik niets meer zei was t stil. En toen had ik ook zoiets van, bekijk t maar.
Pas later kreeg ik te horen dat hij autistisch was en viel er een kwartje. Ik wil gewoon niet dat er eerst een kwartje moet vallen, ik wil gewoon dat ik een ieder, 'normaal', autistisch of invalide of noem maar op.. normaal kan benaderen zonder vooroordelen en enkel begrip en wederzijds respect.
Of klink ik dan heel raar..

Het is wel moeilijk hoor. In mijn klas zat een jongen in een rolstoel, had de ziekte van duchenne. Als de bel ging haaste iedereen zich naar de pauze of volgende les en hij moest blijven zitten tot iemand door had dat zijn boeken nog op tafel lagen. Ik bleef dus altijd om zijn boeken in zijn tas te doen. Tot ik een keer een onvoldoende kreeg voor een toets en hij zei, mag ik eens kijken? Kan ik ook een keertje lachen.
Heb hem nog wel altijd geholpen maar heb een hele tijd niets meer gezegd, was zooo boos!

Komen die zelfde labels, niet voort uit het feit dat er simpelweg bij de meeste mensen geen andere labels bekend zijn?

Ik vind de uitleg bij het plaatje (die ik ook niet 1,2,3 snapte ) wel erg goed in elkaar zitten.

quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 19:22 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Niemand kan je helpen op het gebied van liefde dat zal je toch helemaal zelf moeten doen.

En welkom trouwens Dr.Mikey

Klopt.

Maar gewone mensen snappen er al niets van, hoe moet dat dan met autisten die helemaal buiten 'de normalen' staan?

Mag ik wat opmerken? Ik heb globaal een aantal topics doorgelezen en wat ik als rode draad tegen kom is toch wel de (angst voor gebrek aan) acceptatie van een 'normaal' persoon en een autist. Is dat niet iets wat alleen maar blijft groeien? Waardoor het voor een autistisch persoon alleen al moeilijker maakt om een ander te benaderen? Want wat als je dit verkeerd doet of dat verkeerd zegt..
Het heeft dan niets meer met snappen te maken, maar een stereotype.
En dan wil ik er nog even heel rationeel aan toevoegen.. Liefde is geen kwestie van snappen, maar van voelen..

Lastig tijnbrein. Waarom liet je het vertellen aan je vader over?

[ Bericht 0% gewijzigd door Cassandra87 op 06-10-2009 22:07:23 ]

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 21:53 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Mag ik wat opmerken? Ik heb globaal een aantal topics doorgelezen en wat ik als rode draad tegen kom is toch wel de (angst voor gebrek aan) acceptatie van een 'normaal' persoon en een autist. Is dat niet iets wat alleen maar blijft groeien? Waardoor het voor een autistisch persoon alleen al moeilijker maakt om een ander te benaderen? Want wat als je dit verkeerd doet of dat verkeerd zegt..
Het heeft dan niets meer met snappen te maken, maar een stereotype.
En dan wil ik er nog even heel rationeel aan toevoegen.. Liefde is geen kwestie van snappen, maar van voelen..
[..]

Autisten voelen, denken en ervaren net als gewone mensen.
Alleen wel op een compleet andere manier.
Aanpassen? Graag, naar wat? Hoe?

En vooral, waarom?
Als autist ben je nu eenmaal anders, je ervaart het meeste letterlijk anders. NT'ers kunnen zich dat niet voorstellen, maar van een autist wordt wel verwacht dat die zich kan voorstellen hoe nt'ers zijn (terwijl dat nu juist het autisme bepaalt...)
Tja, dan kom je heel snel op angst uit, op dat kleine donkere stukje wat ook bij de menselijke ziel hoort, waar trouwens ook een enorme grote berg nt'ers zit. Als het al angst is, want er zijn veel autisten die gewoon doen, doen (her)kennen geen angst.

Overigens, ik ben op veel gebieden best wel tevreden met mijn a.s.s.: het is voor mij zo ontspannend om naar mensen te kijken, te zien wat ze doen, waarom ze het doen. Net als je naar een mierennest kijkt.
Of te genieten van de meest simpele dingen, waarvan nt'ers vragen wat je doet en als je het uitlegt ze het pas snappen en mee kunnen genieten.
Alleen het constante alert moeten zijn, na moeten denken, proberen te begrijpen wat er gebeurd, zo ontzettend veel moeite moeten doen om gewoon mee te kunnen doen (want je moet natuurlijk wel werken om brood te kunnen kopen) Terwijl je/ik er zo weinig voor terug krijg voor mijn gevoel.

edit: typo

[ Bericht 8% gewijzigd door Stupendous76 op 07-10-2009 01:27:21 ]

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 22:13 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Autisten voelen, denken en ervaren net als gewone mensen.
Alleen wel op een compleet andere manier.
Aanpassen? Graag, naar wat? Hoe?

En vooral, waarom?
Als autist ben je nu eenmaal anders, je ervaart het meeste letterlijk anders. NT'ers kunnen zich dat niet voorstellen, maar van een autist wordt wel verwacht dat die zich kan voorstellen hoe nt'ers zijn (terwijl dat nu juist het autisme bepaalt...)
Tja, dan kom je heel snel op angst uit, op dat kleine donkere stukje wat ook bij de menselijke ziel hoort, waar trouwens ook een enorme grote berg nt'ers zit. Als het al angst is, want er zijn veel autisten die gewoon doen, doen (her)kennen geen angst.

Wat is een nt-er?
Ehm volgens mij heb ik het niet over aanpassen, en dat is in ieder geval niet wat ik bedoel. Wat ik in mijn hele stukje wil zeggen is juist níet aanpassen. Autist of niet, degene die je niet neemt zoals je bent, is je niet waard.
En ik verwacht niet dat de een zich kan voorstellen hoe de ander zich voelt.
Absoluut niet.
Ik verwacht alleen van mezelf dat ik open sta voor anderen en mij zo goed mogelijk kan inleven, en verder is dat voor ieder verschillend.

Maar ik was er gewoon nieuwsgierig naar. Angst is niet het goede woord, maar snap je wat ik bedoel? Als je leeft met een verwachting, ga je op den duur de verwachting leven.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 22:19 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Wat is een nt-er?

NeuroTypisch, dus niet autistisch.

Ik word knettergek van het UWV, kan er over uitwijden maar heb daar nu ff helemaal geen zin in.
Het komt er op neer dat de afgelopen 2 maanden (!!) al mijn inzet en moeite en gedoe allemaal voor
niets is geweest en dat het UWV ook niets maar dan ook echt niets met mijn WIA aanvraag heeft
gedaan. Toen bleek dat ik toch WAjong moest aanvragen en daar waarschijnlijk, ondanks mijn leeftijd,
toch echt wel recht op heb, heb ik de aanvraag opgestuurd en 10dgn later is die nog steeds niet
ontvangen.

Heb gister een nieuwe aanvraag persoonlijk afgeleverd en nu gaat het hele circus weer opnieuw beginnen ofzo. Ik wordt er helemaal knettergek van en vreselijk moe en gefrustreerd. Ik kreeg ook elke keer iemand anders aan de lijn, elke keer andere verhalen te horen.. zelfs leugens.. onbeschoft te woord gestaan etc.
Heb ook een klacht ingediend en dát wordt wel goed opgepakt.. Maar wat een ramp!

Krijg sinds vandaag Zyprexa om het allemaal een beetje rustig te houden in mijn koppie.

Hebben mensen hier ervaring met hulp vanuit Stichting MEE? Zijn die goed en kunnen ze ook echt wat
betekenen?

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 23:16 schreef Autidude het volgende:

[..]

NeuroTypisch, dus niet autistisch.

Ik word knettergek van het UWV, kan er over uitwijden maar heb daar nu ff helemaal geen zin in.
Het komt er op neer dat de afgelopen 2 maanden (!!) al mijn inzet en moeite en gedoe allemaal voor
niets is geweest en dat het UWV ook niets maar dan ook echt niets met mijn WIA aanvraag heeft
gedaan. Toen bleek dat ik toch WAjong moest aanvragen en daar waarschijnlijk, ondanks mijn leeftijd,
toch echt wel recht op heb, heb ik de aanvraag opgestuurd en 10dgn later is die nog steeds niet
ontvangen.

Heb gister een nieuwe aanvraag persoonlijk afgeleverd en nu gaat het hele circus weer opnieuw beginnen ofzo. Ik wordt er helemaal knettergek van en vreselijk moe en gefrustreerd. Ik kreeg ook elke keer iemand anders aan de lijn, elke keer andere verhalen te horen.. zelfs leugens.. onbeschoft te woord gestaan etc.
Heb ook een klacht ingediend en dát wordt wel goed opgepakt.. Maar wat een ramp!

Krijg sinds vandaag Zyprexa om het allemaal een beetje rustig te houden in mijn koppie.

Een kleine geruststelling: het UWV is er om iedereen gek te maken, afgezien van de ergernis en frustatie hoef je je dat echt niet aan te rekenen

quote:

Hebben mensen hier ervaring met hulp vanuit Stichting MEE? Zijn die goed en kunnen ze ook echt wat
betekenen?

Ervaring: ja.
Kunnen ze wat: in mijn geval dus niets, maar in andere gevallen willen ze nogal eens goed kunnen helpen.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 22:19 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Wat is een nt-er?
Ehm volgens mij heb ik het niet over aanpassen, en dat is in ieder geval niet wat ik bedoel. Wat ik in mijn hele stukje wil zeggen is juist níet aanpassen. Autist of niet, degene die je niet neemt zoals je bent, is je niet waard.
En ik verwacht niet dat de een zich kan voorstellen hoe de ander zich voelt.
Absoluut niet.
Ik verwacht alleen van mezelf dat ik open sta voor anderen en mij zo goed mogelijk kan inleven, en verder is dat voor ieder verschillend.

Maar ik was er gewoon nieuwsgierig naar. Angst is niet het goede woord, maar snap je wat ik bedoel? Als je leeft met een verwachting, ga je op den duur de verwachting leven.

Had mijn post aangepast voor je reactie.

Hmm, mjin stukje kan misschien wat zwart overkomen zie ik nu.
Maar goed, af en toe is het dat ook wel.

En ja, of je wilt of niet, je moet wel veranderen. Dat is nu eenmaal het nadeel van een minderheid vormen. Plus dat, hoewel autisten het vaak voor hen wel goed hebben (en als je het zou vertalen naar 'normaal' ook) ze omdat ze het op een andere manier doen niet geaccepteerd worden, dat maakt je wel moedeloos. Als iedereen zich meer open zou stellen, wat inlevingsvermogen of acceptatievermogen zou hebben, dan werd de wereld al een stuk beter

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 21:53 schreef Cassandra87 het volgende:

Mag ik wat opmerken? Ik heb globaal een aantal topics doorgelezen en wat ik als rode draad tegen kom is toch wel de (angst voor gebrek aan) acceptatie van een 'normaal' persoon en een autist. Is dat niet iets wat alleen maar blijft groeien? Waardoor het voor een autistisch persoon alleen al moeilijker maakt om een ander te benaderen? Want wat als je dit verkeerd doet of dat verkeerd zegt..
Het heeft dan niets meer met snappen te maken, maar een stereotype.
En dan wil ik er nog even heel rationeel aan toevoegen.. Liefde is geen kwestie van snappen, maar van voelen..

Het anders zijn is de kern van autisme. Wij doen vrijwel alles anders, en soms ontbreekt het daarbij aan tact. Soms weten we niet hoe we de ander moeten benaderen. Mensen met autisme kunnen letterlijk vragen: ‘Wil je contact met mij?’. Terwijl dat al een beetje uit de context blijkt (bijvoorbeeld als ik vraag of hij een Hyves-pagina heeft).

Het anders-zijn maakt het over het algemeen moeilijker om gelukkig in het leven te staan. Sociaal contact is de basis van het leven. Het anders zijn uit zich in het ergste geval in autistisch denken. Van de maatschappij kun je mijns inziens niet verwachten dat ze, met betrekking tot autisme, overal rekening mee houdt. Bijvoorbeeld met de overdreven behoefte aan structuur. Het moet wel leuk blijven. Uit herhaald het gevoel hebben niet opgenomen te worden in de groep, kan een sociale angst ontstaan.

Vrijwel iedereen met autisme heeft een acceptatieproces te doorlopen. Sommige mensen krijgen pas op latere leeftijd een diagnose. Pas later dringt het door dat je altijd al anders bent geweest. Een diagnose kan ook een ‘bevrijding’ zijn, dan vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 22:19 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Wat is een nt-er?
Ehm volgens mij heb ik het niet over aanpassen, en dat is in ieder geval niet wat ik bedoel. Wat ik in mijn hele stukje wil zeggen is juist níet aanpassen. Autist of niet, degene die je niet neemt zoals je bent, is je niet waard.
En ik verwacht niet dat de een zich kan voorstellen hoe de ander zich voelt.
Absoluut niet.
Ik verwacht alleen van mezelf dat ik open sta voor anderen en mij zo goed mogelijk kan inleven, en verder is dat voor ieder verschillend.

Maar ik was er gewoon nieuwsgierig naar. Angst is niet het goede woord, maar snap je wat ik bedoel? Als je leeft met een verwachting, ga je op den duur de verwachting leven.

Leuk om te zien dat je je echt probeert te verdiepen en open te staan
Als er meer mensen zo'n instelling zouden hebben zou dat toch een verbetering zijn voor de autisten onder ons (ik heb nog geen diagnose).

Wel aanpassen, niet aanpassen, ik denk dat het, zoals je zelf ook zegt, een gevoelskwestie is.
Als jij bereid bent om je aan te passen aan je partner, en je voelt je daar happy bij, dan is er met aanpassen niks mis. Maar als je gaat forceren met aanpassen terwijl je daar zelf doodongelukkig van wordt schiet dat inderdaad voor geen meter op. Dat kan je, met een beetje pech, jaren volhouden totdat je het echt doorhebt.

Er zijn een hoop mensen geweest die zich afvroegen waarom ik zo luchtig met het aflopen van mijn relatie omging, het was tenslotte al 3,5 jaar een relatie.
Maar die relatie is stukgegaan op aanpassingsvermogen. Ik paste me zoveel aan dat ik me er ongelukkig bij voelde, en zij kon amper iets aanpassen omdat ze geen idee had hoe ik in elkaar stak.

Wat mij betreft is liefde iets wat je voelt, en niet alleen in je onderste regionen. Ik ben nu weer iemand tegengekomen waar ik zo'n enorme click mee heb, zowel bij "koetjes en kalfjes" omgang als met wat serieuzere gesprekken. We voelen elkaar aan, en toch ook weer net niet, maar dat maakt het juist leuk.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 18:17 schreef Cassandra87 het volgende:
Mag ik mij hier ook even melden?
Ben zelf niet autistisch of iets dergelijks, gewoon erg geinteresseerd.

Even in het kort over mijzelf (al wil ik wel proberen anoniem te blijven, ondanks t feit dat ik een echte flapuit ben) 22 jaar, woonachtig in Flevoland, via een omweg werkzaam bij de Sociale Dienst wat mij het best ligt.
Ik ben een van de weinige, naieve mensen, met de instelling, wees de verandering die je wilt zien, behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden. Altijd al gehad.
Was in mijn klas de beschermende factor voor de klasgenoten die moesten lijden onder de pestkoppen.
...

Ok, lang verhaal kort, ik wil me graag meer verdiepen in AS en autisme op zich. wellicht kies ik er alsnog wel voor om op het Wajong-stukje te gaan werken bij de sociale dienst.
Ik wil nog veel meer kwijt maar ben allereerst nieuwsgierig hoe jullie tegenover een 'buitenstaander'' staan in jullie topic.

Dat klinkt interessant, bij de Sociale Dienst werken
Dan sta je aan de goede kant van de uitkeringen. Werk je in de communicatie, verricht je onderzoek?

Hebben zij wel een afdeling Wajong? Aangezien de Sociale Dienst verantwoordelijk is voor de uitvoering van de WWB. Wel is het bekend dat gemeenten op het inkomensdeel kunnen besparen door mensen met een Bijstandsuitkering naar de Wajong over te hevelen.

Zo, hele tekst kwijt omdat ik niet was ingelogd *blond*

Die eerlijkheid en recht voor zn raap (letterlijkheid) vind ik juist geweldig.
Voorbeeld, als een meisje aan een jongen vraagt, vind je me dik geworden? En die jongen antwoord, ja je bent wel wat aangekomen. Dat zij vervolgens boos wordt om zijn eerlijkheid. Maar waarom vraagt ze er dan om?
Nee hoor, liever dat dan kromme 'logica' en gedachtenkronkels.

Dat stukje over sociale angst, en moedeloosheid is overigens precies waar ik op doelde. Sociaal gebrek als gevolg van autisme is een ding, maar vaak tegen een muur oplopen is een tweede en niet onbelangrijke factor.

Aanpassingen maken, is voor iedereen lastig. Autist of niet autist. Dit is de reden dat ik mijn relatie na 5 jaar heb verbroken. Ik heb altijd veel voor anderen gegeven, en gedaan. Ik zeg altijd, ook al ken ik je niet, ik doe alles voor je. Geef ik om je, ga ik door t vuur.
Dat zei ik al eerder, ik ben een erg empatisch persoon. Maar ik kom uit een moeilijke jeugd en vervolgens een moeilijke relatie in waarin ik bleef aanpassen en niks terug kreeg. En eens is de druppel, k had geen energie meer.
Dus nu ben ik op een punt dat ik zeg, neem me zoals je bent, en anders flikker je maar op Even bot gezegd.

Wajong gebeurd via het jongerenloket, cwi. Ik zit nu totaal ergens anders nl. de inburgering, maar ik zit te overwegen om scholing te volgen en in de toekomst met (probleem)jongeren te werken.

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 10:51 schreef Cassandra87 het volgende:
Zo, hele tekst kwijt omdat ik niet was ingelogd *blond*

Die eerlijkheid en recht voor zn raap (letterlijkheid) vind ik juist geweldig.
Voorbeeld, als een meisje aan een jongen vraagt, vind je me dik geworden? En die jongen antwoord, ja je bent wel wat aangekomen. Dat zij vervolgens boos wordt om zijn eerlijkheid. Maar waarom vraagt ze er dan om?
Nee hoor, liever dat dan kromme 'logica' en gedachtenkronkels.

Dat stukje over sociale angst, en moedeloosheid is overigens precies waar ik op doelde. Sociaal gebrek als gevolg van autisme is een ding, maar vaak tegen een muur oplopen is een tweede en niet onbelangrijke factor.

Aanpassingen maken, is voor iedereen lastig. Autist of niet autist. Dit is de reden dat ik mijn relatie na 5 jaar heb verbroken. Ik heb altijd veel voor anderen gegeven, en gedaan. Ik zeg altijd, ook al ken ik je niet, ik doe alles voor je. Geef ik om je, ga ik door t vuur.
Dat zei ik al eerder, ik ben een erg empatisch persoon. Maar ik kom uit een moeilijke jeugd en vervolgens een moeilijke relatie in waarin ik bleef aanpassen en niks terug kreeg. En eens is de druppel, k had geen energie meer.
Dus nu ben ik op een punt dat ik zeg, neem me zoals je bent, en anders flikker je maar op Even bot gezegd.

Wajong gebeurd via het jongerenloket, cwi. Ik zit nu totaal ergens anders nl. de inburgering, maar ik zit te overwegen om scholing te volgen en in de toekomst met (probleem)jongeren te werken.

Veel geven en (voor je gevoel) niks terugkrijgen kan inderdaad zeer frustrerend werken. Tenzij je ook echt om iemand geeft valt dat ook niet echt lang uit te houden. Jammer dat het zo gelopen is maar als het op deze manier beter gaat, dan maar op deze manier.

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 10:51 schreef Cassandra87 het volgende:
Zo, hele tekst kwijt omdat ik niet was ingelogd *blond*

Die eerlijkheid en recht voor zn raap (letterlijkheid) vind ik juist geweldig.
Voorbeeld, als een meisje aan een jongen vraagt, vind je me dik geworden? En die jongen antwoord, ja je bent wel wat aangekomen. Dat zij vervolgens boos wordt om zijn eerlijkheid. Maar waarom vraagt ze er dan om?
Nee hoor, liever dat dan kromme 'logica' en gedachtenkronkels.

Veel mensen met autisme zijn ook altijd eerlijk en direct. Wat dat laatste betreft zal ik wel een uitzondering zijn dan. Direct zijn wordt in Nederland erg gewaardeerd, maar wordt in andere landen zoals Frankrijk als onbeleefd ervaren.

Ook als je echt om iemand geeft is het zwaar. Het is samenwerken, continu, compromissen maken samen.
Maar hoe toegeeflijk en meedenkend ik ook ben, ook ik heb mijn grenzen.

Sempran ik moet toegeven dat ik af en toe moeite heb met directe eerlijkheid en me ook af en toe gekwetst kan voelen. Maar ik heb geleerd om door de scherpte heen te kijken en te begrijpen wat er bedoeld wordt, en anders hierom vragen.

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 23:16 schreef Autidude het volgende:

Ik word knettergek van het UWV, kan er over uitwijden maar heb daar nu ff helemaal geen zin in.

Erg voor je! Ik moet zeggen dat ik misschien wel een uitzondering ben, maar bij het UWV in Heerlen was en is altijd alles prima verlopen. Had binnen de gestelde termijn na aanvraag de keuring, de mensen waren aardig, en daarna heb ik ook nooit problemen gehad

quote:

Op woensdag 7 oktober 2009 12:00 schreef Cassandra87 het volgende:
Ook als je echt om iemand geeft is het zwaar. Het is samenwerken, continu, compromissen maken samen.
Maar hoe toegeeflijk en meedenkend ik ook ben, ook ik heb mijn grenzen.

[...]

Kan ik me voorstellen ja!

Afhandeling verschilt per uwv werkbedrijf geloof ik. Hier hebben ze de boel op de schop gegooit, compleet andere boeg, fuseringen etc. weet eigenlijk niet hoe het nu gaat.

Ok ik mag dan een positieve aardige meid zijn, het begint wel obsessieve vormen te krijgen haha.
Ik heb mijn hele leven gewijdt aan het 'zorgen' voor anderen, opkomen voor anderen.
Ik zou nooit een kutopmerking kunnen maken of iemand kunnen kwetsen, zit gewoon niet in mij.
Mijn ex heeft dat door en loopt me nu op te naaien, en juíst door te zeggen dat ik egoistisch ben en mensen alleen maar gebruik en nooit klaar sta voor een ander. Dat is compleet het tegenovergestelde van wie ik ben als persoon en behoorlijk kwetsend.
Serieus, alle meubels en witgoed heb ik bij hem achtergelaten zodat hij niet opnieuw moest beginnen, maar wel allemaal van mijn spaarcentjes. Egoistisch he??
Heb me de hele dag kut gevoelt omdat hij me zo ver kreeg hem terug te kwetsen. Kreeg 5 dagen om mn spullen op te halen of hij flikkerde het bij oud vuil. Kon t niet nalaten om te zeggen dat ie dan maar een nieuw bed, bankstel en wasmachine etc. moest aanschaffen dan was ie verder van huis.
Vervolgens de hele avond niet boos op hem maar boos op mezelf omdat ik t een kutstreek van mezelf vond.
Moet niet gekker worden..

Ik ben ook wel boos op hem. Heb nog een hele lange mail gestuurd die hij weigert te lezen. Goed, mij om het even.
Maar opzettelijk iemand kwetsen gaat zó tegen mijn natuur in. Zelfs als ik iemand écht niet mag, dan zou ik nog alles voor diegene doen. En dat is zo idioot aan mij Maar ik ben er tevreden mee hoor..
Alleen is het wel pijnlijk om af en toe terug te bijten, ben ik niet gewend, en zeker niet na bijna 5 jaar lief en leed.

Nee ik ben een loods aan t regelen, maar ben geneigd om de grote meubels enz. daar te laten staan omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen hem met niets achter te laten. Maf he.. Het kriebelt wel hoor.

Je bent zeker niet de eerste die t zegt. Weet ik ook.
Maar ik heb ruimte om iets te sparen en net een nieuwbouwwoning gekocht, voor mij is t makkelijker om nieuwe spullen te kopen..

Maar goed de ergste frustratie is 'eruit getypt' dus dat lucht wel weer op!

Zo wat een stilte hier..
Net even langs de bibliotheek geweest en heel wat leesvoer gehaald, 2 dikke pillen over asperger maar dan in verhaalvorm, en een informatief boek. Kijk er naar uit een weekendje niet druk doen en gewoon rustig lekker lezen.
Hebben jullie mijn idool trouwens al eens gezien?

Pijnlijk om te ondervinden dat zelfs in bootcamp amper iemand de moeite nam om met hem te spreken.
Hihi ik zal wel een rare smaak hebben maar dat vind ik dus echt een leuke jongen
Maar ik val juist weer op mannen die staan voor waar ze in geloven en niet bang zijn om zich zelf te zijn.
Hoop echt iets te kunnen bijdragen aan zijn droom, en niet alleen voor autisten maar voor iedereen die zich anders voelt en hierdoor niet voldoende mee kan komen in deze (achterlijke) stereotype maatschappij van tegenwoordig

stereotypen wel ergerlijk, een reactie van een vriendin van me: Nerds kunnen dus toch wel wat!
maar ik ben altijd lekker eigenwijs geweest.
Kan voor deze jongen echt respect op brengen.
You raise me up is ook niet mijn nummer 1 hit maar hij heeft een fantastische stem en kan praktisch alles zingen!

Dat ie eruit lag was ook wel sneu, hij was buiten aan t oefenen maar doordat het regende, hebben ze hem binnen gezet in de drukte alwaar hij een paniekaanval kreeg. Hierdoor heeft hij zijn 3e auditie verpest, en mocht deze later over doen vanwege zijn asperger, maar hij wilde niet anders behandeld worden dan de rest en heeft geweigerd.

Ik heb een paar (licht) autistische vrienden... Echt leuke mensen, soms heb je wel geduld nodig met ze.

tvp

hai welkom labjas

Hij is hard op weg, bezig met een cd-tje Ben benieuwd
De stereotype man vind ik dan weer 3 keer niks

Nou zeg 'altijd geduld op brengen'??

Wat een warm welkom van de autisten

*heet Labjas van harte welkom!

_{de ene autist is de andere niet}

Haha ik moet veel geduld opbrengen bij 'normale' mensen en bij mensen met een labeltje, en eigenlijk bij allen geen want ik heb gewoon vrij veel geduld. Alhoewel ik het niet kan uitstaan als iemand mij 10 x vraagt waar t knopje van de pc zit om m aan te doen.

Oh vraagje in zijn algemeenheid. Of eigenlijk een toelichting op mijn stelling wat betreft relaties. Ik vroeg me af of herhaaldelijk tegen een muur oplopen bijdroeg aan een reactie van een autist. Hoop dat het zo niet uit de context valt.
Voorbeeldje: In 2004/2005 zat ik op de avondschool. Heb daar een jongen leren kennen en ging vriendschappelijk met hem om. Had immers al een relatie. Nu bijna 5 jaar later is hij weer in contact met mij gekomen, en op mijn hyves stond dat ik inmiddels vrijgezel was. Begon met de vraag of ik zin had om eens wat te drinken (via msn overigens). Ja tuurlijk, waarom niet. Al gauw begonnen de gesprekken erover dat hij mij nooit is vergeten en wilt zien waar het op uit draait. Waarop ik heb verteld dat ik voorlopig geen relatie wilde, ik kwam net uit een en wilde ongebonden zijn. Ach hij kon wel 3 maanden of 6 of zelfs 12 wachten.
Eh
Dus maar weer gezegd dat ik geen interesse had en niet op zoek was naar een relatie. Werd niet gesnapt, ik had hem al jaren niet gezien dus hoe kon ik hem nog kennen, en ik moest hem maar de kans geven en hem leren kennen. Hele hoop gedram aan te pas gekomen. Nu krijg ik nog af en toe een opmerking dat ik oppervlakkig ben en niet open sta voor t leven want anders had ik m wel een kans gegeven.
Denk inmiddels ook zoek t maar uit.

Heeft ie later zijn excuses aangeboden en verteld dat hij de diagnose pdd-nos heeft gekregen en hierdoor moeite heeft met contact zoeken. Plus het feit dat hij vaker werd afgewezen zonder duidelijke reden (en dit was dus mijn hele punt) maakte dat hij zichzelf opdrong (en dan bedoel ik niet een moment, maar elke keer als we elkaar spraken, msn, telefoon, irl, en dat is dus de reden dat ik liever geen contact zoek)

Klinkt dit als een herkenbare situatie? Ik probeer echt begrip te tonen en mijzelf in te leven. Maar nee is voor mij nee, dat kan ik dan aardig vertellen of op een gegeven moment wat botter uit de hoek komen. Ik werd t een beetje zat om die jongen elke keer te kwetsen, maar toch kan ik mij in een dergelijke situatie niet echt goed inleven..

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 19:56 schreef DeepChord het volgende:
*heet Labjas van harte welkom!

_{de ene autist is de andere niet}

(ik ben ook een beetje raar trouwens, maar dat is elke fokker!)

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 19:57 schreef Cassandra87 het volgende:

Klinkt dit als een herkenbare situatie? Ik probeer echt begrip te tonen en mijzelf in te leven. Maar nee is voor mij nee, dat kan ik dan aardig vertellen of op een gegeven moment wat botter uit de hoek komen. Ik werd t een beetje zat om die jongen elke keer te kwetsen, maar toch kan ik mij in een dergelijke situatie niet echt goed inleven..

Dit heeft volgens mij niets met autisme te maken, maar meer met een wanhopige jongen die alle kansen aangrijpt om een relatie te krijgen. Volgens mij wil hij het zo graag dat hij niet meer openstaat voor jouw hints dat jij het óók na 12 maanden wachten niet ziet zitten.

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:01 schreef Labjas het volgende:

[..]


(ik ben ook een beetje raar trouwens, maar dat is elke fokker!)

Volgens mij is dat raar zijn in jouw geval niet vervelend, als je zelfs klaar staat voor autistjes en ze met geduld benaderd. . En dat is goed!
Raar én vervelend, dat zou dan weer minder zijn.

Deepchord het ging mij er niet om dat dit typisch een geval van autisme was Zou een beetje sneu zijn.
Maar het omgaan en benaderen met en van dingen. Moeilijk contact leggen en er op een desperate manier (in dit geval) mee omgaan, maar voornamelijk het oppakken van hints en reactie na (herhaaldelijke) afwijzing. Dat laatste is waar mijn stelling namelijk over ging.

Tijnbrein hoe werkte dat voor jou? Is dat dat stukje lichaamstaal verkeerd interpreteren? Meestal denken de écht leuke jongens juist dat meiden niet geinteresseerd zijn hihi wat ook niet altijd handig is. Hoe heb je dat beter leren begrijpen? Of is dat hetzelfde als een vogel vragen hoe hij heeft leren vliegen..

Ik ben ook raar overigens maar noem t liever prettig gestoord

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:18 schreef Cassandra87 het volgende:
Deepchord het ging mij er niet om dat dit typisch een geval van autisme was

Ik begrijp het ook altijd verkeerd. .

Laat staan als ik signalen van vrouwen zou moeten interpreteren: recipe for disaster!

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:18 schreef Cassandra87 het volgende:
Deepchord het ging mij er niet om dat dit typisch een geval van autisme was Zou een beetje sneu zijn.
Maar het omgaan en benaderen met en van dingen. Moeilijk contact leggen en er op een desperate manier (in dit geval) mee omgaan, maar voornamelijk het oppakken van hints en reactie na (herhaaldelijke) afwijzing. Dat laatste is waar mijn stelling namelijk over ging.

Tijnbrein hoe werkte dat voor jou? Is dat dat stukje lichaamstaal verkeerd interpreteren? Meestal denken de écht leuke jongens juist dat meiden niet geinteresseerd zijn hihi wat ook niet altijd handig is. Hoe heb je dat beter leren begrijpen? Of is dat hetzelfde als een vogel vragen hoe hij heeft leren vliegen..

Ik ben ook raar overigens maar noem t liever prettig gestoord

Ik kan me er alles bij voorstellen.

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:19 schreef DeepChord het volgende:

[..]

Ik begrijp het ook altijd verkeerd. .

Laat staan als ik signalen van vrouwen zou moeten interpreteren: recipe for disaster!

Joh dat is pas iets waar je je zorgen om moet maken als er geen ruimte voor interpretatie is
Ik stel de dingen misschien ook ietwat omhandig, kan ook.
Maar disaster, hieruit maak ik op dat jij nog vrijgezel bent?
Misschien toch maar eens een handleiding 'omgaan met vrouwen' schrijven dat is een gat in de markt! Alhoewel ik de slechtst denkbare auteur ooit zou zijn

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 18:55 schreef Cassandra87 het volgende:
Hebben jullie mijn idool trouwens al eens gezien?

The X Factor 2009 - Scott James - Auditions 6 (itv.com/xfactor)

Pijnlijk om te ondervinden dat zelfs in bootcamp amper iemand de moeite nam om met hem te spreken.
Hihi ik zal wel een rare smaak hebben maar dat vind ik dus echt een leuke jongen
Maar ik val juist weer op mannen die staan voor waar ze in geloven en niet bang zijn om zich zelf te zijn.
Hoop echt iets te kunnen bijdragen aan zijn droom, en niet alleen voor autisten maar voor iedereen die zich anders voelt en hierdoor niet voldoende mee kan komen in deze (achterlijke) stereotype maatschappij van tegenwoordig

Normaal hou ik niet zo van programma's als x factor en popstars en hoe het allemaal heet.
Mij heeft het wel getroffen dat deze jongen jarenlang in een isolement heeft gezeten en hij vertelde
dat hij het te danken had aan de zanglerares dat hij eruit kwam.Er vanuit gaande dat de lerares echt begaan was met scott, zijn er in deze ijskoude wereld toch nog mensen met andere begaan. Mensen die omzien naar andere die hulp nodig hebben en het zo niet redden, dat doet me enorm goed.

Ik heb hetzelfde gehad als scott met zijn docente. Mijn vroegere beste vriend was zoals hem, en die heb ik ook uit zijn isolement kunnen trekken. Daarom vind ik scott zo leuk, denk ik, hij doet mij aan hem denken. Die jongen heeft me na 2 jaar wel keihard laten vallen maar ik heb veel geleerd van hem en met name mijn beeld ten opzichte van anderen, hoe ik in het leven sta.
Dus ja, dat er mensen in deze koude wereld nog wel met anderen begaan zijn geloof ik zeker ik ben (probeer) er zelf ook een.

Tijnbrein ben er toch nav mijn stelling nieuwsgierig naar of dat echt begrijpen of ervaring is. Wel apart. Maar je hebt gewoon lekker veel zelfvertrouwen als je denkt dat je leuk gevonden wordt
Het schrijven kan ik overigens wel, de tips geven juist niet Ik ben compleet anders dan de gemiddelde vrouw.

Heren, maak je niet druk. Zelfs de gemiddelde vrouw weet zelf niet hoe ze in elkaar steekt

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:24 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

Joh dat is pas iets waar je je zorgen om moet maken als er geen ruimte voor interpretatie is
Ik stel de dingen misschien ook ietwat omhandig, kan ook.
Maar disaster, hieruit maak ik op dat jij nog vrijgezel bent?
Misschien toch maar eens een handleiding 'omgaan met vrouwen' schrijven dat is een gat in de markt! Alhoewel ik de slechtst denkbare auteur ooit zou zijn

Gelukkig dat jij die ruimte voor interpretatie laat, dan kan ik toch nog de hoop blijven koesteren dat het misschien niet helemaal aan mij ligt. .

Ik ben inderdaad nog vrijgezel ja. Ik geef grif toe dat ik het moeilijk vind. In eerste instantie durfde ik niet op meisjes af te stappen, en nu ik die verlegenheid/schrik van mij afgeworpen heb kom ik ineens tot de conclusie dat het misschien wel een goede reden heeft dat ik zo'n moeite heb om contacten met meisjes aan te gaan. An sich wel jammer, een beetje flirten lijkt me gigantisch leuk, maar dan moet je de "spelregels" (namelijk de signalen die over en weer verstuurd worden) wel naleven en snappen. En wie weet waar dat toe geleid had. Anyway, we blijven oefenen, en misschien wordt het ooit nog wel eens iets.

Maar jouw stelling is volgens mij voor het grootste deel wel een mannending hoor. Volgens mij zijn die veel wanhopiger en meer van het met oogkleppen op doorgaan totdat het vrouwelijke slachtoffer niets anders meer dan "ja" kan zeggen. .

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:33 schreef Troel het volgende:
Heren, maak je niet druk. Zelfs de gemiddelde vrouw weet zelf niet hoe ze in elkaar steekt

Nog een extra complicerende factor. .

Ja tuurlijk, dat is nou een van de dingen die ik wel zeker weet

Haha troel ik weet dondersgoed hoe ik in elkaar steek hoor Daar niet van

Mmm ben het niet met je eens wat betreft flirten. Ik houd er niet van, omdat ik óók niet weet hoe ik ze moet interpreteren. Is het gemeent, is er echte interesse of zien jongens een lekker ding die ze op hun lijstje willen zetten? En als de interesse echt is, is dit langdurig of tot ze een ander leuk koppie tegen komen? Nee, ik heb liever recht voor zijn raap eerlijkheid. Zo heb ik mijn ex leren kennen, heb hem bij de eerste ontmoeting verteld dat ik m leuk vond en of ie wat wilde drinken.

Je begrijpt mijn stelling toch iets verkeerd vrees ik. Wellicht heb ik m door m niet opnieuw aan te halen, in de verkeerde context geplaatst. Ik vroeg mij in zijn algemeenheid af of het probleem met contacten leggen, relationeel of anderszijds, vooral aan autisme lag of voor een deel aan autisme en voor een deel aan nare ervaringen. Geldt dus zowel voor mannen als voor vrouwen, wanhopig of niet, in diverse situaties

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:41 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik denk een beetje van beide. Mijn zelfvertrouwen is best wel laag eigenlijk ik vraag mijzelf wel af wat andere in mij zien eigenlijk. Dat begrijp ik nooit.
Overigens heb ik sinds kort contact met een leuke vrouw . Volgende week hebben wij weer wat afgesproken Hoe mij dat gelukt is weet ik eigenlijk ook niet. Het ging gewoon vanzelf.

Overingens is toch elke vrouw anders En wat Troel zegt klopt ook

Vanzelf? Vanzelf als in iemand bij de supermarkt tegenkomen bij de koffieautomaat en die je vraagt of ze nog eens ergens anders wat met je wilt drinken? . Ofzo?

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:41 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik denk een beetje van beide. Mijn zelfvertrouwen is best wel laag eigenlijk ik vraag mijzelf wel af wat andere in mij zien eigenlijk. Dat begrijp ik nooit.
Overigens heb ik sinds kort contact met een leuke vrouw . Volgende week hebben wij weer wat afgesproken Hoe mij dat gelukt is weet ik eigenlijk ook niet. Het ging gewoon vanzelf.

Overingens is toch elke vrouw anders En wat Troel zegt klopt ook

Hey joh helemaal top! En dat soort dingen moeten ook vanzelf gaan, niet te geforceerd, lekker spontaan.
Je hoeft dingen ook niet altijd te begrijpen, het zal je verbazen wat wij vrouwen denken en vinden en dus ook aantrekkelijk vinden.

Nou.. ik heb het hier wel naar mijn zin, gezellige gesprekken! Maar ik moet jullie helaas verlaten voor vanavond, want ik ga naar de bioscoop. Dus ik hoop vanavond weer interessante berichtjes te lezen, en een fijne avond allemaal!

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:42 schreef Cassandra87 het volgende:
Haha troel ik weet dondersgoed hoe ik in elkaar steek hoor Daar niet van

Dan ben jij de uitzondering die de regel ....

Ik merk in mijn omgeving dat de dames net als ik zelf regelmatig ja zeggen en eigenlijk toch nee bedoelen.

Nee hoor, je hoeft voor valentijnsdag niets te doen (maar o wee als de heer in kwestie dan niets doet )

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:45 schreef Troel het volgende:

[..]

Dan ben jij de uitzondering die de regel ....

Ik merk in mijn omgeving dat de dames net als ik zelf regelmatig ja zeggen en eigenlijk toch nee bedoelen.

Nee hoor, je hoeft voor valentijnsdag niets te doen (maar o wee als de heer in kwestie dan niets doet )

Nog even dit haha. Heeft een hele hoop pijnlijke ervaringen gekost maar ik ben zooo blij dat ik er met mijn 22e achter ben gekomen en niet 10 jaar later.
En juist om niet voor pijnlijke teleurstellingen komen te staan zeg ik nu gewoon dat ik íets verwacht voor valentijnsdag Het leverde niets op om stille hints uit te delen en vervolgens niet te krijgen wat je wilt.

Doet me denken aan die scene van mr bean dat zijn vriendin een ring ziet, en hij denkt dat ze een schilderij wilt dat achter de ring ligt. Kennen jullie die?

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:49 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]
En juist om niet voor pijnlijke teleurstellingen komen te staan zeg ik nu gewoon dat ik íets verwacht voor valentijnsdag Het leverde niets op om stille hints uit te delen en vervolgens niet te krijgen wat je wilt.

Pas op dat je over een paar maanden niet ineens 6 kaartjes van Fok!-autisten krijgt. .

quote:

Op vrijdag 9 oktober 2009 20:54 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Hahaha goed plan

Tja, als iemand zúlke duidelijke signalen geeft dan wil ik wel. .

quote:

[b]Dus ja, dat er mensen in deze koude wereld nog wel met anderen begaan zijn geloof ik zeker ik ben (probeer) er zelf ook een.

Hoewel ik je niet ken, misschien zie je mensen met pdd-nos of een zwaardere vorm van autisme
als volwaardige mensen.